นิทานหมูน้อยยอดนักผจญภัย.

หมูน้อย
ยอดนัก
ผจญภัย

เเม่จอร์เจีย เเนะนำตัวละคร สตอร์ม

เจได

เจอาร์ เจด้า

กาลครั้งหนึ่ง มีแม่หมู และ ลูกหมู 3 ตัว
อาศัยอยู่ในบ้านร่วมกัน ภายในป่าใหญ่ แม่หมู
มีชื่อว่า “จอร์เจีย” พี่คนโตมีชื่อว่า “เจอาร์”
พี่คนกลางมีชื่อว่า “เจได” และมีน้องคนเล็ก
มีชื่อว่า “เจด้า” วันหนึ่งลูกหมูทั้งสามตัว
ได้พูดคุยกันถึงการออกไปผจญภัยสร้างบ้าน
ที่ชายป่า

หลังจากที่ลูกหมู 3 ตัว ได้พูดคุยและตกลงกันแล้ว ว่าจะออกไป
ซื้อของสร้างบ้านที่ตลาด และก่อนจะไปตลาด แม่จอร์เจียก็ได้
พูดว่า “แม่ได้เตรียมเจลล้างมือและหน้ากากอนามัยไว้สำหรับ
ลูกๆ แล้วนะจ๊ะ” และได้สอนการดูแลตัวเองเมื่อออกจากบ้าน
“ลูกๆ ต้องทำตามสิ่งที่แม่บอกนะ!”
​“1. ลูกๆ ต้องใส่หน้ากากอนามัยทุกครั้ง เมื่ออยู่ในที่สาธารณะ
2. ลูกๆ ต้องหมั่นล้างมือให้สะอาดอยู่เสมอ และไม่นำมือ
ที่ยังไม่ได้ล้างมาจับใบหน้า ร่างกาย
3. หากลูกๆ รู้กสึกว่าตัวร้อน มีไข้ ไอ จาม มีน้ำมูก ให้มา
บอกแม่เพื่อไปพบคุณหมอ”

ก่อนที่ลูกหมูจะออกเดินทางไปตลาด แม่จอร์เจียก็ได้มาส่งลูกหมูสามตัว
ที่หน้าประตู และได้บอกลาลูกหมูว่า “เดินทางปลอดภัยนะลูกๆ”

และแม่จอร์เจียก็ได้เตือนลูกหมู สามตัวว่า “อย่าลืมวิธีดูแลตัวเองที่แม่สอนนะลูกรัก”
ทั้งสามตัว ก็ได้เดินทางมุ่งหน้าไปตลาด ด้วยความตื่นเต้น

ระหว่างที่ลูกหมูทั้ง 3 กำลังจะเดินไปตลาดนั้น พี่เจอาร์ได้พูดกับ
น้องๆ ว่า “อย่าลืมใส่แมสก์ ปิดปาก ปิดจมูกกันนะ ในช่วงนี้เรา
ต้องระวังตัวกันให้มากๆ ไม่ว่าจะเดินทางไปที่ไหน เราต้องเว้น
ระยะห่าง ด้านหน้า ด้านหลัง ด้านข้าง ห่างกันสองเมตรด้วยนะ”

หลังจากลูกหมูทั้ง 3 ได้กลับมาจากตลาด สิ่งหนึ่งที่ต้องคำนึงถึง
นั่นก็คือ การล้างมือ
“พี่ๆ ครับ เราต้องล้างมือกันด้วยไหมครับ” เจด้าถามพี่ทั้งสอง
“ใช่แล้ว เราต้องล้างมือกันด้วยนะ เดี่ยวพี่จะสาธิตการล้างมือให้
น้องๆดู เรามาเริ่มกันเลยยย เย้!!”

**** สาธิตการล้างมือ****
1.ฝ่ามือถูกัน
2.ฝ่ามือถูหลังมือ นิ้วถูซอกนิ้ว
3.ฝ่ามือถูฝ่ามือ นิ้วถูซอกนิ้ว
4.หลังนิ้วถูฝ่ามือ
5.ถูหัวแม่โป้งด้วยฝ่ามือ
6.ปลายนิ้วถูขวางฝ่ามือ
7.ถูรอบข้อมือ

หลังจากสอนล้างมือเสร็จ ลูกหมูทั้งสามตัว ก็ได้มาคุยกัน
เรื่องวัสดุในการสร้างบ้านของพวกเขา เจด้า “ผมซื้อฟาง
ไปสร้างบ้าน จะได้ไม่เหนื่อยและไม่หนักด้วย” เจได “ผมซื้อ
เศษไม้ไปสร้างบ้าน ตอกตะปูไม่กี่ทีก็เสร็จแล้ว” เจอาร์
“พี่ซื้ออิฐมาสร้างบ้าน” เมื่อน้องๆ ได้ยินก็หัวเราะเยาะพี่เจอาร์
และบอกว่า “ทำไมพี่เจอาร์ถึงเอาอิฐมาสร้างบ้านหล่ะ กว่าจะ
แบกไปก็เหนื่อย กว่าจะสร้างเสร็จก็ใช้เวลานานเลยนะ”
พี่เจอาร์เลยบอกน้องๆ ว่า “แต่ถ้าเราใช้อิฐสร้างบ้าน จะทำให้
บ้านแข็งแรงและทนทานกว่านะ และน้องทั้งสองใช้ฟางกับ
เศษไม้ จะไม่ปลอดภัยเอานะพี่ว่า”

หลังจากซื้อของจากตลาด ลูกหมูทั้ง 3 ตัวก็แบกของกลับมาที่ชายป่า และ
แยกย้ายไปสร้างบ้านของตนเอง เจด้าสร้างบ้านด้วยฟาง และเจไดสร้างบ้าน
ด้วยเศษไม้ ทั้งสองใช้เวลาไม่นานก็สร้างบ้านเสร็จ จากนั้นก็เดินไปดูพี่เจอาร์
ซึ่งยังสร้างบ้านไม่เสร็จ พี่เจอาร์ ต้องค่อย ๆ ก่ออิฐทีละก้อน กว่าจะสร้างเสร็จ
ก็อีกหลายวัน



ลูกหมูทั้งสองจึงออกไปวิ่งเล่น หลังจากนั้นพี่เจอาร์ก็สร้างบ้านจนเสร็จ
ในเวลากลางคืน ทั้งสามตัวได้แยกย้ายกันเข้านอนในบ้านของตนเอง
จนกระทั่งคืนหนึ่ง มีหมาป่ามาซุ่มดู หวังจะมาจับลูกหมูทั้งสาม มาเป็นอาหาร
โดยหมาป่าตัวนี้มีชื่อว่า “สตอร์ม”





หมาป่าได้ไปบ้านของเจด้าที่สร้างบ้านด้วยฟางก่อน พอหมาป่า
มาถึงประตูก็พูดขึ้นว่า “เจ้าลูกหมูน้อย ออกมาให้ฉันกินดีกว่า”
เจด้าได้ตอบกลับไปว่า “ไม่!!! ฉันไม่เปิดประตูให้หรอก ไปให้พ้นนะ!!!”
ต่อมาหมาป่าก็บอกว่า “ไม่เปิดไม่เป็นไร บ้านฟางแบบนี้ ฉันเป่าก็พังแล้ว”
เจด้าพูดขึ้นว่า “แย่แล้ว!! บ้านฟางของฉันพังหมดแล้ว” หมาป่าก็พูดว่า
“มามะ มาให้ฉันกินเสียดีกว่า” หลังจากที่หมาป่าเป่า บ้านก็พังลง
เจด้าก็ได้วิ่งไปหาพี่เจไดที่บ้าน

หมาป่าวิ่งตามไปที่บ้านของเจได ที่สร้างด้วยไม้ และหยุดที่หน้าบ้าน แล้วพูดว่า
”เจ้าหมูน้อยออกมาให้ฉันกินซะดีๆ” เจไดพูดว่า “ฉันไม่เปิดประตูให้หรอก ไปให้พ้นเลยนะ!!”
หมาป่าพูดว่า “ไม่เป็นไร ถึงแม้จะไม่เปิดประตู แค่บ้านไม้ฉันเป่าทีเดียวก็พังแล้ว”
หลังจากที่หมาป่าเป่า บ้านก็พังลง เจด้าและเจไดก็ได้วิ่งไปหาพี่เจอาร์ที่บ้าน

ทั้งสองรีบวิ่งออกจากบ้าน ด้วยความตกใจ ไปที่บ้านของพี่เจอาร์ ที่สร้างด้วยอิฐ เมื่อเข้าไป
ในบ้านของพี่ เจด้าและเจไดได้เล่าเหตุการณ์ทั้งหมดให้ฟัง ว่าหมาป่าได้พังบ้านของทั้งสองลงแล้ว
พอหมาป่ามาถึง หมาป่าจึงพูดว่า “นี่บ้านหลังสุดท้ายแล้วสินะ เปิดให้ฉันซะดีๆ ไม่อย่างนั้นฉันจะพัง
บ้านให้หมดเลย” พี่ใหญ่มั่นใจในวัสดุที่ใช้สร้างบ้าน จึงพูดขึ้นมาว่า “คุณหมาป่าไม่มีทางพังบ้านหลังนี้
ได้หรอก” หมาป่าไม่รอช้า จึงใช้แรงลมเป่า แต่เป่าเท่าไหร่ก็ไม่พังสักที ด้วยความที่บ้านแข็งแรงมาก
หมาป่าจึงตักสินใจกระโดดกระแทก ประตูบ้านอย่างแรง ทำให้เจ็บจนเป็นลมสลบไป เมื่อได้ยินเสียง
หมาป่าเงียบไป จึงแง้มประตูออกมาดูแล้วพบว่าหมาป่า นอนสลบอยู่ ลูกหมูทั้งสามต่างดีใจ และ
รีบเดินทางกลับไปหาแม่ที่บ้าน



เมื่อกลับมาถึงบ้านแม่หมูก็ได้ถามลูกหมูว่า “ลูกๆ เดินทางไปข้างนอกเป็นอย่างไรบ้าง
สนุกไหมจ๊ะ”ลูกหมูได้เล่าเหตุการณ์การต่างๆ ที่เกิดขึ้นรวมไปถึงเหตุการณ์ที่พบเจอกับหมาป่า
หลังจากที่แม่หมูได้ฟังลูกหมูเล่า แม่หมูเกิดความตกใจ และสอนว่า “หากลูกๆ อยู่ในเหตุการณ์
อันตราย ลูกๆ ต้องมีสติ รอบคอบ ไม่ตื่นกลัวหรือตกใจ จะทำให้ลูกๆ สามารถผ่านพ้น
เหตุการณ์อันตรายไปได้” แม่หมูก็ได้ชื่นชมลูกๆ ว่า “ลูกๆ เก่งมากที่ผ่านเหตุการณ์อันตราย
มาได้ และยังช่วยเหลือกันในยามลำบาก เพราะเราเป็นพี่น้องกันต้องรักกันนะลูก” หลังจาก
ที่ได้พูดคุยเรื่องราวต่างๆ ทั้งสี่ก็เข้ามากอดให้กำลังใจกัน

นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า “การเกียจคร้านไม่ได้ทำให้เราสบายได้จริง แต่จะนำทุกข์ภัยมาสู่ตน”



ขนอะบจ๊ใลคะ้สุาเ่ณเเงเล้มมทวีื่สอตอิกดดย์้่วตาเยวลา้ืนเมมเรอทเีเะ่ลเลยเกะมะ่ออหห่่าฮมานูองบจล์อเนนเกลจะนะบจ๊ะะ