The words you are searching are inside this book. To get more targeted content, please make full-text search by clicking here.

inspiration from among us game

Discover the best professional documents and content resources in AnyFlip Document Base.
Search
Published by pattyrawinnipa2546, 2020-10-28 09:33:41

There is something else

inspiration from among us game

There is something else
ผมลมื ตาต่นื ขนึ้ มาในหอ้ งๆหนง่ึ ซง่ึ ไมค่ นุ้ เคย มนั เป็นหอ้ งกวา้ งๆ มีเกา้ อีเ้ ป็นแนวยาวซา้ ยขวา ตรงกลาง
หอ้ งมโี ต๊ะตวั หน่งึ ท่ีมีแล็บท็อปวางอยู่
“โอ๊ะ”
ผมลองกดป่มุ เปิดดู ปรากฏหนา้ จอท่ีมีตวั หนงั สอื ภาษาองั กฤษ เป็นคาศพั ทท์ ่ีเก่ียวกบั สี พอลองกดดเู ลน่ ๆ ก็
พบวา่ เสอื้ ผา้ ท่ีผมใสน่ นั้ เปล่ยี นเป็นสตี ามท่ีผมกดเลือกไป
“!!”
มีบางคนอยใู่ นหอ้ ง แตเ่ ขามาจากไหนกนั แลว้ มาเม่ือไหร?่ ทาไมผมไม่เห็นหรอื ไดย้ นิ อะไรเลย
คนกลมุ่ นนั้ เดนิ เขา้ มาท่ีแล็บท็อป กอ่ นจะเปล่ยี นสีเสอื้ ผา้ กนั อยา่ งเมามนั ส์ แอบเห็นพวกเขาใสห่ มวกแปลกๆกนั
ดว้ ย ทงั้ หมวกไขด่ าวเอย หมวกท่ีดเู หมือนเอาแกนกระดาษชาระมาตงั้ ไวบ้ นหวั เอย
5..4...3...2
เวลานบั ถอยหลงั ผมไมเ่ ขา้ ใจอะไรทงั้ นนั้ แต่สญั ชาตญาณบอกใหร้ ะวงั ตวั
1
พวกเราทกุ คนถกู ยา้ ยเขา้ มาในหอ้ งอีกหอ้ ง มีโตะ๊ ตวั ใหญ่อยตู่ รงกลาง กบั ป่มุ แปลกๆท่ีผมไม่คดิ จะแตะตอ้ ง ใน
มือของทกุ คนมีโทรศพั ท์ และแผนท่ี ผมไมล่ งั เลเลยท่ีจะกางมนั ออก มเี ครอ่ื งหมายสเี หลอื งๆอยตู่ ามจดุ ตา่ งๆใน
แผนท่ี และเครอ่ื งหมายสีแดง ซง่ึ เป็นสเี สอื้ ผา้ ท่ีผมเลอื กจะใสม่ า
พอผมเดนิ มนั ก็ขยบั ตาม..
ตอนนีท้ กุ คนแยกยา้ ยกนั ไปหมดแลว้ เหมือนมแี คผ่ มท่ียนื โงๆ่ งงๆตรงนีค้ นเดยี ว
เดาวา่ คงตอ้ งไปยงั จดุ ท่ีมีเครอ่ื งหมายสีเหลอื ง
ผมเดินไปตามทางท่ีแผนท่ีบอก พบหอ้ งตา่ งๆหลายหอ้ ง บางหอ้ งก็จะมคี นอยกู่ อ่ นบา้ ง พวกเขายืนเฉยๆอยกู่ บั ท่ี
บางคนยืนใกลก้ นั จนแทบจะสงิ
ไม่เขา้ ใจเลย ทาบา้ อะไรกนั อยู่ เอาจรงิ ๆก็คอื ท่ีน่ีท่ีไหน??
ผมสารวจหอ้ งตา่ งๆไปเรอ่ื ยๆ ยงั ไมก่ ลา้ กดอะไรม่วั ซ่วั บางคนท่ีผมเดินผา่ นก็วิ่งหนีผมราวกบั ผมจะไปฆ่าเขา
อยา่ งนนั้ แหละ
แตม่ ีอยคู่ นนงึ ท่ีผมเดินเฉียดไปใกลแ้ ลว้ เขาไมไ่ ดม้ ีทา่ ทีหลกี หนี
เสอื้ สีดา ‘ลคู สั ’ คือช่ือท่ีปักอยบู่ นอกขา้ งซา้ ยของเขา
อา่ ..คณุ ลคู สั ...
จะจาไว.้ .
.

.
เงียบ เงียบมากๆ ถามวา่ ทาไมถึงเงียบน่ะเหรอ เพราะตอนนีผ้ มอยใู่ นท่ีๆไมม่ ีคนเลยยงั ไงละ่ !! แถมไฟยงั ดบั อกี
ดว้ ย ไดย้ ินเสยี งคนตะโกนแวว่ ๆวา่ ‘ไปเปิดไฟ’
แลว้ เปิดท่ีไหนละ่ วะ!!!?
ถา้ รูก้ ็ไปเปิดตงั้ แตม่ นั ดบั แลว้ มยั้ ละ่
‘โนแอล’ ใชแ้ ผนท่ีในมอื พดั ตามดวงหนา้ ท่ีเรม่ิ จะขนึ้ เหง่ือเพราะความรอ้ น
เม่ือกีม๊ ีแอรไ์ มใ่ ชร่ ไึ ง ทาไมมนั รอ้ นได.้ .
ออ้ ไฟดบั
“!!”
“นาย”
โนแอลสะดงุ้ โหยงเม่ือถกู เรยี กในความมืด เขายกไฟฉายสอ่ งไปทางตน้ เสยี ง
ชายชดุ ดา
ลคู สั น่นั เอง..
“ทาไมไมไ่ ปเปิดไฟละ่ นายพง่ึ เดนิ ผา่ นหอ้ งไฟมานะ”
ตงั้ แตม่ าโผลใ่ นท่ีพลิ กึ ๆน่ี เขาก็รูส้ กึ โงไ่ ดไ้ มห่ ยดุ หยอ่ น โดยเฉพาะตอนนี้
ใหต้ ายเถอะ..
ลคู สั ยืนมองคนตวั เตยี้ กวา่ ท่ีเดินฟึดฟัดเขา้ ไปในหอ้ งไฟฟา้ ซกั พกั ไฟก็ตดิ ขนึ้ มาอีกครงั้
“ท่ีน่ีมนั คอื ท่ีไหนเหรอครบั ?”
“ท่ีๆนายไมค่ วรจะมา”
ลคู สั ตอบ กอ่ นท่ีจะมเี สยี งสญั ญาณเตือนดงั ขนึ้
โทรศพั ทใ์ นมอื สวา่ งวาบหลงั จากมนั ดบั เหมือนพงั มาตงั้ นานรว่ มช่วั โมง
Report
น่นั คอื ตวั หนงั สอื ท่ีแผห่ ราบนหนา้ จอ กอ่ นมนั จะสลบั ไปเป็นหอ้ งแชท
‘เจอศพท่ีหอ้ งรกั ษาความปลอดภยั ’
สเี ขียวพมิ พม์ า
‘ใครอยแู่ ถวนนั้ มยั้ ?’
สขี าวถาม
‘เห็นสฟี า้ เดนิ สวนออกไป’
สเี ขียวตอบ

‘ผมพง่ึ ออกมาจากอีกหอ้ ง ทาเควสพง่ึ เสรจ็ ’
สฟี า้ แกต้ า่ งใหต้ วั เอง
‘เฮย้ สีแดงแปลกๆนะ เราเห็นเคา้ เดนิ ไปท่วั เลย แตไ่ มท่ าเควสซกั นิด’
สีชมพพู ิมพม์ า
ผมเรม่ิ จะเขา้ ใจนดิ ๆ ก็คอื ตอนนีท้ กุ คนกาลงั พยายามหาคนฆา่ เหรอ?
แตไ่ ม่ใช่ผมซกั หนอ่ ยน่ี!!
‘สีแดงอยกู่ บั ผมครบั ’
สีดาพมิ พล์ งไปหลงั จากเงียบอา่ นมานาน
‘เราอยไู่ กลจากท่ีเกิดเหตคุ นละฟาก’
ขนึ้ อา่ นทกุ คน..
หนา้ จอมีผลโหวตโหลดขนึ้ มา มนั ขนึ้ วา่ มคี นกดโหวตผม2คน ลคู สั โหวตสฟี ้า อีก7คนท่ีเหลือกดไมโ่ หวต
“น่ีนายไมไ่ ดท้ าเควสเลยเหรอ?”
“เควส? เควสอะไร??”
“น่ีนายมาท่ีน่ีครงั้ แรกเหรอ??”
“ครบั ”
ลคู สั มีท่าทีปวดหวั ทาทา่ เหมือนกบั กาลงั คยุ กบั คนท่ีโง่กวา่ ตวั เองมากๆ
ซง่ึ มนั ก็ไม่ไดไ้ มจ่ รงิ หรอก..
“ฟังใหด้ ีๆนะ ฉนั จะไมพ่ ดู ซา้ ”
.
.
สรุปก็คือ ทกุ คนจะถกู แบง่ ออกเป็นสองฝ่าย คือฆาตกร กบั คนธรรมดา ฆาตกรจะมี2คน คนท่ีไมใ่ ชฆ่ าตกร
จะตอ้ งทาเควสตามท่ีในแผนท่ีบอก แตฆ่ าตกรจะไม่สามารถทาเควสได้
เม่ือฆาตกรฆ่าคน และมคี นไปพบศพ คนๆนนั้ จะกด‘Report’ เพ่อื เจรจาหาตวั คนเป็นฆาตกร
เกมนีจ้ ะจบลงเม่ือฆาตกรฆา่ คนจนจานวนคนเหลือเท่ากบั ฆาตกร(2คน) หรอื เม่ือคนธรรมดาทกุ คนทาเควส
เสรจ็
ออ้ คนธรรมดาท่ีตายแลว้ ก็ยงั ทาเควสตอ่ ไดด้ ว้ ยละ่ เห็นลคู สั บอกวา่ เป็นผี แอบน่ากลวั แฮะ..
“เขา้ ใจแลว้ นะ? ถา้ เขา้ ใจแลว้ ก็ไปทาเควสดว้ ยกนั เถอะ”
“อา้ ว คณุ ไมก่ ลวั ผมเหรอ?”
“ฆาตกรท่ีไหนจะเซอะซะขนาดนี”้

ลคู สั พดู ดว้ ยนา้ เสยี งลอ้ เลยี นก่อนจะเดนิ นาไป ทิง้ ใหเ้ ขาเบะปากอยา่ งหม่นั ไส้
ทงั้ สองคนทาเควสดว้ ยกนั ในตอนนีย้ งั ไมม่ ีใครReportเลย เดาวา่ ฆาตกรคงกาลงั ระวงั ตวั หรอื ไม่ก็อาจจะกาลงั
ปอดแหก
แตไ่ มว่ า่ จะแบบไหนมนั ก็ดที งั้ นนั้ เพราะเควสแตล่ ะอยา่ งนนั้ ใชเ้ วลาคอ่ นขา้ งมากพอสมควร น่ีถา้ หากเขาไม่
มีลคู สั คอยเฝา้ ตอนทาเควสละ่ ก็ อาจจะโดนฆา่ ไปแลว้ ก็ได้
“น่ี ลคู สั มีเควสไหนไม่เหมือนผมรเึ ปลา่ ?”
คนถกู ถามมองแผนท่ีน่งิ ๆซกั พกั ก่อนจะตอบวา่ เควสนนั้ อยหู่ อ้ งไหน
เอาจรงิ ๆเควสของตวั เองก็ยงั ไมเ่ สรจ็ หรอก แตโ่ นแอลไม่อยากเหน็ แก่ตวั แลว้ ใหเ้ ขาคอยเฝา้ อยฝู่ ่ายเดียว
.
.
ลคู สั ทาเควสอยพู่ กั ใหญ่แลว้ ซง่ึ น่นั ก็เป็นเรอ่ื งธรรมดา ตอนทาเควสเราจะไมส่ ามารถมองเหน็ เควสท่ีคนอ่นื ทา
ได้ เห็นแคเ่ ขายืนจอ้ งกาแพงหรอื จอ้ งอะไรซกั อยา่ งเพยี งแคน่ นั้
เพ่อื ไมใ่ หฆ้ าตกรตกท่ีน่งั ลาบากเกินไป...
สงสยั จงั วา่ ท่ีน่ีมนั คือท่ีไหน
เขามองไมเ่ ห็นขา้ งนอกเลย หนา้ ตา่ งก็ไม่ไดม้ ีววิ อะไรท่ีบง่ บอกไดว้ า่ น่ีคอื ท่ีไหน มนั ดคู ลา้ ยกบั เอาวอลเปเปอร์
ถกู ๆมาแปะไวท้ ่ีบานหนา้ ตา่ งดว้ ยซา้
โนแอลไม่คิดวา่ ตวั เองกาลงั ฝันอยู่ เพราะกอ่ นหนา้ นีต้ อนทาเควสเขาก็โดนไฟชอ็ ตไป แถมยงั เดนิ สะดดุ ลม้ ไป
ทีนงึ แตก่ ็ไม่เหน็ จะต่นื
หยิกตวั เองจนเนือ้ เขียวก็ไมต่ ่นื ..
อา..ก่อนจะมาท่ีน่ีเขาทาอะไรนะ? ไมไ่ ดน้ อนหรอกเหรอ?
แลว้ วนั นีก้ ่อนจะนอน ทาอะไรมานะ ทาไมถงึ เจอเรอ่ื งแปลกๆ
ตอนนีโ้ นแอลไม่เหลอื อะไรในหวั เลย ราวกบั วา่ โดนลา้ งสมองทงั้ ๆท่ีก็ไมใ่ ช่
เขาแคเ่ ป็นคนขีล้ มื ..
‘Emergency Meeting’
หนา้ จอโทรศพั ทส์ วา่ งวาบพรอ้ มกบั ขนึ้ ประโยคนี้ ผมหนั ไปสะกิดลคู สั เพ่อื ใหเ้ ขาหยดุ ทาเควสกอ่ น
การประชมุ ฉกุ เฉินนีจ้ ะเกิดขนึ้ เม่ือไมไ่ ดม้ ีศพ แตม่ ีบางคนเห็นสง่ิ ผิดปกติ
‘ผมเหน็ บางคนลงท่อเม่ือกี๊ อาจจะสีชมพนู ะ ไม่แน่ใจ’
สฟี า้ บอก
มีแคฆ่ าตกรเทา่ นนั้ ท่ีสามารถเคล่อื นไหวผา่ นทางทอ่ อากาศได.้ .

‘ไม่ใช่นะ!!’
สชี มพแู ยง้
‘ผมบอกวา่ ไมแ่ น่ใจไง อยา่ พง่ึ รอ้ นตวั ส’ิ
สฟี า้ ตอบเหมอื นพยายามป่ัน
เป็นใครจะไมร่ อ้ น อยดู่ ๆี มาบอกแบบนี้
แตม่ นั ก็มีความเป็นไปไดอ้ ยนู่ ะ...
‘เม่ือกีเ๊ ห็นในกลอ้ งวงจรปิดวา่ สชี มพเู ดนิ ผา่ นกรนี เฮาส’์
สีขาวพมิ พเ์ ขา้ มาเหมือนกลวั ไมม่ ีอะไรจะพดู
‘แตเ่ ม่ือกีเ๊ ขาเดินผา่ นหนา้ หอ้ งท่ีผมทาเควสนะ คนละฟากเลยแหละ’
ลคู สั พมิ พเ์ ขา้ ไปบา้ ง ผมหนั มองหนา้ เขาพรอ้ มเลกิ ควิ้ สงสยั
“ตอนหยบิ โทรศพั ท์ ผมเห็นแวบ้ ๆน่ะ ไมแ่ นใ่ จวา่ ใชม่ ยั้ เพราะมนั มดื ”
แตก่ ็พิมพล์ งไปแลว้ ...
ถงึ เวลาโหวต..
คนโหวตสชี มพกู นั เกินครง่ึ
.
สีชมพไู มใ่ ช!่ !!
แบบนีก้ ็แปลวา่ ..
สีฟา้ คือคนท่ีเรม่ิ ป่ัน..
คอื ฆาตกร!!
“ตอ้ งระวงั สีฟา้ ไวแ้ ลว้ ส.ิ .”
ลคู สั พมึ พาพรอ้ มกบั เสยผมท่ีชืน้ เหง่ือของตวั เอง ดเู หมือนไฟจะดบั อีกแลว้ ...
“ไปเปิดไฟกนั มยั้ ?”
“ฆาตกรเป็นคนตดั ไฟ เขาอาจดกั อยู่ อยา่ ไปเส่ยี งเลย”
ลคู สั หา้ ม ก่อนจะดแู ผนท่ี
“ไปอีกฝ่ังกนั เควสผมอยทู่ ่ีน่นั ”
.
แบบนี.้ .คนท่ีไปเปิดไฟก็ตอ้ งตายนะ่ ส.ิ ..
ลคู สั เองก็..แอบใจรา้ ยเหมือนกนั นะ
แตถ่ งึ ยงั ไง ก็ดเู ป็นคนท่ีนา่ จะไวใ้ จไดม้ ากท่ีสดุ แลว้ ในตอนนี.้ ..

“โนแอล ออกไปเอาของใหแ้ มห่ น่อยลกู ”
เสยี งปลกุ ในยามเชา้ ของวนั อาทิตยท์ าใหเ้ ขาท่ีกาลงั นอนหลบั สบายตอ้ งขมวดควิ้ อยา่ งนกึ หงดุ หงิดในใจ
“ของอะไรครบั !!”
“สรอ้ ยคอท่ีเอาไปซอ่ มไง”
คาตอบเรยี บๆของผเู้ ป็นแมท่ าใหโ้ นแอลสางผมท่ียงุ่ เหยงิ ของตวั เองอยา่ งลวกๆ กอ่ นจะเดนิ เขา้ หอ้ งนา้ ไปเพ่ือ
อาบนา้ ชาระรา่ งกายใหส้ ะอาด
.
“รา้ นนีล้ ะ่ มงั้ ?”
เขาพมึ พากบั ตวั เองในขณะท่ีเปิดมือถือเพ่อื ดทู ่ีอยขู่ องรา้ นท่ีแมบ่ อก ขายาวกา้ วเขา้ ไปในรา้ นก่อนจะกวาด
สายตาไปรอบๆ พลางบอกเจา้ ของรา้ นถงึ เหตผุ ลท่ีตนมาท่ีน่ี
เจา้ ของรา้ นเดนิ หลบไปเพ่อื ไปหยบิ เจา้ สรอ้ ยท่ีทาใหเ้ ขาตอ้ งต่นื เชา้ ขนาดนีม้ าให้ โนแอลมองนนู่ มองน่ีไปท่วั รา้ น
ก่อนจะสะดดุ กบั แหวนวงหนง่ึ
แหวนสีดาท่ีดเู หมอื นทาจากวสั ดบุ างอยา่ งท่ีมนั วาว มนั ดเู หมอื นแหวนธรรมดาๆท่ีทาจากวสั ดแุ ปลกๆก็เท่านนั้
แตเ่ จา้ ของรา้ นกลบั ใสม่ นั ไวใ้ นตกู้ ระจกแยกกบั ของชนิ้ อ่นื ๆ
แปลก..
“สวยใชม่ ยั้ ละ่ อยากซอื้ มยั้ จะลดราคาให”้
เขาสา่ ยหนา้ ปฏิเสธ ถงึ แมจ้ ะละสายตาจากแหวนวงนนั้ ไมไ่ ดก้ ็ตามที
“นา่ ซอื้ เถอะนะ”
อะไรกนั ไอล้ งุ คนนี้ บอกวา่ ไมเ่ อาก็ไม่เอาสิ โนแอลสา่ ยหนา้ อีกครงั้ ดว้ ยความราคาญ
“เอา้ งนั้ ใหฟ้ รกี ็ได้ เอาไปเถอะ แหวนน่ีน่ะ”
สดุ ทา้ ยลงุ เจา้ ของรา้ นก็หยิบมนั ออกมาจากตกู้ ระตกและใสก่ ลอ่ งแหวนใหอ้ ยา่ งดี ก่อนจะย่นื (ยดั )มนั ใสม่ ือมา
ใหเ้ ขา โนแอลท่ีงงๆแตก่ ็ไม่เห็นวา่ จะเสยี หายยงั ไง ก็เลยรบั ไว้
ก็ฟรนี ่ี..ช่างมนั เถอะ
.
ทาไมจะตอ้ งคะยนั้ คะยอขนาดนนั้ ดว้ ยนะ ไมเ่ ขา้ ใจเลย..
โนแอลยงั คงคดิ ไม่ตกระหวา่ งทางเดนิ กลบั บา้ น ตอนนีเ้ ขาแทบไมส่ นใจอะไร สนใจแคเ่ รอ่ื งแหวนสีดาท่ีตอนนีถ้ กู
สวมบนนวิ้ ของเขาแลว้
หรอื มนั จะเป็นแหวนตอ้ งคาสาปอะไรแบบนนั้ บา้ นา่ .. ไรส้ าระเกินไปแลว้ นะโนแอล
รบี กลบั บา้ นดกี วา่ หวิ จะแยแ่ ลว้ ..

“โนแอล..น่ี โนแอล”
“…”
“เหมอ่ อะไรอยนู่ ะ่ ?”
ลคู สั ท่ีกลบั มาจากทาเควสอีกหอ้ งเอย่ ถามคนท่ียืนมองกาแพงน่งิ ๆแบบนนั้ อยหู่ ลายนาทีแลว้
หรอื จะกลวั จนสติหลดุ ?
“คดิ อะไรเรอ่ื ยเป่ือยน่ะ เควสเสรจ็ แลว้ เหรอ?”
“อืม”
Report
‘เจอศพท่ีไหน?’
สีฟา้ ถาม
ใหต้ ายเถอะ..2ศพเลยเหรอ?
‘หอ้ งสแกน อยา่ มาทาเป็นถามเลย นายแหละฆาตกร’
สเี ขียวเขม้ ตอบพรอ้ มกดโหวตแบบไม่รออะไรอีก
ซง่ึ ทกุ คนก็ทาแบบนนั้ เช่นกนั
‘จะบอกอะไรใหน้ ะ ฉนั น่ะ ยงั ไมท่ นั ไดฆ้ า่ เลยซกั คน’
สฟี า้ พมิ พเ์ ขา้ มา ก่อนท่ีจะโดนโหวตออก
.
หมายความวา่ ฆาตกรอีกคนฆา่ คนเดยี ว2ศพเหรอ..
นา่ กลวั ชะมดั
“ออกไปแลว้ คนนงึ แยกยา้ ยกนั ทาเควสเถอะ”
“หะ้ ทาไมละ่ ?”
“ถา้ ไปทาดว้ ยกนั มนั จะเสียเวลานะ”
ก็จรงิ ..แตก่ ็น่ากลวั อยดู่ ถี า้ จะไปคนเดยี ว..
.
.
สดุ ทา้ ยก็ตอ้ งไปคนเดียวอยา่ งเล่ยี งไม่ได.้ .
น่ากลวั ชะมดั ..
“เอ๊ะ..”
โนแอลพมึ พากบั ตวั เองเบาๆ เม่ือมองเงาสะทอ้ นบนพืน้ แลว้ เห็นเงาใครบางคนกาลงั ตามมา

เสอื้ สีนา้ ตาล..
ขาสองขา้ งกา้ วเรว็ ขนึ้ ตามสญั ชาตญิ าณ เขาลองเลยี้ วดวู า่ อีกคนจะเลยี้ วตามหรอื เปลา่
ตาม!!?
น่ากลวั นา่ กลวั มาก ใหต้ ายเถอะ น่ีเขากาลงั จะตายรเึ ปลา่
จากการเดนิ เรว็ เรม่ิ เปล่ียนเป็นวง่ิ โนแอลวงิ่ สดุ แรง คนดา้ นหลงั นนั้ ว่งิ ตาม
แคน่ ีก้ ็นา่ จะชดั แลว้ คงขาดแคถ่ ือมีดว่งิ ไลล่ ะ่ มงั้ ถงึ จะบอกไดอ้ ยา่ งชดั เจนกวา่ ตอนนีว้ า่ เขาเป็นฆาตกร
.
Emergency Meeting
มีศพเพ่มิ อีก1ศพ
‘สนี า้ ตาลว่งิ ไลผ่ ม’
โนแอลพมิ พล์ งไปอยา่ งรอ้ นรน
‘ก็นายน่าสงสยั ฉนั เลยเดนิ ตามไง’
สีนา้ ตาลตอบ
‘ผมก็เหน็ เขาวิ่งไลส่ ีแดงเหมือนกนั ’
ลคู สั พิมพเ์ ขา้ มาพรอ้ มกดโหวตอยา่ งเรว็ ตามดว้ ยโนแอลท่ีสดุ แสนจะม่นั ใจ ประกอบกบั ยงั กลวั กบั เหตกุ ารณ์
เม่ือครูไ่ ม่หาย
‘เฮย้ เด๋ยี ว ไมใ่ ช่ฉนั นะ!!’
ทกุ คนโหวตสนี า้ ตาล มีแคเ่ จา้ ตวั เท่านนั้ ท่ีกดไมโ่ หวต
.
นา้ ตาลไมไ่ ดเ้ ป็น..
แลว้ ใครใชใ้ หว้ ง่ิ ไลค่ นอ่ืนแบบนนั้ ละ่ ไอบ้ า้ น่ี!!!!
แยล่ ะ่ …แบบนีใ้ ครเป็นละ่
ไม่ใช่ลคู สั แนๆ่ เพราะพวกเขาอยดู่ ว้ ยกนั ตงั้ นาน ถา้ ลคู สั เป็น เขาคงตายไปนานแลว้
.
.
เหลือคนตายไดอ้ ีกแคค่ นเดียว ฆาตกรจะชนะ..
ไมน่ า่ เลยโนแอล..ไมน่ า่ เลยจรงิ ๆ
“น่ี”
“!!”

“เดินตามหาคนอ่นื กนั เกาะกลมุ่ กนั ไวน้ ่าจะดที ่ีสดุ ”
เป็นลคู สั ท่ีเขา้ มาสะกิด คนตวั เลก็ กว่าหนั มองคนมาใหมด่ ว้ ยสายตาลก่ ๆเหมือนคนพง่ึ จะทาความผิด
“ไม่ตอ้ งรูส้ กึ ผดิ นกั หรอก หมอน่นั ผดิ เองท่ีทาตวั นา่ สงสยั ”
เขาบอกไวแ้ คน่ นั้ ก่อนจะเปิดไฟฉายเพราะไฟดบั อีกรอบแลว้
.
หลงั จากซอ่ มไฟเสรจ็ เราก็เดนิ หาคนท่ีเหลือจนท่วั แตก่ ็ไม่เจอใคร เดาวา่ คงทาเควส
หรอื ไม่ก็หาท่ีซอ่ น…
ตอนนีท้ กุ คนอาจคดิ วา่ เขาคอื ฆาตกรไปแลว้ ก็ได้ ก็เลน่ กดป่มุ โหวตนา้ ตาลออกขนาดนนั้
“โนแอล เควสตอ่ ไปอยไู่ หน”
“Medbayนะ่ ..”
“ไปกนั อาจจะมีคนอยทู่ ่ีน่นั ”
.
หลอดสเี ขียวซง่ึ เป็นหลอดแสดงปรมิ าณเควสบนหนา้ จอมือถือเกือบจะเต็มแลว้ หมายความวา่ ถา้ ทกุ คนทา
เควสเสรจ็ ก่อนฆาตกรฆา่ คนสดุ ทา้ ยได้ เกมบา้ ๆน่ีก็จะจบ
“เราใกลจ้ ะชนะแลว้ ”
โนแอลพดู พรอ้ มรอยยมิ้ แตค่ นท่ีเดนิ ขนาบขา้ งมากลบั ไมย่ มิ้ ตาม
“ผิดแลว้ โนแอล นายกาลงั จะแพ”้
“..หมายความวา่ ไง?”
ลคู สั หวั เราะหึ กอ่ นจะหยิบบางอยา่ งออกมาจากกระเป๋ ากางเกง
มีดเปื้อนเลือด…
“นาย..”
โนแอลไดแ้ ตอ่ า้ องึ้ ขาท่ีส่นั เทากา้ วถอยหลงั ชา้ ๆอยา่ งหวาดกลวั เพราะใบหนา้ ท่ีมกั จะมีรอยยมิ้ มมุ ปากบางๆ
ของลคู สั ตอนนีม้ นั กลบั น่งิ เฉยราวกบั ไรค้ วามรูส้ กึ
“ฉนั กะวา่ จะปลอ่ ยนายไปเพราะนายมาท่ีน่ีเป็นครงั้ แรก แตใ่ นเม่อื ไมม่ ีใครโผลห่ วั ออกมา ก็คงตอ้ งเป็นนายแลว้
แหละท่ีตอ้ งตาย”
เขาพดู พรอ้ มใชน้ ิว้ ชีป้ าดเลือดท่ีติดมีดมาเช็ดเสอื้ ตวั เอง
“…”
“มนั จะไมเ่ จ็บหรอก”
ฉึก!!!

เสียงมีดปักกบั บางอยา่ ง แตไ่ ม่ใชเ้ นือ้ หรอก
มนั คือมือถือ..
โนแอลใชจ้ งั หวะนนั้ จบั แขนทงั้ สองขา้ งของลคู สั ไวเ้ พ่ือกนั ไมใ่ หเ้ ขาแทงได้ แตเ่ หมือนจะคิดผิดเพราะแรงของทงั้ คู่
ตา่ งกนั ราวฟา้ กบั เหว
“ท่ีน่ีน่ะ คนธรรมดาขดั ขืนฆาตกรไมไ่ ดห้ รอก”
กรงิ๊ ..
ฉึก!!!!!
เสียงมดี ในรอบนีป้ ักเขา้ ท่ีอกของโนแอลเต็มแรง รา่ งของเขาคอ่ ยๆสลายไปชา้ ๆ
มนั ไมเ่ จ็บจรงิ ๆ..
ลคู สั โยนมดี ทงิ้ อยา่ งไรเ้ ย่ือใย ก่อนจะกม้ ลงหยบิ บางอยา่ งท่ีตกในระหวา่ งท่ีฉดุ กระชากกนั เม่ือครู่
แหวนสดี า..
“ขอบใจมากท่ีเอามนั กลบั มาคนื ใหฉ้ นั ”
.
.
พรบ่ึ !!!!
เสียงสะดงุ้ ต่ืนของชายหนมุ่ ทาใหแ้ มวท่ีนอนอยขู่ า้ งเตียงถงึ กบั สะดงุ้ มนั วง่ิ หลบไปท่ีมมุ หอ้ งอยา่ งระแวดระวงั
“..ฝันเหรอ”
เป็นฝันท่ีสมจรงิ เอามากๆ..
โนแอลลบู หนา้ ตวั เองสองสามที ก่อนจะลกุ ขนึ้ ยืนเพ่ือไปอาบนา้ แตพ่ อเขามองท่ีนวิ้ ก็พบวา่ ..
แหวนน่นั ..หายไปแลว้ ..


Click to View FlipBook Version