หนังสือการ์ตูนอิเหนา

ตัว ตั ละครวงศ์เทวัญ วั เมือ มื งกุเ กุ รปัน ท้าวกุเรปัน กะหรัดตะปาตี ประไหมสุหรี (นิหราอระตา) วิยะดา อิเหนา ลิกู ประสันตา (พี่เลี้ยงอิเหนา) วิยะดา

ตัว ตั ละครวงศ์ เทวัญ วั เมือ มื งดาหา ท้าวดาหา บุษบา

ตัว ตั ละครวงศ์ เทวัญ วั เมือ มื งกาหลัง ลั ท้าวกาหลังง สุหรานากง

ตัว ตั ละครวงศ์เทวัญ วั เมือ มื งสิงหัดส่าหรี ท้าวสิงหัดส่าหรี ประไหมสุหรี จินดาส่าหรี สุหรานากง

ตัว ตั ละครเมือ มื ง หมัน มั หยา ท้าวหมันหยา จินดาส่าหรี จินตะหราวาตี

ตัวละครเมือ มื ง กะหมังกุห กุ นิง ท้าวกะหมังกุหนิง วิหยาสะกำ ระตูประหมัน ระตูปาหยัง

เรื่องราวก่อนถึง ศึกกะหมังกุหนิง

ท้าวกุเรปันมีโอรสชื่ออิเหนา ท้าวดาหามีพระธิดาชื่อบุษบา ทั้งสองได้หมั้นหมายกันแต่เด็ก

อิเหนาตกหลุมรักจินตะหรา แอบลักลอบออกจากเมืองไปอยู่กับจินตะหรา ทีีเมืองหมันหยาและปฏิเสธการอภิเษกกับบุษบา เพราะว่ายังไม่เคยพบหน้ากัน

เมื่อท้าวดาหาทราบเรื่องที่ อิเหนาตัดรอนบุษบา ก็ทรงขุ่นเคือง พระทัยเป็นอย่างยิ่ง จึงประกาศว่าถ้าใคร มาขอบุษบาก็จะยกให้

ทำ ให้ชายรูปชั่งตัวดำ อย่างจรกา สบโอกาสเข้าไปสู่ขอ ทันที ซึ่งท้าวดาหาก็ไม่สามารถ ปฏิเสธคำ พูดของตนได้

องค์ปะตาระกาหลา ได้แปลงกาย เป็นกวางทองเพื่อล่อวิหยาสะกำ มา ยังต้นไทรที่มีรูปวาดของบุษบา

เมื่อวิหยาสะกำ เห็นรูปของบุษบา ก็ เกิดรู้สึกคลั่งไคล้ไหลหลงจนไม่ เป็นอันทำ อะไร

ท้าวกะหมังกุหนิงรู้สึกเห็นใจ บุตรชายเป็นอย่างยิ่ง เมื่อสืบทราบว่า หญิงในรูปคือ บุษบา จึงส่งทูลให้ไปสู่ขอมา ให้บุตรชายของตนทันที

ทูตจากเมืองกะหมังกุหนิงได้นำ พระ ราชสารไปถึงท้าวดาหา เพื่อสู่ขอ บุษบาให้วิหยาสะกำ ข้อความกล่าวถึง เหตุการณ์ที่วิหยาสะกำ เก็บรูปบุษบา ได้กลางป่า

เมื่อได้ฟังดังนั้น ท้าวดาหาก็จำ เป็น ต้องปฏิเสธ เพราะได้ยกบุษบาให้ กับจรกาไปแล้ว

เมื่อท้าวกะหมังกุหนิงได้ทราบว่าถูก ปฏิเสธจากท้าวดาหา ทำ ให้ทรงกริ้ว คิดมากคิดจะยกทัพไปตีเมืองดาหา เพื่อชิงตัวบุษบามาให้ได้ เพราะ มั่นใจความสามารถในการรบของตน

ฝ่ายท้าวดาหาเกรงว่าจะรับศึกครั้งนี้ไม่ไหว จึงได้ขอให้พี่น้องในวงศ์อสัญแดหวามาช่วย

อิเหนาได้รับพระราชสารจากท้าวกุเรปัน ผู้เป็นบิดาว่าให้ไปช่วยทำ ศึกในครั้งนี้ หากไม่ไปจะตัดพ่อตัดลูก

อิเหนาจึงสงสัยว่าบุษบานั้น มีรูปโฉม งดงามเพียงใด จึงมีผู้หมายปองจนเกิดศึก ขึ้นได้ในครั้งนี้

ครั้นอ่านสารเสร็จสิ้นพระทรงฤทธิ์ ถอดฤทัยคิดแล้วสงสัย บุษบาจะงามสักเพียงไรจึงต้องใจ ระตูทุกบุรี หลงรักรูปนางแต่อย่างนั้นจะ พากันเมาม้วยไม่พอที่แม้นงามเหมือน จินตะหราวาตีถึงจะเสียชีวัก็ควรนัก

สารอีกฉบับหนึ่งท้าวกุเรปันส่งให้ท้าว หมันหยาเพื่อต่อว่า ว่าไม่อบรม พระ ราชธิดาทำ ให้อิเหนามาหลงรักจินตะ หราจนทำ ให้เกิดเรื่องวุ่นวาย

ท้าวหมันหยาจึงยืนสารให้อิเหนา แล้วสั่งให้อิเหนา รีบไปช่วยรบไม่ เช่นนั้นจะไม่ให้อยู่กับจินตะหรา

จินตะหราเมื่อรู้ว่าอิเหนา จะไปช่วยรบ เพื่อปกป้องเมืองของบุษบา เพราะเคย เป็นคู่หมั้นอิเหนา ก็รู้สึกเสียใจ

และตัดพ้อต่อว่าอิเหนา ว่ามา หลอกให้ ตนหลงรัก แล้วมาทำ แล้วมาทำ ให้เสียใจ

สตรีใดในพิภพจบแดน ไม่มีใครได้แค้นเหมือนอกข้า ด้วยใฝ่รักให้เกินพักตรา จะมีแต่เวทนาเป็นเมืองนิตย์ โอ้ว่าน่าเสียดายตัวนัก เพราะเชื่อสิ้นหลงรักจึงช้ำ จิต จะออกชื่อลื่อชั่วไปทั่วทิศ เมื่อพลั้งคิดผิดแล้วจะโทษใคร

แต่เมื่อได้อ่านสารก็ต้องจำ ยอม ให้อิเหนาออกไปช่วยรบ

เมื่อวิหยาสะกำ และสังคามาระตาเผชิญหน้ากัน วิหยาสะกำ เหน็บแนม สังคามาระตาว่าไม่ได้อยู่ในวงศ์เทวา แล้วมา เกี่ยวข้องได้อย่างไร

สังคามาระตาจึงตอบไปว่า… จึงร้องว่าเหวยไพริน ล้มลิ้นหยาบคายนักหนา มาถามไถ่ไล่เอากิจจา คือจะปรารถนาสิ่งใด สุดแต่ว่าจิตพิศวาส ก็นับเป็นวงศ์ญาติกันได้ อย่าชักเจรจาให้ช้าไป จะชิงชัยให้เห็นฝีมือกัน

หลังจากการทำ การสู้รบกันด้วยทวน สังคามาระตาชนะท้า วกะหมังกุหนิงเห็นบุตรชายสิ้นชีพก็กริ้วมาก รีบควบม้า ตามมาแก้แค้น แต่อิเหนาเข้ามาสกัดไว้

อิเหนาเห็นว่าอาจจะสู้เพลงทวนไม่ได้ จึงท้าใช่กริชสู้กัน แม้ท้าวกะหมังกุหนิงจะมีความชำ นาญ ในการใช้อาวุธ มากกว่า แต่อิเหนามีความชำ นาญในพื้นที่มากวว่าจึบทำ ให้ สามารถฆ่าท้าวกะหมังกุหนิงได้ และชนะศึกในครั้งนี้

คุณค่าที่ได้รับจาก เรื่องอิเหนา คุณค่าด้านเนื้อหา คุณค่าด้านวรรณศิลป์ คุณค่าด้านสังคม

1.นาย จารุวัฒน์ คงสุข เลขที่9 2.นาย เตวิทย์ เขียวหวาน เลขที่ 11 3.นาย พิทวัส ภคพรพิศาล เลขที่12 4.นางสาว วิไรวรรณ แซ่อึ้ง เลขที่ 24 5.นางสาว พัตรพิมล สายพันธ์ เลขที่26 6.นางสาว วรัญญา เจริญสุข เลขที่29 7.นางสาว ธนัณญา อินทรแสง เลขที่ 36 8.นางสาว ศิรินทิพย์ สังข์ทอง เลขที่39 สมาชิก