เพิ่มหัวเรื่อง

ความสุข

ชาเขียว

นางสาวณัฐติยาภรณ์ สินภาษา

คำนำ

สมุดทำมือ "ความสุข ชาเขียว" เป็นการรวบรวมงานบท
ประพันธ์ตลอดระยะเวลาในการเรียน รายวิซา กวีนิพนธ์ไทย ชั้นปีที่ ๑
ภาคเรียนที่ ๒/๒๕๖๔ (ทศศ.๖๔๑) ของ นางสาวณัฐติยาภรณ์ สินภาษา
ภายใต้นามปากกา ชาเขียว

งานบทประพันธ์ดังกล่าว ได้แต่งขึ้นผ่านประสบการณ์ การ
เรียนรู้ การพบเจอกับเหตุการณ์ที่นำประทับใจ เรียงร้อย เล่าความเป็น
เรื่องราวผ่านรูปแบบบทประพันธ์ประเภทต่าง ๆ อาทิ กลอนสุภาพ
กาพย์ยานี ๑๑ โคลงสี่สุภาพ ฉันท์และร่าย

งานประพันธ์ ชาเขียว ได้ผ่านการคัดกรอง ตรวจสอบ จากผู้มี
ความรู้ความสามารถด้านรายวิชา กวีนิพนธ์ไทย คือ ผศ.ดร.รุ่งรัตน์
ทองสกุล อ.ประจำวิชา และ อ.สุริยา ทองคำ ที่คอยให้คำปรึกษา ชี้แนะ
การทำงานให้มีประสิทธิภาพสูงสุด ซึ่งเป็นพระคุณอย่างสูง

"ชาเขียว"
นางสาวณัฐติยาภรณ์ สินภาษา

สารบัญ




คำนำ ๑
สารบัญ ๒
บทแนะนำตัวเอง ๓
๔
กลอนสุภาพ ๕
๖
กาพย์ยานี ๑๑ ๗
กาพย์ฉบัง ๑๖ ๘
กาพย์สุรางคนางค์ ๒๘ ๙
โคลงสี่สุภาพ ๑๐
กลอนเปล่า ๑๑
เพลงตันหยง ๑๒-๑๔
๑๕-๑๗
เพลงสอนน้อง

ร่ายยาว
อินทรวิเชียร์ฉันท์
สุนทรียศาสตร์ด้านความหมาย
นิราศ

๑

บทเเนะนำตัว

อันตัวฉันมีนามณัฐติยา ปากไม่หมาตัวไม่ใหญ่พูดไม่
มากนามฉันนั้นเป็นคนมีอุบาย ไม่อับอายดีเลิศประเสริฐ
การ
ชาเขียว





๒๓ ธันวาคม ๒๕

๒

กลอนสุภาพ
เรื่อง เด็กน้อยหรรษา

รวมพลังร่วมจิตแด่เด็กน้อย ที่เฝ้าคอยเติบโตเป็นผู้ใหญ่
เด็กคือผู้มีพลังวัยสดใส มีจิตใจเผื่อแผ่ปั้ นสิ่งดี
คอยปูทางแนะนำวางวิถี
จักเติมวาดพาดฝันบรรจงสร้าง ให้เด็กดีคนนี้เป็นสุขเอย
รอผู้ใหญ่ปั้ นปลูกสิ่งมากมี
ชาเขียว
๒๓ ธันวาคม ๒๕๖๕

๓

กาพย์ยานี ๑๑
เริ่อง ฉิ้งฉ้างปลากระตัก

ฉิ้งฉ้างปลากระตัก ต่างรู้จักอยู่แดนใต้
ทุกคนยกนิ้วให้ คุณค่านั้นมหาศาล
ทั้งโอชาเมื่อได้ทาน
มากด้วยโอเมก้า แม่ค้าขายได้ทุกวัน
กรุบกรอบเก็บได้นาน หลายตำบลนำสร้างสรรค์
พร้อมปรุงรสได้มากมาย
เสน่ห์ของชุมชน

อร่อยหวานเค็มมัน


ชาเขียว
๐๗ มกราคม ๒๕๖๕

๔

กาพย์ฉบัง ๑๖
เรื่อง ถือศีลกินผัก

ถือศีลกินเจทำดี งานประเพณี
ของจีนมาแต่โบราณ สืบสานเนิ่นนาน
เนื้อสัตว์ละเว้นไม่ทาน ขอปลอดโรคภัย
เพื่อเป็นมงคลกายใจ
ศรัทธาบูชากราบไหว้ ชาเขียว
สัญญาลักษณ์ปักธงเหลือง ๐๗ มกราคม ๒๕๖๕

๕

กาพย์สุรางคนางค์ ๒๘
เรื่อง เด็กน้อย

เห็นเด็กนั่งอยู่ อยากเข้าไปดู หนูทำอะไร ใส่แมสยิ้มมา
น่ารักจริงหนา ดวงตาสดใส เมียงมองหาใคร อายุเยาว์วัย
ใครอย่าใกล้ชิด ระวังกายา
ช่วงนี้โควิด ร่างกายอ่อนล้า ยังไม่ฉีดยา
น้องติดโรคง่าย

ชาเขียว
๐๗ มกราคม ๒๕๖๕

๖

โครงสี่สุภาพ
เรื่อง รักเเรกพบ

รักนี้หวังให้รู้ คนดี
ตัวฉันก็สุขสี หม่นไร้
ยังหวังคู่นารี กับเจ้า กาลนา
ตัวฉันกับเธอนั้น เปี่ ยมล้น ฤาใจ
เรือนกาย
ใจหวังดีรักล้น ขุ่นข้อง
หวังอยู่เคียงคลาย ตรงต่อ
รักเหลือเผื่อวันตาย เคลื่อนคล้อยรอยรัก
เพียงมั่นสัญญาคล้อง
ชาเขียว
๓๑ มกราคม ๒๕๖๕

๗

กลอนเปล่า



คืนที่เหงาทำได้แค่แหงนมองดาวบนราวฟ้า
กลางวันเหว้ว้าก็ไม่รู้จะหันไปทางไหน
ได้แต่มองบนท้องฟ้าอยู่ร่ำไป
คิดขึ้นมาทีไรทำให้น้ำตานอง
ถึงว่าจะไม่มีคนคอยคิดถึง
ถึงไม่มีใครซึ้งกับคำหวาน
ถึงไม่มีใครคอยฝันในวันวาน
ก็จงหวานกับตัวเองในวันที่ไม่มีใคร

ชาเขียว
๓๑ มกราคม ๒๕๖๕

๘

เพลงตันหยง ดอกจำปี

ตันหยง ตันหุยง หยงไหรละน้อง หยงดอกจำปี

อยากได้รักดีน้องนั้นมี มาร่วมชีวีเป็นคู่ใจ

น้องมีใจเดียว ไม่มีใครเกี่ยวไม่เเข่งกับใคร

มาร่วมชีวีเป็นคู่ใจ ความรักนั้นไซร้สุขดังใจปรอ

ชาเขียว
๑๔ กุมภาพันธ์ ๒๕๖๕

๙

เพลงสอนน้อง

เพลง รักติดไซเรน (ท่อนฮุก)

พี่อยากจะถามน้อง ๆ นั้นรู้เสียงอักษรไทยนั้นไหม
จำง่ายไม่ยาก มาดูกันว่ามันเป็นเช่นไร
ไตรยางค์อักษร มี ๓ ประเภทไง ง่ายมากเลย
ในหมู่แรกนั้น มารู้จักกันอักษรกลาง ๙ ตัวไง
หมู่ ๒ เสียงสูงมี ๑๑ ตัว จงจำให้ไว
อักษรที่เหลือเสียงต่ำนั้นไง
ไม่ยากเกิน ตั้งใจจำกัน

๑๖ กุมภาพันธ์ ๒๕๖๕

๑๐

ร่ายยาว
เรื่อง ความรัก

อันความรักฉันนี้ มีให้ดีทุกเวลา เหมือนเธอกับฉันมิตร
พรหมลิขิตนำพา แค่มองตาก็รู้ใจ
ความฝันของเรานั้น ต้องฝันฝ่านำพาไป ถึงไกลแค่ไหนนั้น
ก็มิหวั่นเราสอง ความรักนั้นแน่แท้ มีแต่คอยช่วยให้
(ดีเอย)

ชาเชียว
๕ กุมภาพันธ์ ๒๕๖๕

๑๑

อินทรวิเชียรฉันท์ ๑๑

สุดแสนประหลาดใจ รติไม่นำสุขขี

แต่คนก็อยากมี ผิวทุกข์สิจำยอม

ดั่งกริชกระซวกแทง อุระแสร้งทำนอบน้อม

พร้อมรับระทมตรอม มรณา บ่ สนใจ

รักทรมานจิต นิรมิตนรกไว้

รุ่มร้อนระกำใจ
ชลไหลเกรอะดวงตา

ชาเขียว
๑๓ กุมภาพันธ์ ๒๕๖๕

๑๒

สุนทรียศาสตร์ด้านความหมาย
จากเรื่อง บทละครเรื่องเงาะป่า ( รสของวรรณคดี )







๏ เมื่อนั้น นวลนางลำหับพิศมัย

ครั้นรุ่งรางสางแสงอโณทัย ทรามวัยแต่งตัวไม่มัวมอม

สรวมมะกล่ำกำไลสายสร้อย ตุ้มหูพวงห้อยดอกไม้หอม

หวีไม้ไผ่บรรจงเปนวงค้อม ล้วนลายย้อมเหน็บประดับรับมวย




เสาวรจนี ( บทชมโฉม ) เป็นการเล่าชมความงามของตัวละครในเรื่อง อาจเป็นตัว

ละครที่เป็นมนุษย์ อมนุษย์ หรือสัตว์

จากบทประพันธ์นี้ ใช่เสาวรจนีเนื่องจากมีการชมโฉมนางลำหับ

อ้างอิง http://www.sookjai.com/index.php?
topic=225371.0

๑๓

๏ นางตกใจร้องกรีดหวีดผวา หมายว่าชีวาม้วยอาสัญ

ล้มลงยังพื้นแผ่นดินพลัน ไม้ไผ่ผันผินร้องก้องพงไพร

ซมพลาวิ่งถลาเข้ามาถึง เอามือดึงงูกระชากลากออกได้

คว่างลงแล้วทุบด้วยท่อนไม้ ป่นไปกับที่มิได้นาน

เหลียวเห็นลำหับหลับตานิ่ง นึกว่าตายจริงแสนสงสาร

เข้าช้อนนางวางตักตลีตลาน สรวมกอดเยาวมาลย์เข้าโศกา

อัพภูตรส ( รสแห่งความประหลาดใจ ) น่าพิศวง สงสัย สาเหตุที่เกิดความ

รู้สึกเช่นนั้นก็เพราะได้เห็นสิ่งที่แปลกประหลาด เมื่อเห็นแล้วก็เกิดอาการต่างๆ

เช่น ข่นลุก เหงื่อตก พูดเสียงสั่น ร้องอุทาน เป็นต้น

จากบทประพันธ์นี้ใช่อัพภูตรสเนื่องจากนางลำหับมีความรู้สึกตกใจงูร้องกรีด
จนสลบล้มลงพื้น

อ้างอิง หนังสือเรียน

๏ อาบน้ำชำระสระสาง ล้างลอองธุลีที่ติดต้อง

แล้วนุ่งเลาะเตี๊ยะใยยอง สดแดงแสงส่องเพียงบาดตา

ไว้ไกพ๊อกกอเลาะดูเหมาะเหมง เชิงนักเลงกลีบตกป้องปกขา

มาไลยฮาปองยาวราวสักวา กระหวัดชายซ้ายขวาเวี่ยวง

คาดมันนึลายนาบอาบสี เปนนาคีกระหนกวิหคหงษ์

จับบอเลาเหลืองอร่ามงามบรรจง อาจองยุรยาตรนาดกราย

อุปลักษณ์ คือ การเปรียบเทียบว่าสิ่งหนึ่งเหมือนกับอีกสิ่งหนึ่ง โดย

การนำของสองสิ่งที่ต่างจำพวกกันแต่มีลักษณะเด่นเหมือนกันมาเปรียบเทียบกัน

และใช้คำที่แสดงความเปรียบว่า เป็น,คือ หรืออาจละคำว่า เป็น,คือ ก็ได้ แต่เป็นที่

เข้าใจกันว่าเป็นการเปรียบเทียบ

๑๔

จากบทประพันธ์นี้ ใช่อุปลักษ์เนื่องจากมีการเปรียบเทียบในบทประพันธ์ คือ
เป็นนาคีกระหนกวิหกหงษ์ เป็นการเปรียบเทียบเงาะกับสิ่งอื่น

อ้างอิง
https://sites.google.com/site/sjpjpm2656/

๏ แม่พูดเพราะเอย

น้ำเสียงช่างเสนาะ เหมือนหนึ่งใจพี่จะขาด

ฟังเจ้าร้องลำนำ ยิ่งซ้ำพิศวาศ

พี่ไม่วายหมายมาท รักแม่เสียงเพราะเอย

อติพจน์ (บางตำราก็ว่า อธิพจน์) เป็นโวหารภาพพจน์อย่างหนึ่งที่มี

ลักษณะในการกล่าวเกินจริงเพื่อสร้างอารมณ์และความรู้สึกที่รุนแรงเกินจริง

มักพบบ่อยในงานวรรณกรรมและงานศิลป์หลากหลายรูปแบบ ทว่าผู้เขียนไม่ได้

จงใจที่จะหลอกผู้อ่านและผู้อ่านควรจะเข้าใจว่าผู้เขียนกำลังใช้ลักษณะภาพพจน์นี้

อยู่

จากบทประพันธ์นี้ ใช่อติพจน์เนื่องจากมีการพูดเกินความจริง คือ น้ำ

เสียงช่างเสนาะ เหมือนหนึ่งใจพี่จะขาด

อ้างอิง https://th.wikipedia.org

๑๕

นิราศ
ต่างถิ่นกลิ่นภูเก็ต

ออกผจญเจอผู้คนเป็ โอ้แม่จ๋าลูกยาต้องจำจาก
พบประสบสาวกลุ่มหนึ่ง อีกหลายหลากสิ่งงามตาพาชอบใจ ได้มา
หญิงทั้งห้ามีที่น่าสนใจ เป็นต้องทึ่งความน่ารักแลสดใส
เริ่มจากฉันสาวนราพาสนุก เริ่มจากใครคนแรกมาฟังกัน
มีนามว่า ซาซา เขารู้กัน ไร้เรื่องทุกข์หรรษาน่าสุขสันต์
เดินทางมาด้วยรถไฟขบวนหนึ่ง ตัวเธอนั้นพูดภาษามลายู
แสนลำบากเมื่อยล้าใครจะรู้ เสียงอื้ออึงดังสนั่นลั่นในหู
ตระกาลตาสวยสะดุดเมืองแห่งนี้ จนเช้าตรู่พบเมืองหลวงแห่งภาคใต้
ถึงยามบ่ายได้เวลาเดินทางไป ชิมของดีลิ้มรสเมืองหาดใหญ่
เริ่มเบื่อหน่ายหลับใหลไปสองยาม อีกยาวไกลกว่าจะถึงยังปลายทาง
มองออกไปเจอทะเลผ่านหน้าต่าง แล้วได้ข้ามสะพานรักถิ่นถลาง
ลงจากรถต่อด้วยวินถึงที่พัก แสนกว้างขวางถึงแล้วหนาเกาะแสงสี
หลากสไตล์หลายภาษาต่างถิ่นที่ พบเพื่อนใหม่น่ารักพาสุขี
ถัดมานั้นหญิงสาวแสนอบอุ่น ล้วนแล้วมีเป้าหมายสิ่งเดียวกัน
จากลันตาหมู่เกาะแสนผูกพัน หวานละมุนด้วยวาจาชวนให้ฝัน
ฉันคนนี้มีนามว่าศิริกัญญา ทุกคืนวันรอเวลาได้ร่ำเรียน
และยึดมั่นศึกษาด้วยพากเพียร
สวยโสภาช่ำชองเรื่องอ่านเขียน
คิดมุ่งหวังไม่เปลี่ยนใจมั่นคง

๑๖

ถึงเวลาออกเดินทางอย่างบากบั่น ตามทางฝันด้วยใจที่ประสงคเก็บ
กระเป๋าออกเดินทางยามเที่ยงตรง มากผู้คนมาส่งยังเรือแพ
ได้มาถึงเมืองสวยในหุบเขา พบปะเหล่าเด็กน้อยผู้เฒ่าแก่
ล้วนรู้รักปลูกฝังแหล่งหินแร่ ไม่มีแม้เปลี่ยนผันแต่ช้านาน
ใกล้ถึงถิ่นภูเก็ตเริ่มตื่นตา เห็นภูผามากมีที่พ้นผ่าน
เพียงพริบตามาถึงสายสะพาน คู่ตำนานเล่าขานมานานนม
ถึงที่หมายเดินทางเข้าที่พัก เจอมิตรหมายน่ารักแสนสุขสม
อันไมตรียิ่งใหญ่น่าชื่นชม พร้อมระดมกำลังช่วยเหลือกัน
อีกหนึ่งสาวจากถิ่นชนบท ทางเคี้ยวคดแสนยากลำบากบั่น
เธอมีจุดมุ่งหมายอันเดียวกัน รู้จักพลันมีนามว่าสิดาพร
เป็นหญิงสาวยิ้มสวยอีกคนหนึ่ง พร้อมคำนึงมารยาทและคำสอน
ร่างดูบางแช่มช้อยอรชร หน้าละอ่อนอาภางามตาจริง
เดินทางมาอ่าวลึกแสนคึกคัก ลาพ่อแม่ที่รักทุกสรรพสิ่ง
ต้องจำจากลาไกลด้วยใจนิ่ง หวังอย่างยิ่งจักสำเร็จทุกประการ
นั่งรถทัวร์สุดแสนความวุ่นวาย แต่สบายด้วยที่นั่งใช้โดยสาร
เอนเอียงเบาะอิงหลับอีกยาวนาน จวบจนถึงสะพานรักอันเลื่องลือ
ได้มาถึงยังภูเก็ตที่มุ่งหวัง สุดปวดหลังสิ่งของที่ต้องถือ
เจอสหายคนใหม่ที่รู้ชื่อ เธอเลื่องลือความเฮฮาน่าสนใจ
ชวนเพื่อนผองท่องไปทั่วไทยถิ่น เที่ยวแดนดินอัศจรรย์แห่งเมืองใต้
พาล่องเรืออันสุดกว้างทะเลใส ผจญภัยสุดหวาดเสียวล้วนความสุข
ศศิธรความหมายคือดวงจันทร์ ความใฝ่ฝันต้องเที่ยวยามเมื่อทุกข์
ได้ปลดปล่อยธรรมชาติอันแสนสุข ล้วนสนุกทั้งทะเลแลภูเขา

๑๗

รวมป่าตองหาดสุรินทร์หรือที่ไหน ชวนกันไปเที่ยวรอบเกาะพร้อมพาเม้าท์
จัดปาตี้เฮฮาเพื่อนคอยเฝ้า พร้อมหมู่เหล่าเพื่อนพ้องแสนสุขกาย
ธรรมชาติสร้างสรรค์ตระการใจ ช่างกว้างใหญ่เห็นก้อนเมฆเปรียบปุยฝ้าย
พาบำบัดจิตใจช่วยผ่อนคลาย ยามรุ่งสายอาทิตย์ตกสวยเรียบนิ่ง
ขึ้นภูเขามีถ้ำตามธรรมชาติ สูดอากาศริมชายฝั่ งของหยงหลิง
เป็นชายหาดมีทั้งสัตว์และทุกสิ่ง ได้พักพิงที่สุดของอันดามัน
อีกตัวฉันนามว่าณัฐติยาภรณ์ งามสะออนทุกสิ่งที่สร้างสรรค์
ชอบทำทานทำบุญช่วยเหลือพลัน ใครทุกข์ยากบากบั่นช่วยเร็วไว
ฉันเดินทางมาจากถิ่นกระบี่ แหล่งมากมีด้วยทะเลซัดคลื่นใส
ถึงเวลาออกจากบ้านอีกยาวไกล เดินทางไปถิ่นที่แสนสำคัญ
จำจากมายังเมืองเกาะภูเก็ต หวังสำเร็จการศึกษาดั่งเคยฝัน
จุดมุ่งหมายเหล่านี้ย่อมเหมือนกัน ทุกคืนวันตั้งใจให้เป็นจริง
ไม่คาดคิดได้ประสบพบเพื่อนพ้อง เหมือนพี่น้องเกื้อกูลกันทุกสิ่ง
พากันเที่ยวชมดูไม่หยุดนิ่ง งามตาจริงแห่งภูเก็ตย่านเมืองเก่า
เห็นถนนทอดยาวเข้าพานหิน เหล่าของกินมากเหลือทุกวันเสาร์
พากันวิ่งเล่นสเก็ตในหมู่เรา ไม่เงียบเหงายังมุ่งหน้าสู่กะหลิม
ถิ่นเขาว่าขึ้นชื่อเรื่องจิ้มจุ่ม นื้อแสนนุ่มละมุนชวนให้ลิ้ม
อีกหลายหลากอาหารช่างน่าชิม พากันอิ่มความสุขทุกข์หมดไป
ถึงเที่ยวเตร่ยังไม่ลืมเรื่องหน้าที่ สิ่งที่มีการเรียนรู้เอาใจใส่
อีกสังคมของชีวิตมหาลัย ชวนกันไปหาความรู้สู่การเรียน

นางสาวณัฐติยาภรณ์ สินภาษา