นิทานอีสป สิงโตกับหนู

นิทานอสี ป สงิ โตกับหนู

กาลคร้ังหน่งึ นานมาแลว ยงั มี “สงิ โตเจาปา”กำลังนอนหลบั อยางสบายใจ ขณะเดียวกันนน้ั “เจา หนตู ัว
กระจริ ดิ ” ท่วี ิง่ ซกุ ซนอยใู กลๆ ไมท นั ดูวาสงิ่ ทต่ี นปน ปายอยนู ้ันคืออะไร จนไตขน้ึ มาบนตัวสงิ โต สง เสียงจ๊ดี ๆนา
รำคาญจนทำใหเจาปา จนสะดงุ ตน่ื เมือ่ ลมื ตามาเห็นวาหนูตวั จอ ยเปนตนเหตุ

สงิ โตโกรธมากและใชกรงเล็บตะปบเจา หนูไดท ันควนั พรอ มกับพูดดวยเสียงดุดันวา
“หน็อยแน เจา หนูตวั แสบ กลาดยี งั ไงมาทำใหขาตน่ื ฮึ ขา จะฆาเจาเสยี เดีย๋ วน้แี หละ”

เจาหนูตกใจกลวั จึงวิงวอนรอ งขอชวี ิต
“ทานสิงโตเจา ปา แหง สตั วทงั้ ปวง ไดโปรดไวช ีวติ ขา ดว ยเถดิ ไมแ นว า วนั หน่งึ ขา อาจมปี ระโยชนต อ ทานกไ็ ด”

สิงโตไดย นิ ดังนน้ั ก็หวั เราะล่นั
“หนตู ัวจว๋ิ อยา งเจา เน่ยี นะ จะมาชวยอะไรขาได เฮอะ แตเ อาเถอะ ถือวาขาปลอ ยเจาเอาบุญก็แลวกนั ”
วาแลว สงิ โตก็ปลอ ยใหห นูเปน อสิ ระ กอนที่เจาหนจู ะรบี วง่ิ หนีหายไป

เมอื่ เวลาผา นไปสงิ โตกับหนไู มไ ดพ บกนั อีก จนมาวันหนง่ึ สงิ โตเดินเลน อยูใ นปา เกดิ พลั้งเผลอไปติดบว งของ
นายพรานท่วี างดักสตั วเ อาไว สงิ โตพยายามใชพละกำลังมหาศาลด้ินจนสุดกำลัง แตด้ินเทา ไหรก ไ็ มห ลดุ ยิ่ง
ดนิ้ บว งย่งิ รดั แนนข้ึน จงึ ไดแตรอ งคำรามขอความชว ยเหลอื
เจา หนูตวั นอยที่สงิ โตเคยไวช ีวิตไดยินเสียงรองเขา จึงรีบรดุ มาดู เมื่อเหน็ เปนสงิ โตเจาปา จึงเขา ไปกดั แทะบว ง
ของนายพรานจนขาด สงิ โตหลดุ ออกจากบวงและเปน อสิ ระในทสี่ ดุ

นิทาน สิงโตกับหนู เร่อื งนส้ี อนใหร วู า …

ขอคิดจากนิทานเรอื่ งนีม้ ีหลายอยาง ทค่ี ณุ พอคุณแมส ามารถสอนใหล กู เขา ใจไดงา ย ท้ัง การไมดหู มิ่นคนท่ตี ํ่าตอยกวา
ตน อยา งพฤติกรรมของ สงิ โตกบั หนู เพราะแมเจาปาจะเปน ผมู ีพละกำลงั วงั ชามากกวา หนูตัวนอ ย แตเ มื่อพลั้งพลาด
ตดิ บวงนายพรานจนแทบเอาตวั ไมรอด ฟนเล็กๆของเจา หนจู อมแทะบวกกบั ขนาดตัวท่เี ล็กจิ๋ว จงึ มุดเขา ไปกดั เชือกให
ขาดออกไดอยางงายดาย เปรียบเสมอื นคนตัวเล็กหรือมพี ละกำลังนอ ย แตแ ทจ ริงแลวอาจทำส่งิ ท่ยี ่งิ ใหญและชวยเหลือ
คนที่มรี า งกายสูงใหญ รา่ํ รวยกวาไดเชน กนั
ดงั นนั้ ลูกจงึ ไมค วรดถู กู คนท่ีดอ ยกวา หรือตดั สนิ ใครเพยี งแครปู ลักษณภ ายนอก ระหวางทีพ่ อ แมอ า นนทิ านใหฟง ลกู ยัง
ไดซ ึมซับขอคดิ เกี่ยวกบั ชวยเหลอื และมนี า้ํ ใจตอ ผอู ืน่ ก็ยอมจะไดรบั ความชวยเหลือตอบแทน พรอมกับสอนใหล ูกรูจัก
“ความกตญั ”ู รูบณุ คุณคน คณุ สมบตั ิทีช่ วยใหลกู ประสบความสำเร็จในชวี ติ เหมอื นท่ีหนูชวยชวี ิตตอบแทนทส่ี งิ โตไว
ชวี ิตมนั แมจ ะผา นไปนานแคไหนก็ไมเคยลืมพระคุณ