Yasmine (beeldend kunstenaar) streeft ernaar scènes te creëren waarin verhalen zich kunnen afspelen. Deze verhalen stellen het leven, het bestaan, de geschiedenis en de toekomst in vraag. Elk verhaal, elke regel, kan veranderd worden. Visueel vertaalt zich dit in sculpturen en installaties, die geactiveerd kunnen worden door performances of happenings. Vaak is het de materiële ruimte die het lichaam beïnvloedt. In de wereld die ze tracht te creëren werkt ze vanuit punt nul. Het onbekende, een leegte waarin alles open is, ongedefinieerd en dus mogelijk. Alles tegelijkertijd. Thematisch gaat het over manieren van bestaan. Ze verkent het universum en zijn wegen, door zich te verdiepen in filosofieën, geschiedenis, verhalen en mythen over de hele wereld. En natuurlijk haar eigen verbeelding en denkwijzen. www.yasmine-akondo.be yasmine akondo (gast)
In het werk van riëlle beekmans is maria is een steeds terugkerend figuur. Wat ontstond als een terloops figuurtje van 3 cm. laat haar niet meer los. ‘Ik zie Maria als een symbool voor alle vrouwen. Maria die altijd als een ingetogen figuur wordt afgebeeld, mag bij mij al haar gezichten laten zien. Ze stapt uit haar rol die haar door andere is opgelegd’. Voor take over heeft riëlle een nieuw beeld gemaakt. Vanaf een tribune kijken 100 poppetjes je aan. In de basis zijn ze identiek maar elke Maria is uniek. Vanuit hun perspectief ben jij nu het kunstwerk. Riëlle is afgestudeerd aan de academie voor Kunst en Vormgeving in Den Bosch. Daar volgde ze autonome keramiek. Ze woont en werkt sinds 2000 in keramiek stad Delft. www.riellebeekmans.com Met vrienden richten ze na haar afstuderen stichting Op Visite op. Het gaf ze de ruimte om op locaties buiten het kunstcircuit tentoonstellingen te maken. https://stichtingopvisite.nl/ Op dit moment heeft riëlle een lang lopend project onderhanden, het verzamelen van 2.000 kusjes. https://stichtingopvisite.nl/kleurrijkekusjes/ +31 (0)6 28 44 9795 riëlle beekmans
Joël Bonk is een Nederlandse kunstenaar die is opgegroeid in Zwolle. Na een opleiding in grafisch vormgeven, vervolgde hij zijn studie aan de Artez Academie. In het midden van de schoolperiode heeft Joël zijn geboorteplaats verlaten om verder te studeren aan de Willem de Kooning Academie in Rotterdam. Vandaag de dag woont en werkt hij in Gorinchem, waar hij beelden maakt en schilderijen gecombineerd met druktechnieken. Het gebruik van lijnen, draden, garen en koorden is het meest herkenbare aan zijn werk. De onderliggende vezels en structuren van de menselijke anatomie maakt hij hiermee zichtbaar. Om zodoende een dialoog te creëren tussen de mens en zijn innerlijke wereld. Met het gebruik van felle kleuren en veel (beeldschoon) zwart zoals het universum dat alles omvat, maakt Joël een analogie met ons innerlijke universum. “Het lichaam is de bron van ons bewustzijn, onlosmakelijk verbonden met het denken… Alles wordt waargenomen doormiddel van het lichaam (verhouding en zintuigen).” Jos de Mul over belichaamde cognitie in zijn boek ‘Kunstmatig van Nature’ Tijdens zijn loopbaan concentreerd hij zich op de filosofie van het lichaam in de vorm van anatomische studies, met het gebruik van zijn eigen lichaam in het proces. Met een waardering voor de ideeën van Maurice Merleau-Ponty over ‘Belichaming’ en het ‘Lichaam-geest dualisme’ van Helmut Plessner, vindt Joël het nog steeds relevant om de vraag te stellen; wat is een mens? Of beter, hoe is het om mens te zijn? www.joelbonk.nl joël bonk
Vijf jaar gelden zijn Patricia van de Camp en Marc Heesterbeek begonnen aan hun gezamenlijke zoektocht naar de grenzen van de portretfotografie. Er werden surreële personages gecreëerd en gendergrenzen vervaagd. Na een tijdje is hun werk opgeschoven naar een meer existentiële vraag: Wanneer is er op een portret nog sprake van een aanwezigheid? Foto’s worden door vdC&H gedeconstrueerd tot alleen het beeld overblijft. Als omgekeerde schilders verwijderen zij alles wat niet ter zake doet. De persoon staat in dienst van het beeld en de algehele compositie in grijstinten in een gebalanceerde compositie. Het portret en ook de fotografie verdwijnt en maak plaats voor open kunstwerken. Die openheid kan door de beschouwers telkens weer op verschillende manieren ingevuld worden. Patricia van de Camp (1969) heeft grafische kunst en fotografie gestudeerd aan de Rietveld Academie in Amsterdam en de Design School SDU Kolding in Denemarken Marc Heesterbeek (1965) heeft architectuur en stedenbouw gestudeerd aan de Technische Universiteit Eindhoven en ruimtevaart architectuur aan het SICSA in Houston, Verenigde Staten. In 2018 hebben ze besloten om samen hun fotografische kunst naar buiten te brengen onder de naam vandeCamp & Heesterbeek www.vandecamp-heesterbeek.nl vandecamp & heesterbeek
Wietse Eeken (1975) is een in Rotterdam wonende beeldhouwer. Zijn werkmethode heeft een sterk traditioneel karakter, toch is hij zeer hedendaags in zijn materiaal gebruik. Binnen het werk is de tweestrijd tussen traditie en radicaliteit goed zichtbaar. Enerzijds gaat het om het beeldhouw werk in de pure zin van het woord. De eerlijkheid van het proces, het materiaal en de vorm. Anderzijds is het verhaal achter de vorm. Deze is niet altijd subtiel en genuanceerd. Het werk zou voor als eerst gezien moeten worden als illustraties van dat verhaal. Een samenraapsel van verwijzingen naar literatuur en popcultuur die steeds in een nieuwe vorm worden gegoten. Verhaallijnen duiken steeds weer op en verdwijnen uit het oog naar mate de figuren die dit verhaal bevolken nieuwe verschijningsvormen aannemen. Telkens weer vertolken deze figuren de wereld van het verhaal dat ogenschijnlijk onvatbaar blijkt. Vertellen de werken een en het zelfde verhaal of blijken zij telkens flarden van een andere verhaallijn in zich te verenigen. De werken bevatten steeds een dualiteit in vorm en uitstraling dat ze telkens weer in een unheimische sfeer doen omhullen. In een wereld waar schoonheid een dubieuze keerzijde heeft manifesteert de donkere zijde van het verhaal zich steeds vaker. www.wietseeeken.nl wietse eeken
Mijn werken getuigen van intimiteit. De intimiteit en poëzie die in een glanzend roze stamper van een bloem zitten. Of in de zwijgende expressie van een hangende borst die met haar tepel de wereld in staart. Of in de naar binnen gerichte blik van een soft rabbit, gemaakt van zachte pluche, die in haar vrouwelijke gestalte rustig op haar zorgvuldig geportretteerde geslacht zit. Of in een collage met een vliegende fallus die uit een blauwe wolk komt gevlogen. Of in een pluche bloem die op haar drie pootjes staat te wankelen en in haar bloemenhart een vrouwelijk geslacht blijkt te herbergen. Mijn werk wekt vragen op over seksualiteit, schoonheid, maakbaarheid van het menselijk lichaam en normerende beeldvorming in de massacultuur. Ik ga een dialoog aan met het glamoureuze imago dat de onvermoeibare modellenwereld hoog probeert te houden. Ik weet wat kijken teweeg brengt. www.lidyjacobs.nl lidy jacobs
Wilma Kun (1967), Brazilian / Italian artist. She lives and work in Rotterdam, the Netherlands. The artistic work that she has been developing for some years is focused on the concept of identity. This concept is declined, in all her works, through the use of her own image. There are different aspects of the concept of identity which she has considered in her artistic research, such as: • the sexual identity • the capacity of the perception of ourselves • the reconstruction of identity’s idea through the personal and collective memory • as well as the influence of media in the contemporary culture for the definition of identity. www.wilmakun.com wilma kun
The Hague and Spain based visual artist Sanne Maes (1974) studied Fine Arts at The Royal Academy of Art in The Hague. Maes is a member of various artists association and has exhibited in museums, galleries and artist-run spaces, amongst other places. The work of Maes consists mainly of video installations, works composed layer upon layer; video images projected on top of another image. Usually a moving self-portrait that coincides with the image it is projected on. This image could be a drawing or a painting. The work appears as a painting, which has been enlivened by motion. Maes started making self-portraits during her study at the Royal Academy of Art. The choice to use herself as a subject in her work was mainly a practical one. Without needing someone else, she is able to experiment freely without any limits. The work does not aim to portray the artist herself, but is an artistic research on the modern human and his ambivalent self-image. In this time of self-reflection and selfies, we seem to lose our identity. We are looking for the boundaries of our physical body, death, for our connection to the world around us. As humans we are constantly mirroring our environment, in search for our identity. “By projecting myself on top of a drawing or a painting, I identify with the image I coincide with. For me it’s about looking for similarities, but also for the differences. I try to adjust, to fit in, but sometimes I don’t and this creates friction.” www.sannemaes.nl sanne maes
Michel Michel (°1965) is een kunstenaar die is opgeleid als ingenieur en een persoonlijke behoefte heeft aan een langzamere fotografische benadering terwijl het fotografische object waardevoller wordt gemaakt voor langdurige bewaring. Dit bracht hem ertoe om over te stappen op glasplaatfotografie. Zijn oeuvre bestaat uit poëtische, dromerige beelden en blijvende naakten. Een van zijn series fotografisch werk heet ’Sharpness is a Lie’. In deze serie gebruikt hij digitale anisotrope fotografie (geen photoshop) met variabele on-axis en off-axis golfvoortplanting, breking met uniaxiale afwijkingen, waardoor formele realiteit wordt vastgelegd, als een geheugen zonder herinneringen. Zoals Michel Vaerewijck zelf zegt: “scherpte is een leugen”. Deze beelden maskeren niet alleen maar accentueren ook de ingekapselde informatie. De toeschouwer wordt betrokken bij het verbinden van de punten en wordt zo in de subliminale communicatie van het beeld getrokken. www.MichelMichel.art michel michel
Astrid van Rijn studeerde in 1993 af aan de Willem de Kooning Academie te Rotterdam in de richting Autonome Kunst. Van Rijn tekent, schildert, fotografeert en maakt assemblages. De afgelopen jaren heeft zij zich vooral beziggehouden met tekenen en fotografie. Twee kunstvormen die los van elkaar lijken te staan. Haar wens was beide bij elkaar te brengen tot één geheel. Het leverde een lange en interessante zoektocht op waaruit de reeks “Koolstof” is ontstaan. Astrid maakt foto’s die als bouwstenen fungeren voor het creëren van een nieuwe biotoop, digitaal opgebouwd door het combineren van haar tallozen foto’s tot één afbeelding. Als er een interessant beeld is ontstaan begint van Rijn met de volgende fase, het tekenen met houtskool, conté, Siberisch en pastel krijt. “In de koolstofserie komt de liefde van Astrid voor fotografie en tekenen samen. Vele lagen plantenmateriaal die uiteindelijk vergaan tot koolstof, waarmee een nieuwe wereld wordt gemaakt met houtskool-stof als verbindende factor. De koolstofcyclus van het leven. De koolstofserie is mooi van een afstand. De abstracte werking van fluweelachtige huid van grijs- en zwarttonen. Ze hebben iets magisch. Ze zijn duister maar maken nieuwsgierig om te benaderen. Eenmaal benaderd en aan de duisternis gewend, word je overstelpt door de veelheid van vormen en de dichtheid van ritmes en patronen. De overweldigende kolkende chaos en energie van leven. Je kunt je verliezen in de natuur. Je kunt je verliezen in de werken.”* www.astridvanrijn.nl *citaat van bioloog en kunstenaar Lauran van Oers astrid van rijn
Ansichtkaarten uit de parallelle werelden van de Haagse kunstenaar Vittorio Roerade (1962) – zo kun je zijn kunstwerken het best omschrijven. Olieverf, epoxy, poppenoogjes, mensenhaar, woldraadjes, glitterpoeder, Roerade gebruikt ieder materiaal bij het scheppen van zijn wereld. En ieder materiaal past zich moeiteloos aan. Knopen, damschijven, een strengetje rood borduurgaren, dobbelstenen - ze lijken voorbestemd om samen in een assemblage van Roerade een lachend gezicht te vormen. De voorstellingen op Roerades schilderijen zijn als foto’s die hij maakt in een soort van Spongebobwereld waar hij toegang toe heeft. Geen sprookjesachtige gladde wereld zoals bij Murakami, maar morsig. Minder manga, meer Jeroen Bosch. Sommige schilderijen zijn portretten van de flubberige wezens die hij voodoo clowns noemt. Op andere zoomt Roerade in tot je slechts een fragment ziet, of biedt hij juist iets weids en landschapachtigs aan met een horizon en een vooren achtergrond. Of twee horizonnen, of vier, of een ronde horizon. Ook zijn er schilderijen die je ‘interieurs’ zou kunnen noemen, zoals Epoxy 0035, waarop een konijn en vele andere wezens je wat verdwaasd aankijken. Op andere zijn het vogels of apen die als versteend afwachten terwijl zich mogelijk iets catastrofaals afspeelt. Want vrolijk is hun bestaan, ondanks de glanzende kleuren en de glitterpoeder, niet. Intussen kijken die wezens je maar aan, vaak met hun echte zwart-witte kraaloogjes. www.vittorioroerade.nl vittorio roerade
..create inspiring exhibitions at unique locations. ArtNomaden is an art community consisting of a group of connected artists who joined forces to gain independency. This self-sustaining group offers their artists a platform to show their work off the beaten track, original and without commercial strategy. ArtNomaden is an international group of members from the Netherlands, Belgium and Brazil. Community members Ludmilla van der Spoel (NL), Henrique van Putten (NL), Vittorio Roerade (NL), Sanne Maes (NL), Riëlle Beekmans (NL), Kunstenaarsduo Van de Camp en Heesterbeek (NL), Michel Vaerewijck (BE), Wietse Eeken (NL), Astrid van Rijn (NL), Wilma Kun (BRASIL), Joël Bonk (NL), Petra Werlich (NL), Lidy Jacobs (NL) Members of the group fluctuate regularly. Former members are Marc Janssens (BE, Ceramics), Lobke Burgers (NL, MixedMedia), Marie Louise Elshout (NL, Paintings Drawings), Birgitta Sundström Jansdotter (SWEDEN, Paintings), Rem van den Bosch (NL), dindi. (NL) [email protected] www.artnomaden.com ArtNomaden