กลอนสุภาพ เรียกอีกอย่างหนึ่งว่า “กลอนแปด” เป็นค าประพันธ์ที่ได้รับ ความนิยมเพราะแต่งง่ายและสามารถสื่อความหมายได้อย่างไพเราะ กลอนสุภาพก าหนดพยางค์และสัมผัสจ านวนค าในวรรค ตั้งแต่ ๗-๙ ค า
- ขึ้นต้นด้วย บัดนั้น เมื่อนั้น มาจะกล่าวบทไป จะเรียกว่า “กลอนบทละคร” - ใช้แต่งเพื่อการขับร้อง จะเรียกว่า “กลอนเสภา” - ขึ้นต้นด้วยค าว่า “เอ๋ย” และลงท้าย “เอย” จะเรียกว่า “กลอนดอกสร้อย” - ใช้แต่งตอนเดินทางโดยน าเอาสถานที่ที่พบเจอไปเชื่อมโยงกับคนรัก จะเรียกว่า “กลอนนิราศ” ลักษณะชื่อเรียกที่แตกต่างกันของกลอนสุภาพ
กลอนสุภาพ กลอนสุภาพพึงจ ามีก าหนด กลอนหนึ่งบทสี่วรรคกรองอักษร วรรคละแปดพยางค์นับศัพท์สุนทร อาจยิ่งหย่อนเจ็ดหรือเก้าเข้าหลักการ ห้าแห่งค าคล้องจองต้องสัมผัส สดับจัดรับรองส่งประสงค์สมาน เสียงสูงต่ าต้องเรียงเยี่ยงโบราณ เป็นกลอนกานท์ครบครันฉันนี้เอย ของ ฐะปะนีย์และ ม.ล.บุญเหลือ
สัมผัสนอก สัมผัสใน สัมผัสใน สัมผัสนอก
รา การใช้ค าเสียงสั้นมาสัมผัสกับค าเสียงยาวไม่ถูกต้อง
มาชิงสัมผัส ก่อนที่จะถึงสัมผัสระหว่างวรรค
สัมผัสเลือน
กลอนสุภาพ (กลอน ๘) การเเบ่งจังหวะวรรคในการอ่าน มีดังนี้ วรรคละ ๗ ค า อ่าน ๒/๒/๓ OO/OO/OOO วรรคละ ๘ ค า อ่าน ๓/๒/๓ OOO/OO/OOO วรรคละ ๙ ค า อ่าน ๓/๓/๓ OOO/OOO/OOO