นิทาน จอ จาน

12

เกดิ วันจนั ทร์ เดอื นเจด็ ปีจอ
สม้ จ๊ดี เป็นหลานอาจูนงั่ เรอื ขา้ มฝง่ั มาจากเมอื งจนี เปน็ เด็กชา่ งจอ้ ชา่ งเจรจา คยุ จกุ๊ จิก๊ กินจุกจกิ

34

วันน้สี ้มจด๊ี ห๊ิวหวิ เลยปัน่ จกั รยานไปรา้ นเจจ๊ ุ๋ม สม้ จี๊ดน่งั กนิ จนจุก

สัง่ ข้าวไข่เจียว 1 จาน พร้อมน้ากระเจ๊ียบ แลว้ หนั ไปเหน็ จุบ๊ แจงเดนิ มากับน้องจุ๊บจบิ๊

หวานเย็นชื่นใจ 1 แกว้

56

สม้ จ๊ดี เลยชวนกันน่งั คยุ ส่งเสียงเจ๊ยี วจ๊าว ส้มจี๊ดบอกวา่ วันนี้ท้องฟา้ แจ่มใสจัง
นานจนนอ้ งจุ๊บจิ๊บนัง่ รอ้ งไห้ จึงพากนั ออกไปวงิ่ เล่นไล่จบั กันทที่ ุ่งนา
ส้มจด๊ี ชวนจุบ๊ แจง รอ้ งเพลง “จันทร์เอ๋ยจันทรเ์ จา้ ”

ใหน้ ้องจบุ๊ จิบ๊ ฟัง

78

ทงั้ 3 คน ว่ิงเล่นไปมาจนหมดแรง แล้วมองเห็น นกกระจิบ นกกระจาบ
จากนัน้ ชวนกันไปนง่ั พักใตต้ ้นจามจรุ ี กา้ ลังบนิ กลบั รัง จึงชวนกนั กลับบา้ น

จดั ท้าโดย

นางสาวอารีย์ ศรีคา้
ครูผ้ชู ว่ ย

โรงเรยี นสพุ รรณบรุ ีปญั ญานกุ ลู
จงั หวดั สพุ รรณบรุ ี

นทิ าน จอจาน

คำเดยี ว

เจี้ยว จบิ จาบ จุ๊บ เจีย๊ บ จัง จาม จุ๊ก ใจ
เจ็ด จ้อ ใจ จกุ จด๊ี จนั ทร์ จู จึง เจ๊ จอ
จนี จาก เจ จกั ร จับ เจยี ว จน

คำคู่

เจี้ยวจ๊าว นกกระจบิ นกกระจาบ จบุ๊ แจง กระเจ๊ยี บ
ใสจัง จามจรุ ี จกุ๊ จก๊ิ ช่นื ใจ เดือนเจด็ ช่างจ้อ จกุ จิก
สม้ จด๊ี วันจนั ทร์ อาจู จงึ ชวน เจจ๊ ุ๋ม ปจี อ เมอื งจีน
มาจาก เจรจา จกั รยาน ไล่จบั ไขเ่ จียว นานจน

วลี

สม้ จด๊ี เป็นหลานอาจู นั่งเรือขา้ มฝงั่ มาจากเมอื งจีน เกดิ วันจนั ทร์เดอื นเจด็ ปจี อ เป็นเด็กช่างจ้อชา่ งเจรจาคุยจุ๊กจกิ๊ กนิ จุกจิก วนั น้ีส้มจด๊ี หวิ๊ หวิ
เลยปน่ั จกั รยานไปรา้ นเจ๊จมุ๋ สงั่ ข้าวไข่เจยี ว 1 จาน พร้อมน้ากระเจ๊ยี บหวานเย็นชนื่ ใจ 1 แกว้ ส้มจ๊ีดนงั่ กินจนจุกแล้วหนั ไปเห็นจบุ๊ แจงเดินมากบั น้องจบุ๊ จ๊บิ
สม้ จ๊ดี เลยชวนกันนั่งคุยสง่ เสยี งเจ๊ียวจ๊าว นานจนน้องจ๊บุ จ๊ิบนงั่ ร้องไห้ สม้ จ๊ดี บอกว่าวันน้ีท้องฟ้าแจม่ ใสจงั จงึ พากนั ออกไปวิง่ เลน่ ไล่จบั กนั ที่ท่งุ นา
ส้มจีด๊ ชวนจ๊บุ แจง ร้องเพลง“จนั ทร์เอ๋ยจันทร์เจา้ ” ใหน้ ้องจุบ๊ จ๊ิบฟัง ทง้ั 3 คน ว่งิ เล่นไปมาจนหมดแรง จากน้นั ชวนกันไปน่งั พักใตต้ ้นจามจรุ ี
แลว้ มองเหน็ นกกระจบิ นกกระจาบ ก้าลังบินกลบั รัง จงึ ชวนกันกลับบ้าน

ประโยคแต่งนทิ าน ตวั จอจาน จดั ทำโดย...นำงสำวอำรยี ์ ศรีคำ

นิทำน....สมจ๊ดี ช่ำงเจรจำ

สม้ จีด๊ เป็นหลานอาจนู ่งั เรอื ขา้ มฝ่ังมาจากเมืองจีน เกิดวนั จนั ทร์ เดอื นเจ็ด ปีจอ เป็นเด็ก
ช่างจอ้ ชา่ งเจรจา คยุ จ๊กุ จิก๊ กินจกุ จิก วนั นสี้ ม้ จีด๊ หวิ๊ หวิ เลยป่ันจกั รยานไปรา้ นเจ๊จมุ๋ ส่งั ขา้ วไข่
เจียว 1 จาน พรอ้ มนา้ กระเจีย๊ บหวานเยน็ ชื่นใจ 1 แกว้ สม้ จีด๊ น่งั กินจนจกุ แลว้ หนั ไปเห็น
จ๊บุ แจงเดินมากบั นอ้ งจ๊บุ จิบ๊ สม้ จีด๊ เลยชวนกนั น่งั คยุ สง่ เสียงเจีย๊ วจ๊าว นานจนนอ้ งจ๊บุ จิบ๊ น่งั
รอ้ งไห้ สม้ จีด๊ บอกวา่ วนั นที้ อ้ งฟ้าแจม่ ใสจงั จงึ พากนั ออกไปว่ิงเลน่ ไลจ่ บั กนั ทท่ี งุ่ นา สม้ จีด๊ ชวน
จ๊บุ แจง รอ้ งเพลง“จนั ทรเ์ อย๋ จนั ทรเ์ จา้ ” ใหน้ อ้ งจ๊บุ จิบ๊ ฟัง ทง้ั 3 คน ว่ิงเลน่ ไปมาจนหมดแรง
จากนน้ั ชวนกนั ไปน่งั พกั ใตต้ น้ จามจรุ ี แลว้ มองเหน็ นกกระจิบ นกกระจาบ กาลงั บินกลบั รงั
จึงชวนกนั กลบั บา้ น