มโนราห์

01 02

ประวตั ขิ องแม่พรจติ ร ชูชนื่ ประวตั ิความเป็นมาของคณะ
มโนราห์สานศิลป์ถ่นิ เมืองเวยี ง

03

ความเชอื่ และพธิ กี รรม
โนราห์โรงครู

ประวตั ิของแมพ่ รจติ ร ชชู น่ื

นางพรจติ ร ชูชนื่ ผูส้ บื ทอดเชือ้ สายมโนราห์รุ่นท่ี อยูบ่ า้ นเลขที่ 200/ 1
หมู่ 10 บ้านคลองเสียว ตาบลเวยี งสระ อาเภอเวียงสระ จงั หวัดสุราษฎรธ์ านี

ปจั จบุ นั เป็นเจา้ ของคณะมโนราหส์ านศิลป์ถนิ่ เมอื งเวยี ง

ประวตั คิ วามเป็นมาของคณะมโนราห์
สานศิลป์ถ่นิ เมืองเวยี ง

ต้นตระกลู ของแมพ่ รจติ รมีเชอื้ สายมโนราห์มาจากพทั ลงุ
ซงึ่ มีการสืบทอดมาเปน็ รุ่นต่อรนุ่ ตั้งแต่ ปู่ ย่า ตา ยาย
จนถึงร่นุ ของแมพ่ รจิตรซ่งึ เปน็ รนุ่ ท่ี 6 ตอ่ มาได้มกี ารสบื

ทอดมโนราห์ใหแ้ กล่ กู คนท่ี 3 ซ่งึ ถือว่าเป็นรุน่ ท่ี 7
และได้มีการตง้ั คณะมโนราหท์ ี่มชี ื่อวา่
“คณะพรจติ รน้อยอดุ มศลิ ป”์

ประวตั คิ วามเป็นมาของคณะมโนราห์
สานศิลป์ถ่นิ เมืองเวยี ง (ตอ่ )

ในปี 2553 ได้มีการฝึกเด็ก ๆ ทส่ี นใจจนรวมเป็น “คณะมโนราหส์ านศิลปถ์ ่ินเมืองเวียง”
โดยเปดิ ให้ผ้ทู ่ีสนใจเขา้ มาเรยี นรภู้ ูมิปัญญาท้องถ่นิ ได้ ไมจ่ ากัดอายุ และสังกัด

จนกลายเปน็ ศูนยก์ ารเรียนรู้ศิลปะพ้นื บา้ นมโนราหบ์ า้ นคลองเสยี ว นอกจากนี้คณะ
มโนราหส์ านศลิ ป์ถ่ินเมืองเวยี ง ไดม้ ีการจดั ตัง้ กลุม่ ลกู ปดั ผลิตภณั ฑ์จากมโนราหอ์ กี ดว้ ย

ความเชอ่ื และพิธกี รรมโนราห์โรงครู

ความเชอื่ และพิธกี รรมโนราห์โรงครู

พธิ ีกรรมเข้าโรงครู ความเชื่อของชาวเมอื งเวยี งสระ
จดั ขึ้นในแรม 2 ค่า เดอื น 4 ของทกุ ปี

ซง่ึ แตกต่างจากพัทลงุ และสงขลาที่จะมีการไหวค้ รู
หมอโนรากันเดอื น 6

ของเซน่ ไหวใ้ นพิธโี นราโรงครู

ขา้ วสิบสอง ของเซน่ ไหว้ฝ่ายชาย ของเซน่ ไหวฝ้ ่ายหญิง

การเร่ิมพิธโี นราโรงครู

การเรม่ิ พิธีกรรมก็จะเร่มิ โดยการไหว้ครู กราดครู
หลังจากนั้นกจ็ ะเปน็ โนราเด็กราและต่อดว้ ยโนรา
ใหญ่ราเรียกวา่ ราหนา้ ศาล เม่อื โนราใหญ่ราเสรจ็
แลว้ ก็จะมีการเรียกครเู ขา้ ทรง เมื่อครูเขา้ ทรงเสร็จ

แลว้ กจ็ ะมกี ารทาพธิ ีเบิกหมับ

ความเชอ่ื เรื่อง ความเชือ่ เร่อื ง ความเชือ่ เรอ่ื ง ความเช่ืองเรือ่ ง
การแกบ้ น การตัดจุก การเขา้ ทรง การเหยยี บเสน