เมื่อน้ำ ทะเลลดลง แม่ปูก็นำ ขบวนลูกปูออกหากินตามชายหาด แม่ปูเห็นลูกๆเดิเฉไปมาวุ่นวาย ไม่เป็นระเบียบก็พูดขึ้นว่า
“ ลูกจ๋า…ทำ ไมเดินโย้เย้ไปมาอย่างนั้นล่ะ เดินให้ตรงทางซิจะได้หากินเร็วๆ เดี๋ยวน้ำ ทะเลขึ้นก็หนีไม่ทันหรอก ”
ลูกปูจึงพูดว่า “ ถ้าอย่างนั้น แม่ช่วยเดินตรงๆเป็นตัวอย่างให้พวกเราดูหน่อยซิจ๊ะ ” เมื่อแม่ปูเดินให้ลูก ปูดู แม่ปูเองก็เดินเฉไม่ตรงทางโย้เย้ไปมาตามธรรมชาติของปู แต่แม่ปูกลับไม่รู้สึกตัวเลย
เมื่อแม่ปูเดินให้ลูกปูดู แม่ปูเองก็เดินเฉไม่ตรงทางโย้เย้ ไปมาตามธรรมชาติของปู แต่แม่ปูกลับไม่รู้สึกตัวเลย
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า “ จงทำ ตนให้เป็นตัวอย่าง…ก่อนจะสอนให้ผู้อื่นทำ ตาม ” ซึ่งการทำ ตนให้เห็นเป็นตัวอย่างก่อน ย่อมให้ผลดีกว่าการสั่งสอนเพียงอย่างเดียว