็FINISH-การออกแบบเครื่องประดับจากมรดกทางวัฒนธรรม (เล่มจริง สี 30 ขาวดำ 70)

การออกแบบเครื่องประดบั จากมรดกทางวฒั นธรรม 135

4) แบบร่างเครื่องประดับอัตลักษณ์จันทบุรี : บริบทศิลปวัฒนธรรม
กำหนดเป็นกลุ่มผู้บริโภคเพศหญิง อายุระหว่าง 36 - 50 ปี เป็นเครื่องประดับกลุ่ม
ตลาดกลาง โดยแรงบันดาลใจจากหัตถกรรมเสื่อจันทบูร สังเคราะห์เป็น
องค์ประกอบทางศิลปะซึ่งเสื่อจันทบูรโดดเด่นด้วยลวดลาย และพื้นผิวที่เกิดจากา
การสาน และการทอใหผ้ วิ สัมผสั ที่มีความเฉพาะตัว

ภาพประกอบที่ 88 กระดานบันดาลใจและภาพสเก็ตซ์เครื่องประดับอัตลักษณ์จันทบุรี :
บริบทศิลปวฒั นธรรม
ที่มา : ธนกฤต ใจสุดา. (2557). เครื่องประดับอัตลักษณ์จันทบุรี: การออกแบบเพื่อส่งเสริม
จันทบรุ ีสูก่ ารเป็นนครอัญมณี. (ดษุ ฏีนิพนธ์บัณฑติ ). ชลบรุ ี: มหาวทิ ยาลยั บูรพา.

การออกแบบเคร่อื งประดบั จากมรดกทางวฒั นธรรม 136

ภาพประกอบที่ 89 เครื่องประดับอัตลักษณจ์ นั ทบรุ ี : บรบิ ทศลิ ปวฒั นธรรม
ที่มา : ธนกฤต ใจสุดา. (2557). เครื่องประดับอัตลักษณ์จันทบุรี: การออกแบบเพื่อส่งเสริม
จันทบรุ สี ู่การเปน็ นครอญั มณี. (ดุษฏนี ิพนธ์บัณฑติ ). ชลบุรี: มหาวิทยาลยั บูรพา.

การออกแบบเครือ่ งประดบั จากมรดกทางวฒั นธรรม 137

3.บทสรุปกรณศี กึ ษา

เครื่องประดับอัตลักษณ์จันทบุรี เป็นการพัฒนาผลิตภัณฑ์เครื่องประดับ
จากมรดกทางวัฒนธรรม โดยใช้อัตลักษณ์ของจังหวัด ซึ่งการค้นหาอัตลักษณ์ใช้วิธี
การศึกษาวิเคราะห์จากการรับรู้ของมนุษย์ที่มีต่อจังหวัดจันทบรุ ี การรับรู้ก่อให้เกิด
สงิ่ ที่เป็นตวั แทน ซงึ่ อาจได้แก่ สถานทตี่ ่าง ๆ วัฒนธรรมประเพณี ขา้ วของเคร่ืองใช้
เป็นต้น ซง่ึ ก็คือ มรดกทางวัฒนธรรมท่จี ับต้องได้ และจับตอ้ งไม่ได้ นำมาสังเคราะห์
เป็นสัญญะหรอื สงิ่ ตัวแทน ท่ีเชื่อมโยงกบั อตั ลักษณ์จนั ทบุรใี นบริบทต่าง ๆ

จากกรณีศึกษาจะเห็นได้ว่า มีการวิเคราะห์ อัตลักษณ์ ภาพลักษณ์ของ
จังหวัดจันทบุรี และจำแนกอัตลักษณ์จันทบุรี ออกเป็นบริบทต่าง ๆ 4 บริบท
วิเคราะห์หาภาพตัวแทนที่เกิดจากการรับรู้ในแต่ละบริบท นำเอาภาพตัวแทน
เหลา่ นั้น มาเปน็ แรงบนั ดาลใจในการพฒั นาการออกแบบเครื่องประดับ โดยกำหนด
แนวทาง ลักษณะ รูปแบบของเครื่องประดับให้สอดคล้องกับลักษณะกลุ่มตลาด
เครือ่ งประดับ และกลมุ่ ผู้บริโภค เนอ่ื งจากมุ่งหวงั ใหเ้ กดิ การใชป้ ระโยชน์เชิงพาณิชย์
รูปแบบของเครื่องประดบั จึงต้องสามารถผลิตได้ระบบอุตสาหกรรม และมีต้นทุนใน
การผลติ ไม่สูงจนเกินไป

โ ด ย ใ ช ้ แ น ว ค ิ ด ส ำ ห ร ั บ ง า น อ อ ก แ บ บ ใ น ร ู ป แ บ บ ข อ ง ก า ร ค ิ ด ใ ห ม่
(Reinvention) โดยใช้ความคิดสร้างสรรค์บนพื้นฐาน “อัตลักษณ์” ที่ถือว่าเป็น
ปัจจยั เก่า เช่อื มโยงกบั “พฤติกรรมและความต้องการ” ทีถ่ ือว่าเป็นปจั จัยใหม่ ทำให้
เกิดรูปแบบการผสมผสาน (Hybridization) โดยการออกแบบเครื่องประดับ
อัตลักษณจ์ ันทบุรีในงานวิจยั น้ี ผวู้ ิจยั ได้กำหนดใหก้ ารออกแบบเป็นลักษณะของงาน
ร่วมสมัยเป็นการผสมผสาน ปัจจัยเก่า คือ อัตลักษณ์ของจันทบุรีในบริบทต่าง ๆ
มรดกทางวัฒนธรรมและภูมิปัญญา และทรัพยากร วัตถุดิบ ปัจจัยใหม่ คือ
กระแสโลกาภิวัตน์ การตลาดพฤติกรรมผู้บริโภค วิทยาศาสตร์เทคโนโลยี และ
วัฒนธรรมการบริโภคที่มีความสอดคล้องกับการผลิตเครื่องประดับในเชิงพาณิชย์
ต้นแบบเครื่องประดับในสามารถถ่ายทอดอัตลักษณ์ของจันทบุรีได้อย่างชัดเจน
เป็นสว่ นหนงึ่ ในการขับเคลื่อนและพัฒนาอุตสาหกรรมอัญมณีและเครื่องประดับของ

การออกแบบเครอื่ งประดบั จากมรดกทางวฒั นธรรม 138

จันทบุรีให้เข้มแข็งและก้าวไปสู่การเป็นนครแห่งอัญมณี การสร้างอัตลักษณ์ให้กับ
ผลิตภัณฑ์เครื่องประดับก่อให้เกิดรูปแบบผลิตภัณฑ์ที่หลากหลายและสร้าง
ความแตกต่างเป็นส่วนสำคัญที่จะช่วยยกระดับการพัฒนาอุตสาหกรรมฯ และเป็น
การเพม่ิ มูลคา่ ในเชิงพาณิชย์สอดคลอ้ งกบั การพฒั นาประเทศ

บทสรปุ

มรดกทางวัฒนธรรมที่จับต้องไม่ได้ เป็นสิ่งที่เป็นนามธรรมที่ไม่สามารถ
แสดงออกมาเป็นลักษณะทางกายภาพได้ ซึ่งมีการถ่ายทอดจา กรุ่นสู่รุ่น
และมีการเปลี่ยนแปลงอยู่ตลอดเวลาตามลักษณะของสภาพสังคม การออกแบบ
เครื่องประดับจากมรดกทางวัฒนธรรมที่จับต้องไม่ได้จึงซับซ้อนกว่าการออกแบบ
เครื่องประดับจากมรดกทางวัฒนธรรมที่จับต้องได้ ซึ่งจะต้องเริ่มจากการศึกษา
รปู แบบ ทำความเขา้ ใจในกระบวนการต่าง ๆ ในการสรา้ งสรรคผ์ ลงานเบื้องต้นก่อน
นำไปเป็นแรงบันดาลใจในการออกแบบและพัฒนาเป็นเครื่องประดับ เอกลักษณ์
ของเครื่องประดับจะปรากฏออกมาในรูปแบบของลวดลาย กรรมวิธีการผลิต วัสดุ
และแนวคิดที่สอดคล้องกับสิ่งที่ศึกษา ดังที่เห็นได้จากกรณีศึกษาที่มีการนำเสนอ
วสั ดรุ ่วมไปกับการออกแบบ

จากกรณีศึกษาข้างต้นพบว่าแนวทางการออกแบบเครื่องประดบั จากมรดก
ทางวัฒนธรรมที่จับต้องไม่ได้นั้น โดยมากจะเป็นการนำเอากระบวนการทางด้าน
งานหัตถกรรม หัตถศิลป์มาออกแบบและพัฒนา ซึ่งเป็นสิ่งที่สามารถทำได้ง่ายและ
ส่งผลต่อการรับรู้และเข้าใจของผู้บริโภคได้มาก อันจะสังเกตได้ว่าการนำ
กระบวนการทางด้านงานหัตถกรรมมานำเสนอในงานเครื่องประดับนั้นผลลัพธ์ที่ได้
มักจะเป็นวัสดุที่เป็นตัวแทนของมรดกทางวฒั นธรรมที่จับต้องไม่ได้นั้น นอกจากน้ีก็
เป็นการตีความของสิ่งที่จับต้องไม่ได้ให้ออกมาเป็นรูปสัญญะ หรือสิ่งที่เป็นตัวแทน
เช่น พระพุทธศาสนา ก็อาจจะใช้ดอกบัวในการสื่อความหมาย หรือความสามัคคี
กอ็ าจจะใชเ้ ชอื กท่ีพนั เกลียวในการสื่อความหมาย เป็นต้น ซงึ่ การจะออกแบบก็ไม่ได้
จำเพาะเพียงหนึ่งแนวทาง นักออกแบบหรือศิลปินสามารถผสมผสานรูปแบบ

การออกแบบเครื่องประดบั จากมรดกทางวฒั นธรรม 139

ทั้งการนำเสนอวัสดุ การนำเสนอรูปแบบลวดลาย การนำเสนอรูปทรง การนำเสนอ
สสี นั ในเครอ่ื งประดบั หน่ึงช้นิ ได้อย่างไม่มีข้อจำกดั แตส่ ง่ิ ท่คี วรพึง่ ระลกึ ไว้เสมอก็คือ
ผลงานการออกแบบจะยงั คงแสดงเอกลักษณ์ อัตลักษณ์ของสิ่งท่ีเราศึกษาไว้ได้มาก
นอ้ ยเพยี งใด

แนวทางในการออกแบบเครื่องประดับจากมรดกทางวัฒนธรรมมักจะยึด
โยงกับแนวคิดของผู้ออกแบบ และลักษณะของเครื่องประดับ กล่าวคือ หากเป็น
การออกแบบและพัฒนาเครื่องประดับจากมรดกทางวัฒนธรรมที่เน้นการพาณิชย์
แนวทางการออกแบบจะยึดโยงกับพฤติกรรมของผู้บริโภค กระแสการออกแบบ
หรือแนวคิดอิทธิพลต่าง ๆ ที่เกิดขึ้น ส่วนการออกแบบและพัฒนาเครื่องประดับ
เชิงศิลปะ จะยึดโยงกับแนวคิด การนำเสนองานเพื่อให้เกิดการรับรู้ในมิติต่าง ๆ
รูปแบบผสมผสานถูกนำมาใช้อย่างกว้างขว้าง และหลากหลาย ซึ่งจุดมุ่งหมายที่
สำคัญกค็ อื การสรา้ งเอกลักษณ์ให้ผลิตภัณฑ์ การสรา้ งรูปแบบใหม่ ๆ และการสร้าง
มลู คา่ และคณุ คา่ ให้กับผลติ ภณั ฑ์

การออกแบบเคร่อื งประดบั จากมรดกทางวฒั นธรรม 140

การออกแบบเคร่ืองประดบั จากมรดกทางวฒั นธรรม 141

ตัวอยา่ งผลงานการออกแบบ
เครือ่ งประดบั จากมรดกทางวฒั นธรรม

การออกแบบเครือ่ งประดบั จากมรดกทางวฒั นธรรม 142

ผลงานการออกแบบเครื่องประดับจากมรดกทางวัฒนธรรม ทั้งที่ออกแบบ
จากมรดกทางวัฒนธรรมที่จับต้องได้ และมรดกทางวัฒนธรรมที่จับต้องไม่ได้
ท่ีได้รวมอยู่ในบทนี้ เป็นผลงานการออกแบบของนิสิตชั้นปีที่ 4 สาขาวิชา
การออกแบบทัศนศิลป์ วิชาเอกการออกแบบเครื่องประดับ คณะศิลปกรรมศาสตร์
มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ ซึ่งเป็นผลงานการออกแบบในรายวิชานวัตกรรม
การออกแบบนิพนธ์ โดยนสิ ติ เป็นผ้ศู ึกษาคน้ คว้า ออกแบบ และผลิตจนแลว้ เสร็จ

ผลงานทุกชิ้นเกิดจากความสนใจของนิสิตที่ต้องการพัฒนาเครื่องประดับ
จากมรดกทางวัฒนธรรม โดยนิสิตแต่ละคนจะวางเป้าหมายในการเลือกมรดกทาง
วัฒนธรรมที่ต้องการศึกษาและพัฒนาไปสู่การออกแบบเครื่องประดับด้วยตนเอง
ภายใต้การเรียนรู้ในรูปแบบกระบวนการวิจัย เริ่มจากการกำหนดหัวข้อในสิ่งท่ี
ต้องการศึกษา จากนั้นลงพ้ืนที่เก็บข้อมูล และวิเคราะห์เอกลักษณ์ทางวัฒนธรรม
ของสิ่งที่ตนเองกำหนดเป้าหมายไว้ นำไปสู่การเรียนรูเ้ อกลักษณ์ที่ปรากฏ ซึ่งเมื่อได้
องค์ความรู้เหล่านี้แล้วก็จะเข้าสู่กระบวนการในการออกแบบเครื่องประดับ
โดยการกำหนดแนวคิดในการออกแบบ มีการใช้แนวคิดท่ีหลากหลายในการพัฒนา
งานออกแบบ ทั้งการใช้กระแสการออกแบบ (Trends) การใช้ประวัติศาสตร์ศิลปะ
การใช้รูปแบบหรือสไตล์ (Styles) รวมไปถึงพฤติกรรมผู้บริโภค เป็นต้น
ในการนำมาเป็นแนวคิดร่วมกับข้อมูลที่ได้ศึกษาข้างต้น แบบร่างจะนำไปคัดเลือก
และพัฒนาไปสู่ผลติ งานจรงิ ในลำดับตอ่ ไป

ซ ึ ่ ง ต ั ว อ ย ่ า ง เ ห ล ่ า น ี ้ ผ ู ้ เ ข ี ย น ค ั ด ม า จ า ก ผ ล ง า น ข อ ง น ิ ส ิ ต ใ น แ ต ่ ล ะรุ่ น
ที่มีความโดดเด่น สวยงาม และน่าสนใจ เพื่อกระตุ้นความคิดริเริ่มสร้างสรรค์ของ
ท่านต่อไป

การออกแบบเคร่ืองประดบั จากมรดกทางวฒั นธรรม 143

ภาพประกอบท่ี 90 เครอ่ื งประดบั แรงบันดาลใจจากวัดอรุณฯ
ที่มา : นันทน์ ภัส วิศาลโภคะ. (2561).

WAT ARUN

นันทน์ ภสั วิศาลโภคะ
การออกแบบเครื่องประดับจากมรดกทางวัฒนธรรมที่จับต้องได้ โดยศึกษาจาก
ลวดลายประดับตกแต่งพระปรางคว์ ดั อรุณฯ ทีส่ ร้างขึน้ จากเคร่ืองเคลือบเป็นรูปทรง
ของดอกไมแ้ ละลายเถาว์ โดยถา่ ยทอดอัตลักษณ์ของลวดลายประดับในรูปแบบของ
เครอ่ื งประดับร่วมสมัย

การออกแบบเครอื่ งประดบั จากมรดกทางวฒั นธรรม 144

ภาพประกอบที่ 91 เคร่ืองประดบั แรงบนั ดาลใจจากพวงมโหตร
ทม่ี า : สพุ ชิ ญา กรสทิ ธิศักดิ์. (2561).

PUANG MA-HOD

สุพิชญา กรสทิ ธศิ กั ดิ์
การออกแบบเครอ่ื งประดบั จากพวงมโหตร ศลิ ปะการตดั กระดาษ ภูมปิ ัญญาท้องถ่ิน
ใช้ในงานงานรื่นเริง งานมงคล ซึ่งเป็นมรดกทางวัฒนธรรมที่จับต้องไม่ได้
โดยถ่ายทอดอัตลักษณ์ด้วยลักษณะโครงสร้างลวดลายฉลุที่ทับซ้อน และสีสันที่
สนกุ สนาน นำมาออกแบบในรปู แบบของเครื่องประดบั รว่ มสมยั

การออกแบบเครอ่ื งประดบั จากมรดกทางวฒั นธรรม 145

ภาพประกอบที่ 92 เครอื่ งประดบั แรง
บนั ดาลใจเทคนคิ หตั ถกรรมเครื่องเรือนไมส้ กั
ฝังไมม้ ุก
ท่มี า : อภิญญา ทรัพย์บำรุงสกลุ . (2562).

WOOD IN WOOD CRAVING

อภิญญา ทรพั ย์บำรุงสกุล
การออกแบบเครื่องประดับจากเทคนิคหัตถกรรมเครื่องเรือนไม้สักฝังไม้มุก ซึ่งเป็น
มรดกทางวัฒนธรรมที่จับต้องไม่ได้ โดยถ่ายทอดอัตลักษณ์ผ่านตัววัสดุ และใช้
ลักษณะของมาลัย เป็นแรงบันดาลใจ ออกแบบให้มีความร่วมสมัยและถ่ายทอด
เทคนิคงานหัตถกรรมให้อยู่ในรปู แบบเครอ่ื งประดบั ไดอ้ ยา่ งสวยงาม

การออกแบบเครอื่ งประดบั จากมรดกทางวฒั นธรรม 146

ภาพประกอบที่ 93 เครอื่ งประดบั แรงบนั ดาลใจหตั ถกรรมเครอ่ื งเขนิ
ทมี่ า : ชนิสรา เอย่ี มจำรสั . (2561).

NANTHARAM

ชนิสรา เอยี่ มจำรัส
การออกแบบเครื่องประดับจากเครื่องเขิน โดยการศึกษาหัตถกรรมเครื่องเขิน ซ่ึง
เป็นมรดกทางวัฒนธรรมที่จับต้องไม่ได้ โดยถ่ายทอดอัตลักษณ์เทคนิคทำลวดลาย
ขูดที่เป็นเอกลักษณ์เฉพาะของชุมชนนันทาราม ซึ่งได้นำเอกลักษณ์เฉพาะนี้มาเป็น
แรงบันดาลใจในการสร้างสรรค์ผลงานการออกแบบให้เป็นเครือ่ งประดบั ร่วมสมยั ท่ี
สามารถส่อื ถึงความงดงามและความเป็นเอกลักษณข์ องเครื่องเขินได้เป็นอย่างดี

การออกแบบเครอ่ื งประดบั จากมรดกทางวฒั นธรรม 147

ภาพประกอบที่ 94 เครื่องประดบั แรงบันดาลใจมาลยั ไมไ้ ผ่
ทมี่ า : ณิชากร ศรีนรคตุ ร. (2561).

GARLAND OF BAMBOO

ณิชากร ศรีนรคุตร
การออกแบบเครื่องประดับจากมาลัยไม้ไผ่ เป็นหัตถกรรมของชาวไทยกุดหว้า
ประดิษฐ์ด้วยความละเอียด ประณีต สะท้อนให้เห็นถึงความศรัทธาในพุทธศาสนา
และคุณค่าของภูมิปัญญาภาคอีสาน ซึ่งเป็นมรดกทางวัฒนธรรมที่จับต้องได้ นำมา
เป็นแรงบันดาลใจในการออกแบบเครื่องประดับร่วมสมัยโดยนำเอาเอกลักษณ์ของ
มาลยั ไม้ไผ่มาผสมผสานเข้ากับเครื่องประดับร่วมสมยั ให้มคี วามลงตัวและสะท้อนให้
เห็นถึงภูมปิ ัญญาของชาวไทยกุดหว้าไดเ้ ปน็ อยา่ งดี

การออกแบบเครอ่ื งประดบั จากมรดกทางวฒั นธรรม 148

ภาพประกอบท่ี 95 เครือ่ งประดบั แรง
บันดาลใจการละเล่นผตี าโขน
ทมี่ า : สพุ ชิ ชา โรจนเศรษฐการ. (2561).

PHI TA KHON

สุพชิ ชา โรจนเศรษฐการ
การออกแบบเครื่องประดับจากผีตาโขน หรือประเพณีผีตาโขนจัดเป็นภูมิปัญญา
ท้องถิ่นและการละเล่นของ ชาวอำเภอด่านซ้าย จังหวัดเลย ที่เกิดจากความเชื่อ
ด้ังเดิมเรื่องผีของชาวบ้าน ซึ่งเป็นมรดกทางวัฒนธรรมที่จับต้องไม่ได้ โดยถ่ายทอด
เอกลกั ษณ์ผา่ นรูปสัญญะ คือ หน้ากากผีตาโขน เกิดเป็นเครอ่ื งประดับที่มีเอกลักษณ์
แฝงไวซ้ ง่ึ ความเชอ่ื และความศรัทธา

การออกแบบเคร่ืองประดบั จากมรดกทางวฒั นธรรม 149

ภาพประกอบท่ี 96 เคร่ืองประดบั แรง
บันดาลใจงานหตั ถกรรมจกั สานยา่ นลิเภา
ทม่ี า : ชารณิ ี กวนิ เดชาชัย. (2561).

Yanliphao

ชาริณี กวินเดชาชัย
การออกแบบเครอ่ื งประดับจากงานจักสานย่านลเิ ภา เปน็ งานศลิ ปหัตถกรรมชัน้ สูงท่ี
ประณีตและมีรูปแบบและลวดลายที่วิจิตรงดงาม ซึ่งเป็นมรดกทางวัฒนธรรมท่ี
จับต้องไม่ได้ โดยบอกเล่าคุณค่าและความงามผ่านเครื่องประดับให้สะท้อน
อัตลักษณ์ของงานจักสานย่านลิเภา และลวดลายที่ผสมผสานกับความร่วมสมัยใน
ปัจจบุ นั

การออกแบบเครื่องประดบั จากมรดกทางวฒั นธรรม 150

ภาพประกอบท่ี 97
เคร่ืองประดบั แรงบันดาลใจงาน
หตั ถกรรมกะลามะพรา้ ว
ที่มา : สุภาวดี อตุ มอ์ ่าง. (2562).

COCONUT CRAVING

สุภาวดี อุตม์อา่ ง
เครื่องประดับที่ได้รับการรังสรรค์จากกะลามะพร้าว โดยการนำกะลามะพร้าวไป
ฉลุลายซงึ่ เป็นรูปแบบของงานช่างภาคใต้ ซงึ่ เป็นมรดกทางวฒั นธรรมที่จับต้องไม่ได้
มาผสมผสานกับแฟชั่นสไตล์ตรีมพังก์ ที่ได้รับแรงบันดาลใจมาจากลานนาฬิกา
ฟันเฟือง และเครื่องจักรกล ออกมาในรูปแบบเครื่องประดับร่วมสมยั ที่โดดเด่นด้วย
วสั ดุกะลามะพรา้ วบนตัวเรอื นโลหะ

การออกแบบเคร่ืองประดบั จากมรดกทางวฒั นธรรม 151

บรรณานกุ รม

กนกรตั น์ สมบตั ิ. (2561). การศกึ ษาศิลปกรรมลายคำ วัดไหลห่ นิ จงั หวัดลำปางบรู ณาการสู่
เครื่องประดบั สไตล์วคิ ตอเรยี .(นวตั กรรมการออกแบบนพิ นธ)์ . กรงุ เทพฯ:
มหาวิทยาลยั ศรนี ครนิ ทรวิโรฒ.

กรมสง่ เสรมิ อุตสาหกรรม. (2555, พฤศจกิ ายน - ธันวาคม). อุตสาหกรรมสาร, วารสารของกรม
สง่ เสรมิ อุตสาหกรรม. 54 (4). สบื คน้ จาก http://e-journal.dip.go.th/dip
/images/ejournal/adb205e be3ef3af7a9065609fd2bb211.pdf

ชลดู นม่ิ เสมอ. (2557). องคป์ ระกอบของศลิ ปะ = Composition of Art. (พิมพ์ครัง้ ท่ี 9).
กรงุ เทพฯ: อัมรนิ ทร์.

ชาคริต สิทธฤิ ทธ์.ิ (2542). จับต้องได้ – จบั ต้องไมไ่ ด้ : ความไม่หลากหลายในความหลากหลาย
ของมรดกทางวัฒนธรรม. วารสารมนุษยศาสตรแ์ ละสังคมศาสตร์ มหาวทิ ยาลยั
ราชภัฏสรุ าษฏรธ์ านี, 8(2), หน้า 141 – 160.

ฐานเศรษฐกิจ. (2016). ระเบยี งเศรษฐกจิ ภาคตะวันออก (EEC) : นโยบายสนับสนนุ
อุตสาหกรรมแห่งอนาคต. สบื ค้นจาก https://www.thansettakij.com/
content/business/107877

ณัฐธกิ านต์ ปน่ิ จไุ ร. (2562). การออกแบบเครอ่ื งประดับจากดีบกุ ด้วยภมู ปิ ญั ญาท้องถน่ิ ตาม
อัตลกั ษณ์ของชุมชนบา้ นโนนเหลก็ จังหวัดกำแพงเพชร. รายงานสบื เนอื่ งจากการ
ประชมุ วชิ าการระดบั ชาติ ครง้ั ที่ 6 สถาบันวิจยั และพัฒนา มหาวทิ ยาลยั ราชภัฏ
กำแพงเพชร.

ทวศี กั ดิ์ มูลสวสั ดิ์. (2554). การศกึ ษาผลงานนกั ออกแบบเคร่ืองประดบั ร่วมสมยั ของไทยจาก
พ.ศ. ๒๕๔๕ ถึงปจั จบุ ัน. (รายงานการวจิ ยั ฉบับสมบรู ณ์). กรุงเทพฯ: สำนักงาน
ศิลปวฒั นธรรมร่วมสมยั กระทรวงวัฒนธรรม.

แทมมารนิ วลิ เลจ. (2553). ลา้ นนารำลกึ หวนนกึ ถงึ เรอ่ื งคนเมอื ง จากเครอื่ งประดบั รว่ มสมยั .
สบื คน้ จาก https://www.tamarindvillage.com/th/ modern-design.php

การออกแบบเครื่องประดบั จากมรดกทางวฒั นธรรม 152

ธนกฤต ใจสุดา. (2562). การพฒั นาเครอื่ งประดบั เซรามิกเพอ่ื สร้างโอกาสทางการตลาด.
(รายงานฉบบั สมบูรณ์). กรุงเทพฯ: สำนกั งานคณะกรรมการวจิ ัยแหง่ ชาติ (วช.)
และสำนกั งานกองทนุ สนบั สนนุ งานวจิ ยั (สกว.).

____________. (2562). เคร่ืองประดับอตั ลักษณ์จนั ทบุรี: การออกแบบเพอื่ สง่ เสรมิ จันทบุรสี ู่
การเปน็ นครอญั มณี, (ปรญิ ญานพิ นธด์ ุษฎีบัณฑติ ). มหาวิทยาลยั บรู พา, ชลบุรี.

____________. (2562). การรา่ งภาพและหลักการออกแบบเครอ่ื งประดบั ฺ. (เอกสารประกอบ
คำสอนรายวชิ า อบศ231). กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลยั ศรนี ครนิ ทรวโิ รฒ.

ธนิก เลศิ ชาญฤทธ์ิ. (2550). การจดั การทรัพยากรวัฒนธรรม. กรงุ เทพฯ: มหาวิทยาลยั ศลิ ปากร.
นพวรรณ หมั่นทรพั ย.์ (2521). การออกแบบเบือ้ งต้น. เชียงใหม่ : สำนักพิมพ์โกลบอล วิช่ัน

จำกัด.
ประเวศ วะสี. (2547). การพฒั นาต้องเอาวฒั นธรรมเป็นตัวตง้ั . (หมอชาวบา้ น). กรงุ เทพฯ :

กองทนุ ส่งเสรมิ งานวฒั นธรรม สำนักงานคณะกรรมการวฒั นธรรมแห่งชาติ
กระทรวงวัฒนธรรม.
พรพิมล พจนาพมิ ล. (2019). การศึกษาแนวโน้มการออกแบบเคร่ืองประดับในศตวรรษ 21 เพ่อื
สรา้ งมลู คา่ เพิม่ ใหก้ ับหนิ ดิบด้วยกระบวนการออกแบบ. วารสารวิชาการนวัตกรรม
สื่อสารสงั คม, 7(2), หนา้ 180-193.
พณั ณติ า มติ รภกั ดี. (2561). Creative Economy in Action. สบื คน้ จาก
https://web.tcdc.or.th/en/Articles/Detail/CreativeEconomyinAction
พริ ิยะ ผลพิรฬุ . (2556). เศรษฐฏจิ สร้างสรรค์กบั การพัฒนาประเทศไทย. (วารสารเศรษฐศาสตร์
ปรทิ รรศน์ สถาบนั พัฒนศาสตร์). 7 (1). สบื ค้นจาก file:///C:/Users/Thanakit/
Downloads/22675-Article% 20Text-48782-1-10-20141027.pdf
ภาณพุ งศ์ จงชานสทิ โธ. (2562). เครื่องประดบั เชงิ สร้างสรรค์ : รูปแบบ ความสวยงาม ในยุค
เศรษฐกจิ สรา้ งสรรค์. วารสารวิจยั การออกแบบแห่งเอเชีย, 2(1), หน้า 38-53.
มนขนษิ ฐ์ อรชร. (2562). การศึกษาการสลักดลุ โลหะ ส่กู ารออกแบบเครื่องประดับจาก
อะลมู เิ นยี มรไี ซเคิล. (นวตั กรรมการออกแบบนิพนธ)์ . มหาวทิ ยาลัยศรีนครนิ ทรวิ
โรฒ, กรุงเทพฯ.
รงคกร อนตั ศานต์ (2559). การวาดและระบายสอี ญั มณแี ละเครอ่ื งประดับ. เชียงใหม่:
สำนกั พิมพ์มหาวิทยาลัยเชียงใหม่ ศนู ยบ์ ริหารงานวิจัย มหาวทิ ยาลยั เชียงใหม่.

การออกแบบเคร่ืองประดบั จากมรดกทางวฒั นธรรม 153

ราชบณั ฑติ ยสถาน. (2541). พจนานกุ รมศลิ ปะอังกฤษ – ไทย. (พมิ พ์คร้งั ท่ี 2). กรุงเทพฯ:
ราชบณั ฑติ ยสถาน.

วชิรญา ตตยิ นันทกลุ . (2557). การพฒั นาคู่มอื การทอ่ งเทยี่ วเชงิ มรดกวัฒนธรรมนามธรรมดา้ น
หตั ถกรรม จังหวดั อุบลราชธานี. (ปรญิ ญานพิ นธบ์ รหิ ารธรุ กจิ มหาบณั ฑติ ).
มหาวิทยาลยั ขอนแก่น, ขอนแกน่ .

วนดิ า อินทรอำนวย. (2560). พระราชบัญญตั สิ ง่ เสรมิ และรักษามรดกภมู ปิ ญั ญาทางวฒั นธรรม
พ.ศ. 2559. สืบค้นจาก https://www.parliament.go.th/ewtadmin/ewt/
elaw_parcy/ewt_dl_link.php?nid=1544

วรรณรัตน์ ตงั้ เจรญิ . (2539). ศิลปะเครอื่ งประดับ. กรุงเทพฯ: โอเดย่ี นสโตร.์
วรรณรตั น์ อินทร์อำ่ (2536). ศิลปะเคร่ืองประดบั . กรงุ เทพฯ: โอเดย่ี นสโตร์.
วัฒนะ จูฑะวภิ าค. (2545). การออกแบบเคร่ืองประดบั . กรุงเทพฯ: สำนกั พมิ พแ์ หง่ จฬุ าลงกรณ์

มหาวทิ ยาลยั .
วริ ุณ ต้ังเจรญิ (2526). การออกแบบ. กรุงเทพฯ: โอ.เอส. พริ้นตงิ้ เฮาส.์
ศกั ดิ์ชยั เกียรตนิ าคินทร์. (2553). หลกั การออกแบบศลิ ปะ Principles of Design. กรุงเทพฯ:

ไวล้ าย.
ศูนย์แห่งความเปน็ เลศิ ดา้ นการทอ่ งเทีย่ วอยา่ งยงั่ ยนื (ศทย.). (2562). ชุดความรู้ เรอื่ งการ

ปกปอ้ งมรดกทางวัฒนธรรม (Cultural Heritage Protection).กรงุ เทพฯ:
องคก์ ารบริหารการพฒั นาพืน้ ทีพ่ ิเศษเพือ่ การท่องเทยี่ วอย่างยงั่ ยนื (องค์การ
มหาชน).
สมภพ จงจิตร์โพธา. (2554). องค์ประกอบศิลป.์ กรุงเทพฯ: วาดศลิ ป์.
สยามรฐั . (2561, 20 เมษายน). นิทรรศการ "จากท้องถน่ิ สู่เมือง เลอื่ งช่อื อัตลกั ษณ์". สยามรฐั
ออนไลน์. สบื คน้ จาก https://siamrath.co.th/n/34292
สำนักงานส่งเสรมิ เศรษฐกจิ สรา้ งสรรค์. (2560). สดั ส่วนมลู ค่าอตุ สาหกรรมสรา้ งสรรค์ท้งั หมด
ตอ่ ผลติ ภณั ฑ์มวลรวมในประเทศ (GDP). สบื คน้ จาก https://www.cea.or.th/
statistic-creative-industry-gdp

การออกแบบเครือ่ งประดบั จากมรดกทางวฒั นธรรม 154

สชุ นนี เมธโิ ยธนิ . (2555, กรกฎาคม - กันยายน). กลยุทธเ์ พ่อื การแขง่ ขนั . Executive Journal,
32 (3). สืบค้นจาก https://www.bu. ac.th/ knowledgecenter/executive
_journal/july_sep_12/pdf/aw17.pdf.

สชุ พี ปญุ ญานุภาพ. (2500). วัฒนธรรมวทิ ยา. กรุงเทพฯ : โรงพิมพก์ ารศาสนา.
สุดารตั น์ สุกาพฒั น์. (2558). รูปแบบการออกแบบเครื่องประดบั ทเ่ี ปลย่ี นแปลงใน

ประวัติศาสตร์ศลิ ป์, (บทความงานวิจัย / งานสร้างสรรคใ์ นศาสตร์ดา้ นศลิ ปกรรม
ของอาจารยแ์ ละบคุ ลากรคณะศลิ ปกรรมศาสตร์ มหาวทิ ยาลยั สงขลานครินทร์).
สบื คน้ จาก http://finearts.pn.psu.ac.th/article/2558/sudarat1.pdf.
อรพนิ พานทอง. (2546). การศกึ ษาความเปน็ ไทยเพอื่ ประยุกต์ใชใ้ นงานออกแบบ
เครื่องประดับ. กรุงเทพฯ: ภาควชิ าการออกแบบอุตสาหกรรม. จฬุ าลงกรณ์
มหาวิทยาลยั
อรญั วานชิ กร. (2557). ภมู ปิ ญั ญาไทยเพ่อื การออกแบบสรา้ งสรรค.์ กรงุ เทพฯ: บริษทั กรดิ ส์
ดไี ซน์ แอนด์ คอมมนู ิเคชนั่ จำกดั .
อาชัญ นกั สอน. (2558). ศลิ ปะการออกแบบหัตถอุตสาหกรรม. กรงุ เทพฯ : บริษทั ทรปิ เพล้ิ
กรปุ๊ จำกัด.
อาคม เติมพทิ ยาไพสฐิ . (2554). เศรษฐกจิ สร้างสรรค์ของไทย, (การประชมุ ผบู้ ริหารระดบั สงู
กระทรวงวัฒนธรรม). กรุงเทพฯ: สำนักงานสภาพัฒนาการเศรษฐกจิ และสงั คม
แหง่ ชาติ. สืบคน้ จากhttps://www.nesdc.go.th/ewt_w3c/ewt_dl_link.
php?nid=2774
อารี พนั ธ์มณ.ี (2537). ความคิดสร้างสรรค.์ กรุงเทพฯ : สำนักพมิ พ์ 1412.

การออกแบบเครื่องประดบั จากมรดกทางวฒั นธรรม 155

Amanda Game; & Elizabeth Goring. (1998). Jewellery moves: ornament for the
21st century (Art & Crafts). NMSE-Publishing.Ltd.

Amanda Mansell. (2008). Adorn new jewelry. United Kingdom: Laurence King
Publishing Ltd.

Angela J Daniel. (2012). A history of contemporary jewellery. Retrieved from
https://ezinearticles.com/ ?A-History-Of-Contemporary-
Jewellery&id=7241585

Australia ICOMOS. (2013). The Burra Charter. Retrieved from
http://australia.icomos. org/wp-content/uploads/ The-Burra-Charter-
2013-Adopted-31.10.2013.pdf

Brian Roberts. (N.d.). A brief history of Bling: HIP-HOP jewelry through the ages.
Retrieved from https://www.highsnobiety.com/p/hip-hop-jewelry/

Caroline Childers. (1998). Great jewelry of the world. New York : Rizzaoli
International Publication, Inc.

ChanNas Thitayan. (2012). มรดกทางวัฒนธรรม. สืบคน้ จาก
https://channarongs22.wordpress.com/ 2012/ 01/27/มรดกทาง
วฒั นธรรม/

Daisy Shaw-Ellis. (2021). 13 Contemporary jewelry labels to invest in now.
Retrieved from https://www. vogue.com/article/contemporary-
jewelry-brands-to-invest-in-now

Dal Yong Jin. (2012). The new Korean wave in the creative industry HALLYU 20.
Journal University of Michigan, Fall 2012. Retrieved From
https://quod.lib.umich.edu/cgi/p/pod/dod-idx/hallyu-20-the-new-
korean-wave-in-the-creative industry.pdf?c=iij;idno=11645653.0002
.102;format=pdf

David Watkins. (1993). Best contemporary jewellery design (Pro-art). England:
RotoVision.

การออกแบบเครอ่ื งประดบั จากมรดกทางวฒั นธรรม 156

David Yip. (2018). Pop icons – Bvlgari’s tribute to the decadent ‘80s. Retrieved
from https://www.solitairemagazine. com/pop-icons-bvlgaris-tribute-
to-the-decadent-80s/

_________. (2018). The fall 2021 jewelry trend report. Retrieved from
https://www.vogue.com/article/ fall-2021-jewelry-trend-report

Elise Favis. (2020, 15 May). Assassin’s creed Valhalla details: character
customization, new stealth mechanics and ... viking rap battles, The
Washington Post. Retrieved from https://www. washingtonpost.com/
video-games/2020/05/14/assassins-creed-valhalla-details-character-
customization-new-stealth-mechanics-viking-rap-battles/

Feilden, B.M.; & J. Jokilehto. (1998). Management guideline for world heritage
sites. Rome: n.p.

IDXW Design Academy. (2019). แจกโปสเตอรท์ ฤษฎสี ฉี บบั รวบรดั (Color Theory). สืบค้น
จาก https://idxw.net/ 2019/09/11/แจกโปสเตอร์-ทฤษฏสี ฉี บั/

Isabelle Hore-Thorburn. (N.d.). A brief history of Bling: HIP-HOP jewelry through
the ages. Retrieved from https://www.highsnobiety.com/p/hip-hop-
jewelry/

Jannifer Algoo and Megan Decker. (2018). This new coffee table book Is a
stunning look at wearable art. Retrieved from
https://www.harpersbazaar.com/ culture/art-books-
music/g17603262/art-as-jewellery-book/?slide=3

Judith Price. (2004). Masterpieces of American jewelry. New York: Running Press.
Katerina Perez. (2018). Neha Dani: The creative process behind her 'Glacier'

collection. Retrieved from https://www.katerinaperez.com/
articles/neha-dani-jewellery.

การออกแบบเคร่อื งประดบั จากมรดกทางวฒั นธรรม 157

Katerina Perez. (2018). Palmiero wins Andrea Palladio international jewellery
awards for best collection. Retrieved from
https://www.katerinaperez.com/articles/palmiero-andrea-palladio-
international-jewellery-awards

____________. (2019). Azza Fahmy: Egyptian brand pays tribute to Mamluk era
in their new collection. Retrieved from
https://www.katerinaperez.com/articles/azza-fahmy-mamluk

____________. (2019). Chaumet: What’s new in the jewellery house’s
permanent collection?. Retrieved from
https://www.katerinaperez.com/articles/%D1%81haumet-new-items

____________. (2020). Neha Dani: New Kephi collection is all about positive
emotions. Retrieved from https://www.katerinaperez.com/
articles/neha-dani-kephi-jewellery-collection-review

___________. (2016). The new collection Privé by Mellerio Dits Meller is the first
step towards change. Retrieved from
https://www.katerinaperez.com/articles/the-new-collection-priv-by-
mellerio-dits-meller-is-the-first-step-towards-change

Laird Borrelli-Pesson. (2020). The fall 2021 jewelry trend report. Retrieved from
https://www.vogue.com/ article/fine-online-big-earrings-nye

Maripet Ledesma Poso. (2019). Spotlight on emerging talents. Retrieved from
https://www. solitairemagazine.com/against-a-blank-canvas/

Marketing Oops!. (2016). “OTOP premium go inter” ประกาศศักยภาพสู่การส่งออกใน
งาน BIG + BIH October 2016. Retrieved from
https://www.marketingoops. com/pr-news/otop-premium-go-inter/

Nerea Inamar. (2018). Creative jobs in Japan: Understanding the opportunities.
Retrieved from https://izanau.com/article/view/creative-job-in-japan

Olive Cuenca. (2019). The joy of bespoke. Retrieved from
https://www.solitairemagazine.com/the-joy-of-bespoke/

การออกแบบเครือ่ งประดบั จากมรดกทางวฒั นธรรม 158

Preeta Agarwal. (2019). Brilliant mavericks. Retrieved January 22, 2021, from
https://www. solitairemagazine.com/brilliant-mavericks/

Smitha Sadanandan. (2019). Spotlight on emerging talents. Retrieved from
https://www. solitairemagazine.com/spotlight-on-emerging-talents/

Smitha Sadanandan. (2020). Anabela Chan Wows with recycled aluminum
jewellery. Retrieved from https://www.solitairemagazine.com/
anabela-chan-wows-with-recycled-aluminium-jewellery/

SOLITAIRE TEAM. (2018). Sun-kissed beauty. Retrieved from
https://www.solitairemagazine.com/sun-kissed-beauty-solitaire-
magazine/

Sukhothai Crafts & Folk Art. (ม.ป.ป.). เครื่องเงิน เครอ่ื งทองสุโขทัย. สืบคน้ จาก
http://sukhothaicraftsandfolkart. com/เคร่ืองทองสโุ ขทยั /

Suzanne Tennenbaum and Janet Zapata. (2001). The jewelry menagerie the
world of animals in gems. New York: Thames & Hudson Inc.

Tallulah Lu. (2020). Guy meets girl. Retrieved from
https://www.solitairemagazine.com/guy-meets-girl/

Thailand Convention & Exhibition Bureau. รายงานอุตสาหกรรมสร้างสรรค:์ การสร้าง
การเติบโตอย่างยั่งยนื ด้วยความคดิ สรา้ งสรรค์. สบื คน้ จาก https://cms-
mice2020-dev.sepplatform.com/th/keyindustries-
details/craftsmanship-report-th

Workpointtoday. (2561). “ยูเนสโก” ขนึ้ ทะเบียน “โขนไทย” ครง้ั แรกในประวตั ิศาสตร์ !.
สืบค้นจาก https://workpointtoday .com/ยเู นสโก-ขน้ึ ทะเบยี น-โขน.

การออกแบบเครอ่ื งประดบั จากมรดกทางวฒั นธรรม 159

bling, 69 ดัชนี

กระบวนการศกึ ษาและพัฒนา (Research and เข็มกลัด (Brooch), 56
Development) หรือ R & D, 90 ความคดิ สร้างสรรค์, 28, 72
ความงามทางศลิ ปะ, 79
กระแสชุมชนภิวฒั น์ (Localization), 21 ความเปน็ เอกภาพ (Unity), 48
กลยทุ ธก์ ารออกแบบเครื่องประดับจากมรดกทาง ความรูแ้ ละแนวปฏบิ ตั ิเกี่ยวกบั ธรรมชาตแิ ละจักรวาล, 13
ความสมดลุ (Balance), 51
วัฒนธรรม, 98 คา่ นำ้ หนกั ของสี, 42
การคดิ ใหม่ (Reinvention), 127 คณุ ค่าของมรดกวัฒนธรรม, 14
การถา่ ยทอดรปู สญั ญะและการรา่ งแบบ (Design and เครื่องประดบั คอสตูมและแฟช่นั (Costume and Fashion

Sketch), 95 Jewelry), 61
เครื่องประดับเชิงพาณิชย์, 60
การผลิตต้นแบบ (Prototype), 97 เครื่องประดับเชิงศลิ ปะ (Art Jewelry), 64
การผสมผสาน (Hybridization), 110, 127 เคร่อื งประดับเชงิ สรา้ งสรรค์, 76
การรีไซเคลิ , 119 เครื่องประดับเซรามกิ , 105, 115
การลงพน้ื ท่ีเพื่อการเรยี นรู้, 90 เครื่องประดับแท้ (Fine Jewelry), 60
การลงพืน้ ท่ีศกึ ษางาน (Survey and Collecting Data), 93 เครือ่ งประดบั ไทยนิยม (Traditional Thai Jewelry), 63
การศึกษาและวิเคราะห์รปู สญั ญะ (Study and Analysis), เครื่องประดับร่วมสมัย, 68, 70
เครื่องประดับรว่ มสมยั (Contemporary Jewelry), 62
94 เครอ่ื งประดบั แห่ง การไว้ทุกข์ (Morning Jewelry), 102
เครอ่ื งประดบั อัตลักษณ์จนั ทบุรี, 125, 137
การสรา้ งแรงบนั ดาลใจจากภูมปิ ญั ญา (Inspiration and โครงการหนง่ึ ตำบลหนงึ่ ผลิตภัณฑ์ หรอื OTOP, 32
งานชา่ งฝีมือดงั้ เดิม, 10
Appreciation), 94 จังหวะ (Rhythm), 50
จี้ (Pendent), 56
การสังเกต (Observation), 91 เซรามิกราชบรุ ,ี 107
การสมั ภาษณเ์ ชงิ ลกึ (In-Depth Interview), 91 เซรามิกลำปาง, 108
การอภิปรายกล่มุ (Focus group discussion), 91 เซรามิกสมทุ รสาคร, 107
การออกแบบเครอ่ื งประดับจากทนุ ทางวัฒนธรรม, 77 เซรามิกสโุ ขทัย, 106
การออกแบบเครอ่ื งประดบั จากมรดกทางวฒั นธรรม, 66, ต่างหู (Earring), 55
ทฤษฎีสี, 47
81, 93 นโยบายอุตสาหกรรมเชิงวัฒนธรรม, 23
นามธรรม, 8, 117
การออกแบบเคร่ืองประดับจากมรดกทางวฒั นธรรมทจ่ี ับ เนือ้ หาเร่อื งราว, 80
ตอ้ งได้, 99, 104

การออกแบบเครอ่ื งประดบั จากมรดกทางวฒั นธรรมทจี่ ับ
ต้องไม่ได้, 117

การออกแบบเครอ่ื งประดับในศตวรรษที่ 21, 72
การออกแบบงานหัตถกรรม, 121
การออกแบบจากมรดกทางวัฒนธรรมและภูมิปญั ญา, 31
การออกแบบเชิงสรา้ งสรรค์, 71, 73
กำไล (Bangle), 59
กีฬาภูมปิ ญั ญาไทย, 10

การออกแบบเครื่องประดบั จากมรดกทางวฒั นธรรม 160

แนวคิดการออกแบบเคร่อื งประดับจากมรดกทาง ลวดลายคำล้านนา, 100
วัฒนธรรม, 86 วรรณกรรมพืน้ บา้ น, 10
ศลิ ปะการแสดง, 10
แนวคิดการออกแบบลกู ผสม (Hybridization), 115 ศิลปะวกิ ตอเรีย, 100
แนวคดิ ในการออกแบบเคร่ืองประดับ, 77 เศรษฐกิจสร้างสรรค์, 24, 28
แนวคดิ เศรษฐกิจสรา้ งสรรค์, 35 สรอ้ ยข้อมือ (Bracelet), 59
แนวทางการออกแบบเคร่ืองประดับจากมรดกทาง สรอ้ ยคอ (Necklace), 57
สลกั ดุนโลหะ, 118
วัฒนธรรมท่จี ับตอ้ งได้, 116 สลกั ดุลโลหะ, 118
แนวทางการออกแบบเคร่ืองประดับจากมรดกทาง สดั สว่ น (Proportion), 49
สงิ่ ตวั แทน, 117
วัฒนธรรมทีจ่ ับตอ้ งไม่ได้, 138 สินคา้ เชิงวัฒนธรรม, 19
แนวโน้มการออกแบบ (Design Trends), 124 สี, 45
แนวปฏบิ ัติทางสงั คม, 13 เส้น, 38
พื้นผิว, 44 หลกั องค์ประกอบศลิ ป์ (Composition), 38
ภาษา, 13 แหลง่ ผลติ เซรามกิ ของไทย, 105
ภมู ปิ ญั ญาทอ้ งถน่ิ สสู่ ากล (Local yet Global), 32 แหวน (Ring), 53
มรดกทางพนั ธุกรรม, 1 องคป์ ระกอบของงานศลิ ปะ, 37
มรดกทางวัฒนธรรม, 3, 17, 27, 30, 79 องคป์ ระกอบศิลป์, 48
มรดกทางวัฒนธรรมทจี่ ับตอ้ งได้, 82, 116 อะลมู ิเนยี มรไี ซเคลิ , 118
มรดกทางวฒั นธรรมทีจ่ บั ตอ้ งไมไ่ ด้, 85 อัตลักษณข์ องจันทบุรี, 125
มรดกทางวฒั นธรรมในประเทศไทย, 17 อตุ สาหกรรมเชิงวัฒนธรรม, 19
มรดกวฒั นธรรมทีจ่ บั ตอ้ งได้, 6 อุตสาหกรรมวฒั นธรรม, 35
มรดกวฒั นธรรมท่จี ับต้องไม่ได้, 6 อุตสาหกรรมสร้างสรรค์, 26, 35
มลู ธาตทุ ีม่ องเห็นได้ (Visual Element), 37 อตุ สาหกรรมอญั มณแี ละเคร่อื งประดบั , 60
รว่ มสมยั (Contemporary), 67
รูปทรง, 40
รูปธรรม, 6, 99
รปู สญั ญะ, 85

ประวตั ิยอ่ ผู้เขียน

ผ้ชู ว่ ยศาสตราจารย์ ดร. ธนกฤต ใจสดุ า
Assistant Professor Dr. Thanakit Jaisuda

ประวตั ิการศึกษา
พ.ศ.2550 ศิลปกรรมศาสตรบัณฑติ (เกียรตินิยมอนั ดบั ๑) สาขา
ศิลปะเครื่องประดบั มหาวทิ ยาลยั ศรีนครินทรวิโรฒ
พ.ศ.2557 ศิลปกรรมศาสตรมหาบัณฑิต (ศป.ม.) สาขานวัตกรรม
การออกแบบ มหาวิทยาลัยศรนี ครนิ ทรวิโรฒ
พ.ศ.2561 ปรชั ญาดษุ ฏบี ณั ฑิต (ปร.ด.) สาขาทศั นศิลปแ์ ละ
การออกแบบ มหาวิทยาลยั บูรพา

ประวตั ิการทำงาน
พ.ศ. 2561 – ปัจจุบัน อาจารย์ประจำหลักสตู รสาขาวิชาการออกแบบ
ทัศนศิลป์ มหาวทิ ยาลยั ศรีนครนิ ทรวโิ รฒ
พ.ศ. 2557 – 2561 อาจารย์ประจำหลักสตู รสาขาวิชาการออกแบบ
มหาวทิ ยาลัยราชภัฏรำไพพรรณี
พ.ศ. 2555 – 2557 นกั ออกแบบเครื่องประดับและของตกแตง่ บา้ น
แบรนด์ Lotus art de vivre