คำยืมภาษาบาลี

ภาษาบาลีในภาษาไทย

ภาษาบาลเี ข้ามาทางศาสนาพทุ ธเนื่องจาก

เป็นภาษาทใ่ี ชใ้ นพระไตรปฎิ กประจาศาสนาพทุ ธ
ในบรรดาภาษาตา่ งประเทศที่มีอทิ ธพิ ลตอ่ ภาษาไทย

มากท่ีสดุ คอื ภาษาบาลแี ละภาษาสนั สกฤต

คายืมในภาษาไทยทย่ี ืมมาจากทงั้ สองภาษานี้
เป็นคาท่ีมีใชใ้ นชีวติ ประจาวันเป็นจานวนมากทัง้ ภาษา
พูดและภาษาเขียน และในคาราชาศพั ท์
เพราะคดิ ว่าเปน็ ภาษาท่ีศกั ด์ิสิทธย์ิ ง่ิ ดงั นน้ั จึงมี
คาราชาศพั ทจ์ านวนมากทมี่ าจากภาษาบาลี
ตวั อยา่ งคาท่ีปรากฏ พระบรมราโชวาท พระราช
สาสน์ พระอสั สาสะ พระวกั กะ พระบาท
พระอุทยาน เป็นต้น

ลักษณะคายมื จากภาษาบาลี

ภาษาบาลี เปน็ ภาษาตระกลู เดียวกับ

ภาษาสนั สกฤต คอื ภาษาตระกูลวภิ ัตติปจั จัย
ลักษณะคล้ายคลงึ กนั มาก บางคาใชเ้ หมอื นกนั เช่น
ปณฺฑติ ในบ.ส. ไทยรบั มาเป็น บณั ฑติ
ลักษณะทโ่ี ดดเด่นคอื ไวยากรณ์เปน็ ภาษา

ทม่ี ีวิภัตตปิ จั จยั เป็นคาทีม่ ีหลายรูป

แตกตา่ งกนั แต่ความหมายใกล้เคยี งกนั
แตกต่างไปตามหน่วยผนั คา

เชน่ เทวะ เทวา เทวญั เทเวศ
= เทวดา

ลกั ษณะคายมื จากภาษาบาลี

พยญั ชนะวรรค แถว ๑-๕

วรรค ก ก ข ค ฆ ง

วรรค จ จ ฉ ช ฌ ญ

วรรค ฏ ฏ ฐ ฑ ฒ ณ

วรรค ต ต ถ ท ธ น

วรรค ป ป ผ พ ม ม

เศษวรรค ตวั สะกด

“ยายเราเลา่ วา่ เสอื หวิ ฬา้ ว”

ลักษณะคายมื จากภาษาบาลี

สระ

สระมี ๘ ตัว คือ

อะ อา อี อี
อุ อู เอ โอ

ส ในภาษาบาลี > ศ ษ ในสนั สกฤต

อิ,อุ ในภาษาบาลี > ฤ ฤา ในสนั สกฤต

ลักษณะคายมื จากภาษาบาลี

๑ สะกดตามหลกั ตวั สะกดตวั ตาม

ทกุ ข์, มจั ฉา, บปุ ผา

๕ สะกด ๑-๕ ตาม อัคคี, พยัคฆ์, วชิ ชา
เศษวรรคสะกด (วชิ า)
เศษวรรคตาม
สงฆ์, พมิ พ,์ คัมภรี ์

อัยยกา (อัยกา ไทย)
ชิวหา วิรฬุ ห์

ลกั ษณะคายมื จากภาษาบาลี

๒ นยิ มใช้ ฬ

เชน่ กีฬา จฬุ า ครุฬ นาฬิกา วิฬาร์
อาสาฬห กาฬ กักขฬะ เวฬุ

๓ นยิ มใช้ ริ

เช่น กิรยิ า จรยิ า
อรยิ ะ

ลกั ษณะคายมื จากภาษาบาลี

๔ ไม่นยิ มพยญั ชนะควบกลา้

เชน่ สามี ปฐม

๕ ชอบซ้อนพยญั ชนะ

เช่น บุคคล กิจจะ วชิ ชา (วชิ า)

๖ ไม่มีเคราะห์ ๗ ใช้ ณ สะกด