มณฑลเสฉวน

Sìchuān

มณฑลเสฉวน

四川

ข้อมูลทั่วไป

มณฑลเสฉวน ตั้งอยู่ทางตะวันตกเฉียงใต้ของจีน
กินพื้นที่ส่วนใหญ่ของ แอ่งเสฉวน และพื้นที่ทางตะวันออกสุดของ
ที่ราบสูงทิเบต ตั้งอยู่ระหว่าง แม่น้ำจินชา ทางตะวันตก
ภูเขาต้าปา ทางเหนือ และ ที่ราบสูงยูนนาน–กุ้ยโจว ทางทิศใต้
มีพื้นที่ทั้งสิ้น 485,000 ตารางกิโลเมตร (พื้นที่ใหญ่เป็นอันดับ 5
ของจีน) คิดเป็นร้อยละ 5.1 ของพื้นที่ประเทศจีน

ลักษณะพื้นที่เป็นที่ราบสูงและภูเขาสูงทางตะวันตกของมณฑล
มีความสูงเฉลี่ย 4,000 เมตรเหนือระดับน้ำทะเล มีพื้นที่ติดกับ
มณฑลหูเป่ย มณฑลหูหนาน มณฑลกุ้ยโจว มณฑลยูนนาน เขต
ปกครองตนเองทิเบต มณฑลชิงไห่ มณฑลฉ่านซีและมณฑลกาน
ซู เสฉวนเป็นมณฑลที่ไม่มีทางออกทะเล(landlocked)มีนครเฉิงตู
เป็นเมืองหลวงของมณฑล มีประชากรในเสฉวนอยู่ที่ 81 ล้านคน

สภาพภูมิอากาศ

ลักษณะอากาศในพื้นที่ทางด้านตะวันออกเป็นแบบเขต
กึ่งร้อนชื้น ความชื้นและปริมาณ น้ำฝนสูง ในฤดูร้อนอากาศ
ร้อน อุณหภูมิเฉลี่ยประมาณ 29º เซลเซียส และในฤดูหนาว
อุณหภูมิประมาณ 3º – 6º เซลเซียส ในด้านตะวันตกของ
มณฑล ซึ่งเป็นที่สูงมีลักษณะอากาศเป็นแบบที่ราบสูง
ความชื้นและปริมาณน้ำฝนต่ำ อากาศเย็นในฤดูหนาว

ภาษาท้องถิ่น

ชาวจีนฮั่น ในเสฉวนพูด ภาษาจีนกลาง ด้วยสำเนียงท้องถิ่นที่เป็นเอกลักษณ์ ซึ่งเป็นรูป
เป็นร่างขึ้นในช่วงที่มีการขยายตัวของประชากรในพื้นที่ในสมัย ราชวงศ์หมิง ปัจจุบันกลุ่ม
ภาษาถิ่นนี้มีผู้พูดประมาณ 120 ล้านคน ซึ่งทำให้ภาษานี้เป็นภาษาที่มีคนพูดมากที่สุดเป็น
อันดับ 10 ของโลกหากนับแยกกัน

ไก่กังเปา อาหาร

ภาพอากาศที่ชื้นและอบอุ่นในพื้นที่ทำให้ อาหารเสฉวน
เป็นอาหารที่มีรสชาติเผ็ดมาช้านาน โดยเฉพาะรสชาติที่เป็น
เอกลักษณ์ของ พริกไทยเสฉวน ที่กลายเป็นวัตถุดิบหลักของ
อาหารจีนทั่วโลก

หมาผัวโต้วฟู

สถานที่ท่องเที่ยว(แนะนำ)

อุทยานแห่งชาติย่าติง (Yading Nature Reserve)
เป็นอุทยานที่ตั้งอยู่ทางทิศตะวันตกเฉียงใต้ของมณฑลเสฉวน
และตั้งอยู่บริเวณพรมแดนที่ติดกับมณฑลยูนนาน ย่าติงได้รับ
สมญานามว่าเป็น "ดินแดนบริสุทธิ์แห่งสุดท้ายบนดาวเคราะห์
สีน้ำเงินดวงนี้" และบริเวณนี้ยังมียอดเขาศักดิ์สิทธิ์ของชาว
ทิเบตอยู่ถึงสามแห่งได้แก่ Chenrezig, Jampayang และ
Chanadorje

หวงหลงเป็นอุทยานแห่งชาติที่ตั้งอยู่ทางภาคตะวันออก
เฉียงเหนือของมณฑลเสฉวน อุทยานแห่งนี้มีชื่อเสียงใน
เรื่องแอ่งน้ำใสที่มีจำนวนนับพันแอ่ง ซึ่งวนแต่เป็นสิ่งที่
ธรรมชาติสร้างขึ้นทั้งสิ้น ตัวแอ่งน้ำเหล่านี้ถ้ามองจากระยะ
ไกลแล้วจะดูเหมือนกับส้นหลังมังกร ชาวจีนจึงตั้งชื่ออุทยาน
แห่งนี้ว่าหวงหลงซึ่งแปลว่ามังกรเหลือง

วัดวูเฮา (Wuhou Temple) วัดที่เก่าแก่ที่สุดในเมืองเฉิงตู
สร้างขึ้นเพื่ออุทิศให้แก่จูกัดเหลียง (Zhuge Liang) หรือขงเบ้ง
บุคคลสำคัญในยุคสามก๊ก (ค.ศ. 220-280) ตั้งอยู่ชานเมืองทาง
ตอนใต้ของเมืองเฉิงตู มีพื้นที่ทั้งหมดประมาณ 37,000 ตาราง
กิโลเมตร ไม่มีหลักฐานที่แน่ชัดว่าสร้างขึ้นเมื่อใด แต่มีการ
บูรณะในปี ค.ศ. 1672

ถนนโบราณจินหลี่ (Jinli Street) ถนนโบราณแห่งนี้ตั้งอยู่ทาง
ทิศตะวันออกของวัดวูเฮา ถูกบันทึกไว้ตั้งแต่ช่วงต้นราชวงศ์ฉิน (ปี
ค.ศ. 221-206 ก่อนคริสตกาล) มีชื่อเสียงมากในเรื่องของการซื้อ-
ขายผ้าเนื้อดี เป็นย่านการค้าที่รุ่งเรืองมากในช่วงอาณาจักร Shu (ปี
ค.ศ. 221-263) และเพื่อเรียกคืนสู่ความรุ่งเรืองของถนนแห่งนี้อีก
ครั้ง จึงได้รับการบูรณะและเปิดให้ประชาชนทั่วไปได้เข้าไปเที่ยวชม
เมื่อปี ค.ศ. 2004 และนับตั้งแต่นั้นมาถนนแห่งนี้ก็คลาคล่ำไปด้วย
นักท่องเที่ยวทั้งชาวจีนและชาวต่างชาติ

สมาชิก

นางสาวอัญญารัตน์ สัญจรดี ชั้น ม.6/4 เลขที่ 4
นางสาวกัญญารัตน์ บุตรเทศน์ ชั้น ม.6/4 เลขที่ 11

นางสาวชลธิชา กัลยาบุตร ชั้น ม.6/4 เลขที่ 12
นางสาวเสาวลักษณ์ เป็นเรียบร้อย ชั้น ม.6/4 เลขที่ 13

นางสาววรวลัญช์ แปลกจิตร ชั้น ม.6/5 เลขที่ 33