Περιφερειακό Γυμνάσιο Ακακίου Σχολική Χρονιά 2023 - 2024 Τα Στάχυα ... της ψυχής μας
Περιφερειακό Γυμνάσιο Ακακίου Σχολική Χρονιά: 2023 - 2024 Τα Στάχυα ... της ψυχής μας
2 ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ ΕΚΔΟΣΗΣ Υπεύθυνος Ιδιοκτήτης: Γιώργος Γαβριήλ, Διευθυντής Γενική επιμέλεια-Επίβλεψη: Ανδρούλα Ροσταντή, Β.Δ, Φιλόλογος Επιλογή και επιμέλεια ύλης: Μαρία Αλεξάνδρου, Φιλόλογος Εκτύπωση: Τυπογραφείο Κώνος Λτδ Εξώφυλλο: Έργο του Γιώργου Μιχαήλ, Καθηγητή Τέχνης, στο πλαίσιο της εκδήλωσης για τα 50 χρόνια εισβολής και κατοχής, «Κύπρος Αγαπημένη, Πατρίδα μοιρασμένη». ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ Xαιρετισμός από τον Διευθυντή ................................................... 3 Xαιρετισμός από τον πρόεδρο του Συνδέσμου Γονέων και Κηδεμόνων .................................... 4 Ιστορικό Περιφερειακού Γυμνασίου Ακακίου ......................... 5 Αφυπηρετήσεις .................................................................................. 6 Εκδηλώσεις .......................................................................................... 7 Αεί Μανθάνειν .................................................................................. 43 Δράσεις ............................................................................................... 57 Θέατρο ................................................................................................ 89 Εντέχνως ............................................................................................. 95 Σχολικές στιγμές ........................................................................... 101 Ο Κόσμος μας ................................................................................ 106 ΠΕΡΙΟΔΙΚΌ / ΛΕΎΚΩΜΑ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚOΎ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ ΑΚΑΚΙΟΥ Τεύχος 33 • Σχολική Χρονιά: 2023-2024 Τα Στάχυα ... της ψυχής μας Θερμές ευχαριστίες σε όλους/όλες τους καθηγητές/τριες του Περιφερειακού Γυμνασίου Ακακίου που με φωτογραφικό ή έντυπο υλικό συνέβαλαν τα μέγιστα στην έκδοση αυτού του Λευκώματος.
3 ΑΚΑΚΙΟΥ - 1979 ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΟ ΓΥΜΝΑΣΙΟ Χαιρετισμός από τον Διευθυντή Με ιδιαίτερη χαρά χαιρετίζω τη φετινή έκδοση του σχολικού λευκώματος του Περιφερειακού Γυμνασίου Ακακίου. Η σχολική ζωή σίγουρα είναι μοναδική και αποτελεί σημείο αναφοράς για κάθε άνθρωπο, ιδιαίτερα καθώς περνά ο καιρός. Τα χρόνια της σχολικής ζωής δεν ξεχνιούνται, τα κουβαλάμε μαζί μας και κατά διαστήματα τα ανασύρουμε από το ντουλάπι της μνήμης δημιουργώντας μας ευχάριστα συναισθήματα. Ελπίζω η φετινή έκδοση να συμβάλει στην αναβίωση της μνήμης των μαθητών/τριών και καθηγητών/τριών του Σχολείου μας, όταν με την πάροδο του χρόνου θα νιώθουν την ανάγκη να φέρνουν στη μνήμη τους τα σχολικά χρόνια. Μέσα από τις σελίδες της φετινής έκδοσης επιχειρείται η καταγραφή του πολυσύνθετου έργου του Σχολείου μας και μέσα από πλούσιο φωτογραφικό υλικό και κείμενα προβάλλεται η δράση του κατά τη φετινή σχολική χρονιά. Μία πλούσια δράση που περιλαμβάνει επετειακές εκδηλώσεις, θεατρικές παραστάσεις, καινοτόμα προγράμματα, δημιουργικές ενασχολήσεις, διαγωνισμούς, επισκέψεις, με πρωταγωνιστές πάντοτε τους μαθητές μας. Ευχαριστώ θερμά όλους τους συναδέλφους που με αγάπη, αφοσίωση και σκληρή δουλειά καθοδήγησαν τους μαθητές μας καθ΄ όλη τη διάρκεια της χρονιάς, συμβάλλοντας στις διακρίσεις και τις επιτυχίες για τις οποίες το Σχολείο μόνο περηφάνια μπορεί να αισθάνεται. Ευχαριστώ ιδιαίτερα τους συναδέλφους που ανέλαβαν την επιμέλεια της έκδοσης για την επίμονη προσπάθεια και το μεράκι που επέδειξαν, ώστε να έχουμε αυτό το καλαίσθητο αποτέλεσμα. Ευχαριστώ επίσης θερμά το Σύνδεσμο Γονέων για την πολύμορφη υποστήριξη του στο εκπαιδευτικό έργο που επιτελείται στο σχολείο. Γιώργος Γαβριήλ
4 Με αισθήματα χαράς και ικανοποίησης, εκ μέρους του Συνδέσμου Γονέων και Κηδεμόνων του Περιφερειακού Γυμνασίου Ακακίου, χαιρετίζω την έκδοση του περιοδικού του Σχολείου μας. Πρόκειται για μια αξιόλογη προσπάθεια, αποτέλεσμα σκληρής δουλειάς, γι’ αυτό θα ήθελα να συγχαρώ θερμά όλους όσοι εργάστηκαν για την έκδοση αυτή. Ταξιδεύοντας ανάμεσα στις σελίδες του περιοδικού διαπιστώνουμε με περηφάνεια τις ποικίλες δράσεις που ανέλαβε φέτος το σχολείο μας, τις δραστηριότητες στις οποίες συμμετείχαν τα παιδιά μας, τις επιτυχίες τους αλλά και τις πολύτιμες εμπειρίες που αποκόμισαν. Εκφράζω τις ευχαριστίες μου στα μέλη του Συνδέσμου Γονέων και Κηδεμόνων, στους εκπαιδευτικούς, στο βοηθητικό προσωπικό του Σχολείου μας και κυρίως στον Διευθυντή κ. Γιώργο Γαβριήλ για την αφοσίωσή τους και για τη συνεργασία που είχαμε κατά τη διάρκεια της χρονιάς. Απευθυνόμενος στους τελειόφοιτούς μας, θα ήθελα να τους ευχηθώ καλή συνέχεια στο νέο τους ξεκίνημα. Προσπαθήστε να κάνετε τις σωστές επιλογές που θα σας φέρνουν ολοένα και πιο κοντά στους στόχους σας. Τελειώνοντας εύχομαι σε όλους καλή συνέχεια και καλό καλοκαίρι. Κυριάκος Θεοδώρου Xαιρετισμός από τον Πρόεδρο του Συνδέσμου Γονέων και Κηδεμόνων
5 ΑΚΑΚΙΟΥ - 1979 ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΟ ΓΥΜΝΑΣΙΟ Το Γυμνάσιο Ακακίου άρχισε τη λειτουργία του ως τριτάξιο Γυμνάσιο κατά τη σχολική χρονιά 1979 – 1980. Από την ίδρυσή του ως τον Σεπτέμβριο του 1987 στεγαζόταν στο κτήριο του Δημοτικού Σχολείου Ακακίου, το οποίο κτίστηκε κατά την περίοδο της Αγγλοκρατίας και χρησιμοποιούνταν ως οκτατάξιο Δημοτικό. Στο Γυμνάσιο φοιτούσαν ως το 1987, λόγω του περιορισμένου κτηριακού χώρου, μαθητές από τις κοινότητες Ακακίου και Μενοίκου. Από τη σχολική χρονιά 1987- 1988 στεγάζεται στο νέο σχολικό κτήριο. Με την καθιέρωση και επέκταση της νέας εκπαιδευτικής περιφέρειας, δέχεται μαθητές από τις κοινότητες Ακακίου, Μενοίκου, Περιστερώνας, Αστρομερίτη, Ορούντας, Κάτω Μονής, Αγίας Μαρίνας Ξυλιάτου, Ξυλιάτου και Δένειας. Από τη σχολική χρονιά 1988 -1989, το Σχολείο μας μετονομάστηκε σε Περιφερειακό Γυμνάσιο Ακακίου, αφού σε αυτό φοιτούν παιδιά από διάφορες κοινότητες της περιοχής. Ιστορικό του Περιφερειακού Γυμνασίου Ακακίου
6 Αφυπηρετήσεις Η φετινή χρονιά είναι η τελευταία στο σχολείο μας για τον Διευθυντή μας κ. Γιώργο Γαβριήλ, αφού αφυπηρετεί. Η συγκίνηση όλων μας είναι δεδομένη, αφού πρόκειται για έναν Διευθυντή πρότυπο καλών πρακτικών στην άσκηση των εκπαιδευτικών του καθηκόντων και ταυτόχρονα υποστηρικτή και συμπαραστάτη των εκπαιδευτικών αλλά και των μαθητών. Δεν είναι τυχαία η χρονική σύμπτωση της θητείας του με σημαντικές βελτιωτικές αλλαγές του Σχολείου μας τόσο σε εκπαιδευτικό επίπεδο με την αμέριστη στήριξή του σε νέα προγράμματα και ποικίλες δράσεις όσο και σε επίπεδο υλικοτεχνικής υποδομής και ευπρεπισμού του εργασιακού μας χώρου. Η υπομονή, η επιμονή, η εργατικότητα, η ικανότητα διαπραγμάτευσης και επίλυσης των διαφόρων προβλημάτων, η καλλιέργεια ενός οικείου και συνεργατικού κλίματος συγκαταλέγονται στα ουσιαστικά του προσόντα που επιβεβαιώνουν σε απόλυτο βαθμό το ότι ο κ. Γ. Γαβριήλ δεν ήταν μόνο ο Διευθυντής μας αλλά πρώτιστα ήταν ο άνθρωπός μας που νοιαζόταν και φρόντιζε για όλους και για όλα με τον ίδιο ζήλο και την ίδια σπουδή. Αποχαιρετούμε λοιπόν, έναν «χαρισματικό ηγέτη» που πάντα ως «πρώτος μεταξύ ίσων» μας χάριζε εκείνη την τρυφερή αίσθηση του ενδιαφέροντος που διαφοροποιεί τον «επαγγελματία» από τον «άνθρωπο» και που όλοι μας είχαμε την ευκαιρία να ανακαλύπτουμε συχνά στα χρόνια της συνεργασίας μας. Τον ευχαριστούμε θερμά και του ευχόμαστε καλή και δημιουργική συνέχεια στη ζωή και κάθε προσωπική και οικογενειακή ευτυχία!!! Χρυσούλα Ιωάννου, B.Δ.Α΄ Τη φετινή χρονιά, με πολλή συγκίνηση, αποχαιρετούμε την εκλεκτή συνάδελφο και Βοηθό Διευθύντρια κ. Ανδρούλλα Ροσταντή, καθηγήτρια και συντονίστρια των Φιλολογικών μαθημάτων. Η κ. Ανδρούλλα είναι μια καταξιωμένη μητέρα, σύζυγος και καθηγήτρια. Κατάγεται από το κατεχόμενο χωριό Δίκωπο, είναι παντρεμένη και έχει τρία παιδιά. Υπηρέτησε στην εκπαίδευση στη θέση της καθηγήτριας και αργότερα της Βοηθού Διευθύντριας με εργατικότητα, ευσυνειδησία και με ανεπτυγμένο το αίσθημα ευθύνης και δικαίου. Μια καθηγήτρια πρότυπο και ένας εξαίρετος άνθρωπος. Διακρίνεται από ευγένεια, πραότητα, ήθος και αξιοπρέπεια. Έβλεπε πάντοτε με διαύγεια την ουσία των πραγμάτων και αντιμετώπιζε το κάθε πρόβλημα με ηρεμία και λογική. Όσοι είχαμε την τύχη να δουλέψουμε μαζί της κερδίσαμε πολύτιμες γνώσεις και μαθήματα ζωής. Ανδρούλλα μου, σε ευχαριστώ για τη συνεργασία και ολόψυχα σου εύχομαι καλή συνέχεια με υγεία. Εύχομαι με την αφυπηρέτησή σου να έχεις περισσότερο χρόνο να απολαύσεις το θέατρο, τη μουσική, τη θάλασσα και τη φύση που σου αρέσουν. Ο Θεός να σου χαρίζει χρόνια να χαίρεσαι δημιουργικά την οικογένεια σου και μαζί τους να απολαύσεις τον νέο κύκλο ζωής που ξεκινά... Καλή αφυπηρέτηση! Ναυσικά Κυπριανού Ανδρέου, Β.Δ.
7 ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ
8 ΟΔιευθυντής του Σχολείου κ. Γιώργος Γαβριήλ απηύθυνε το πρώτο καλωσόρισμα για μια χαρούμενη και εποικοδομητική σχολική χρονιά και ακολούθησε ο καθιερωμένος αγιασμός. Τον αγιασμό τέλεσαν οι πατέρες Κωνσταντίνος Κακουρίδης, Μιχάλης Νικολάου, Ελευθέριος Κονέ και Φοίβος Φοίβου. Ο πατέρας Ελευθέριος μίλησε στους μαθητές μας και τους απηύθυνε εξαιρετικά χρήσιμες νουθεσίες. Πρώτο κουδούνι και Αγιασμός με την ευκαιρία της έναρξης της Σχολικής Χρονιάς
9 Οι εκλογές για την ανάδειξη μαθητικών συμβουλίων διεξήχθησαν την Πέμπτη 5 Οκτωβρίου, αφού προηγήθηκε η κατάλληλη ενημέρωση των μαθητών για τους σχετικούς κανονισμούς από τους υπεύθυνους των τμημάτων. Μαθητικές εκλογές Κ.Μ. ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΠΡΟΕΔΡΟΣ: ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΑΝΤΡΕΑΝΗ Γ1 ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ: ΤΣΙΤΣΕΚΚΟΣ ΑΝΤΡΕΑΣ Γ4 ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ: ΧΑΤΖΗΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ Γ2 ΤΑΜΙΑΣ: ΧΑΤΖΗΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΕΥΓΕΝΙΑ Β4 ΣΥΜΒΟΥΛΟΙ: ΤΣΑΓΓΑΡΗ ΕΛΕΝΗ Α1 ΧΡΙΣΤΟΦΗ ΓΙΩΡΓΟΣ Α4 ΧΑΤΖΗΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΜΑΡΙΟΣ Β4 ΕΠΙΛΑΧΟΝΤΕΣ: ΑΝΔΡΕΟΥ ΑΓΛΑΪΑ Α3 ΠΑΡΑΣΚΕΥΑ ΧΡΙΣΤΙΝΑ Β1 ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΥ ΧΡΙΣΤΟΣ Γ1 ΠΑΙΔΟΒΟΥΛΕΥΤΗΣ: ΚΑΥΚΑΛΙΩΤΗΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ Γ1
10 Ηγενέθλια μέρα της Κυπριακής Ανεξαρτησίας, 1η Οκτωβρίου 1960, τιμήθηκε δεόντως σε εκδήλωση η οποία πραγματοποιήθηκε στις 29 Σεπτεμβρίου 2023. Τραγούδια, παραδοσιακοί χοροί, ποιήματα «έστειλαν» το μήνυμά τους για τους ηρωικούς αγώνες που οδήγησαν στην πολυπόθητη ανεξαρτησία του τόπου. Παράλληλα, υπενθύμισαν ότι η χαρμόσυνη αυτή επέτειος αποτελεί εμφαντική υπενθύμιση πως, παρά τους ηρωικούς αγώνες του λαού της μέσα στους αιώνες της πολυκύμαντης ιστορίας της, η χώρα γιορτάζει την ανεξαρτησία της κάτω από συνθήκες συνεχιζόμενης τουρκικής κατοχής και καταπάτησης θεμελιωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων. 1η Οκτωβρίου 1960: Η γενέθλια μέρα της Κυπριακής Ανεξαρτησίας
11 Ένα ταξί για την Αμμόχωστο Ένα ταξί για την Αμμόχωστο θέλω αλλά πού να το βρω, να γνωρίσω τις ομορφιές της Κερύνειας θέλω όμως τι τρόπο να βρω, την Κύπρο ολόκληρη να ξαναδώ θέλω αλλά δεν μπορώ. (με αφορμή το διήγημα «Ταξί για την Αμμόχωστο») Αγγελική Παπαχριστοφόρου, Γ3
12 Στις 27 Οκτωβρίου 2023 γιορτάσαμε με τον δέοντα σεβασμό και με μεγαλοπρέπεια τη Γιορτή της Σημαίας και την Εθνική Επέτειο της 28ης Οκτωβρίου 1940. Στην Αίθουσα Πολλαπλής Χρήσης πραγματοποιήθηκε η ανακήρυξη της Λαβαροφόρου, των Σημαιοφόρων και Παραστατών και η παράδοση των σημαιών από τον Διευθυντή κ. Γιώργο Γαβριήλ. Ποιήματα, πεζά, θεατρικό δρώμενο, πατριωτικά τραγούδια και παραδοσιακοί ελληνικοί χοροί πλαισίωσαν το καλλιτεχνικό πρόγραμμα της εκδήλωσης και τόνισαν το βαθύτερο νόημα της Εποποιίας του 1940. Ενδοσχολικός Εορτασμός για τη Γιορτή της Σημαίας και την Επέτειο της 28ης Οκτωβρίου 1940 ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΟ ΓΥΜΝΑΣΙΟ ΑΚΑΚΙΟΥ ΣΗΜΑΙΟΦΟΡΟΙ ΚΑΙ ΠΑΡΑΣΤΑΤΕΣ 2023-2024 Λάβαρο: ΑΓΑΠΙΟΥ ΜΕΛΙΝΑ Γ3 Ελληνική Σημαία: ΒΟΥΤΟΥΝΟΥ ΔΕΣΠΟΙΝΑ Γ4 Κυπριακή Σημαία: ΖΑΝΤΗ ΜΕΛΙΝΑ Γ4 Παραστάτες: ΣΤΥΛΙΑΝΟΥ ΣΤΥΛΙΑΝΟΣ Γ1 ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΧΡΙΣΤΟΣ Γ1 ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΥ ΧΡΙΣΤΟΣ Γ1 ΧΑΤΖΗΝΙΚΟΛΑΟΥ ΜΑΡΙΛΕΝΑ Γ2 ΤΣΙΤΣΕΚΚΟΣ ΑΝΤΡΕΑΣ Γ4 ΑΝΤΩΝΙΟΥ ΣΤΥΛΙΑΝΗ Γ3 ΑΝΔΡΕΟΥ ΘΕΟΔΟΥΛΟΣ Γ3 ΣΩΤΗΡΙΟΥ ΧΡΙΣΤΙΝΑ Γ2 ΑΝΤΩΝΙΟΥ ΑΝΤΡΕΑΣ Γ4 ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΥ ΜΑΡΙΑ ΕΛΕΝΗ Γ1
13
14 Το Σάββατο 28 Οκτωβρίου 2023 αντιπροσωπεία μαθητών, οι σημαιοφόροι και παραστάτες μαζί με καθηγητές του Σχολείου μας παραβρέθηκαν στη δοξολογία που έγινε για την εθνική επέτειο του ΟΧΙ στον ιερό ναό Παναγίας Χρυσελεούσης στο Ακάκι. Τα παιδιά αυτά έλαβαν μέρος στην παρέλαση που πραγματοποιήθηκε στη συνέχεια στην οδό Αρχιεπισκόπου Μακαρίου του Γ’. Δοξολογία και μαθητική παρέλαση
15
16 Σε σεμνή τελετή και με σύνθημα «ΕΙΡΗΝΗ ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ... ΕΙΡΗΝΗ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ...» οι μαθητές καταδίκασαν την ανακήρυξη του ψευδοκράτους και αξίωσαν την Παγκόσμια Ειρήνη. Στη συνέχεια εκπρόσωποι του Κ.Μ.Σ μετέβησαν με τη συνοδεία εκπαιδευτικών στο οδόφραγμα Αστρομερίτη, όπου έδωσαν ψήφισμα καταδίκης του ψευδοκράτους σε εκπροσώπους των Ηνωμένων Εθνών. Εκδήλωση διαμαρτυρίας για τα 40 χρόνια από την παράνομη ανακήρυξη του «ψευδοκράτους»
17 Η17η Νοεμβρίου έχει καθιερωθεί ως μέρα μνήμης της εξέγερσης του Πολυτεχνείου εναντίον της δικτατορίας στην Ελλάδα. Το Σχολείο μας με ενδοτμηματική εκδήλωση απέδωσε τιμή σε αυτούς που τον Νοέμβριο του 1973 αγωνίστηκαν και έπεσαν για την Ελευθερία. Εορτασμός Επετείου εξέγερσης Πολυτεχνείου «Εδώ Πολυτεχνείο» Στον άγιο ήχο της φωνής: «Εδώ Πολυτεχνείο!...» στο κάλεσμα της νιότης μας, που φέρνει προς το φως άστραψε σ’ όλες τις ψυχές τ’ άφταστο μεγαλείο της Λευτεριάς και ξέσπασε κάθε καημός κρυφός! Φώτος Γιοφύλλης
18 ΗΧριστουγεννιάτική γιορτή του Σχολείου μας πραγματοποιήθηκε την Παρασκευή 22 Δεκεμβρίου. Την ετοιμασία και την επιμέλεια της γιορτής μας είχε ο πατέρας Μιχάλης Νικολάου. Στη συνέχεια έγινε η καθιερωμένη κλήρωση από μέλη του Συνδέσμου Γονέων. Χριστούγεννα - Πρωτούγεννα στο Σχολείο μας! Χριστουγιεννιάτικη γιορτή Κοπή βασιλόπιτας ΗΧορωδία και Ορχήστρα του Σχολείου πραγματοποίησε επισκέψεις σε σχολεία και Κοινοτικά Συμβούλια της περιοχής ψάλλοντας τα κάλαντα και τραγουδώντας χριστουγεννιάτικα τραγούδια. Νότες Χριστουγέννων
19 Τιμούμε τη μνήμη και υποκλινόμαστε στο μεγαλείο της ηρωικής θυσίας του Γρηγόρη Αυξεντίου Τραγούδι για το μεγάλο αδερφό μας Να πάρουμε μια σταγόνα απʼ το αίμα σου να καθαρίσουμε το δικό μας, να πάρουμε μια σταγόνα απʼ το αίμα σου να μπολιάσουμε το δικό μας, να πάρουμε μια σταγόνα απʼ το αίμα σου να βάψουμε το δικό μας να μη μπορέσει πια ποτέ να το ξεθωριάσει ο φόβος. Kώστας Μόντης
20 Θ ρησκεία και Πατρίδα ανταμώνουν και γιορτάζουν μαζί. Στιγμές από τον ενδοσχολικό εορτασμό στο Σχολείο μας που έλαβε χώρα την Παρασκευή 21 Μαρτίου. Επέτειος 25ης Μαρτίου “Χαίρε κεχαριτωμένη Μαρία” “Χαίρε, ω χαίρε Ελευθεριά” Μάγεμα η φύσις... «Όποιος πεθαίνει σήμερα χίλιες φορές πεθαίνει» Διονύσιος Σολωμός
21
22 Δοξολογία και μαθητική παρέλαση 25ης Μαρτίου
23 Την Παρασκευή, 29 Μαρτίου, μέσα σε συγκινητικό κλίμα τιμήσαμε όλους όσοι έπεσαν για την απελευθέρωση της πατρίδας μας από τους Άγγλους κατακτητές. Τη γενική επιμέλεια και ευθύνη για τις άρτια οργανωμένες εκδηλώσεις του Σχολείου μας είχαν οι φιλόλογοι του Σχολείου μας Πόπη Μπίσσα και Ελένη Χρίστου. Εκδήλωση για την Επέτειο της 1ης Απριλίου 1955-1959 «Θα πάρω μιαν ανηφοριά θα πάρω μονοπάτια να βρω τα σκαλοπάτια που παν στη λευτεριά...» Ευαγόρας Παλληκαρίδης
24 Δοξολογία 1ης Απριλίου Τον πανηγυρικό λόγο της ημέρας εκφώνησε η Βοηθός Διευθύντρια του Σχολείου μας κ. Ανδρούλλα Ροσταντή.
25 ✤ Κατηγορία Συνέντευξη: 1ο Βραβείο: Βούτουνου Δέσποινα – Τσιάρτα Χριστίνα, Γ4 Συνέντευξη από τη Β.Δ. Φιλόλογο κ. Αντρούλα Ροσταντή 2ο Βραβείο: Αγαπίου Μελίνα, Γ3 Συνέντευξη από τη γιαγιά μου 3ο Βραβείο: Αντρέου Αντώνιος, Α3 Συνέντευξη από τη γιαγιά μου ✤ Κατηγορία Ποίηση: 1ο Βραβείο: Τσιάρτα Χριστίνα, Γ4 – «Μάνες» Νίτου Αντρέας, Α2 – «Το χωριό μου» 2ο Βραβείο: Κυριακίδης Αντρέας, Γ3 – «Ο γερο-Ζένιος» 3ο Βραβείο: Καυκαλιώτης Χρυσόστομος, Γ1 – «Ο πρόσφυγας» & Λουκαΐδου Αντωνία, Γ1 – «Ακόμα μοιρασμένη» ✤ Κατηγορία Διήγημα: 1ο Βραβείο: Ζαντή Μελίνα, Γ4 – «Η ανθισμένη λεμονιά» 2ο Βραβείο: Νεοφύτου Ιωάννα, Α2 – «Γράμμα από τη Μελβούρνη» 3ο Βραβείο: Χριστοφόρου Μαριλένα, Γ1 – «50 χρόνια νοσταλγίας» & Κωνσταντίνου Χρίστος, Γ1 – «50 χρόνια μετά ...ένας πρόσφυγας θυμάται» Έπαινοι: Ελευθερίου Χρίστος, Γ1 – «Η γιαγιά και ο παππούς θυμούνται» Στυλιανού Στυλιανός, Γ1 – «Ιστορίες Αμμοχώστου: Μαθαίνω για την Αμμόχωστο» Τιμητικό Δίπλωμα για τη συμμετοχή τους: Τσίγκη Άντρεα, Γ4, Χάμμουτα Σωτήρης, Α4, Ιακωβίδου Ελίνα, Α1, Ττόφα Μαρία, A2, Παπαχριστοφόρου Αγγελική, Γ3, Αντωνίου Στυλιανή, Γ3, Μενελάου Ελένη, Γ3, Χριστοφή Παναγιώτης, Α4, Χατζηκωσταντή Άντρεα, Γ2, Νικολάου Λοΐζος, Α1, Γρηγορίου Μάριος, Α4, Τεμπριώτης Θεοφάνης, Α2, Αντωνίου Στυλιανή, Γ3, Σόλωνος Μαριάννα, Α4, Ιωάννου Σωτηρία, Γ4 Συγχαρητήρια στα παιδιά που διακρίθηκαν και σε όλα τα παιδιά που έλαβαν μέρος στον Διαγωνισμό! Λουκάς Φουρλάς, Ευρωβουλευτής Δρ Αθηνά Μιχαηλίδου, Υπουργός Παιδείας, Αθλητισμού και Νεολαίας Ενδοσχολικός διαγωνισμός Δημιουργικής Γραφής 1974 – 2024 50 χρόνια τουρκικής εισβολής, 50 χρόνια τουρκικής κατοχής Με αφορμή τη συμπλήρωση 50 χρόνων από την τουρκική εισβολή και την κατοχή εδαφών του νησιού μας, η ομάδα Φιλολόγων του Σχολείου μας οργάνωσε ενδοσχολικό διαγωνισμό Δημιουργικής Γραφής με θέμα «1974 – 2024, 50 χρόνια τουρκικής εισβολής, 50 χρόνια τουρκικής κατοχής». Οι ενδιαφερόμενοι κλήθηκαν να εκφραστούν δημιουργικά με στόχο να αποτυπώσουν τις σκέψεις και τα συναισθήματά τους για τα τραγικά γεγονότα και τις συνέπειες της τουρκικής εισβολής και κατοχής στο νησί μας. Η Κριτική Επιτροπή που καταρτίστηκε για αξιολόγηση των συμμετοχών, αφού μελέτησε προσεκτικά όλες τις συμμετοχές που τέθηκαν ενώπιόν της και τηρώντας τα κριτήρια που τέθηκαν, αποφάνθηκε:
26 (Απόσπασμα) - Πόσων χρονών ήσασταν όταν έγινε η εισβολή; Ήμουν 15 όταν έγινε το πραξικόπημα και η εισβολή. - Από ποιο χωριό κατάγεστε; Μπορείτε να μας το περιγράψετε; Το χωριό μου είναι το Δίκωμο (...). Είναι ένα μεγάλο χωριό, το οποίο βρίσκεται στα ριζά του Πενταδαχτύλου.(...) με δυόμιση χιλιάδες κατοίκους περίπου. Υπήρχαν δύο δημοτικά σχολεία και είχα την τύχη να πάω και στα δύο, είχε δύο σινεμά, είχε εστιατόρια, ζαχαροπλαστεία…αλλά οι ομορφιές του χωριού ήταν άλλες είχαμε μία πηγή της οποίας το νερό έφτανε, τροφοδοτούσε μέχρι και τη Λευκωσία και νερόμυλους... - Πώς ήταν η ζωή σας στο χωριό σας πριν την εισβολή; Στην εισβολή ήμουν στο χωριό. Θυμάμαι ήταν ξημερώματα γύρω στις 5:00 το πρωί. Ακούστηκε ένας μεγάλος κρότος. Ήταν οι πρώτες βολές από τα αποβατικά πλοία στην Κερύνεια. Μέχρις ότου να κοπάσει ο ήχος, γέμισε ο ουρανός με αεροπλάνα, με αλεξίπτωτα, με ελικόπτερα. Στην αρχή δεν καταλαβαίναμε ακριβώς τι βλέπαμε. Ανοίξαμε το ραδιόφωνο για να ακούσουμε αν υπήρχε κάποια πληροφόρηση, τίποτα. Το ραδιόφωνο λειτούργησε στις 6:00 το πρωί με το κανονικό το πρόγραμμα, σαν να μην συνέβαινε οτιδήποτε. Πέρασε αρκετή ώρα, και ήρθε η πρώτη ανακοίνωση ότι στην Κύπρο έγινε εισβολή από την Τουρκία. Αναστατωθήκαμε. Ήμουν μόνη στο σπίτι... Μετά από μία ώρα περίπου, ανακοινώθηκε η επιστράτευση. Ο πατέρας μου και ο γαμπρός μου ήταν στρατεύσιμοι, πήγαν κάτω στο κέντρο του Δικώμου. Εμείς μείναμε με τη μητέρα μου στο σπίτι. Προσπαθούσαμε να καταλάβουμε τι έπρεπε να κάνουμε... - Πώς αντιδράσατε όταν έγινε η εισβολή; Άλλαξαν τα πάντα. Φύγαμε όλοι από το Δίκωμο, εκτός ελαχίστων, ο παππούς μου συγκεκριμένα έμεινε γιατί είχε το κοπάδι του. Ποιος θα το φρόντιζε; Οι υπόλοιποι, όλοι πήραν τα παιδιά τους και έφυγαν σε άλλες περιοχές... Έφυγαν για μία δύο μέρες, να περάσει το κακό και να γυρίσουν πίσω. Για αυτό οι περισσότεροι δεν πήραν τίποτε μαζί τους. Έφυγαν με τα ρούχα που φορούσαν. Εγώ έφυγα από το χωριό μου χωρίς να πάρω ούτε μία φωτογραφία… Τίποτε δεν έφερα μαζί μου. Είχα κάποια μικρά αγαπημένα και σημαντικά πράγματα για εμένα. Δεν τα έχω. Άρα για μένα η ζωή μου χωρίστηκε στο πριν και το μετά. Και το πριν εξακολουθεί να πληγώνει μέχρι και σήμερα. Πολλές φορές σκέφτομαι πώς θα ήταν η ζωή μου, αν δεν συνέβαιναν τα όσα συνέβησαν... Βούτουνου Δέσποινα – Τσιάρτα Χριστίνα, Γ4 Συνέντευξη από τη Β.Δ. Φιλόλογο κ. Αντρούλα Ροσταντή 1ο Βραβείο: Βούτουνου Δέσποινα – Τσιάρτα Χριστίνα, Γ4 – Συνέντευξη από τη Β.Δ. Φιλόλογο κ. Αντρούλα Ροσταντή ✤ Κατηγορία Συνέντευξη
27 Συνέντευξη από τη γιαγιά μου 2ο Βραβείο: Αγαπίου Μελίνα, Γ3 – Συνέντευξη από τη γιαγιά μου (Απόσπασμα) - Γιαγιά, μου είπες πολλές φορές ότι κατάγεσαι από το Πραστειό της Μόρφου και ο παππούς από το Νέο Λιβάδι Μόρφου. Θέλω όμως να μου μιλήσεις λίγο για τις μέρες της εισβολής και τα επόμενα χρόνια. Πότε άκουσες για πρώτη φορά ότι οι Τούρκοι έρχονται και πώς αντέδρασες; Ήρθε ο πατέρας μου να μας πει να ετοιμάσουμε τα μωρά για να φύγουμε, γιατί έρχονται οι Τούρκοι . Εγώ τότε πήγα σπίτι να πιάσω λίγα πράγματα για τα μωρά αλλά είπα θα πιάσω μαζί μου και τα χρυσαφικά μου. Τις πρώτες μέρες μέναμε σε χωράφια κοντά στο χωριό και, όταν είδαμε ότι περνούν οι μέρες, πήγαμε στην Πλατανιστάσα. Είπα να πάμε, προσωρινά, δεν ήξερα ότι θα πάμε και να μείνουμε. -Είχες κάποιον στην Πλατανιστάσα ή πήγατε χωρίς να ξέρετε κανέναν; Εκεί έμενε ο αδερφός μου μαζί με τη γυναίκα του που μας βοήθησαν στην αρχή. Τέλος πάντων, πήγαμε εκεί πάνω και μας έδωσε ένα σπίτι, ο μακαρίτης ο Μιχάλης Πασιουλής, και μείναμε εκεί με τα μωρά. Είπαμε ότι θα γυρίζαμε πίσω, όμως όταν έφυγα που το σπίτι έβαλα και τα κλειδιά πάνω στα ερμάρια για να μεν μου σπάσουν τις κλειδωνιές. - Πρόλαβες όμως να πιάσεις μαζί σου τα κλειδιά; Έβαλα τα μόνο πάνω, ώστε όταν ήταν να κάμουν έρευνες να μεν μου τα σπάσουν, επειδή εμείς είπαμε ότι ήταν να πάμε λίγες μέρες και να επιστρέψουμε... Αγαπίου Μελίνα, Γ3 Αναστασία Κυριάκου, Γ3
(Απόσπασμα) - Τι θυμάσαι πιο έντονα από τη Μόρφου; Θυμάμαι κάθε χρόνο στις 2 Σεπτεμβρίου που γινόταν ένα μεγάλο πανηγύρι μπροστά από την εκκλησία του Αγίου Μάμα. Ήταν το μεγαλύτερο πανηγύρι στην Κύπρο την εποχή εκείνη. Η επιθυμία όλων να λειτουργηθούν στον Άγιο Μάμα και να ζητήσουν τη χάρη και τη βοήθειά του συγκέντρωνε χιλιάδες πιστούς κάθε χρόνο. Το πανηγύρι του Αγίου Μάμα ήταν κάτι που περίμενε όλη η Κύπρος. Εκεί μπορούσες να βρεις μεγάλη ποικιλία από τρόφιμα, ζώα, πουλερικά, γεωργικά προϊόντα, ρούχα, είδη προίκας, εργαλεία, λουλούδια, παραδοσιακά προϊόντα. Τα πάντα μπορούσε να βρει ο επισκέπτης. Με εντυπωσίαζαν ιδιαίτερα τα ζώα που έφερναν στο πανηγύρι, από διάφορες περιοχές της Κύπρου. Είναι σαν να ακούω ακόμα τα γκαρίσματα και τα βελάσματά τους... Ακούω ακόμη τις φωνές, το διαλάλημα των προϊόντων των διάφορων πωλητών. Φωνές σε όλους τους τόνους, επαναλαμβανόμενες και πολλές φορές με ρίμα δημιουργούσαν ένα μωσαϊκό ακουσμάτων... Δεν θα τα ξεχάσω ποτέ! - Πώς ήταν ο κόσμος της Μόρφου; Ο κόσμος ήταν αγνός. Όλοι ήταν αγαπημένοι, γεμάτοι καλοσύνη και βοηθούσε ο ένας τον άλλο. Οι νέοι συνήθιζαν να πηγαίνουν στον κινηματογράφο, στα καφενεία και στα διάφορα κέντρα. Τα αγόρια και τα κορίτσια έπαιζαν στο προαύλιο της εκκλησίας διάφορα παιχνίδια. Η ζωή των αγροτών ήταν γύρω από τον κύκλο της ζωής του περιβολιού τους. Πότισμα, κλάδευμα, συγκομιδή…Η ζωή μας ήταν ωραία, αγροτική, ήσυχη, ξέγνοιαστη και απλή. - Πόσο χρονών ήσουν όταν έγινε η εισβολή στην Κύπρο; Όταν έγινε η εισβολή ήμουν μόλις 20 χρονών. - Πώς αισθάνθηκες όταν είδες πώς έπρεπε να εγκαταλείψεις τον τόπο σου; Πολύ άσχημα. Δεν ήξερα αν θα ξαναγυρίσω. Πήγα στην πίσω αυλή και πήρα λίγο χώμα. Το φύλαξα σε ένα μαντηλάκι. Το έχω ακόμη σαν φυλαχτό! Ύστερα μάζεψα δύο τρία πράγματα και μπήκα στο αυτοκίνητο… Καθώς φεύγαμε γύρισα, κοίταξα το σπίτι μου και αναρωτήθηκα αν θα το ξαναδώ… Είδα τη ζωή μου να αλλάζει από τη μια μέρα στην άλλη εξαιτίας της εισβολής. Δεν ξέραμε τι να κάνουμε... Δεν ξέραμε τι θα απογίνουμε… Αντρέου Αντώνιος, Α3 Συνέντευξη από τη γιαγιά μου 3ο Βραβείο: Αντρέου Αντώνιος, Α3 – Συνέντευξη από τη γιαγιά μου 28
✤ Κατηγορία Ποίηση 1ο Βραβείο: Τσιάρτα Χριστίνα, Γ4 Μάνες Μάνες που κρατάτε μια φωτογραφία, τη φωτογραφία κάποιου αγαπημένου, αυτού που χάθηκε τότε, τότε που πολέμησε, για σας, για μας. Μάνες, κακόμοιρες μάνες που στην εικόνα τρέμετε με μια φωτογραφία στα χέρια, τη φωτογραφία κάποιου αγαπημένου, κάποιου που τόσο αγαπάτε και τώρα όμως χάσατε. Αγαπημένοι που χαθήκατε στη μνήμη τους θα μείνετε για μια ολόκληρη ζωή. (Το ποίημα εξασφάλισε και το πρώτο βραβείο στον Η’ Πανελλήνιο Μαθητικό Λογοτεχνικό Διαγωνισμό του ΕΠΟΚ) Ήτανε πέντε το πρωί κι ηχήσαν οι σειρήνες κατέφθασαν τα αεροπλάνα κι έτρεχαν όλοι σαν σφήνες Ο γερο – Ζένιος σκέφτηκε το χωριό να μην αφήσει είχε το κοπάδι του που έπρεπε να ζήσει Όλοι του έλεγαν να φύγει να γλιτώσει εκείνος όμως πείσμωνε κι έμεινε στη μέση Αμέσως πίσω γύρισε το πείσμα ήταν μεγάλο τη γη του δεν την άφηνε κουβέντα δίχως άλλο Ο Ναήμης τον πρόσεχε η έγνοια του μεγάλη τι κι αν ήταν Τουρκοκύπριος ήταν μαζί και πάλι Ο πόλεμος δεν δίχασε ανθρώπους μα πατρίδα πρόσφυγες έγιναν πολλοί και τη γραμμή την είδα. 2ο Βραβείο: Κυριακίδης Αντρέας, Γ3 Ο γερο – Ζένιος 29 1ο Βραβείο: Νίτου Ανδρέας, Α2 Το χωριό μου Κάπου εκεί βολτάριζα με το ποδήλατό μου Νερό ποτέ δεν γύρευα, ξεχνούσα και να φάω Οι μέρες μικρές βιάζονταν για να φύγουν Και γω αχόρταγο παιδί έτρεχα να προλάβω Τριγύριζα τις γειτονιές γνώριζα τον καθένα Γνώριζα και τα σπίτια τους, τους κήπους τις αυλές τους Με τον καιρό η μνήμη μου θόλωσε, με μπερδεύει Παίζει παιχνίδι άσχημα που δεν θέλω να παίξω Θέλω να πάω στο χωριό, να ψάξω όπως τότε... φοβάμαι, όμως, θα χαθώ σε δρόμους και δρομάκια
30 3ο Βραβείο: Λουκαΐδου Αντωνία, Γ1 Ακόμα μοιρασμένη Οι Τούρκοι την πατρίδα μας σκεφτήκαν να πληγώσουν κι αρχίσανε τον πόλεμο, μισή να μας την δώσουν. Τις ομορφιές της ζήλεψαν, μα και τις παραλίες. Στα μαύρα μάς την έντυσαν, με πόλεμο και βίες. Κόσμος πολύς εχάθηκε, πολλοί αγνοουμένοι κι άλλοι μακριά να ζήσουνε, έφυγαν πονεμένοι. Πενήντα χρόνια πέρασαν κι ακόμα μοιρασμένη Η Κύπρος μας η όμορφη τη λευτεριά προσμένει. 3ο Βραβείο: Καυκαλιώτης Χρυσόστομος, Γ1 Ο πρόσφυγας Μου πήρανε τον τόπο μου, μου πήρανε το σπίτι. Μεγάλωσα στα ξένα μέσα στην προσμονή. Άρχισαν όλα απ’ την αρχή, γυρίσαμε σελίδα, μα πάντα μέσα στην καρδιά το ‘ χω απωθημένο. Πάλι στο χώμα το γνωστό θέλω να περπατήσω. Τώρα φτάνω στα γεράματα.. Τον τόπο μου δεν είδα, στο πατρογονικό το χώμα δεν περπάτησα, στο σπίτι μου δεν πήγα. Και πλέον αποχαιρετώ παιδιά και τα εγγόνια. Τον τόπο που δεν είδα, αυτά θε να τον δουν αυτά θα τον πατήσουν. Το όνειρό μου πια αυτό αυτά θε να το ζήσουν. Στον τόπο μας από χαρά θα κλάψουνε. Διχασμούς δεν θέλουμε, Ειρήνη μόνο, μα και ελευθερία! Αντρέας Κυριακίδης, Γ3
Η ανθισμένη λεμονιά 1ο Βραβείο: Ζαντή Μελίνα, Γ4 – «Η ανθισμένη λεμονιά» (Απόσπασμα) «Γιατί παππού δεν έχεις επισκεφθεί το χωριό σου μετά την εισβολή;» ρώτησε ο Άγγελος. Του άρεσε πάντα να ψάχνει, να ρωτά, να μαθαίνει νέα πράγματα για την ιστορία του τόπου του. Από μικρός περηφανευόταν ότι θα γίνει αρχαιολόγος. Έσκαβε στον κήπο, έκρυβε μικρά αντικείμενα και προσπαθούσε να τα βρει με τους φίλους του. Καθώς περνούσε ο καιρός η αγάπη του για την Αρχαιολογία μεγάλωνε όλο και περισσότερο. Ήταν πάντα χωμένος στα βιβλία της Ιστορίας και έλεγε στη μητέρα του όλα όσα έμαθε για την Τροία, τον Όμηρο, την Κνωσσό, τους κούρους και τις κόρες. Ήταν απόγευμα Κυριακής, μετά από το καθιερωμένο οικογενειακό τραπέζι. Ήταν όλοι εκεί, η θεία Μαρία, ο θείος Κώστας και τα παιδιά τους. Ως συνήθως οι γονείς κάθονταν να πιούν τον καφέ τους και τα μικρά έπαιζαν με τα παιχνίδια τους. Ο Άγγελος με τον παππού κάθονταν μόνοι στο ξύλινο τραπέζι της κουζίνας και έπαιζαν τάβλι. Του παππού του άρεσε πολύ το τάβλι, του θύμιζε τα παιδικά του χρόνια στο χωριό του. Του άρεσε πολύ να παίζει με τον εγγονό του, έπαιζε και εκείνος στο χωριό με τον δικό του παππού. Πίστευε ότι είναι ένα παιχνίδι που χρειάζεται σκέψη και στρατηγική, για να καταφέρει κάποιος να νικήσει. Μάθαινε στον Άγγελο να έχει υπομονή και να χρησιμοποιεί το μυαλό του, όταν θέλει να καταφέρει κάτι. Έπαιζαν μαζί κάθε μέρα, μετά το σχολείο, που ο παππούς έπαιρνε τον Άγγελο. Καθώς έπαιζαν ο Άγγελος άρχισε να ρωτά τον παππού του για τα παιδικά του χρόνια και για το χωριό. Το πρόσωπο του παππού σκοτείνιασε, δεν του άρεσε να μιλά για το χωριό του, γι΄ αυτό βρήκε μια βιαστική δικαιολογία για να σηκωθεί από το τραπέζι. Ο Άγγελος όμως κατάλαβε... Ζαντή Μελίνα, Γ4 ✤ Κατηγορία Διήγημα Αντρέας Νίτου, Α2 31 Φοίβη - Μαρίνα Χριστοδουλίδη
32 (Απόσπασμα) Μελβούρνη, Αυστραλία, 30 Σεπτεμβρίου 1974 Αγαπητή οικογένεια, Έχει περάσει κιόλας ένας μήνας από τότε που ήρθαμε σε αυτή τη τόσο μακρινή χώρα, αλλά κάθε βράδυ, πριν ξαπλώσω, έρχονται στο μυαλό μου όλες εκείνες οι φρικτές εικόνες που ζήσαμε αυτό το «μαύρο καλοκαίρι.» Εδώ η ζωή είναι αλλιώτικη και μπορώ να πω και δύσκολη. Φτάσαμε μετά από ένα μεγάλο και μακρύ ταξίδι μαζί με κάποιους άλλους Κύπριους που έφυγαν και αυτοί για τον ίδιο λόγο. Οι πρώτες μέρες ήταν πολύ δύσκολες γιατί, λόγω της γλώσσας δεν μπορούσαμε να επικοινωνήσουμε με τους ντόπιους εδώ. Τώρα ξεκινήσαμε σιγά σιγά να μαθαίνουμε λίγες λεξούλες. Τις πρώτες μέρες μας φιλοξένησε εκείνος ο χωριανός μας που ήρθε εδώ πριν από μερικά χρόνια. Μακάρι να είναι καλά ο άνθρωπος, μας έβγαλε από τη δύσκολη θέση και την ταλαιπωρία, γιατί βρεθήκαμε σε μια τεράστια χώρα και μόνοι μας δεν θα μπορούσαμε να βγάλουμε άκρη. Δεν ξέρω πόσο θα κρατήσει αυτό, αλλά νιώθω μεγάλο φόβο και τρομερή ανασφάλεια να γυρίσω πίσω στην Κύπρο. Δεν θέλω τα παιδιά μου να ξαναπεράσουν αυτά που περάσαμε πριν δύο μήνες. Η μικρή Μαρία με τον παραμικρό θόρυβο που ακούει τρομάζει, κλαίει στον ύπνο της κάθε βράδυ … της έχουν μείνει πολλά τραύματα και δεν ξέρουμε πώς θα τα αντιμετωπίσουμε... ...Πάντως, αν θέλετε να έρθετε εδώ, εμείς θα σας βοηθήσουμε. Σκεφτείτε ότι θα είμαστε όλοι μαζί και χωρίς να νιώθουμε τον φόβο ενός νέου πολέμου. Το ξέρω ότι δεν είναι το ίδιο με το να είμαστε στο χωριό μας, αλλά εδώ σίγουρα θα ζήσουμε με ασφάλεια. Θέλω να το σκεφτείτε... θα περιμένω σύντομα τα δικά σας νέα... Σας στέλνω και μια φωτογραφία της μικρής Μαρίας που την βγάλαμε χτες που πήγε στο νέο της σχολείο. Μας λείπετε... Σας φιλώ, Μιχάλης Νεοφύτου Ιωάννα, Α2 «Γράμμα από τη Μελβούρνη» 2ο Βραβείο: Νεοφύτου Ιωάννα, Α2 – «Γράμμα από τη Μελβούρνη»
(Απόσπασμα) Ένα απόγευμα ο Γιώργος επέστρεψε στο σπίτι του, όπου τον περίμενε η γυναίκα του και τα τρία παιδιά του, ο Νικόλας, ο Μανώλης και η Σοφία. Φαινόταν πολύ αναστατωμένος. «Τι έγινε και είσαι τόσο αναστατωμένος;», τον ρώτησε η Μαρία. Αυτός δεν της απάντησε και προχώρησε σκεπτικός προς το τραπέζι της κουζίνας, κάθισε και είπε στα παιδιά: «Είμαι μια χαρά. Λίγο κουρασμένος είμαι από τη δουλειά. Πηγαίνετε τώρα εσείς έξω να παίξετε». Η Μαρία κατάλαβε πως κάτι τον απασχολούσε και κάθισε μαζί του στο τραπέζι. «Πες μου τι συνέβη. Έγινε κάτι στη δουλειά;» «Όχι, στη δουλειά όλα καλά, μα σήμερα το πρωί στη στάση, ο Κωστής της Γιαννούλας μου είπε ότι άκουσε να λένε στο καφενείο ότι οι Τούρκοι ετοιμάζονται να μας κάνουν πόλεμο και πρέπει να πάμε να παρουσιαστούμε. Θα πρέπει να έρθει και ο Νικόλας μαζί μου αύριο το πρωί», είπε ο Γιώργος με βουρκωμένα μάτια. «Να φύγουμε. Να πάμε στην Αγγλία. Θα μας φιλοξενήσει η ξαδέλφη μου. «Δεν μπορούμε να φύγουμε, τo αεροδρόμιo έχει κλείσει». Τότε η κ. Μαρία έσκυψε το κεφάλι και άρχισε να κλαίει. Κατάλαβε πως δεν υπήρχε άλλη λύση. Την επόμενη μέρα το πρωί ο Γιώργος μαζί με τον γιο του τον Νικόλα ετοιμάστηκαν και πήγαν στην εκκλησία του χωριού, όπου τους είχαν πει να πάνε μαζί με τους υπόλοιπους άνδρες του χωριού. Οι δύο γυναίκες μαζί με τα παιδιά τους και άλλες γυναίκες του χωριού μάζεψαν τα απολύτως απαραίτητα για μία εβδομάδα και πήγαν στη Λεμεσό, όπου και έμειναν μέχρι το τέλος του πολέμου. Κάθε μέρα έβλεπαν τους καπνούς και άκουγαν τους πυροβολισμούς στον Πενταδάκτυλο ανησυχώντας για τη ζωή την αντρών τους. Όταν τέλειωσε ο πόλεμος και οι Τούρκοι πήραν το βόρειο μέρος του νησιού μας, ο Γιώργος και ο γιος του πήγαν στην ελεύθερη Λευκωσία ψάχνοντας την υπόλοιπη οικογένεια. Μετά από δύο βδομάδες πληροφορήθηκαν ότι η οικογένειά τους ήταν στη Λεμεσό, όπου και ξαναξεκίνησαν τη ζωή τους από την αρχή. 50 χρόνια μετά και ο Γιώργος και η Μαρία μένουν στη Λεμεσό σε αυτό το μικρό σπιτάκι που έφτιαξαν στα γρήγορα μετά το τέλος του πολέμου. Κάθε μέρα που περνά νοσταλγούν ακόμη περισσότερο τα κατεχόμενα εδάφη τους και ελπίζουν μια μέρα να είναι και πάλι δικά τους. Χριστοφόρου Μαριλένα, Γ1 50 χρόνια νοσταλγίας 3ο Βραβείο: Χριστοφόρου Μαριλένα, Γ1 – «50 χρόνια νοσταλγίας» & Κωνσταντίνου Χρίστος, Γ1 – «50 χρόνια μετά ...ένας πρόσφυγας θυμάται» 33
(Απόσπασμα) Ο παππούς μου είναι πρόσφυγας από τη Ζώδια. Το 1974 ήταν μόλις 14 ετών και ζούσε με τους γονείς και τον αδελφό του στην Κάτω Ζώδια. Θυμάται πολύ καλά εκείνες τις μαύρες μέρες της εισβολής και της προσφυγιάς, αφού όλη του η ζωή και όλα του τα όνειρα ανατράπηκαν από τη μια μέρα στην άλλη και ο ίδιος αναγκάστηκε να μεγαλώσει μέσα σε μια μέρα. Πριν λίγες μέρες με αφορμή την είδηση για τον σφετερισμό των περιουσιών μας στα κατεχόμενα αρχίσαμε να συζητούμε για το σπίτι του και το χωριό του. Τον άκουγα με προσοχή, και τότε ήταν που άρχισε να μου εξιστορεί τα όσα βίωσε τότε σαν ένας νέος στην ηλικία που είμαι εγώ τώρα. «Ήταν μια ζεστή, καλοκαιρινή μέρα του Ιούλη σαν όλες τις άλλες. Ξύπνησα ξημερώματα. Το λεωφορείο που μας έπαιρνε κάθε πρωί στη Κερύνεια έφευγε στις 05.00 π.μ. κι εγώ έπρεπε να το προλάβω. Ο οδηγός ήταν ο Μεχμέτ, Τουρκοκύπριος από τη Λεύκα και μας έπαιρνε κάθε πρωί σε μια μεγάλη οικοδομή που έκτιζε ένας εργολάβος, φίλος του πατέρα μου, στην Κερύνεια. Εγώ και δύο φίλοι μου από το χωριό κάναμε ό,τι μας έλεγαν οι χτιστάδες. Ένα ολοκαίνουργιο ποδήλατο με ταχύτητες ήθελα να πάρω, τελευταίο μοντέλο που στοίχιζε 30 λίρες, γι’ αυτό δούλευα εκείνο το καλοκαίρι. Είχα δουλέψει σχεδόν ένα μήνα. Ο μάστρος μάς πλήρωνε κάθε 15 μέρες και μας έδινε 7,5 λίρες την εβδομάδα. Μόλις πήρα τις πρώτες μου 15 λίρες τις έκρυψα μέσα στο κομοδίνο μου και περίμενα πώς και πώς εκείνη τη Δευτέρα, την επόμενη πληρωμή μου. Εκείνη λοιπόν τη μέρα κουβαλούσα τις πορσελάνες και φανταζόμουν τον εαυτό μου να κάνει βόλτες με το ποδήλατο, παρέα με τα άλλα αλάνια του χωριού. Ξαφνικά όλοι οι Τουρκοκύπριοι που δούλευαν εκεί, έτρεξαν, μπήκαν στο λεωφορείο και έγιναν καπνός. Εμείς δεν καταλάβαμε τι έγινε, μέχρι που ακούσαμε πως έγινε πραξικόπημα και έπεσε ο Μακάριος. Τις επόμενες μέρες δεν πήγαμε δουλειά. Δεν πολυκαταλάβαινα όμως τι γινόταν, ώσπου ένα πρωί με ξύπνησε η μητέρα μου αναστατωμένη λέγοντας μου ότι οι Τούρκοι έκαναν εισβολή στη Κερύνεια. «Ξύπνα γιε μου. Επιτεθήκαν μας οι Τούρτζοι. Εν ακούεις τα αεροπλάνα;» Ήταν Σάββατο 20 Ιουλίου του 1974. Θυμάμαι να καθόμαστε όλοι γύρω από το ραδιόφωνο και να ακούμε με προσοχή τις ειδήσεις. Ακούγαμε τα αεροπλάνα να σχίζουν τον ουρανό, βλέπαμε τους αλεξιπτωτιστές να πέφτουν, και την ίδια στιγμή τα μικρά παιδιά που έπαιζαν ανέμελα στους δρόμους έτρεχαν να κρυφτούν τρομαγμένα. Πολλοί χωριανοί έτρεξαν να κρυφτούν στα περιβόλια τους. Τότε ήταν που με έπνιξε το παράπονο, με τύλιξε ο θυμός και ξύπνησε μέσα μου το θάρρος και η παλικαριά του Λεωνίδα και του Αυξεντίου. Χωρίς να πω τίποτα σε κανένα, έτρεξα μέχρι την πλατεία του χωριού και πήρα το λεωφορείο για τη Μόρφου μαζί με άλλους χωριανούς και συγγενείς. Ήθελα να καταταγώ και εγώ, ένιωθα έτοιμος να πολεμήσω τους Τούρκους και να υπερασπιστώ την πατρίδα μου. Στη Μόρφου είχαν μαζευτεί πολλοί έφεδροι, δεν είχαν όμως όπλα να τους δώσουν. Εμένα, μαζί με τα δύο ξαδέρφια μου μας έδιωξαν... Κωνσταντίνου Χρίστος, Γ1 «50 χρόνια μετά ...ένας πρόσφυγας θυμάται» 34 Γιώργος Γαβριήλ
(Απόσπασμα) Ο παππούς μου τις πρώτες ώρες της εισβολής βρισκόταν στον αστυνομικό σταθμό του Αγίου Δομετίου, αφού ήταν νεαρός αστυνομικός διορισμένος εκεί. Τις πρώτες ώρες θυμάται να βρίσκεται στον σταθμό, όπου μάθαιναν σίγα σιγά τι είχε συμβεί. Ο παππούς μου παρακολουθούσε συνεχώς τα τούρκικα αεροπλάνα που πετούσαν πάνω από τη Λευκωσία, αλλά θυμάται έντονα 4 αεροπλάνα τα οποία έκαναν βυθίσεις πάνω από το στρατόπεδο της ΕΛΔΥΚ βομβαρδίζοντας το. Μετά από λίγο μπήκε στη συζήτησή μας η γιαγιά μου. Η γιαγιά μου θυμάται εκείνο το Σάββατο την ανακοίνωση στον λαό για την εισβολή της Τουρκίας στα βόρεια παράλια της Κύπρου. Λίγες μέρες μετά την πρώτη εισβολή ένας θείος της γιαγιάς μου πήρε όλη την οικογένεια με τρακτέρ στο Φτερικούδι από τον φόβο τους μήπως έφτανε ο τούρκικος στρατός μέχρι το χωριό μας, το Ακάκι. Στα ορεινά χωριά ο κόσμος αισθανόταν ασφαλέστερα και πίστευαν ότι εκεί δεν θα έφτανε ο τουρκικός στρατός. Ο αδερφός της γιαγιάς μου ήταν στον στρατό και μετά την πρώτη εισβολή δεν είχε επιστρέψει σπίτι, έτσι όπως κάθε μάνα που είχε παιδί στρατιώτη, η πρόγιαγιά μου ρωτούσε συνεχώς να μάθει, αν ζούσε ο γιος της και πού βρίσκεται. Σε όλη τη διάρκεια αυτής της συζήτησης η γιαγιά μου μού μιλούσε με δάκρυα στα μάτια και με κομμένη την ανάσα. Μέσα από αυτή τη μικρή αλλά γεμάτη συναισθήματα συζήτηση με τον παππού και την γιαγιά μου κατάλαβα όσο περισσότερο μπορούσα τον πόνο και το καημό κάθε Ελληνοκύπριου που έζησε αυτά τα γεγονότα. Ελευθερίου Χρίστος, Γ1 Έπαινοι: Ελευθερίου Χρίστος, Γ1 – «Η γιαγιά και ο παππούς θυμούνται» Στυλιανού Στυλιανός, Γ1 – «Ιστορίες Αμμοχώστου: Μαθαίνω για την Αμμόχωστο» Η γιαγιά και ο παππούς θυμούνται Γιώργος Λαζάρου, Α4 35
36 (Απόσπασμα) Ο πατέρας μου κατάγεται από το τουρκοκρατούμενο χωριό Έγκωμη Αμμοχώστου. Στα παλιά τα χρόνια ο κόσμος δεν είχε τις ανέσεις που έχουμε εμείς σήμερα. Ηταν πολύ δύσκολοι οι καιροί, με πολλή φτώχεια. Γι’ αυτό και τα παιδιά εκτιμούσαν το κάθε τι που τους πρόσφεραν οι γονείς τους, πολλές φορές μάλιστα δούλευαν και τα παιδιά για να βγάλουν τα έξοδα του σχολείου τους. Κάποτε ο παππούς έδινε στη θεία μου ένα μικρό χαρτζιλίκι, το οποίο φύλαγε η θεία μου στον κουμπαρά της, γιατί ήθελε να αγοράσει μια μπλούζα που της άρεσε πολύ. Η μπλούζα αυτή στοίχιζε 5 λίρες και 5 σελίνια (πολύ μεγάλο ποσό για την εποχή εκείνη). Μάζεψε τα λεφτά και αγόρασε την μπλούζα για να τη φορέσει στη γιορτή του χωριού της, το Πάσχα. Η γιορτή αυτή ήταν γνωστή ως «καλύφες». Αρχιζε το μεσημέρι της Κυριακής του Πάσχα και τελείωνε τη νύχτα της Δευτέρας. Υπήρχε φαγητό και πολλή διασκέδαση. Στη γιορτή έπαιρνε μέρος με τραγούδια το Τρίο ΣΥ.ΚΑ.ΛΥ. (Σύλλογος Καλλιτεχνών Λύσης). Ο κόσμος χόρευε και διασκέδαζε μέχρι αργά το βράδυ. Ο θείος μου, Θεόδωρος, ήταν μαθητής του Β΄ Γυμνασίου Αμμοχώστου. Όταν σχόλανε, πήγαινε στο σπίτι με το λεωφορείο και ετοίμαζε φαγητό (συνήθως πατάτες, αυγά και πόλιπιφ τηγανητά) και περίμενε τη θεία μου για να φάνε μαζί. Μετά διάβαζαν τα μαθήματα τους, η θεία βοηθούσε στις δουλειές του σπιτιού και ο θείος μου πήγαινε και βοηθούσε τον παππού Χριστοφή στις γεωργικές και κτηνοτροφικές εργασίες. Το καλοκαίρι πήγαιναν θάλασσα στην περιοχή Κλαψίδες (2 χιλιόμετρα από την ΄Εγκωμη) περπατητοί ή με τα ποδήλατα. Το μεσημέρι έβαζαν μια βαρέλα μέσα στην άμμο, άναβαν ξύλα και πάνω στα κάρβουνα έψηναν φαγητό, το οποίο έλεγαν ότι γινόταν μέλι, δηλαδή πολύ εύγευστο. Στην αρχή της κουβέντας μας με την θεία και τους θείους μου, δυσκολευόμουν να καταλάβω, γιατί έκαναν τόσες παύσεις και δεν μπορούσαν να συνεχίσουν, σαν να είχαν έναν κόμπο στον λαιμό τους και δεν μπορούσαν να καταπιούν... Τα μάτια τους βούρκωναν και το βλέμμα τους χανόταν, σαν να κοιτούσαν μακριά κάτι που εγώ δεν έβλεπα. Ακούγοντας, όμως, με πολλή προσοχή τις διηγήσεις τους για τα χρόνια που έζησαν στην Αμμόχωστο, ένιωσα τη λαχτάρα και τον πόθο τους για τη γη και τα σπίτια τους που άφησαν πίσω και αναγκάστηκαν να τα εγκαταλείψουν. Ένιωσα ταυτόχρονα τη λύπη και τη στενοχώρια τους για αυτά που έχασαν, τα οποία οι γονείς τους μόχθησαν για να τ’ αποκτήσουν... Αισθάνομαι και γω τώρα ένα περίεργο τσίμπημα στην καρδιά, κάθε φορά που ακούω το όνομα της Αμμοχώστου μας... Θα μπορέσουμε ποτέ, άραγε, να περπατήσουμε ξανά ανέμελα στις ομορφιές της; Στυλιανού Στυλιανός, Γ1 Ιστορίες Αμμοχώστου: Μαθαίνω για την Αμμόχωστο ΤΕΣΕΚ Μακάριος Γ΄ Λευκωσία
37 Το Σχολείο μας πραγματοποίησε εκδήλωση μνήμης για τα 50 χρόνια εισβολής και κατοχής, ένα τιμητικό αφιέρωμα στους αγνοούμενους και πεσόντες της περιοχής. Η εκδήλωση περιλάμβανε λογοτεχνικό και μουσικοχορευτικό πρόγραμμα και την έκθεση ξύλινων ομοιωμάτων της Κύπρου «Η δική μας Κύπρος». Στην εκδήλωση παρέστησαν μεταξύ άλλων η βουλεύτρια Λευκωσίας, κ. Σάβια Ορφανίδου, η κ. Όλγα Παπαγιάννη, εκπρόσωπος του ΥΠΑΝ ΕΜΕ Μαθηματικών, η κ. Αντιγόνη Παπαδόπουλου, ο κ. Σοφοκλής Φιττής (πρώην βουλευτής) εκπρόσωποι από το ΓΕΕΦ, την ΕΛΔΥΚ καθώς και πλήθος συγγενών αγωνιστών, πεσόντων και αγνοουμένων, γονείς, μαθητές και κάτοικοι των γειτονικών χωριών. Την ευθύνη και την επιμέλεια της μουσικοφιλολογικής εκδήλωσης είχε η Β.Δ.Α’ κ. Χρυσούλλα Ιωάννου. Στην εκδήλωση συμμετείχε η χορωδία και ορχήστρα του Σχολείου μας υπό την καθοδήγηση της καθηγήτριας Μουσικής κ. Δέσποινας Καραμάνου και η χορωδία – ορχήστρα της Ιεράς Μητρόπολης Μόρφου υπό την καθοδήγηση του πρωτοψάλτη Ακακίου κ. Γιάννη Λέμπου. Την εκδήλωση πλαισίωσαν με χορούς μαθητές/τριες υπό την καθοδήγηση του καθηγητή Φυσικής Αγωγής κ. Μάριου Γιαξή καθώς και το χορευτικό συγκρότημα «Ρύμβος». Τέλος, στην εκδήλωση συμμετείχε το Δημοτικό Σχολείο Ακακίου με δρώμενο από μαθητές/τριες της Στ΄ τάξης. «Κύπρος Αγαπημένη, Πατρίδα Μοιρασμένη»
38
39 Με πρωτοβουλία της Διεύθυνσης του Σχολείου μας και με την υποστήριξη του Δήμου Λευκωσίας, η Έκθεση «Η δική μας Κύπρος» με τα ξύλινα ομοιώματα της Κύπρου παρουσιάστηκαν στην Πλατεία Ελευθερίας, στις 7 Απριλίου. Η έκθεση φιλοξενούσε ξύλινα ομοιώματα της Κύπρου, τα οποία φιλοτέχνησαν καθηγητές/τριες και μαθητές/τριες του Σχολείου μας καθώς και καλλιτέχνες, κοινωνικοί, πολιτικοί και θρησκευτικοί παράγοντες από όλο το νησί με αφορμή τα 50 χρόνια από τη διαίρεση του νησιού στέλνοντας μήνυμα για ελευθερία και ειρήνη. Έκθεση στην πλατεία Ελευθερίας
40 Στις 12 Φεβρουαρίου είχαμε τη χαρά να φιλοξενήσαμε στο Σχολείο τον ποιητή, λογοτέχνη και πολιτικό Ανδρέα Κουκουμά. Ο κ. Κουκουμάς γεννήθηκε το 1946 στο χωριό Αγκαστίνα της επαρχίας Αμμοχώστου και αποφοίτησε από το Β΄ Γυμνάσιο Αμμοχώστου. Σπούδασε Ιστορία και Αρχαιολογία στη Μόσχα και πήρε τον τίτλο Μ.Α. (Ιστορία). Μετά την ολοκλήρωση των σπουδών του επέστρεψε στην Κύπρο. Αναμείχθηκε ενεργά στα κοινά και από το 1977 άρχισε να εργάζεται ως κεντρικός μορφωτικός υπεύθυνος της Παγκύπριας Εργατικής Ομοσπονδίας (ΠΕΟ). Ζώντας στη Λευκωσία, μετά την προσφυγοποίησή του το 1974 εξαιτίας της τουρκικής εισβολής, ο Ανδρέας Κουκουμάς υπηρέτησε και ως δήμαρχος Λατσιών και βουλευτής στην Εκλογική Περιφέρεια Αμμοχώστου. Ως ποιητής και λογοτέχνης είναι γνωστός με το ψευδώνυμο Άντης Κανάκης. Με την ποίηση και τη λογοτεχνία γενικότερα ασχολήθηκε από νεαρή ηλικία. Έχει δημοσιεύσει πολλά ποιήματα, διηγήματα, λογοτεχνικά άρθρα και θεατρική κριτική σε περιοδικά κι εφημερίδες. Ποιήματα και διηγήματά του συμπεριλήφθηκαν σε πολλές ανθολογίες και μεταφράστηκαν σε πολλές γλώσσες. Το πρώτο του βιβλίο εκδόθηκε το 1975. Εξέδωσε δεκατέσσερις ποιητικές συλλογές και μία συλλογή διηγημάτων. Η ποιητική του συλλογή «Μνήμη και Συνείδηση» τιμήθηκε με έπαινο από το υπουργείο Παιδείας της Κύπρου. Προσφιλής θεματογραφία του Ανδρέα Κουκουμά (Άντη Κανάκη) είναι η ζωή της κυπριακής υπαίθρου, οι αγώνες της εργατοαγροτικής τάξης και η σύγχρονη κυπριακή τραγωδία. Γνωριμία με τον ποιητή κ. Ανδρέα Κουκουμά Η ποίηση μιλάει τη γλώσσα των παιδιών, ακουμπάει την ευαισθησία τους, τα βοηθάει να ονειρευτούν! Την πρωτοβουλία, την οργάνωση και τον συντονισμό της συνάντηση είχε η καθηγήτρια Φιλολογικών μαθημάτων κ. Πόπη Μπίσσα. Στη συνάντηση διαβάστηκαν στίχοι και ποιήματα του ποιητή και ακολούθησε συζήτηση γι’αυτά. Η ατμόσφαιρα ήταν ζεστή και ευχάριστη, καθώς οι μαθητές υπέβαλαν ερωτήσεις στον ποιητή και παρακολουθούσαν με προσοχή τα λόγια του. Μεγάλο ενδιαφέρον επέδειξαν για τα βιώματα και την προσωπική ζωή του ποιητή, αφού ίδιος μίλησε για τα παιδικά του χρόνια και τον ξεριζωμό της οικογένειάς του μετά την εισβολή του 1974.
41 50 χρόνια Θλίψης, Αντοχής και Προσμονής Ένας αγνοούμενος Εμένα μη με γυρεύετε με τη φωτογραφία. Πολλούς έτσι γυρεύουν. Μα κανένα δεν βρίσκουν. Εμένα θα με βρείτε στον Πενταδάκτυλο μικρό δεντρί μες στα πολλά καταπράσινο μπροστά στον ήλιο την αυγή γεμάτο χρυσοστάλες. Μη με κόψετε όμως. Αφήστε με να μεγαλώσω. Να τραγουδάτε στον ίσκιο μου τα καλοκαίρια. Μη με γυρεύτε με τη φωτογραφία. Είμαι ένα ματσικόριδο στη Μεσαορία μη με κόψετε όμως αφήστε με να μεγαλώσω. 1974, Μνήμη και Συνείδηση 1977 Εργογραφία: 1. Στη Ματωμένη Κύπρο, 1975 2. Μνήμη και Συνείδηση, 1977 3. Γράφοντας Ιστορία, 1978 4. Το Καράβι, 1980 5. Συνεχίζουμε, 1982 6. Αναδρομική Αντανάκλαση, 1985 7. Μεσαρίτικα Μοτίβα, 1992 8. Πράξη Αφαίρεση, 1995 9. Χωρίς το ΑΝ, 1997 10. Φωτεινή Γραμμή, 2000 11. Χωρίς ομπρέλα, 2004 12. Ποιήματα αγάπης και οδύνης, 2005 (στα Ελληνικά και Αγγλικά) 13. Η Ρίζα (διηγήματα), 1986 14. Ναζίμ Χικμέτ, (μελέτη), 2003 15. 13η Παρουσία, 2008 16. Μόσχευμα, 2013
42 Στο πλαίσιο των εορτασμών για τη Διεθνή Ημέρα Μουσείων, το Περιφερειακό Γυμνάσιο Ακακίου συμμετέχει στις δράσεις του Μουσείου Λαϊκής Τέχνης Κύπρου με την παρουσίαση της έκθεσης «Η δική μας Κύπρος», με αφορμή τα 50 χρόνια εισβολής και κατοχής, αλλά και με μουσικό πρόγραμμα από τη χορωδία και ορχήστρα του Σχολείου μας. Διεθνής Ημέρα Μουσείων
43 ΑΚΑΚΙΟΥ - 1979 ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΟ ΓΥΜΝΑΣΙΟ AEI ΜΑΝΘΑΝΕΙΝ
44 «Ημέρα Εκπαιδευτικού» Μ ε στόχο την επιμόρφωση των εκπαιδευτικών του Σχολείου μας, με ενδιαφέρουσες διαλέξεις, εντός της σχολικής μονάδας, για θέματα που άπτονται άμεσα της σχολικής ζωής και έχουν ως επίκεντρο τις ανάγκες και τα ενδιαφέροντα των εκπαιδευτικών, καθώς και τις προτεραιότητες της σχολικής μονάδας, στη βάση εφαρμογής του Σχεδίου Επαγγελματικής Μάθησης, που κατέστρωσε το σχολείο στην αρχή της σχολικής χρονιάς. Στο πλαίσιο της 1ης «Ημέρας Εκπαιδευτικού» στις 15 Δεκεμβρίου 2023, διεξήχθησαν ένα βιωματικό εργαστήρι και μια διάλεξη με τα πιο κάτω θέματα: 1. Διαχείριση συγκρούσεων και περιστατικών σχολικού εκφοβισμού, εισηγήτρια: κ. Σίλια Γιάλλουρου, Εκπαιδευτική Ψυχολόγος 2. Η Μεθοδολογία της Ενσυναισθητικής Ενεργητικής Ακρόασης σε σχέση με την Ασφάλεια στο διαδίκτυο, εισηγήτρια: κ.Δώρα Αβραάμ Κατά τη 2η «Ημέρα Εκπαιδευτικού», που πραγματοποιήθηκε στις 14 Φεβρουαρίου 2024, διεξήχθησαν οι πιο κάτω διαλέξεις με θέματα: 1. Το χιούμορ ως εκπαιδευτικό εργαλείο, τα οφέλη του στην εκπαιδευτική διαδικασία. Εισηγήτρια: κ. Ευαγγελία Χαραλάμπους, Λειτουργός Π.Ι. 2.«Με αγάπη και ελπίδα- Διαχείριση τάξης», εισηγήτρια Ελιάνα Χατζηιωάννου, ΕΜΕ Θεολόγων
45 ΑΚΑΚΙΟΥ - 1979 ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΟ ΓΥΜΝΑΣΙΟ Την Τετάρτη 24 Απριλίου 2024 οι μαθητές και οι μαθήτριες του Σχολείου μας είχαν την ευκαιρία να παρακολουθήσουν τη διάλεξη με θέμα «Οδική Ασφάλεια» στην αίθουσα εκδηλώσεων του Σχολείου μας. Διάλεξη για την οδική ασφάλεια Την Τετάρτη 14 Απριλίου 2024 οι μαθητές και οι μαθήτριες του Σχολείου μας είχαν την ευκαιρία να παρακολουθήσουν μια άκρως ενδιαφέρουσα διάλεξη για τις κροτίδες. Διάλεξη για τις κροτίδες Το Σχολείο μας συμμετείχε στο πρόγραμμα «Οικονομικά για την Επιτυχία», του Οργανισμού Junior Achievement, σε συνεργασία με το Υπουργείο Παιδείας, Αθλητισμού και Νεολαίας. Οι μαθητές/τριες είχαν την ευκαιρία να αποκτήσουν γνώσεις και δεξιότητες που θα τους είναι χρήσιμες στην καθημερινή τους ζωή και ανέπτυξαν έννοιες χρηματοοικονομικού εγγραμματισμού. «Οικονομικά για την Επιτυχία», Πέμπτη 30/11/2023 Ενημέρωση μαθητών Γ' τάξης για το μάθημα των Οικονομικών στο Λύκειο
46 Erasmus+ Digital Powered Teaching Τον Μάιο φιλοξενήσαμε στο Σχολείο μας μαθητές/τριες και εκπαιδευτικούς από το 1ο Γυμνάσιο Βύρωνα στο πλαίσιο του προγράμματος Etwinning ‘Digital Powered Teaching’. Κατά την επίσκεψή τους οι μαθητές πραγματοποίησαν δραστηριότητες γνωριμίας αλλά και εκπαιδευτικές δραστηριότητες με τη χρήση ψηφιακών εργαλείων. Οι καθηγητές/-τριες είχαν την ευκαιρία να συζητήσουν τις εμπειρίες τους και να ανταλλάξουν καλές πρακτικές. Φιλοξενώντας το Γυμνάσιο Βύρωνα
47 ΑΚΑΚΙΟΥ - 1979 ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΟ ΓΥΜΝΑΣΙΟ Μέσα στο πλαίσιο του προγράμματος Erasmus+ Digital Powered Teaching, ομάδα μαθητών και εκπαιδευτικών του Σχολείου μας συμμετείχε σε εκπαιδευτική εμπειρία τον Απρίλιο 2024, στην Κροατία, με ακόμα τρία συνεργαζόμενα σχολεία. Οι μαθητές/τριες έλαβαν μέρος σε εργαστήρια μέσα από τα οποία απέκτησαν γνώσεις στον χειρισμό ψηφιακών εργαλείων (Videoleap, WordPress Graphic creator, gif maker, Socrative), παρουσίασαν το σχολείο τους και συμμετείχαν σε αθλητικές δραστηριότητες. Οι καθηγητές παρουσίασαν τέσσερα νέα ψηφιακά εργαλεία (Jeopardy Labs, Storyboard, Plickers, Microsoft Copilot Videoleap) τα οποία θα αξιοποιηθούν σε μελλοντικές δραστηριότητες με τους μαθητές. Το πρόγραμμα περιελάμβανε αρκετές εκδρομές και επισκέψεις στα πανέμορφα τοπία της Κροατίας. Συγκεκριμένα, οι συμμετέχοντες επισκέφθηκαν, την πρωτεύουσα της χώρας, Ζάγκρεμπ, τις λίμνες Plitvice, την παραθαλάσσια πόλη Opatija, τα νησιά Krk και Kosljun, την πόλη Varazdin, το Μουσείο Krapina Neantherdals και το σπα Krapina Toplice. Ταξίδι στην Κροατία Erasmus+ Digital Powered Teaching
48
49 ΑΚΑΚΙΟΥ - 1979 ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΟ ΓΥΜΝΑΣΙΟ Μια δυναμική ομάδα εκπροσώπων της Γ´ τάξης του Γυμνασίου μας συμμετείχε ενεργά στις δράσεις του #europeanresearchers’night! Η εκδήλωση έχει στόχο την προώθηση της ερευνητικής και καινοτομικής κουλτούρας καθώς και την ανάδειξη της ερευνητικής δραστηριότητας που υλοποιείται στη χώρα. Μέσα από την εκδήλωση οι μαθητές/ τριές μας είχαν την ευκαιρία να έρθουν σε επαφή με τις ερευνητικές ομάδες, να συμμετέχουν σε πειράματα και διαδραστικά παιχνίδια, ζωντανές συζητήσεις και πολλά άλλα. European Researchers’ Night