รักร้ายของนายสองคน

97

“ทีใจร้ายกับแอมก่อน”
“แต่ทีก็กลับตัวกลับใจอยู่นี่ไง”
“มันสายไปแล้วที”
“เมื่อกี้แอมยังเป็นนางฟ้าอยู่เลยนะ ยังเคารพ
การตัดสินใจของทีอยู่เลย”
“แสดงความรักให้ธันเห็นหน่อยไงที เค้าจะได้
เลิกยุ่งกับพวกเรา”
“เค้าไม่มายุ่งกับเราเลยนะแอม พวกเราต่างหาก
ที่ไปยุ่งกับเค้า”
“ไม่ยุ่งอะไร เค้ายังมาขอทีกับแอมเลย ยังมาบ
อกว่าทีเป็นของเค้าอยู่เลย”
“คนเมาอ่ะแอม มันหายเมามันก็ลืมเรื่องที่พูด
แล้ว แต่ที่แอมทำแบบนี้มันไปเหยียบย่ำความรู้สึกเค้า”
“แคร์กันมากเลยนะ”
“ต่อให้เป็นแค่เพื่อนเราก็ต้องแคร์ป่ะ ทีไม่ชอบให้
แอมไปทำร้ายความรู้สึกของใคร”
“แล้วความรู้สึกของแอมล่ะ”
“นี่ไง ที่ทีตัดธันออกจากชีวิตเพราะทีแคร์ความ
รู้สึกของแอมไง”
“แอมบอกว่ามันสายไปแล้วไง”
“หมายความว่าต่อให้ทีทำยังไงความรู้สึกของแอ
มก็ไม่เหมือนเดิมแล้วใช่มั้ย”
“ใช่”

รักร้ายของนายสองคน

98

“ที่ไม่เหมือนเดิมคือ เรื่องความรักหรือความเชื่อ
ใจ”

“ทั้งสองอย่างนั่นแหละ”
“ถ้าความเชื่อใจทีรับปากแอมได้ว่าจะไม่มีเรื่อง
ราวอะไรให้แอมรู้สึกไม่ดีอีกแล้ว แต่ถ้าเรื่องความรัก
แอมจะไม่รักทีก็ได้เพราะทีคงทำอะไรมากไปกว่านี้ไม่ได้”
“ทำไม ถ้าแอมไม่รัก ทีจะไปหาธันงั้นเหรอ”
“คุยเรื่องของเราก็พอเหอะแอม”
“แอมบอกไว้ก่อนนะว่าแอมไม่มีทางปล่อยทีไปหา
ธันง่าย ๆ หรอก”
พูดจบแล้วแอมก็เดินออกจากห้องทีไป

BEW BELOVE

99

19

หลังจากวันนั้นแอมก็ตามเฝ้าตามรับส่งทีไม่ขาด
แต่ช่วงกลางคืนพวกเขาต่างคนต่างอยู่ และแอมก็นัด
เจอกับแมนบ่อยขึ้น
ตอนเที่ยง ที่มหาลัย

แอมเห็นธันนั่งทานข้าวคนเดียวก็แกล้งชวนทีไป
นั่งกับธัน

“ขอนั่งด้วยนะ”
“ตามสบาย”
“หน้าตาเหมือนจะไม่ต้อนรับเลยนะ”
“ทีว่าทานข้าวเหอะ”

รักร้ายของนายสองคน

100

“ทีจะรีบทำไม นาน ๆ จะได้เจอเพื่อน คุยกับ
เพื่อนบ้างสิเผื่อเพื่อนเหงา”

“พอดีอิ่มแล้วขอตัวนะ”
ธันเดินลุกหนีไป

แอมยังตามแขวะตามรังควานธันอีกหลายครั้ง
จนวันหนึ่งทีปลดบล็อกและทักหาธัน
“มึงโอเคแล้วใช่มั้ย”
“กูไม่โอเคได้เหรอ”
“กูไม่รู้ว่ากูต้องทำไง”

ธันไม่ตอบกลับ ทีจึงไปคอนโดธัน
“ธันกูมีเหตุผล มึงเคยรักกับเบลล์ มึงเคยอกหัก

จากเบลล์มึงยังอยู่มาได้ แต่แอมเค้าเป็นผู้หญิงเค้าย่อม
อ่อนไหวกว่ามึง กูเลยเลือกที่จะทิ้งมึง”

“กูก็อยากรักคนอื่ นเหมือนตอนที่กูเลิกกับเบลล์
แต่กูพยายามเต็มที่แล้วได้เท่านี้”

“กูขอกอดมึงได้มั้ย”
“มึงกำลังทำร้ายกู มึงรู้ตัวมั้ย”
“กูขอเห็นแก่ตัวอีกครั้งได้มั้ย”
ทีเข้าไปกอดธันก่อนที่จะพากันเดินเข้าห้องไป

เบลล์ที่มาหาแมน เจอทั้งคู่ที่กำลังกอดกันหน้า
ห้อง จึงถ่ายรูปส่งไปให้แอม

“แล้วแอมมึงอ่ะ”
“ตอนนี้ความซื่อสัตย์ของกูมันไม่สำคัญกับเค้า

BEW BELOVE

101

หรอก ในเมื่อกูเคยทำผิดและเค้าก็ไม่สามารถลบความ

ผิดนี้ให้ออกจากใจเค้าได้ กูทำดีอะไรเค้าก็มองไม่เห็น

แล้ว แถมเค้ายังทำร้ายจิตใจมึงอีก กูทนดูไม่ได้แล้วว่ะ”

“ใครก็ทำร้ายใจกูไม่ได้ นอกจากมึง”

“กูขอโทษที่เห็นแก่ตัว แต่กูขอเห็นแก่ตัวอีกครั้ง
ได้มั้ย กูโคตรคิดถึงมึงเลย”

แล้วทั้งคู่ก็โผเข้ากอดกันอีกครั้ง และธันก็ทำ

เพียงแค่นั้น
“มึงแน่ใจนะว่ามึงไม่อยากฉวยโอกาสจากกู”

“กูไม่อยากทำให้มึงลำบากใจ ในเมื่อมึงตัดแอม

ไม่ได้ กูก็ไม่อยากสร้างความผูกพันธ์ให้มึงต้อง...”

“กูขอโทษ มึงคงเสียใจมากสินะ”

“อืม”

ธันตอบไปแค่นั้นก็พลิกตัวหันหลังไปแอบนอน

ร้องไห้ ทีจึงเลื่อนตัวไปนอนโอบกอดธันไว้เพื่อปลอบและ

เพื่อคลายความคิดถึงกันจนหมดคืน

หลังจากได้เห็นภาพถ่ายจากเบลล์ แม้จะมีความ

โกรธ ความอิจฉามาครอบงำ แต่ลึก ๆ ในใจแอมก็ยังมี

ความละลายอยู่บ้าง เพราะเธอเองก็ไม่ได้มีความซื่อสัตย์

หรือเป็นคนรักที่ดีให้กับที เพียงแค่ทียังไม่รู้เรื่องของ

เธอเท่านั้นถึงทำให้เธอยังรั้งทีไว้ได้ และในความคิดแวบ

หนึ่งที่เกิดขึ้นในหัว เย็นวันต่อมาแอมจึงมาหาทีที่ห้อง

แอม” “ที แอมรู้ว่าแอมเป็นคนรักที่ดี ทำให้ทีไม่กล้าทิ้ง

รักร้ายของนายสองคน

102

แอมพูดออกมาโดยที่ทีเป็นฝ่ายนั่งฟังเงียบ ๆ
“แต่แอมอยากให้ทีอยู่กับแอมทั้งตัวทั้งใจ”
“ทีรักแอม”
“แต่มันไม่เหมือนเดิมไง”
“ทีพยายามตัดใจจากเค้าแล้ว”
“แต่ทีก็เลิกรักเค้าไม่ได้เหมือนกัน”
แอมพูดพร้อมกับเปิดภาพจากโทรศัพท์ให้ทีดู
“ให้เวลาทีอีกหน่อยได้มั้ย”
“บอกตรง ๆ ว่าแอมไม่มีความสุขเลย ต่อให้วันนี้
ทีจะเกลียดธัน ยังไงมันก็เป็นปมในใจแอมไปแล้ว”
“ทีเข้าใจแล้ว แอมบอกเลิกมาเหอะ”
“ธันคงรอทีอยู่ใช่มั้ย”
“แอมอย่าไปว่าอะไรเค้าเลย ทีผิด ความผิดทุก
อย่างเพราะทีคนเดียว”

BEW BELOVE

103

20

แอมกับทีคุยกันสักพักก็มีคนมาเคาะประตู
“ธันใช่มั้ย”
“ไม่ใช่หรอก เดี๋ยวทีไปดูก่อนนะ”
ทียังเดินไปไม่ถึงประตู ก็มีคนเปิดประตูเข้ามา
“เบลล์”
เบลล์มาถึงก็โผเข้ากอดที
“เบลล์ แกเข้ามาได้ไง”
“อ้าว ทำไมจะมาไม่ได้ นี่ยะคีย์การ์ด ตาสว่างซะที
นะแอม”
“ที มันยังไง”
“หมายความว่าต่างคนต่างมีชู้ไงแอม”
“ชู้ แกไปเป็นชู้กับทีตั้งแต่เมื่อไหร่”

รักร้ายของนายสองคน

104

“แกจะรู้ไปทำไม”
“ที ทีทำอย่างงี้กับแอมได้ยังไง ทำไมไม่มีใคร
ปริปากบอกให้แอมรู้เลย”
“ตอนแกมีชู้แกไม่เห็นบอกทีด้วยละแอม”
“แก นังเพื่อนเลว”

แอมเดินตรงเข้าไปหวังจะตบเบลล์
“พอ ทั้งคู่นั่นแหละ”

ทีตะคอกใส่สองสาว ก่อนทีดึงสติตัวเองกลับมา

และเปลี่ยนมาพูดเสียงเรียบออกไป
“ตอนนี้ทีขอความเป็นส่วนตัว”
“เบลล์ ทีขอคีย์การ์ดคืนด้วย และรบกวนออก

จากห้องทีก่อนที่ทีจะตาม รปภ.”
“เบลล์จะมาคืนคีย์การ์ดเสร็จก็จะไปแล้ว และแค่

จะมาบอกให้ทีหายโง่แค่นั้นเอง”

เบลล์พูดแค่นั้น ก่อนจะคืนคีย์การ์ดแล้วออกจาก

ห้องไป
“ที”
“แอม เราแยกย้ายกันไปปรับอารมณ์เหอะ คุย

กันตอนนี้ยังไงก็ไม่รู้เรื่อง”
“ที”
“แอม ทีขอร้อง”

เมื่อแอมกลับไปแล้ว ทีสงบสติอารมณ์ตัวเองอยู่

สักพักก่อนจะนึกขึ้นได้ว่าต้องโทรหาธัน

BEW BELOVE

105

“มึงรู้เรื่องที่แอมนอกใจกูใช่มั้ย”
“อืม”

“ทำไมมึงไม่บอกกู”

“กูบอกมึงแล้วจนทำให้มึงมาบอกเลิกกูนี่ไง”
“แล้วทำไมมึงไม่พยายามทำให้กูรู้”

“กูไม่อยากเห็นมึงเสียใจ กูรู้ว่ามึงรักเค้ามาก กู

แคร์ความรู้สึกมึงมากกว่าจะมาแฉเรื่องแอม”

“ฮึก ๆ”

“ทีมึงร้องไห้เหรอ”

ธันได้ยินเสียงทีร้องถึงกับหลั่งน้ำตาร้องไห้ออก

มา

“เอาหน่ามึงอกหักก็เป็นแบบนี้แหละ อดทน

หน่อยละกัน”

ธันพูดปลอบใจที แต่ทีรับรู้ได้ถึงเสียงที่สั่นเครือ

นั้นแม้ธันจะพยายามข่มไว้

รักร้ายของนายสองคน

106

“เดี๋ยวกูไปที่ห้องนะ”
“ที อย่าเพิ่ง...”
ทีไม่ได้ฟังเสียงเรียก เขาวางสายแล้วรีบขับรถมา
หาธัน

คอนโดธัน
ที่หน้าห้องทีกดอ็อดเรียกธัน
“ทำไมไม่เปิดเข้ามาเองมีคีย์การ์ดห้องกูนี่”
ทีโผเข้ากอดธันโดยไม่ตอบอะไร
“กูได้ยินเสียงมึงร้อง”
“กูไม่ได้ร้อง กูจะร้องทำไม”
ทีกอดพร้อมกับลูบหัวธัน
“เมื่อกี้ที่กูร้องเพราะมึง กูทำร้ายจิตใจมึงมาไม่รู้

กี่รอบ แต่มึงกลับยอมเลิกกับกูเพียงเพราะไม่อยากเห็น
กูเสียใจเรื่องแอม กูมองข้ามความรักของมึงไปได้ไงว่ะ”

“แค่ตอนนี้มึงเห็นแล้วกูก็โอเค”
ทีได้ยินแบบนั้นจึงจะจูบธัน แต่ธันผละออก
“กูมีนัดอ่ะ พอดีรุ่นพี่มีเลี้ยงฉลองกูรับปากเค้า
แล้วว่าจะไป หรือมึงไปกับกูมั้ย”
“ไปได้เหรอ”
“ไปได้ดิ ถ้ามึงพร้อมจะเปิดตัวกับกู แต่กูขอไป
อาบน้ำก่อน”
ธันอาบน้ำเสร็จออกมาทั้งตัวเปล่า

BEW BELOVE

107

“ทำไมมึงชอบโป๊อยู่เรื่อย”

“มึงอายเหรอ หรือมึงอดใจไม่ไหว”

“รีบแต่งตัวเหอะ จะได้รีบไป”

ธันแต่งตัวในชุดสบาย ๆ
“แต่งตัวแค่นี้นี่นะ งานเลี้ยงอะไรของมึง”

“แค่นี่กูก็หล่อแล้ว ว่าแต่มึงแน่ใจแล้วนะว่าจะไป

กับกู”

“ที่ไหน”

“ตามมาเหอะนา”

รักร้ายของนายสองคน

108

21

ธันเดินนำทีมาถึงห้องแมน
“ข้างห้องเนี่ยนะ”
“อืม มึงจะกลับไปรอที่ห้องก็ได้เพราะกูไม่อยาก
ให้มึงเจออะไรที่ไม่เข้าหูเข้าตา”
“มึงแอบมามั่วหญิงหรือเปล่าถึงไล่กู”
“งั้นเข้าไป แต่ถือว่ากูเตือนแล้วนะ”
ธันกดอ็อดก่อนจะมีคนเปิดประตูให้เข้าไป
“พี่แมน ผมขอพาเพื่อนมาด้วย”
“เข้ามา ๆ”
“คับ”

BEW BELOVE

109

ธันพาทีมานั่งข้างตัวเอง และปฏิเสธสาว ๆ ที่พี่

แมนจ้างมาบริการ

“บริการตัวเองได้เลยนะ สาว ๆ น่าจะเข้าถึงตัว
ยาก”

แมนหันบอกบอกทีเพื่อจะแซวธัน

“แล้วแฟนพี่ไม่มาด้วยเหรอคับ”

ธันถามเมื่อเห็นว่าพี่แมนไม่มีสาวข้างกายเหมือน

เพื่อนคนอื่น ๆ

“นู้น นอนเพลียอยู่ในห้องนะ พอดีพี่รีบเลยจัดไป

ก่อน”

แมนแอบกระซิบแต่ทีก็ได้ยิน

“ตามสบายนะ ดูแลเพื่อนด้วย แต่เพื่อนเรานี่

หน้าคุ้น ๆ นะ”

“เหรอคับ”

แมนเดินห่างออกไปดูแลคนอื่น ทีจึงมองเขม่น

ธัน

“นี่ถ้ากูไม่มามึงคงได้นัวเนียแบบนี้ด้วยใช่มั้ย”
“มึงเห็นป่ะว่าเขามีมาเป็นคู่ ๆ จะให้กูนัวกับใคร”

“แล้วทำไมถามหาแฟนที่เค้า”

“ไม่อยากให้มึงเจอ”

“กลัวกูจะไปมั่วแบบพวกมึงเหรอ”
“แค่มึงยอมมากับกูกูก็เชื่อใจว่ายังไงมึงก็ต้อง

เลือกกู” รักร้ายของนายสองคน

110

“แหวะ หลงตัวเอง”
“หลงมึงด้วย”
ธันดื่มไปสักพักเห็นเบลล์เดินเข้ามา
“อ้าวธัน มาด้วยเหรอ”
“อืม”
“เบลล์ ธัน รู้จักกันด้วยเหรอ”
“เราเคยคบกันอะค่ะ”
“โลกกลมจริง ๆ”
“กลมยิ่งนี้ก็มีค่ะ”
“งั้นคุยกันไปก่อนนะ พี่ไปดูเมียหน่อย”
“จะเอามาอวดเหรอค่ะ”
“เพื่อนเบลล์ไม่ชอบคนเยอะ ๆ หนะ เดี๋ยวพี่ค่อย
แนะนำให้รู้จักวันหลังนะธัน”
“ไม่เป็นไรหรอกคับ ผมก็เคยเจอแล้ว”
“เพื่อนเบลล์นี่ก็เก่งเนอะ ปราบเสืออย่างพี่แมน
ได้”
“เค้าดีมาพี่ก็ต้องดีตอบเป็นธรรมดา วันนี้ที่เลี้ยง
ฉลองก็เพราะเพื่อนเบลล์นี่แหละ”
“ยังไงหรือคับ”
“ก่อนหน้านี้พี่ยังไม่จริงจัง เค้าเองก็มีแฟน แต่
เค้าแสนดีแสนเอาใจพี่จนพี่ตกหลุมรักเค้าซะงั้น แถม
ตอนนี้เค้าเลิกกับแฟนแล้วด้วย พี่เลยขอเค้าคบอ่ะ”

BEW BELOVE

111

“ไม่นึกว่าคนอย่างพี่จะมีมุมแบบนี้”

ธันพูดแซวแมนแต่หันไปมองที เพราะก่อนหน้านี้

เขาแค่รู้ว่ารู้เรื่องที่แอมนอกใจแล้ว แต่ยังไม่รู้ว่าทั้งคู่

ตัดสินใจเลิกกันแล้ว
“มีแฟนน่ารักเลยติดนิสัยแฟนมานิดหน่อย พี่ไป

ดูเค้าก่อนนะ เผื่อหิว”

พี่แมนไปแล้ว ธันสังเกตุเห็นว่าเบลล์กับทีไม่มอง

หน้าหรือพูดคุยกันเลย

“ถามจริงสองคนนี้มีอะไรปิดบังธันหรือเปล่า”

“ถามเมียเก่ามึงซิ”

“ให้เบลล์พูดจริงเหรอ”

“เบลล์ไปเอาคีย์การ์ดห้องทีมาจากไหน อย่าบอก

นะว่ามีคนเอาให้เบลล์”

ทีถามพร้อมกับหันหน้ามามองธัน จนธันสำลัก

ออกมา

“กูป่าว”
“เบลล์เก็บได้เองแหละ ธันทำตกวันที่พวกเราไป

ห้องทีพร้อมกันวันนั้น”
“มันคือความจริงใช่มั้ย ไม่ใช่ไปล้วงกันที่ไหนนะ”
“ไม่ต้องหึงเบลล์หรอก เบลล์ไม่เอาคนที่ไม่เล่น

ด้วยกับเบลล์หรอก”

รักร้ายของนายสองคน

112

“มันเล่นตัวไงเบลล์”
“เบลล์ขอโทษนะที่เคยคิดไม่ดีกับที แต่เบลล์เชื่อ
แล้วว่าทีเป็นคนดีจริง ๆ”
“นี่คิดจะเอาทีด้วยเหรอ ต่อไปนี้ห้ามยุ่งนะขอร้อง”
“ขี้หวงตลอดเลยนะ ดูแลกันให้ดี ๆ ละ ธันเค้าก็ดี
นะที เบลล์เองแหละที่ไม่ดีไม่รักษาคนดี ๆ ไว้กับตัว”
“มันผ่านไปแล้วนา ตอนนี้เราก็ยังเป็นเพื่อนกัน
ได้”

ธันบอกกับเบลล์
“วันนี้เบลล์ไปหาที เบลล์ไปเพื่อธันนะ”
“ไปหาทีเพื่อธัน เกิดอะไรขึ้นกันเนี่ย”
“เดี๋ยวกลับไปคุยที่ห้อง”

ทีบอก
“ว่าแต่ทียังไม่ได้เจอแฟนพี่แมนใช่มั้ย”

เบลล์ถามที
“ทำไมทุกคนถึงดูสนใจแฟนพี่เค้าขนาดนั้น”
“ช่างมันเหอะ อะชนแก้วแด่มิตรภาพ”
“หาเรื่องดื่มนะมึง”

ดื่มได้สักพักธันขอตัวกลับ
“เบลล์ ธันพาทีกลับห้องเลยดีกว่า ทีไม่ดื่ม เดี๋ยว
มันจะเบื่อเอา ฝากลาพี่แมนด้วย”
“อืม จะรีบไปทำการบ้านละสิ”
“รู้ใจตลอด”

BEW BELOVE

113

ธันเอื้ อมมือไปหยิกแก้มเบลล์
“ไอธัน”
ทีเรียกด้วยเสียงเข้ม
“ไปและ เมียหึง”
ธันดันหลังทีออกจากห้องแมนจนมาถึงห้องตัว
เอง
“ถามจริง มึงรู้จักกับแฟนพี่แมนใช่มั้ย”
“อืม”
“ก็แค่นั้น ทำเป็นมีลับลมคมใน หรือว่าแฟนเก่า
มึง”
“ป่าว กูแค่คิดว่ามึงเพิ่งอกหัก ยังไม่อยากให้
ทำความรู้จักกับใคร เลยรีบพากลับมาก่อนทีมึงจะเห็น
ความสวยของเค้า”
“มึงเห็นกูเป็นคนแบบนั้นเหรอ หรือว่ามึง...”
“มึงอย่าถามอะไรมาก กูแค่ไม่อยากให้มึงเห็น
ใครทั้งนั้น”
ธันพูดพลางซุกไซร้ซอกคอที
“กลัวกูเห็นหรือมึงจะทำไรกู”
“กูทำไร เนี่ยยังไม่ทำไรเลย”

รักร้ายของนายสองคน

114

22

ปากก็พูดไปแต่หน้าก็ซุกไซ้ มือธันก็ลูบไล้แขน
เรียวและแผ่นหลังไปเรื่อย

“มึงเลิกกับแอมแล้วนี่ เป็นแฟนกับกูได้แล้วใช่
มั้ย”

“กูยังไม่เลิก ใครบอกมึงว่าเลิก”
“มึงอย่าแกล้งกู กอยากเป็นแฟนมึงจะแย่อยู่
แล้ว”
“ถ้ามึงอยากเป็นแฟนกู ต่อไปมึงต้องบอกความ
จริงกับกูทุกอย่างได้มั้ย ไม่ต้องห่วงความรู้สึกกู”
“ไม่ห่วงได้ไงเมียทั้งคน”
“แต่กูอยากรู้เรื่องจริงมากกว่า แล้วกูค่อยมา
จัดการกับความรู้สึกกูเอง”

BEW BELOVE

115

“กูไม่รับปากได้มั้ย ตะกี้แค่ได้ยินเสียงมึงร้องกู
ยังทนไม่ไหวเลย”

“แค่มีมึงอยู่ข้างกู กูก็ไม่ร้องแล้ว”
“แน่นะว่าไม่ร้อง คืนนี้อย่าให้กูได้ยินเสียงมึงนะ”
ธันผลักทีลงบนเตียงและตามไปคร่อมตัวทันที
“ไออ้า”
ทีได้แต่ส่งเสียงอู้อี้ออกมาเพราะปากเขาโดนธัน
ครอบครองไปแล้ว

ตอนเช้า
ธันจะลงไปส่งทีที่รถ แต่พวกเขาเจอแอมกับแมน

ระหว่างที่รอลิฟต์
“อ้าวพี่แมนตื่นเช้าด้วยเหรอพี่”
“เมียกวนอ่ะ จะกลับแต่เช้าเลยต้องไปส่ง”
แอมที่ได้ยินแมนทักทายเพื่อนเลยหันกลับมา

มอง
“ที ธัน”
“รู้จักกันด้วยเหรอ”
“คับ พวกเราเรียนที่เดียวกัน”
“รู้งี้พี่เรียกแอมมาคุยกับเพื่อนตั้งแต่เมื่อคืน

แล้ว ธันก็ไม่บอกพี่”
“คือผมไม่แน่ใจว่าคนเดียวกันกับที่ผมรู้จักรึป่าว

เลยไม่กล้าทัก”

รักร้ายของนายสองคน

116

“ไม่เป็นไร ๆ งั้นพี่ไปส่งแอมก่อน ธันก็จะไปส่ง
แฟนเหรอ”

“ป่าวคับแค่จะลงไปซื้อข้าวกัน”
“โอเค งั้นวันหลังค่อยคุยกันใหม่”
“คับพี่”

แอมกับแมนลงลิฟต์ไปแล้ว ทียังยืนเฉยไม่ขยับ

ตัว จนลิฟต์มาอีกครั้ง ธันจูงทีเข้ามาในลิฟต์
“ถึงกับช็อกเลยเหรอ”
“มึงไม่ตกใจเหรอ มึงรู้เรื่องนี้ได้ไง มึงรู้มานานรึ

ยัง”
“เค้าแอบได้กันตั้งนานแล้ว”
“มึงหลอกกูมาตลอดเลยเหรอ”
“กูหลอกอะไร เมียมึงนู้นที่หลอก”
“มึงอย่าเรียกว่าเมียกูได้มั้ย ผู้หญิงเค้าเสียหาย”
“ถึงขนาดนี้แล้วยังเป็นห่วงคนอื่นอีก มึงเป็น

ห่วงตัวเองเหอะ มึงโอเคใช่มั้ย”
“ทำไมกูจะไม่โอเค”
“ก็เค้านอกใจมึง มึงอกหัก มึงไม่เสียใจหรือไม่

โกรธเค้าเลยเหรอ”
“มึงอย่าลืมนะว่ากูนอกใจเค้าก่อน”
“มึงรู้มั้ยว่าอะไรที่ทำให้กูยิ่งรักมึง”
“อะไรว่ะ”
“มึงเป็นคนห่วงความรู้สึกคนอื่น มึงเป็นคนดี

BEW BELOVE

117

มาก ๆเลยว่ะที”
“ใช่กูเป็นคนดี ไม่คู่ควรกับมึง”
“ปากดีนะ เดี๋ยวมึงจะโดน”
“โดนไรว่ะ โดนไรว่ะ”
“เดี๋ยวได้ร้องอีกแน่มึง”
“ตามมาให้ทันนะจ้ะ”
ทีรีบวิ่งออกมาทันทีที่ลิฟต์เปิด ธันไล่ตามจนถึง

ที่จอดรถ
“ไม่กลับไม่ได้เหรอ”
“ก็เดี๋ยวค่อยเจอกัน กูกลับไปอาบน้ำอาบท่า

ก่อน”
“อาบที่ห้องกูก็ได้”
“มึงทำเป็นเด็กติดแม่ไปได้”
“กูติดเมีย”
“นะ ตอนเย็นค่อยเจอกัน”
“ก็ได้คับ”
ธันลูบผมทีก่อนจะประทับจูบลงบนหน้าผาก

เนียน

รักร้ายของนายสองคน

118

SpecIal

ธัน Part
ถ้ามีใครมาถามว่าทำไมอยู่ ๆ ผมถึงชอบผู้ชายขึ้นมา
ทั้งที่ก่อนหน้านี้ผมก็ยังคบ ยังคุย ยังมีอะไรกับผู้หญิง เป็นเหมือน
ผู้ชายส่วนใหญ่ทั่ว ๆ ไป ผมเองก็ตอบไม่ได้เหมือนกัน ผมบอกได้แค่
ผมชอบเห็นทีโกรธ มันน่าหมั่นเขี้ยว ยิ่งมันทำคิ้วขมวดประหนึ่งมันจะ
กินหัวผม ผมก็ยิ่งอยากมอง มันคงคิดว่ามันทำหน้าดุแล้วผมจะกลัว
ความจริงไม่เลยมันกลับยิ่งตลกมากกว่า เพราะมันหน้าหวานยังกะผู้
หญิง ไม่สิ หน้าหวานยิ่งกว่าผู้หญิงซะอีก หน้าตาดุ ๆ ของมันเลยดู
ไม่น่ากลัวสักนิดเลย และยิ่งไปกว่านั้นมันมีวันหนึ่งที่ผมเมา ด้วย
ความสะลึมสะลือหรืออะไรก็แล้วแต่ทำให้ผมมองเห็นมันเป็นผู้หญิง
เห็นมันน่าตาน่ารักมากกว่าทุกครั้งที่เจอ ยิ่งตอนมันพูด ปากมันดูน่า
มองมากจนถึงขั้นน่าจูบ ผมเลยแกล้งกวน แกล้งแหย่มัน ผมไม่นึก
เลยว่าใจผมจะเต้นแรงขนาดนั้น จากที่กะจะแค่แกล้งจนอยากจูบมัน
จริง ๆ ที่ทำให้ผมใจเต้นแรงมากกว่าการได้จูบมันคือการที่มันก็จูบ
ตอบผมกลับมาด้วย หลังจากวันนั้นผมก็ติดใจรสจูบของมัน จะว่าไป
ผมก็เคยจูบผู้หญิงมาเยอะ แต่ผมบอกตรง ๆ ว่าติดใจรสจูบของมัน
มากกว่าใคร ๆ ไม่รู้สิว่าเพราะอะไร เพราะมันเองก็ไม่ได้จูบเก่งอะไร
มากมาย แต่ผมรู้สึกถึงการส่งมอบความรักความรู้สึกให้กันมากกว่า
การต้องการเซ็กส์จากผม ผมเข้าข้างตัวเองหรือเปล่าก็ไม่รู้ว่ามันก็

BEW BELOVE

119

คิดเหมือนกันกับผม เพราะมันก็ยอมให้ผมจูบครั้งแล้วครั้งเล่า อีก
อย่างที่ทำให้ผมมั่นใจมากขึ้นว่ามันมีใจให้ผมไม่ใช่เพราะมันยอมมีอะไร
กับผมนะครับแต่คือการที่มันยอมดูแลผมตอนผมป่วย การที่มันแคร์
ความรู้สึกผมหลายต่อหลายครั้ง จนถึงการที่มันยินยอมมีอะไรกับ
ผมโดยที่มันเป็นฝ่ายเรียกร้อง มันยิ่งทำให้ผมยิ่งรักมันมากยิ่งขึ้น
และความน่ารักของมันยิ่งมีมากยิ่งขึ้นเมื่อเราได้เป็นของ กันและกัน
แล้วทำให้มันแสดงความหึงหวงแสดงความเป็นเจ้าข้าวเจ้าของผม
ผมไม่รู่คนอื่นจะมองยังไง แต่ผมชอบมันที่ขึ้หึงแบบนี้

รักร้ายของนายสองคน

120

SpecIal
ที Part



ผมเองก็ไม่รู้ว่าทำไมผมไปชอบมัน ทั้งที่มันก็เป็นผู้ชาย
เหมือนกันกับผม แถมยังเป็นผู้ชายที่ชอบกวนประสาทผมอีกด้วย
ถ้าจะให้ตอบคงต้องแยกประเด็น หากถามว่าทำไมถึงชอบผู้ชาย ผม
ว่าสมัยนี้คนเขาคงมองข้ามเรื่องเพศสภาพกันไปบ้างแล้ว ผมจึงโฟกัส
ที่ความรู้สึกมากกว่า และใช่ครับผมรู้สึกพิเศษกับมัน แต่จะตอบว่า
ชอบตรงไหน ชอบตั้งแต่ตอนไหนผมก็ยังไม่ทราบ คงเป็นการค่อย ๆ
ซึมซับความกวนตีนของมันมาเรื่อย ๆ จนเหมือนเป็นส่วนหนึ่งใน
ชีวิตประจำวันของผม ยิ่งมันกวนตีนผม ผมก็ยิ่งมีเรื่องได้พูดคุยกับ
มันมากขึ้นจนได้สนิทสนมกับมัน แต่ไม่คิดว่ามันจะกวนตีนจนถึงขั้น
มากอดผม จนมากสุดคือมาจับผมจูบ ผมก็ไม่ได้ยินยอมมันตั้งแต่
ครั้งแรกหรอกนะ ผมกำลังอึ้งมากกว่าจนลืมที่จะขัดขืนมันแล้วมันก็
โมเมไปว่าผมยินยอม และที่มันบ้าไปกว่านั้นคือการที่มันฉวยโอกาส
ลวนลามผม มากยิ่งขึ้นในวันที่ผมป่วยทั้งที่ผมเป็นคนเฝ้าดูแลตอน
มันป่วยแท้ ๆ แต่ก็นั่นแหละ เพราะความกวนตีนและการแกล้งแบบ
แรง ๆ ของมันนี่แหละที่ทำให้ผมรู้ใจตัวเองว่าผมตกหลุมรักคนบ้าบอ
แบบมัน ผมอยากบอกอีกอย่างหนึ่ง คือผมไม่ได้เป็นคนใจง่ายหลง
รักใครง่าย ๆ นะครับ

BEW BELOVE

121

กับแฟนสาวของผมผมก็รักเธอนั่นแหละ แต่เมื่อความต้องการของ
คนเราไม่เหมือนกันผมก็ยอมรับการตัดสินใจของเธอ ส่วนเรื่องราวที่
ผมนอกใจเธอไม่ว่าจะเกิดขึ้นก่อนหรือหลังที่เธอทำผิดกับผม ผมก็
ถือว่าเป็นความผิดของผมเช่นกันที่บกพร่องต่อหน้าที่แฟนกับเธอ
ผมเคยคิดว่าที่ผมทำแบบนี้เพื่อเป็นการให้เกียรติเธอ จนตอนหลังผม
ถึงมารู้ตัวเองว่าผมไม่ได้บกพร่องเพราะให้เกียรติเธอ แต่ผม
บกพร่องเพราะผมไม่ได้รู้สึกกับเธอจนถึงขั้นนั้นมากกว่า และเธอก็
เป็นคนธรรมดาที่มีความรู้สึก มีความต้องการ เมื่อเธอตัดสินใจไป
จากผมจึงไม่ใช่ความผิดของเธอ ส่วนผมกับธันนั่นเหรอนอกจากจะ
มีความรู้สึก ความต้องการที่ตรงกันแล้ว เราก็ต่างมีความ เข้าใจ
ความเห็นใจให้กันด้วย เลยทำให้เราได้รักกันอย่างเปิดเผยในวันนี้

รักร้ายของนายสองคน

ขอบคุณสำหรับการติดตามเรื่องราวมาจนจบเล่ม
หวังว่าเรื่องราวของตัวละครจะสร้างความเพลิดเพลินให้

แก่ผู้อ่านได้