นิทานอีสป เรื่อง สุนัขกับท่อนไม้

กจิ กรรมสง่ เสรมิ การอา่ น
“นทิ านอสี ป”

เรอ่ื ง สนุ ขั กบั ทอ่ นไม้

หอ้ งสมดุ ประชาชนอาเภอดงเจรญิ
สงั กดั สานกั งาน กศน. จงั หวดั พจิ ติ ร

นทิ านอสี ป
เรอื่ ง สนุ ขั กบั ทอ่ นไม้

ผแู้ ตง่ : อสี ป

สุนัขเฝ้าบ้านตัวหน่ึงมีนิสัยดุร้าย ชอบไล่กัดผู้คนท่ีเดินผ่านไปมา สร้าง
ความราคาญให้กับเพ่ือนบ้านในละแวกน้ัน เม่ือเจ้าของสุนัขถูกต่อว่ามาก ๆ
จึงเอาโซ่ลา่ มสุนขั ไว้กับทอ่ นไม้หนา้ บา้ น แต่เจา้ สุนขั เกเรกลบั คิดวา่ เจ้านายให้
ท่อนไม้เป็นรางวัลตอบแทนความดีท่ีมันทาตัวดุร้ายอย่างนั้น มันจึงชอบยืนชู
คออยู่ข้างท่อนไม้ด้วยความภาคภูมใิ จ และถ้ามีสุนัขตัวใดเดินผ่านมา มันก็จะ
พูดอวดเสยี งดังวา่

"สนุ ัขอย่างพวกเจ้า คงไมม่ วี ันไดร้ างวัลเป็นท่อนไม้ท่ีแขง็ แรง เหมือน
อย่างท่ขี ้าได้จากเจา้ นายของข้าหรอก ฮ่า ฮา่ ฮา่ "

เหตุการณ์เป็นอย่างนี้เร่ือยมา จนวันหน่ึง เจ้าสุนัขเกเรก็หัวเราะไม่ออก
เมื่อสุนขั ชราตัวหนึ่งทผ่ี ่านมากลา่ วแกม่ นั ว่า

"ถ้าเจ้าไม่คิดเข้าขา้ งตัวเองเกนิ ไปเจา้ จะรู้นานแล้ววา่ ทั้งท่อนไม้และ
โซ่ที่ล่ามเจ้าไว้นี้ มิได้เป็นรางวัลแก่การทาดีของเจ้าหรอก แต่มันคือเครื่อง
ประจานความเกเรดุร้ายของเจา้ ต่างหาก"

:: นิทานเรอ่ื งนี้สอนให้รวู้ า่ ::
สิ่งทีเ่ ราหลงคดิ วา่ มีคา่ อาจไมม่ ีราคาใด ๆ ในสายตาคนอน่ื

:: พุทธภาษิต ::
คนไรป้ ัญญา ไม่มีความพนิ จิ พจิ ารณา

http://www.kalyanamitra.org