Tropical flower of Thailand

TROPICAL
FLOWERS

OF
THAILAND

ดอกไม้เขตร้อนของประเทศไทย

INTRODUCTION

This book is translated from the original English into
Thai. which is part of the course advanced translation.

Contents about tropical flowers of Thailand that tell the
origin of different countries with various species in
Thailand and their use. These flowers have been around
for more than ten decades.

By Jiraphanya Siriwong

TABLE OF
CONTENTS

01Globe Amaranth ดอกบานไม่รู้โรย
02Madagascar Periwinkle ดอกแพงพวย

03Adenium ดอกชวนชม
04Allamanda ดอกบานบุ รี

05Crown Flower ดอกรัก
06Trumpet Tree ชมพู พันธุ์ทิพย์
07Rangoon Creeper ดอกเล็ บมือนาง
08Canna ดอกพุ ทธรักษา
09Flame Tree ดอกนางนกยู ง
010Golden Shower Tree ดอกราชพฤษ์
011Champak ดอกจำปี
012Lotus ดอกบัวหลวง
013Jasmine ดอกมะลิ
014Ixora ดอกเข็ม
015Lantana ดอกผกากรอง

Globe Amaranth

ดอกบานไม่รู้โรย

Though native to more arid regions of the New
World, this small, shrubby annual-also popularly
called Batchelor's Buttons-is widely grown in most
of Southeast Asia thanks to its profusion of long-
lasting flowers. These are globular in shape and
actually consist of numerous individual flowers,
each enclosed by papery petals; the most common
color is magenta, but there are also white and pale
mauve varieties. Blooming occurs for around three
months during the rainy season, inspiring one of its
Indonesian names which translates as the "three-
month flower." The flowers retain their color for more
than a week.

The flowers are used in Bali in religious offerings
and to decorate sacred flags, while in Thailand they
form the most important component of a traditional
floral arrangement in which blooms are imbedded in
shaped mounds of damp sawdust. To the confusion
of visiting plant collectors, Thais often dye the
flowers, producing unusual colors never seen in
nature.

ถึงแม้ว่าถิ่นกำเนิดอยู่ในภูมิภาคที่แห้งแล้งมากของโลกใหม่ มีลักษณะเป็นพุ่มขนาดเล็ก และ
มีชื่อเรียกอีกอย่างว่า Batchelor's Buttons นิยมปลูกกันแพร่หลายในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้
ด้วยความอุดมสมบูรณ์ของดอกไม้ที่ยืนยาวนาน บานไม่รู้โรยมีรูปร่างทรงกลมที่จริงแล้วมัน
ประกอบด้วยดอกไม้หลายดอก แต่ละดอกล้อมรอบด้วยกลีบที่เหมือนกระดาษ สีที่พบมากที่สุด
คือ สีม่วงแดง แต่บางพันธุ์ก็มีสีขาวกับสีม่วงอ่อน มักจะออกดอกประมาณสามเดือนในช่วง
ฤดูฝน เป็นหนึ่งในแรงบันดาลใจที่ชาวอินโดนีเซีย ตั้งชื่อว่า “ดอกไม้สามเดือน” บานไม่รู้โรยคง
สีไว้นานกว่าหนึ่งสัปดาห์

ในบาหลีจะใช้ดอกบานไม่รู้โรยในบูชาทางศาสนาและเพื่อประดับธงศักดิ์สิทธิ์ ในขณะที่
ประเทศไทย ดอกบานไม่รู้โรยเป็นองค์ประกอบที่สำคัญที่สุดของการจัดดอกไม้แบบดั้งเดิม โดย
เอาดอกบานไม่รู้โรยมาปักอยู่ในกองขี้เลื่อยที่เปียกชื้น ให้ผู้ที่ชื่นชอบพืชเกิดความสับสน คนไทย
มักย้อมดอกไม้ ทำให้เกิดสีที่แปลกตาที่ไม่เคยเห็นในธรรมชาติ

Madagascar Periwinkle

ดอกแพงพวย

This shrubby plant, which grows about 60 cm.
high on soft stems, is actually a perennial,
though it looks like an annual and is often grown
as such. The flowers, appearing in clusters at
the branch tips, are white with a pink or yellow
center or rosy pink with a red center and occur
almost continually if the plant is given a sunny
location. Despite its popular name, it is believed
by some to actually be a native of the
Caribbean. It can be seen growing wild in many
places, especially along beaches, but is also
used in gardens because of its dependable
flowers and ability to survive in near-drought
conditions.

Like other members of its botanical family,
the Madagascar Periwinkle is poisonous.
On the other hand, two of the many alkaloids it
contains in minute quantities have medicinal
properties and in recent years have been the
subject of research into the treatment of
certain cancers. It is also used in traditional
medicine in some parts of the world to treat
various diseases, among them diabetes.

ต้นนี้เป็นไม้พุ่มซึ่งเติบโตได้ประมาณ 60 ซม. ลำต้นอ่อนสูงเป็นไม้ยืนต้นแม้ว่าจะดูเหมือนเป็นปี
และมักจะโตเช่นนี้ ดอกไม้ที่ปรากฏเป็นช่อที่ปลายกิ่งมีสีขาวมีสีชมพูหรือสีเหลืองตรงกลางหรือ
สีชมพูอมชมพูที่มีสีแดงตรงกลางและเกิดขึ้นได้เกือบต่อเนื่อง หากพืชได้อยู่ที่มีแสงแดดส่องถึง
แม้จะเป็นชื่อที่รู้จันกัน แต่ก็มีบางคนเชื่อว่าถิ่นกำเนิดอยู่ที่แคริบเบียนจริงๆ สามารถพบเห็นได้ใน
ป่าหลายแห่ง โดยเฉพาะตามชายหาดแต่ยังใช้ในสวนเพราะดอกไม้ที่พึ่งพาตัวเองได้และสามารถ
อยู่รอดในสภาวะใกล้แห้งแล้ง

เช่นเดียวกับสมาชิกคนอื่น ๆ ในตระกูลพฤกษศาสตร์ ดอกแพงพวยเป็นยาพิษ ในทางกลับกัน
มีสารอัลคาลอยด์จำนวน 2 ชนิดที่มีอยู่ในปริมาณเพียงเล็กน้อยที่มีคุณสมบัติเป็นยา และในช่วง
ไม่กี่ปีมานี้ได้มีการวิจัยเกี่ยวกับการรักษามะเร็งบางชนิดนอกจากนี้ยังใช้ในยาแผนโบราณในบาง
ส่วนของโลกเพื่อรักษาโรคต่างๆ เช่น โรคเบาหวาน

Adenium

ดอกชวนชม

a member of the same botanical family as the
Frangipani -it is, in fact, is sometimes called the
Japanese Frangipani-Adenium, is a small treelet
native to arid East Africa and Arabia, reaching a
height of about 1 m. it has pale-gray succulent
stems that produce a white, poisonous latex when
cut, glossy club-shaped leaves at the branch
ends, and, unlike most succulent, an almost
continuous displays of Large, trumpet-shaped
flowers that range in colors from pink to crimson.
The leaves often fall during wet weather or when
the plant is in flower.
Intolerant of dump conditions, Adenium is usually
seen grown as a pot plant in Southeast Asia,
preferring a sunny location on a balcony or
terrace and a well-drained potting soil mixture.
It may also be used in rock gardens. Propagation
is most often by cuttings, though old plants may
produce seeds. frequent applications of liquid
manure increase flowering, which in the right
location is more or less continuous.

เป็นพืชตระกูลพฤกษศาสตร์เดียวกันกับดอกลั่นทม อันที่จริงบางครั้งเรียกว่า
ดอกลั่นทมญี่ปุ่น เป็นไม้ต้นขนาดเล็กที่มีถิ่นกำเนิดในแอฟริกาตะวันออกและอาระเบียที่แห้ง
แล้ง มีความสูงประมาณ 1 เมตร มีลำต้นอวบน้ำสีเทาอ่อนซึ่งผลิตน้ำยางสีขาวเป็นพิษ เมื่อ
ตัดใบรูปกระบองมันที่ปลายกิ่งและแตกต่างจากฉ่ำที่สุดเกือบจะต่อเนื่อง การแสดงดอกไม้
รูปทรัมเป็ตขนาดใหญ่ที่มีสีตั้งแต่สีชมพูจนถึงสีแดงเข้ม ใบไม้มักจะร่วงหล่นในสภาพอากาศที่
เปียกชื้นหรือเมื่ออยู่ในช่วงออกดอก

มักมองว่าชวนชมไม่ทนต่อความชื้น มักมองว่าชวนชมเป็นพืชกระถาง ในเอเชียตะวันออก
เฉียงใต้ ชวนชมชอบสถานที่ที่มีแสงแดดส่องถึงบนระเบียงหรือดาดฟ้า และดินที่ปลูกใน
กระถางที่มีการระบายน้ำได้ดี อาจจะใช้ในสวนหิน การขยายพันธุ์มักใช้การปักชำ แม้ว่าต้นที่
อายุมากอาจให้เมล็ดได้ โดยใช้ปุ๋ยเหลวบ่อย ๆ ช่วยเพิ่มการออกดอก ซึ่งในตำแหน่งที่เหมาะ
สมจะเรียงห่างกันไม่มากหรือน้อย

Allamanda

ดอกบานบุรี

Originally from Central and South America
and named after the Brazilian naturalist
Allamand, the bright yellow flowering Allamanda
has become a garden staple in most parts of
the tropics, usually as a woody climber but
often, too, as a bushy shrub in a variety called
A. schotti. One variety known as A. grandiflora
has particularly large funnel-shaped flowers up
to 10 cm. in diameter, while another, A. violacea,
has pale mauve blooms. There is also a dwarf
cultivar increasingly seen in low plantings. Given
a sunny location, it flowers continuously and
requires little attention; it is often used in
seaside gardens. All varieties can be
propagated easily by cuttings.

As with other members of the Apocynaceae
family, such as the Frangipani, all parts of the
plant, including its milky sap, are poisonous, but
the leaves, made into an infusion, are used in
traditional medicine in South America as a
purgative and vapor produced by boiling the
leaves is said to be a remedy for coughs.

ต้นกำเนิดมาจากอเมริกากลางและอเมริกาใต้ และตั้งชื่อตาม Allamand นักธรรมชาติ
วิทยาชาวบราซิล บานบุรี สีเหลืองสดใสได้กลายเป็นดอกไม้หลักของสวนในส่วนใหญ่ของ
เขตร้อน โดยปกติแล้วจะเป็นไม้เลื้อย แต่บ่อยครั้งก็เป็นพุ่มไม้มีหลากหลายพันธุ์ที่เรียกว่า
A. schotti พันธุ์หนึ่งที่เรียกว่า A. grandiflora มีดอกรูปกรวยขนาดใหญ่ ประมาณ 10 ซม.
เส้นผ่านศูนย์กลาง ในขณะที่อีกพันธุ์คือ A. violacea มีดอกสีม่วงอ่อน นอกจากนี้ยังมีพันธุ์
แคระที่เห็นมากขึ้นในการปลูกในระดับต่ำ เมื่ออยู่ในที่ที่มีแดดจัด ดอกไม้จะบานอย่างต่อเนื่อง
และได้รับความสนใจเพียงเล็กน้อย มักใช้ในสวนริมทะเล ขยายพันธุ์ได้ง่ายโดยการปักชำ

เช่นเดียวกับสมาชิกในตระกูล Apocynaceae เช่น ดอกลั่นทม ทุกส่วนของพืชรวมถึงยาง
มีพิษ แต่ใบที่ทำเป็นยาใช้เป็นยาแผนโบราณในอเมริกาใต้เป็นยาระบายและไอ ว่ากันว่าเกิด
จากการต้มใบเป็นยาแก้ไอ

Crown Flower

ดอกรัก

This large, rather sprawling shrub, which
belongs to the milkweed family, grows wild along
the shores of Southeast Asia and the Pacific
and is also popular in dry gardens exposed to
strong sea winds, where less hardy plants find it
difficult to survive. It has oval, light-green leaves,
milky stems, and almost continuous clusters of
waxy flowers that are either lavender or white in
color; each flower consists of five pointed petals
in a star shape, from the center of which rises a
small, elegant "crown" that holds the stamens.

In Thailand, the long-lasting flowers are often
used in leis and other floral arrangements. In
some parts of Bali the lavender flowers are used
to make magic designs before a cremation
ceremony, while the white ones are used in
offerings. They were also reputedly popular with
Hawaii's Queen Liliuokalani, who regarded them
as emblems of royalty and wore them strung into
leis. The flowers have also been imitated in
carved ivory.

ไม้พุ่มขนาดใหญ่ที่ค่อนข้างแผ่กิ่งก้านหลายกิ่ง ซึ่งเป็นของตระกูลมิลค์วีด เติบโตในป่าตาม
แนวชายฝั่งของเอเชียตะวันออกเฉียงใต้และแปซิฟิก และยังเป็นที่นิยมในสวนแห้งที่สัมผัสกับ
ลมทะเลแรง ซึ่งเป็นพืชหายากที่จะอยู่รอดได้น้อย มีลักษณะเป็นรูปวงรี ใบสีเขียวอ่อน ลำต้น
คล้ายน้ำนม และช่อของดอกไม้คล้ายขี้ผึ้งเรียงต่อกัน มีสีลาเวนเดอร์หรือสีขาว ดอกไม้แต่ละ
ดอกประกอบด้วยกลีบดอกห้าแฉกในรูปทรงดาว โดยจะมี "มงกุฎ" ขนาดเล็กและสง่างามจาก
จุดศูนย์กลางซึ่งถือเกสรตัวผู้

ในประเทศไทย ดอกไม้ที่มีอายุยืนยาว มักใช้ในพวงมาลัยและการจัดดอกไม้อื่นๆ ในบางส่วน
ของบาหลี ดอกรักสีลาเวนเดอร์ถูกนำมาใช้ประดับตกแต่งแบบพิเศษก่อนพิธีฌาปนกิจ ในขณะที่
ดอกสีขาวใช้ในการถวายบูชา พวกเขายังมีชื่อเสียงโด่งดังกับราชินี Liliuokalani แห่งฮาวายซึ่ง
ถือว่าพวกเขาเป็นสัญลักษณ์ของราชวงศ์และสวมไว้ที่คอ ดอกรักยังได้รับการเลียนแบบงาน
แกะสลักงาช้าง

Trumpet Tree

ชมพู พันธุ์ทิพย์

A native of South America, this flowering tree
was introduced to Southeast Asia in relatively
recent years but is now often seen in gardens
and along streets. Most varieties are deciduous,
producing flowers after the leaves fall, and for
this reason they do best in places where there is
a prolonged dry season.

The most common variety is T. rosea, which
has tubular, pale-pink flowers in small clusters
and is sometimes called the Pink Trumpet Tree;
this is planted along many streets in Bangkok,
where it quickly attains a height of five to six
meters and blooms during the dry season from
January to March. Another pink-flowering
species, T. pen-taphylla is smaller, blooms more
or less continually in smaller quantities, and does
not shed its leaves.

Two other decorative members of the family
are T. don-nell-smithii, the Gold Tree, which once
a year is entirely covered with bright yellow
flowers, and T. argentea, which has silvery-grey
leaves and yellow flowers.

ต้นไม้ที่มีดอกเป็นพันธุ์พื้นเมืองของอเมริกาใต้ ได้เป็นที่รู้จักในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ใน
ช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา แต่ปัจจุบันมักพบเห็นได้ในสวนและตามถนน พันธุ์ส่วนใหญ่เป็นไม้ผลัดใบ
ทำให้ออกดอกหลังจากใบไม้ร่วง และด้วยเหตุนี้จึงอยู่ได้ดีในบริเวณที่มีฤดูแล้งยาวนาน

พันธุ์ที่พบได้บ่อยที่สุดคือ T. rosea ซึ่งมีดอกเป็นท่อ สีชมพูอ่อนเป็นกลุ่มเล็กๆ และบางครั้ง
เรียกว่าต้นชมพูพันธุ์ทิพย์ ต้นนี้ปลูกตามถนนหลายสายในกรุงเทพฯ ซึ่งมีความสูง 5-6 เมตร
อย่างรวดเร็ว และออกดอกในช่วงฤดูแล้ง ตั้งแต่มกราคมถึงมีนาคม อีกสายพันธุ์ดอกสีชมพู
T. pen-taphylla มีดอกขนาดเล็กกว่ามากหรือน้อยเรียงต่อกันในปริมาณที่น้อยลงและ
ไม่หลั่งใบ

มีสายพันธุ์อีก 2 พันธุ์ คือ T. don-nell-smithii, ต้นสีเหลืองทองซึ่งปีละครั้งจะเต็มไปด้วย
ดอกไม้สีเหลืองสดใส และ T. argentea ซึ่งมีใบสีเทาเงินและดอกไม้สีเหลือง

Rangoon Creeper

ดอกเล็บมือนาง

This vigorous climber, native to Southeast-
Asia, is most often seen growing over pergolas
or walls. It is also sometimes popularly called
Drunken Sailors, possibly a reference to the way
the flowers bob up and down in a strong wind.
Several times a year-in some places almost
continuously-it produces clusters of small,
fragrant flowers which start off white and then
turn pink or crimson as they grow older.
A double variety introduced in fairly recent years
has unusually large clusters of frilly flowers.

The Rangoon Creeper grows so rapidly,
especially during the rainy months, that it can
quickly get out of hand and invade neighboring
areas if not controlled by frequent pruning.
Some growers believe it should be cut back hard
every two or three years and substantially every
year at the end of the rainy season. It also
requires regular spraying since the leaves are
prone to attack by a night beetle and may look
unsightly. Propagation is by root suckers or by
woody stem cuttings.

พืชไม้เลื้อยที่แข็งแรง มีถิ่นกำเนิดในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ มักพบเห็นเติบโตบนเรือนปลูกไม้
เลื้อยหรือผนัง บางครั้งเรียกกันอย่างแพร่หลายว่าคนเมาสุรา ซึ่งอาจหมายถึงการที่ดอกไม้
โบยบินขึ้นลงตามลมแรง ปีละหลายครั้งในบางแห่งจะเรียงต่อ ดอกไม้นี้ออกเป็นช่อเล็กๆ มี
กลิ่นหอม ซึ่งเริ่มเป็นสีขาวและเปลี่ยนเป็นสีชมพูหรือสีแดงเข้ม เมื่อโตขึ้น มีดอกมากขึ้นเป็นสอง
เท่า ในช่วงไม่กี่ปีที่ก็มีช่อดอกขนาดใหญ่ผิดปกติ

ดอกเล็บมือนางเติบโตอย่างรวดเร็ว โดยเฉพาะอย่างยิ่งในช่วงเดือนที่ฝนตก มันสามารถ
หลุดและลามไปพื้นที่ใกล้เคียงได้อย่างรวดเร็ว หากไม่มีการควบคุมโดยการตัดแต่งกิ่งบ่อยๆ
ผู้ปลูกบางคนเชื่อว่าควรลดปริมาณลงทุกๆ สองหรือสามปี และทุกๆ ปีในช่วงปลายฤดูฝน
ควรลดปริมาณลงอย่างมาก นอกจากนี้ยังต้องฉีดยากันแมลงเป็นประจำเนื่องจากใบมีแนว
โน้มที่จะโจมตีโดยแมลงปีกแข็งกลางคืนและอาจดูไม่น่าดู การขยายพันธุ์โดยรากชำหรือ
ตัดชำกิ่ง

Canna

ดอกพุ ทธรักษา

Native to tropical America and the Caribbean,
Cannas in numerous hybrid forms have long
been popular in Southeast Asian gardens, where
they were one of the earliest foreign
introductions, often grown along drives or in
large, massed beds. The commonest flower
colors are yellow and red, but they are also
found in pink, orange, cream, and mixtures;
similarly, some of the hybrids have handsome
dark purple or variegated leaves rather than the
usual pale green.

Cannas require full sunlight, rich soil, and
plenty of water to flower well. Propagation is by
root division, and the stalk should be cut back to
the ground or pulled out after blooming; many
gardeners believe the entire bed should be dug
up after a year and replanted.

Ripe Canna seeds are strung into prayer
beads by both Buddhists and Muslims, while in
Hawaii they are made into ornamental leis. The
rhizomes of some species are also cooked and
eaten or made into an arrowroot starch.

ถิ่นกำเนิดในอเมริกาเขตร้อนและแคริบเบียน ดอกพุทธรักษา เป็นดอกไม้ที่มีสีผสมจำนวนมาก ได้
รับความนิยมในสวนในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้มาช้านาน โดยเป็นพันธุ์ไม้นำเข้าจากต่างประเทศยุค
แรกๆ ซึ่งมักปลูกตามถนนหรือในเตียงขนาดใหญ่ สีดอกไม้ที่พบบ่อยที่สุดคือสีเหลืองและสีแดง แต่
ยังพบในสีชมพู ส้ม ครีมและสีผสม ในทำนองเดียวกัน สีผสมบางดอกมีสีม่วงเข้มสวยงามหรือใบที่
แตกต่างกันมากกว่าสีเขียวอ่อนปกติ

ต้นพุทธรักษาต้องการแสงแดดจัด ดินอุดมสมบูรณ์ และน้ำปริมาณมากจึงจะออกดอกได้ดี การ
ขยายพันธุ์โดยการแบ่งราก และควรตัดก้านกลับลงดินหรือดึงออก หลังจากดอกบาน ชาวสวน
หลายคนเชื่อว่ารากทั้งหมดควรถูกขุ ดขึ้นมาหลังจากผ่านไปหนึ่งปีและปลูกใหม่

ทั้งชาวพุทธและชาวมุสลิมจะร้อยเมล็ดพุทธรักษาที่สุกแล้วมาร้อยเป็นลูกปัด ขณะที่ในฮาวาย
เมล็ดเหล่านี้นำมาทำเป็นพวงประดับ เหง้าของบางชนิดยังนำมาปรุงและรับประทานหรือทำเป็น
แป้งเท้ายายม่อม

Flame Tree

ดอกหางนกยูง

Discovered in the early 19th century in its
native Madagascar by the botanist Wensel Bojer,
the Flame Tree. Also variously known as the
Flamboyant, the Poinciana, and the Flame of the
Forest-quickly spread throughout the tropics and
became one of the most popular ornamental
trees.

Growing rapidly from seed, the tree may reach
a height of 5 to 8 m. and forms a dome of long,
sweeping branches with attractive feathery, fern-
like leaves. The most spectacular flowering
occurs in places where there is a prolonged dry
season; after a leaf drop, the tree remains bare
for several months and then, just as the new
leaves appear, it bursts into an almost solid mass
of blossoms that vary in color from crimson and
scarlet to orange and apricot, scarlet being the
most common. Somewhat resembling a Cattleya
orchid, each flower has five petals, one of which
is erect and usually white streaked with red. The
flowers are replaced by heavy brown seed pods
that remain on the tree for months.

ค้นพบต้นศตวรรษที่ 19 ถิ่นกำเนิดมาดากัสการ์ โดยนักพฤกษศาสตร์ Wensel Bojer ดอกหางนกยูง
หรือที่รู้จักหลากหลายในชื่อ Flamboyant, Poinciana และ Flame of the Forest แพร่กระจายอย่าง
รวดเร็วไปทั่วเขตร้อนและกลายเป็นต้นไม้ที่ได้รับความนิยมมากที่สุดชนิดหนึ่ง

เติบโตอย่างรวดเร็วจากเมล็ด ต้นอาจสูงถึง 5 ถึง 8 เมตร และก่อตัวเป็นโดมที่มีกิ่งก้านยาวแผ่
หลายกิ่งก้าน มีใบคล้ายเฟิร์นมีขนดกสวยงาม การออกดอกที่งดงามที่สุดเกิดขึ้นในสถานที่ที่มีฤดูแล้ง
ยาวนาน หลังจากใบไม้ร่วง ต้นไม้ยังอยู่เป็นเวลาหลายเดือน จากนั้นเมื่อใบใหม่ปรากฏขึ้น มันก็แตก
ออกเป็นดอกไม้ที่สมบูรณ์ ซึ่งมีสีต่างกันตั้งแต่สีแดงเข้มและสีแดงไปจนถึงสีส้มและสีแอปริคอท สีแดง
เป็นสีแดงที่พบได้บ่อยที่สุด ค่อนข้างคล้ายกับกล้วยไม้แคทลียา ดอกไม้แต่ละดอกมีห้ากลีบ กลีบหนึ่ง
ตั้งตรงและมักมีลายสีขาวมีสีแดง ดอกไม้จะถูกแทนที่ด้วยฝักเมล็ดสีน้ำตาลหนักที่อยู่บนต้นไม้เป็น
เวลาหลายเดือน

Golden Shower Tree

ดอกราชพฤษ์

This native of India, also known as the Indian
Laburnum, is one of the most beautiful of all
tropical trees when it sheds its leaves and
bursts into a mass of long, pendulous yellow
gold flowers. This generally takes place at the
height of the dry, hot season, but the tree also
blooms well in damper places like Singapore.
The flowers are followed by long black
cylindrical seed pods which contain a pulp used
in some places as a purgative. C. fistula is the
national tree of Thailand, where it is often seen
along roads and avenues.
Other Cassia varieties are also found in
gardens and public plantings. C. multijuga and
C. siamea are yellow flowering, while
C. bakeriana, a native of Thailand, has pink
blooms. C. javanica, less commonly seen, has
pink and white flowers; crosses between this
and C. fistula have produced many hybrids
called Rainbow Shower Trees, with blends of
pink, yellow, and apricot, although these do not
seem to do as well in Southeast Asia as in
places like Hawaii.

ถิ่นกำเนิดในอินเดีย หรือที่รู้จักในชื่อ Indian Laburnum เป็นหนึ่งในต้นไม้เขตร้อนที่สวยงามที่สุด
เมื่อมันผลิใบและแตกออกเป็นดอกสีเหลืองทองห้อยยาว โดยทั่วไปจะเกิดขึ้นที่ความสูงของฤดูร้อน
ที่แห้งแล้ง แต่ต้นไม้ก็บานได้ดีในบริเวณที่มีอากาศชื้น เช่นสิงคโปร์ ตามด้วยฝักเมล็ดทรงกระบอกสี
ดำยาวซึ่งมีเนื้อข้างใน บางที่นำมาใช้เป็นยาระบาย
C. fistula เป็นต้นไม้ประจำชาติของประเทศไทย ซึ่งพบเห็นได้ทั่วไปตามถนนและตามถนนหนทาง

สายพันธุ์อื่น ๆ ยังพบได้ในสวนและที่ปลูกในที่สาธารณะ C. multijuga และ C. siamea เป็นดอกสี
เหลือง ในขณะที่ C. bakeriana ถิ่นกำเนิดอยู่ในไทยมีดอกสีชมพู C. javanica ที่ไม่ค่อยพบเห็น มีดอก
สีชมพูและสีขาว การผสมระหว่างสายพันธุ์นี้กับ C. fistula ได้สีผสมจำนวนมากที่เรียกว่า
ต้นไม้อาบสายรุ้ง ซึ่งมีส่วนผสมของสีชมพู สีเหลือง และสีแอปริคอท ถึงแม้ว่าสิ่งเหล่านี้ดูเหมือนจะ
ไม่ค่อยมีในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้เช่นเดียวกับในฮาวาย

Champak

จำปี

Native to the region and belonging to the same
family as the much larger Magnolia, Champak
produces rather inconspicuous but intensely
fragrant flowers that are used extensively in floral
decorations and as religious offerings in Thailand,
Bali, and the Indian communities of Malaysia.
M. champaca, most commonly seen in gardens, is
a small tree with glossy leaves and yellow or
orange flowers;
M. alba, which has white flowers, is much larger,
growing up to 12 m. The flowers of both have
12 narrow, waxy petals in three series, the inner
series being the smallest, that radiate around a
greenish pistil. The larger flowers can be up to
10 cm. in diameter, while smaller ones are only
about 1 cm. Flowering is year-round.

Oil extracted from the flowers can be used in
the production of perfumes, and a preparation
made from the bark is used in traditional medicine
to reduce fever. Champak trees do best in sandy
soil or high ground with good drainage and no
flooding.

ถิ่นกำเนิดส่วนใหญ่และเป็นของตระกูลเดียวที่อยู่ในแมกโนเลีย ดอกจำปีออกดอกที่ค่อนข้าง
ไม่เด่นแต่มีกลิ่นหอมเข้มข้นซึ่งใช้กันอย่างแพร่หลายในการตกแต่งดอกไม้และเป็นเครื่องบูชา
ทางศาสนาในประเทศไทย, บาหลี และชุมชนอินเดียในมาเลเซีย M. champaca มักพบเห็นตาม
สวน เป็นไม้ต้นขนาดเล็กที่มีใบเป็นมันและมีดอกสีเหลืองหรือสีส้ม M. alba ซึ่งมีดอกสีขาว
มีขนาดใหญ่กว่ามาก สูงถึง 12 เมตร ดอกของทั้งสองมีกลีบดอกที่ติดกัน 12 กลีบและมีสามชั้น
ชั้นในมีขนาดเล็กที่สุด ซึ่งแผ่กระจายไปรอบ ๆ เกสรตัวเมียสีเขียว ดอกไม้ขนาดใหญ่สามารถสูง
ถึง 10 ซม. เส้นผ่านศูนย์กลางในขณะที่ขนาดเล็กกว่าเพียง 1 ซม. ออกดอกตลอดปี

น้ำมันที่สกัดจากดอกไม้สามารถใช้ทำน้ำหอมได้ และยาแผนโบราณจากเปลือกก็ใช้เป็น
ยาแผนโบราณเพื่อลดไข้ ต้นจำปี เติบโตได้ดีในดินปนทรายหรือบนที่สูงที่มีการระบายน้ำดีและ
ไม่มีน้ำท่วมขัง

Lotus

บัวหลวง

No other plant figures so prominently in Asian
religions as the Lotus. Both Hindus and
Buddhists regard it as a sacred symbol and use
it not only in offerings but also in countless art
forms. Except for one yellow-flowering variety
found in North America, the Lotus is native to
Asia and flourishes in a wide range of climates
from India to China.

Unlike other members of the water lily family,
its large pink or white five-petalled flowers and
leaf stalks rise above the water, sometimes for
a considerable distance. The large, round
leaves are covered with a network of
microscopic hairs, which keeps them dry in a
rain. When the flower petals fall, they are
replaced by a flat-topped seed pod divided into
compartments, resembling a wasp's nest.

The underground tubers of the Lotus are a
source of vitamin C, protein, and starch, while
the seeds, boiled in sugar, are a popular sweet.
The leaves are used as a wrapping for steamed
foods, to which they impart a delicate flavor.
Even the pollen was used in ancient China to
make a cosmetic.

ไม่มีพืชชนิดใดที่โดดเด่นในศาสนาเอเชียเท่าดอกบัว ทั้งชาวฮินดูและชาวพุทธถือว่าเป็น
สัญลักษณ์ของความศักดิ์สิทธิ์และไม่เพียงแต่ใช้ในการถวายบูชาเท่านั้น แต่ยังใช้ในรูปแบบศิลปะ
นับไม่ถ้วนอีกด้วย ยกเว้นพันธุ์ไม้ดอกสีเหลืองชนิดเดียวที่พบในอเมริกาเหนือ ดอกบัวมีถิ่นกำเนิด
ในเอเชียและเติบโตในสภาพอากาศที่หลากหลายตั้งแต่อินเดียจนถึงจีน

ดอกและก้านใบสีชมพูหรือสีขาวขนาดใหญ่ไม่เหมือนกับสมาชิกคนอื่นๆ ในตระกูลดอกบัว
ดอกไม้และก้านใบสีชมพูหรือสีขาวจะลอยขึ้นเหนือน้ำ ซึ่งบางครั้งก็อยู่ไกลพอสมควร ใบกลม
ขนาดใหญ่ถูกปกคลุมไปด้วยเส้นขนเล็กๆ ซึ่งช่วยให้แห้งท่ามกลางสายฝน เมื่อกลีบดอกร่วงหล่น
ฝักเมล็ดแบนจะถูกแทนที่ด้วยฝักที่แบ่งเป็นช่องๆ คล้ายรังของตัวต่อ

รากของดอกบัวเป็นแหล่งของวิตามินซี โปรตีน และแป้ง ส่วนเมล็ดที่ต้มในน้ำตาลเป็นอาหาร
หวานยอดนิยม ใบใช้เป็นห่ออาหารนึ่งเพื่อให้มีรสชาติที่ละเอียดอ่อน แม้แต่เกสรก็ยังถูกใช้ในจีน
โบราณเพื่อทำเครื่องสำอาง

Jasmine

มะลิ

Thanks to its potent fragrance, Jasmine is one of
the most popular flowers throughout Southeast
Asia, used for leis, religious offerings, and other
floral decorations, as well as to flavor tea and
food (a popular Thai hot-season delicacy is iced
jasmine rice). Though there are several species,
two are most frequently found in gardens and
commercial nurseries, both with white flowers that
may be single or double.
J. sambac, the most common, is an evergreen
climber, sometimes kept clipped to form a low
shrub; while not a particularly attractive plant, the
flowers are strongly scented and continuous,
thus making it popular with gardeners. This
variety flowers best when kept dry, well fertilized,
and frequently pruned. J. rex, sometimes called
Royal Jasmine, is a handsome climber with much
larger and more beautiful star-shaped flowers
which are, however, only faintly fragrant. There
are several other climbing varieties as well with
small flowers.

ด้วยกลิ่นหอมอันทรงพลัง ดอกมะลิจึงเป็นดอกไม้ที่ได้รับความนิยมมากที่สุดชนิดหนึ่งในเอเชีย
ตะวันออกเฉียงใต้ ใช้สำหรับพวงมาลัย เครื่องบูชาทางศาสนา และเครื่องประดับดอกไม้อื่น ๆ รวม
ทั้งปรุงรสชาและอาหาร (อาหารที่นิยมในฤดูร้อนของไทย คือ ข้าวหอมมะลิเย็น ) แม้ว่าจะมีหลาย
สายพันธุ์ แต่มักพบสองชนิดในสวนและร้านค้าเพาะชำ ทั้งสองดอกมีดอกสีขาวที่อาจเป็นดอก
เดี่ยวหรือดอกคู่

J. sambac ที่พบมากที่สุดคือไม้พุ่มที่เขียวชอุ่มตลอดปี บางครั้งก็ถูกตัดแต่งให้เป็นไม้พุ่มเตี้ย แม้
จะไม่ใช่พืชที่น่าดึงดูดนัก แต่ดอกไม้ก็มีกลิ่นหอมตลอด ทำให้เป็นที่นิยมของชาวสวน ดอกไม้ชนิดนี้
จะดีที่สุดเมื่อเก็บไว้ในที่แห้ง ให้ปุ๋ยอย่างดี และตัดแต่งกิ่งบ่อย ๆ J. rex ซึ่งบางครั้งเรียกว่า Royal
Jasmine เป็นไม้พุ่มที่หล่อเหลาด้วยดอกไม้รูปดาวที่ใหญ่กว่าและสวยงามกว่ามาก ซึ่งมีเพียงกลิ่น
หอมจาง ๆ นอกจากนี้ยังมีพันธุ์ไม้พุ่มอื่น ๆ โดยมีดอกเล็ก ๆ อีกหลายชนิดเช่นกัน

Ixora

ดอกเข็ม

A sturdy, free-flowering shrub that thrives
under a variety of conditions, Ixora is one of the
most popular garden plants all over Southeast
Asia. Its flowers, which occur in clusters of as
many as 60 at the ends of the branches, are
found in a wide range of colors and its size may
be either dwarf or quite large.

The most common is I. javanica, a medium to
tall shrub with largish pointed leaves, on which
the flower clusters are red or red-orange.
I. coccinea is smaller with, more rounded, glossy
leaves and flowers that may be red (the usual
color), yellow, or orange, while I. chinensis, still
smaller, has white, yellow, pink, or orange blooms.
I. finlaysoniana, native to Thailand, is quite large,
almost a small tree, and has fragrant white
flowers. A dwarf form of I. coccinea, which grows
only to a height of around half a meter and has
smaller leaves and flowers than the normal form,
is popular for making low hedges or for use in a
formal, European-style garden.

ดอกเข็มเป็นไม้พุ่มที่แข็งแรงและออกดอกได้ตลอด ซึ่งเติบโตได้สภาวะที่หลากหลาย ดอกเข็มเป็น
พืชสวนที่ได้รับความนิยมมากที่สุดแห่งหนึ่งในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ ดอกของมันซึ่งเกิดเป็นช่อที่
ปลายกิ่งมากถึง 60 ดอก พบได้ในหลากหลายสีและขนาดอาจเป็นแคระหรือค่อนข้างใหญ่

ที่พบมากที่สุดคือ I. javanica ซึ่งเป็นไม้พุ่มขนาดกลางถึงสูงมีใบแหลมขนาดใหญ่ซึ่งกลุ่มดอกไม้มี
สีแดงหรือสีส้มแดง I. coccinea มีขนาดเล็กกว่า มีใบและดอกกลมมนมากขึ้นซึ่งอาจเป็นสีแดง
(สีปกติ) สีเหลืองหรือสีส้ม ในขณะที่ I. chinensis ยังเล็กกว่า มีดอกสีขาว สีเหลือง สีชมพูหรือสีส้ม
I.finlaysoniana มีถิ่นกำเนิดในประเทศไทย มีขนาดค่อนข้างใหญ่ เกือบเป็นไม้ต้นเล็กๆ และมีดอกสี
ขาวมีกลิ่นหอม I. coccinea ต้นแคระซึ่งเติบโตได้สูงเพียงครึ่งเมตรและมีใบและดอกที่เล็กกว่าแบบ
ปกติ เป็นที่นิยมสำหรับทำไม้พุ่มเตี้ยหรือสำหรับใช้ในสวนสไตล์ยุโรปที่เป็นทางการ

Lantana

ดอกผกากรอง

Almost as soon as it was introduced as an
ornamental from its native South America,
Lantana escaped the garden and is now found
growing as a weed in most parts of Southeast
Asia. L.camera, the most common variety, is a
prickly shrub with white, yellow, orange, or red
flowers, while L.sellowiana is a trailing plant with
rosy lavender flowers, often seen as a ground
cover. Each flower cluster is made up of florets,
tiny tubes which have five lobes. Cultivars of
L.camera with larger, more attractive flowers have
been introduced, but all the shrub forms need
frequent pruning to keep them from becoming
leggy.

The hairy leaves of Lantana have a pungent
smell when touched, which makes them
unappealing to most animals and some people as
well-the Indonesian name means "chicken
droppings." Insects and birds, however, are
attracted to the flowers, and the crushed leaves
are used in traditional medicine for treating
ulcers, wounds, and insect bites.

ดอกผกากรองเกือบจะถูกนำมาใช้เป็นไม้ประดับจากถิ่นกำเนิดในอเมริกาใต้ ดอกผกากรองไม่ได้
นำมาใช้ในสวนและปัจจุบันพบว่าเติบโตเป็นวัชพืชในพื้นที่ส่วนใหญ่ของเอเชียตะวันออกเฉียงใต้
L. camera ซึ่งเป็นพันธุ์ที่พบมากที่สุดคือไม้พุ่มหนามที่มีดอกสีขาว สีเหลือง สีส้ม หรือสีแดง ใน
ขณะที่ L. sellowiana เป็นไม้ล้มลุกที่มีดอกลาเวนเดอร์กุหลาบ ซึ่งมักถูกมองว่าเป็นพืชคลุมดิน
ดอกไม้แต่ละช่อประกอบด้วยดอกย่อยหลอดเล็กๆ ที่มีห้าแฉก พันธุ์ L. camera ที่มีดอกขนาดใหญ่
และสวยงามมากขึ้น แต่ไม้พุ่มทุกรูปแบบจำเป็นต้องตัดแต่งกิ่งบ่อยๆ เพื่อไม่ให้ลำต้นยาวขึ้น

ดอกผกากรองลักษณะใบมีขน เมื่อสัมผัสจะมีกลิ่นฉุน ซึ่งทำให้สัตว์ส่วนใหญ่และบางคนไม่ชอบ
ชื่อในอินโดนีเซียหมายถึง "มูลไก่" อย่างไรก็ตาม มันก็ดึงดูดแมลงและนกได้ และใบที่บดแล้วถูกนำ
มาใช้เป็นยาแผนโบราณในการรักษาแผล บาดแผล และแมลงกัดต่อย

REFFERENCE

William,W.(1998). Tropical flowers of Thailand.
Singapore: Asia book