นิทานชาดก ชุดที่ 1 เรื่อง พญาไก่ป่า และแพะเจ้าปัญญา โดย ครูพรรณี พลายคุม

กลุ่มสาระการเรยี นรภู้ าษาไทย

เสรมิ ความรกู้ ารอ่านจบั ใจความ

นิทานชาดก ชดุ ท่ี ๑
เรื่อง พญาไกป่ า่ และแพะเจา้ ปญั ญา

ชั้นประถมศกึ ษาปีท่ี ๔

ครูผูส้ อน : ครพู รรณี พลายคมุ

PBW CHANNAl โรงเรียนอนุบาลพิบูลเวศม์ www.pbw.ac.th

กล่มุ สาระการเรยี นรภู้ าษาไทย

เสรมิ ความร้กู ารอา่ นจบั ใจความ

นิทานชาดก เรอ่ื ง พญาไกป่ ่า

นทิ านชาดก เรอ่ื ง พญาไก่ปา่ โดย ครพู รรณี พลายคมุ

PBW CHANNAl โรงเรยี นอนบุ าลพิบลู เวศม์ www.pbw.ac.th

ในสมยั หนึ่ง พระพทุ ธเจ้าประทับอยู่วัดเชตวัน เมืองสาวัตถี ทรงปรารภ
ภกิ ษุผู้กระสนั จะสึกรูปหนง่ึ ไดต้ รสั อดีตนิทานมาสาธก ว่า…

กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว พระโพธิ์สัตว์ได้ไปเกิดเป็นพญาไก่ป่า มีไก่
เป็นบริวารหลายร้อยตัว อาศัยอยู่ในป่าแห่งหนึ่ง และมีนางแมวตัวหนึ่ง
อาศยั อย่ใู นที่ไมไ่ กลจากทีอ่ ยขู่ องไกป่ ่าน้ัน มนั เที่ยวใช้อุบายหลอกล่อจับไก่
ป่ากินเป็นอาหารเกือบหมด พญาไก่ป่าทราบว่า บริวารถูกนางแมวจับกิน
ไปเกอื บหมดก็ไมไ่ ปใกลท้ ีอ่ ยูข่ องมัน

นทิ านชาดก เรื่อง พญาไกป่ า่ โดย ครูพรรณี พลายคมุ

จนหลายวันต่อมา นางแมวไม่เห็นไก่ตัวใดไปใกล้ที่อยู่
ของตน นางแมวจึงต้องดั้นด้นมาหาไก่เสียเอง มันเดินย่อง
เขา้ ไปใต้โคนไมท้ ่ีพญาไก่ป่าจับอยู่ พร้อมกับพูดขึ้นว่า “พอ่ ไก่
น้อยสีแดง ผู้มีขนสวยงาม เจ้าลงมาจากกิ่งไม้เถิด เราจะยอม
เป็นภรรยาท่าน” พญาไก่ป่ารู้ทันเล่ห์เหลี่ยมของมันจึงตอบ
ไปว่า “นางแมวเอ๋ย เจ้าเป็นสัตว์ ๔ เท้าที่สวยงาม ส่วนเรา
เป็นสัตว์ ๒ เท้า แมวกับไก่อยู่ร่วมกันไม่ได้ดอก เชิญท่านไป
หาผ้อู ื่นเป็นสามเี ถิด”

นทิ านชาดก เร่อื ง พญาไกป่ า่ โดย ครพู รรณี พลายคุม

นางแมวยังไม่ยอมลดละความพยายาม ยงั พูดออดอ้อนว่า
“พ่อไก่นอ้ ย ฉันจะเป็นภรรยาผสู้ วยงาม รอ้ งเสียงไพเราะเพอ่ื
เจ้า เจ้าจะร้วู า่ ฉนั เปน็ ภรรยาสาวพรหมจรรยท์ ี่สวยงาม ร้อง
เสยี งไพเราะเพอื่ เจา้ เจา้ จะรวู้ า่ ฉันเปน็ ภรรยาสาวพรหมจรรย์
ที่สวยงามและมีความสุขทสี่ ดุ ” พญาไก่ป่าจงึ พดู ขู่นางแมวไป
ว่า “นางแมวเอ๋ย เจ้ากนิ ซากศพ ดม่ื เลอื ด กินไกบ่ ริวารของ
เราแล้ว จงไปเสยี เถอะ”

นทิ านชาดก เรอ่ื ง พญาไกป่ ่า โดย ครูพรรณี พลายคุม

นางแมวเมอ่ื รู้ว่า พญาไก่ไม่หลงกล ก็รีบวิ่งหนีกลับไปอย่างผู้
ผิดหวัง และไม่กลับไปหากินที่นั่นอีกเลย พระพุทธองค์เมื่อ
ตรัสอดตี นทิ านจบ ไดต้ รสั พระคาถาวา่ “ผใู้ ดรไู้ ม่เท่าทันเหตุ
ทเ่ี กิดขน้ึ โดยฉบั พลัน ผู้น้นั จะตกอยู่ในอานาจของศัตรู และจะ
เดือดร้อนภายหลัง ส่วนผู้ใดรู้เท่าทันเหตุที่เกิดขึ้นโดย
ฉับพลัน ผู้นั้นจะพ้นจาการเบียดเบียนของศัตรู เหมือนไก่พ้น
จากนางแมวฉะนน้ั ”

นทิ านชาดก เร่อื ง พญาไกป่ า่ โดย ครพู รรณี พลายคมุ

นทิ านเรอื่ งนสี้ อนใหร้ วู้ า่ ...
ผู้มีปญั ญารเู้ ทา่ ทนั เหตกุ ารณ์
ยอ่ มสามารถรรู้ กั ษาตวั รอดได้

นทิ านชาดก เรื่อง พญาไก่ปา่ โดย ครพู รรณี พลายคุม

แหล่งสบื ค้นจาก
https://www.nithan.in.th/%E0%B8%9E%E0%B8%8
D%E0%B8%B2%E0%B9%84%E0%B8%81%E0%B9%

88%E0%B8%9B%E0%B9%88%E0%B8%B2

พบกบั เร่อื งใหม่
ต่อไปเลยนะคะ

กลมุ่ สาระการเรยี นรภู้ าษาไทย

เสริมความรู้การอ่านจบั ใจความ

นทิ านชาดก
เรือ่ ง แพะเจ้าปัญญา

นิทานชาดก เร่ือง แพะเจ้าปัญญา โดย ครูพรรณี พลายคมุ

PBW CHANNAl โรงเรยี นอนบุ าลพบิ ลู เวศม์ www.pbw.ac.th

ครงั้ หนึ่งในอดีตกาล มชี ายหนมุ่ คนหนงึ่ เลี้ยงแพะมานานหลายปี ต่อมา
เขารู้สกึ เบอื่ หนา่ ยจงึ ตดั สินใจเลิกเล้ียงแพะ และคิดจะนาแพะทั้งหมดไปขาย
ที่โรงฆ่าสัตว์ ขณะที่ชายหนุ่มกาลังต้อนฝูงแพะไปยังโรงฆ่าสัตว์ มีพ่อแพะ
และแม่แพะแอบหนีออกมาจากฝูงในขณะที่เจ้าของเผลอ ทั้งสองวิ่งหนีจน
สุดชีวิตเข้าไปในป่าลึกและพบต้นไม้ต้นหนึ่งใกล้เนินเขา ที่โคนต้นไม้เป็น
โพรงลึกเข้าไปในดินใช้กาบังตนได้อย่างปลอดภัยทั้งสองอาศัยในโพรง
อยา่ งมคี วามสขุ ต่อมาแม่แพะกม็ ีลกู แพะเลก็ ๆ น่ารกั สามตัว

นทิ านชาดก เรื่อง แพะเจา้ ปัญญา โดย ครูพรรณี พลายคมุ

วันหนึ่งขณะที่พ่อแพะ และแม่แพะกาลังนอนอยู่กับลูกๆทั้งสามในโพรง
ต้นไม้ ทันใดนั้น มีเสือโคร่งหิวโซตัวหนึ่งเดินผ่านมาได้ยินเสียงลูกแพะร้อง จึง
ยอ่ งเขา้ ไปเพ่ือท่ีจะจับกินเปน็ อาหาร พอ่ แพะ และแม่แพะได้กลิ่นเสือก็ตกใจมาก
แมแ่ พะร้องวา่ “แย่แลว้ ! ทายงั ไงดี พวกเราต้องตายกันหมดแน่ๆ เลย” พ่อแพะ
ตั้งสติ และคิดอุบายขึ้นจึงได้แกล้งดัดเสียงห้าวน่ากลัว ตะโกนดังก้องออกจาก
โพรงว่า “เจ้าลูกจอมยงุ่ ชอบกวนอยู่เรอ่ื ย ใหก้ นิ เท่าไหรก่ ไ็ มพ่ อ รอ้ งกินโน่นกินน่ี
เมื่อเช้ากินเสือเข้าไปหนึ่งตัว กินวัวสองตัว เมื่อตอนเที่ยงก็กินหมูป่าอีกสามตัว
ยงั ไม่อ่ิมอีกหรือ ยงุ่ จริงๆ”

นิทานชาดก เร่อื ง แพะเจา้ ปญั ญา โดย ครูพรรณี พลายคุม

พอเสอื ไดย้ นิ ดงั น้นั กต็ ่นื ตกใจ คิดว่าคงไมใ่ ช่แพะอยา่ งทคี่ ิด “มนั คงเปน็ สัตว์
ประหลาดอย่างแนน่ อน เพราะมนั กนิ สัตวเ์ ข้าไปมากมายขนาดนนั้ ”
เสอื กลัวจนตวั ส่ัน ยืนเก้ๆ กงั ๆ อย่หู นา้ โพรงต้นไม้ พ่อแพะได้ที ก็ตะโกนเสยี งดงั
กวา่ เดิมอีกวา่ “ลกู หยดุ รอ้ งซะทเี ถอะนา่ ประเดย๋ี วพอ่ จะออกไปจับเสือมาให้กนิ
รอพ่ออยู่ทน่ี ล่ี ่ะ พอ่ จะรบี กลบั มา” เสือได้ยนิ กย็ งิ่ กลวั มากข้ึน รีบกระโจนไปทันที
ขณะน้นั มีสุนัขจ้ิงจอกตวั หนง่ึ กาลังออกหาอาหาร บังเอญิ มาพบเสือเข้าจึงถามขึ้น
วา่ “เฮ้ ท่านเสือผยู้ ง่ิ ใหญ่ วิง่ หน้าต่นื หนีใครมาล่ะ” เสอื ตอบวา่ “ขา้ เกือบไม่รอด
เสียแล้ว สัตวป์ ระหลาดในโพรงไมจ้ ะจบั ข้ากนิ เปน็ อาหารน่ะสิ”

นิทานชาดก เรอ่ื ง แพะเจ้าปัญญา โดย ครพู รรณี พลายคุม

สุนัขจงิ้ จอกฟังเร่อื งราวทั้งหมดก็หัวเราะดงั ล่นั “ฮะ่ ฮะ่ ฮ่า ไม่ใชส่ ัตว์ประหลาด
ที่ไหนหรอก สงสัยทา่ นโดนเจ้าแพะหลอกเข้าแลว้ ละ่ ” เสอื ไม่ยอมเช่อื สุนขั
จิง้ จอก และยนื ยนั วา่ สิ่งทตี่ นได้ยนิ เป็นสัตว์ประหลาดดรุ ้ายนา่ กลัวท่ีสุดอยา่ ง
แนน่ อน ท้งั สองเถยี งกันอยนู่ าน สุนขั จง้ิ จอกจึงพูดข้ึนว่า “ถ้าอยา่ งนั้น เราไป
พิสูจนด์ ว้ ยกนั เลยดกี ว่า” เสอื นึกกลัวไม่กล้ากลับไปท่ีโพรงตน้ ไม้อีก แต่ถา้ ไม่
กล้าไปก็กลัวจะถกู สุนัขจง้ิ จอกว่า เปน็ เส้อื ข้ขี ลาดจึงกลา่ วว่า “ขา้ จะพาเจ้าไปก็
ได้ แตเ่ จา้ ตอ้ งเขา้ ไปดูคนเดยี วนะ” สุนขั จง้ิ จอกรู้ทันกพ็ ดู ขึน้ วา่ “ไม่ได้หรอก ถา้
ขา้ เขา้ ไปดคู นเดียว และรูว้ ่าเป็นแพะ พอกลับมาบอกทา่ น ท่านก็คงไมเ่ ชือ่
ข้าอยู่ดีนัน่ แหละ”

นทิ านชาดก เร่อื ง แพะเจา้ ปัญญา โดย ครพู รรณี พลายคมุ

เสือต่อวา่ สุนขั จิ้งจอกวา่ “เจ้าคดิ จะหลอกใหข้ ้าไปตายคนเดยี วน่ะสิ ขา้ รู้ทันนะ”
สนุ ขั จ้ิงจอกจงึ เสนอว่า “ถา้ อย่างน้นั เราเอาหางผูกกันไว้ หากเกดิ อะไรขน้ึ จะได้
ไม่ทงิ้ กัน ดีไหมล่ะ” เสอื เห็นวา่ เป็นความคิดทด่ี ีจึงตอบตกลง
วันตอ่ มาสุนขั จิง้ จอก และเสือกเ็ อาหางผกู ตดิ กนั ไวจ้ นแน่น จากนน้ั กเ็ ดนิ ทางไป
ที่โพรงตน้ ไมใ่ หญ่ พอไปถงึ เสอื กช็ ีบ้ อกวา่ “น่ันไง สัตว์ประหลาดอย่ใู นโพรง
ต้นไม้น่นั แหละ” พ่อแพะแอบเห็นเสอื กบั สุนัขจ้ิงจอกจงึ ตง้ั สตใิ ช้ปัญญาคดิ
อุบายทาเสยี งห้าว ตะโกนออกจากโพรงว่า “เจา้ สนุ ขั จิ้งจอกนีแ่ ยจ่ ริงๆ ขา้ ใช้
ให้ไปหลอกจบั เสือมาใหข้ ้ากินตงั้ แตเ่ ช้าแล้ว จนปา่ นนี้ยังไมม่ าเลย มัวแต่

ไปเถลไถลอยู่ท่ไี หนนะ ข้าหิวจะตายอยแู่ ลว้ ”

นิทานชาดก เร่ือง แพะเจ้าปัญญา โดย ครพู รรณี พลายคุม

เมื่อเสือได้ยินเข้าก็เข้าใจว่า ถูกสุนัขจิ้งจอกหลอกมาให้สัตว์ประหลาดกิน
จริงๆ ก็ตกใจกลัว รีบกระโจนหนี ลืมไปว่าหางของตนมันติดอยู่กับหาง
ของสุนัขจิ้งจอก ส่วนสุนัขจิ้งจอกก็อยากจะเข้าไปดูให้รู้ว่า เป็นสัตว์
ประหลาดจริงๆ หรือไม่ ทั้งสองยื้อยุดฉุดดึงกันจนพากันล้มกลิ้งลงไปใน
แม่น้าตายในที่สดุ
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ถ้าเรามีสติ เราก็จะมีปัญญาเกิดขึ้น ปัญหา
หนักหนาสักแคไ่ หน ก็สามารถแก้ไขไดด้ ว้ ยไหวพรบิ และสตปิ ัญญาทเ่ี รามี

นทิ านชาดก เรอ่ื ง แพะเจ้าปัญญา โดย ครพู รรณี พลายคุม

แหล่งสืบคน้ จาก

https://prakal.com/2015/08/21/%E0%B8%99%E0%B8%B4%E0
%B8%97%E0%B8%B2%E0%B8%99%E0%B8%AA%E0%B8%AD%E0%
B8%99%E0%B9%83%E0%B8%88-
%E0%B9%81%E0%B8%9E%E0%B8%B0%E0%B9%80%E0%B8%88%E
0%B9%89%E0%B8%B2%E0%B8%9B%E0%B8%B1%E0%B8%8D%E0%
B8%8D%E0%B8%B2/

พบกับเร่ืองใหม่
ในนิทานชาดกชดุ ต่อไปนะคะ