501รพีภัทร

สารคดที อ งเที่ยว
ชาย 5 กบั ผามออีแดง

การผจญภยั ของ 5 ชายฉกรรจ

เสนอ
คุณครูกัญนณัฏฐ อคั รชาติ

คำนำ

สารคดี เร่อื ง ชาย 5 กับผามออีแดง เลมนี้ เปน สารคดีฝกหัดของนักเรียนชน้ั มธั ยมศึกษาปที่ ๕ โรงเรียน
กำแพง อำเภออุทมุ พรพิสัย จงั หวดั ศรีสะเกษ ซ่ึงเปนสวนหน่งึ ของรายวิชาภาษาไทยพน้ื ฐาน (ท๓๒๑๐๒) มี
จุดมุง หมายเพ่ือใหนกั เรยี นไดศกึ ษาสถานท่ที องเทีย่ วเชิงวฒั นธรรมในจังหวัดของตนเองและสง เสริมการ
ทอ งเทย่ี วของจังหวัด โดยเนือ้ หาสว นใหญน ั้นไดเขยี นมาจากประสบการณจ ริงของคณะผูจดั ทำ ประกอบกับ
ขอมูลเพ่ิมเติมท่ีไดจากการศึกษาคนควา

ในสารคดเี ลม น้ที านจะไดทราบเกย่ี วกับ รปู ภาพบรรยากาศ ตำนานความเปน มา และลักษณะที่ต้งั ของ
ผามออีแดง

สารคดีเลม นีจ้ ะสำเร็จไมไ ดห ากปราศจากคำชแี้ นะจากคณุ ครกู ญั จนณ ฏั ฐ อคั รชาติ ต้งั แตค ดิ ริเรม่ิ และ
ดำเนนิ การจนสารคดีเลม น้ีปรากฏสสู ายตาผอู านทุกทา น

คณะผจู ัดทำหวงั เปนอยา งย่งิ วาสารคดเี ร่ืองน้จี ะเกิดประโยชนแ กผทู ่ีสนใจศึกษาสถานทที่ องเทย่ี ว ผา
มออีแดง ไมมากก็นอย

คณะผูจัดทำ
กลุม การผจญภยั ของ ๕ ชายฉกรรจ

“คุณรจู กั ผามออีแดง ไหม สถานท่ีทอ งเที่ยวทเ่ี ปน สวนหน่งึ ของอทุ ยานแหง ชาติเขาพระวิหาร ตำบล
เสาธงชัย อำเภอกันทรลักษ จังหวดั ศรสี ะเกษ และยังเปนสถานทีห่ ลายคนมักมองขามในทวิ ทศั นความ
สวยงามและความสำคญั ของประวัติศาสตรที่มีภาพหินแกะสลักอายนุ ับพนั ปซอ นอยู” ทีผ่ ามออแี ดงน้ีมเี รื่อง
เลาตอกันมาวามีครผู หู ญิงคนหนึ่งชอื่ แดง น่ังรถอยูดานหนาคูก บั คนขับ จนมาถึงบรเิ วณหนา ผา รถเกิดเสียหลัก
ครูแดงตกใจเลยกระโดดลงรถ แตป รากฏวาโดนรถทับ ครแู ดงไมไดเ สยี ชวี ิตทันที ตอ งเจ็บปวดทนพิษบาดแผล
อยนู าน เมื่อครูแดงเสยี ชวี ติ ไปกม็ คี นพบครแู ดงมาหลอกหลอน บรเิ วณน้ีกเลยมชี ่ือเรยี กวา “ผามออี
แดง” ตง้ั แตน น้ั มา

บรรยากาศทว่ั ไปในระหวางเดนิ ทาง

การเดนิ ทางสูสถานที่ทองเทยี่ วเริม่ ตน ณ วนั ที่ 15 มกราคม พ.ศ.2565 นัดหมายรวมตัวกนั ตัง้ แต
2.00 น. แตกลับไดเ ดนิ ทางจริงในเวลา 02.40 น. สมาชิกมี 5 คน เดินทางโดยใชจ กั รยานยนต 3 คนั
อณุ หภมู ิกอนออกเดินทาง 16 องศาเซลเซียส “คำสง่ั หัวหนา (นายรพภี ัทร) ตองไหวรถกอ นออกเดิน”
เพื่อท่ีจะใหการเดินทางเปนไปอยา งราบรน่ื หลังจากไหวเสร็จก็เร่มิ ตนการเดนิ ทาง

รปู ภาพกอนออกเดินทาง ณ เวลา 2.37 น.
ชว งแรกของการเดินทางเปน ไปดวยดี เพราะมหี วั หนาท่เี คยมาแลวหลายครงั้ นำทาง การเดินทางในชวงนีไ้ มมี
อะไรมากเสน ทางเปน แนวตรง มีเลี้ยวบางเล็กนอย พอเดนิ ทางไดพักใหญ ๆ รตู วั อกี ทหี วั หนากห็ ายไปแลว ชาย
3 คน กบั รถ 2 คัน มองหนา กัน เลกิ่ ลัก่ พลางพดู ในใจวา “หัวหนา ผมหายไปไหน ?” ไมนานนักกม็ ีเสียงการ
แจงเตอื นในโทรศัพทของเพื่อนบอกวา “หัวหนา แวะ ปตท. อยูตาม GPS ไปกอนเลย” เนอื่ งจากรถของ
หวั หนา อยูทา ยสุด จงึ ไมไดสังเกตเลยแมแตน ิดเดยี ว คำส่ังของหัวหนาคือทส่ี ดุ ชาย 3 คนมองหนากนั สกั พกั
นายชนธีร หยบิ โทรศัพทข้นึ มาเปด ไปที่ Google Maps แลวบอก “ไปผามออแี ดง” จากเสน ทางหลักทเ่ี ปน
เสน ตรง กลับตอ งขับเขา ซอยทีไ่ มรูวา จะนำพาไปสูเสน ทางไหน การเชือ่ GPS ถอื วาเปนสิ่งท่ีไมอยากทำในการ
เดนิ ทางเลย ก็รู ๆ กนั อยู ในกรณแี บบนีค้ งมีแคมีวธิ ีเดยี ว GPS นำพาไปยังเสนทางทีเ่ ปน ชมุ ชน บางคร้งั ก็มีไฟ
ทางบางครั้งครัง้ ก็ไมมี ส่งิ ท่มี ีตลอดทางเลยกค็ ือสายตาของเจาถนิ่ ทีจ่ องมาทางเราอยูตลอดเวลา น้ันไมใ ชสง่ิ ที่
นา กลวั อะไรเลย หากแตวา เสนทางท่ี GPS นำพาไปขางหนา มนั เปน ส่ิงท่ีไมควรจะเจอในการเดินทางเลยแมแต
นดิ เดยี ว (งานศพ) มาเปน เตน็ ทงานเลย เหน็ ทัง้ รปู เหน็ ท้ังโลง โชคดที ี่ยังไมมีเคร่อื งเสยี งมาเปด เพลง เราก็ไดแค
ขับรถผา นไปแบบเงยี บ ๆ หลังจากนน้ั ขบั ไปไมนาน GPS ก็พามาสูเ สน ทางใหญที่เปนเสน ทางหลกั พอลอง
ขยาย GPS ดูเสนทางดี ๆ แลว….. “มนั พามาเสน ทางออมนห่ี วา” ถา ขบั ตรงมาเร่ือย ๆ สุดทายก็มาเจอ
เสน ทางหลกั อยูดี…… หมดคำจะพดู

รูปภาพ ระหวา งพักการเดินทาง ณ เวลา 04.18 น.
กวาจะรวมตวั กันไดก็เสียเวลาไปต้ัง 30 นาที คำแรกท่ีหวั หนา ถามเลยวา “หายไปไหนกันมา” เราทงั้ 3 คน ก็
ไดแ ตย้ิมแหง ๆ แลว ตอบไปวา “ตาม GPS” ถึงจะเจอเร่ืองทค่ี าดไมถึง แตเปา หมายหลกั ของเราคือ ผามออี
แดง เพราะฉะนัน้ เรอื่ งแคนกี้ ็ตอ งทงิ้ ไวกอน การเดินทางหลังจากนแ้ี ทบจะไมม ีอะไรเกิดขึ้นเลย เน่ืองจากคร้ังน้ี
หวั หนานำทางแทน GPS สวนมากเสน ทางเปนแนวตรงอยูแลว จงึ เดินทางไดอยางราบร่ืน ถึงแมจ ะตกหลมุ ไป
2 หลมุ กเ็ ถอะ แตทายที่สดุ ก็เดินทางมาสูเ ปาหมายไดเ ปนท่เี รียบรอย

รปู ภาพ ถงึ จุดหมายปลายทางนะเวลา 05.37 น.

บรรยากาศโดยรวมของผามออแี ดง

เน่ืองจากเราเดินทางถึงสถานท่ที องเทยี่ วนะเวลา 05.37 น. บรรยากาศโดยรวบยังคงอยใู นความมืด
ทอ งฟาทีเ่ ติมไปดว ยดาวและกลิ่นบะหมกี่ ่งึ สำเร็จรูปที่โชยมาแตไ กล กลืนน้ำลายไปหนึ่งที

พ้ืนที่โดยรอบ มลี ักษณะเปนหนาผาสงู ชนั กั้นเขตแดนประเทศไทยกบั ประเทศกมั พชู า จากน้ันเดินไปประมาณ
200 เมตร กจ็ ะพบกับจุดชมววิ ซึง่ มีหลายจดุ ใหไ ดแ วะชมวิวและถายภาพเปนระยะมองเหน็ ทัศนียภาพของ
แผนดนิ ประเทศกัมพชู าที่อยูต่ำลงไปอยางเปนมุมกวา ง โดยจดั เปนเสน ทางศึกษาธรรมชาตทิ อดยาวไปจนสุด
ปลายหนา ผามรี วั้ กั้นไว สามารถแวะชมววิ ไดตลอดทาง





ประวัติศาสตร ความเปน มาของผามออแี ดง

ตำนานไดกลาวไวว า เหตุการณนเี้ กิดข้ึนเมือ่ พ.ศ. 2504 ไดม คี ุณครสู าวจบมาใหมท า นหนึ่งชอ่ื สริ ิ
พูล ตนั ตเิ จริญ ชื่อเลน วา แดง เดินทางมาจากกรุงเทพฯ เพ่อื จะมาสอนหนังสือท่ีโรงเรยี นขุขันธร าษฎรบ ำรุง
อ.ขุขันธ จ.ศรสี ะเกษ ซง่ึ ครแู ดงเปนหลานสาวของอดตี ผอ.โรงพยาบาลศรสี ะเกษสมัยนั้น วนั หน่งึ ทางโรงเรียน
ของครแู ดงไดพ าคณะครูและนกั เรยี นมาทัศนศึกษาที่ปราสาทพระวหิ าร เม่อื รถของคณะเดนิ ทางมาถงึ บริเวณ
เนนิ ทางขนึ้ เขาพระวหิ าร ซึ่งสมยั ยังเปนเนินสูงชันประมาณ 45 องศา จงึ เรียกเนินตรงนวี้ า “เนิน45” ดวย
ความท่ีถนนสงู ชนั บวกกับรถมีผโู ดยสารจำนวนมาก ทำใหรถไมส ามารถวงิ่ ข้นึ เนิน 45 ได รถจึงเกิดเสยี หลกั
ถอยหลงั ลงจากเนนิ ขณะที่รถกำลงั เอยี งครูสาวจากกรุงเทพเพิ่งเคยเผชิญกับเหตุการณร ะทึกขวญั แบบนี้เปน
ครงั้ แรกในชีวติ จงึ ตกใจและกระโดดออกจากตวั รถ ทนั ใดนั้นรถโดยสารคนั ดงั กลาวก็เกิดพลกิ คว่ำมาทบั รา งครู
สาวเสียชีวิตคาท่ี สวนผูร ว มชะตากรรมคนอน่ื นนั้ ปลอดภยั กนั ทกุ คน หลังจากขาวการเสียชีวติ ของครแู ดงเงยี บ
ลง ขา ววิญญาณเฮ้ยี นของครูสาวผเู คราะหร า ยวาไดมาปรากฏกายใหเ จาหนาที่และชาวบานเหน็ อยบู อยคร้งั ก็
เปน ทโี่ จทยขานกันอยา งเน่ืองๆ จากปากตอปากไมน านขา ววิญญาณครสู าวท่ีอาลัยอาวรณราง ไมยอมไปผุดไป
เกดิ ของ ผคี รูแดง หรือที่ชาวบานเรยี ก ผีอแี ดง ก็ดังกระฉอนไปทั่ว เปน เหตใุ หเ จา หนา ทีอ่ ุทยานรวมกับ
ชาวบา นตอ งนิมนตพระสงฆมาทำพธิ กี รวดนำ้ ทำบญุ อุทศิ สวนกุศลใหผคี รูแดง และไดอัญเชิญดวงวญิ ญาณไปสิง
สถิตอยใู นแผน หินขนาดใหญและไดเ คลอ่ื นยา ยขน้ึ ไปต้งั ตระหงานไวทเี่ นินตดิ หนาผา ซ่ึง “เนนิ ” ภาษาอีสานจะ
เรียกวา “มอ” จึงเปนทม่ี าของการบนั ทึกเรอื่ งเศราไวเปน ตำนานผามออแี ดง จนถงึ ปจ จุบัน…

นอกจากน้ี บริเวณผามออีแดง มีภาพแกะสลกั นนู ต่ำเปน ภาพคน 3 คน ในเครื่องแตงกายแบบชาว
กัมพูชา สรา งขึ้นกอนปราสาทเขาพระวหิ าร ราวกลางศตวรรษที่ 11 อายปุ ระมาณ 1,500 ป มโี บราณวตั ถุ
(พระพุทธรปู นาคปรก) บริเวณจดุ สงู สดุ ของผามออีแดงสามารถมองเห็นทัศนยี ภาพของปราสาทเขาพระวิหาร
ไดอ ยางชดั เจน

ใกลกันน้นั ยงั เปน ทีต่ ง้ั ของ “เสาธงชาติไทย” ทีม่ ีประวตั นิ าสนใจคือ เมอ่ื ครัง้ เกิดขอพพิ าทไทย-กัมพชู า
กรณปี ราสาทเขาพระวิหาร ศาลโลกไดต ัดสนิ ใหอ ธิปไตยเหนือปราสาทเขาพระวหิ ารแกกัมพูชา เม่ือวนั ที่ 15
มิถนุ ายน พ.ศ.2505 จอมพลประภาส จารเุ สถียร รัฐมนตรีวา การมหาดไทยในสมัยนน้ั ไดอ ัญเชิญเสาธงชาติ
ไทยตน น้ี ซ่งึ เคยตง้ั ตระหงานอยบู นยอดเขาพระวหิ ารบริเวณผาเปย ตาดี มาต้ังไวโ ดยไมมีการลดธงลงจากยอด
เสาตงั้ แตว นั ที่ 15 กรกฎาคม พ.ศ.2505



จากนนั้ เดนิ ไปชมโบราณสถานสถปู ครู่ ูปทรงสเ่ี หลี่ยมลกู บาศก์ ส่วนบนกลมข้างในเป็นโพรง สาํ หรบั บรรจสุ ่งิ ของสร้างด้วย
หนิ ทรายแดง ซงึ่ เช่อื กนั ว่าเป็นสญั ลกั ษณ์ของความอดุ มสมบรู ณ์

รายละเอยี ดสตั วป ระเภทตา ง ๆ ทผี ามออีแดง

นอกจากนกที่บินไปบินมาและเสยี งจง้ิ หรดี ทด่ี ังไปท่ัวปา แลว แทบจะไมเจอสตั วอ ื่นเลยที่อยใู นผามออแี ดง
จนกระทัง่ เดินไปเจอกบั เจาสิ่งที่ไดเ ห็นต้ังแตต นการเดนิ ทาง มันคอื สุนัข นั้นเอง

สรุป

การเดินทางไปศึกษาคร้ังน้ี นอกจากจะไดบ รรยากาศในการเดนิ ทางและบรรยากาศในผามออแี ดงแลว ยัง
ไดค วามรู ความเปน มาภายในสถานท่ีอีกดว ย ถงึ แมจะเปน การเดนิ ทางทียาวไกล ใชเ วลานานและหนาวโคตร ๆ
แตท้ังหมดน้ันกถ็ ือวา เปนประสบการณชีวิตของแตละคนในกลมุ ท่ีสามารถผา นมาได ผูเขียนจะไมมีวันลมื ทกุ
ภาพ ทุกส่งิ ทีเ่ กดิ ขน้ึ กบั กลุมที่เรียกไดเ ต็มปากวา “เพื่อน” รวมถึงการเดินทางคร้ังนี้อยา งแนนอน

ภาพความประทบั ใจและความทรงจำ















สารคดีทองเที่ยว เรือ่ ง ชาย 5 กบั ผามออแี ดง

จัดทำโดย
1. นาย จกั รพนั ธ คำวเิ ศษ เลขท่ี 2
2. นาย ชนธร จนั ทะเสน เลขท่ี 4
3. นาย ปฏิพล ทตั สอย เลขที่ 8
4. นาย รพภี ทั ร เมืองจันทร เลขท่ี 9
5.นาย อดศิ ักดิ์ ศรยี งยศ เลขที่ 10

ช้นั มธั ยมศกึ ษาปที5่ /1

เสนอ
คุณครู กญั จนณัฎฐ อัครชาติ

โรงเรียนกำแพง อำเภออทุ ุมพรพสิ ัย จังหวัดศรีสะเกษ
สำนกั งานเขตพ้นื ที่การศึกษามธั ยมศึกษาศรสี ะเกษ ยโสธร