ยักษ์คุ

๑

กลอนลำ เนือ้ เรื่อง

อัตลกั ษณห์ มอลำ “ตำนำนยักษค์ ”ุ จงั หวดั อำนำจเจรญิ

ครหู มอลำ อำรมั ภบท

: (เว้ำผญำอีสำน)โฮมเฮ็ด เช่ือมสาน โดยสํานักงานศิลปวัฒนธรรมร่วมสมัย กระทรวง
วัฒนธรรม ร่วมกับ จังหวัดอํานาจเจริญ โดยสํานักงานวัฒนธรรมจังหวัดอํานาจเจริญ ภูมิใจเสนอ
อตั ลกั ษณห์ มอลาํ อาํ นาจเจรญิ ในบทนิทาน “ตาํ นานยกั ษ์คุ”

วงั ทำ้ วเวสสุวรรณ

ทำ้ วเวสสุวรรณ

:(ลํา)โอ่ย....พรมเอ่ยพรมมาติมาตา คือว่าปิตโลท่านคือ บิดามารดาพระพรหมลูก น่ันองค์ใหญ่
เด้อละยาย...เวสสุวรรณผู้เป็นใหญ่กําลังไขพระโอษต้านให้คนฮู้แม่นท่ัวแดนแฟนฟังลํา โอ่ยน้อ โอย
ละนาม

:(ลาํ ) มาบาดนี่พอเม่ือเปดิ ผ้าม่านประสานสอ่ งมองไปสาวบ้านใดมาฟงั ลําให้ล่ํามองมาทางพี้ บน
เวทีไฟแสงจ้า อ้ายมองหาบ่เห็นเจ้าเว้าโทรส่ง มาอยู่บ้อแม่โฉมยงสาวบ้านเหนือหรือเบ่ืออ้ายชายพ้นผู้
เผิ่นหวง รักหลบใจท้ิงช่วง อ้ายยังห่วงย้านเขาป฻า บ่เป็นตาให้ลืมเขาเอาพ่ีชายไปแทนที่เวสสุวรรณมา
วันนี้บ่มีแนวสิมาต้อนประชากรพ่อและแม่มีแต่กลอนลําข่อยพอเป็นกลอนผญาย่อยเดียงแต่พอเค้า ๆ
ให้ฝงู เจา้ ไดห้ ่นิ ตรอง พวกพอ่ แมพ่ ่ีนอ้ งใหแ้ ตกตน่ื ดอกมืนตา เฒ่าชรารึวัยกลาง ดอกเคิ่งคนให้จําไว้ ทาง
สิไปหนห้องสวรรค์ทองจําไว้แน่ ให้ทําทานเผ่ือแผ่ คันตักบาตรและหยาดน้ําแลงเช้าอย่าสุถอย สังขาร
คน...น้ีผัดนับมื้อค่อยสิถอยตํ่าดอกลงสุด สังขารคนคงวายมุด บ่อยู่ยืนน้อไปได้ ไผเอาใจหาญเข้าฟัง
ธรรมจังสิแมน่ มีเงินล้านเงินแสนกะเอาไปบ่ได้เด้ปูาบาดห่าตาย แม่นพวกเจ้าสิทานหลายรึทานหน่อย
ตามใจบ่ได้ว่า ธัมโมบ่ขีดข้ันตามแท้แต่สิทาน บางคนนั้นข่ีคร้านปีละเทื่อบ่เห็นวัด บางคนไปฟังธรรม
พระเทศน์เหิงเลยชังซ่ัม บางคนมัวกินเหล้าสุราเมดอกเมาม่วนเบิดฮอดข้าวอยู่นาเบิดฮอดปลาอยู่ฮ่วย
คันปานนั้นกะบ่ถอย บาดเม่ือทานแล้วใจน้อยคันบาดหนึ่งผัดบายวาง มือจกถงดึงถอยบ่แน่นอนดอก
พอดี้ อย่าสุเป็นแนวนี้คือเห็นมาเด้ออีพ่อ ให้เอาใจต้ังต่อทานเทื่อเล็กทานเท่ือน้อยบุญเจ้าจังสิหลาย
พวกหม่เู จา้ อยา่ สิมัวเมาบายตั้งแต่ของแนวน่ัน อันว่าของแนวนั่นสองสามวันเจ้าจึงเอาเท่ือหนึ่งเด้อพ่อ
ใหญ่คันเอาอยู่สู่ม้ือเอ็นส่วงสิไล่กัน คันบ่เอาผัดสิอั้นคันเอาหลายผัดโตจ่อย เอาบ่เซา...ข่ีคร้านเลี้ยงลูก
นอ้ ยราคาขา้ วพดั แฮ่งแพง นี่หละ่ เดอ้ เพนิ่ วา่ มีเงินหรือมีแบงค์แพงหลายกะดายเปุาเมียงามๆ จังว่าเฮือน
กวา้ ง ๆ ตายแล้วกะห่างเหิน แมน่ สกิ รกู แลว้ เอ้ิน แม่นสิว่อนน้อวอนเอิ้น เขากะบ่หัวซามีแต่เขาสิทําโลง
ตอกตะปตู ีแปูน หามเอาเข้าในโลงบพ่ อศอก สิมาหลอกพ่ีน้องคันตีแปูนแผ่นกระดาน หามเอาออกจาก
บา้ นปน้ิ คันได๋ควํ่าหมอ้ แอง่ หามแล้วแยงสปู่ ุาช้า คันไปหนา้ ...แม่นบค่ ืน....สายแนนเฮา... โอ่ยน้อ โอ้ย....
ละนาม

๒

:(พูด) เวสสุวรรณนามผู้ข้า กําลังจาแถลงเรื่อง กําลังไขภาคเร่ืองจาต้านสู่ท่านฟัง ซ่ึงเป็นเทพ
ศักด์ิสิทธิ์ ดูแลสัตว์สาวาส่ิงตลอดท้ังยักษ์ท้ังผองพร้อมทั้งมนุษย์มนา ดูแลความสุขทุกข์บ่ให้ลําบาก
ยากเย็น ให้อยู่ดีมีแฮง ม้ือน่ีธรรมคุปต์สิข้ึนมาหาเผื่อว่าสิมีงานไปเบิ่งแยงว่ามีไผ อิจฉาตาร้อนบังคับ
สตั ว์สาวาสงิ่ ตลอดมนุษยท์ งั้ หลาย บะมื้อนบี่ ่เหน็ ธรรมคุปต์มาหานั่งรออยนู่ ่ีสาก่อน

ธรรมคปุ ต์

:(พูด)ถวายบงั คม....พะยะคะ่

ท้ำวเวสสุวรรณ

:(พูด) เออ! ความสขุ จงเปน็ ของเจ้า ธรรมคุปตเ์ อย๊

ยกั ษ์ธรรมคุปต์

:(พูด) ผู้ข้าธรรมคุปต์ ขอคาราวะ ท่านพระองค์ม้ือนี้ท่านมีเร่ืองอันใดน้อจังได้เอ้ินผู้ข้ามา
พะยะค่ะ

ทำ้ วเวสสวุ รรณ

:(พดู )ทีไ่ ดส้ ั่งมาหาด่วน ๆ มื้อน้ีมีเรื่องมีราวเผ่ือว่าจะได้ปรึกษาหารือ ไปเบ่ิงแยงว่ามีใผอิจฉาตา
รอ้ นผู้ใดบังคบั สตั ว์สาวาสงิ่ ตลอดมนษุ ยท์ ้ังหลายอยนู่ า่ นนํา้ รอยต่าํ แม่น้าํ โขง พงไพรพนา ให้พวกเจ้านะ
ไปเบิ่งสัตว์ร้ายมันจะมา อิจฉาพยาบาททําร้ายสัตว์สาวาส่ิงมนุษย์มนา ถ้าเจ้าไปเห็นแล้วก็ให้จัดการ
ปราบปรามแบบสโิ ลราบมาเลย เจ้าจงั กลับมาทูนขา้ นะ ไปได้บ่

ยักษ์ธรรมคุปต์

: (ลํา) มาบาดนี้ พอได้ฟงั หวั หน้าเว้าออกคําสั่งเป็นทางการเช่ือมประชาสัมพันธ์แบ่งการกิจเกื้อ
ใหซ้ ่อยเหลอื ดแู ลรว่ มหลอมรวมงาน...น้อยใหญ่ ผู้ข้าผู้น้อยยินดีไปบ่ได้ขัดบ่ได้ข้องสิไปปูองรักษาแต่ว่า
ตัวผู้ข้ายงั ต้อยตาํ่ อิทธฤิ ทธิ์ ขอให้ศษิ ยว์ ิชาขลังเผอื่ พลังไปสู้ขอให้กรุณาบ้างหาหนทางให้ท่านส่อย ปล่อย
วิชาแก่กล้าเอามาให.้ ..ใสก่ ระผม......เดน้ อ้ โอย้ น้อ ออ....ล่นั นา่ ม

:(พดู ) ผูข้ ้าฯธรรมคปุ ต์เป็นยักษ์ทด่ี ้อยอิทธิฤทธิ์ขอใหพ้ ระองค์จงเมตตาแน่ท่อนหากว่าพบไปพ้อ
ผทู้ เี่ หนือกวา่ อาจสพิ ่ายแพข้ อวิชาเพ่อื ตอ่ กลอนถอนอวิชชาเพ่ือปกปูองผองภัย ตามท่ีพระคําบัญชาของ
พระองค์สง่ั แนถ่ ๊อน พะยะค่ะ

ทำ้ วเวสสวุ รรณ

:(พูด) ซึ่งเป็นความคิดที่ดีมากธรรมคุปต์เอ่ย เผื่อเจ้ารอบคอบในการไปการมา ถ่าจั่งชั่น
เจำ้ จงเอาอาคมอนั แก่กลา้ วิชาทหารมนต์ เล่ห์กลยกั ษ์ษา มนตต์ รามวยไทย

:บดั น้ี วิชาทหารมนต์ พวกเจา้ สูเจ้าท้ังหลายจงออกปรากฏกายแสดงอิทธิฤทธิ์ ณ บัดนี้ โอม...
นะมะศิวะเพ้ยี ง.......

(ทมี นาฏมวยไทยปรากฏกายแสดงฝมี ือ)

๓

ท้ำวเวสสวุ รรณ

:(พูด) นคี่ อื วชิ าทหารมนต์เล่กลยักษ์ษา วิชามวยไทย เจ้าจึงจะนําไปติดตัว บ่มีผู้ใดสิสู้อาคมแก่

กล้าโตนี่ได้ มิฉะนั้นให้เจ้าจงอยู่ในศีลกินในธรรมต้ังใจดี ๆ ไปตรวจดูแลรักษาสัตว์สาวาส่ิง เกิดมีผู้ใด

อิจฉาตารอ้ นเบยี ดเบียนเขา นะ

ยกั ษธ์ รรมคปุ ต์

:(พดู ) โดย่ พะยะคะ่ คันจงั ซ่ันผูข้ ้ากะขอทูลลาฮ่นั แหลว พะยะค่ะ

ยำยต๋อง

: (พดู )หยดุ ๆ หยุดไวก้ ่อนมีคนมา มคี นมา

ทำ้ วเวสสวุ รรณ

:(พดู )เสียงไผวะ เด๋ียว ๆเด๋ยี วๆเสียงไผมาๆ

ยำยตอ๋ ง

: (ลาํ เตย้ ) เสียงลาํ ได้ยนิ ซาํ่ ชอง ๆ ฉันคอื ยายต๋อง นามสกลุ ปากปลาแดก วนั นีผ้ ู้ฟงั อย่าแปลก ๆ
ยายต๋องปากปลาแดกจะมาลาํ มาลาํ

:(พดู ) ถวายบงั ..โคม....ขา้ น้อย

ท้ำวเวสสวุ รรณ

:(พูด) เฮ่ยๆๆ มาคมอยู่ใกลแ้ ท้ มันสบิ าดข่อยแลว่

ยำยตอ๋ ง

: ควรบ่ควร แลว้ แต่สดิ งั ไฟช่ันดอกข้าน้อย

ทำ้ วเวสสุวรรณ

:(พดู ) ไปยงั มายัง สังมาคอื จังหน้าตืน่ ตาทว้ งมาจงั สิชี้ เฮอ

ยักษธ์ รรมคุปต์

: (พดู )เด๋ียว ๆเจ้ามาแตไ่ ส เจ้าชอ่ื ว่าจังได๋ สิไปหาไผ มีธรุ ะอนั ได๋ เวา่ มาเบิง่

ยำยตอ๋ ง

: (พูด)โอ้ย ...ผู้ข้ามนี ามว่า ยายต๋อง คือจังช้ีล่ะ ช่วงน้ีโควิดระบาดหนักผู้ข้าฯผัดตกงานจ๊ักสิเฮ้ด
จงั ใดจ๋ งั ว่ายา่ งเลาะสมคั รการสมัครงาน อยู่แถวน้บี ่พอสิมใี หเ้ ฮด็ อย่บู ้อ ข้าน้อย

ยกั ษ์ธรรมคปุ ต์

: (พดู ) พระองค์ เพนิ่ มาสมคั รงาน วา่ ช่ัน พะยะค่ะ

ท้ำวเวสสุวรรณ

:(พูด)โอ!....โชคดีของเจ้าธรรมคุปต์เอ่ย ในเมื่อเจ้ากําลังสิออกตรวจการตรวจงานไปดูแล
ความสขุ ทุกขไ์ พร่ฟาู ประชาราษฎร์ พวกสตั วส์ าวาสง่ิ เออ มนุษย์มะนาเบ่ิงความเดือดร้อนของเพ่ินเจ้าบ่
มีหมู่เดนิ ทาง โชคดีของเจ้าตว่ั ละ เอาบ่ คันเอาสเิ อากะถามเบ่ิง

ยักษธ์ รรมคุปต์

:(พูด)โดยพะยะค่ะ

๔

ยำยตอ๋ ง

: (พูด) เป็นจังใด๋นอ้ ขา้ นอ้ ย พอสมิ ีการมีงานสใิ ห้เฮ็ดบ่นอ้

ยกั ษธ์ รรมคุปต์

:(พดู ) เอ้า เอาจงั ชี้ คันสเิ ฮด็ การเฮด็ งานอย่นู ําข่อยอีหลี ใหเ้ จา้ แสดงความสามารถเฉพาะตัวของ
เจ้าลองเบ่งิ เอา้ แสดงออกมาลองเบง่ิ

ยำยตอ๋ ง

:(พดู )เวา้ เรอ่ื งความสามารถของผ้ขู ้าบ่อตอ้ งห่วงเลย ผู้ข้า โดยเฉพาะแม้กระทั่งผัวเสี่ยงเงินไว้ใน
กางเกงในผขู้ ้ากะสามารถหาเหน็ ผู้ข้าน่ลี ะ่ ความสามารถของข้านอ้ ย

ยกั ษธ์ รรมคุปต์
:(พูด)โอ่! โฮ่! โฮ้ย!ข่ันจังสั่นน่ีข่อยรับเจ้าทันทีเลย อู๊ย เข้าเฮ็ดการเฮ็ดงาน โฮ้!

พระองค์ความสามารถเพิ่นหลายอหี ลี
ทำ้ วเวสสวุ รรณ

:(พูด) ฮา่ ฮา่ ความสามารถเฉพาะตัวของลาวนี่เนี๊ยบ แสดงวา่ อยู่ในหัวเขม็ คดั ลาวกะหาพ้อ

ยกั ษธ์ รรมคุปต์

:(พูด)อา้ วคนั จงั ชั่นขอ่ ยสิรับเจ้าไปเฮด็ งาน พ่นุ ล่ะไปเบิง่ ความสงบเรยี บร้อยฮอยต่อฝ่ังโขง ตามท่ี
พระองคส์ ั่ง

ยำยต๋อง
:(พดู ) โดยผูข้ า้

ยักษธ์ รรมคุปต์
:(พดู )ชนั่ เฮาทั้งสองกะทลู ลาพระองค์

ท้ำวเวสสุวรรณ

:(พูด) ถอื วา่ พวกเจ้าทงั้ สองน่ีโชคดีได้มาร่วมเดินทางนํากัน แต่ว่าข่อยกะยังเป็นห่วงความไปมา
เพราะว่าเจ้ายังอ่อนวิชาอาคม ข่อยจะมีของดีให้เจ้าได้นํารักษาตน รักษาตัวเจ้า เด้อ เออ อันน้ีถ้าเป็น
หยงั มาถ้าเกดิ เดือดรอ้ นฮอ้ นเฮ่งมากะให้นึกถงึ เวสสุวรรณ นําปกปกั ษร์ ักษาเจา้

ยำยต๋อง

:(พดู )โดยข้าน้อย

ยักษ์ธรรมคุปต์

: (พูด)อา้ วค่นั ช่นั เฮาท้ังสอง กะทลู ลาพระองค์ เพื่อสไิ ด้ดูแลรกั ษา

ทำ้ วเวสสุวรรณ

: (พดู )เดินทางดว้ ยความปลอดภัย ไปดมี าฮอดลอดฟาู มาเถิง

๕

ยกั ษธ์ รรมคุปต์

: (ลําเต้ย)ธรรมคุปต์สุดแสนดีใจ วันนี้ได้ไปพบหัวหน้าเขา เวสสุวรรณน้ันคงรอเรา เวสสุวรรณ
น้ันคงรอเรา สุขใจไมเ่ บา โอ้ย! เราเริงร่าไปพบหัวหน้าท้าวเวสสุวรรณ หน่องน่อยๆ รักสุดลอย ไม่ค่อย
สขุ สนั ตร์ิ ักเราไม่เข้าใจกัน ตัดสมั พันธ์ สบ้ันหั่นแหลกทิง้ รอยหนิ แตกไวแ้ ยกหนา้ ผา

:(รอ้ งเพลงสามซ่า)อดทนอยากดั้นด้นไปหา พบกันท่ีเถยี งนา ฝาแขบตองขาด ๆ มาพบกันบ่เสีย
เงินจกั บาทคิดฮอดรสชาตยิ งั บาดหวั ใจ

: (ลําเต้ย)ดนปานใดก๋ ะสถิ า่ สถิ ่า สิถ่า สถิ า่ อยหู่ วั นาเถยี งน้อยหม่องเก่า โทรหาไลน์หาเป็นหยั๋ง
บ่เวา้ โตเจา้ เป็นจังใด๋ พอ้ สาวใหม่กะบ่ลืมสาวเก่า ได้เมยี ใหม่กะบล่ มื เมยี เกา่ อา้ ยเหมาๆคอยสาวเกอ้

ถำ้ พญำคำ้ งคำว
อำรมั ภบท

: (พดู ) พีน่ อ้ งเอย้ หมอลําเค้า เว้านิทานกาํ ลังม่วน มาฟังตอ่ บ่อนบ้ันนทิ านขน่ั สิกลา่ วเถงิ ผูเ้ พิ่น
เนาในถ้าํ ค้างคาวพระยาใหญ่ บริวารพรัง่ พร้อมมาต้อมซุ่มแซว ชวนกันไดไ้ ววาฟาู วฟัง่ ออกมาเฝาู ธรรม
คุปตเ์ จา้ ผยู้ กั ษา ชน่ั แหลว...

พญำค้ำงคำว
: (ลาํ ) ออ่ ย.. ฟูาเอ่ยฟาู ฮอ่ งปูางเหลยี วไปทาง “เสนาง” เห็นแต่เมฆสิตั้งต่อ คํ่าแลงมา

ได้คดึ ตอ่ ว่าแตฝ่ นสิเทง่ คันแลงแลว้ แม่นบ่ฮาํ โอเดย้ าย ออย ฮอย ล่ันนาม
: (ลาํ ) แล้วบาดน้ี ไดย้ ินลมพานพรา้ ว ฝุายพระยาค้างคาว อาศัยถํ้าดอกหินอยู่ภูสูงท้ัง

ร้อยซ้นั สงิ ขรข่ันฮ่อมเขา ไดย้ นิ ข่าวบอกเลา่ ว่านายใหญธ่ รรมปคุปต์ นั่นแล้วสเิ ดินทางเหิรมา
ดอกสู่แดนดอกทางพี่ เวลามีสิไปตอ้ น เพนิ่ สันจรดอกมาฮอด หยุดจอดถ่าเวลาน่ีให้เพิ่นเห็น
ชวนเอาหมใู่ ห้เลกิ เล่นเหน็ ประโยชน์เจ้าของเฮา ฟูาวมาไปนํากันอย่าส่นู าน ในตอนน้ี

: (ลาํ เดนิ ) เอาเดอ้ ๆพอคาวแล้วๆเดนิ ไปยา่ วๆ ค้างคาวออกจากถํ้าเหนือน้ําฮ่อมภูเลาะลัดลู่เข้า
สู่ดงหนา ผ่านพนาพงไพร ใหญ่ยาวไกลเยิ่นๆ

: (รอ้ ง) เอ้าเหิน เอา้ เหิน เอา้ เหิน ค้างคาวเพลดิ เพลนิ เหาะเหนิ เวลา เร่งรีบไม่รอเวลาๆเพ่ือจะไป
หาธรรมคุปต์นนั้ ไง พวกค้างคาวฟาู วฟาู วบนิ ไป

: (ลําเต้ย) ได้ยินแต่เสียงลมเชยไม้ ใบตองอยู่บนกลางปุาใหญ่ แลผืนไพรชมวิหคนกน้อย ๆ
ตะวนั คล้อยลับเขา พน้ เขตปาุ อุราสดชน่ื หวิ หายกล้าํ กลนื ...จติ เรงิ ร่า.....

: (พูด) ผู้ข้าฯขอคารวะ ท่านธรรมคุปต์ ผู้ทรงธรรม ผู้ข้าเอง คือพระยาค้างคาว กับบริวาร
พะยะค่ะ

ยกั ษธ์ รรมคปุ ต์

:(พดู )เออ! ความสขุ จงมแี ก่พวกเจ้า มีเรื่องราวแนวใดส๋ เิ วา้ สขู่ ้าพเจ้าฟัง วา่ มาเบิ่ง

๖

พญำคำ้ งคำว

:(พูด)เป็นจังซี้ดอกพระเจ้าข้า หลายพันปีท่ีผ่านมา ผู้ข้ากับคาราวานได้ถูกไล่ล่าจากยักษ์
อันธพาลตนหนึง่ ทม่ี าซอ่ นตัวอยู่เนินเขาแห่งน้ี พระยาเวสสุวรรณ เจ้าแห่งยักษ์ท้ังหลายเพิ่นได้เสด็จลง
มาปราบยักษ์และเพิ่นกะได้มอบบ่อน้ําศักด์ิสิทธ์ิไว้ให้พวกผู้ข้าได้ดื่มกินตลอดมาผู้ข้ากับคาราวานได้
ทราบข่าวว่าพระองค์ท่านสิเสด็จมาแถบน้ี จึงพากันออกมาต้อนรับ พะยะค่ะ แล้วพวกผู้ข้ากะได้น้ํา
ทพิ ย์เพอ่ื สิมาถวายเพอ่ื เป็นการต้อนรับพะยะคะ่ เชญิ ดม่ื พะยะคะ่ ”

ยกั ษ์ธรรมคปุ ต์

:(พูด)โอ! ปาดโท ๆ น้ําทิพย์ของเจ้านี่มัน ดีอีหลี ดีดีคักๆ สํ่าว่าได้หวีติดตัว ส่ํามีรถทัวร์สิบคัน
นาํ้ ทิพย์วิเศษเอ้า ๆ ซมิ เบง่ิ ๆ เป็นใด๋

ยำยตอ๋ ง

:(พูด)เอา้ คอื ปงึ่ ปงึ่ ดีปานนี้

ยกั ษ์ธรรมคปุ ต์

:(พูด)ขอบใจเจ้าหลายๆเด้อพระยาค้างคาว เอาจังช้ีข้าพเจ้าสิเดินทางต่อไปอีก เผื่อว่าสิไปเบ่ิง
ความสงบเรียบร้อยฮอยต่อของแม่นํ้าโขงทางพุ้นหล่ะ ให้เจ้ามีความสุขความเจริญเบ่ิงสัตว์สาวาส่ิงเด้อ
พระยาคา้ งคาว

พญำค้ำงคำว

:(พดู )โดยข้าหนอ่ ยเดินทางโดยสวสั ดภิ าพ

ยักษธ์ รรมคุปต์

:(ลําล่อง) มาบัดนี้อัสดงลงค้อย น่ังแผ่นหินตีนดอย ลานผาคล้อยดานกระต่ายแสงจันทร์หงาย
สาดฟูาดาราแจง้ แจม่ สีเขตขุนเขาหม่องน่ีกวา้ งใหญ่ไพศาล หลุมหินดานเนินภูไม้ดู่แดงดกดั้ว แนมขัวนัว
ทางหน้าสายเมฆาก้อนเมฆหย่าว เทือกเขายาวสายหมอกเก้ียวนํ้าไหลเล้ียวฮ่อมหิน รินละอองหยาด
ย้อย ปอยผุ่ยเป็นปุยขาว สิงขรเขาคือภาพฮูปสาวนอนหงาย โง่นหินตูมตั้ง นูนคือถันดันเส้ืองามเอา
เหลอื โนนจุ้มกุ้ม ถํ้าบ้งิ มมุ ขา้ งซา้ ย ซายผาค้อยตล่ิงซัน เห็นวนาปุาข้ันไม่ชันก่ิงชูใบ นี่แหลว แนมไกลๆ
คือฮูปนายพรานดักจอบกระแตยิงเน้ือ แสงจันทร์รอนอัมพรเอ้ือเดือนเต็มสิบห้าค่ํา ข้างลานหินคือมีอู๋
แอ่งน้าํ ไหล....เยิม้ ..เออ่ รนิ ลอดลานหินหยาดยอ้ ยดังค่อยๆ ปฺอก ปฺอก ล็อกธาราบนเขากระต่ายเซา
หยดุ กินนํา้ ลําคีรภี ูฟูาแสงดาราโดดเดน่ กระต่ายเต้นเล่นหยอกล้อ คลอเคลียค้อยอยู่ฮ่วมภู ธรรมคุปต์
เพ่งฮซู้ อมอยู่ดูดาย กระต่ายหมายจนั ทรา...บ่หล่นลงมาพื้น ยนื ชมจันทร์เดือนแจ้งทอแสงอร้าร่าม อีเก้ิง
งามข่อนสิแจ้ง ตีห้าไก่ขัน แสงตะวันแย้มขอบฟูา สมาธิบําเพ็ญจิต ภาวนาสมองคิด พุทธ โธใจตั้ง
อะระหังสัมมาไหว้ ถวายองค์พุทธศาสน์อากาศอบอูดเอ้าสินําเข้าเพิ่งนิพพาน มาบาดนี้ดวงจิตคิด
ฟูุงซ่านแสงแดดส่องตะวันตอมฮ่อมธาราผาหิน ยักษ์คุลงสรงนํ้า ลําสาคร..ดอนต้นรวมฝนไหลล้นแอ่ง
แกง่ คอยนางทางส่ือเอ้นิ เกินเศร้าเล่าขาน อ้ายหนีไกลจากบา้ น....โอ...มาบาดน้ีอ้ายหนีไกลจากบ้าน.....
พรากถิ่นดินหลงเหงาซงมงคอยนาง บ่ยางมาหาอ้าย ถ่าจนสายตาเวิ้นค้อย แสงลอยลับปุา บ่เห็นมา
เผ่นผ่ายตวั อ้ายได้นง่ั เหงา จากนทิ านเรอ่ื งเค้าเก่าแก่แต่เดิมดายลําหว้ ยทรายสายวารีสหิ ล่นลงคันเตม็ พนื้

๗

ยืนเพ่งมองริมน้ําตีโตนก้นแอ่ง เสียงดังแฮงปานฟูาฮ้องฟองฟูงกระดุ่งเด็นน้ําตกตาดใหญ่ธรรมคุปต์ได้
นง่ั เล่นลงอาบเยน็ ใส นทีไหลฟองเซาะฮอ่ งหนิ วงั เวงิ้ เห็นปลาเคิง ปลาค้าว ปลาเข็ง ขาว ซิว ข่อ คะแยง
ทอ กะเดดิ ด้ิน เลาะหินบ้อน......เพื่อผอ่ นคลาย ๆ…อ่อย ออย .....ล่ันนาม

ยกั ษธ์ รรมคปุ ต์

: (ลาํ เดนิ ) แปะฺ เปาะเหาะเหินมาไกล ชมพฤกษ์พงไพรกว้างไกลแคว้นถิ่น มองด้านล่างข้างดิน
เห็นน้ําร่วงรินแมส่ ายธารแก้วแมง

แก้วแมงเป็นแหล่งอาหาร เขตตําบลชานุมานตํานานชี้บ่ง เห็นน้ําใสไหลเช่ียว
เลยี้ วลง เหน็ นํ้าใสไหลเชี่ยวเลย้ี วลง ส่ปู ลายปากโขงเสน้ ตรงแกว้ แมง

:(สามซา่ ) แสงอาทิตย์รอนรอน วิหกนกจรคืนค่อนเริงร่า นกเป็ดน้อยลอยลําธารา นกเป็ดน้อย
ลอ่ งลอยธาราดูซิโน่นอีกาบนิ มาไว ๆ

ส่งเสียงสําเนียง “ กา กา ” ค่ําค้อยแล้วหนาเจ้ากลับสู่ดงพงไพร มองข้างล่างเบื้อง
ตํา่ เปน็ ใครดซู ิโนน่ ทาํ อะไร ดชู ่างวนุ่ วายลงไปดู

หลูโตนเด้สัตว์สาวาสิ่งหลูโตนเด้สัตว์สาวาส่ิง อสูรสิงเข้าร่าง ๆ เพม้างปุาดง นํ้าฟาด
ฟงู หว้ ยฮ่องคลองไหล ธรรมคปุ ต์เหาะลงไป เบิ่งไว...วาฟาู ว....เออ เอ่ย

อสูรรังแกมนษุ ย์

อสูร

:(พดู )ฮึ ฮา่ ๆๆ มงึ สิไปไส ฮึ ฮ่า ๆ

ยักษ์ธรรมคุปต์

: (พูด)เฮย้ ! หยดุ ๆ ๆ เซารังแกรังแกมนุษย์มะนา มันบ่แม่นแนวดี หยุดเดี๋ยวนี้ หยุดรังแกมนุษย์
มะนา มันบแ่ มน่ แนวดี

ยำยตอ๋ ง

:(พดู )หยุดสิก่อนท่าน ใจเยน็

อสูร
: (พูด)........ มึงเป็นไผสังมากล้า กูขอถามมึงแน่ ฮึ ฮึเฮ่อ ๆ ฮู้บ่น่ีพ่แก่ คืออสูรผู้เก่งกล้าบ่กลัว

ยา่ นแมน่ ผูใ้ ด๋ อยู่ในถ่นิ โลกนี้ แถวๆ บม่ ีวา่ สิยอมคน.....รวมเท่ิงบนเวหา กะว่ากูนะพอแล้ว อย่ามาแซวอ
ยา่ มาเวา้ อยา่ มาห้ามอย่ามาปรามเด้ออีพฮ่ ไู้ วบ่ ่ กูบ่ยา่ นดอกสา่ํ น่ี ใหล้ องเบิ่งอีกครั้งระวังไว้ดอกเทื่อหลัง
ออื ... อยา่ ฟูาวไปไส กมู ีบริวาร ...พนมมอื จอื่ ต้งั น้อจอื่ ต้งั ปากกะจ่มน้อคาถา ว่า อมอุอะพละพะลิลน วน
ว่าน บริวารเหนือใต้ นอเหนอื ใต้ อยทู่ างใดให้ฟูาวหุ่มให้ฟูาวห่อ อย่าได้ร้ังอย่าได้รอ ให้เหาะมาหุ้มล้อม
ไว้ หุ้มล้อมไว้ อสูรร้ายสิร่ายมนต์ อือ อือ เออ ละน่า ในเวลาน่ีโอมพลุพละล่อ พร้ม เพรี้ยง....ออกมา
อสูร..

ยำยตอ๋ ง(พูด)........ โอ้ยหยังนอ้ บาดน่ี มลึงทงึ ทืด

๘

อสรู เสกเอาไพร่พลฝา่ ยอสูรอมนุษย์ พร้อมตอ่ สู้ล้อม ยักษ์ธรรมคปุ ตก์ ับยายตอ๋ งไว้

ยักษ์ธรรมคุปต์

:(พูด) เว้าดีบ่เอาต่ัวนี้แมะ เว้าดีบ่เอาสงสัยมักฮ่าย เด๋ียวมาสู้กันเบ่ิง (ลํา ร่ายเวทย์) ......
อุ อะ มุ มะ มูลมัง นะมะศิวะ โอมเพยี้ ง ...

(นาฏมวยไทยปรากฎกาย)

ฉากการตอ่ สู้ ระหว่างทหารมนต์ ยกั ษ์นาฏมวยไทย กบั เหล่าอสรู อมนุษย์

ยักษธ์ รรมคปุ ต์

: (เต้ย) อุ อะ มุ มะ มูน มงั คาถาคาฐงั สะหมงั อยู่ไส เทพครูนกั สู้เกรียงไกร ข้าน้อมส่งใจไว้
วอนถงึ ท่านชว่ ยกําจดั มารอสรู อีกที “โอม.......เพยี้ ง”

วันน้ีประกาศอีกหนเทพจงบันดลส่งผลศักด์ิศรี กะจังมังคั่งพลังม่ังมี ปักษิน ปักษี นาคี นาคา
มากมายเหลือพรรณนาดบั ชลชีวา หลายท่ามวยไทย

ต่อยหมัด ฟันศอก แทงเข่า เตะเอาเตะเอาไม่เคยกลัวใคร “วิรุณหกกลับ” รับไว
“ขุนยกั ษ์จับลงิ ” จับลงิ ตงิ ไว้ มงึ ชอบทา่ ไหน อเี หนาแทงกริช ... เอาอกี บ่ เอาอีกบ่ ฮา่ ๆ

กูคอื ศิษย์เวสสวุ รรณกลา้ บม่ ปี ัญหาเรือ่ งเตะเรอื่ งต่อย เหาะเรียบดอยมาแลว้ เตะ๊ เตะเข้าท้อง
อสูรฮ้องบอกวา่ ยอม กูพร้อมอภยั ถา้ ใจมึงยอมแพ้ มึงยอมหมอบกระแตกเู ซาได้

อุ อะ มุ มะ มูน มัง คาถาคาฐัง สะหมังอยู่ไส เทพครูนักสู้เกรียงไกร ข้าน้อมส่งใจไว้วอน
ถึงทา่ น ช่วยกําจดั มารอสรู อกี ที “โอม.......เพี้ยง”

ยำยต๋อง

:(พูด) ข้าแต่ทา่ นธรรมคปุ ต์ ในเม่อื มันยังบ่สํานกึ ผู้ข้าสิขอจดั ให้มนั อกี ดอกหน่ึงผูข้ ้า

ยำยต๋อง

:(ลําเต้ย)เชิญดนู ักสรู้ มิ โขง ๆ ฟาดฟันใสก่ ันตรง ๆ ศอกลงใส่หัว ข้ึนเข่าเข้าแทงลําตัว ขึ้นเข่าเข้า
แทงลําตวั หมดั ตรงตีหวั เตะตามฟนั ศอกใหเ้ ลอื ดไหลออกศอกฟัน ๆ

เตะเอาเอ้าเตะใตค้ าง เตะเอาเอา้ เตะใตค้ าง หันหน้าหันหลงั หมดั ส่งเสยใส น่ีคือศิลปะมวยไทย
น่ีคอื ศลิ ปะมวยไทย สืบทอดยาวไกลมรดกขนมตม้ เอา้ ทา่ นผ้ชู มจะเชยี ร์ใคร เชยี ร์ใคร...

หักงวงของไอยรา หักงวงของไอยรา ปักษีปักษาตีแตกแหวกรัง ยกเขาพระสุเมรมาตั้ง ยกเขา
พระสเุ มรมาต้ัง จระเขฟ้ าดหางเตะคางใหล้ ม้ ไป

มวยไทยศิษย์นายขนมต้ม หมัดคม เข่า ศอก หักเลี่ยม บ่มีไผทัดเทียมศิลปะชาติข่อยเกินร้อย
แม่นทา่ ตี พน่ จหี่ ว่ี หวชี า้ งโตแม่ พ่นแก่แดข่ องชา้ ง โก่โด่ ปาดติโท หาํ ชา้ ง..

ยกั ษธ์ รรมคปุ ต์

:(พดู ) มงึ ตายบ่

ยำยตอ๋ ง

:(พูด) เปน็ จังใดบาดนี่ มงึ อย่าเกง่ บาดนี้

อสรู

:(พดู ) ยอมแล้วๆ ออ่ ย.....

๙

ยักษ์ธรรมคปุ ต์

:(พูด)เอ้า คันเจา้ ยอม เจ้าตอ้ งเปน็ อสรู ท่ีดเี ดอ้ ต่อไป อย่าไดเ้ บียดเบยี นสตั ว์สาวาส่ิง ถือโตให้เป็น
ธรรม เจา้ สเิ ฮด็ ได้บ่

อสูร

:(พูด)ผขู้ ้าสัญญาว่าสิเป็นอสูรท่ีดี ปกปักพ่ีน้องทั่วไป จะบ่เฮ็ดในสิ่งเลวร้ายแบบนี้อีกต่อไปและ
พรอ้ มปฏิบัตติ ามขอสญั ญาว่าชาตนิ ส้ี บิ ข่ อรงั แกผใู้ ด๋อีก พระเจ้าข้า

ยกั ษ์ธรรมคุปต์

:(พูด)เอ้า!คัน่ จังสั่น ข้ากะยอมรับขอให้เจ้าน่ีอยู่เย็นเป็นสุข ปกปักษ์รักษาสัตว์สาวาสิ่งท้ังหลาย
ทั้งปวง เด้อ ให้เป็นอสูรที่ดี อย่าเบียดเบียนซ่ึงกันและกัน เอ้า! ข้าพเจ้าท้ังสองกะสิลาเจ้าไป เพ่ือไป
ตรวจเบ่งิ ความสงบเรยี บร้อย ตามฮอยต่อทางฝั่งโขง เจ้าดูแลรักษาอยู่ทางน้ี บริวารเหล่าน้ีอย่าให้ผู้ใด๋
มาทาํ ลายศาสนาเด้อ

อสูร

:(พดู )บริวารเหลา่ น้ี ผมสิมอบใหเ้ ปน็ องคร์ กั ษข์ องทา่ นตอ่ ไป ผู้ข้าจะทําแตค่ วามดตี อ่ ไป

ยกั ษ์ธรรมคปุ ต์

:(พูด)เอ้า ดหี ลายๆ

ยำยต๋อง

: (พูด)จาํ ไวด้ ี ๆ เดอ้

อสรู

: (พดู )ครา้ บ

อรัมภบท
กล่าวถึงนาคราชเจ้า เนาบาดาลเมืองตํ่า ผู้เบ่ิงขงเขตแคว้นแดนใต้ฮ่อมนที ชวนเอา

นวลนาถน้อง นาคีผู้เป็นคู่ ขึ้นมาเฝูาธรรมคุปต์เจ้า เว้าบอกทาง เหนือฮ่อมน้ํา ฮิมนทีมี
ปราสาท เฮือนหินเค้าบอ่ นเนายง้ั พทุ ธองค์ พีน่ ้องเอ้ย พนี่ ้องเอ่ย

๑๐

วงั พญำนำครำช

พญำนำครำช
: (ลาํ ) ออ่ ยละบุญเอ่ย ๆ บญุ หมอลาํ เคยสร้างละขอได้เป็นหนทางพอให้อ้าย..ได้เท่ียว

ไต่ อยา่ ใหบ้ าปมาแลน่ เข็ญอย่าให้เวรมาแล่นต้อง ละทําให้อ้าย ..ห่วงบ่หายสวยมาย ๆ เฮ่อ
เอ่อเอย่ โอ ละนา่ ละมาบาดน่ี สขุ หัวใจบเ่ คืองแคน้ สวัสดีแฟนๆ เหนือใต้อีสานหลุ่ม ฟูาเปิด
ปมุ ฮ่องตั้งต้ึงคะนึงนอ้ งอ้ายสอ่ งหา นาคราชชวนเอานวลนอ้ งหลา่ ภรรยาพี่นางนาคี หนีจาก
เมืองบาดาล ผ่านขน้ึ มาโลกาพ้นื สู่หยดั ยนื ดาํ รงไว้คณุ ธรรมอนั ล้ําค่าไดเ้ วลามาพบยักษ์ธรรม
คปุ ต์แล้ว อยา่ รอซ้า.....ฟาู วดุ่งไป ใสเรงิ ...เออ่ เอ่ย โอ้ย..ละนา่ ย

:(ร้องเพลง) จับมือประคองน้องนาคี จับมือประคองน้องนาคี ภรรยาท่ีดีเรามาไป
มาไป เกยี่ วก้อยเรยี งร้อยกลอยใจ เก่ียวกอ้ ยเรยี งร้อยกลอยใจ เร่งเถิดไวไว อย่าไดอ้ ยู่นาน

:(ลาํ )วอนวานเอิน้ เดนิ ทางไว่ๆ บไ่ ดซ้ ักช้าไปหน้าตอ่ กลอน บทบาทยอ้ นฟูอนแอ่นแฟนซี ชวนแม่
นางนาคีอยา่ รีรอซา้ รอซา้ รอซ่า......

นำงนำคี

:( ลําซิ่ง) ยักท่า ยักเอว ยักไหล่ กระแซะเข้าไปขวัญใจนาคา ต๊ิกต๊อกอย่าล็อกเวลา หาก
ปรารถนาเปน็ ภรรยาท่ดี ี เต้นซค๊ี นดอี ย่าม่ัว เต้นซี๊คนดีอย่ามั่ว ถ้าอยากได้ผัวติดตัวคนฟัง สนใจหมอลํา
คนดังสนใจหมอลําคนดังจงฟังจงฟัง ส่งเพส ส่งไลน์ สื่อสารส่งไลน์ส่งจิต พยามเป็นมิตรบ่มีปัญหา
สนใจขอให้เวลา ๆ สง่ ยม้ิ ข้ึนมาจะไปหาจบี แฟน

:(ลําย่าว)แดน..........เหนือใต้ ผู้ใดสนใจ ลําซิ่งลําย่าว ๆ ลําย่าวๆๆ ย่าว บ่ย่าวตั้งแต่ก้อนข้ีไถ
ไหลบ่ไหลต้ังแต่ก้อนขี้ฝุา น้ําตาย้อยย่าวนํา ความซอกซ้ํา ๆ ทําให้พ่ีผิดหวังนํ้าตาพังไหลฮะ ๆ อาบลง
สองแกม้ แนมเห็นหน้าปานตาเอือบเกลอื น้าํ เนตรไหลหลั่ง ๆ ๆ น่ังกอดเขา้ จอ้ กอ้ ๆ เป็นวอ้ บ่ปาน...

: (บทรอ้ ง) ทาํ ทานอีหยังก่อนเกา่ ชาตนิ ้ีสองเราจึงไมเ่ ขา้ ใจกัน เคยแยกวิหคนกกาปักษีปักษาหนี
ไกลคมู่ ัน ชาติน้ีกรรมเกา่ ตามทนั ชาตินี้กรรมเก่าตามทัน จงึ เศรา้ จาบัลย์ความฝันละลายจึงเศร้าจาบัลย์
ความฝนั ละลาย....

:(ลําซ่ิง สามจังหวะ) หดหายคือสายลํานํ้า ลอยลําไหลล้นก้นลี่ ตําแหน่งอาชีพบ่มี ศักดิ์ศรีของ
นอ้ งตํา่ ตอ้ ย ตาํ่ ตอ้ ย ตํา่ ต้อย ตาํ่ ตอ้ ย คอื หอยก้ีนี่มุดข้ีดิน สิ้นคนเก่าแฟนเฮาป฻าปุอยถ่ิมปานเปลือกหอย
กนิ หวั แล้ว

พญำนำครำช

: (เว้า ผญา) อันเฮาน้คี ือนาคาเจ้า เนาแดนแคว้นเมืองต่ํา อาศัยอยู่ใต้นํ้าฮูถ้ําอ่างหิน ถ่ินบาดาล
ใหญ่กว้าง ทะลวงลึกหลุมโต องค์พุทธโธเคยสอนแผ่บุญหนุนเกื้อ อยู่แดนเหนือหรือใต้บาดาลอย่า
ประมาท ม้ือนี้แปลงร่างเปน็ มนุษย์นอ้ ยคอยถา่ เฝูาเจา้ ยกั ษษ์ า ธรรมคุปต์ผู้กล้าสิมาผ่านให้เฮาเห็น แสน
ยินดีได้มาฮับเพ่ินเสิ่นบินมาทางนี้ ชวนนาคีน้องหล่า เฮามาไปเป็นคู่ จังขอเปิดผ้าม่านฟุา คองถ่าเบิ่ง
ก่อนเดอ้

๑๑

พญำนำครำช

: (พูด) ข้าพระพุทธเจ้า นาคราช พร้อมกับนางคี ผู้เป็นศรีภรรยา ขอคาราวะ ท่านธรรมคุปต์
พระเจา้ ขา้ ขา้ พระพุทธเจา้ ทัง้ สองคอื ผ้ไู ดร้ บั มอบหมายจากทา้ วเวสสุวรรณผเู้ ป็นใหญ่ให้รักษาความสงบ
เรยี บรอ้ ยในเขตอาณาบรเิ วณลํานาํ้ ของแห่งน้ี พระพุทธเจ้าข้า

ยกั ษธ์ รรมคุปต์
: (พูด) เออความสุขจงมีแก่ท่านท้ังสอง ยินดีท่ีเฮาได้ฮู้จักกัน เพื่อต่อไปภายภาคหน้าสิทํา

ประโยชน์ให้กับโลกนี้ต่อไป ค่ันจังชั่นเฮาขอฝากเจ้าท้ังสองน่ี ให้ดูแลความสงบเรียบร้อย ในบริเวณ
อาณาเขตแหล่งนา้ํ เหล่าน้ี อย่าให้มีภยนั ต์อันตรายมากล้าํ กลายตอ่ พระพุทธศาสนา และอาณาประชา

ราษฎรทงั้ มนษุ ยแ์ ละนาคา จงรักษาฝงู ปลา กุ้งหอยน้อยใหญ่ เขตถ้ําสันดอนในสาครฝากให้เจ้า
เป็นผดู้ ูแล ทัง้ ใตเ้ มืองบาดาลพ้ืน แดนมนษุ ย์สุดอากาศ อํานวยสุขปัดทุกข์ฮ้อน ชาวเมืองบ้านไฮ่ซุ่มเย็น
แยงฝงู ปลาเอ้าไว้ เป็นอาหารประทังอยาก บรรเทาทุกข์เดือดฮ้อน ชาวบ้านบ่ทุกข์เข็ญ ข้าพเจ้าขอฝาก
เจ้านะ นาคา นาคี

พญำนำครำช

: (พดู )ขา้ พเจา้ ท้งั สองขอน้อมรับบัญชาของทา่ นธรรมคปุ ตด์ ว้ ยความยินดีย่ิงทุกข์เข็ญฮ้อนบ่ให้มี
อยู่สบายเริงร่าขอรบั คําของท่านดว้ ยยินดพี ะยะค่ะ

นำงนำคี

:(พดู )(กลา่ วถ้อยคาํ สลับบท)ขอแนะนาํ แถลงชี้ วจีไขไบ้บอก บ่อนสิไปข้างหน้าอัญญาท่านสิผ่าน
เห็น ทุกอย่างเน้น ธรรมชาติสร้างให้หาดหินแก่งสิงขร มีสันดอน กลางวารินถิ่นสิไปทางหน้า สิเห็น
เฮอื นหินตั้งดจุ เวียงวงั สูงตระหง่าน ระรานตาม่านฟูาแย้ม แนมส้นบ่หล่นดิน เอิ้นเฮือนหินถ่ินร่องนํ้าลํา
ปราสาทดอนโขง เคยเป็นโฮงบ่อนเฮือนฮับรับรองพระองค์ท่าน อดีตกาลแต่นานเนิ่นเพ่ินเตินเตือน
เฮือนส่งคร้งั สมยั พทุ ธองคเ์ สด็จมาเย่ียมบา้ นพระองค์ท่านได้พกั แฮงแสดงธรรมโปรดเวนยั มนษุ ย์เนื้อสัตว์
โลกในโลกา ได้พักพาเฮือนหินถิ่นทองมองนํ้า ลําโขงใสเย็นฉํ่าบทพระธรรมชุ่มโลก โบกแอ่งหินโขดนํ้า
ฟองพรว้ิ รว่ิ ไหล หากท่านไปฮอดแลว้ ใหจ้ อดพักหยดุ ดู หม่องบรมครูสั่งสอนบวรช้ีเบ่ิงวารีไหลย้อน ลอย
ฟองตอ้ งตาดแก่ง แหลง่ มัจฉา แหวกวา่ ยทวนลาํ นาํ้ ข้ึนสจู่ ีน

ยักษธ์ รรมคปุ ต์

:(พูด) ฮะ ฮ่ะ ฮ่า โอ! สุดยอด สุดยอดจากท่ีฟังนาคีเว้าเล่ามาไพเราะมาก สดับรับฟังแล้ว
ออนซอนแทถ้ ิ่นสถาน อดบ่ไหวดอกท่านขอลาก่อนแยกทางกัน ให้สุขสันต์ิสุขขีอย่ามีภัยต้อง สินําฮอย
พุทธโทเจ้า เอานาบุญนําฮ่อง จงั ขอลาพน่ี อ้ งนาคาเจา้ ก่อนดงุ่ ไป ฟงั แลว้ อยากเห็นแล้วล่ะอยากเห็นคักๆ
ขา้ พเจ้าขออําลาท่านนาคาท้ังสองในเพลาบดั นี้ มนั่ ยนื สบายดี ลากอ่ น...

อรมั ภบท

ในคราวนั้น ธรรมคุปต์เหินข้ึนฟูาแลล่อง มองนที คันบุญมีจังมาเห็นฮ่อมโขงงามน้ี มีพระลาน
หนิ กว้างขวางอยูก่ ลางลาํ โขงใหญ่ เป็นหินยาวระยะขัน้ สายธารต้องกระทบไหล ฟูงเป็นฟองละอองห่าว
ขาวงามเดียรดาษ ธรรมคุปต์กะเลยได้นอนสรงน้ําฮ่อมนที หนแห่งนี้เอ้ินว่า “แก่งคันสูง” ปีใดโขง

๑๒

วารีลดสิส่องเห็นลานหินกว้าง มีฮอยหลังหมายเอาไว้เจ้ายักษ์ใหญ่ธรรมคุปต์ อยู่หม่องคองเขตบ้าน
โคกสารแควน้ แมน่ ตาํ บล

(เว้า ผญา) ผู้ฟังเอ่ยส่วยปานข้อคือเฮียวปลายไม่ไผ่แก่ อ่วยลงแล้วนิทานเค้ายักษ์คุเดิม
ธรรมคุปตม์ าพบพ้อเฮือนหินถนิ่ ปราสาท น่งั คุเขา่ ลงกราบกม้ ตํานานพน้ื ได้เล่ามา...

ยกั ษธ์ รรมคปุ ต์

:(ลํา)มาบาดน่ีธรรมคุปต์เหาะเหินฟูา เหลียวลงเห็นท้องถิ่นแลเห็นหินปราสาทตั้งเหนือวังนํ้า
ฮ่อมโขง แผ่นดินสองคดโค้งเป็นตุ้มโต่งลงสาครนี่แหลว งามสันดอนหินเฮือนเอ่ือยไหลสายนํ้าลํานที
โขงชง้ ไหลลงบโ่ คง้ ตา่ วหาดทรายขาวล่องแกง้ แสงส่วิ หลิวตาอีกฝั่งหน่ึงเป็นท่งหญ้ากว้างใหญ่เขียวขจีอีก
ฝ่ังเป็นเฮือนหินฮอมดินผาแก้ง ยักษ์สําแดงจิตตั้งคิดไปเห็นความหลังคร้ังอดีตก่อนเก่าปราสาทหินถ่ิน
พระพุทธเจ้าเคยเนายั้งเทศนา เพ่ือโปรดสัตว์ให้ถ้วนหน้าพ้นทุกข์สุขขัง “ธรรมคุปต์” มีหวังอธิษฐาน
ใจตั้ง นั่งประนมเหนือพื้นจากอาการเหาะยืนเป็นท่าน่ังคุเข่า อ่วยหน้าไปสถานที่พุทธเจ้าเคยเนาย้ัง
สง่ั สอนประนมกรกราบกม้ โอ โอ่...มาบาดน้ีประนมกรกราบก้ม บรมพระสามหน โปรดจงดลบันดาลสุข
เหล่าประชาชาวเช้ือ แล้วเหาะเมือเหนือพ้ืนเวหนให้พ้นแผ่นดินแดนยักษ์นั่งพื้นบ่คืนข้ึนเกิดห่อมหลุม
ปุมอัณฑะยักษ์ต้ังเกิดวังใหญ่หลุมโต หลายแสนโลหําฝังเอิ้นช่ือวังคันหนองน้ํา ฟังจากฟังคนเว้
หลุ่มสะพังเอ้ินหนองใหญ่ หํายักตักลงไปวังน้ําใสใหญ่เย้ินคนเอ้ินว่ะต่อมา ส่วนเข่าซ้ายหนองข้างหน้า
เอน้ิ ชือ่ ว่า แกง่ ตา่ งหล่าง ระหว่างบ้านศรสี มบูรณ์ เขตตําบลชานุมาน ถิ่นสถานเห็นถั่ว ส่วนเข่าขวาเป็น
บึงกว้าง นาแมง.... บ่มีแล้งน้ําขังผ่าน เขตบ้านชานุมานงามตระการดอกนํ้าจอกแหนขึ้นชุ่มเขียว
เอ้ียวมือขวาและซ้ายแขนยักษ์ประนมกร กราบภูธรเฮือนหินถิ่นนทีคันวังท้อง มองแนมเกาะกลางนํ้า
ลําธารรินแผ่นดินกร่อน “ดอนชะโนด”โขดเข่าขัวคู่ซ้ายมือยํ้าคู่แขน เห็นแล้วอุกอ่ังแน่น แค้นค่ัง
หวังหลาย ปักรูปลายเคร่ืองหมายยักษ์เล่าขานมานานเน่ิน ขอเชิญชวนมาทางพี่ซานุมานยักษ์คุใหญ่
พ่นี ้องไกลพน่ี อ้ งใกล้....มาวอนไหว้ให.้ ..ฮงุ่ เฮือง อ่อย ฮ่อย ฮอย .....ลน่ั นาม ...

๑๓

สรุปเรอื่ ง

ครูหมอลำ

: (ลาํ ) ออยละนอ ออ ออ สายเอยสานน้ําโขงรินล้น ไหลจากจีนตอนบนรวมล้นลงปากอ่าว ก้ัน
ระหวา่ งไทยลาว สายธารยาวกว้างเยิ่น อีสานเอ้ินชื่อแม่ของ ไส ฮอง ฮอง เออ เออ....ลน่ั นาม

แลว้ จากบทลําเรอ่ื งเล่านิทานเกา่ ไกลเกิน อํานาจเจริญธานีที่มาของเรื่อง เมืองประชาหนาแน่น
สุดชายแดนนํา้ โขงผ่าน ชานมุ านเขตท้องที่มีเรื่องกล่าวไข เรื่องยักษ์คุปบอกใบ้ให้คิดฮํ่าจําความร่วมคํา
สอนธรรมะยักษ์ษาจาํ ชี้ พระภมู ีองคเ์ หง่าไทยเฮาสอนชี้...ปุอง เวสสุวรรณน้ันเก่ียวข้องคือปูองไม้ไผ่สาน
ผรู้ กั ษาเขตบา้ นหัวหน้าใหญ่ผสี าง วางหลกั การดูแลมนุษย์ในโลกาพื้น ให้หยัดยืนถือศีลห้านําพาตุ้มต่อม
หมู่ ฝาุ ยยักษ์คุปต์ให้คอยดูภูมิพนาปุาน้ําหินถํ้าแอ่งเขา ธรรมคุปต์เป็นเจ้าครองเขตแดนไกล เหาะเหิน
ไปในโลกาเพ่ือรักษาภัยฮ้อน สายสาครลําโขงเย้ินเดินทางตรวจท้องถ่ิน ธรรมคุปต์โบยบินแลเห็นหิน
ปราสาทต้ังเหนือวังน้ําฮ่อมโขง แผ่นดินสองฝ่ังโค้งเป็นตุ้มโต่งลงสาคร งามสันดอนหินเฮือนเอ่ือยริน
สายนํ้าลํานทีโขงช้ง ไหลลงบ่โค้งต่าว หาดทรายขาวหินล่องแก้งแสงสิ่วหลิวตา อีกฝ่ังหนึ่งเป็นทุ่งหญ้
กวา้ งใหญเ่ ขยี วขจอี กี ฝงั่ เปน็ เฮือนหินฮอมดินผาแก้ง ยักษ์สําแดงจิตตั้งคิดไปพ้อความหลังครั้งอดีตก่อน
เก่า ปราสาทหนิ ถ่ินพระพุทธเจ้ามาเนาย้ังเทศนา เพ่ือโปรดสัตว์ให้ถ้วนหน้าให้พ้นทุกข์สุขขัง ยักษ์น้อม
หวังดวงจิตอธิษฐานใจต้ัง นั่งประนมเหนือพื้นจากอาการเหาะยืนเป็นท่าน่ังคุกเข่า อ่วยนําหน้าไป
สถานท่ีพุทธเจ้าเนาย้งั แม่นสั่งสอน คันเนาย้ังแม่นส่ังสอน ขาวพอนพอน เออ เอ่ย นอ ประนมกรกราบ
ก้มบรมพระสามหน โปรดบันดลนําสุขสู่ประชาชาวเชื้อ เม่ือยักษ์ษาเหาะขึ้นคืนบนพ้นพื้นแผ่น แดน
บ่อนยักษน์ งั่ พ้ืนบค่ นื ข้ึนเป็นหอ่ มหลุม ปุมอัฒทะยักตั้งหําใหญ่หลุ่มโตหลายแสนโลหําฝังช่ือวังหนองนํ้า
ฟังจากคาํ ความตัง้ หลุมสะพังเอ้ินหนองใหญ่ หํายักษ์ต้ังลงไปวังนํ้าใสใหญ่เย้ินคนได้เอ้ินต่อกัน ส่วนเข่า
ซ้ายประชาเอนิ้ ว่านน้ั ช่ือ แก่งตา่ งหล่าง ระหว่างบา้ นศรสี มบูรณ์ เขตตําบลชานุมาน ชานุมาน ถ่ินสถาน
เห็นถ่ัว ส่วนเข่าขวาเป็นบึงกว้างนาแมงบ่มีแล้งนํ้าขังผ่าน เขตบ้านชานุมาน งามตระการดอกน้ําพลิ่ว
จอกแหนข้ึนชุ่มเขียว เอี้ยวมือขัวและซ้ายแขนยักษ์ประนมกร กราบภูธรเฮือนหินโผล่ผินตาจ้อง มอง
แนมเกาะกลางนํ้าธารรินหม่องหนิ กร่อน ดอนชะโนดโขดร่องน้ํา มือยํ้าคู่แขน เห็นแล้วอุกอั่งแน่นแค้น
อ่งั หวังหลาย ปกั รูปลายเครือ่ งหมายยกั ษเ์ ลาขานนานเนน่ิ อํานาจเจริญเชิญมาเย่ียมเตรียมตัวลงเล่นท่า
ไปเบิง่ ปลาว่ายน้ําเยน็ ฉาํ่ ชมุ่ ใจ มาชมเบิ่งปุาไคร้ แลลําไฝุริมโขงอัสดงลงแลงเบิ่งแกงหินไหลนํ้า เหลียว
เห็นเรอื ลํานอ้ ย ลอยกลางโขงโคง้ นาํ้ ป่ัน ชาวประมงหาปลากนั ใต้แขนศอกหอ้ ยข่องเสยี งฮ้องเอ้ินไต่ถาม
เรอื แลน่ พน้ คงุ้ นา้ํ พกั ยามจอดตึกแห แลไกลๆริวลม ริวลมห่มหนาวเย็นเน้ือ เม็ดลมเหนือ เยือนฮ้อนลํา
สาครสะทอ้ นหลั่นรมิ ฝัง่ โขงบ้านหินขันเห็นกอเลาแกมยอดอ้อ สายลมหย่อแกว่งไสว เลาะเลียบลําปาก
ห้วยตาดใหญ่ไปชมดอย งอยแผ่นหินสูงชันหล่ันเรียง เฮียงก้อน จิตสะออนผาตั้งดุจเวียงวังต้ังตระง่าน
สายลําธารงอคดเคี้ยว เขียวล้วนพฤกษ์ไพรเขาคีรีวงกตบรรพตอยู่ใกล้ ๆ เห็นแหลไหล่ภูคําเดือย ภู
ดอกบัวสระประทมุ แบ่งอบุ ลบานแยม้ แนมเห็นฝูงภมรเผ่ิงบินจรตอมดอก หยอกขยับปีกย้อ เข้าชมช่อ
กล่ินหอม ตอมไต่ดวงดอกน้ี ไปดอกใหม่บ่ทันสายแลรํ่าไรภูมะโรงปุงหินดินด้าว คึดพ้อคราวไปถ้ํา
คณุ ธรรมบ่เลกิ ล่ะ ภถู ้าํ พระ ถ้าํ บ้ิงหลิงแล้ว ชื่นสมอง เมด็ หมอกเช้าย้อยต้องละอองหมอกขัวมวั มืดสลัว

๑๔

ตันตาแผ่นผาตันไว้ อยู่บ่ไกลกับบ้าน ซานุมานปาก่อ ต่อจากคําเขื่อนแก้ว ตําบลบ้านภูไท โคกโก่งอยู่
ใกล้ๆ งามไฮ่สวนมันยาง แลสางหลางทิวทองปุองหินดินล้วน ขอเชิญชวนมาเย่ียม ยินยลต้นหล้า
แหล่ง ปลูกหมากแตงหมากเต้า นาข้าวไห่ปอ นํ้าตกเม็ดเล็ดลอดล้อตาดใหญ่แก่งคอยนาง ล้นอ่างหิน
รินรอนเบิง่ สะออน ฟองพลิ้ว ท้ิงวนายามเช้างอยก้อนหินปลายเขาอรุณเช้าใจผุดผ่อง บ้านนางามใกล้
ห้วยฆอ้ ง สองขา้ งหว่างถนน เป็นชุมชนรากหญา้ บ้านปาุ รมิ ชายโขง รว่ มดาํ รงคงศรีอยู่ดีหายด้อย ผู้เพ่ิน
คอยชูค้ํานําวิถีชี้ห่วง ระดับชาติคือกระทรวงวัฒนธรรม เป็นผู้นําค้ําเบ้ืองหน้าประชาเชื้อ เชื่อใจ
สาํ นักงานศิลปวัฒนธรรมเพ่นิ กะได้ รักษาฮีตประเพณี นบั เป็นศรีสงั คมน่าช่ืนซมยอย่อง มองเห็นความ
เจริญรุ่งปัญญาสูงบ่ตื่น...ตํ่า สํานักงานวัฒนธรรมจังหวัดอํานาจเจริญเกินก้าวหน้าบ่มีหล้าเส่ือมถอย
เดน่ สงา่ บ่ด้อยสืบฮอยปูุ ดูฮอยตา ศาสนาสถาบันวัดวาอารามด้วย อํานวยการสานสร้าง วิธีทางบ่วาง
เปุาคงจารตี ฮตี เหง้า ปญั ญาเค้าเผ่าอสี าน บอกลูกหลานให้ฮู้จารตี ปสุู อนเหลน มองเห็นความสําคัญส่อย
กันถนอมไว้ สังคมไทยวิไลล้ํา อํานาจเจริญเมืองหมอลําสายลํานํ้าแม่โขงผ่าน อําเภอชานุมาน บ้านบ่
ใกล้เลาะแกง้ ตะแคงตง้ั น่งั เรือ ไทยกบั ลาวต่างเอ้ือเฟ้อื ช่อยเหลือสง่ ขายของ ไดก้ งุ้ หอยเห็ดปูปลาล่องมา
ตามสายนํ้า นําวิถีชาวบ้าน บริการ สินค้าถ่าย บ่เลือก สาย บ่าย เช้า นําเรือเข้าจอดท่าโขง นําเรือเข้า
จอดทา่ โขง จรรโลงไทย...........................นอ้

จบบรบิ ูรณ์

Story : สมงิ ภูโจด
Dr’saksree Chaguchin : บท/กากบั การแสดง

0922508828 : Line ID
ธนพร จนิ าพร: ออกแบบฉาก/ประสานการผลติ

0818746810 : Line ID