The words you are searching are inside this book. To get more targeted content, please make full-text search by clicking here.

Oud?nieuws van 220202021

Discover the best professional documents and content resources in AnyFlip Document Base.
Search
Published by michiels.rik, 2021-03-08 09:41:03

Oud? Nieuws

Oud?nieuws van 220202021

Oud?
NieuwS

Driemaandelijks tijdschrift
Postkantoor 3930 Hamont 1
P006066

maart 2021
Vijfendertigste jaargang
Nummer 2

(v.u. Henri Dreesen, p.a. Collegestraat 25, 3990 Hamont-Achel)

Het contactblad Oud?NieuwS is een uitgave van de oud-
leerlingenbond van het Salvatorcollege in Hamont (B), sinds
1 september 2003 WICO campus Salvator.

Aan dit nummer werkten mee: Henri, Less Ornec,
René Van Wijk, Anke Vanmeensel
Beheer adressenbestand:
Henri Dreesen
Correcties:
Tine Nijs
Zetwerk en lay-out:
Henri Dreesen

Contactinformatie:

Henri Dreesen - [email protected]
Valentine Scheepers – [email protected]

Bezoek ons ook op Facebook: Oudleerlingenbond
Blog: olbsalvatorcollege.wordpress.com/
maart 2021
Vijfendertigste jaargang
Nummer 2

Tot u spreekt …

Beste lezer

Graag had ik hier willen schrijven dat we onze activiteiten weer konden
heropstarten en dat we heel blij waren dat het coronaleed geleden was.
Dat is helaas niet het geval al mogen we wel zeggen dat we op de goede
weg zijn. Eergisteren (19 februari) zijn er immers overal te lande
vaccinatiecentra opengegaan, “volledig operationeel” zo wordt ons
verzekerd; op het ritme van de vaccinleveringen zal onze samenleving
geleidelijk weer normaliseren.

Voor een normaal OLB-jaar zullen die vaccinaties niet meer kunnen
zorgen. Alles wat we voorzien hadden voor de eerste helft van dit jaar
moeten we annuleren: geen infoavond, geen quiz en weer geen
terugkomdag. Ook de reis die gepland staat voor eind juli is verre van
zeker.

Maar we hebben wel weer een nummer van Oud?NieuwS volgeschreven
met herinneringen aan vroeger, een blik op onze school anno 2021,
vaste rubrieken en helaas ook minder goed nieuws zoals het afscheid
van twee mensen die nauw met het Salvatorcollege verbonden waren
nl. broeder Frans Knapen en turnleraar Sus Oversteyns.

Intussen is ook de vastentijd begonnen, wat betekent dat we weer op
weg zijn naar Pasen en naar een nieuwe lente.

Maak het goed en veel leesplezier.

Henri Dreesen

We betreuren het overlijden van

Broeder Frans Knapen

Op 14 december 2020 is in het Mariaziekenhuis in
Pelt broeder Frans Knapen gestorven. Hij was
geboren op 13 februari 1930 in Nederweert.

In 1954 kwam Frans naar het Lo, naar de grote
kloostergemeenschap van paters, broeders en
studenten. Zijn hele verdere leven is hij daar
gebleven. Naast verschillende andere taken werd
hem vooral ook de zorg voor de refter toebedeeld.

De oudere oud-leerlingen herinneren zich misschien dat Frans om 5.00
uur ’s morgens de mis diende bij pater Matteüs, dat hij ook portier was,
dat hij de nummerplaten van alle personeelsleden kende, …
De tekst op zijn gedachtenisprentje sluit mooi af met: “Het echte geluk
is voor de knechten die wakker zijn als hun heer komt, zelfs al is het
midden in de nacht. Luister goed naar mijn woorden. De heer zal voor
die knechten klaarstaan. Hij zal hen behandelen als belangrijke gasten,
en hij zal zelf hun eten komen brengen.”

Dhr. Sus Oversteyns

Op 31 januari overleed ook oud-turnleraar Sus
Oversteyns. Hij was geboren op 31 augustus 1933.

Na zijn carrière als profvoetballer bij
Thor Waterschei werd Sus in de jaren
zestig als een van de eerste leken
turnleraar aan het Salvatorcollege en
bleef dat tot aan zijn pensioen.
Wij herinneren hem ons o.a. als de man
achter de keurgroep turnen met hun
optreden op de laatste grote bezoekdag van het
schooljaar (jaren 60)1. Hij was een man uit één stuk,
vlot en vriendelijk in de omgang en daardoor ook
graag gezien.

1 Zie bijv.
https://imageevent.com/kleinersepp/salvatorcollege19601967?p=29&n=25&m=24&c=4&l=0&w=4&s=0&z=3

Je abonnement al hernieuwd?

Moest je vergeten zijn je
bijdrage voor deze jaargang te
betalen, dan kan je dat
uiteraard alsnog goedmaken
door €10 te storten op
BE 50 7352 0958 1218 (Oud-
leerlingen Salvator) met vermelding van je naam en adres.

Denk aan de bomen!
Oud?NieuwS, je favoriete magazine van de OLB, kan je ook digitaal
ontvangen. De digitale abonnees zijn intussen met meer dan vijftig.
Wil je ook deel uitmaken van dat clubje, dat alles mooi in kleur kan
bekijken en bovendien naar hartenlust kan vergroten of verkleinen?
Stuur dan een mailtje naar [email protected] en je ontvangt
dan voortaan ons magazine digitaal; je zal niet weten wat je overkomt.

Activiteiten: (corona)planning 2020 -2021

In het vorige nummer hadden we nog de hoop uitgesproken om een
aantal activiteiten te laten plaatsvinden in dit voorjaar. We hadden een
datum geprikt voor de infoavond voor de laatstejaars van onze school,
voor de quiz en voor de terugkomdag. Begin februari zouden we op een
bestuursvergadering alles opnieuw bekijken. Niet dus: door corona is
die vergadering niet kunnen doorgaan. Bovendien moeten we al de
genoemde activiteiten ook dit jaar weer opschorten. De vaccinatie komt
immers pas goed op gang in maart met een eerste prik. Dan is het nog
ongeveer drie weken wachten op de tweede prik, en dan nog eens een
dag of tien voordat de bescherming optimaal is. We spreken dan in
eerste instantie ook nog alleen maar over de 65-plussers.
Dat betekent dus dat van ons activiteitenlijstje uit het vorige nummer
nog alleen de twee volgende items overblijven, uiteraard onder
voorbehoud.

• Reis OLB 18 tot 21 juli 2021
• Barbecue september 2021

De terugkomdag die bedoeld was voor de afgestudeerden van 1960,
1970, 1980, 1990, 2000, 2010, 2015 en die van 1961, 1971, 1981,
1991, 2001, 2011 en 2016 is dus ook weer gesneuveld.
Zodra ‘de kust echt veilig is’, nemen we contact op met de betrokken
jaargangen. Uitstel is geen afstel.

Waters wil is wet!

Heeft water een wil? That’s the question. ‘Wet’ ja, maar ‘wil’?

Het water dat ik gisteren tijdens mijn dagelijkse wandelingetje van een

paar kilometers tegenkwam, gaf alleszins die indruk. Je kon er niet

naast kijken: duidelijk op zoek, gericht op zoek. Het deed zijn best om

weg te geraken van de plek waar het was neergevallen. Het was op

weg. Ik zag vallende druppels die elkaar vinden, omarmen en

versmelten, en dan via overstromende plasjes, via beekjes, beken en

via rioleringsbuizen hun weg zochten. Zochten naar ... Ja, naar waar?

‘Alle water stroomt naar zee’. Eh, mag wat meer zijn? Naar de oceaan?

Als, dan stroomt ‘mijn’ water, wil ons water niet naar een oceaan maar

naar de Noordzee. Toch zullen de meeste druppels, die ik gisteren met

succes ontlopen ben, niet in de Noordzee geraken. Daarvoor zullen ze

hoogstwaarschijnlijk nog een of meerdere keren via verdamping de

lucht in moeten, om vervolgens, wie weet, op een gunstiger plek neer

te vallen en dan, eindelijk, met succes hun ‘wil’ aan een vervulling te

helpen: ‘De zee!’ Als dat dan ook nog op muziek van Bedřic Smetana

zou kunnen …, prachtig!

Sorry, wat? Water ‘wil’ helemaal niet naar zee?

Je laat me weer niet laten uitpraten. ‘Alle water stroomt naar zee’, luidt

het gezegde. Maar het water ‘wil’ niet naar zee, water wil enkel naar

beneden. Of nog beter: het ‘moet’ naar beneden.

Pff. Nuchtere fysicus!

Naar beneden. Zozo, water op aarde wil niet naar zee, het wil maar één

richting uit en dat is richting middelpunt van de aarde.

De zwaartekracht - gravitatie

Jaja, heb ook ooit fysica gehad. Maar goed, dus helemaal geen vrije wil

voor het water, het ‘moet’ gewoon die kant op. Enkel ‘vijandige’

krachten kunnen daar een

stokje voor steken. Neen,

geen stokje, dat werkt in

deze context niet. De

ondoordringbare bodem

van mijn glas, de helling

van een talud (ook water

‘kiest’ voor de

gemakkelijkste weg), de

trekkracht van een pomp,

noem maar op. Voor het

meeste water is uiteindelijk

een ondoordringbare laag

ergens in de diepte de onoverkomelijke hindernis.
Is er dan geen water dat er geraakt? Geen water dat toch dat
middelpunt bereikt?
Nogmaals helaas. Nul komma nul water bereikt dat doel. Water dat in
oorsprong in de buurt van dat punt zat, is er al lang weg en wat nog
relatief dichtbij zit, is dusdanig van/aan de kook door de hitte daar, dat
het er echt weg wil - moet. Al is dat gemakkelijker gezegd dan gedaan
met al dat basalt en graniet en wie weet wat nog allemaal op de weg
naar boven. Een klein deel van dat water heeft het geluk een
‘schoorsteen’ te vinden om te ontsnappen aan die extreme hitte en druk.
En dan? Ja, water is hardleers. Als het boven komt in de atmosfeer,
onderneemt het toch weer die zoektocht naar de kern. De volhouder
wint?
Je zou denken dat water via dit ‘trial-and-error-verhaal’ door zijn (bijna)
oneindig aantal druppeltjes deze heilloze zoektocht al lang had opgeven
en dat het eerder de ruimte in zou willen. Alhoewel, dat zou wel eens
een net zo hopeloze onderneming kunnen zijn.
Kortom: de wil van water? Zwijg erover. Willoze moleculen al doen ze
nog zo hun best om een achteloze wandelaar om de tuin te lijden.
Wist je dat mensen, ik, jij, voor 60% uit water bestaan? En het aandeel
water in onze hersenen draait zelfs rond de 90%!
Oei, oei, oei! Jij met je wetenswaardigheden! Wat wil je me, gezien het
voorgaande betoog, daarmee zeggen? Wat moet ik daaruit
concluderen?
Dat mensen een optrekje aan zee willen, zal het wel niet zijn, want (ik
heb goed opgelet) water wil niet echt naar zee.
Dat water naar beneden wil, ja, dat speelt ook bij de mens. Net als de
appel, (met een nog hoger percentage water), valt ook de mens naar
beneden. Al moet erbij gezegd worden, dat dit vallen, waar het bij water
helemaal volgens zijn ‘niet-wil’ is, bij de mens tegen zijn wil is. De mens
wil helemaal niet naar beneden vallen. Mensen vallen pas als ze ‘willoos’
zijn, als het lijf het overneemt van de wil. Mensen kiezen in hun willen
niet voor vallen, ze kiezen voor het omhoog. ‘Luctor et emergo’, ‘Om
het hoge ik poge’, hoorde ik vroeger studenten roepen. Net als het water
dat aan de kook is, voldoende ‘fut’ heeft, wil een mens met fut boven
die verlammende zwaartekracht uitstijgen. Dat zie je al in zijn
groeipatroon, van kruipend via op vier ledematen naar staande-en-
gaande op twee benen. Rechtop ben je mens! En zo gaat de mens op
zoek naar het hogere. Raketten, spaceshuttles, ruimtetuigen? Neen
neen, dat zou een zinloos inwisselen zijn van de aarde voor een ander,
‘attractiever’ hemellichaam. Tenzij je zou kiezen voor een uitzichtloos
rondvliegen/glijden/dwalen in de ijle leegte van het universum. Een
mens, die naam waardig, heeft een andere wil dan de zinloze ‘niet-wil’

van water en van alle materie trouwens. Alle deterministen ten spijt legt
een mens zich niet neer bij een waterige interpretatie van ‘mijn wil’,
mijn ‘vrije’ wil.
Gewoon neuronenwerk in de prefrontale cortex.
Pff. Al kan mijn vrije wil zich enkel manifesteren via mijn eh, via mijn
‘verwaterde hersenen’, mijn wil, zo weet ik(!), overstijgt deze
gebondenheid aan de prefrontale dinges en dat minstens zolang ‘ik’ het
enigszins voor het zeggen heb. Amen en uit!
Je zei: ‘Zo weet ik’. Moet zijn: ‘Zo geloof ik’.

Kom op, man. Drink een borrel.
Of neen, voor jou maar een glas water.

Less Ornec

Uit de oude doos

Naar Beverbeek

De meeste oud-leerlingen van de jaren zestig en zeventig hebben
herinneringen aan de legendarische uitstappen naar Beverbeek.
Onderstaand artikel van de hand van Marc Nelissen, toen een
‘zesdeklasser’ (tegenwoordig zou dat 1ste-jaars heten), kwam ik tegen
in Salvatorblad nr. 54 (schooljaar ‘69-‘70). Foto’s om de heroïsche
strijdtaferelen die beschreven worden te veraanschouwelijken heb ik
helaas niet gevonden, hoewel die zeker moeten bestaan. De afbeelding
bij de tekst komt uit Een eeuw Salvatorcollege Hamont (2002).

Eindelijk brak de langverwachte dag aan voor de kleinen. Om zes uur ’s
morgens al bereidden sommigen zich voor door plastiekbroekje aan te
trekken enz. We hadden geen geduld genoeg om te wachten tot …
Twaalf uur! Eindelijk. Nu vlug middagmalen en dan verven, want
Indianen schilderen zich immers ook als ze op oorlogspad gaan. Nog
snel van kleren gewisseld en … weg waren we.
Onderweg was het snikheet en al gauw zakten enkele Indianen, die
eerst aan de kop gelopen hadden, af tot de achterhoede van het
Roodhuidenleger. Wilde kreten van woede en misnoegdheid stegen op,
toen twee bleekgezichten (helemaal in het zwart gekleed) met een
puffend, dampende en stinkende huifkar ons passeerden. Gelukkig
konden ze zich tijdig uit de voeten maken, want anders was er een grijze
scalp veroverd.
Bij de blokhut aangekomen, kregen we wat vuurwater (hete koffie) om
de gemoederen op te hitsen. Tot nu toe werd ons geduld op de proef
gesteld, maar omstreeks drie uur groeven we de strijdbijl op en konden
we onze vechtkunsten laten zien met de ‘scalpenroof’. Na heftige en
bloedige gevechten zagen de spelleiders geen ander middel meer om
een massamoord te vermijden dan door af te sluiten. Het was pas zes
uur.
Bij de blokhut vlogen we op de kisten met boterhammen en met ’n
teugje vuurwater maar met veel zand werd er heel wat naar binnen
gewurgd. Daarna werden er gemeenschapsspelen gehouden, waarbij
iedereen aan zijn trekken kwam, was het niet met hanengevecht, dan
met kruiwagenkoers, Romeins worstelen enz.
Ondertussen werd het flink donker. Omstreeks negen uur werden de
laatste instructies gegeven aan de gidsen en om kwart over negen was
het nachtspel in volle gang. Het was een nummerspel met detectors,
geheime zenders, spionnen en dynamiet. Na enkele kortsluitingen met

de geheime zenders en talrijke botsingen met spionnen en
dynamietontploffingen, besloten de leiders maar weer op te houden met
het spel vooraleer heel Beverbeek in de lucht zou vliegen.
Toen we ons allemaal verzameld hadden bij de Ezel (de blokhut),
kwamen er twee tractoren met samen drie aanhangwagens. We konden
nog een hapje eten en sommigen maakten daar gretig gebruik van,
terwijl de rest op de wagens kroop. Al vlug zaten die alle drie vol en
werd de aftocht geblazen. Het was ongeveer kwart over elf. Met luid
gejuich arriveerden we op het pleintje voor onze klassen. Ofschoon we
allen duchtig moe waren, hebben we het toch nog klaargespeeld om
veel grotere jongens, die al sliepen, wakker te schreeuwen.

Kroniek van een (bijna vergeten) collegetijd: deel II,
aflevering 16

Door René van Wijk.

Schooljaar 1962-1963: Laatste trimester en vakantie

Op 8 augustus 1963 vindt in Engeland The Great Train Robbery plaats.
Ronald Biggs en 15 kompanen stelen 120 geldzakken uit de posttrein
van Glasgow naar London. De waarde van de buit is 2,6 miljoen Pond
(waarvan minder dan 400.000 Pond zal worden teruggevonden). De
grootste treinroof uit de geschiedenis gebeurt met veel precisie en
weinig geweld. Enkel de machinist krijgt een klap op het hoofd. (In 1964
zullen de treinrovers veroordeeld worden tot gevangenisstraffen
oplopend tot 30 jaar. Vijftien maanden later zal Ronnie Biggs
ontsnappen en hij zal 36 jaar uit de handen van de Britse politie weten
te blijven in Brazilië (dat hem niet zal uitleveren wegens het hebben van
een kind had bij een Braziliaanse vrouw.)

DINSDAG 28 MEI 1963: PAUS JOHANNES XXIII ZIEK

Wij vernamen dat onze geliefde Paus ernstig ziek was.
Pater Canisius, die kapelaan was geweest in Rome, liet
ons regelmatig voor hem bidden en het pauselijk
loflied zingen: “E viva Giovanni Ventitreesimo ...”
Helaas overleed hij reeds vijf dagen later aan de
gevolgen van maagkanker. (Hij zal heilig verklaard
worden in 2014.)

16 JUNI 1963: JAARLIJKS SPORT- EN MUZIEKFEEST met
INZEGENING NIEUWE SPORTVELDEN

‘s Morgens liepen we mee met de sacramentsprocessie op ’t Lo. Er
waren schapen bij (dieren dus). Na de middag werd deze bezoekdag
opgeluisterd met fanfaremuziek en turndemonstraties.

Op de deze foto zitten de familieleden te genieten van het optreden van
de fanfare ‘Sonoritas’ en van de andere studenten die hun meest
ijzingwekkende turnprestaties ten beste gaan geven. In de middelste rij
zien we tamboer-majoor Rob Koop die de richting en de maat aangeeft;
Jos Camps; Johan Vaesen en Jacky Bleyen die mijn sandalen -herstel-
cimbalen draagt (met dank aan de gezichtsherkenning van Karel
Abbeel). Boven de grote trom bevindt zich mijn hoofd terwijl ik met mijn
linker trommelstok op het rechter trommelvel mep, et vice versa. Achter
mij loopt Willy Vanderheyden met zijn blaasinstrument. Jean De Graaf
stapt als tweede in de linkerrij. In het midden van de rechterrij zie ik
klarinettist Carlo Peters; achter hem met donkere bril Hubert Crins?
Helemaal achteraan in diezelfde rij P. Lambertus (Jan Cornelissen) met
zijn cor onder de arm. Hij had het jaar voordien al eens geprobeerd om
mij die jachthoorn te leren bespelen maar dat was niet gelukt en
blijkbaar heeft hij hier nog geen geschikte kandidaat gevonden.
Linksachter, schuin boven een grote hoorn, misschien Jan Nies? Aan de
deur staat P. Adelbert (Jaques Huckelhoven) blijkbaar in het gezelschap
van iemand met een witte konijnenkop. Een late paashaas?

Vandaag werden onze recent ingespeelde sportterreinen ook officieel
ingezegend. Natuurlijk werden er allerlei wedstrijden gehouden. Met
onze volleybalploeg van de vierde klas veroverden wij de beker in een
match tegen de vijfde. Daarna deed ik ook nog mee aan de 800 meter
hardlopen waarbij ik op onze nieuwe piste tot mijn verbazing als tweede

finishte, terwijl ik nog nooit aan een loopwedstrijd had meegedaan. Paul
Vrolijks wist mij vrolijk achter zich te houden maar andere geduchte
lopers zoals Jef Abbeel, Hubert Crins, Jos Goossens en Jos Camps wist
ik net voor te blijven. Weliswaar had Abbeel de dag voordien bij de
training gezegd dat hij voor mij een beetje schrik had, maar dat
geloofde ik toen niet. Blijkbaar had de adrenaline van de wedstrijd mij
vleugels gegeven. (Red Bull bestond toen nog niet, dus we moesten op
adrenaline vliegen.)

ZONDAG 23 JUNI 1963: AFSCHEIDSVIERING VAN DE
TOEKOMSTIGE NOVICEN

Er waren dit jaar ‘maar’ drie (van de negen) retoricastudenten die
wilden intreden bij de Salvatorianen: Roland Onkelinx, Wim van Meyl
en Mathieu Pouls. Dit illuster drietal werd er tijdens de viering op ludieke
wijze nog eens flink doorgesleurd door de mannen van de Poësis. Er
gingen ook twee niet-leerlingen naar het noviciaat namelijk Willem
Peeters en Xavier Verhaegen en een broederkandidaat genaamd Jos
Quetin.

VRIJDAG 28 JUNI 1963: MUZIKAAL POETSEN en een
KAMPVUURPOETS

Ter afwisseling van onze dagelijkse ochtendjogging mochten wij de
koeien uit de wei gaan halen. Wat uiteraard niet mocht, was deze
zachtmoedige melkproducenten mee naar de klas brengen. We hebben
ze dan maar afgeleverd op onze boerderij die naast het college lag tegen
de straat. Vandaag deden wij de eindeschooljaarpoets met muzikale
begeleiding van onze klasgenoten Harrie Bocken en Rob Koop.
Waarschijnlijk was dit de generale repetitie van het nieuwe gitaar- en
zangduo Koop & Bocken voor het kampvuur van de dag erna waar o.a.
ook Mathieu Clerix en Jef Claes samen een tof optreden gepland hadden.
Helaas bakten de weergoden ons toen een misselijke poets en moest
het kampvuur in de aula worden gehouden, edoch zonder de
romantische geur van brandend hout en wegschietende gensters maar
toch al wel in echte vakantiesfeer.

ZATERDAG 29 JUNI 1963: BEGIN GROTE VAKANTIE

Zaterdag was het proclamatie. Om 10 uur werden in de aula mijn goede
uitslagen voorgelezen evenals die van alle andere leerlingen. Hierna
sprak Pater Bernardinus (Theo Palmans) de verlossende woorden:
”Mijne heren, wat doen jullie hier eigenlijk nog? De vakantie is al
begonnen.” De terugreis naar Turnhout verliep voorspoedig en het was
weer een vreugdevol weerzien met vader, moeder en zus Yvonne die
ondertussen al bijna 13 lentes telde. ’s Avonds kwam Jos Vanmechelen
nog even langs, in ’t gezelschap van zijn moeder, om af te spreken voor
onze tocht naar Scherpenheuvel. Omdat ik wist dat het de volgende dag
nachtwerk ging worden, ben ik vroeg onder de wol gekropen.

ZONDAG 30 JUNI 1963: BEDEVAART NAAR SCHERPENHEUVEL

Ik sliep uit tot 11 uur zodat ik ’s avonds om 19 uur fris klaarstond toen
Jos mij met de fiets kwam afhalen. Samen reden we naar Arendonk
waar we Frans (Sus) Claes ophaalden. In Retie troffen we de gebroeders
Jef en Karel Abbeel en in Dessel werden we getrakteerd bij de familie
Slegers. Met deze groep reden we via Geel en Meerhout naar Zittaert
en Eindhout. In het holst van de nacht werden we hier goed ontvangen
door de ouders van Frans (Sus) Sleeckx en nog een aantal bedevaarders
die hier waren samengekomen. In de donkere tuin zag ik mysterieuze
lichtjes in de struiken: glimwormpjes! Om 2 uur (’s nachts nog altijd)
vertrokken wij onder de kordate aanvoering van Vanmechelen en
Sleeckx te voet naar Scherpenheuvel. Onderweg baden wij drie
rozenhoedjes. (Later bleek dat de grote groep collegestudenten die -
eveneens te voet - uit Hasselt vertrokken was 22 rozenhoedjes had
gebeden.) Bij de abdij van Averbode begon het te regenen. Iets verder

in Zichem ontdekten wij het geboortehuis van Ernest
Claes. Om half 6 kwamen we tegelijk met de grote
groep aan bij de prachtige Basiliek waar we de
kruisweg deden en de H. Mis bijwoonden. Volgens de
brief die Pater Philippus (Theo Brusselaers) aan alle
ouders gestuurd had, was de intentie van deze bedevaart het afsmeken
van de steun van Onze Lieve Vrouw om de jongens behouden door de
grote vakantie te loodsen. (Want inderdaad ook de wereldse

verlokkingen voor onze priesterstudenten waren niet te onderschatten
en dan spreek ik nog niet alleen over de sirenenzang van het andere
geslacht.) In één van de grote etablissementen peuzelden wij na de mis
gezellig onze boterhammetjes op onder het genot van een drankje
terwijl het buiten begon te stortregenen. Daardoor ben ik niet mee terug
gestapt met onze groep maar gaan liften samen met Jos Nijs. We
hadden geluk want een vriendelijke automobilist bracht ons tot bij Jos
thuis waar ik koffie kreeg en droge sokken. Hierna bracht Jos mij op de
fiets terug naar Zittaert, waar mijn fiets nog stond. Voor ik weer vertrok,
mocht ik bij de gastvrije familie Sleeckx eerst nog aanschuiven aan tafel
om de inwendige mens te versterken. Indachtig het vrome gezegde Alle
Zegen komt van Boven trapte ik een tijdje later onder de wijdgeopende
hemelsluizen terug naar huis. Ik arriveerde hier kort na de middag,
maar ik was zo moe dat ik al om 5 uur, ruim vóór de kippen, op stok
ging.

ZONDAG 28 JULI 1963: TIJLSTOET IN TURNHOUT

Deze jaarlijkse nostalgische stoet passeerde bij ons in de Otterstraat
(nr.66) voor de deur. De historische optocht werd voorafgegaan door
een luimig Tijl-koerske en een grote reclamestoet. (In 1967 zal ik zelf
ook meedansen in de Tijlstoet met volksdansgroep Zonne als Tijl met
twee Nele’s.) Mijn moeder (51 j.) kon vandaag echter niet komen kijken
omdat ze te veel last had van duizeligheid. (Misschien was dit een
voorteken van haar Alzheimer die enkele jaren later langzaamaan begon
op te komen. Ze is uiteindelijk 67 geworden). Na het avondeten vertrok
ik met twee volle fietstassen op mijn nieuwe fiets naar Hamont, het
startpunt voor een trip naar Duitsland. Op het college werd ik al
opgewacht door Pater Philippus (Theo Brusselaers) en mijn klasgenoten.
Na het opmaken van de bedden hielden we nog een bespreking over de
komende tocht en ondanks het verbod van onze prefect hebben we even
later op de slaapzaal toch nog bijna een halve nacht liggen kletsen.

MAANDAG 29 JULI 1963: OP SOLDATENBIVAK IN EUSKIRCHEN
(30 km. voor Bonn)

P.Philippus, die – zoals de trouwe lezers wel weten – aalmoezenier was
geweest bij de Belgische Strijdkrachten in Duitsland (BSD), had het voor

elkaar gekregen dat hij jaarlijks met een klas voor een week op kamp
mocht komen in Euskirchen (dit jaar was het al voor de vijfde en tevens
laatste keer omdat P. Philippus daarna niet meer actief was op het
college maar in parochies). Omdat het een fietstocht ging worden van
150 km, stonden we om 05h30 op, wat we natuurlijk nog wel gewoon
waren van tijdens het schooljaar. Na een korte mis (Missa brevis) en
een snel ontbijt gaven wij onze stalen rossen de sporen en werden de
eerste dertig km in snel tempo afgelegd, tot aan ons eerste rustpunt bij
de familie Tijskens waar we met een frisse dronk verkwikt werden. Via
Maaseik en Susteren belandden we in Sittard waar we voor de grenspost
een Hollands pintje achterover sloegen.

Linkerpint: René van Wijk. Middelpint: Luc Westhof. Rechterpint: Roland Vaes. Boven:
Koop of Crins?

Hits van toen:
Niet Café zonder bier maar wel Paradiso van
Anneke Grunlöh.

Film: Fun in Acapulco met Elvis Presley.

Nieuws van de campus …

Ook in de collegestraat blijft
het coronanieuws regeren.
Het was even alle ‘(Niel?)
Hens’ aan dek, na twee
positieve meldingen op
onze campus. Preventief
werden enkele klassen in
quarantaine geplaatst. Een
mobiel testteam kwam naar de Posthoorn in Hamont om de leerlingen
van deze klassen en drie leerkrachten te testen. Door het snelle
optreden van directie, CLB, stadsbestuur en medewerking van ouders
en leerlingen kon erger voorkomen worden. Na een quarantaine van 12
dagen, opgevangen door digitale lessen, kon het ‘normale schoolleven
hervat worden.
)(bron:https://www.tvl.be/nieuws/40-mensen-testen-positief-in-hamont-achel-maar-geen-britse-variant-112366

Hoewel tegenwoordig onze campus geen
handbal- of volleybaltrofeeën meer kan winnen
door het verbod op naschoolse sportactiviteiten
(of is het voor volleybal het gemis van Jan
Clijsters?!?) ... weet ons LO-team de
competitiedrang binnen onze campus er toch in
te houden. Zo is er een coronaproof dartstornooi
bij leerlingen en leerkrachten.

Onze campus blijft wel scoren op verschillende olympiades, wat
hebben we toch knappe en zeer creatieve koppen op onze school!

Op naar de volgende ronde …

Er zijn maar liefst vier van onze

leerlingen die door mogen naar de

volgende ronde van de wiskunde-

olympiade. Proficiat Anne,

Lauren, Ruben en Niels.

Voor de fysica-olympiade mogen er twee leerlingen van het vijfde jaar
(Ruben en Lars) door naar de volgende ronde.

Op naar de finale …

Tijl uit 6 wetenschappen-wiskunde wist zich te
plaatsen voor de finale van de 26ste geografie-
olympiade. De hoofdprijs is dit jaar een ticket naar
Istanboel in Turkije. We duimen mee voor Tijl!

And last but not least…een indrukwekkende finaleplaats voor …

Jorn Duysters uit het eerste jaar. Hij plaatste zich voor de finale van de
Vlaamse tekenolympiade voor leerlingen uit de eerste graad. Hij werd
gekozen uit maar liefst 7000 inzendingen. De opdracht was om een
betere toekomst te tekenen. Een werk om terecht heel trots op te zijn!

Op ons geliefd Salvator houden we er bubbelgewijs de sfeer in. Ook
carnaval gaat niet onopgemerkt voorbij. Met ontsmettingsmiddel op
zak, geraken we toch nog in ons carnavalspak! Alaaf!

We eindigen met een feeëriek tafereel van onze mooie campus, deze
keer niet in het groen …

Cryptogram

Dag puzzelaar

Je kijkt misschien uit naar de oplossing van de vorige puzzel. Graag
tegemoet komend aan je terechte wens, drukken we hier af wat je had
moeten invullen, misschien zelfs ook ingevuld hebt:

SO Dat laatste geldt alleszins wel voor de
inzendingen van Linda Boonen, Jeanne
T GT ND Houben, Jan Clijsters en Theo Renckens. Zij
staan zich met voorlopig elk 19/19 punten te
LE EO GT I verdringen op het hoogste schavotje.

EE TN EDV Om te weten of in juni ook nog zo zal zijn, moet
eerste de ‘tweede rit’ gereden worden. Het
GENDARME PUA parcours daarvan staat hieronder afgedrukt
met alle nodige aanwijzingen.
E O O STRAM I EN

R MF SKB

I I F D I CT I E E

N NE I ND

G EWOON S

C OD G

LOVE RE E

I ONDERGANG

P EB I

SCHEUR Y E

Veel succes met de tweede opgave. De oplossingen kunnen nog steeds
naar [email protected]

HORIZONTAAL
2. Wil alles wel uitgeven om maar mooi te zijn (7) 4. Het is een minne
tijd maar gelukkig daarna een paar dagen niet werken. (6) 5. Hiermee
kun je het zonder klinkers teniet doen. (3) 6. Ik neem aan dat ze bij
elkaar horen (4) 8. Een hele klus om te zingen (4) 10. Geldt niet meer
als eventjes een eindje wandelen (8) 13. Laat meer water door dan
gedacht en dat is heel aangenaam (6) 14. Verwijzen mogelijk naar een
baan in de sport (5) 15. Soort hondenhok voor zijn baas op de hei (10)

VERTICAAL
1. Hij en zij zongen samen steengoed (6) 2. Boog minder strak en
rustiger (10) 3. Helpen zeker om de lasten te verlichten (5) 7. Ik schep
op en hang het ook nog aan de grote klok (6) 9. Hebt u eenmaal dit
niveau bereikt dan wordt het pas echt lekker (6) 10. Seksspeeltjes
kunnen je ervoor behoeden (8) 11. Maar je moet ze wél betalen als je
ze maakt (8) 12. Een Duitser heeft ’t gewoon niet, dus blijft er niet veel
van over (6) 16. We zien die anderen wel in de loop (3)

2 1
5 3

6 4
7
89
14
15 10 11
12

13

16



Bezoek ook de website van het Salvatorcollege:

http://web.wico.be/campusoverzicht/campus-
hamont

Gelieve adreswijzigingen door te geven via:

[email protected]

Verantwoordelijke uitgever:

Henri Dreesen
WICO campus Salvator
Collegestraat 25
3930 Hamont-Achel


Click to View FlipBook Version