BLOODY HANA : THESIS COMMUNICATION DESIGN

เสียงนีอ้ ีกแลว้ เสยี งของคานะ!! อาทิตยจ์ ิบกาแฟพลางมอง
ไปรอบๆ รา้ น ก่อนจะผงะเม่ือเขาเหน็ คานะน่งั ซอ้ นทบั อยกู่ บั
มลิ นิ อาทติ ยม์ องคานะอยา่ งองึ้ ๆ เพราะการเหน็ คานะปรากฏ
ตวั แบบนีม้ นั มีไมบ่ อ่ ยเทา่ ไหรน่ กั
‘ อีกความหมายหนึ่ง...ของลิลลีส่ ีเหลือง ’
“...!!! ”

โกหก หลอกลวงงนั้ เหรอ...แสดงวา่ ผหู้ ญิงคนนนั้ กำ� ลงั โกหกอะไรเขาอยใู่ ชไ่ หม
ยงั ไมท่ นั ท่ีอาทิตยจ์ ะไดถ้ ามอะไรคานะออกไป เธอก็หายไปแลว้ ทิง้ ความงนุ งงเอา
ไวใ้ หเ้ ขาไขปรศิ นาตอ่ หลงั จากกินขนมท่ีรา้ นกาแฟเรยี บรอ้ ยแลว้ อาทิตยก์ ็พามิลิ
นมาท่ีหอ้ งของเขา มือใหญ่ไขกญุ แจและเปิดประตหู อ้ งเขา้ ไปดา้ นใน อาทิตยเ์ ดนิ ไป
เปิดไฟในหอ้ งใหส้ ว่างแลว้ วางกระเป๋ าไวบ้ นโต๊ะเขียนหนงั สือ อาทิตยข์ มวดคิว้ ม่นุ
พลางมองรูปบา้ นไมส้ องชนั้ ท่ีคอ่ นขา้ งเก่า และดอกไมท้ ่ีวางไวข้ า้ งๆ
รูปบา้ นนเี่ ป็นของใคร!... บา้ นหลงั นมี้ นั ของใครกนั !!?...แลว้ ดอกไมอ้ นั นมี้ นั คอื ดอก
อะไร?!!
“ มิลนิ เธอรูจ้ กั ดอกไมน้ ีห้ รอื เปลา่ ”
มิลนิ ท่ีเดินตามมาทีหลงั รบี ตรงเขา้ มาดดู อกไมส้ ีมว่ งนำ้� เงินเลก็ ๆในมือของอาทิตย์
ก่อนจะขมวดควิ้ เลก็ นอ้ ย
“ ดอกรินโด..”
“ มนั มีความหมายวา่ อะไร เธอรูไ้ หม ”
“ ...ความเจบ็ ปวด.. ทำ� ไมดอกรินโดถงึ มาอยกู่ ับนายไดห้ ล่ะ ”
อาทิตยไ์ ม่ไดต้ อบอะไรกลบั มิลินไป ไดแ้ ตจ่ อ้ งมองดอกรนิ โดกบั รูปบา้ นปรศิ นาบน
โต๊ะของเขา
เธอตอ้ งการจะบอกอะไรกนั แน.่ .คานะ







วยความสงสยั ระหวา่ งดอกรนิ โดกบั บา้ นไมส้ องชนั้ หลงั เก่าท่ีอาทิตยก์ ็ไมร่ ูว้ า่
มนั คอื บา้ นของใคร แตน่ า่ แปลกท่เี ขาใชเ้ วลาสองวนั ในการตามหาบา้ นหลงั นกี้ เ็ จอแลว้
บา้ นหลงั นีอ้ ยใู่ นละแวกท่ีเขาอาศยั อยแู่ ถมยงั อยใู่ กลก้ บั โบสถข์ องท่ีน่ีอีกดว้ ย อาทิตย์
ยืนน่ิงมองบา้ นไมส้ องชนั้ ท่ีเหมือนกบั รูปในมือเขาเลย แตใ่ นรูปสภาพบา้ นอาจจะดดู ี
กวา่ สภาพจรงิ
“ แถวนีม้ นั นา่ กลวั ชะมดั เลย ” มิลนิ วา่ พลางมองภาพตรงหนา้
“ มีทางเขา้ ตรงไหนบา้ งนะ ” อาทิตยไ์ มไ่ ดส้ นใจคำ� บน่ ของเพ่ือนตวั เอง เขาเดนิ ดรู อบๆ
วา่ สามารถเขา้ ไปทางไหนไดบ้ า้ ง ท่หี นา้ ประตรู วั้ มีกญุ แจสนมิ เขรอะลอ็ คไวอ้ ยู่ อาทติ ย์
ขยบั กญุ แจน่นั เลก็ นอ้ ยพรอ้ มกบั หาอะไรมาลองแงะดู แตก่ ็แงะไมอ่ อกอยดู่ ี จนกระท่งั
มิลินท่ีโพล่มาจากขา้ งบา้ นหลงั นนั้ พรอ้ มกับกวกั มือเรียกอาทิตยท์ ่ีกำ� ลงั งุ่นอยู่กับ
กญุ แจท่ีประตู
“ ตรงนีม้ ีชอ่ งท่ีเขา้ ไปไดด้ ว้ ยแหละ ”
“ ชอ่ งเหรอ? ” อาทิตยเ์ ดนิ ตามมิลนิ ไปท่ีขา้ งบา้ น ก่อนจะพบกบั ชอ่ งส่เี หล่ยี มขนาด
ใหญ่ ท่ีขา้ งๆ กนั มีแผน่ ไมห้ นาวางไว้
สภาพไมน้ ดี้ ูใหมช่ ะมดั อยา่ งกบั มคี นทำ� ขนึ้ มาคอยใชป้ ระจำ� เลย
อาทิตยส์ มั ผสั ไมต้ รงช่องส่ีเหล่ียมอย่างสงสยั ก่อนจะเดินนำ� เขา้ ไปดา้ นใน ตน้ ไมส้ งู
ใหญ่หนา้ บา้ นปกคลมุ บา้ นจนใหค้ วามรูส้ กึ นา่ หวาดกลวั อยา่ งบอกไมถ่ กู คนตวั สงู เดนิ
ไปจบั ลกู บดิ ประตไู มข้ องบา้ นหลงั นี้

ก่อนจะใชไ้ หลก่ ระแทกเขา้ กบั ประตไู มผ้ พุ งั เขา้ ไปดา้ นใน ภายในบา้ นยงั คงมีเฟอรน์ ิเจอรค์ รบครนั ถงึ
แมท้ กุ อยา่ งจะมีแตฝ่ ่นุ หนาเกาะก็ตามที อาทิตยส์ งั เกตรอบบา้ นๆ อยา่ งสนใจ เจา้ ของบา้ นคงจะยา้ ย
ไปโดยท่ีไมเ่ ก็บเอาอะไรไปเลยสนิ ะ
‘ อาทติ ย.์ ..’ เสยี งหวานใสของคานะ เรยี กอาทิตยต์ อ้ งใหห้ นั ไปมองรอบๆ กล่นิ ดอกลลิ ล่หี อมหวาน
พาลทำ� ใหห้ วั ใจของอาทิตยเ์ ตน้ ไมถ่ กู จงั หวะ ก่ีครงั้ แลว้ นะท่ีเขาไดก้ ล่นิ นีแ้ ละ...เสยี งหวานแบบนี้
รา่ งของคานะวบู ไหวขนึ้ ไปยงั ชนั้ สองของบา้ น เรง่ ใหอ้ าทิตยต์ อ้ งว่ิงตามขนึ้ ไปโดยทิง้ มิลนิ ท่ีดทู า่ จะ
สนใจกบั เตาผิงในหอ้ งน่งั เลน่ ใหอ้ ยคู่ นเดียว เม่ืออาทิตยข์ นึ้ มาถงึ ชนั้ สอง เขาเดนิ ไปตามทาง ก่อนท่ี
เขาจะเหน็ คานะหายเขา้ ไปในหอ้ งทา้ ยสดุ อาทิตยเ์ ดนิ ไปหยดุ อยทู่ ่ีหนา้ หอ้ งนนั้ พรอ้ มกบั ประตไู มท้ ่ี
เขรอะไปดว้ ยฝ่นุ คอ่ ยๆ เปิดออกมา

ภายในหอ้ งเหมือนเป็นหอ้ งนอนของใครบางคน มีเตียงนอนสองชนั้
โต๊ะเขียนหนงั สอื สองโต๊ะ และชนั้ หนงั สอื ท่ีมีหนงั สอื วรรณกรรมวาง

เรยี งรายเตม็ ไปหมด
“ น่ี! ไปไหนไมบ่ อกกนั เลยนะยะ ” มิลนิ ท่ีตามขนึ้
ถงึ กบั หนา้ มยุ่

ต้บุ !
เสยี งสมดุ ตกลงมาจากชนั้ หนงั สือ พรอ้ ม
กบั ดอกรนิ โดท่ีวางไวอ้ ยขู่ า้ งๆ กนั อาทิตย์
เดนิ เขา้ ไปดู พลางหยิบดอกรนิ โดขนึ้ มา
มองสลบั ไปกบั สมดุ ท่ีโดนลมปรศิ นาเผย
ใหเ้ หน็ ภาพครอบครวั หนง่ึ ท่ีมีผหู้ ญิงผม
ยาวสีดำ� ท่ีนา่ จะเป็นแมก่ บั เดก็ ผหู้ ญิงอีก
สองคนยืนขนาบขา้ งท่ีคาดวา่ นา่ จะเป็นลกู

“ ดอกรนิ โด หมายถงึ ความเจ็บปวด...ความเจ็บปวดงนั้ เหรอ ” อาทิตยพ์ มึ พำ� พลางหยิบสมดุ เลม่
นนั้ ขนึ้ มา เหมือนจะเป็นสมดุ ไดอารน่ี ะ หนา้ ปกสมดุ เขียนช่ือของผเู้ ขียนเอาไวว้ า่ ‘ คานะ’
สมดุ เลม่ นเี้ ป็นของคานะงนั้ เหรอ!?
อาทิตยเ์ ปิดหนา้ ตอ่ ไปก็พบกบั รูปถ่ายของเดก็ ผหู้ ญิงสองคน ท่ีตรงหวั มมุ เขียนไวว้ า่ คานะกบั ..
.ฮานะ
“ ฮานะ! ” อาทิตยพ์ ดู ขนึ้ มาอยา่ งตกใจ อะไรกนั ฮานะกบั คานะเป็นพ่ีนอ้ งกนั งนั้ เหรอ
“ เจา้ ของรา้ นดอกไมท้ ำ� ไมงนั้ เหรอ ” มิลนิ ถามขนึ้ มาดว้ ยความสงสยั
“ บางที...เรอ่ื งคดีฆาตกรรมท่ีเกิดขนึ้ อาจจะเก่ียวกบั คณุ ฮานะก็ไดน้ ะ ” อาทิตยต์ อบกลบั ไป ก่อน
จะเปิดไปยงั หนา้ ถดั ไปท่ีมีลายมือสวยงามเขียนเรอ่ื งราวท่ีเกิดขนึ้
xx/xx/xxxx
วนั นแี้ ม่ตพี ฮี่ านะอกี แลว้ แขนและขาพฮี่ านะมแี ตร่ อยชำ้� แถมมเี ลอื ดออกดว้ ย ทำ� ไมแมถ่ งึ ตอ้ งตพี ี่
ฮานะดว้ ย
xx/xx/xxxx
พฮี่ านะโดนแมด่ า่ ตอ่ หนา้ เพอื่ นทโี่ รงเรยี น ทำ� ไมแมต่ อ้ งทำ� แบบนี้ ทงั้ ทฉี่ นั เองกผ็ ดิ ดว้ ยแทๆ้ ทำ� ไม
แมไ่ มด่ า่ ฉนั บา้ ง
xx/xx/xxxx
วนั นวี้ นั เกดิ พฮี่ านะ ฉนั เตรยี มของขวญั ไวใ้ หเ้ ธอดว้ ย เธอตอ้ งชอบมากแนๆ่
xx/xx/xxxx
พฮี่ านะป่ วยตอ้ งพบหมอตลอด ไมเ่ ป็นไรนะ ฉนั จะดูแลพเี่ อง
xx/xx/xxxx
ฮอื !! แม!่ พฮี่ านะตแี ม!่ ฉนั จะทำ� ไงดี
‘ เธอฆ่าฉัน! เธอฆ่าฉัน! เธอฆ่าฉัน!! ’

อาทติ ยส์ ะดงุ้ สดุ ตวั ถงึ ขนั้ ทำ� สมดุ ไดอารห่ี ลน่ ลงกบั พืน้ เสยี งท่ีดเู จบ็ ปวดของคานะยงั คงสะทอ้ นเขา้
มาในหขู องเขาตลอด อาทิตยก์ ม้ ลงไปเก็บสมดุ ขนึ้ มา ก่อนจะสะดดุ ตาเขา้ กบั กลอ่ งลงั ท่ีอยใู่ ตเ้ ตียง



“ น่ีมนั กลอ่ งอะไร ” อาทิตยเ์ อือ้ มมือเขา้ ไปสดุ แขน แลว้ ลากกลอ่ งลงั ท่ีคลกุ ไปดว้ ย
ฝ่นุ นนั้ ออกมา ในกลอ่ งนนั้ มสี มดุ รายงานเก่ียวกบั การรกั ษาท่โี รงพยาบาลจติ เวช รวม
ทงั้ ยาท่ีใชก้ บั โรคทางจิต อาทิตยห์ ยิบสมดุ รายงานเก่ียวกบั การรกั ษา โดยช่ือของผู้
รกั ษาคือ ‘ อิเกดะ ฮานะ’ และรูปของผหู้ ญิงผมสนั้ สีแดงท่ีเผยอยหู่ นา้ สมดุ
หนา้ ตาแบบนมี้ นั ...เจา้ ของรา้ นดอกไม้ Flora Hana!!!
“ โรคไซโคพาธ... โรคบคุ ลกิ ภาพผิดปกตแิ บบตอ่ ตา้ นสงั คมงนั้ เหรอ ”
“อาทิตย!์ !!” เสียงเรียกของมิลินดงึ สติใหอ้ าทิตยห์ นั ไปสนใจ เขารีบลกุ ออกไปหา
เพ่อื นสาวของตวั เอง ท่ตี รงกลางชนั้ สองมบี นั ไดลงิ เช่อื มไปยงั หลงั คา...หอ้ งใตห้ ลงั คา
งนั้ เหรอ อาทิตยร์ บี ตามขนึ้ ไปก่อนจะพบกบั โต๊ะท่ีมีมีดวางเรยี งรายอยา่ งกบั รอท่ีจะ
ถกู ใชง้ าน รอบหอ้ งถกู จดั แตง่ ไปดว้ ยดอกลลิ ล่สี ีสม้ ท่ีเรม่ิ จะเห่ียวเฉาลง
ดอกลลิ ลสี่ สี ้มงนั้ เหรอ!!

‘ พสี่ าวของฉันชอบมาทนี่ ี่’
หมายความวา่ ไง พสี่ าวของเธอ!!
‘ มาถงึ ตอนนี.้ ..กน็ ่าจะรู้แล้วไม่ใช่

เหรอ ว่าฮานะกับฉันมีความสัมพันธ์ยัง

ไง ’
“ พ่ีน้องงั้นเหรอ! ” อาทิตยพ์ ึมพำ� พลาง
สำ� รวจไปรอบหอ้ งๆ ก่อนจะเดินมาหยดุ อยู่
ตำ� แหน่งหน่ึงเหมือนมีคราบออกสีนำ้� ตาล
เขม้ ท่ีดเู หมือนกบั ถกู เช็ดความสะอาด แต่
ด้วยความท่ีเป็นพืน้ ไม้ มันเลยทำ� ความ
สะอาดไมห่ มด
‘ เลอื ด...’

อาทิตยห์ นั ไปทางตน้ เสยี งของคานะ ก่อนจะพบวา่ เธอนนั้
ยืนอยบู่ นพืน้ ท่ีคราบสนี ำ้� ตาล พรอ้ มกบั ชีน้ ิว้ ไปบนโต๊ะอีก
ดา้ นท่ีมีดอกไมส้ ีมว่ ง วางไวบ้ นคอ้ นเหลก็ สนิมเขรอะน่นั
อาทิตยเ์ ดนิ ตามนิว้ ของคานะท่ีชีไ้ ป
“ท่ีน่ีมนั อะไรกนั เน่ีย ” มิลนิ พดู พลางมองไปรอบๆ หอ้ งอยา่ ง
หวาดกลวั
“ ท่ีน่ีอาจจะเป็นท่ีใชฆ้ าตกรรมของฆาตกรก็ไดน้ ะ...แลว้
ฆาตกรคนนนั้ ฉนั คดิ วา่ นา่ จะเป็นเธอ คณุ ฮานะ เจา้ ของรา้ น
ดอกไม้ ”
“ !!!! ”
“ รอยสีนำ้� ตาลน่นั คงจะเป็นคราบเลือด ถา้ ลองตรวจสอบดคู งไมใ่ ชเ่ รอ่ื งยาก และสมดุ ไดอารน่ี ่นั กบั สมดุ
รายงานโรคทางจิตเวชก็เป็นไปไดส้ งู วา่ บา้ นหลงั นี.้ ..ก็คงเป็นของคณุ ฮานะ วา่ แต.่ ..น่ีดอกอะไร ”
“ น่ันมันดอกโลบเี ลียน่ีน่า มันมพี ษิ นะ! ”
“ จรงิ ดิ ” อาทิตยร์ บี ปลอ่ ยดอกนนั้ ลงบนโต๊ะไป พลางมองไปยงั คอ้ นท่ีวางอยขู่ า้ งๆดอกไม้ “ แลว้ ดอกโลบี
เลยี น่นั มนั มีความหมายไหม ”
“ อมื้ ...ดอกโลบเี ลยี ดว้ ยความทเี่ ป็ นดอกไม้มพี ษิ ..มันเลยหมายถงึ ความช่ัวร้าย ความอาฆาต

พยาบาท ”
“ ความช่วั รา้ ย ” อาทิตยพ์ มึ พำ� พรอ้ มกบั ใชผ้ า้ เช็ดหนา้ ท่ีตวั เองเตรยี มมาจบั ไปท่ีดา้ มคอ้ นน่นั คอ้ นนี.้ .
เหมือนมีคราบอะไรสีดำ� ๆ อยเู่ ตม็ หวั คอ้ นไปหมด
‘ เลอื ด...เลอื ดของฉนั ’
เขาฆ่าเธองนั้ เหรอ...คานะ
อาทิตยห์ นั ไปมองคานะท่ียืนซอ้ นทบั อยดู่ า้ นหลงั ของมิลนิ แววตาของคานะวบู ไหว เม่ือนกึ ถงึ เรอ่ื งใน
อดีต...เธอเขา้ ใจส่งิ ท่ีพ่ีสาวทำ� ...
บา้ นทงั้ หลงั นีล้ ว้ นมีหลกั ฐานในการมดั ตวั ฮานะทงั้ นนั้ รวมถงึ ...อดีตท่ีเจ็บปวดของเธอ



สายลมเยน็ พดั มาพรอ้ มกบั กล่นิ ตน้ ไมใ้ บหญา้ ฮานะในชดุ กระโปรงสีดำ�
พรอ้ มกบั ดอกฮิกนั บานะและดอกลลิ ล่สี สี ม้ ในมือ ใบหนา้ สวยหวานน่นั ดเู ศรา้ สรอ้ ย
สองเทา้ ของฮานะเดนิ ไปยงั หลมุ ศพสองหลมุ ท่ีอยตู่ ดิ กนั แววตาเยน็ ชามองไปท่ีปา้ ย
ช่ือของหลมุ ศพ พลางระบายรอยยิม้ รา้ ยๆ ออกมา ฮานะคอ่ ยๆ วางดอกฮิกนั บานะ
ไวบ้ นแทน่ หินออ่ นท่ีไมเ่ คยไดร้ บั การดแู ลเลย มีวชั พืชขนึ้ รา่ ยลอ้ มเตม็ ไปหมด
“ ฮกิ ันบานะ...ความคำ� นึงถงึ ทน่ี ่าหดหู่ แดเ่ ธอ...คานะ ” ฮานะพมึ พำ� มองไปยงั
หลมุ ศพนอ้ งสาวตวั เอง..นอ้ งสาวท่ีเธอเป็นคนพรากชีวติ มากบั มือ
“ ดอกไม้ทแี่ ม่ชอบ...ความหมายทแ่ี สนดี ทแ่ี ม่ใช้กับมัน ไม่ใช่กับหนู ” ฮานะ
วางดอกลลิ ล่ีสีสม้ ไวบ้ นหลมุ ศพแม่ พลางในหวั ก็นกึ ยอ้ นไปยงั ภาพในอดีต เธอกบั
คานะไมไ่ ดเ้ กิดจากพอ่ คนเดยี วกนั พอ่ ของฮานะหยา่ กบั แมเ่ ธอ เพราะไปมคี นอ่นื พอ่
ทรยศความรกั ท่ีแมม่ ีใหอ้ ยา่ งไมน่ า่ ใหอ้ ภยั แมเ่ กลยี ดพอ่ มากพอๆ กบั ท่ีรกั พอ่ และ
เพราะเหตนุ ี.้ ..ฮานะผมู้ ีใบหนา้ ท่ีคลา้ ยกบั พ่อและเป็นลกู ท่ีขึน้ ช่ือว่าเกิดจากผชู้ าย
สารเลว เธอเลยมกั ถกู แมด่ า่ ทอ ตบตี ถกู ใชง้ านอยา่ งกบั ไมใ่ ชล่ กู เธอเจ็บปวดมาก
กบั สง่ิ ท่ีเธอไดร้ บั พอแมม่ ีสามีใหม่ มีคานะ แมก่ ็เอาแตร่ กั คานะ ไมส่ นใจอะไรเธอสกั
อยา่ ง พอคดิ มาถงึ ตอนนฮี้ านะกร็ อ้ งไหอ้ อกมา เธอเกลยี ดแม่ เธอเกลยี ดทกุ คน! ทำ� ไม
เธอถงึ ไมเ่ หมือนคนอ่ืน ทำ� ไมเธอถงึ ไมเ่ คยไดร้ บั ความรกั บา้ ง ทำ� ไม!!

“ ฮานะ!!! แกทำ� บา้ อะไรของแกฮะ!!! รูไ้ หมวา่ ของชนิ้ นมี้ นั ราคาเทา่ ไหร!่ !! ” ไมเ้ รยี ว
ถูกใชฟ้ าดเดก็ นอ้ ยจนเกดิ รอยชำ้� ไปทว่ั ตวั ฮานะรอ้ งไหก้ บั ความเจ็บปวดในส่งิ ทเี่ ธอ
ไดร้ บั
“ ฮานะ ทำ� ไมแกไมเ่ รยี นตามฉนั บอกฮะ!!”
เพยี ะ!!
“ ทำ� ตวั ใหม้ นั ดๆี เหมอื นนอ้ งแกบา้ งไมไ่ ดร้ ไึ ง อลี ูกนอกคอก!!”
“ อโี ง!่ อบี า้ !! นงั ลูกนอกคอก!! ฉนั ไมน่ า่ ใหแ้ กเกดิ มาเลย!!! แกนา่ จะตายๆ
ไปซะ!! ”
“ กรดี๊ ดดด!!! ” ฮานะกรดี รอ้ งออกมาสดุ เสียง นำ้� ตาไหลเป็นสายอยา่ งกบั จะขาดใจ
ตาย เธอส่นั หวั ไปมาเหมือนอยากจะตาย มือของเธอทบุ ตไี ปท่ีหลมุ ศพของแมต่ วั เอง
อยา่ งแรง ระบายคบั แคน้ ในใจท่ีไมเ่ คยหายไป “ เพราะแม!่ ! เพราะแมค่ นเดยี ว!!! หนู
ถงึ เป็นแบบนี!้ ! คนท่ีนา่ จะตอ้ งตายไปก็คือแมน่ ่นั แหละ!!! นงั แก่! อีบา้ !!! ”

“ พตี่ อ้ งรกั ษานะ ฉนั จะดูแลพเี่ อง ” คานะจบั เขา้ ทแี่ ขนของพสี่ าวตวั เอง เมอื่ เธอ
บอกปัดเรื่องการรกั ษาอาการทางจิตเวชของเธอ ฮานะมองไปทีน่ อ้ งสาวต่างพ่อ
พลางสะบดั แขนออกจากมอื เลก็ ๆ นน่ั
“ แกไมต่ อ้ งมายงุ่ ฉนั จะเป็นยงั ไงมนั เรอื่ งของฉนั ”
“ พฮี่ านะ!! ” คานะรอ้ งเรยี กพสี่ าวของตวั เอง แตด่ ูเหมอื นวา่ ฮานะจะไมส่ นใจอะไร
เธอเดนิ ลงมาจากชนั้ สองซ่ึงเป็นจงั หวะเดยี วกบั ทแี่ ม่ของเธอหนั มามองพอดี
“ นงั โรคจิต ”
“ แมก่ ด็ แี ตเ่ กลยี ดหนู ” ฮานะพดู กบั ผูเ้ ป็นแมเ่ สยี งราบเรยี บ เธอเดนิ ไปหยบิ คอ้ นที่
วางอยูต่ รงทเี่ กบ็ เครอื่ งมอื ชา่ งขนึ้ มาถอื ไว้



เธอเกลียดแม่ เพราะแม่ไม่เคยคิดว่าเธอเป็นลูกเลย น่าอิจฉา...
ครอบครวั คนอนื่ เหมอื นกนั นะ เธอเองกอ็ ยากไดค้ วามรกั บา้ ง ความอบอนุ่
ทแี่ มเ่ ธอมใี หแ้ คค่ านะ เธอเองกอ็ ยากไดบ้ า้ ง ฮานะนกึ ไปถงึ ภาพวนั วาน
ในสมยั เดก็ ทแี่ มพ่ าพวกเธอทงั้ สองไปนง่ั ปิกนกิ อยูห่ นา้ บา้ น โดยมฮี านะ
กบั คานะนง่ั อยูบ่ นตกั แมข่ อตวั เอง คนเป็นแมห่ ยบิ ดอกลลิ ลสี่ สี ม้ สดุ สวย
ขนึ้ มาใหล้ ูกทงั้ สอง ก่อนจะพดู ขนึ้
‘ ดอกลลิ ลเี่ ป็นดอกไมท้ แี่ ม่ชอบมาก นจี่ ะ้ แมใ่ ห้ ’
‘ สวยจงั คะ่ มนั มคี วามหมายไหมคะ ’คานะถามเสยี งสดใส ตา่ งจากพี่
สาวของเธอทมี่ องดอกลิลลสี่ สี ม้ ในมือของนอ้ งสาวตวั เอง ดว้ ยแววตา
เฉยชา
‘ มสี จิ ะ้ มนั หมายถงึ ความอบอนุ่ ความหว่ งใยทแี่ มม่ ใี หล้ ูกไง ’
....ความอบอนุ่ ความรกั ทมี่ แี คใ่ หค้ านะคนเดยี วนะ่ ส.ิ ..

ฮานะเหลอื บสายตาไปมองแมข่ องตวั เอง ทยี่ งั คงใชค้ ำ� พดู แดกดนั ใสเ่ ธอไมห่ ยดุ เธอ
เดนิ ไปทางดา้ นหลงั ของคนเป็นแม่ ก่อนจะชูมอื ขนึ้ สดุ แขน
“ ทหี่ นูเป็นแบบน.ี้ ..กเ็ พราะแมน่ น่ั แหละ!!! หนูเกลยี ดแม!่ !! ”
ผลวั ะ!!
ฮานะใชค้ อ้ นทบุ ไปทหี่ วั แมต่ วั เองอยา่ งจงั จนผเู้ ป็นแมส่ นิ้ ใจทนั ที เลอื ดสแี ดงสดไหล

ฮานะเหลือบสายตาไปมองแม่ของตวั เอง ที่ยงั คงใชค้ ำ� พูด
แดกดนั ใส่เธอไม่หยดุ เธอเดินไปทางดา้ นหลงั ของคนเป็นแม่
ก่อนจะชูมอื ขนึ้ สดุ แขน
“ ทหี่ นเู ป็นแบบน.ี้ ..กเ็ พราะแมน่ น่ั แหละ!!! หนูเกลยี ดแม!่ !! ”
ผลวั ะ!!
ฮานะใชค้ อ้ นทบุ ไปทหี่ วั แมต่ วั เองอยา่ งจงั จนผเู้ ป็นแมส่ นิ้ ใจทนั ที
เลอื ดสแี ดงสดไหลนองไปทว่ั พนื้ คานะทไี่ ดย้ นิ เสยี งเอะอะจาก
ขา้ งลา่ งกร็ บี เดนิ ลงมาดู เธอแทบลม้ ทงั้ ยนื เมอื่ เหน็ แมท่ นี่ อนจม

“ พะ พฆี่ ่าแม่ ฮอื พที่ ำ� อะไรลงไป ”
“ นงั แก่นน่ั มนั สมควรตายกถ็ ูกแลว้ นี่ แกไมเ่ หน็ ดว้ ยเหรอ ”
“ ฮอื ไมค่ ะ่ พี่ ยงั ไงนน่ั กแ็ ม่ พฮี่ อื พตี่ อ้ งรกั ษา”
“ ไม!่ ! ไม!่ !!! ” ฮานะพงุ่ ตวั เขา้ ไปฟาดคอ้ นนน่ั ใสค่ านะสดุ แรง คานะพยายามหนี
เอาชวี ติ รอด แตพ่ สี่ าวเธอกต็ ามมาทนั อยูด่ ี เลอื ดไหลไปตามทาง ฮานะจบั เขา้ ทแี่ ขน
ของนอ้ งสาวตวั เอง ก่อนจะกระชากตวั เขา้ มาแลว้ ใชค้ อ้ นทบุ เขา้ ทหี่ วั คานะอยา่ งจงั
จนเธอถงึ แก่ความตาย
“ จรงิ ๆ แลว้ ฉนั กเ็ กลยี ดแกนะ...คานะ ”

ใช.่ ..เธอเป็นคนฆา่ เอง เธอฆา่ ทงั้ แมแ่ ละนอ้ งสาวตวั เอง ฮานะปาดนำ้� ตา
หยดสดุ ทา้ ย ก่อนจะคอ่ ยลกุ ขนึ้ ยืนและเดนิ จากไป

ฮานะกลบั มาท่ีรา้ นของตวั เองก่อนจะขมวดควิ้ กบั กระเชา้ ดอกไมท้ ่ีวางไวห้ นา้ รา้ น
ของเธอ
กระเช้าดอกลาเวนเดอร.์ ..
มือของฮานะท่ีถือกระเชา้ ดอกลาเวนเดอรเ์ ร่มิ ส่นั เทา ใบหนา้ สวยหวานน่นั ดตู กใจ
กบั ของท่ีอยใู่ นมือเธอ
ภาษาดอกไม้ของลาเวนเดอร์....สงสัยในตัวคุณ
“ ใครกนั !! ใครเป็นคนสง่ มา!! ” ฮานะพดู ขนึ้ มาอยา่ งไมม่ ีสติ ก่อนจะทมุ่ ดอกไมน้ ่นั
ทิง้ ไป







านะมองหาปา้ ยช่ือท่ีตดิ มากบั กระเชา้ ดอกลาเวนเดอร.์ ..อาทิตย!์ !
อาทิตยง์ นั้ เหรอ เดก็ คนนนั้ เดก็ คนนนั้ รูอ้ ะไรเก่ียวกบั เธอกนั แน่ ฮานะรบี แตง่ ตวั ใหม่
และเดนิ ไปยงั บา้ นหลงั เกา่ ของเธอ ท่ีปลอ่ ยทงิ้ รา้ งไปเกือบสบิ ปี ทำ� ไมกนั หละ่ ! ทำ� ไม
ผชู้ ายคนนนั้ ถงึ สง่ ดอกลาเวนเดอรม์ าใหเ้ ธอ เหน็ วา่ ดอกมนั สวยงาม หรอื เพราะอยา่ ง
อ่ืนกนั แน่ ฮานะท่ีว่งิ ยงั ไมถ่ งึ บา้ นตวั เองก็ตอ้ งหยดุ ชะงกั เม่ือหนา้ บา้ นของเธอเตม็ ไป
ดว้ ยรถของตำ� รวจ และผชู้ ายตวั สงู ท่ีเธอคนุ้ หนา้ ...อาทิตย์
“ บา้ จรงิ !! น่ีมนั เรอ่ื งอะไรกนั !!” ฮานะท่ีพอเหน็ อาทิตยม์ องมาท่ีตวั เอง
เธอก็โยกหลบทนั ที
ฮานะอาศยั จงั หวะทพ่ี วกตำ� รวจกำ� ลงั ชลุ มนุ เดนิ ไปยงั ชอ่ งสเี หลย่ี มทเ่ี ธอทำ� ไวส้ ำ� หรบั
เขา้ ไปในบา้ น ไม่เรว็ ไม่ชา้ ...ตำ� รวจก็ตอ้ งรูแ้ น่นอนวา่ คดีฆาตกรรมท่ีเกิดขนึ้ มาเป็น
ฝีมือเธอ ฮานะเดนิ เขา้ บา้ นตวั เองท่ีประตดู า้ นหลงั ก่อนจะเดนิ ขนึ้ ไปยงั ชนั้ สองของ
บา้ น เธอตรงไปท่ีหอ้ งท่ีเคยเป็นหอ้ งนอนของตวั เองกบั คานะ สมดุ ไดอารข่ี องคานะ
ถกู เปิดทิง้ ไว้ รวมถงึ บนั ไดใตห้ ลงั คาก็เชน่ กนั
“ บา้ เอย้ !!! ” ฮานะปัดของแถวนนั้ กระจดั กระจายเตม็ พืน้ ไปหมด
ไอเ้ ดก็ นน่ั !!! แกจะสาระแนเรอื่ งฉนั มากเกนิ ไปแลว้ นะ!!!

หลงั จากท่ีรูเ้ รอ่ื งทกุ อยา่ ง อาทิตยไ์ ดส้ ง่ ดอกไมไ้ ปหาฮานะ เพ่ือดงึ ใหเ้ ธอออกมา
หาเขาและเหมอื นทกุ อยา่ งจะเป็นไปตามแผนท่เี ขาวางไว้อาทติ ยผ์ ละจากผกู้ องชรณั

ท่ีวนุ่ อยกู่ บั เจา้ หนา้ เก็บหลกั ฐานเดนิ เขา้ ไปในบา้ น เขาผงะเลก็ นอ้ ยเม่ือเหน็ ฮานะ...
สหี นา้ ของฮานะชา่ งตา่ งกบั คนท่ีเขามกั เจอท่ีรา้ นดอกไมอ้ ยา่ งสนิ้ เชิง ในมือของเธอ
ถือมีดและคอ่ ยๆ เดนิ ลงบนั ไดมาอยา่ งชา้ ๆ ฮานะระบายรอยยิม้ รา้ ยพรอ้ มกบั เสยี ง
หวั เราะชวนขนลกุ อาทติ ยม์ องไปท่ีเธออยา่ งหวาดระแวง พรอ้ มกบั ท่ีผกู้ องชรณั และ
มิลนิ ก็เขา้ มาในบา้ น
“ ทำ� ไม...ถึงบกุ เขา้ บา้ นคนอ่ืนโดยไมข่ ออนญุ าตหละ่ มารยาทแยจ่ งั นะเด็กคนนี้ ”
ฮานะพดู เสียงเรยี บ แตฟ่ ังดนู า่ กลวั อยา่ งบอกไมถ่ กู
“ มอบตวั เถอะ คณุ ฮานะ!! ” ผกู้ องชรณั พดู ขนึ้ ซง่ึ คำ� พดู นนั้ ย่ิงทำ� ใหฮ้ านะหวั เราะ
ขนึ้ มาอีกครงั้
“ คณุ ฮานะ คณุ ใจเยน็ ๆ วางมีดลงก่อนและฟังผม ” อาทิตยพ์ ยายามพดู เกลยี้ กลอ่ ม
ใหค้ นตรงหนา้ วางมีดลง
“ อืม...งนั้ พดู มาสิ ฉนั รอฟังอยู่ หๆึ ” ฮานะวา่ พลางใชม้ ีดมาจีค้ อตวั เอง ปลายมีดน่นั
ทำ� เอาเลอื ดท่คี อของฮานะคอ่ ยๆ ซมึ ออกมา อาทติ ยแ์ อบหวาดกลวั กบั ผหู้ ญิงคนตรง
หนา้ มาก เขาไมส่ ามารถคาดเดาการกระทำ� ของเธอไดเ้ ลย
“ ผมเขา้ ใจสง่ิ ท่ีคณุ เคยเจอมานะ แตค่ นท่คี ณุ ฆา่ ไป...เขาไมไ่ ดม้ ีความเก่ียวขอ้ งอะไร
กบั คณุ เลย ”
“ .... ”
“ ทกุ อยา่ งมีทางออกนะครบั วางอาวธุ ลงเถอะครบั ”

‘ พอไดแ้ ลว้ คะ่ พ.ี่ ..พเี่ จ็บปวดมามากพอแลว้ พอเถอะคะ่ ’
ฮานะถงึ กบั ผงะ...เธอไดย้ ินเสยี งของนอ้ งสาวตวั เอง และคนท่ียืนอยขู่ า้ งๆอาทิตย.์ ..
ก็คือคานะ นอ้ งสาวของเธอ คานะยืนนำ้� ตาไหลพรอ้ มกบั พมึ พำ� พดู ประโยคเดมิ ซำ้� ๆ
“ ฮกึ ...พวกแกจะมาเขา้ ใจอะไรฉนั ฮือ..พวกแกจะมาเขา้ ใจอะไร!!!! ฉนั แคอ่ ยากได้
บา้ ง!! ความรกั และความอบอนุ่ แบบนนั้ ..ทำ� ไมหละ่ ! ทำ� ไมคานะเธอถงึ ไดไ้ ปคนเดยี ว
ทำ� ไมกนั !!! ”
“ คณุ ก็ไดม้ าตลอดไมใ่ ชร่ ไึ ง!! นอ้ งสาวของคณุ นะ่ !!! ” อาทิตยพ์ ดู ขนึ้ มาอยา่ งเหลือ
อด เม่ือคนตรงหนา้ เอาแตโ่ ทษคนอ่ืน แตไ่ มเ่ คยโทษตวั เองเลย
“ !!!!! ”
“ คนท่ีคอยหว่ งใยคณุ คนท่ีรกั คณุ นะ่ ก็นอ้ งสาวคณุ ไมใ่ ชห่ รอื ไง!! คนท่ีทำ� ลายทกุ
อยา่ งไป ก็คือคณุ ไมใ่ ชร่ ไึ ง!!!! ”
“ ไม.่ ..คานะ ไม.่ ..พ่ีไมไ่ ดต้ งั้ ใจ ฮือ ไม!่ พ่ีขอโทษ ไม!่ !! ” ฮานะเรม่ิ เสยี งออ่ นลงเม่ือ
นกึ ถงึ ส่งิ ท่ีนอ้ งสาวปฏิบตั กิ บั เธอ
“ พอเถอะครบั ...ถือวา่ น่ีจะเป็นส่งิ สดุ ทา้ ยท่ีคณุ จะทำ� เพ่ือนอ้ งสาวของคณุ ”
แกร๊ง!

ฮานะปลอ่ ยมีดลงกบั พืน้ พรอ้ มกบั ทรุดตวั น่งั ลงปลอ่ ยใหน้ ำ้� ตาแหง่ ความเสียใจ
ความแคน้ ความเกลยี ดชงั และความเจบ็ ปวด เธอมองไปยงั คานะท่ยี งั คงยืนมองเธอ
ดว้ ยรอยยิม้ อยทู่ ่ีเดมิ ภาพในความทรงจำ� ท่ีเธอมีตอ่ นอ้ งสาวหล่งั ไหลเขา้ มาไมห่ ยดุ

“ พฮี่ านะเจ็บไหม เดยี๋ วหนูทำ� แผลใหน้ ะ ”
“ พฮี่ านะ แมไ่ มอ่ ยูแ่ ลว้ ออกมาเถอะ ”
“ พฮี่ านะ...ไมร่ อ้ งไหน้ ะ ”
“ พฮี่ านะ...ฉนั จะดูแลพเี่ อง ”
“ พคี่ ะ...ฉนั รกั พนี่ ะ ”
“ คานะ..ฮกึ ..ฮอื พขี่ อโทษ ฮอื ..พขี่ อโทษ ” ฮานะขอโทษจากใจจรงิ ก่อนทตี่ ำ� รวจจะ
คอ่ ยพยงุ ตวั เธอขนึ้ มา
‘ ฉนั รกั พ.ี่ ..ฉนั ไมเ่ คยโกรธพเี่ ลย ’
“ คานะ... ” ฮานะยมิ้ ใหก้ บั นอ้ งสาวตวั เอง ชว่ งทตี่ ำ� รวจพาเธอเดนิ ออกไปทางประตู
ฮานะไดท้ งิ้ ดอกไฮเดรนเยยี เอาไว้
...ขอบคุณทเี่ ข้าใจกันนะ คานะ....

สองวนั ผา่ นไปขา่ วเรอ่ื งจบั ตวั คนรา้ ยไดแ้ ลว้ กระจายไปท่วั ฮานะถกู นำ� ไป
บำ� บดั ทางจิตเวชก่อนจะถกู ดำ� เนินคดีตอ่ อาทิตยก์ ลบั มาท่ีบา้ นหลงั เก่าของฮานะ
อีกครงั้ เพราะหลงั จากท่ีจบเรอ่ื งทกุ อยา่ ง ตวั ตนของคานะก็ไมม่ าใหเ้ ขารูส้ กึ ถงึ การ
มอี ยู่หรอื ปรากฏตวั ใหเ้ ขาเหน็ อกี เลย...ถา้ เธอยงั มชี วี ติ อยู่เธอนา่ จะเป็นผหู้ ญิงท่สี วย
มากแน่ๆ อาทิตยเ์ ดินขนึ้ ไปชนั้ สองของบา้ น ก่อนจะหยิบรูปถ่ายของคานะท่ีอย่ใู น
ไดอารข่ี นึ้ มาดู
‘ คณุ อาทติ ย.์ .. ’
“ คานะ...”
‘ ขอบคณุ สำ� หรบั ทกุ อยา่ งนะคะ...ส่งิ นคี้ อื คำ� ขอบคณุ ของฉนั ’ มือขาวซีดของคานะ
ย่ืนดอกไมม้ าใหเ้ ขา ‘ ดอกลิลลี่ ออฟ เดอะ วัลเล่ย์ ภาษาดอกไม้คือ...ความ
สุขทหี่ วนคืนมา จากนี.้ ..กค็ งไม่มีเรือ่ งร้ายๆ แล้วหล่ะ ’

อาทิตยย์ ่ืนมือไปรบั ดอกลลิ ล่ี ออฟ เดอะ วลั เลย่ ม์ า กล่นิ ของมนั ...หอมรญั จวนใจ
จรงิ ๆ
“ เธอ...จะไปแลว้ งนั้ เหรอ ”
‘ อมื้ ..ฉนั ไมม่ อี ะไรตอ้ งหว่ งแลว้ ’
“ ขอใหเ้ ธอ...โชคดีนะ ” อาทิตยม์ องคานะท่ีส่งยิม้ ใหเ้ ขาเป็นครงั้ สดุ ทา้ ย ก่อนท่ี
วญิ ญาณของคานะจะคอ่ ยๆ เลอื นหายไป ทิง้ ไวเ้ พียงดอกไมท้ ่ีเธอทิง้ ไวใ้ หเ้ ขา
....มาทำ� ใหร้ ูส้ กึ ดแี ลว้ จากไปเนยี่ นะ ห.ึ ..



วนั นีไ้ มม่ ีเรยี น แตแ่ ทนท่ีอาทิตยจ์ ะนอนหลบั สบายหลงั จากท่ีเหน็ดเหน่ือยกบั
การเรยี นมาตลอดสองสามวนั ท่ีผา่ นมา แตเ่ ขากลบั ต่ืนแตเ่ ชา้ พรอ้ มกบั
ดอกกหุ ลาบสีแดงหนง่ึ ชอ่ อาทิตยถ์ ือดอกกหุ ลาบไปยงั สสุ าน เขาเก็บกวาดวชั พืชท่ี
อยรู่ อบๆ หลมุ ศพใหส้ ะอาด ...ใชแ่ ลว้ เขามาท่ีหลมุ ศพของคานะ... หลมุ ศพของเธอ
ถกู ฝังไวค้ กู่ บั คณุ แมข่ องเธอเอง
“ ฉนั มาเย่ียม ” อาทิตยย์ ิม้ บางใหก้ บั หลมุ ศพของฮานะ ก่อนจะวางดอกกหุ ลาบสี
แดงท่ีเตรยี มมาวางไวบ้ นหลมุ ศพของคานะ
... ดอกกุหลาบสีแดง ภาษาดอกไม้คือ ฉันรักเธอ ...

อาทิตยท์ ่ีกำ� ลงั จะเดนิ จากไป กลบั มีลมปรศิ นาวบู หนง่ึ พดั ผา่ นหนา้ เขาไป พรอ้ ม
กลบี ดอกลลิ ลสี่ ชี มพู ท่ีหลน่ มาบนสองมือของเขา
“ คานะ...”







ดอกลิลลีส่ ีชมพู
หมายถงึ ความรกั เสนห่ า ความเขา้ อกเขา้ ใจ ความเป็นผูห้ ญงิ
ดว้ ยสที อี่ อ่ นไหว ออ่ นโยน ทำ� ใหด้ อกนี้ เป็นตวั แทนสาววยั แรก
แยม้ ทเี่ ตม็ ไปดว้ ยเสนห่ น์ า่ หลงใหล เหมาะสำ� หรบั นำ� ไปมอบให้
คนรกั ในวนั สำ� คญั ตา่ งๆ เพอื่ เป็นการบอกวา่ “ คณุ ยงั คงสวย
เหมอื นวนั แรกทไี่ ดเ้ จอ และรกั ของเราจะไมเ่ ปลยี่ นไป ”

ดอกลิลลีส่ ีเหลือง
หมายถงึ ความสนกุ สนาน ความรนื่ เรงิ บนั เทงิ ใจ มติ รภาพ เฉดสเี หลอื ง
หลายคนจะนกึ ถงึ ความสดชืน่ สดใส มีชีวติ ชีวา ความหมายของลลิ ลีส่ ี
เหลอื งไมไ่ ดส้ อื่ ถงึ ความรกั หรอื ความสมั พนั ธ์แบบชูส้ าว แตเ่ ป็นการบอกวา่
“ ฉนั ดใี จทมี่ คี ณุ ในชวี ติ ฉนั อยากใหค้ ณุ ยมิ้ ฉนั อยากใหค้ ณุ มคี วามสขุ ”
เป็นตวั แทนของมติ รภาพทสี่ วยงาม แตใ่ นอกี ความหมายหน่งึ
คอื การโกหก หลอกลวง

ดอกลิลลีส่ ีส้ม
มสี องความหมาย ความหมายแรกคอื ความอบอนุ่ ความหว่ งใย
ความหมายทสี่ อง ความเกลยี ดชงั และความแคน้

ดอกลลิ ล่มี ีช่ือสามญั วา่ “ Lily ” เป็นไมด้ อกในตระกลู “ Liliaceae ” มีถ่ิน
กำ� เนิดอยใู่ นทวีปเอเชีย แถบประเทศจีนและญ่ีป่ นุ เป็นสายพนั ธุพ์ ืชประเภทหวั มี
กล่นิ หอม ดอกอมู ใหญ่ มีหวั สะสมและหลอ่ เลยี้ งอาหารอยใู่ ตด้ นิ

ตามความเช่ือปกรนมั กรกี โบราณ เช่ือวา่ ดอกลลิ ล่เี กิดจากนำ้� นมของ
เทพีเฮรา่ ภรรยาของราชาแหง่ เทพเจา้ ซสุ แตเ่ พราะมีหนา้ ตาขาวบรสิ ทุ ธ์ิผดุ ผอ่ งมาก
เกินไป “ วีนสั ” ผเู้ ป็นเทพีแหง่ ความงามจงึ เกิดกลวั ขนึ้ มาวา่ ดอกไมพ้ นั ธนุ์ ีจ้ ะสวย
เกินหนา้ เกินตาตวั เองเลยสาปแช่งใหม้ ีจดุ ด่างพรอ้ ยขนึ้ ใจกลางดอก น่นั ก็คือสว่ น
เกสรดอกตวั เมียท่ยี ่ืนยาวผดิ จากดอกไมท้ ่วั ไป และมีจดุ ตะป่มุ ตะป่� ำเลก็ ๆ ท่ีกระจาย
ไปตามกลบี ดอกน่ีเลยเป็นท่ีมาวา่ ทำ� ไมดอกลลิ ล่บี าง
สายพนั ธถุ์ งึ มีลายจดุ เลก็ ๆ

ดอกลิลล่ี ออฟ เดอะ วัลเลย์ ( Lily of the Valley )
สญั ลกั ษณ์ของความสุขทห่ี วนคนื มา เพราะด้วยดอกเลก็ สขี าวสะอาดตา
รปู ทรงเหมือนระฆงั เลก็ ๆ มกี ล่ินหอมหวานให้ความหมายทล่ี กึ ซง้ึ กินใจ “
ความออ่ นหวานของคุณช่วยเติมเต็มชีวติ ฉนั ใหส้ มบูรณ์ ”

ดอกเดซีส่ ีขาว
หมายถงึ ความบรสิ ทุ ธิ์ ความไรเ้ ดยี งสา

ดอกเดซ่ีมีช่ือทางวิทยาศาสตรว์ า่ Bellis Perennis จดั อยใู่ นวงศ์ Asterace-
ae ช่อื สามญั ท่เี ราเรยี กท่วั ไปกม็ ที งั้ Dahlbery Daisy, Glod Carpet, Gloden Fleece
แตห่ ลกั ๆแลว้ จะเรยี กกนั วา่ เดซ่ี ( Daisy ) ถ่ินกำ� เนิดอย่ทู ่ีเม็กซิโกและรฐั เท็กซสั
สหรฐั อเมรกิ า มีทงั้ ดอกสีขาว เหลือง โดยนกั พฤกษาวิทยารูจ้ กั และพบครงั้ แรกท่ี
ตำ� บลเลก็ ๆในประเทศเมก็ ซโิ ก เป็นสญั ลกั ษณแ์ ทนหวั ใจอนั บรสิ ทุ ธิ์และไรเ้ ดียงสา

ตามตำ� นานของชาวเคลทิตในองั กฤษ เช่ือวา่ วญิ ญาณของเดก็ ท่ีตายไป
ตอนเลก็ ๆ จะโปรยดอกเดซ่ีลงมาสพู่ ืน้ โลก เพ่ือปลอบโยนความเสยี ใจของพอ่ แม่

ท่ีปักผมสที อง เครอ่ื งประดบั ท่ีมีลกั ษณะคลา้ ยดอกเดซ่ี ถกู คน้ พบในประ
สาทไมนวนแหง่ เกาะครตี มีการขดุ คน้ พบขนึ้ มาและเช่ือวา่ มีอายมุ ากกวา่ 4,000 ปี
เลยทีเดียว

ดอกไฮเดรนเยีย
มสี องความหมาย ความหมายแรก “ ดอกไมเ้ ยน็ ชา ” สอื่ ถงึ ความ
เยน็ ชาของผูร้ บั ความหมายทสี่ อง “ ขอบคณุ ทเี่ ขา้ ใจและคอย
อยูเ่ คยี งขา้ งกนั มาตลอด ”

ดอกไฮเดรนเยีย เขา้ มาในประเทศไทยในสมยั รชั กาลท่ี 5 แตต่ อนนีไ้ ฮเดรน
เยียเป็นดอกไมท้ ่ีแพรห่ ลายในประเทศไทย และเป็นท่ีนิยมของนกั จดั สวน รวมถึง
นิยมนำ� มาประดบั ในงานแตง่ งานมงคล งานอีเวน้ ตา่ งๆ รูปทรงของดอกไมด้ เู ป็น
พ่มุ ๆ กล่มุ ๆ มีลกั ษณะคลา้ ยอ่าง ตวั ดอกดมู ีเสน่ห์ เป็นท่ีจดจำ� ดอู ่อนโยนแต่ไม่
บอบบาง เป็นดอกไมท้ ่ีชอบนำ้� มาก ซง่ึ ไฮเดรนเยียเป็นพืชฤดหู นาว

ดอกไฮเดรนเยียเกิดท่ีปลายยอดก่ิงหรอื ยอดลำ� ตน้ ซง่ึ เป็นชอ่ ดอกแบบชอ่ เชิงหล่นั
หรอื ชอ่ แยกแขนง ดอกไฮเดรนเยียสว่ นใหญ่จะมีสขี าวเป็นหลกั แตบ่ างชนิดอาจเป็น
สีนำ้� เงิน แดง ชมพหู รอื มว่ ง สีครมี ซีด ซง่ึ ขนึ้ อยกู่ บั ระดบั ความเป็นกรดหรอื ดา่ งของ
ดินและสภาพอากาศท่ีปลกู ทำ� ใหด้ อกไฮเดรนเยียกลายเป็นดอกไมม้ หศั จรรยท์ ่ี
เปล่ยี นสไี ด้

ไฮเดรนเยียเป็นดอกไมห้ วั ใจหลกั สำ� คญั ของงานแต่งงาน เป็นดอกไมท้ ่ีแสดงถึง
ความรกั และความสดช่ืนของบา่ วสาว

ดอกรินโด
ความหมายคอื ฉนั รกั เธอผูโ้ ศกเศรา้ / ความเจ็บปวด

ดอกรนิ โดหรอื ดอกกระด่งิ ลม มีช่ือเรยี กอีกช่ือหนง่ึ วา่ ดอกเจนเซียน เป็นพืช
ท่ีอยใู่ นวงศ์Gentiance หรอื พืชตระกลู เจนเชียน คนในยคุ ฟจู ิวาระ ช่ืนชอบตน้ รนิ โด
เป็นพิเศษ สญั ลกั ษณร์ ูปดอกรนิ โดมกั ปรากฏอย่ใู นเร่อื ง genji monagatari และ
makura no soshi พอดอกรนิ โดเรม่ิ ไดร้ บั ความนิยมจงึ ถกู นำ� ไปใชเ้ ป็นลายประดบั
ขนุ นางในวงั และก็เรม่ิ แปลงเป็นลวดลายของตราประจำ� ตระกลู

และดอกรนิ โดยงั ปรากฏเป็นดอกไมต้ ราสญั ลกั ษณข์ อง 13 หนว่ ยพิทกั ษใ์ นการต์ นู
เรอ่ื ง “ Bleach เทพมรณะ” อีกดว้ ย ซง่ึ ดอกนีเ้ ป็นตราสญั ลกั ษณป์ ระจำ� ของหนว่ ย 4
ซง่ึ เป็นหนว่ ยท่ีคอยรกั ษาผคู้ น ซง่ึ ตวั ความหมายของดอกรนิ โด ก็ดเู ขา้ กบั หนว่ ยนีด้ ี
ท่ีมกั จะมีคนเจ็บ คนทรมานเขา้ มาหาตลอด

ดอกฮิกันบานะสีแดง
หมายถงึ ความคำ� นงึ ทหี่ ดหู่ อสิ รภาพ การกลบั มาพบกนั ใหม่
มเี พยี งคณุ เทา่ นนั้ ทฉี่ นั คดิ ถงึ

ดอกฮิกนั บานะมีช่ือภาษาองั กฤษวา่ “ Red Spider Lily ” เป็นไมย้ ืนตน้ ตระกลู
ดอกลลิ ล่ี คนไทยมกั เรยี กดอกพลบั พลงึ แมงมมุ ในภาษาญ่ีป่นุ คำ� วา่ “ ฮิกนั บานะ
” นนั้ หมายถึงดอกไมท้ ่ีบานในช่วงวนั สนั ตวิษุวตั โดยท่ีดอกฮิกนั บานะในญ่ีป่ นุ มี
หลายช่ือ ซง่ึ แตล่ ะช่ือเก่ียวขอ้ งกบั ความตายทงั้ นนั้

สง่ิ ท่ที ำ� ใหด้ อกฮกิ นั บานะมชี ่ือทางรา้ ยมากกวา่ ทางดี เพราะวา่ ตวั ดอกฮกิ นั บานะนนั้
มีพิษ กระเปาะของดอกฮิกนั บานะมีสารพิษท่ีเรยี กวา่ alkaloids

คนญ่ีป่ นุ สมยั ก่อนในยคุ ขาดแคลน มกั เอาดอกฮิกนั บานะมากินและมีคนตายเป็น
จำ� นวนมาก จากพิษของตวั ดอก ทำ� ใหด้ อกฮิกนั บานะมีฉายาดา้ นรา้ ยมากกวา่ ดา้ น
ดีน่นั เอง

นอกจากนีใ้ นอดีตคนญ่ีป่ นุ ปลกู ดอกฮิกนั บานะไวร้ อบๆหลมุ ศพ เพ่ือปอ้ งกนั ไมใ่ ห้
ตวั ตนุ่ หรอื สตั วก์ ินเนือ้ ตา่ งๆเขา้ มาทำ� ลายหลมุ ศพ ทำ� ใหด้ อกฮิกนั บานะเป็นดอกไม้
ท่ีอยกู่ บั หลมุ ศพ

ดอกโลบเี ลีย
หมายถงึ ความอาฆาตพยาบาท, ความช่วั รา้ ย

ดอกโลบีเลีย มีช่ือทางวทิ ยาศาสตรว์ า่ “ Lebelia erirus ” อยใู่ นวงศ์ “ Lobe-
liaceae ” โลบเี ลยี เป็นพืชคลมุ ดนิ อีกชนิดหนง่ึ เป็นท่ีนิยมของนกั จดั สวน มีถ่ินกำ� เนิด
ทางแอฟรกิ าใต้ ตน้ เป็นกอเตีย้ ความสงู ของตน้ ประมาณ 4 – 6 นิว้ มีดอกเลก็ ๆ สี
เขม้ ออกดอกเป็นพวง สวยมาก โลบเี ลยี มที งั้ แบบเลอื้ ยและแบบตน้ เตยี้ กลบี ของโลบี
เลยี มีสารพิษเรยี กวา่ “ lebeline ” ซง่ึ คลา้ ยกบั นิโคตนิ แตเ่ ป็นอนั ตรายมากกวา่

ดอกกุหลาบสีแดง
หมายถงึ “ รกั คณุ เขา้ แลว้ ” ความรกั และความปรารถนา
เป็นดอกไมข้ องกามเทพ เป็นส่งิ นำ� โชคของความรกั มาให้
หญงิ หรอื ชายทไี่ ดร้ บั มเี พยี งคณุ เทา่ นนั้ ทฉี่ นั คดิ ถงึ

กหุ ลาบมีช่ือสามญั วา่ “ Rose ” ช่ือทางพฤกษศาสตรว์ า่ “ Rosa hybrids ”
และมีช่ือวงศว์ า่ “ Rosaceae ” ขยายพนั ธไุ์ ดโ้ ดยการตอนก่ิง ลกั ษณะของกหุ ลาบ
นนั้ มที งั้ ไมพ้ มุ่ และไมเ้ ลอื้ ย ลำ� ตน้ และก่ิงจะมหี นาม สว่ นดอกของกหุ ลาบจะมที งั้ ดอก
เด่ยี วและเป็นชอ่ กลบี ดอกมีลกั ษณะใหญ่ มีไมต่ ำ่� กวา่ 5 กลบี กหุ ลาบนนั้ มีกลน่ิ หอม
ชวนดม และมีหลายสี เชน่ แดง ขาว เหลอื ง ชมพู และยงั มีอีกหลายชนิดดว้ ย

กหุ ลาบ เป็นดอกไมท้ ่ีนิยมปลกู มาตงั้ แตโ่ บราณ เขาวา่ กนั วา่ กหุ ลาบเกิดขนึ้
เม่ือ 70 ล้านปี มาแล้ว และเคยมีการค้นพบฟอสซิลของกุหลาบท่ีประเทศ
สหรฐั อเมรกิ า ซง่ึ โดยแตก่ ่อน กหุ ลายนนั้ เป็นกหุ ลาบป่ ามีรูปรา่ งไมเ่ หมือนอยา่ งใน
ทกุ วนั นี้ แตม่ นษุ ยไ์ ดเ้ อากหุ ลาบป่ามาปลกู และผสมพนั ธจุ์ นขยายเป็นพนั ธตุ์ า่ งๆ
กหุ ลาบ

อียิปตเ์ องก็ปลกู กหุ ลาบเป็นไมด้ อกสง่ ไปขายใหช้ าวโรมนั เพราะชาวโรมนั เป็น
ชาตทิ ่ีรกั ดอกไมม้ าก ถงึ แมจ้ ะส่งั ซอื้ จากอียปิ ตแ์ ตก่ ็ยงั ลงทนุ สรา้ งสถานท่ีขนาดใหญ่
สำ� หรบั ปลกู ดอกกหุ ลาบเพราะสำ� หรบั ชาวโรมนั ดอกกหุ ลาบมีความสำ� คญั ตอ่ ชีวิต
ประจำ� วนั อกี ทงั้ ชาวโรมนั ยงั ถือวา่ ดอกกหุ ลาบเป็นสญั ลกั ษณข์ องความรกั และเป็น
ไดท้ งั้ ของขวญั

พูดถึงดอกกุหลาบ หลายคนจะนึกถึงเร่ืองของความรกั เพราะกุหลาบเป็น
สญั ลกั ษณข์ องความรกั และความโรแมนตกิ ซง่ึ บางตำ� นานเลา่ วา่ ดอกกหุ ลาบเป็น
เสมือนเครอ่ื งหมายแทนการกำ� เนิดของวีนสั ซง่ึ เป็นเทพแหง่ ความงามและความรกั
วีนสั เป็นท่ีรูจ้ กั กนั ในช่ือ “ อโฟรไ์ ดท์ ”