51
52
53
54
55
56
57
58
59
อาลัยน้องรัก
ทราบข่าวเอนก ถึงแก่กรรม รูส้ กึ เสียใจ เสียดายท่ีสดุ ท่ีได้
ทราบขา่ ว เอนก กบั พ่ี เป็นเพอ่ื นรว่ มรุน่ รร.กสร.ทบ. (ชดุ ท่ี ๕๖) ปี ๒๕๒๐
ดว้ ยกนั ทงั้ ๆ ท่ีเป็น รุน่ พ่ีนกั เรยี นเตรยี มทหาร ๒ ปี (นตท. ๓, นตท. ๕)
แตเ่ หลา่ เดยี วกนั (เหลา่ ป.) พไ่ี ดม้ ารว่ มงานกบั เอนกอยา่ งจรงิ จงั ตงั้ แต่
ปี ๒๕๓๐ โดยพ่ีรบั ราขการท่ี กสร.ทบ. (กรมกำ� ลงั สำ� รองทหารบก)
ตงั้ แตจ่ บ รร.สธ.ทบ. (โรงเรยี นเสนาธิการทหารบก) เอนกยา้ ยมาจาก
ทภ. ๒ (ป. พนั ๖) มารบั ราชการท่ี กสร. ทบ. ดว้ ยกนั ทำ� งานกอง
เดียวกนั
ตลอดระยะเวลาประมาณ ๑๕ ปี (๒๕๓๐ - ๒๕๔๕) อยทู่ ำ� งาน
หนว่ ยเดียวกนั เอนก เป็นทงั้ นอ้ ง ผรู้ ว่ มงาน และเป็นผใู้ ตบ้ งั คบั บญั ชา
ท่ีดีท่ีสดุ ชนิดมองตาก็รูใ้ จกนั อยปู่ ฏิบตั ิงานจน กสร.ทบ. รวมกบั รต.
แปรสภาพเป็น “นสร” (หนว่ ยบญั ชาการกำ� ลงั สำ� รอง) เม่ือ เมษายน
พ.ศ. ๒๕๔๕ ปัจจบุ นั เปล่ยี นช่ือหนว่ ยเป็น “นรด” (หนว่ ยบญั ชาการ
รกั ษาดนิ แดน) ตำ� แหนง่ สดุ ทย้ ของ เอนก คือ รอง จก.กสร.ทบ. (๑)
แลว้ จากนนั้ ไดร้ บั พระราชทานยศ พล.ต.
เอนก เป็นคนเฉยๆ น่ิง พดู นอ้ ย แมน่ หลกั การ เชียวชาญงาน
หนงั สือ มีความรบั ผิดชอบสงู มอบหมายอะไร สำ� เรจ็ โดยแทบไมต่ อ้ ง
กำ� กบั ดแู ล ไมช่ อบว่ิงเตน้ ไมช่ อบเขา้ หานาย ชว่ ยงานของหนว่ ยดว้ ยดี
ตลอดระยะเวลาประมาณ ๑๕ ปี พ่ีโชคดีท่ีไดน้ อ้ งมาชว่ ยทำ� งาน เป็น
รว่ มงานซง่ึ นตท. ๕ ไดม้ ารว่ มปฏิบตั ิงานกบั พ่ีหลายคน เป็นคนดีมี
ความสามารถทกุ คน
60
ปรกติ เอนก มสี ขุ ภาพแขง็ แรง ออกกำ� ลงั กาย (วง่ิ ) เป็นประจำ�
แตม่ กั ด่ืมเบียรแ์ ละสบู บหุ ร่ี จงึ นา่ เป็นหว่ งอยู่ ซง่ึ หลงั จากเกษียณอายุ
ราชการ พเ่ี คยเหน็ เอนกวง่ิ ออกกำ� ลงั กาย แถวรามอนิ ทรา กม. 8 บอ่ ยๆ
ทราบวา่ บา้ นอย่แู ถวนนั้ เคยเตือนเพราะอนั ตราย และแดดรอ้ น รถ
พลกุ พลา่ น หลงั จากนนั้ เคยพบเอนกท่ี รพ.รร. ๖ หลายครงั้ แตไ่ มไ่ ด้
คยุ อะไรกนั ดเู อนก ผอมและซบู กวา่ เดมิ
วนั ท่ีเอนกจากไป พ่ีทราบขา่ ว รูส้ กึ ใจหาย และเสียใจอยา่ งย่ิง
ไดไ้ ปทว่ี ดั ศริ พิ งษธ์ รรมนมิ ติ รดนำ้� ศพ รว่ มสวดพระอภธิ รรม ซง่ึ ในวนั นนั้
มเี พ่อื นๆนตท.๕มารว่ มหลายคนทราบวา่ บรรจไุ ว้เพ่อื ขอพระราชทาน
เพลงิ ฯ
เอนกไดจ้ ากครอบครวั ญาติพ่ีนอ้ ง และเพ่ือนๆ ไปแลว้ อย่าง
ไมม่ วี นั กลบั ขอใหน้ อ้ งไปดี อยา่ ไดห้ ว่ งใดๆ เลย ลกู ๆ ๒ คน เจรญิ เตบิ โต
มหี นา้ ท่กี ารงานอาชีพม่นั คงแลว้ ขอบญุ กศุ ลตา่ งๆ นำ� นอ้ งไปสสู่ คุ ตภิ พ
เบือ้ งหนา้ เทอญ
ดว้ ยรกั และอาลยั ย่ิง
พลเอก ศกั ดสิ์ นิ ทิพยเกษร (พ่ีป)ู้
61
คดิ ถงึ เพอ่ื นรัก
“เอนก พรหมปฏมิ า”
ช่วั ชีวิตหนง่ึ ของผคู้ น มีเรอ่ื งใหร้ ะลกึ ถงึ มากมายในวยั ชรา ทงั้
เร่ืองความสำ� เร็จ-ความลม้ เหลวในกิจการงานและการดำ� เนินชีวิต
รวมทั้งเร่ืองบรรดาผู้คนหลากหลายท่ีผ่านเข้ามาในชีวิตและเรา
เก่ียวขอ้ งผกู พนั ดว้ ย
โดยเฉพาะเรอ่ื งท่ีเก่ียวกบั ผคู้ นนนั้ “เอนก พรหมปฏิมา” ซง่ึ
บรรดาพ่ี นอ้ งและผองเพ่ือนท่ีสนิทมกั เรยี กช่ือเลน่ วา่ ”เบมิ้ ” นนั้ เป็น
เพ่ือนรกั ของผมคนหนง่ึ ท่ีผมระลกึ ถงึ อยเู่ สมอๆ
เบมิ้ กบั ผมมีภมู ิหลงั ครอบครวั และพืน้ เพท่ีมาคลา้ ยๆ กนั คือ
เป็นลกู ชาวบา้ นธรรมดาและเป็นคนต่างจงั หวดั ท่ีเป็นอตีตเมืองหลวง
ของประเทศ เบมิ้ เป็นคนพระนครศรอี ยธุ ยา สว่ นผมเกิดท่ชี ายเขตจงั หวดั
พระนครแตไ่ ปเตบิ โตท่ีสวนในเขตกรุงธนบรุ ี
เบมิ้ เป็นคนรูปรา่ งสงู ใหญ่ บกึ บนึ แขง็ แรง อปุ นิสยั ไมเ่ ครง่ ขมึ
แตไ่ มช่ อบพดู เลน่ กีฬาเกือบทกุ ชนดิ ไดค้ อ่ นขา้ งดี แตไ่ มน่ ยิ มการออกแรง
สะดวกแตก่ ารพกั ผอ่ นบนเตยี งเป็นหลกั สว่ นผมผอมกะหรอ่ ง พดู เยอะ
หน่อย สมคั รใจไปออกแรงเป็นนกั กรีฑาของโรงเรียนเพราะไดง้ ดฝึก
ตอนบา่ ย และไดอ้ อกไปนอกโรงเรยี นเพ่อื ฝึกซอ้ มท่สี นามกีฬาแหง่ ชาติ
ทกุ วนั แตเ่ รากส็ นดิ กนั มากทส่ี ำ� คญั เพราะเราเป็นคอเดยี วกนั คอื “คอสรุ า”
เราคบหาสนิทสนมกนั ตงั้ แตเ่ ป็นนกั เรยี นนายรอ้ ยชนั้ ปีท่ีหนง่ึ
ในวนั หยดุ เสาร-์ อาทติ ยถ์ า้ ไดอ้ อกจากโรงเรยี น ถา้ เบมิ้ ไมต่ ดิ นดั กบั แฟนสาว
62
เราก็มกั นดั กนั ไปฝึกวิทยายทุ ธในการร่ำ� สรุ ากนั อย่เู สมอ หลงั จากนนั้
จงึ จะกลบั ไปพกั ผอ่ น บางทกี ท็ บ่ี า้ นของเบมิ้ แถบวงเวยี นเลก็ ฝ่ังธน บางที
ก็ท่ีบา้ นพกั ของผมในเขตกองพลทหารปืนใหญ่ต่อสอู้ ากาศยานแถบ
ส่ีแยกเกียกกาย หมนุ เวียนกนั ไปตามแตว่ า่ จะใกลแ้ ละสะดวกท่ีใด
ผา่ นไปหา้ ปี ในปี ๒๕๑๑ เราจบการศกึ ษาและตา่ งแยกยา้ ย
กนั ไปรบั ราชการตามเหลา่ ท่ีเราสมคั รใจ เบิม้ เลือกรบั ราชการในเหลา่
ทหารปืนใหญโ่ ดยไปประจำ� อยทู่ างภาคเหนอื ทจ่ี งั หวดั เชยี งใหม่ สว่ นผม
เลือกรบั ราชการในเหลา่ ทหารราบและไปประจำ� อย่ทู างชายแดนภาค
ตะวนั ออก ท่ีอำ� เภออรญั ญประเทศ จงั หวดั ปราจีนบรุ ี จงึ ไม่ไดพ้ บกนั
นานหลายปี
ในปี พ.ศ. ๒๕๒๐ เราทงั้ สองคนไดเ้ ขา้ มาเรยี นหลกั สตู รเสนาธิการ
ทโ่ี รงเรยี นเสนาธิการทหารบกพรอ้ มกนั จงึ ไดพ้ บกนั อกี หลงั จากหา่ งเหนิ
กนั ไปหลายปี หนง่ึ ปีในโรงเรยี นเสธฯ สว่ นใหญไ่ ดท้ ำ� งานในกลมุ่ เดยี วกนั
เสมอ ย่งิ ทำ� ใหผ้ มไดเ้ หน็ วา่ เบมิ้ ยงั เป็นคนเกง่ และสขุ มุ รอบครอบกวา่ ผม
เยอะเลย หลงั จากจบจากโรงเรยี นเสนาธิการแลว้ เบมิ้ ไปรบั ราชการท่ี
จงั หวดั อบุ ลราชธานี สว่ นผมรบั ราชการอยใู่ นกรุงเทพ จงึ แยกหา่ งกนั
อีกครงั้
ในประมาณปี ๒๕๓๕ เบิม้ ยา้ ยจากจงั หวดั อบุ ลราชธานีมา
ปฏบิ ตั งิ านท่กี รมกำ� ลงั สำ� รอง กองทพั บก ในกรุงเทพฯ สว่ นผมยา้ ยจาก
กองทพั บกไปทำ� งานท่ีสำ� นกั ปลดั กลาโหม จงึ ไดพ้ บปะกบั เบมิ้ เสมอๆ
เกือบทุกเชา้ วนั ราชการขณะท่ีเราไปรอใส่บาตรท่ีบริเวณหลงั ศาลา
วา่ การกระทรวงกลาโหมดา้ นท่ีตดิ กบั คลองหลอด ปลายปี ๒๕๔๗ ผม
เกษียณราชการจากสำ� นกั ปลดั กลาโหมจงึ ไมไ่ ดพ้ บกบั เบมิ้ อีกเลย
63
ครงั้ สดุ ทา้ ยท่ีผมไดพ้ บกบั เบมิ้ คือประมาณกลางปี ๒๕๖๔ ท่ี
หอ้ งรบั รองแผนกอายรุ กรรม ชนั้ สาม โรงพยาบาลพระมงกฏุ เกลา้
ทราบวา่ เบมิ้ มปี ัญหาดา้ นสขุ ภาพ หลงั จากนนั้ กไ็ มไ่ ดพ้ บกนั อกี จนกระท่งั
ไดร้ บั ทราบขา่ วจากกลมุ่ ไลนร์ ุน่ วา่ เบมิ้ ถงึ แกก่ รรมแลว้ เมอ่ื ๑๑ พฤษภาคม
๒๕๖๕
ผมไดร้ บั ทราบข่าวการจากไปของเบิม้ เพ่ือนรกั ดว้ ยความ
หมน่ หมองและอาลยั ย่งิ แมว้ า่ การเสยี ชีวติ จะเป็นวถิ ีปกตติ ามธรรมชาติ
ของหม่มู วลมนษุ ยชาติก็ตาม แต่ก็มิอาจท่ีจะอดใจหายและโศกสลด
รนั ทดใจต่อการพลดั พรากจากไปอย่างไม่มีวนั กลบั ของเบิม้ เพ่ือนรกั
ในครงั้ นีไ้ ด้
ขอพลานุภาพแห่งคณุ พระรตั นตรยั และอำ� นาจแห่งกุศลผล
บญุ ทงั้ หลายทงั้ ปวงทเ่ี บมิ้ เคยบำ� เพญ็ ไวแ้ ลว้ ดว้ ยตวั เองกด็ ี และทบ่ี รรดา
ญาติสนิทมิตรสหายบำ� เพ็ญอทุ ิศใหใ้ นภายหลงั ก็ดี จงเป็นพลวปัจจยั
นำ� สง่ ดวงวญิ ญาณของ “เบมิ้ ” เพ่ือนรกั ไปสสู่ รวงสวรรคแ์ ละสคุ ตใิ น
สมั ปรายภพดว้ ยเทอญ
ดว้ ยรกั และอาลยั ย่ิง
ประสาท เป๋ อรุณ
อดีตนายทหารเหลา่ ราบ ยศพลเอก
เพ่ือนรว่ มรุน่ ตท.๕ และ จปร.๑๖
๑ พ.ย. ๒๕๖๕
64
อาลัยเพอ่ื นเอนก
โดย ๑๒๐๘
ในปีพทุ ธศกั ราช ๒๕๐๕ เดก็ หนมุ่ จากโรงเรยี นตา่ งๆ ท่วั ทกุ
สารทิศ จำ� นวน ๒๗๓ นาย ไดไ้ ปรวมตวั เพ่ือทำ� กิจกรรมตา่ งๆ ไดแ้ ก่
ฝึก ศกึ ษา กีฬา ฯลฯ ท่ีโรงเรยี นเตรยี มทหาร ภายในรวั้ “จกั รดาว” ซง่ึ
นกั เรยี นเตรยี มทหารเอนก พรหมปฏมิ า รวมทงั้ ผมดว้ ย ไดเ้ ป็นสว่ นหนง่ึ
ของเดก็ หนมุ่ เหลา่ นนั้ นบั เป็นปีท่ี ๕ ของการกอ่ ตงั้ โรงเรยี นเตรยี มทหาร
และเป็นรุน่ ท่ี ๕ ของนกั เรยี นเตรยี มทหาร ซง่ึ ใน ๒ ปีท่ีไดท้ ำ� กิจกรรม
รว่ มกนั จนถงึ ปีพทุ ธศกั ราช ๒๕๐๗ ทกุ นายตา่ งแยกยา้ ยกนั ไปศกึ ษา
ตามความสมคั รใจท่ีโรงเรยี นของแตล่ ะเหลา่ ทพั คือ โรงเรยี นนายรอ้ ย
พระจลุ จอมเกลา้ (รร.จปร.) โรงเรยี นนายเรอื และโรงเรยี นนายเรอื อากาศ
ซง่ึ นกั เรยี นเตรยี มทหารเอนก (รวมทงั้ ตวั ผมดว้ ย) ไดส้ มคั รใจท่จี ะศกึ ษา
ในเหลา่ ทหารบก คอื รร.จปร. ซง่ึ มจี ำ� นวนรอ้ ยกวา่ ชวี ติ ในฐานะนกั เรยี น
นายรอ้ ย จปร.รุน่ ท่ี ๑๖ และจะตอ้ งทำ� กจิ กรรมรว่ มกนั อกี อยา่ งนอ้ ย ๕ ปี
ก่อนออกไปรบั ราชการเป็นนายทหารรบั ใชช้ าต ิ
เมอ่ื ปีพทุ ธศกั ราช ๒๕๐๘ เกดิ เหตกุ ารณส์ งครามขนึ้ ทป่ี ระเทศ
เวยี ดนาม ประเทศไทยไดส้ ง่ ทหารอาสาสมคั รไปรว่ มรบกบั มติ รประเทศ
ทางกองทพั บกจงึ ไดใ้ หน้ กั เรยี นนายรอ้ ยบางรุน่ รวมทงั้ รุน่ ท่ี ๑๖ ใหจ้ บ
การศกึ ษากอ่ นกำ� หนด ซง่ึ นกั เรยี นนายรอ้ ยเอนกและเพอ่ื นๆ ตอ้ งศกึ ษา
ทางวิชาการ ๔ ปี และอีกครง่ึ ปีก่อนจบไดไ้ ปศกึ ษาหลกั สตู ร จโู่ จมและ
กระโดดรม่ รวมทงั้ เขา้ ศกึ ษาหลกั สตู รชนั้ นายรอ้ ยของโรงเรยี นแตล่ ะเหลา่
ซง่ึ นกั เรยี นนายรอ้ ยเอนก (รวมทงั้ ผมดว้ ย) ไดเ้ ลอื กเหลา่ ทหารปืนใหญ่
ซง่ึ มีจำ� นวน ๒๘ นาย เม่ือศกึ ษาจบไดร้ บั การบรรจใุ หเ้ ขา้ รบั ราชการ
65
ตามท่ีตงั้ หน่วยทหารปืนใหญ่ท่วั ประเทศ โดยท่ีรอ้ ยตรีเอนก ไดไ้ ปรบั
ราชการหรือเข้าประจำ� การในตำ� แหน่งผู้ตรวจการณ์หน้ากองรอ้ ย
ของกองพนั ทหารปืนใหญ่ท่ี ๗ ซง่ึ ตงั้ อยทู่ ่ีจงั หวดั เชียงใหม่ ตงั้ แตเ่ ดือน
กนั ยายน พ.ศ.๒๕๑๑ และในหว้ งเวลานนั้ เป็นตน้ มาเหตกุ ารณต์ า่ งๆ
ในดา้ นการรบยงั คงมีความรุนแรงดว้ ยภยั ของลทั ธิคอมมวิ นิสต ์ บางนาย
ตอ้ งไปปฏบิ ตั กิ ารรบในตา่ งประเทศ และตามแนวชายแดน เพ่อื ปกปอ้ ง
และรกั ษาอธิปไตยของชาติ และเพอ่ื ความเจรญิ กา้ วหนา้ ในชวี ติ ราชการ
ซ่ึงจะไดร้ บั พระราชทานยศสงู ขึน้ ตามระยะเวลาและตำ� แหน่งหนา้ ท่ี
ของทางราชการ จนกระท่งั เอนกไดร้ บั พระราชทานยศเป็น นายพลตรี
จงึ ไดพ้ น้ ประจำ� การหรอื เกษียณเม่อื อาย ุ ๖๐ ปี ระหวา่ งการรบั ราชการ
หรอื อยใู่ นประจำ� การ พลตรเี อนกเป็นผปู้ ฏิบตั หิ นา้ ท่ีดว้ ยความซ่ือสตั ย์
สจุ ริต มีความรบั ผิดชอบต่องานในหนา้ ท่ี มีอธั ยาศยั โอบออ้ มอาร ี
รกั หมคู่ ณะ รกั ผใู้ ตบ้ งั คบั บญั ชา และใหค้ วามเคารพตอ่ ผบู้ งั คบั บญั ชา
ไดท้ มุ่ เทแรงกาย แรงใจ และสตปิ ัญญา ทำ� งานในหนา้ ท่ีท่ีรบั ผิดชอบ
เพ่อื สรา้ งคณุ ประโยชนใ์ หแ้ กป่ ระเทศชาต ิ ในหว้ งเวลา ๒-๓ ปีท่ผี า่ นมา
ไดพ้ บปะพดู คยุ กบั พลตรเี อนก ระหวา่ งไปรบั การตรวจรา่ งกายทโ่ี รงพยาบาล
พระมงกฎุ เกลา้ ตามประสาผสู้ งู วยั จนกระท่งั เม่ือ วนั ท่ี ๑๑ พฤษภาคม
พ.ศ.๒๕๖๕ จงึ ไดท้ ราบขา่ ววา่ พลตรเี อนกไดถ้ งึ แก่กรรม ทำ� ใหผ้ มและ
เพอ่ื นๆ เตรยี มทหารและครอบครวั ตา่ งรูส้ กึ โศกเศรา้ เสยี ใจตอ่ การจากไป
ของ พลตรเี อนก พรหมปฏิมา
“ความตาย” นนั้ เป็นเรอ่ื งธรรมดาของมนษุ ยท์ กุ คนทต่ี อ้ งประสบ
ท่ีไมม่ ีใครจะรอดพน้ ไปได้ แตก่ ารจากไปแลว้ ทำ� ใหผ้ ทู้ ่ียงั อยเู่ กิดความ
เล่อื มใสศรทั ธานนั้ เป็นส่งิ ท่ีทกุ คนตอ้ งการ
66
“อะนิจจา วะตะสงั ขารา อปุ ปาทะวะยะธัมมิโน อปุ ัชชิตวา
นริ ุชฌนั ติ เตสงั วปู ะสะมะโน สโุ ข” แปลวา่ “สงั ขารทงั้ หลายไมเ่ ทย่ี งหนอ
มีการเกิดขนึ้ และเส่อื มไปเป็นธรรมดา เกิดขนึ้ แลว้ ก็ดบั ไป ความสงบ
สงั ขารเหลา่ นนั้ ไดเ้ ป็นความสขุ ”
ขอกศุ ลผลบญุ ทพ่ี ลตรเี อนก พรหมปฏมิ าไดบ้ ำ� เพญ็ ไว้ ไดโ้ ปรด
สง่ ใหด้ วงวิญญาณไปสสู่ คุ ตใิ นสมั ปรายภพดว้ ย เทอญ
ดว้ ยรกั และอาลยั ย่ิง
พลโท สวุ ฒั น์ อกั ษรกิจ
67
แด่ เอนก พรหมปฏมิ า เพอื่ นรัก
เอนก เป็นเพ่ือนนกั เรยี น ตท.๕ และ จปร.๑๖ ตอนอยู่ รร.ตท.
เราอยกู่ นั คนละตอน และตอนขนึ้ มาเรยี นท่ี รร.จปร. เม่ือขนึ้ ชนั้ ปีท่ี ๒
ผมและเอนกอย่กู องรอ้ ยเดียวกนั และไดน้ อนหอ้ งเดียวกนั จึงไดเ้ ร่ิม
สนิทกนั มากขนึ้
นนร.จปร.๑๖ ไดเ้ รยี นอยใู่ นโรงเรยี นถงึ เพียงชนั้ ปีท่ี ๔ ในหว้ ง
เวลานนั้ กองทพั บกมีความจาํ เป็นตอ้ งใชก้ าํ ลงั พลเป็นจาํ นวนมาก
เน่ืองจากภารกิจท่ีมากขึน้ พวกเราจึงตอ้ งเตรียม ออกไปรบั ราชการ
ก่อนกาํ หนด ซ่งึ เม่ือเร่ิมขึน้ ชนั้ ปีท่ี ๕ ก็ตอ้ งเลือกเหล่าท่ีจะรบั ราชการ
เอนก เลือก เหลา่ ทหารปืนใหญ่ สว่ นผมเลือกเหลา่ ทหารราบ หลงั จาก
จบหลกั สตู รจ่โู จม หลกั สตู รทหารรม่ และหลกั สตู รชนั้ นายรอ้ ยของ
แตล่ ะเหลา่ แลว้ พวกเราทกุ คนกไ็ ดร้ บั การประดบั ยศรอ้ ยตรแี ละแยกยา้ ย
ไปรบั ราชการตามหนว่ ยท่ีตนเลอื ก เอนกเลอื กไปรบั ราชการท่ี กองพนั
ทหารปืนใหญ่ท่ี ๗ จงั หวดั เชียงใหม่ สว่ นผมเลอื กไปอยู่ กรมผสมท่ี ๔
จงั หวดั นครสวรรค์ และเราก็ไมค่ อ่ ยไดเ้ จอกนั พบกนั ตอนงานเลยี้ งรุน่
เป็นบางปีเทา่ นนั้
เม่ือ ต.ค. ๒๕๒๑ สาํ เรจ็ การศกึ ษา รร.เสนาธิการทหารบก
หลกั สตู รหลกั ประจาํ ชดุ ท่ี ๕๖ แลว้ เอนกก็เลือกไปรบั ราชการเป็น ผอ.
๓ กองพนั ทหารปืนใหญ่ท่ี ๕ จงั หวดั อบุ ลราชธานี และท่ีน่ี เอนกได้
ประสบเหตกุ ารณส์ าํ คญั ท่ีไม่ไดค้ าดฝัน อนั เป็นเร่อื งท่ีฝังลกึ ในจิตใจ
มาตลอดชีวิต คือ การจากไปของคณุ กฤษณา ภรรยาสดุ ท่ีรกั อย่าง
กระทนั หนั ซง่ึ พวกเราก็ไดแ้ สดงความเหน็ ใจ และเสยี ใจเป็นอยา่ งย่ิง
กบั เอนกและครอบครวั
68
ตอ่ มาเอนกยา้ ยมารบั ราชการทก่ี รมการกาํ ลงั สาํ รอง และเจรญิ
กา้ วหนา้ จนเป็นรอง ผบู้ ญั ชาการ โรงเรยี นการกาํ ลงั สาํ รอง ซง่ึ มที ต่ี งั้ อยู่
ในคา่ ยธนะรชั ต์ปราณบรุ ี ประจวบครี ขี นั ธ์ ตอน นนั้ ผมเป็น ผบู้ ญั ชาการ
ศนู ยก์ ารทหารราบ พอดี ก็เลยไดเ้ จอกนั อีกหว้ งหนง่ึ หลงั จากเกษียณ
ราชการแลว้ ก็ไม่ไดเ้ จอกนั เลย ติดตามข่าวคราวของเอนกเป็นระยะ
ตลอดมา ตอนหลงั ๆ เพอ่ื นๆ กพ็ บกบั เอนกตอนไปตรวจโรคทโ่ี รงพยาบาล
พระมงกฎุ เกลา้ และไมน่ านก็ทราบขา่ วการจากไปของเอนก
เอนกเป็นคณุ พ่อท่ีดี เป็นพ่อเลีย้ งเด่ียวท่ีเลีย้ งลกู ใหเ้ ป็นคนดี
และเป็นคนเก่ง มีอาชีพท่ีดีและม่นั คง เป็นเพ่ือนท่ีดีมากของผมและ
ของเพ่ือนๆ ทกุ คน เรยี นเก่ง เลน่ กีฬาดี (นกั ว่ิง ๔๐๐ เมตร) นิสยั ดี ปกติ
จะเป็นคนเงียบๆ ไมค่ อ่ ยพดู ชอบฟังมากกวา่ เป็นคนมีนำ้� ใจชว่ ยเหลอื
เพ่ือนๆ และทกุ คนท่ีเดือดรอ้ นดว้ ยความเต็มใจ พวกเราทกุ คนและ
ครอบครวั ในชมุ ชนเตรยี มทหารรุน่ ท่ี ๕ คดิ ถงึ และระลกึ ถงึ เอนกเพ่อื นรกั
เสมอ
ขออาํ นาจคณุ พระรตั นตรยั บญุ กศุ ลท่ีเพ่ือนไดก้ ระทาํ และท่ี
ทกุ คนไดอ้ ทุ ศิ ใหจ้ งเป็นพลวปัจจยั หนนุ สง่ ใหเ้ อนกไปสถติ และมคี วามสขุ
ณ สมั ปรายภพโนน้ ตอ่ ไป
ดว้ ยรกั และอาลยั ย่ิง
พลเอก ชมุ แสง สวสั ดสิ งคราม
เพ่ือนรว่ มรุน่ ตท.๕ และจปร.๑๖
๖ พ.ย. ๒๕๖๕
69
เพอ่ื นเอนกในความทรงจำ� ของผม
พลตรี เอนก พรหมปฏมิ า เป็นเพ่อื นรว่ มรุน่ โรงเรยี นเตรยี มทหาร
รุน่ ท่ี ๕ (นตท.๕) และโรงเรยี นนายรอ้ ยพระจลุ จอมเกลา้ รุน่ ท่ี ๑๖
(จปร.๑๖) ท่ีสนิทกบั ผมคนหนง่ึ หลงั ปลดเกษียณแมเ้ ราจะไมไ่ ดไ้ ปมา
หาสกู่ นั แตก่ ค็ ดิ ถงึ หว่ งใยกนั ตดิ ตอ่ สอบถามทกุ ขส์ ขุ กนั อยเู่ สมอ มคี รงั้ หนง่ึ
เพอ่ื นเอนกไดเ้ ดนิ จากบา้ นมาหาผมทบ่ี า้ นซง่ึ อยหู่ า่ งกนั เกอื บ ๑๐ กโิ ลเมตร
ผมถามวา่ “เพอ่ื นมายงั ไง” เอนกตอบวา่ “เดนิ มา คดิ ถงึ เพอ่ื นเลยมาหา”
ดว้ ยความผกู พนั ท่ีเคยรว่ มปฏิบตั ิงานดว้ ยกนั มาในหลายพืน้ ทีช่วงรบั
ราชการในอดีต แมเ้ ราจะอย่ตู ่างเหล่ากนั แต่ก็ไดป้ ฏิบตั ิงานรว่ มกนั
บอ่ ยครงั้ ไดร้ ว่ มทกุ ข์ รว่ มสขุ เส่ยี งเป็นเส่ยี งตายดว้ ยกนั มาในภารกิจ
การรบท่ีลอ่ งแจง้ ประเทศลาวไดป้ ฏิบตั งิ านดว้ ยกนั ในหนว่ ย พตท.๒๓
ในภารกิจปอ้ งกนั ประเทศ และปอ้ งกนั ปราบปราม ผกค. บรเิ วณพืน้ ท่ี
ชายแดน จงั หวดั อบุ ลราชธานี
เม่ือผมไดท้ ราบข่าวของ พลตรีเอนก พรหมปฏิมาเสียชีวิต
เม่ือ ๑๑ พฤษภาคม ๒๕๖๕ เวลา ๖.๐๐ น. ณ บา้ นพกั ผมรูส้ กึ ใจหาย
และเสียดาย เพ่ือนไม่น่าจากไปเรว็ ขนาดนี้ ผมและพลโทประเสริฐ
วิชาวรณ์ เพ่ิงไปเย่ียมมาไม่นาน ไดพ้ ดู คยุ หยอกลอ้ กนั เพ่ือนเอนก
ดยู งั แขง็ แรงหนา้ ตาสดไสไมเ่ หมอื นคนป่วย เดนิ ออกกำ� ลงั กายในหมบู่ า้ น
ทกุ วนั แตด่ ว้ ยป่วยเป็นโรงมะเรง็ หลอดอาหาร ตอ้ งเจาะคอ และใหอ้ าหาร
ทางช่องทอ้ งตอ้ งลำ� บากทนทกุ ขท์ รมาน รกั ษาตวั อย่ปู ระมาณ ๒ ปี
พยายามอดทนตอ่ สกู้ บั โรครา้ ยนจี้ นถงึ ทส่ี ดุ การจากไปของเพอ่ื นดปู ระหนง่ึ
วา่ จะชว่ ยใหก้ รรมเก่าหมดไป ไมต่ อ้ งทนทกุ ขท์ รมานอีกตอ่ ไปแลว้
70
พลตร ี เอนก พรหมปฏมิ า เป็นผทู้ ่มี อี ธั ยาศยั ดี ออ่ นนอ้ มถอ่ มตน
พดู นอ้ ย รกั สนั โดษ มกั มีอารมณข์ นั มีความรูค้ วามสามารถรบั ผิดชอบ
ตอ่ หนา้ ท่ี ทำ� งานดว้ ยความขยนั หม่นั เพยี ร จรงิ ใจจงึ เป็นท่รี กั ของเพ่อื น
รว่ มงานทกุ คน ไปดีนะเพ่ือน ขอกศุ ลผลบญุ และความดีของเพ่ือนจง
เกือ้ หนุนใหด้ วงวิญญาณของเพ่ือนไปส่สู มั ปรายภพอนั สงบสขุ ดว้ ย
เทอญ
ดว้ ยรกั และระลกึ ถงึ
พลโท สขุ าติ ภกั ดีพินิจ
71
อาลัยเพอ่ื นรัก
ชายชาตทิ หารรา่ งสงู ใหญ่สงา่ งามคนนี้ ผมเรยี กเขาสนั้ ๆ วา่
“เหนก” ๕ ปีใน รร.นายรอ้ ย จปร.เขาเรียนเก่งมากเป็นหวั หนา้ ตอน
มาตลอด เหนกเป็นคนพดู นอ้ ย แตม่ คี วามคดิ ลำ้� ลกึ กวา้ งไกล เราสนทิ กนั
เมอ่ื มาทำ� งานในกรมฝ่ายเสนาธิการทก่ี ระทรวงกลาโหม โดยเขาอยกู่ รม
กำ� ลงั พลสำ� รอง ทบ. สว่ นผมอยกู่ รมสง่ กำ� ลงั บำ� รุง ทบ.ท่ที ำ� งานใกลช้ ดิ
กบั สำ� นกั งานผบู้ ญั ชาการทหารบก
นอกจากนีล้ กู สาวผม “นอ้ งแอน” กบั ลกู สาวเหนก “นอ้ งแอม”
ก็เป็นเพ่ือนรว่ มชนั้ สนิทกนั ในคณะสถาปัตยกรรมศาสตร์ จฬุ าลงกรณ
มหาวทิ ยาลยั อีกดว้ ย ซง่ึ “นอ้ งแอม” ก็เป็นลกู ไมไ้ มไ่ กลตน้ เรยี นเก่งได้
ระดบั เกียรตนิ ิยมดีมากเลยทีเดียว
อาหารเทย่ี งเราจะนดั พบกนั ทแ่ี พรง่ สรรพศาสตร์ หลงั กระทรวง
กลาโหม อาหารจานโปรดของเราทงั้ สองคอื “ไขอ่ อ่ นผดั พรกิ แกง” ใครไป
ถงึ ก่อนส่งั รอไวไ้ ดเ้ ลย
เหนกไดท้ ำ� หนา้ ท่ีสภุ าพบรุ ุษนายทหาร หนา้ ท่ีคณุ พ่อ หนา้ ท่ี
เพ่ือน ไดด้ ีท่ีสดุ แลว้ ส่งิ ท่ีผมภมู ิใจในตวั เขาคือไมย่ อมกม้ หวั ใหก้ บั ส่งิ ท่ี
ไม่ถกู ตอ้ ง หลบั ใหเ้ ป็นสขุ เถิดเพ่ือนรกั ไม่ตอ้ งห่วงส่ิงใดๆ ผมจะดแู ล
“นอ้ งแอม” ท่ีกำ� พรา้ แม่มาแต่เล็กใหด้ ีเสมือนลกู สาวของผมคนหน่ึง
หากชาตหิ นา้ มีจรงิ ขอใหเ้ ราไดม้ าเป็นเพ่ือนรกั กนั อีกเถิดนะ
ดว้ ยรกั และอาลยั ย่ิง
พลตรี กิตศิ กั ดิ์ มารมย์
72
อาลัยรัก - ระลกึ ถงึ ...เบมิ้ น้องรัก
ตนเอง คือ พลโท สามารถ พรหมปฏิมา กบั นอ้ ง ๒ คน คือ
บวั ชมุ (ชมุ ) ญ. และ เอนก (เบมิ้ ) ช.ในวยั มธั ยมศกึ ษา ตอ้ งเดนิ ทาง
จากหมบู่ า้ นบางตะไล ไป รร.ท่ี อ.ทา่ เรอื จ.พระนครศรอี ยธุ ยา ประมาณ
๖ กม. ทกุ วนั ขณะฝนตกตอ้ งถอดหิว้ รองเทา้ รวมทงั้ กางรม่ และหิว้
ป่ินโตอาหารกลางวนั ไปดว้ ย
ตนเองมีพ่ีนอ้ งทงั้ หมด ๖ คน (พ่ีบญุ ยืน (ญ.) สามารถ (ช.)
บวั ชมุ (ญ.) เอนก (ช.) สมยั (ป๊ อก) (ช.) และวนิ ยั (ช.) สมยั เสยี ชีวิตไป
แลว้ เม่ืออายุ ๙ ปี จากการฉีดวคั ซีนแกไ้ ข้ แตต่ นเองแพย้ าดงั กลา่ ว
(สมยั ก่อนแพทยผ์ ชู้ ำ� นาญนอ้ ยมาก)
ตนเอง และพน่ี อ้ งนบั วา่ โชคดที ส่ี ดุ ในหมบู่ า้ น (ชนบท) บางตะไล
อ.ทา่ เรอื เพราะคณุ พอ่ แมน้ - แมถ่ นอม พรหมปฏิมา ใหค้ วามสำ� คญั
๔ ประการแก่ลกู ๆ คือ การบญุ กศุ ล การศกึ ษา การสขุ ภาพอนามยั
และอาชีพาการงาน
ตวั อยา่ งการบญุ - กศุ ล ปลกู ฝังใหล้ กู ๆ ใสบ่ าตรตอนเชา้ ทกุ วนั
ใครวา่ งใหส้ ลบั กนั ใสบ่ าตร วนั พระ พาไปทำ� บญุ ฟังเทศนท์ ่ีวดั รวมทงั้
ทำ� บญุ ทอดผา้ ป่า ทอดกฐินตามโอกาส และในเทศกาลตา่ งๆ ของวดั
แมถ่ นอมจะเป็นหวั หนา้ โรงครวั
สง่ เสรมิ การศกึ ษา นบั วา่ เราโชคดีกวา่ ใครๆ ในหมบู่ า้ น เชน่
ใหพ้ ่ีบญุ ยืน และนอ้ งวินยั ไดเ้ รียนใน กรุงเทพฯ เป็นตน้ ก่อนหนา้ นี้
ไม่คอ่ ยมี
73
พอ่ แมใ่ หค้ วามสำ� คญั ดา้ นสขุ ภาพเสมอ เชน่ ตนเองในวยั เดก็
พอ่ ชว่ ยอาบนำ้� ลา้ งหนา้ แปรงฟัน อมเกลอื บว้ นปากทกุ วนั และหวผี ม
ใหด้ ว้ ย สว่ นแมจ่ ะใชส้ มนุ ไพรรกั ษาไขห้ วดั เจ็บคอ เชน่
รากชะพลู ฝน/ตำ� ผสม เกลือ และนำ้� มะนาว กวาดคอ เวลาท่ี
ไขห้ วดั ใหญ่ระบาดอยเู่ สมอ เป็นตน้ ฯลฯ
สำ� หรบั พลตรี เอนก พรหมปฏิมา (เบมิ้ ) อายนุ อ้ ยกวา่ ๕ ปี
ตนเองมีขอ้ สงั เกตวุ า่ เบมิ้ เป็นคนมงุ่ ม่นั พอควร สนั โดษ (พอใจตามมี -
ยินดีตามได)้ และเป็นคนรกั ษาสขุ ภาพดีย่ิง ตนเองเห็นไดจ้ ากเบิม้
ว่ิงออกกำ� ลงั กายทกุ วนั วนั ละ ๕ - ๑๐ กม. เป็นตน้
ตนเองถือวา่ เบมิ้ เป็นเดก็ เรยี นดี อยา่ งนอ้ ยเป็นคนตา่ งจงั หวดั
เขา้ เรยี น รร.จปร.ซง่ึ มีการแขง่ ขนั สงู เป็นท่ีนา่ ยินดี ภาคภมู ิใจ ของบดิ า
มารดา ญาตพิ ่ีนอ้ งทงั้ หลาย รวมทงั้ เบมิ้ เลือกอยู่ “เหล่าปื นใหญ่” ซง่ึ
ถือกนั วา่ “เป็ นราชาในสนามรบ”
ขอ้ คดิ เหน็ ขอ้ เตอื นใจ ตามความเหน็ สว่ นตวั ของตนเองผปู้ ฏบิ ตั ิ
ธรรม
อายขุ ยั ของคนยคุ ปัจจบุ นั ประมาณ ๗๕ ปี
พลตรี เอนก พรหมปฏิมา จากไปเม่ืออายุ ๗๘ ปี
ถือไดว้ า่ พลตรี เอนก เป็นคนมีอายยุ ืน
ส่งิ ท่ีบ่นั ทอนสขุ ภาพ เกิดโรคภยั คือ บหุ ร่ี
ผสู้ งู วยั (๕๐ ปีขนึ้ ไป) ควรเลกิ บหุ รท่ี นั ใด จะไดม้ ีอายยุ ืน
๙๙ ปีขนึ้ ไป
ตนเองผปู้ ฏิบตั ธิ รรมเลกิ บหุ รม่ี า ๕๓ ปี ไมม่ ีโรคภยั ใดๆ
เบียดเบียน
74
สดุ ทา้ ยนี้ ขา้ พเจา้ ขอตงั้ จิตอธิษฐาน ขอใหบ้ ญุ กศุ ลท่ีตนเอง
ปฏิบตั ธิ รรมวปิ ัสสนากรรมฐาน และอทุ ิศให้ พลตรี เอนก พรหมปฏิมา
แลว้ นี้ รวมทงั้ บญุ กศุ ลท่ี พลตรี เอนก พรหมปฏิมา ท่ีไดก้ ระทำ� มาแลว้
ในอดตี อาทิ การบวช แทนคณุ บดิ า - มารดา เป็นตน้ เป็นพลงั ปัจจยั ให้
พลตรี เอนก พรหมปฏิมา ไดอ้ ย่ใูํ นภพภมู ิ ท่ีเจรญิ ในธรรมย่ิงๆ ขนึ้ ไป
จนบรรลธุ รรมถงึ ความพน้ ทกุ ข์ ในอนาคตอนั ไกลน้ ีด้ ว้ ยเถิด
ดว้ ยรกั และอาลยั ย่ิง
พลโท สามารถ พรหมปฏิมา
๒๖ ก.ค. ๒๕๖๕
ปล. ตนเองผปู้ ฏบิ ตั ธิ รรมขอมอบกลอนธรรมะเพ่อื ปฏบิ ตั ธิ รรมเจรญิ สติ
ไวด้ งั นี้
“ โลกนีจ้ รงิ แทม้ ีแตค่ วามทกุ ข์
อยากเป็นสขุ ก็อยา่ วิตกกงั วล
ทกุ คนอยา่ สงสยั และสบั สน
ตดั กงั วลไดห้ ายทกุ ขใ์ นบดั ดล”
พลโท สามารถ พรหมปฏิมา
คณุ พอ่ ช่ือแมน้ พรหมปฏิมา คณุ แมช่ ่ือถนอม พรหมปฏิมา
ขอบชู าพระคณุ ของทา่ น ณ โอกาสนีด้ ว้ ย
สวสั ดีครบั
75
รำ� ลกึ อาลัยน้องรัก
จากพใ่ี หญ่
ยอ้ นรำ� ลกึ สมยั เดก็ พใ่ี หญ่
คนนีม้ ีนอ้ งทงั้ หมด ๖ คน เบิม้
(พล.ต.เอนก พรหมปฏิมา) เป็น
นอ้ งคนท่ี ๓ เบมิ้ เป็นเดก็ สขุ ภาพดี
อว้ นทว้ น สมบรู ณ์ แข็งแรง ตวั โต
เ ม่ื อ เ ที ย บ กั บ พ่ี ใ ห ญ่ ซ่ึ ง ผ อ ม สู ง
วยั เราต่างกนั ถึง ๑๐ ปี พ่อและ
แม่มอบหนา้ ท่ีใหพ้ ่ีใหญ่ดูแลนอ้ ง
ชว่ ยแม่ ดว้ ยเราเป็นครอบครวั ท่ีอยู่
ในชนบท จงั หวดั พระนครศรอี ยธุ ยา
เพ่ือจะไดเ้ ขา้ มาศึกษาต่อ
ในระดบั ทส่ี งู ขนึ้ ตอ้ งใชค้ วามพยายาม
อยา่ งสงู ในการหาความรูเ้ พ่มิ เตมิ
เพ่ือจะไดเ้ ขา้ ไปแข่งขันกับเด็กใน
กรุงเทพฯ
ดว้ ยเบิม้ สนใจขวนขวาย
หาความรูเ้ พ่ิมเติมจากพ่ีใหญ่ดว้ ย
การส่งตัวอย่างวิชาการท่ีเข้มข้น
ของอาจารย์ท่ีมีช่ื อเสียงจาก
76
รร.เตรยี มอดุ มศกึ ษา ใหศ้ กึ ษาลว่ งหนา้ เบมิ้ ประสบผลสำ� เรจ็ ไดศ้ กึ ษา
ตอ่ ใน รร.นายรอ้ ยพระจลุ จอมเกลา้ ดงั ประสงค์ นำ� ความภมู ิใจมาสู่
บดิ า มารดา และวงศต์ ระกลู เป็นอยา่ งย่ิง
เบมิ้ เป็นเดก็ เรยี นเก่งมาตงั้ แตเ่ ดก็ มีความเครง่ ขรมึ พดู นอ้ ย
ตอ่ ยหนกั มีแววตาท่ีเขม้ แข็ง เดด็ เด่ียว ออ่ นโยน มีเมตตา เป็นท่ีรกั แก่
ญาตมิ ิตรและบคุ คลท่วั ไป
เบิม้ เป็นพ่อท่ีดี เขม้ งวด จะสอนลกู ตลอดเวลาใหอ้ ดทน ทำ�
ความดี หม่นั ศกึ ษาและเลา่ เรยี น ไมเ่ อาเปรยี บสงั คม ทำ� หนา้ ท่ีของตน
ตามกำ� ลงั ความสามารถเสมอ เบมิ้ ไดป้ ฏบิ ตั หิ นา้ ทส่ี มบรู ณแ์ ลว้ ทกุ อยา่ ง
จารกึ แลว้ ในความทรงจำ� ดว้ ยใจรกั จากพ่ีใหญ่คนนีต้ ลอดไป
ขอใหก้ ศุ ลผลบญุ และความดีทงั้ ปวง ท่ีเบมิ้ ไดก้ ระทำ� ทงั้ ผอู้ ่ืน
ครอบครวั และประเทศชาติ โปรดคมุ้ ครอง นำ� พาใหเ้ บมิ้ ไปสสู่ คุ ตภิ พชาติ
ท่ีดีงามย่ิง ๆ ขนึ้ ไปดว้ ยเทอญ
ดว้ ยรกั และคดิ ถงึ
เภสชั กรหญิง บญุ ยืน พรหมปฏิมา (พ่ีใหญ่)
77
78
ถงึ คณุ พอ่ ผเู้ ป็ นวรี บรุ ุษในใจของลกู คนนตี้ ลอดไป
ในชว่ งเวลาท่คี ณุ พอ่ มชี ีวติ อยู่ ทา่ นเป็นผรู้ กั ความถกู ตอ้ ง ยตุ ธิ รรม
รกั ษาคำ� พดู และตรงตอ่ เวลามาก นบั แตจ่ ำ� ความไดใ้ นวยั เดก็ คณุ พอ่
ไดพ้ าไปเท่ยี วตา่ งจงั หวดั ใกลๆ้ ท่คี ณุ พอ่ ทำ� งานอยหู่ ลายๆ ท่ี มคี วามสขุ
และสนกุ ทกุ ๆ ครงั้
คุณพ่อค่อนข้างเข้มงวดในทุกเร่ืองท่ีมีผลกับชีวิตของลูก
ตงั้ แตเ่ รอ่ื งเรยี น เชน่ ในสมยั ประถม คณุ พอ่ จะกำ� หนดเวลาใหเ้ ลน่ เกม
คอมพวิ เตอร์เมอ่ื ครบเวลาแลว้ กต็ อ้ งหยดุ แลว้ ตอ้ งไปอา่ นหนงั สอื เรยี นตอ่
หรอื ตอ้ งต่ืนเชา้ ตงั้ แตต่ ี ๔ เพ่ือไปโรงเรยี นทกุ วนั และก็ตอ้ งมารอให้
คณุ พอ่ ขบั รถเพอ่ื มารบั กลบั ใหต้ รงเวลา ทำ� ใหเ้ วลาเดก็ ในชว่ งนนั้ พยายาม
ทำ� อะไรกต็ ามโดยท่คี ณุ พอ่ ไมร่ ูบ้ อ่ ยครงั้ บางอยา่ งกไ็ ดเ้ รยี นรูด้ ว้ ยตวั เอง
วา่ ส่งิ ท่ีคณุ พอ่ ไดบ้ อกไวแ้ ลว้ เราไปฝืนทำ� มนั ก็เกิดผลเสยี ตามมา
ในวนั นีไ้ ดท้ ำ� ใหล้ กู ไดเ้ ขา้ ใจทุกอย่างถึงส่ิงท่ีคุณพ่อเขม้ งวด
สง่ิ ทค่ี ณุ พอ่ ไดส้ อนมาทงั้ หมดนนั้ น่นั คอื ความรกั และปรารถนาดที ท่ี ำ� ให้
ลกู คนนีไ้ ดเ้ ป็นคนดีและประสบความสำ� เรจ็ ไดใ้ นทกุ วนั นี้
ลกู จะเดนิ ทางตามท่ีคณุ พอ่ ไดใ้ หไ้ ว้ และจะจดจำ� คำ� สอนของ
คณุ พอ่ รอยยิม้ เสยี งหวั เราะ ออ้ มกอด ท่ีเคยมีใหก้ นั ตลอดไป ในวนั นี้
แมค้ ณุ พ่อจะไม่อย่ตู รงนีแ้ ลว้ แต่ลกู ยงั ระลกึ และคิดถึงคณุ พ่อเสมอ
และตลอดไปตราบจนลมหายใจสดุ ทา้ ย
รกั คณุ พอ่ สดุ หวั ใจ
ป๊ อบ
ทนั ตแพทย์ กฤษณรฐั พรหมปฏิมา
79
80
ถงึ สุดยอดคุณพอ่ ทร่ี ักเคารพยงิ่
และเป็ นทกุ สิ่ง ใหล้ ูกสาวคนนีต้ ลอดไป
ตงั้ แต่เป็นเด็กนอ้ ยจำ� ความไดจ้ นเติบโต จะไดร้ บั ความรกั
ความใสใ่ จหว่ งใยท่ไี มม่ เี ง่ือนไขไมม่ ปี ระมาณจากคณุ พอ่ ตวั สงู ขายาว
พดู นอ้ ย มรี ะเบยี บแบบแผน ทำ� มากกวา่ พดู ตรงตอ่ เวลา แขง็ แรง เขม้ แขง็
เสยี สละ มีความอดทนเป็นท่ีหนง่ึ หนา้ ดแุ ตใ่ จดีมาก คนนีเ้ สมอ
คณุ พอ่ จะเรยี กลกู สาวคนเลก็ คนนีว้ า่ “น้อง” แทนช่ือเลน่ แอม
ท่ีพ่ีชาย ๒ ขวบ ตงั้ ใหว้ า่ แอร์ (นา่ จะเพราะเยน็ ดี) คณุ พอ่ ก็โอเคแตข่ อ
เตมิ ม ใหส้ กั หนอ่ ย ไมอ่ ยา่ งนนั้ อาจจะโดนเพ่ือนลอ้ ไดว้ า่ แอรก์ ่ี-อีแก่
น่นั เอง (เป็นท่ีมาน่ารกั ๆ และขำ� ๆ ท่ีท่านเลา่ ใหฟ้ ัง) บางทีถา้ ท่านมี
อารมณข์ นั หนอ่ ยทา่ นกจ็ ะเรยี ก “ไอห้ มา” สว่ นพ่ชี ายคณุ พอ่ จะเรยี กวา่
“ไอ้เสอื ” ดว้ ยความรกั และเอน็ ดู ถงึ แมว้ า่ จะโตกนั แลว้ ก็ตาม คณุ พอ่ ก็
ยงั บอกเสมอวา่ “ยงั ไงกย็ งั เป็ นเดก็ น้อยของทา่ นเสมอเลย” นอ้ งสนทิ
กบั คณุ พอ่ มากๆ ไปไหนไปกนั ไปไหนไปดว้ ย ทานอะไรทานดว้ ย เป็นเงา
ของคณุ พอ่ เลยกว็ า่ ได้ คณุ พอ่ ดแู ลใสใ่ จในทกุ เวลาทกุ ๆ ท่ี และทกุ ๆ ดา้ น
ดา้ นการเรยี นของลกู ๆ คณุ พอ่ เป็นคนท่เี รยี นเกง่ มาก ทา่ นจะเหน็ ประโยชน์
สนบั สนนุ และเขม้ งวดในดา้ นการเรียนการศกึ ษาเป็นท่ีสดุ ไปรบั ส่ง
เขา้ เรยี นทงั้ วนั ธรรมดาและเรยี นพเิ ศษรอ้ ยแปดพนั ท่ไี มเ่ วน้ แมใ้ นวนั หยดุ
ตรวจสมดุ พก คอยดผู ลการเรยี น คอยขนาบไมใ่ หอ้ อกนอกลนู่ อกทาง
ตามประสาเด็กท่ีมักจะรกั การเล่นสนุกสนานมากกว่ามีสาระเป็น
หนอนหนงั สอื ในเสน้ ทางการศกึ ษาคณุ พอ่ จะใหเ้ ลอื กเอง คดิ เอง และ
ไปตอ่ สเู้ อง เพราะมนั คอื ชวี ติ ของเรา (เหมอื นทค่ี ณุ พอ่ ใชค้ วามสามารถ
ของทา่ น จากเดก็ ตา่ งจงั หวดั คนหนง่ึ ท่ีตอ่ สฝู้ ่าฟันจนสามารถสอบเขา้
เรยี น โรงเรยี นนายรอ้ ยพระจลุ จอมเกลา้ ในกรุงเทพฯได้ ซง่ึ ยงั ความ
81
ภาคภมู ิใจใหแ้ ก่คณุ ป่คู ณุ ยา่ เป็นอยา่ งมาก และทา่ นก็ไดป้ ระสบความ
สำ� เรจ็ ในการเรยี นและหนา้ ท่ีการงานดว้ ยความสามารถของตวั ทา่ น)
ดว้ ยการดแู ลและใสใ่ จของคณุ พอ่ นอ้ งสามารถสอบเขา้ เรยี น
ตอ่ ในสถานศกึ ษาท่ีดีไดไ้ มว่ า่ จะเป็น ระดบั มธั ยมศกึ ษา สตรวี ิทยา ใน
ระดบั อดุ มศกึ ษา คณะสถาปัตยกรรมศาสตร์ จฬุ าลงกรณม์ หาวทิ ยาลยั
จนการเลือกไปเรยี นตอ่ ท่ีสหรฐั อเมรกิ าในระดบั ปรญิ ญาโท ท่านก็จะ
คอยสนบั สนนุ ยินดี คอยมอง คอยลนุ้ คอยเป็นกำ� ลงั ใจใหเ้ สมอๆ
คณุ พอ่ มกั จะพาครอบครวั และคณุ ยา่ เขา้ วดั ใสบ่ าตร น่งั ฟัง
ธรรม ทำ� บญุ บรจิ าคทาน ตามกาล เป็นการปลกู ฝังใหซ้ มึ ซบั เสน้ ทาง
สายธรรมไปทีละเลก็ ละนอ้ ย สว่ นการงาน คณุ ธรรม จรยิ ธรรม ในชีวติ
ประจำ� วนั ทา่ นจะทำ� เป็นตวั อยา่ ง ไมว่ า่ จะเป็นความออ่ นนอ้ มถ่อมตน
ความกตญั ญู การปฏิบตั หิ นา้ ท่ีดว้ ยความซ่ือตรง ซ่ือสตั ย์ ตรงตอ่ เวลา
ความเอือ้ เฟื้อเผ่ือแผ่ เมตตาต่อผใู้ ตบ้ งั คบั บญั ชา มกั นอ้ ย สนั โดษ
ไม่ยดึ ตดิ มีความอดทน พง่ึ ตวั เองใหไ้ ดม้ ากท่ีสดุ รบกวนผอู้ ่ืนใหน้ อ้ ย
ดา้ นสขุ ภาพพลานามยั คณุ พอ่ กจ็ ะเป็นตวั อยา่ งดว้ ยการมวี นิ ยั
ออกกำ� ลงั กายอยา่ งสม่ำ� เสมอ ตรวจสขุ ภาพอยเู่ ป็นประจำ� และทา่ น
จะคอยดแู ลเรอ่ื งอาหารการกิน ทงั้ ไปเลอื กซือ้ คดิ เมนอู าหาร เขา้ ครวั
ทำ� กบั ขา้ วคณุ ภาพอรอ่ ยๆ ใหท้ านเสมอๆ และมีอีกหลายดา้ นหลาย
มมุ มากมายเหลอื เกนิ ทท่ี า่ นคอยใสใ่ จดแู ล มากเกนิ กวา่ ทจ่ี ะเลา่ ใหห้ มด
ไดใ้ นหนา้ กระดาษนี้
ขอบคณุ โชคชะตาท่ีใหเ้ ราไดม้ าเป็นพ่อลกู กนั เป็นครอบครวั
เดียวกนั ไดม้ ีท่านเป็นแบบอย่างท่ีดีในทกุ ๆ ดา้ น คณุ พ่อเป็นทกุ ส่ิง
ทกุ อยา่ งให้ เป็นพอ่ ท่ีนา่ รกั เป็นครูสอนข่ีจกั รยาน เป็นโชเฟอรส์ ว่ นตวั
เป็นเพอ่ื นเลน่ เป็นเสาชงิ ชา้ ใหห้ อ้ ยโหน เป็นพอ่ ครวั หวั ป่า เป็นพอ่ ศรเี รอื น
ดแู ลรกั ษาความสะอาดสะอา้ น เป็น … ฯลฯ เป็นสดุ ยอดคณุ พอ่
82
คณุ พอ่ มีฉายา “เสอื ยมิ้ ยาก” จากเหลา่ เพ่ือนๆ ดว้ ยบคุ ลกิ ท่ี
ดขู รมึ นง่ิ เงยี บ ชอบทจ่ี ะเป็นผฟู้ ังมากกวา่ ผพู้ ดู แตใ่ นทกุ ครงั้ ทค่ี ณุ พ่อ
ยมิ้ โลกนีจ้ ะสว่างสดใสขนึ้ มาทนั ที เพราะฉะนัน้ คณุ พ่อจะต้องยมิ้
และมคี วามสขุ เสมอนะคะ แลว้ ขอใหค้ ณุ พอ่ คอยมองนอ้ งจากขา้ งบน
ฟา้ ลกู คนนีจ้ ะทำ� สง่ิ ท่ดี ี งามตามท่คี ณุ พอ่ สอนจนลมหายใจสดุ ทา้ ย
และขอใหค้ ณุ งามความดเี หลา่ นนั้ ทงั้ ในอดตี ปัจจบุ นั ในอนาคต
บวกเขา้ กบั ความดีท่ีคณุ พ่อไดก้ ระทำ� แลว้ ทงั้ ในหนา้ ท่ีลกู กตญั ญขู อง
คณุ ป่คู ณุ ยา่ หนา้ ท่ีนอ้ งชายพ่ีชาย หนา้ ท่ีสามีคณุ แม่ หนา้ ท่ีคณุ พอ่
ของลกู ๆ หนา้ ทพ่ี ลเมอื ง หนา้ ทต่ี อ่ ประเทศชาต ิ ทงั้ หมดทงั้ ปวงสง่ คณุ พอ่
ไปยงั ภพภมู ทิ ่ดี ยี ่งิ ๆ ขนึ้ ไป ใหท้ า่ นมคี วามสขุ ไดใ้ นสง่ิ ท่ปี รารถนา ไดพ้ บ
กบั คณุ แม่ ผหู้ ญิงท่คี ณุ พอ่ รกั ท่สี ดุ และหวงั วา่ เราจะไดพ้ บกนั ในภพภมู ิ
ใหมน่ ะคะ สดุ ยอดคณุ พอ่ ท่ีรกั ท่ีสดุ ของนอ้ ง
“ขอกราบแทบเทา้ ขอบพระคณุ
ในบญุ คณุ ท่ีไมส่ ามารถทดแทนไดห้ มด
สญั ญาวา่ จะประพฤตปิ ฏิบตั ิ
อยใู่ นกรอบของศีลธรรม
ทงั้ ในหนา้ ท่ีการงาน
ทงั้ ตอ่ ผอู้ ่ืน และตอ่ ตนเอง
ตามคำ� สอน
ของคณุ พอ่ ตลอดไป”
คดิ ถงึ ทกุ วนั และรกั คณุ พอ่ ท่ีสดุ ในโลก
นอ้ ง
ธนิษฐา พรหมปฏิมา
83
84
พธิ ีพระราชทานนำ�้ หลวงอาบศพ
และพธิ ีธรรมสวดพระอภธิ รรม
๑๒ พฤษภาคม ๒๕๖๕
85
86
87
88
89
พธิ ีธรรมสวดพระอภธิ รรม
๑๓ พฤษภาคม ๒๕๖๕
90
91
92
พธิ ีธรรมสวดพระอภธิ รรม
๑๔ พฤษภาคม ๒๕๖๕
93
94
95
กราบขอบพระคุณ
กราบขอบพระคณุ ทกุ ท่านเป็นอย่างสงู
ท่กี รุณาใหเ้ กียรตสิ ละเวลามารว่ มในพธิ ีพระราชทานนำ้� หลวงอาบศพ
สง่ พวงหรดี มาเพ่ือเคารพศพ บรจิ าคทรพั ยร์ ว่ มทำ� บญุ อทุ ิศสว่ นกศุ ล
รว่ มฟังสวดพระอภธิ รรม และใหเ้ กยี รตมิ ารว่ มพธิ ีพระราชทานเพลงิ ศพ
พลตรี เอนก พรหมปฏิมา
หากดวงวิญญาณของผวู้ ายชนม์
ไดร้ บั รูค้ งจะมีความปลาบปลมื้ เป็นอยา่ งย่ิง
ขอกศุ ลผลบญุ อนั เกิดจากเมตตาจิต และกศุ ลจิต
จงบนั ดาลใหท้ า่ นและครอบครวั
ประสบแตค่ วามสขุ สวสั ดิพ์ ิพฒั นมงคลตลอดไป
ในงานบำ� เพญ็ กศุ ลศพ พลตรี เอนก พรหมปฏิมา
หากมีส่งิ ใดขาดตกบกพรอ่ ง หรอื ผิดพลาดประการใด
กราบขออภยั มา ณ โอกาสนี้
ครอบครวั พรหมปฏิมา
96