ใครขโมยข้าวต้นของฉันไป 23 5 65

ใครขโมยข้าวต้นของฉันไป

หนงั สือเล่มน้ีอาจจะเป็นประโยชนท์ ่ีเตือนใจหลายคน เมื่อเกิดความเปล่ียนแปลงข้ึนใจชีวิต อยา่ งฉบั พลนั และต้งั รับไม่ทนั
ไมร่ ู้วา่ จะจดั การกบั ส่ิงท่ีเกิดข้ึนอยา่ งไร

เจา้ ของ ขา้ วตน้ (ชื่อเรียกขา้ วสารเตม็ เมลด็ ) นาย ก และ นาย ข ในหนงั สือเล่มน้ี ตอ้ งตกใจเมื่อขา้ วตน้ 100% ที่ส่งขายตลาด
ขา้ วสารท้งั ตลาดขา้ วสารตลาดพ้ืนที่ภายในประเทศและขา้ วสารตน้ 100% ท่ีส่งขายส่งออกไปยงั ตลาดต่างประเทศ ท่ีทาํ
การคา้ เล้ียงธุรกิจโรงสีขา้ วมายาวนานกวา่ 20 ปี ทาํ กาํ ไรใหส้ มควรเรียกวา่ ไมน่ อ้ ยหากนาํ ไปเปรียบเทียบกบั ธุรกิจสาขาอื่นๆ
ธุรกิจการสีขา้ วน้ันเป็ นธุรกิจหลกั ในภาคเกษตรของประเทศไทยเราซ่ึงเพาะปลูกขา้ วเป็ นหลกั และส่งออกทาํ รายไดเ้ ขา้
ประเทศที่น่าพึงพอใจเป็นธุรกิจภาคการเกษตรทาํ ใหอ้ ตุ สาหกรรมอ่ืนๆ ไดข้ บั เคล่ือนต่อไปไดเ้ ป็นที่น่าพอใจ โดยเฉพาะไทย
เราเป็ นผสู้ ่งออกอนั ดบั หน่ึงของตลาดขา้ วสารโลกมากกว่า 30 ปี แต่มาวนั น้ีขา้ วตน้ ท่ีสต็อกในโกดงั ไม่มี ออเดอร์มาจาก
ลกู คา้ แมแ้ ต่บิลเดียว หลงั จากที่มีเหตุการณ์ต่างๆเกิดข้ึนเม่ือตน้ ปี คาํ สั่งซ้ือลดลงอย่างต่อเน่ืองมาหลายเดือนแลว้ แต่มาถึง
วนั น้ีไม่มีการซ้ือเกิดข้ึนเลย แลว้ ลกู คา้ ที่ไดท้ าํ ธุรกิจอยไู่ ดอ้ นั ตรธานไปไหน ใครแย่งไป ลกู คา้ หยดุ ซ้ือจริงหรือๆว่าเขาไดไ้ ป
ซ้ือขา้ วตน้ ที่อ่ืนท่ีคุณภาพดีกวา่ ราคาถกู กว่า เขาตอ้ งการคาํ ตอบ เพราะเขาตอ้ งการตลาดขา้ วตน้ 100% ของเขาและเพ่ือนๆ
คืนกลบั มา อะไรจะเกิดข้ึนกบั เขาท้งั สอง

เรามาจาํ ลองภาพการเปล่ียนแปลงท่ีอาจเกิดข้ึนกบั ชีวิตของคนเราไดต้ ลอดเวลาใหม้ าอยู่ ยงุ้ ขา้ วสารที่มีขา้ วตน้ (ชื่อ
เรียกขา้ วสารเตม็ เมลด็ ) รายเรียงเป็นกองสูงเป็นสตอ็ กรอการส่งมอบตลาดในและต่างประเทศ เตม็ โกดงั สลบั เปล่ียนเขา้ ออก
สม่าํ เสมอมีท้งั เขา้ และออกอยเู่ ป็นเวลานาน ธุรกิจก็ดาํ เนินต่อไปบางคร้ังก็ทาํ กาํ ไรมากหรือนอ้ ยตาม หงั่ เชง้ (สภาวะกลไก
ของตลาด)แต่มาวนั น้ีโกดงั วา่ งเปล่าไม่มีขา้ สารไม่มีความเคล่ือนไหว ไม่มีเขา้ และออกทุกอยา่ งหยุดโกดงั ว่างเปล่าแลว้ ใคร?
มาเอาขา้ วตน้ ของฉนั ไป

เรื่องเล่าส้นั ๆอา่ นง่ายแต่มีความหมายลึกซ้ึง กระทบใจทุกคนที่ย่อมตอ้ งเคยเจอกบั สภาวะการเปลี่ยนแปลงอย่างไม่
คาดคิด หลายคนนึกไม่ออกว่าจะจดั การอย่างไร บางคนทอ้ แท้ บางคนโทษส่ิงรอบตวั และคิดวา่ “ใครมาขโมยขา้ วตน้ ของ
ฉนั ไป”

จากแนวคิดง่ายๆอาจทาํ ใหผ้ อู้ ่านหลายคนไดต้ ระหนกั ถึงวิธีการรับมือ ไม่วา่ จะเป็นคนที่ผา่ นภาวะคบั ขนั น้นั มาแลว้
หรือบางคนอาจจะยงั อยใู่ นช่วงของการเปล่ียนแปลง รวมท้งั ทุกคนที่ต่างกม็ ีโอกาสจะพานพบกบั ความไม่แน่นอนเหล่าน้ี.-

ทุกคนจะไมเ่ สียหลกั ไมย่ ึดติด ไมช่ กั ชา้ และไม่เสียโอกาส ถึงจะลม้ ก็สามารถลุกไดร้ วดเร็ว หากคุณคิดวา่ ขา้ วตน้
ของคุณยงั อยดู่ ี คา้ ขายราบรื่นไม่มีโอกาสท่ีจะเปลี่ยนแปลงไปในทางใดทางหน่ึง คุณแน่ใจอยา่ งน้นั กข็ อแสดงความยินดีดว้ ย
ท่ีคุณมีความสามารถและอย่เู หนือความเปลี่ยนแปลง แต่เมื่อใดท่ีคุณคิดวา่ เริ่มมีสัญญาณของการเปล่ียนแปลงเริ่มระแวงว่า
ขา้ วตน้ ของคุณกาํ ลงั ถูกขโมยไปทุกๆคนยอมรับว่าการเปล่ียนแปลงเป็ นส่วนหน่ึงในหน้าที่การทาํ งานแต่คนส่วนนอ้ ย
เท่าน้นั ที่คาดคิดและยอมรับวา่ ความเปลี่ยนแปลงเป็นสิ่งท่ีเกิดไดจ้ ริงในชีวิต

“ใครมาขโมยขา้ วตน้ ของฉันไป” เปรียบเสมือนแผนท่ีธรรมดาๆท่ีเขา้ ใจง่าย เราทุกคนสามารถนาํ ไปใชใ้ นยาม
ตอ้ งการเผชิญหนา้ กบั ภาวะที่มีการเปลี่ยนแปลง คนทว่ั ไปท้งั ธุรกิจการสีขา้ วและธุรกิจอ่ืนๆ นาํ เรื่องไปปรับเขา้ กบั ความ
เปล่ียนแปลงในชีวติ การทาํ งาน ในองคก์ รไม่วา่ เลก็ หรือใหญ่ เพ่ือช่วยใหพ้ วกเขาเขา้ ใจการเปล่ียนแปลงซ่ึงเกิดข้ึนซ้าํ แลว้ ซ้าํ
อีก เริ่มจากการเปล่ียนแปลงทีมงานพฒั นาการตลาดแบบใหม่ มนั ช่วยใหเ้ ห็นความเปล่ียนแปลงที่ผา่ นแวบ๊ เขา้ มาโดยท่ียงั ไม่
รู้วา่ มนั คืออะไร? พวกเราทุกคนพากนั ต่ืนตวั เพื่อจะพบ “ขา้ วตน้ ของเราถกู ขโมยไปแลว้ ” เม่ือคุณอ่านหนงั สือเล่มน้ีซ่ึงเป็ น
ขมุ ทรัพยส์ ําคญั สาํ หรับหมู่คณะ ที่จะนาํ บทเรียนน้ีมาประยุกตใ์ ชใ้ นการสังเกตเห็นความเปล่ียนแปลง ท่ีมนั ค่อยๆเกิดข้ึน
ตลอดเวลาแต่เราไม่ไดใ้ หค้ วามสนใจกบั มนั ดงั น้นั จาํ เป็นตอ้ งมีการเปลี่ยนแปลงและมีการปรับตวั อย่างรวมเร็ว ใหท้ นั กบั
ความเปลี่ยนแปลงน้นั ในโลกความเป็นจริงเราอาจคิดไปวา่ การเปลี่ยนแปลงท่ีเกิดข้ึนน้นั เป็นเพียงแค่ ขา้ วตน้ ของเราไดถ้ ูก
เคล่ือนยา้ ยไปเท่าน้นั แต่ถา้ เราไมส่ ามารถรับมือกบั สิ่งที่เกิดข้ึนไดท้ นั เวลามนั อาจจะหายไปจริงๆกไ็ ด้

การวางแผนท่ีดเี ลศิ

มกั ไม่เป็นไปตามท่ีวางไว้

ความเรียบง่าย และความซบั ซอ้ น มีอยใู่ นทุกชีวิต

ตวั ละครที่มีอยู่ 4 ตวั ไดถ้ กู กาํ หนดใหเ้ ป็นตวั แทนของความเรียบง่าย และความซับซอ้ นที่อยใู่ นตวั เราโดยไม่คาํ นึงถึง อายุ
เพศ เช้ือชาติ หรือ สญั ชาติ

นายเอม็ ผมู้ ีความรู้สึกท่ีรวมเร็วต่อการเปล่ียนแปลง (เจา้ หนูตวั เลก็ ที่อาศยั กินขา้ วตน้ ในโกดงั ขา้ ว)

นายแอล ผมู้ ีความรีบร้อนทาํ อะไรล่วงหนา้ (เจา้ หนูตวั เลก็ ท่ีอาศยั กินขา้ วตน้ ในโกดงั ขา้ ว)

นายสนิท ผทู้ ี่ ปฏิเสธ และต่อตา้ นความเปล่ียนแปลง กลวั วา่ เหตุการณ์จะเลวร้ายลง (มนุษยท์ ี่มีขนาดเลก็ เท่ากบั หนูที่
อาศยั กินขา้ วตน้ ในโกดงั ขา้ ว)

นายสนม ผทู้ ่ี เรียนรู้การปรับตวั และทนั เวลา เมื่อเห็นวา่ การเปลี่ยนแปลงจะนาํ ไปสู่สิ่งที่ดีกวา่ (มนุษยท์ ี่มีขนาดเลก็
เท่ากบั หนู ท่ีอาศยั กินขา้ วตน้ ในโกดงั ขา้ ว)

ไม่ว่าเราจะเลือกใชค้ วามเรียบง่ายหรือความซบั ซอ้ น เราทุกคนต่างมีส่วนที่เหมือนกนั คือความจาํ เป็นท่ีตอ้ งหาทางของเรา
เองในโกดงั ขา้ ว เมื่อเกิดความเปล่ียนแปลง และตอ้ งทาํ ใหส้ าํ เร็จ

ใครขโมยข้าวต้นของฉันไป

เป็นเร่ืองของการเปล่ียนแปลงท่ีเกิดข้ึน ในโกดงั ขา้ วสาร มีตวั ละครที่น่าชวนหวั อยู่ สี่ ตวั กาํ ลงั คน้ หา “ข้าวต้น” ซ่ึงเปรียบได้
กบั ทุกสิ่งที่เราทุกคนตอ้ งการในชีวิต ไม่ว่าจะเป็ นผลกาํ ไรจากการขาย การงาน ความสัมพนั ธ์ เงินทอง การวางแผน
การตลาด การขายขา้ วสารในประเทศ ต่างประเทศ ขา้ วท่อน ขา้ วปลาย รํา แมก้ ระทง่ั แกลบซ่ึงเป็ นตวั แปรที่สําคญั ในผล
กาํ ไรจากการสีขา้ ว ธุรกิจอ่ืนๆ คนเราทุกคนต่างคิดกนั ไปวา่ “ขา้ วตน้ ” เป็นอะไรบา้ งแลว้ แต่ๆละคนจะสมมตุ ิข้ึนมาแต่เราทุก
คนกเ็ สาะแสวงหา “ขา้ วตน้ ” เช่ือวา่ มนั จะทาํ ใหเ้ ราประสบความสาํ เร็จ และมีความสุข เมื่อเราไดม้ าเรามกั จะยึดติดคิดว่ามนั
เป็นของเราตอ้ งการใหม้ นั อยกู่ บั เราตลอดไป แต่พอเราสูญเสียมนั ไป หรือถกู คนอื่นแยง่ เราไป มนั หายไปเราจะรู้สึกปวดร้าว
และเสียดายอยากไดม้ นั กลบั มา

โกดงั ในเรื่องน้ีเป็นตวั แทนของสถานที่ที่ใชเ้ วลาคน้ หาสิ่งท่ีคุณตอ้ งการ “โกดงั ” อาจจะเป็นองคก์ รท่ีคุณทาํ งานอยู่
หรือเป็นตลาดส่งออกขา้ วสารท้งั ในและต่างประเทศของคุณก็ได้ อาจจะเป็นเส้นทางท่ีคุณใชเ้ ดินทางขนสินคา้ หรือขนส่ง
สินคา้ ท่ีอยใู่ นชีวิตส่วนหน่ึงของคุณ

ขอยกตวั อยา่ งชีวติ จริงสกั เร่ืองหน่ึง เจา้ ของโรงสีขา้ วมีช่ือเสียงแห่งหน่ึงในจงั หวดั นครสวรรค์ เป็นโรงสีที่สีขา้ วมี
คุณภาพดี คุณภาพของขา้ วสารในอาํ เภอน้นั ดีมาก เขาเป็นคนบุกเบิกการขายขา้ วบรรจุถุงขนาด 5-15 และ 25 กิโลกรัม มีแบ
รนด์ เป็นจา้ วแรก ธุรกิจของตระกลู รุ่งเรืองมากหลายปี ต่อมากม็ ีการแบ่งหุน้ และกแ็ ยกหุน้ เพ่ือความเติบโตขององคก์ ร เขาคิด
ไม่ตกว่าจะทาํ อยา่ งไร(ใครขโมยขา้ วตน้ ของฉนั ไป)สุดทา้ ยเขากบั ญาติผใู้ หญ่ตดั สินใจออกมาต้งั โรงสีโรงใหม่เพ่ือเร่ิมตน้
สร้างแบรนดอ์ ีกคร้ัง วนั น้นั เขามีความคิดวา่ ขา้ วตน้ (คือความสาํ เร็จ)ท่ีเขาสร้างมามีคนมาแยง่ ไป ดงั น้นั เขาจึงรู้สึกประหลาด
ใจและเสียใจ รู้สึกเครียดและโกรธคิดว่าตวั เองโชคร้าย แต่เมื่อเขาเร่ิมมาสร้างโรงสีใหม่ เร่ิมตน้ สร้างแบรนดอ์ ีกคร้ัง ดว้ ย
ความอตุ สาหะและไม่ยอมแพ้ ใชค้ วามสามารถที่ไดเ้ รียนรู้และสง่ั สมมาบุกเบิกธุรกิจดว้ ยความซ่ือตรง น้าํ ใจมาก่อน คุณภาพ
ท่ีหน่ึง ไม่นานนกั ผลสาํ เร็จกเ็ ป็นของเขาปัจจุบนั เป็นโรงสีช้นั นาํ มีกาํ ลงั ผลิตมาก ขายขา้ วบรรจุถุงตลาดภายในประเทศเป็น
แบรนดน์ าํ อีกท้งั ทาํ การส่งออกขา้ วตน้ คุณภาพเยี่ยมไปขายในตลาดต่างประเทศ และยงั มีโรงสีขา้ วของพ่ีนอ้ งเพื่อนร่วม
ธุรกิจที่เป็นพนั ธมิตรอีกหลายโรงสี เขาบอกวา่ ถา้ ไม่มีวนั น้นั กค็ งไม่มีวนั น้ี

น่ีเป็นเพียงเรื่องราวของชีวติ จริงเร่ืองหน่ึง ยงั มีอีกหลายเร่ืองที่ผมเคยไดย้ ินเก่ียวกบั ผลกระทบของเร่ืองทาํ นองน้ีต่อ
ผคู้ นท้งั หลาย ท้งั ในดา้ นชีวติ การทาํ งานและชีวติ รัก กเ็ พราะทุกคนลว้ นมีความปรารถนาเหมือนกนั วา่ นอกจากจะอย่รู อดใน
อนาคตแลว้ ยงั ตอ้ งมีความสามารถในการแข่งขนั อีกดว้ ย การคา้ ขาย การผลิต ตอ้ งการปรับปรุงเปลี่ยนแปลงอย่ตู ลอดเวลา
“ขา้ วตน้ ” ของทุกคนจึงถกู ยา้ ย (ขโมย) อย่เู สมอ อนั ที่จริง คุณก็ทราบดีว่าการมีชีวิตอยใู่ นกระแสน้าํ ท่ีเช่ียวกราก ย่อมมีการ
เปลี่ยนแปลงอยตู่ ลอดเวลาท้งั ในการงาน ธุรกิจ การตลาดโดยเฉพาะการขายขา้ ว การสีขา้ วใหด้ ีข้ึนคุณภาพขา้ วตน้ ท่ีดีกว่า
เดิม สวยกว่าเดิม ตน้ ทุนการสีขา้ วท่ีประหยดั กวา่ เดิม คู่แข่งเกิดข้ึนทุกเวลาเขาพร้อมเสมอที่ “จะขโมยขา้ วตน้ ” ของคุณไป
แยง่ ตลาดและแย่งลูกคา้ ของคุณไปทุกเวลา เวน้ แต่วา่ คุณจะเขา้ ใจถึงการเปล่ียนแปลงที่เกิดข้ึนเพราะมนั เป็นวิถีของโลกที่มี
แต่การแข่งขนั เพ่ือครอบครอง ขา้ วตน้ คุณจะเขา้ ใจในธรรมชาติของตลาดของอุตสาหกรรมการสีขา้ วเพราะทุกวนั มีคนเก่ง
คนกลา้ เกิดข้ึนทุกวนั พร้อมเสมอท่ีจะครอบครอง “ขา้ วตน้ ”

บทที่ 1 งานสงั สรรคเ์ พ่ือนร่วมธุรกิจ (โรงสีขา้ ว)

เยน็ วนั หน่ึงที่งานเล้ียงของชมรมโรงสีขา้ วของจงั หวดั เพ่ือนร่วมชมรมหลายท่านไดม้ าทานเล้ียงม้ือค่าํ หลงั จากประชุมเสร็จ
สมาชิกชมรมหลายท่านหลงั จากทานอาหารเรียบร้อยแลว้ ก็เปิ ดวงสนทนาหลงั จากหยอกลอ้ กนั ครู่ใหญ่กม็ าพดู กนั ถึงเร่ือง
ตลาดขา้ วสารภายในประเทศและการส่งออกไปต่างประเทศ

หน่ึงในวงสนทนาไดก้ ล่าวข้ึนเป็นประเดน็ วา่ ท่ีโรงสีผมถกู คนขโมยขา้ วตน้ ไปหมดโกดงั แลว้ ? ผมไม่มีขา้ วสารขายแลว้ และ
ผมก็ไม่ไดซ้ ้ือขา้ วเปลือกอีกดว้ ยโรงสีผมตอ้ งหยุดกิจการสีขา้ วเพราะผมไม่มีลูกคา้ ท่ีจะซ้ือขา้ วสารของผม ทาํ ไมตลาด
ขา้ วสารจึงถกู ใครมาขโมยไปแลว้ เพ่ือนๆทุกท่านเป็นอยา่ งผมหรือป่ าว?กลายเป็นวา่ ชีวิตของผมคนเดียวท่ีเจอกบั ปัญหาน้ีใช่
หรือไม่ แลว้ เพ่ือนๆอีกหลายคนยงั ขายขา้ วไดด้ ีอยู่หรือ ทาํ ไมชีวิตของฉันจึงตอ้ งมาพบกบั เหตุการณ์ที่เลวร้ายเช่นน้ีเพียง
ลาํ พงั ธุรกิจและชีวติ ของฉนั ไม่ไดเ้ ป็นไปอยา่ งที่หวงั ไว้ ผมยอมรับวา่ ตอ้ งมีการเปล่ียนแปลงแต่ผมกพ็ ยายามแลว้ ผมทาํ ธุรกิจ
แบบเดิมๆท่ีเคยทาํ มาผมเป็นส่วนหน่ึงของชุมชนแต่วนั น้ีทุกคนทิ้งผมไปหมดเลย ผมยอมรับว่าตอ้ งเปล่ียนแปลงแต่จะทาํ ได้
อย่างไรผมไม่มีความรู้ ผมไม่ตอ้ งการลงทุน ผมไม่รู้วิธีการและระเบียบในการส่งออกไปต่างประเทศ ผมก็ส่งใหห้ ย่งเป็ น
ผจู้ ดั การเรื่องการขายใหก้ บั โกดงั ท่ีนาํ ไปปรับปรุงและพฒั นาคุณภาพเพื่อการส่งออกนนั่ ไม่ใช่หนา้ ที่ของผม ผมไม่มีความ
ชาํ นาญ ทุกคนเคยพยายามจดั การกบั การเปล่ียนแปลงอนั ไม่คาดคิด ที่เกิดข้ึนอยา่ งรวมเร็วในวงการขา้ วสารเม่ือไม่กี่ปี ท่ีผา่ น
มา ส่วนใหญ่ยอมรับว่าไม่รู้จะจัดการกบั การเปล่ียนแปลงให้ดีไดอ้ ย่างไร เพ่ือนคนหน่ึงกล่าวว่า “ผมเคยกลวั ความ
เปลี่ยนแปลงมากเลยนะ” เมื่อเกิดความเปลี่ยนแปลงคร้ังใหญ่ในโรงสีขา้ วของผม ผมก็ไม่รู้เหมือนกนั ว่าจะทาํ อยา่ งไร เรา
ไม่ไดป้ รับเปลี่ยนแกไ้ ขอะไรเลยเพราะเราคิดว่าเราก็ทาํ ดีอยู่แลว้ คร้ังน้นั ทาํ ให้ผมเกือบเสียธุรกิจการสีขา้ วไปเหมือนกนั
จนกระทงั่ ผมไดฟ้ ังเรื่อง “ใครขโมยขา้ วตน้ ของฉนั ไป” เรื่องส้นั ๆตลกๆเรื่องหน่ึงท่ีทาํ ใหท้ ุกอย่างเปลี่ยนไปอยา่ งสิ้นเชิงใน
เร่ืองมีอะไรแฝงอยู่ จึงสามารถเปลี่ยนแปลงผมไดร้ วมเร็วขนาดน้นั เร่ืองมนั ส้นั ๆเอาละผมจะเลา่ ใหฟ้ ัง.-

“ใครขโมยข้าวต้นของฉันไป”

คร้ังหน่ึงนานมาแล้ว ในโกดงั ขา้ วสารของโรงสีขา้ วแห่งหน่ึง มีสี่ชีวิตเล็กๆอาศยั อยู่ ในโกดงั สต็อกขา้ วสารท่ีมีคุณภาพดี
และเป็นขา้ ว 100% (ขา้ วตน้ ) เป็นโกดงั ขนาดใหญ่ที่มีช่องทางเดินและซอกหลืบมากมาย ท้งั ส่ีชีวิตวิ่งเล่นไปมาในช่องทาง
ต่างๆชื่อวา่ เอม็ และ แอล อีกสองเป็นมนุษยต์ วั เลก็ ๆเท่ากบั หนู สองตวั แรก ชื่อสนิท และ สนม (ท้งั หมดน้ีเป็นนานสมมุติ)
เน่ืองจากท้งั ส่ีตวั เลก็ มาก เราจึงสังเกตไดย้ ากกวา่ ท้งั ส่ีน้นั กาํ ลงั ทาํ อะไรอยู่ แต่เมื่อเราเขา้ ไปดูใกลๆ้ ทุกวนั คุณจะพบส่ิงที่น่า
ท่ึงอยา่ งย่ิง ทุกวนั เจา้ หนูและมนุษยจ์ ๋ิวต่างกใ็ ชเ้ วลาอย่ใู นโกดงั ขา้ วสาร เที่ยวมองหาเศษขา้ วตน้ ที่ตกหล่นอยู่ตามพ้ืนโกดงั
และกองขา้ วตน้ ท่ีรั่วออกมาจากกระสอบขา้ วเพ่ือกินเป็นอาหารที่ช่ืนชอบ

เจา้ หนู เอม็ และ แอล มนั มีสมองธรรมดาๆแบบสัตวจ์ าํ พวกที่ใชฟ้ ันแทะแต่มีสญั ชาติญาณดี มนั กเ็ สาะหาเศษขา้ ว
ตน้ ของโปรดท่ีตกหล่นกองอยทู่ ่ีพ้ืนโกดงั เพื่อกินเป็นอาหารทุกวนั

ส่วนมนุษยจ์ ๋ิวคือ สนิท กบั สนม ท้งั สองใชส้ มองท่ีเตม็ ไปดว้ ยความคิดความเชื่อ อนั หลากหลายคน้ หาขา้ วตน้ ที่
เป็นขา้ วตน้ หอมมะลิอยา่ งดี ซ่ึงท้งั สองเช่ือว่าเม่ือไดก้ ินแลว้ จะมีรสชาติดีกว่าขา้ วธรรมดาทวั่ ไป ซ่ึงต่างจาก หนูสองตวั แรก
ซ่ึงขอใหเ้ ป็นขา้ วตน้ หรือขา้ วท่อน จะสายพนั ธอ์ ะไรกไ็ ม่เป็นไร

แมว้ า่ หนู่กบั มนุษยจ์ ๋ิวจะต่างกนั แต่กม็ ีบา้ งอยา่ งท่ีเหมือนกนั นนั่ คือ ทุกเชา้ ท้งั สี่จะแต่งตวั ชุดว่ิง ใส่รองเทา้ สาํ หรับ
วิง่ ออกจากมุมท่ีซ่อนเพ่ือว่งิ แข่งกนั เขา้ ไปในกองขา้ วสารท่ีเรียงไวอ้ ยา่ งมีระเบียบในโกดงั เพ่ือไปคน้ หาขา้ วตน้ ท่ีตวั เองโปรด
ปราน ในโกดงั ขา้ วสารขนาดใหญ่มีทางเดิน ทางแยกมากมาย ซอก ทางเล้ียว มุมอบั มากมาย ถา้ ไม่ระวงั กม็ ีสิทธ์ิหลงทางเอา
ง่ายๆ บางมุมกม็ ีขา้ วตน้ รสอร่อย บางคร้ังขา้ วท่ีหล่นกองกบั พ้ืนกม็ ีมากมาย อย่างไรกต็ ามถา้ หากวนั ไหนเขาโชคดีหาทางไป
พบกองขา้ วตน้ ขนาดใหญ่เขากจ็ ะมีความสุขกบั การกินอาหารน้นั ทาํ ใหช้ ีวิตสุขสบายมากข้ึน การคน้ หาขา้ วตน้ ของหนูสอง
ตวั น้นั ไมม่ ีอะไรซบั ซอ้ น เขาท้งั สองวิ่งไปตามทางเดินท่ีเขาเวน้ ไวเ้ พ่ือเรียงกระสอบขา้ วสาร วิ่งไปมา ลองผิดลองถกู พอไม่
พบอะไรหรือทางตนั เจอมุมอบั เขากจ็ ะหนั หลงั กลบั แลว้ วิ่งต่อไปอีกทางหน่ึง เจา้ หนูท้งั สองตวั เจา้ เอม็ และแอลจะใชจ้ มูกดม
ไปตามพ้ืนบางคร้ังไมร่ ะวงั จมกู ชนกบั ผนงั โกดงั บ่อยๆ

ส่วนมนุษยจ์ ๋ิวท้งั สองจะใชว้ ิธีการต่างออกไปคือใชค้ วามสามารถในการผลิต และเรียนรู้จากประสบการณ์ในอดีตแมว้ ่า
บางคร้ังความคิดกด็ ี แต่บางคร้ังกเ็ กิดการสบั สนจากความเหน็ดเหน่ือยจากาการทาํ งานเหมือนกนั

ในที่สุดท้งั หนูและคนกพ็ บส่ิงท่ีติดตามคน้ หาดว้ ยวิธีการของเขาเอง พวกเขาพบขา้ วตน้ คุณภาพท่ีเหมาะกบั ตนเอง
ท่ีกองขา้ วที่รั่วออกมาจากกระสอบขา้ วและที่หกกองเร่ียราดกบั พ้ืนโกดงั

ทุกๆเชา้ ท้งั หนูและมนุษยต์ วั จิ๋วจะแต่งตวั ดว้ ยชุดว่ิง มุ่งหนา้ ไปยงั จุดที่เขาพบกองขา้ วท่ีร่ัวจากกระสอบและท่ีหก
กองกบั พ้ืน ปฏิบตั ิการเช่นน้ีก็กลายเป็นชีวิตประจาํ วนั ไปแลว้ ทุกวนั กิจกรรมแบบน้ีจะเกิดข้ึนเม่ือมาถึงจุดหมายก็จะถอด
รองเทา้ วิง่ ออกแลว้ กเ็ พลิดเพลินกบั ขา้ วตน้ ดนั เลิศรส

ในตอนแรกสนิท กบั สนมกว็ ่งิ แข่งกนั ไปยงั กองขา้ วตน้ เพื่อลิ้มรสขา้ วตน้ อนั โอชะทุกเชา้ เหมือนกนั แต่หลงั จากน้นั
ไม่นาน กิจกรรมของสองมนุษยจ์ ๋ิวก็เปล่ียนไป สนิท และ สนม เร่ิมตื่นสาย กว่าเดิมเลก็ นอ้ ย แต่งตวั ชา้ อีกหน่อย แลว้ ออก
เดินไปยงั กองขา้ วเป้ าหมาย กเ็ พราะวา่ ตอนน้ีเขารู้แลว้ วา่ กองขา้ วน้นั อยทู่ ี่ไหน จะเดินทางไปจุดน้นั ไดอ้ ย่างไร แต่เขาไม่รู้เลย
วา่ ขา้ วตน้ น้ีมาจากไหน มาไดอ้ ยา่ งไร ใครทาํ มนั หกกองไวต้ รงน้ี มนั รั่วมาจากไหน แต่เขาทึกทกั วา่ มนั ตอ้ งอย่ตู รงน้ี ทุกเชา้
เม่ือท้งั สองมาถึงจุดท่ีมีขา้ วตน้ กองอยู่ ท้งั คู่ก็ปักหลกั ทาํ ตวั ตามสบายประหน่ึงว่าอย่บู า้ นตวั เอง แขวนชุดว่ิงไวแ้ ลว้ เปล่ียน
รองเทา้ ทาํ ตวั ตามสบายเพราะวา่ ตอนน้ีเขาไดพ้ บขา้ วตน้ ท่ีเขาตอ้ งการแลว้ “สุดยอดเลย” สนิท กวา่ ท่ีมีมีขา้ วตน้ คุณภาพดีพอ
ใหเ้ ราไดก้ ินไปตลอดกาล ไมต่ อ้ งห่วงมนั มีมากจนเรากินอยา่ งไรกไ็ ม่หมด เรามีความมนั่ คงในชีวิตและเรามีความมาก

ต่อมาไม่นาน สนิทและสนม ก็ถือว่าขา้ วตน้ ที่เขาพบน้นั เป็ นของเขา ที่นี่มีขา้ วตน้ มากเสียจน เขายา้ ยที่พกั มาอยู่
ใกลๆ้ เพื่อใหท้ ี่นี่มีบรรยากาศเป็นบา้ นของตนเองมากข้ึน เขาจึงเขียนคาํ คมติดที่ขา้ งผนงั โกดงั โดยเขียนวา่ “มีขา้ วตน้ ชีวิตก็
มีความสุข” บางคร้ังเขาท้งั สองก็พาเพื่อนๆมาดูกองขา้ วตน้ ขนาดใหญ่ พลางช้ีชวนใหเ้ พื่อนๆดูดว้ ยความภาคภูมิใจแลว้ พดู
ว่า “ขา้ วตน้ น่ีน่ากินนะอร่อยมาก” แลว้ เขากแ็ บ่งใหเ้ พื่อนกินบา้ งแต่บางคร้ังก็ไม่แบ่ง เราสองคนคู่ควรกบั ขา้ วตน้ ท้งั หมดน้ี
สนิท กล่าว แน่นอน “พวกเราตอ้ งทาํ งานหนกั อยู่นานกว่าที่จะพบมนั ” พลางหยิบขา้ วตน้ ท่ีใหม่สดเขา้ ปาก จากน้นั ก็ม่อย
หลบั ไปซ่ึงเป็นเช่นน้ีประจาํ ตกค่าํ มนุษยต์ วั จิ๋วกเ็ ดินกลบั ท่ีพกั พร้อมกบั ขา้ วตน้ เตม็ พงุ เมื่อรุ่งเชา้ มาถึงเขาท้งั สองกจ็ ะกลบั มา
กินขา้ วตน้ อีกดว้ ยความมน่ั ใจพฤติกรรมน้ีดาํ เนินไปพกั หน่ึง ต่อมาไมน่ าน ความเช่ือมน่ั ของมนุษยจ์ ๋ิวท้งั สองก็เพ่ิมพูนข้ึนจน
เป็นความยโส เวลาผา่ นไปเขาท้งั สองกร็ ู้สึกสุขสบายจนไม่ไดส้ งั เกตวา่ กาํ ลงั เกิดอะไรข้ึน ขณะเดียวกนั เจา้ หนูฉลาดท้งั สอง
ตวั กย็ งั มีกิจกรรมประจาํ วนั เหมือนเดิม ทุกเชา้ จะมากดมกล่ินขา้ วตน้ ที่มีอยแู่ ละว่ิงวนไปมารอบๆกองขา้ วตน้ น้นั ตรวจดูวา่ มี
อะไรเปล่ียนแปลงไปหรือวา่ ขา้ วตน้ มีจาํ นวนลดลงเท่าไหร่แลว้ จากน้นั กน็ งั่ ลงกินขา้ วตน้ น้นั อยา่ งมีความสุข

เชา้ วนั หน่ึงพอท้งั สองว่ิงมาถึงตาํ แหน่งท่ีมาทุกวนั กพ็ บวา่ กองขา้ วตน้ ขนาดใหญ่น้นั หายไป มนั วิ่งวนอย่หู ลายรอบ
ก็พบวา่ มนั หายไปจริงเพราะไม่มีเศษขา้ วตน้ ท่ีเคยกินหลงเหลืออย่เู ลย จริงๆแลว้ มนั ท้งั สองตวั เคยสังเกตแลว้ ว่าจาํ นวนขา้ ว
ตน้ ลดลงเร่ือยๆทุกวนั มนั ไดเ้ ตรียมตวั เตรียมใจไวแ้ ลว้ ว่าวนั น้ีจะตอ้ งมาถึง วนั ที่ไม่มีขา้ วตน้ ใหก้ ินอยา่ งที่ผา่ นมา และรู้โดย
สญั ชาติญาณวา่ จะตอ้ งทาํ อยา่ งไรต่อไป พวกมนั สองตวั ปลดรองเทา้ ว่งิ ท่ีคลอ้ งคอไวอ้ อกมาสวมแลว้ ผกู เชือกรองเทา้ มนั ท้งั
สองไม่ไดค้ ิดวเิ คราะหอ์ ยา่ งละเอียด ไมถ่ กู ถว่ งดว้ ยความเช่ือท่ีซบั ซอ้ นและเหตุผลต่างๆที่อาจจะนาํ มาอา้ งอย่างท่ีใครๆเขาทาํ
กนั สําหรับพวกหนูแลว้ ท้งั ปัญหาและคาํ ตอบเป็ นสิ่งง่ายๆสถานการณ์ไดเ้ ปล่ียนไป ดงั น้นั เจาหนูท้งั สองจึงตดั สินใจ
เปล่ียนแปลงดว้ ย เจา้ หนูท้งั สองเชิดจมูกข้ึนดมกล่ินหอมของขา้ วตน้ พยกั หนา้ ใหเ้ พ่ือนแลว้ ออกวิ่งนาํ หนา้ เขา้ ไปในกอง
กระสอบที่มีขา้ วสารเรียงเป็ นแถวอยา่ งเป็นระเบียบ ตรอก ซอกซอยมากมายในโกดงั ขนาดใหญ่เจา้ หนูท้งั สองว่ิงวนไปมา
อย่างรวดเร็ว เพ่ือจะคน้ หากองขา้ วตน้ กองใหม่ ท่ีอาจจะมีขา้ วตน้ ตกหล่น หรือร่ัวจากกระสอบขา้ วสารที่กองอยู่อย่าง
มากมายในโกดงั น้นั

วนั เดียวกนั ในเวลาต่อมา มนุษยต์ วั จิ๋ว สนิท และสนม กเ็ ดินมาถึงตาํ แหน่งกองขา้ วตน้ ท่ีเขาท้งั สองไม่เคยไดใ้ ห้
ความสนใจกบั การเปล่ียนแปลงเลก็ ๆนอ้ ยๆท่ีเกิดข้ึนทุกวนั ๆ เขาคิดเสมอว่าตรงน้นั ตาํ แหน่งน้ีจะตอ้ งมี “ขา้ วตน้ ” กองอย่ใู ห้
พวกเขาไดบ้ ริโภคทุกวนั และตลอดไป พวกเขาไมเ่ คยเตรียมพร้อมท่ีจะพบกบั ส่ิงเหล่าน้ี อะไรกนั ไม่มีขา้ วตน้ หรือ สนิทร้อง
แลว้ ตะโกนต่ออีกวา่ “ไมม่ ีขา้ วตน้ หรือ ไมม่ ีขา้ วตน้ หรือ” ทาํ อยา่ งกบั วา่ ถา้ เขาตะโกนดงั พอกจ็ ะมีคนเอาขา้ วตน้ มากองให้

ใครมาเอาขา้ วตน้ ของฉนั ไป ใครมาขโมยขา้ วตน้ ของฉนั ไป เขาตะโกนเสียงกอ้ งไปท้งั โกดงั ขนาดใหญ่หลงั น้นั ใน
ท่ีสุดเขากย็ กมือเทา้ สะเอวหนา้ แดงก่าํ ตะโกนสุดเสียงว่า “ไม่ยุตธิ รรมเลย” สาํ หรับสนมน้นั เพียงแต่ส่ายศรีษะอย่างไม่เช่ือ
สายตาตนเอง เขามนั่ ใจวา่ จะไดพ้ บ ขา้ วตน้ ในสถานที่น้ี เพราะเขาคุน้ กบั มนั มานานแลว้ เขายืนน่ิง ตวั แข็งดว้ ยความตกใจ
เขายงั ไม่พร้อมกบั สิ่งท่ีเกิดข้ึนน้ี สนิท ตะโกนออกมาอีก แต่ สนม ไม่อยากไดย้ ิน เขาไม่อยากจดั การกบั ส่ิงที่เขาเผชิญหนา้
อยเู่ ขาไมอ่ ยากจะรับรู้อะไรท้งั สิ้น พฤติกรรมของเขาท้งั สองไม่สร้างสรรคแ์ ต่เป็นสิ่งท่ีสามารถเขา้ ใจได้ การคน้ หา “ขา้ วตน้ ”
ไม่ใช่เรื่องง่าย และขา้ วตน้ น้นั มีความหมายต่อชีวิตของเขามากกวา่ การมีกินอ่ิมไปวนั ๆเท่าน้นั

การท่ีมนุษยจ์ ิ๋วคน้ หา “ขา้ วตน้ ” ในความคิดของเขา เพื่อนาํ ไปสู่ส่ิงท่ีเขาคิดว่าจาํ เป็นสาํ หรับความสาํ เร็จ เขาต่างมีความคิด
ของตนเองวา่ “ขา้ วตน้ ” ในความคิดของเขา คือความสาํ เร็จ ความร่ํารวย ความมีหนา้ มีตาในสังคม ความอย่ดู ีกินดีมีช่ือเสียง
แลว้ แต่ความคิดของแต่ละคน

สําหรับ สนิท แลว้ ข้าวต้นหมายถึง อาชีพที่ดี มีความมนั่ คงในชีวิต มีครอบครัวที่น่ารัก มีบ้านท่ีใหญ่โตและ
สะดวกสบาย

สาํ หรับ สนม น้นั ขา้ วตน้ คือการไดเ้ ป็นผยู้ ิ่งใหญ่ สูงส่ง ควบคุมผอู้ ื่นและเป็นเจา้ ของกิจการขนาดใหญ่และมีบา้ น
ท่ีหรูหรา ชีวิตที่มน่ั คง ครอบครัวท่ีอบอุ่น

ดว้ ย “ขา้ วตน้ ” มีความสาํ คญั ต่อพวกเขา อย่างมาก ท้งั สอบจึงใชเ้ วลานานพยายามตดั สินใจวา่ จะทาํ อยา่ งไร เท่าท่ี
คิดไดใ้ นช้นั แรกน้ี คือ “สาํ รวจพ้ืนที่ในโกดงั ท้งั หมดวา่ ขา้ วตน้ หมดไปแลว้ จริงๆ”

ในขณะเดียวกนั น้นั เอม็ และ แอล สองหนูน้นั ปล่อยวางและจากไปหาแหล่งใหม่อยา่ งรวดเร็วแต่ สนิท และสนม
ยงั คงตวั สินใจไม่ไดว้ า่ จะทาํ อยา่ งไร พวกเขาไดแ้ ต่บ่นพร่ําเพอ้ ถึงความ ไม่ยตุ ิธรรม ท้งั หลายท่ีเกิดข้ึน สินท รู้สึกเศร้าใจและ
วิตกวา่ อะไรจะเกิดข้ึนถา้ พรุ่งน้ีไม่มี ขา้ วตน้ เขาวางแผนอนาคตไวก้ บั ขา้ วตน้ กองน้ีเท่าน้นั เขาทาํ ใจไม่ได้ เขาคิดว่าส่ิงน้ี
เกิดข้ึนไดอ้ ย่างไร ไม่มีใครเตือนเขามาก่อน ไม่ถูกตอ้ งเอาเสียเลย ไม่น่าจะเป็นแบบน้ี โลกน้ีไม่ยตุ ิธรรม เขาไม่ไดท้ าํ อะไร
ผดิ

มนุษยจ์ ๋ิวท้งั สองเดินทางกลบั บา้ นดว้ ยความหิวโหยและทอ้ แท้ แต่ก่อนที่จะกลบั ออกไป สนิทไดเ้ ขียนบนฝาผนงั ว่า
ยิ่ง “ข้าวต้น “ มคี วามสาคญั มากเพยี งใด กย็ งิ่ ต้องยดึ ไว้มากเพยี งน้นั ” รุ่งเชา้ ต่อมา เขาท้งั สองออกจากท่ีพกั เดินกลบั มาที่กอง
ขา้ วตน้ ในโกดงั ที่เดิมอีกคร้ัง ดว้ ยความหวงั ว่าอาจจะพบ ขา้ วตน้ ยงั หลงเหลืออย่บู า้ ง แต่ทุกอย่างเหมือนเดิม ไม่มี ขา้ วตน้

ตรงจุดน้นั อีกแลว้ เพราะขา้ วตน้ กองมหึมาไดถ้ กู เจา้ ของโกดงั นาํ ออกขายจนหมดและเกบ็ กวาดพ้ืนโกดงั สะอาด สถานการณ์
เปล่ียนไป ไม่มีขา้ วตน้ อีกแลว้ ท้งั สองยืนนิ่งเหมือนรูปป้ัน สนม หลบั ตาปี๋ เอามืออุดหู เพราะเขาตอ้ งการปิ ดก้นั ทุกสิ่งทุก
อยา่ งไวภ้ ายนอกไม่อยากรับรู้วา่ ขา้ วตน้ ท่ีมีอย่ไู ดล้ ดจาํ นวนลงทีละนอ้ ย และหมดไปในที่สุด เขาเช่ือว่าอีกไม่นานก็จะมีคน
เอาขา้ วสารมาใส่โกดงั น้ีอีกและจะมี ขา้ วตน้ ใหเ้ ขากินอยา่ งมีความสุขอีกคร้ัง เขาเช่ืออยา่ งน้นั จริงๆ

ส่วน สนม วิเคราะห์สถานการณ์คร้ังแลว้ คร้ังเล่า ในที่สุดสมองอนั ซบั ซอ้ นท่ีบรรจุความเช่ือขนาดใหญ่ก็เขามา
ควบคุมความคิดของเขา ทาํ ไมเจา้ ของโกดงั จึงทาํ กบั เขาได้ เขาอยากรู้ “จริงๆแลว้ มนั เกิดอะไรข้ึน” เม่ือเขาเปิ ดตาข้ึน เหลียว
มองไปรอบๆตวั พลางกล่าววา่ “เอะ๊ เจา้ หนูเจา้ เล่ห์ สองตวั น้นั หายไปไหน พวกมนั รู้อะไรที่เราไม่รู้หรือเปล่าเขาถาม? สนิท
หวั เราะเยย้ หยนั “พวกมนั จะรู้อะไร”

สนิท พดู ต่อวา่ พวกมนั กแ็ ค่หนูธรรมดาๆ มนั กแ็ ค่ตอบสนองต่อส่ิงท่ีเกิดข้ึนเท่าน้นั ส่วนเราท้งั สองเป็นมนุษย์ เรามี
ความพิเศษเราน่าจะคิดหาทางไดแ้ ละเราควรไดร้ ับส่ิงที่ดีกว่าน้ี มนั ไม่ควรเกิดข้ึนกบั เราเลยนะ ถึงจะเกิดอย่างนอ้ ยเราก็
น่าจะไดร้ ับผลประโยชนบ์ า้ ง เขาไม่อยากจดั การกบั มนั พฤติกรรมของเขาท้งั สองไมเ่ ก๋ไก๋และไม่สร้างสรรคเ์ ลย แต่มนั กเ็ ป็น
เช่นน้นั เองเราพอเขา้ ใจได้ การคน้ หากองขา้ วตน้ ในพ้ืนโกดงั ขนาดใหญ่ท่ีมีการจดั ระเบียบเรียบร้อยน้นั ไม่ใช่เรื่องง่าย แต่
ขา้ วตน้ ก็มีความหมายต่อมนุษยต์ วั เลก็ มากกว่าแค่อาหารท่ีกินไปวนั ๆเท่าน้นั การท่ีท้งั สองจาํ เป็ นตอ้ งคนหาขา้ วตน้ ต่อไป
เพ่ือการ ดาํ รง ชีวติ นน่ั เป็นวิถีทางของพวกเขาพวกเขาต่างมีความคิดของตนเองวา่ ขา้ วตน้ มีความสาํ คญั อย่างไร สาํ หรับบาง
คน “การพบขา้ วตน้ ” คือการไดค้ รอบครองอาหาร แต่กบั บางคนคือการมีความมน่ั คงทางอาหาร แต่สาํ หรับ สนิท แลว้ ขา้ ว
ตน้ หมายถึงความรู้สึกท่ีมีความมนั่ คงทางอาหารและความปลอดภยั การมีครอบครัวท่ีน่ารัก อบอุ่นแสนสบาย โดยท่ีขา้ วตน้
มีความสาํ คญั ต่อพวกเขาอยา่ งมาก จึงทาํ ใหท้ ้งั สองใชเ้ วลานานมากที่จะตดั สินใจวา่ จะทาํ อยา่ งไรดี แต่ท่ีแน่ๆคือ “ตน้ ขา้ ว”ท่ี
เราไดก้ ินทุกวนั มนั หมดไปแลว้ จริงๆหรือ ในขณะที่ หนูสองตวั เอม็ และ แอล ปล่อยวางและวิ่งจากไปอย่างรวมเร็ว แต่
มนุษยจ์ ิ๋วท้งั สองยงั ไม่ไดต้ ดั สินใจ เขาไดแ้ ต่พร่ําบ่นถึงความยตุ ิธรรมและโชคร้ายท่ีเกิดข้ึน สนิท เริ่มรู้สึกเศร้าสลดและวิตก
ว่าอะไรจะเกิดข้ึนถา้ พรุ่งน้ีไม่มีขา้ วตน้ ชีวิตเขาวางไวก้ บั ขา้ วตน้ น้ีเท่าน้นั เขาทาํ ใจไม่ได้ สิ่งน้ีเกิดข้ึนไดอ้ ย่างไร ไม่มีใคร
เตือนเขามาก่อนไมถ่ กู ตอ้ งเลย มนั ไมค่ วรเป็นอยา่ งน้ี

เราน่าจะเลิกวิเคราะห์สถานการณ์ใหม้ นั มากมาย สูเ้ ราออกไปคน้ หา ขา้ วตน้ กนั ใหม่ บางทีจะไดพ้ บเร็วข้ึน “ไม่ไป
หรอก” สนม แยง้ ฉนั จะคน้ หาความจริงว่าอะไรทาํ ใหม้ นั เกิดข้ึน มนั ไม่ยตุ ิธรรมเลย ขณะที่มนุษยท์ ้งั สองยงั ไม่ไดต้ ดั สินใจ
หนู เอม็ และ แอล ท้งั สองตวั มนั เดินทางล่วงหนา้ ไปไกลแลว้ พวกมนั เดินทางลึกเขา้ ไปในช่วงต่อของโกดงั ขา้ วหลงั ใหม่ ที่
ยงั มีขา้ วกองอยเู่ ต็มโกดงั มนั พยายามคน้ หากองขา้ วที่ตกหล่น หรือร่ัวออกจากกระสอบขา้ วท่ีชาํ รุด พวกมนั ยงั ไม่พบอะไร
จนกระทงั่ มนั ท้งั สองเดินทางเขา้ ไปถึงทา้ ยโกดงั ท่ีลบั สายตา ช่วงแรกกย็ งั ไมเ่ ห็นอะไร แต่เม่ือมนั เขา้ ไปใกลท้ า้ ยโกดงั โชคก็
เขา้ ขา้ งพวกเขาพบกองขา้ วตน้ ท่ีถกู กวาดมารวมไวด้ า้ นทา้ ยโกดงั มนั เป็นกองขา้ วตน้ ขนาดใหญ่กวา่ ที่ผ่านมามนั แทบไม่เช่ือ
สายตาของมนั เองวา่ มนั มีขนาดใหญ่ท่ีสุดเท่าที่เคยพบมา

ในขณะเดียวกนั สนิท และ สนม ยงั คงอยใู่ นโกดงั เดิมเพ่ือประเมินสถานการณ์ท่ีเกิดข้ึน ท้งั สองเดือนร้อน หิวโหย
จากการท่ีไม่มีขา้ วตน้ ใหบ้ ริโภคพวกเขาท้งั เครียดและโกรธแคน้ พลางโทษกนั ไปมาว่ามนั เกิดข้ึนอย่างไรเขาท้งั สองคิดถึง
เพื่อนหนูว่ามนั ไดพ้ บ ขา้ วตน้ กองใหม่หรือยงั เขาคิดว่ามนั ท้งั สองคงกาํ ลงั ลาํ บากวิ่งวนอย่ใู นโกดงั ลูกใหม่ซ่ึงมกั จะพบกบั
ความว่างเปล่าและความไม่แน่นอนแต่เขาก็รู้ว่ามนั คงเป็ นอย่างน้นั ไม่นาน บางคร้ังเขาก็คิดว่า หนูท้งั สอบตวั น้นั คงจะพบ
กบั ขา้ วตน้ กองใหม่แลว้ กาํ ลงั มีความสุขกบั การกิน อย่างเพลิดเพลิน เขาคิดวา่ ถา้ เป็นตวั เขาไดอ้ อกไปผจญภยั ในโกดงั หลงั
ใหมท่ ่ีอยดู่ า้ นหลงั และเท่ียวคน้ หา กองขา้ วตน้ ใหมๆ่ สดๆเขาคงจะมีความสุขกบั รสชาติของขา้ วตน้ ใหม่ๆไดท้ นั ที

เขาจินตนาการเห็นตวั เขาเองกาํ ลงั กินขา้ วตน้ อย่อู ย่างมีความสุขกบั ขา้ วตน้ กองใหม่ “ไปกนั เถอะเราไปหาขา้ วตน้
กนั ในโกดงั ขา้ งหลงั ลกู น้นั ” เขาร้องข้ึนเสียงดงั แต่ สนิท ตอบอย่างฉบั พลนั ว่า “ฉนั ไม่ไปหรอก” ขา้ งนอกอนั ตราย ฉนั กลวั
เพราะฉนั คิดวา่ ที่น่ีสบายดีฉนั คุน้ เคยดี ฉนั จะอย่ทู ่ีนี่เพ่ือวนั หน่ึง จะมีคนนาํ ขา้ วตน้ มาให้ ฉนั แก่ เกินไปที่จะทาํ อย่างน้นั ฉนั
คิดว่าในโกดงั ท่ีคุณพดู อาจจะไม่มีขา้ วตน้ เลยก็ได้ ฉนั ไม่อยากหลงทางหรือทาํ อะไรโง่ๆอีกแลว้ พอไดย้ ินเช่นน้นั สนม ก็
เกิดอาการกลวั ว่าจะลม้ เหลวอีกคร้ัง ความหวงั ท่ีจะพบ ขา้ วตน้ กองใหม่ ก็เลือนหายไป ทุกๆวนั มนุษยท์ ้งั สองยงั ทาํ ตวั
เหมือนเคย คือเชา้ ไปท่ีกองขา้ วตน้ ท่ีเดิม ไม่พบขา้ วตน้ ไม่เห็นวา่ มีขา้ วตน้ เพ่ิมมาหรือมีใครนาํ ขา้ วตน้ มาเทกองไวใ้ ห้ แลว้
เขาก็กลบั บา้ นดว้ ยความวิตกและหงุดหงิด เขานอนหลบั ยากข้ึน กงั วลมากข้ึน อ่อนเปล้ียเพลียแรงลงทุกวนั หงุดหงิด
ฉุนเฉียว บา้ นพกั เขาไมอ่ บอุ่นเหมือนเคย เขานอนไม่หลบั และมกั ฝันร้ายวา่ เขาหา “กองขา้ วตน้ ” ไม่พอกบั ความตอ้ งการบา้ ง
พวกเขาไมอ่ บอ่นุ เหมือนเคย เขานอนไมห่ ลบั ฝันเสมอวา่ เขาหา ขา้ วตน้ ไมพ่ บ

ถึงกระน้นั เขาท้งั สองก็ยงั กลบั ไป กองขา้ วตน้ ที่เดิมเพื่อเฝ้ าคอยเหมือนอย่างทุกวนั สนม กล่าวว่า “รู้ไหม ถา้ เรา
ทาํ งานหนกั ข้ึนอีกหน่อย กจ็ ะเห็นวา่ ไมม่ ีอะไรเปลี่ยนแปลงไปมากเท่าไหร่ ขา้ วตน้ อาจจะอย่ใู กลๆ้ แค่เอ้ือมน้ีเองหรืออาจจะ
ซ่อนอย่ดู า้ นหลงั โกดงั น้ีก็ได”้ วนั ต่อมาท้งั สองช่วยกนั คน้ หาดว้ ยการเดินไปรอบๆผนงั แต่ก็ไม่พบขา้ วตน้ แม่แต่นอ้ ย ท้งั
สองรู้สึกผิดหวงั แต่ก็มีความหวงั ว่าจะหาขา้ วตน้ พบจนได้ เขาเร่ิมออกว่ิง และเดินต้งั แต่เชา้ จนค่าํ โกดงั น้นั ขนาดใหญ่มาก
เขาทาํ งานหนกั ข้ึนคน้ หาบริเวณกวา้ งข้ึน แต่ก็ไม่พบ เขาเร่ิมเขา้ ใจความแตกต่างระหว่างการกระทาํ และผลผลิต “บางที”
สนิท พดู ข้ึน “เราควรนงั่ รอตรงน้ีแหละ ดซู ิวา่ จะมีอะไรเกิดข้ึน ไม่ชา้ จะตอ้ งมีคนเอาขา้ วสารมากองในโกดงั น้ีและขา้ วตน้ ก็
จะกลบั มา เราไม่ตอ้ งทาํ อะไร?”

สนม กอ็ ยากจะเชื่ออย่างน้นั ดงั น้นั ทุกวนั เขาจะกลบั บา้ นพกั ผ่อนแลว้ กลบั มาใหม่ท่ีเดิมเพื่อรอขา้ วตน้ ท่ีจะกลบั มา
เขาไมม่ น่ั ใจแลว้ ขา้ วตน้ กไ็ มค่ ืนกลบั มาอีกเลย เวลาผา่ นไป มนุษยจ์ ิ๋วท้งั สองกเ็ ริ่มออ่ นแรงเพราะความหิว ความเครียด สนม
เร่ิม เหนื่อย หน่าย กบั การรอคอยใหส้ ถานการณ์ดีข้ึน เขาเร่ิมรู้วา่ ถา้ ยิ่งอยใู่ นสถานท่ีน้ีนานเท่าใด เขาท้งั สองกจ็ ะย่ิงจมปลกั
มากข้ึนเท่าน้นั “เขากาํ ลงั จะแยแ่ ลว้ เขาอาจตายไดถ้ า้ ไม่มีอาหาร”

วนั ต่อมา สนมเร่ิมหวั เราะตวั เอง สนิท สนิท คุณดูฉันซิ มวั แต่คิดแบบเดิม ทาํ แบบเดิมซ้าํ แลว้ ซ้ําเล่า แลว้ มานัง่
สงสยั วา่ ทาํ ไมไม่มีอะไรเกิดข้ึนไม่มีอะไรดีข้ึนเลย มนั น่าขนั มากนะ

สนม ไม่ชอบความคิดท่ีจะกลบั ไปคน้ หาในโกดงั ลูกเดิมอีกเลย เพราะเขารู้ว่ามนั คงไม่มี ขา้ วตน้ อีกอย่างแน่นอน
เพราะโกดงั น้นั วา่ งเปลา่ ความกลวั ทาํ ใหเ้ ขาไม่กลวั คิดท่ีจะออกไปจากท่ีเดิม เขาถาม สนิท “ว่าเราเกบ็ ชุดว่ิงกบั รองเทา้ ไวท้ ี่
ไหนนะ” พวกเขาใชเ้ วลานานกวา่ จะหาพบ เพราะเขาไดท้ ิ้งมนั ไวใ้ นหอ้ งเกบ็ ของหลงั จากท่ีพบ ขา้ วตน้ คร้ังน้นั เพราะคิดวา่
คงไม่ตอ้ งใชม้ นั อีกแลว้ สนิท เห็นเพื่อนใส่ชุดวิ่งตวั เก่าที่คบั และชาํ รุด จึงพูดว่า “คุณคงไม่เขา้ ไปในโกดงั หลงั เก่าอีกนะ
ทาํ ไมไมอ่ ยรู่ อกบั ฉนั ท่ีน่ีจนกวา่ จะมีคนนาํ ขา้ วสารมาเกบ็ ไวใ้ นโกดงั น้ีอีกล่ะ”

กเ็ พราะคุณไม่เขา้ ใจ สนม ตอบ “ฉนั เองก็เคยไม่ยอมรับเหมือนกนั แต่ตอนน้ีฉนั คิดวา่ คงอีกนานกวา่ ที่พวกเขาจะ
นาํ ขา้ วสารมาใส่ในโกดงั น้ีอีกคร้ัง” เพราะที่ผา่ นมา และผา่ นไป แลว้ มนั เป็นอดีตไปแลว้ จริงๆถึงเวลาท่ีเราจะตอ้ งออกไปหา
กองขา้ วตน้ ในโกดงั ใหม่ไดแ้ ลว้

สนิท แยง้ วา่ ถา้ เกิดไม่มีกองขา้ วสารและขา้ วตน้ ในโกดงั อื่น หรืออาจจะมีแต่ถา้ เราหาไม่เจอแลว้ จะทาํ อยา่ งไร ฉนั
กไ็ มร่ ู้เหมือนกนั สนม ตอบ “ถึงอย่างไรฉนั คิดวา่ ถึงเวลาท่ีตอ้ งคน้ หาและออกว่ิงและเดินสาํ รวจไปในสถานที่ต่างๆแลว้ สิ่ง
ดีๆกจ็ ะตามมา “ บางที สนิท กลา่ ว “อะไรๆกเ็ ปลี่ยนแปลงไปไมม่ ีวนั เหมือนเดิมอีก”ดูเหมือนคร้ังน้ีก็เช่นกนั ชีวิตกเ็ ป็นแบบ
น้ีแหล่ะ “ตอ้ งดาํ เนินต่อไปเราเองก็เช่นกนั สนม มองดูเพื่อนที่ซูบผอม เขาพยายามพูดให้ สนิท เขา้ ใจแต่ สนิท กลวั และ
โกรธจนไม่ยอมฟังคาํ แนะนาํ จากเพ่ือน

สนมเตรียมตวั ออกว่ิงเพื่อไปจากที่เดิม เขารู้สึกว่ามีชีวิตชีวามากข้ึน ในท่ีสุดเขากช็ นะใจตนเองได้ เขาหวั เราะกบั
โชคชะตา ที่สามารถปลอ่ ยวางและดาํ เนินชีวิตต่อไป เขาประกาศวา่ ถึงเวลาแลว้ ท่ีเราตอ้ งไปหา ขา้ วตน้ เอาขา้ งหนา้ แต่ สนิท
หวั เราะไมอ่ อก สนม หยบิ กอ้ นหินเลก็ ๆมากอ้ นหน่ึงแลว้ เขียนขอ้ ความบนผนงั โกดงั วา่

“ ถ้าคุณไม่ยอมเปลย่ี นแปลง คุณอาจสูญพนั ธ์ุได้ “

จากน้นั เขากเ็ ขา้ ไปในโกดงั ลกู เดิมเขาคิดวา่ เขาตกมาอยภู่ าวะไมม่ ีขา้ วตน้ ไดอ้ ยา่ งไร?

เขาเชื่อมมาตลอดวา่ อาจจะไม่มีขา้ วตน้ ในโกดงั หลงั ใหม่น้ีก็ไดไ้ ม่มีหลกั ประกนั เขากาํ ลงั อยใู่ นความกลวั ๆวา่ จะ
ไม่มีอาหารเขาจะตอ้ งตาย สนม ยมิ้ เขารู้วา่ สนิท เพื่อนของเขา กาํ ลงั สงสยั วา่ “ใครมาขโมยขา้ วตน้ ไปจากเขา”และทาํ ไมฉนั
จึงไม่ลุกข้ึนแลว้ ออกไปตามขา้ วตน้ ใหเ้ ร็วกวา่ น้ี ความเคยชิน ความสบาย ทาํ ใหเ้ สียเวลาไปมาก ความรู้สึกเดิมๆท่ีคุน้ เคย ทาํ
ใหไ้ มอ่ ยากจากมาท้งั ๆที่รู้วา่ ขา้ วตน้ ท่ีมีอยนู่ ้นั กาํ ลงั ลดปริมาณลงทุกวนั แต่เขาก็ไม่สงสยั เขามน่ั ใจว่าจะมีคนนาํ ขา้ วตน้ มาใส่
ในโกดงั เช่นที่เคยผา่ นมา เขาใชอ้ ิฐเขียนท่ีผนงั อีกคร้ังวา่

“คุณจะทาอะไร ถ้าคุณไม่กลวั ”

เขารู้ดีว่าบางคร้ังความกลวั ก็ดีเหมือนกนั เพราะเม่ือเกิดความกลวั และไม่ทาํ อะไร สิ่งต่างๆจะเลวร้ายลง ดงั น้นั
ความกลวั จะผลกั ดนั ใหค้ ุณลงมือทาํ เขามองเขา้ ไปในโกดงั หลงั ใหม่ท่ีอย่ใู กลก้ บั หลงั แรก แลว้ ออกแรงวิ่งเขา้ ไปในโกดงั
อยา่ งรวดเร็ว เขารู้สึกอ่อนแรงเมื่อว่ิงไปไดส้ กั พกั เขาไมไ่ ดล้ ิม้ รสขา้ วตน้ นานเกินไปเป็นเหตุใหเ้ ขาอ่อนแรงและลาํ บากมาก
เพราะโกดงั น้นั ค่อนขา้ งใหญ่มากเขาตดั สินใจวา่ ถา้ มีโอกาสอีกคร้ังเขาจะรีบออกคน้ หาทนั ทีที่รู้ว่า ขา้ วตน้ กาํ ลงั มีกล่ินและ
ลดจาํ นวนลงอยา่ งต่อเน่ืองเขาจะไม่รีรอท่ีจะเปล่ียนแปลงและคน้ หา ขา้ วตน้ กองใหม่อยา่ งรวดเร็ว

แต่ถึงอย่างไร “มาชา้ ไปหน่อยก็ยงั ดีกว่าที่จะไม่ทาํ อะไรเลย” เม่ือเขามุ่งไปขา้ งหนา้ อย่างรวดเร็ว แต่เขากลบั หลง
ทาง เหมือนกบั วา่ เดินหนา้ แต่กลบั เดินออกขา้ งๆและบางคร้ังก็ถอยหลงั มนั เป็นเร่ืองทา้ ทาย แต่ตอ้ งยอมรับว่าการมาคน้ หา
ในโกดงั หลงั ใหม่น้ีไม่ใช่สิ่งท่ีเลวร้ายอย่างท่ีคาดคิดไวแ้ ต่แรก เม่ือเวลาผา่ นไปเขาเริ่มสงสยั วา่ จะไดพ้ บขา้ วตน้ ที่คุณภาพดี
รสชาติอร่อยและมีมากกว่าท่ีผ่านมาเขาหวั เราะในความเป็นจริง เขาไม่ไดก้ ินขา้ วตน้ มาหลายวนั แลว้ เขากาํ ลงั หิว และเริ่ม
ทอ้ แท้ หมดกาํ ลงั ใจ เขาเตือนตวั เองวา่ ขณะที่น่ีแมจ้ ะไม่สะดวกนกั แต่เขาคิดวา่ ยงั ดีกว่าที่จะนงั่ น่ิงอย่ทู ่ีบา้ นพกั ท่ีไม่มีขา้ ว
ตน้ เหลืออยเู่ ลย ในขณะน้ีเขาเป็นฝ่ ายรุกเขาตอ้ งวง่ิ ไปคน้ หาเพื่อท่ีจะไดม้ าดีกวา่ ท่ีจะนงั่ รอซ่ึงไม่มีความแน่นอน ความคิดไม่
เคยปราณีใคร เขาคิดถึงเจา้ หนู สองตวั เอม็ และ แอล ถา้ ท้งั สองทาํ ไดก้ ต็ อ้ งทาํ ไดเ้ ช่นกนั เม่ือมีเวลาคิดเขามาตรองดูว่าจริงๆ
แลว้ ขา้ วตน้ ที่โกดงั เดิมน้นั มนั ไม่ไดห้ ายไปในชว่ั ขา้ มคืน แต่มนั ค่อยๆลดลงเพราะเราท้งั สี่กินทุกวนั ๆเมื่อจาํ นวนลดลงขา้ ว
ตน้ เริ่มเก่า มีกล่ินและรสชาติก็แยล่ งเร่ือยๆถา้ เขาสงั เกตจริงๆเขากจ็ ะรู้วา่ อะไรกาํ ลงั จะเกิดข้ึน แต่เขาไม่ทาํ เพราะเขาคิดว่า
มนั ตอ้ งมีคนนาํ มาเติมใหท้ ุกคร้ังที่จาํ นวนนอ้ ยลง ตอนน้ี สนิท เขา้ ใจถึงความเปล่ียนแปลงที่เกิดข้ึน เขาจะไม่ประหลาดใจ
เลย ถา้ เขาเฝ้ าสงั เกตซ่ึงเจา้ หนูสองตวั อาจจะรู้เร่ืองน้ีก่อนเรากเ็ ป็นไปได้ เขาหยดุ พกั แลว้ เขียนหนงั สือบนฝาผนงั ว่า ดมกลิ่น
ขา้ วตน้ บ่อยๆท่านกจ็ ะรู้วา่ ขา้ วตน้ น้นั เริ่มเก่าหรือยงั

“ ดมกลน่ิ ข้าวต้น บ่อยๆนะจะได้รู้ว่ามนั เก่า (เสื่อมคุณภาพ)หรือยงั ? ”

หลงั จากการเดินทางและคน้ หาขา้ วตน้ ดูเหมือนว่าเวลาจะผ่านไปเร็วมาก สนม เริ่มอ่อนแรง เขารู้ตวั ว่า “ความ
ผิดหวงั เกิดข้ึนกบั ฉนั บ่อยเกินไปแลว้ เขารู้สึกอยากยอมแพ้ กาํ ลงั หมดแรง เขาเริ่มรู้สึกว่ากาํ ลงั หลงทางเพราะวา่ เขาว่ิงวนไป
วนมาท่ีเดิมหลายรอบแลว้ เขาอาจจะตายเพราะความหิว เพราะเขาไม่มีขา้ วตน้ ตกถึงทอ้ งเลย เขาคิดว่าน่าจะกลบั ไปที่เดิม
อยา่ งนอ้ ยเขายงั มี สนิท เป็นเพ่ือนอีกคน เขาถามตนเองอีกคร้ังวา่ “ฉนั จะทาํ อะไรไดถ้ า้ ฉนั ไมก่ ลวั ”

เขากลวั บ่อยคร้ังมากข้ึน เขากลวั ที่จะตอ้ งเดินไปตามลาํ พงั ร่างกายเขาอ่อนแอ เขากาํ ลงั ลา้ หลงั ความกลวั ไดฉ้ ุดร้ัง
เขาไว้ สนม สงสัยวา่ เพื่อนของเขาไดล้ งมือทาํ อะไรบา้ งหรือยงั หรือว่าเขาคงยงั อย่ใู นความฝัน “เด๋ียวก็มีใครสักคนนาข้าว
ต้น กลับคืนมาให้เราอีก เราไม่ต้องดิ้นรน เรารออยู่ตรงนี้แหละ”แลว้ สนม ก็เคลื่อนตวั ต่อไปเขาเดินช้าลงแต่เขาก็มี
ความรู้สึกดีๆทุกคร้ังที่มีความเปลี่ยนไปในตาํ แหน่งใหม่ๆเขาเขียน ขอ้ ความเพื่อเตือนตนเองและเป็ นเครื่องหมายให้เพื่อ
สนิท ท่ีอาจตามมาจะไดไ้ ม่หลงทาง!

“ การเปลย่ี นทศิ ทางใหม่ ช่วยให้คุณได้พบกบั ข้าวต้นใหม่ๆ “

สนมมองไปตามทางมืดๆรู้สึกไดถ้ ึงความกลวั ของเขา มีอะไรรออย่ขู า้ งหนา้ หรือเปล่า หรือว่างเปล่า หรืออาจมี
อนั ตรายซ่อนอยู่ เขาเร่ิมจินตนาการถึงส่ิงที่น่ากลวั ท่ีอาจเกิดข้ึน เขากาํ ลงั หลอกหลอนตวั เองใหก้ ลวั แทบตาย

แลว้ เขาก็หวั เราะข้ึนเขารู้ว่าความกลวั จะทาํ ใหท้ ุกสิ่งเลวร้ายยิ่งข้ึน เขาเดินต่อไปพยายามข่มความกลวั เขาคิดวา่ ถา้
เขาลดความกลวั ลงไดแ้ ละเดินไปตามเส้นทางใหมๆ่ สนมประหลาดใจอยา่ งมากและเร่ิมสนุกมากข้ึนเม่ือเขาไม่กลวั ไม่วา่ จะ
เกิดอะไรข้ึนความรู้สึกดีๆและกาํ ลงั กลบั มา เขามองไม่เห็นขา้ วตน้ แมส้ ักนิดเดียวแต่เขาก็ไม่กลวั เขารู้สึกสบายและผ่อน
คลายมากข้ึนเขาหยดุ เดินแลว้ เขียนที่ผนงั วา่

“ เมอ่ื เราไม่กลวั เมอ่ื ใดเมอ่ื น้ันเรากเ็ ป็ นอสิ ระ “

มีลมเยน็ ๆพดั มาทาํ ใหเ้ ขาสดชื่นข้ึน สูดอากาศหายใจลึกๆเขารู้สึกสบายและผอ่ นคลายมากข้ึนเม่ือจิตใจเขาหลุดพน้
จากความกลวั เขาสร้างฝันว่า เขานง่ั อยบู่ นกองขา้ วตน้ ขนาดใหญ่ มีจาํ นวนมากมายเต็มโกดงั เขามีความสุขกบั การที่ไดก้ ิน
ขา้ วตน้ อนั โอชะ ยิ่งภาพชดั มากข้ึน เขากย็ ่งิ รู้สึกวา่ มนั เป็นจริงท่ีเขาคน้ พบ

ขา้ วตน้ กองขนาดใหญ่ แลว้ เขากเ็ ขียนวา่ “จงจินตนาการวา่ ไดเ้ พลิดเพลินกบั ขา้ วตน้ ท่ีมีกล่ินหอม แมว้ ่ายงั หาไม่พบ
แต่ฉนั จะพยายามหาใหพ้ บ” เขาตื่นเตน้ มากเมื่อพบกองขา้ วเก่าที่มีเศษขา้ วตน้ ตกอย่เู ป็นเศษขา้ วตน้ เก่าหลายชนิดขา้ ว เขากิน
จนอิ่ม และเก็บใส่กระเป๋ าส่วนหน่ึงเพ่ือไปฝากเพื่อน สนิท เขามีกาํ ลงั วงั ชาข้ึนอีกคร้ัง เขาเดินเขา้ ไปในกองขา้ วท่ีเห็นอยู่
ขา้ งๆเขาผดิ หวงั เพราะไมม่ ีเศษขา้ วตน้ หลงเหลืออยเู่ ลย คงมีใครมาพบก่อนแลว้ กินจนหมดเหลือเพียงเศษเลก็ นอ้ ยทิ้งไว้

เขาคิดไดท้ นั ทีวา่ ถา้ เขามาที่น่ีเร็วกวา่ น้ีเขาคงพบขา้ วตน้ ใหมๆ่ กองโตจาํ นวนมากรอเขาอยู่

เขาตดั สินใจกลบั ไปดู สนิท วา่ พร้อมที่จะมาคน้ หาขา้ วตน้ ร่วมกบั เขาหรือยงั ขณะเดินทางยอ้ นกลบั น้นั เขากห็ ยุด
แลว้ เขียนบนฝาผนงั วา่ “ทงิ้ ข้าวต้นเก่าไปเร็วเท่าใด กจ็ ะได้พบข้าวต้นใหม่เร็วขึน้ เท่าน้นั “

เขากลบั ไปพบสนิท แลว้ ส่งเศษขา้ วตน้ ที่เขาเกบ็ มาฝากส่งใหเ้ พ่ือนรัก แต่ สนิท ไม่ยอมรับน้าํ ใจเพื่อน เพราะฉนั ไม่
ชอบเนื่องจากมนั ไม่ใช่พนั ธุ์ขา้ วท่ีเขาคุน้ เคย “ฉนั ตอ้ งการขา้ วตน้ ของฉนั คืนมา ฉนั ไม่ยอมเปล่ียนแปลงอะไรจนกว่าฉนั จะ
ไดข้ า้ วตน้ ที่ฉนั ตอ้ งการกลบั คืนมา “

สนมส่วยหวั ดว้ ยความผิดหวงั และค่อยๆเดินจากไป เขาเดินและว่ิงกลบั ไปยงั จุดท่ีไกลที่สุดที่เขาเคยไปในโกดงั
หลงั ใหม่ เขายงั คิดถึงเพ่ือน แมแ้ ต่ก่อนที่เขาจะพบขา้ วตน้ ที่มีจาํ นวนมากมาย เขาก็รู้ว่าความสุขไม่ไดม้ ีแค่การมีขา้ วตน้
เท่าน้นั เขามีความสุขท่ีไดท้ าํ ส่ิงท่ีเขาคน้ หาและความสุขท่ีไดท้ าํ นิ่งที่ชอบโดยปราศจากความกลวั เม่ือมีความรู้สึกที่ดีแลว้
สนม ก็ไม่รู้สึกอ่อนแอ ทอ้ แทเ้ หมือนท่ีเคยเป็ นเมื่ออย่ใู นโกดงั หลงั เก่าและไม่มีขา้ วตน้ แต่วนั น้ีเขาไม่มีความกลวั ความ

กงั วลมาเป็นเครื่องกีดขวางเขาอีกต่อไป และรับรู้วา่ การเดินทางไปในทิศทางใหม่ๆ เพื่อคน้ หาสิ่งใหม่ๆน้นั เป็นการเพ่ิมพลงั
และประสบการณ์ใหมๆ่ ใหก้ บั ตนเอง

ถึงเวลาน้ีเขารู้สึกว่า เขาไดพ้ บสิ่งท่ีเขาคน้ หาแลว้ เพราะว่าการท่ีจะไดพ้ บขา้ วตน้ น้ันเป็ นเพียงแค่เร่ืองของเวลา
เท่าน้นั วนั ไหน เวลาไหนเพราะเขาตอ้ งพบมนั อย่างแน่นอน เขายิ้มกบั ตวั เอง แลว้ เขียนว่า “การที่เราออกไปเสาะหาใน
สถานท่ีแห่งใหม่แมย้ งั ไมพ่ บกย็ งั ไมป่ ลอดภยั กวา่ ทนรออยโู่ ดยไมม่ ีขา้ วตน้ ในที่เดิม” เพื่อเตือนใจเพื่อนท่ีอาจตามมาแลว้ อ่าน
บทความน้ี

สนม คิดเหมือนเคยวา่ “ส่ิงท่ีกลัวน้ันอาจไม่เลวร้ายเท่ากับความคิดนึกกงั วลไป เมือ่ ความกลวั สร้างสมไว้ในจติ ใจ
น้นั เลวร้ายกว่าสถานการณ์ที่เป็ นจริงเสียอกี ”

เขาเคยกงั วลมากกวา่ จะไมม่ ีวนั ท่ีจะพบ ขา้ วตน้ กองใหม่ ไม่ตอ้ งการท่ีจะเร่ิมตน้ ออกคน้ หาดว้ ยซ้าํ เขาหมดกาํ ลงั ใจ
และคิดวา่ เขาตอ้ งอดตายและหิวตายอยใู่ นโกดงั หลงั เดิมน้นั อยา่ งแน่นอน

แต่เมื่อเขาเร่ิมออกคน้ หา เขาไดพ้ บ ขา้ วตน้ ท้งั ใหม่และเก่าตามทางเดินเป็ นระยะๆเพียงพอท่ีจะเป็ นเสบียงใหเ้ ขา
แสวงหาต่อไป ขณะท่ีเขามงุ่ หวงั ว่าจะไดพ้ บกองขา้ วตน้ จาํ นวนมากอีกคร้ัง เพียงมองไปขา้ งหนา้ เขามีกาํ ลงั ใจและคิดว่าเขา
มาถูกทางแลว้ เขาต่ืนเตน้ มาก มาถึงจุดน้ีความคิดเขาไดเ้ ปล่ียนไปแลว้ แต่เดิมเคยคิดว่าขา้ วตน้ จะไม่มีวนั หมด ไม่มีใคร
สามารถเคล่ือนยา้ ยขา้ วตน้ ออกไปได้ การเปลี่ยนแปลงจะตอ้ งไม่เกิดข้ึนทุกอย่างตอ้ งคงเดิม เขาตระหนกั แลว้ ว่า “การ
เปลี่ยนแปลงน้ันเป็ นเร่ืองธรรมดาที่จะตอ้ งเกิดข้ึน ไม่ว่าเราจะหวงั หรือคาดหวงั ไวก้ ็ตาม ความเปลี่ยนแปลงจะทาํ ให้
ประหลาดใจไดเ้ ม่ือเราไมเ่ คยคิดมาก่อน “

เขาหยดุ การวิ่งแลว้ เขียนที่ผนงั วา่ “ความเช่ือเก่าๆจะไม่สามารถนาไปพบข้าวต้นใหม่”

สนม ยงั ไมพ่ บกองขา้ วตน้ ท่ีเขากาํ ลงั คน้ หา แต่ในขณะที่เขาวิ่งไปมาอยใู่ นโกดงั หลงั ใหญ่น้นั เขาคิดถึงสิ่งที่เขาได้
เรียนรู้ท่ีผา่ นมา ตอนน้ี สนม ไดส้ าํ นึกความเช่ือใหม่ๆของเขาไดก้ ระตุน้ ใหเ้ กิดพฤติกรรมใหม่ๆ เขามีพฤติกรรมที่แตกต่าง
ไปจากเม่ือคร้ังก่อนที่เขานอนเฝ้ าโกดงั หลงั เดิมเม่ือ ท้งั ท่ีขา้ วตน้ หมดไปแลว้ เขารู้แลว้ วา่

“เมอื่ คุณเปลยี่ นแปลงสิ่งทีค่ ุณเช่ือ คุณจะเปลยี่ นแปลงส่ิงที่คุณทาด้วย”

คุณจะเชื่อวา่ “การเปลยี่ นแปลงอาจทาอันตรายและต่อต้านการเปลี่ยนแปลงน้ันก็ได้ หรือจะเชื่อว่าการค้นพบข้าว
ต้นกองใหม่จะเป็ นผลดตี ่อคุณและอ้าแขนยอมรับการเปลยี่ นแปลงน้นั กไ็ ด้” อยทู่ ่ีคุณจะเลือกเชื่ออะไร?

เขาเขียนบนฝาผนงั ว่า “เมื่อคุณคิดว่าคุณจะมีความสุขมากเมื่อคุณพบข้าวต้นกองใหม่ๆ คุณก็จะเปล่ียนเส้นทาง
ใหม่”

ถึงเวลาน้ี สนม ยอมรับว่าถา้ เขาเปล่ียนแปลงเร็วกว่าน้ี ออกจากความคิดเดิมเร็วกว่าน้ีเขาอาจจะพบขา้ วตน้ กอง
ใหม่ๆเร็วกวา่ น้ีแทนที่จะมวั เสียเวลากบั การปฏิเสธเรื่องการเปล่ียนแปลง เขารวบรวมกาํ ลงั ใจและเดินหนา้ คน้ หาต่อไปเขา
พบขา้ วตน้ ที่จาํ นวนไม่มากกองอยู่ระหว่างทางท่ีโน่นนิดที่นี่หน่อย เขาคิดว่าเขามาถูกทางแลว้ ความเขม้ แข็งและความ
เช่ือมน่ั เริ่มกลบั มา เขาคิดถึงเพ่ือนท่ียงั นอนรอการกลบั มาของขา้ วตน้ อย่โู กดงั หลงั เดิมเขาดีใจที่ไดเ้ ขียนขอ้ ความไวบ้ นผนงั
หลายๆแห่ง มน่ั ใจว่าขอ้ ความเหล่าน้นั จะช่วยให้ สนิท แกะรอยตามมาถึงโกดงั ใหม่ไดห้ ากว่าเขาตดั สินใจยอมรับความ
เปล่ียนแปลงแลว้ ออกจากโกดงั หลงั น้นั แลว้ สนมกเ็ ขียนสิ่งที่เขาไดไ้ ตร่ตรองมาแลว้ ลงบนฝาผนงั วา่

“ถ้าสังเกตเห็นการเปลย่ี นแปลงเลก็ ๆน้อยๆเสียแต่เนิ่นๆจะช่วยให้คุณปรับตวั รับการเปลยี่ นแปลงคร้ังใหญ่ทจ่ี ะเกดิ ขนึ้ ได้”

ณ เวลาน้ี สนมปลอ่ ยอดีตใหผ้ า่ นไปแลว้ กาํ ลงั เขา้ สู่อนาคต เขาเดินคน้ หาต่อไปในโกดงั หลงั ใหม่ดว้ ยความรวดเร็ว
และเขม้ แขง็ ไม่ชา้ ไม่นานความฝันของเขากเ็ กิดข้ึน เดิมที่เขาคิดวา่ ตอ้ งคน้ หาอีกนานเพราะวา่ ขนาดของโกดงั น้นั ใหญ่มาก
และเตม็ ไปดว้ ยอนั ตรายจากสตั วน์ อ้ ยใหญ่ท้งั มีพิษและไมม่ ีพิษ แต่โชคเป็นของเขาการเดินทางไดจ้ บลงในเวลาอนั ส้ัน สนม
เขาพบกองขา้ วตน้ ที่เขาคน้ หาแลว้ ที่โกดงั ขนาดใหญ่หลงั น้ี เขาตะลึงกบั ส่ิงที่เห็น กองขา้ วตน้ ขนาดใหญ่สูงกวา่ 2 เมตรอยู่
เตม็ ไปหมดจาํ นวนมาก น่ีเป็นกองขา้ วท่ีเขาเองไม่เคยพบในชีวิต และขนาดท่ีเห็นน้ีคิดว่าอีกหลายปี ก็กินไม่หมด และยงั มี
ขา้ วชนิดอื่นๆอีกหลายกองเขาเองกเ็ รียกช่ือไมถ่ กู เหมือนกนั เพราะไม่เคยพบมาก่อน

เขาสงสยั วา่ นี่เป็นความจริงใช่ไหมหรือภาพหลอนในความฝัน จนกระทง่ั เขาไดพ้ บเพ่ือนเก่าคือ เจา้ หนูจ๋ิว 2 ตวั ชื่อ
เอม็ และ แอล เอม็ พยกั หนา้ ทกั ทาย ส่วน แอล น้นั โบกองุ้ เทา้ หนา้ ทกั เขาสงั เกตเห็นพงุ ของเจา้ หนูท้งั สองป่ องนอ้ ยๆแสดงวา่
เขาไดม้ าพบและอยทู่ ่ีนี่มาระยะเวลานานพอสมควรทีเดียว

สนม รีบกล่าวทกั ทายตอบแลว้ หยิบ ขา้ วตน้ ชนิดเมล็ดยาวพนั ธุ์หอมมะลิของโปรดข้ึนมาชิม เขาถอดรองเทา้ ออก
ผกู เชือกรองเทา้ ติดกนั แลว้ คลอ้ งคอเอาไวเ้ ผือ่ ว่าตอ้ งการใชอ้ ีก เขากระโจนเขา้ ไปในกองขา้ วตน้ อยา่ งดีใจและมีความสุขเขา
กินจนอ่ิมแลว้ หยบิ ขา้ วตน้ ข้ึนมาท้งั สองมือแลว้ ชูข้ึนเปล่งเสียงตะโกนเสียงดงั วา่

“ ไชโยๆ !! ขอให้การเปลยี่ นแปลงจงเจริญ ”

ขณะที่ สนมกาํ ลงั เพลิดเพลินกบั ขา้ วตน้ กองใหม่น้นั เขาไตร่ตรองถึงส่ิงท่ีเขาไดเ้ รียนรู้ไปดว้ ย เขาตระหนกั ว่า เม่ือ
ยามท่ีเรากลวั การเปล่ียนแปลง ยามน้นั เขาไดย้ ึดติดกบั ภาพลวงตา ว่าขา้ วตน้ ยงั มีอย่จู ริงเพียงแต่มนั อาจจะหายไปชว่ั คราว
หรือมีใครมาขโมยขา้ วตน้ ของฉนั ไปเขาจะตอ้ งนาํ มนั กลบั มาคืน แต่ในความเป็นจริงน้นั ตรงน้นั ไม่มีขา้ วตน้ แลว้ ทุกส่ิงทุก
อยา่ งเปล่ียนแปลงไปไม่มีใครมาขโมยขา้ วตน้ กองน้นั แต่มนั ค่อยๆหมดไปมนั เปล่ียนแปลงตลอดเวลาเราไม่ไดส้ งั เกตความ
เป็นไปเท่าน้นั เอง.!

อะไรหนอท่ีทาํ ใหเ้ ขาตอ้ งเปล่ียนแปลง ความกลวั ใช่ไหม! กลวั อดตาย กลวั ความหิว ก็ใช่ ถกู ตอ้ งแลว้ เขาก็หวั เราะ
เสียงดงั เขาตระหนกั วา่ เขาเริ่มเปลี่ยนแปลงเม่ือรู้จกั หวั เราะเยาะตนเองในสิ่งท่ีเคยทาํ ผิดพลาดมา วิธีที่จะเปล่ียนแปลงไดเ้ ร็ว
ท่ีสุดคือการหวั เราะเยาะตนเองในความโง่เง่าเต่าตุ่นไมไ่ ดเ้ ร่ืองของตนเองที่ยึดติดกบั ความสุขสบายในอดีต ถา้ คุณปล่อยวาง
ไดค้ ุณจะไปต่อไดอ้ ยา่ งรวมเร็วเขาไดเ้ รียนรู้สิ่งท่ีเป็นประโยชนจ์ ากเพื่อนหนูจ๋ิวท้งั สองตวั เอม็ และ แอล เกี่ยวกบั การดาํ เนิน

ชีวิต ท้งั สองใชช้ ีวิตอย่างเรียบง่ายไม่วิเคราะห์หรือทาํ อะไรใหย้ ุ่งยากเกินเหตุ เม่ือสถานการณ์เปล่ียนแปลงไป ขา้ วตน้ ถูก
ยา้ ยที่ หรือหมดไปมนั ก็เปลี่ยนแปลงไปตามสถานการณ์ทนั ทีมนั ออกเดินทางโดยไม่หนั กลบั มาอาลยั อาวรณ์กบั ความสุขท่ี
ผา่ นมามนั ท้งั สองมุง่ ขา้ งหนา้ ทนั ทีโดยไมร่ ีรอ

เม่ือเขายอ้ นรําลึกถึงความผิดพลาดที่เคยทาํ มาในอดีตและนํามาใช้ในการวางแผนสําหรับอนาคต เขารู้ว่าเรา
สามารถเรียนรู้วธิ ีจดั การกบั การเปลี่ยนแปลงไดเ้ ช่น.

1. ตอ้ งรู้ถึงความจาํ เป็นที่จะทาํ สิ่งต่างๆใหเ้ รียบง่าย ยืดหยนุ่ พร้อมท่ีจะเปล่ียนแปลงไดต้ ลอดเวลา
2. ไมจ่ าํ เป็นตอ้ งทาํ ส่ิงต่างๆใหย้ งุ่ ยากเกินไปหรือทาํ ใหต้ วั คุณเองสบั สนดว้ ยความเช่ือท่ีน่ากลวั
3. ควรสงั เกตการเปล่ียนแปลงเลก็ ๆนอ้ ยๆที่เร่ิมเกิดข้ึนเพื่อวา่ คุณจะไดเ้ ตรียมพร้อมไดด้ ีเมื่อการเปล่ียนแปลงคร้ัง

ใหญ่มาถึง
4. เขารู้แลว้ วา่ จาํ เป็นตอ้ งปรับตวั ใหเ้ ร็วข้ึน ถา้ ไม่ปรับตวั ใหท้ นั เวลา กอ็ าจจะไม่มีโอกาสปรับตวั ไดเ้ ลย
5. เขายอมรับวา่ อุปสรรคท่ียิ่งใหญ่ท่ีสุดของการเปล่ียนแปลงอยทู่ ี่ตวั เอง และไม่มีอะไรดีข้ึนเลยจนกระทง่ั ตวั เราเอง
เปลี่ยนแปลงไดแ้ ลว้

บางส่ิงที่สาํ คญั ที่สุดกค็ ือ การตระหนกั วา่ มีขา้ วตน้ ใหม่ๆกองอย่ทู วั่ ไปเสมอ ไม่วา่ เวลาน้นั คุณจะรู้หรือไม่กต็ ามคุณ
จะไดก้ ินขา้ วตน้ ใหม่ๆรสชาติดีๆกต็ ่อเม่ือคุณหายกลวั และเพลิดเพลิน มีความสุขกบั การผจญภยั ในการเสาะหาขา้ วตน้ กอง
ใหม่ๆเพราะว่าความกลวั น้นั ส่วนมากไร้เหตุผลและเป็นขอ้ อา้ งไม่ใหเ้ กิดการเปลี่ยนแปลงเม่ือถึงคราวคบั ขนั คนส่วนใหญ่
ไมช่ อบการเปล่ียนแปลง เมื่อเวลาต่อมาจึงรู้วา่ การเปล่ียนแปลงน้นั คือ พรซ่อนรูป เม่ือพรบนั ดาลใหเ้ ขาพบกบั ขา้ วตน้ ๆกอง
โต และยงั ไดค้ น้ พบความสามารถที่ซ่อนอยู่ในตวั เองอีกดว้ ย ระหว่างท่ี สนม ทบทวนถึงส่ิงที่เขาไดเ้ รียนรู้มา เขาก็คิดถึง
สนิท เพ่ือนรัก เขาสงสัยว่าป่ านน้ี สนิท ไดอ้ ่านคติพจน์ท่ีเขาไดเ้ ขียนไวบ้ นฝาผนงั ตามจุดต่างๆที่เขาผ่านมาเป็ นการทิ้ง
ร่องรอยบอกทางใหเ้ ขาติดตามมาจะไดไ้ ม่หลงทาง ต้งั แต่เริ่มออกเดินทางกระทงั่ ถึงจุดหมาย บา้ งหรือไม่?

สนม คิดวา่ จะกลบั ไปที่โกดงั หลงั เดิมที่เคยอยกู่ ินมาระยะหน่ึง เพ่ือไปพบกบั สนิท เพ่ือบอกกบั เขา ท้งั น้ีไม่แน่ใจวา่
จะพบ สนิท หรือไม่ ถา้ โชคดีไดพ้ บ อาจจะช่วยช้ีทางที่เขาเดินและว่ิงมาถึงจุดหมายน้ี เมื่อคิดดูอีกที เขาก็ไดพ้ ยายามหลาย
คร้ังบอกกบั สนิท เร่ืองการยอมรับการเปลี่ยนแปลงแลว้ แต่เขากไ็ มส่ นใจ

สนม รวบรวมประสบการณ์ ขอ้ มลู การเดินทาง การขจดั ความกลวั แลว้ นาํ มาเขียน ขอ้ สรุปเก่ียวกบั ส่ิงท่ีเขาเรียนรู้
มาไวบ้ นฝาผนงั ดา้ นท่ีใหญ่สุดของโกดงั หลงั ใหญ่หลงั น้ี วาดเป็นรูปเมลด็ ขา้ วตน้ ขนาดใหญ่ลอ้ มเป็นกรอบขอ้ ความท้งั หมด
เขายิม้ นอ้ ยๆกบั ตวั เองกบั สิ่งท่ีเขาเรียนรู้ !!

การเปล่ียนแปลงเกิดข้ึนเสมอ (มีค่แู ข่งจอ้ งมาขโมยขา้ วตน้ ไปเรื่อยๆ)

เตรียมตวั เร่ืองการเปลี่ยนแปลงไวล้ ่วงหนา้ (เตรียมตวั ไวก้ ่อนที่ขา้ วตน้ จะถกู คู่แข่งขโมยเอาไป)

ตรวจตราการเปล่ียนแปลง (ตรวจสอบคุณภาพขา้ วตน้ บ่อยๆ วา่ เส่ือมคุณภาพหรือยงั )

ปรับตวั เขา้ กบั ความเปลี่ยนแปลงอยา่ งรวดเร็ว (ตดั สินใจทิ้งขา้ วตน้ กองเก่าที่เสื่อมคุณภาพแลว้ ออกคน้ หากองขา้ ว
ตน้ ใหมๆ่ ทนั ที)

เปล่ียนแปลง (ขจดั ความกลวั และออกคน้ หาและคน้ หาแลว้ คุณจะพบกองขา้ วตน้ ใหม่ๆ)

สนุกกบั การเปลี่ยนแปลง (สนุกกบั การผจญภยั และการคน้ หา ผลของมนั จะทาํ ใหค้ ุณมีความสุข)

เตรียมพร้อมกบั การเปลี่ยนแปลงอยา่ งรวดเร็วที่จะเกิดข้ึนตามมาอีกอยา่ งรวดเร็ว (เพราะคู่แข่งขอ้ มลู ใหม่ๆเกิดข้ึน
อยา่ งรวดเร็วการเปล่ียนแปลงในอนาคตจะเกิดข้ึนอยา่ งรวดเร็วและรุนแรงมากข้ึน)

สนม รู้ดีว่าเขาไดก้ า้ วมาไกลพอสมควรต้งั แต่ที่เขาอยกู่ บั สนิท ที่กองขา้ วตน้ ในโกดงั หลงั เดิม เขาประมาทเกินไป
เพลิดเพลินกบั กองขา้ วตน้ ขนาดใหญ่โดยไม่คิดจะคน้ หากองขา้ วตน้ ใหม่ๆไวส้ าํ รอง

วนั น้ีเขาจะไมย่ อมใหม้ นั เกิดข้ึนอีกอยา่ งแน่นอน ทุกวนั เขาจะตอ้ งเดินและว่งิ ดว้ ยรองเทา้ คู่โปรดเพ่ือตรวจสอบกอง
ขา้ วตน้ ว่ามีใครแอบขโมยไปหรือเปล่า และคุณภาขา้ วตน้ เริ่มเสื่อมหรือยงั เขาทาํ ทุกอย่างเพื่อเตรียมตวั เตรียมพร้อมมี
กาํ ลงั ใจรวบรวมความกลา้ ที่จะเปลี่ยนแปลง อย่างรวดเร็วและมีสติหากว่าความเปลี่ยนแปลงที่อาจจะเกิดข้ึนอยา่ งฉับพลนั
แทนที่จะเพลิดเพลินกบั ขา้ วตน้ กองโตที่เขาคน้ พบ.

เสียงมีคนเดินมา....คงมีแขกมาเยยี่ ม เขาภาวนาใหเ้ ป็นเสียงเทา้ ของเพื่อนรักที่ชื่อ สนิท เพราะเขาสวดมนตข์ อพรให้
ไดพ้ บเพ่ือนรักสักคร้ัง เขามีเรื่องจะบอกมากมาย เขาเดินออกจากขา้ งกองขา้ ว ดว้ ยความหวงั วา่ จะไดพ้ บ...เพื่อน สนิท คน
น้นั ...

เปลี่ยนแปลงไปกบั ขา้ วตน้ และสนุกกบั การเปล่ียนแปลง

วสิ ูตร จติ สุทธิภากร 5/12/2559

ข้อคิดจากใครขโมยข้าวต้นของฉันไป

หลงั จากอาหารเยน็ กลมุ่ เพ่ือนๆกจ็ บั กล่มุ พดู หยอกลอ้ กนั เล่นเก่ียวกบั การคน้ หา ของตวั ละครใน

“ ใครขโมยข้าวต้นของฉันไป “ หลายคนบอกวา่ เร่ืองน้ีใหข้ อ้ คิดและเป็นประโยชนม์ าก ซ่ึงในยุคน้ีคือยุคของการ
เปลี่ยนแปลงอย่างรวดเร็วและรุนแรงอีกดว้ ย คาํ ว่า”ขา้ วตน้ ”ในนิทานน้ีคือความสาํ เร็จสามารถใชแ้ ทนศพั ท์เฉพาะของ
ผลงาน ผลการกระทาํ คุณภาพสินคา้ และความสาํ เร็จตามเป้ าหมายอื่นๆอีกดว้ ยท้งั สองคุยกนั

สมศรี (ชื่อสมมุติ) ถามเพ่ืออยา่ งอารมณ์ดีว่า คุณคือใคร ในนิทานเร่ืองน้ี เอ็ม-แอล หนูสองตวั หรือเป็น สนิท กบั
สนม มนุษยร์ ่างจิ๋ว 2 คนน้นั สมชาย ตอบว่า ฉนั ก็คิดเร่ืองน้ีต้งั แต่ตอนบ่ายเหมือนกนั ยงั จาํ ไดเ้ ม่ือหลายปี ที่ผ่านมาก่อนที่จะ
มาทาํ ธุรกิจเครื่องกีฬา ตอนน้นั ผมประสบปัญหาอยา่ งมากเกี่ยวกบั การเปลี่ยนแปลง

เพราะฉนั ไมไ่ ดต้ รวจตราสภาพการณ์และเฝ้ ามองการเปลี่ยนแปลงของธุรกิจเลย และไม่ยอมรับไม่อยากเห็นความ
เปลี่ยนแปลงอีกดว้ ย คุณทาํ ใหผ้ มคิดถึงเพื่อนคนหน่ึง สมศกั ด์ิ (ชื่อสมมุติ) แผนกของเขากาํ ลงั จะถูกยบุ เขาไม่อยากใหเ้ ป็ น
อยา่ งน้นั ผจู้ ดั การไดย้ า้ ยเขาไปหลายตาํ แหน่งเพื่อใหเ้ ขามีโอกาสที่จะตอ้ งปรับตวั เพ่ือจะไดท้ าํ งานร่วมกนั ต่อไป แต่เขาคิดว่า
เขาไม่จาํ เป็นที่จะตอ้ งเปล่ียนแปลงมีเขาคนเดียวท่ีประหลาดใจเม่ือแผนกถกู ยบุ ตอนน้ีเขารู้สึกลาํ บากมากที่ตอ้ งปรับตวั ให้
เขา้ กบั การเปลี่ยนแปลงท่ีเขาคิดวา่ ไม่ควรที่จะเกิดข้ึน

สมศรี กล่าว “ฉันก็เหมือนกนั ไม่คิดว่าความเปลี่ยนแปลงจะเกิดข้ึนกบั ฉันดว้ ย แต่มีคนขโมยขา้ วตน้ ของฉัน
มากกวา่ หน่ึงคร้ังเชียวนะ

เพื่อนๆหลายคนหวั เราะ ยกเวน้ สมบตั ิ(นามสมมุติ) นน่ั แหละอาจจะเป็นประเดน็ สาํ คญั และการเปล่ียนแปลงเกิด
ข้ึนกับทุกคน เขาเสริมว่า ครอบครัวของฉันน่าจะได้ยินเรื่อง ข้าวต้น ก่อนหน้าน้ี โชคไม่ดี เราไม่ต้องการเห็นความ
เปล่ียนแปลงท่ีเกิดข้ึนกบั ธุรกิจของเรา แต่ถึงเวลาน้ีอะไรๆกส็ ายเกินไปแลว้ เราจาํ เป็นปิ ดสาขาหลายแหล่ง

คุณคิดว่าจะเกิดอะไรข้ึนในองค์กรของคุณ เมื่อผบู้ ริหารระดบั สูงประกาศว่าจะมีการเปล่ียนแปลง คนส่วนใหญ่
มกั จะบอกวา่ การเปลี่ยนแปลงเป็นความคิดที่ดีหรือเลวกนั ละ่ กเ็ ลวนะซิ เพราะวา่ เราทุกคนตอ้ งการใหท้ ุกอย่างคงอย่ตู ามเดิม
และคิดวา่ การเปลี่ยนแปลงเป็นส่ิงเลวร้ายสําหรับเขา เมื่อมีใครสักคนบอกวา่ เป็นสิ่งเลวร้ายคนอ่ืนๆก็จะว่าเลวตามไปดว้ ย
ท้งั ๆท่ีพวกเขาอาจจะไม่รู้สึกเช่นน้นั จริงๆหรอก แต่เขาทาํ ตวั ให้แลดูดีมีสมองใสมนั เป็ นแรงกดดนั ประเภทหน่ึงจากกลุ่ม
เพื่อนร่วมงานที่ต่อตา้ นความเปล่ียนแปลงขององคก์ รน้นั ๆ

ในครอบครัวต่างๆก็เช่นกนั เร่ืองแบบเดียวกนั น้ีเกิดข้ึนระหว่างพ่อ แม่กบั ลูกๆแลว้ คุณล่ะ “เห็นว่าอะไรบา้ งที่
เปล่ียนแปลง หลงั จากที่ไดร้ ับฟังเร่ือง ใครขโมยขา้ วตน้ ของฉนั ไป”

สมบตั ิ ตอบเรียบๆวา่ “ ทุกคนพากนั เปล่ียนแปลงเพราะไม่มีใครต้องการสามารถอยู่อย่างเดมิ ๆได้ เขาไม่อยากเป็ น
เหมอื นกบั สนิท ในเร่ืองนี้ “

สมศรี กล่าวในตอนทา้ ยว่า เมื่อเราเห็นว่านิทานเร่ืองน้ีมีประโยชน์ เราน่าจะนาํ ไปเล่าใหเ้ พื่อนร่วมธุรกิจของเรา
และเพ่ือนๆของเราแมก้ ระทง่ั คนในครอบครัวของเราและคนใกลช้ ิดที่เราทาํ ธุรกิจดว้ ยเพราะว่าองคก์ รเหล่าน้นั และเพื่อนเรา
ทุกคนน้นั ต่างก็ตอ้ งจดั การกบั การเปล่ียนแปลงเหมือนกนั เพราะเราอาจจะเป็ น ขา้ วตน้ กองใหม่ของเขาก็ได้ เราจะเป็ น
หุ้นส่วนหรือผูร้ ่วมธุรกิจท่ีดีกว่าเดิมมีการเปล่ียนแปลงที่ดีข้ึนและประสบความสําเร็จร่วมกนั มนั ทาํ ให้เกิดธุรกิจใหม่ๆ
ตามมาอยา่ งมากมาย

เธอ ยกมือข้ึนมองนาฬิกาแลว้ กล่าววา่ “ถึงเวลาแลว้ นะ ท่ีฉนั ตอ้ งออกจากโกดงั หลงั เดิมแลว้ ซิ และใส่รองเทา้ ออก
วิ่งสาํ รวจหาโกดงั ใหม่ๆเสียที”

เพื่อนๆหวั เราะเริ่มกล่าวคาํ อาํ ลา หลายคนยงั มีคาํ ถามในใจอีกแต่ก็จาํ ตอ้ งแยกยา้ ยทุกคนกล่าวขอบคุณ สมบตั ิ อีก
คร้ัง ที่เลา่ นิทานเรื่องน้ีทาํ ใหเ้ ขาไดค้ ิดและพร้อมท่ีจะเปล่ียนแปลง

เขาตอบวา่ ผมดีใจมากที่เพื่อนๆทุกคนเห็นวา่ เรื่องที่เลา่ มีประโยชน์หวงั ว่าเพื่อนๆทุกคนจะนาํ ไปเล่าใหค้ นอื่นๆฟัง
ต่อไปในไม่ชา้

จากนิทานเรื่อง “ใครขโมยขา้ วตน้ ของฉันไป”ไดช้ ้ีใหเ้ ห็นว่าการเปลี่ยนแปลงน้นั เกิดข้ึนทุกเวลาเรามาวิเคราะห์
เร่ืองท่ีเกิดข้ึนตลอดเวลาในธุรกิจโรงสีขา้ ว (การแปรสภาพขา้ ว)

คาํ ศพั ทเ์ ฉพาะของคาํ วา่ “ขา้ วตน้ ” น้นั ไมไ่ ดห้ มายถึง ขา้ วสารที่สีไดข้ า้ วเต็มเมลด็ แต่ยงั หมายถึง ผลิตภณั ฑข์ า้ วทุก
ขนาดท่ีผลิตออกมา และส่วนประกอบของขา้ วสารทุกรายการ เช่น รํา ปลายขา้ ว แกลบ รําหยาบ ขา้ วกอ้ ง ละอองขา้ ว
“ขโมย” ศพั ทเ์ ฉพาะ คือ ความหมาย ความเปลี่ยนแปลง ความเสื่อมสภาพของผลิตภณั ฑ์ ค่าใชจ้ ่ายสิ้นเปลืองท่ีมากกวา่ ปกติ
การเสียเวลา เสียโอกาสเหล่าน้ีถือความเสียหายท่ีเรียกว่าถูกขโมย ในความเป็ นจริงของธุรกิจโรงสีขา้ วน้นั ไม่ใช่มีแต่การ
แปรสภาพขา้ วเท่าน้นั โรงสีขา้ วมีธุรกรรมท่ีสาํ คญั มากอยู่ หลายแผนกที่ทาํ งานสอดรับและต่อเน่ืองกนั อยา่ งมีระบบและทุก
ระบบมี การเสียหาย การร่ัวไหล (ขโมย) เกิดข้ึนตลอดเวลา

เร่ิมที่ การซ้ือขา้ วเปลือก ตอ้ งเริ่มต้งั แต่ ศึกษาการเพาะปลูกขา้ วว่าปี น้ี ดินดี น้าํ ดีไม่มีปัญหาเรื่องกระทบแลว้ แมลง
การเกบ็ เกี่ยวไดผ้ ลดีแค่ไหน ควรเริ่มเปิ ดรับซ้ือเวลาไหนจึงจะเหมาะสม ราคาแนวโนม้ เป็นอยา่ งไร สูงเกินไปหรือวา่ ราคาต่าํ
ควรจะซ้ือแนวไหน คือซ้ือบุกหรือซ้ือตามตลาด หรือยงั ไม่ตดั สินใจ แลว้ ผลผลิตออกมามากหรือเปล่า ถา้ นอ้ ยจะใชก้ ลยุทธ์ิ
แบบไหน ถา้ ขา้ วเปลือกมีมากจะใชแ้ ผนไหน โกดงั ไซโล มีแลว้ หรือยงั ความจุเท่าไหร่ พอเก็บหรือวา่ ไม่พอ ท่ีสาํ คญั มอง
ตลาดต่างประเทศหรือเปล่า สุดทา้ ยคลาํ กระเป๋ าวา่ มีหนา้ ตกั อยเู่ ท่าไหร่ พอบุกไดจ้ าํ นวนแค่ไหน เราพดู เฉพาะเร่ืองการซ้ือท้งั

ท่ีจริงๆยงั ไม่ไดซ้ ้ือเพียงแต่แสดงให้เห็นถึงรายละเอียดท่ีจะตอ้ งนาํ มาประกอบการตดั สินใจ เพราะการขายขา้ วสารแต่ละ
ตลาดน้นั ท้งั คุณภาพและพนั ธ์ขา้ วกไ็ ม่เหมือนกนั เปอร์เซ็นตข์ องขา้ วแต่ละชนิดกต็ ่างกนั

ในอดีตที่ผ่านมายุคตน้ รัชกาลท่ี ๙ โรงสีขา้ วน้นั จะถกู สร้างข้ึนตามภูมิศาสตร์ที่มีการเพาะปลูกขา้ วมากๆเช่นขา้ ว
คุณภาพดีหลายสายพนั ธุบ์ ริเวณจงั หวดั ภาคเหนือตอนล่าง ขา้ วเหนียว ขา้ วหอมมะลิบางส่วนท่ีภาคเหนือ และขา้ วหอมมะลิ
คุณภาพดีที่ภาคอีสาน โดยยึดการขนส่งทางแม่น้าํ ลาํ คลองเป็ นหลกั แต่ในปัจจุบนั การคมนาคมทางถนนสะดวกมาก การ
สร้างโรงสีจึงตอ้ งสร้างโดยคาํ นึงถึงการคมนาคมเป็นหลกั ใหญเ่ พราะขา้ วเปลือกสามารถขนส่งไปไดท้ ุกแห่งเพียงชวั่ ขา้ มคืน
หากว่าเราไดม้ ีโอกาสนง่ั เรือท่องเที่ยวทางน้าํ เราจะเห็นโรงสีขา้ วขนาดใหญ่ (ในอดีต) และขนาดกลางต้งั อย่รู ิมแม่น้าํ สาย
หลกั จะเห็นภาพในอดีตที่มีคนงานโรงสีแต่ละโรงสีตอ้ งหาบขา้ วเปลือกข้ึนจากทอ้ งเรือเดินข้ึนตล่ิงบนไมก้ ระดานที่พาด
ต่อๆกนั เมื่อเดินกม็ ีการอ่อนยวบและดีดข้ึนตามจงั หวะการเดินของคนหาบขา้ วต่อแถวกนั มีสะพานไมส้ องสายคือข้ึนและลง
มีเร่ืองเล่าเกี่ยวกบั คนหาบขา้ ว หนุ่มสาว พ่อ แม่ ลกู สาว ลูกสะใภ้ ลูกเขย เกิดข้ึนมากมาย “ในหนงั สือเร่ืองอยกู่ บั ก๋งก็เคย
เขียนถึง” ลงมาใกลป้ ากน้าํ ทางออกทะเล จะเห็นภาพน้ีอย่างมากและเห็นการทาํ งานของคนหาบขา้ ว ท่ีเป็ นจกั รสาํ คญั ใน
อดีต การหาบขา้ วข้ึนจากเรือขา้ วเปลือกข้ึนโรงสีเพ่ือนาํ ไปทาํ การแปรรูป อีกสายหน่ึงกาํ ลงั หาบขา้ วสารท่ีบรรจุกระสอบ
เรียบร้อยลงเรืออีกลาํ เพื่อส่งเขา้ บางกอก (กรุงเทพฯ) โกดงั ขา้ วสารจงั หวดั ใกลท้ ะเลรอบๆกรุงเทพฯก็มีการสั่งซ้ือขา้ วสาร
ต่างภาคกลางและภาคอีสาน เพื่อนาํ ไปปรับปรุงคุณภาพให้ไดเ้ ปอร์เซ็นตข์ า้ วสารและบรรจุลงถุงตามคาํ สั่งของผซู้ ้ือจาก
ต่างประเทศ

“เราเรียกวา่ โกดงั ผูส้ ่งออก”การใชแ้ รงงานในทอ้ งถ่ิน การสีขา้ วท่ีมีควนั โขมงปลายปล่องโรงสีเราเรียกวา่ “โรงสี
ไฟ”เพราะใชแ้ กลบไปเป็นเช้ือเพลิงตม้ น้าํ ใหก้ ลายเป็นไอน้าํ แลว้ ใชแ้ รงดนั ของไอน้าํ ขบั เคลื่อนเครื่องตน้ กาํ ลงั เรียกวา่ เคร่ือง
สติม (เครื่องจกั รไอน้าํ ) โรงสีขา้ วในอดีตจึงตอ้ งใชพ้ ้ืนที่กวา้ งมากเรียกว่าใชท้ ี่ดินหลายสิบไร่ริมแม่น้าํ เพราะตอ้ งพ่ึงการ
ลาํ เลียงขา้ วสารเขา้ กรุงเทพฯทางน้าํ ปัจจุบนั โรงสีหลายตระกลู เป็นเศรษฐีมากจากท่ีดินริมแม่น้าํ เจา้ พระยาที่แพงกว่าทองคาํ
ขา้ วสารไทยโดยเฉพาะขา้ วหอมมะลิน้นั เป็นแชมป์ ในดา้ นคุณภาพการบริโภคและรสชาติมานานกวา่ 30 ปี ก็มาจากผลงาน
ของเกษตรกรชาวนาท่ีเพาะปลูกในแถบตะวนั ออกเฉียงเหนือท่ีมีดินดี เพาะปลกู ไดเ้ พียงปี ละคร้ัง เวลาผา่ นไปกิจการโรงสี
ขา้ วกเ็ จริญรุ่งเรืองตามลาํ ดบั จากเคร่ืองจกั รไอน้าํ ก็มาถึงเคร่ืองยนตใ์ ชน้ ้าํ มนั กา้ วหนา้ มาถึงใชไ้ ฟฟ้ า เม่ือโรงสีขา้ วนิยมใช้
ไฟฟ้ าสีขา้ วมากข้ึน แกลบก็เหลือ สมยั น้ันแกลบตอ้ งทิ้ง มีการจ้างเพื่อขนแกลบออกจากโรงสี คิดดูว่าแกลบหน่ึงตนั
ขา้ วเปลือกจะมีแกลบถึง 230 กิโลกรรม ปัญหาเร่ืองแกลบจึงเป็ นเร่ืองใหญ่ในยุคต่อมา จากแกลบฟรี ก็ขยบั มาเป็นตนั ละ
300 บาท ข้ึนมาเร่ือยๆแลว้ แต่สภาวะของความตอ้ งการ เมื่อมีโรงงานผลิตกระแสไฟฟ้ าใชช้ ีวะมวล ซ่ึงรวมท้งั แกลบจึมีราคา
เพ่ิมข้ึนมาถึงตนั ละ 1,000.-บาท ปัจจุบนั อาจมากกว่า เมื่อมาถึงยคุ มีรถเก่ียวมาช่วยชาวนาเก่ียวขา้ วขอ้ จาํ กดั ของรถเกี่ยวคือ
ตอ้ งเกบ็ เกี่ยวในขณะท่ีขา้ วเปลือกกาํ ลงั พลบั พลึง (กาํ ลงั สุกแต่ยงั ไมแ่ หง้ ) เพื่อป้ องกนั ขา้ วเปลือกหลุดร่วงจากวงในขณะที่ใช้
เครื่องเก่ียว ปัญหาที่เกิดตามมาคือขา้ วเปลือกมีความช้ืนสูง เม่ือเกบ็ เก่ียวแลว้ เกษตรกรชาวนาจะนาํ มาขายใหโ้ รงสีขา้ วในวนั

น้นั ๆเพราะในยคุ ปัจจุบนั ไม่มีการตากหรือผ่ึงขา้ วเปลือกใหแ้ หง้ เหมือนในอดีต เพราะการเก็บเกี่ยวดว้ ยรถทาํ ใหข้ า้ วท่ีมาถึง
โรงสีน้นั มีความช้ือสูงหากไม่เขา้ เคร่ืองอบในวนั น้นั ๆขา้ วเปลือกจะเสื่อมคุณภาพได้ เพราะน้าํ ที่อยู่ในขา้ วเปลือกจะเกิด
ความร้อนและขา้ วเปลือกจะเสื่อมสภาพเมด็ ขา้ วสารจะเป็นสีเหลืองในเวลาอนั ส้นั

คราวน้ีกเ็ ดือดร้อนถึงโรงสีขา้ วขนาดกลางและใหญต่ อ้ งลงทุนสร้างเคร่ืองอบลดความช้ืนกนั ทุกโรงสีเพราะหากว่า
ไม่มีเครื่องอบลดความช้ืนขนาดใหญ่แลว้ ก็ไม่สามารถซ้ือขา้ วเปลือกไดเ้ พราะหากขา้ วเปลือกมีมากแลว้ อบไม่ทนั ขา้ วก็จะ
เส่ือมคุณภาพ แกลบคือเช้ือเพลิงที่นาํ มาใชอ้ บขา้ วเปลือกจึงถกู ใชไ้ ปส่วนหน่ึง เม่ือแกลบนอ้ ยลงราคาก็ขยบั สูงข้ึนเพราะขาด
แคลน เม่ือโรงสีขา้ วกา้ วเขา้ สู่ยคุ พฒั นาดว้ ยการติดต้งั เคร่ืองสีขา้ วที่ทนั สมยั ขบั ดว้ ยมอเตอร์ไฟฟ้ า เคร่ืองสีขา้ วรุ่นใหม่ๆและ
มีช่ือเสียงจากต่างประเทศเริ่มเขา้ มาติดต้งั อย่างหนาตา อุตสาหกรรมผลิตเครื่องสีขา้ วก็มีการพฒั นาตามอย่างต่อเน่ือง
เคร่ืองจกั รรุ่นใหม่ๆใช้มอเตอร์ไฟฟ้ า มีกาํ ลงั ผลิตสูง รวดเร็วและลดภาระเรื่องแรงงาน เป็ นยุคทองของโรงสีขา้ วและ
เกษตรกรชาวนา การส่งออกขา้ วสารของไทยเป็นท่ีหน่ึงในโลกท้งั ปริมาณการส่งออกและในดา้ นคุณภาพ

เขียนถึงประวตั ิของการเปล่ียนแปลงในยุคที่ผา่ นมาน้นั ท่ีผ่านมาใชเ้ วลายาวนานในการเปล่ียนแปลงแต่ละยุค แต่
ละสมยั มาถึงยคุ ปัจจุบนั การเปล่ียนแปลงน้นั รวดเร็วมาก เพราะการสื่อสาร ไดเ้ ปลี่ยนรูปแบบอย่างเรียกว่า พลิกหนา้ มือกนั
ทีเดียว ในขณะท่ีการส่งออกแจง้ ราคารับซ้ือ ทุกคนกไ็ ดท้ ราบในทนั ที การข้ึนลงของขา้ วสาร ขา้ วเปลือกน้นั ทาํ ใหก้ ารคา้ ขาย
ในตลาดขา้ วเปลือกและขา้ วสารรู้ทนั กนั หมด ขา้ วเปลือกในแหล่งเดียวกนั เม่ือสีขา้ วออกมาแลว้ ต่างกนั เพราะเทคโนโลยีใน
การสีน้ันต่างกัน โรงสีใดที่มีความรู้ความสามารถและมีเคร่ืองจักรท่ีดี การบริหารที่ดี และการใช้แรงงานท่ีมีความ
รับผิดชอบกส็ ามารถลดตน้ ทุนในการแปรสภาพไดด้ ีกว่า โรงสีไหนที่ไม่ยอมปรับปรุงเปล่ียนแปลงก็ตอ้ งถอยออกไปไม่
สามารถแข่งขนั ได้ การเปลี่ยนแปลงน้นั เริ่มตน้ ที่การสงั เกตภาวะตลาดท่ีเร่ิมเปล่ียนไป และเปล่ียนอยา่ งรวดเร็ว ทาํ ไมเราขาย
ขา้ วตม้ ไม่ไดใ้ นขณะท่ีขา้ งบา้ นเขาขายไดส้ ม่าํ เสมอ เม่ือขา้ งบา้ นเปล่ียนเคร่ืองจกั ร เรายงั เฉยเพราะคิดวา่ ไม่น่าลงทุน เม่ือขา้ ง
บา้ นบอกว่าตอ้ งศึกษาเร่ืองการส่งออกเราก็บอกว่าเพอ้ ฝัน เมื่อเขาส่งออกเราก็บอกว่าตอ้ งขาดทุนแน่ๆ เม่ือเขาขยายการ
ส่งออกขยายโรงสี เรากบ็ อกวา่ ลงทุนไม่คุม้ พออีกไม่ก่ีวนั เราตอ้ งหยุดสีเพราะตามเขาไม่ทนั แลว้ ในยคุ ที่มีการแข่งขนั อย่าง
เขม้ ขน้ น้ีผทู้ ่ียอมรับการเปล่ียนแปลงและปรับตวั ใหท้ นั ต่อคลื่นของธุรกิจเท่าน้นั จึงจะอยรู่ อดได้

นิทานเร่ืองใครขโมยขา้ วตน้ ของฉันไป น้ีไดย้ กเป็ นตวั อย่างของความคิดของหนู 2 ตวั และมนุษยจ์ ๋ิว 2 คนที่มี
ความคิดต่างกนั มองการเปล่ียนแปลงในความคิดที่ต่างกนั หนู 2 ตวั น้นั ดว้ ยความรวดเร็ววิ่งออกไปหาแหล่งใหม่ๆอาชีพ
ใหมๆ่ และกลา้ ท่ีจะเส่ียงไปในที่ๆไมค่ ุน้ เคยโดยมีความหวงั ว่ามนั ตอ้ งประสบความสาํ เร็จแมว้ ่ามนั ยงั ไม่รู้ว่าอะไรจะเกิดข้ึน
แต่มนุษย์ 2 คน ความคิดไม่เหมือนกนั คนหน่ึงคิดวา่ มนั เป็นปรากฏการณ์เท่าน้นั เดี๋ยวมนั ก็จะดีข้ึนและเหมือนเดิมโดยไม่ได้
เรียนรู้วา่ การเปล่ียนแปลงน้นั เกิดข้ึนตลอดเวลาแต่ตนเองประมาทไมไ่ ดส้ งั เกตวา่ ขา้ วตน้ นนั่ เก่าลง และมีปริมาณลดลงอย่าง
ต่อเน่ือง ส่วนอีกคนน้นั ยอมรับว่ามีส่ิงหน่ึงที่เปล่ียนไปและเปล่ียนตลอดเวลาเขาจึงออกคน้ หาแหล่งใหม่ๆเพ่ือสาํ รองไวใ้ น
อนาคต เขาชวนเพ่ือนแต่เพื่อนบอกว่าไม่เพราะว่าเด๋ียวมนั กก็ ลบั มาเป็นเช่นเดิม เพราะที่ผ่านมาในอดีตก็ไปอยา่ งน้ีเดี๋ยวกม็ ี
เด๋ียวกห็ มดไปไมต่ อ้ งกงั วล ตวั เขาไม่ยอมท่ีจะออกจากจุดท่ีมน่ั เพราะเขาคิดว่าจุดท่ีเขาอย่เู ป็นจุดที่ปลอดภยั ไดม้ น่ั คงเหมือน

ที่ผ่านมาในวนั น้ีธุรกิจการสีขา้ วจะตอ้ งกา้ วไปขา้ งหนา้ ไปขา้ งหนา้ อยา่ งรวดเร็ว ตอ้ งกลา้ และไม่กลา้ ท่ีจะเปล่ียนแปลงและ
กลา้ ท่ีลองยืน่ มือออกไปแลว้ หาพนั ธมิตรในธุรกิจ มีคาํ พดู ที่ใหก้ าํ ลงั ใจจากหลายท่านบอกวา่

“ หากว่าคุณไม่กล้าทจ่ี ะเปลยี่ น วนั หน่งึ จะมคี นมาเปลยี่ นจุด “

ลองมองรอบตวั ซิครับ การเปล่ียนแปลงในธุรกิจการสีขา้ วน้นั เกิดข้ึนตลอดเวลา การซ้ือขา้ วเปลือก การชง่ั การเก็บ
ตวั อยา่ ง การเก็บรักษาขา้ วเปลือกระบบการสีขา้ วในร้านสี ระบบอตั โนมตั ิ การจา้ งแรงงาน การเก็บรักษาขา้ วสาร การขาย
การบรรจุ การในตลาดต่างประเทศ ในตลาดผบู้ ริโภคภายใน การขนส่ง ระบบ โลจิสติกส์ ระบบการชาํ ระเงิน รวมท้งั ระบบ
มาตรฐานสากลหลายหน่วยงานไดม้ ีบทบาทในการทาํ ธุรกิจของคุณท้งั สิ้น ขอเป็ นกาํ ลงั ใจที่จะกา้ วต่อไปและประสบ
ความสาํ เร็จในการเปลี่ยนแปลง ปรับปรุงธุรกิจของท่านใหป้ ระสบความสาํ เร็จ

“ใครขโมยขา้ วตน้ ของฉนั ไป” ในธุรกิจโรงสีขา้ วน้นั มีหลายจุดที่ตอ้ งหมนั่ ตรวจตราในทุกข้นั ตอนของการผลิตว่า
จะมี (ความเสียหาย) ใครมาขโมยขา้ วตน้ ของฉนั ไป ในธุรกิจโรงสีขา้ วน้นั เป็นธุรกิจที่มีลกั ษณะเฉพาะ เนื่องจากเป็นการ
แปรสภาพขา้ วต้งั แต่ ตน้ น้าํ กลางน้าํ ถึงปลายน้าํ การบริหารจึงตอ้ งมีความรวดเร็ว ทนั ต่อเหตุการณ์และรอบรู้ทุกเร่ืองอาทิ.-

การก่อสร้าง ออกแบบร้านสี อาคารคลุม อาคารโกดงั เก็บขา้ วเปลือก อาคารเก็บขา้ วสาร แมแ้ ต่ยุง้ แกลบสาํ นกั งาน
อาคารคลมุ เครื่องอบลดความช้ืน ลาน ปนู ซีเมนต์ ระบบการจราจรภายในโรงสี ระบบการขนส่งขาเขา้ (ขา้ วเปลือก) ขาออก
(ขา้ วสาร และผลิตภณั ฑจ์ ากการสีขา้ วทุกรายการ)เร่ืองการเงิน การลงทุน ดอกเบ้ีย ตน้ ทุนขา้ วเปลือก การจดั เก็บสต็อก
ขา้ วเปลือก เพราะเงินที่หมุนเวียนในธุรกิจโรงสีน้นั เป็ นอุตสาหกรรมท่ีใกลช้ ิดกบั เกษตรกรอย่างมากเพราะโรงสีขา้ วน้นั
ส่วนใหญ่ซ้ือขา้ วเปลือกโดยรงจากเกษตรกรชาวนา และตอ้ งใชเ้ งินสด การหมุนเวียนเงินของโรงสีขา้ วจึงมีวงจรค่อนขา้ ง
กวา้ ง ตวั อยา่ งเช่น.-

หน่วยท่ี 1 เงินซ้ือขา้ วเปลือก เงินค่าขา้ วเปลือกที่เกบ็ ในโกดงั รอใหข้ า้ วเปลือกมีระยะเวลายอ่ มตวั เป็นขา้ วเก่า (6-8 เดือน)

2. เงินค่าขา้ วเปลือกท่ีกาํ ลงั แปรรูปในร้านสี

3. เงินค่าขา้ วสารที่รอการจาํ หน่าย และผลิตภณั ฑจ์ ากการสีขา้ ว เช่น รํา ขา้ ว ท่อน ขา้ วปลาย แกลบ รําหยาบยงั มีอีก
รายการท่ีหลายท่านลืมไปคือขา้ วหลงั เครื่องยงิ สี

4.เงินค่าขา้ วสารและผลิตภณั ฑจ์ ากการสีขา้ วที่ส่งมอบให้ลูกคา้ แลว้ แต่ยงั ไม่ถึงกาํ หนดชาํ ระส่วนหน่ึงยงั เก็บเงิน
ไมไ่ ด้ ส่วนหน่ึงเป็นหน้ีไม่ก่อเกิดรายไดส้ ่วนค่าใชจ้ ่ายในกิจการน้นั ตอ้ งชาํ ระเป็นเงินสดทุกวนั ทุกรายการ ฉะน้นั การหมนั่
ตรวจสอบสุขภาพการเงิน สุขภาพธุรกิจ และการบริหารจึงเป็นเรื่องที่ตอ้ งใหค้ วามสนใจอยา่ งใกลช้ ิด

นิทานเรื่องใครขโมยขา้ วตน้ ฉนั ไป จึงเป็นนิทานเร่ืองส้นั ๆเรื่องหน่ึงท่ีอ่านแลว้ ท่านอาจนาํ ไปเป็นนิทานสะกิดใจ
ให้ท่านไดค้ ิดถึงจุดร่ัวหรือจุดที่น่าจะเป็ นจุดที่อาจจะทาํ รายไดใ้ ห้ท่านที่บางคร้ังท่านก็ลืมไปหรือไม่คิดว่าจะเกิดข้ึนใน
กิจการโรงสีขา้ ว มีคนกล่าวไวว้ ่าการข้ึนราคาสินคา้ (ขา้ วสารหรือผลิตภณั ฑจ์ ากการสีขา้ วเพียงเลก็ นอ้ ยน้นั ยากมากเพราะ
ธุรกิจมีการแข่งขนั กนั สูงมาก) แต่หากว่าท่านสามารถลดค่าใช้จ่ายในขบวนการทุกข้นั ตอนเร่ิมต้งั แต่การลงทุนในการ
ก่อสร้าง อาคาร เครื่องจกั รสีขา้ ว เครื่องอบลดความช้ืน ระบบขนส่ง เมื่อเร่ิมซ้ือขา้ วเปลือกใหไ้ ดค้ ุณภาพที่ตอ้ งการในราคาที่
เหมาะสม การอบลดความช้ืนที่ไดค้ ุณภาพ สตอ็ กขา้ งเปลือกที่มีระบบป้ องกนั การเส่ือมสภาพขา้ วเปลือกการเก็บรายละเอียด
ทุกข้นั ตอนในระบบการสีขา้ ว ลดการแตกหัก ป้ องกนั การเสียหายจากการใชเ้ คร่ืองจกั รเช่น ขา้ วกอ้ งไปแกลบ รําไปอย่ทู ่ี
ขา้ วปลาย ขา้ วท่อนไปรวมกบั ขา้ วตน้ กระพอ้ กลบั หลงั แกลบไม่สะอาด มีเศษขา้ วเปลือกขา้ วกอ้ งไปอยดู่ ว้ ย ขา้ วหลงั เครื่อง
ยิงสีมีขา้ วตน้ มากเกินไป ผลรวมของการสีขา้ วไม่ไดอ้ ยา่ งที่คาํ นวณไว้ “มีท่านผรู้ ู้บอกไวว้ า่ หากสีขา้ วไดข้ า้ วตน้ (หาบขา้ ว)
มากกวา่ ปกติ ตอ้ งระวงั ไวว้ า่ ขา้ วปลายอาจไปราํ ผดิ ปกติ หรือขา้ วกอ้ งไปแกลบ ตอ้ งตรวจสอบใหร้ ู้ทนั ที / ประหยดั พลงั งาน
อย่างจริงจงั / ขายใหไ้ ดร้ าคาในจงั หวะที่เหมาะสม ท่ีเขียนมาไม่ใช่เร่ืองง่ายๆหากวา่ คุณสีขา้ วปี ละ 60,000 เกวียน สามารถ
ลดค่าใชจ้ ่ายไดเ้ กวียนละเพียง 200 บาท ในหน่ึงปี ท่านสีขา้ ว 300 x 200 x 200 วนั = 12,000,000.- (น่ีเป็นตวั เลขตวั อย่างให้
เห็นคุณค่าของการป้ องกนั ความเสียหาย (ขโมย) เท่าน้นั )

สวสั ดีครับ

วสิ ูตร จิตสุทธิภากร 10/1/2560

คาถาชีวิต

การทาํ จิตใจให้เป็ นสุข คือการพกั ผ่อนที่ดีที่สุข หากเราทาํ จิตใจให้สงบสุข คิดแต่ในแง่บวก ทาํ จิตใจให้แจ่มใสอยู่ตลอดเวลา
ถึงแมว้ า่ เราจะอยทู่ ี่ใดก็ยอ่ มมแี ต่ความสุขกายสบายใจ จึงไม่จาํ เป็นตอ้ งไปหาที่พกั ร้อนใหส้ ิ้นเปลืองเงินทองเปล่าๆ

เร่ืองมกั เกิดกบั คนชอบมีเร่ือง บุคคลท่ีมีนิสัยกา้ วร้าว คอยคิดแต่จะมองหาขอ้ เสียของผอู้ ื่น บุคคลน้ันมกั จะแสดงออกมาทางคาํ พูด
กิริยาและท่าทางในลกั ษณะที่ไม่เป็ นมิตรต่อคนรอบขา้ ง หากแสดงออกมามากเกินไปจนผอู้ ื่นยอมรับไม่ได้ ยอ่ มมีโอกาสเกิดความขดั แยง้ จน
นาํ ไปสู่ความเสียหายท่ีจะเกิดข้ึนตามมาอยา่ งคาดไม่ถึง

ทุกปัญหาท่ีเกิดข้ึนในชีวติ ลว้ นมาจากการกระทาํ ของตนเองท้งั สิ้น การตดั สินใจที่จะกระทาํ ส่ิงใดน้นั ตอ้ งมคี วามรอบคอบและต้งั อยู่
บนเหตุผล ปัญหาที่ตามมาก็จะลดนอ้ ยลง ผลจากการกระทาํ น้นั จะดีจะชวั่ อยทู่ ่ีตวั เราเอง ดงั น้ันหากทาํ อะไรผดิ พลาดไปแลว้ ก็ควรรับผดิ ชอบ
ดว้ ยตนเอง ไมค่ วรไปโทษหรือโยนความผดิ ใหก้ บั ผอู้ ่ืน

ไมท่ าํ เกินกาํ ลงั มนุษยท์ ุกคนลว้ นมีความสามารถและหากมีความชอบในส่ิงใดส่ิงหน่ึงเป็ นพิเศษแลว้ ก็จะสามารถทาํ สิ่งน้ันไดด้ ีกว่า
ในขณะที่หลายๆคน มกั จะพยายามกระทาํ ในส่ิงที่เหนือกว่าคนอื่น แต่ในความจริงแล้ว หากเราทาํ ทุกอย่างโดยไม่เกินกาํ ลังและขีด
ความสามารถจนเกินไป ความเส่ียงต่อชีวติ และทรัพยส์ ินก็จะไมเ่ กิดข้ึน

นอ้ ยคนมกั ที่จะยอมรับวา่ ตนเองไมด่ ี มนุษยส์ ่วนใหญ่มีความเห็นแก่ตวั อยไู่ ม่มากก็น้อย การท่ีจะยอมรับวา่ ตนเองทาํ อะไรผิดพลาด
ไวใ้ นอดีตน้นั จึงไมค่ ่อยมีใหพ้ บเห็นบ่อยนกั หลายคนเคยเสียใจในการกระทาํ ของตนเองในอดีต และนนั่ เป็นเหตุทาํ ใหน้ าํ ไปสู่การเปลี่ยนแปลง
ที่สาํ คญั ของครอบครัวจนปัจจุบนั

อดีตมีไวใ้ ห้เรียนรู้ ไม่ใช่มีไวใ้ หบ้ ่นด่าหรือเสียใจ ประสบการณ์มากมายที่ผ่านมาในอดีตน้ัน มีไวใ้ ห้เราไดเ้ รียนรู้ โดยเฉพาะความ
ผดิ พลาดหรือความเสียหายที่เคยเกิดข้ึนให้ถือว่าเป็ นบทเรียนและขอ้ คิดเตือนใจเรา ถา้ หากเรายงั คงมามวั แต่บ่น ด่า ว่ากล่าว คิดยอ้ นกลบั ไป
โกรธแคน้ หรือยงั คงเสียใจอยนู่ ้นั คงไมไ่ ดช้ ่วยใหอ้ ดีตน้นั เปล่ียนแปลงไดเ้ ลย

ถา้ ใจสะอาด ทุกอยา่ งก็จะสะอาด การกระทาํ ของมนุษยล์ ว้ นมาจากพ้ืนฐานทางดา้ นจิตใจ คนที่ชอบคิดร้ายจึงมกั จะทาํ แต่ ในส่ิงชว่ั
ร้ายคอยสร้างแต่ปัญหาใหก้ บั ผอู้ ื่น และสังคม แต่ถา้ เป็นคนท่ีมจี ิตใจสะอาด และคิดแต่ทาํ ดี ทุกอยา่ งที่เขาพึงกระทาํ ยอ่ มจะมแี ต่ส่ิงที่ดีงาม การที่
จะเป็นคนดีจึงตอ้ งเร่ิมมาจากจิตใจก่อนเสมอ

ไม่มีอะไรดีไปกว่าการทาํ ดี การกระทาํ แต่ในสิ่งที่ดีงามท่ีเป็ นประโยชน์ต่อตนเองและผูอ้ ่ืน ถือไดว้ ่าเป็ นสร้างความดีที่จะเป็ น
ภูมิคุม้ กนั ใหเ้ กิดความมน่ั คงยงั่ ยนื ท้งั ต่อชีวติ ของตนเอง ครอบครัว และองคก์ รในระยะยาว

การศึกษาเปลี่ยนชีวติ คน คนท่ีไม่มีความรู้หรือไม่ยอมเรียนรู้ย่อมไม่สามารถที่จะทาํ งานประเภทที่ตอ้ งใชค้ วามสามารถข้นั สูงได้
หากไดรับการศึกษาที่ดีก็จะเป็ นการช่วยเสริมสร้างทกั ษะและความรู้ให้คนเราสามารถที่จะทาํ งานไดห้ ลากหลายอันจะนาํ พาชีวิตไปสู่
ความสาํ เร็จไดใ้ นอนาคต

ความฟ่ ุมเฟื อยคือตน้ เหตุของปัญหา มีคนจาํ นวนไมน่ อ้ ยที่ใชจ้ ่ายเงินฟ่ ุมเฟื อยเกินความจาํ เป็ นจนเกิดปัญหาและเป็ นภาระจนตอ้ งไป
กหู้ น้ี ยมื สินจากสถาบนั การเงินหรือเงินนอกระบบมาใช้ หากหามาใชค้ ืนไม่ได้ ก็จะเกิดปัญหาตามมาอีกสารพดั ดงั น้ันจึงควรใชจ้ ่ายเงินแต่ใน
ส่ิงท่ีจาํ เป็น

คาถาชีวติ 3 วกิ รม กรมดิษฐ์

เร่ืองของบุญ เรื่องของกรรม น้ันมอี ยู่จริง

คาํ วา่ “ ศีลตอ้ งเสมอ “ จึงจะไดพ้ บน้นั ........เป็นเรื่องจริง
บุญมแี ต่กรรมบงั
สาํ หรับคนที่ยงั ไมถ่ ึงเวลาของเขา ต่อใหเ้ ราเค่ียวเขญ็ อยา่ งไร
เขากไ็ มม่ ีวนั สนใจ ในความหวงั ดีของเราเพราะเขาถกู “กรรมบงั ”
บุญไม่ถึง
ต่อใหย้ ื่นความช่วยเหลือไป อยา่ งไรกไ็ ม่ไดผ้ ล เอาหนงั สือดีๆไปวาง เขากไ็ ม่อ่านออกเนใหไ้ ปเขา้ สมั มนาเขากฟ็ ังไปหลบั
ไปแคลว้ คลาดกบั ทางออกของชีวิตอยรู่ ่ําไป
เผชิญกรรม
ทุกคนตอ้ งเจอช่วงหลมุ ดาํ ของชีวิต ตอ้ งเผชิญกรรม ไขวค่ วา้ หาทางออกยงั ไงก็ไม่เจอ หรือต่อใหม้ ีทางออกคุณก็มองไม่เห็น
เพราะ บุญ ไมถ่ ึง
บุญคุณ
ในวนั ที่ทุกอยา่ งดูสิ้นหวงั อยดู่ ีๆทางรอดกม็ าพร้อมกนั หมด เจอหนงั สือดีๆเจอคนดีๆและเจอโอกาสดีๆท้งั หมดน้ีเป็นเพราะ
บุญถึงแลว้ นนั่ เอง
ทาอย่างไรให้ บุญถึง
แทจ้ ริงแลว้ คาํ ว่าบุญ ตีความว่ามนั คือพลงั งานทางบวก ถา้ เราทาํ จิตใจเราใหอ้ ย่ใู น พลงั บวก บุญท่ีว่าก็จะค่อยๆสะสมจน
“บุญถึง”
มที รัพย์พงึ ให้ทาน !!!
มีความรู้พึงใหว้ ทิ ยาทาน มีแรงมีกาํ ลงั กช็ ่วยสงั คม ไมม่ ีแรงกข็ อเพียง “รอยยมิ้ ” ใหก้ พ็ อ

ทาไปเถอะ !!!
สั่งสม “บุญ” ไปเร่ือยๆทาํ โดยไม่หวงั ผลร่วมกิจกรรมการกุศลใหอ้ ภยั ให้ยึดติด ท่ีคุณบงั เอิญผ่านมาไดอ้ ่านบทความน้ีนนั่
เพราะเราศีลเสมอกนั และบทความน้ี ก็มีจุดประสงคเ์ ดียวคืออยากใหห้ มนั่ สร้างบุญ บุญมีอย่จู ริงและไม่ตอ้ งรอใชช้ าติหนา้
ผลกจ็ ะออกมาใหเ้ ห็นในชาติน้ีอยา่ มวั อ่าน ....แลว้ ปล่อยผา่ ยแชร์อลั บ้มั น้ีใหค้ นที่มี “ศีลเสมอกนั ”

ธรรมะดีๆจากไลน์ เกบ็ มาฝาก
10/1/560