اﻟﻔﺖ ﺻﯿﺐ ﺑﻪ ﻟﻪ ﮐﻼ راووت ،ﻗﺮه ﻗﻮل ﺑﻪ ﯾﯥ ﭘﺮ وﯾﻞ :ﭼﯥ ﺗﺎﺳﯥ ډوډۍ ﺧﻮرئ ﻣﺎ ﺗﻪ ﺧﻮﻧﺪ
ﴎ او ﺧĎه ﮐﻮرﺗ Ȫﺑﻪ ﯾﯥ ﭘﺮ ﺗﻦ وه .ﻫﺮه ﺧﻮا ﺑﻪ راﮐﻮي.
ﯾﯥ ﻟﮑﻪ ﻣﺎﻫﺮ ﻋﮑﺎس ﭘﻪ Êﯿﺮ Êﯿﺮ ﮐﺘﻠﯥ .د ﺧﺎﻧﺎﻧﻮ ﻣﺎﺟﺐ ﺧﺎن د اﻟﻔﺖ ﺻﯿﺐ د ژوﻧﺪ د وروﺳﺘﯿﻮ
او ﻣﻠﮑﺎﻧﻮ ﭘﻪ ﻟﯿﺪﻟﻮ ﺑﻪ ﯾﯥ ﺗﻨﺪی ƐﻮﻧËﯥ ﺷﻮ ،د ﺷﯿﺒﻮ ﺷﺎﻫﺪ ﻫﻢ ﭘﺎﺗﯥ ﺷﻮی .ﻫﻐﻪ ﺗﻪ ﭘﻪ ﯾﺎد دي ﭼﯥ
ﺧﻠﮑﻮ د ﻧﺎوړه رواﺟﻮﻧﻮ ﭘﻪ ﻟﯿﺪﻟﻮ ﺑﻪ ﯾﯥ ﺷﻮﻧôې ﭘﻪ ﮐﻠﻪ دا ﺳﱰ ﻋﺎ ˮاو ﺳﯿﺎﺳﺘﻮال ﭘﻪ ژوﻧﺪ ﺷﮑﻲ ﺷﻮ ،ﻧﻮ
ﻏﺎښ ﮐĎې ) ،دوه ﺟﻨﺎزې( ﺑﻪ ﯾﯥ وﻟﯿﺪﻟﯥ ورﺗﻪ ﺗﻢ ﺧﭙﻠﻮ اوﻻدوﻧﻪ ﺗﻪ ﯾﯥ داﺳﯥ وﺻﯿﺖ وﮐ :Ďﭼﯥ ﮐﻠﻪ
ﺑﻪ ﺷﻮ ،ﴎ ﺑﻪ ﯾﯥ وﺧﻮÊﻮه او ﺑﯿﺎ ﺑﻪ روان ﺷﻮ .د ﻫﺮ ﻣ Ďﺷﻮم ،اﻋﻼﻧﻮﻧﻪ ﺑﻪ ﻧﻪ ﮐﻮئ ،ﺣﮑﻮﻣﺖ ﺑﻪ ﻧﻪ را
Úﻪ ﺗﺼﻮﯾﺮوﻧﻪ ﺑﻪ ﯾﯥ ﭘﻪ ﻣﻬﺎرت واﺧﯿﺴﺘﻞ او ﺑﯿﺎ ﺑﻪ ﻏﻮاړئ ،زﻣﺎ ﻣĎی دې دﻫﻘﺎﻧﺎن ﺧ ĦﮐĎي!
ﻣﺎﺟﺐ ﺧﺎن ﺗﻪ ﻫﻐﻪ ﺷﯿﺒﯥ ډﯾﺮې ﺧﻮﻧﺪورې دي ﯾﯥ د ﺧﻠﮑﻮ ﻣﺨﯥ ﺗﻪ ﮐﯿĥﻮدل.
دا ﺳĎی ﻣﺎﺟﺐ ﺧﺎن ﻧﻮﻣﯿĔي .ﺷﺎوﺧﻮا ) ( ۵۰ﮐﺎﻟﻪ ﭼﯥ د اﻟﻔﺖ ﺻﯿﺐ ﭘﻪ ﺧﺪﻣﺖ ﮐﯥ ﯾﯥ ﺗﯿﺮي ﮐĎي،
ﻋﻤﺮ ﻟﺮي او واﻳﻲ ﭼﯥ ﻟﻪ دوﻟﺴﻮ ﮐﺎﻟﻮﻧﻮ راﻫﯿﺴﯥ ﻫﻐﻪ را ﺗﻪ وﯾﻞ :ﻏﻮاƐﺎﻧﻮ ﺗﻪ ﻣﯥ ورﺗﻪ واĤﻪ راوړل،
دﻟﺘﻪ ﻣﻨﺠﺎور دی.ﻫﻐﻪ ،د اﻟﻔﺖ ﺻﯿﺐ دﯾﻮال ﻏﻨﻢ ﻣﯥ ورﺗﻪ وړه ﮐﻮل ،ډﯾﺮ ﯾﯥ ﻧﺎزو .ˮډوډۍ ﯾﯥ
ﴍﯾﮏ و او واﻳﻲ ﭼﯥ ﻫﻐﻪ وﺧﺖ ﯾﯥ ﻻ ﻋﺴﮑﺮۍ راﮐﻮﻟﻪ د ﺟﯿﺐ ﺧﺮڅ ﯾﯥ را ﮐﺎوه ،ﻟﮑﻪ اوﻻد ﻏﻮﻧﺪې
ﺗﻪ ﻋﻤﺮ ﻧﻪ و رﺳﯿﺪﻟﯽ ﭼﯥ د اﻟﻔﺖ ﺻﯿﺐ او د ﻫﻐﻪ ﯾﯥ ǯƐﻠﻢ.
د ﻣﯿﻠﻤﻨﻮ ﺧﺪﻣﺖ ﯾﯥ ﮐﺎوه او ﻫﻐﻪ ورﺗﻪ ﻏﻠﻪ ورﮐﻮﻟﻪ ،ﻫﻐﻪ دا ﻫﻢ وﯾﻞ ﭼﯥ دﻟﺘﻪ )ﻋﺰﯾﺰ ﺧﺎن ﮐÊ(Üﯿﻨﻮ
ﺧﺎﻧﺎﻧﻮ ﻏﺮﯾﺒﺎن ﻧﻪ ﭘﺮﯾĥﻮدل ،دا ﺧﺎﻧﺎن ﻟﻪ ĤﻮﻧËﻲ ﻧﺎزوه ﯾﯥ.
ﻣﺎﺟﺐ ﺧﺎن ﺗﻪ د اﻟﻔﺖ ﺻﯿﺐ Êﯿﻨﯥ ﺧﱪې او ﺟﻮړوﻟﻮ ﴎه ﻫﻢ ﻣﺨﺎﻟﻒ ول او وﯾﻞ ﺑﻪ ﯾﯥ ﭼﯥ ﮐﻪ
ﻣﮑﺘﺐ ﺟﻮړ ﳾ ،د دﻫﻘﺎﻧﺎﻧﻮ ﺑﭽﻲ ﺑﻪ ﻫﻢ ورﺗﻪ Êﻲ ﮐﺎروﻧﻪ ﭘﻪ ﯾﺎد دي .را ﺗﻪ وﯾﻞ ﯾﯥ:
ﮐﻠﻪ ﭼﯥ ﺑﻪ اﻟﻔﺖ ﺻﯿﺐ ﻏﻠﻪ )ﻏﻨﻢ ،ﺟﻮار ،ورﯾﮋې( او زﻣﻮږ د زﻣﮑﻮ ﮐﺎروﻧﻪ ﺑﻪ ﭘﺎﺗﯥ ﳾ .ﻫﻤﺪا اﻟﻔﺖ
واﺧﯿﺴﺘﻪ ،د ﺧﭙﻞ ﮐﻮر د ﺧﻮراک ﺑﺮﺧﻪ ﺑﻪ ﯾﯥ ﺟﻼ ﺻﯿﺐ و ﭼﯥ ﻣﻮږ ﻏﺮﯾﺒﺎﻧﻮ دﻟﺘﻪ ﮐﻮروﻧﻪ ﺟﻮړ ﮐĎل،
ﮐĎه .ﺧﭙﻠﻪ ﺑﻪ ﯾﯥ د ﮐﲇ د ﻣﺴﮑﯿﻨﺎﻧﻮ ﯾﻮ اوږد ﻟﯿﺴﺖ ﻣﮑﺘﺐ ﺟﻮړ ﺷﻮ.
ﺟﻮړ ﮐ Ďاو ﺑﯿﺎ ﺑﻪ ﯾﯥ اﺿﺎﻓﻪ ﻏﻠﻪ ﭘﺮ ﻫﻤﺪوی وﯾﺸﻠﻪ .ﺧﺎﻧﺎﻧﻮ ﭘﺮ ﻏﺮﯾﺒﺎﻧﻮ ډﯾﺮ ﻇﻠﻢ ﮐﺎوه ،ﺧﻮ اﻟﻔﺖ ﺻﯿﺐ
ﻧﻮرو ﺧﺎﻧﺎﻧﻮ ﺑﻪ ﺧﭙﻠﯥ اﺿﺎﰲ ﻏﻠﯥ ﭘﻠﻮرﻟﯥ ﺧﻮ اﻟﻔﺖ ﺑﻪ د ﻏﺮﯾﺒﺎﻧﻮ ﭘﻪ Úﻨ ƒﮐﯥ وﻻړ و.
ﺻﯿﺐ دا ﮐﺎر ﻧﻪ ﮐﺎوه ،ﻣﺴﮑﯿﻨﺎﻧﻮ ﺗﻪ ﯾﯥ ﺧﯿﺮات ﻣﺎﺟﺐ ﺧﺎن د اﻟﻔﺖ ﺻﯿﺐ ﺟﻨﺎزه ﮐﯥ ﻫﻢ ôƐون
ﮐĎی او وﯾﻞ ﯾﯥ ﭼﯥ دوﻣﺮه ﻣﺨﻠﻮق راﻏﻠﯽ و ﭼﯥ ورﮐﻮﻟﯥ.
ﻣﺎﺟﺐ ﺧﺎن ﺗﻪ ﭘﻪ ﯾﺎد دي ﭼﯥ اﻟﻔﺖ ﺻﯿﺐ ﺑﻪ ﻫﯿ Üﺣﺴﺎب ﯾﯥ ﻧﻪ ﮐﯿﺪه.
ﻣﯿﺎﺷﺖ ﮐﯥ درې Úﻠﻮر Êﲇ د ﮐﲇ ﺳﭙﯿﻦ ږﯾﺮي ﻣﺎﺟﺐ ﺧﺎن ﺗﻪ اﻟﻔﺖ ﺻﯿﺐ دوﻣﺮه Ɛﺮان دی ﭼﯥ د
او ﻣﴩاﻧﻮ ﺗﻪ ډوډۍ وﮐĎه ،ﻟﻪ ﻫﻐﻮی ﴎه ﺑﻪ ﯾﯥ ﻫﻐﻪ د ﻣﺰار ﻣﻨﺠﺎوري ﺧﭙﻞ وﯾﺎړ ǯƐﻲ .ﺧﻮ داﺳﯥ
ﺧﱪې ﮐﻮﻟﯥ او ﻣﺸﻮرې ﺑﻪ ﯾﯥ ﺗﺮې اﺧﯿﺴﺘﯥ .ﻫﻐﻪ Úﻮک ﻧﺸﺘﻪ ﭼﯥ دﻏﻪ ﺑﯥ وﺳﻪ او ﻏﺮﯾﺐ ﻣﻨﺠﺎور ﺗﻪ د
دا ﻫﻢ ووﯾﻞ ﭼﯥ اﻟﻔﺖ ﺻﯿﺐ ﺑﻪ ﺳﭙﯿﻦ ږﯾﺮو ﺗﻪ
ﻣﺮﺳﺘﯥ ﻻس ورﮐĎي .ﻫﻐﻪ ﻟﻪ Úﻠﻮر -ﭘﻨËﻮ ﮐﺎﻟﻮﻧﻮ ﮐﺎر وﮐ ،Ďﻮل ﻋﻤﺮ ﯾﯥ د وﻟﺲ د ﺣﻘﻮﻧﻮ ﻟﭙﺎره ﻣﺒﺎرزه
وﮐĎه ،د ﻫﻐﻮی ﺣﻘﻮﻧﻪ ﯾﯥ ﻟﻪ ﻏﺮﻗﯿﺪو وژﻏﻮرل د ﭼﺎ راﻫﯿﺴﯥ ﻧﻪ ﻣﻌﺎش ﻟﺮي او ﻧﻪ ﮐﻮم ﺑﻞ اﻣﺘﯿﺎز.
د اﻟﻔﺖ ﺻﯿﺐ ﻣﺰار د ﮐﺎﺑﻞ -ﺟﻼل اﺑﺎد ﭘﺮ ﻟﻮﯾﻪ ﻻره ورﺗﻪ ﻫﯿ Üﭘﺎم ﻧﺸﺘﻪ.
ﭘﺮوت دی.ﯾﻮه ﭼﺎردﯾﻮاﱄ ﺗﺮې را ﺗﺎوه ده .دا ﻫﻐﻪ زه ﻧﻪ واﯾﻢ ﭼﯥ ډﯾﻮې دې د اﻟﻔﺖ ﺻﯿﺐ ﻣﺰار ﭘﻪ
وﺧﺖ ﺟﻮړه ﺷﻮې ﭼﯥ Ɛﻼب ﻣﻨƑﻞ د ﻟﻐ˴ن واﱄ و ﺧﭙﻠﻮ اوĤﮑﻮ روĤﺎﻧﻪ وﺳﺎ ،ɴاﻟﻔﺖ ﺻﯿﺐ ﻫﻢ دا ﻧﻪ
او ﭼﯥ ﮐﻠﻪ ﻫﻐﻪ واﱄ و ،ﻧﻮ ﻣﺎﺟﺐ ﺧﺎن ﺗﻪ ﻫﻢ ﺗﻮﺟﻪ ﻏﻮĤﺘﻞ؛ ﻫﻐﻪ ﺧﻮ وﯾﻞ ﭼﯥ ډﯾﻮې ﺑﺎﯾﺪ ﭘﻪ ﮐﻮروﻧﻮ ﮐﯥ
ﺑﻠﯥ ﳾ ،ﺗﯿﺎره ﮐﻮروﻧﻪ روĤﺎﻧﻪ ﮐĎي. ﮐﯿﺪه.
دﻏﻪ ﻣﻨﺠﺎور Ɛﯿﻠﻪ ﮐﻮي ﭼﯥ ﻟﻪ ﺷﺎوﺧﻮا درې ﮐﻠﻮﻧﻮ زه واﯾﻢ ،دﻟﺘﻪ دې ﯾﻮ ﻟﻮی ﮐﺘﺎﺑﺘﻮن ﺟﻮړ ﳾ .د ﻫﻐﻪ
راﻫﯿﺴﯥ ﻧﻪ د ﻟﻐ˴ن د اﻃﻼﻋﺎت او ﻓﺮﻫﻨ ƒرﯾﺎﺳﺖ د ﻓﮑﺮ ډﯾﻮې دې د ﺧﻠﮑﻮ ﭘﻪ زړوﻧﻮ ﮐﯥ ﺑﻠﯥ وﺳﺎﺗﻞ
Úﺨﻪ Úﻮک راﻏﲇ او ﻧﻪ ﮐﻮم ﺑﻞ ﭼﺎ د ده ﭘﻮĤﺘﻨﻪ ﳾ .ﮐﻨﻔﺮاﻧﺴﻮﻧﻪ او ﻏﻮﻧôې ﺟﻮړول Úﻪ ﻣﺎﻧﺎ؟ اﯾﺎ اﻟﻔﺖ
دې ﺗﻪ اړﺗﯿﺎ ﻟﺮي ﭼﯥ د ﮐﻨﻔﺮاﻧﺴﻮﻧﻮ ﭘﻪ واﺳﻄﻪ ﯾﯥ ﮐĎې او ﻧﻪ ﭼﺎ د زﯾﺎرت اﺣﻮال اﺧﯿﺴﺘﯽ دی.
د اﻟﻔﺖ ﺻﯿﺐ زﯾﺎرت د Êﯿﻨﻮ ﻧﻮرو زﯾﺎرﺗﻮﻧﻮ ﭘﻪ ˼Úد ﺧﻠﮏ وﭘﯿﮋ˻؟
ﺧﺮاﻓﺎﺗﻮ Êﺎی ﻧﻪ دی او ﭼﯿﺮﺗﻪ ﭼﯥ ﺧﺮاﻓﺎت ﻧﻪ وي د دې زﯾﺎرت ﻣﻨﺠﺎور ﺗﻪ دې ﻣﻌﺎش ﻣﻘﺮر ﳾ.
د دې ﻣﻨﺠﺎور ﯾﻮ Êﻮان زوی ﻣﻌﯿﻮب دی .دﻣﺎﻏﻲ ﻫﻠﺘﻪ زﻣﻮږ ﺧﻠﮏ اﻧﺴﺎ˻ ﻣﺮﺳﺘﻪ ﻫﻢ ﻧﮑﻮي.
د دې زﯾﺎرت ﭘﻪ ﻟﯿﺪﻟﻮ د ﮐﺮاﭼ Ȫﯾﻮ زﯾﺎرت را ﯾﺎد ﺣﺎﻟﺖ ﯾﯥ ﻫﻢ ﺟﻮړ ﻧﻪ دی .ﺧﻮ ﻟﻪ ﭘﻼر ﴎه ﻫﻤﺪﻟﺘﻪ
ﺷﻮ .دا زﯾﺎرت د ﺷﺎه ﻗﻠﻨﺪر ﺑﺎﺑﺎ دی .دې زﯾﺎرت ﺗﻪ اوړي او را اوړي .ﻧﯿﺎﻟƑﯿﻮ اوﺑﻮ ﮐﻮﻟﻮ ﮐﯥ ﭘﻼر ﴎه
ﯾﻮه ﻻره ﺗﻠﻠﯥ ﭼﯥ دواړه ﺧﻮا ﯾﯥ د Ɛﻠﻮﻧﻮ دوﮐﺎﻧﻮﻧﻪ ﻣﺮﺳﺘﻪ ﮐﻮي او ﺧﭙﻞ ﺻﺪاﻗﺖ Ĥﻴﻲ.
دي .ﻫﺮه ﺧﻮا د راﻣﺒﯿﻞ ،ﭼﺎﻣﺒﯿﻞƐ ،ﻼﺑﻮ او ﻧﻮرو Ɛﻼﻧﻮ ﻣﺎﺟﺐ ﺧﺎن د ﻧﻮرو ﻣﻨﺠﺎوراﻧﻮ ﭘﻪ Úﯿﺮ د ﺧﯿﺮات ﭘﻪ
ﺧﻮﺷﺒﻮﯾﻲ ﭘﻪ ﻣﺴﺘ Ȫوي .ﺧﻠﮏ ﭘﻨ ôﭘﻨƐ ôﻠﻮﻧﻪ ɱﻪ ﻧﻪ دی ،ﺧﻮ ﮐﻮرﻧ Ȫور ﺗﺮ ﻏﺎړې ده او ﯾﻮازې د
اﺧﲇ ،د ﺷﺎه ﻗﻠﻨﺪر ﺑﺎﺑﺎ ﭘﺮ ﻣﺰار ﯾﯥ ﺷﯿﻨﺪي ،ﻣﺰار دې ﻏﻮĤﺘﻨﻪ ﮐﻮي ﭼﯥ ﮐﻪ دوﻟﺖ ﻣﯿﺎﺷﺘﻨﯽ ﻣﻌﺎش
Ɛﻠﻮﻧﻮ ﮐﯥ ﭘ ﳾ ﺑﯿﺮﺗﻪ ﯾﯥ ﺗﺮې ﺟﺎرو ﮐĎي او ﺑﯿﺎ ورﺗﻪ وﺎﮐﻲ.
ﻫ˴ﻏﻪ ﺷﺎن ﭘ ﳾ ǰƐ .ﻣﻨﺠﺎور ﻟﺮي ﻫﺮ Úﻮک دﻟﺘﻪ ﺷﺎوﺧﻮا دﻧƑﯥ دﻧƑﯥ روﺳ Ȫوﻟﯥ ) اﯾﺒﻠﯿﺲ(
وﻻړې دي .ﭘﻪ ﻗﱪوﻧﻮ ﯾﯥ ﺳﯿﻮری ﮐĎی او دا د ورﺗﻪ ﭘﯿﺴﯥ ورﮐﻮي او Ĥﻪ ﯾﯥ ژوﻧﺪ ﺟﻮړ دی.
د ﻫﻐﻪ ﭘﻪ اړه ﻣﺸﻬﻮره ده ﭼﯥ د ﮐﺮاﭼ Ȫدرﯾﺎب ﯾﻮ ﻫﻤﺪې ﻣﺎﺟﺐ ﺧﺎن د ﻻس ﻧﯿﺎﻟƑﻲ دي .ﻫﻤﺪه ﮐﺮﱄ
وﺧﺖ ډﯾﺮ ﻣﺴﺖ و .دا درﯾﺎب داﺳﯥ Ĥﮑﺎري ﻟﮑﻪ ﻟﻪ دي .ﻫﻤﺪا وﻧﯥ ،وﯾﻨﻲ ﭼﯥ ﻣﺎﺟﺐ ﺧﺎن ﭘﻪ اﻟﻔﺖ
Ĥﺎره ﭼﯥ ﯾﯥ ﺳﻄﺤﻪ ﻟﻮړه وي ،ﺧﻠﮏ واﻳﻲ ﻫﻤﺪې ﺻﯿﺐ Úﻮﻣﺮه ﻣﯿﯿﻦ دی؟ Úﻮﻣﺮه ﭘﻪ اﺧﻼص ورﺗﻪ
ﺑﺎﺑﺎ ﺳﻤﻨﺪر ﺗﻪ د ارام ﮐﯿﺪو اﻣﺮ ﮐĎی او اوس ﻫﻢ ﺧﺪﻣﺖ ﮐﻮي ﺧﻮ دا وﻧﯥ د دې ﺷﺎﻫﺪاﻧﯥ ﻧﻪ دي
ﻫﻤﺪاﺳﯥ ارام دی .ﻫﻤﺪې ﺧﯿﺎﱄ ﮐﯿﺴﯥ ﺷﺎه ﻗﻠﻨﺪر ﭼﯥ دې ﻏﺮﯾﺐ ﻣﻨﺠﺎور ﴎه دې ﭼﺎ ﭘﻪ اﺧﻼص
ﺑﺎﺑﺎ ﭘﻪ ﺧﻠﮑﻮ ډﯾﺮ Ɛﺮان ﮐĎی او ﻋﻘﯿﺪت ورﺗﻪ ﻟﺮي .ﻣﺮﺳﺘﻪ ﮐĎي وي.
ﺧﻮ زﻣﻮږ اﻟﻔﺖ ،ﭼﯥ ﻮل ﻋﻤﺮ ﯾﯥ د ﻇﺎﳌﻮ ﺧﺎﻧﺎﻧﻮ،
ﻣﻠﮑﺎﻧﻮ ،رﺷﻮت ﺧﻮر او ...د اراﻣﻮﻟﻮ او ﻣﻬﺎروﻟﻮ ﻟﭙﺎره
ɷ
ﻧﺠﻴﺐ ﻣﻨﻠﯽ
د ﻣﺴﮑﻮ راډﻳﻮ ﺗﻠﻮﻳﺰﻳﻮن ﺗﻪ ﻳﻮ ﺳĎی ورﻏﯽ ،وﻳﻞ ﻳﯥ زه ﻣﺎرﮐﺲ ﻳﻢ ،ﻟﻪ ﻫﻐﯥ دﻧﻴﺎ راﻏﻠﯽ ﻳﻢ او ﻏﻮاړم ﭼﯥ د ﻧĎۍ
ﮐﺎرƐﺮاﻧﻮ ﺗﻪ ﻳﻮه ﺧﻄﺎﺑﻪ ورﮐĎم.
د ﺳĎي ﭘﻪ ﻫﻮﻳﺖ ﮐﯥ ﺧﻮ ﻫﯧ Üﺷﮏ ﻧﻪ وÊ ،ﮑﻪ ﭼﯥ ﮐ ﻣ ﻫ˴ﻏﻮ ﻋﮑﺴﻮﻧﻮ ﺗﻪ ورﺗﻪ و ﭼﯥ ﻫﺮ Êﺎی ĎÊﯦﺪﱄ
وو ﺧﻮ د راډﻳﻮ ﺗﻠﻮﻳﺰﻳﻮن رﻳﻴﺲ دوﻣﺮه ﺻﻼﺣﻴﺖ ﻧﻪ درﻟﻮد ﭼﯥ ﭼﺎﺗﻪ ﺑﯥ ﻟﻪ رﺳﻤﻲ اﺟﺎزه ﻧﺎﻣﯥ د ﺧﱪو ﮐﻮﻟﻮ ﻣﻮﻗﻊ
ورﮐĎي ،ﻧﻮ وزﻳﺮ ﺗﻪ ﻳﯥ ﺗﻠﯧﻔﻮن وﮐ ،Ďﻫﺪاﻳﺖ ﻳﯥ ﺗﺮې وﻏﻮĤﺖ.
وزﻳﺮ ﻫﻢ ﺟﺮأت و ﻧﻪ ﮐ Ďﭼﯥ ﻣﺎرﮐﺲ ﺧﱪو ﺗﻪ ﭘﺮﯦĔدي ﺧﱪه ﻳﯥ د ﻣﺮﮐﺰي ﮐﻤﻴﯥ داراﻻﻧﺸﺎ ﺗﻪ راﺟﻊ ﮐĎﻩ.
ﮐﻪ ﺑﻞ ﻫﺮ Úﻮک وای ،ﻧﻪ وﻳﻞ ورﺗﻪ اﺳﺎﻧﻪ وو او زﻧﺪان ﻳﺎ داراﳌﺠﺎﻧ˾ ﺗﻪ ﻟﯧĔل ﻳﯥ ﺗﺮ ﻫﻐﯥ ﻫﻢ اﺳﺎﻧﻪ وو ﺧﻮ دا
ﻣﺴﺌﻮﻟﻴﺖ ﺑﻪ ﻧﻮ ﭼﺎ اﺧﻴﺴﺘﻪ ﭼﯥ ﻣﺎرﮐﺲ ﻳﺎ ﺧﱪو ﮐﻮﻟﻮ ﺗﻪ ﭘﺮﯦĔدي او ﻳﺎ ﻳﯥ ﻟﻪ ﺧﱪو ﻣﻨﻊ ﮐĎي؟ د ﭘﻠﯧﻨﻮم ﻏﻮﻧôﻩ
داﻳﺮه ﺷﻮه ﭼﯥ ﻓﻴﺼﻠﻪ وﮐĎي.
ﻟﻪ ډﯦﺮ ﺑﺤﺚ ﻧﻪ وروﺳﺘﻪ ﺳﻮﺳﻠﻮف ﭼﯥ د Ɛﻮﻧﺪ ﻣﻮرخ و د ﺣﻞ ﻻر وﻣﻮﻧﺪه :ﻣﺎرﮐﺲ ﺑﻪ ﭼﯥ ﺧﱪې ﮐﻮﻟﯥ ﻧﻮ ډﯦﺮې
اوږدې ﺑﻴﺎﻧﻴﯥ ﻳﯥ ورﮐﻮﻟﯥ ،ﮐﻪ ورﺗﻪ ووﻳﻞ ﳾ ﭼﯥ ﻳﻮ دﻗﻴﻘﻪ وﺧﺖ درﮐﻮو ،ﻫﻐﻪ ﺑﻪ ﭘﻪ ﺧﭙﻠﻪ اﻧﮑﺎر وﮐĎي .ﮐﻪ ډﯦﺮ
وﺧﺖ ﯾﯥ ﻏﻮĤﺖ ،ورﺗﻪ ﺑﻪ ووﯾﻞ ﳾ ﭼﯥ د ﺷﻠﻤﯥ ﭘﯧĎۍ ﭘﻪ ﭼﮏ ﻮﻟﻨﯿﺰ ژوﻧﺪ ﮐﯥ د ﺗﻠﻮﯾﺰﯾﻮن ﻫﺮه ﺛﺎﻧﯿﻪ د ﯾﻮه
ﮐﺎرƐﺮ د ﯾﻮې ورÊﯥ ﺗﻨﺨﺎ ده .ﮐﺎرƐﺮي دوﻟﺖ ﻧﻪ ﳾ ﮐﻮﻻی ﭼﯥ دوﻣﺮه ﻏ ﺗﺎوان وزﻏﻤﻲ.
ﻣﺎرﮐﺲ ﺗﻪ ﭼﯥ ووﻳﻞ ﺷﻮل ﭼﯥ ﻟﻪ ﻳﻮې دﻗﻴﻘﯥ ﻧﻪ زﻳﺎت وﺧﺖ ﻧﻪ ﳾ ورﮐﻮل ﮐﯧﺪای ،ﻫﻐﻪ ووﻳﻞ ﭼﯥ ﻳﻮه دﻗﻴﻘﻪ
وﺧﺖ ﺑﯧﺨﻲ ﮐﺎﰲ دی !
دې ﺧﱪې د ﺧﻠﮑﻮ ﺗﻌﺠﺐ ﻧﻮر ﻫﻢ ﭘﺴﯥ زﻳﺎت ﮐ ،Ďﭘﻪ راډﻳﻮƐﺎﻧﻮ او ﺗﻠﻮﻳﺰﻳﻮﻧﻮﻧﻮ ﮐﯥ اﻋﻼﻧﻮﻧﻪ وﺷﻮل ﭼﯥ ﻧﻦ
ﻣﺎرﮐﺲ د ﻧĎۍ ﮐﺎرƐﺮاﻧﻮ ﺗﻪ ﺧﻄﺎب ﮐﻮي.
ﭼﯥ د ﭘﺮوƐﺮام وﺧﺖ ﺷﻮ ،ﻣﺎرﮐﺲ د ﮐﻤﺮې ﻣﺨﯥ ﺗﻪ ﮐĥﻴﻨﺎﺳﺖ او ﺳﱰƐﯥ ﻳﯥ د ﻟﻴﺪوﻧﮑﻮ ﭘﻪ ﺳﱰƐﻮ ﮐﯥ Ĥﺨﻲ
ﮐĎې.
ﻫﻤﺪاﺳﯥ ﭼﻮپ ﻧﺎﺳﺖ و .ﭘﻪ ﺗﻠﻮﻳﺰﻳﻮن او راډﻳﻮ ﮐﯥ ﺧﻮ Úﻮ ﺛﺎﻧﻴﻲ ﺳﮑﻮت ﻫﻢ د زﻏﻢ ﻧﻪ وي ،ﺧﻮ دﻣﺎرﮐﺲ ﺳﮑﻮت
ﻟﻪ Úﻠﻮﯦĥﺘﻮ ﺛﺎﻧﻴﻮ ﻫﻢ واوĤﺖ!
٤٥ﺛﺎﻧﻴﯥ....
٥٠ﺛﺎﻧﻴﯥ...
ﻮﻟﻪ روﺳﻴﻪ د ﺗﻠﻮﯦﺰﻳﻮن ﭘﻮرې ﴎﯦ Ħوه.
ﭼﯥ ĎƐۍ ٥٥ﺛﺎﻧﻴﻮ ﺗﻪ ورﺳﯧﺪه ،د ﻣﺎرﮐﺲ ﭘﺮ ﻣﺦ ﻏﻤﺠﻨﻪ Úﭙﻪ راﻏﻠﻪ آو ﭘﻪ ډﯦﺮ ﺗﺄﺛﺮ ﻳﯥ ﺷﻮﻧôې و Ĥﻮرﯦﺪې:
د ﻧĎۍ ﮐﺎرƐﺮاﻧﻮ)...ﺑﯿﺎ ﯾﻮ ﺛﺎﻧﯿﻪ ﻣﮑﺚ( ...ﻣﺎ وﺑﺨĥﺊ!
ﻋﺰت ﷲ Êﻮاب
د ﻣﺎﺷﻮﻣﺘﻮب د ژوﻧﺪ ﻫﺮ Úﻪ ﭘﻪ ﻳﺎد ﻧﻪ ﭘﺎﺗﯥ ﻟﻪ ﻣﺎﺷﻮﻣﺎﻧﻮ ﴎه زور زﯾﺎﺗﯽ او ﺗﺸﺪد اوﺳﻨȪ
ﮐﯧĔي ،ﺧﻮ Êﻴﻨﯥ ﺑﻮږﻧﻮﻧﮑﯥ او ﺧﻮږې ﺷﯧﺒﯥ وي ﻣﺴﺌﻠﻪ ﻧﻪ ده ،.ﯾﻮﺳﻒ ﭘﯧﻐﻤﱪ ﻣﺎﺷﻮم و ﭼﯥ وروﻧﻮ
ﭼﯥ ﺗﺮ ډﯦﺮه د اﻧﺴﺎن ﭘﻪ زړه او ذﻫﻦ ﮐﯥ Úﺎه ﺗﻪ وﻏﻮرÊﻮﻟﻮ.
ﻓﺮﻏﻮن ﺗﻪ ﷲ ﭘﺎک ﻣﻮﺳﯽ ﭘﻪ ﮐﻮر ﮐﯥ راﻟﻮی ژوﻧﺪۍ وي
د ﻣﺎﺷﻮﻣﺘﻮب رﻧƑﯿﻨﻪ ﻧĎۍ ده او ﻣﺎﺷﻮﻣﺎن ﻟﮑﻪ د ﮐﻪ.
ﺣﴬت ﻣﺤﻤﺪ)ص( ﭘﻪ ﻣﺎﺷﻮﻣﻮاﱄ ﮐﯥ د ﭘﻼر Ɛﻠﻮﻧﻮ Ĥﮑﲇ او ﭘﺎک دي.
اﭘﻼﺗﻮن واﻳﯥ ﭼﯥ رĤﺘﯿﻨﯥ ﺧﻮĤﻲ د ﻣﺎﺷﻮﻣﺎﻧﻮ ﻣﯿﻨﻪ ﻧﻪ ده ﻟﯿﺪﻟﯥ ،ﺧﻮ ﺧﭙﻠﻪ ﯾﯥ ﻟﻪ ﻣﺎﺷﻮﻣﺎﻧﻮ ﴎه
ډﯦﺮه ﺟﻮړه وه. دهÊ ،ﮑﻪ ﭼﯥ ﻟﻪ رﯾﺎ او ﻓﺮﯾﺐ ﻟﯧﺮې وي.
ددې ﻓﻠﺴﻔﻲ ﻻرĤﻮوﻧﻪ ده؛ ﭼﯥ ﻫﯧ Üﮐﻮﭼﻨﯽ ﻣﻪ ﺣﴬت ﻋﺎﯾﺸﻪ واﻳﯥ ﭼﯥ ﭘﯧﻐﻤﱪ ﺑﻪ ﻣﺎﺷﻮم ﭘﻪ ﻏﯧĔ
ﺗﺤﻘﯿﺮوئ ﮐﯧﺪای ﳾ ،ﺗﺮ ﺗﺎﺳﻮ ﻟﻮړ او ﻣﺨﮑﯥ ﮐﯥ ﮐﯧﻨﻮﻟﻮ.
ﭘﻪ ﺣﺪﯾﺚ ﮐﯥ راÊﻲ :اﻗﺮع ﺑﻦ ﺣﺎﺑﺲ ﻟﻪ ﭘﻴﻐﻤﱪ ﳾ.
ﻫﯧÛﻮک ﻫﻤﺪﻏﺴﯥ ﻏ ﻧﻪ وي زﯦĔﯦﺪﻟﯽ ،ﭼﯥ ﴎه ﻧﺎﺳﺖ و ،رﺳﻮل ﺧﭙﻞ ﳌﺴﯿﺎن Ĥﮑﻞ ﮐĎل،
ﻟﻪ ﻣﻮر ﭘﯿﺪاﮐﯧĔي ﮐﻮﭼﻨﯽ وي ،ﻣﯿﻨﻪ Ɛﻮري ،ﻧﻮ اﻗﺮع ورﺗﻪ ووﯾﻞ :ﺗﺎﺳﯥ ﻣﺎﺷﻮﻣﺎن Ĥﮑﻠﻮئ؟
رﺳﻮل )ص( ورﺗﻪ ووﯾﻞ :ﻫﻮ ﻣﻮﻧ Ĕﻣﺎﺷﻮﻣﺎن راﻟﻮﯦĔي او د ژوﻧﺪ ﺧﻮاږه او ﺗﺮﺧﻪ Úﮑﻲ.
ﻫﺮ ﭼﺎﺗﻪ ﺧﭙﻞ ﻣﺎﺷﻮﻣﺘﻮب ﻟﮑﻪ ﺧﻮب داﺳﯥ Ĥﮑﻠﻮو.
Ĥﮑﺎري ،ﭼﯥ Êﯿﻨﯥ ﺷﯧﺒﯥ ﺑﯿﺎ ﺑﯿﺎ ﭘﻪ راﯾﺎدوﻟﻮ اﻗﺮع ووﯾﻞ :زﻣﺎ ﯾﻮوﻟﺲ ﺑﭽﻲ دي ،ﻣﺎ ﺗﺮ اوﺳﻪ ﯾﻮ
ﻫﻢ ﻧﻪ دی Ĥﮑﻞ ﮐĎی. ارزي او Êﻴﻨﯥ ﺗﯧﺮوﺗﻨﯥ Êﻮروﻧﮑﻲ وي.
رﺳﻮل )ص( ورﺗﻪ ووﯾﻞ :دا ﭼﯥ ﷲ ﺗﻌﺎﻟﯽ ﺳﺘﺎ ﻟﻪ ﻫﻐﻪ دې ﯾﺎد دي ﮐﻪ دې ﻫﯧﺮ دي
ﭼﯥ ﺗﻪ ﻫﻠﮏ وې زه ﺷﯿﻄﺎﻧﻪ ﺟﻠ Ȫوﻣﻪ زړه ﻧﻪ رﺣﻤﺖ وﯾﺴﺘﻠﯽ دی ،زه Úﻪ اﺧﺘﯿﺎر ﻟﺮم
واﻳﯥ ﭼﯥ ﭘﻪ ﻣﺎﺷﻮم د ﷲ ﺣﻖ ﻧﻪ ﺷﺘﻪ او ﭘﻪ ﻮﻟﻮ ﭼﯥ ﺳﺘﺎ زړه ﮐﯥ رﺣﻤﺖ در واﭼﻮم.
دﯾﻨﻮﻧﻮ ﮐﯥ ﻣﺎﺷﻮم ﺗﻪ درﻧﺎوی ﺷﻮی ،ﺧﻮ ﻟﻪ ﺑﺪه Êﯿﻨﯥ ﭘﻠﺮوﻧﻪ ﺧﭙﻞ اوﻻدوﻧﻪ ﺳﺨﺖ وﻫﻲ او
ﻣﺮﻏﻪ ﭘﻪ دې ورﺳﺘﯿﻮ ﮐﯥ ﻟﻪ ﻣﺎﺷﻮﻣﺎﻧﻮ ﴎه د ﺗﺎو ﮑﻮي ،ﭼﯥ ﺑﯿﺎ دوی او ﻮﻟﻨﯥ ﺗﻪ ﴎﺧﻮږی ﳾ.
زﻣﻮﻧ Ĕﭘﻪ ﻮﻟﻨﻪ ﮐﯥ ﻻ ﺗﺮ اوﺳﻪ ﭘﻪ ĤﻮوﻧËﻴﻮ ﮐﯥ ﺗﺮﯾﺨﻮاﱄ ﭘﯧĥﯥ زﯾﺎﺗﯥ ﺷﻮي.
ﻣﺎﺷﻮﻣﺎﻧﻮ ﺗﻪ Ĥﻮوﻧﮑﻲ ﻟĥﺘﯥ ﺧﻮÊﻮي.
ﻟﻪ ډوډۍ ﴎه ﭼﮑﻨﻲ ﻏﻮاړو د ﻏﺰل ﺑﺎﺑﺎ اﻣﯿﺮ ﺣﻤﺰه ﺷﯿﻨﻮاري د وﻫﻠﻮ ﮑﻮﻟﻮ ﻟﻪ
ﻣﻮﻧ Ĕاﴍف ﻏﻨﻲ ﻏﻮاړو ﻻﺳﻪ ĤﻮوﻧËﯽ ﭘﺮﯦĥﯽ ؤ ،د ده ﯾﻮﺷﻌﺮ دی:
او د ﺑﻠﯥ ډﻟﯥ ﻫﻠﮑﺎﻧﻮ Êﻮاب ؤ: ﭼﯥ ﻧﻪ ﴍﻣﯧĔي ﺑﯿﺎ وﴍﻣﯧĔي
ﻣﻮﻧĔه ډوډۍ ﻧﻪ ﺧﻮرو دا ﻣﺎﺷﻮﻣﺎﻧﯥ ﺳﱰƐﯥ د ﺗﺎ دي
ﻟﻪ ډوډۍ ﴎه ﺑﺎﻧﺠﺎن ﻏﻮاړو ﭼﯥ ﭘﺮې ﺑﺎﯾﻠﻠﯥ ﺣﻤﺰه ﺧﺎ˻ ده
ﻣﻮﻧĔه Ɛﻞ ﻣﺮﺟﺎن ﻏﻮاړو ﻫﻐﻪ ﺧﻮ Ɛﺮاﻧﯥ ﺳﱰƐﯥ د ﺗﺎ دي
ﻣﺎﺷﻮم ﭼﯥ ﻻ ﭘﻪ ﺧﱪو ﭘﯿﻞ ﻧﻪ وي ﮐĎی ،ﻫﺮ Úﻪ د ﻣﺎﺷﻮﻣﺎﻧﻮ ﻟﻪ ﺧﻮﻟﯥ ﻣﯥ د ﻟﻨ ôﺑﺤﺮ دا ﺷﻌﺮ ﻫﻢ
ﭘﻪ ژړا ﻏﻮاړي .ﻣﺘﻞ دی ،ﭼﯥ ﻣﺎﺷﻮم وﻧﻪ ژاړي اورﯦﺪﻟﯽ:
ﺗﻮﺑﻪ ﺧﺪاﯾﻪ ﺗﻮﺑﻪ ﻣﻮر ﭘ Ȫﻧﻪ ورﮐﻮي.
ɱﺒﻪ راوﻟﯧﺪه رﺣﻤﺖ ﺷﺎه ﺳﺎﯾﻞ واﻳﯥ:
ɱﺒﯥ ﻻﻧﺪې ﭘﯿﺮی ؤ ﻣﺎﺷﻮﻣﺎن ﮐﻪ د ﻣﴩق ﮐﻪ د ﻣﻐﺮب دي
ﭘﯿﺮی د ﺧﺮه ﺑﭽﯽ ؤ د ژړا او د ﺧﻨﺪا اﻧﺪاز ﯾﯥ ﯾﻮ دی
د ﻣﺎﺷﻮﻣﺎﻧﻮ ﺧﭙﻞ ادﺑﯿﺎت ﻟﻪ ﺷﻌﺮوﻧﻮ ﻣﺎﻻ ﻣﺎل دي ،ﻟﮑﻪ د ﻣﺎﺷﻮﻣﺎﻧﻮ ﭘﻪ دې ﺷﻌﺮ ﮐﯥ ﭼﯥ ﭘﯿﺮي ﺗﻪ د
ﺧﭙﻠﻪ ﻣﯥ ﭘﻪ ﻣﺎﺷﻮﻣﺘﻮب ﮐﯥ اﮐﻮ ﺑﮑﻮ او ﻧﻮرې ﺧﺮه ﺑﭽﯽ وﯾﻞ ﺷﻮی ،دﻏﺴﯥ زﻣﻮﻧÊ Ĕﻴﻨﯥ ﻟﻮﯾﺎن
ﻣﺎﺷﻮﻣﺎﻧﻮ ﺗﻪ ﮐﻨËﻠﯥ ﮐﻮي او ورزده ﮐﻮي ،ﭘﻪ ﻏﺎړې ﮐĎي.
زﻣﻮﻧ Ĕﭘﻪ وﺧﺖ ﮐﯥ ﺑﯧﻼﺑﯧﻠﯥ ﻟﻮﺑﯥ وې :ﺗﻮپ Êﯧﻨﻮ ﺳﯿﻤﻮ ﮐﯥ ﭼﯥ ﻣﺎﺷﻮم ﻧﻮی ﭘﻪ ﺧﱪو راﳾ
ډﻧôه ،ډۍ او ډاﻧ ،ƒدﻣﺒ ،Ȫﺳﺨﯽ ،ﻧﺎﻧËﮑﯥ ﯾﺎ ورﺗﻪ واﻳﯥ ،ﮐﺎﮐﺎ ﺗﻪ ﮐﻨËﻠﯥ وﮐﻪ او ﻣﴩان ﯾﯥ ﭘﻪ
اورﯦﺪو ﺧﻮﺷﺎﻟﯧĔي. Ɛﻮډﯾﺎﻧﯥ ،ﺑﻨĎƑی ﻣﺎت ،ﺗﺸﻠﯥƐ ،ﺎﻲ ...
ﻟﻪ اﺳﺘﺎد ازﻣﻮن ﻧﻪ ﻣﯥ ﭘﻪ ﻳﻮه ﻣﺸﺎﻋﺮه ﮐﯥ دا ﺷﻌﺮ ﻏﻨﻲ ﺧﺎن واﻳﯥ:
ﮐĎم ﻗﺴﻢ ﭼﯥ ﻟﻪ ﺟﻨﺘﻪ ﺑﻪ ﺷﻢ ﺳﺘﻮن اورﯦﺪﻟﯽ و ،ﭼﯥ د ﻣﺎﺷﻮﻣﺎﻧﻮ د ژوﻧﺪ د Úﻮ ﺷﯧﺒﻮ
ﭼﯥ ﮐﻨËﻞ ﭘﮑﯥ وا ﻧﻪ ورم د ﭘĥﺘﻮن اﻧËﻮر او Ĥﺎﯾﺴﺘﻪ ﺗﺎﺑﻠﻮ ده:
ﻻ واړه وو ﭼﯥ د ﻟﻮﯾﺎﻧﻮ دا ﭘﯧĥﯥ ﺑﻪ ﻣﻮ ﮐﻮﻟﯥ ﭘﻪ ﺧﭙﻠﻮ اوﻻدوﻧﻮ ﺑﺎﻧﺪې ﺳﻢ ﻧﻮم اﯦĥﻮدل او
ﭘﻪ ﺳﮑﺮو ﺑﻪ ﻣﻮ Êﺎﻧﻮﺗﻪ ﺗﻮرې ﺑﺮﯦﺘﯥ ﺟﻮړوﻟﯥ ﻫﻐﻮی ﭘﻪ Ĥﻪ ﻧﻮم ﯾﺎدول د ﻣﺎﺷﻮم ﭘﻪ ﻣﻮر او ﭘﻼر
ﻣﺪرﺳﯥ ﻧﻪ ﭼﯥ ﺑﻪ ﭘ ﺷﻮ ﻫﺪﯦﺮې ﭘﻠﻮ ﺑﻪ ﻻړو ﺣﻖ دی.
Ɛﻞ ﺑﻪ ﺑﯧﺮې ﺗﻪ ﺧﺘﻠﻮ ﻣﺎ ﺑﻪ ﺑﯧﺮې ﻮﻟﻮﻟﯥ ﯾﻮ ﭼﺎ ﮐﯿﺴﻪ ﮐﻮﻟﻪ :زه ﭼﯥ ﻣﺎﺷﻮم وم ﻣﺤﺒﺖ
د ﺗﯧﺮو ﺎﮐﻨﻮ ﭘﺮ ﻣﻬﺎل ﻣﯥ د ĤﻮوﻧËﻲ زده ﺧﺎن وم ،ﭼﯥ زﳌﯽ ﺷﻮم ﻣﺤﺒﺖ ﺷﻮم او ﭼﯥ
ﮐﻮوﻧﮑﻲ وﻟﻴﺪل ﭼﯥ دوه ډﻟﯥ ﺷﻮي وو ،ﯾﻮې واده ﻣﯥ وﮐﻪ ﻣﺤﺒﺘﯽ ﺷﻮم.
زﻣﻮﻧ Ĕﭘﻪ ﻫﯧﻮاد ﮐﯥ ﻮل ﻫﻐﻪ وĎƐي ﭼﯥ ﻋﻤﺮوﻧﻪ ډﻟﯥ وﯾﻞ:
ﻳﯥ ﺗﺮ ۱۸ﮐﻠﻨ Ȫﻧﻪ وي رﺳﯧﺪﱄ ﻣﺎﺷﻮﻣﺎن دي. ﻣﻮﻧĔه ډوډۍ ﻧﻪ ﺧﻮرو
ډﯦﺮې رﺳﻨ Ȫد ﻣﺎﺷﻮﻣﺎﻧﻮ ﻟﭙﺎره ﭘﻪ ﺧﭙﺮوﻧﻮ ﭘﻪ دې وروﺳﺘﯿﻮ ﮐﯥ ﭘﻪ ﻣﺎﺷﻮﻣﺎﻧﻮ دﺟﻨـﴘ ﺗﯧﺮﯦﻮ
رﭘﻮﻮﻧﻪ ﺧﭙﺎره ﺷﻮ. ﺟﻮړوﻟﻮ ﮐﯥ ﭘﺎﺗﯥ راﻏﲇ.
دوی داﺳﯥ ﴎﯾﺎﻟﻮﻧﻪ ﺧﭙﺮوي ﭼﯥ ﭘﻪ ﻣﺎﺷﻮﻣﺎﻧﻮ د ﻣﺎﺷﻮﻣﺎﻧﻮ ژوﻧﺪ د ډﯦﺮ ارزĤﺖ وړ دی ،ﻋﻤﻮﻣ ُﺎ
ﺑﺪه اﻏﯧﺰه ﮐﻮي ،دا ﮐﺎر د ﻣﺎﺷﻮﻣﺎﻧﻮ ﻟﻪ ﺣﻘﻮﻧﻮ ﻏﺮﯾﺒﻪ ﻮﻟﻨﻪ ډﯦﺮ ﻣﺎﺷﻮﻣﺎن زﯦĔوي ﭼﯥ ﺑﯿﺎ ﯾﯥ ﺳﻤﻪ
ﭘﺎﻟﻨﻪ ﻧﻪ ﳾ ﮐﻮﻻی. ﴎﻏĎاوی دی.
د اﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎن د ژورﻧﺎﻟﯿﺴﺘﺎﻧﻮ اﺧﻼﻗﻲ اﺻﻮﻟﻮ ﮐﯥ دﻟﺘﻪ د ﻣﻠƑﺮو ﻣﻠﺘﻮﻧﻮ د اﻣﻨﯿﺖ ﺷﻮرا ﭘﻪ ﺷﭙĔ
راﻏﲇ ،ﭼﯥ د ﺷﭙﯥ ﺗﺮ ۱۲ﺑﺠﻮ ﻣﺨﮑﯥ ﺑﺎﯾﺪ ﴎﻏĎوﻧﻮ ɱﺮﮐﺰ ﮐﻮي.
وﺳﻠﻪ واﻟﻮ Êﻮاﮐﻮﻧﻮ ﮐﯥ د ﻣﺎﺷﻮﻣﺎﻧﻮ ˴Ɛرل ،د وﺣﺸﺖ ﻧﺎﮐﻪ ﻓﻠﻤﻮﻧﻪ ﺧﭙﺎره ﻧﻪ ﳾ.
د ﺑﯿﺎن ازادي ده ،ﺧﻮ ﺗﺮ ﻫﻐﯥ ﭼﯥ د ﺑﻞ ازادي ﻣﺎﺷﻮﻣﺎﻧﻮ وژل او ﻣﻌﻠﻮﻟﻮل ،ﭘﻪ ĤﻮوﻧËﯿﻮ او
روﻏﺘﻮﻧﻮ ﻧﻮ ﺑﺮﯦﺪوﻧﻪ، ﺗﺮ ﺳﻮال ﻻﻧﺪې ﻧﻪ ﳾ.
ﭘﻪ رواﻧﻪ ﺟĎƑه ﮐﯥ ډﯦﺮ ﻣﺎﺷﻮﻣﺎن ﻣĎه او ﭙﯿﺎن ﭘﻪ ﻣﺎﺷﻮﻣﺎﻧﻮ ﺟﻨـﴘ ﺗﯧﺮی ،ﻣﺎﺷﻮم ﺗĥﺘﻮﻧﻪ او د
ﺷﻮ ،ﯾﺘﯿ˴ن او ﺑﯥ ﴎﭘﺮﺳﺘﻪ ﺷﻮ ،د دوی د ﺣﻘﻮﻧﻮ ﺑﴩ ﭘﺎﻟﻪ ﻣﺮﺳﺘﻮ ﻣﺨﻪ ﻧﯿﻮل ،ﻟﮑﻪ واﮐﺴﯿﻦ ﻧﻪ
ﭘﻪ ﻧﻮم ډﯦﺮې ادارې ﺟﻮړې ﺷﻮې ،ﺧﻮ ډﯦﺮو ﮐﻤﻮ ﺗﻄﺒﯿﻘﻮل.
ﺟĎƑو زﻣﻮﻧ Ĕﭘﻪ Ĥﻮوﻧﯿﺰ ﺑﻬﯿﺮ ﺳﯿﻮری ﻏﻮړوﻟﯽ د ﻳﯥ د ﻣﺎﺷﻮم ﺣﻘﻮﻧﻮ ﺗﻪ ﮐﺎر وﮐ.Ď
زدﮐĎو ﻟﭙﺎره ﺳﻢ ﭼﺎﭘﯧﺮﯾﺎل راﻣﻨËﺘﻪ ﮐﻮل د ﻮﻟﻮ زﻣﺎ د Ĥﺎر واړه واړه ﻣﺎﺷﻮﻣﺎن
دﻧﺪه ده. ﭘﻪ ﻻر روان ﺧﻠﮏ ﻟﻪ ﭘĥﻮ ﻧﻪ ﻧﯿﴘ
د اﻣﻨﯿﺖ ﻧﺸﺘﻮاﻟﯽ ،ﻓﻘﺮ او ﺑﯿﻮزﱄ ،ﻣﺨﺪره ﺗﻮﮐﻮ ﻗﻮﻣﻨﺪاﻧﺎن ﭘﻪ ﻟﻨ ôﮐﺮوزر ﮐﯥ ƐﺮÊﻲ
ﺗﻪ اﺳﺎﻧﻪ ﻻس رﺳﯽ او Êﻴﻨﯥ ﮐﻮﻟﺘﻮري ﺳﺘﻮﻧﺰې ﺧﻮ ﯾﺘﯿ˴ن ﺧﻠﮏ ﻟﻪ ﭘĥﻮ ﻧﻪ ﻧﯿﴘ
ﭘﻪ دﯾﺎرﻟﺴﻮ ﮐﻠﻮﻧﻮ ﮐﯥ ﭘﻪ ﻟﺴƑﻮﻧﻮ ﺗĎﻟﯥ او دي ﭼﯥ د ﻣﺎﺷﻮﻣﺎﻧﻮ ژوﻧﺪ ﻳﯥ ﭘﻪ ﺧﻄﺮ ﮐﯥ
ﺧﭙﻠﻮاﮐﯥ رﺳﻨ Ȫراﻣﻨ Ìﺗﻪ ﺷﻮي ،ﮐﻪ دوی ﭘﻪ اﭼﻮﻟﯽ.
ﺧﭙﻠﻮ ﺧﭙﺮوﻧﻮ ﮐﯥ ﻣﺎﺷﻮﻣﺎﻧﻮ ﺗﻪ وﺧﺖ ورﮐĎي ،ﻣﺎﺷﻮﻣﺎﻧﻮ ﺗﻪ ÊﺎﻧĎƑې ﭘﺎﻣﻠﺮﻧﻪ اړﻳﻨﻪ ده.
د اﮐɵه ﭘĥﺘﻨﻮ د زﯦĔﯦﺪو ﻧﯧﻪ ﻧﻪ ده ﻟﯿﮑﻞ ﺷﻮې، Ĥﻪ ﮐﺮدار ادا ﮐﻮﻻی ﳾ.
ﭘﻪ اوﺳﻨﯿﻮ ﺣﺎﻻﺗﻮ ﮐﯥ د ﻣﺎﺷﻮﻣﺎﻧﻮ ﻗﺎﭼﺎق او ﻟﻪ Êﮑﻪ ﭼﯥ ډﯦﺮو ﺧﻠﮑﻮ ﺗﻌﻠﯿﻢ ﻧﻪ درﻟﻮده.
ﻫﻐﻮی ﻧﻪ ﻧﺎوړه Ɛﻪ اﺧﯿﺴﺘﻨﻪ ﻟﻮﻳﻪ ﺳﺘﻮﻧﺰه ده .د ﻣﺎﺷﻮﻣﺎﻧﻮ ﻟﭙﺎره د ﻣﻠƑﺮو ﻣﻠﺘﻮﻧﻮ وﺟﻬﻲ ﺻﻨﺪوق
ﭘﻪ ﻣﺎﺷﻮﻣﺎﻧﻮ ﺳﻮال ﮐﻮلÊ ،ﯿﻨﯥ رﭘﻮﻮﻧﻪ ﺷﺘﻪ ﯾﻮﻧﯿﺴﻒ unicefﻧﻮﻣﯧĔي ،ﭼﯥ ﻟﻪ ۱۹۶۹
ﭼﯥ ﺟﻼل اﺑﺎد Ĥﺎر ﺗﻪ ﻟﻪ ﻧﻮرو Êﺎﻳﻮﻧﻮ ﻣﺎﺷﻮﻣﺎن راﭘﺪﯦﺨﻮا اﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎن ﮐﯥ ﻓﻌﺎﻟﯿﺖ ﮐﻮي.
راوړل ﮐﯧĔي او ﺑﯿﺎ ﭘﺮې ﺳﻮال ﮐﻮي ،ﭼﯥ دا د اﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎن ﭘﻪ اﺳﺎﳼ ﻗﺎﻧﻮن ﮐﯥ راﻏﲇ ﭼﯥ د
ﺧﻠﮑﻮ ﺗﻪ زﻣﻮﻧ Ĕد ﺳﯿﻤﯥ ﺧﺮاب ﺗﺼﻮﯾﺮ وړاﻧﺪې ﻣﻠƑﺮو ﻣﻠﺘﻮ ﮐﻨﻮاﺳﯿﻮن ﺑﻪ ﻋﻤﲇ ﮐﻮي.
ﮐﻮي.
ﻧﻪ ﭘﻪ ﺧﻮﻧﻪ ﮐﯥ ﺟﺎﻫﻞ او ﺑﯥ ﻃﻠﺐ د ﯾﻮﻧﺴﯿﻒ ﺷﻌﺎر دی :د ﻣﺎﺷﻮﻣﺎﻧﻮ ﻟﭙﺎره ﴎه ﯾﻮ
ﺧﻮ اوﺳﻨﻲ ارواﭘﻮﻫﺎن دا ﻧﻪ ﻣﻨﻲ او ﻫﻐﻪ د ﭼﺎ ﺷﺊ.
دوی ﭘﻪ اﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎن ﮐﯥ ﻟﻮﻣĎﯾﺘﻮب ﭘﻮﻟﯿﻮ ﻳﺎ د Ɛﻮزن ﺧﱪه دا ﻣﺘﻞ رد ﺷﻮی ،ﭼﯥ ﭼﯧﺮﺗﻪ ډب ﻧﻪ وي
واﮐﺴ˾ ﺗﻪ ورﮐĎی ،دا ﻫﻐﻪ ﻧﺎروﻏﻲ ده ،ﭼﯥ ﺷﻞ ﻫﻠﺘﻪ ادب ﻧﻪ وي.
ﮐﺎﻟﻪ وړاﻧﺪې ﭘﺮې ﭘﻪ اروﭘﺎ ﮐﯥ ﭘﻪ زرƐﻮﻧﻮ ﺧﻠﮏ ﻟﻘ˴ن ﺣﮑﯿﻢ ﺧﭙﻞ زوی ﺗﻪ ﭘﻪ ﻧﺼﯿﺤﺖ ﮐﯥ واﻳﯥ
اﺧﺘﻪ وو ،اوس ﭘﻪ ﻫﻨﺪ ﮐﯥ دا ﻧﺎروﻏﻲ ﻟﻪ ﻣﻨËﻪ ﭼﯥ درې ﺷﯿﺎن ﭘﻪ اﺣﺘﯿﺎط ﭘﻮرﺗﻪ ﮐﻮه ) ﻗﻠﻢ ،ﻗﺴﻢ
ﺗﻠﻠﯥ ،زﻣﻮﻧ Ĕدﻧﺪه ده ﭼﯥ دا واﯾﺮس ﺧﺘﻢ ﮐĎو .او ﻗﺪم(.
د ﻣﻠƑﺮو ﻣﻠﺘﻮﻧﻮ ارﻗﺎم ﭘﻪ Ɛﻮﺗﻪ ﮐﻮي ،ﭼﯥ ﭘﻪ د ﻣﺎﺷﻮم زړه د ﻫﻐﯥ Êﻤﮑﯥ ﭘﻪ ﺷﺎن دی ﭼﯥ ﻫﺮ
اﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎن ﮐﯥ ۴۰ﺳﻠﻨﻪ ﻣﺎﺷﻮﻣﺎن ﻟﻪ ﺧﻮار ÊﻮاﮐÚ Ȫﻪ ﭘﺮې وﮐﺮې ﻫ˴ﻏﻪ ﺣﺎﺻﻞ ورﮐﻮي.
ﴎه ﻣﺦ دي او ﭘﻪ ﻫﺮو زرو ﻣﺎﺷﻮﻣﺎﻧﻮ ﮐﯥ ۱۰۲ﭘﺨﻪ ﺧﱪه ده ،ﭼﯥ ﭘﻪ ﮐﲇ راﺷﻪ ﻣﺎﺷﻮﻣﺎن
وﭘﻮĤﺘﻪ. ﻣﺎﺷﻮﻣﺎن ﭘﻨËﻪ ﮐﻠﻨ Ȫﺗﻪ ﻧﻪ رﺳﯧĔي.
ﻫﻤﺪارﻧƑﻪ ﺗﺮ درې ﻣﯿﻠﻮﻧﻮ زﯾﺎت ﻣﺎﺷﻮﻣﺎن ﻟﻪ زده ﭘﻪ ﻟﻨôﯾﻮ ﮐﯥ وﻳﻨﻮ ﭼﯥ ﻣﻴﻨﺎﻧﻮ ﻟﻪ ﻣﺎﺷﻮﻣﺎﻧﻮ د
ﮐĎو ﭘﺎﺗﯥ دي او ﻫﺮه ورځ ﭘﻨËﻪ ﻣﺎﺷﻮﻣﺎن د رﯾﺒﺎرۍ اﺳﺘﻔﺎده ﮐĎې.
ﻣﺎ ﻟﻪ واړه رﯦﺒﺎره Êﺎر ﮐĎې اﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎن ﭘﻪ ﺟﻨƑﻮﻧﻮ ﮐﯥ وژل ﮐﯧĔي.
ﭼﯥ ﻳﻮ ﺧﱪه دوه واري راﺗﻪ ﮐﻮﻳﻨﻪ دﻏﺴﯥ ﻻ ﺗﺮ اوﺳﻪ زﻣﻮﻧ Ĕﻣﯿﻨﺪې او ﮐﻮﭼﻨﻴﺎن د
د اﻣﺮﯾﮑﯥ ﻣﺸﻬﻮر ډاﻧﴪ ﻣﺎﻳﮑﻞ ﺟﮑﺴﻦ د ﻣﺎﺷﻮﻣﺎﻧﻮ زﻳĔون ﭘﺮ ﻣﻬﺎل ﻣﺮي.
ﮐﻪ د ﻣﺎﺷﻮﻣﺎﻧﻮ ﭘﻪ اړه رﭘﻮټ ورﮐﻮو ،ﻧﻮ ﻟﻪ Êﺎﻧﻪ ﭘﻪ ﻣﯿﻨﻪ ﺗﻮرن ؤ.
ﭘﻮĤﺘﻨﻪ ﮐﻮو ،ﮐﻪ د ﮐﻮرﻧ ȪﻏĎی ﻣﻮ وای ،ﻋﮑﺲ ﭘĥﺘﻮ ﻓﻠﻢ ) د ÊﻨƑﻞ ﺑﺎدﺷﺎه( ﮐﯥ Ɛﻮرو ،ﭼﯥ ﯾﻮ
ﻣﺎﺷﻮم ﭘﻪ ÊﻨƑﻞ ﮐﯥ د زﻣﺮۍ ﭘﻪ ﺷﯧﺪو راﻟﻮﯦĔي او اﻟﻌﻤﻞ ﺑﻪ ﻣﻮ Úﻪ وای؟
د ﺗﯧﺮﯾﻮ د ﭘﯧĥﻮ رﭘﻮټ ورﮐﻮﻟﻮ ﮐﯥ ﺑﺎﯾﺪ ﻟﻪ ﺗﺼﻮﯾﺮ ﺑﯿﺎ د ÊﻨƑﻞ ﺑﺎدﺷﺎه ﳾ.
اﺧﯧﺴﺘﻮ ډډه وﳾ او د ﻣﺎﺷﻮم ﺷﺨﺼﻴﺖ ﺗﻪ ﭘﺎم دﻏﺴﯥ د ډﯦﺮو ﻫﻨﺪي ﻓﻠﻤﻮﻧﻮ ﮐﯿﺴﯥ داﺳﯥ دي،
وﮐĎو ،ﭘﺎروﻧﮑﯥ ﺧﱪې ﺧﭙﺮې ﻧﻪ ﮐĎو ،د ﻣﺎﺷﻮم او ﭼﯥ دوه ﻣﺎﺷﻮﻣﺎن ﴎه ﻣﻠƑﺮي وي ،ورک ﳾ او ﭘﻪ
اﺧﺮه ﮐﯥ ﴎه ﯾﻮ Êﺎی ﳾ. د ﮐﻮرﻧ Ȫاﺣﱰام ﺑﺎﯾﺪ وﳾ.
د دوﻟﺖ ﻣﺴﺌﻮﻟﯿﺖ دی ﭼﯥ ﻗﻮاﻧﯿﻦ ﻋﻤﲇ ﮐĎي او د ﺳﻠ˴ ﺷﺎﻫﯿﻦ ﯾﻮ ﺷﻌﺮ ﻧﻐﻤﯥ زﻣﺰﻣﻪ ﮐĎی:
زه ﻫ˴ﻏﺴﯥ وړه وای د ﻣﺎﺷﻮﻣﺎﻧﻮ ﺳﺎﺗﻨﻪ وﮐĎي.
ﻣﺎ Ɛﻮډﯾﺎﻧﯥ ﻟﻮﺑﻮﻟﯽ د ﮐﻼﺳﻴﮏ ادب ﻣﻮﺷƑﺎف ﺷﺎﻋﺮ ﺣﻤﯿﺪ ﻣﻮﻣﻨﺪ د
ﺑﺎډﯾﻮې ﻣﯥ ﺧﯧﮋوﻟﯽ اوﻻد روزﻧﯥ ﺗﻪ داﺳﯥ اﺷﺎره ﮐĎې :
زه ﭘﻪ ﻫﯧ Üﻧﻪ ﭘﻮﻫﯧﺪﻟﯽ ﻧﺎزوﻟﯽ زوی ﻧﻪ اﺧﲇ ادب
زه ﻫ˴ﻏﺴﯥ وړه وای او د ﺳﯿﻮري ﻧﺨﻞ ﻧﻪ ﻧﯿﴘ رﻃﺐ
ﭘﻪ ﻏﻮﺟﻞ ﮐﯥ ﺑﺎري ﺧﺮ او ﻗﭽﺮ Ĥﻪ دی
زﻣﺎ ﺧﭙﻞ ﻣﺎﺷﻮﻣﺘﻮب ﻟﻪ ډﯦﺮو ﻟﻮړو ژورو ﺗﯧﺮ ﺷﻮی ،ﻣﻮﻧ Ĕﺑﺎﯾﺪ د ﻣﺎﺷﻮﻣﺎﻧﻮ ﺳﻤﻪ ﭘﺎﻟﻨﻪ وﮐĎو ،ﻫﻐﻮی ﭘﺎک
Úﻪ ﭘﻪ ﮐﲇ ﮐﯥ ﭘﻪ ﺑﯥ ﻏﻮرۍ او Úﻪ د ﻣﻬﺎﺟﺮت وﺳﺎﺗﻮ ،دراﻧﻪ ﮐﺎروﻧﻪ ﭘﺮې وﻧﻪ ﮐĎو ،ﻫﻐﻮی ﺗﻪ رĤﺘﯿﺎ
وواﻳﻮ ،د ﻟﻮﺑﻮ وﺧﺖ ورﮐĎوĤ ،ﻪ ﺧﻮاړه ورﮐĎو. ﺳﺘﻮﻧﺰې او ﮐĎاووﻧﻪ.
ﭼﯥ وړوﮐﯽ وم ﻟﻪ ﮐﻮﺗﺮو ﺳﺎﺗﻠﻮ ﴎه ﻣﯥ ډﯦﺮه ﻣﯿﻨﻪ ﻫﻤﺪارﻧƑﻪ ﻣﺎﺷﻮﻣﺎن د ﺣﻘﻮﻧﻮ ﺗﺮ Úﻨ ƒﻣﺴﻮﻟﯿﺘﻮﻧﻪ ﻫﻢ
وه ،ﺧﻮ ﭘﻼر ﻣﯥ راﺗﻪ ﻧﻪ ﭘﺮﯦĥﻮدې او ډﯦﺮ وﻫﻞ ﻣﯥ ﻟﺮي ﭼﯥ ور ﭘﻪ Ɛﻮﺗﻪ ﮐﻮل ﻳﯥ ﻻزم دي.
ﻧﻮر ﺑﺎﻳﺪ ﮐﻮﭼﻨﻴﺎن د ﺑﻼƐﺎﻧﻮ ﭘﻪ ﮐﯿﺴﻮ وﻧﻪ وﯦﺮوو، ﭘﺮې ﺧﻮړﱄ.
ﻣﺎ ﻟﻪ ﺑﺎړې ﻧﻪ د ﭘﯧﻨôۍ او ﻻﻫﻮر ﻟﻪ Ɛﻨôو ﻧﯿﻮﻟﯥ ﺗﺮ ﺧﱪو ﺗﻪ ﯾﯥ ﻏﻮږ ﮐﯧĔدو.
اوس ﻫﻢ زﻣﻮﻧ Ĕد ﻫﯧﻮاد د ډﯦﺮو وړو ﭘﻠﺮوﻧﻪ ﻣﺴﺎﭘﺮ اوﺳﻪ ډﯦﺮې ﻻرې ﺳﺘĎې ﮐĎي.
زﻣﺎ ﻣﺎﺷﻮﻣﺘﻮب د ﮐﺮﮐﯥ او ﻣﯿﻨﯥ ډﮐﻪ ﺧﺰاﻧﻪ ده ،دي.
زﻣﺎ ﺳﻼم دﻋﺎ ﭘﺮې واﯾﻪ ﭼﯥ ﻧﻪ ﯾﯥ ﺷﻢ راﺳﭙĎﻟﯽ او د Êﻴﻨﻮ ﺻﺤﻨﻮ دﺑﻴﺎﻧﻮﻟﻮ
ﺑﯿﺎ ورﺗﻪ واﯾﻪ ﻣﺎﺷﻮﻣﺎن دې ﯾﺎدوﯾﻨﻪ ﺗﻮان راﴎه ﻧﺸﺘﻪ.
زه دې ﭘﺎﻳﻠﯥ ﺗﻪ رﺳﯧﺪﻟﯽ ﻳﻢ ،ﭼﯥ اﺻﲇ ژوﻧﺪ ﻟﻪ ﻣﺎﺷﻮﻣﺎﻧﻮ ﴎه ﻣﯿﻨﻪ ﻟﺮم او ﻣﺎﺷﻮﻣﺎن ﻣﯥ
ﺧﻮĤﯧĔيÊ ،ﮑﻪ ﺧﻮ ﻏﻮﻧôو ،ﻣﺸﺎﻋﺮو او ﭼﮑﺮ ﺗﻪ ﻫ˴ﻏﻪ د ﻣﺎﺷﻮﻣﺘﻮب دی.
ﭘﻪ ﺗﯧﺮو ﮐﻠﻮﻧﻮ ﮐﯥ ﺑﻪ ﻣﯥ ﭼﯥ ﻣﯿﻨﻪ ﭘﯧĥﻮر ﺗﻪ ﭼﺎپ Êﺎن ﴎه ﻣﺎﺷﻮﻣﺎن وړم ،زه ﺑﺎوري ﯾﻢ ﭼﯥ د دوی
ﻟﭙﺎره وړﻟﻪ ،ﻧﻮ د ﭘﻮﻟﯿﺴﻮ ﻟﻪ وﯦﺮې ﺑﻪ ﻣﯥ ﻳﻮ ﺑﭽﯽ ﭘﻪ ﻣﯿﻨﻪ ﮐﯥ ﺑﻪ ﺧﭙﻠﯥ ﻣﻴﻨﯥ ﺗﻪ ورﺳﯧĔم.
ﺧﺪای ﺑﻪ دې زﻟﻔﯥ ﭘﻪ ﻻس راﮐĎي ﻫﻢ ﻟﻪ Êﺎن ﴎه ﺑﯧﻮﻟﻮ ،ﯾﻮ Êﻞ ﺧﻮ ﻣﯥ د ﻣﻠƑﺮي ﻧﯿﺎز
ﻣﺎﺗﻪ د ﮐﲇ ﻣﺎﺷﻮﻣﺎن دﻋﺎ ﮐﻮﯾﻨﻪ ﻋﲇ ﺧﺎﮐﺴﺎر زوی ﻋﻈﻤﺖ ﺧﺎن ﻟﻪ ﻟﻮاړƐﻲ ﺗﺮ
ﭘﯧĥﻮره ﻣﻠƑﺮی ؤ.
ʉ ʈɳ
ﻫﯿﻠﻪ ارزو
ﺳﭙﯽ ﭘﻪ ﺧﭙﻠﻪ ﻻره روان و ،د ﺧﭙﻞ ﮐﻮر ﻣﺦ ﺗﻪ وﻻړ ﺳĎي ﻧﺎÚﺎﭘﻪ Ɛﺎﻲ ﺗﻪ ﻻس ﮐ ،Ďﭘﻪ ﴎ ﯾﯥ
ووﯾﺸﺖ .ﭘﻮĤﺘﻨﻪ ﻣﯥ ورﻧﻪ وﮐĎﻩ :وﻟﯥ دې ووﯾﺸﺘﻪ؟
Êﻮاب ﯾﯥ راﮐ :Ďﺳﭙﯽ دی ﻧﻮ.
ﺳﭙﻲ ﻣﻨôې وﻫﻠﯥ او ﮐﻮړﻧﭽﯧﺪه.
ﭘﻮĤﺘﻨﻪ ﻣﯥ ورﻧﻪ وﮐĎﻩ :وﻟﯥ ﯾﯥ ووﻳﺸﺘﯥ؟
Êﻮاب ﯾﯥ راﮐ :ĎﺳĎی دی ﻧﻮ.
درﻧﻮ ﻣﻴﻨﻪ واﻟﻮ راﺗﻠﻮﻧﮑﯥ ǯƐﯥ ﺗﻪ ﻫﻐﻪ ﻟﻨôۍ راوﻟﯧĔئ ،ﭼﯥ ﭘﻪ )ب( ﺗﻮري ﭘﻴﻞ ﺷﻮي وي.
ﻣﺎ ﭘﻪ ﮐﯿﮑﺮ ﮐﯥ د Ɛﻼب ﮐﺘﻞ Ɛﻠﻮﻧﻪ راﻟﯧĔوﻧﮑﯽ :د ﺑﻲ ﮐﻮټ ﻟﻪ ﻏﺎزي اﺑﺎد Úﺨﻪ ﺑﻼل او ﻋﺪﻧﺎن:
اس ﺑﻪ ﻣﯥ وﻟﯥ ﻣﺴﺘﻲ ﻧﻪ ﮐĎي ا -ﷲ ،ب -ﺑﺎﺑﺎادم دی
ﭼﯥ ﭘﻪ ﺳﻔﺮ زه د ﺟﺎﻧﺎن ﭘﻪ ﻟﻮرې Êﻤﻪ ت -د ɱﺎم ﺟﻬﺎن اﺑﺎﺑﻠﻠﯽ ﺷﯿﻨﻪ
اﺳ˴ن ﺗﻪ ﻻر د ﺧﺘﻮ ﻧﺸﺘﻪ اﻟﻒ ﻣﻴﯿﻦ ﮐĎم ب ﺟﺪا ﮐĎم
ت ﭘﻪ ﺗﻮﺑﻪ ورﻟﻪ ورÊﻢ ﮐﻪ ﻗﺒﻮل ﺷﯿﻨﻪ
د زﻣﮑﯥ ﴎ دې راﺗﻪ ﺑﻠﯥ ﳌﺒﯥ ﮐﻨﻪ آ ﭘﺨﻮاﻧ Ȫﻣﯿﻨﻪ دې Úﻪ ﺷﻮه
اﺳ˴ﻧﻪ Ĥﻪ ﺑﺎران ﭘﺮې وﮐĎه ﻟﮑﻪ د زرو ƐﻮﻧƑﺮو ﺷﻮر ﺑﻪ دې ﮐﻮوﻧﻪ
ﯾﺎر ﻣﯥ د ﻟﻠﻤﯥ ﮐﺮ ﮐﻮي ﭼﯥ زرﻏﻮن ﺷﯿﻨﻪ آب ﮐﻮﺛﺮ ﺟﺎﻧﺎﻧﻪ راﺷﻪ
اﺷﻨﺎ ﭘﻪ ﺧﻮﻟﻪ ﮐﯥ ژﺑﻪ ﻏﻮاړي د ﺑﯿﻠﺘﺎﻧﻪ ﭘﻪ ﺳﻔﺮ Êﻢ ﺗĔی ﺑﻪ ﺷﻤﻪ
ﭘﻪ ﺧﻮﻧﺪ ﯾﯥ ﻧﻪ دی ﺧﭙﻞ ﻗﻠﻨ ƒﺟﺎري ﮐﻮﯾﻨﻪ اه و ﻓﺮﯾﺎد زﻣﺎ ﻧﺼﯿﺐ ﺷﻮ
اﺷﻨﺎ ﻣﯥ ﺗﻮت ﻻﻧﺪې وﯾﺪه و زه ﭼﯥ ﭘﻪ داﺳﯥ ﺑﯥ وﻓﺎ ﻣﻴﻴﻨﻪ ﺷﻮﻣﻪ
ﻟﮑﻪ ﺑﺎĤﻪ ﭘﺮې ﴍﻧƑﯧﺪم راوﯦ Ħﻣﯥ ﮐﻨﻪ اﺧﱰ ﭘﺮون وو ﭘﺮون ﺗﯧﺮ ﺷﻮ
اﻣﻮﺧﺘﻪ ﺧﻮر ﻻﻟﯿﻪ راﺷﻪ ﺗﺎ ﺗﺮ ÚﻨƑﻠﻮ ﭘﻮرې ﻧﻦ ﴎه ﮐĎل ﻻﺳﻮﻧﻪ
ﻣﺎ د دﯾﺪن ﻏﻨﭽﯥ ﭘﻪ ﻻس ﻧﯿﻮﱄ دﯾﻨﻪ اﺧﺮ ﺑﻪ ﺧﺎورې ﺷﯥ ﺑﺪﻧﻪ
اوﺑﻮ ﻟﻪ Êﻢ راﭘﺴﯥ راﺷﻪ ډﯦﺮ ﭘﻪ ﻧﺨﺮو او ﮐﱪ ﻣﻪ ږده ﻗﺪﻣﻮﻧﻪ
زه ﺑﻪ د ﻮﻟﻮ ﺟﻮﻧﻮ وروﺳﺘﻪ ﭘﺎﺗﯥ ﺷﻤﻪ اﺧﺮ ﺑﻪ ﻣﺎ ﭘﻪ ﻻﻻ ﻣĎه ﮐĎې
اور ﭼﯥ ﺑﻠﯧĔي ﻟﻮƐﯽ ﺧﻴﮋي ﭼﯥ دې رﯾﺒﺎر د ورÊﯥ درې Êﻠﻪ راÊﻴﻨﻪ
دا ﺑﯥ ﻟﻮƐﻲ ﳌﺒﯥ زﻣﺎ د زړه ﻧﻪ Êﯿﻨﻪ اذان ﭘﻪ Êﻨ ôﮐﻮه ﻃﺎﻟﺒﻪ
اذان د ﭼﺎ ﭼﻮرĎƐي ﮐĎی زه د ﺟﺎﻧﺎن ﻏﯧĔې ﺗﻪ اوس ورﺳﯧﺪﻣﻪ
ﭼﯥ د ﺧﺎوﻧﺪ ﴎه ﯾﯥ ﺗﻨﻮر ﮐﯥ وﻣﻨôﻣﻪ ارام د زړه ﻣﯥ ﭘﯿﺪا ﻧﻪ ﮐĎو
اﻣﯿﻦ ﭘﺮې وﮐĎئ ﺳﻮال ﻣﯥ دا دی ﭘﻪ ﴎ دÊﻤﮑﯥ ﭘﺴﯥ ډﯦﺮ وƐﺮÊﯧﺪﻣﻪ
ﭼﯥ ﻣﯥ ﺟﺎﻧﺎن راﴎه ﻏﺎړه ﻏĎۍ ﺷﯿﻨﻪ
اورﺑﻞ دې ﺟﻮړ ﭘﻪ ﻏﻨﻢ ﻟﻮ ﮐĎ ارﻣﺎن ﺑﻪ ﻫﻠﻪ زﻣﺎ درﳾ
ﭼﯥ ﺳﻮر ﭘﺎﻟﻨ ƒﻣﯥ درﺗﻪ ﺧﻮﺷﯥ ﭘﺎﺗﯥ ﺷﯿﻨﻪ
زه ﺧﻮار ﺑﻪ ﻟﻮ ﮐĎم ﮐﻪ ﺑﻪ ﺳﺘﺎﻧﻨﺪاره ﮐĎﻣﻪ
ازﻏﯽ ﻣﯥ روغ ﭘﻪ ﺳﯿﻨﻪ Ĥﺦ ﺷﻮ
ﺑﯿﺎ ﺑﻪ ﺟﻬﺎن راﭘﺴﯥ Ɛﻮرې ﻧﻪ ﺑﻪ ﯾﻤﻪ اور د ﯾﺎرۍ ﻣﯥ ﭘﻪ زړه ﺑﻞ ﺷﻮ
ارﻣﺎن ارﻣﺎن د دادا ﮐﻮره ﺑﯿﻠﺘﻮن ﻣﯥ ﻣﻞ ﺷﻮ واوﯾﻼ ﻧﺎرې وﻫﻤﻪ
ﻟﻪ ډﮐﻪ ﺷﮑﻮره ﺑﻪ ﭼﺎﭘﯧﺮه ﺗﺎوﯦﺪﻣﻪ اﯾ˴ن دې Ĥﻪ راﺗﻪ ﻣﻌﻠﻮم دی
اس ﻣﯥ زﯾﻦ ﮐĎی دی روان ﯾﻢ ﭘﻪ ﻟﺒﺎﳼ ﭘĎƑۍ دې ﻣﻪ وﻫﻪ ﻻﺳﻮﻧﻪ
زه ﻣﺴﺎﻓﺮ د ﻟ Ĕﺳﺎﻋﺖ راﻏﻠﯽ ﯾﻤﻪ ﻟﻪ ﮐﻮټ وﻟﺴﻮاﻟ Ȫزاﻫﺪ اﻓﻐﺎن او ﻋﺜ˴ن ﺟﺎن:
اول ﻣﯥ ﯾﺎر وې اوس اﻏﯿﺎر ﺷﻮې
ارﻣﺎن ﺑﻪ ﻫﻠﻪ زﻣﺎ درﳾ ﭘﺨﭙﻠﻪ ﺧﻮار ﺷﻮې ﭼﯥ دې ﻣﺎﺗﻪ ﺧﻮار ﮐﺎﺗﻨﻪ
ﭼﯥ ﻣﯥ د ﺳﺨﺎت ﭘﯿﺴﻮ ﺗﻪ وﻧﯿﺴﯥ ﻻﺳﻮﻧﻪ
اول ﻣﯿﻦ وم اوس ﻏﻤƑﯿﻦ ﺷﻮم
اواز ﻣﯥ ﺷﺘﻪ ﺟﻮړه ﻣﯥ ﻧﺸﺘﻪ ﭼﯥ زه ﭘﻪ داﺳﯥ ﺑﯥ وﻓﺎ ﻣﻴﻨﯧﺪﻣﻪ
ﻟﮑﻪ د زرﮐﯥ ﺑﯥ ﺟﻮړې ﻧﺎرې وﻫﻤﻪ
اﺷﻨﺎ زﻣﺎ ﭘﻪ ﺗﻬﻤﺖ رﻧ ƒدی
اول دې وﻳﻞ ﭼﯥ راﻣ˾ ﺷﻪ Êﮑﻪ د رﻧ ƒﺟﺎﻣﯥ ﭘﻪ ﻏﺎړه ƐﺮÊﻮﻣﻪ
اوس راﺗﻪ واﻳﯥ زړه دې ﺻﱪ ﮐĎه ﻣﻴﯧﻨﻪ اول ﭘﻪ ﺗﺨﺖ ﻧﺎﺳﺖ وم ﺑﺎدﺷﺎه وم
ﻋﺸﻖ ﭼﯥ راﻏﯽ اوس ﻣﻠﻨ ƒد دﻧﯿﺎ ﺷﻮﻣﻪ
اول ﻣﯥ ﻓﮑﺮ درﺗﻪ ﻧﻪ و
اوس ﻣﯥ د زړه ﺳﺘﻨﯥ ﮐĔې درﭘﺴﯥ دﻳﻨﻪ اور ﺑﻪ ﭘﻪ ﻫﻐﻪ ﭼﺎ ﺑﻠﯧĔي
اﺧﺘﯿﺎر Ɛﻞ ﻣﺮام او ﻋﻤﺮان اﺧﱰ ﻟﻪ ﮐﻮټ وﻟﺴﻮاﻟ:Ȫ ﭼﯥ ﻣﺨﺎﻣﺦ ﯾﯥ ﻳﺎر د ﺑﻞ ﭘﻪ Úﻨ ƒﮐﯥ وﯾﻨﻪ
اول ﻣﯥ ﻧﻪ وﯾﻞ اوس ﯾﯥ واﯾﻢ اﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎن ﻏﻮﻧﺪې ﺗﺎﻻ ﺷﻮم
ﮐﻪ Úﻮک د ﯾﺎر ﻟﻪ ﻏﻤﻪ ﻣﺮي ﻣﻠƑﺮی ﯾﯥ ﯾﻤﻪ ﺧﭙﻠﻮ ﭘﺮدو راﺑﺎﻧﺪې وﮐĎل ﻓﺴﺎدوﻧﻪ
اور ﻣﯥ د زړه ﭘﻪ ﴎ ﺑﻠﯧĔي ازاد ژوﻧﺪون ﺗﯧﺮ ﮐĎه ﭘĥﺘﻮﻧﻪ
ﯾﺎر ﻣﯥ ﺑﯧﻠﯧĔي ﺑﯿﺎ ﺑﻪ ﻧﻪ وي دﯾﺪﻧﻮﻧﻪ د ﻏﻼﻣﺎﻧﻮ ﭘﻪ ﺷﺎن ﻣﻪ ﮐĎه ﺳﻼﻣﻮﻧﻪ
راﻟﯧĔوﻧﮑﻲ :ﻟﻪ ﻧﴫت ﻋﺎﱄ ﻟﯧﺴﯥ ﻋﻄﺎﷲ ﻓﺮﻣﺎن ،رﺣﻴﻢ
اﺷﻨﺎ د ﺑﻞ د ﺧﻮﻟﯥ ﺳĎی دی ﷲ او ﻣﺠﻴﺐ ﷲ ﻏﺮﻳﺒﺪوﺳﺖ:
ﮐﻠﻪ رﺿﺎ ﳾ ﮐﻠﻪ راﮐĎي Êﻮاﺑﻮﻧﻪ
اﺳ˴ن ﺗﻪ ﻻر د ﺧﺘﻮ ﻧﺸﺘﻪ
اول د ﻫﯧﭽﺎ ﭘﮑﺎر ﻧﻪ و ﻟﻴﻼ ﻣﺠﻨﻮن ﭘﻪ ﻋﺎﺷﻘ Ȫﺧﺘﲇ دﻳﻨﻪ
ﭼﯥ زﻣﺎ ﺧﻮښ ﺷﻮ ﻫﺮﺳĎی ﭘﺮې ﻣﯿﻦ ﺷﻮﻧﻪ
اﺳ˴ﻧﻪ ﮐĎﻧ ƒوﻫﻪ راوﻟﯧĔه
اﺳ˴ن ﺗﻪ ﻻر د ﺧﺘﻮ ﻧﺸﺘﻪ ﭼﯥ ډﻟﯥ ډﻟﯥ دوﺳﺎن درﻻﻧﺪې ﺷﻴﻨﻪ
ﭘﻪ Êﻤﮑﻪ Êﺎی د ﺟﺎﻧﺎن ﻏﻢ ﻧﻪ راﮐﻮﯾﻨﻪ
اﯾ˴ن دې Ĥﻪ راﺗﻪ ﻣﻌﻠﻮم دی
اﻓﺴﻮس اﻓﺴﻮس ارﻣﺎن ارﻣﺎن دی ﭘﻪ ﻟﺒﺎﳼ ﺑﺮﯦﺘﻮ دې ﻣﻪ وﻫﻪ ﻻﺳﻮﻧﻪ
ﻧﻪ ﻣﯥ ﯾﺎر ﯾﺎر ﮐĎو ﻧﻪ ﻣﯥ وﮐĎل دﯾﺪﻧﻮﻧﻪ
ﷲ ﺗﻌﺎﻟﯽ دې ﺳﺰا درﮐĎي
اول ﺑﻪ ﭘĥﯥ د ﺟﺎﻧﺎن Ĥﮑﻞ ﮐĎم ﻣﺎﺗﻪ دې ﻮل ﻋﻤﺮ دروغ وﯾﲇ دﯾﻨﻪ
ﺑﯿﺎ ﺑﻪ ﭘﻪ ﻟﻨôو ﺳﻠƑﻮ واﯾﻤﻪ ﺣﺎﻟﻮﻧﻪ
ارﻣﺎن ﺑﻪ ﻫﻠﻪ زﻣﺎ درﳾ
ارﻣﺎن ﮐﻮﻣﻪ ﺳﻮد ﻣﯥ ﻧﻪ ﳾ ﭼﯥ ﮐ ﻣﯥ واﺧﲇ ﺗﻮرو ﺧﺎورو ﺗﻪ ﻣﯥ وړﯾﻨﻪ
ﺑﻐﯿﺮ د ﯾﺎره ژوﻧﺪون ﺧﻮﻧﺪ ﻧﻪ راﮐﻮﯾﻨﻪ
ارﻣﺎن ﺑﻪ وﮐĎې وﺧﺖ ﺑﻪ ﺗﯧﺮ وي
ډاﮐﺮ ﻣﺤﺐ زﻏﻢ
ﭘﻪ دې ورÊﻮ ﺷﭙﻮ ﮐﯥ ﻓﯿﺴﺒﻮک دﻏﻪ ﺑﺤﺚ ﭘﻪ ﴎ اﺧﯿﺴﺘﯽ ﭼﯥ ﺷﻌﺮ وﯾﻞ Úﻪ Ɛﻪ ﻟﺮي؟
ﻫÛﻪ ﮐﻮم ﭼﯥ ﭘﻪ ﻟﻨôو ﮑﻮ ﮐﯥ ﭘﺮ ادﺑﯿﺎﺗﻮ وﻏĔﯦĔم او Ɛﯥ ﯾﯥ دروĤﻴﻴﻢ.
ادﺑﯿﺎت د ژﺑﯥ ﻫ˸ دی ،ﻫ˴ﻏﺴﯥ ﭼﯥ ﻧﻘﺎﳾ د ﺷﮑﻠﻮﻧﻮ او رﻧƑﻮﻧﻮ ﻫ˸ او ﻣﻮﺳﯿﻘﻲ د ﻏĔوﻧﻮ ﻫ˸ دی.
ﻧﻮ ،ﮐﻪ دا ﭘﻮĤﺘﻮ ﭼﯥ ادﺑﯿﺎت Úﻪ Ɛﻪ ﻟﺮي؟ دا ﭘﻮĤﺘﻨﻪ ﻮﻟﻮ ﻫ˸وﻧﻮ ﺗﻪ ﻫﻢ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﮐﯧĔي .ﺗﺎﺳﻮ د
ﻧﻘﺎﺷ Ȫاو ﻣﻮﺳﯿﻘ Ȫﭘﺮ Ɛﯥ ﻓﮑﺮ ﮐĎی دی؟
ﻟﻪ ﺑﻠﯥ ﺧﻮا دا ﭘﻮĤﺘﻨﻪ ﻣﻨﻄﻘﻲ ﺑﺮﯦĥﻲ Êﮑﻪ ﭼﯥ اﻧﺴﺎن ﺑﻪ وﻟﯥ ﺧﭙﻞ او د ﻧﻮرو وﺧﺖ ﭘﺮ داﺳﯥ ﳾ
ﻟƑﻮي ﭼﯥ Ɛﯥ او ﺗﺎوان ﯾﯥ ﻧﻪ وي ﻣﻌﻠﻮم؟
ﻫﯧ Üﻫ˸ ﺑﯥ Ɛﯥ ﻧﻪ دی .ﺧﻮ ،دﻟﺘﻪ ﺑﻪ ﯾﻮازې د ادﺑﯿﺎﺗﻮ Ɛﯥ ﯾﺎدوم.
ادﺑﯿﺎت )ﺷﻌﺮ ،ﻧﮑﻞ ،ﺣﮑﺎﯾﺖ ،ﻟﻨôﻩ ﮐﯿﺴﻪ ،ﻧﺎول (...د اﻧﺴﺎن ﺗﺨﯿﻞ روزي او ﺗﺨﯿﻞ ﺗﻪ ﯾﯥ وده
ورﮐﻮي .ﺗﺨﯿﻞ د ژوﻧﺪ ﭘﻪ ﻫﺮ ډƐﺮ ﮐﯥ د اﻧﺴﺎن ﭘﻪ درد ﻟƑﯧĔي .ﻋﺎدي اﻧﺴﺎن ،ﺑﺰƐﺮ ،ﮐﺴﺒƑﺮ ،ﺳﺎﯾﻨﺴﭙﻮه،
ډاﮐﱰ ،اﻧﺠﯿﻨﯿﺮ ،وﮐﯿﻞ ...او ﻫﺮ Úﻮک ﻟﻪ ﺗﺨﯿﻠﻪ ﭘﻪ ﺧﭙﻞ ژوﻧﺪ او ﻣﺴﻠﮏ ﮐﯥ ﮐﺎر اﺧﯿﺴﺘﯽ ﳾ .ﺑﻠﮑﯥ
ﮐﻪ ﺗﺨﯿﻞ ﻧﻪ وای ،ﻫﯧ Üﭘﺮﻣﺨﺘ ƒﺑﻪ ﻧﻪ راﻣﻨËﺘﻪ ﮐﯧﺪه .اﯦﻨﺸﺘﯿﻦ واﻳﻲ» :ﺗﺨﯿﻞ ﺗﺮ ﭘﻮﻫﯥ ډﯦﺮ ﻣﻬﻢ
دی ».
اﯦﻨﺸﺘﯿﻦ وﻟﯥ دا ﺧﱪه ﮐﻮي؟ Êﮑﻪ ﭼﯥ د ﺗﺨﯿﻞ ﭘﻪ ﻣﺮﺳﺘﻪ اﻧﺴﺎن د ﻫﻐﻮ ﺷﯿﺎﻧﻮ او ﻣﻔﺎﻫﯿﻤﻮ ﺗﺼﻮر ﭘﻪ
ذﻫﻦ ﮐﯥ ﺟﻮړوي ﭼﯥ ﻋﻤ ًﻼ او ﭘﻪ واﻗﻌﻲ دﻧﯿﺎ ﮐﯥ ﻧﺎﻣﻤﮑﻦ وي.
ﮐﻪ ﺳﺎﯾﻨﺴﭙﻮه ﯾﻮازې ﭘﺮ ﻣﻤﮑﻨﺎﺗﻮ ﻓﮑﺮ وﮐĎي ،ﻫﯧÛﮑﻠﻪ ﺑﻪ ﻧﻮي ﮐﺸﻔﯿﺎت او اﺧﱰاﻋﺎت وﻧﻪ ﮐĎای ﳾ .دا
د ﺗﺨﯿﻞ ﮐ˴ل و ﭼﯥ اﻧﺴﺎن Êﺎن ﭘﻪ ﻓﻀﺎ ﮐﯥ وﻟﯿﺪ ﭼﯥ د ﺳﺘﻮرو ﺗﺮ ﻣﻨ ÌاﻟﻮÊﻲ .وروﺳﺘﻪ ﺑﯿﺎ
ﺳﺎﯾﻨﺴﭙﻮﻫﺎﻧﻮ د دې ﺧﯿﺎل د ﺗﺤﻘﻖ ﻟﭙﺎره ÚﯧĎﻧﯥ وﮐĎې او ﻻرې ﭼﺎرې ﯾﯥ ورﺗﻪ وﻣﻮﻧﺪې .ﻫﺮه
اﺧﱰاع او ﻫﺮ اﮐﺘﺸﺎف د ﺗﺨﯿﻞ ﻣﺤﺼﻮل دی .دا د ﺗﺨﯿﻞ ﺑﺮﮐﺖ دی ﭼﯥ ﻧﻦ ډاﮐﱰان ﻟﻪ ﮐﺎره
ﻟﻮﯦﺪﻟﯽ زړﻩ ﺑﺪﻟﻮي او د اﻧﺴﺎن ﻋﻤﺮ ﻏËﻮي.
د ﺗﺨﯿﻞ ﺑﻠﻪ ﻋﻤﺪه Ɛﻪ دا ده ﭼﯥ د ﺑﻞ ﻟﻪ ﻓﮑﺮ او ﺣﺎﻟﻪ ﻣﻮ ﺧﱪوي .ادﺑﯿﺎت درﺗﻪ د ﺑﻞ ﭼﺎ درد ،د ﺑﻞ
ﮐĎاو ،د ﺑﻞ ﺧﻮĤﻲ او د ﺑﻞ ﻫﯿﻠﯥ Ĥﻴﻲ .ﺗﻪ ﻟﻪ ﺑﻞ ﴎه ﺧﻮاﺧﻮږي ﭘﻴﺪا ﮐﻮې ،د ﺑﻞ درد ﺧﭙﻞ درد
ǯƐﯥ او ﭼﯥ داﺳﯥ ﳾ ،ﺑﻞ ﺗﻪ د ﴐر رﺳﻮﻟﻮ ﺗﻪ زړﻩ ﻧﻪ Ĥﻪ ﮐﻮې.
د داﺑﯿﺎﺗﻮ د دې ﮐ˴ل ﻋﻤﲇ ﺑﯧﻠƑﻪ ﻣﻮ ﭘﻪ ﺧﭙﻠﻮ ﺳﱰƐﻮ ﻟﯿﺪﻟﯥ .ﭘﺨﻮا ﺑﻪ د اﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎن ﭘﻪ ﺟﻮﻣﺎﺗﻮﻧﻮ او
ﻣﺪرﺳﻮ ﮐﯥ د دﯾﻨﻲ ﻣﻀﻤﻮﻧﻮﻧﻮ ﺗﺮ Úﻨ ƒد رﺣ˴ن ﺑﺎﺑﺎ دﯦﻮان ،د ﺧﻮاﺟﻪ ﺣﺎﻓﻆ دﯦﻮان ،د ﺳﻌﺪي
ﺑﻮﺳﺘﺎن او Ɛﻠﺴﺘﺎن ،ﭘﻨﺞ ﮐﺘﺎب او ﻧﻮر اد ɯاﺛﺎر ﺗﺪرﯾﺴﯧﺪل.
ﭘﻪ ﻫﻤﺪې وﺟﻪ زﻣﻮږ ﭘﺨﻮا˻ ﻣﻼﯾﺎن او ﻃﺎﻟﺒﺎن ﻧﺮم او ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﻪ ﺧﻠﮏ وو ،دوی ﭘﻮﻫﯧﺪل ﭼﯥ ﭘﻪ واده ﮐﯥ
ﺧﻮﺷﺤﺎﱄ او ﭘﻪ ﻏﻢ ﮐﯥ ژړا ﭘﻪ ﮐﺎر وي .ﺧﻮ دا ﻧﻮي ﻃﺎﻟﺒﺎن )د ﻃﺎﻟﺒﺎﻧﻮ اﺳﻼﻣﻲ ﺗﺤﺮﯾﮏ( ﭼﯥ د ﭘﺎﮐﺴﺘﺎن ﭘﻪ
ﻣﺪرﺳﻮ ﮐﯥ ﯾﯥ ﺳﺒﻘﻮﻧﻪ وﯾﲇ او ادﺑﯿﺎت ﯾﯥ ﭘﻪ ﻧﺼﺎب ﮐﯥ ﻧﻪ وو ،وƐﻮرئ ﭼﯥ Úﻮﻣﺮه ﻇﺎ ˮاو ﺑﯥ رﺣﻤﻪ ﺧﻠﮏ
دي .دا ﭘﻪ دې ﭼﯥ دوی د ﺑﻞ درد ﻧﻪ ﳾ درک ﮐﻮﻻی.
ادﺑﯿﺎت د اﻧﺴﺎن ﭘﻪ ذﻫﻨﻲ وده ﮐﯥ ﻣﺮﺳﺘﻪ ﮐﻮيÚ .ﯧĎﻧﯥ Ĥﻴﻲ ،ﻫﻐﻪ ﻣﺎﺷﻮﻣﺎن ﺗﺮ ﺧﭙﻠﻮ ﻫﻤﺰوﻟﻮ زﯾﺎت ﻫﻮĤﯿﺎر
وي ﭼﯥ ﻣﯿﻨﺪې ﭘﻠﺮوﻧﻪ ورﺗﻪ ﮐﯿﺴﯥ واﻳﻲ ﯾﺎ ﯾﯥ ﻟﻮﱄ .ﻣﺎﺷﻮﻣﺎﻧﻮ ﺗﻪ د ﮐﯿﺴﯥ وﯾﻠﻮ ﺑﻠﻪ Ɛﻪ دا ده ﭼﯥ د ﻣﺎﺷﻮم
او ﻣﻮر و ﭘﻼر ﺗﺮﻣﻨ Ìﻣﯿﻨﻪ ﻣﺤﺒﺖ زﯾﺎﺗﻮي.
ﻣﺎﺷﻮﻣﺎﻧﻮ ﺗﻪ د ﮐﯿﺴﻮ وﯾﻞ ،د ژﺑﯥ ﭘﻪ زده ﮐĎﻩ ﮐﯥ ورﴎه ﻣﺮﺳﺘﻪ ﮐﻮي ،د ﻟﻐﺘﻮﻧﻮ زﯦﺮﻣﻪ ﯾﯥ ورزﯾﺎﺗﻮي ،د ژﺑﯥ ﻟﻪ
Ɛﺮاﻣﺮي ﺟﻮړĤﺘﻮﻧﻮ ﴎه ﯾﯥ اﺷﻨﺎ ﮐﻮي ،د ﮐﻠﻤﻮ ﭘﻪ ﺳﻢ ﺗﻠﻔﻆ ﯾﯥ ﭘﻮﻫﻮي ،د ﮐﻠﻤﻮ ﻟﻪ ﺷﮑﻠﻮﻧﻮ ﴎه ﯾﯥ ﺑﻠﺪوي
او ﭼﯥ ĤﻮوﻧËﻲ ﺗﻪ ﻻړ ﳾ ،د درﺳﻮﻧﻮ ﻟﻮﺳﺘﻞ او زده ﮐﻮل ورﺗﻪ اﺳﺎﻧﻮي.
ﺷﻌﺮ د ﻣﺎﺷﻮﻣﺎﻧﻮ ﺣﺎﻓﻈﻪ Êﻮاﮐﻤﻨﻮي .اﻧﺴﺎن ﻣﻮزون ﮐﻼم ﭘﻪ اﺳﺎﻧ Ȫﴎه ﺣﺎﻓﻈﯥ ﺗﻪ ﺳﭙﺎرﻟﯽ ﳾ .ﺗﺎﺳﻮ ﺑﻪ ﻟﯿﺪﱄ
وي ﭼﯥ ﻣﺎﺷﻮﻣﺎن ÚﻨƑﻪ ﺷﻌﺮوﻧﻪ ﯾﺎدوي او ﭘﻪ ﺧﻮﻧﺪ ﺧﻮﻧﺪ ﯾﯥ زﻣﺰﻣﻪ ﮐﻮي.
ﻫﺮ Ĥﻪ ﺷﻌﺮ او Ĥﻪ داﺳﺘﺎن ﻟﻮﺳﺘﻮﻧﮑﯽ ﻓﮑﺮ ﮐﻮﻟﻮ ﺗﻪ اړ ﺑﺎﳼ ﻧﻮ د ﺗﻔﮑﺮ ﻗﻮه ﯾﯥ ﻏĥﺘﻠﯥ ﮐﻮي.
د ادﺑﯿﺎﺗﻮ ﺑﻠﻪ Ɛﻪ دا ده ﭼﯥ اﻧﺴﺎ˻ ﻋﻮاﻃﻒ او اﺣﺴﺎﺳﺎت ﺑﯿﺎﻧﻮي .ﮐﻠﻪ ﮐﻠﻪ ﺳĎی ﭘﻪ دې اووه ﻣﯿﻠﯿﺎرده وĎƐو
ﮐﯥ Êﺎن ﯾﻮازې ǯƐﻲ ،ﻫﯧÛﻮک ﻧﻪ ﻣﻮﻣﻲ ﭼﯥ د ده درد ،د ده اﺣﺴﺎس ﺣﺲ ﮐĎي .ﺧﻮ ،ﮐﯧﺪای ﳾ ﭘﻪ ﯾﻮه
ﺷﻌﺮ ﮐﯥ ،ﭘﻪ ﯾﻮه داﺳﺘﺎن ﮐﯥ د ﺧﭙﻞ اﺣﺴﺎس اﻧﻌﮑﺎس ووﯾﻨﯥ او داﺳﯥ Ĥﻪ ورﺑﺎﻧﺪې وﻟƑﯧĔي ﻟﮑﻪ ﯾﻮ ډﯦﺮ ﺧﻮږ
دوﺳﺖ او ﻣﻠƑﺮی ﭼﯥ ﯾﯥ ﻣﻮﻧﺪﻟﯽ وي.
اﻧﺴﺎن ﺑﺎﻃﻨﻲ ارام او ﺳﮑﻮن ﺗﻪ اړﺗﯿﺎ ﻟﺮي او ﮐﻠﻪ ﮐﻠﻪ دﻏﻪ ﺳﮑﻮن ﯾﻮازې ادﺑﯿﺎت ورﮐﻮﻟﯽ ﳾ .اوس ﭼﯥ دﻧﯿﺎ
ورځ ﺗﺮ ﺑﻠﯥ د ﮑﻨﺎﻟﻮﺟ Ȫﺗﺮ اﻏﯧﺰې ﻻﻧﺪې راÊﻲ او د اﻧﺴﺎﻧﺎﻧﻮ ﺗﺮ ﻣﻨ Ìد اړﯾﮑﻮ او ﺧﱪو اﺗﺮو ﻓﺮﺻﺘﻮﻧﻪ وار ﭘﻪ
وار ﴎه ﮐﻤﯧĔي ،ادﺑﯿﺎت ﻻ زﯾﺎت ﭘﻪ درد ﻟƑﯧĔي ﭼﯥ دوی ﻟﻪ ﯾﻮازﯾﺘﻮﺑﻪ وژﻏﻮري.
ﻧﻮ د ادﺑﯿﺎﺗﻮ )ﺷﻌﺮ او داﺳﺘﺎن( Ɛﯥ دا ﺷﻮې:
. ۱د اﻧﺴﺎن ﺗﺨﯿﻞ روزي او ﺗﺨﯿﻞ د ﻮﻟﻮ ﻋﻠﻤﻲ ﭘﺮﻣﺨﺘƑﻮﻧﻮ ﮐﻮﻧﺠﻲ ده.
. ۲ﭘﻪ اﻧﺴﺎن ﮐﯥ ﻟﻪ ﻧﻮرو ﴎه د ﺧﻮاﺧﻮږۍ ﺣﺲ ﭘﯿﺪا ﮐﻮي ﻧﻮ د ﻮﻟﻨﯥ ﺛﺒﺎت او ﺳﻮﻟﻪ ﯾﯿﺰ ژوﻧﺪ د ادﺑﯿﺎﺗﻮ ﭘﻪ
ﻣﺮﺳﺘﻪ ﺗﺎﻣﯿﻨﯧﺪای ﳾ.
. ۳د اﻧﺴﺎن د ﻓﮑﺮ ﮐﻮﻟﻮ Êﻮاک زﯾﺎﺗﻮي.
. ۴ادﺑﯿﺎت د ﻣﺎﺷﻮﻣﺎﻧﻮ ﺣﺎﻓﻈﻪ ،ژﺑﻨﻲ ﻣﻬﺎرﺗﻮﻧﻪ او ﺳﻠﻮک ﭘﯿﺎوړي ﮐﻮي.
. ۵اﻧﺴﺎن ﺗﻪ درو˻ ﺳﮑﻮن ورﺑﺨĥﻲ او د اروا درﻣﻠﻨﯥ ﭘﻪ ﺷﺎن Ɛﻮر ɱﺎﻣﯧĔي.
ʄ ʀ >
>> ʇʵɳʈ
>ʇ ɳʄ
ﻻړ ﺷــــــﻤﻪ ﺳــــــﺎﻗﻲ ﺗــــــﻪ ﺳــــــﻼم وﮐĎﻣــــــﻪ
ﻫﺴـــــﯥ ﺗـــــﺮې ﭘﻮĤـــــﺘﻨﻪ د ﺟـــــﺎم وﮐĎﻣـــــﻪ ʄ
ﺑــــﺲ دی ﻧــــﻮر ﻣــــﯥ زور د زړƐــــﻲ ﻧﺸــــﺘﻪ دی
ﭘﺮﯾـــــĔده ﭼـــــﯥ Úـــــﻮ ورÊـــــﯥ ارام وﮐĎﻣـــــﻪ ﺗـــﻪ ﭼـــﯥ واﯦـــﯥ دا ﻧـــﻮا راﺗـــﻪ ﺗﻌﺮﯾـــﻒ ﮐـــĎﻩ
ﻫـــــﺮ ﺣﺎﻟـــــﺖ ﻣـــــﯥ ﺗـــــﺎ ﴎه ﺗĎﻟـــــﯽ دی د ﺧﭙـــﻞ Êـــﺎن ﯾـــﻮه ادا راﺗـــﻪ ﺗﻌﺮﯾـــﻒ ﮐـــĎﻩ
ﭘﺎﺳــــــﻤﻪ ﺳــــــﺠﺪی ﻧــــــﻪ ﻗﯿــــــﺎم وﮐĎﻣــــــﻪ
ﺳــــﺘﺎ ﻧﻈــــﺮ ﻣــــﯥ ﺑــــﻞ ﻃﺮﻓﺘــــﻪ ﻧــــﻪ ﭘﺮﯾــــĔدي ﭼــــﯥ ﭘﻮĤــــﺘﻨﻪ دې د ﻣــــﺦ د ﮐﯿﻔﯿــــﺖ ﮐــــĎې
Úــــﻪ ﺑــــﻪ د ﭼــــﺎ ﺳــــﱰƐﻮ ﺗــــﻪ ﭘــــﺎم وﮐĎﻣــــﻪ Êـــﻪ ﻧـــﻮ ﻟـــĔﻩ ﺧـــﻮ رǮـــﺎ راﺗـــﻪ ﺗﻌﺮﯾـــﻒ ﮐـــĎﻩ
ﺗــــــﻪ ﻣــــــﯥ د ﻧﯿﺴــــــﺘ Ȫﮐﯿﺴــــــﻪ راوﻟﯿــــــĔﻩ Ĥـــﻪ ﻧـــﻮ اوس ﭼـــﯥ د Ĥـــﮑﻼ ﺑﺮﯾﺪوﻧـــﻪ ـــﺎﮐﯥ
ﻧــــــﻮر ﺑــــــﻪ ورﺗــــــﻪ زه اﻧﺘﻈــــــﺎم وﮐĎﻣــــــﻪ ﻧﺮﻣـــﻮ ﺷـــﻮﻧôو ﮐـــﯥ ﺧﻨـــﺪا راﺗـــﻪ ﺗﻌﺮﯾـــﻒ ﮐـــĎﻩ
ورÊـــﻪ ﻣـــﯥ ﭘـــﻪ ﺑـــﻞ ﭼـــﺎ ﺧﺮÚـــﻪ ﮐـــĎی ده
ژوﻧـــــﺪ ﺑـــــﻪ ﺑﯿـــــﺎ ﺳـــــﻌﻮده ﻣﺎĤـــــﺎم وﮐĎﻣـــــﻪ
ʄ دا ﭼـــــﯥ واﯾـــــﯥ ﺗـــــﻪ زﻣـــــﺎ د زړﻩ درزا ﯾـــــﯥ
ɷɳ > ʈ ﻧـــﻮرې ﭘﺮﯾـــﺪه ﺑـــﺲ ﻫﻤـــﺪا راﺗـــﻪ ﺗﻌﺮﯾـــﻒ ﮐـــĎﻩ
زه ﺑـــﻪ Úـــﻪ واﯾـــﻢ ﭼـــﯥ ﻧـــﻪ ﻣـــﯥ وي ﻟﯿـــﺪﻟﯽ
ﺟƑـــــĎﻩ رواﻧـــــﻪ ده ﻣﺮƐﻮﻧـــــﻪ ﮐﯧـــــĔي ﻟـــﻪ وﻋـــﺪې دې Êـــﺎر ﺳـــﺒﺎ راﺗـــﻪ ﺗﻌﺮﯾـــﻒ ﮐـــĎﻩ
ﺧـــــﱪه وراﻧـــــﻪ ده ﻣﺮƐﻮﻧـــــﻪ ﮐﯧـــــĔي
ﻣﻴﻨــــﻪ ﭘــــﻪ Ɛﺮاﻧــــﻪ ɱــــﺎﻣﻴĔي دﻟﺘــــﻪ ﭼــــــﯥ د Úــــــﻮﻣﺮه ﻟﻮرﯾﻨــــــﻮ ﻣﺠﻤﻮﻋــــــﻪ ده
وﻳﻨـــــﻪ ارزاﻧـــــﻪ ده ﻣﺮƐﻮﻧـــــﻪ ﮐﯧـــــĔي ﻧـــﻦ د ﺧﭙـــﻞ زړƐـــﻲ رﺿـــﺎ راﺗـــﻪ ﺗﻌﺮﯾـــﻒ ﮐـــĎﻩ
د ﻳــــﻮ زﳌــــﻲ ﺟﻨــــﺎزه ﻧــــﻪ ده ﺷــــﻮې د ﺗﺴــــــﺒﻮ ﺧﺎوﻧــــــﺪه ﻏــــــ Ĕد ﺑﻨƑــــــĎو اورې؟
د ﺑـــــﻞ رواﻧـــــﻪ ده ﻣﺮƐﻮﻧـــــﻪ ﮐﯧـــــĔي دا داﻧﻪ،داﻧـــــﻪ ﴍﻧƑـــــﺎ راﺗـــــﻪ ﺗﻌﺮﯾـــــﻒ ﮐـــــĎﻩ
ﻧﻮر ﺑﻪ د ﺷـﭙﯥ ﻧﺎوﺧﺘـﻪ ﮐـﻮر ﺗـﻪ ﻧـﻪ Êـﻢ
ﻣــﻮر ﻣــﯥ ﭘﺮﯦﺸــﺎﻧﻪ ده ﻣﺮƐﻮﻧــﻪ ﮐﯧــĔي ﺗــــﻪ زﻣــــﺎ وﺟــــﻮد ﯾــــﯥ ورﺷــــﻪ اﯾﻨــــﯥ ﺗــــﻪ
دې Ĥــﺎر ﮐــﯥ وﻳﻨــﻪ ﺗﻮﻳــﻮل دﻟــﺪاره ورﺗــــﻪ واﯾــــﻪ ﻣﺼــــﻄﻔﺎ راﺗــــﻪ ﺗﻌﺮﯾــــﻒ ﮐــــĎﻩ
Úــــﻮﻣﺮه اﺳــــﺎﻧﻪ ده ﻣﺮƐﻮﻧــــﻪ ﮐﯧــــĔي
ʄ ɳɳ >ʈ
ʆʆ ﻫﻠﻪ ،را ﺗﯧﺰ ﺷﻪ
ﮐـــﻪ ﺳـــﺘﺎ ﭘـــﻪ ﺟـــﺎل ﮐـــﯥ ﺑـــﯥ زﺑﺎﻧـــﻪ ﻣﺮﻏـــ Ȫﻧـــﻪ ﻧĥـــﺘﻪ Úﺎدر دې ﮐﯿĔده
زﻣـــﺎ ﺑـــﻪ داﺳـــﯥ ﭘـــﻪ ﻣـــﺮۍ ﮐĥـــﯥ ﻧـــﻮړۍ ﻧـــﻪ ﻧĥـــﺘﻪ
ﺳﺘﺎﺳــﻮ ﺟﻨƑﻮﻧــﻮ ﻟــﻮی واړه داﺳــﯥ ﺑــﯥ دﻣــﻪ ﮐــĎو ﭼــﯥ ﻫﻠﻪ ،را زر ﺷﻪ
زﻣــــﺎ ﭘــــﻪ ﻣــــﻼ ﭘﺴــــﯥ ﻣﺎﺷــــﻮﻣﻪ ﻟــــﻮرﮐ Ȫﻧــــﻪ ﻧĥــــﺘﻪ ﮐﺎروﻧﻪ ﭘﺮﯾĔده
ﻏﺮﺑﺘــــﻪ ﺗـــــﺎ ﺑـــــﻪ ﭘـــــﻪ ﻣــــﻮدو ﻣـــــﻮدو ﻧﻬـــــﺮ ﺳـــــﺎﺗﻠﻪ ﻫﻠﻪ ،رادروﻣﻪ!
ﺑﻴــــﺎ ﻫــــﻢ د ﭼــــﺎ ﴎه ﭘــــﻪ ﴍ ﺑــــﻪ اﺑــــ Ȫﻧــــﻪ ﻧĥــــﺘﻪ ﻮل ﮐﻪ ﻻﺳﻮﻧﻪ
ﮐــﻪ ﻟــ Ĕﺣﺴــﺎس ﻣــﻮ واﮐــﺪاران وی زه ﺑــﻪ ﻫــﻢ ﺳــﻴﺎل ووﻣــﻪ
ﺳــﺘﺎ ﺑــﻪ ﻫــﻢ داﺳــﯥ ﭘــﻪ ازﻏــﻮ ﮐــﯥ ﮐﻤÛــ Ȫﻧــﻪ ﻧĥــﺘﻪ اﻟﻮﺗﯥ ǯÚﯥ
ﭘــ Ďﺑــﻪ ﺷــﻮم Êﮑــﻪ ﭼــﯥ ﺧــﱪه ﺑــﻪ ﻣــﯥ ﻧــﻪ ﭘﺮﯦĥـــﻮده ﺗﯿﺖ ورﺑﻠﻮﻧﻪ
وړ ﺑــﻪ ﺷــﻮه Êﮑــﻪ ﭼــﯥ ﭘــﻪ ﭘــĎه ﺑــﻪ ﺟﻴﻨــ Ȫﻧــﻪ ﻧĥــﺘﻪ ﭘﺮې ﺷﻮې ﻏﺎړې
ﻋﺜ˴ﻧــــﻪ زه د ﺧﭙﻠــــﯥ ﺑﺮﺧــــﯥ ﻟــــﻪ Ɛــــﻼب Ɛﻴﻠــــﻪ ﻣــــﻦ ﻣﺎت ﻣĎوﻧﺪوﻧﻪ
ﻋﻤــــﺮ ﺷــــﻮ ﺗﯧــــﺮ ﭘﺴــــﯥ ﻳــــﻮه ﻟــــﻮﻟﮑ Ȫﻧــــﻪ ﻧĥــــﺘﻪ ﺳﭙﯿﻦ ،ﺳﭙﯿﻦ زړوﮐﻲ
ﺗﻮرÚﺎدروﻧﻪ
ʄ ﺳﻮې Úﭙﻠﮑﯥ
زاړﻩ ﺑﻮﻮﻧﻪ
ʄʄ ɳ ﻫﻠﻪ ،راﻮل ﮐﻪ
ﺗﯿﺖ ﮐﺘﺎﺑﻮﻧﻪ
ﭘــــﻪ ﻣــــﺎ او ﺗﺎﮐــــﻪ د ﺗــــﻮرﺗﻢ ﺧــــﱪه Ĥــــﻪ ﻧــــﻪ ﻟƑــــﻲ ﺳﻮي ﺑﮑﺴﻮﻧﻪ
ﻣﺎت ﻗﻠﻤﻮﻧﻪ
ﭘــــﻪ دې اوﻟــــﺲ د ﺑﻨﯿــــﺎدم ﺧــــﱪه Ĥــــﻪ ﻧــــﻪ ﻟƑــــﻲ ﻫﻠﻪ ﻟ Ĕزر ﺷﻪ
ﻫﻠﻪ راﻮل ﮐﻪ
ﺑـــــﻼ دې واﺧﻠﻤـــــﻪ ɱﺎﻣـــــﻪ ﺷـــــﭙﻪ ﺧـــــﱪې ﮐـــــﻮه ﺧﻮاره ﻟﻔﻈﻮﻧﻪ
ﮐﻠﻤﻪ ﺗﻮري
ﭘـــﻪ ﮐـــﻮم ﻣـــ˾ د ﺧﭙـــﻞ ﺻـــﻨﻢ ﺧـــﱪه Ĥـــﻪ ﻧـــﻪ ﻟƑـــﻲ د ﺧﺪای )ج(ﻧﻮﻣﻮﻧﻪ
ﻫﻠﻪ ،راﻮل ﮐﻪ
د وﺻــــﺎل وﺧــــﺖ ﮐــــﯥ د رﻗﯿــــﺐ ﯾــــﺎدول داﺳــــﯥ وي ﻣﺎت ﻣﻮﺑﺎﯾﻠﻮﻧﻪ
ﺳﻮي ﻋﮑﺴﻮﻧﻪ
ﻟﮑـــﻪ Ĥـــﺎدۍ ﮐـــﯥ ﭼـــﯥ د ﻏـــﻢ ﺧـــﱪه Ĥـــﻪ ﻧـــﻪ ﻟƑـــﻲ ﺗﯿﺖ ﮐﺎﻏﺬوﻧﻪ
ﻫﻠﻪ ،ﻟ Ĕزر ﺷﻪ
ﭼـــﯥ ﭘـــﻪ زﻧƑـــﻮن دې وي ﺧـــﻮره ذﮐـــﺮ د ﮐـــﲇ ﮐـــﻮي ﻮل ﮐﻪ ﻻﺳﻮﻧﻪ
اﻟﻮﺗﯥ ǯÚﯥ
Úﻨـــ ƒﺑـــﻪ د ﭘـــﻮﱄ د ﺷĎﺷـــﻢ ﺧـــﱪه Ĥـــﻪ ﻧـــﻪ ﻟƑـــﻲ ﺗﯿﺖ ورﺑﻠﻮﻧﻪ
ﭘﺮې ﺷﻮې ﻏﺎړې
دا ﯾﺰﯾـــــﺪ ﺧﻮﯾـــــﻪ د ﺣﺴـــــﯿﻦ ﭘﻠﻮﯾـــــﺎن Ĥـــــﻪ ﻗﺘﻠـــــﻮي ﻣﺎت ﻣĎوﻧﺪوﻧﻪ
ﭘــــﻪ دې ﺑــــﺪﻣﺮﻏﻮ د ﮐــــﺮم ﺧــــﱪه Ĥــــﻪ ﻧــــﻪ ﻟƑـــــﻲ
ﭼـــﯥ د رﺑـــﺎب ﻧﻐﻤـــﯥ ﺗـــﻪ ﯾـــﯥ ﻣﺴـــﺘﻪ وي ﻧÛـــﺎ ﮐـــﻮي
ﻧــــﻮ ﭘــــﻪ درﺧــــﻮ ﺑــــﻪ د ادم ﺧــــﱪه Ĥــــﻪ ﻧــــﻪ ﻟƑــــﻲ؟
ﺟ˴ﻟـــــﻪ! وﻟـــــﯥ دا وƐـــــĎي ﭘـــــﻪ ﺟƑـــــĎه ﻣـــــ˾ دي
ﺟ˴ﻟــــﻪ وﻟــــﯥ ﭘــــﺮې د زﻏــــﻢ ﺧــــﱪه Ĥــــﻪ ﻧــــﻪ ﻟƑــــﻲ!
ʄ ʄ ʄ
ɸɳ ɳ >ʅ ɳ
ﭘﻪ ﻫﻐﻪ ورÊﯥ ﭘﻪ ﻮل Ĥﺎر ﮐﯥ ﯾﻮه ﺳﺘﻨﻪ ﻧـﻪ وه اﺣﺴﺎﺳـــﺎت ﻣـــﯥ راﭘـــﺎرﯦĔي زه ،ﻳــﻮاÊﯥ ﺷــﻮی ﯾــﻢ
ﭼﯥ ﺳﺘﺎ Ɛﺮﯾﻮان ﻧـﻪ و او ﻣـﺎﭘﻮرې ﳌﻨـﻪ ﻧـﻪ وه دﻏــﻪ اور ﺑــﻪ اوس ﺧــﻮرﯦĔي Ĥـﻪ ،ﻳـﻮاÊﯥ ﺷـﻮی ﯾـﻢ
ﻟﯧﻮﻧﯽ ﻧﻪ وم ﻟﯧـﻮﻧﯽ ﺷـﻮم ،ﻟﯧـﻮﻧ ȪدĤـﺘﻪ ﮐـﯥ ﻮﻟــﻪ ﻣﯿﻨــﻪ ﻣﯿﻨــﻪ ژوﻧــﺪ دی ﺗــﻪ ﺧــﻮ وې ﻳــﻮاÊﯥ ،زه
دﳌـﺮ د ﺳـﻴﻮري ﻻﻧـﺪې ﮐﯧﻨﺎﺳـﺘﻤﻪ وﻧـﻪ ﻧـﻪ وه ﺧـﻮ ﺑـﯥ ﻣﯿﻨـﯥ ﺑـﺲ ﺗﯧﺮﯦـĔي
د دروازې ﻧﻪ ﻣﻲ ﭘﺮده راĤﮑﻠﻪ ﭘـ ﺷـﻮم ﭘﮑـﯥ زړه ،ﻳـﻮاÊﯥ ﺷـﻮی ﻳـﻢ
د ژﻣﻲ ﺷﭙﻪ وه او ﭘﻪ ﮐﻮر ﮐﯥ ﻣﻲ ﺑĎﺳﺘﻨﻪ ﻧـﻪ وه ﺳﺘﺎ د ﻻس ﺑﻨƑـĎی ﻣـﯥ ﻻس ﮐـﯥ
ﺳﺘﺎ اﻧﺘﻈﺎر و ﮐﻪ ﭘﻪ ﻣﺎﺑﺎﻧـﺪې وﺧـﺖ ﻧـﻪ ﺗﯧﺮﯦـﺪه ﻫﺮ ﻣﺤﻔـﻞ ﮐـﯥ ـﻮل ﺧﻠـﮏ
ﻋﺠﯿﺒــﻪ ده اوس ﻏــﻮرÊﯧĔي
ﭼﯥ ورﻧﻴĔدې ﺷﻮم ﭘﻪ دﯦﻮال ﮐﯥ دﺳﺎت ﺳﺘﻨﻪ ﻧـﻪ وه ﻣĎه ،ﻳـﻮاÊﯥ ﺷـﻮی ﻳـﻢ
راﺷﻪ زړه ﮐﯥ ﺑـﻪ دې Êـﺎی ﮐـĎم ﺗــﺎ ﴎه ﻧــﻪ ﺳــﺘĎی ﻳــﻢ
ﻣــﺎ ورﻟــﻪ ÚﻮÊــﻞ د ﻧﻴﻮﻟــﻮ اراده ﮐــĎې ده ﻧـﻪ ،ﻳـﻮاÊﯥ ﺷـﻮی ﻳـﻢ
ﺳﺘﺎ دﻏﻤﻮﻧـﻮ ﭘـﻮرې ﺧﭙـﯥ وې ﻣƑـﺮ زﻧـﻪ ﻧـﻪ وه دﻏـﻪ ﮐــﻮر ﻧـﻪ ﺧــﺎﱄ ﮐﯧــĔي Ĥــﺎر ﺗــﻪ راﺷــĎﻟﯽ ﻳــﻢ
ﺳـــﺘﺎ د ژوﻧـــﺪ ﻟـــﻪ ﺑﺮﮐﺘـــﻪ ﻏﺮه ،ﻳـﻮاÊﯥ ﺷـﻮی ﯾـﻢ
ﭘـﻪ ﭼﻐـﻮ ﭼﻐـﻮ دې ﮐﺎǮـﻪ ﮐـĎه اﺳـ˴ﻧﻮﻧﻪ وﻟـﯥ ﮐﺎﻳﻨـــﺎت دي ﭼـــﯥ ﻟـــﻮﯦĔي ﻧﻪ ﺑـﻪ ﻳـﻢ د ﻧـﻮرو ﺧﯧـﻞ
ﺑﺎﻗﺮه ﺧﭙـﯥ ﮐـﯥ دې ازﻏـﯽ ﺗﻠـﯽ و ﻏﻨـﻪ ﻧـﻪ وه ﮐـﻪ ،ﻳـﻮاÊﯥ ﺷـﻮی ﻳـﻢ
Ɛـﻞ ﭘـﻪ ﻫﻐـﻪ Ĥـﺎر ﮐـﯥ اوﳼ Úـﻪ ﺧﭙﻠـﻪ ﻳـﻮاÊﯥ ﯾـﻢ
ʄ ﭼﯥ ﻫﯧÛﻮک ﻫﻢ ﻧﻪ ﺧﭙﻠﯧـĔي Úﻪ ،ﻳـﻮاÊﯥ ﺷـﻮی ﻳـﻢ
ʆɳɳ ʄ ʄ
د ﻣﺤﺒــﺖ د ﻋﻘﯧــﺪې دﯦــﻮال ﻣــﯥ وﻧĎﯦــﺪه
ﺳﺠﺪې ﮐﻮم ﺧﻮ د ﮐﻌﺒـﯥ دﯦـﻮال ﻣـﯥ وﻧĎﯦـﺪه ʄɳ ɳʈ ɳ >ʂ> ɳ ʂ
وا دې ﺧﻠـﻪ دا Ɛـﻞ زړه
اوس ﻣﯥ وﺟﻮد د ﮐﻴﻔﻴﺖ ﭘﻪ ﳌﺒﻮ ﻧـﻪ ودرﯦـĔي ﭘﻪ زړه ﻣﯥ راﳾ وار ﭘـﻪ وار دردوﻧـﻪ راﮐــﻪ ﻣﺎﺗــﻪ ﺧﭙــﻞ زړه
ﺷﻌﺮ ﻣﯥ ﭘﯿﮑﻪ ﺷﻮ د ﺟﺬﺑﯥ دﯦﻮال ﻣـﯥ وﻧĎﯦـﺪه ﻳــﻮ ﻟــﻪ ﮐــﺎره ووﻳﺴــﺘﻢ
ﻣﺎ ﭼﯥ ﭘﻪ ﮐﻮم ﺗﺎرﯾﺦ ﭘﻪ ﮐﻮﻣﯥ ژﺑﯥ ﻓﺨﺮ ﮐـﺎوه ﻣ Ďﺑﻪ ﻣﯥ ﮐĎي د Ĥﮑﲇ ﯾـﺎر دردوﻧـﻪ ﻧـــﻪ ﻏﻮاړﻣـــﻪ ﺑـــﻞ زړه
د ﻫﻐــﯥ دﻧƑــﯥ ﻣﻨــﺎرې دﯦــﻮال ﻣــﯥ وﻧĎﯦــﺪه ﻣﻴﻨـﻪ ﻣـﯥ ورﻳـﺎده ﮐـĎه
اوس ﻣﯥ د ذات Úﭙﻮ ﮐﯥ ﻮﻟﻪ Ĥﺎرﯾﻪ ﭘﻪ ﺷـﻮه ﯾـﺎره ﻋﺠـﺐ ﺗـﺎﺛﯿﺮ دې ﺧﻮﻟـﻪ ﮐـﯥ ﭘـﺮوت دی ﻣــﺎ ﭘــﻮرې ﺧﻨــﺪل زړه
د ﺳـــﻤﻨﺪر د ﮐﻨـــﺎرې دﯦـــﻮال ﻣـــﯥ وﻧĎﯦـــﺪه اﺧـــــﻮا ﭘﯧĥـــــﻮر دى
ﻫﻢ دې اﻇﻬﺎر ﻫﻢ دې اﻧﮑﺎر دردوﻧـﻪ دﯦﺨــﻮا ﺗــﻪ ﮐﺎﺑــﻞ زړه
ﺧﭙﻞ ﺣﻔﺎﻇﺖ ﺑﻪ اوس ﭘﻪ ﺧﭙـﻞ ﺳـﯿﻮري ﮐـﻮم اﺗﻠـﻪ ډﯦﺮو ﻏﻤﻮ ﻣﯥ زړه اوﺑﻪ اوﺑـﻪ ﮐـĎو ﻧﺸﺘﻪ دى Ɛـﻼن ،ﺧـﺰان
واﺧﻠﻢ د ﮐﲇ ﮐـﻪ د Ĥـﺎر دردوﻧـﻪ ژاړي د ﺑﻠﺒـــــــــﻞ زړه
ﭼــﯥ د ﻣﻘــﺎم د دراوزې دﯦــﻮال ﻣــﯥ وﻧĎﯦــﺪه ﻣﺨـﻪ د ﯾـﺎر ﮐـﻪ د رﻗﯿـﺐ وﻧﯿﺴـﻢ ﺗﻪ ﻟﻪ ﭼـﺎ ﭘﻮĤـﺘﻨﻪ ﮐـĎې
ﭘﻪ ﻫﺮ ﻃـﺮف ﭘـﻪ ﻫـﺮه ﻻر دردوﻧـﻪ ﻣــﺎ ﴎه ﻣــﯥ ﻣــﻞ زړه
ﺗﻦ ﺑﺪن ﻫﻠـﻪ ﺑـﻪ ﻣـﯥ وده وﮐـĎي ﻳـﻪ ﺻـﺎدﻗﻪ! را ﺧـﻮ ﺷـﻪ
ﮐﻪ ﻟ Ĕﻣﯥ ﭘﺮﯦĔدي ﭘﻪ ﻗﺮار دردوﻧﻪ ﺳــﺎﺗﻢ ﺑــﻪ دې ﺗــﻞ زړه
ﺧﻮږ دی ﻋﺎﺷﻖ ﺻـﻨﺪواﻧﯿﻮاﻟﻪ ﺟﺎﻧـﺎن
ﻣﺎ ﯾﯥ ﻣـﻨﲇ ﭘـﻪ ﺑـﺎر ﺑـﺎر دردوﻧـﻪ
ʆɳɷ ʊɷ ʄ
>ɳ ɷɳ ɳ
ﻣﻨﻤــــﻪ ! د ﮐــــﻮﻓﯥ د Ĥــــﺎر ﮐــــﻮÚﯥ دي او ﻣﺎĤــــﺎم دی وﯾﺪه ﭘﻪ ﺧﻮب د وﯦĥﯧﺪو ﺑﻪ Úﻮک ﭘﯿﺪا ﳾ ﮐﻪ ﻧﻪ
ﺗﺴــــﻨﯿﻤﻪ! اور دی ،وﯾﻨــــﯥ ،ﺟﻨــــﺎزې دي او ﻣﺎĤــــﺎم دی د وران وﻃﻦ د ﺟﻮړﯦﺪو ﺑﻪ Úﻮک ﭘﯿﺪا ﳾ ﮐﻪ ﻧﻪ
ﻣﻤﺘـــــﺎزه د اﺳـــــ˴ن د دروازو ﻧـــــﻪ ﺑـــــﺮه Úـــــﻪ دي؟
ﺻـــﺎﺣﺒﻪ زﻣـــﻮﻧ Ĕﮐـــﻮم Êـــﺎی ﺗـــﻪ اﴎې دي او ﻣﺎĤـــﺎم دی دا ﭼﯥ ﭘﻪ ﻟﺮ ﻧﺎﻣﻪ ﭘﻪ ﺑﺮ ﻧﺎﻣﻪ ﻋﻤﺮوﻧﻪ ﺧﻮري Úﻮک
ﺻــــﺎﺑﺮه ﭘــــﻪ ﭘĥــــﺘﻮ ﮐــــﯥ ورﺗــــﻪ ﮐﻮﻣــــﻪ ﻧﺎﻣــــﻪ ورﮐــــﻢ؟ ددې وﻟﺲ د ﯾﻮ ﮐﯧﺪو ﺑﻪ Úـﻮک ﭘﯿـﺪا ﳾ ﮐـﻪ ﻧـﻪ
ﺻـــﺎﺑﺮه ژوﻧـــﺪون Úـــﻪ دي ؟ داﺋـــﺮي دي او ﻣﺎĤـــﺎم دی دﻟﺘــﻪ د ﺑــﻢ او د ﺑــﺎروﺗﻮ او ﻣﺮﻣﯿــﻮ ﭘــﺮ Êــﺎی
ﻃـــــﺎﯾﺮه د Ɛـــــﻼب د ﻗﺘـــــﻞ ﭼﺎﻧـــــﻪ Ɛﯿﻠـــــﻪ وﮐـــــĎم ؟ ﺧﺪاﯾﻪ د ﺳﻮﻟﯥ د راوړو ﺑﻪ Úﻮک ﭘﯿﺪا ﳾ ﮐـﻪ ﻧـﻪ
ﻃــــﺎﯾﺮه ډﯦــــﺮ ﻻﺳــــﻮﻧﻪ دي ﭼــــĎې دي او ﻣﺎĤــــﺎم دی ﭘـــﻪ دﻏـــﻪ ﮐﻮﻧـــôو ﯾﺘﯿ˴ﻧـــﻮ او ﺑﯧﻮزﻟـــﻪ ﺧﻠﮑـــﻮ
درﻣﻠـــــﻪ د ﭘĥـــــﺘﻮن د ﮐـــــﻮر دې دﻏـــــﻪ ﴎﻣﺎﯾـــــﻪ وي؟ رﺑﻪ د زړه د ﺧﻮږﯦـﺪو ﺑـﻪ Úـﻮک ﭘﯿـﺪا ﳾ ﮐـﻪ ﻧـﻪ
ﺗـــــﺎرﯾﺦ دی ﺳـــــﻮﻟﯧﺪﱃ ﺻـــــﺤﯿﻔﯥ دي او ﻣﺎĤـــــﺎم دی!
ﺳــــﻌﻮده د ژوﻧــــﺪون د ﻓﻠﺴــــﻔﯥ ﻗــــﺪر ﻣــــﺎﻟﻮم ﺷــــﻮ ! ای اﻓﻐﺎﻧﯿـﺎره ددې دوﻣـﺮه ﭘĥـﺘﻨﻮ ﭘـﻪ ﺷـﺘﻮن ﮐـﯥ
ﺳـــﻌﻮده Úـــﻪ ﺧـــﻮرې ﭘـــﺎǮﯥ ﭘﺮﺗـــﯥ دي او ﻣﺎĤـــﺎم دی ددې ﻇﺎ ˮد ﻣﺎﺗﯧـﺪو ﺑـﻪ Úـﻮک ﭘﯿـﺪا ﳾ ﮐـﻪ ﻧـﻪ
رﺳــــﺘﻤﻪ د ﻻس ﮐﺮĤــــﻮ ﻧــــﻪ ﻣــــﯥ ﮐﺮﮐــــﻪ ﭘﯧــــﺪا ﺷــــﻮې
رﺳـــﺘﻤﻪ ﻗﺴـــﻤﺖ Úـــﻪ دی؟ ﺣـــﺎدﺛﯥ دي او ﻣﺎĤـــﺎم دی؟ ʄ
ﺳـــﻌﯿﺪه د زﯾـــﺎرت ﻧـــﻪ ﭼـــﺎ ﺟﻨـــôه ﺑﯿـــﺎ ﻣﺎﺗـــﻪ ﮐـــĎې !
ﺳـــﻌﯿﺪه د ﻣﻠﻨـــ ƒﭘـــﻪ ﺧﻮﻟـــﻪ Ĥـــﯧﺮې دي او ﻣﺎĤـــﺎم دی /
ﺗﻼﺷــــــﻪ ﻧﺘﯿﺠــــــﻪ د ﻧﺎﺗﮑﻤﯿــــــﻞ اﻧﺘﻈــــــﺎر Úــــــﻪ ده ؟ د Êــــﺎن ﭘــــﻪ وﯾﻨــــﻮ ﮐــــﻪ زﻣــــﺎ ﭘــــﻪ وﻳﻨــــﻮ
ﺗﻼﺷــــﻪ ډﮐــــﯥ ﺳــــﱰƐﯥ دي ډﯾــــﻮي دي او ﻣﺎĤــــﺎم دی ﺗـــــﻮره دې ﴎه راوړه د ﭼـــــﺎ ﭘـــــﻪ وﻳﻨـــــﻮ
زﻣـــﻮﻧ Ĕﻻﺷـــﻌﻮر ﯾـــﻮ ﺑـــﻞ ﺗـــﻪ ﭘـــﻪ ﭼﻐـــﻮ ﭼﻐـــﻮ ژاړي
زﻣـــﻮﻧ Ĕﭘـــﻪ ﻣـــﺦ د ﯾـــﻮ او ﺑـــﻞ Úﯧـــﺮې دي او ﻣﺎĤـــﺎم دی ﺧــــﺪای دې ﭘــــﻪ ﺧﭙﻠــــﻮ وﻳﻨــــﻮ وﳌﺒــــﻮه
ﭼـــﯥ دې رﻧـــ ƒﮐـــĎې ده دﻧﻴـــﺎ ﭘـــﻪ وﻳﻨـــﻮ
>ɷ ɷ د ﻧـــــﻮرو ﺧﻠﮑـــــﻮ Úـــــﻪ Ɛﻴﻠـــــﻪ ﭘﮑـــــﺎر ده
ﻻﺳــــــﻮﻧﻪ ﴎه دي د ﺑﺎﭼــــــﺎ ﭘــــــﻪ وﻳﻨــــــﻮ
د Ɛـــــﯥ ﻋﻤـــــﺮ دی ﺧـــــﱪه ﺗـــــﺎوا˻ ﻣﮑـــــﻮه ﭼـــﯥ ﭘـــﻪ وﻃـــﻦ ﺑﺎﻧـــﺪې ﻳـــﯥ ﴎ ﮐﯧĥـــﻮده
ﭼــﯥ زه ژوﻧــﺪی ﯾﻤــﻪ ﺗــﻪ ﻣــﺮې ﺑــﯥ اﯾــ˴˻ ﻣﮑــﻮه ﺧﺎﻟﻮﻧــــــﻪ ږدﻣــــــﻪ د اﺷــــــﻨﺎ ﭘــــــﻪ وﻳﻨــــــﻮ
ﺗــﻪ دوﻣــﺮه Ĥــﮑﻠﯽ ﯾــﯥ ﭼــﯥ ﻣــĎه درﺗــﻪ Úــﻪ وواﯾــﻢ Êﮑـــــﻪ ﭘـــــﻪ ﻻس ﻧƑﺮﻳـــــﺰي ﻧـــــﻪ ﻟƑـــــﻮم
د ﺧﭙــــﻞ ﻣــــﯿﻦ ﭘــــﺪې ﺧــــﱪه ﺣﯿــــﺮا˻ ﻣﮑــــﻮه رﻧـــ ƒﺑـــﺪل ﺷـــﻮی د ﺣﻨـــﺎ ﭘـــﻪ ﭘـــﻪ وﻳﻨـــﻮ
زه ﺧـــﻮ ددې ﻟﭙـــﺎره راﻏﻠﻤـــﻪ ﭼـــﯥ وﻣـــﯥ وژﻧـــﯥ
Ĥـــﺎره ﯾـــﻮه ورځ اﻣـــﻦ Úـــﻪ ﻣﺎﻧـــﺎ Êـــﻮا˻ ﻣﮑـــﻮه ﺑﻴــــﺎ دې د ﮐــــﻮم ﻟﯧــــﻮ˻ زړه Ĥــــﮑﺎر ﮐــــĎی
د ازادۍ ﻣﺒــــــــﺎرزه ﭘــــــــﻪ ﴎﮐﻮﻧــــــــﻮ ﮐــــــــﻮې ﺑﺎǮــــــﻪ دې ﴎه دي ﺛﺮﻳــــــﺎ ﭘــــــﻪ وﻳﻨــــــﻮ
د Úﻠـــــــﻮرﻻرو ﮐﺎﻏـــــــﺬي ﻗﻬﺮﻣـــــــﺎ˻ ﻣﮑـــــــﻮه
ﭼــﯥ Úــﻮک ﻣــﺦ ﻧــﻪ اړوي ﺳــﱰƐﯥ ﺟﻨƑــﻮي درﴎه
درÊـــﺎره ﺗـــﻪ ﻫـــﻢ ﺑﯿـــﺎ ﺳـــﻮﭼﻪ ﻣﺴـــﻠ˴˻ ﻣﮑـــﻮه
ʄ ʄ
> ɴɳ ɳ ɷɳ ɳ ʆ
Ɛﻠﻮﻧـــﻪ دي Ɛﻠﻮﻧـــﻮ ﭘﺴـــﯥ ﻣـــĎه دي Êﻴﻨـــﯥ ﺧﻠـــﮏ راﻏﻠﻮﭘﻪ ﻟĥﺘﻲ ﮐﯥ ﻣﺎزﯾƑﺮ ﻟـﻪ ﮐـﻮﻣﯥ ﺧـﻮا ﺗﺼـﻮﯾﺮ
ﺑــﺎور وﮐــĎئ ﻟــﻪ ﻗﻨــﺪو ﻧــﻪ ﺧــﻮاږه دي Êﻴﻨــﯥ ﺧﻠــﮏ ﭼﺎﻧـﻪ ﺑـﻪ ﻟﻮﯾـﺪﻟﯽ وي Ɛـﻮدر ﮐـﯥ د ﻟـﯿﻼ ﺗﺼـﻮﯾﺮ
د ﮐﲇ ﮐـﻮر ﺧـﱪه ده Úـﻪ ﻳـﻮ رﻧـ ƒدي Úـﻪ ﺑـﻞ رﻧـƒ زه ﻣﯥ ﭼﯥ ﺧﭙﻞ ﮐﻮرﺗـﻪ ﻟـﻪ ﭘﺎﺳـﭙﻮرﺗﻪ ﴎه ورﻏﻠـﻢ
Úﻪ وږي دي Úﻪ ﺧـﻮار دي او ﻣـﺎړه دي Êﻴﻨـﯥ ﺧﻠـﮏ ﺗﺖ را ﺗﻪ Ĥﮑﺎره ﺷﻮو ﭘﻪ اﯾ˴ن د ﭘĥﺘﻮﻧﺨﻮا ﺗﺼـﻮﯾﺮ
ﻣﺴـــﺘﻲ ﮐـــﻮي ﺧﻮﺷـــﺎﻟﻪ دي ﻣـــﻼ ورﺗـــﻪ ﻟƑﻴـــﺎ دی ﺑﯿﺎ ﻣﯥ ﺑﯿƑﺎه ﻮﻟﻪ ﺷـﭙﻪ د وﯾـﺮ ﭘـﻪ ﻐـﺮ ﺗﯧـﺮه ﮐـĎه
ﭘـﻮﻫﯧĔي ﻧـﻪ ﭘـﻪ ﺧـﺮه ﺑﺎﻧـﺪې ﺳـﻮاره دي Êﻴﻨـﯥ ﺧﻠـﮏ ﺑﯿﺎﻓﯿﺴﺒﻮک ﮐﯥ ﺧﭙﻮر ﺷﻮ ﻟﻮ د ﺗﯧﺮې ﮐﺮﺑﻼ ﺗﺼـﻮﯾﺮ
ﺳــﺎﻗﻲ ﻧﻮﺑــﺖ زﻣــﺎ ﺷــﻮﻟﻮ د ﺳــﱰƐﻮ دې ﻟــﻮƐﯽ ﺷــﻢ ﺗﺎﮐـﻪ ﻣـﯥ ﺗﺼـﻮﯾﺮ ﺑﺎﻧـﺪې د ﺑـﻞ ﻧﻐـﺮی Ɛـﺮم ﮐـĎ
وﻳﺸـــﺘﲇ دي ﺗﯧـــﺮه ﺗﯧـــﺮه ﺑﺎǮـــﻪ دي Êﻴﻨـــﯥ ﺧﻠـــﮏ ﻣﺎ ﴎه ﻻﺷﺘﻪ زﻫﻦ ﮐﯥ اوس ﻫﻢ ﯾﺎره ﺳـﺘﺎ ﺗﺼـﻮﯾﺮ
ﻟﻴـﺪﱄ ﻣـﯥ دي ډﯦــﺮ زﻳـﺎت ﻋﺎرﻓـﺎن ﭘــﻪ ﺗﺠﺎﻫـﻞ ﮐــﯥ ﺧﭙﻮ ﻧﻪ ﻣﯥ ﺳﺎه ووﺗـﻪ Ɛﻮﯾـﺎ ژﺑـﻪ ﻣـﯥ ﺑﻨـﺪه ﺷـﻮه
ﺑﻴﻨـﺎ دي ﺧـﻮ ﺑﻴـﺎ ﻫـﻢ Ɛـﻮره ړاﻧـﺪه دي Êﻴﻨـﯥ ﺧﻠـﮏ ﺧﻮب ﮐﯥ ﻣﯥ ﻟﯿﺪﻟﯽ دی ﻣﻮرﺟـﺎﻧﯥ دﺑـﻼ ﺗﺼـﻮﯾﺮ
د ﻣﻴﻨــﯥ ﻳــﻮ ﺳــﻨﺪره دې Êﻮاﺑــﻪ ﭘــﻪ ﺧﻮﻟــﻪ راﻏﻠـــﻪ ډﯦﺮ ﭘﻪ ﭼﻐﻮ ﭼﻐﻮ ﯾـﯥ ورﺗـﻪ ډک ﺑـﺎزار ﮐـﯥ وژړل
وﻳــﺪه دي ﮐــﻪ Úــﻪ ﻧــﻪ اوري ﮐﺎǮــﻪ دي Êﻴﻨــﯥ ﺧﻠــﮏ وﻟﯿــﺪو ﯾﺘــﯿﻢ ﺧﭙﻠــﯥ ﺑــﻮه ﮐــﯥ د ﺑﺎﺑــﺎ ﺗﺼــﻮﯾﺮ
ﻣــﺦ ﯾــﯥ دﻟﯿــﺪو ﻧــﻪ و د ﺑــﻢ ﳌﺒــﯥ وﻫﻠــﯥ وه
ʄ وﯾﺴﺘﯽ دې زﳌﻲ و ﻟﻪ ﺗـﺎﺑﻮت ﴎه ﭘﺨـﻮا ﺗﺼـﻮﯾﺮ
راﻏﻠﻪ ﻧﻘـﺎب ﭘـﻮش ورﭘﺴـﯥ ﴎﯾـﯥ ورﻟـﻪ ﭘﺮﯦﮑĎﻟـﻮ
> ɷ /ʉ ɳ ɷɳ ﭼﺎ ﺣﺠﺮه ﮐﯥ اﯾĥﯽ و د وﺧﺖ ددې ﭘﺎﭼﺎ ﺗﺼـﻮﯾﺮ
ﺑـــــﺲ Êـــــﻮا˻ ده ﻛﻨـــــﻪ ﯾـــــﺎره ﺧﻠﮏ ﺑـﻪ ﺧـﱪ ﳾ ﭘـﻪ ﴍﻣﻮﻧـﻮ ﺑـﻪ ﻣـﯥ و ﴍﻣـȪ
دا ﺧــــــــﺎ˻ ده ﻛﻨــــــــﻪ ﯾــــــــﺎره ﻣـﻪ ﺳـﺎﺗﻪ ﺑﯿـﺪاره ﭘـﻪ ﻣﺒﺎﯾـﻞ ﮐـﯥ دې زﻣـﺎ ﺗﺼـﻮﯾﺮ
داﭼـــــــﯥ ورك ﯾـــــــﻢ ﻣﺴـــــــﺎﻓﺮﯾﻢ ʄ
ﻏﺮﯾﺒـــــــــﻲ ده ﻛﻨـــــــــﻪ ﯾـــــــــﺎره
ﺳـــــــﺘﺎ د ﺣﺴـــــــﻦ ذﻛـــــــﺮ واه واه ʄ ʂʈɷ ʅ
ﺷـــــــــﺎﻋﺮي ده ﻛﻨـــــــــﻪ ﯾـــــــــﺎره درد ﴎه ﻣـــﯥ دا Êﻠـــﯥ Úـــﻮ ﺷـــﭙﯥ وﮐـــĎې
راÊـــــﻲ ﻫـــــﺮ ÚﻨƑـــــﻪ وﺣﺘﻮﻧـــــﻪ درد ﴎه ﻣـــﯥ Ĥـــﯥ ډﯦـــﺮې ﮐﯿﺴـــﯥ وﮐـــĎې
زﻧــــــﺪه Ɛــــــﻲ ده ﻛﻨــــــﻪ ﯾــــــﺎره Êــﺎن ﺑــﻪ ﻣــﯥ ﭘــﻪ ډک Ĥــﺎر ﮐــﯥ ﯾــﻮازې ﮐــĎ
دا دﻧﯿــــــــﺎ ﻻ Úــــــــﻪ دﻧﯿــــــــﺎ ده؟ Êــﺎن ﺗــﻪ ﺑــﻪ ﻣــﯥ ﺳــﻞ رﻧƑــﻪ ﭘﻠﻤــﯥ وﮐــĎې
ارﻣـــــــــﺎ˻ ده ﻛﻨـــــــــﻪ ﯾـــــــــﺎره دې ﺧﻠﮑـــﻮ ﺧـــﻮ ﺧﭙـــﻞ ﻣﻘـــﺎم وﻧـــﻪ ﭘﯿﮋاﻧـــﺪ
ﺳــــﺘﺎ ﺧـــــﻮږې ﺧــــﻮږې ﺧـــــﱪې دې ﺧﻠﮑـــﻮ ﺧـــﻮ ﮐـــﺎǮﻮ ﺗـــﻪ ﺳـــﺠﺪې وﮐـــĎې
ﻣﻮﺳــــــــﯧﻘﻲ ده ﻛﻨــــــــﻪ ﯾــــــــﺎره دوه ﺳـــﱰƐﯥ دې دوه ﭘﯿـــﺎﻟﯥ ﺗـــﮏ ﴎه ﴍاب
دﯾـــــﺪار ﻧـــــﻪ ﻛﯧـــــĔي دا Êﻜـــــﻪ ﻣـــﺎ ﺧـــﻮ ﺗـــﺮ ﺳـــﺒﺎ ﭘـــﻮرې ﻧﺸـــﯥ وﮐـــĎې
ﺟـــــــــﺪاﻳﻲ ده ﻛﻨـــــــــﻪ ﯾـــــــــﺎره واه ﺑﺮﯾﺎﻟــــــﻪ Úــــــﻪ زرﯾــــــﻦ ﻟﻔﻈﻮﻧــــــﻪ دی
واه ﺑﺮﯾﺎﻟــــﻪ ﻧــــﻦ ﺧــــﻮ ﯾــــﯥ ﮐــــﺎﻧﯥ وﮐــــĎې
دﻟﺘﻪ ﺳﺘﺎﺳﯥ راﻟﯧĔﻟﯥ ﻣﺘﻠﻮﻧﻪ ،ﻏﻮره وﻳﻨﺎوې او ﭘﺨﯥ ﺧﱪې ﺧﭙﺮوو.
ﻟﻪ اﻗﺮا ﺧﺼﻮﴆ ĤﻮوﻧËﻲ ﻧﻪ ﺳﺒﺎ وون دراﻧﯽ ،ﺿﯿﺎ دراﻧﯽ او ﻣﻨﺼﻮر دراﻧﯽ:
ﮐﻪ د ﮐﻮم Úﻪ ﺗﻮان ﻟﺮې او ﻧﻪ ﯾﯥ ﺗﺮ ﴎه ﮐﻮې ډﯦﺮ ژر ﺑﻪ ﻫﻐﻪ ﺗﻮان ﻟﻪ ﻻﺳﻪ ورﮐĎې.
ﻃﺒﯿﻌﺖ ﺗﻪ Êﯧﺮ ﺷﻪ او ﺧﻮﻧﺪ ﺗﺮې واﺧﻠﻪ.
ﻫﯧ ÜﺷﺨĎه ﭘﺮﺗﻪ ﻟﻪ ﺗﺎ دوام ﻧﻪ ﳾ ﭘﯿﺪا ﮐﻮﻟﯽ.
ﻫﻐﻪ ﻋﻘﻞ ﭼﯥ Ɛﻠﻮﻧﻪ ﮐﺮي ﻟﻪ ﻣﺎ او ﺗﺎ ﴎه دی.
د دې ﭘﻪ Êﺎی ﭼﯥ ژوﻧﺪ ﯾﻮه ﺗﺮﺧﻪ ﺧﺎﻃﺮه وǯƐﯥ ﯾﻮازې ﺗﺠﺮﺑﻪ ﯾﯥ وǯƐﻪ.
ﭘﺮÊﺎن اﻋﺘ˴د ﯾﻌﻨﯥ ﭘﺮ ﺧﺪای اﻋﺘ˴د.
ﮐﻪ ﻓﮑﺮ ﮐﻮې ﭼﯥ ﺑﺪﻟﻮن وﺧﺖ ﻧﯿﴘ ﻫﻤﺪاﺳﯥ ﺑﻪ ﳾ.
د ژوﻧﺪ ﻣﻮﺧﻪ د ﺧﺪای ﻣﻮﻧﺪﻧﻪ ده.
ﺗﻪ ډﯦﺮ د ﺟﺴﻢ روح ﯾﯥ ﻧﻪ ﺟﺴﻢ او روح.
ﯿﻢ ﻧﻪ ﺗﻮره ﻧﻪ ﺟﻮړﯦĔي.
ﭘﻮ ﭘﻪ ﺷﻮﻧôو ﮐﯧĔي.
راﻟﯧĔوﻧﮑﻰ :ﴍﻳﻒ ﻣﺤﺴﻦ ﻳﺎر
ﭘﻴﺴﻮ ﺳﺎﻟﻨ ƒﺳﻮری ﮐĎی
اوﺑﻮ اﺧﯿﺴﯽ زگ ﺗﻬﻬﻢ ﻻس اﭼﻮي
زﻣﮑﻪ ﻫﻐﻪ ﺳﻮزي ﭼﯥ اور ﭘﺮې ﺑﻞ وي
ﻣﯧĎوﻧﻪ ﻣﺮي ﻧﻮﻣﻮﻧﻪ ﯾﯥ ﭘﺎﺗﯥ ﮐﯧĔي
ﺳﻞ ﭘﻪ ﻻﱄ ﭘﻮر دي دا ﯾﻮه ﭘﺮې د ﺑﻨﮕĎو
Ĥﻪ اﺧﻼق زړوﻧﻮ ﮐﯥ ﻻرې ﮐﻮي
ﭼﯥ ﭘﻪ ɱﻪ د ﺳﭙﺮو ﳾ ﻫﻐﻪ ﭘﺎﺗﯥ ﭘﻪ ﻣﯿﺮو ﳾ
ﺷﯧﺪو ﺳﯿﺰﻟﯽ اوﺑﻪ ﻫﻢ ﭘﻮ ﮐﻮي
ﭼﯽ رﯾĥﺘﯿﺎ راÊﻲ دروﻏﻮ ﺑﻪ ﮐﲇ وران ﮐĎي وي
ﮐﻪ ﮔﻮر ﮔﺮان دی د ﻣĎي ﻧﺎﮐﺎم دی
د ﳌﺪو ﺧﻮ ﻟĔې اوﺑﻪ دارو وي
ﺳﱰﮔﯥ ﭘﻪ ﺑǯﻮ ﻧﻪ درﻧﯧĔي.
ﻻس ﭼﯥ ﻣﺎت ﳾ ﻏﺎړې ﺗﻪ Êﻲ.
د اﺧﻼق ﻓﻄﺮت ﻟﻪ ﭘﺎǮﯥ Úﺨﻪ:
اور ﺗﻪ ﺧﭙﻞ او ﭘﺮدی ﯾﻮ دی
اوﺑﻪ ﭘﻪ ډاﻧ ƒﻧﻪ ﺑﯧﻠﯧĔي
ﻫـﺮÚﻪ ﺧﻮره ﺧﻮ ﻫﺮÚﻪ ﻣﻪ واﯾﻪ
ﺗﯿﺮه واĤﻪ ﻣﻪ ﻧﯿﺴﻪ ﺧﻮ ﮐﻪ ﻧﯿﺴﯥ ﯾﯥ ﻧﻮ ﮐﻠﮏ ﯾﯥ وﻧﯿﺴﻪ
د ﮐﻮې ﭼﯥ ﴎﭘﻮښ ﻧﻪ وي ﻣﭽﺎن ور ﻟﻮﯾĔي
ﺧﭙﻞ دې وي ﭘﻪ ﮐﺎﺑﻞ دې وي
ﻟﻪ ﮐﲇ ووÊﻪ ﻟﻪ ﻧﺮﺧﻪ ﻣﻪ ووÊﻪ !
ﭼﯥ Úﻮﻣﺮه ﺧﺮƐﯽ دوﻣﺮه ﯾﯥ ﺑﺎرƐﯽ
ﮐﺎرﻏﻪ د زرﮐﯥ ﺗ ƒزده ﮐﺎو ﺧﭙﻞ ﯾﯥ ﻫﯧﺮ ﺷﻮ
ﭘﺮدۍ Ĥﻮروا ﺗﻪ ﯿﻨƑﻲ ورﯾﮋي ﻣﻪ ﭘﺨﻮه
د ﺧﺮه ﻣﺮګ د ﺳﭙـﻲ اﺧﱰ دی
د ﺧﭙﻞ ﺳﭙﻲ ﮐﻮړﻧﺞ ﺑﺪ ﻟĔﯾĔي
ﻣﺎر ﺧﻮړﻟﯽ ﻟﻪ ﭘـĎي ﻫﻢ وﯦﺮﯦĔي
ﭘﯧﺸﻮ ﺷﯿﺨﻪ ﻧﻪ ده ﭘــﻪ ﺷﯧﺪو ﭘـﯧĥﻪ ﻧﻪ ده
ﺳﻞ دې وﻣﺮه ﯾـﻮ دې ﻣﻪ ﻣـﺮه
ﭘﻪ ﯾﻮه Ɛﻞ ﻧﻪ ﭘﴪﻟﯽ ﮐﯿĔي
ﻣﯿĎوﻧﻪ ﻣﺮي ﻧﻮﻣﻮﻧﻪ ﯾﯥ ﭘﺎﺗﯥ ﮐﯿĔي
اﺳ˴ن ﭼﯥ Úﻮﻣﺮه ﻏﻮرﯾĔي ﻫﻮﻣﺮه ورﯾĔي ﻧﻪ
درﯾﺎب د ﺳﭙﻲ ﭘﻪ ژﺑﻪ ﻧﻪ ﻣﺮدارﯾĔي
ﭼﯥ ÚﻨƑﻪ وﻧﻪ وي ﻫﻐﺴﯥ ﯾﯥ ﻣﯿﻮه وي
د ورﻏﻮي ﺗـǯﺎﮐﻪ ﻣﺮﻏﻠﺮه ده
ﺗﻮره ﻣﯿﺮوƐﯽ ﮐﻮي ﻏ Ĕد ادم ﺧﺎن Êﻲ
ﭘـﻮر ﭼﯥ Êﻨـôﻧﯽ ﳾ ورﮐﻨـﯽ ﳾ
ﺧﱪه د ﺧﺪای دﭘﺎره ﮐﻮه ﮐﻮﺗﮏ د ورور دﭘﺎره وﻫﻪ
ﭼﯥ ﭘﻪ ﮐﻮر ﮐﯥ دې ﺳﱰ ﳾ ﻧﻮ ﻏﺎښ ﯾﯥ ﻣﻪ Ɛﻮره.
ʄɳ
ﻮﻟﻮﻧﻪ :ﻫﺠﺮت ﷲ ﻫﺠﺮان
روﭘ Ȫد ﻫﻮĤﯿﺎراﻧﻮ ﻧﻮﮐﺮه او د ﻟﯧﻮﻧﯿﺎﻧﻮ ﺑﺎداره ده.
د اﻧﺴﺎﻧﺎﻧﻮ وﯾﻨﻪ ﯾﻮ ﺷﺎن ده ،ﺧﻮ ﭘﻮﻫﻪ راز راز.
اﳌﺎ˻
ﻫﻐﻪ ﺗﺠﺎر ،ﭼﯥ د ﻫﺮ Úﻪ ﺗﺠﺎرت ﮐﻮي ،د ﺷﭙﯥ ﻣĎۍ ﺗﻪ ﺑﻪ ﺣﯿﺮان ﳾ.
ﮐﻪ Ĥﻴĥﻪ ﻣﺎﺗﻪ ﻧﻪ ﳾ او ﻮﻪ Úﯧﺮې ﻧﻪ ﳾ ،ﺳﻮادƐﺮي ﺑﻪ ﻟﻪ ﮐﻮﻣﻪ ﳾ.
ﺳﮑﺎﻠﯿﻨôي
زﻣﺮي ﮐﻪ وﺧﺖ ﻧﻪ ﭘﯧﮋﻧﺪه ،ﻧﻮ ﻫﯧÛﮑﻠﻪ زﻣﺮی ﮐﯧﺪه ﻧﻪ.
اﻓﺮﯾﻘﺎﻳﻲ
وﺟﺪان ﯾﻮازﻳﻨ Ȫﻣﺤﺎﮐﻤﻪ ده ،ﭼﯥ ﭘﻪ ﻫﻐﯥ ﮐﯥ وﮐﯿﻞ ﺗﻪ اړﺗﯿﺎ ﻧﺸﺘﻪ.
د ﻧﺎرﯾﻨﻪ او ﻫﻨﺪواǮﯥ ﭘﯧﮋﻧﺪل Ɛﺮان دي.
اﻧƑﻠﯿﴘ
ﻫﻐﻪ زﻣﺮی ،ﭼﯥ ﭘﻪ Êﻨ ˼ËﺗĎﻟﯽ وي ،د ﺳﻮی ﻟﻪ ﺧﻮا ﻫﻢ ﭘﺮې ﺗﯧﺮی ﮐﯧĔي.
ﯾﻮƐﻨôاوي
Úﻮک ،ﭼﯥ ﭘﻪ ﻣﺨﻪ ﻧﻪ درÊﻲ ،ﻧﻮ ﭘﻪ ﺷﺎ ﻟﻪ ﺗﺎ ﮐﺮﮐﻪ ﻟﺮي.
ﻟﻪ ﺧﻮاĤﯥ ﴎه ﻟﻪ ژوﻧﺪه د زﻫﺮو ﺧﻮړل Ĥﻪ دي.
اﯾﺎﻟﻮي
د ﺑﯥ ËĤﯥ ﻧﺎرﯾﻨﻪ ﺗﻞ ﮐﻤﯿﺲ Úﯧﺮې وي ،ﺧﻮ د واده واﻻ ﺧﻮ اﺻﻼً ﮐﻤﯿﺲ ﻧﻪ وي.
اﯾﺮاﻧﯽ
ﺧﺠﺎﻟﺖ ﭘﻪ ﺑﻠﻪ ورځ ﻫﯧﺮﯦĔي ،ﺧﻮ ﻗﺮض ﻫﯧÛﮑﻠﻪ ﻧﻪ ﻫﯧﺮﯦĔي.
ﺟﻨ ƒد ﺳﻮﻟﯥ ﭘﻼر او ﻃﻼ ﯾﯥ ﻣﻮر ده.
ﭼﯿﻨﺎﻳﻲ
ﻋﺪاﻟﺖ د ƐﻨﺎﻫƑﺎر ﻟﭙﺎره ﺑﺪ او د ﺑﯥ Ɛﻨﺎه ﻟﭙﺎره Ĥﻪ دی.
ﮐﻪ د ﻟﯧﻮه ﮐﻮر ﺗﻪ ﻣﯿﻠﻤﻪ Êﯥ ،ﻧﻮ ﺳﭙﯽ ﻫﻢ ﻟﻪ Êﺎن ﴎه ﺑﻮÊﻪ.
روﳼ
اﻧﺴﺎن ﻟﻪ اوﺑﻮ ﻧﻪ ﺟﻮړﯦĔي ،ﺧﻮ ﭘﻪ ډوډۍ ژوﻧﺪی دی.
د ﺧﻮاĤﯥ ﭘﻪ ﺧﻨﺪا او د ژﻣﻲ ﭘﻪ ﳌﺮ ﺑﺎور ﻧﺸﺘﻪ.
ﺟﺎﭘﺎ˻
!ʉ> ɸ
ﻣﺮﮐﻪ :ﻧﺜﺎر Êﻮاب
ـ ﻣﯿﻨﯥ ﺗﻪ Êﺎن ﻣﻌﺮﰲ ﮐĎه!
ـ ﻧﻮم ﻣﯥ رﺿﺎﷲ ،د ﭘﻼر ﻧﻮم ﻣﯥ ﻗﺎري رﻓﯿﻖ ﷲ ﺷﯿﻨﻮاری دی او د ﻫﺴﮑﯥ ﻣﯧﻨﯥ وﻟﺴﻮاﻟȪ
اوﺳﯧﺪوﻧﮑﯽ ﯾﻢ.
ـ ﭘﻪ ﮐﻮم ĤﻮوﻧËﻲ ﮐﯥ ﯾﯥ او
ﭼﯧﺮﺗﻪ اوﺳﯥ؟
ـ ﭘﻪ ﻧﴫت ﻋﺎﱄ ﻟﯧﺴﻪ ﮐﯥ د اووم
ﻮﻟƑﻲ زده ﮐﻮوﻧﮑﯽ ﯾﻢ ،ﭘﻼر ﻣﯥ
دې ﺧﺪای وﺑĥﻲ وﻓﺎت ﺷﻮی
اوﻣﻮﻧ Ĕﭘﻪ ﺟﻼل ﺑﺎد ﮐﯥ ﻟﻪ ﺧﭙﻠﻮ
ﻣﺎﻣﺎƐﺎﻧﻮ ﴎه اوﺳﯧĔو.
ـ وروﻧﻪ او ﺧﻮﯾﻨﺪې دې ﺷﺘﻪ؟
ـ ﻫﻮ ،ﯾﻮ ورور او ﯾﻮه ﺧﻮر ﻟﺮم.
ﭘﻪ ﻮﻟƑﻲ ﮐﯥ Úﻮﯾﻢ ﻧﻮﻣﺮه ﯾﯥ؟
ـ اول ﻧﻮﻣﺮه...
ـ ډﯦﺮ Ĥﻪ ،ﻟﻪ Úﻪ وﺧﺖ راﻫﯿﺴﯥ اول ﻧﻮﻣﺮه ﯾﯥ؟
ـ ﻟﻪ ﻟﻮﻣĎي ﻮﻟƑﻲ ﻧﻪ.
ـ ﺧﺪای دې ﺗﻞ ﻫﻤﺪاﺳﯥ ﻟﺮه ،ﭘﻪ ﮐﻮم وﺧﺖ ﮐﯥ درﺳﻮﻧﻪ ﻟﻮﻟﯥ؟
ـ ﺳﻬﺎر وﺧﺘﻲ ﻟﻪ ﭼﺎﯾﻮ ﻣﺨﮑﯥ او ﻣﺎĤﺎم ورÊﻨﻲ درﺳﻮﻧﻪ ﻟﻮ.ˮ
ـ ﮐﻮم ﻣﴫوﻓﯿﺖ ﺧﻮ ﻧﻪ ﻟﺮې؟
ـ ﻟﻪ ﻣﺎﻣﺎ Ɛﺎﻧﻮ ﴎه ﻣﯥ ﮐﺘﺎﺑﺨﺎﻧﯥ ﺗﻪ Êﻢ او د ĤﻮوﻧËﻲ ﺗﺮ وﺧﺘﻪ ﻫﻠﺘﻪ ﯾﻢ.
ـ ﻫﻠﺘﻪ ﺧﻮښ ﻳﯥ؟
ـ وﻟﯥ ﻧﻪ.
ـ د ĤﻮوﻧËﻲ ﻟﻪ ﮐﺘﺎﺑﻮﻧﻮ ﺑﻐﯿﺮ ﮐﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﮐﯥ ﻫﻢ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﮐﻮې؟
ـ ﻫﻮ.
ـ ﮐﻮم ﮐﺘﺎﺑﻮﻧﻪ دي ﺧﻮĤﯧĔي؟
ـ دﯾﻨﻲ ،ﺷﻌﺮوﻧﻪ او ﺣﮑﺎﯾﺘﻮﻧﻪ.
ـ د ﯾﻮ ﮐﺘﺎب ﻧﻮم راﺗﻪ اﺧﯿﺴﺘﯽ ﺷﯥ ﭼﯥ ﺗﺮ ﭘﺎﯾﻪ دې ﻟﻮﺳﺘﯽ وي؟
ـ ډﯦﺮ ﻣﯥ ﻟﻮﺳﺘﻲ ،ﻫﻪ ....د ﺣﮑﺎﯾﺘﻮﻧﻮ دوه ﻮﮐﻪ ﮐﺘﺎب د زرو ﻫﯧﻨﺪارو ﮐﻮر ﻣﯥ ﻫﻢ ﻟﻮﺳﺘﯽ.
ـ د ĤﻮوﻧËﻲ ﮐﺘﺎﺑﻮﻧﻮ ﮐﯥ دې ﮐﻮم
ﯾﻮ ﴎه ډﯦﺮه ﻋﻼﻗﻪ ﻟﺮې؟
ـ ﺑﯿﻮﻟﻮژي او ﮐﯿﻤﯿﺎ.
ـ ﻏﻮاړې ډاﮐﱰﺷﯥ؟
ـ اﻧﺸﺎﷲ.
ـ ﭘﻪ ﺧﻮراک ﮐﯥ دې Úﻪ ﺧﻮښ
دي؟
ـ ﻟﻮﺑﻴﺎ.
ـ او ﭘﻪ ﻟﻮﺑﻮ ﮐﯥ؟
ـ ﮐﺮﮐ.
Ú -ﻮک درﺗﻪ Ɛﺮان دی؟
ـ ﻣﻮر ﻣﯥ.
ﮐﻮم داﺳﯥ ﻣﻬﺎرت ﻟﺮې ،ﭼﯥ
ﻣﺎﺷﻮﻣﺎﻧﻮ ﺗﻪ ﻧﻮی وي؟
ـ د ﻗﺮان ﮐﺮﯾﻢ ﺗﺮﺟﻤﯥ ﴎه وﯾﻞ او
ﭘĥﺘﻮ ﮐﻤﭙﻮز ﻣﯥ ﻫﻢ ﯾﺎد دی.
ـ ﮐﻮﭼﻨﯿﺎﻧﻮ ﺗﻪÚ ،ﻪ ﭘﯧﻐﺎم ﻟﺮې؟
ـ ﮐﻮﭼﻨﯿﺎن دې د ﻣﻮر او ﭘﻼر ﺧﱪه وﻣﻨﻲ ،ﺧﭙﻞ وﺧﺖ دې ﺑﯥ Êﺎﯾﻪ ﺗﯧﺮ ﻧﻪ ﮐĎي ،د ﻣﴩاﻧﻮ ﻗﺪر
وﮐĎي او درس وواﯾﻲ.
ـ ﮐﻮم ﭼﯿﺴﺘﺎن دې زده دى؟
ـ Ĥﮑﺘﻪ Êﻢ ﭘﻮرﺗﻪ ﻣﯥ ﮐﺎر دی ،د ﻏﺮه ﭘﻪ ﴎ اﻧƑﺎر دی.
راﻟﯧĔوﻧﮑﻰ :رﺷﻴﺪ ﷲ اﺗﻞ
ﺟﻨ ƒﻣﯥ دى!
ﻳﻮه ﻫﻠﮏ ﻟﻪ ﴍﺑﺖ ﭘﻠﻮروﻧﮑﻲ ﻳﻮ Ɛﻴﻼس ﴍﺑﺖ وﻏﻮĤﺖ ،ﮐﻠﻪ ﻳﯥ ﭼﯥ ﻫﻐﻪ وĥÚﻪ ،ﴍﺑﺖ ﭘﻠﻮروﻧﮑﻲ
ﺗﻪ ﻳﯥ ووﻳﻞ:
-ﻳﻮ ﺑﻞ Ɛﻴﻼس ﻫﻢ راﮐĎﻩ ،ﭼﯥ ﺟﻨ ƒﻣﯥ دى.
ﮐﻠﻪ ﻳﯥ ﭼﯥ ﻫﻐﻪ وĥÚﻪ ،ﻧﻮ ﺑﻴﺎ ﻳﯥ ورﺗﻪ ووﻳﻞ:
-ﻳﻮ ﺑﻞ Ɛﻴﻼس ﻫﻢ راﮐĎﻩ ،ﭼﯥ ﺟﻨ ƒﻣﯥ دى ،ﺗﺮ دې ﭼﯥ Úﻠﻮرم Ɛﻴﻼس ﻳﯥ ﻫﻢ وĥÚﻪ.
اﺧﺮ ﺗﺮې دوﮐﺎﻧﺪار ﭘﻮĤﺘﻨﻪ وﮐĎﻩ:
-دا ﺧﻮ راﺗﻪ وواﻳﻪ ﭼﯥ ﻟﻪ ﭼﺎ ﴎه دې ﺟﻨ ƒدى؟
ﻫﻠﮏ :ﻟﻪ ﺗﺎ ﴎهÊ ،ﮑﻪ ﭼﯥ ﻟﻪ ﻣﺎ ﴎه د ﴍﺑﺖ ﭘﻴﺴﯥ ﻧﺸﺘﻪ!
Ĥﻪ وﯦﺶ
دوه ﻣﻠƑﺮي ﭘﻪ ôƐﻩ Ĥﮑﺎر ﺗﻪ وﻻړلÚ ،ﻠﻮر ﻣﺮﻏﺎن ﻳﯥ Ĥﮑﺎر ﮐĎل ،ﭘﻪ دوى ﮐﯥ ﻳﻮ ډﯦﺮ ﭼﺎﻻﮐﻪ و .د
وﯦﺶ ﭘﻪ وﺧﺖ ﮐﯥ ﻳﯥ ﺧﭙﻞ ﻣﻠƑﺮي ﺗﻪ ووﻳﻞ:
-دا ﻳﻮ زﻣﺎ ،ﺑﻞ ﻣﯥ د ﻣﴩﺗﻮب ﺣﻖ ،دا ﺑﻞ ﻣﯥ د ﻮﭘﮏ ﺑﺮﺧﻪ او دا ﺑﻞ ﻧﻮ واﺧﻠﻪ ،ﮐﻪ ﻳﯥ اﺧﻠﯥ.
د ﺗﻠﻮﯦﺰﻳﻮن اﻧɲ
ﻳﻮ ﺳĎي ﭘﻪ ﺧﭙﻞ ﮐﻮر ﮐﯥ ﺗﻠﻮﯦﺰون ﮐﻮت ،ﭼﯥ ﻫﺮ ﭼﻴﻨﻞ ﺑﻪ ﻳﯥ وﻧﻴﻮ ،ﺣﻴﻮاﻧﺎت ﺑﻪ ﻳﯥ Ĥﻮدل ،ﺧﭙﻞ
زوى ﺗﻪ ﻳﯥ ورﻏ Ĕﮐ:Ď
-ﺗﻪ ورﺷﻪ وƐﻮره ،ﭼﯥ د ﺗﻠﻮﯦﺰون اﻧɲ؛ ﺧﻮ ﺑﻪ ﭘﻪ ﻏﻮﺟﻠﻪ ﮐﯥ ﻧﻪ وي ﭘﺮوت.
ﭘﻪ رﺷﻮت ﺑﺎﻧﺪې
ﻳﻮه ﺳĎي د ﺧﭙﻞ دوﺳﺖ Úﺨﻪ ﭘﻮĤﺘﻨﻪ وﮐĎﻩ :ﭼﯥ ÚﻨƑﻪ ﺑﻨﺪي ﺷﻮې؟
ﻫﻐﻪ ورﺗﻪ ووﻳﻞ :ﭘﻪ رﺷﻮت ﺑﺎﻧﺪې.
ﺑﻴﺎ ﺳĎي ورﺗﻪ ووﻳﻞ :ﻧﻮ ÚﻨƑﻪ ژر ﺧﻼص ﺷﻮې؟
ﻫﻐﻪ ورﺗﻪ ووﻳﻞ :ﭘﻪ رﺷﻮت ﺑﺎﻧﺪې.
ﻃﻨﺰ -اﺑﺎﺳ˾ ﺑﻬ˼
دﻟﺘﻪ راﻮل ﺷﻮي ﻳﻮ ﭼﯥ د ﺳﻴﺪ ﺟﻮزا ﺑﺮو د اوﻟﻨﻲ ﺷﻌﺮي ﺟﻮﻧ)) ƒﺳﺘﺎ د زﻟﻔﻮ ﭘﻪ ﺗﻨﺎب ﮐﺎﱄ ﻫﻮار
ﮐĎم؟(( ﻋﻮارض وﻧﻴﺴﻮ ،ﺳﻴﺪ ﺟﻮزا ﺑﺮو ددې ﺗﺮÚﻨ ƒﭼﯥ د ﺷﻌﺮ Ĥﺎﭘﯧﺮۍ ﺗﻪ ﮐﻤﻴﺴﻮﻧﻪ Ɛﻨôي ﭘﻪ ﺧﭙﻞ
ﺷﺨﴢ ژوﻧﺪ ﮐﯥ ډﯦﺮ ﻧﺎراﻣﻪ ﻣﻌﻠﻮﻣﯧĔي .د ژوﻧﺪ ﻟﻮﻳﻪ ﺳﺘﻮﻧﺰه ﻳﯥ داده ﭼﯥ د اﻋﺼﺎﺑﻮ ﺷﺎرﻲ ﻟﺮي او
وﺧﺖ ﻧﺎوﺧﺖ ﻳﯥ ﻣ˼Ɛﻴﺎن ﻧﻴﴘ ﺧﻮ ﻟﻮﻳﻪ ﻻﺳﺘﻪ راوړﻧﻪ ﻳﯥ داده ﭼﯥ د ﮐﺒﺎﺑﻮ ﭘﻪ ﻣﺎرﮐﯧ ﮐﯥ Ĥﻪ ﻧﻮم
ﻟﺮي د ﺳﻴﺪ ﺟﻮزا ﭼﭙﲇ ﮐﺒﺎب ﺗﻪ ﺧﻠﮏ ﻟﻪ ﮐﺎﺑﻠﻪ راÊﻲ.
د ﻣﺨﮑﺘﻨﯥ ﭘﻴﻞ ﺑﻪ ﻟﻪ دې ﻟﻨôۍ وﮐĎو ﭼﯥ:
ﭘﺮﯦﺪه ﭼﯥ Ĥﻪ ﺷﺎﻮﻧﻪ راﮐĎي
زه د ﺟﺎﻧﺎن ﻟﻪ ﮐﻮÚﯥ ﻧﻪ ﻣﻨﻊ ﮐﯧﺪﻣﻪ
اول ﻧﻮﺑﺖ ﺑﻪ ﺷﺎﻏﺎﳼ ﻟﻮاړ ﺻﻴﺐ ﺗﻪ ورﮐĎو Ɛﻮﺗﻪ ﻳﯥ ﻟﮑﻪ ﻧﻴﻮﻟﯥ ﮐﻪ وار ورﻧﮑĎم ﻧﻮ ﺑﻴﺎ ﺳĎی ﻟﻮاړ
ﺗﯧﺮوي ،ﻣﻬﺮﺑﺎ˻ ﻟﻮاړ ﺻﻴﺐ:
))-ﻫﻬﻬﻬﻬﻬﻬﻬﻪ ﻣﻬﺮﺑﺎ˻ ﻣﻬﺮﺑﺎ˻ زه ﺧﻮ ﺗﺎﺳﯥ ﺗﻪ ﻣﻌﻠﻮم ﻳﻢ ﺳﭙﻴﻨﯥ ﺧﱪې ﮐﻮم ،ﺑﺮو ﺻﻴﺐ د ﺧﭙﻞ
ﻧﺎزوﱄ ﮐﺘﺎب ﭘﻪ ۲۷ام ﻣﺦ ﮐﯥ ﻳﻮ ازاد ﺷﻌﺮ راوړی ﮐﻪ ددې ﺷﻌﺮ اوﻟﻪ ﮐﺮĤﻪ ﻟﺮې ﳾ دو˽ﻪ ﻳﯥ د
اول Êﺎی ﺗﻪ راﳾ ﻧﻮ ﺳﺨﺖ ﺧﻮﻧﺪ ﺑﻪ وﮐĎي ،ﺧﻮ ﻳﻮ ﻣﺸﮑﻞ ﺑﻪ ﭘﻴﺪا ﳾ ﭼﯥ ﻻﻧﺪې د ﻮل ﺷﻌﺮ ﻣﺎﻧﺎ
ﺑﻪ ﺑﺪﻟﻪ ﳾ((
ﻟﻮاړ ﺻﻴﺐ ﻧﻪ ﻣﻨﻨﻪ ﻻﺳﻮﻧﻪ ورﺗﻪ وﭘĎﻗﻮئ ،اوس ﺑﻪ ﭘﻪ ﺗﺮﺗﻴﺐ ﴎه ﭼﻨƑﮏ ﺧﺎن ﭼﻨƑﮏ ،ﺑﻠﺒﻞ ĎƐوﻧﺞ او
ﺑﻮټ دوز Úﺮﻣﻦ ﺻﻴﺐ ﺧﭙﻞ د ﺷﺎﻋﺮاﻧﻪ اﻣﺘﺰاج رواﻳﺎت ÚﺮƐﻨﺪ ﮐĎي ،اول ﭼﻨƑﮏ ﺻﻴﺐ:
))-ﺗﻪ او ﺧﺪای دا ﻧﻮ د ﮐﺘﺎب ﻧﻮم دی د زﻟﻔﻮ ﭘﻪ ﺑﺴﺘﻪ ﮐﻮ ȪÚﻳﻮ ﮐﻤﻴﺲ ﻧﻪ ﻫﻮارﯦĔي دا د ﻧﺮ ﺑﭽﯽ
ﭘﺮې ﮐﺎﱄ Ɛﺎن ﻫﻮاروي ،ﻫﻔﺘﻪ ﭘﺲ ﺑﻪ ﻳﯥ ﻣﻌﺸﻮﻗﯥ Ɛﻨﺠﯽ ﴎ ﻧﻴﻮﻟﯽ وي((.
ﺑﻠﺒﻞ ĎƐوﻧﺞ راﭘﺎÚﯧﺪ)) :دﻟﺘﻪ د ﺑﺮو ﺻﻴﺐ ﻣﻄﻠﺐ ﻟﻪ ﺗﻨﺎب او ﮐﺎﻟﻴﻮ Úﺨﻪ ﺗﺨﻴﲇ او ﻋﺎﻃﻔﻲ ﮐﺎﱄ دي،
زﻣﺎ ﺧﻮ دا ﻧﻮم ﺧﻮښ ﺷﻮ ددې ﮐﺘﺎب ﴎه دا ﻧﻮم داﺳﯥ ﻓﯧﮑﺲ راﻏﻠﯽ ﻟﮑﻪ ﺷﻨﻪ ﭼﺎی ﴎه ﭘﺘﺎﺳﯥ((
Úﺮﻣﻦ ﺻﻴﺐ ﴍوع ﺷﻮ)) :زﻣﺎ ﻧﻈﺮ دادی ﭼﯥ دﻟﺘﻪ اﺻﻞ ﮐﯥ ﳌﺮ ﺗﻪ اﺷﺎره ده ،د ﳌﺮ وړاﻧƑﯥ د زﻟﻔﻮ
ﻟﻪ ﺗﻨﺎب ﴎه ﺗﺸﺒﯧﻪ ﺷﻮي دي او ﮐﺎﱄ ﻫﻐﻪ ﻧﺎﻣﺮﻳﻲ ﺗﺼﻮﻳﺮ دی ﭼﯥ د ﳌﺮ د وړاﻧƑﻮ ﻟﻪ اﺛﺮه ﭘﻪ ﺳﱰƐﻮ
ﮐﯥ ﻣﺠﺴﻢ ﺷﻮی دی((.
ﻟﻮاړ ﺻﻴﺐ ﻳﻮ Êﻞ ﺑﻴﺎ راﭘﺎÚﯧﺪ)) :ﻓﺮض وﮐĎئ ﭼﯥ دا د ﺑﺮو ﺻﻴﺐ د ﺧﭙﻠﯥ ﻗﺪرﻣﻨﯥ ﻣﻌﺸﻮﻗﯥ
اورﻳﺠﻨﻞ زﻟﻔﯥ دي ،ﻧﻮ اوږدواﻟﯽ ﺧﻮ ﺑﻪ ﻳﯥ ﻟ Ĕﺗﺮ ﻟĔه ﺷﭙﯧﺘﻪ ﺳﺎﻧﺘﻲ وي ،ﮐﻪ ﻧﻮر ﻫﯧ Üﻧﻪ وي ﻧﻮ د
ﻣﺎﺷﻮﻣﺎﻧﻮ ﻟﺘﯥ او ﮐﺎﱄ ﺧﻮ ﭘﺮې ﻫﻮارﯦĔي ،ﺑﻠﻪ داﭼﯥ ﺷﺎﻋﺮ دﻟﺘﻪ ﭼﺎﻻﮐﻲ ﮐĎې ﭘﻪ اﺧﺮ ﮐﯥ ﻳﯥ ﺳﻮاﻟﻴﻪ
ورﴎه اﯦĥﯥ او Êﺎن ﻳﯥ ﮐﻮﭼﻲ ﺣﺴﻦ ﭼﭗ ﮐﯥ وﻫﻠﯽ((.
ﻮﻟﻮ ﻧﻪ ﻣﻨﻨﻪ ،ﺧﯧﻠﻪ Ɛﻞ ﺑﺎﻧôﻳﭽﻲ ﺗﻪ وار ورﮐﻮو ﭼﯥ ﺧﭙﻞ د ﻗﻴ˴ق ﻏﻮﻧﺪې رﻗﻴﻖ او ﻏﻠﻴﻆ ﻧﻈﺮ ﺳﺘﺎﺳﯥ
ﻣﺦ ﺗﻪ ﮐﯧĔدي:
))-ﺗﺎﺳﯥ د ﺑﺮو ﺻﻴﺐ د ﮐ˴ل اوج ﺗﻪ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺊ ،دا ﺑﻴﺖ ﻳﯥ واورئ:
ﺳﺘﺎ د اوږدو ﺗﺒﻮ ﻋﻼج دی ﭘﮑﯥ Ɛﺮاﻧﻪ ﻳﺎره
ﺷﻤﮑﯽ وﺧﻮره ،ﺷﻤﮑﯽ د ﺳĎي ﺗﺒﯥ ﺷﻠﻮي
زﻣﺎ ﺧﻮ ور ﴎه ﻏﻮ˻ زﻳĔه ﺷﻮل Úﻴﻠﻪ ﻳﯥ راﺑﺎﻧﺪې راوﺳﺘﻪÚ ،ﻪ ﮐﻠﻴﻮاﱄ ﮐﻠﻴ˴ت ﻳﯥ ﻟﮑﻪ د وﻃﻨȪ
ﻗﺎﻟﻴﻨﯥ ﭘﻪ Úﯧﺮ اوﺑﺪﱄ دي ،ﺗﺎﺳﯥ وƐﻮرئ ﺷﻤﮑﯽ زﻣﻮږ د ﻓﻮﻟﮑﻠﻮر ﻳﻮه ﻧﻪ ﻫﯧﺮﯦﺪوﻧﮑﯥ ﺑﺮﺧﻪ ده((.
ﺑﺎﻧôﻳﭽﻲ ﺻﻴﺐ ﻧﻪ ﻳﻮ ﺷﻤﴘ ﻧﻈﺎم ﻣﻨﻨﻪ ،ﻗﺎري ﻏﺮﺑﺖ ﻫﻢ Úﻪ واﻳﻲ ورﭘﺴﯥ ﺑﻪ ﻏﻢ درون ﺧﭙﻞ د ﻧﻈﺮ
ﺷﻤﻌﯥ ﺗﻪ ﭘﻠﺘﻪ ورﺗﻪ ﮐĎي ،اول ﻧﻮﺑﺖ ﺳﺘﺎﺳﯥ دی ﻏﺮﺑﺖ ﺻﻴﺐ:
))-زﻣﺎ ﻳﯥ دا دﮐﺘﺎب ﭘﻮښ ﺧﻮښ ﻧﺸﻮ دا ﮐﻪ ﻟﻪ ﮐﻠﮏ ﮐﺎرﺗﻨﻲ ﮐﺎﻏﺬ ﻧﻪ ﺟﻮړ وای ،ﻧﻮ زر ﺑﻪ ﻧﻪ ﺷﮑﯧﺪه
او ﻋﻤﺮ ﺑﻪ ﻳﯥ زﻳﺎت و((.
ﻏﻢ درون راﭘﺎÚﯧﺪ)) :وه وروره ﭼﯥ ﺣﻤﺰه او ﺧﺎﻃﺮ ﻏﻮﻧﺪې ﺷﻌﺮ ﻧﺸﯥ ﻟﻴﮑﻠﯽ ﻧﻮ ﭼﺎ درﺑﺎﻧﺪې
Úﻮﺑﺎړی اﯦĥﯽ؟ ﺧﻮ ﻣﻪ ﻳﯥ ﻟﻴﮑﻪ ﻓﺮض ﻋ˾ ﺧﻮ ﻧﻪ دی ،دا ﻳﻮ Ĥﻪ ﺑﻪ درﴎه وﮐĎو ﭼﯥ ﺑﺎزار ﻧﻪ ﺑﻪ دې
ﮐﺘﺎﺑﻮﻧﻪ راﻮل ﮐĎو اﻳﺴﺘﻪ ﺑﻪ ﻳﯥ ﻏ ɭﮐĎو ،ﺧﻮ ﭘﺪې ﴍط ﭼﯥ دﻟﺘﻪ د ﻮﻟﻮ ﭘﻪ ﻣﺦ ﮐﯥ د ﭘﻮزې ﺧﻂ
وﺑﺎﺳﯥ او ﭘﻮره درې دﻗﻴﻘﯥ ﻏﻮږوﻧﻪ وﻧﻴﺴﯥ((.
ﻟﻪ ﺗﺎﺳﻮ ﻮﻟﻮ ﻧﻪ دوه ﻧĎۍ ﻣﻨﻨﻪ ،اوس وﺧﺖ رارﺳﯧﺪﻟﯽ ﭼﯥ ﺳﻴﺪ ﺟﻮزا ﺑﺮو ﺳﻴﺞ ﺗﻪ راﳾ ،ﺳﺘﺎﺳﯥ د
ﭼﮑﭽﮑﻮ ﭘﻪ ﭘĎﮐﺎ ﮐﯥ:
))-ﺗﺎﺳﯥ ﭘﻪ ﺧﻮرا ﺳﭙ˾ ﺳﱰ ȪƐﴎه زﻣﺎ د ﺷﻌﺮ د ﻣﻮﺮ ﻣﺨﯥ ﺗﻪ ﺟﻤﭙﻮﻧﻪ واﭼﻮل ،ﺧﻮ ﺳﺘﺎﺳﯥ دې
ﴎ ﺧﻼص وي ﭼﯥ زه دا ﻳﻮ ﺟﻤﭗ ﻫﻢ ﻧﻪ ﻧﻴﺴﻢ Êﮑﻪ زﻣﺎ د ﺷﻌﺮ ﻣﻮﺮ ﮐﻮﻣﺎز دی ﻫﻐﻪ د ﻗﺎف ﭘﻪ ﻏﺮوﻧﻮ
ﻧﻪ را اﻳﺴﺎرﯦĔي ﭘﺎﺗﯥ ﺧﻮ ﻻ ﺳﺘﺎﺳﯥ دا واړه ﺟﻤﭙﻮﻧﻪ.
ﺗﺎﺳﯥ ﺧﻮ ډﯦﺮ ﮐﻮﺷﺶ وﮐ Ďﭼﯥ زﻣﺎ او زﻣﺎ د ﺷﻌﺮ د Ĥﺎﭘﯧﺮۍ ﺗﺮﻣﻨ Ìﻏ˴زي وﮐĎئ ﺧﻮ Êﺎی ﻧﻪ ﻧﻴﴘ،
ﻏﻮﻧôه ﻫﻤﺪﻟﺘﻪ ﺧﺘﻤﻪ ﺷﻮه ،ﮐﺶ ﻟƑﻮئ((.
א
ﻣﻄﻴﻊ ﷲ ﻋﺎﺑﺪ
واﻳﻲ ﭼﯥ ﯾﻮ ﺳĎی ﭘﻪ ﻟﻮﻣĎي Êﻞ ﮐﺎﻧﺪﯾﺪ ﺷﻮی و ،ﻧﻮ د وﯾﻨﺎ ﭼﻞ ﻳﯥ ﻧﻪ و زده.
ﯾﻮ ﭼﺎ ورﺗﻪ وﯾﻞ ﭼﯥ ﺑﺲ د ﻫﺮې ﺟﻤﻠﯥ اﺧﺮه ﮐﯥ ﭼﯥ Úﻪ راﻏﻠﻞ ،ﻫﻐﯥ ﻧﻪ ﺑﻠﻪ ﺧﱪه ﺟﻮړوه ،ﻧﻮ
ﻫﻤﺪاﺳﯥ ﺑﻪ دې ﭘﻮره ﻧﯿﻢ ﺳﺎﻋﺘﻪ وﯾﻨﺎ وﳾ .
ﺣﺎﴐﯾﻨﻮ ﺳﻼم ﮐﻮم!
ﺳﻼم د اﺳﻼم ﺟﺰ دی او اﺳﻼم زﻣﻮږ ﺧﭙﻞ او د ﭘﺎﮐﺴﺘﺎ˻ ﻣﻼ ﺧﭙﻞ دی .
د ﭘﺎﮐﺴﺘﺎ˻ ﻣﻼ ﺧﻮ ﻧﻮر ﺷﯿﺎن ﻫﻢ ﻣﺸﻬﻮر دي ﻟﮑﻪ ﺧﯧﻪ او د ﺧﯧﯥ د درد دوا ،ﻻﻫﻮر ﮐﯥ Ĥﻪ ﭘﯿﺪا
ﮐﯧĔي.
ﻻﻫﻮر ﮐﯥ ﺧﻮ ﻧﻮر ﻫﻢ ډﯦﺮ ﺷﯿﺎن ﭘﯿﺪا ﮐﯧĔي ﺧﻮ د ﺳĎي ﺑﭽﻲ ﭘﮑﯥ ﻧﻪ ﭘﯿﺪا ﮐﯧĔي.
ﺑﭽﻲ ﺧﻮ د ﺧﺪای ﻧﻌﻤﺖ وي او ﻧﻌﻤﺖ ﷲ زﻣﺎ د ﮐﴩ ورور ﻧﻮم دی.
ﻧﻌﻤﺖ ﷲ زﻣﺎ ﭘﻪ ﻣﻮر ډﯦﺮ ﮔﺮان دی او د ﻣﻮر د ﭘĥﻮ ﻻﻧﺪې ﺧﻮ ﺟﻨﺖ وي.
ﺟﻨﺖ ﻫﻐﻪ Êﺎی دی ﭼﯥ آدم ورﻧﻪ د ﻏﻨﻤﻮ ﭘﻪ ﺧﻮړﻟﻮ راوﺗﯽ و او ﻏﻨﻢ ﭼﯥ ﮐﻮم دي ﻫﻐﻪ د اﻣﺮﯾﮑﺎ
ډﯦﺮ ﻣﺸﻬﻮر دي.
اﻣﺮﯾﮑﺎ ﺳﱰ ﻗﻮت دی ،ﺑﺎﯾﺪ ﭼﯥ ﯾﻮه ﯾﺎري ورﴎه وﮐĎو.
ﯾﺎري ﺑﯥ ﺗĎوﻧﻪ ﻧﻪ ﮐﯧĔي او ﺗĎون دﭘﺎره ﻗﺎﻧﻮن ﻻزم دی.
ﻗﺎﻧﻮن دﭘﺎره ﭘﮑﺎر ده ﭼﯥ زه ﺟﺮﮔﯥ ﺗﻪ ﻻړ ﺷﻢ.
ﻧﻮ ﺑﺲ ﻣﺎ ﺟﺮﮔﯥ ﺗﻪ ﮐﺎﻣﯿﺎب ﮐĎئ ﭼﯥ دا ﻫﺮÚﻪ ﺳﻢ ﳾ.
ﻣ˼ﻣﻦ او ﻣﺒﺎﻳﻞ
ﻧﻮر ﻣﺤﻤﺪ ﺿﻴﺎ
ﺗﺎﺳﻮ ﭼﯥ ﻟﻪ ﺧﭙﻞ ﻣﻮﺑﺎﯾﻞ ﴎه ÚﻨƑﻪ ﭼﻠﻨﺪ ﮐﻮئ ،ﮐﻪ ﻣﻮ ﺧﭙﻠﻮ ﻣﯿﺮﻣﻨﻮ ﴎه داﺳﯥ ﭼﻠﻨﺪ ﮐﻮﻻی ،ﻧﻮ اوس ﺑﻪ د ﻧĎۍ
ﺗﺮ ﻮﻟﻮ ﻧﯿﻤﮑﺮﻏﻪ اﻧﺴﺎﻧﺎن وای.
ﮐﻪ ﻣﻮ ﻫﻐﯥ ﺗﻪ ﻟﮑﻪ ﻣﻮﺑﺎﯾﻞ ﺗﻪ ﭼﯥ ﭼﺎرج ورﮐﻮېĤ ،ﻪ Ĥﻪ ﺧﻮاړﻩ ورﮐﻮﻻی.
ﮐﻪ ﻣﻮ ﻫﻐﯥ ﴎه ﻫﻤﺪوﻣﺮه ﺧﱪې ﮐﻮﻻی.
ﮐﻪ ﻣﻮ د ﻫﻐﯥ ﺧﱪو ﺗﻪ ﻏﻮږ ﻧﯿﻮﻟﯽ.
ﮐﻪ دﻫﻐﯥ ﻣﺴﯿﺠﻮﻧﻪ ﻣﻮ ﺗﺮ ﻻﺳﻪ ﮐﻮﻻی.
ﮐﻪ ﭘﺮ ﻫﻐﯥ ﻣﻮ ﻫﻤﺪوﻣﺮه ﭘﯧﺴﯥ ﻣﴫﻓﻮﻟﯽ.
ﮐﻪ ﻣﻮ Ĥﺎﯾﺴﺘﻪ زﯾﻮرات ورﺗﻪ اﺧﯿﺴﺘﯽ او ﺷﺎوﺧﻮا ورﻧﻪ ﻟﮑﻪ ﯾﻮ ﭘﯿﺮه دار ƐﺮÊﻴﺪﻟﯽ
ﮐﻪ د ﻫﻐﯥ ﭘﻪ ﻧﺸﺘﻮاﱄ ﮐﯥ ﻣﻮ د ﮐﻤ Ȫاﺣﺴﺎس ﮐﻮﻻی.
ﺣﺘﺎ ﺧﭙﻞ ﺷﺨﴢ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﻣﻮ د ﻫﻐﯥ ﺣﺎﻓﻈﯥ ﮐﯥ ﺳﺎﺗﻠﯽ.
ﮐﻪ ﻫﻐﻪ ﺗﻞ او د ﯾﻮازﯾﺘﻮب ﭘﺮ ﻣﻬﺎل ﻟﻪ ﺗﺎﺳﻮ ﴎه وای.
او اﺧﺮې ﺧﱪه دا ﭼﯥ د ﻳﻮې Ĥﯥ او ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﯥ ËĤﯥ د ﻟﺮﻟﻮ ﭘﻪ ﺻﻮرت ﮐﯥ ﺑﻪ ﻣﻮ ﻫﯿ Üد ﯾﻮازﯦﺘﻮب اﺣﺴﺎس ﻧﻪ
ﮐﻮﻻی او ﻧﯿﻤﮑﺮﻏﻪ او ﺧﻮﺷﺎﻟﻪ ﺑﻪ وای.
٫٫٫٫٫٫٫٫٫٫٫٫٫
د ﻧﺎرﯾﻨﻪ وو Êﻮاب:
دا ډﯦﺮې Ĥﯥ ﺧﱪې وې ،ﺧﻮ ﺑﺎﯾﺪ وواﯾﻮ ﭼﯥ:
ﻣﻮﺑﺎﯾﻞ ﭘﻪ ﺧﭙﻞ ﴎ ﺧﱪې ﻧﻪ ﮐﻮي.
ﻣﻮﺑﺎﯾﻞ ﭘﻪ ﯾﻮې ﺑﻨﯥ ﴎه ﺑﻨﺪﯦĔي.
ﻣﻮﺑﺎﯾﻞ درﺗﻪ ﻧﻪ واﻳﻲ ﭼﯥ دا واﺧﻠﻪ او دا ﻣﻪ اﺧﻠﻪ
ﻣﻮﺑﺎﯾﻞ درﺗﻪ ﻧﻪ واﻳﻲ ﭼﯥ وﻟﯥ ﻧﺎوﺧﺘﻪ ﮐﻮر ﺗﻪ راﻏﻠﯥ
ﻣﻮﺑﺎﯾﻞ Ĥﻪ دی د ﺳﺎﯾﻠﻨ ﺑﻦ ﻫﻢ ﻟﺮي او ﮐﯿﺪای ﳾ ﻏﻠﯽ ﯾﯥ ﮐĎې.
ﻣﻮﺑﺎﯾﻞ ﻧﻪ درﺗﻪ واﻳﻲ ﭼﯥ ﺑﯿƑﺎه ﺗﻪ وﺧﺘﻲ راﺷﻪ ﭼﯥ د ﻣﻮر ﮐﻮر ﺗﻪ ﻣﻮ Êﻮ.
ﻣﻮﺑﺎﯾﻞ ﭼﯥ ﮐﻮم Êﺎی ﮐﯥ ﭘﺮﻳĔدې ﻧﻪ درﺗﻪ واﻳﻲ ﭼﯥ ﻣﺎ ﻫﻢ ﻟﻪ Êﺎن ﴎه ﺑﻮÊﻪ.
ﻣﻮﺑﺎﯾﻞ ﺗﻪ ﻟ Ĕﺗﺮ ﻟĔﻩ د ﺷﭙﯥ ﻟﻪ ﺧﻮا زﻧ ƒﻧﻪ راÊﻲ.
ﺗﺮ ﻮﻟﻮ ﻣﻬﻢ دا ﭼﯥ ﻫﺮ Úﻮک ﭘﻪ ﮐﺎل ﮐﯥ ﯾﻮ ﻣﻮﺑﺎﯾﻞ اﺧﲇ او ﻫﻐﻪ ﭘﺨﻮاﻧﯽ ﺑﺪﻟﻮي
)دا ﻣﯥ ﺗﺎﺳﻮ ﺗﻪ د ﯾﻮې ﺑﻬﺮﻧ ȪﭘﺎǮﯥ ﻧﻪ آزاده ژﺑﺎړﻩ وﮐĎﻩ ،ﯾﻌﻨﯥ ﯾﻮ Úﻪ ﻣﺮچ او ﻣﺴﺎﻟﻪ ﭘﻪ ﮐﯥ ﻣﺎﻫﻢ ورôƐﻩ ﮐĎې(
>ʉ
ﻟﯿﮑﻮال :ﺟﺎن ﮐﺎرﯾﻮ
ژﺑﺎړه :ﻫﻮﺳ Ȫﻣﻴﻨﻪ
ﺎم ﺳﻤﯿﺖ ﯾﻮ Ĥﺎﯾﺴﺘﻪ Êﻮان و ،ﮐﺎر ﺗﻪ ﯾﯥ اړﺗﯿﺎ ﻟﺮﻟﻪ ،ﻣƑﺮ ﻫﯧ Üﮐﺎر ﯾﯥ وﻧﻪ ﻣﻮﻧﺪ ،ﻫﻠﺘﻪ ﮐﺎروﻧﻪ ﮐﻢ او
ډﯦﺮ ﺧﻠﮏ ﺑﯥ روزƐﺎره وو ،ﻫﻐﻪ ﺗﻞ د ﺧﭙƑﺎن اﺣﺴﺎس ﮐﻮﻟﻮÊ ،ﮑﻪ زﯾﺎت وﺧﺖ ﯾﯥ د ﺟﺎﻣﻮ او ﺳﯿﻨ˴
ﺗﻪ ﺗﻠﻮ ﭘﯿﺴﯥ ﻫﻢ ﻧﻪ ﻟﺮﻟﯥ.
ﭘﻪ Êﻮاﻧ Ȫﮐﯥ ﯾﯥ ﻏﻮĤﺘﻞ ﭼﯥ د ﻓﻮﺒﺎل ﻟﻮﺑﻐﺎړی ﳾ ،ﭘﻪ ﯿﻨﺲ ﮐﯥ ﻫﻢ Ĥﻪ و او ﭘﻪ ﻫﺮه ﻟﻮﺑﻪ ﯾﻮ Úﻪ
ﭘﻮﻫﯧﺪه ،ﻣƑﺮ ﻫﻠﺘﻪ ﻟﻪ ده ډﯦﺮ ﭘﯿﺎوړي ﻟﻮﺑﻐﺎړي ﻣﻮﺟﻮد وو.
اوس ﻫﻐﻪ ﻧﻮی ﻓﮑﺮ ﮐﻮﻟﻮ ،ﮐﯧﺪای ﳾ ﭘﻪ ﮐﻮم ﺳﭙﻮرت ﭘﻠﻮرﻧËﻲ ﮐﯥ ﮐﺎر ﭘﯿﺪا ﮐĎم ،زه ﺑﻪ ﺧﻮﺷﺎﻟﻪ
ﻫﻢ ﯾﻢ او ﭘﯿﺴﯥ ﺑﻪ ﻫﻢ وﻟﺮم ،ﻣƑﺮ دا ﯾﻮاÊﯥ د ﻫﻐﻪ ﻓﮑﺮ و.
دﮐﺎر ﭘﯿﺪا ﮐﯧﺪو ډﯦﺮه ﻫÛﻪ ﯾﯥ وﮐĎه ،ﻫﺮه ورځ ﯾﯥ ورÊﭙﺎǮﻪ ﮐﺘﻠﻪ او ﮐﺎرÊﺎﯾﻮﻧﻮ ﺗﻪ ﯾﯥ ﻟﯿﮑﻮﻧﻪ اﺳﺘﻮل
،ﺧﻮ ﻫﻐﻪ ﯾﯥ Êﻮاب ﻧﻪ ﺗﺮﻻﺳﻪ ﮐﻮﻟﻮ.
ﯾﻮه ورځ ﻫﻐﻪ ﭘﻪ ورÊﭙﺎǮﻪ ﮐﯥ د ﻣﯧﻠﯥ ﺟﻮړﯦﺪو ﭘﻪ اړه ﯾﻮ Úﻪ وﻟﯿﺪل ،ﭼﯥ دده ﮐﻮر ﴎه ﻟﻨ ôﭘﺎرک
ﮐﯥ ﺗﯿﺎرﯦﺪه ،ﻫﻐﻪ داﺳﯥ واﻧƑﯿﺮﻟﻪ ﭼﯥ دا ﺑﻪ ډﯦﺮه Ĥﻪ ﻣﯧﻠﻪ وي ،د ﯾﮑﺸﻨﺒﯥ ورځ ده ،زه ﺑﻪ ورﺷﻢ ،ﻫﻮ
زه ﺑﻪ ورﺷﻢ ،زه ﭘﻪ دې اوﻧ Ȫﮐﯥ ﻫﯧ Üﻧﻪ ﮐﻮم او دا ﺑﻪ ډﯦﺮه Ɛﺮاﻧﻪ ﻧﻪ وي.
د ﯾﮑﺸﻨﺒﯥ ﭘﻪ ورځ ﺎم ﭘﺎرک ﺗﻪ ﻻړ ،ﮑ ﯾﯥ واﺧﯧﺴﺖ ،د اوړي Ɛﺮﻣﻪ ورځ وه ،اﺳ˴ن ﺷﯿﻦ و،
ﺑﺎغ ﮐﯥ زﯾ ،Ďﴎه او اƐ ɯﻼن ﻏﻮړﯦﺪﱄ وو ،ﺎم د ﻫﻐﻮی ﭘﻪ ﻟﻴﺪو د ﺧﻮ ȪĤاﺣﺴﺎس وﮐ.Ď
ﻫﻠﺘﻪ ډﯦﺮ ﺧﻠﮏ راﻮل ﺷﻮي وو ،ﻣﺨﺘﻠﻔﯥ ﻟﻮﺑﯥ ﮐﯧﺪﻟﯥ ،ﺎم Úﻮ ﻟﻮﺑﻮ ﮐﯥ ﺑﺮﺧﻪ واﺧﯧﺴﺘﻪ ،ﻫﻐﻪ د
ﺳﭙﻮرت ﭘﻪ اړه ﯾﻮ ﮐﺘﺎب او د ﻣﯿﻮې ﺑﮑﺲ وƐﻠﻮ ،ﺑﯿﺎ ﯾﯥ اﯾﺴﮑﺮﯾﻢ واﺧﯧﺴﺖ ،ﻫﻐﻪ Ɛﺮﻣ Ȫوﻫﻠﯽ او ﺗĔی
ﮐĎی و.
ﻫﻐﻪ ﺗﻪ داﺳﯥ اﯾﺴﯧﺪل ﭼﯥ ډﯦﺮه Ĥﻪ ورځ ﻟﺮي ،د اﯾﺴﮑﺮﯾﻢ ﺧﻮړﻟﻮ ﺗﻪ ﮐﯧﻨﺎﺳﺖ؛ ﻟﻪ دې وروﺳﺘﻪ Úﻪ
ﮐﻮﻻی ﺷﻢ؟
ﻧﺎÚﺎﭘﻪ د ﻫﻐﻪ ﺳﱰƐﯥ ﭘﻪ ﯾﻮ ﻏ ﮐﺎﻏﺬ وﻟƑﯧﺪې ،ﭼﯥ ﭘﺮې ﻟﯿﮑﻞ ﺷﻮي وو :ﻣﯿﺮﻣﻦ زﯾﻠﺪا ﭘﻪ راﺗﻠﻮﻧﮑﯥ
ﭘﻮﻫﯧĔي ،اﻳﺎ ﺗﻪ ﻏﻮاړې ﭼﯥ د ﺧﭙﻠﯥ راﺗﻠﻮﻧﮑﯥ ﭘﻪ اړه وﭘﻮﻫﯧĔئ؟ دﻧﻨﻪ راﺷﻪ او ﻟﻪ ﻣﯿﺮﻣﻦ زﯾﻠﺪا ﴎه
ﺧﱪې وﮐĎه.
ﺎم ﻟﻪ Êﺎن ﴎه ووﯾﻞ ،زه ﺑﺎﯾﺪ دﻧﻨﻪ ﻻړ ﺷﻢ ،زه د راﺗﻠﻮﻧﮑﯥ ﻧﻪ وﯦﺮﯦĔم ،ﮐﯧﺪای ﳾ دا ﻣﺎﺗﻪ ﭘﻪ زړه
ﭘﻮرې وي ،ﻫﻮ زه ورﻧﻨﻮÊﻢ او ﻣﯿﺮﻣﻦ زﯾﻠﺪا ﴎه ﻏĔﯦĔم.
ﻫﻐﻪ وردﻧﻨﻪ ﺷﻮ ،ﭘﻪ ﺗﯿﺎره اړخ ﮐﯥ د ﺧĎو وﯾĥﺘﺎﻧﻮ او ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﻪ Úﯧﺮې ﻟﺮوﻧﮑﯥ زړه ËĤﻪ ﻧﺎﺳﺘﻪ وه ،ﺎم
ﺗﻪ ﯾﯥ ﻣﻮﺳﮑﺎ وﮐĎه:
ـ ﺳﻼمÊ ،ﻮاﻧﻪ! ﮐﯧﻨﻪ ،زه ﺑﻪ ﺗﺎﺗﻪ ﺳﺘﺎ د راﺗﻠﻮﻧﮑﯥ ﭘﻪ اړه ﯾﻮ Úﻪ وواﯾﻢ.
ﺎم ﮐﯧﻨﺎﺳﺖ ،ﭘﺎﻟƑﺮې ﭘﺮ ﻣﯧﺰ ﭘﺮﺗﻮ ﮐﺎرﺗﻮﻧﻮ ﺗﻪ وﮐﺘﻞ ،ﺑﯿﺎ ﯾﯥ ووﯾﻞ ،ﻟﻪ دې درې ﭘﻮرﺗﻪ ﮐĎه.
ﺎم درې داﻧﯥ ﺟﯧ ƒﮐĎل ،ﭘﺎﻟƑﺮې ﺗﻪ ﯾﯥ ورﮐĎل ،ﻫﻐﯥ ﺗﺮ ډﯦﺮې ﺷﯧﺒﯥ ﮐﺎرﺗﻮﻧﻮ ﺗﻪ ﮐﺘﻞ ،ﺑﯿﺎ ﯾﯥ
ﭘﻪ ﺧﱪو ﴍوع وﮐĎه ،اوس ﯾﯥ ﻧﻮ ﻣﻮﺳﮑﺎ ﻟﻪ ﺷﻮﻧôو ﺗﻠﻠﯥ وه.
ـ ﻏﻮږ ﺷﻪ! زه ﺗﺎﺗﻪ ډﯦﺮ ﻣﻬﻢ Úﻪ واﯾﻢ ،د راﺗﻠﻮﻧﮑﯥ ﺟﻤﻌﯥ ﭘﻪ ورځ ﭼﯧﺮﺗﻪ ﻻړ ﻧﺸﯥ ،ﮐﻪ ﭘﻪ ﺳﻔﺮ ووﺗﯥ
ﻧﻮ ﻫﯧÛﮑﻠﻪ ﺑﻪ وﻧﻪ رﺳﯥ ،ﻧﻮر ﺗﺎﺗﻪ Úﻪ ﻧﻪ واﯾﻢ ،ﯾﻮاÊﯥ اﺣﺘﯿﺎط وﮐĎه Êﻮاﻧﻪ!
ﺎم ﻟﻪ ﻫﻐﻪ Êﺎﯾﻪ راووت ،ﺗﯧﺰ ﳌﺮ د ﻫﻐﻪ ﻣﺦ ﺳﻮزوﻟﻮ ،ﻧﻮرې ﭘﯿﺴﯥ ﯾﯥ ﻧﻪ ﻟﺮﻟﯥ ،ﮐﻮر ﺗﻪ روان ﺷﻮ ،زړه
ﮐﯥ ﯾﯥ ﺗﯧﺮ ﺷﻮل ،زه ﻧﻪ وﯦﺮﯦĔم ،د ﺟﻤﻌﯥ ﭘﻪ ورځ ﺑﻪ ﭼﯧﺮﺗﻪ ﻻړ ﻧﺸﻢ ،زه وﻟﯥ د ﺟﻤﻌﯥ ﭘﻪ ورځ ﻻړ
ﺷﻢ؟ ﻫﺮه ورځ ﻣﺎﺗﻪ ﯾﻮ ﺷﺎن ده ،زه ﻫﯧ Üﮐﺎر ﻧﺸﻢ ﭘﯿﺪا ﮐﻮی ،ﻧﻮ زه ﻫﯧﭽﺮﺗﻪ ﻧﻪ Êﻢ.
د ﭘﻨﺠﺸﻨﺒﯥ ﭘﻪ ورځ ﺎم ﺗﻪ د ﻫﻐﻪ د ﯾﻮ ﻟﯿﮏ Êﻮاب راورﺳﯧﺪ ،دﯦﺮش ﮐﯿﻠﻮ ﻣﱰه ﻟﺮې ĤﺎرƐﻮﻲ ﮐﯥ
د ﻫﻐﻪ د ﺧﻮĤﯥ ﮐﺎر و ،رﻳﺲ ﻏﻮĤﺘﻞ ﻟﻪ ﻫﻐﻪ ﴎه ﺳﺒﺎ ووﯾﻨﻲ ،ﻫﻐﻪ ډﯦﺮ ﺧﻮﺷﺎﻟﻪ ﺷﻮ ،زه ﺑﺎﯾﺪ ﻫﻠﺘﻪ
رﯾﻞ ﮐﯥ ﻻړ ﺷﻢ ،ﻫﻐﻪ ﭘﻮﻫﯧﺪه ﭼﯥ ﻧﴚ ﮐﻮﻻی دﯦﺮش ﮐﯿﻠﻮ ﻣﱰه ﭘﻠﯽ ﻻړﳾ.
ﻧﺎÚﺎﭘﻪ ﻫﻐﻪ وﯦﺮه اﺣﺴﺎس ﮐĎه ،د ﺑﻮډۍ ﭘﺎﻟƑﺮې ﺧﱪه ورﯾﺎده ﺷﻮه.
ﺎم ﭘﻪ اﻧﺪﯦĥﻨﻪ ﮐﯥ ﺷﻮ ،زه Úﻪ ﮐﻮﻻی ﺷﻢ؟ زه ﺑﻪ دا ﮐﺎر ﻟﻪ ﻻﺳﻪ ورﮐĎم ،دا ﻣﺎﺗﻪ ډﯦﺮ ﻣﻬﻢ دی ،زه ﺑﺎﯾﺪ
ﺳﻬﺎر رﯾﻞ ﮐﯥ وﻻړ ﺷﻢ ،ﻫﻐﻪ ﺑﻮډۍ د راﺗﻠﻮﻧﮑﯥ ﭘﻪ اړه ÚﻨƑﻪ ﭘﻮﻫﯧﺪﻟﯽ ﳾ؟ ﻧﴚ!
ﺎم ﻫﻐﻪ ﺷﭙﻪ ﺳﻢ ﺧﻮب وﻧﺸﻮ ﮐĎی ،ﺳﻬﺎر د رﯾﻞ ﺗﻢ Êﺎی ﺗﻪ ﻻړ ﮑ ﯾﯥ واﺧﯿﺴﺖ او ﭘﻪ اﻧﺘﻈﺎر
ﺷﻮÚ ،ﻪ وﺧﺖ وروﺳﺘﻪ رﯾﻞ راورﺳﯧﺪ او ﺎم ور وﺧﺖ.
ﯾﻮ ﺑﻮډا ﺳĎی ﻳﯥ اړخ ﺗﻪ Úﻮﮐ Ȫﮐﯥ ﮐﯧﻨﺎﺳﺖ ،د ﻫﻐﻪ د ﺳﭙﯿﻨﻮ وﯾĥﺘﻮ ﻻﻧﺪې ﻫﻮĤﯿﺎره Úﯧﺮه
Ĥﮑﺎرﯦﺪه ،رﯾﻞ ﺣﺮﮐﺖ وﮐ ، Ďﺧﺪﻣﺖ ﮐﻮوﻧﮑﯽ ﻟﻪ Úﻪ ﻏﺬا Ɛﺎﻧﻮ ﴎه د دوی ﺧﻮاﺗﻪ راﻏﯽ ،زاړه ﺳĎي
ﺳﺎﻧﺪوﻳﭻ واﺧﯧﺴﺖ ،ﺑﯿﺎ ﯾﯥ ﺎم ﺗﻪ ﭘﻪ ﻣﻮﺳﮑﻮ ﺷﻮﻧôو ووﯾﻞ :ﺗﻪ ﺗĔی ﯾﯥ؟ زه ﯾﻮ Úﻪ ﭼﺎی ﻟﺮم ،ﺗﻪ ﯾﯥ
ﺧﻮĤﻮې؟
ﻫﻐﻪ ﻏﻪ ﭘﯿﺎﻟﻪ ﻟﻪ ﺧﭙﻞ ﺑﯿﮏ ﻧﻪ راووﯾﺴﺘﻪ او Úﻪ ﭼﺎی ﯾﯥ ﺗﺮې ﺎم ﺗﻪ واﭼﻮﻟﻮ.
ﺎم ﻓﮑﺮ ﮐﻮﻟﻮ ،ﻫﻐﻪ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﻪ دی او ده ﺗﻪ Ɛﺮان دی ،ورﺗﻪ ﻣﻮﺳﮏ ﺷﻮ او وﯾﯥ وﯾﻞ.
ـ زه ﺎم ﺳﻤﯿﺖ ﯾﻢ ،ﺗﺎﺳﻮ ﮐﻮم ﻟﺮې Êﺎی ﺗﻪ روان ﯾﺎﺳﺖ؟
ﺑﻮډا Êﻮاب ورﻧﮑ ،ĎﻧﺎÚﺎﭘﻪ ﯾﻮ زورور ﺷﻮر ﭘﻪ رﯾﻞ ﮐﯥ ﻮل ﺧﻠﮏ وډارول ،رﯾﻞ ودرﯦﺪ ،ﺧﻠﮏ ﻟﻪ
ﮐĎﮐﯿﻮ ﺑﻬﺮ ﺗﻪ ﭘﻪ ﮐﺘﻮ ﺷﻮل ،ﺧﻮ Úﻪ ﻧﻪ ﺗﺮ ﺳﱰƐﻮ ﮐﯧﺪل.
ـ ﺗﻪ ﻣﻪ وﯦﺮﯦĔه ،زه Êﻢ او Ɛﻮرم ،ﮐﯧﺪای ﳾ ﮑﺮ ﺷﻮی وي ،ﺗﻪ دﻟﺘﻪ اوﺳﻪ.
ﺑﻮډا ﺎم ﺗﻪ وﺧﻨﺪل :ﻣﻨﻨﻪ Êﻮان ﻣﻠƑﺮﯾﻪ ،زه ﻫﻤﺪﻟﺘﻪ ﯾﻢ ،زﻣﺎ زړې ﭘĥﯥ ﮐﻤﺰورې دي.
ﺎم ﺧﺪﻣﺖ ﮐﻮوﻧﮑﯽ ﭘﯿﺪا ﮐ Ďاو ﺗﺮې وﯾﯥ ﭘﻮĤﺘﻞ :ﻣﻮږ وﻟﯥ ودرﯦﺪو؟
ﺧﺪﻣﺖ ﮐﻮوﻧﮑﻲ ﭘﻪ ﻣﺎﯾﻮﺳÊ Ȫﻮاب ورﮐ :Ďﻣﺦ ﺗﻪ ﻏﻪ وﻧﻪ ﭘﺮﺗﻪ ده ،ﻣﻮږ ﺑﻪ ﻫﻐﻪ ﻟﺮې ﮐĎو ،ﺧﻮ زر
ﻧﺸﻮ ﮐﻮﻻی ،دا ﺳﺘﺎ د ﺳﻔﺮ ﭘﺎی دی ،ﺗﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﭘﻪ ﭘĥﻮ ﻻړ ﺷﯥ.
ـ ﭘﻪ ﭘĥﻮ ،ﭼﯧﺮﺗﻪ؟
ﺧﺪﻣﺖ ﮐﻮوﻧﮑﻲ ﻧﻘﺸﯥ ﺗﻪ وﮐﺘﻞ :ﻫﻠﺘﻪ ﯾﻮ ﮐﻠﯽ دی ،دې Êﺎی ﺗﻪ ﻟﻨ ،ôﺗﻪ ﻫﻠﺘﻪ ﻻړ ﺷﻪ ،ﻣﻤﮑﻦ ﮐﻮم
ﻫﻮﻞ وي ،زه ﺳﺘﺎ د ﺳﻔﺮ ﭘﻪ اړه ﺧﻮاﺷﯿﻨﯽ ﯾﻢ ،ﺗﻪ ﺑﻪ ﺧﭙﻠﯥ ﭘﯿﺴﯥ ﺗﺮ ﻻﺳﻪ ﮐĎې.
ﺎم ﺗﻪ دا ﭘﯿﺴﯥ ﻣﻬﻤﯥ ﻧﻪ وې ،ﻫﻐﻪ ﭘﻪ ﺣﻘﯿﻘﺖ ﮐﯥ ﻫﻐﻪ ﮐﺎر ﻏﻮĤﺘﻪ ،ډﯦﺮ ﺧﻮاﺷﯿﻨ Ȫﺷﻮ ،ﻫﻐﻪ ﺗﺮ اوﺳﻪ
ﺑﻮډا ﺗﻪ د ﮐﺎر ﭘﻪ اړه Úﻪ ﻧﻪ و وﯾﲇ ،ﻟﻪ ﺑﻮډا ﻣﻠƑﺮي ﴎه ﯾﯥ ﻣﺮﺳﺘﻪ وﮐĎه ،د ﻫﻐﻪ ﺑﯿﮏ ﯾﯥ ورﴎه
واﺧﯧﺴﺖ او د ﮐﲇ ﭘﻪ ﻟﻮر روان ﺷﻮل.
ـ ډﯦﺮه ﻣﻨﻨﻪ ،ﭘﻮﻫﯧĔم ﺑﯿﮏ ﻣﯥ دروﻧﺪ دی ،ﻫﻐﯥ ﮐﯥ ﮐﻤﭙﯿﻮﺗﺮ او ډﯦﺮ ﮐﺎﻏﺬوﻧﻪ دي.
ﺎم ﻣﻮﺳﮏ ﺷﻮÚ :ﻪ ﺧﱪه ﻧﻪ ده ،ﺧﻮ ﻫﻐﻪ ﭘﻪ Êﺎن ﻏﻮﺳﻪ و ،زه اﺣﻤﻖ وم ،د ﺑﻮډۍ ﺧﱪې ﺗﻪ ﻣﯥ
ارزĤﺖ ورﻧﻪ ﮐ ،Ďﻫﻐﯥ رĤﺘﯿﺎ وﯾﻠﯥ وو ،زه اوس دا ﮐﺎر ﻧﺸﻢ ﺗﺮ ﻻﺳﻪ ﮐﻮﻻی.
ﺑﻮډا ﺳĎي د ﺎم ﭘﺮﯦﺸﺎﻧﻪ ﻣﺦ ﺗﻪ وﮐﺘﻞ ،زﻣﺎ Êﻮان ﻣﻠƑﺮﯾﻪ! Úﻪ ﺳﺘﻮﻧﺰه درﭘﯧĥﻪ ده؟
ﺎم د ﺧﭙﻞ ﮐﺎر ﭘﻪ اړه ﻫﻐﻪ ﺗﻪ ﮐﯿﺴﻪ وﮐĎه ،ﺑﯿﺎ ﻋﺠﺒﻪ Úﻪ وﺷﻮل ،ﺑﻮډا ﻟﻪ ﻣﻮﺳﮑﺎ وروﺳﺘﻪ ﭘﻪ ﺧﻨﺪا ﺷﻮ.
ﺎم ﻧﻪ ﭘﻮﻫﯧﺪه ﻫﻐﻪ وﻟﯥ ﺧﺎﻧﺪي؟ ﻫﻐﻪ ﺗﻪ ﻟĔه ﻏﻮﺳﻪ ورﻏﻠﻪ ،ﺑﻮډا د ﻫﻐﻪ ﻣﻠƑﺮی و ،ﺧﻮ ﻧﻦ د ﺎم ﺑﺪه
ورځ وه ،ﮐﻮﻣﻪ ﻣﺴﺨﺮƐﻲ ﻧﻪ وه ،ﻫﻐﻪ ﻧﻪ Úﻪ وﯾﻞ او ﻧﻪ ﻫﻢ ﻣﻮﺳﯧﺪه ،ﺑﻮډا د ﻫﻐﻪ د ﺣﺎﻟﺖ درک ﮐﻮﻟﻮ
وروﺳﺘﻪ ﺧﻨﺪا ﺑﺲ ﮐĎه او وﯾﯥ وﯾﻞ:
ـ ﺎم! ﻣﺎﺗﻪ ﻏﻮږ ﺷﻪ،ﺗﻪ ﻣﻪ ﺧﭙﻪ ﮐﯧĔه ،زه ﯾﻮ ﻣﺎﻟﺪاره ﺳĎی ﯾﻢ ،ﭘﻪ ﻣﺨﺘﻠﻔﻮ Ĥﺎروﻧﻮ ﮐﯥ ﻣﯥ دوﮐﺎﻧﻮﻧﻪ
دي او ﻮل د ﺳﭙﻮرت ﭘﻠﻮرﻧËﻲ دي ،زه ﯾﻮ زﯾﺮک او Êﻮان ﮐﺲ ﺗﻪ ﴐورت ﻟﺮم ،ﭼﯥ زﻣﺎ ﭘﻪ
دوﮐﺎن ﮐﯥ ﮐﺎر وﮐĎي ،دا ﯾﻮ ډﯦﺮ ﻏ ﭘﻠﻮرﻧËﯽ دی ،ﺗﻪ ﻣﺎ ﴎه ﮐﺎر ﮐﻮﻟﯽ ﺷﯥ؟ زه ﻓﮑﺮ ﮐﻮم ﺗﻪ
ﻫﻤﺪا اوس ﭼﻤﺘﻮ ﯾﯥ ،ﺗﺎ ﻟﻪ ﻣﺎﴎه رﯾﻞ ﮐﯥ ډﯦﺮه ﻣﺮﺳﺘﻪ وﮐĎه ،ﺗﻪ ددې ﮐﺎر ﻣﺴﺘﺤﻖ ﯾﯥ ،ﺳﺘﺎ Êﻮاب
Úﻪ دی؟
ﺎم ﭘﻪ ﺧﻮ ȪĤووﯾﻞ :زه ﺑﺎور ﻧﺸﻢ ﮐﻮﻻی ،ﻧﻦ زﻣﺎ د ژوﻧﺪ ﺗﺮ ﻮﻟﻮ Ĥﻪ ورځ ده!
ﻟﻨôه ﮐﯿﺴﻪ
ﻣﺒﺎرک ﺷﺎه داودزی
ﺳﻬﺎر ﺑﻪ ﭼﯥ ﮐﻠﻪ د ﮐﺎر ﭘﻪ ﻟﻮر ﺧﻮÊﯧﺪم ،ﻧﻮ ﭘﻪ ده ﺑﻪ ﻣﯥ ﺳﱰƐﯥ ﻟƑﯧﺪې ،ﭼﯥ داﻻن ﮐﯥ ﺑﻪ ﻣﺴﻮاک
ﭘﻪ ﺧﻮﻟﻪ وﻻړ و ،ﻏ Ĕﺑﻪ ﯾﯥ وﮐ :Ďﺻﺒﺎاﻟﺨﯿﺮ.
ﻣﺎ ﺑﻪ ﻫﻢ Êﻮاب ورﮐ ،Ďﻧﻮر ﻣﻮ دوﻣﺮه د ﻣﺠﻠﺲ وﺧﺖ ﻧﻪ ﻻره ،ﭼﯥ ﴎه ﮐﯧﻨﻮ.
دا اوﻟﻨﯽ ﻋﺮب و ﭼﯥ ﻟĔه ﯾﺎري دوﺳﺘﻲ ﯾﯥ راﴎه ﭘﺎﻟﻠـﻪ.
دوه ﮐﺎﻟﻪ ﻣﺨﮑﯥ ﭼﯥ ﭘﻪ اول وار ﻣﯥ د Úﻨ ƒﮐﻮر ﺗﻪ راﮐôه ﺷﻮ ،ﻮل د ﮐﻮر ﺳﺎﻣﺎن ﻣﯥ ورﴎه
ﺧﻮﻧﺪي ﮐËĤ ،Ďﻪ ﯾﯥ ﻧﻪ وه ،وﯾﻞ ﯾﯥ ﴎه ﺑﯧﻞ ﺷﻮي ﯾﻮ.
ﯾﻮ وړوﮐﯽ زوی ﯾﯥ ﻫﻢ و ﭼﯥ اﮐɵه ﺑﻪ ﯾﯥ د ﺟﻤﻌﯥ ﭘﻪ ورځ Êﺎن ﴎه راوﺳﺖ.
ز ﯾﺎت ورﴎه ﺑﻠﺪ ﻧﻪ وم ،وﻇﯿﻔﻪ ﯾﯥ د ﺑﺮﯦĥﻨﺎ ﭘﻪ رﯾﺎﺳﺖ ﮐﯥ وه.
ﻟﻪ ﮐﻮم ﯾﻮ ﻧﯿﻢ ﮐﺎل وروﺳﺘﻪ ﯾﻮ ﻣﺎĤﺎم ﻟﻪ ﮐﺎر ﻧﻪ راﻏﻠﻢ Ɛﻮرم ،ﭼﯥ زﻣﺎ د ﮐﻮﯥ ﻟﻪ وره ﴎه ﻧﺎﺳﺖ دی،
ÚﻨƑﻪ ﯾﯥ ﭼﯥ ﭘﻪ ﻣﺎ ﺳﱰƐﯥ وﻟƑﯧﺪې ﻟﻪ ﺳﻼم وروﺳﺘﻪ ﯾﯥ ووﯾﻞ ،ﻧﻦ ﺷﭙﻪ زﻣﺎ ﻣﯿﻠﻤﻪ ﯾﯥ ﺧﭙﻞ زوی ﯾﯥ
را وĤﻮد ﻫﻐﻪ ﻫﻢ راﻏﻠﯽ.
وﻣﯥ وﯾﻞ ﭘﻪ ﺳﱰƐﻮ ،در ﺑﻪ ﺷﻢ.
ﺧﭙﻞ اﻃﺎق ﺗﻪ ﻻړم ،ﮐﺎﱄ ﻣﯥ ﺑﺪل ﮐĎه او ﻣﯿﻠﻤﺴﺘﯿﺎ ﺗﻪ روان ﺷﻮم.
زه ،ﮐﻮرﺑﻪ او زوی ﯾﯥ ﭼﯥ ﻋﺒﺪﷲ ﻧﻮﻣﯧﺪه د ډوډۍ ﻟﻪ ﻣﯧﺰ ﻧﻪ راﺗﺎو ﺷﻮ ،ﻫﺮ Úﻪ ﯾﯥ ﻟﻪ ﺑﺎزاره ﺗﯿﺎر
راﭼﻠﻮﱄ وو ،ﭘﻪ اﺧﺮه ﮐﯥ ﻳﯥ ﻫﻐﻪ ﭼﺎﯾﻮ ﺗﻪ ورﺗﻪ ﺗﺮﺧﯥ ﺧĎې اوﺑﻪ ﭼﯥ دوی ورﺗﻪ Ɛﺎوه واﻳﯥ ﻫﻢ
راﺑﺎﻧﺪې وĥÚﻠﻪ.
ﯾﻮ او ﺑﻞ ﺧﻮاﺗﻪ ﴎه وﻏĔﯦﺪو ﻧﻮر ﻣﻮ ﮐﻮﻣﻪ داﺳﯥ ﺧﱪه ﻧﻪ وه ﭘﺮﯦĥﻲ ﭼﯥ اوږد ﻣﺠﻠﺲ ﭘﺮې وﮐĎو،
زړه ﻣﯥ راﺗﻨ ƒﺷﻮ.
دده زوی ﺗﻪ ﻣﯥ وﮐﺘﻞ ،د ﺧﻮب ﭘﻪ ﮐ ﮐﻮږ ووږ ،ﺧﻮ ﺑﯥ ﻏﻤﻪ وﯾﺪه و.
زړه ﻧﺎزړه ﻣﯥ ووﯾﻞ :دا د ﻋﺒﺪﷲ ﻟﻪ ﻣﻮر ﴎه ﭘﻪ Úﻪ ﺑﯧﻞ ﺷﻮې؟
ﺳĎي ﮑﺎن وﺧﻮړ ،ﻟﮑﻪ ﻟﻪ ﮐﻮم ﺧﻮﺑﻪ ﭼﯥ راﺑﯿﺪار وي ،زه ﻫﻢ ﭘﻪ ﺧﭙﻠﻪ ﺧﱪه ﭘĥﯧ˴ﻧﻪ وم ،ﺧﻮ ﺧﱪه ﻟﻪ
ﺧﻮﻟﯥ وﺗﻠﯥ وه.
ډﯦﺮ ﻧﺎﻗﺮاره ﺷﻮم Êﺎن ﴎه ﻣﯥ وﯾﻞ Úﻪ دې ﮐﺎوه؟ وﻟﯥ دې دا ﭘﻮĤﺘﻨﻪ وﮐĎه؟ ﻫﻐﻪ ﭘﻪ ﮐﻮم ﻋﺰت راوﺳﺘﯥ
او ﺗﺎ ﯾﯥ ﮐﻮم رګ وﻧﯿﻮ.
ﮐﻮرﺑﻪ وĤﻮرﯦﺪ وﯾﻞ ﯾﯥ ،ﻗﺴﻤﺖ ﻣﻮ ﻧﻮر ﴎه ﻧﻪ و ،ﺑﯿﺎ ﻏﻠﯽ ﺷﻮ ﺳﱰƐﯥ ﯾﯥ د ﻻس Ɛﻮﺗﻮ ﺗﻪ وﻧﯧﻮﻟﯥ ،ﯾﻮ ﭘﻪ
ﺑﻞ ﮐﯥ ﯾﯥ ﴎه ورﮐĎې او ﺧﭙﻞ زوی ﺗﻪ ﯾﯥ وﮐﺘﻞ ،ﻣﺎﺗﻪ ﯾﯥ ﮐĎه :ﻋﺜ˴ﻧﻪ! ﻫﻐﻪ وﺧﺖ ﭼﯥ واده ﻣﯥ ﻧﻪ و
ﮐĎی ډﯦﺮ وران وم ،د ﮐﺎرو ﺑﺎر ﻏﻢ ﻧﻪ و ،د ﭘﻼر ﻣﯥ ﺑﯥ ﺧﺮﺗﻪ ﭘﯿﺴﯥ وې ،ﻣﻠƑﺮي ﯾﯥ وو او زﻣﻮﻧ Ĕﭼﮑﺮې او
د زﳌﯿﺘﻮب ﻟﯿﻮﻧﺘﻮب ،ﺧﻮ ﮐﺎش ﭼﯥ ﯾﻮاÊﯥ ﻟﯧﻮﻧﺘﻮب .
ﺑﯿﺎ ﻏﻠﯽ ﺷﻮ ،ﻟﮑﻪ ﻫﻐﻪ ﻫﺮ Úﻪ ﭼﯥ ﯾﻮ Êﻞ ﺑﯿﺎ ﭘﻪ ذﻫﻦ ﮐﯥ ﺗﺎزه ﮐﻮي ،ﻧﺎÚﺎﭘﻪ ﯾﯥ ووﯾﻞ :ﻣﻮر او ﭘﻼر ﻣﯥ
دوﻣﺮه ﺗﻨ ƒﺷﻮل ،ﭼﯥ ﮐﻮژده ﯾﯥ راﺗﻪ وﮐĎه.
د ﻋﺒﺪﷲ ﻟﻪ ﻣﻮر ﴎه ﻣﯥ ﯾﻮ ﻧﯿﻢ ﮐﺎل Ĥﻪ ﭘﻪ ﺧﻮﺷﺤﺎﻟ Ȫﺗﯧﺮ ﮐ ،Ďﭘﻼر ﺑﯧﻞ ﮐĎم ،ﻣﺎ دﻏﻪ اوﺳﻨ Ȫوﻇﯿﻔﻪ
واﺧﯿﺴﺘﻪ ،ﻋﺒﺪﷲ ﭘﯿﺪا ﺷﻮ او ﯾﻮ Úﻪ زه ﻫﻢ Ĥﻪ ﺷﻮم.
د ﻣﺨﮑﯥ ﻏﻮﻧﺪې ﻟﯧﻮﻧﯽ او ﻋﯿﺎش ﻧﻪ وم ،ﺧﻮ ﮐﻠﻪ ﺑﻪ ﭼﯥ ﻫﻐﻪ ﭘﺨﻮا˻ ﻣﻠƑﺮي راﴎه ﯾﻮ Êﺎی ﺷﻮل ،ﻧﻮ ﺑﯿﺎ
ﺑﻪ ﯾﯥ ﭘﻪ ﻫﻐﻮ ﻻرو ﺧﻄﺎ ﮐĎی وم ،ﺧﻮ ډﯦﺮ ﻧﻪ ،ﮐﻠﻪ ﮐﻠﻪ.
ﯾﻮه ورځ د ﻫﻤﺪﻏﻮ ﻣﻠƑﺮو ﺗﯿﻠﻔﻮن راﻏﯽ وﯾﻞ ﯾﯥ ﭼﯥ ﮐﻠﻪ ﻟﻪ دﻓﱰه راÊﯥ ،ﻧﻮ ﻣﻮﻧ Ĕﭘﻪ ﭘﻼ˻ ﻫﻮﻞ ﮐﯥ
ﯾﻮ او ﯾﻮ Úﻪ ﺳﺎﻋﺘﯿﺮي ﻫﻢ ﺷﺘﻪ.
دا ﻫﻮﻞ زﻣﻮﻧ Ĕداﺳﯥ و ﭼﯥ ډﯦﺮې ﺟﻨﮑ Ȫﻣﻮ ﻣﺨﮑﯥ ورﺗﻪ راوﺳﺘﯥ وې.
ﻧﻦ د ﻋﺒﺪﷲ ﻣﻮر د ﭘﻼر ﮐﻮر ﺗﻪ ﺗﻠﻠﯥ وه ،ﭼﯥ د Ĥﺎر ﭘﻪ ﮐﻮز ﴎ ﮐﯥ اوﺳﯧﺪل ،ﻣﺎ ﻫﻢ وﯾﻞ راÊﻪ Ĥﻪ
ﻣﻮﻗﻊ ده.
ﮐﻠﻪ ﭼﯥ ﺎﮐﻠﯥ ﮐﻮﯥ ﺗﻪ ﻻړم Ɛﻮرم ،د ﻣﻠƑﺮو ﴎه ﻣﯥ ﭼﯥ ﮐﻮﻣﻪ ËĤﻪ ﻧﺎﺳﺘﻪ وه ،ﺧﱪ ﯾﯥ Úﻮک وه؟
ﮐﻮرﺑﻪ ﺳﺎه ﻧﯿﻮﻟﯽ ﺷﻮ ،وﯾﯥ وﯾﻞ د ﻋﺒﺪﷲ ﻣﻮر وه ،ﻧﻪ ﭘﻮﻫﯧﺪم ﭼﯥ Úﻪ راﺑﺎﻧﺪې وﺷﻮ؟
ﮐﻮرﺑﻪ ﻻﺳﻮﻧﻪ وﻣĥﻞ ،ﻣﺎ ﻓﮑﺮ ﮐﺎوه ﭼﯥ Úﻪ ﺑﻪ ﯾﯥ ﮐĎي وي؟ ËĤﻪ ﺑﻪ ﯾﯥ وﻫﻠﯥ وي؟ ﻣﻠƑﺮو ﴎه ﺑﻪ ﯾﯥ
ﻻس اﭼﻮﻟﯽ وي؟
ﺧﻮﻟﻪ ﯾﯥ ﭼﻮﻟﻪ ﮐĎه وﯾﯥ وﯾﻞ ،ﺑﺲ ﭘﻪ ﻫ˴ﻏﻪ Êﺎی ﮐﯥ ﻣﯥ ﻃﻼﻗﻪ ﮐĎه او ﺗﺮې راووﺗﻢ.
ﺧﺎﻣﻮﳾ ﺧﻮره ﺷﻮه ،ﮐﻮرﺑﻪ ﻣﺎﺗﻪ ﺳﱰƐﯥ وﻧﯿﻮﻟﯥ ،ﭼﯥ دده ﭘﻪ دې دوﻣﺮه ﮐﯿﺴﻪ ﺑﺎﻧﺪې ﺧﻮ ﯾﻮ Úﻪ وواﯾﻢ.
زﻣﺎ ﻟﻪ ﴎه ﻫﻢ دوﻣﺮه Úﻪ ﻧﻪ وو ﺗﯧﺮ ،ﻏﺎړه ﻣﯥ ﺗﺎزه ﮐĎه وﻣﯥ وﯾﻞ ،وﻻ ﻧﻮ ﮐﻪ ﭘﻪ ﻣﻮﻧ Ĕﺑﯿﺎ داﺳﯥ ﺣﺎﻻت
راﳾ ،د ﺳĎي او ËĤﯥ ﻣﺮګ ﺣﺘﻤﻲ دی.
ﮐﻮرﺑﻪ ﻣﺴﮏ ﺷﻮ ،ﭘﻪ رﺳﯧﺪﻟﯥ ږﻳﺮه ﮐﯥ ﯾﯥ Ɛﻮﺗﯥ ووﻫﻠﯥ ،وﯾﯥ وﯾﻞ :وﻟﯥ ﻃﻼق ﻧﻪ ورﮐﻮئ ،ﭘﻪ ﻣﺮګ ﯾﯥ
ÚﻨƑﻪ ﺧﺘﻤﻮئ!؟
-دا زﻣﻮﻧ Ĕﻻره ده.
-دا ﺟﻬﺎﻟﺖ دی.
ﻟﺴƑﻮن
ﻟﻨôه ﮐﯿﺴﻪ
ﻧﴫت ارﻣﺎن
دﯦﺮه ﮐﯥ د ﺳﻮر ﻣﻮﺮ درﯦﺪو ﴎه ﻣﺎﺷﻮم ﻟﻪ ﻟﻮﺑﻮ ﭘﺎÚﯧﺪ او ورﻣﻨôه ﻳﯥ ﮐĎه ،د ﻧﯿﮑﻪ ﻟﻪ ﭘﺨﻮا˻
ﻣﻠƑﺮي ﻣﺮاد ﴎه ﯾﻮÊﺎی ﺗﺮې د Ĥﮑﻠﯥ ﺑﴩې ﻟﺮوﻧﮑﯥ ﻣﺎﺷﻮﻣﻪ ﻫﻢ راﮐﻮزه ﺷﻮه.
ﻫﻠﮏ ﻟﻪ ﻣﯿﻠﻤﻨﻮ ﴎه ﺳﺘĎي ﻣﴚ وﮐĎل او ﺑﯿﺎ ﯾﯥ ﺳﱰƐﯥ ﺟﯿﻨ Ȫﮐﯥ ډوﺑﯥ ﭘﺎﺗﯥ ﺷﻮې.
ـ دا ﻗﻤﺮ دی.
ـ Úﻮﻣﺮه Ĥﺎﯾﺴﺘﻪ ﻧﻮم ،ﺑﯿﺨﻲ ﻣﺎﺗﻪ ورﺗﻪ ،ﻣﺎﺷﻮﻣﯥ ووﯾﻞ.
ﭘﻼر ﯾﯥ ﻗﻤﺮ Êﺎن ﺗﻪ ورﻟﻨ ôﮐ :Ďﻟﻮر ﻣﯥ ده ،ﳌﺮﯾﻨﻪ.
ﻗﻤﺮ د ﺟﯿﻨ Ȫﻟﻪ ﻧﻮم ﯾﺎدوﻟﻮ وروﺳﺘﻪ وﻣﻨﻠﻪ ﭼﯥ د ﺧﭙﻞ ﻧﻮم ﭘﻪ ﺷﺎن Ĥﮑﻠﯥ او ﭘﻪ ﻟﻮﻣĎي Êﻞ د
دوی ﻣﯿﻠﻤﻨﻪ ﺷﻮې.
ﺑﯿﺎ ﭘﻪ ôƐه ﮐﻮ رﺗﻪ ﻧﻨﻮﺗﻞ.
ﺗﺮ ﭼﺎﯾﻮ وروﺳﺘﻪ ﳌﺮﯾﻨﻪ ﻟﮑﻪ ﭘﻮﻫﯧﺪﻟﯥ ﭼﯥ وي ﭘﻪ ژﺑﻪ ﯾﯥ ﯾﻮاÊﯥ ﻗﻤﺮ ﭘﻮﻫﯧﺪﻟﯽ ﳾ او ﻫﻐﻪ
ﯾﯥ دﻟﺘﻪ ﺗﯧﺮﯦﺪوﻧﮑﯥ ﺷﯧﺒﯥ ﭘﻪ ﺧﻮﺷﺎﻟ Ȫورﺗﯧﺮوﻟﯽ ﳾ.
دواړه ﭘﻪ ﻧﺎز ﮐﲇ ﻣﺦ ﺗﻪ ووﺗﻞ ،ﻗﻤﺮ ﺗﻪ داﺳﯥ اﯾﺴﯿﺪه ﭼﯥ ﮐﻠﯽ ﻣﺨﮑﯥ د ﻧﻦ ﻟﻪ ﺧﻮĤﯿﻮ ﺑﯥ
ﺑﺮﺧﯥ و ،ﳌﺮﯾﻨﯥ ﭘﻪ ﺷﻨﻮ وﻧﻮ او ﺑﻮﻮ ﮐﯥ د ﻧﺎﺳﺘﻮ ﻣﺮﻏﯿﻮ ﺷﻮر ﺗﻪ د Úﻪ ﺷﯧﺒﯥ ﻏﻮږ ﮐﯧﺪو
وروﺳﺘﻪ ﺳﱰƐﯥ ﺧﻮا او ﺷﺎ و ƐﺮÊﻮﻟﯥ ،د دوی ﻟﻪ ﻣﻮﺮه د ﮐﲇ ﺧﯿﺮن او ﺑﱪ ﴎي ﻣﺎﺷﻮﻣﺎن Ɛﺮد
ﺗﺎوﯦﺪل او ﭘﻪ ﻣﻮﺮ د ﻻس وﻫﻠﻮ ﴎه ﺑﻪ ﯾﯥ ﻣﻮﺳﯧﺪﻟﻮ د ﳌﺮﯾﻨﯥ زړه ﻧﺮﻣﻮﻟﻮ.
ﻗﻤﺮ ﳌﺮﯾﻨﯥ ﺗﻪ د ﺧﻮ ȪĤورﮐﻮﻟﻮ ﻟﭙﺎره ﻫﻐﻪ ﺷƑﻠﻨﯥ وﯾﺎﻟﯥ ﺗﻪ ﯾﻮړه ﭼﯥ د ﮐﲇ ﻣﺎﺷﻮﻣﺎﻧﻮ ﺑﻪ ﯾﯥ ﭘﻪ
ﻏﺎړه ﺑﺮﺟﻮﻧﻪ ﺟﻮړول ،ﳌﺮﯾﻨﻪ د وﯾﺎﻟﯥ ﭘﻪ ﻏﺎړه ﮐﯧﻨﺎﺳﺘﻪ او ﭘﻪ اوﺑﻮ ﮐﯥ د ﭘĥﻮ ډوﺑﻮﻟﻮ وروﺳﺘﻪ ﯾﯥ
ﭼﯥ ور وﻟﻴﺪل ﻓﮑﺮ ﯾﯥ ﮐﻮﻟﻮ ÊﻠﯧĔي.
ﳌﺮﯾﻨﯥ ﺗﻪ ﭘﻪ ﻫﺮ Êﻞ ﮐﺘﻮ ﺑﻪ ﻗﻤﺮ ﺗﻪ ﻧﻮره ﻫﻢ Ĥﮑﻠﯥ Ĥﮑﺎرﯦﺪه ،ﭘﻪ ﺧﻮ ȪĤﯾﯥ د ﺑﺮج ﭘﻪ ﺟﻮړوﻟﻮ
ﴍوع وﮐĎه او ﻟﻪ ﻣﺨﮑﯥ ورÊﻮ ﭘﻪ ډﯦﺮې ﺧﻮارۍ ﻳﯥ ﮐﺎر وﮐ.Ď
د ﳌﺮﻳﻨﯥ ﻧﺮۍ Ɛﻼ ɯﺷﻮﻧôې د ﯾﻮې ﺷﯧﺒﯥ ﻟﭙﺎره ﻫﻢ د ﻣﻮﺳﮑﺎوو ﻧﻪ ﺑﯥ ﺑﺮﺧﯥ ﮐﯧﺪې او ﭘﻪ دې
ﻧﻪ ﭘﻮﻫﯧﺪه ﭼﯥ Úﻮ ﺷﯧﺒﯥ وروﺳﺘﻪ ﺑﻪ د ﺷƑﻮ ﮐﻠﯽ Úﻪ ﭼﯥ ﻟﻪ ﺧﯿﻨﻮ دﯦﻮاﻟﻮﻧﻮ ﻏﻪ ﮐﻼ ﻫﻢ ﻧﴚ
ﻟﯿﺪی ،ﻫﻐﻮی ﯾﻮ ﺑﻞ ﴎه د وﺧﺖ ﭘﻪ ﺗﯧﺮﯦﺪو ﭘﻮی ﻧﺸﻮل.
ورﯦËﯥ د ﮐﻤﺮه ﻟﻪ ﴎه راﺗﯧﺮې ﺷﻮې او ورو ورو ﮐﲇ ﺗﻪ راﻟﻨôﯦﺪېÊ ،ﺎﻧﻮﻧﻪ ﻳﯥ و Úﻨôل او
ﮐﻮرﺗﻪ ﯾﯥ ﻣﻨôې ﮐĎې ،ﳌﺮﯾﻨﻪ د ﭘﻼر ﭘﻪ ﻟﻴﺪو ﭘﻪ ﺧﻮ ȪĤورﻏﻠﻪ ،ﻫﻐﻪ د ﺗﻠﻮ ﺗﺎﺑﯿﺎ ﻧﻴﻮﻟﯥ وه .
ﻗﻤﺮ د ﺣﺎﻟﺖ درﮐﻮﻟﻮ وروﺳﺘﻪ داﺳﯥ ﺷﻮ ﻟﮑﻪ ﭘﻪ Êﻤﮑﻪ ﭼﯥ ﻧﻨﻮÊﻲ ،ﭘﻪ ﯾﻮه ﺷﯧﺒﻪ ﮐﯥ ﯾﯥ ﻧﻨȪ
ﭘﯧĥﯥ ﺳﱰƐﻮ ﺗﻪ ودرﯦﺪې اوﺑﯿﺎ ﭘﻪ Êﺎن ﭘﻮی ﻧﺸﻮ ،ﳌﺮﯾﻨﻪ ﻫﻐﻪ ﺗﻪ ﭘﻪ ډﮐﻮ ﺳﱰƐﻮ ﻟﻪ ﮐﺘﻮ وروﺳﺘﻪ
ﭘﻼر ﭘﺴﯥ رواﻧﻪ ﺷﻮه.
د ﻧﯿﮑﻪ ﮐﻨËﻠﻮ ﻗﻤﺮ را ﺑﯿﺪار ﮐ ،Ďﻟﻪ ﺳﱰƐﻮ ƐﺮÊﻮﻟﻮ وروﺳﺘﻪ ﻳﯥ ﻧﯿﺎ ﭘﻪ ﴎو ﺳﱰƐﻮدﯦﻮال ﺗﻪ ﻧﺎﺳﺘﻪ
وﻟﯿﺪه ،د ﻫﻐﯥ ﭘĥﻮ ﴎه د ﭘﺮوت ﻟﺴƑﻮن ﭘﻪ ﮐﺘﻮ دﺳﺘﻲ ورﯾﺎد ﺷﻮل ﭼﯥ ﳌﺮﯾﻨﯥ ﯾﯥ ﻧﯿﺎ ﴎه
ﮐﲇ ﻣﺦ ﺗﻪ وﺗﻮ ﻧﻪ ﻣﺨﮑﯥ ﭘﺮﯾĥﯽ و.
ﻣﻮر ﯾﯥ د ﮐﻼ ﻟﻪ ﺑﺮﺟﻪ راﻏ Ĕﮐ :Ďﻣﻮﺮ ﯾﯥ د ﮐﻤﺮه ﴎک ﺗﻪ ﻧﻪ دی رﺳﯧﺪﻟﯽ.
د ﻗﻤﺮ زړه ﭘﻪ ﺧﻮĤﯿﻮ ﮐﯥ ډوب ﺷﻮ ،ﭘﻪ ﯾﻮه ﺷﯧﺒﻪ ﮐﯥ ﯾﯥ ﻟﺴƑﻮن راﭘﻮرﺗﻪ ﮐ:Ď
ـ زه ﯾﯥ رﺳﻮم!
ﺗﺮ اوﺳﻪ ﻫﻐﻪ ﺗﻪ د ﭼﺎ ﭘﺎم ﺷﻮی ﻧﻪ و ،ﻧﯿﺎ ﯾﯥ ﭘﻪ ﻟﻴﺪو ﺧﻮﺷﺎﻟﻪ ﺷﻮه:
ـ ﻗﻤﺮ ﺑﭽﯽ ﻣﯥ ﭘﻬﻠﻮان دی.
ﻫﻐﻪ د ﻧﯿﺎ ﺧﱪه واﻧﻪ ورﯦﺪه Úﭙﻠ Ȫﯾﯥ وﯾﺴﺘﯥ وې او دﮐﻮره وﺗﻠﯽ و ،ﻫﻐﻪ ﻟﮑﻪ ﭘﻪ ﭘĥﻮ ﮐﯥ د
ﻧﻨﻮﺗﻮﻧﮑﻮ اﻏﺰﯾﻮ درد ﻧﻪ ﭼﯥ ﻧﺎﺧﱪه وي ،ﺳﱰƐﯥ ﯾﯥ د ﻣﻮﺮ رǮﺎ ﮐﯥ ﺑﻨﺪې ﮐĎې وې او ﭘﻪ ﻣﻨôه
و.
د ﮐﻮر ﻏĎي اﻧﺪﯦĥﻨﯥ واﺧﯿﺴﺘﻞ او د ﮐﻼ ﺑﺮج ﺗﻪ ﻟﻪ ﺧﺘﻮ وروﺳﺘﻪ ﻮﻟﻮ ﺳﱰƐﯥ ﭘﻪ ﻧﻪ Ĥﮑﺎره
ﮐﯧﺪوﻧﮑﯥ ﮐﻤﮑﻲ راﻏﻪ ﮐﯥ وﻧﯿﻮﻟﯥ ،ﻫﻐﻮی ﭘﻮﻫﯧﺪل ﭼﯥ ﻗﻤﺮ ﯾﻮاÊﯥ د ﻫﻐﯥ ﻻرې ﮐﻮﻻی ﳾ
Êﺎن ﻟﻪ ﻣﻮﺮه ﻣﺨﮑﯥ د ﮐﻤﺮه ﴎک ﺗﻪ ورﺳﻮي ،ﺧﻮ دا د ﻟﯧﻮﻧﺘﻮﺑﻪ ډک ﻗﺪم اﺧﯿﺴﺘﻞ وو او
ﻫﯧÛﻮک ﻧﻪ ﭘﻮﻫﯧﺪل ﻗﻤﺮ Úﻪ اړ ﮐﻪ ﭼﯥ داﺳﯥ وﮐĎي؟
***
ﭘﻼر ﯾﯥ Úﻮ Êﻞ ﳌﺮﯾﻨﯥ ﺗﻪ وﮐﺘﻞ ﻟﮑﻪ ﻫﻐﻪ ﭼﯥ ﺗﺮ اوﺳﻪ ﭘﻪ ﮐﲇ ﮐﯥ ورﮐﻪ وي ،ﭘﻪ Ɛﻮﺗﻮ ﯾﯥ د
ﻫﻐﯥ ﻏﻮĤﯿﻦ ﻏﻮﻣﱪی وﻧﯿﻮﻟﻮ:
ـ ﻟﻮرې! ﮐﻠﯽ دې ﺧﻮښ ﺷﻮ؟
ـ ﻫﻮ .......ﻟﺴƑﻮن راﻧﻪ ﭘﺎﺗﯥ ﺷﻮ.
ﻣﺮاد وﺧﻨﺪل ،ﺟﯧﺐ ﺗﻪ ﯾﯥ ﻻس ﮐ:Ď
ـ زه ﺑﻪ ﺑﻞ درﮐĎم.
ﻣﻮﺮ ﭘﺎﺧﻪ ﴎک ﺗﻪ ورﺳﯧﺪ ،ﳌﺮﯾﻨﯥ ﺳﱰƐﯥ ﭘﻪ ﺗﯿﺎره ﮐﯥ ډوب راﻏﻪ ﺗﻪ وﻧﯿﻮﻟﯥ او ﻧﻪ ﭘﻮﻫﯧﺪه
وﻟﯥ د ﻗﻤﺮ دﻟﺘﻪ ﺗﯧﺮﯦﺪوﻧﮑﯥ ﺷﯧﺒﯥ ﯾﯥ ذﻫﻦ ﮐﯥ ﭘﻪ اﻧËﻮرﯦﺪو ﺷﻮې؟
د ﺑﺮﯾﮏ ﻧﯿﻮﻟﻮ ﴎه ﯾﯥ ﭘﻪ اوﺗﺮۍ ﻣﺨﯥ ﺗﻪ وﮐﺘﻞ او داﺳﯥ ﯾﯥ اﺣﺴﺎس ﮐĎه ﻟﮑﻪ ﭘﻪ ﺑﺪن ﯾﯥ
ﭼﯥ د ﺧﻮ ȪĤﻟĎزه راﻏﲇ وي.
د ﻫﻐﻪ ﺳﱰƐﯥ Êﻠﯧﺪې او ﺳﺘĎي زړه ﯾﯥ ﺗﯧﺰه ﺗﯧﺰه ﺳﺎه اﺧﯧﺴﺘﻪ ،ﭘﻪ ﻣﺦ ﯾﯥ ﺧﻮﻟﯥ راﻣﺎﺗﯥ وې،
ﻟﻪ زﻧƑﻨﻮ او ﻻﺳﻮﻧﻮ ﺗﻠﻠﯥ وﯾﻨﯥ ﺗﻪ ﯾﯥ د ﻣﻮﺮ رǮﺎ د ﳌﺮﯾﻨﯥ د ﺑﺎرﺧﻮƐﺎﻧﻮ رﻧ ƒورﮐĎی و.
ﳌﺮﯾﻨﯥ ووﯾﻞ :ﻗﻤﺮه! او ﺑﯿﺎ ﻟﻪ ﻫﻐﻪ ﴎه ﺳﱰƐﯥ ﭘﻪ ﺳﱰƐﻮ ﭘﺎﺗﯥ ﺷﻮه .
ﭘﻼر ﯾﯥ ﯾﯥ ﻟﮑﻪ ﭘﻮﻫﯧﺪﻟﯽ ﭼﯥ وي دا ﭘﯧĥﻪ ﯾﻮاÊﯥ ﻫﻐﻮی ﭘﻮرې ﺗĎﻟﯥ ده ،ﭘﻪ ﺧﺎﻣﻮﺷ Ȫﯾﯥ د
دواړو ﻧﻨﺪاره ﴍوع ﮐĎه.
ﻗﻤﺮ ﻟﺴƑﻮن ﺗﺮ اوﺳﻪ ﻣﻮﻲ ﮐﯥ ﮐﻠﮏ ﻧﯿﻮﻟﯽ و ﳌﺮﯾﻨﯥ ﺗﻪ ﯾﯥ وﻧﯿﻮﻟﻮ :ﻧﯿﺎ ﴎه ﻣﯥ درﻧﻪ ﭘﺎﺗﯥ و.
ﳌﺮﯾﻨﯥ ﺗﺮې واﺧﯿﺴﺖ ﺑﯿﺎ ﯾﯥ د ﭘﻼر ﻧﻮی ورﮐĎی ﻟﺴƑﻮن ورﮐ :Ďدا ﺳﺘﺎ ﺷﻮ.
ﻗﻤﺮ ﭘﻪ ﻧﻮې ﺟﺬﺑﻪ ﻟﻪ ﻣﺨﻪ Ĥﯥ ﭘﺮﺗﻪ راﻏﻪ ﮐﯥ ﮐﲇ ﺗﻪ ﭘﻪ ﻣﻨôه ﺷﻮ او د ﻫﻐﻪ ﻟﻪ ﭘﻨﺎ ﮐﯧﺪو وروﺳﺘﻪ
ﳌﺮﯾﻨﻪ ﭘﻪ ﻣﻮﺳﮑﻮ ﺷﻮﻧôو ﭘﻼر ﴎه ﻣﻮﺮ ﺗﻪ وﺧﺘﻪ.
ـ ﻫﻐﻪ ﺗﻪ دې اﻧﻌﺎم ﮐﯥ وﻟﯥ ﻟﺴƑﻮن ورﮐĎ؟
ﳌﺮﯾﻨﯥ راﻏﻪ ﮐﯥ ﺑﻨﺪې ﮐĎې ﺳﱰƐﯥ ﭘﻼر ﺗﻪ واړوﻟﯥ ،ﻻس ﮐﯥ ﻧﯿﻮﻟﯽ ﻟﺴƑﻮن ﯾﯥ وروĤﻮد:
ـ دا ﺑﻪ ﻫﻐﻪ ﻟﻪ ﻣﺎ ﻫﯧﺮ ﻧﻪ ﮐĎي او ﻧﻮی ﻟﺴƑﻮن ﺑﻪ ﻣﺎ ﻟﻪ ﻫﻐﻪ ﻧﻪ.
***
دﺳﱰƐﻮ ﭘﺮاﻧﯧﺴﺘﻮ ﴎه ﻗﻤﺮ وﻟﯿﺪل ﭼﯥ د ﮐﻮرﻧ ȪﻏĎي ﯾﯥ ﻟﻪ ﮐﻪ ﭼﺎﭘﯧﺮ ﻣﻮﺳﮏ ﻧﺎﺳﺖ دي،
اوس رǮﺎ ﺧﻮره ﺷﻮې وه ،ﻫﻐﻪ ﻧﻪ ﭘﻮﻫﯧﺪه Úﻪ ﺷﻮي؟ وﻟﯥ ﻮل ﻫﻐﻪ ﺗﻪ ﺧﻮښ دي؟ ﯾﻮاÊﯥ ﯾﯥ
ﯾﺎدﯦﺪل ﭼﯥ ﭘﻪ ﻟﯿﺪوﻧﮑﻲ ﺧﻮب ﮐﯥ ﺑﺮﯾﺎﻟﯽ ﺷﻮ.
ﻟﻪ درد اﺣﺴﺎﺳﻮﻟﻮ ﴎه ﯾﯥ ﺗĎل ﺷﻮي ﻻس ﺗﻪ وﮐﺘﻞ ،ﻣﻮﻲ ﮐﯥ د ﻟﺴƑﻮن ﭘﻪ ﻟﯿﺪو ﯾﯥ ﺑﺎور ﺷﻮ،
ﭼﯥ رﻳĥﺘﯿﻨﯽ ﮐﺎﻣﯿﺎب دی او ﻧﻮي ﻟﺴƑﻮن ﯾﯥ ﮐﺎرﻧﺎﻣﻪ ﻮﻟﻮ ﺗﻪ ÚﺮƐﻨﺪه ﮐĎې ،ﺑﯿﺎﯾﯥ ﺷﻮﻧôې
ﻣﻮﺳﮑﯥ ﺷﻮې.
ﻟﻪ ﺟﻼل اﺑﺎده ﺧﭙﺮﯦﺪوﻧﮑﯥ ﻣﯿﻨﻪ ﻣﺠﻠﻪ ﺑﻨﺪه ﺷﻮه ،د دې ﻣﺠﻠﯥ ﭼﻠﻮﻧﮑﻲ ﻋﺰت ﷲ Êﻮاب ﭘﻪ ﯾﻮ ﻣﻄﺒﻮﻋﺎɴ
ﮐﻨﻔﺮاﻧﺲ ﮐﯥ د "ﻣﻴﻨﯥ" د ﺑﻨﺪﯦﺪو اﻋﻼن وﮐ Ďاو ﻻﻣﻞ ﯾﯥ د Êﯿﻨﻮ ﭘﺨﻮاﻧﯿﻮ ﺟﻨƑﺴﺎﻻراﻧﻮ او ﯾﻮ ﺷﻤﯧﺮ ﻓﺮﻫﻨƒ
ﺿﺪ ﮐĎﯾﻮ ﻟﻪ ﺧﻮا ﻧﻮﻣﻮړي ﺗﻪ د ﻣﺮګ ƐﻮاĤﻮﻧﻪ وĤﻮدل.
د ﮐﺮﮐﯥ او ﺟĎƑې ﭘﻪ ﺗﻮد ﺑﺎزار ﮐﯥ ﻣﯿﻨﻪ ﻫﻢ ﺑﻨﺪه ﺷﻮه:
ﭘﻪ ﺷﺐ ﭘﺮﺳﺘﻮ ﺑﺎﻧﺪې زﯦﺮی وﮐĎئ
ﭼــــــﺮﺗﻪ ﮐﯥ ﻟﺮې ﻫﻢ رǮﺎ ﻧﻪ Ĥﮑﺎري
ﻧﴫت اﻟﻬﺎم
ﻣﯿﻨﻪ ﻣﻨﻌﻪ ده
ﺧﱪ راﻏﻠﯽ ﭼﯥ د ﻧﻨ ƒﭘﻪ Ĥﺎر ﮐﯥ ﺟﻨ ƒآزاد او ﻣﯿﻨﻪ ﺑﻨﺪه او ﭘﺎﺑﻨﺪه ده.
ﻋﺰت ﭘﺮﯦﺸﺎﻧﻪ او Êﻮاب ﻏﻠﯽ دی.
ﻣﻠƑﺮو راﺗﻪ وﯾﻞ ﭼﯥ ﻣﯿﻨﻪ ﻣﻪ ﮐﻮه ﭘﺎƐﻠﻪ
ﺧﻮ ﻣﺎ ﮐﻠﻪ ﻣﻨﻠﻪ ﺧﻠﮑﻮ ﻣﺎ ﮐﻠﻪ ﻣﻨﻠﻪ
اوس ﻋﺰت Êﻮاب ﻏﻮاړي.
ﻣﯿﻨﻪ رﺑﺎب ﻏﻮاړي ،ﻓﮑﺮ اﻧﻘﻼب ﻏﻮاړي
د ﺑﯿﺎن د آزادۍ اﻧﻘﻼب.
ﻣﻄﻴﻊ ﷲ ﻋﺎﺑﺪ
او ډﯦﺮ Úﻪ ﺑﻪ ﻣﻮ ﺗﺮې زده ﮐﻮل.
د ﮐﻮټ وﻟﺴﻮاﻟ Ȫﻧﻪ ﻋﺒﺪاﻟﻨﺒﻲ ﺗﺴﻞ ،ﺣﻤﯿﺪﷲ ﺣﴬت زی او ﻣﻄﯿﻊ ﷲ ﻟﻴﮑﻲ :ﻣﯿﻨﻪ ﻣﺠﻠﻪ ﻫﻐﻪ ﻣﺠﻠﻪ ده ﭼﯥ ﺑﯥ
ﺳﺎرې ﻣﯿﻨﻪ وال ﻟﺮي ،ﻣﻮږ ﻮل د ﻣﯿﻨﯥ ﻣﺠﻠﯥ ﭘﺮاﺧﺘﯿﺎ او ﺑﺮﯾﺎﻟﯿﺘﻮب ﻏﻮاړو.
ﻣﺎﺗﻪ ﭘﻪ ﻟﭙﻮ اوﺑﻪ راﮐﻪ
ﭼﯥ ﭘﻪ ﭘﺴﺘﻮ ﻻﺳﻮ دې ﺧﻮﻟﻪ وﻟƑﻮﻣﻪ
ﻋﻤﺮان اﺧﱰ ﯾﻢ ﻟﻪ ﮐﻮټ وﻟﺴﻮاﻟ Ȫﻧﻪ!
ډﯦﺮ ﺧﻮښ او ﺧﻮﺷﺎﻟﻪ ﺷﻮم ﭼﯥ د ﻣﯿﻨﯥ د ﺑﯿﺎ ﭘﯿﻞ ﮐﯧﺪو زﯾﺮی ﻣﯥ واورﯦﺪو ،دا Úﻮ ﻣﯿﺎﺷﺘﯥ ﭼﯥ ﻣﯿﻨﻪ ﻣﺠﻠﻪ
ﺑﻨﺪه وه ﻧﻮ زﻣﻮﻧ Ĕد ﻣﻄﺎﻟﻌﯥ ﻫﻢ ﭼﻨﺪان ﻣﺰه ﻧﻪ وهÊ ،ﮑﻪ ﭼﯥ ﻣﯿﻨﻪ ﮐﯥ ﻣﻮ رﻧƑﺎرﻧ ƒﻣﻌﻠﻮﻣﺎت او ﻣﻄﺎﻟﺐ
ﻟﻮﺳﺘﻞ ،ﻣﻮﻧ Ĕد ﻣﯿﻨﯥ ﻣﺠﻠﯥ ﻟﻪ ﻣﯿﻨﻪ واﻟﻮ ﻫﻢ ﻏﻮاړو ﭼﯥ ﻟﻪ ﯾﻮازې ﺳﻼﻣﻮﻧﻮ او ﻓﻼ˻ ﻓﻼ˻ ﻧﻮﻣﻮﻧﻮ ﺗﯧﺮ ﳾ او
ﭘﻪ ﺧﭙﻠﻮ ﻟﯿﮑﻮﻧﻮ ﮐﯥ د ﻣﺠﻠﯥ ﭘﻪ ﻣﻄﺎﻟﺒﻮ ﺳﺎ ˮﻧﻈﺮوﻧﻪ او ﻧﯿﻮﮐﯥ راواﺳﺘﻮي ،ﭼﯥ د ﻟﯿﮏ د ﻧﴩوﻟﻮ ﻣﻘﺼﺪ ﯾﯥ
ÚﺮƐﻨﺪ ﳾ او داﺳﯥ Úﻪ راوﻟﯧĔي ﭼﯥ ﻟﻮﺳﺘﻮﻧﮑﯽ ﺗﺮې ﻧﻮي Úﻪ واﺧﲇ.
>ʅ ɳ
ﻏﻢ ﮐﻪ ﻟﻪ ﻏﻤﻪ ﴍﻣﯧﺪﻟﯽ...
ﭘﻪ ډﯦﺮه ﺧﻮاﺷﻴﻨ Ȫﻣﻮ ﺧﱪ ﺗﺮﻻﺳﻪ ﮐ ،Ďﭼﯥ د ﺳﱰ ﺳﻴﺎﳼ ،ﻮﻟﻨﻴﺰ ،ﻋﻠﻤﻲ او ﻓﺮﻫﻨƑﻲ ﺷﺨﺼﻴﺖ
اﮐﺎډ˽ﺴ˾ ﺳﻠﻴ˴ن ﻻﻳﻖ د ژوﻧﺪ ﻣﻠƑﺮې ﭘﻮر ﭘﺮې ﮐ Ďاو زﻣﻮږ ﺷﺎﻋﺮ ﻻﻳﻖ ﻳﯥ ﻳﻮ وزری ﮐ.Ď
اﻧﺎ̀ و اﻧﺎ اﻟﻴﻪ راﺟﻌﻮن.
واﻳﻲ ﭼﯥ د ﻫﺮ ﻟﻮی اﻧﺴﺎن ﺗﺮ ﺷﺎ د ﻳﻮې ﻣﯧﺮﻣﻨﯥ ﻻس وي ،دﻏﻪ ﺧﱪه د ﺧﺪای ﺑĥﻠﯥ ﻣﯧﺮﻣﻦ ﻻﻳﻖ ﭘﻪ
ﺑﺎب ﺗﺮ ﻮﻟﻮ Ĥﻪ ﺻﺪق ﮐﻮي.
ﻣﯧﺮﻣﻦ ﻣﺎﻫﺮه ﻻﻳﻖ د ژوﻧﺪ ﭘﻪ ﻮﻟﻮ ﭘĎاوﻧﻮ ﮐﯥ د ﺳﱰ ﻻﻳﻖ ﺗﺮ ﺷﺎ وﻻړﻩ وه ،دا ﮐﻪ د ﻣﺤﻘﻖ او ﺗﺨﻠﻴﻘƑﺮ
ﻻﻳﻖ ﻟﻪ ﭘﺎره ﭘﻪ ﮐﻮر دﻧﻨﻪ د ﺗﺨﻠﻴﻖ او ﺗﺤﻘﻴﻖ د ﻓﻀﺎ ﺟﻮړول وو ،ﮐﻪ ﭘﻪ ډاډ د ﺳﻴﺎﺳﺖ ﮐﻮﻟﻮﻟﻪ ﭘﺎره د
ﮐﻮر ﻟﻪ ﭼﺎرو ﻫﻐﻪ ﺗﻪ د ډاډ ورﮐﻮﻟﻮ ﭼﺎره وه او ﮐﻪ د ﻳﻮه ﭘﺮƐﻨﻴﺰ ﺳﻴﺎﺳﺘﻮال د ﻣﯧﺮﻣﻨﯥ ﭘﻪ ﺗﻮƐﻪ د
ﺳﺘĎي ژوﻧﺪ ﺑﺎر ﺗﻪ اوږﻩ ورﮐﻮل ،ﻳﺎ ﮐﻪ د ﻳﻮې ﺑﺎ ﻣﺴﻮﻟﻴﺘﻪ ﻣﻮر ﭘﻪ ﺗﻮƐﻪ د ﻳﻮه ﻟﭙﻪ ﺑﭽﻮ ﺗﺮﺑﻴﻪ او روزﻧﻪ
وه.
دې ﻮﻟﻮﭼﺎرو ﺗﻪ ﻣ˼ﻣﻦ ﻻﻳﻖ ﭘﻪ اوږﻩ ورﮐﻮﻟﻮ د ﺧﭙﻞ ژوﻧﺪ د ﻣﻠƑﺮي ﺳﱰ ﻻﻳﻖ ﻟﻪ ﭘﺎره د ﺳﻴﺎﺳﺖ،
ﺗﺤﻘﻴﻖ ،ﺗﺨﻠﻴﻖ او ﭘﺮƐﻨﻴﺰ ﮐﺎر زﻣﻴﻨﻪ ﺑﺮاﺑﺮوﻟﻪ ،ﺧﻮ ﻣﺮګ ،ﻣﺮګ دی او ﭘﺮ ﺧﺪای ج د ﻣﻮﻣﻨﻮ ﺑﻨﺪƐﺎﻧﻮ ﭘﻪ
ﺻﻔﺖ ﺑﺎﯾﺪ ﻫﺮ ژوﻧﺪی ﻣﺮګ ﺗﻪ ﻏﺎړﻩ ﮐﯧĔدي.
دا دی داﺳﯥ ﻳﻮې اوﺳﭙﻨﻴﺰې ﻣﯧﺮﻣﻨﯥ ﻫﻢ ﻣﺮګ ﺗﻪ ﻏﺎړﻩ ورﮐĎﻩ ﭼﯥ د ﺧﭙﻞ ﻣﺒﺎرز ﻣﯧĎﻩ د ﴎ د
ﺳﻼﻣﺘ Ȫﻟﻪ ﭘﺎره ﻳﯥ د ﺗﺮ ﻮﻟﻮ ﻣﺴﺘﺒﺪ واﮐﻤﻦ Ɛﺮﯦﻮان ﺗﻪ ﻫﻢ ﻻﺳﻮﻧﻪ ور رﺳﯧﺪل ﻟﻪ ﻣﻨﺎن رﺑﻪ ﻣﯧﺮﻣﻦ
ﻻﻳﻖ ﺗﻪ ﺑĥﻨﻪ او ﻟﻮړ ﺟﻨﺘﻮﻧﻪ ﻏﻮاړم .
ﺧﭙﻞ ﺣﻘﺪار ،ﻣﻬﺮﺑﺎن او ﭘﺮ زړﻩ داﻏﻤﻦ ﻻﻳﻖ ﺑﺎﺑﺎ ،دراﻧﻪ ﻏﺮزي ﻻﯾﻖ ،زﻣﺮک ﺟﺎن او ﻧﻮرې ﮐﻮرﻧ Ȫﺗﻪ د
دې ﻟﻮی ﻏﻢ د زﻏﻢ ﻫﻴﻠﻪ ﮐﻮم.
ﷲ ج دې دا زﻣﻮږ وروﺳﺘﯽ ﻏﻢ ﮐĎي.
آﻣ˾ ﻳﺎ رب اﻟﻌﺎﳌ˾
ﻋﺒﺪاﻟﻬﺎدي ﻫﺎدي
د ﻣﻴﻨﯥ اداره ﻫﻢ ﻟﻪ ﻟﻮی ĥÚﺘﻨﻪĤ ،ﺎﻏﲇ ﻻﻳﻖ او د ده ﮐﻮرﻧ Ȫﺗﻪ د زړﻩ ﺻﱪ ﻏﻮاړي او ﻣﺮﺣﻮﻣﯥ
ﺗﻪ ﺟﻨﺘﻮﻧﻪ .
ﭘﻪ Ɛﻮر ﻳﯥ Ɛﻠﻮﻧﻪ
ژوﻧﺪ رﻳﺎﴈ ده؛ Ĥﻪ ﺗﻮﺑﻮﻧﻪ ﺟﻤﻊ ﮐـĎئ ،ﺷـﺨĎې ﻣﻨﻔـﻲ ﮐـĎئ ،ﺧﻮﺷـﺤﺎﻟ Ȫﴐب
ﮐĎئ ،دردوﻧﻪ ﺗﻘﺴﻴﻢ ﮐĎئ ،د ﻧﻔﺮت ﺟﺬر وﻧﻴﺴﺊ او ﻋﺸﻖ ﭘﺮ ﺗﻮان ﻟﻮړ ﮐĎئ.
وﻳﮑﻮر ﻫﻮƐﻮ