ทีฆีติโกสลชาดกทีฆาวุกุมารผู้เชื่อบิดา

ทีฆีติโกสลชาดกทีฆาวุ
กุมารผู้เชื่อบิดา

ในอดีตกาล พระเจ้าพรหมทัตไปชิงเอาราชสมบัติของพระเจ้าทีฆีติโกสลใน
กรุงสาวัตถีได้ พระเจ้าทีฆีติโกสลได้พาพระอัครมเหสีผู้กำลังมีครรภ์หลบหนี
ไปซ่อนอยู่ในที่อื่นเสียจนพระมเหสีประสูติพระโอรสออกมามีพระนามว่าทีฆ
าวุกุมาร แล้วทรงสั่งสอนพระโอรสอยู่กระทั่งทรงพระเจริญวัย จึงให้ไปศึกษา
ศิลปะวิชาต่าง ๆ อยู่ในสำนักอาจารย์แห่งหนึ่ง

แต่เมื่อพระโอรสทรงพระเจริญวัยเป็นหนุ่มขึ้น พระบิดาจึงถูกพระเจ้าพรหม
ทัตตามจับมาได้ แล้วพระเจ้าพรหมทัตตรัสสั่งให้พวกเพชฌฆาตคุมไปสู่ตะแลง
แกงตามถนนหลวง ในเวลานั้นทีฆาวุกุมารได้ปะปนผู้คนไปดูพอพระเจ้าทีติได้
ทอดพระเนตรเห็นก็ตรัสขึ้นว่าลูกเอ๋ยเจ้าอย่าเห็นแก่สั้นอย่าเห็นแก่ยาว อย่าผูก
เวร เวรย่อมระงับด้วยการไม่จองเวร ตรัสเท่านี้แล้วก็เลยไป พวกเพชฌฆาตก็
นำไปสำเร็จโทษเสีย

ต่อมาภายหลังทีฆาวุกุมาร จึงได้หาพระอุบายไปอยู่กับนายควาญช้างของ
พระเจ้าพรหมทัตจวนสว่างก็ได้ดีดพิณทุกคืน คืนวันหนึ่งพระเจ้าพรหมทัตได้
ทรงสดับเสียงพิณก็ชอบพระทัย เช้าขึ้นได้โปรดให้หานายควาญช้างเข้าเฝ้า
ตรัสถามว่าใครดีดพิณ นายควาญช้างกราบทูลว่าบุตรของข้าพระองค์ จึง
โปรดให้พาตัวเข้าเฝ้า เมื่อทอดพระเนตรเห็นก็ตรัสถามว่า กุมารนี้รูปร่างผิว
พรรณแปลกจากตัวเจ้านัก จะว่าเป็นลูกเจ้าอย่างไร

นายควาญช้างกราบทูลว่า เขาเหมือนข้างแม่ของเขาซึ่งตายไปนานแล้ว จึง
ตรัสว่า ถ้าอย่างนั้นจงให้อยู่กับเรา นายควาญช้างก็ทูลถวาย เมื่อทีฆาวุกุมาร
ได้ถวายตัวเป็นมหาดเล็กก็ตั้งใจถวายการรับใช้จนเป็นที่พอพระทัยของ
พระเจ้าพรหมทัตอย่างยิ่ง

อยู่มาวันหนึ่งพระเจ้าพรหมทัตให้ทีฆาวุกุมารเป็นนายสารถีขับรถพระที่นั่ง
ออกไปล่าเนื้อในป่า ทีฆาวุกุมารได้โอกาสก็รีบขับรถพระที่นั่งหนีจากพวก
โยธาอย่างรวดเร็ว จนไปถึงป่าใหญ่แห่งหนึ่งจึงหยุดพัก พระเจ้าพรหมทัตตรัส
ว่าเราเหนื่อยนัก จึงเสด็จลงจากรถให้ทีฆาวุกุมารนั่งขัดสมาธิลง แล้วทรงพาด
พระเศียรบรรทมหลับไป

พอพระเจ้าพรหมทัตหลับไป ทีฆาวุกุมารก็นึกว่า คราวนี้เราได้แก้แค้นแทน
พระชนกชนนีแล้ว จึงชักพระขรรค์ออกมาเพื่อจะตัดพระศอพระเจ้าพรหมทัต
แต่นึกถึงคำสอนพระบิดาได้ จึงสวมพระขรรค์เข้าฝัก แล้วทรงนึกขึ้นมาอีกเป็น
ครั้งสองที่สาม ได้ชักพระขรรค์ออกมาอีก แต่นึกถึงพระโอวาทของพระบิดา
จึงสวมพระขรรค์เข้าไว้

ขณะนั้นพระเจ้าพรหมทัตตกพระทัยกลัวได้ตรัสขอชีวิตไว้ ขอทำสัตย์สาบาน
ว่าจะยกราชสมบัติกับพระราชธิดาให้ทีฆาวุกุมารก็ยอมแล้วก็กลับเมือง ได้
อภิเษกสมรสกับพระราชธิดาของพระเจ้าพรหมทัต ต่อมาได้เป็นพระมหา
กษัตริย์แทนพระเจ้าพรหมทัต ครองสมบัติทั้งสองประเทศ

คติธรรมที่ได้จากเรื่องนี้คือ เวรย่อมระงับด้วยการไม่จองเวร

Thank you