Gelişigüzel

GELİŞİGÜZEL





Fânî ömür biter, bir uzun sonbahâr olur. Aralık 2022/ Sayı:1
Yaprak, çiçek ve kuş dağılır, târümâr olur.

(Yahya Kemal)

01 Editörün Notları 23 Sensizlik ve Sonbahar İÇİNDEKİLER
02 Hazan 24 Sonbahar Gibi
03 Sarı Yaprak 25 Güz Rüzgarı
04 Eylül Sonrası 26 Sonbaharın Getirdikleri
05 Hazan Vakti 27 Yağmurla Beraber
06 Güz Gizemi 28 Hüznü Bahar
07 Vuslat 29 Bekleyiş
08 Bir Hazan Bin Hüzün 30 Emanet
09 Bir Sebebin Vardı 31 Sonbaharın Gelişi
10 Sarı Sıcak 32 Bu Son Sonbahar
11 Sonbahar 33 Sen ve Hazan
12 Hazan Gülüşleri 34 Sonbahar Gibisin
13 Hüznün Yıl Dönümü 35 Umut Yaprakları
14 Son "Bahar" 36 Son Yapraklar
15 Benden Giden 37 Bunun Adı Sonbahar
16 Ne Kadar Benimsin 38 Sonbahar Akşamı
17 Bana Sen Kaldın 39 Güz Vakti
18 Güz Hüznü 40 Geldi Sonbahar
19 Huzurlu Aylar 41 Zamanın Getirdikleri
20 Hazan Mevsimi 42 Sonbahar Özlemi
21 Sonbaharda Mutluluk 43 Veda
22 Sonbahar Senin Gibi 44 Bekleyiş Mevsimi

EDİTÖRDEN

Her mevsim güzeldir. Fakat sarı sıcak renkleri ile tabiatın olanca
güzelliğini hissettiren mevsim "sonbahar"dır. Yeniden dirilişin müjdesini
muştulayan beşinci mevsim . Hüzzam bestelerle kendine ait bir tını
oluşturur. Ve bu tını yüreğimize demir atar, yalnızlığımıza eş olur. Güçlü
sandığımız o ağaçlardan kopup yere bir bir düşen o sarı yapraklarla
sırdaş olur duygularımız.

Sonbaharın gelişinin güzelliğini genç kalemlerimizle anlamaya ve
anlatmaya çalıştık. Hiçbir geliş gidişsiz olamaz dedik ve sonbaharı pastel
pastel, renk renk anlattık şiirlerimizde. "Hüzzam" dedik, "ayrılık" dedik,
"yeniden diriliş" dedik, "aşk" dedik anlattık sarı sıcak mevsimi
mısralarımızda. Yeni bir tema ile yeni bir sayıda buluşmak dileğiyle.
Şiirle kalınız.

Tekin KAYA
Türk Dili ve Edebiyatı Öğretmeni


HDMGAİHL / 2022










1

HAZAN


Sonbahar, güz, hazan... Hep aynı mevsimin farklı isimleri. Oysa Eylül aynı hüznüyle
geliyor her seferinde, kuşlar aynı hasretle göçüyor başka ülkelere ve güneş her seferinde
aynı veda hissiyle bırakıyor yerini yağmura.
Neden hep hüzündü sonbahar? Belki de düşündüğümüzden, hislerimizden farklıydı
bu hazan mevsimi. Belki de olmasa sonbahar, anlayamazdık özlemin getirdiği
gözyaşlarımızın kıymetini. Belki de yapraklar bahaneydi. Asıl anlamamız gereken ayrılık
vaktinin geldiğiydi. Göğün mavisi bir yana dursun, sonbahar gelirdi tüm sarışınlığıyla. O
kadar sarışın, o kadar ateşten ki rengi; kaplardı tüm asaletiyle sokakları. Getirdiği tek şey
renkleri değildi sonbaharın. Hem aşkı hem ayrılığı getirirdi sonbahar. Bir cemre misali
düşürürdü yüreklerimize, bir yağmur gibi yağdırırdı üzerimize, ıslatırdı yanaklarımızı.
Farklıydı işte sonbahar. Bunu anlamak için şair olmak gerekirdi belki de. Şairler gibi
sonbaharı beklemek gerekirdi sevmek için, sevdayı gönülde başka sonbaharlara dek
taşıyabilmek için. Belki bizim sığınağımızdı sonbahar. Gökyüzü güneşini sakınıp sessizce
ağlarken üzerimize, cam önleriydi sokağa bakan. Aşkımızı sakladığımız, haykırmak
isterken sustuğumuz sözleri sakladığımız bir sığınaktı belki de. Hatırımıza düşen sevgiliyi
ararken ansızın yardımımıza koşan bir hızır, kırıkları içimize batan bir kar küresiydi.
Hüznümüzün aynası olan bir bağlamanın telleri ya da sevincimizi yaşarken son ses
dinlediğimiz bir şarkının sözleriydi. Bazen unutmak bazen ise hatırlamaktı sonbahar.
Yaşamayı unuttuğumuz koşuşturmalı rutinlerimizde, hiç ölmeyecekmiş gibi yaşadığımızı
fark ettiğimiz o anda aklımıza gelen bir ağıtta saklıydı. Dargınlıklarımızı unutmak
istediğimiz bir gecede bize aşkı hatırlatan mısralarda gizlenmişti. İşte mevsim sonbahardı.
Seyretmek güzeldi güzü. Oysa ne de çok yaralar açmıştı Eylül. Oysa ne çok şeyi bizden alıp
götürmüştü ta uzaklara. Götürürken öyle rastgele de değildi. Gözyaşlarımızı yağmura
eklemişti, her yağdığında canımız acısın diye. Umutlarımızı bir uçurumun kenarına
bırakmıştı, her tutunmaya çalıştığımızda düşelim diye. Sevinçlerimizi kara trenlere
bindirmişti, her ulaşmak istediğimizde çok uzaklara gitsin diye. Bize kalanlar neydi ki
şimdi? Biraz ayrılık ve çokça acı. Biraz sevda ama çokça imkânsızlık. Biraz mürekkep ve
çokça şiir, çokça şair.
Aslında sonbahar hayattı belki de. Her şeyi alıp götürüyordu sonbahar, tıpkı hayat
gibi. Her şeyin sonbaharı elbet geliyordu. Bazılarımız için ömrün sonbaharı gelmişti,
bazılarımız için aşkın sonbaharı gelmişti, bazılarımız için ise şarkıların sonbaharı gelmişti.
Sonbahar buydu işte. Birkaç hızlı kalp atışı, biraz aşktı. Birçok ölüm, acılı bir vedaydı.
Mutluluk hiç mi yoktu? Vardı ama herkes göremez, anlayamazdı. Çünkü sonbaharda
mutluluk; şiirlerde, ruhlarda saklıydı.

Ayşesu Güngör

420 H D M G A İ H L / 2 0 2 2

Sarı Yaprak

Bir sararmış yaprağa verdim gönlümü.
Rüzgarları kokluyordu bir ağacın tepesinde.
Ne kadar da coşkuluydu gülüyordu güneşe.
Bulutlarla konuşuyor kuşlarla arkadaştı.
Çocukları vardı çiğ tanesi tadında.
Gölgesinde hayallerim hayallerimle oynaştı.
Çok kardeşi vardı onun gibi sararmış.
Ama en güzeli benim sarı yaprağım
Gidiverdi elimden hem de haber vermeden.
Hazan mevsiminde bir daha baba diyemeden.
Kıskanıyorum başka sarı yaprakların ömrünü
Bir sararmış yaprağa verdim ben deli gönlümü.

Necip Dal

430 H D M G A İ H L / 2 0 2 2

Eylül Sonrası

Ah, benim gelişi güzel sevdalarım!
Gidişleriniz ne tez oldu böyle.
Ağaçtan düşen çocukluğum,
Okula giden utangaç adımlarım,
Ve her kahkahası bir gül yarası sevdalarım,
Ne hızla akıp geldiniz bir eylül sonrasına.
Şimdi siz hangi ağaçtan düşeceksiniz,
Sarı sıcak bir mavilikten
Hangi esintiyle savrulacaksınız bir bir?

Ey benim yaprakları dökülmüş,
Bir kavanoz boşluğuna,
Bir sırça saray dehlizine bağıran yalnızlığım,
Dayanabilecek misin bu kışa,
Minik bir çalıkuşu yüreğindeki hayallerin
Çıkacak mı bir taze bahara?

Gül kurudu, yaprak sarardı.
Soğudu tüm sular, eller titrek.
Kaldı üvez ağacında saklı güz kuşları.
Kaldı pencere kenarı kedi üşümeleri,
Kaldı beşinci mevsim tadı.
Eylül sonrası işte
Daha ne kalabilir geriye…

Tekin Kaya
( Türk Dili ve Edebiyatı Öğretmeni )

440 H D M G A İ H L / 2 0 2 2

Hazan
Vakti

5 HDMGAİHL / 2022

emi Gü
z Giz

Derin bir nefes çekiyorum içime,
Özlemin yanık kokusunu alıyorum.
Çepeçevre sarmış ağaçları bir hüzün,
Sessizce akıtıyorlar yapraklarını.
Vakit hızla geçiyor,
Süzülüyorum sarı akıntının ortasından.
Yavaşça kulağıma doluyor,
Kurumuş yaprakların kısık çığlıkları.
Bir başıma kalıyorum güzün ortasında,
Yalnızlığın getirdiği huzur avuçlarımda.
Gülümsüyorum sonbaharın masum acımasızlığına,
"Nasıl böyle güzel olur, ağacı sevdiğinden ayıran?"
Anlıyorum ki ayıran güz değilmiş,
Terk eden vefasız yaprak.
Sonbaharın nazlı rüzgarına kapılan,
Ona deli divane âşık .

Fadile Ökmen

460 H D M G A İ H L / 2 0 2 2

Vu slat
Yaprak ayrılırken hüzünle daldan,
Hafif bir uğultu gelir semadan.
Zamansız bir ayrılık sürükler meçhule,
Bu gidiş nereye, hangi menzile?
Ayrılıklar mı acep baharı solduran?
"Gitme!" diyemediği için mi solar bahar?
Bu suskunluğunun altındaki giz,
Toprağa olan vuslatındandır yaprağın.
Ulviye Beyza Saykal

470 H D M G A İ H L / 2 0 2 2

Bir Hazan Bin Hüzün


Yolcuyuz, gidiyoruz arkamıza bakmadan,
Ağlayan semaya,sararan yaprağa aldırmadan;
Bir rüzgar savrulurken tenimizi okşayan,
Gidiyoruz işte bavul bile dolmadan.
Adım atıyorum dışarıya, izliyorum sessizce;
Sonun baharını bekleyen insanları,
Ben ağlarken gözyaşımı yalnız bırakmayan damlaları,
Vedasız biten aşkların çığlığını,
Duyuyorum her zerresini yüreğimde.
Biraz daha ilerliyorum bu ağlayan sokakta,
Ben de savruluyorum bu eşsiz hazanda,
Her ayrılık bir sonbahardır aslında,
Vazgeçilen sevdalar haklı kılar düşen yaprakları da.
Gök haykırdı birden, sanki uyarırmışcasına insanı;
Tüm kötülükleri silmek ister gibi çırpındı,
Yorgun ağaçlar bıraktı yükünü toprağa,
Süzüldü yapraklar o kasvetli havada.
Bitiyor artık kitabın son sayfası,
Üzgünlüğümün nedeni sevmektir hazanı,
Gözyaşım kurusa da doldururdu pınarlarımı,
Bir güneş aydınlattı bu sonbaharı ,
Bu yolculuk trenindeki en güzel hatıraları...
Raziye Çoban

480 H D M G A İ H L / 2 0 2 2

Bir Sebebin Vardı

Bir damla su oldum hakikatti.
Bir bedenim ama sahibine emanetti.
Mâsivayla çepeçevre kuşatılsam da
Yaprak dalına emanetti.
Yankıların sürecek mi sandın ardında kalanlara ?
Belli ki hep aylara yıllara kandın.
Kaldırımda yürüdüğün taşlara baktın hey hat!
Sebepsiz mi sandın dökülen yaprakları ?
Şimdi mi geldi aklına aslî yurduna vardığında ?
Bu gidişinin yeniden doğumunun olduğuna,
Bir karıncanın bir serçenin amacı olduğuna,
Buluşmaların hep doğumla başladığına...

Gökhan Çoban

490 H D M G A İ H L / 2 0 2 2

SıcakSarıSonbahardı mevsim.

Hüzündü, ayrılıktı, gözyaşıydı.
Sanki bahar hiç yaşanmamış,
Yaz bir daha gelmeyecek gibiydi.
Yapraklar terk etmişti ağaçları,
Çiçekler matemle eğmişti başlarını.
Yapayalnız kalmıştı ağaçlar,
Kuşlar da konmuyordu artık dallarına.
Gökyüzünü bir keder kaplamıştı.
Hasret kalmıştı güneşine , aydınlığına.
Dertli bulutlar ağlıyorlardı,
Hıçkırmadan öyle sessiz sessiz.
Deli deli esiyordu rüzgarlar,
Çaresizce sürükleniyordu sararan yapraklar.
Derin bir uykudaydı doğa,
Bir daha hiç uyanmayacakmış gibi.
Alev rengiydi yeryüzü,
Sanki bağrından ateş saçıyordu toprak ana.
Sessizdi her yer.
Şakımıyordu bülbüller, solmuştu güller.
Gelip geçiyordu insanlar,
Yorgun ve ıslak kaldırımlardan.

Yine de umudu vardı doğanın,
Baharda yeniden doğmak için.

Elif Güneş

14 00 H D M G A İ H L / 2 0 2 2

Sonbahar



Yağmur damlaları vuruyordu cama,
Seni hatırlatıyordu bana her damla .
Ah sevgili, sonbahardı işte!
Biraz sarı yapraklar , biraz yağmur...
Güneş doğuyordu hüzünle,
Yağmur çiseliyordu hasretle.
Ama umudu yansıtıyordu gökkuşağı.
Ah sevgili! Sen de sonbahar gibisin.
Yapraklar küsmüştü ağaca,
Kuşlar ilkbahar arıyordu etrafta.
Ama rüzgar biliyordu sonbaharın kıymetini.
Ah Sevgili! Sonbahar kıymet bilene güzel.

Gülnida Kocataş

14 10 H D M G A İ H L / 2 0 2 2

Hazan Gülüşleri


Hayallerim yağmurlarda asılı.
Sende kaldım, sonbahardayım.
Gözyaşlarım ağır geliyor bedenime.
Ben sonbahardayım,
Sonbahar çığlıklarıma bağlandı.
Umutlarım sonbahar güneşi misali,
Bırakıyor yerini karlara kışa.
Sevinçlerim kaybolup gidiyor öyle safî.
Ben sonbahardayım,
Sonbahar gülüşlerimde kaldı.
Hatıralarımı kara trenler götürüyor,
Benden beni alıp gidiyor.
Artık fotoğraflar çıplak kalıyor.
Ben sonbahardayım,
Sonbahar anlatıyor ayrılığı.
Bu hazan aldı şiirlerimizi.
O zaman ne kalır bizden geri?
Şarkılar da susuyor şimdi.
Ben sonbahardayım,
Sonbahar kopardı bizden bizi.



Ayşesu Güngör

14 20 H D M G A İ H L / 2 0 2 2

Hüznün Yıl Dönümü

Günlerden sonbahar seni görmeye geldim .
Sonsuzluğa yelken açtım,
Gülüşün umut ışığım .
Sadece yürüyorum, çiçeklerden tacın solmuş .
Elimde parçalanıyor.
Bedenim yorgun , adımlarım yavaş .
Seni arıyorum.
Gözlerin kadar berrak suda kendimi görüyorum.
Umutlarım, ağaçlar kadar yaşlı.
Yüzüm kara toprak kadar nemli.
Havada süzülen yaprak gözyaşım misali.
Ayaklarımın altında kurumuş yapraklar.
Seni hatırlıyorum
Kimin umurunda keskin soğuklar?
Belirsizleşiyorum,
Sol tarafım karanlık ,
Bedenim rüzgarda savruluyor.
Sonsuzluğa yelken açtım, gözyaşımda boğuluyorum.
Sen yoksun.

Rumeysa Bağ

14 30 H D M G A İ H L / 2 0 2 2

Son “Bahar“

Yaprakların ağaçtan ayrıldığı gün,
Anlaşılmıştı geldiği sonbaharın.
Döküldüğü yaprağın bile canını acıtan
Yaprağın günüydü sonbahar.
Mevsimlerin dili olmaz ama
Son baharın dili vardı.
Dışarıda kalan hayvanlar,
Ve gidiyordu göçmen kuşlar.
Son gelişiydi belki de
Bu gelen son baharın.
Avucunun içinden sıyrılan güneş,
Bir daha gelmeyecekti belki de.

Sema Nur Gökce

14 40 H D M G A İ H L / 2 0 2 2

Benden Giden

Senin kalmandı tek isteğim,
Oysaki yokluğundu bana kalan.
Bir tutam sarı yaprak misali,
Dökülüp saçılmıştım yalnızlığa.
Hüzünlü sonbaharda uçuşan yüreğimi,
Görmeni istedim; yeter ki sev beni.
Sonbaharın ıslak sokaklarında,
Yanan yüreğime su serpmeni dilemiştim.
Sensizliğin her yerde olması,
Kalbimi nefessiz bırakması,
Acı gülüşlerime sebep olması,
Sonbaharın, sonbaharım olmasını sağlamandı.

Merve Salur

14 05 H D M G A İ H L / 2 0 2 2

Ne Kadar Benimsin

Sensizlik, sessizlik ve serinlik.
Hepsi sende birleşmiş sonbahar.
Sarı yaprakların serinliği,
Yağmurla ıslanmış ağaçlar,
Ve çok uzaktaki kuşlar
Seninle uyanmış gibi sanki.
Her uyanışta bir huzur,
Eylül sabahının serinliği,
Kurtuldum derken yakalandığım...
Artık ne kadar benimsin sonbahar?

İsmail Memiş

14 60 H D M G A İ H L / 2 0 2 2

Bana Sen Kaldın

Bir kasımla başladı kalbimde
Dökülmüş sarı yaprakların aşkı,
Sararmış çimenlerin üstünde
Rengi solmuş çiçeklerin hüznü.
Gökyüzünü kaplamış bulutlara
Koşarcasına giden kuşlar,
Fısıltıyla şarkı söyleyen rüzgar...
Bir kasımla başladı hüzün,
Yaşanmadan kalmış hatıralar.
Ne kurumuş nehir, ne ağaçlar...
Kuşlar, kara bulutlar,
Ne de sevmişliğim...
Bana sen kaldın sonbahar.

Aybüke Betül Memiş

14 70 H D M G A İ H L / 2 0 2 2

Güz Hüznü

Sararmış yüzüm gibi solmuşken bütün yapraklar,
Hüzünle bezenmek için soyunmuşken ağaçlar...
Gök ağlar, ruhumdan kaçışırken boyalı kuşlar.
Buruk sevincimi aldın benden sonbahar.
Nedeni götürüp hazan getiren yollar gibi,
Yapraklarla kaplı gitmeyen yollar gibi,
Bana yalnızlıktan bahseden şair gibi,
Olmayan umudumu aldın benden sonbahar.
Hayallerimi de kendine benzetiyor bu renksiz bulutlar.
Veda ediyor bana her gün selamlaştığım güneş.
İçimde sönmeye yüz tutan ateşle yanarken sobalar,
Taptaze renklerimi çaldın benden sonbahar!

Berra Betül Daştan

14 80 H D M G A İ H L / 2 0 2 2

Huzurlu Aylar

Yaz bitti, başladı sonbahar.
Başladı serinrüzgarlar.
Mis kokulu topraklar,
Şakır şakır yağan yağmurlar...
Ekim ayında,
Kızıl ağaçlar,
Dökülen yapraklar,
Serin rüzgarlar...
Kasım ayında,
Başladı huzur veren sessizlik.
Yeri süsleyen turuncu yapraklar,
Yağmur yağarken okuduğum kitaplar...

Fatıma Beyzanur Torun



14 90 H D M G A İ H L / 2 0 2 2

Hazan Mevsimi
Ayaklarımın altında bir çıtırtı,
Saçlarımı savuran bir rüzgar,
Etraf kahverenginin en güzel tonu...
Ah, bu sonbahar olmalı.
Çiseleyen yağmurun ardından
Rüzgarın getirdiği o toprak kokusu,
Gökyüzünden ahenkle süzülen yaprak...
Bu, bir sonbahar olmalı.
Eylül sabahının serinliğinde
Evlerin bacasından çıkan duman,
Unutulmuş bir duygunun habercisi...
Ah, sonbahar gelmiş olmalı.
Yeşil yaprakların yerini almış kuru dallar,
Çiçekler bırakmış ruhunu nemli toprağa.
Pencereden bakar olmuş masum çocuklar.
Bu gelen, bir sonbahar olmalı.
Rümeysa Yuğurucu

24 00 H D M G A İ H L / 2 0 2 2

Sonbaharda Mutluluk

Bir mevsime daha elveda,
Ne çabuk geçiyor zaman.
Oysaki sonbaharı andırıyor,
İnsanların sessiz çığlıkları.
Ansızın geldi yine sonbahar,
Hüzün sardı etrafı.
Dökülen yapraklar
Doldurdu doğayı.
Bir çocuğun kahkahası,
Ne güzel şenlendirirdi sonbaharı.
Bu mevsimde hüzün değil,
Bence mutluluk olmalı.
Mutluluğun tanımı,
Belkide sonbahar olmalı.
Oluşan bu kahkahaları,
Bütün insanlar oluşturmalı.

Dilara Işıklı

24 10 H D M G A İ H L / 2 0 2 2

Sonbahar Senin Gibi

Artık sonbahar, artık hüzün,
Artık gözlerinin derinliği kadar hüzün...
Dalgalı saçlarını yalayan o rüzgar,
O rüzgar; sana benzettiğim sonbaharın rüzgarı.
Belki bir gün ağaçtan düşen,
O sararmış, o yorgun yapraklar gibi
tekrar aşka düşeriz.
Dargınsın bana sonbahar gibi,
Sanki bir şeyleri eksik etmişim gibi,
Ama yine de sustukların kadar seviyorum seni.

Elif Kilit

24 20 H D M G A İ H L / 2 0 2 2

Sensizlik ve Sonbahar

Kestane rengi gözlerine bakınca hüzün dolar içim,
Hiçbir yürek ısıtmıyor senin yüreğin gibi.
Ben bir ağaç sen ise dökülen yaprak.
Kalbimin anahtarı saklı yaprakların içinde.
Bir çam gibi sevsen bırakmasan beni.
Çünkü bırakmamıştı yapraklarını, sevmişti çam.
Dışarıdaki sonbahar yağmurları ıslatmıştı yüreğimi.
Kimse sorgulamasın yüreğimdeki sensizliği.
Sensizlik aynı yaprakları dökülmüş ağaç gibi,
Çiçeksiz kalmış arılar gibi,
Kış gelince eve kapanan çocuklar gibi.
Sen gelsen yüreğim olsa ilk bahar gibi.
Güzel günler senle olsun, gel artık.
Hayaller kuruldu yaşansın artık.
Ömrüm senle sonlansın, solmasın yapraklar gibi.
Çaresizliği anladım kafesteki bir kuş gibi.

Rana Çokçevik

24 30 H D M G A İ H L / 2 0 2 2

Sonbahar G
ibi

Bir sonbahar günü,
Döküldü sararmış yaprakların tümü.
Acı acı düşündüm dünü, bu günü.
Baktım ki beni benden almış.
Ağaçların yapraksız kalması,
Yerlerin sarı yaprağa boyanması,
Sanki benim kalbimin derin yarası,
Baktım ki beni benden almış.
Sonbahar gibi derdimi ben dökemem,
Yarım kalmış hasta kalbimi vallahi sökemem,
Bu acı ile bu dünyadan göçemem,
Baktım ki beni benden almış.

Ayşe Beyza Okur

24 40 H D M G A İ H L / 2 0 2 2

Güz Rüzga
rı

Bir hazan gibi her yere dağılıyorsun.
Kimse duymamış senin yokluğunu .
Oysa sen ağaçtan ayrılmak,
Güz rüzgarına karışmak istiyorsun.
Ben kuru bir dalım , sana nasıl yeterim .
Ben bile kurumuşum , seni nasıl yeşerteyim ?
Yorgunluğumdan başka neyi bilebilirim ,
Seni senden uzak nasıl sarabilirim ?
Bana bir çare bırakmadın,
Seni yapraklara emanet etmekten başka.
Sadece seni özlüyorum,
Çünkü karışmak istiyorum sonbaharlara.

Fatma Naz Özçiftçi

24 50 H D M G A İ H L / 2 0 2 2

Sonbaharın Getirdikleri

Sonbahar...
İçimizdeki hüzünler,
Kalbimizdeki burukluklar,
Sonbahar geldi diye gün yüzüne çıktılar.
Sonbahar...
Yaprakların döküldüğü,
Gözyaşlarının aktığı,
Sonbahar geldi, hüznün çoğaldığı.
Sonbahar...
Soğuklar yaklaşıyor,
Yağmurlar yağıyor,
Sonbahar geliyor, gökyüzü kararıyor.
Sonbahar...
Sarının, turuncunun mevsimi.
Sonbahar,
Aşkın mevsimi.

Fatma Gül Bektaş

24 60 H D M G A İ H L / 2 0 2 2

Yağmurla Beraber

Sararan yapraklar sardı etrafı,
Ansızın silindi renk saltanatı.
Yaz güneşinde bıraktık hayatı,
Sonbahar geldi yağmurla beraber.
Sararan yanlarına yazdım adını,
Her bir kelimen aklımda kazılı.
Düşen yapraklarda anımsarım hatıralarımızı,
Sonbahar geldi yağmurla beraber.
Seninse gelmeni bekledim bu eylül ayı,
Hiç gelmeyişini kabullenmek en zor yanı.
Artık radyolar çalmıyor o şarkıyı,
Sonbahar geldi yağmurla beraber.

Betül Çalışkan

24 70 H D M G A İ H L / 2 0 2 2

Hüznü Bahar

Nedir bu bağrımda yanan alev alev?
Bu karanlık sokaklar sana mezar, bana ev.
Kirpiklerime asılırken damlalar,
Nedir bu kulaklarıma dolan peşrev?
Aynada gördüm gözü yaşlı bir dilhun.
Benim gönlüm bir çare safderun.
Yine mi dördü ayın?
Gel bir gece uğrun uğrun.
Bu sana son şiirim, hayrını gör.
Sende sevgi kalmazsa kalbimi gör.
Unutama beni, sakla yüreğinde payidar.
Gönlüme yine gelmeye gör.

Sude Naz İnce

24 80 H D M G A İ H L / 2 0 2 2

Bekleyiş

Bir yağmur, bir rüzgar,
Bir güneş, bir kara bulut...
Önümde upuzun bir yol,
Kalbimde yine sen...
Kapat gözlerini,
Dinle yaprakların sesini.
Hisset rüzgarın seslenişini,
Anlatıyor seni ve beni.
Baksana mevsimler bile bizi çağırıyor.
Bulutlar gitgide kararıyor.
Yâr sen yine gel.
Bu gönül seni bekliyor.

Nergiz Yarar

24 90 H D M G A İ H L / 2 0 2 2

Emanet

Bu güz yerini bırakırken kışa
Arala geçmişle aralarındaki kapıyı.
Kalsınlar baş başa dinlesinler birbirlerini,
Duyulsun geçmişten gelen keşkeleri.
Çıksınlar o karmaşadan kalsınlar bir başlarına.
Savrulsunlar kederle hüznün arasında,
Zorunda kalsınlar kendilerini dinlemeye.
Yalnız bırak bulutlarını
Döksünler biriktirdikleri acılarını.
Muhtaç kalsınlar sevmedikleri güneşe.
Bembeyaz olsun renkleri, sararan hayallerinin.
Boğulsunlar gözyaşlarıyla yağmuru sevmeyenler.

Ayşenur Dal

34 00 H D M G A İ H L / 2 0 2 2

Sonbaharın Gelişi

Yapraklar sarardı ,otlar karardı.
Vakit her gün biraz daha azaldı.
Kış gittikçe yaklaştı.
İnsanlar yeniden sonbahara hazırlandı.
Ömrüm kışa döndü , gönlüm bahara.
Sonbahara ne dost kaldı ne arkadaş.
Yağmurun sesi ,cıvıldayan kuşlar...
Baş başa kaldık bu sonbahar.
Sonbahar geldi herkesi aldı hüzün.
Dağlara , taşlara geldi bir hüzün.
Gündüzler ağlıyor , geceler üşüyor.
Yine bu bahar aldı bizi bir hüzün.

Zeynep Sena Kırcı

34 10 H D M G A İ H L / 2 0 2 2

Bu Son Sonbahar

Bu şehirden gitmeden önceki son sonbahar
Son eylül,
Son ekim,
Son kasım.
O şehirde de yağmur bu kadar güzel yağar mı?
Bu kadar güzel dökülür mü yaprakları?
Biliyorum, o şehirde böyle yağmaz yağmur.
Bu son sonbaharım,
En hüzünlü mevsimim.
Sonra soğuk bir kış mevsimim,
En hüzünlü aylarım.
Şimdi o şehre gidiyorum.
Sonbahar renklerinden başka renkler sevmeye,
Başka insanlara güvenmeye,
Başka bir sonbahar tanımaya...
Bu şehirdeki ilk sonbahar.
Eylül bir yaz mevsimi gibi.
Ekim ise, bir sonbahar mevsimi gibi.
Ekimin ortası belki de on altısı...

Beyza Keleş

34 20 H D M G A İ H L / 2 0 2 2

Sen ve Hazan

Yüreğime düşen isminin harfleri,
Neden bulanık artık?
Sonbahar kışa bırakırken zamanı.
Gönlüme hep baharı yaşatan bakışların,
Neden belirsiz?

Masum bir yalandı benim kalabalığım.
Oysa ne çok yalnızdım, sensiz kalınca sevgilim.
Nerede o durmaksızın akan duygularımız?
Nerede bizim mevsimimiz, sonbaharımız?
Ve tadı damağımda kalan o eski günlerimiz...

Kurak bir çöle döndü sanki sensiz kalbim.
Ben kimim? Belki herkes, belki hiç kimseyim.
Belki senim, belki sensiz, belki bensizim.
Belki de kimliği belirsiz bir şahsiyetim.
Sensiz kalınca sevgilim.

Sonbahar "ayrılık" diyorlar,

Biz onlardan olmayalım sevgilim.
Benim sonbaharım yalnız seninle güzel.
Gitme, herkes gibi yaşamak istemiyorum!

Şerife Nurgül Hayrat

34 30 H D M G A İ H L / 2 0 2 2

Sonbahar Gİbİsİn

Sonbahar gibisin şimdi,
Hoyrat bir rüzgar gibi.
Yağmurun sesi kalbimin sensizliği,
Kimine huzur kimine Munzur.
Sonbahar gibisin şimdi,
En az onun kadar soğuk.
Bir yaprak misali döküyorsun düşlerimi.
Yine sessizlik ve sensizlik...
Sonbahar gibisin şimdi,
İçindeki yazdan eser yok .
Yüzün solan yapraklar gibi,
Şimdi hiç gülmüyor bana.

Yağmur Yücel Özer

34 40 H D M G A İ H L / 2 0 2 2

Umut Yaprakları

Güneşli günler bitti,
Şimdi ayrılık vakti.
Çağırıyor kara bulutlar
Artık geldi sonbahar.
Kitaplar ve bir fincan kahve,
Oturursun o sallanan sandalyeye.
Bir güzel yağmur yağar,
Etraf mis gibi toprak kokar.
Soğuk esiyor yeller.
Bir bankta hatıralar seni bekler,
Sarı sarı yapraklarla
Kuru dallar arasında...
Artık kışa hazırlıklar var,
Şimdi mevsim sonbahar.
Renk cümbüşü ağaçlarda,
Dizilmiş ardı sıra kuşlar.

Beyza Baykuş

34 50 H D M G A İ H L / 2 0 2 2

SON YAPRAKLAR

Seversem hayatı,
Bir sonbahar esintisine kapılarak...
Sanki sesin kulaklarımda uğulduyor,
Dökülürken son yapraklar.
Soğuk rüzgarlar tenime işlemiş,
Sensiz geçen günler gibi.
Adeta sonbahar oluyorum seninle,
Dökülürken son yapraklar.
Ruhun mevsimidir sonbahar,
Gidişiyle yerini hüzne bırakan.
Savruluyor gönlümde sensizliğin acısı,
Dökülürken son yapraklar.
Yağmurlar dökülür yanaklarıma,
Seni ararım yokluğunda.
Bir sonbahar daha geçiyor,
Dökülürken son yapraklar.

Büşra Yılmaz

34 60 H D M G A İ H L / 2 0 2 2

BUNUN ADI SONBAHAR

Her şey bir köşede kırık.
Yıktı dağıttı her yeri.
Etrafta soğuk bir hıçkırık,
Sarıya çevirdi renkleri.
İçim kapkara hüzünle doldu.
Aniden döküldü tüm yapraklar.
Her şey sarardı soldu,
Kalmadı artık o eski heyecanlar.
Bunun adı sonbahar.
Dışarıda rüzgar, fırtına var.
Düşmemek için adeta
Dallara sarıldı yapraklar.
Yürüdüğüm yollarda,
Çaresiz bir hüzün...
Bunun adı sonbahardı,
Son demiydi hüznün.
Ne kadar karşı koysak da,
Yaşanacaktı ve yaşandı güzün.

Güldane Özpınar

34 70 H D M G A İ H L / 2 0 2 2

Geçmek bilmeyen bir sonbahar akşamında,
Hüzün doluydu gözlerimin içi.
Yazın ardından gelen bu soğuk,
Sensizliğin acısını mı çıkarırdı?

Ayrılıklar hazan vakti olur derler,
Kim isterdi ki böyle olsun?
Ağaç bile yaprağından,
Sonbaharda ayrılırken...

Gökyüzünün kızıla büründüğü bu mevsimde;
Ellerim buz gibi, burnum kıpkırmızı olmuşken,
Yüreğimi ısıtan sevgin olmasa,
Kışı görebileceğimi zannetmem.

Eslem Rana Akkuş

34 80 H D M G A İ H L / 2 0 2 2

Güz Vakti

Hafif hafif esmeye başladı rüzgar.
Koşuşturuyor her yerde insanlar.
Ürpermeye başladım bu havadan,
Kara acımasız bulutlardan.
Girdi içeriye yağmur damlaları,
Seyretmeye başladım kaygısız insanları.
Anlamadım yok muydu onların duyguları?
Sevinçleri, aşkları, hatıraları...
İçimi yalnızlık korkusu sardı.
Mutsuzluk her yerde benim yanımdaydı.
Kasvet tüm bedenimi kapladı,
Artık eski benden eser kalmadı.



Sümeyra Dereli

39 H D M G A İ H L / 2 0 2 2

Geldi Sonbahar

Yaz denince deniz, kum, güneş;
Kış denince kar, soğuk, fırtına...
İlkbahar denince mis gibi kokan çiçekler,
Sonbahara gelince içimize bir hüzün çöker.
Sararıp dökülmüş yapraklar,
Yağmurlu, kasvetli havalar,
Göç eden kuşlar...
Geldi yine sonbahar.
Bir yaprak düşünce gelir mi aklımıza?
Sokakta kalan insanlar,
Kimsesiz hayvanlar,
Daha niceleri...
Onlar için mevsim hep sonbahar.

Nefise Gökçen

44 00 H D M G A İ H L / 2 0 2 2

Zamanın Getirdikleri

Eylüldü
Seni bana getiren.
Yazın bittiğini,
Sonbaharın geldiğini hissettiren...
Rüzgarların estiği,
Gökyüzünün karardığı,
İnsanların tatlı telaşa girdiği,
Mevsimdi sonbahar.
Ekimdi
Ağaçlara kızıl rengini veren.
İnsanları yalnızlığa sürükleyen,
Kendi benliği ile yüzleştiren...
Kasımdı
Seni benden ayıran,
Bulutları ağlatan,
Rüzgarları susturan.
Hüzün derler senin için.
Bilmiyorlar,
Göl kenarındaki ağaçların suya yansımasını,
Yağmurda ıslanmış toprak kokusunu.
Senin verdiğin huzuru bilmiyorlar.

      Ravza Nur Özcan

44 10 H D M G A İ H L / 2 0 2 2

SONB A HAR ÖZ LEMİ

Susmayı tercih eder insan,
Anlatmak istedikleri olduğu halde.
Kalmak ister bazen insan,
Gitmesi gerektiğini bildiği halde.

Sonbaharda dökülen yapraklar gibiydi
Elimden kayıp giden sevincim.
İşte bu mevsimdi hüznüm,
İşte bu mevsimdeydi sevincim.

Sonbahardı asıl özlenen.
Yaprakların sesi, yağmurun damlaları...
Sonbahardı asıl beklenen.
Baharın hüznü, hayatın anlamı...

Ayşenur Değerli

44 20 H D M G A İ H L / 2 0 2 2

Veda

Bir kış akşamı, günlerden çarşamba.
Sen gittin, geldi yine sonbahar.
Gidiyorum bile demeden çekip gittin.
Gitmek kolaydı, ya kalanlar...
Düşen her bir yaprakla gittiğin geldi aklıma.
Alıp götürdü beni anılarımıza.
Yüreğime düştü bir kor.
İçimdeki dinmeyen bu yarayı, anlatmak çok zor.
Mezarına dökülmüş yapraklar,
Her biri bizden bir iz taşıyor.
Boynunu bükmüş çiçekler,
Sonbahara veda etmeyi bekliyor.

Ayşe İrem Beşkaza

44 30 H D M G A İ H L / 2 0 2 2

Bekleyiş Mevsimi

Rüzgar kulaklarıma fısıldar;
Sonbaharın geldiğini,
Hüzünlerin arttığını,
Umutların çoğaldığını,
Kulaklarıma fısıldar.
Sarılara bürünmüş yaprakların.
Ağaçlara vermiş olduğu,
Adındır sonbahar.
"Sonbahar serttir ama
Sonu hep aydınlıktır."der Mevlana.
Gidişlerin çoğaldığı,
Bekleyişlerin arttığıdır sonbahar.
Kimi ne göre mutluluk,
Kimi ne göre acıdır sonbahar.

Sude Nur Kaya

44 40 H D M G A İ H L / 2 0 2 2

GELİŞİ/GÜZEL



Hacı Dudu Mehmet Gebizli Kız Anadolu

İmam Hatip Lisesi Yayın Organıdır.



DERGİ TASARIM & DİZGİ -YAYIN YÖNETMENİ

Tekin KAYA
( Türk Dili ve Edebiyatı Öğretmeni )

REDAKTÖR

Fadile ÖKMEN
( 11F - 5033 )

İLETİŞİM

Meydankavağı Mah.
Değirmenönü Cad. 1568. Sokak
Muratpaşa, Antalya
Tel: 02423115700
E-posta: [email protected]