บทละครนอกเรื่องสังข์ทอง

เกศราภรณ์ ป่าโพธิ์ชัน 224 ณัฐวุฒิ สิงห์หา 201 บทละครนอก เรื่องสังข์ทอง ตอน ฤทธิ์เดชเจ้าเงาะ องก์ที่ 1 เสี่ยง ฉากที่ 1 บ้าใบ้ -ท้าวสามนต์นั่งอยู่บนตั่ง- -เสนานั่งอยู่ที่พื้น เป็นฉากท้องพระโรง- -เปิดม่าน- -ไฟมืดทั้งเวที จะมีฟอโลว์จับที่ ท้าวสามนต์- -อ่านทำนองเสนาะ พระพุทธเลิศหล้านภาลัย ธ เกรียงไกรในอักษรละครศิลป์ ทรงปราดเปรื่องประพันธ์กลอนสุนทรจินต์ทั่วธานินทร์ลือเลื่องเมืองวรรณคดี ชื่อสังข์ทองพระนิพนธ์ล้นคุณค่า ก้องธาราร้อยสร้างสรรค์วรรณศรี ถือกำเนิดละครหลวงล้ำพาที แห่งธานีรัตนโกสินทร์ถิ่นรุ่งเรือง -ไฟสว่างขึ้นทั้งเวที ฟอลโลว์หรี่ลงจนมืด- -เจรจาท้าวสามนต์ เจ้าชายทั้งแผ่นดิน รจนา ก็ไม่ยอมเลือกมาเป็นคู่ครอง เสนา พวกเจ้าไปเกณฑ์ชายทั่วทั้งเมืองมาไม่ ว่าจะอยู่ตามบ้านนอกคอกนามาหมดทุกคนแล้วหรือยัง เสนา ทั่วทั้งแผ่นดินสิ้นชายแล้วพะย่ะค่ะ เหลือแต่เงาะป่าหน้าตาผิดคนทั้งหลาย หัวหยิกยุ่ง ตัวลายคล้ายกับ เสือปลา พูดไม่ได้เป็นใบบ้า แถมยังวิ่งเล่นกับเด็ก ๆ อีกด้วย หม่อมฉันจะไม่คู่ควรกับพระธิดารจนาพะย่ะค่ะ เมื่อนั้น ท้าวสามนต์ฟังแจ้งแถลงไข ด้วยเดชะเทพเจ้าเข้าดลใจ เผอิญให้กริ้วโกรธบุตรี จึงตรัสแก่องค์อัครชายา น้อยหรือรจนาลูกสาวศรี

เกศราภรณ์ ป่าโพธิ์ชัน 224 ณัฐวุฒิ สิงห์หา 201 เลือกคู่ดูใครไม่ไยดี จนสิ้นชายไม่มีทั้งพารา เหลือแต่เงาะป่าเป็นบ้าใบ้ เอามาให้มันเลือกสมน้ำหน้า ว่าพลางทางสั่งเสนา จงไปพาอ้ายเงาะมาในวัง (บทละครนอกเรื่อง สังข์ทอง) -เสนาเดินออกจากท้องพระโรง เพื่อไปนำตัวเจ้าเงาะ- -เจรจาเสนา 1 ไอ้เงาะป่าบ้าใบ้ เราจะไปพูดกับมันยังไงล่ะทีนี้ เสนา 2 หรือว่าเราจะจับมัดมือมัดเท้า แบกมันมาเหมือนหมูเลย เสนา 1 นั่นไงเจ้าเงาะ ตัวดำเหมือนชาโคล ผมหยิกเหมือนฝอยขัดหม้อ ใครมันจะเอาไปเป็นผัว เสนา 2 นี่ไอ้เงาะ มีคำสั่งจากเจ้าเหนือหัว ให้เอ็งเข้าพิธีเลือกคู่ มากับข้าเดี๋ยวนี้ เจ้าเงาะ แบ แบ บู๊ เสนา 1 ทำยังไงดีล่ะท่าน เห็นทีเราจะพูดกับมันไม่รู้เรื่องแล้ว เสนา 2 ข้าคิดว่าเราจะต้องใช้แผนสองแล้วแหละ จับตัวมันมัดแล้วลากไป -เสนาเข้าจับตัวเจ้าเงาะเชือกขาดล้มคว่ำคะมำไป ลุกขึ้นดัดหลังไหล่กระดูกลั่น นิ่วหน้าสั่นหัวกลัวแรงมัน ต่างปรึกษากันเป็นจนใจ -เจรจาเสนา 1 วิธีนี้คงไม่ได้ผล เราต้องหาวิธีอื่นล่อมันเข้าไปในวังให้จงได้ เสนา 2 ข้าได้ยินชาวบ้านเขาพูดกัน ว่าไอ้เงาะมันชอบดอกไม้แดง เสนา 1 งั้นเจ้าไปนำดอกไม้แดงมา ผูกเชือกติดกับปลายไม้ข้าจะได้ล่อมันเข้าไปในวัง -เสนานำดอกไม้แดงมาล่อเจ้าเงาะ- -เจ้าเงาะเดินตามดอกไม้แดงเข้าไปในวัง- -ปิดม่าน-

เกศราภรณ์ ป่าโพธิ์ชัน 224 ณัฐวุฒิ สิงห์หา 201 ฉากที่ 2 ไล่ -เจ้าเงาะเดินผ่านชาวบ้าน- -เปิดม่าน- -ร้องเพลง เงาะใบ้- ตัวผมนั้นคือเงาะป่า รูปร่างหน้าตาใครก็ว่าไม่หล่อ ผู้คนก็ต่างหัวร่อ ผู้คนก็ต่างหัวร่อ หน้าตาไม่หล่อตัวดำสกปรก ตัวผมนั้นเป็นเงาะใบ้ พูดจาไม่ได้ราวกับภูตผี รูปร่างหน้าตาอัปรีย์ รูปร่างหน้าตาอัปรีย์ ผมไม่ใช่ผีแต่คือเงาะใบ้ ใบ้ ใบ้ ใบ้ ใบ้ ใบ้ แบ้ แบ้ แบ้ แบ้ บู๊ (เกศราภรณ์ ณัฐวุฒิ) ชาวบ้าน 1 นู่น ๆ ดูนู่นสิ ไอ้เงาะป่าที่เขาลือกัน ต๊าย หน้าตาอัปลักษณ์ผิดมนุษย์มนา ชาวบ้าน 2 เกิดมาไม่เคยพบเคยเห็น นี่มันเป็นคนหรือตัวอะไรกันแน่ ชาวบ้าน 1 ดูมันสิตัวดำอย่างกับคุลา ผมหยิกเหมือนหมออ้อย ชาวบ้าน 2 พวกท่าน จะพาไอ้เงาะไปไหนรึขอรับ เสนา อ้อ มีคำสั่งจากเจ้าเหนือหัว ให้นำตัวไอ้เงาะไปเข้าพิธีเลือกคู่ของพระธิดารจนา ชาวบ้าน 1 เลือกคู่ !! (หัวเราะ) ช่างกล้าเนาะไอ้เงาะ ไม่เจียมตัว หน้าตาขี้ริ้วขี้เหร่ พระธิดารจนาคงไม่ตาต่ำเอา ไปเป็นผัว -ท้าวสามนต์ นางมณฑา รจนา และพระธิดาทั้ง 6 นั่งอยู่บนตั่ง ที่ลานพิธีเลือกคู่-

เกศราภรณ์ ป่าโพธิ์ชัน 224 ณัฐวุฒิ สิงห์หา 201 -เจรจารจนา ห้ะ เงาะป่าอย่างนั้นรึ ออกไปดูเล่นสักหน่อยละกัน ท้าวสามนต์ฮึ เอาสิแม่รจนา ผู้ชายสุดท้ายของแผ่นดิน ผมหยิกยุ่งเหยิง หน้าตาเหมือนกับยักษ์มักกะสัน เมื่อนั้น รจนานารีมีศักดิ์ เทพไทอุปถัมภ์นำชัก นงลักษณ์ดูเงาะเจาะจง นางเห็นรูปสุวรรณอยู่ชั้นใน รูปเงาะสวมไว้ให้คนหลง ใครใครไม่เห็นรูปทรง พระเป็นทองทั้งองค์อร่ามตา (บทละครนอกเรื่อง สังข์ทอง) -รจนาเสี่ยงพวงมาลัยให้เจ้าเงาะเมื่อนั้น ท้าวสามนต์เสียใจจนลมจับ นางมณฑาเข้าประคองรองรับ ขยำขยับไปสักหน่อยก็ค่อยคลาย ลุกขึ้นกระทืบบาทตวาดอึง อีรจนาดูดู๋มึงช่างมักง่าย ทรลักษณ์อัปรีย์ไม่มีอาย หน่อกษัตริย์ทั้งหลายไม่เอื้อเฟื้อ (บทละครนอกเรื่อง สังข์ทอง) -เจรจาท้าวสามนต์อีรจนาลูกชั่ว ได้ผัวเป็นใบ้บ้า หน้าตาอัปลักษณ์ ช่างมักง่ายไม่อายเขา มณฑา อีลูกไม่รักดี อีอัปรีย์ชาติชั่ว เลือกผัวให้ขายหน้า คนนินทาว่าร้าย รจนา เสด็จพ่อ… ท้าวสามนต์ไม่ต้องมาเรียกข้าว่าพ่อ รจนา เสด็จแม่… มณฑา ไม่ต้องมาเรียกข้าว่าแม่ รจนา ได้ อี… หกธิดา นี่ หยุดนะ รจนา กล้าดียังไงมาด่าเสด็จพ่อเสด็จแม่

เกศราภรณ์ ป่าโพธิ์ชัน 224 ณัฐวุฒิ สิงห์หา 201 รจนา งั้นด่าพี่ ๆ แทนได้ไหมล่ะ หกธิดา หน็อย ฉันเป็นพี่แกนะ ก็ถูกของเสด็จพ่อเสด็จแม่ เลือกผัวยังไงให้ขายหน้าคนทั้งเมือง รจนา หม่อมฉันจะคอยดูผัวองค์ชายของพี่ ๆ แล้วกัน จะดีเลิศประเสริฐศรีสักแค่ไหน หกธิดา แน่นอน ยังไงองค์ชายก็ต้องสูงส่งกว่าเงาะป่าต่ำช้าอยู่แล้ว มณฑา พอได้แล้ว เป็นพี่น้องกันยังไง กัดกันเหมือนหมา ท้าวสามนต์เพราะเธอนั่นแหละแม่มณฑา ไม่รู้จักอบรมสั่งสอนลูกสุดท้ายมันก็ทำให้พ่อแม่อับอายขายหน้าคน ทั้งเมือง มณฑา หม่อมฉันคนเดียวหรือเพคะ นี่ก็ลูกท่านพี่เหมือนกัน ท้าวสามนต์อยู่ไปก็ขายหน้าเปล่า ๆ ไป อีรจนา ไม่ต้องมาให้กูเห็นหน้าอีก!! ไป ไป ไปอยู่กระท่อมปลายนากับ ผัวเงาะมึงเลยไป เมื่อนั้น รจนาทุกข์ทนหม่นไหม้ เห็นเจ้าเงาะพยักหน้าเป็นนัย ชี้มือบอกใบ้ไปปลายนา (บทละครนอกเรื่อง สังข์ทอง) -ปิดม่าน- องก์ที่ 2 ปลา ฉากที่ 3 จมูกหาย -เจ้าเงาะเดินเข้าไปในป่า เพื่อหาปลาเมื่อนั้น ท่านท้าวสามนต์เป็นใหญ่ ตั้งแต่เงาะพาธิดาไป ให้แค้นขัดฤทัยทุกเวลา รจนาเจ้ากรรมมันทำชั่ว มีผัวเงาะร้ายให้ขายหน้า จำจะคิดอ่านด้วยมารยา พาลฆ่าเสียให้ได้ไม่ไว้เลย คิดพลางทางสั่งเสนาใน จงรีบไปบอกบรรดาลูกเขย

เกศราภรณ์ ป่าโพธิ์ชัน 224 ณัฐวุฒิ สิงห์หา 201 กูจะให้แต่งตั้งสังเวย ตามเคยบวงสรวงเทวัญ พรุ่งนี้หาปลามาคนละร้อย ใครได้น้อยจะฆ่าให้อาสัญ ทั้งอ้ายเงาะขี้ครอกจงบอกมัน มิได้ปลามาทันจะบรรลัย (บทละครนอกเรื่อง สังข์ทอง) -เจ้าเงาะเดินมาถึงใต้ร่มไทร- -พูดเงาะ ถึงสักที ปลาร้อยตัวงั้นหรอ แค่นี้จิ๊บ ๆ ข้ามีมนตร์มหาจินดา เอาไว้เรียกเนื้อเรียกปลาสะอย่าง จะจับมา ทั้งแม่น้ำเลยคอยดู ฮ่า ฮ่า ฮ่า แต่…ขอถอดรูปเงาะก่อนละกัน จะได้หล่อเหมือนณเดช! ฟิ้ว~ -เจ้าเงาะถอดรูปกลายเป็นพระสังข์- -พูดพระสังข์ป๊าด…ไม่หล่อตรงไหนเอาปากกามาวงสิ! โอม…ปลาจ๊ะปลาจ๋า ปลาหยุด ปลาหวิด จะตายจงมา เพี้ยง! เมื่อนั้น ฝ่ายเจ้าเหล่าหกเขยใหญ่ ครั้นรุ่งเรียกหาข้าไท บ่าวไพร่นับร้อยไม่น้อยเลย แต่งองค์ทรงเสื้อลงเรือญวน แหอวนของใครเอาไปเหวย ภรรยาหาขนมนมเนย ตามเคยขนส่งลงมาพลัน (บทละครนอกเรื่อง สังข์ทอง) -หกเขยเข้าป่าหาปลา แต่ไม่ได้สักตัว- -เจรจาหกเขย เหนื่อยแล้วนะ ปลามันหายหัวไปไหนหมด เสนา ไปซื้อเรือดำน้ำหรือเปล่า ขอรับ หกเขย เห้ย! นั่นมันคนละปลา! ไอ้นี่ เดี๋ยวก็โดนเรียกไปปรับทัศนคติหรอก

เกศราภรณ์ ป่าโพธิ์ชัน 224 ณัฐวุฒิ สิงห์หา 201 เสนา ตัวใครตัวมันละกันนะขอรับ! หกเขย เอ๊ะ นั่นมันแสงอะไร สีทองอร่ามเลย เสนา หรือว่าจะเป็นพส (พระสงฆ์) พะย่ะค่ะ หกเขย ว่าไป ว่าไป นั่นมันเทวดา เออ ดูสิ มีปลาเต็มไปหมดเลย ต้องเป็นเจ้าของปลาแน่ ๆ ไปขอปลากันดีกว่า จะได้นำไปถวายพ่อตา เมื่อนั้น พระสังข์นั่งยิ้มอยู่ในหน้า เห็นหกเขยเคอะเซอะมา สมดังจินดาก็ยินดี (บทละครนอกเรื่อง สังข์ทอง) -พระสังข์นั่งตั่ง หกเขยนั่งด้านล่าง- -เจรจาพระสังข์พวกเจ้าแบกอะไรกันมาเยอะแยะ จะมาลักดักปลาข้าไปหรือ อย่าเชียวนะ…ข้าหักคอมาหลายพันคน แล้วนะ หกเขย เอ่อ…พ่อตาสั่งให้จับปลาไปแข่งกับไอ้เงาะป่าบ้าใบ้ ถ้าไม่ได้ มีหวังได้ตายแน่ๆ หามาทั่วเมืองก็ไม่เห็น ปลา…สักตัว ข้าขอไปถวายพอรอดตัวหน่อยนะท่าน พระสังข์หัดกลัวบ้างนะบาปกรรม ไม่ใช่ทำผิดแล้วจะไปบวชอย่างเดียว! เอาเถอะขอมาข้าก็จัดให้ แต่ต้องมีข้อ แลกเปลี่ยนนิด ๆ หน่อย ๆ นะ พวกเจ้าจะให้ได้ไหมล่ะ หกเขย ท่านต้องการสิ่งใด ถ้าจะหามาให้ ไม่มีขัด! พระสังข์สิ่งของไม่ต้องหา ขอแค่ปลายจมูกมาคนละน้อยก็พอ! หกเขย ห้ะ ปลายจมูก! -หกเขยลังเลด้วยความกลัว แต่ก็ต้องจำใจเพราะกลัวตนจะตาย- -พระสังข์นำมีดมากรีดปลายจมูกหกเขยแล้วเอามีดกรีดลับกับศิลา ทั้งหกตกประหม่าหน้านิ่ว มือบีบหนีบจมูกไว้สองนิ้ว อย่าบิดพริ้วดุกดิกพลิกแพลง ทำเงื้อมีดกระหยับจับจ้อง ที่ใจชั่วกลัวร้องจนเสียงแห้ง

เกศราภรณ์ ป่าโพธิ์ชัน 224 ณัฐวุฒิ สิงห์หา 201 เอาแล้วนะฉะเชือดเลือดแดง จมูกแหว่งโหว่วิ่นสิ้นทุกคน (บทละครนอกเรื่อง สังข์ทอง) -พระสังข์ร่ายมนตร์มหาจินดา- -เจรจาพระสังข์โอม…ปลาจ๊ะปลาจ๋า ปลาตายจงมา ปลาชั่วจงมา ไป เอาไปคนละสองตัว! หกเขย ห้ะ คนละสองตัว! -พระสังข์ยิ้มด้วยความสะใจ- -หกเขยร้องโอดโอยกับความเจ็บปวด แล้วเดินทางกลับ- -พระสังข์สวมรูปเงาะ- ฉากที่ 4 ด่า -ท้าวสามนต์ มณฑา หกธิดา นั่งอยู่บนตั่ง- -รจนากับเจ้าเงาะนั่งอยู่ด้านล่างครั้นถึงพระโรงรัตน์รูจี อัญชลีสองกษัตริย์เป็นใหญ่ เจ้าเงาะยืนยิ้มหัวไม่กลัวใคร ทิ้งปลาลงไว้ให้พ่อตา (บทละครนอกเรื่อง สังข์ทอง) -เจรจารจนา ท่านพ่อเจ้าคะ อ้ายผัวเงาะของข้า นำปลามาถวาย 200 ตัวเพคะ! ท้าวสามนต์แล้วผัวเจ้าทั้งหก มัวไปเถลไถลที่ไหน หายหัวไปไหนกันหมด ถึงยังมาไม่ถึง! หกธิดา เออ…เอิ่ม… มณฑา มานู้นแล้วเพคะ เขยรักทั้งหก แต่เอ๊ะ…ทำไมท่าทางดูแปลกๆ หกธิดา ว้าย…ฉันนี่ร้องกรี๊ดเลย ท่านพี่ไปโดนอะไรมาเจ้าคะ จมูกถึงได้เหว่งเช่นนี้! -ทุกคนตื่นตกใจ ยกเว้นรจนาและเจ้าเงาะ-

เกศราภรณ์ ป่าโพธิ์ชัน 224 ณัฐวุฒิ สิงห์หา 201 ท้าวสามนต์กูจะฆ่าทิ้งให้หมด ขนาดไอ้เงาะอัปรีย์ มันยังมาถึงก่อนมึงเลย มึงดูปลามันตั้ง 200 ตัว แต่พวกมึง ได้มาแค่ 2 ตัว มิหนำซ้ำยังจมูกเหว่งกลับมาอีก ไหนเล่าสิ! หกเขย เออ…เอิ่ม…ข้ากำลังทอดแหอยู่ แต่แล้วปากเป้ามันก็กัดเข้าจมูกเต็ม ๆ -เจ้าเงาะทำท่าทางล้อเลียนหกเขยโดยนำใบไม้มาปิดจมูกไว้ รจนาหัวเราะด้วยความพอใจหกธิดา นี่! มึงหัวเราะเยาะใครอีรจนา รจนา ว้าย…ไม่น่าถาม หกธิดา แค่ผัวเงาะตัวดำมึงมาถึงก่อน ทำสะเออะออเซาะหน้าด้านจังนะ ผัวกูน่ะเป็นถึงองค์ชายในวัง จะให้ไป หาผักหาปลามาเหมือนผัวเงาะป่าอย่างมึงไม่ได้หรอก รจนา อุ๊ย…ได้ยินว่าผัวพี่น่ะมีบ่าวไพร่ตามไปมากมาย แต่ผัวเงาะของน้องตัวคนเดียว กลับมาก็ไม่จมูกโหว่เหว่ง เหมือนผัวพี่นะเจ้าคะ! หกธิดา กล้าดียังไงอีรจนา อีหน้าเหมือนครก อีสกปรกเหมือนโอมิครอน อีกระท้อนโดนทุบ อี…(หยุดคิด) รจนา ว้าย อย่าอินเกินค่ะ ดู ๆ ไปก็เหมือนจะครบ 32 นะ แต่เสียดายที่ขาดสมองไป (หัวเราะ) หกธิดา หน็อย…มึงกล้าดียังไงมาว่ากูไม่มีสมอง! อีพ่อแม่ไม่สั่งสอน -ท้าวสามนต์และนางมณฑา สะดุ้ง และมองมาที่หกธิดารจนา ท่านพ่อท่านแม่คะ ดูสิพี่ๆด่าว่า “พ่อแม่ไม่สั่งสอน” หกธิดา หยุดเลยนะอีรจนา โดนไล่ออกจากวังแล้วยังเสนอหน้ามาอีก มาหัวเราะเยาะผัวกูไม่ดูผัวตัวเอง ถึงผัวกู จะจมูกเหว่ง แต่ก็ยังหล่อเหลา ไม่เหมือนเงาะอุบาทว์ชาติชั่วผัวมึง! เงาะหยิบได้ใบไม้แกว่งไปมา ทำทีท่าล้อเลียนทั้งหกเขย ปิดจมูกไล่แมลงแกล้งเยาะเย้ย เจ้าเงาะเอ๋ยหัวร่ออย่างพอใจ คว้าได้ไม้แกล้งไล่กระชั้นชิด แกล้งตีผิดตีถูกลูกเขยใหญ่ วิ่งหลบหน้าหลบหลังภรรยาไป น้ำตาไหลเข็ดขยาดมิอาจสู้ หกธิดาพลางโกรธพิโรธผัว ไอ้คนชั่วน่าอายน่าอดสู ไปหยิบเอาผ้าถุงมานุ่งดู ให้ได้รู้เขยใหญ่ใจเป็นหญิง (เกศราภรณ์ ณัฐวุฒิ)

เกศราภรณ์ ป่าโพธิ์ชัน 224 ณัฐวุฒิ สิงห์หา 201 เมื่อนั้น นางมณฑาหนวกหูอยู่ไม่ได้ ลุกเดินออกมาว่าอะไร ไม่เกรงเนื้อเกรงใจผู้ใหญ่เลย (บทละครนอกเรื่อง สังข์ทอง) -รจนาและเจ้าเงาะล่ำรานางมณฑา แล้วกลับไปกระท่อมปลายนา- -ปิดม่าน องก์ที่ 3 เนื้อ ฉากที่ 5 หูหาย -เจ้าเงาะเดินเข้าไปในป่า แล้วนั่งลงใต้ต้นรัง- -ไฟเริ่มสว่างขึ้นเมื่อนั้น ท้าวสามนต์เคืองขัดอัดอั้น แกล้งให้หาปลาจะฆ่าฟัน อ้ายเงาะมันกลับได้มามากมาย ยิ่งคิดยิ่งแค้นแน่นใจ แม้นมิฆ่ามันได้ก็ไม่หาย จึงตรัสแสร้งเสเพทุบาย จะต้องการเนื้อทรายมาเลี้ยงกัน ทั้งหกหามาแก้ตัวใหม่ แม้นมิได้ชีวาจะอาสัญ เสนาในไปบอกอ้ายเงาะนั้น หาเนื้อมาให้ทันวันพรุ่งนี้ (บทละครนอกเรื่อง สังข์ทอง) -พูดเจ้าเงาะ ครั้งที่แล้วก็ให้หาปลาไปถวาย มาครั้งนี้ให้หาเนื้อไปถวาย ครั้งหน้าจะไม่ให้ข้าหาเมียไปถวายอีกเลยรึ ดูถูกข้านักใช่ไหม ได้...เจอเลย แปลงร่าง! เอ้ย ถอดรูปเงาะก่อนดีกว่า -ฟิ้วพระสังข์ โอ้โฮ...หล่อจริง หล่อจัง สมแล้วที่แม่รจนารักข้า โอม...ฝูงเนื้อมากมาย ทั้งหลายในป่า ทั้งละมั่งกวาง ทรายจงมาหาข้า ณ บัดนี้ เพี้ยง!

เกศราภรณ์ ป่าโพธิ์ชัน 224 ณัฐวุฒิ สิงห์หา 201 -หกเขยเดินเข้าไปในป่าเพื่อหาเนื้อมาถวาย แต่ก็ไม่พบสัตว์สักตัว- -เจรจาหกเขย พ่อตานี่ก็โพดโพเกิน เดี๋ยวก็ให้หาปลา เดี๋ยวก็ให้หาเนื้อ สรุปแล้วข้ามาเป็นเขยหรือเป็นขี้ข้ากันแน่ เสนา ก็ต้องขี้ข้า เอ๊ย เขยสิขอรับ หกเขย เฮอะ...เดินอยู่ในป่าตั้งนานสองนาน เจอแต่เสือ หมี หมูกระต่าย ไม่เห็นมีเนื้อที่พอจะไปถวายได้เลย หรือว่าเนื้อมันขาดตลาด เสนา ถึงว่าแหละเนื้อมันแพง เอ๊ย...แต่นี่มันในป่านะขอรับ หกเขย เอ๊ะ...เจ้าเห็นเหมือนที่ข้าเห็นใช่ไหม นั่นมันแสงอะไรวิบวับ ๆ เสนา หรือว่าจะเป็นพี่ตูน บอดี้สแลมขอรับ หกเขย อะไร! (ทำหน้ามึนงง) เสนา แสงสุดท้ายไงขอรับ หกเขย งั้นลองไปดูสิ! ว่าใช่แสงสุดท้ายอย่างที่เจ้าว่าไหม -เสนาเดินไปดูหน้าพระสังข์- -เมื่อเสนาเห็นหน้าก็รีบไปกราบทูลแก่หกเขย -เจรจาเสนา แย่แล้วพะย่ะค่ะ แสงวิบวับ ๆ นั่นไม่ใช่แสงสุดท้ายพะยะค่ะ! หกเขย แล้วมันคือแสงอะไรกัน เสนา แสงนั่น มาจากเทวดารูปทองพะย่ะค่ะ ดูคล้าย ๆ กับเทวดาที่เป็นเจ้าของปลาเมื่อครั้งก่อนเลยขอรับ หกเขย ที่ตัดปลายจมูกข้าน่ะรึ เสนา ใช่แล้วขอรับ เอ๊ะจะเป็นเช่นนั้นอีกกระมัง จมูกยังไม่หายขายหน้า ว่าพลางทางลงจากม้า เข้าไปวันทาสุรารักษ์ (บทละครนอกเรื่อง สังข์ทอง)

เกศราภรณ์ ป่าโพธิ์ชัน 224 ณัฐวุฒิ สิงห์หา 201 -หกเขยเดินเข้าไปหาพระสังข์- -เจรจาพระสังข์ พวกเจ้าไปไหนมา จะมาลักเนื้อกินปลาจนเบื่อแล้วรึ กล้าดียังไงมาดูถูกเราเจ้าป่าเช่นนี้! หกเขย ท่านเทวดาข้าต้องการเนื้อ เพื่อไปถวายให้พ่อตาของข้า ได้โปรดแบ่งให้ข้าสักนิดเถิด พระสังข์ มาขอเช่นนี้ ข้าก็เห็นใจพวกเจ้า แต่จะให้ฟรี ๆ มันไม่มีในโลกหรอกนะ หกเขย แล้วท่านอยากได้สิ่งใดกัน! พระสังข์ แม้เป็นสัตว์ก็รักชีวิตเขา จะขอเอาใบหูทั้งหกเขย มาแลกเนื้อเพื่อเป็นการสังเวย อย่าละเลยพินิจคิดดูกัน ใบหูแลกชีวิตนั้นเล็กน้อย หากแต่คอยชักช้าจะไม่ทัน แม้นไม่ได้ชีวาจะอาสัญ ส่งมีดพลันให้เฉือนแต่โดยดี (เกศราภรณ์ ณัฐวุฒิ) -หกเขยตกใจ- -พูดหกเขย หะ ใบหู! จมูกยังไม่หายขายหน้า ข้าต้องมาเสียใบหูอีกแล้วรึเอาเถอะดีกว่าจะตาย เชือดเบา ๆ ละกัน นะ! -หกเขยส่งมีดให้พระสังข์- เมื่อนั้น พระสังข์ฉุดหูกระชากลากหลุน จะเชือดแต่เบาเบาเอาบุญ แล้วชักดาบญี่ปุ่นออกเงือดเงื้อ เขยใหญ่ขยั้นพรั่นพรึง ร้องอึงอุยหน่าน่าเจ็บเหลือ อย่างนี้ที่ไหนจะได้เนื้อ ทำทีจะเชือดเถือแล้วรั้งรอ แกล้งขยับจับจ้องลองใจ เลือกเอาข้างไหนจะดีหนอ เหนี่ยวหูขวาลงให้ก่งคอ แข็งข้อเชือดขาดเลือดสาดไป (บทละครนอกเรื่อง สังข์ทอง)

เกศราภรณ์ ป่าโพธิ์ชัน 224 ณัฐวุฒิ สิงห์หา 201 -พระสังข์พนมมือร่ายมนตร์จินดามณีเพื่อเรียกเนื้อ- -เจรจาพระสังข์ เอ๊า เอาไป ข้าให้พวกเจ้าคนละตัว ถ้าอยากได้อีกเมื่อไหร่ ก็ไลน์มาบอกเราได้นะ ไม่ต้องเกรงใจ หกเขย เหอะ ว่าแล้วเชียว งั้นพวกข้าขอตัวลาไปก่อน -หกเขยแบกเนื้อกลับไปถวายแก่พ่อตา- -พูดพระสังข์ (หัวเราะ) พวกนี้มันหัวกลวงกันจริง ๆ มีหัวไว้คั่นหูแน่ ๆ เลย ว่าแล้วก็ ถึงเวลาที่จะได้เอาเนื้อไปถวาย พ่อตาสุดที่รักแล้ว คืนร่าง! เอ๊ย สวมรูปเงาะก่อนดีกว่า ฟิ้ว -พระสังข์ยิ้มด้วยความสะใจ แล้วนำเนื้อไปถวายท้าวสามนต์- ฉากที่ 6 ล้อเลียน -ท้าวสามนต์ มณฑา หกธิดา นั่งอยู่บนตั่ง- -เจ้าเงาะอยู่ด้านล่าง พร้อมกับเนื้อที่นำมาถวายเมื่อนั้น ท้าวสามนต์เห็นมันให้คันหัว เรี่ยวแรงกะไรเหมือนควายวัว เนื้อยี่สิบตัวช่างหาบมา ไม่สมหวังดังจิตที่คิดไว้ หุนหันหมั่นไส้จะใคร่ฆ่า เห็นมันแล้วหรือเจ้ามณฑา หยาบช้าทะนงตัวไม่กลัวใคร แค้นใจอ้ายเขยทั้งหกคน มันไปเที่ยวซุกซนอยู่ข้างไหน ทำให้อายขายหน้าทุกคราไป อีเมียก็ไม่กำชับกัน (บทละครนอกเรื่อง สังข์ทอง)

เกศราภรณ์ ป่าโพธิ์ชัน 224 ณัฐวุฒิ สิงห์หา 201 -หกเขยหาบเนื้อมาถวายท้าวสามนต์- -เจรจามณฑา ดูนั่นสิเพคะ หกเขยของเรามานู้นแล้ว! ท้าวสามนต์ ดูสิ ดูสิ ลูกเขยสุดรักของเรา ช่างน่ารักเสียจริง ไปได้เนื้อขาหักจากที่ไหนมา บ่าวไพร่ก็มีมากมาย ได้มาตั้ง 1 ตัว มณฑา เอ๊ะ...ดูนั่นสิเพคะท่านพี่ ใบหูทั้งหกเขย มีแต่เลือดทั้งนั้นเลย ท้าวสามนต์ พวกเจ้าไปโดนอะไรมาอีกล่ะ ปากเป้ากัดหู หรือจะเป็นผีกัดหูอีกล่ะ หกเขย เอ่อ...ผีป่ามันเอาเนื้อไปซ่อน หาเท่าไหร่ก็หาไม่เจอเลย แต่แล้วจู่ ๆ ก็มีมีดน้อยลอยมา ถูกหูพวกข้า แหว่งทุกคนพะยะค่ะ ท้าวสามนต์ (ปรบมือและหัวเราะ) ดู๊ดู แม่มณฑา งามหน้าไหมล่ะลูกเขยเรา แค่ให้หาเนื้อหาปลายังแพ้ไอ้ เงาะป่าบ้าใบ้เลย จะให้ไปทำศึกสงครามก็คงจะเสียบ้านเสียเมืองไปให้เขา มิหนำซ้ำยังไปโทษผี โทษเคราะห์ กรรม น่าจับประหารจริง ๆ (หันไปพูดกับลูกสาวทั้ง 6) มึงเห็นผัวมึงหรือไม่ น่าขายหน้ายิ่งนัก ทั้งจมูกแหว่ง ทั้ง หูวิ่น อัปลักษณ์ไม่ต่างกับไอ้เงาะเลย -หกธิดาหันไปมองสามีของตนหกธิดา ว้าย...นี่ใช่ผัวของน้องรึ ทั้งจมูกโหว่หูแหว่ง ดูพิกลพิการ วิปริต น่าเกลียดน่าชัง อัปลักษณ์ยิ่งกว่าไอ้เงาะ อีกนะเพคะ หกเขย นี่น้องด่าพี่รึ หกธิดา เปล่าเพคะ แค่พูดลอย ๆ เอง จะว่าผีทำก็ยากจะเชื่อ ไปโง่ถูกใครแกล้งเอามีดมาเชือดหรือเปล่าเพคะ -หกเขยอ้ำอึ้งไม่ตอบ- -เงาะย่องเข้ามาหาท้าวสามนต์ เพื่อบอกใบ้ให้ทำตามสัญญาเมื่อนั้น เจ้าเงาะย่างย่องมองมาใกล้ เห็นพ่อตาอาธรรม์เข้ากันไป ไม่เอาโทษเขยใหญ่ดังสัญญา ทำนับเนื้อที่กองลองเล่น จะให้เห็นว่าใครได้มากกว่า ชี้ไปตรงพระแสงแกล้งกลอกตา เงื้อง่าท่าทีเหมือนฟาดฟัน

เกศราภรณ์ ป่าโพธิ์ชัน 224 ณัฐวุฒิ สิงห์หา 201 แล้วชี้เข้าที่คอเขยใหญ่ บอกใบ้ให้รู้ดูขันขัน ตบมือหัวร่ออยู่งองัน เย้ยหยันหลอกล้อท่านพ่อตา (บทละครนอกเรื่อง สังข์ทอง) -เจรจาท้าวสามนต์ แหม...ไอ้เงาะป่าบ้าใบ้ ไม่เจียมตัว ไม่รู้จักที่ต่ำที่สูง กล้าดียังไง มาสั่งสอนข้า ให้ฆ่าไอ้หกเขย หกเขย ใช่แล้วพะย่ะค่ะ ไอ้เงาะตัวดำหน้าตาอัปลักษณ์ไม่พอ ยังวิปริตผิดมนุษย์อีกด้วย หม่อมฉันคิดว่ามันต้อง เป็นผีห่า ซาตาน ดูสิพะย่ะค่ะ ปลาสองร้อยกับเนื้อตั้งยี่สิบตัวมันยังหาบมาได้คนเดียว ถ้าไม่ใช่ผีมันจะเรียกว่า อะไรพะย่ะค่ะ ท้าวสามนต์ทหาร นำตัวไอ้ปีศาจชาติชั่วไสหัวออกไปจากวังของข้าเสียบัดนี้ ทหาร รับด้วยเกล้าพะย่ะค่ะ (ทหารพากันล้อมจับเจ้าเงาะ) เงาะ (หัวเราะ ล้อเลียน) -ทหารล้อมจับตัวเจ้าเงาะ- -เงาะเตรียมต่อสู้ ทหารทำท่ากล้า ๆ กลัว ๆ – -เจรจาหกเขย พวกเจ้ามัวช้าอยู่ไย รีบจับตัวมันออกไป (ผลักทหารไสทหารเข้าหาเงาะ) เงาะ แฮ่…แห้ (ทำท่าขู่พร้อมกับวิ่งไล่จับทหาร) ทหาร ไป ไป ออกไป อย่ามาจับข้า (วิ่งหนีเงาะ) เงาะ (สองมือจับทหารแล้วเอาหัวชนกัน) ทหาร โอ๊ย หัวข้าแตกมั้ง ฝากไว้ก่อนเถอะเจ้าเงาะ -เจ้าเงาะหัวเราะชอบใจ หันหน้าไปทางหกเขยหกเขย หยุดนะ ไอ้เงาะบ้า ชั่วช้า ไม่มีใครสอน กล้าดียังไงมาทำอย่างนี้ คอยดูนะพระจะทำโทษเอ็งอย่างหนัก (พูดพร้อมกับถอยห่าง)

เกศราภรณ์ ป่าโพธิ์ชัน 224 ณัฐวุฒิ สิงห์หา 201 เงาะ (วิ่งไล่หกเขย หกเขยกระเจิงไปคนละทาง) -เจ้าเงาะหัวเราะชอบใจ หันหน้าไปทางท้าวสามนต์- เห็นท้าวสามนต์อยู่บนเตียง ก็ยืนเมียงเขม้นมองป้องหน้า ขู่ตะคอกหลอกล้อพ่อตา เงื้อง่าทำทีจะตีรัน ท้าวสามนต์ โอ๊ย หัวข้าแตก หัวข้าแตก แม่มณฑา หัวข้าแตกกี่เสี่ยงก็ไม่รู้ นางมณฑา หัวไหนเพคะ หัวไหล่ หัวเข่า หรือหัว…ไหนเพคะ ท้าวสามนต์หัวนี่แหละ หัว (ชี้นิ้วไปที่ศีรษะ) ไอ้เงาะมันกล้าดียังไงมาตีหัวพระราชาอย่างข้า นางมณฑา เจ้าเงาะไม่ได้ตีหรอกเพคะ แต่ท่านพี่ตกใจกลัวจนตกเตียงหัวฟาดพื้นเองต่างหาก นี่ก็เขยตัวเองแท้ ๆ จะกลัวทำไม ท้าวสามนต์ถ้าเจ้าไม่กลัวก็อย่าหนีแล้วกัน -เจ้าเงาะวิ่งไล่ หลอกล่อ ทุกคน- -เจรจานางมณฑา (เห็นท้าวสามนต์กลัวเจ้าเงาะพร้อมกับลากให้มานั่งบนเตียง) นั่งนิ่ง ๆ เพคะ ทำขี้ขลาดตาขาวเป็น เด็กไปได้ ท้าวสามนต์บัดโธ่ พี่ไม่ขี้ขลาดหรอกแม่มณฑา แค่ลืมไปเท่านั้นเองตอนนี้พี่ไม่กลัวมันแล้ว แต่วิ่งหนีมันจน เหนื่อย ขอน้ำกินสักขันเถิดแม่คุณ -เจ้าเงาะเห็นหกเขยเหงื่อไหลไคลย้อยเงาะ โอม…แบะ แบะ บู้(บ่นพึมพำ) (อมน้ำชาแล้วพ่นใส่หกเขย) หกเขย ไอ้เงาะ ไอ้… ข้าไม่รู้จะหาคำไหนมาด่าเจ้า เงาะ (ฉุดหูหกเขยแกล้งจูงไปหาหกธิดา) แบะ…แบะ (เอามือจับที่หูแกล้งทำเป็นเจ็บ) -เจ้าเงาะเห็นพ่อตากำลังโกรธตน ทำทีแกล้งคุกเข่าขอโทษ กราบครั้งเล่าครั้งเล่า-

เกศราภรณ์ ป่าโพธิ์ชัน 224 ณัฐวุฒิ สิงห์หา 201 ฉวยได้ฝาชีที่ขันน้ำ แกล้งทำปะเตะเล่นเช่นตะกร้อ ท้าวสามนต์โกรธาด่าทอ เจ้าเงาะหัวร่ององอไป แล้วคุกเข่าเข้ามาลาแม่ยาย ทำอุบายชี้มือบอกใบ้ ลุกขึ้นเดินลอยชายสบายใจ กลับไปกระท่อมทับฉับพลัน (บทละครนอกเรื่อง สังข์ทอง) -เจ้าเงาะกระโดดโลดเต้น ดีใจ กลับไปยังกระท่อมปลายนา- --ปิดม่าน—