นิทานอีสปเรื่องเด็กเลี้ยงแกะ

นิทานสุภาษิต

เด็กเลี้ยงแกะ

มีเด็กเลี้ยงแกะคนหนึ่งเป็นคนชอบพูดจาเหลวไหลตลกคะนองอยู่
เนืองนิตย์บางทีไม่มีเรื่องอะไรก็ปั้ นน้ำเป็นตัวขึ้นหลอกล้อคนเล่นอยู่
มาวันหนึ่งเด็กคนนั้นพาฝูงแกะไปกินหญ้าที่เชิงเขาริมชายทุ่ง

พอเขานึกสนุกขึ้นมาก็วิ่งทำหน้าตาตื่นไปร้องตะโกนบอกชาวบ้าน
ว่า“ มาเร็ว ช่วยด้วย ๆ หมาป่าพากันมาเป็นฝูงจะกินแกะเสียหมด
แล้ว” พวกชาวบ้านกำลังเกี่ยวข้าวอยู่ได้ยินเสียงเด็กร้องให้ช่วยทั้ง

นั้นก็ตกใจพากันถืออาวุธต่าง ๆ วิ่งไปจะช่วย

ครั้นถึงที่ฝูงแกะอยู่ก็ไม่เห็นสุนัขป่าสักตัวเดียวเด็กคนนั้นก็
หัวเราะเป็นที่ว่าหลอกผู้ใหญ่ให้วิ่งมาเก้อพวกที่วิ่งไปนั้นรู้ว่าเด็กหลอก
เล่นก็โกรธพากันกลับมา

ต่อไปไม่สักกี่วันนักเด็กคนนั้นกำลังไปเลี้ยงแกะ
อยู่เผอิญมีสุนัขป่าฝูงใหญ่มาจริง ๆ แลเห็นฝูงแกะก็วิ่ง
กรูมา แต่ไกล

เด็กคนนั้นแลเห็นจึงวิ่งไปร้องตะโกนบอก
ให้ชาวบ้านช่วยเช่นครั้งก่อนพวกชาวบ้านได้ยิน
ก็เฉยเสียต่างนึกเคืองในใจว่าเจ้านี่มาหลอกเล่น
อีกก็ไม่มีใครไปช่วย

ฝูงสุนัขป่ากำลังหิวจัดก็แร่เข้าไป
ห้อมล้อมกัดแกะกินเสียจนหมด

เด็กคนนั้นก็วิ่งร้องไห้หนีกลัวสุนัขกลับมาบอกพ่อแม่ พ่อแม่ก็ตกใจครั้นพูด
ไปพูดมาก็ได้ความว่าที่เป็นเหตุอันตรายถึงกับได้รับความเสียหายครั้งนี้ก็เพราะลูก
ของตัวเคยพูดจาเหลวไหลมามากจนเมื่อมีเหตุจริงก็ไม่มีใครเชื่อจึงเฆี่ยนตีลูกของ
ตัวเป็นสาหัส

นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า : คนที่ชอบพูดโกหกเป็นประจำ เมื่อ
ถึงคราวที่พูดความจริงก็จะไม่มีใครเชื่อ ซึ่งมีความหมายตรง
กับสุภาษิตไทยที่ว่า "เด็กเลี้ยงแกะ" หมายถึง คนที่พูดโกหก
จนเป็นนิสัย จนไม่มีใครเชื่อถือหรือให้ความสนใจกับคำพูดนั้น

จัดทำโดย
นางสาวฐิติพร ศรีภูมิ 16115164

สาขาการสอนภาษาไทย

มหาวิทยาลัยราชภัฏพระนครศรีอยุธยา