นิทานพื้นบ้านญี่ปุ่น

E-Book

ภาพโดย : https://www.dek-d.com/writer/40179/



เร่อื งราวสมยั ใหม่เกดิ ข้นึ เม่อื ไหรไ่ มร่ ู้ แตโ่ ดยทั่วไปถือว่า
มีอยู่ก่อนสิ้นสุดยุคมูโรมาจิ ธีมของ "เด็กน้อย"คิดว่ามีต้น
กาเนดิ มาจาก Sukuna-hikona (เขยี นได้หลากหลาย
รวมถงึ Sukunabikonaหมายถงึ "เทพแผน่ ดินเลก็ “ : suku
คอื "เล็ก" na คอื "ดิน" hiko คือ "เทพชาย" และนาเปน็ คา
ตอ่ ทา้ ย) ของตานานญ่ปี นุ่

Issun Bōshi ประเภท Sazanami หนังสอื เลม่ นีพ้ มิ พ์
ออกมามากกว่า 20 ฉบับในช่วงเวลาประมาณสิบปีระหว่าง
นนั้ ถงึ ปี 1907 หรือเมจิ 40 และหนังสือเหล่าน้ีถูกอ่านอย่าง
กว้างขวางจนถึงปลายยุคไทโช เร่ืองราวที่ตีพิมพ์ในปัจจุบัน
ในหนงั สือสาหรับเดก็ สว่ นใหญ่เป็นไปตามเรอ่ื ง
“ Issun Bōshi ”



กาลครั้งหน่ึง มีคู่สมรสคู่หน่ึงไม่มีบุตร ท้ังคู่จึงเดินทาง เดก็ คนนี้ตัวกระจริ ิดมากไม่โตไปกว่าหัวแม่มือของคน
แมว้ ่าจะอายุมากขน้ึ เขากย็ ังคงตัวเท่าเดิม คือสงู ประมาณ 1 น้ิว
ไปยังศาลสวดมนต์วงิ วอนขอบุตร
พ่อแม่บุญธรรมของเขา จึงตั้งชอ่ื ให้วา่
ระหว่างทางกลับบ้านสองผัวเมียได้ยินเสียงร้องทักดังมาจาก “หนงึ่ นิ้วกระจริ ดิ "
กอหญ้า ท้ังสองมองไปในกอหญ้า และก็ได้พบกับเด็กชาย
ตัวกระจริ ิดคนหนึง่ ห่อหมุ้ ตัวดว้ ยผา้ ห่มสแี ดงสดใส วันหน่ึงเม่ือเขาเติบโตข้ึน หน่ึงนิ้วกระจิริดได้พูดกับพ่อแม่ว่า
“ผมขอขอบคณุ คุณพอ่ คณุ แมม่ ากฮะ
“ นี่คือเด็กที่มาตามคาสวดมนต์วิงวอนของเรา ” คู่สามี
ภรรยาพูด ดังน้ันทั้งสองจึงนาเด็กน้อยคนน้ันกลับบ้านพร้อมกับ ท่ีเลี้ยงดผู มอยา่ งดี แตต่ อนน้ผี มต้องออกสู่โลกภายนอกไปเผชิญ
ตนและเลีย้ งเขาเหมือนกับลกู ของตวั เอง.... โชคแล้วฮะ"

12

สองผัวเมียไม่อยากให้เขาจากไปจึงกล่าวว่า ลูกมี เขาลอยเรอื อยูเ่ ป็นระยะหลายไมล์ ทันใดนั้นเรือของเขา
ร่างกายเล็กเกินกว่าจะออกสู่โลกภายนอก แต่หน่ึงน้ิว
กระจิริดยังคงยืนกราน ในท่ีสุดพ่อแม่ก็ยอมตกลง โดยได้ กพ็ ลกิ ควา่ ลง กบในแม่น้าน่ันเองทีโ่ จมตเี ขา หนึ่งนิ้วกระจิริด
มอบเข็มใหเ้ ขาเล่มหนึ่งเพื่อใช้แทนดาบ และชามไม้ใบหน่ึง ว่ายน้าเก่งมาก เขาว่ายข้ึนสู่ฝั่งและพบตัวเอง ยืนอยู่
ไวใ้ ช้เป็นเรือ และให้ตะเกยี บอันหน่ึงเพอ่ื ใชเ้ ปน็ ไม้พาย หน้าวังของเจ้าผู้ครองนครแห่งหน่ึง หนึ่งนิ้วกระจิริดเดิน
อย่างองอาจไปท่ีประตูหน้า และร้องเรียกออกไป คน
หน่ึงน้ิวกระจิริดลงเรือและโบกมืออาลาพ่อแม่ของตน รบั ใช้ผ้ชู ายออกมาเปดิ ประตู แต่เขาไมเ่ ห็นใครเลย
โดยให้สัญญาว่าจะกลับมาเม่ือได้เผชิญโชคแล้ว จากน้ัน
ก็ล่องเรอื ชามข้าวไปตามแม่น้า โดยพายดว้ ยไมต้ ะเกยี บ..... “ฉันอยูท่ น่ี ี่ มองลงมาที่นี่สิ"

3 คนรับใช้มองลงมาที่พ้ืนประตูหน้า ทั้งหมดที่เขาเห็น
คือเก๊ียะไม้ท่ีเจ้าผู้ครองนครใช้เมื่อจะออกไปเดินเล่น แต่เม่ือ
ม อ ง ใ ห้ ดี ๆ ก็ ไ ด้ พ บ กั บ ร่ า ง เ ล็ ก ๆ ข อ ง ห น่ึ ง นิ้ ว ก ร ะ จิ ริ ด
เขาแปลกใจมากจนตอ้ งรีบรดุ ไปบอกเจ้าผูค้ รองนคร.....

4

เจ้าผู้ครองนครเดินออกมาดูด้วยตนเอง เห็นหนึ่งน้ิว 6
กระจิรดิ กาลงั ยนื อย่างภาคภูมใิ จ มดี าบเข็มอยูท่ ่ีสะโพก

“สวัสดี คุณยนื อยทู่ นี่ นั่ ใช่ไหม อศั วินน้อย"
“เธอต้องการอะไรท่นี ่ี”
เจา้ ผู้ครองนครพดู .....

“ผมออกสู่โลกกว้างเพอื่ เผชญิ โชคฮะ
และท่านต้องการรับผมไว้หรือเปล่า ผมจะภาวนาให้ท่าน
อนุญาตให้ผมเป็นองครักษ์คนหนึ่งของท่านฮะ แม้ผม
จะตัวเลก็ แตผ่ มก็สามารถสู้รบได้ดี โดยใช้ดาบท่ีดีเล่มที่ผมมี
อยู่นี้" หนึง่ นิ้วกระจิรดิ พูด

5

เจ้าผู้ครองนครรู้สึกขบขัน จึงแต่งต้ังให้หน่ึงน้ิวกระจิริด วันหนึง่ หนึ่งน้ิวกระจิริดได้เดินทางไปเย่ียมวัดแห่งหน่ึง
ซึ่งอยู่ใกล้ๆวัง ทันใดน้ัน ปีศาจหัวเขียวน่าหวาดกลัว
เป็นเพื่อนเล่นกับเจ้าหญงิ ผเู้ ป็นลกู สาว ได้ปรากฏตัวข้นึ มา โดยถือค้อนวิเศษอย่ใู นมอื เมื่อปศี าจตน
จากน้ันเป็นต้นมา หน่ึงน้ิวกระจิริดก็กลายเป็นเพื่อนคู่หู น้นั เห็นเจ้าหญิงก็จะจบั เธอ

ของเจ้าหญิง ทั้งสองเป็นเพ่ือนท่ีดีต่อกันมาก อ่านหนังสือและ หนึ่งนิ้วกระจิริดดึงดาบออกมา เริ่มทิ่มไปที่หัวแม่เท้า
เล่นด้วยกันทุกวัน เจ้าหญิงให้หนึ่งนิ้วกระจิริดนอนที่กล่องอัญ ของปีศาจ แต่ผิวหนังของปีศาจหนามาก เข็มจึงแทงเข้าไป
มณีกล่องหนงึ่ ของพระองค์ ไม่ได้ ปีศาจตนน้ันก็เข้ามาใกล้องค์หญิงเร่ือยๆ ดังน้ัน
หน่ึงน้ิวกระจิริดจึงไต่ข้ึนไปท่ีร่างของปีศาจแล้วปีนขึ้นไปบน
แขน จากนั้นก็ปักดาบลงที่จมูกของปีศาจ ทาให้ปีศาจโกรธ
มากจนอา้ ปากกวา้ งคารามดงั ล่นั ......

78

ทันใดน้ัน หนึ่งนิ้วกระจิริดก็กระโจนเข้าไปในปากของ
ปีศาจ คร้ันแล้วก็เร่ิมใช้ดาบตัดล้ินของปีศาจ สร้างความ
เจ็บปวดแก่ปศี าจตนน้นั มาก จนต้องบ้วนเอาหน่ึงนิ้วกระจิริด
ออกมากองที่พื้นดิน แล้ววิ่งจากไปโดยลืมค้อนวิเศษตก
เอาไว้ดว้ ย

เจ้าหญิงว่ิงไปหยิบค้อนวิเศษน้ันข้ึนมา “เอาล่ะ ตอนนี้

เราจะอธิษฐานขอพรล่ะ" ว่าแล้วก็เหวี่ยงค้อนไปมาใน
อากาศ

“ได้โปรดทาใหห้ นึง่ น้ิวกระจิริดสงู ข้นึ ด้วยเถดิ "

9 10

แต่ละครง้ั ที่เจ้าหญิงแกวง่ คอ้ นไปมานนั้ หนึ่งน้ิวกระจิริดก็
ค่อยๆสูงขึ้น จนกระท่ังหนึ่งน้ิวกระจิริดสูงเท่ากับองค์หญิง ทั้ง
คู่มีความสุขมาก เจ้าผู้ครองนครเองก็มีความสุขด้วยเม่ือได้
ทราบวา่ เกดิ อะไรขน้ึ

เมื่อท้ังคู่มีอายุเติบโตข้ึนมาอีกสองสามปี หนึ่งนิ้วกระจิริด
กับเจ้าหญิงก็ได้แต่งงานกัน ท้ังสองครองชีวิตอยู่ร่วมกันอย่าง
มคี วามสขุ ตง้ั แต่น้นั มา.....

11 12