Bad Genius ฉลาดเกมส์โกง

ร เรือในมหาสมุท

1

คณิตศาสตร์เหรียญทองน่ะครับ

ในบา้ นของเธอมีเปยี โนอยู่หลงั หนงึ่
หกโมงเช้า แดดแรกของวันทอแสงลงบนเปียโนหลังนั้น พ่อก�ำลัง
หยบิ ถว้ ยรางวัลใส่ในลงั กระดาษ
"เอาแฟม้ ใสเ่ กยี รตบิ ตั รมาใหพ้ อ่ ท"ี พอ่ กลา่ ว มอื หยบิ ถว้ ยรางวลั จากการ
แขง่ ขนั ตอบปญั หาวชิ าคณติ ศาสตรแ์ ละภาษาองั กฤษเรยี งลงในลงั สนี ำ�้ ตาล
ลนิ หยบิ แฟม้ สดี ำ� หนาบรรจเุ กยี รตบิ ตั รเรยี นดมี ากมายยน่ื ใหพ้ อ่ ดวงตาสดี ำ�
เรยี วเลก็ ของเธอจบั จอ้ งถว้ ยรางวลั ถว้ ยสดุ ทา้ ยทยี่ งั อยบู่ นชน้ั วางของ ไมไ่ ด้
ลงไปอยู่ในกลอ่ งรวมกบั ถว้ ยรางวลั อนื่ ๆ
"พอ่ ถว้ ยรางวลั ทช่ี นะเลิศประกวดเปียโนตอน ป.หน่ึง ล่ะ ไม่เอาไป
เหรอ"
"เราไปสมัครเข้าเรียน ม.ปลาย เอาไปแค่ผลงานตอน ม.ต้น กับ
ประถมปลายบางสว่ นกพ็ อแล้วล่ะ อันน้ันมันเก่านานไปแลว้ "
"อืม..." ลินตอบรับ ตายังคงจบั จ้องทถี่ ว้ ยรางวลั น้ัน วันนีเ้ ธอสวมชุด

-9-

Bad Genius ฉลาดเกมส์โกง

นักเรยี น ม.ต้น มัดผมเปยี เด่ยี วดเู รียบร้อย แถมยังสวมแว่นสายตาอนั โต
วนั นเี้ ธอจะไปสอบสมั ภาษณเ์ พอื่ เขา้ เรยี นโรงเรยี นกรงุ เทพทวปี ญั ญา

โรงเรียนท่พี ่ออยากใหเ้ ธอได้เข้าเรียนมากทส่ี ุด

รถยนต์สีด�ำคันหรูจอดอยู่ตรงหน้าโรงแรมแห่งหนึ่ง คนขับรถ
กระดิกน้ิวตามจังหวะเพลงก�ำลังรอให้ผู้ โดยสารของเขาเดินออกมาจาก
ในโรงแรม

ผู้โดยสารทเ่ี ขารอคอยไม่ใชแ่ ขกทม่ี าพกั แตค่ อื ตวั เจา้ ของโรงแรมเอง
คนขับรถประจ�ำตัวของท่านผู้บริหารน่ังฟังเพลงเพลินๆ แต่เม่ือสายตา
เหลอื บไปเหน็ วา่ เจา้ นายของตนเดนิ ลงบนั ไดหนา้ ประตตู รงมาทร่ี ถแลว้ เขา
กร็ บี กดปดิ เพลงลกู ทงุ่ พรอ้ มหนั ไปตรวจเชก็ อกี ครงั้ วา่ เบาะทน่ี งั่ อยู่ในสภาพ
เรยี บรอ้ ย

ประตถู กู เปดิ ออก เจา้ นายของเขากา้ วเทา้ ขนึ้ รถพรอ้ มดว้ ยภรรยาและ
ลกู ชายวยั รนุ่ เจา้ นายเอย่ ชอื่ โรงเรยี นแหง่ หนงึ่ และบอกชอ่ื ถนนทตี่ งั้ คนขบั รถ
เอย่ วา่ "รบั ทราบครบั " แลว้ ออกรถอยา่ งนมุ่ นวล

"ทางโรงเรียนเขาเรยี กมาเท่าไหร่คะ" ฝ่ายภรรยาถามขน้ึ เรยี บๆ
"พิจารณาจากผลสอบของเจ้าพัฒน์" คนเป็นพ่อตอบ "เขาขอให้เรา
ซ้ือ iMac ให้โรงเรียนย่ีสิบเครือ่ ง"
"ก็คุ้มนะคะ ตาพัฒนจ์ ะไดเ้ รยี นในโรงเรียนดๆี " คณุ แม่เอย่
"ไม่ต้องห่วงหรอก เขาติดต่อเรามาก่อนสัมภาษณ์เสียอีก ยังไงก็ได้
เข้าเรียนแน่ๆ อยู่แล้ว" พ่อพูดอย่างเฉยชาแต่แฝงความมั่นใจอยู่ใน
กระแสเสยี ง สว่ นลกู ชายไมไ่ ดต้ อบอะไร เขามองออกไปนอกรถคลา้ ยไมอ่ ยู่
รว่ มในการสนทนา คนขบั รถเองกน็ ง่ิ เงยี บ ทำ� เปน็ ไมร่ บั รบู้ ทสนทนาท่ีไดย้ นิ
อยู่ในขณะนี้

- 10 -

ร เรอื ในมหาสมุท

รถสีด�ำมงุ่ หน้าไปสู่โรงเรียนกรงุ เทพทวีปญั ญา

ในหอ้ งโถงของโรงเรยี นมเี กา้ อถ้ี กู จดั ไวเ้ ปน็ แถวยาว แตล่ ะแถวมเี กา้ อ้ี
สามตัวส�ำหรับให้นักเรียนที่รอเข้าคิวสัมภาษณ์ได้น่ังกับผู้ปกครองของตน
พัฒน์นั่งกระดิกเท้ารอโดยมีพ่อแม่นั่งขนาบข้าง เขาหันไปรอบๆ มอง
นักเรียนคนอ่นื ด้วยความสนใจ จนกระทง่ั แม่สง่ เสียงปราม

"พฒั น์ อยา่ นั่งกระดกิ เท้า"
พฒั นม์ องหนา้ แม่ หยุดกระดิกเท้าในทนั ใด
ตอนนนั้ เองทส่ี าวนอ้ ยคนหนงึ่ เดนิ ออกมาจากหอ้ งสมั ภาษณ์ เธอเปน็
เดก็ สาวหนา้ ตาสดใสนา่ รกั เดนิ เคยี งคมู่ ากบั คณุ พอ่ ของตน พฒั นส์ ะดดุ ตา
ความสวยใสของเดก็ สาวทนั ที เขาเหลอื บมองเธอ สาวเจา้ เดนิ ขนาบคณุ พอ่
ปากพดู เสยี งเจอ้ื ยแจว้
"เขาเรยี กตง้ั สแี่ สน พอ่ มจี า่ ยเหรอ" แมจ้ ะกลา่ วเชน่ นนั้ แต่ในดวงตา
ของเธอไรซ้ ง่ึ แววกงั วล
"พอไหวอยแู่ หละเกรซ" คณุ พอ่ หวั เราะ โอบไหลล่ กู สาวดว้ ยความเอน็ ดู
ตอนนั้นเองท่ีดวงตาสุกใสของเกรซเคล่ือนมาจับท่ีใบหน้าของพัฒน์
เธอหยุดนิ่งไปคร่หู น่งึ พฒั น์จงึ โบกมือให้เธอด้วยท่าทางสบายๆ
เกรซยม้ิ ตอบ กอ่ นจะเดินเลยเกา้ อ้ีของเขาไป

ร่างของเกรซเดินผ่านเก้าอี้ซึ่งแบงค์นั่งอยู่กับแม่ของเขา แม่น่ังน่ิง
พยายามยืดหลังให้ตรง แต่ความปวดทรมานท่ีเกาะกินแผ่นหลังของแม่
ท�ำให้แม่น่ังได้ตัวไม่ตรงนัก หลังและไหล่ของแม่งองุ้มลง เป็นผลจากการ
ทำ� งานหนักมาเป็นเวลานาน

แบงคม์ องเด็กสาวทเ่ี ดนิ ผา่ นเขาไปพลางคดิ ถงึ คำ� พดู ของเธอ

- 11 -

Bad Genius ฉลาดเกมส์โกง

สแี่ สน...หากเรยี กแพงขนาดนน้ั เขากค็ งไมม่ ปี ญั ญาเขา้ เรยี นโรงเรยี นนี้
เด็กหนุ่มบิดมือไปมา สหี น้าเต็มไปดว้ ยความทกุ ขแ์ ละกงั วล

ในที่สุดก็ถึงคิวของลิน เมื่อเลขาฯ ของ ผอ. ประกาศชื่อ "รินรดา
นิลเทพ" เธอกับพ่อก็ลุกข้ึนจากท่ีน่ัง พ่อเดินแบกลังกระดาษใบใหญ่ ลิน
จึงเปน็ คนเปิดประตใู ห้กับเขา

เม่ือเข้าไปในห้องสัมภาษณ์ซ่ึงคือห้องท�ำงานของ ผอ. ลินมองไป
รอบๆ หอ้ งกอ่ นจะหยุดสายตาพจิ ารณา ผอ. ซึ่งเปน็ หญิงสาววยั กลางคน
แตง่ ตวั สภุ าพแตท่ นั สมยั ไวผ้ มบอ็ บทะมดั ทะแมง ผอ. ดมู มี าดของนกั ธรุ กจิ
หญงิ แกรง่ มากกวา่ มาดของคณุ ครใู จดี ลนิ ยกมอื ไหวเ้ ธอ กอ่ นจะนงั่ ลงทเี่ กา้ อี้
หนา้ โตะ๊ ตวั นนั้ มองใบหนา้ รปู ไขข่ องหญงิ เจา้ ของหอ้ งดว้ ยความสนใจ

ผอ. เริ่มต้นด้วยการให้ลินแนะน�ำตัว จากน้ันก็เปิดแฟ้มประวัติ
ท่ีพ่อของเธอยื่นให้ ด้านในมีเกียรติบัตรท่ีแสดงว่าเธอได้เกรด 4.00 จาก
โรงเรยี นเก่าตลอดท้งั สามปที ศ่ี กึ ษาในชัน้ มัธยมศึกษาตอนต้น

"เกรดเฉลยี่ 4.00 ตลอดทกุ ปตี งั้ แต่ ป.หนงึ่ เปน็ นกั เรยี นดเี ดน่ ตงั้ แต่
ม.หนง่ึ ถงึ ม.สาม แขง่ ขนั ตอบปญั หาคณติ ศาสตร์ไดอ้ นั ดบั หนงึ่ ของเขตพนื้ ที่
การศกึ ษา อนั นภี้ าพตอนชนะเลศิ ครอสเวริ ด์ ระดบั ประเทศครบั " พอ่ ของลนิ
พดู ดว้ ยนำ้� เสยี งนมุ่ ๆ ของคนเปน็ ครู เขาเอย่ อธบิ ายเกยี รตบิ ตั รในแตล่ ะหนา้
ซงึ่ ผอ. เปดิ มาพบ ฝา่ ยลนิ ก็ไดแ้ คน่ งั่ ยมิ้ ๆ อยขู่ า้ งพอ่ รอยยมิ้ ของเธอนน้ั
มีความรู้สึกเกร็งๆ ผสมอยู่ อาจเกิดจากความอายท่ีพ่อเล่าประวัติของตน
อยา่ งละเอยี ด หรอื ไมก่ เ็ ปน็ เพราะเธอกำ� ลงั กงั วลกบั การสอบสมั ภาษณ์

เสียงท่ีนุ่มนวลของพ่อพูดต่อไป "มีถ้วยรางวัลจากการแข่งขันกีฬา
นะครับ อันนถ้ี ว้ ยการแข่งว่ายนำ�้ " พอ่ ท�ำท่าจะหยิบถว้ ยรางวลั ออกมาจาก
ในลงั กระดาษ แต่ ผอ. ยกมอื ขนึ้ ห้ามเสยี ก่อน

- 12 -

ร เรือในมหาสมทุ

"ไม่ตอ้ งแล้วละ่ พี่วทิ ย"์ เธอเรียกช่อื พอ่ อยา่ งคนท่รี ู้จักกันมาก่อนแลว้
"ขนาดน้ีก็พอแลว้ "

ผอ. วางแฟ้มลงบนโต๊ะ ถูมือไปมาพร้อมพูดต่อ "ไม่ต้องถามแล้ว
ล่ะมั้งคะว่าโรงเรียนเราอยากจะรับน้องลินหรือเปล่า ต้องถามน้องลิน
มากกว่า" ผอ. หันมามองลิน สีหน้าและแววตาของเธอดูอ่อนโยนใจดี
ขณะเอย่ ว่า "อยากเรียนทีน่ ่ีไหมคะ"

แมจ้ ะได้รับขา่ วน่ายนิ ดี แตล่ ินกลบั มีสีหนา้ ลงั เลใจ
"ว่าไงลูก" พ่อยิม้ แยม้ ตบไหล่ลนิ พลางพดู กระตุ้น
ลินเหลือบตาไปมา ขณะที่เอ่ยตอบไปว่า "หนู...ยังไม่ต้องให้คำ� ตอบ
ตอนนกี้ ็ได้ใชไ่ หมคะ..."
คำ� ตอบของลนิ ทำ� ใหผ้ ู้ใหญอ่ กี สองคนในหอ้ งทำ� หนา้ สงสยั ออกมาทนั ที
ผอ. ขยับตวั อย่างแปลกใจ สว่ นผู้เป็นพ่อมองหน้าลูกสาว
"ไม่ใชว่ า่ หนไู มอ่ ยากเรยี นทน่ี นี่ ะคะ" ลนิ รบี พดู "แคค่ ดิ วา่ ทเ่ี ดมิ อาจจะ
เหมาะกบั หนมู ากกวา่ อะ่ คะ่ เพราะวา่ ถา้ ยา้ ยมาทนี่ ี่ เรยี นหนงึ่ ปี พอ่ ตอ้ งจา่ ย
เกอื บปลี ะแสนหา้ อะ่ คะ่ "
หญิงผอู้ ำ� นวยการแลดปู ระหลาดใจ เธอกลา่ ววา่ "แสนหา้ ไดย้ ังไงคะ
คา่ เทอมท่ีนเ่ี ทอมละหกหมน่ื ก็ปลี ะแสนสองส"ิ
ลินกลืนนำ้� ลาย แสดงสีหน้ากงั วลกอ่ นอธบิ ายออกไปวา่
"ก็ใชค่ ะ่ แต่โรงเรยี นเดมิ ทหี่ นเู รยี นเปน็ โรงเรยี นทพี่ อ่ สอนอยู่ หนเู ลย
ไปเรยี นพรอ้ มพอ่ ไดท้ กุ เชา้ แตถ่ า้ มาทน่ี ี่ หนตู อ้ งนง่ั BTS รวมคา่ มอเตอร์ไซค์
เขา้ ซอยกต็ กวนั ละ 80 บาท ไปกลบั 8 เดอื น 170 วนั บวกลบวนั หยดุ ราชการ
แลว้ ดว้ ยเนย่ี คดิ เปน็ เงนิ 13,600 บาทตอ่ ป"ี
ระหว่างท่ีลินพูดออกมาพ่อก็แสดงสีหน้าตกใจมากขึ้นเร่ือยๆ เขา
เออื้ มมือไปแตะขาลนิ ให้หยุดพดู แตเ่ ธอไมห่ ยดุ แถมยงั ตีมือพอ่ ให้หยดุ ห้าม

- 13 -

Bad Genius ฉลาดเกมส์โกง

เธอ และรวั รมิ ฝปี ากพดู ต่อไป
"แล้วกย็ งั มีเร่ืองค่าข้าวแกงอ่ะคะ่ "
ประโยคตอ่ มาเรียกสหี นา้ ก่ึงประหลาดใจกึ่งกระอกั กระอ่วนจาก ผอ.

แต่ลินไม่สนใจ ยงั คงสาธยายตอ่ ไป
"อาหารกลางวันโรงเรยี นเกา่ หนู กับขา้ ว 2 อยา่ ง 20 บาท ส่วนทนี่ ี่

35 บาท แพงกวา่ 75%"
คราวน้ีพ่อแสดงสีหน้าหนักใจออกมาอย่างชัดเจน แต่การค�ำนวณ

ค่าใช้จ่ายของลินยังไม่จบ เธอตกลงใจจะสาธยายให้มันหมดส้ินไปเลยว่า
เธอคำ� นวณยงั ไงมันถึงได้ค�ำตอบออกมาทหี่ น่งึ แสนห้าหม่นื บาท!

"แลว้ ยังมคี ่าอุปกรณก์ ารเรียนใหมร่ าว 875 บาท และกช็ ุดนกั เรียน
ใหม่อกี 1,184 บาทด้วยนะคะ รวมๆ แล้วหนูกเ็ ลยคดิ ว่า..." คำ� ตอบมนั ได้
หนึ่งแสนห้าหมื่นบาท แต่ค�ำน้ีลินไม่ได้พูดออกไป เธอเปล่ียนไปพูดสรุปว่า
"มนั อาจจะไมค่ มุ้ ค่ะ"

ผอ. เคาะนว้ิ กบั โตะ๊ สหี นา้ คลา้ ยประเมนิ อะไรอยู่ในใจ เธอเหมอื นถกู ใจ
ในตัวลินด้วยเหตุผลอะไรบางอย่าง ส่วนผู้เป็นพ่อก็พยายามท�ำหน้าปกติ
แลว้ พดู ตลกกลบเกลอื่ นวา่ "คณติ ศาสตรเ์ หรยี ญทองนะ่ ครบั "

จากนั้นพอ่ กห็ นั ไปจบั แขนลนิ พรอ้ มเรียกเบาๆ "ลูก...พอ่ จ่ายได้"
คำ� ยนื ยนั จากผเู้ ปน็ พอ่ ไมไ่ ดท้ ำ� ใหล้ นิ คลายกงั วล เธอกระซบิ ตอบกลบั ไป
"พอ่ จา่ ยไมไ่ หวหรอก"
แลว้ พอ่ กต็ อบกลับมา "ไหว เช่อื พอ่ สิ"
"แต่พ่อ..."
ระหวา่ งทส่ี องพอ่ ลกู กำ� ลงั เถยี งกนั แบบกระซบิ อยนู่ น้ั ผอ. กพ็ ดู แทรก
ขนึ้ มา "แลว้ ถา้ ใหเ้ รยี นฟรลี ะ่ คะ"
สองพ่อลกู หยดุ กระซิบกระซาบแลว้ หนั มามองหน้าเธอทนั ที

- 14 -

ร เรอื ในมหาสมุท

ผอ. จงึ พดู ตอ่ ไปอกี วา่ "อะ่ พว่ี ทิ ย์ เดยี๋ วนอ้ งแถมทนุ อาหารกลางวนั ฟรี
ให้เลยกแ็ ล้วกันนะคะ อยากใหร้ ูว้ ่าโรงเรยี นของเราเหน็ คา่ ความฉลาดของ
นอ้ งลนิ ขนาดไหน" จากนน้ั เธอกห็ นั มามองหนา้ ลนิ แสดงสหี นา้ ใจดแี ลว้ พดู
"คมุ้ หรอื ยงั คะ นอ้ งลนิ "

แตผ่ ู้ทีต่ อบกลับเป็นประวิทย์ผเู้ ป็นพอ่ ซ่งึ เอ่ยกลบั มา "คมุ้ ครับ คุ้มคา่
ทีแ่ บกถว้ ยรางวัลมาเนีย่ "

การเลน่ มกุ ตลกของพ่อทำ� ให้ ผอ. หัวเราะ "ลูกเก่งก็ตอ้ งแบกมาหนัก
หนอ่ ยนะคะ"

พ่อยิ้ม หันไปถามลนิ "ตกลงนะลูก"
และเด็กสาวก็ตอบรับดว้ ยการพยกั หนา้ พร้อมรอยยม้ิ
ต้ังแต่วันนั้น รินรดา นิลเทพก็กลายเป็นนักเรียนทุนของโรงเรียน
กรงุ เทพทวีปญั ญา

(ตดิ ตามอา่ นตอ่ ได้ในฉบับเตม็ )

- 15 -