2 Family วรรณกรรมจีนคลาสสิค ฉบับย3อ (บทที่ 1 - บทที่ 10) แปลไทยโดย นางสาวกัลยรัตน3 แก4วคง รหัสนักศึกษา 6301755 นักศึกษามหาวิทยาลัยรังสิต สาขาวิชาภาษาจีน งานแปลเลHมนี้เปJนงาน final project ของรายวิชา CHN411 โดยมี ดร.ณัฐฌาภรณ3 เดชราช เปJนผู4ดำเนินการสอนและที่ปรึกษา
3 บทนำ วรรณกรรมจีนคลาสสิคเรื่อง “Family” เป=นผลงานชิ้นเอกของ “บาจิน” ผูDเชี่ยวชาญดDานวรรณกรรมจีนสมัยใหมK โดยเป=นภาคแรกของนว นิยายไตรภาคอยKาง “The Torrent: Family, Spring, Autumn” ซึ่งถูก เขียนขึ้นในปb1931 เนื้อหาเลKาถึงความขัดแยDงภายในตระกูลเการะหวKาง บุคคลสามรุKน เผยใหDเห็นถึงความเสื่อมโทรม ดDานมืดของระบบศักดินา ความ หนDาซื่อใจคดและความโหดรDายของระบบปkตาธิปไตยอยKางลึกซึ้ง วรรณกรรม เรื่องนี้โจมตีผูDปกปmองระบบศักดินาที่มีนิสัยหลอกลวง โหดรDายอยKางนายเกา และนายเฟkง นอกจากนี้ นวนิยายดังกลKาวยังยกยKอง “เจี๋ยฮุKย” หนึ่งในกลุKม กบฏของขบวนการ 4 พฤษภาคมอีกดDวย และเรามีความเห็นอกเห็นใจอยKาง สุดซึ้งตKอเจี๋ยซิน หลุKยเจี๋ย เหมKย และหมิงเฟkง ผูDเป=นเหยื่อจากความโหดรDาย ของระบบศักดินา บาจิน (1904 – 2005) ชื่อเดิม Li Yaotang เกิดที่เมืองเฉิงตู มณฑลเสฉวน ผลงานหลักของเขา ไดDแกK Love (Fog, Rain, Electricity), The Torrent (Family, Spring, Autumn), Fire, Cold night และ Resting garden ในปb 1958 สำนักพิมพâราษฎรไดDตีพิมพâผลงานของบาจินรวม 14 เลKม บาจินเคยดํารงตําแหนKงประธานสมาคมนักเขียนจีนและสมาคมนักเขียนสาขา เซี่ยงไฮD ตDนฉบับของ "Family" ประกอบดDวยคำศัพทâประมาณ 300,000 คํา และตัวยKอราว 30,000 คํา ในการเขียนใหมKครั้งนี้ เรามุKงมั่นที่จะซื่อสัตยâตKอ ผลงานตDนฉบับและเรียบเรียงขDอความใหDเขDาใจงKาย เพื่อความสะดวกในการ อKาน นอกจากเนื้อหาหลักแลDว หนังสือเลKมนี้ยังรวมคำศัพทâที่แปลเป=น ภาษาอังกฤษ คำอธิบายประกอบ คำศัพทâใหมKมากกวKา 780 คำและคำถาม ชวนคิดที่ชKวยใหDผูDอKานเขDาใจเนื้อหาของงานอีกดDวย หนังสือเลKมนี้เหมาะ
4 สำหรับผูDอKานชาวตKางชาติที่มีความเขDาใจภาษาจีนขั้นพื้นฐานและเพื่อเรียนรูD ภาษาจีนตKอไปในอนาคต งานเขียนหนังสือเลKมนี้ไดDรับการสนับสนุนอยKางมาก จากคุณบาจิน โดยไดDตรวจสอบฉบับพิมพâและทำการแกDไขทKามกลางตาราง งานที่ยุKงของคุณบาจิน เราขอแสดงความขอบคุณจากใจจริง หนังสือเลKมนี้ตีพิมพâโดยสํานักพิมพâธุรกิจในปb 1982 และในปb2008 ถูกจัดพิมพâโดยสํานักพิมพâการสอนภาษาจีน นอกจากนี้มีการเพิ่มคำอธิบาย ประกอบพินอินลงในขDอความทั้งหมด และมีการจัดเรียงคำศัพทâใหมKไวDที่ ดDานขDางของหนDาหลักเพื่อความสะดวกในการใชDงาน
5 สารบัญ เรื่อง หน1า ความสัมพันธ3ตัวละคร 6 1 รุHนลูกของตระกูลเกา 7-10 2 หมิงเฟjง 11-12 3 การจลาจลของนักเรียน 13-14 4 ตำหนิ 15-18 5 “ไมHตHอต4าน” 19-20 6 เหมยหลิน 21-26 7 เสียงขลุHยในคืนเดือนหงาย 27-30 8 ชีวิตที่ถูกคุมขัง 31-33 9 เพื่อบ4าน 34-37 10 ฉันขอโทษเธอ 38-42
6 ความสัมพันธ7ตัวละคร
7 บทที่หนึ่ง รุ>นลูกของตระกูลเกา ลมพัดรุนแรง เกล็ดหิมะปลิวลอยอยูKในอากาศดูเหมือนวKาฤดูใบไมD ผลิจะไมKกลับมาแลDว ทDองฟmาที่มืดสนิท ไฟถนนที่ยังคงมืด ในความหนาวเย็นและความ มืดนั้นเด็กหนุKมสองคนกำลังถือรKมและพูดคุยเกี่ยวกับบางสิ่งบางอยKางขณะ เดิน พวกเขาพูดคุยกันอยKางตั้งใจและจริงจังราวกับลืมความหนาวเย็นและ ความมืดนี้ไปโดยสิ้นเชิง พวกเขาเดินลึกเขDาไปและหยุดอยูKที่หนDาทางเขDา คฤหาสนâหลังใหญK “นายนDอยสองและนายนDอยสามกลับมาแลDว มื้ออาหารพึ่งเริ่มขึ้น เชิญพวกคุณรีบเขDาไปเร็ว ขDางในมีแขกรออยูK” หมิงเฟkงสาวใชDอายุสิบหกปbเอKย ขึ้น เด็กหนุKมที่ถูกเรียกวKานายนDอยสาม เขามีชื่อวKา เกา เจี๋ยฮุKย และนาย นDอยสอง เกา เจี๋ยหมิน เป=นนักเรียนโรงเรียนเฉพาะทางดDานภาษาตKางประเทศ “แขกอะไรหรอ หมิงเฟย” เจี๋ยฮุKยกระซิบถาม “คุณนDาและคุณฉิน” หลังจากพูดจบ หมิงเฟkงก็เดินกลับขึ้นไปยัง หDองชั้นบน เจี๋ยฮุKยมองดูจนเห็นเธอเขDาหDองชั้นบนไป “ทำไมยังไมKรีบไปอีก” เจี๋ยหมินพูดเรKง หลังจากนั้นสองพี่นDองจึง เดินขึ้นไปยังหDองชั้นบน สมาชิกจำนวนหกคนนั่งลDอมรอบโตèะสี่เหลี่ยม ที่นั่งดDานบนคือ คุณนายโจวและนDาจาง ดDานซDายคือฉินและพี่สะใภDจากตระกูลจาง หลังจาก เอKยทักทายเจี๋ยฮุKยและเจี๋ยหมินเสร็จ ทั้งสองจึงนั่งบนเกDาที่ยังวKางอยูK สาวใชD จางจึงรีบนำขDาวมาเสิรâฟ “ทำไมวันนี้กลับกันชDาจังลKะ”คุณนายโจวเอKยถามอยKางอKอนโยน
8
9 “วันนี้ชKวงบKายคุณครูสอนการแสดงนKะครับ พวกเราก็เลยเลิกกัน ชDา” เจี๋ยหมินตอบ “ตอนนี้หิมะตกหนักมาก ขDางนอกหนาวมากไหม แลDวนี่ไดDนั่งเสลี่ยง กันกลับมาหรือเปลKา?” คุณนายจางถาม “เดินกลับมาครับ พวกเราไมKเคยนั่งเสลี่ยง” เจี๋ยฮุKยตอบออกไป อยKางกังวลใจเมื่อไดDยินถึงเรื่องการนั่งเสลี่ยง “นDองสามเขากลัววKาคนจะเอาไปพูดกันนKะครับวKาพวกเรานั่งเสลี่ยง เขาเป=นพวกมีมนุษยธรรม” พอเจี๋ยหมินอธิบายทุกคนก็หัวเราะกันออกมา “พี่รองไดDแสดงในวิชาภาษาอังกฤษไหม แลDวการแสดงจะจัดขึ้น เมื่อไหรK?” ฉินหรือจางหยุนฮวา ลูกสาวของปmาจางเอKยถามขึ้นอยKางขัดจังหวะ เธอมีอายุนDอยกวKาเจี๋ยหมินเพียงไมKกี่เดือนจึงเรียกเขาวKาพี่รอง นอกจากนี้ หยุนฮวายังเป=นนักเรียนของคุณครูประจำจังหวัดอีกดDวย “การแสดงนKาจะจัดตอนฤดูใบไมDผลิชKวงตDนเทอมหนDา เทอมนี้เหลือ เวลาเรียนอีกแคKหนึ่งสัปดาหâเอง” เจี๋ยหมินตอบกลับ “พวกเราไดDหยุดเมื่อสัปดาหâที่แลDว เห็นบอกวKางบถูกตัด...” กKอนที่ จางหยุนฮวาจะพูดจบ เจี๋ยฮุKยก็เอKยขึ้นขัดจังหวะอยKางไมKพอใจ “ฉันไดDยินมาวKางบการศึกษาทั้งหมดถูกแบKงไปใหDพวกกองทัพ แบบ นี้มีแตKจะทำใหDผูDวKาการร่ำรวยขึ้นสKวนแกèงอันธพาลก็คงจะเต็มทDองถนน ตอนนี้ ทุกโรงเรียนลำบากกันไปหมด” “ไมKเป=นไรหรอก ยังไงหนังสือก็มีใหDอKานนี่นา มันก็ดีนะที่ไดDหยุด กKอนสักสองวัน” พี่ชายคนโตเจี๋ยซินเอKยอยKางใจเย็น ในขณะที่พี่สะใภDอยKางห ลุKยเจี๋ยมองไปยังพี่นDองทั้งสอง โดยเจี๋ยฮุKยเขาคงนั่งเงียบ ไมKไดDปริปากพูดอะไร ออกไป
10 หลังจากรับประทานอาหารเสร็จ ตระกูลโจวก็พาคุณนายจาง กลับไปที่บDานของตัวเองแลDว สKวนเจี๋ยหมินบอกขKาวที่สําคัญมากแกKฉินอยKาง เงียบ ๆ “จริงหรอ!? โรงเรียนของพี่รับสมัครผูDหญิงจริงหรอ เมื่อไหรKลKะ?” ฉินรูDสึกตื่นเตDนเป=นอยKางมาก “จริงสิ ถDาเธอไมKเชื่อก็ลองไปถามนDองสามดู” เจี๋ยหมินพูดอยKางใจ เย็น “แตKเรื่องนี้จะทำสำเร็จไดDไหมมันก็ยังถูกตั้งคำถามอยูKนะ” เจี๋ยฮุKย กลKาวขึ้นในขณะที่ยืนอยูKดDานขDาง “ในสังคมเราตอนนี้พวกความคิดลDาหลังมี อยูKเต็มไปหมด ถDาชายหญิงไดDเรียนดDวยกันยังไงก็ถูกตKอตDานแนKนอน” “ไมKวKายังไงก็ตาม ฉันตDองเป=นคนแรกที่สมัครใหDไดD!” ฉินพูดพรDอม กับสKงสายตาอันเปลKงประกายไปยังเจี๋ยหมิน ราวกับกำลังถามวKา พี่รองจะชKวย ฉันใชKไหม
11 บทที่สอง หมิงเฟDง ในชKวงดึก คุณนายจางและคุณฉินไดDกลับไปแลDว แสงไฟทั้งหลายถูก ดับลงจนความมืดเขDาปกคลุมคฤหาสนâหลังใหญK ในหDองพักแมKบDาน สาวใชDเหอและสาวใชDจางหลับไปแลDว สKวนหมิง เฟkงยังคงนั่งอยูKบนเตียง เธอจDองมองตะเกียงน้ำมันสลัวดDวยความวKางเปลKา วันที่ยากลำบากไดDผKานไปอีกวันแลDว แมDคนอื่นจะหลับสนิทกันหมด แตKเสียง คำสั่ง คำดุดKายังคงดังกDองอยูKในหูของเธอ เปลวไฟในตะเกียงน้ำมันพุKงขึ้นสอง ครั้งนั้นหมายถึงน้ำมันกำลังจะหมดลง ไมKนานนักตะเกียงไฟก็ดับลงเป=น สัญญาณวKาเธอควรจะเขDานอนไดDแลDวเพื่อจะไดDตื่นมาทำตามคำสั่ง ทำงาน หนักและรDองไหDตKอไปในวันพรุKงนี้หมิงเฟkงอยูKในคฤหาสนâหลังนี้มาเป=นเวลา เจ็ดปbแลDว เธอจะตDองมีชีวิตแบบนี้ไปอีกนานแคKไหนกันนะ ขDางนอกหนDาตKางมีลมพัดแรง ความมืดเขDาลDอมรอบหมิงเฟkง เธอนึก ถึงอนาคตของตัวเอง มันจะดีแคKไหนถDาเธอไมKไดDเกิดมาในครอบครัวยากจน ถDาแมKของเธอไมKตาย ถDาชีวิตของเธอเหมือนกับผูDหญิงทั่วไปมันจะดีแคKไหน เธอจะไดDสวมเสื้อผDาสวยๆ นอนในบDานที่อบอุKน ชื่นชมความรักของพKอกับแมK ไดDรับความชื่นชมจากชายหนุKม “อKา ไมK ไมKใชKหรอก” โชคชะตาของฉันคือวัน หนึ่งที่คุณนายเรียกเธอไป ใหDเธอแตKงงานกับผูDชายที่เธอไมKรูDจัก ผูDชายคนนั้น จะเป=นคนยังไง บางทีเขาอาจจะดื่มเหลDา เลKนการพนัน อารมณâรDาย มีเรื่องชก ตKอยทุกวัน แลDวเธอลKะ ซักผDา ทำอาหาร มีลูกใหDเขาแลDวคKอยออกไปหาสังคม ของผูDหญิงอยKาง สาวใชDเหอ สาวใชDจาง ลมนอกหนDาตKางแรงขึ้นฉีกหนDาตKางจนเกิดเป=นเสียงเหมือนผิวปาก จูKๆ เปลวไฟของตะเกียงน้ำมันก็พุKงขึ้นอีกครั้งกKอนที่เปลวไฟจะดับลงและมืด สนิท ชายหนุKมคนหนึ่งไดDปรากฎตัวตKอหนDาเธอ เขาดูเหมือนจะมองเธอและ ยิ้มใหDเขามองเธอและยิ้มใหDเธอแบบนั้นเสมอ เขาคนนั้นคือคุณชายสาม เขา
12 เอื้อมมือไปหาเธอ คุณชายสามเปรียบเสมือนแสงตะวันที่สKองแสงอยูK ตรงหนDาหมิงเฟkงและทำใหDหัวใจของเธออบอุKน หญิงสาวเดินตรงไปหาเขา ลม นอกหนDาตKางพัดแรงมากจนกระดาษที่หนDาตKางฉีกขาด ความหนาวเย็นทำใหDห มิงเฟkงเกิดความหนาวสั่น ทันใดนั้นคุณชายสามก็หายไป
13 บทที่สาม การจลาจลของนักเรียน บรรยากาศในเมืองคKอนขDางตึงเครียด การปะทะกันระหวKางนักเรียน และทหารเริ่มเป=นที่เปkดเผยมากขึ้น ชKวงหลายวันที่ผKานมามีรายงานมาวKา ทางการไดDดำเนินการกับนักเรียน ในที่สุดเหตุการณâที่กลุKมชิวปาไดDทำรDาย นักเรียนก็เกิดขึ้น เรื่องมันมีอยูKวKา ตอนที่นักเรียนแสดงอยูKที่สวนวKานชุน พวกกลุKม นักเลงชิวปานอกจากจะไมKซื้อตั๋วเขDาชมแลDวยังตั้งใจกKอความวุKนวายบริเวณ รอบสวนอีกดDวย นักเรียนบางคนทนไมKไดDอีกตKอไปจึงเขDาไปจัดการกับพวก นักเลง กลุKมชิวปาจึงใชDโอกาสนี้ในการตKอสูDอยKางดุเดือด เรื่องราวจบลงดDวย การทำรDายนักเรียนและสรDางความเสียหายแกKโชวâการแสดงของเด็ก ๆ เมื่อขKาวใหมKมาถึง เจี๋ยฮุKยและเพื่อนรKวมชั้นก็โกรธมาก พวกเขารูDวKา นี่มันพึ่งจะเริ่มตDน ทางการไมKพอใจมานานแลDวที่เหตุการณâนี้มันถูกยุยงปลุก ปîïนโดยพวกนักเรียน ในคืนนั้นกลุKมนักเรียนไดDจัดตั้งขบวนเพื่อยื่นคำรDอง โดย ขบวนไดDเริ่มตDนเดินจากโรงเรียน ผKานตรอกซอยและถนน จนไปถึงจัตุรัสที่ หนDาธรรมเนียบรัฐบาล ดDานหนDาของบรรดาปลายกระบอกปñนของเหลKาทหาร มีขDอความอันโกรธแคDนของนักเรียนที่สั่นสะเทือนไปทั่วทั้งจัตุรัส เจี๋ยฮุKยรูDสึก ตื่นเตDนมากจนแทบจะน้ำตาไหล เขารูDสึกเหมือนหายใจไมKออก บนโลกใบนี้ไมK มีที่วKางใหDเหตุผลแลDวจริง ๆ เหรอ กลุKมชิวปาทำรDายใครสักคนแตKความผิด กลับเป=นของเด็กนักเรียนอยKางงั้นเหรอ? เลือดของนักเรียนสูญเสียไปโดยเปลKา ประโยชนâใชKไหม? ในที่สุดความตั้งใจก็ไรDประโยชนâมีขKาวลือมาวKาหลายโรงเรียนที่ยัง ไมKไดDปkดเทอมไดDจัดตั้งสมาพันธâนักเรียนขึ้นและประกาศหยุดเรียนอยKางเป=น ทางการ ความขัดแยDงระหวKางทหารและนักเรียนเกิดขึ้นอยKางตKอเนื่องจนทำ ใหDทุกคนตื่นตระหนก กลุKมชิวปาทุบตีนักเรียนตามอำเภอใจ สKวนทหารที่ไดDรับ
14 บาดเจ็บก็ยิ่งอาละวาดมากขึ้น ผูDคนตKางเอาไปวิพากษâวิจารณâกันอยKางลับ ๆ บDางก็วKาเป=นความผิดของนักเรียน แตKบางคนก็บอกวKาเป=นพวกสารเลวอยKาง กลุKมชิวปาตKางหาก การยั่วยุเด็กนักเรียนไมKใชKเรื่องงKาย
15 บทที่สี่ ตำหนิ บKายวันหนึ่ง หลังจากที่เจี๋ยฮุKยกลับจากสมาพันธâนักเรียน เขาก็ถูก เรียกตัวไปที่หDองของคุณปูó คุณปูóนอนอยูKบนเกDาอี้หวายพลางหลับตา เขายืน อยูKตKอหนDาคุณปูóดDวยความกลัว ไมKกลDาพูดอะไรหรือเดินไปไหน เขารูDสึกวKา อากาศในหDองกดทับเขาราวกับน้ำหนักของตะกั่ว มันทำใหDเขาแทบจะหายใจ ไมKออก “แกหายไปไหนมา ฉันหาแกอยูKตั้งนาน” จูK ๆ คุณปูóเปkดเปลือกตา แลDวพูดขึ้น “ผม…ผมไปหาเพื่อนรKวมชั้น” เขาไมKคาดคิดวKาปูóจะถามเขาแบบนี้ และเขาใชDเวลานานกวKาจะตอบประโยคเชKนนี้ออกไป “ดูเพื่อนรKวมชั้นของแกสิ” ปูóตะคอกและจDองมองเขาดDวยความ เครKงเครียด “ทุกวันนี้นักเรียนสรDางแตKปîญหากับพวกทหาร และแกก็ตามพวก มันไปทั่ว แกคิดวKาฉันไมKรูDเหรอ? เมื่อกี้ปmาเฉินบอกฉันวKามีคนเห็นแกแจก ใบปลิวอยูKบนถนน” ‘อา..ปmาเฉินเจDากรรมคนนี้ เธอมีใบหนDาที่ขาว มีกลิ่นหอม แตKไมKมี ชีวิตชีวาเอาซะเลย…’ ในขณะที่เจี๋ยฮุKยคิดเรื่องนี้เสียงของดุของคุณปูóก็ดังขึ้น "พวกเด็กนักเรียนมันเกเรกันเกินไปแลDว วันนี้พวกมันไปตรวจสินคDา ญี่ปุóน พรุKงนี้พวกมันจะเดินขบวนและยื่นคำรDอง ทั้งวันหนังสือหนังหาก็ไมKไดD อKาน พากันแตKสรDางปîญหา” เจี๋ยฮุKยตDองการที่จะโตDแยDง แตKปูóของเขาพูดตKอ “โรงเรียนตอนนี้มันแยKมาก สรDางแตKปîญหา ฉันเคยพูดแลDวนะวKาฉัน ไมKอนุญาตใหDแกไปโรงเรียน! แกเห็นไหมวKาอาของแกไมKเคยไปโรงเรียนมากKอน แตKเขาอKานคลKองและเขียนดีกวKาแกซะอีก เขาใชDเวลาทั้งวันอยูKบDานอKานและ
16 เขียนหนังสือ สKวนแกออกไปอยูKแตKขDางนอก ถDายังสรDางแตKปîญหาแบบนี้ ระวัง ชีวิตของแกใหDดีเถอะ!"
17 “ไมKใชKวKาพวกเราสรDางแตKปîญหา แตKเพื่อนรKวมชั้นของพวกเราถูกทุบ ตีโดยไมKมีเหตุผล พวกเราแคKปmองกันตัว…” เจี๋ยฮุKยทนไมKไหวอีกตKอไปแลDวจึง ตอบโตDกลับ “แกยังจะเถียงอยูKอีก ฉันบอกอะไรแกก็ไมKฟîง! ตั้งแตKวันนี้เป=นตDนไป ฉันไมKอนุญาตใหDแกออกไปสรDางปîญหาอีก! ปmาเฉินไปเรียกพี่ชายคนโตของเขา มาหนKอยสิ...” กKอนที่ปูóจะพูดจบเขามีอาการหายใจหอบและไอเสียงดัง ปmา เฉินรีบเดินออกมาที่หDองดDานในแลDวลูบหลังและหนDาอกของคุณปูó “คุณชายสาม ดูสิวKาคุณปูóโกรธคุณมากแคKไหน…” ปmาเฉินพูดจบ แลDวเดินออกไปดDวยสีหนDาบูดบึ้ง แมDวKาทุกเชDาเย็นเจี๋ยฮุKยจะมาที่หDองของปูóเพื่อทักทายในชKวงเชDาและ ชKวงเย็นเหมือนตามปกติ แตKเขาไมKเคยยืนใกลDทKานขนาดนี้ เจี๋ยฮุKยมองไปที่ ใบหนDาสีเหลืองเขDมของปูó และรูDสึกวKาชายชราเผด็จการที่กำลังหลับอยูK ตรงหนDานี้ไมKใชKปูóของเขา แตKเป=นตัวแทนของคนรุKนเกKาก็เทKานั้น คุณปูóและผูDวKา ราชการทหารอยูKฝóายเดียวกัน รวมถึงคุณอาคนที่สี่ คุณอาคนที่หDา และปmาเฉิน ก็อยูKฝóายเดียวกันกับพวกเขา เชKนเดียวกับเฟkงเลKอซาน ประธานลัทธิขงจื๊อ ผูDที่ กดขี่ประชาชนและตKอตDานคนหนุKมสาวที่สนับสนุนแนวคิดใหมK ๆ เราสองคน ไมKเหมือนปูóกับหลานกันเลย เราแทบจะเป=นศัตรูกันเสียมากกวKา ในขณะที่เขากำลังคิดเรื่องนี้ กลิ่นหอมฉุนก็ลอยเขDามา เจี๋ยฮุKยเห็น ปmาเฉินเดินมาตามดDวยพี่ชายของเขา คุณปูóลืมตาขึ้นอีกครั้งแลDวมองดูที่เจี๋ยซิน “ฉันจะฝากนDองชายคนที่สามใหDแก ชKวยดูแลเขาใหDดี อยKาปลKอยใหD เขาออกไปไหน ถDาเขาออกไปขDางนอก ฉันคงตDองขอความชKวยเหลือจากแก” เจี๋ยซินตอบกลับดDวยทKาทางอKอนนDอม เขาแอบขยิบตาใหDเจี๋ยฮุKยและบอกเจี๋ย ฮุKยวKาไมKตDองพูดอะไร
18 “พานDองไปกับแก ฉันมีปîญหากับมันมามากพอแลDว” หลังจากนั้น ไมKนานคุณปูóรูDสึกราวกับไรDเรี่ยวแรง เขาพูดอะไรบางอยKางและหลับตาลงอีก ครั้ง สKวนปmาเฉินรีบเขDาไปลูบหลังของคุณปูó
19 บทที่ห1า “ไม>ต>อต1าน” หลังออกมาจากหDองของคุณปูó เจี๋ยฮุKยเดินผKานหDองใหญKและกระโดด ลงบันได เขาสูดหายใจเขDาลึก ๆ และพูดกับเจี๋ยซิน “อKา…ตอนนี้ผมเป=นเจDานายของตัวเองแลDว แสงแดดที่สKองไปทั้ง สนามมันชKางสวยงามจริง ๆ!” “แลDวตอนนี้พวกเราจะทำยังไงกันดี” เจี๋ยฮุKยถามอยKางจริงจังทันที กลับมาที่หDองของพี่ชาย “ฟîงคุณปูóแลDวก็หDามออกไปขDางนอก” เจี๋ยซินพูดอยKางใจเย็น “จะทำแบบนั้นไดDยังไง? มีการเคลื่อนไหวครั้งใหญKขDางนอก ผมจะ ซKอนตัวอยูKที่บDานไมKใหDออกไปไดDยังไง!” เจี๋ยฮุKยเกือบกระโดดออกไปแลDว “จะมีวิธีไหนอีกลKะ ในเมื่อคุณปูóตDองการแบบนี้” เจี๋ยซินเอKยอยKางไมK รDอนใจ “ใชKสิ พี่ก็คงไมKตKอตDานอะไรเหมือนเคยนั่นแหละ ถDามีใครสักคนตบ หนDาพี่ดDานซDาย พี่ก็คงจะยื่นแกDมขวาใหDเคDาตบดDวย”เจี๋ยฮุKยระบายความโกรธ ของเขาตKอเจี๋ยซิน “แลDวแกจะดKาฉันไปเพื่ออะไร” เจี๋ยซินไมKแสดงทKาทีอะไรแตKเคDา กลับยิ้มเล็กนDอยแทน “ผมตDองออกไปแลDว แลDวมาดูกันวKาปูóจะทำอะไรผมไดD” เจี๋ยฮุKยก ระทืบเทDาดDวยความไมKพอใจ “แกไมKไดDโกรธคุณปูóหรอกแตKแกกำลังทำใหDฉันลำบาก ถDาแกอยาก ออกไปขDางนอกมากนักก็ออกไปไดDเลย สKวนฉันก็แคKโดนดุไมKกี่ครั้ง” เจี๋ยซินพูด อยKางโศกเศรDา แลDวทำไมเขาตDองมีปîญหากับพี่ชายดDวยในเมื่อมันเป=นคำสั่ง ของคุณปูó เจี๋ยฮุKยไมKมีอะไรจะพูดอีกแลDว
20 “จริง ๆ แลDว ถDาใหDพูดกันตรง ๆ การที่คุณปูóไมKปลKอยใหDแกออกไป ขDางนอกมันก็เพื่อประโยชนâของตัวแกเอง พวกชิวปาเป=นพวกรDายกาจ ถDาเกิด เรื่องขึ้นมาจะทํายังไง” เจี๋ยซินปลอบใจเจี๋ยฮุKยดDวยความหวังดี “แกทั้งเด็กและใจรDอน ตKอไปคุณปูóพูดอะไร แกก็ฟîงใหDดี เพราะเขา ผKานมาเยอะมากพอ” “ไดD” เจี๋ยฮุKยตอบ แตKมันยังไมKจบหรอกนะ เขาแคKรูDสึกวKาทะเลาะไป ก็คงไมKมีประโยชนâ “ผมตัดสินใจแลDววKาสองสามวันนี้ผมจะไมKออกไปขDางนอก ไมKใชK เพราะผมเชื่อฟîงคำสั่งของคุณปูóหรอกนะ แตKผมแคKไมKอยากสรDางปîญหาใหDพี่” “ขอบคุณมาก จริง ๆ แลDวถDาแกออกไปขDางนอกฉันก็ทำอะไรไมKไดD ปกติฉันตDองออกไปทำงานที่สำนักงาน วันนี้ฉันรูDสึกเหนื่อยเลยกลับมาเร็ว หนKอยเลยเจอกับแกพอดี อยKาออกไปขDางนอกลKะแกจะไมKมีปîญหา ฉันก็จะไมK มีปîญหา ทุกคนก็จะไมKมีปîญหา” เจี๋ยซินยิ้มและดีใจที่เขาเกลี้ยกลKอมนDองชาย ไดDสำเร็จ หลังจากเอKยจบตัวเขาก็เดินเขDาหDองไป “แกจะไมKมีปîญหา ฉันจะไมKมีปîญหา ทุกคนจะไมKมีปîญหา อยKางงั้น หรอ?” เจี๋ยฮุKยชกโตèะอยKางแรง เขากำลังคิดวKาเขารักพี่ชาย แตKทัศนคติชีวิต ของพี่เจี๋ยซินมันนKารังเกียจจริง ๆ เขาไดDรับอิทธิพลจากความคิดเกKา ๆ และ ยอมทนทุกขâทรมานจากความคิดลDาหลัง พี่ชายของเขาเห็นดDวยกับความคิด ของขบวนการนักเรียนและรูDสึกเห็นใจเด็ก ๆ อยKางพวกเจี๋ยฮุKยแตKก็ไมKกลDา ตKอตDานอยูKดีพี่เจี๋ยซินยอมทำสิ่งที่ขัดกับความตDองการของตัวเองทุกวัน สำหรับเจี๋ยฮุKยแลDว เขาอยากจะบินออกจากกำแพงสูงนี้ไปรKวมกับเพื่อนรKวม ชั้นในการประชาสัมพันธâ การตKอสูD และการทำลายทุกสิ่งที่ควรถูกทำลาย แตK เจี๋ยฮุKยกลับไมKสามารถทำไดDเลย เขายอมประนีประนอมแลDว ตกลงจะไมK ออกไปขDางนอกสักสองสามวัน ตัวเขาเองยอมก็ทำสิ่งที่ขัดใจเชKนกัน
21 บทที่หก เหมยหลิน รKางกายมนุษยâถูกกักขังไดD แตKจิตใจไมKสามารถกักขังไดDขKาวคราวที่ พี่เจี๋ยซินไดDรับมาจากสมาพันธâนักเรียนนั้นเต็มไปดDวยขKาวดี ทKาทีของผูD บัญชาการทหารอKอนลง เขาสKงคนไปแสดงความเสียใจตKอนักเรียนที่ไดDรับ บาดเจ็บ ขอโทษสมาพันธâนักเรียนรวมถึงลงโทษทหารที่ไดDทำรDาย ทุบตี กระแสความรุนแรงคKอย ๆ ลดลง แตKเจี๋ยฮุKยกลับเริ่มกังวลมากขึ้น เขาเป=น เหมือนเสือที่ถูกขังอยูKแตKในกรง เดินไปเดินมาอยูKในบDาน “บDาน บDานแบบไหน! มันก็แคKกรง!” เจี๋ยฮุKยตะโกน เจี๋ยหมินอยูKขDาง ๆ พอไดDยินแบบนั้นก็หัวเราะออกมาเล็กนDอย เลยทำใหDเขาไมKพอใจ "พี่หัวเราะอะไร พี่ไดDออกไปขDางนอกทุกวัน มีความสุขมากเลย สินะ!” “หDามมีความสุขกับหDามหัวเราะ?” “หDาม ก็คือหDาม!” เจี๋ยหมินเลิกโตDเถียงและเดินออกไป “ฉันจะออกไป ตDองออกไปใหDไดD ดูสิวKาใครจะทําอะไรกับฉันไดD” พูด เสร็จเจี๋ยฮุKยก็เดินออกไป ทันทีที่เขาลงมาจากบันไดหิน เขาเห็นปmาเฉินและปmา สี่คุยกันอยูKบริเวณใกลDหDองคุณปูó เขาลังเลอยูKครูKหนึ่งแลDวหันหลังเดินไปที่สวน ดอกพลัมบานสะพรั่งเต็มสวน ในขณะเดียวกันหมิงเฟkงกำลังเด็ด ดอกพลัมที่ลึกเขDาไปในปóาบèวย "ใหDฉันชKวยเธอไหม?" เมื่อเห็นหมิงเฟkง ความหงุดหงิดของเจี๋ยฮุKยก็ หายไป “ฉันนึกวKาใคร..ที่แทDก็นายนDอยสาม” หมิงเฟkงพูดดDวยรอยยิ้ม “ใครเป=นคนบอกใหDเธอเก็บมัน?” “คุณหญิง..บอกวKาคุณปmาจะเอา อีกเดี๋ยวคุณชายสองจะเป=นคนเอา ไปใหD” หมิงเฟkงพูดพลางเก็บดอกไมDตKอ
22 “มานี่ ฉันชKวย” เจี๋ยฮุKยเอื้อมมือไปเก็บดอกไมDลงมาแลDวยื่นใหDกับห มิงเฟkง “อKา..ดีจริง ๆ” หมิงเฟkงยิ้มอยKางมีความสุข ไมKนานนักเธอก็หันมา ขมวดคิ้วแลDวเอKยตKอ “แตKอยKาใหDคุณผูDหญิงรูDวKาคุณชKวยฉันเก็บดอกไมDแลDวกัน” “ทําไมเธอถึงกลัวคุณหญิงขนาดนั้น…จริง ๆ คุณผูDหญิงไมKคKอยมีแรง เทKาไหรKแลDว" “เขายังวKาเธอบKอย ๆ เหรอ” เจี๋ยฮุKยถามตKอ “คนเป=นสาวใชDจะไมKโดนดKาไดDยังไง” “ฉันควรไปแลDว ดอกไมDเทKานี้ก็พอแลDวลKะ” พูดจบหมิงเฟkงกำลังจะ เดินออกไปเจี๋ยฮุKยก็หยุดเธอเอาไวD “ทําไมถึงรีบไป ชKวงนี้ดูเหมือนเธอจะกลัวฉัน ไมKคKอยอยากพูดกับ ฉันเทKาไหรK” “ใครกลัวคุณ ทุกคนยุKงตั้งแตKเชDาจนถึงเย็น ไมKไดDมีเวลามานั่งวKาง คุย” “ฉันเห็นเธอกับหวKานเออรâพูดคุยและหัวเราะดDวยกันอยูKเสมอ แตK ทำไมพอเป=นฉัน เธอถึงหลบหนDาทุกครั้ง” “เพราะตอนนี้เราทั้งคูKตKางโตเป=นหนุKมสาวแลDว คุณก็เป=นถึงนาย นDอย ฉันจะกลDาคุยกับคุณมากกวKานี้ไดDยังไงกัน” “แลDวกKอนหนDานี้…” “อดีตก็คืออดีต” หมิงเฟkงพูดขัดจังหวะขึ้น “ตอนนี้มันแตกตKาง เพราะเราทั้งหมดตKางโตขึ้นกันแลDว” “พอโตขึ้นแลDวตDองเมินทุกคนอยKางนั้นหรอ” เจี๋ยฮุKยถามตKออยKางไมK ยอมแพD
23 “เมื่อเราโตขึ้นแลDวอยูKดDวยกันก็จะมีคนนินทา มันมีเรื่องซุบซิบใหD พูดคุยมากมายในบDานหลังนี้ คุณไมKกลัวคุณหญิงคนที่สี่ คุณหญิงคนที่หDา ปmา เฉิน หรือคนอื่น ๆ เหรอ?” “ฉันไมKกลัว” เจี๋ยฮุKยจับมือของหญิงสาวแลDวนั่งลงบนมDาหินโดยที่ เธอไมKไดDคัดคDาน “ทำไมไมKพูดออกมาลKะ? เธอไมKชอบฉันแลDวหรอ” เขาจงใจพูดพลาง ทำหนDาผิดหวังในขณะที่หมิงเฟkงยังคงเงียบ เจี๋ยฮุKยจึงเอKยตKอ “ฉันรูDวKาเธอโตแลDว และบDานหลังใหญKนี้ก็ไมKมีหDองใหDสำหรับเธอ… ฉันจะคุยกับคุณหญิงเรื่องขอคุณแตKงงานใหDเร็วที่สุด” เขากระซิบ “จริงเหรอ?” หมิงเฟkงเบิกตากวDางและรDองไหDน้ำตาไหลอาบหนDา ทันที “ฉันแคKพูดเลKน แคKอยากแกลDงเวลาเห็นเธอนKะ”
24
25 “ใครจะไปรูDลKะวKาสิ่งที่คุณพูดมันเป=นเรื่องจริงหรือไมKจริง แตKใน ฐานะที่คุณไดDเป=นนายนDอย คุณไมKอยากทำอะไรที่ตามใจตัวเองบDางหรอ” เธอ สะอื้นแลDวพูดตKอ “ฉันรูDมานานแลDววKาฉันไมKมีวันหนีพDน ผูDหญิงคนอื่นตKางก็เป=นแบบ นี้ ฉันก็คงไมKตKางจากผูDหญิงคนอื่นหรอก ฉันไมKคิดวKาคุณจะทำกับฉันแบบนี้! “ฉันบอกแลDววKาฉันลDอเลKน ถDาเธอยังไมKเชื่อฉันก็ไมKเป=นไร แตKฉันจะ ไมKมีวันปลKอยเธอไปเด็ดขาด!” เจี๋ยฮุKยเอKยอยKางกังวล “ถDานี่คือสิ่งที่คุณหญิงหมายถึงจริงๆลKะ?” เธอเงยหนDาขึ้นและมอง เขาอยKางจริงใจ อา..ดวงตาของเธอเหมือนน้ำใสในทะเลสาบเลย “ไมK!” เจี๋ยฮุKยกลKาวพรDอมจับมือเธอแนKน “ฉันจะบอกคุณแมKของฉันวKาฉันอยากแตKงงานกับเธอและอยากใหD เธอเป=นคุณหญิงสามของฉัน” “อยKาบอกคุณแมKของคุณนะ!” เธอพูดขึ้นและรีบเอามือออกมาปkด ปากของเขา “คุณแมKยอมแนKนอนอยูKแลDว แคKนี้ทุกอยKางก็จะจบ ไมKตDองพูดอะไร ฉันเขDาใจเธอ เธอเป=นดั่งดวงใจของฉัน กลางคืนเวลาที่ฉันอยูKคนเดียวฉันก็แอบ คิดถึงเธอในใจเสมอ ในใจของฉันมันตะโกนเรียกชื่อเธอตลอด ฉันอยากตะโกน ใหDคนไดDรูDแตKฉันไมKกลDา” เจี๋ยฮุKยระบายความในใจ “หมิงเฟkง ยิ่งพูดเทKาไหรKฉันก็ยิ่งรูDสึกละอายใจ ฉันใชDชีวิตอยKาง สะดวกสบายทุกวัน แตKเธอตDองทนทุกขâทรมานในบDานของฉัน ฉันเสียใจจริง ๆ” “ฉันเสียใจที่ตDองบอกวKาฉันขอโทษ ฉันแคKขอใหDคุณอยKาไลKฉัน ออกไป ฉันยินดีที่จะทำเชKนนี้ไปตลอดชีวิต จะเป=นผูDหญิงของคุณ จะคอยรับใชD
26 คุณและอยูKเคียงขDางคุณ บางครั้งฉันก็รูDสึกจริง ๆ วKาคุณเป=นเหมือนดวงจันทรâ บนทDองฟmาที่มองเห็นแตKไกลเกินเอื้อม” “หมิงเฟkง เราเทKาเทียมกัน ฉันจะตDองคูKควรกับเธอและฉันตDองไดD แตKงงานกับเธอ!” เขาจับมือเธอแนKนอีกครั้งดDวยความรูDสึกสบายใจ แตKจูK ๆ หมิงเฟkงก็ดึงมือของเขาออก “ถึงเวลาที่ฉันตDองไปแลDว”
27 บทที่เจ็ด เสียงขลุ5ยในคืนเดือนหงาย เสียงนาùิกาปลุกดังครั้งที่สาม เจี๋ยฮุKยนอนไมKหลับไมKวKาจะทำ อยKางไรแลDวก็ตาม หมิงเฟkงไดDครอบครองหัวใจของเขาอยKางสมบูรณâ ดวงตา ของเธอเหมือนน้ำในทะเลสาบ ดวงตาคูKนั้นสKองประกายยามอยูKตKอหนDาเขา เสมอ เธอทั้งบริสุทธิ์และใจดี หากเธอเกิดมาในครอบครัวที่ร่ำรวย เธอก็คง กำลังเรียนหนังสืออยูK...เขาคKอย ๆ สวมเสื้อผDาและปkดประตูอยKางเงียบ ๆ ดวงตาจDองมองไปยังดวงจันทรâที่สดใสบนทDองฟmา “นDองสาม ยังไมKนอนอีกเหรอ?” พี่ชายสองอยKางเจี๋ยหมินที่นอนอยูK ในหDองเดียวกันลุกขึ้น “ฉันนอนไมKหลับ” “อะไรนะ…แกก็นอนไมKหลับเหมือนกันเหรอ?” พี่นDองทั้งสองยืนขDาง กันที่ลานหนDาบDาน “ฉินทั้งฉลาดและกลDาหาญมาก เธอมุKงมั่นที่จะเรียนรูDจากคุณครู เธอบอกวKาเธอตัดสินใจเรื่องของตัวเองแลDว และตัดสินใจจะสอบเขDา มหาวิทยาลัยตKางประเทศ แกคิดวKาปmาจะเห็นดDวยไหม?” เจี๋ยหมินถาม นDองชายของเขาที่ยังคงยืนเงียบ “ฉันเลKาเรื่องฉินใหDแกฟîงอยูKตลอดเลย แกจะไมKขำฉันใชKไหม” เจี๋ย หมินพูดตKอ “ไมKหรอก ผมรูDวKาพี่รักเธอมาก พี่ควรกลDาหาญกวKานี้นะ ผมหวังวKาพี่ จะมีความสุข” “อา…นDองสามแกเป=นนDองชายที่ดีของฉันจริงๆ” เจี๋ยหมินพูดอยKาง ตื่นเตDน ทันใดนั้นเสียงขลุKยก็ดังมาจากระยะไกล สองพี่นDองจึงหยุดฟîง
28
29 “มันดึกมากแลDว ใครเป=นคนเลKนขลุKยกัน” เจี๋ยฮุKยถามดDวยความ ประหลาดใจ “พี่ใหญKนKะ…พี่ใหญKเป=นคนเลKน เขาเลKนมาหลายคืนแลDว” เจี๋ยหมินก ลKาวตอบ “เสียงขลุKยฟîงดูเศรDามาก เขาคิดอะไรอยูK” เจี๋ยฮุKยถามอยKางสงสัย “ลืมลูกพี่ลูกนDองเหมKยไปแลDวเหรอ เขารักกันมาตั้งแตKเด็ก ใคร ๆ ก็ บอกวKาเป=นเนื้อคูKกันแตKเพียงเพราะแมKกับปmาทะเลาะกัน พKอกับปูóก็รีบจัดการ หมั้นใหDพี่ชายคนโตเลยทำใหDตDองเลิกกัน” อา..ทำไมตDองแยกพวกเขาออกจาก กันดDวย พี่ใหญKชKางนKาสงสาร “แตKทั้งหมดนี้ก็ผKานไปแลDว พี่ใหญKกับพี่สะใภDมีความสัมพันธâที่ดีมาก ลูกของพวกเขา ไฮเออรâอายุสี่ขวบ ผมคิดวKาพี่ชายคนโตลืมลูกพี่ลูกนDองเหมKย ไปนานแลDว” “แกก็พูดงKายเกินไป อดีตลืมไดDงKายขนาดนั้นเลยหรือไง? แกยังจำ เหตุการณâที่พี่ชายคนโตและพี่สะใภDแตKงงานกันไดDไหม พี่เจี๋ยซินเป=นเหมือนหุKน เชิด ไมKรDองไหDหรือหัวเราะ ฉันลKะกลัวจริง ๆ วKาจะมีอะไรเกิดขึ้นกับเขา โชคดี ที่พี่สะใภDเป=นคนดี อKอนโยน และจิตใจดี” เจี๋ยหมินหยุดพูดชั่วคราวแลDวเอKย ตKอ “ฉันคิดวKาเขาตDองไดDยินเกี่ยวกับลูกพี่ลูกนDองเหมKยที่กลับมาเมือง หลวงรอบนี้แนK ๆ เขาไมKไดDเลKนขลุKยมานานหลายปbแลDว” “บางทีพี่อาจพูดถูก ผมรักพี่ชายคนโต แตKผมก็เกลียดการไมKตKอตDาน อะไรเลยของเขาจริง ๆ เขาไมKตKอตDานและยังยอมใหDตัวเองถูกคนอื่นบงการ ชีวิตอีกดDวย ผลที่ตามมา...”
30 “ผลก็คือเขาทำลายตัวเองและชีวิตของลูกพี่ลูกนDองเหมKย” เจี๋ยหมิน ขัดจังหวะเจี๋ยฮุKย ดวงจันทรâทะลุผKานเขDาไปในเมฆ และลานภายในก็มืดลง ทันที “ฉันลKะกลัวจริง ๆ เลยนDองสาม” เจี๋ยหมินถอนหายใจแลDวพูดตKอ “ฉันนอนไมKหลับมาหลายคืนแลDว เสียงขลุKยของพี่ใหญKมันดูเหมือน เตือนฉัน ทำใหDฉันรูDสึกกลัว สถานการณâระหวKางฉันกับฉินในตอนนี้มัน เหมือนกันกับสถานการณâระหวKางพี่ใหญKกับลูกพี่ลูกนDองเหมKยในอดีต ฉันกลัว วKาจะเป=นเหมือนกับเรื่องของพี่ชายใหญK” เจี๋ยฮุKยฟîงอยKางเงียบ ๆ และดวงตา ของหมิงเฟkงที่ใสราวกับน้ำในทะเลสาบก็ปรากฏขึ้นในความคิดของเขา “ไมK! เราจะไมKเดินไปในเสDนทางเดียวกับพี่ใหญK ผมกับพี่เราจะไมK เป=นแบบนั้น เพราะเวลามันเปลี่ยนไปแลDว” เจี๋ยฮุKยกลKาวอยKางหนักแนKน ดวง จันทรâทะลุเมฆมืดและสKองใบหนDาที่ดูรDอนใจของเจี๋ยฮุKย
31 บทที่แปด ชีวิตที่ถูกคุมขัง ในที่สุดความขัดแยDงระหวKางนักเรียนและทหารก็คลี่คลายลง ผล ของการเคลื่อนไหวครั้งนี้ทำใหDเหลKานักเรียนไดDรับชัยชนะ เจี๋ยซินไปทำงานที่ ออฟฟkศทุกวันเหมือนเชKนเคย สKวนเจี๋ยหมินยังคงไปบDานปmาของเขาทุกคืนเพื่อ สอนฉินอKานภาษาอังกฤษ มีเพียงเจี๋ยฮุKยเทKานั้นที่รูDสึกเหงาและเขายังคงถูกขัง อยูKที่บDาน ไมKมีบทความเกี่ยวกับความไมKสงบของนักเรียนในหนังสือพิมพâใหD อKานอีกตKอไป ดังนั้นเขาจึงไมKมีทางเลือกอื่นนอกจากตDองหยุดอKานหนังสือพิมพâ ทุกเชDาและเย็น เขาจะตDองไปที่หDองของคุณปูóเพื่อแสดงความเคารพ เขาเห็นใบหนDาสีเหลืองของคุณปูó ใบหนDาสีชมพูของปmาเฉิน ใบหนDาที่ชั่วรDาย ของคุณอา และบางครั้งเขาก็จะไดDพบใบหนDาราวกับซอมบี้ของเพื่อนคุณปูó อยKาง เฟkงเลKอซาน “อา..เดี๋ยวกKอนเหอะ สักวันฉันจะลDมลDางทั้งหมดนี้ จะไดDจบชีวิต ของนักโทษคนนี้ซะที!” เจี๋ยฮุKยดKาอยKางหงุดหงิด เขาไมKอยากเจอหนDาคนใน บDาน แถมตอนนี้ดูเหมือนหมิงเฟkงจงใจหลบหนDาเขา พวกเขาไมKมีโอกาสไดDอยูK ดDวยกันตามลำพัง มันทำใหDเขากังวลและหงุดหงิดใจมากขึ้นไปอีก “ทำไมฉันถึงรักเธออยKางเปkดเผยไมKไดDลKะ? เพราะเธอเป=นสาวใชDงั้น เหรอ? สาวใชDไมKใชKคนหรือยังไง? ไอDบDาเอèย…บDานนี้มันเหมือนนรกชัด ๆ ! ” หัวใจของเขารูDสึกเหมือนทะเลทราย เขาไมKมีทางเลือกอื่นนอกจากเปkดไดอารี่ แลDวคุยกับตัวเอง ไดอารี่ของเจี๋ยฮุ0ย เชDานี้ฉันออกจากหDองคุณปูóอยKางหมดอาลัยตายอยาก ฉันมาที่สวน เห็นพี่สะใภDนั่งเก็บดอกบèวยอยูKกับไฮเออรâพี่สะใภDรูDวKาฉันอารมณâไมKดีเธอจึง ชวนฉันไปเลKนหมากรุกในหDองของเธอ ฉันเอาชนะเธอสามครั้งติดตKอกันแตK เธอไมKโกรธเลยแมDแตKนDอย แถมยังปลอบฉันวKา “นDองสาม อยKาเสียใจเลยนะ
32 ฉันรูDวKาการอยูKแตKบDานมันทำใหDคุณลำบากใจ ชKวงนี้อยูKแตKที่บDานควรจะผKอน คลายบDาง จะไดDไมKปóวย ถDารูDสึกเบื่อก็มาคุยกับฉันหรือไปเดินเลKนในสวนก็ไดD อีกสองสามวันคุณปูóก็คงจะใหDคุณออกไปขDางนอก เมื่อเขาหายโกรธ” ฉันเลKาใหDเธอฟîงเกี่ยวกับการประทDวง ยื่นคำรDอง และใบปลิวของ นักเรียนเมื่อไมKกี่วันกKอน เธออยูKเคียงขDางเราเสมอ เธอเอาใจใสKและมีน้ำใจจริง ๆ ไมKแปลกใจที่พี่ชายคนโตจะรักเธอมาก เธอเป=นคนเดียวในครอบครัวที่ไมK สวมหนDากากใสKแมDแตKคุณปูóก็ยังชอบเธอ ไมKมีใครไมKชอบเธอ เธอเป=นคนอKอน นDอมถKอมตนและจริงใจตKอผูDอื่นเสมอ แตKปmาเฉิน ปmาคนที่สี่ ปmาคนที่หDา ดู เหมือนจะสรDางเรื่องยุKงยากใหDเธออยูKเสมอ มีแตKพวกขี้อิจฉาคนดี! หลังจากที่ฉันออกมาจากหDองพี่สะใภD ฉันเดินไปรอบ ๆ ในสวนอยูK สักพัก หมิงเฟkงก็เรียกฉันไปกินขDาว เธอตะโกนมาจากระยะไกลวKา“คุณชาย สาม อาหารเย็นพรDอมแลDวคKะ” เธอพูดจบแลDวก็หันหลังกลับไป ฉันเดินตาม เธอไปไดDสองสามกDาวแลDวถามเธอตKอวKา “ทำไมเธอถึงหลบหนDาฉันตลอด” เธอมองฉันอยูKพักหนึ่งแลDวกDมศีรษะลงแลDวพูดวKา “ฉันกลัวมาก...กลัววKานาย หญิงและคนอื่น ๆ จะรูD” ฉันเลยจับหัวหมิงเฟkงแลDวพูดวKา “อยKากลัวไปเลย เธอบริสุทธิ์และความรักของเราก็บริสุทธิ์” ฉันเอาแตKถามตัวเองวKาทำไมปmา เฉินที่นKาขยะแขยงถึงเอาแตKปmวนเปb†ยนอยูKกับปูóของฉันไดDตลอดทั้งวัน ในขณะ ที่หมิงเฟkงกับฉันตDองปkดบัง หลังอาหารเย็นฉันก็คุยกับพี่ชายคนโต เด็กหญิงหวKานเออรâที่อยูKใน หDองปmาสามมาขอใหDพี่ใหญKไปเลKนไพKกับแมKและปmาสาม พี่เจี๋ยซินถอนหายใจ และตามไปอยKางชKวยไมKไดD เขาเชื่อฟîงผูDอาวุโสอยูKเสมอไมKวKาคนพวกนั้นจะเป=น ใครก็ตาม พี่ใหญKอKอนแอเกินไป ฉันทั้งเห็นใจเขาและสงสาร แตKฉันก็ไมKพอใจ และไมKเขDาใจเขาเหมือนกัน ฉันอยากเป=นคนที่แตกตKางไปจากเขาอยKางสิ้นเชิง
33 ฉันอยากจะตKอตDานและตKอสูDฉันไมKสนใจแลDววKาปูóของฉันจะสั่งอะไร ฉันรูDแคKวKา ฉันตDองออกไป ฉันจะออกไปขDางนอก!
34 บทที่เก1า เพื่อบ1าน ใกลDจะถึงวันตรุษจีนแลDว เชKนเดียวกับครอบครัวร่ำรวยบDานอื่น ๆ วันนี้ทุกคนในคฤหาสนâเกาตื่นแตKเชDาและวุKนวาย นอกจากนี้ยังมีรอยยิ้มบน ใบหนDาสีเหลืองของคุณปูó อยKางไรก็ตาม เขายังคงเหมือนเดิม ไมKวKาจะไปโรง ละครเพื่อดูละคร ไปบDานของเฟkงเลKอซานเพื่อเลKนไพK หรือเพลิดเพลินกับ ภาพวาดโบราณและของเกKากับเพื่อนเกKาสองสามคน หนึ่งวันกKอนวันสKงทDายปb เกKา เจี๋ยฮุKยและเจี๋ยหมินมาที่บริษัทของเจี๋ยซินดDวยกัน “แกออกมาแลDว ฉันควรทำยังไงดีถDาคุณปูóรูD” เจี๋ยซินรูDสึกประหลาด ใจเมื่อเห็นเจี๋ยฮุKยจึงวางลูกคิดในมือลง “พี่ก็รูDวKาผมไมKกลัว ผมออกไปขDางนอกมาสองสามวันแลDว” เจี๋ยฮุKยก ลKาวอยKางภาคภูมิใจ “คุณปูóสKงแกใหDฉันดูแล ถDาเขารูDวKาแกไมKอยูKบDานเขาจะเอาเรื่องฉัน” เจี๋ยซินขมวดคิ้ว สีหนDาเขาดูลำบากใจ “ไมKเป=นไรครับพี่ ชKวงนี้คุณปูóมีความสุขผมคิดวKาเขาลืมไปแลDว” เจี๋ย หมินพูดกับเจี๋ยซิน “การที่เราอยูKแตKในบDานแบบนี้มันเหมือนกับการสูญเสียชีวิตเยาวâวัย ไป ทุกคนควรมีอิสระในการใชDชีวิต หากไมKมีสิทธิเสรีภาพ แลDวความหมาย ของชีวิตลKะคืออะไร?” เจี๋ยฮุKยพูดอยKางเด็ดเดี่ยว “อิสรภาพเหรอ ฉันไมKเคยมีอิสรภาพ ฉันไมKเคยมีมัน” เจี๋ยซินพึมพำ กับตัวเอง “แมDพี่ไมKมีอิสรภาพ แลDวคนอื่นไมKควรตKอสูDเพื่ออิสรภาพของเขา เหรอ? ทำไมพวกเราทั้งสามพี่นDองจะลุกขึ้นมาตKอตDานไมKไดD” เจี๋ยฮุKยเพิกเฉย ตKอปฎิกิริยาของคนอื่น และยังคงระบายตKอไป
35 “ตKอตDานเหรอ..แกจะมาเขDาใจฉันดีไปกวKาตัวฉันไดDยังไง ชีวิตฉันมัน จบไปนานแลDว” เจี๋ยฮุKยเงียบไป ทั้งเจี๋ยฮุKยและเจี๋ยหมินคิดถึงเสียงขลุKยที่ฟîง แลDวน้ำตาไหลในคืนเดือนหงาย “เมื่อกKอน...” “ฉันเป=นชายหนุKมที่มีชีวิตชีวาเหมือนแก มีความฝîนที่สวยงาม แตK ความฝîนของฉันถูก ‘บDาน’ หลังนี้พังทลายลง ความหวังของฉันไมKเคยเป=นจริง ฉันอยากเรียนเคมี แตKฉันกลับตDองใชDเวลาเลKนซอกับลูกคิด ฉันรักลูกพี่ลูกนDอง เหมKย แตKฉันตDองแตKงงานกับพี่สะใภDของแก ฉันเมื่อยังเด็กแตKกลับตDองแบก ภาระเหมือนคนแกK ฉันก็ไมKไดDรักครอบครัวนี้เหมือนกัน! แตKสิ่งที่แตกตKางจาก แกคือฉันเป=นพี่ชายคนโตและฉันตDองคิดถึงแตKครอบครัวนี้ตลอดเวลา ฉันใชD เลือดและชีวิตของฉันเพื่อค้ำจุนและซKอมแซมบDานหลังนี้พKอขอใหDฉันแตKงงาน ใหDในขณะที่เขาปóวย เขาอยากจะมีหลานชายเพื่อสนองความปรารถนาของ การเป=นคุณปูóที่ตDองการใหDลูกหลานทั้งสี่รุKนไดDอยูKใตDชายคาเดียวกัน ในฐานะ ลูกชายคนโตและหลานชายจะขัดขืนไดDยังไง? กKอนที่เขาจะเสียชีวิต พKอจับมือ ฉันแลDวพูดวKา ‘ฉันอยูKตKอไปไมKไหวแลDว ตอนนี้ฉันฝากแมKเลี้ยงและนDองชายไวD กับแก อยKาทำใหDฉันผิดหวัง’ ฉันไมKสามารถเพิกเฉยตKอคำขอของพKอและ อนาคตของนDองชายที่จะตKอสูDเพื่อความสุขของตัวเองไดD ฉันเต็มใจที่จะ เสียสละ” พี่ใหญKพูดตKอ “ครอบครัวใหญKของเรามีบDานสี่หลัง ลุงคนที่สองเสียชีวิตไปนาน แลDว และลุงคนที่สามเป=นผูDภักดี ลุงคนที่สี่และลุงคนที่หDาคอยจDองแตKจะฮุบ ทรัพยâสินของคุณปูó และฉันเป=นหลานชายคนโต เป=นลูกของลูกชายคนโตที่ ดูแลเรื่องเงินและอาหาร ที่แยKที่สุดคือปmาสี่ ไมKรูDวKาแมKไปทำอะไรใหDเธอขุKนเคือง ปmาสี่เลยรวมหัวกับปmาหDาและปmาเฉินเพื่อตKอตDาน นินทา สรDางปîญหาไมKรูDจบ”
36 “แกมักจะบอกวKาฉัน ‘ไมKตKอตDาน’ ประเด็นของการตKอตDานคือ อะไร? ผูDหญิงเหลKานั้นลDวนเป=นผูDอาวุโส แกไมKรูDดDวยซ้ำวKาจะเอาชนะพวกเขา ยังไงโดยไมKใหDขุKนเคืองใจกัน แกจะมารูDเรื่องความยากลำบากของฉันใน ครอบครัวใหญKนี้ไดDยังไง? ฉันไมKเคยรัก ‘ครอบครัว’ นี้มากKอน แตKฉันรักแก ฉัน ตDองเสียสละตัวเอง ฉันตDองมีความรับผิดชอบ!” ตอนนี้ใบหนDาของเจี๋ยซินเต็ม ไปดDวยน้ำตา “พี่ใหญKอยKาเศรDาอยKารDองไหDไปเลย พวกเราก็รักพี่เหมือนกัน!” เจี๋ย หมินเขDาปลอบพี่ใหญKอยKางรวดเร็ว เจี๋ยฮุKยก็ประหลาดใจเชKนกัน เขาประมาทพี่ ใหญKมากเกินไป เจี๋ยซินปาดน้ำตาแลDวพูดตKอ “ฉันทำงานไมKหยุดเพื่อครอบครัวนี้และทุกคนก็ดุดKาฉัน ฉันไมKไดD ทำงานเพื่อแสวงหาความสุขอยKางแนKนอน ฉันทำทุกอยKางเพียงเพราะฉันยังมี ชีวิตอยูK ดังนั้นฉันตDองทำ ฉัน...” กKอนที่เจี๋ยซินจะพูดจบ จูKๆ เขาก็ไดDยินเสียง ไอนอกหนDาตKาง และพูดกับเจี๋ยฮุKยดDวยความตื่นตระหนก “คุณปูóอยูKที่นี่ ฉันทำยังไงดี” เจี๋ยซินพูด, คุณปูóเดินเขDามาแลDว
37 “วันนี้พวกแกทุกคนอยูKที่นี่วันนี้วันรวมตัวครั้งใหญK รีบกลับบDาน เร็ว!” รอยยิ้มปรากฏขึ้นบนใบหนDาสีเหลือง “ซินเอ°อ ฉันอยากจะซื้อของสำหรับวันตรุษจีน มากับฉันหนKอยสิ” เจี๋ยซินพยักหนDาและเดินตามคุณปูóออกไป “เขาลืมเรื่องแกไปแลDวจริง ๆ ” เจี๋ยหมินยิ้ม “ถDาผมเชื่อฟîงปูóเหมือนพี่ใหญK ตอนนี้ผมก็คงยังอยูKที่บDาน” เจี๋ยฮุKย เอKย “พี่ใหญKก็มีปîญหาของตัวเอง แตKผมจะไมKมีวันเป=น ‘พี่ใหญK’ คนที่ สอง”
38 บทที่สิบ ฉันขอโทษเธอ งานเลี้ยงสังสรรคâประจำปbไดDเริ่มขึ้นแลDว โตèะดDานบนเต็มไปดDวยผูD อาวุโส นับจากหญิงชราที่อยูKดDานบนสุด ไดDแกK ปmาเฉิน ภรรยาใหญKโจว นายเคK อหมิงลูกชายคนที่สาม คุณจางภรรยาคนที่สาม นายเคKออันลูกชายคนที่สี่ และคุณหวางภรรยาที่สี่ตามดDวยเคKอติงลูกชายคนที่หDาและคุณเฉินภรรยาคน ที่หDาของเขา รวมถึงนางจาง ผูDเป=นนDาของเจี๋ยซิน ก็มีอยูKสิบคนพอดี ที่นั่งที่โตèะ ดDานลKางคือเจี๋ยซินและพี่นDองของเขา รวมถึงเจี๋ยฮุKยและคุณหลุKยเจี๋ย ภรรยา ของพี่เจี๋ยซิน รวมทั้งหมดสิบสองคน ไฮเออรâก็มาที่โตèะดDวย เพราะคุณปูó ตDองการใหDลูกหลานอยูKพรDอมหนDาในงานเลี้ยงอาหารค่ำปbใหมK โดยแตKละโตèะมี คนรับใชDสามคนยืนอยูKขDาง ๆ คอยรินไวนâและเสิรâฟอาหาร มีสาวใชDในแตKละ มุมหDองรออยูKใกลDๆ กัน เนื่องจากชายชรามีความสุขอยKางยิ่งจึงเริ่มชักชวนใหD คนอื่นบนโตèะดื่ม เคKออัน เคKอติง คุณหวัง และปmาเฉินก็เริ่มชนกำปî†นในไมKชDา โตèะของเด็ก ๆ พูดคุยและหัวเราะ มื้ออาหารค่ำปbใหมKมีชีวิตชีวามาก ทุกคน รับประทานอาหารกันจนดึก วันรุKงขึ้น เจี๋ยฮุKยและเจี๋ยหมินตื่นขึ้นในเวลาสาย หลังจากลุกขึ้นเจี๋ย หมินแนะนำใหDเจี๋ยฮุKยไปเดินเลKนในสวน พวกเขาเดินเขDาไปในประตูถ้ำดวง จันทรâแลDวจึงออกจากทางเดิน ขDามลำธาร และขDามสะพานโคDงทรงกลม เมื่อ พวกเขามาถึงอาคารเล็ก ๆ ริมทะเลสาบ เจี๋ยหมินบอกวKาเขาเหนื่อยและ ปฏิเสธที่จะออกไปอีก เจี๋ยฮุKยจึงบอกวKาเขาจะลองขึ้นไปขDางบนดูเมื่อเขาขึ้น ไปชั้นบนจึงพบเจี๋ยซินนอนอยูKขDางใน “เกิดอะไรขึ้นพี่ใหญK พี่นอนที่นี่คนเดียวเหรอ?” เจี๋ยฮุKยอุทานดDวย ความประหลาดใจ
39 “ฉันอยากแอบสักพัก” เจี๋ยซินลืมตาขึ้นแลDวมองดูเจี๋ยฮุKยพลางฝñน ยิ้ม “ไมKกี่วันมานี้งานตรุษจีนยุKงมาก มันเหนื่อยมากจนฉันทนแบกรับ ทุกอยKางไมKไหวแลDว เลยมาอยูKที่นี่ดีกวKา” “พี่ใหญK เมื่อคืนพี่ไมKควรดื่มแอลกอฮอลâมากขนาดนั้น เมื่อกKอนพี่ไมK ดื่มมันนี่” เจี๋ยฮุKยกลKาวอยKางจริงใจ “แรงกดดันจากความเป=นจริงทำใหDฉันรูDสึกอึดอัดไปหมด การดื่ม เหลDา เมา แลDวลืมทุกอยKางมันทำใหDชีวิตงKายขึ้น” เจี๋ยซินกลKาวดDวยรอยยิ้มที่ดู ขมขื่น เจี๋ยฮุKยตDองการปลอบพี่ชายของเขา แตKเขาไมKรูDวKาจะเริ่มตDนจากตรงไหน เขาจึงหันหลังกลับและออกไป “นDองสามอยKาพึ่งไป ฉันมีเรื่องจะถาม แกเห็นเหมKยบDางไหม?” “ลูกพี่ลูกนDองเหมKย? พี่รูDไดDยังไงวKาเธอมาเมืองหลวง?” เจี๋ยฮุKยรูDสึก ประหลาดใจอีกครั้ง “เมื่อไมKกี่วันกKอนฉันเจอเธอตรงทางเขDารDานขายผDา” เจี๋ยซินดู เหมือนจะพึมพำกับตัวเอง ราวกับนึกถึงเหตุการณâตอนนั้น เจี๋ยฮุKยมองหนDาพี่ ใหญKและคิดในใจวKา พี่ชายคนโตทรมานมากจริง ๆ ที่เห็นวKาเขากำลังพักผKอน อยูK อันที่จริงแลDวไมKใชKหรอก เห็นไดDชัดวKากําลังถูกทรมานอยูK “วันนั้นเธอดูเสื้อผDากับปmาของเธอ ฉันเห็นเธอแวบ ๆ ฉันก็ตกใจ เธอ ก็เห็นฉันและมองฉันอยูKนาน ดวงตาที่เปbยกไปดDวยน้ำตาของเธอดูเหมือน อยากจะพูดอะไรบางอยKาง แตKเธอก็ไมKไดDพูด...” หลังจากเงียบไปเจี๋ยซินก็พูด ตKอ “การพบกันครั้งนี้ทำใหDภาพเหตุการณâในอดีตกลับมาทั้งหมด ตอนนี้ฉันรูDแลDววKามันเป=นไปไมKไดDที่จะลืมเธอ ไมKวKาจะเกKงมากแคKไหนก็ตาม แมDแตKเหลDาก็ไมKทำใหDลืม” เขาเจ็บปวดราวกับมีอะไรบางอยKางกัดหัวใจของเขา
40 ลมหนาวพัดมาจากหนDาตKาง และเจี๋ยฮุKยตัวสั่น เขาจำเสียงขลุKยในคืนนั้นไดDอีก ครั้ง “มันนานมากแลDว ปลKอยมันไปเถอะ เราควรมองแตKปîจจุบันและ คิดถึงอนาคตใหDมากกวKานี้ อยKาทนทุกขâกับตัวเอง บางทีเธออาจจะลืมพี่ไป แลDว” เจี๋ยฮุKยปลอบใจพี่ชายคนโตของเขา “เธอไมKลืมมันหรอก ไมKงKายเลยที่ผูDหญิงจะลืมเรื่องเกKา ๆ ” เจี๋ยซิน กลKาวตKอ “สามีของเธอเสียชีวิตตั้งแตKอายุยังนDอย ตอนนี้ก็อยูKคนเดียวและ กลับไปที่บDานของพKอแมK ฉันอยากขอโทษเธอ แตKตอนนั้นฉันไมKมีทางเลือก! ฉันจะคิดถึงเธอไดDยังไงในเมื่อเธอเป=นแบบนี้? และพี่สะใภDของแกก็รักฉันมาก แตKฉันยังคิดถึงคนอื่นอยูKเลย แลDวฉันจะคูKควรกับพี่สะใภDของแกไดDยังไง? หาก เป=นแบบนี้ตKอไปฉันจะทำรDายผูDหญิงสองคน ฉันเสียใจ ฉันเกลียดตัวเอง ฉันดื่ม และเอาแตKรDองไหDใหDกับความโชครDาย ฉันเกลียดความอKอนแอของตัวเอง ฉัน ดื่มเหลDาเพื่อใหDตัวเองลืมมัน” “มันจะดีขึ้นนะ พี่ใหญKมีกำลังใจหนKอยสิ”
41
42 “ลุกขึ้นมา ถDาลูกพี่ลูกนDองเหมKยตกหลุมรักคนอื่นในอนาคตและ แตKงงานกับครอบครัวที่ดี ปîญหาทั้งหมดมันคงจะดีขึ้น” เจี๋ยฮุKยยังคงเกลี้ย กลKอม “ไมKหรอก แกเป=นคนอKานแตKหนังสือ ไมKเคยมองความเป=นจริงและ ไมKสนใจมัน” เจี๋ยซินพูดอยKางสิ้นหวัง ทันใดนั้นก็มีเสียงหัวเราะดังมาจาก ทะเลสาบ เจี๋ยฮุKยเดินมาที่หนDาตKาง เขาเห็นเจี๋ยหมินและหยุนฮวากำลังเลKนกัน อยูK เจี๋ยฮุKยพูดกับพวกเขาสองสามคำ ทันทีที่หันกลับมาเขาก็เห็นพี่ใหญKเจี๋ยซิ นเดินออกไปแลDว