โต๊ะโตะจัง เด็กหญิงข้างหน้าต่าง

โตะ โตะจงั เดก็ หญงิ ขา งหนา ตา ง

คุรายานางิ เทต็ สึโกะ / ผสุ ดี นาวาวิจติ แปล



ตอน อาหารจากทะเล อาหารจากภเู ขา

#เปนเพียงตอนหนึ่งของเร่อื งเทาน้ัน

จดุ ประสงค

คุณคุโรยานางริ เท็ตสึโกะ(ผูเขียน)รตอ งการจะเขียนถงึ โรงเรยี นประถมศกึ ษานและ
บอกเลา ถงึ คุณครโู คบายาชนิ โซซาขนุ คุณครูใหญของโรงเรยี นโทโมเอยวา คุณครู
ใหญน้นั เปน คนอยางไร และรกั เดก็ มากเพียงใด และผูเขียนอยากใหผ ูอา นรจู ักเดก็
ญี่ปุน และชาวญีป่ ุนมากข้นึ อกี ดว ย

รปู แบบงานเขียน

เปน วรรณกรรมเยาวชน ประเภทบนั เทงิ คดี



โครงเรอ่ื ง

การเปดเรื่องววเปด โดยการบรรยายเหตุการณอ าหารกลางวนั ที่โรงเรียนโทโมเอ

โรงเรยี นแหง ใหมข องเธอ

การหนว งเรื่อง

คุณครใู หญบอกใหผปู กครองเตรียมอาหารใหล ูกนํามาเองเพ่ืองายตอการจัด

เตรยี ม

การผกู ปม

คุณครใู หญใหเธอเตรียมอาหารมาเองซ่ึงตอ งเปนอาหารทีค่ รูใหญก าํ หนด คือ
‘อาหารจากทะเล อาหารจากภูเขา’ แมข องโตะ โตะจงั จงึ ทาํ อาหารใสก ลองใหโ ตะ โตะ
จังมีทั้งไขกวน เมลด็ ถั่วลันเตา และเด็มบุ

จุดสุดยอด

โตะโตะจงั เพง่ิ รูวา ‘อาหารจากทะเล อาหารจากภเู ขา’ คอื อะไร และเร่ิมคดิ วา
อาหารท่แี มเตรยี มมาน้นั มีอะไรบางจึงเปดกลองดูจงึ พบวา ในกลอ งของเธอนัน้ มี
สีสนั สวยงามท้งั สีเหลืองของไข สีเขยี วของเมลด็ ถ่วั ลนั เตาสนี ํา้ ตาลของเดม็ บุ
สีชมพขู องไขป ลาคอ ด

การคลายปม

คณุ ครใู หญเ หน็ วาในกลอ งขา วของโตะโตะจงั มเี ดม็ บุ คุณครใู หญจ งึ ถามวาเดม็ บุ
เปน อาหารจากทะเล หรืออาหารจากภเู ขา แตโตะ โตะจังตอบไมไดค ุณครใู หญจงึ
อธิบาย

การปดเรือ่ ง

โตะ โตะจังไดรูวา เดม็ บทุ าํ มาจากปลาซ่ึงเปนอาหารจากทะเล และแมก ท็ าํ ไดค รบตาม

ท่คี ณุ ครใู หญส ่งั เปนการจบแบบสมจรงิ

แกนเรอื่ ง

มกี ารบรรยายถึงอาหารจากทะเล อาหารจากภูเขา วาคืออะไรซึ่งเปน การขยาย

ความจากคําพูดของคุณครูใหญ

ตวั ละครของเร่อื ง ตวั ละครแบน

แมข องโตะโตะจงั
โตะโตจัง
ครใู หญ
ภรรยาของคุณครใู หญ
เพอื่ น ๆ ของโตะโตะจงั

บทสนทนา

มกี ารใชบ ทสนทนาในการดําเนนิ เรื่อง

เดม็ บทุ าํ มาจากอะไร

ฉาก

หอ งเรยี นที่เปน ตูรถไฟ

บรรยากาศ

ในตูร ถไฟมแี สงแดดอนุ ๆ
ในฤดใู บไมผลิ

สาระสาํ คัญ และขอคดิ ทไี่ ดจ ากเรื่อง

ผูเขยี นไดเ ขยี นบรรยายถึงความใจดีของครใู หญท เี่ ห็นใจผปู กครองท่อี าจจะไมมี
เวลาวา งจัดเตรยี มอาหารใหเ ดก็ และคณุ ครูใหญเ ปนผูทใ่ี จดอี ยากใหเดก็ ไดรบั สาร
อาหารทคี่ รบถวน จากการท่คี ณุ ครูใหญเดินตรวจดหู ากพบวา เด็กมอี าหารจาก
ทะเลหรอื อาหารจากภเู ขาเพียงอยา งเดียวครใู หญก ็จะเตมิ ให จึงทําใหไ มเ กิดการ
เปรียบเทยี บกนั และกนั จงึ ทําใหไดร วู าการมสี ง่ิ ใดอยคู วรพอใจในสงิ่ ที่ตนเองมี ไม
จําเปนตองมเี หมือนใครเพียงแครูวามีก็เพียงพอ

วิจารณว รรณศลิ ปท างดา นเนื้อหาและการใชภ าษา

วรรณศลิ ปทางดานเนือ้ หา : ผูเขยี นมกี ารใชว รรณศลิ ปทางดา นเน้อื หาทีส่ ะทอน
ถงึ วถิ ีชีวิต คอื ความเปนอยูในโรงเรยี นที่คณุ ครูใหญใ หน กั เรยี นเตรยี มอาหารมา
เอง
วรรณศลิ ปท างดานการใชภาษา : มีการใชรสวรรณคดี คือ อพั ภูตรส ทําใหเกดิ
ความประหลาดใจทุกคร้ังทไี่ ดอ าน นอกจากนย้ี งั ใชโ วหารถาพพจน คอื ใชอปุ มา
ในเนือ้ เรื่อง

การนาํ สิ่งทไี่ ดจากการอานวรรณกรรมไปประยุกตใ นชีวติ จรงิ

เปน ครูเหมือนคณุ ครูโคบายาชิ โซซาขุ ทใี่ จดี รักเด็ก ใหโ อกาสเดก็ ทุกคนอยา งเทา

เทยี ม ไมร สู ึกวา ตนเองนั้นดอ ยไปกวาคนอน่ื และไมส อนใหเ ดก็ เอาเปรยี บผูอื่น และ

รูจักตอบแทนผูมพี ระคุณ

คุโรยานางิ เท็ตสโึ กะ : เขียน
ผุสดี นาวาวจิ ิต : แปล

ผสุ ดี นาวาวจิ ติ . (2558). โตะโตะจงั เด็กหญิงขา งหนาตา ง. พิมพครั้งท่ี 3. กรงุ เทพฯ: สํานกั พมิ พ
ผเี สือ้ ญ่ีปุน .

จัดทําโดย

นางสาวอรณชิ า มนตประสาธน รหสั นิสิต 62105010128 เอก
การศึกษาเพอ่ื พฒั นาชมุ ชนและการจัดการเรียนรภู าษาไทย