เรื่อง คลั่งสั่งรัก

นยิ ายเรือ่ ง ใจเถ่ือน

จะเกดิ อะไรข้นึ เมื่อ เธอขอร้องให้ชายแปลกหน้าคนหนงึ่ มาเปน็ สามกี ามะลอของ
เธอแตก่ ลับมารทู้ ่หี ลังวา่ เขา คือเสอื พยักโจรหนุ่มฉาวโฉด
นาตวั ละคร

เสอื พยกั หรอื พ่ีเสือ เสือรา้ ยทใ่ี ครก็ลือกนั วา่ โหดเห้ียมยง่ิ กวา่ สตั ว์
“นั้นปากหรอท่ีพดู ….ไม่ห่วงผวั แตห่ ว่ งชอู้ ยากกนิ กระสนุ แทนข้าวหรอื ไง”
กระแต เด็กสาวอายุ17 ปี ถูกแมจ่ บั แตง่ งานกบั เส่ยี แกร่ ุ่นพอ่ เธอจึงหนีเอาตัวรอด
โดยหาผัวให้เร็วทีส่ ุด
“พีช่ ายช่วยฉนั หนอ่ ยไดไ้ หมจ๊ะ…..ช่วยมาเป็นผวั ปลอมๆใหฉ้ นั หน่อยไดไ้ หม”
นกยงู เมยี คนแรกของพยัก

ฟ้า คณุ หนูลกู นายตารวจใหญ่ทีถ่ ูกจามาเปน็ ตวั ประกนั

ขุนศึกตารวจหนมุ่ แอบรักกระแตเป็นค่หู ม่ันฟ้า

เสือสงิ น้องชายตา่ งแมพ่ ยกั แอบรักกระแตและคอยชว่ ยเธออยู่เสมอ เมือ่ พวกเขา
ตอ้ งมาอยรู่ ่วมกนั อะไรจะเกิดข้ึน

“พเี่ สือวันน้ีเวรฉันฉันขอ”
“ไมต่ ้องตอ่ ไปนฟ้ี ้าเธอไปนอนกบั ตะเภา”
นกยูงได้ยินก็ดีใจจนเน้ือเตน้ คิดวา่ วนั น้ีตอ้ งเป็นวนั ของเธอ ด้านชายหนุ่มกับไม่คดิ
อย่างน้นั เขาชายตามองเมียเด็กจอมแก่นของเขาท่ีกาลังนง่ั หนั หลงั ให้โดยจนใจ
อาหารตรงหนา้ มากกว่าเขาด้วยซ้า
“ตอ่ ไปนห้ี นา้ ที่งานบา้ น งานเรอื น ซักผ้าหุ้งขา้ วงานทุกอยา่ งเป็นของ” นกยงู เชดิ
หนา้ ย้ิมเยาะเยย้ ฟา้
“กระแต”
แคก่ ๆๆๆ
“อะไรนะ!” ท้ังสองพดู ขึ้นพรอ้ มกันในขนาดที่กระแตวางจานขา้ งลงแล้วเริม่ มาให้
ความสนใจเขาอีกครง้ั ชายหนุ่มแอบยิม้ ในใจ
“ถา้ ไมท่ าจะเรียกวา่ เมียได้ไง” เขาตวาดเสียงดงั ข่เู ธอเล็กน้อย
“ก็ตอนนไ้ี มอ่ ยากเป็นแล้วนิ” เธอรบี ปดิ ปากตัวเองแนน่ เม่อื เผลอพูดเร่ืองไม่เปน็ เร่ือง
ออกไป ฟา้ และนกยูงหันไปมองหน้าชายหนมุ่ ทต่ี อนน้ีสีหน้าเรียบตงึ บรรยากาศมัน
เรมิ่ เปล่ียนดูน่าหวาดกลัวมากขึ้น

ตอนที่๑ คนแปลกหน้า

ณ. หมูบ่ า้ นแสงจนั ทรห์ ม่บู ้านทีย่ ังคงห่างไกลจาการพฒั นาอยู่มากหรือเรียกงา่ ยๆว่า
บ้านนอก ผคู้ นสว่ นมากจมอยู่กบั อดีต หมู่บา้ นแสงจันทร์จัดไดว้ ่าเป็นหมู่บ้านหน่ึงที่
ใหญ่มากพอสมควร

“นงั กระแตนีแ้ กกล้าเถียงฉันหรอหะ่ ” เพญ็ หญงิ สาววัยสี่สบิ เธอคือแม่ของกระแต
เด็กสาวจอมแกน่ ของหมบู่ า้ นแสงจันทร์ เพ็ญเป็นแม่ท่ีไม่อยากให้ลูกตอ้ งมาลาบาก
เหมือนตวั เองจงึ พยายามที่จะจับกระแตให้แตง่ งานกับผชู้ ายทม่ี ฐี านะทีร่ ่ารวยเชน่
เสี่ยเจ้าของโรงสีของหมู่บา้ น

“ใช่…..ทาไมแมถ่ ึงชอบจบั ฉันใส่พานถวายให้ไอ้พวกหน่ื กามนน้ั ดว้ ยฉันเป็นคนนะ
แม่….แมไ่ ม่เห็นใจฉันหรอื ไง”

กระแตเด็กสาววยั สบิ เจด็ ทใี่ ฝฝ่ นั อยากจะเรียนนั้นคอื ความฝันของเธอ กระแตจอ้ ง
มองไปที่เพญ็ ผูเ้ ป็นแมท่ ีก่ าลงั ยืนเทา้ สะเอวมองมาทีเ่ ธออยา่ งคาดโทษท่ีเธอทาร้าย
ผชู้ ายทแ่ี ม่ของเธอหามาให้

“ทาไมฉนั ต้องเหน็ ใจแก………ฉนั ตงั้ หากทแี่ กควรจะเห็นใจฉันอสุ าดิน้ รนหาผวั รวยๆ
ให้แต่แกมนั กบั ไมร่ กั ดี” เพ็ญชีห้ น้ากระแตอยา่ งนกึ โกรธท่กี ระแตไม่ยอมให้ความ
ร่วมมอื กับเธอดๆี

“ก็ฉันยังไมพ่ ร้อมท่ีจะมีผัว…..” กระแตลุกข้ึนเถียง เพ็ญทาได้จะตีแต่ก็ระงับอารมณ์
โกรธแล้วจอ้ งมองไปท่ีเดก็ สาว ถงึ กระแตจะยังเดก็ แต่กบั ไม่ยอมกม้ หัวให้ใคร ถา้ สู้
ไดเ้ ธอก็จะส้จู นตวั ตายถงึ ขนาดถ้าสกู้ บั นกั เลงมาแลว้ ตอ่ ยมวยก็ทามาแลว้ เรยี กได้
วา่ กระแตเธอเปน็ คนดังของหมู่บา้ นแสงจันทร์เลยก็ว่าได้

“พรอ้ มไม่พรอ้ มแกก็ต้องแต่งงานกบั เสยี่ จง”

“อะไรนะ” กระแตดวงตาเบกิ กว้างเมือ่ ไดย้ ินชื่อผ้ชู ายคนใหมท่ ี่แมข่ องเธอหามาให้
เส่ยี จงคือเจ้าของโรงสีขา้ ว อายขุ องเขาเป็นพอ่ เธอยงั ได้เลย อกี ทั้งยงั มีรูปร่างท่ี
อว้ นลงพุงหัวล้านนา่ เกลียด

กระแตไม่อยากจะเชื่อวา่ แม่ของเธอจะกลา้ ให้เธอแตง่ งานกับเสีย่ จงเพราะใครๆก็รู้
วา่ เสย่ี จงมีเมยี น้อยใหญ่มากมายแคไ่ หนและทสี่ าคัญเสย่ี จงยงั เป็นเจ้าหนขี้ องแม่

“ไม่ตอ้ งมาทาเปน็ ตกใจไม่วา่ อย่างไงแกตอ้ งแต่งงานกบั เสี่ยจง….แกรไู้ หมถ้าแก
แตง่ งานกับเสยี่ เราจะมีเงนิ ใชไ้ ปท้ังชาตแิ ล้วหนี้สน้ิ ทงั้ หมดท่เี ราตดิ คา้ งเขากจ็ ะ
หมดๆไปสักที”

“แมก่ ร็ ูว้ ่าเสยี่ จงมีเมียอยูแ่ ลว้ ” กระแตเถยี งนา้ ตาไหลนอ้ นหน้าจ้ิมล้ิมของเธอดวงตา
ของเธอเริ่มบวมมากข้นึ จากการร้องใหเ้ ป็นเวลานาน

“ผู้ชายจะมีเมียกคี่ นก็ได้”

“แต่ฉนั สน…..” เพญ็ กาหมดั แนน่ กระแตยกมือน้อยๆข้ึนปาดนา้ ตาของเธอออก “เขา
กม็ ีลูกมเี มียแลว้ ฉนั ไมอ่ ยากพรากลูกพรากผวั ใครทั้งนน้ั ในเม่ือแมอ่ ยากแตง่ มาก
ทาไมแม่ไมแ่ ตง่ แทนฉนั ไปเลย”

เพยี้ ะ

“นงั กระแตมันจะมากไปแลว้ นะฉันแมแ่ กนะ” เสยี งฝ่ามอื รอ้ นตบไปทแี่ ก้มทเ่ี ปอ้ื นไป
ด้วยนา้ ตาใจผเู้ ปน็ แมส่ ่นั คล้องเมือ่ เหน็ เลือดที่มมุ ปากลูกสาวแตเ่ พราะต้องการ
เอาชนะลูกสาวเธอจึงเลือกทจี่ ะไม่ปลอบใจ กระแตได้แตย่ กมอื ขึ้นลูบแกม้ เล็กทีเ่ รม่ิ
ขึน้ สีเลก็ นอ้ ย เธอได้แต่พยายามกลืนกอ้ นนา้ ตาลงคอเพราะนเ้ี ปน็ ครั้งแรกที่แม่ตบ
หนา้ เธอ

“เกดิ เร่อื งอะไรข้ึน” แสงผเู้ ป็นพอ่ รบี เดนิ มาดูเมอ่ื ได้ยินเสียงทะเลาะทเ่ี ร่ิมดังมากขึน้
เขาเหลียวมองไปทก่ี ระแตลกู สาวเพยี งคนเดยี วกต็ อ้ งตกใจ

“น้ตี ้องถึงขนาดตบหน้าลูกเลยรไึ ง”

“ฉนั จะทามากกวา่ นีห้ ากมนั ยงั ดอื้ ดึงกบั ฉนั ”

นา้ ตาทพี่ ยายามกลนั้ ไมใ่ ห้มันไหลกบั ไหลรินเมือ่ พ่อแมท่ ะเลาะกันอย่ตู อ่ หน้าเธอ
เธอพาหวั ใจที่แสนจาเจบ็ ปวดเดินหนอี อกมาจากสถานการณต์ รงหน้า ไมค่ ิดจะ
เหลยี วหันกลบั ไปมองภาพเหลา่ นั้น เธอได้คิดว่าทาไมเธอต้องมาเจอเร่ืองพวกนีซ้ า้
แล้วซ้าเล่า พ่อแมท่ ะเลาะกับเธอเร่อื งเดิมๆ กระแตเธอไมร่ ู้ดว้ ยซ้าว่าเดนิ มาไกลมา
แค่ไหนจนกระท้งั มาถึงร้านคา้ เกา่ ๆที่ถูกท้ิงให้รกร้าง ฟ้าคงเหน็ ใจในความเจบ็ ปวด
เกนิ ท่ีจะรบั ไหวจงึ สงั่ ใหฝ้ นตกลงมาชาละล้างนา้ ตาของเธอ กระแตทรดุ ลงน่ังกอด
เข่าร้องให้ เธอพยายามแล้วทีจ่ ะทาตวั ให้เข้มแขง็ แต่ถงึ อย่างนัน้ กาแพงที่เอสร้าง
ขึ้นมามันก็เรม่ิ ต้านทานไมไ่ หว

“คอยดูเถอะ…..ถ้าแม่ยงั กล้าจบั ฉนั แต่งงานกับเสย่ี จงตาแกบา้ กามนัน้ ฉันจะหนไี ปให้
ไกลทีส่ ดุ ”

กระแตเช็ดนา้ ตาบนแก้มกอ่ นจะรบี ปลอบใจตัวเอง กระแตนงั่ คดิ หาวิธีทจี่ ะเล่ียง
จากแตง่ งานกบั เสีย่ จงแตค่ ิดอย่างไงกค็ ดิ ไม่ออก เธอไดแ้ ตถ่ อนเหนื่อยใจพอ
รสู้ ึกตัวฟา้ ก็เรม่ิ มืดแล้ว หญงิ สาวรีบลกุ ขึน้ ทาท่าจะเดินออกจากกระทอ่ มโทรมๆน้ัน
หากไม่ได้ยินเสยี งรอ้ งขอความช่วยเหลอื ของใครบางคนเสยี กอ่ น

“นน้ั ใคร” เธอร้องถามแตก่ ย็ งั ไมไ่ ด้เสียงตอบรบั เทา้ เลก็ กา้ วไปขา้ งหนา้ อยา่ งระวัง
กอ่ นจะหนั ไปเหน็ ทอ่ นไม้ท่ีพอดีมอื เธอไมร่ อช้าทีจ่ ะรีบคว้ามนั ขึ้นมาป้องกนั ตัวเอง

“น้ันใคร…..ฉนั ถามวา่ ใคร” กระแตยกไมข้ ึ้นทาท่าจะทบุ ชายแปลกหนา้ คนหนึ่งที่
นอนควา่ หน้าเขาพรึม่ พรารอ้ งขอให้ชว่ ย

“เห้ย…..ใครอกี ละวะ่ เน่ยี ” กระแตตกใจเกอื บทาร้ายคนบาดเจ็บ มอื บางผลักไหลเ่ ขา
เบาๆเผยใหเ้ หน็ ใบหนา้ ของชายแปลกหน้าทถ่ี กู ยิงได้รับบาดเจ็บ

“โห้…..ไปโดนอะไรมาเนยี่ ” กระแตหันไปจอ้ งมองผู้ชายตรงหนา้ ผมของสดี าเข้มสัน้
ใบหนา้ ของเขาเต็มไปด้วยรอยฟกซา้ ไม่ว่าจะควิ้ หรือแม้กระท้งั มมุ ปากก็เต็มไปด้วย
เลอื ด ก่อนจะกม้ ลงมองทีท่ ้องเธอไมร่ อช้ารบี เปิดดบู าดแผลท่ีเริ่มอักแสบ

“………….” ใครก็ไม่รู้เผลอๆเป็นโจรรึเปลา่ ก็ไมร่ ู้ กระแตลุกข้นึ ตัดส้ินใจหันหลังให้
เขาแต่ทวา่ เธอก็ตอ้ งมอี ันหยดุ ชะงกั เม่ือมีมือค่หู นง่ึ ควา้ เอาที่เท้าของเธอ

“เห้ย…..” ฉนั ตกใจแทบทาอะไรไม่ถูกเมื่อผู้ชายแปลกหนา้ ตรงหนา้ ที่บาดเจ็บใกล้
ตายคว้าท่ีข้อเทา้ ของฉนั ดว้ ยมอื ทเี่ ป้ือนไปดว้ ยเลือด

“ชะ….ช่วยด้วย”

“………” นี้ฉันต้องช่วยเขาจริงหรอ เอาเถอะเขาบาดเจ็บอยู่เขาอาจเป็นคนดีก็ได้ ถ้า
ฉนั ปล่อยใหต้ ายคงเป็นฉันสนิ ะที่ต้องกลายเป็นคนใจบาป

“ก็ได้…..กไ็ ด้….ช่วยก็ได้”

โชคดีทกี่ ระแตมคี วามรนู้ ิดน้อยจึงสามารถชว่ ยรกั ษาบาดแผลเขาได้แตถ่ ึงอยา่ งนนั้
เขาต้องไปหาหมอให้รกั ษาอยู่ดี เธอเชด็ ตวั ทาความสะอาดให้เขามือเรยี วปัดผมที่
ตกลงมาบงั ใบหนา้ ของชายหนุ่มออกเผยใหเ้ ห็นใบหนา้ เข้มดวงตาของเขายังปิด
สนิทรมิ ฝีปากของเขาเรม่ิ มสี ีข้นึ มาเล็กน้อยใบหน้าก็เชน่ กนั

“หลอ่ เหมือนกันนะนายเนย่ี ” กระแตพูดไปอมยิม้ ไป แต่ก็ต้องขมวดคว้ิ เป็นปมเมื่อ
เหน็ รอยสักบนหนา้ อกชายหนุม่ ไหนจะท่แี ขนอีก

“ผู้ชายทาไมถึงชอบสกั ยักกนั นกั นะ”

กระแตพารา่ งชายหนมุ่ ท่ีแสนจะหนักไปที่โรงแรมของหมูบ่ ้านโดยท่ีไมใ่ ห้พอ่ แม่
ของเธอรู้

“พกี่ ระแตน้ันใครนะ” บัวสาวน้อยวัยสิบกว่าปีถามกระแตถึงพยายามจะมองหน้า
ชายหนุ่มใหช้ ดั แต่เพราะเขากม้ หัวอยจู่ งึ ไม่เห็น

“กล็ กู คา้ ไง……เขาบอกพ่นี ะวา่ ต้องการหอ้ งพักพเี่ ลยพามาพักทีโ่ รงแรมแม่เอง็ ไง”
กระแตแก้ตวั
“แน่ใจนะว่าไม่ใชผ่ ัวพ่ี”
“บา้ ไปแล้วไม่ใชแ่ น่นอน…..นบ่ี วั อยา่ บอกเรอ่ื งนี้กับใครเด็ดขาดเข้าใจไหม” กระแต
กาชบั
“ร่วมท้ังน้าเพ็ญและลุงแสงหรอกจะ๊ ”
“ใช่” กระแตรีบให้รางวลั บวั ดว้ ยเงินของเธอบัวเห็นรีบรบั มาถอื ไวอ้ ย่างรวดเร็ว
“ไดจ้ ๊ะ….รับรองไม่มีใครรู้ใครเหน็ ทง้ั นน้ั ”
“ดีมาก”

หลงั จากนนั้ กระแตก็พารา่ งของชายหนุ่มเขา้ มาในห้องสีเหลี่ยมเลก็ ๆกอ่ นจะพยงุ
เขาให้ลงนอนราบไปกับเตียง
“โอย๊ ….หนัก” กินช้างเข้าไปหรือไงกไ็ ม่รู้
กระแตนั่งที่ขา้ งเตียงก่อนจะใชม้ อื ทาบลงท่ีหนา้ ผากชายหน่มุ
“ตัวยังร้อนอยเู่ ลย” เมื่อเห็นอยา่ งนนั้ เธอจึงรบี ไปเตรยี มนา้ เพือ่ มาเชด็ ตวั ให้ชาย
หนมุ่ อีกครั้ง ทว่าทันทีที่เอเดนิ ออกมาจากหอ้ งนา้ เขาก็ได้หายไป
“อ้าว…..วา๊ ย”
ตุบ พยกั รบี ล๊อตคอร่างบางไวแ้ นน่ กอ่ นจะถาม
“เธอเปน็ ใคร” เขาพูดเสียงเหยี้ มแลดูดดุ นั สมเปน็ ชายชาตรี หญิงสาวตวั สั่นไหว
หวาดกลัวเลก็ นอ้ ยก่อนจะรีบตอบชายหนมุ่
“ฉันเป็นคนชว่ ยพ่จี ๊ะ….ฉนั เห็นพ่นี อนบาดเจบ็ อยู่ก็เลยชว่ ยอย่าทาอะไรฉันเลยนะ
จ๊ะ”
พยักกม้ ลงมองสารวจบาดแผลที่มีผ้าพันแผลพันรอบก่อนจะผลักหญิงสาวใหอ้ อก
จากเขา โดนไมก่ ลวั วา่ เธอจะเจ็บรึเปลา่
“นฉ่ี ันชว่ ยพีน่ ะ….ช่วยเบาๆกบั ฉนั หนอ่ ยไดไ้ หม” คนอะไรแรงเยอะเป็นบา้
“ฉนั กไ็ มไ่ ด้ขอให้เธอมาชว่ ยฉัน” พยักตวาดกลบั เขารู้สึกลาคาญกับเดก็ สาว
ตรงหน้าเพราะเขาเกลียดเด็ก

“อ่อ….ไม่ได้ขอพ่แี น่ใจนะวา่ พีไ่ ม่ได้ขอร้องใหฉ้ นั ชว่ ยพค่ี นอุสาชว่ ยทาคณุ บชู าโทษ
โปรดสัตว์ได้บาป” กระแตนกึ เจ็บใจทีถ่ กู ชายหน่มุ ปฏิเสธ ทัง้ ยงั โดนเขาตอ่ ว่า

“หุบปาก…..ฉันยงั ไมไ่ ด้ส่งั ให้เธอพดู ” กระแตเรมิ่ รสู้ ึกว่าอาจใหค้ วามชว่ ยเหลอื ผิด
คน กอ่ นจะแอบสมนา้ หน้าเม่ือบาดแผลของเขาเปดิ จนมีเลอื ดไหลซมึ ดเู มอ่ื เขาจะดู
ออกว่าเธอแอบสมน้าหนา้ เขา

“สมนา้ หน้าฉันอยู่รไึ ง”

“เปลา่ ” กระแตตอบเสียงสูงพยายามหลบหน้าเขา พยักเดนิ เซมานงั่ ลงทเ่ี ตียงอีก
ครั้ง ได้ขน้ึ ชอื่ ว่าเปน็ เสือแตก่ ลบั ต้องมาบาดเจบ็ ปางตายหนาซา้ คนทชี่ ว่ ยเขากับ
เปน็ สาวท่ดี ูท่าจะแก่นเอาเร่ืองซะดว้ ย

“นง่ั โงอ่ ะไรอย่อู กี มาดแู ผลฉันสิ” เขาสั่งเธอด้วยสีหน้าไมพ่ อใจทย่ี งั เหน็ เธอน่ังดู
เขาอยูอ่ ยา่ งน้ัน

“น…ิ .ขอรอ้ งดๆี เป็นไหมทาไมต้องทาหน้าดุแลว้ ตะคอกใหเ้ สียงดังดว้ ยไม่เจ็บคอรึ
ไง” เธอย้อนเขา

“รแู้ ล้ว….รบี ๆมาทาสักทสี ิวะ”

“พก่ี อ้ ยา่ ดิ้นสิ….มันทาลาบากนะ” สายบวั ที่แอบมองผ่านรยู กมอื ขน้ึ ปิดปากเมอื่ เหน็
ภาพตรงหน้ากระแต่น่งั อยตู่ รงกลางระหวา่ งขาของพยักทาให้มุมมองของสายบัว
เปลย่ี นไป

“…..” ท่ีแท้พ่กี ระแตก็มีผวั อยแู่ ล้วมิน่าถงึ ไม่ยอมแตง่ งานกบั เสี่ยจง

ดา้ นพยกั เม่ือเหน็ กะแตทาแผลให้เขาเสร็จแล้วกใ็ ช้น้วิ ช้ผี ลักหน้าผากเล็กใหอ้ อก
ห่างเขากระแตหนา้ บึ้งแลว้ มองไปทีพ่ ยกั ท่ีเดินไปที่หน้าตา่ ง เขาส่องมองดูข้างแลว้
หนั มามองเดก็ สาว

“จะไปกไ็ ป” ผมไลเ่ ดก็ สาวตรงหน้าเธอทาหนา้ งง

“อ้าว……คาขอบคุณกไ็ มม่ ”ี คนบ้าอะไรไมน่ ่าชว่ ยเขาเลยนงั กระแตเอย้

“เดี๋ยว…..”

“อะไรอีกละ่ ไหนบอกว่าไลแ่ ล้วไง” กระแตมองไปท่ยี ักเขาคน้ หาของอะไร
บางอยา่ งในกระเปา๋ กางเกงกอ่ นจะยืน่ มันใหเ้ ธอ

“พใี่ หเ้ งนิ ฉันไม….หรือวา่ ” โหเ้ งินชะด้วย

กระแตฉกี ยิม้ แตท่ วา่ รอยยมิ้ นนั้ ก็หบุ หายไปเมอ่ื พยกั พูด

“ไปซือ้ ข้าวมาให้ฉันกิน……”

“อะไรนะ……ฉันไม่ใช่คนใช้นะ” กระแตตวาดพยกั กระชากท้ายทอยกระแตเพอื่ ให้
เธอเข้ามาใกล้เขาก่อนทเี่ ขาจะก้มลงกระซิบ

“จะไปดีๆหรอื เปลา่ ”

“ไปจะ๊ ….ไปแล้วจ๊ะไม่ต้องข่กู ไ็ ด้” ฉนั รบี แย่งเงนิ มาจากเขาแล้วออกไปจากหอ้ งพยกั
ก้มลงมองแผลตัวเองแลว้ น่ังลงบนเตยี งกอ่ นจะทุบเตียงเพ่ือระบายความโกรธไป
หนง่ึ ที

“โธ่โว๊ยยย…….ถ้าไม่ใชเ่ พราะไอ้หน้าอ่อนน้ันฉันคงไม่ตอ้ งมาหนีตายแบบนหี้ รอก”
ใชเ่ ขาคอื มหาโจรท่ีมีช่อื เสยี งแต่เพราะข่าวการปล้นของมันร่วั ไหลหรอื ความจรงิ
อาจจะมสี ายของตารวจอยู่กบั เขาทาให้พวกมันรู้วา่ เขาปลน้ ท่ีไหนและทาให้เขา
ไดร้ บั บาดเจบ็

“รอใหก้ หู ายดกี อ่ นเถอะ……แล้วกจู ะไปเอาของกูคืน”

อกี ดา้ นกระแตทีก่ าลังหาซือ้ ข้าวไปใหพ้ ยักเธอรู้สกึ โกรธและหมนั่ ไสเขาเล็กน้อย
ก่อนจะเดนิ ไปทรี่ ้านกว๋ ยเตยี๋ วและเยียดย้ิมเม่อื นกึ แผนออก

“ดหุ นักใช่ไหมเจอนังแตหนอ่ ยเปน็ ไง”

ครึ่งชัว่ โมตอ่ มาพยกั หนั ไปมองท่ปี ระตูเขาเอื้อมมอื ไปควา้ ปนื ท่ีซอ้ นเอาไวก้ ่อนท่ี
เขาจะแอบย้มิ เมือ่ เหน็ กระแตเดินเข้าในห้องพรอ้ มถุงกบั ขา้ ว

“น้จี ๊ะ…….พอดีว่ารา้ นขายข้าวแกงปิดนะจ๊ะฉันเลยซือ้ ก๋วยเตี๋ยวมาแทน” เปล่าหรอก
ความจรงิ ร้านข้าวแกงยงั เปดิ อยู่แต่ฉันแค่ไมอ่ ยากจะไปซอ้ื และหาเรอ่ื แกลง้ เขา
เท่านนั้

“อืม” พยกั มองไปทถ่ี ้วยก๋วยเต๋ียวมนั แดงจนน่ากลวั เขาแอบยม้ิ เม่อื รถู้ ึงแผนของ
กระแตวา่ เธอแอบใส่พริกหวังจะใหเ้ ขาเผ็ดจนขอรอ้ ง

ผิดแผนก็แทนเขาจะเผด็ จนร้องขอนา้ จากฉันแตม่ ันกลับไมใ่ ชเ่ ขากบั ก้มหนา้ กม้ ตา
กินอย่างอรอ่ ยแถมยังชมฉนั ไม่หยุดที่รวู้ า่ เขาชอบรสชาติแบบไหน

“ว่าแตเ่ ราชื่ออะไร” พยกั ถามกระแตท่ีเอาแต่นง่ั มองเขา

“ห่ะ……” เพราะมวั่ แตต่ กใจอยจู่ นไมไ่ ดย้ ินท่ีพยกั พดู

“ฉันถามวา่ เธอ….ช่อื ว่าอะไร” คราวนพ้ี ยกั เสยี งดังจกระแตแอบกลัว

“กระแตจะ๊ …….แลว้ พ่ีล่ะจะ๊ ชื่ออะไรเปน็ คนทีไ่ หนแลว้ ทาไมถึงบาดเจบ็ มาหรือโดน
พวกโจรทาร้ายมา” พยกั เชิดหนา้ มองไปท่กี ระแตก่อนจะตอบเสยี งแข็ง

“เปล่า…….ฉนั ช่ือพยัก”

“เหรอจ๊ะ……..”

ทัง้ สองจอ้ งหนา้ กนั อยู่นานกระแตส่งย้ิมให้พยกั ก่อนจะลุกขึ้นขอดบู าดแผลพยักก็
เรม่ิ ที่จะยอมเช่ือฟังอาจเป็นเพราะกระแตใช้ทาอะไรก็ทาถึงแมว้ ่าจะพูดมากอยากรู้
อยากเห็นไปทุกเรอื่ ง

สามวนั ทีผ่ มรกั ษาบาดแผลจนหายดีโดยตลอดสามวันมานีเ้ ป็นใครไมไ่ ด้นอกจาก
กระแตยยั เด็กแสบที่พูดมาก

“พี่หายดแี ลว้ เหรอจะ๊ ” พยกั หนั กลับไปมองเขารสู้ ึกงงเลก็ นอ้ ยเมือ่ เห็นกระแตใสช่ ดุ
นกั เรียน

“เรยี นด้วยเหรอเรา” เขาถามกอ่ นจะเอือ้ มมอื ไปควา้ เส้อื มาใส่

“จ๊ะ” อาจเปน็ เพราะความเคยชินท่ีคอยช่วยเหลอื เขากระแตเดนิ เข้าไปชว่ ยพยกั ใส่
เส้อื ผ้าทาให้พยักได้มีโอกาสมองไปที่ใบหน้าเลก็ ตรงหน้า กระแตอาจเป็นเพยี ง
หญิงสาวชาวบ้านผิวพรรณไมไ่ ดส้ วยแต่เธอก็ยงั มคี วามน่ารักแอบซอ่ นอยู่

“เสรจ็ แลว้ จะ๊ ” กระแตเงยหนา้ ข้ึนมองพยักทาใหท้ ั้งสองสบตาพยักท่ีได้สติรบี ผลัก
กระแตออกห่าง

“พีจ่ ะไปแล้วเหรอจะ๊ ”

“ใช่…….” พยกั แอบเห็นสหี น้าของกระแตเขาเดนิ เข้าไปหากระแตทีเ่ อาแต่กม้ หนา้
มองพนื้ กว่าจะร้สู ึกตัววา่ เขากาลังเดนิ ไปหาก็ช้าไปแล้ว

“พะ….พ่ีจะทาอะไร” กระแตรบี ถอยหลังจนแผน่ หลงั ของกระแตแนบชดิ กบั ผนงั หอ้ ง
มือหนาเอื้อมไปลบู แกม้ เล็กก่อนจะโนม้ หน้าเข้าไปใกลแ้ ล้วกระซบิ ขา้ งหู

“ทาไม…….หรอื เธอไมอ่ ยากให้ฉันไป”