รักเก่าที่บ้านเกิด ช
ซมซาน ช ซมซานทรมานมานานหลายปี ขาดคนเมตตา ปรานี ขาดน้องพี่มานานแสนนาน พี่ถูกคนรัก ตัดรัก จนเซ่อซมซาน ไกลพี่ไกลจากบ้าน สงสารสักคนเถิด สาว เซซังยังซมซานใครกันเมตตา ทุกวันที่มันผ่านมา ทุกข์หนักหนาสุดจะแบ่งเบา พี่ขาดญาติมิตร ขาดคู่ ใกล้ชิดยามเหงา เป็นเรื่องจริงนะเจ้า อย่าเง้า งวยงง คนงาม *จะเป็นด้วยบาป หรือบุญที่เคยท ามา พี่จึงมีแต่ น าตา เป็นเพื่อน เรื่อยมาทุกยาม จะเป็นด้วยกรรม ของพี่ที่ท าชาติก่อนเลวทราม จึงมีแต่คนมองข้าม กระทั่งนงรามที่เคยรักกัน ซมซานเราซมซานมันเรื่อยๆไป จะจนหรือรวยก็ ตาย ด้วยหัวใจของพี่แหลกลาญ ขาดญาติพี่น้อง ขาดเนื อทองเคยปองรักกัน พอพบเธอ เพ้อร าพัน พี่ซมซานสงสารเถิดเอย ( * )
รอยไถแปรช ทุ่งนาแดนนี ไม่มีความหมาย เหลือเพียงกลิ่น โคลนสาบควายเห็นซากคันไถแล้วเศร้า เห็นนาที่ ร้างนั นมีแต่ฟางแทนรวงข้าว เห็นเคียวที่เกี่ยว เหน็บติดเสา เล่นเอาใจเราสะท้อน ทุ่งนาแดนนี ข้าเคยไถท า สองมือข้าเคยหว่านด า ฤดูฝนพร่ าหน้าก่อน แต่มาปีนี ฤดีข้าแสนจะสะท้อน เพราะมาไร้คู่กอดเคียงหมอนทิ งให้เรานอนระก า * รอยไถเอยข้าเคยไถถาก เดี๋ยวนี เจ้ามาคิดจาก ฝากให้เป็นรอยไถช า เปลี่ยนรอยไถใหม่ทิ งรอยไถ เก่าระก า อกใครใครบ้างไม่ช าเมื่อยามเห็นรอยไถ แปร ทุ่งนาแดนนี คงร้างไปอีกนาน ข้าเองก็เหลือจะ ทานเพราะมันแสนสุด จะแก้ หมดก าลังใจแล้ว เรียมเอ๋ยข้าคงตายแน่ จะไถไปอีกก็กลัวแท้ เพราะ รอยมันแปรเสียแล้วเรียมเอย ( * )
น ้าตาลก้นแก้วช แม่ น าตาล ก้นแก้ว เขาชิม เจ้าแล้ว จึง หยด ถึง มือพี่ถ้าหาก เป็นแหวน ก็เปรียบ ดังแม้น เจ้า โดน สวมฟรี เพชรที่งาม หรือจะมี ค่าสูงยิ่งกว่า ดรรชนี ของนาง แม่ น าตาล ก้นแก้ว เขาชิม เบื่อแล้ว จึง ถูก เขา ทิ งขว้าง สูญสิ น ความสาว แล้วเจ้า จึงรู้ ว่า เดิน หลงทาง พี่ไม่โกรธ เจ้าหรอกนาง ยังรักไม่จาง รักนาง เสมอ ถึงพี่ เป็นมือสองรอง คนอื่น พี่ก็ยัง ยิ มชื่น ต้อนรับ การกลับ ของเธอ ตักพี่ ยังว่าง อกพี่ ยัง อุ่น เสมอ ตาลจ๋า กลับมา เถิดเธอ พี่หลงละเมอ เพ้อเฝ้าใฝ่ฝัน แม่ น าตาล ก้นแก้ว เขาชิม เจ้าแล้ว พี่ ก็ขอ รักมั่น ถึงจะ เหลือเดน เพราะผ่านคนชิม มานาน แสนนาน พี่ก็ยัง ต้องการ รองรับ รสหวาน น าตาล ก้น แก้ว
เซียมซีเสี่ยงรักช เซียมซีเสี่ยงรักทักท านายว่า ใบที่เก้านั่นหนา ชีวิตเกิดมาเหมือนฟ้ามืดมน สูญสิ นความหวัง กระทั่งคนรัก อับ จน ขาดชู้ราหูเข้าดล จ าทนเศร้า หมองมิคลาย เซียมซีที่หวังคงขลังดังว่า เธอจึงไม่เมตตา ยาม ทุกข์โศกมาร้างลามลาย หลงสู้ถนอมยอมมอบชีวิต เคียง กาย แต่แล้วก็ยังไม่วาย กลับกลายดวงใจร้าง ลา *สองมือพนม สุดจะน้อมก้มกราบขอ หวังใจให้ จ้าวพ่อ เซียมซีจงมีเมตตา ช่วยดลใจเขา เฝ้ารักคง มั่นอุรา ให้ คืน กลับมาสมเป็นแก้วตาดวงเดียว แท้จริง **เซียมซีแผ่นนี แม้นเป็นของใคร คงจะกลุ้ม จิตใจยามรักจากไปเขาคงประวิง เหมือนดั่งความ ฝันเรามั่นคอยรัก แอบ อิง ผิดพลั งยังมาทนนิ่ง ไม่ จริงดังค าสัญญา * , **
แก่งคอยช แก่งคอย หัวใจ พี่คอย น้องอยู่ เกาะแก่งเก่า ที่ เรา สมสู่ ยังคอย น้องอยู่ ทุกวัน เคยรื่น ชื่นใจ สายน า สายลม แสงจันทร์ สิ่งเก่าเก่า เผารุม อกฉัน ทุกวัน มันชวน หมองหม่น แก่งคอย รักพี่ คล้อยตาม ชื่อแก่ง เจ้า มาจาก ปากทาง สามแพร่งดูใจ มันแพร่ง เล่ห์-กล โอ้โอ๋ แก่ง คอย รักลอย ลวงข้า ช าทน อยู่ อย่างเบื่อ เหมือนดัง เดนคน เพราะพี่ เป็นคน ใจเดียว น า ในล าธาร ไหลเอื่อย-ริน ที่ จะดิ่ง ยังคง รู้สิ น แม้น า จะริน ไหลเชี่ยวแต่น า ใจเจ้าลึกล้น จนใจ จริง เจียว สุด หยั่งพ้น วน หลายเกลียว เหลียวไหล ตามใจ ต้องการ *แก่งคอย พี่คอย เหมือนดัง ชื่อแก่ง เกลียด สุด เกลียด ที่ใจ น้องแบ่งดวงใจ รักให้ ชายชาญ โอ้ว่า แก่งคอย เหลือเพียง รอยเงา ร้าวรานสิ่ง เก่าเก่า เผา ใจ ไปนาน โอ้ชาน กระท่อม แก่งคอย *
กระท่อมปลายนาช กระท่อมปลายนา หลังนี ไงละเจ้า คือเหย้า เรือนหอ พี่สร้างไว้รอคอยนางน้อง แม้นไม่ใหญ่โต โอฬาร ใช่ตึกสถานวังทอง แต่ถ้าเจ้าครองจะยิ่ง สวรรค์ กระท่อมปลายนา หลังน้อยนี่แหละเจ้า เทียม เท่าเมืองฟ้า ถ้าได้แก้วตา มาเคียงขวัญ น้องครอง เป็นราชินี ส่วนพี่จะเป็นราชันย์ ร่วมกันสร้าง สวรรค์ วิมานปลายนา *จากแรงงาน หยาดเหงื่อ พี่สร้างขึ นเพื่อ นวล น้อง เพื่อเราทั งสองได้ครองวิวาห์ โปรดเห็นใจพี่ มาเป็นเทพี กระท่อมปลายนา พี่รักแก้วตายิ่งกว่า ดวงใจ **กระท่อมปลายนา หลังน้อยยังคอยเจ้า ยัง เฝ้าคอยน้อง เป็นผู้ ครอบครอง กระท่อมไม้ แม้ ย่างเดือนออกพรรษา เสร็จเกี่ยวในนาเมื่อใดจะไปสู่ ขอ ตามประเพณี * , **
มนต์รักลูกทุ่งช หอม..เอย หอมดอกกระถิน รวยระรินเคล้า กลิ่นกองฟาง เห็ดตับเต่าขึ นอยู่ริมเถาย่านาง มองเห็นบัว สล้าง ลอยปริ่มริมบึง อยากจะเด็ดมาดมหอมหน่อย ลองเอื อมมือ ค่อยค่อยก็เอื อมไม่ถึง อยากจะแปลงร่างเป็น แมลงภู่ผึ ง แปลงได้จะบินไปคลึง เคล้าเจ้าบัวตูม บัวบาน หอม..ดินเคล้ากลิ่นไอฝน ครวญระคนหอมแก้ม นงคราญ ขลุ่ยเป่าแผ่วพริ วผ่านทิวแถวต้นตาล มนต์รักเพลงชาวบ้านลูกทุ่งแผ่วมา ได้คันเบ็ดสักคันพร้อมเหยื่อ มีน้องนางแก้มเรื่อ นั่งเคียงตกปลา ทุ่งรวงทองของเรานี มีคุณค่า มนต์ รักลูกทุ่งบ้านนาหวานแว่ว แผ่วดังกังวาน โอ้ เจ้าช่อนกยูง แว่วเสียงเพลงมนต์รักลูกทุ่ง ซ าหอมน าปรุงที่แก้มนงคราญ.. (ซ าทั งหมด)
อย่าหลงบางกอกช น้องนางบ้านนา เจ้าจากเคหาสู่ฟ้าบางกอก น้องเอ๋ย พี่จะขอบอกอย่าหลงบางกอก จนลืมบ้าน นา น้องอย่าปล่อยใจ อย่าไปหลงเชื่อวาจา เพียงแต่ที่เขาพูดว่า จะรักแก้วตา ไม่ขอรักใคร ขอจงไตร่ตรอง อย่าด่วนล าพอง โอ้น้องคิดบ้าง ถึงเขาเอาใจทุกอย่างหากหลงเพ้อคลั่ง เจ้าจะ เสียหาย เขาอาจพูดดี เพื่อที่ให้เจ้าตายใจ โปรด จ าค าของพี่ไว้ แล้วเจ้าจะไม่ เสียคน น้องเอย บางกอกไม่เหมือนบ้านนา บางคน ร้อยเล่ห์มารยา ไม่เหมือนทุ่งนา ไพรสณฑ์ จะต้อง เจียมจิต ต้องคอยคิดระวังตน พลาดแล้วไม่แคล้ว หมองหม่น เป็นสาวเพียงหน ระวังให้ดี * คิดคืนบ้านนา เรื่องการศึกษา เสร็จแล้วรีบ กลับ น้องเอ๋ยบอกให้พี่ทราบ จะรับเจ้ากลับบ้าน นาถิ่นนี แม้นจะห่วงใย พี่ได้แต่ทุกข์ทวี จากบ้าน ไปนานหลายปี กลับเถิดคนดี พ่อแม่เฝ้าคอย ( * )
น ้าตาเทียนช คืนหนึ่งฉันนอนสะท้อนดวงใจ เห็นน าตาเทียน หยดไหล เหมือนใครหลั่งน า ตานอง ในกระท่อม เหมือนดังเป็นวังเวียงทอง ฉันนอนทอดถอนใจมอง น าตาเทียนนอง หยดไหล เพียงหยดหนึ่งน าตาเทียนเวียนวน เหมือน น าตาใครหนึ่งคนเข้าดลสู่สิง ดวงใจ ครั นเราคู่ พะนอเดินคลอกันไป ฉันเคยเศร้าช าใจได้ ว่าเธอ ร้องไห้คร่ าครวญ เทียนหลั่งน าตาไหล ลงมา หยดหนึ่งเทียนเสีย น าตา ยิ่งพาให้มีแสงนวล น าตานางไหลคราง คร่ าครวญ อาบลงแก้มน้องเนื อ นวล ยิ่งชวนฉันรัญจวนใจ *อดีตไม่ลับดับลงสักที เห็นเทียนเรืองรองต้องมี ทวีโศกหวล ครวญไห้ มองเทียนหลั่งน าตาลงมาคราใด ฉันทนปวดร้าว ดวงใจ จากไปแล้วแก้วตาเอย ( * )
จูบมัดจ้าช ต่าง วิงวอน อ้อนรัก พรอดพร่ า รัก แสน หวาน ฉ่ า พี่จูบมัดจ า ตลอดทั งคืน กอดนวลไว้ แนบกาย ฝังใจระรื่น ไออกอุ่นหนุนรักชื่น พี่กอดขวัญยืน มิ จางห่างน้อง จะ มีใครที่ไหนกันเล่า สวยงามเกินเจ้า พี่เฝ้า เล้าโลม โฉมนิ่มเนื อทอง สุดจะสรรค์ เนินถันเจ้า งามขาวผ่อง ดังหนึ่งพิมพ์ ยามยิ มมอง สวาทรัก ปอง น้องนางนั่งชม *จวน..แจ้ง แล้ว หนา เดือนตกจะลับตา นกกา ต่างกู่ หาคู่ภิรมย์ นกกู่ พี่กอดเจ้าไว้มิให้ระทม สอง เราต่างเฝ้าเชยชม จนสิ นแสงโคมแห่งจันทร์ **พี่ ต้องลาก่อนฟ้าสว่าง น้องนวลแนบนาง เฝ้าจูบสองปราง เพื่อฝากสัมพันธ์ แต่คืนนี พี่ไป อย่าได้ไหวหวั่น คืนใหม่เราค่อยพบกัน เพื่อสร้าง วิมานฉิมพลีที่คอย ( * / ** )
รอยรักในอารมณ์ช ไอ อุ่น ความรักยังซึ งสลักอยู่บนหมอน ร่องรอย ที่น้องนอน ยังอุ่นยังร้อนมิจางห่างหาย กลิ่น เนื อ น้องยังฝังใจมิคลาย ประหนึ่งว่ามีโฉมฉายยังชิดใกล้ กายทุกวัน ความ สุข ความฝันไม่นึกว่ามันจะกลับกลาย พี่ ยังเฝ้าเสียดายจะเปรียบก็คล้ายนิยายเสกสรร บัด นี น้องคงพะวงเหมือนกัน เราจากกันไปเหมือนฝัน รักเราดูสั นเหลือใจ รอย รักยังทรมาน ปวดใจอยู่นาน หัวอก สะท้าน หมองไหม้ หลับ ตา ครั งใด ภาพ พิมพ์น้อง ยังหลอนใจ ให้คิดคะนึงทุกวัน * เคย กอด เคยรัด เคยได้สัมผัสแอบอิงเคล้า ชื่นใจในรักเรา เคยหยอกเคยเย้าเคล้าคลอสุขสันต์ บัด นี เหลือเพียงรูปรอยสัมพันธ์ ที่ผ่านเลยไป เหมือนฝัน ทุกวันพี่เศร้าเหงาใจ ( * )
คืนอ้าลาช เจ้า อย่า ผลักไส เพียงหนุนอุ่นไอ น้องเคยให้ พี่หนุนตักนอน แล้ว... คืนนี ไฉนกลับงอน ขอ เพียงตักเจ้าหนุนอุ่นนอน เนื อเจ้าอ่อนนอนหนุน จนสาง แก้ว ตา อย่าอาย เคียงชิดติดกาย น้องเบน บ่ายไฉนเล่านาง หอม... แก้มสาวไม่สิ นกลิ่นจาง หอมทรวงเจ้าอวลเคล้ากลิ่นปราง หอมไม่สร่าง จุมพิตติดใจ ทรวงละมุน หนุนเนื อนวล ครวญอ้อน อย่า ด่วน ตัดรอน หนุนนอนไม่ช าเท่าไร คืนอ าลา สัญญาให้น้องแน่ใจ เจ้าท าหวง ตัวไปได้ เห็นใจ พี่เถิดแก้วตา *ก่อน พราก จากไป พี่ขอถอดใจ ไว้จนกว่า จะย้อนกลับมา ขอ...ฝากฝังความหลังก่อนลา น้องจงโปรดได้คิดเมตตา น้องจงอย่าให้พี่ผิดหวัง ( * )
กลับเถิดเรียมช เสียงนี ที่ดัง เรียมเอ๋ยเอ็งฟัง จ าได้หรือเปล่า เสียงนี เป็นเสียงบอกข่าว ว่าข้ามารับ เจ้ากลับสุพรรณ พ่อแม่เอ็งตาย วัวควายไร่นาเอ็งนั น ไม่มีใครเขา จัดการ รีบกลับสุพรรณเสียเถิด เรียม ข้านี ตามเอ็ง จนแทบทั่วกรุง มุ่งมาหมายมั่น เกือบปีแล้วที่บุกบั่น ตามหาเอ็งนั น ผิวกร้านหม่น เกรียม กลับเถิดสุพรรณ อย่ามัวนั่งฝัน เลยเรียม กลับไปแบกจอบแบกเสียม พลิกดิน ผืนนา ดีกว่าอยู่กรุง สุพรรณบ้านเรา แม้จะเป็นท้องทุ่งนา เรียมเอ๋ยยัง ดีเสียกว่าเมื่อถึงเวลา มีข้าวใส่ยุ้ง อย่าหลงอยู่เลย สวรรค์เมืองฟ้าเมืองกรุง กลับคืน บ้านนาบ้านทุ่ง มุ่งสู่สุพรรณ เสียเถิดโฉมงาม *แถวนี มีคน เป็นหญิงชื่อเรียม อยู่บ้างหรือเปล่า หากพบ จงช่วยบอกข่าว ว่าคนสุพรรณนั นเขามาตาม ให้กลับสุพรรณ บ้านเดิมเสียเถิดนงราม อย่าให้เขา คอยติดตาม อยู่เลยคนงาม จังหวัดสุพรรณ ( * )
กลิ่นโคลนสาบควายช อย่าดูหมิ่น ชาวนาเหมือนดั่งตาสี เอาผืนนาเป็น ที่ พ านักพักพิงร่างกาย ชี วิตเอย ไม่เคยสบาย ฝ่า เปลวแดดแผดร้อนแทบตาย ไล่ควายไถนาป่าดอน เหงื่อรินหยด หลั่งลงรดแผ่นดินไทย จนผิวด า เกรียมไหม้ แดด เผามิได้อุธรณ์ เพิง พักกายมีควาย เคียงนอน กลิ่นโคลนสาบ ควายเคล้าโชยอ่อน ยามนอน หลับแล้วใฝ่ฝัน กลิ่นโคลนสาบควายเคล้ากายหนุ่มสาว แห่ง ชาวบ้านนา ไม่ลอยเลิศฟ้าเหมือนชาวสวรรค์ หอม กลิ่นน าปรุงฟุ้งอยู่ทุกวัน กลิ่น กระแจะจันทร์ หอมเอยผิวพรรณนั นต่าง ชาวนา อย่าดูถูก ชาวนาเห็นว่าอับเฉา มือถือเคียวชัน เข่า เกี่ยวข้าวเลี ยงเราผ่านมา ชี วิตคนนั นมีราคา ต่างกันแต่ชีวิตชาวนา บูชา กลิ่นโคลนสาบควาย ( * )
แม่ค้าตาคมช พี่พบเนื อนวล เพราะนั่งเรือด่วนสายบ้านแพน เราต่างรักกัน เหมือนแฟน เมื่อเรือด่วนแล่นถึง เมืองปทุม เรือด่วนวิ่งไปเหมือนหัวใจพี่ตกหลุม พี่ หลงรัก แม่เนื อนุ่ม แม่ค้าสาวชาว บ้านแพน ไม่เห็นเนื อนวล พี่นั่งคร่ าครวญ ใจวกเวียน คอยดักน้องที่ท่าเตียน ทุกเที่ยวเรือเปลี่ยน ไม่เห็น หน้าแฟน เรือด่วนกลับไปเหมือนหัวใจพี่ปวดแสน ไม่พบหน้าแม่เนื อแน่น แม่ค้าบ้านแพนสาวนัยน์ตา คม เฝ้ามอง มองหาแม่ค้าหน้านวล ทุกเที่ยวเรือ ด่วน ไม่เห็นนวลน้องพี่หมองตรม เคย เห็นแม่ค้า ตาคม มาซื อล าไย เงาะ ส้มอีกทั งขนมไปขายเสมอ * แม่ค้าหน้านวล เคยนั่งเรือด่วนสายบ้านแพน ใยหลบหน้าตา หนีแฟน เห็นเรือด่วนแล่น คิดถึงแต่ เธอ เคยฝากจดหมายนายท้ายเรือ ให้เสมอ พี่หลง คอย คอยน้องเก้อ เฝ้าหลงคอยเธอท่าเตียนทุกวัน ( * )
สระบุรีร้องไห้ช จะหาน าใจจากเธอคงจะไม่มี .พอรู้แก่ใจได้ดี ไฟไหม้บ้านพี่เธอยังไม่แล เสียงไฟลุกฮือ ข่าวคนลือ กันจนเซ็งแซ่ แค่อ่างทองน้องยังไม่แล ใจด าจริงแม่ สาวนัยน์ตาคม พี่นอนศาลาเหว่ว้าน าตาร่วงริน รอรับแรงใจ จากคน ด้วยใจช าหม่นหมอง ใจสุดตรม น าใจช่าง ดี แต่ไม่มีสาวนัยน์ตาคม เจ้าไม่มาหาคนทุกข์ตรม ความหวังจึงล่ม แสนตรมฤดี น าท่วมอ่างทองบ้านน้องนงคราญ พี่ยังอุตส่าห์ ปิดร้าน ช่วยน้องขนข้าวของหนี ถึงคราวพี่ชาย โดนไฟไหม้สระบุรี เพียงหยดน าใจก็ไม่เห็นมี จะ ไม่ให้พี่น้อยใจ น้อยใจ * จะหาน าใจจากเธอไม่มีวัน เราเห็นใจกันและ กัน เมื่อไฟไหม้บ้านซึ งแน่แก่ใจ เสียใจเหลือเกิน พี่ มัวเพลินรักเธออยู่ได้ เจ็บเพียงครั งคงยังไม่ตาย มา สัญญาใหม่หนอคนใจด า ( * )
นางรองช นาง รอง เจิ่งรินไหลนองท้องนา หลั่งอุทก ตก มา ตามเนินผางาม สะพรั่ง ..จาก ธาร ไหลหลั่ง สาวน้อย ร้อยชั่ง งามเหมือนดัง เงือกน า นาง ลง สระสรงลงในสายชล แหวกกระแส ว่ายวน ระเริงสายชล เย็นฉ่ า ..จด ใจ ฝังจ า พี่หลง ครวญคร่ า เอ่ยน าค าพร่ ารักฝากใจ น าตกนางรอง อาจเป็นสอง รองเขาอื่น แต่เจ้า งามชื่น จะไม่เป็นสอง รองใคร ..เจ้าชื่อนางรอง แต่น้องจะรู้ บ้างไหม นางเอกประจ าใจ พี่มั่นหมายไว้แต่น้อง นางเดียว นาง รอง พี่ปองน้องเป็นขวัญตา เจ้าเป็นข้าว คู่ นา พี่จึงขอมา เก็บเกี่ยว มอบ ใจ รัก เหนี่ยว เสมือน คม เคียว เกี่ยวหัวใจเจ้าไว้ครอบครอง ( * / ** )
มนต์เมืองเหนือช ป่าเหนือเมื่อหน้า ดอกไม้บาน ลมฝนบนฟ้า ผ่าน ฟ้ามองดั่งม่าน น า ตา น า ฝน หล่นจาก ฟากฟ้า ขังแก่งเหมือนแอ่งน าตาไหลตกจากผา แว่วฟัง ป่าเหนือเมื่อไปได้พบมา เมืองเหนือเมื่อน าบ่า เลาะธารซ่านซ่า เคล้าดัง น าไหลไปหลากมาก ครั ง หมุนวนสายชลเหมือนดังไหลหลั่งเป็นวัง น าวน * ริมฝั่งวังน าค่ าลงคงมี แสงจันทร์ คืนหนึ่ง คืนนั นพบกันน้องเอย สองคน เมืองเหนืออนงค์ นั นคงมีมนต์ เป่าหัวใจเสียจน ก่นให้ ใฝ่ฝัน ** แอ่วสาวเจ้าวอน อ้อนน าค า จนสูรย์ลอย คล้อยต่ าสายัณห์เย็นย่ า ทุก วัน แล้วไฉน จะให้ ลืมนั น แม้นใครได้ไปเที่ยวพลัน หลงมั่นในเมือง เหนือเอย ( * / ** )
น ้าตาจ่าโทช สิ นสุดกันที ไม่ว่าชาตินี ชาติไหน เท่านี ก็สาแก่ใจ ซาบซึ งทรวงในอกเรา โบราณท่านว่า บรรดาช้างสารงูเห่า อีกทั งข้าเก่าเมียรัก ท่านเปรียบไว้นัก อย่าได้วางใจ เช่นดั่งตัวผม ต้องตรมดวงใจสุดถอน เมียรักที่เคยกอด นอน ต้องมาหนีจรจากไป ลืมผัวทิ งลูก ปลูกฝังคิดคบชู้ ใหม่ เมียเอ๋ยช่างเลวเหลือร้าย ผีป่าหรือไร สิงใจแม่นาง ลืม น าพริกผักจิ มไตปลา เจ้าลืมแม้กลิ่นปลาร้า เจ้าลืม กระทั่งปลาย่าง เจ้าไม่ถวิล จึงโบยบินคิดติดปีกหาง อ าลา ผัวไปไกลห่าง ทิ งลูกร้องครางเสียแทบขาดใจ สิ นสุดกันเถิดหนา แม่นางโมราใจสอง ชาตินี ไม่ขอใฝ่ ปอง ให้มามัวหมองต่อไป สงสารแต่ลูก ต้องมา คร่ า ครวญร้องไห้ ลูกเอ๋ยแม่จากเจ้าไป พ่อยังเลี ยงได้นะลูกยา ถึงแม้พ่อมียศจ่าโท สองบั งไม่ใหญ่ไม่โต เจ้าไม่ต้อง กลัวน้อยหน้า พ่อจะส่งเสีย ให้เจ้าได้รับการศึกษา ต่อไป ในภายภาคหน้า เจ้าจะได้มีวิชาติดตัว สิ นชาติขาดกัน ตั งแต่วันนี เถิดหนา นางหญิงใจทราม ชั่วช้า เยี่ยงนางโมรา ฆ่าผัว ไม่เคยนึกอิ่ม ชอบชิมรสกาม เมามัว จนลืมรักลูกรักผัว น าใจแสนชั่ว ผัวเดียวไม่พอ
ด้าเนินจ๋าช โอ้ ด า เนิน .เธอสวย เหลือเกิน .ด าเนิน ของ พี่ .ใน โลก นี .พี่ขอรักเธอ คนเดียว ไม่ ลืม โอ้ ด า เนิน .เราเคย รักกัน สวรรค์ ดูด ดื่ม . พี่ ไม่ลืม ไม่ลืม ไม่ลืม .ไม่ลืม ด า เนิน อย่าให้พี่ หลงรัก อย่าให้พี่ หลงฝัน .อย่าให้พี่ หลงเพ้อ .เพราะเธอ มาท า ห่างเหิน .อย่าให้พี่ ชอกช า .ด้วยการ ที่น้อง ท าเมิน .พี่รักน้อง เหลือเกิน .พี่รัก ด าเนิน ด้วย.ใจ โอ้ ด า เนิน .เธอสวยเหลือเกิน .สวยน้อย เมื่อไหร่ .พี่นี รัก ปักใจ .ถึงแม้ ชีพวาย ไม่ลืม ด าเนิน .ไม่ลืม ไม่ลืม ไม่ลืม .ไม่ลืม ไม่ลืม ไม่ลืม .ไม่ลืม ไม่ลืม ไม่ลืม .ไม่ลืม ไม่ลืม ไม่ลืม .ไม่ลืม ไม่ลืม ด า เนิน.
แฟนจ๋าช ลืม ผมหรือยังครับแฟน เมื่อก่อนเคยฟังกันแน่น แฟนจ๋าแฟนลืมผมหรือยัง จากไปเสียนาน ตั งแต่เลิก จัดรายการให้ฟัง คงลืมผมเสียแล้ว กระมัง ลืมหรือยัง หรือยังครับแฟน ลืม ผมหรือยังครับคุณ เมื่อก่อนเคยหมุนฟังคลื่น วันและคืนฟังเพลงสุขแสน ผมจัดรายการเมื่อก่อนคุณ ฟัง ครั งอยู่ต่างแดน คุณจดหมายไปกันเนืองแน่น สมัครเป็นแฟนผมยังไม่ ลืม ลืม ผมหมดแล้วหรือคุณ ลืมพวงมาลัยหอมกรุ่น ที่คุณคล้องคอ ผมรอใจปลื ม วัดสนามชัย ดินแดนครั ง ก่อน ผมยังไม่ลืมผมหลั่งน าตา อุราแสนปลื ม ลืมแล้ว หรือ ภาพแห่งความหลัง * ลืม ผมลงคอหรือแฟน อย่าพึ่งลืมมิตรแสนซื่อ คือผมนี่ปรานีอีกครั ง ผมจัดรายการรีบหมุนคลื่นเถิด เปิดเครื่องรับฟัง กลับเถิดนะ กลับใจอีกครั ง กลับมา รับฟัง เหมือนเดิมเถิดคุณ ( * )
บุพเพสันนิวาสช เนื อคู่กันแล้วก็คงไม่แคล้ว...กันไปได้ ถ้าเคย ท าบุญร่วมไว้ถึงจะยังไงก็ต้อง เจอะกัน เขาเรียกบุพ สันนิวาส สร้างสรรค์คงเคยตักบาตรร่วมขัน สร้าง โบสถ์ร่วมกันไว้ในชาติก่อน น้องสบตาพี่ ไม่หลบตาหนี...พี่รู้แน่ หัวใจของพี่ พ่ายแพ้รักน้องแพเสียแล้วแน่นอน รักเกิดจากใจ ใครมิได้ เสี ยมสอนมิใช่ภาพลวงภาพหลอน พี่รัก บังอรก็เพราะบุพเพ พี่เป็นคนจริงพูดจริงท าจริงน้องหญิง อย่าพึ่ง สนเท่ห์ อย่าเพิ่งขว้างทิ ง พี่คือเพชรจริง มิใช่เพชรเก๊ เมือ รักพี่แล้ว อย่ารวนอย่าเร นะน้องจ๋า *เนื อคู่กันแล้วก็คงไม่แคล้ว คงไม่คลาด ถ้าเรา ท าบุญร่วมชาติขอยอมเป็นทาสแม่ดวงสุดา เขา เรียกบุพเพสันนิวาสเรียกหา พี่จึงมั่นใจแน่นหนา แม่ขวัญชีวาคงไม่ตัดรอน ( * )
มนต์รักแม่กลองช เจื อยแจ้วแว่วเสียงส าเนียง ขับร้อง ดังเพลงมนต์ รักแม่กลองล่องลอยพลิ วหวานซ่านมา กล่อม สาวงาม บ้านอัมพวา มนต์รักแม่กลองแว่วมา เหมือนสาย ธาราแม่กลองร าพัน พี่ต้องจากลาขวัญตานิ่มน้อง ไม่ลืมลาสาวแม่กลอง ต้องครวญหวนมาสักวัน กลิ่น เนื อนางไม่จางสัมพันธ์ เราสองล่องเรือร่วมกัน ร้องเพลงชมจันทร์ลุ่มน าแม่ กลอง ไม่ลืม น าใจไมตรี สาวงามบ้านบางคณฑี เอื ออารี เรียกร้องให้ดื่มน าตาลพร้อมกับยิ มหวาน ของนวล ละออง ก่อนลาจากสาวแม่กลอง เรา ร่วมปิดทอง งานวัดบ้านแหลม *เจื อยแจ้วแว่วเสียงส าเนียงขับร้อง คร่ าครวญลา สาวแม่กลองล่องลอยเมื่อคืนข้างแรม กรุ่น หอมไอ ทะเลเคล้าแซม มนต์รักแม่กลองแทรกแซม คิดถึง พวงแก้มนวลสาวแม่กลอง ( * )
ลานรักลั่นทมช หอมเอยหอมดอก ลั่นทม กลิ่นลอยตามลม เคล้ากลิ่นเส้นผม ของนาง กลิ่นหอมละมุนเหมือน ดังกลิ่นกรุ่นสองปราง แม้นได้แนบแอบเนื อของนาง ใครบ้างจะทนอยู่ไหว หอมเอยหอมกลิ่น เกล้านาง ไม่เคยจืดจางหอม ไม่ราร้าง...หัวใจ ดอกของลั่นทมน้องแซมเสียบผม ...วิไล น้องปลดให้มอบแทนหัวใจ ว่าเราเคยได้รัก กัน ลาน รัก สลักหัวใจ ลั่นทมเอนก้านกิ่งไหว หลบสายลมไล้ จูบพัลวัล ช่างเหมือนแก้มสาว เจ้า หลบแก้มขาวหนีจูบไม่ทันสองแก้มเจ้านั น แดงระ เรื่อเจือสีชมพู *หอมเอยหอมกลิ่น แก้มนวล กลิ่นยังอบอวล ย้อนสายลมหวน...ชื่นชู ลั่นทมหอมมาเหมือนเจอ หน้าตาโฉมตรู คิดถึงน้องแก้มสีชมพู ณ ลานแอบชู้ ลั่นทม ( * )
ลาก่อนความโกหกช ขอลา นงราม เบื่อความโกหก โกหกเสียจริง ลาก่อนผู้หญิงที่ชอบหลอกลวง อยู่ไปช าใจฟรีๆ แค่นี เจ้าท าให้ช าทรวง ทนดูความลวงมาห้าหกปี เหลือทน ดูคนพูดจาโกหก หัวอกระก า หลอกลวงจนหน าใจด าสิ นดี ไม่รักแล้วใยให้รอ ให้ รอแล้วท าให้ช าฟรี ขอพอกันทีสะลามมุดสลา ยัง ไม่ตายยังหลอกเพียงนี ถ้าตายเป็นผี คง หลอกพี่กว่านี สิหนา ปลาไหลว่าลื่น ลูกปืนว่าไว ยังอายกานดา ผีดุๆที่ในป่าช้า ยังกลัวแก้วตา หลอกลวง *ขอลาหน้ามลเบื่อคนโกหก เจ็บอกเจ็บใจ อยู่ ไปไม่ไหว หัวใจจะกลัว หลอกเราให้รอ รอรอ บอกพอสักค าเถอะความลวง ลบชื่อพุ่มพวง ด้วย ซาโยนาระ ( * )
ปีวอกหลอกพี่ช พี่ปลูกเรือนหอเฝ้ารอคนงาม ตั งแต่เดือนสาม ปีมะแม เฝ้าแต่คอยหา ใจเจ้าไม่แน่ สิ นปีมะแม แล้วยังไม่มา สัญญากันไว้ ไม่เป็นสัญญา พี่หลง คอยท่าอยู่หน้าเรือนหอ. เจ้าเกิดปีไหนไยจึงหลอนหลอก คงเกิดปีวอก เธอจึงหลอก พี่ได้ลงคอ น้องคนปีวอก เจ้าจึงได้ หลอกพี่คนปีจอ ให้แต่ง วันไหนแล้วไยให้รอ นัดไว้ ปีจอ เดือนเจ็ดวันจันทร์ * เดือนเจ็ดปีจอ พี่รอสัญญา สาวชาวบ้านนา ไยไม่น่า จะมาหลอกกัน พอสิ นเดือนเจ็ด ฝนขาด เม็ดลงไม่กี่วัน ไอ้หนุ่มบ้านเหนือ ลงเรือมาหมั น มาหลอกลวงกัน เจ็บใจ เจ็บใจ พี่ปลูกเรือนหอเฝ้ารอคอยเก้อ เพราะพี่มันเซ่อ เธอจึงหลอก แม่ดอกมะไฟ รักกันหลอกๆ เชื่อคน ปีวอก ช าใจช าใจ จะจ า จนฟ้าและดินสิ นไป หญิง ใดปีวอก จะหลอกแก้ตัว
คนสวยใจด้าช ใบหน้างามงาม ไม่น่าใจด า เลยแก้วตา เหมือน น า ย้อมผ้าไม่เวทนา บ้างเลยจอมขวัญ เคยเขียน จ.ม.ส่งไปขอรัก อยู่ทุกวันกลับไม่รัก คนบ้าน เดียวกัน ไปผูกสัมพันธ์ หนุ่มกรุงชื่นใจ ใบหน้างามงาม ไม่น่าใจด า เลยแก้วตา ใบหน้า สวย ล าค่า แต่ใจกับหน้าผิดกันไกล ใจด าด าด า ปล่อยผมช าคุณชื่นหัวใจไม่ยอมรัก แล้วยังหลอกใช้ ผม ท าเท่าไหร่ ไม่เคย ปรานี ทะเลทราย แห้งแล้งยังหาน าได้ แต่ผมหา น า ใจ คนสวยสักหยดไม่มี มีแต่น าค า เหยียดและย่ า ผมจนสิ นดี ผมสุดช าน าตาไหลปรี่ ท าดีไม่เคยเห็น ใจ *คนสวยใจด าเชิญเถิดเชิญย่ า ผมให้จม คุณจะ เย้ย หรือข่มผมก็ยอมตรมไม่จากไปไหน จะรอร๊ อรอ รอคนสวยจน จะเห็นใจจะเฝ้ารักรักกันเรื่อยไป รักคุณจนตาย คนสวยใจด า ( * )
เสียงขลุ่ยเรียกนางช เสียง ขลุ่ยครวญหวนมา กับลม พี่สะอื น ฝืน ระทม ค่ าคืนฝืนข่มใจเหงา ขลุ่ยครางครวญพี่ หวลคนึง ถึงเจ้า ฟังเสียงหริ่ง หรีดเร้า พี่ยิ่งเศร้า ไม่ วาย น้อง จากนาหายหน้าจากจร สู่กรุงเทพ มหา นคร ตัดรอน มิตอบจดหมาย ได้ข่าวดีเจ้าคว้าเทพี ชาวไร่ ลืมรักเก่า เราไว้สิ นเยื่อใย ลืมลง *โอ้ เจ้ากลอยดาวน้อยบ้านนา จาก ดอกหญ้า ไปเป็นดารา สูงส่ง พี่พลอยปลื ม ถึงน้องจะลืม พี่ลง อย่าเริงหลง น้องเอ๋ย เจ้าจงระวัง **หวิว ไผ่คราง เคล้าลมอ่อนโอน ต้นตาลเดี่ยว สุดฝืนยืนต้น ดังคนสูญสิ นความหวัง ขลุ่ยบรรเลง เจ้ารับฟังเพลง พี่บ้าง กลอยเอ๋ยอย่า ลาร้าง หนุ่ม เดิมบางสุพรรณหลงคอย ( * / ** )
ค้าสั่งคุณหมอช หมอทาย ว่าต้องตายแน่แน่ สาวใดที่เกิดปี มะแม จะต้อง จากแม่จากพ่อ ให้รีบแต่งงาน กับคนวันจันทร์เดือนเจ็ดปีจอ ก่อนสิ นเดือนสี่ปีนี ละหนอ ถ้าขืนรีรอแล้วจะช าใจ ขวัญตาใช่พี่มาพูดเล่น เพราะกลัวจะแย่หรอกแม่ เนื อเย็น มิได้พูดเล่นจะบอกให้ เชื่อพี่เถิดนวล หาก ท าเรรวนจะช าใจถ้าแต่งกับพี่โชคดีรู้ไหม ว่าปลาย เดือนสี่จะมีเงินแสน พี่บังเอิญก็เกิดวันจันทร์ปีจอ ซ ารูปก็หล่อ น่าชม สมค าว่าแมนหมอดูบอกพี่ ว่ากลางเดือนสี่จะมีแฟน ก็จริงซิหนอเพราะหมอทายแม่น ว่าแฟนของพี่คนปี มะแม *สาวเอยเจ้าท าเฉยกันอยู่ได้ มารักกับพี่เถิดแม่ ขวัญใจ แล้วจะไม่ตายแน่แน่ พี่คนวันจันทร์ เป็นคน ใจดีไม่มีงอแง หุ่นพี่ก็หล่อเจ้าก็งามแท้ ใครเห็น ต้องแลบอกว่าน่าอิจฉา ( * )
คนจนเป็นไงช โถเจ้าหน้ามล คนจนเจ้า รักไม่ได้ เพราะแม่สั่ง ไว้ ให้รัก แต่ชายรวยรวย แล้วจนอย่างพี่ เงิน ทอง ไม่มีอีกด้วย คนสวย คนสวย รักด้วย รัก ด้วย สักคน รักพี่คงฟาล์ว ไม่มีดาว และมีบั ง สาวเจ้าจึงชัง ไม่รักพี่คน จนจน สองหูของแม่ คอยฟังแสียง แตรรถยนต์ คนจน คนจนเดินริมถนน น้องเบนหน้า เมิน แปลกจริง ผู้หญิงชอบคนรวยรวย ไม่หล่อไม่ สวย จะแก่เท่าไรขอให้มีเงิน รูปหล่อจนจน เธอ บอกไม่สน ไม่ควรคู่เดิน รักคนโซเธอกลัวโงเกิน หายใจเป็นเงิน คนจนปวดใจ โถเจ้าหน้ามล คนจนเจ้ารักให้โง่ รักพี่อดโซ ว่า รักเอามา ท าไม ได้ยินน้องว่า พี่นอนผวา ร้องให้ ท าไม ท าไม คนจนเป็นไง หรือไม่ไช่คน
รักแล้งเดือนห้าช ย่างเข้าเดือนห้า น าท่าก็แห้งขอดคลอง เมื่อ ยามได้มองพื นนาเป็นร่องแยกแตกระแหง ต้นหญ้า สดเขียว ก็พลันแห้งเหี่ยวกรอบแดง พื น นา หน้าแล้ง เหมือนดวงใจแห้ง แยกแตกเป็นแผล ย่างเข้าเดือนห้า แก้วตาคู่รักเปลี่ยนใจ รู้ไหมว่า ใครเฝ้าครวญหวนให้จิตใจปรวนแปร สิ นความ สดใส นั่งซึมขรึมใต้ต้นแคเหมือนคนพ่ายแพ้ หัวใจ เป็นแผลรักเจ้าระบม *ลืม หมดสิ นรสรักเก่า น้องลืมร่มเงาใต้ต้น สะเดา และซุ้ม ลั่นทม น าแห้งเดือนห้าน้องก็หนี หน้าไปตามสายลม ทิ งไว้เพียงกลีบลั่นทมให้มันเฉา แห้งเหี่ยวตาย **ย่างเข้าเดือนห้า ท้องฟ้าแห้งแล้งเมฆลอย พื น นาก็คอยน าฝนจะลอยร่วงหล่นเรียงราย ดั่งหนุ่ม คอยสาว เห็นทีจะเศร้าใจตาย น้องช่างใจร้าย หยามหัวใจชายทิ งได้ลงคอ ( * / ** )
รักจากใจช พี่หลงรักน้อง ด้วยใจรักแน่ รักแท้จากใจ จาก ไปแห่งไหนใจก็คิดถึง รักเหนือหัวใจฝังในฤดี น้อง คงรักพี่ไม่ถึงครึ่ง เทียบไม่ถึงพี่รักน้องนั น พี่หลงรักน้อง ด้วยใจรักยิ่ง รักจริงแน่นอน หลับตากอดหมอนนอนเฝ้าใฝ่ฝัน ทุกทุกนาทีพี่มีตัว น้อง คอยครองหัวใจ พี่ยึดมั่น มีน้องเท่านั นครอง ใจพี่นี ในตัวพี่นั น มีน้องเป็นเจ้าหัวใจ น้องให้พี่รอ หน่อยได้ไหม พี่รอได้นับเป็นปีปี เพราะพี่มีน้อง ครองอยู่ใจเดียว รักเดียวและใจเดียวต่อคนดี ถึง รักอยู่อย่างนี กี่ปีก็รอได้ *พี่หลงรักน้อง ด้วยใจรักแน่ ไม่แปรเปลี่ยนผัน นอกจาก น้องนั นซิ จะเปลี่ยนใจ อย่าลืมพี่นะน้อง นางคนดี ว่าตัวของพี่ เฝ้ารอน้องได้ ขอร้องเพลงไว้ เตือนใจหน่อย เอย ( * )
หนุ่มบ้านนอกช พี่หนุ่มบ้านนอก พี่ไม่เคยหลอกสาวๆใด ไม่เคย โกหกโกไหว้ ไม่เคยใจร้ายเหมือนชายบางกอก ถึง รูปพี่ทรามตัวพี่ด าม่อกท่อก จะด าก็ด าแต่ภายนอก ข้างในขอบอกว่าหนิง พี่หนุ่มลูกทุ่งพี่อยู่กับยุ้งข้าวกล้า พี่อยู่กับไร่กับ นา พี่กินปลาร้า ปลาหลน ปลาปิ้ง พี่รักแก้วตาแม่ ขวัญชีวาจริงๆ ไม่หลอน ไม่หลอกไม่กลอกกลิ ง ไม่ เคยเป็นลิงหลอกเจ้า * หน้าตาท่าทีพี่ดูซื่อๆ ยิ่งหัวใจข้างในพี่หรือซื่อ กว่านี อีกหลายเท่า หากพี่โกหกเอาปืนครกยิงพี่ให้ เน่า หากพี่ยุ่ง กับสาวๆ เอาสากต าข้าวต าพี่ให้ป่น ** พี่หนุ่มบ้านนอก พี่มาขอบอกว่ารักเธอ อย่า ท าให้ช าให้เซ่อ ให้พี่นอนเพ้อละเมอหมองหม่น แม่ บุษบาแม่ขวัญชีวา คนจนโปรดรักพี่ยาเถิดหน้ามน จงเห็นใจคน บ้าน นอก ( * / ** )
หวานเป็นลมขมเป็นยาช หวานเป็นลม ขมเค้าว่าเป็นยา โบราณนั นกล่าว มา ลองพิจารณาว่าจริงหรือไม่ คนปากหวานๆ ซ่อน ความขมไว้ภายใน หวานกับขมเป็นไปได้ ขมเหลือใจ ได้เป็นยา หวานเป็นลม ขมเค้าว่าดีจริง เชื่อเถิดหนายอด หญิง เรื่องของความจริง จริงเหมือนเค้าว่า คนด า อย่างผม ข้างในขาวงามสง่า หวานเป็นลมขมเป็นยา เชื่อเถิดหนาผมด าแต่ใจดี เพราะผมไม่งาม คุณจึงงอน มองผ่านเลย ขอรัก คุณแกล้ง กลับท าเฉย เห็นไม่น่าเชย เพราะด าอย่าง นี ถึงด าก็ข า ด าน าใจแสนดี มองให้ซึ งถึงใจผมนี่ มองนะคนดี นานไปคงเห็น *ช าใจตรม คนด าเช่นผม อนาจใจ จะมีคนรัก จริงที่ใหน เค้ามองเลยไปเป็นเหมือนของเล่น คนด า ไม่สวย คุณสาวๆ มองไม่เห็น ทิ งรักไว้ก็เผื่อเลือกเล่น เมื่อไหร่จะเห็นคนด า แต่ใจดี ( * )
เพราะขอบรั วกั นช เพราะขอบรั วกั นได้แต่มองกันเพียง สายตา บ้านน้องใหญ่โตหรูหรา ฉากสีฟ้างาม วิไล บ้านพี่หลังย่อมดุจดังกระท่อมไม้ไผ่ ฐานะ ต่างกันห่างไกลพี่ยากไร้แต่น้องมั่งมี สายตาของพี่ที่ฝากไมตรียอดเยาว์มาลย์ เจ้า ยิ มตอบมา แสนหวาน พี่สะท้านดวงฤดี เมื่อมอง รั วกั น ดื่นตันเศร้าใจทุกที ฐานะพี่จนอย่างนี อีกกี่ ปีจะสมใจปอง รักกันถึงอยู่ขอบฟ้าเขาเขียว เหมือนอยู่หอแห่ง เดียว ใจเหนี่ยวโน้มร่วมห้อง ชังกันสายตาไม่อยาก เหลียวมอง เหมือนขอบฟ้ามาป้อง มีป่าไม้มาบัง เพราะขอบรั วกั นพี่หวั่นสักวันจะหมองใจ ยิ่ง คิดยิ่งพาสงสัยซ่อนรักไว้ใจภวังค์ ถ้าเพลงร้องนี่ จะ มีมนต์กระซิบสั่ง ขอร้อง ให้น้องหยุดฟัง ว่าเพลง ดังจากหัวใจพี่
แอบมองช บ้านอยู่เคียงกัน รั วกั นอยู่แค่กึ่งกลาง แอบ มองน้องทางหน้าต่าง พี่แอบรักนางไว้ในดวงใจ ต่างคนต่างรู้ แอบดูเห็นเธอแกล้งไก๋ เธอก็แอบมอง ใช่ไหม เพราะเราจิตใจตรงกัน ถ้าหากวันใด น้องไม่เปิดหน้าต่างมา พี่คง กลุ้มใจเป็นบ้า ไม่อยากนิทราทั งคืนและวัน ได้ยล หน้าน้อง แอบมองนิดเดียวก็ฝันลิขิตช่างแกล้ง สร้างสรรค์ ถึงบ้านใกล้กันไม่เคยพูดจา อดใจไว้คอยพี่หน่อยเถิดน้อง ให้พี่เก็บเงิน ซื อ ทองหมั นแล้ววิวาห์ หน้าต่างบานนั นสร้างความฝัน ให้ชื่นอุรา เป็นสักขีพยานว่าน้องปรารถนาหัวใจ เมื่อพี่เพลินมอง น้องจ้องสบตาตะลึง ส่งรอยยิ ม มานิดหนึ่ง ดังฝากฝังตรึงรักซึ งทรวงใน อยากบอก กับน้อง พี่ปองรักเธอแค่ไหน มัวเฝ้าแอบมองไม่ไหว เดี๋ยวหนุ่มบ้านไกลคว้าไปแนบครอง
ตะวันรอนที่หนองหารช โอ้ล่ะเหนอ โอ๋โอโอโอ้ ล่ะเหนอ ผู้สาวภูไทใช่มี แต่ที่เรณูได้ฮักและที่ได้ฮู้ คือสาวภูไท สกลนคร ครั งไปเที่ยวงาน พระธาตุเชิงชุมได้พบบังอร เหมือนเคยร่วมบุญปางก่อน อยู่สุดขอบฟ้าก็มาพบ กัน แดดอัสดง ค่ าลงที่ฝั่งหนองหาร เฮาสองเคย เที่ยวด้วยกันมนต์ฮักสายัณห์ สวาทวาบหวาม สาย ลมเฉื่อยฉิว ทิ งฝนลิ่วหล่นสาดเสียงกังวาน เหมือน เสียงใจเฮาสาบาน ให้หนองหารได้เป็นสักขี โอ้ละเนอ หัวใจดังเหมือนต้องมนต์ ท้าวผาแดง และนางไอ่ดล ให้เจอน้อง ณ.แดนแห่งนี พรเจ้า ช่วยคุ้ม ฮักยั่งยืนอย่าได้หน่ายหนี เหมือนนิยายมี อยู่คู่หนองหาร คนขานกล่าวชม แดดอ่อนคราวใด หัวใจพี่สั่นสะท้าน คิดถึงเคย ฮักผูกพันคิดถึงหนองหารที่เคยรื่นรมย์ ความหลัง ฝั่งหนอง ที่เคยประคองนวลน้องแนบชม หัวใจยัง ครางระงม โอ้แม่สาวสกล ที่รัก
โปรดเถิดดวงใจช โปรดเถิดดวงใจโปรดได้ฟังเพลง นี ก่อน อย่า ด่วนหลับนอนอย่าด่วนทอดถอน ฤทัย จ าเสียงของ พี่ ได้หรือเปล่า จ าเพลงรักเก่า เราได้ไหม เคย ฝากฝังไว้แนบในกลางใจนาง ดึกดื่นคืนนั นเคยร่วมผูกพัน แน่นหนัก เคยฝาก ความรักว่าด้วยใจภัก ไม่จาง เสียงน้องออเซาะ ขอ รักมั่น ร าพึงเสียงสั่นเมื่อใกล้สาง ไม่อยากจากนาง ห่างรัก ที่เริ่มลอง แต่พออีกไม่นานนัก ความรักที่เคยหวานซึ ง เปลี่ยนจากหนึ่งกลับกลายเป็นสอง ลืมรักลืมรส ลืม ไปหมดที่เคยทดลอง อ้อมแขนที่เคยประคอง น้อง อยู่ในอ้อมแขนใคร ดึกดื่นคืนนี พี่คงเฝ้าคอย เหมือนก่อน มิได้หลับ นอนเฝ้าแต่ทอดถอน ฤทัย พี่หลงบรรเลงเพลงรัก เก่า ตัวเธอนั นเล่าอยู่แห่งไหน ดูช่างโหดร้าย ให้ เราเฝ้าคร่ า ครวญ
พอหรือยังช พอที นะคุณ การุณย์ผู้ชายเถิดหนา อย่าคิด เอาความโสภาพร่า หัวใจผู้ชาย คุณสวย คุณเด่น ใครเห็น เป็นต้องงมงายอดรัก คุณนั น ไม่ได้ ยอม ตาย แทบเบื องบาทคุณ คุณฆ่า ผู้ชาย ให้ตายมาแล้วมากล้น ไม่พ้น ไป ได้ สักคนหน้ามล ช่างไม่การุณย์ อีกซักเท่าไหร่ ถึง จะพอใจของคุณผู้ชาย ทั งโลก คงวุ่น เสน่ห์ของคุณ นั นแรงเหลือ เกิน หรือถือ ว่าสวย หรือถือว่ารวยสูงด้วย ยศศักดิ์ วันหนึ่ง ถ้าปีกหงส์ หัก แล้ว คุณจะสิ นคนสรรเสริญ สิ นสาว คราวใด ใครใคร เขาก็ คงเมิน แล้วคุณ จะ ไร้ ดินเดิน มัวหลงเพลิน แต่ค าป้อ ยอ คุณคงภูมิใจ ที่ใคร พากัน รุมรัก แต่แล้ว ก็ต้อง อกหักเพราะหลง รักคุณนั่นหนอ คุณคิดแจกจ่าย หัวใจ ไม่รู้ จักพอผลกรรมที่ คุณนั น ก่อ สักวันเถิด หนอ คุณจะร้องไห้
วิวาห์น ้าตาช หยดหนึ่งน าสังข์ ที่ไหลหลั่งมา มันเคล้าด้วย น าตา ของข้า ที่ไหลร่วงริน แทนน าถ้อย มาร้อยให้พร จนสิ น เพื่อฝากรอย ถวิล ถึงถิ่นเคยรัก เคยชื่น หยดหนึ่งน าสังข์ เพียงข้าหลั่งนอง ยามเจ้าก้ม โน้มรอง ยังหลบ ตาหมองสะอื น โลมเจ้าสุข แต่ รักข้าทุกข์ เต็มตื น ไปคู่ครองคนอื่น ปล่อยข้าฝืน ระทม ขอ สาป แล้ว เอย ไม่ ลืม เลย ครั งหนึ่งที่เคย ช า ตรม เหลือ เพียงแต่น าตาพรม จะ มอบไว้ ให้ ชม เป็นมิ่งขวัญ อ าลา หยดหนึ่ง น าสังข์ ยังไหลหลั่งเตือน ยามข้า พราก รักเลือน จึงเปรียบ ได้เหมือนน าตา เรือนหอที่ มานะสร้างไว้ คอยท่า ต้องกลับพัง ทันตา เหลือที่ จะคว้า มาชม
ไปเอาเหล้ามาช รู้ใจ แท้เจ้า ซื อเหล้า ให้พี่ดื่มกิน เทวาฟ้าดิน ยังไม่รู้สิ น ซึ งในใจพี่ พี่มีแต่ตรม และข่มไว้ คนรัก มาไกล ไม่ใยดี แต่ก็ยังมี น้องคอยดูแล พี่กลุ้มทุกครา น้องหา สุรามาริน บอกพี่ดื่มกิน รินน้อยๆ หน่อยนะจะแย่ สบายใจนัก ลืมรักนิด สร่างเมาก็คิด ถึงดวงแด ได้น้องแท้ๆ คอยแลคอยดู ยามรัก เรืองรอง พี่ลืม น้องนี ซิหนอ โศกช า มอซอ น าตา พี่คลอ ไร้คู่ มีน้อง คนเดียว ยุ่งเกี่ยว เอาใจ คอยดู ดื่มเหล้า คลายเศร้า เจ้ารู้ น้องอยู่ พี่เมา สบาย น้องเอย น้องเจ้า ซื อเหล้า ให้พี่ อีกแบน เมา แอะ เมาแอ่น เมาให้ ลืมแฟน ที่เคย ฝันใฝ่ จะรัก แต่ เหล้า และเจ้า น้อง พี่ขอ รับรอง กับน้องชาย น้อง จ๋า รู้ใจ ไปเอาเหล้ามา
พี่ทุยหน้าทื่อช เช้าขึ นตื่นมาหากินกับไถ แต่ครั นถึงตอนบ่าย อก ควาย มันแสนจะแห้ง พื นดินหน้าฝน พอทนไม่ แตกระแหง ไม่เหมือนหน้าแล้ง หมดแรงไอ้ทุยบ้านนา ครั นย่ าค่ า ดวงพระสุริยัน เจ้าของขึ นบนบ้าน แต่เรา เข้ามุด ชายคา ริ นยุงเหลือบโล้น แต่คนมิได้น าพา ไม่เคย เสาะหา เอายามาฉีดไอ้ทุย แท้จริงด่าเรา ว่าเจ้าหนังหนา หมิ่นเพราะเราด้อยกว่า จึงวานเรียกขานไอ้ทุย ได้ยินกับหู ไม่รู้จะพูดจะคุย ถูก คน ถ่มถุย เจ้าทุยได้แต่ช าใจ แหงนคอเบิ่งมอง แสงทองขอบฟ้า โอ้โอ๊ะโอ๋อกข้า ออกนาอีกแล้ววันใหม่ ด้วยแรงแห่งฉัน นานั นมีข้าวทั่วไป จะแล แห่งไหน เต็มไปเห็นไหมรวงทอง เห็นควายว่าดีมิมีอื่นเหมือน เปรียบว่าเราเป็นเพื่อน ข่มเตือนใจไม่ล าพอง เพราะควายให้หลง พะวงเฝ้าแต่แล มอง อกควายหม่นหมอง น านองที่ลูกในตา ขอจงเปลี่ยนค า ที่พร่ าเอ่ยเสียง ส่งส าเนียงชุ่ยๆ ไอ้ ทุย ไอ้ทุยบ้านนา ไอ้ทุยยิ่งช า เปลี่ยนค าเรียกเถิดแก้วตา พี่ทุย พี่จ๋า บ๊ะ เรื่องนาพี่ทุยยอมตาย
อันเป็นดวงใจช ฉันมีเธอนั นอันเป็นดวงใจ โอ้เป็นความรัก ยิ่งใหญ่ เหมือนดาวรักใคร่ฟากฟ้า ...เหมือน ดังแสงสุริยา สาดแสงทองส่องพื นภพหล้า ลงมาจูบทานตะวัน เห็นใจเถิดฉันนั นยังด ารง เทิดทูนความรักสูงส่ง ซื่อตรง ไม่เปลี่ยนแปรผัน หวัง ใจได้คู่เคียงกัน ตราบนิรันดร์มั่นหมายสวาท เป็นทาสความรัก เสมอ อันเป็นดวงใจมานานแรมปี เป็นราชินี แห่งใจ ฉันนี คือเธอ ทุกๆ ค่ าเช้าเฝ้าละเมอ จิตใจพร่ าแต่ เพ้อว่า รัก รักเธอรักจริง ฉันรักเธอเหมือนดังดวงชีวา ไม่เคยจะคิดเลยว่า สัญญา แล้วจะทอดทิ ง เห็น ใจฉันบ้างยอดหญิง มอบหัวใจให้แล้วทุกสิ่ง ด้วยความสัตย์จริงเสมอ แด่เธอ ผู้เป็น ดวงใจ
เดือนต่้าดาวตกช เดือนต่ าดาวตกเสียงนกละเมอ เผลอร้อง กลางดึก ดวงจิตระทึก พี่นึกว่าเป็น เสียงเธอ ผวา มองจ้องตามเพียงครู่ รู้ตัว ว่าเก้อ ต้องกลับมาเพ้อ ร าพึง เงาไผ่หรุบหรู่แหงนดูเดือนต่ า น าค้างร่วงกราว ใจยิ่งปวดร้าว ยามไร้เธอเคียง คะนึง ความรักที่เคย ชื่นทรวง ใจซ่าน หวานดังน าผึ ง แปรเปลี่ยนบึ งตึง เหมือนเดือนเลือนลา แม้ท้องฟ้าไร้ ทั งดาวและเดือนก็เหมือนพี่นี ไร้ คู่ชีวี นอนแนบนิทรา เหมือนคนไม่มีหัวใจ ได้แต่ผวา เสียงลมพริ วมานึกว่าเสียงนาง เดือนต่ าดาวตกเสียงนกละเมอ เผลอร้องครั งใด พี่แทบ คลั่งไคล้ คิดถึงทรามวัย มิวาง ผวากาย หมายโลมเนื อเกลี ยง พบเพียงหมอนข้าง แทนที่ แม่นางน้องเจ้าเคยนอน
ปรารถนาช หากแม้นเลือกเกิด เองได้ คนทุกคนเลือกเกิด อย่างไร ตามใจเขา ปรารถนา แต่ตัวฉัน นั นขอตั ง สัจจะวาจา ถึงชาตินี ชาติหน้า ปรารถนาเกิดมาใกล้ คุณ หากร้อนผิวกาย ใจระทม ตัวฉันยอมเลือกเกิดเป็น ลม เฝ้าลูบชมเนื ออ่อน ละมุน หากหนาวนัก ขอเอา รัก วางไว้เป็นทุน ขอเกิดมา เป็นผ้าอุ่น เกิดเป็น หมอนหนุน ส าหรับนาง อยากเกิดมาเป็น สีแดง แต้มแต่งสองริมฝีปากคุณ อยากเกิดเป็นแป้งหอมกรุ่น ลูบไล้เนื ออุ่น สองปราง อยากเกิดเป็นสร้อยห้อยคอไว้ อยากเป็นดอกไม้ที่ทัดหู อยากอยู่ร่วมหอ ไม่ห่าง จะขอเป็นแหวนสวมก้อย เป็นก าไรสวมใส่มือน้อย เกิดเป็นรอยรับบาทของนาง อยากแนบเนื อ ขอเป็น เสื อสวมใส่สรรพางค์ ขอเกิดเป็นหมอนข้าง เพื่อ นางนวลน้อง ได้กอดนอน
แล้วจะรู้ว่าพี่รักช พี่นี อุตส่าห์ถนอมดวงใจ ไว้ให้นวลนาง ไม่ เคยจืดจาง ร้าง ลา รักเดียวใจเดียวเกี่ยวข้อง ไม่ขาด ด้วยปรารถนา แต่น้องไม่มาเห็นดวงใจ พี่ ถ้าแม้พี่ผ่าใจได้ในทรวง ล้วงให้เธอดู ก็คง จะรู้ เสีย ที หรือมีทางใดที่น้องรู้เด่น เพื่อเป็น สักขี จะเอาใจนี วางเป็นเดิมพัน ไม่อยากสาบานต่อศาลใดใด ให้น่าอดสู พระเจ้าจงรู้เบื องบนสวรรค์ พี่ มีใจมั่นปอง ต่อ น้องแล้วกัน นานไปสวรรค์คงเมต ตา ถึงแม้คืนเปลี่ยนเวียนผันวันกลาย ไม่หน่าย จืดจาง พี่คอยเฝ้านาง น้อง มา เหมือนมวลมาลี ที่เฉาใบห่อ เฝ้ารออุษา ส่องจากฟากฟ้าลงมา โลมดิน
โสนน้อยเรือนงามช แม่โสนน้อยเรือนงาม อย่าหาว่าพี่ลวนลาม น้องงามสมนามของเจ้า ชาติก่อนแม่นาง คงสร้าง บุญไว้ไม่เบา ชาตินี ความงามของเจ้า จึงคอยเผาใจ ชายหนุ่มทุกคน แม่โสนน้อยเรือนงาม ใครใครเขาเฝ้าติดตาม เพราะว่าน้องงามเหลือล้น หนุ่มทั่วโลกา เขาพากัน หลงหน้ามล พี่หรือจะไม่ดั นด้น เสาะหานางไว้ แนบหว่างใจ พี่สืบเสาะมา แม้กว่าจะเจอแสนนาน พี่แทบจะ สิ นลมปราณมันทรมานแค่ไหน เมื่อมาเจอะเจอ น้องเอ๋ยอย่าหนีพี่ไกล เมตตาพี่นิดได้ไหม เห็นใจพี่ เถิดแก้วตา แม่โสนน้อยนางไพร พี่ขอพูดอย่างจริงใจ ว่าพี่ ไม่เคยรักใครมากกว่า ถ้าหากไม่รัก พี่จะไม่ขอ ตามมา ถ้ารู้มีคนคอยท่าพี่คงเป็นบ้า เพราะนางแน่ เอย
หนาวลมที่เรณูช เรณูนคร ถิ่นนี ช่างมีมนต์ขลัง ได้พบนวลนาง ดั่งเหมือนต้องมนต์แน่นิ่ง น้องนุ่งซิ่นไหม ไว้ผม มวยสวยเพริศพริ ง พี่รักเจ้าแล้วแท้จริง สาวเวียง พิงค์แห่งแดนอิสาน เราเคยสัมพันธ์ พลอดรักเมื่อคราวหน้าหนาว คืนฟ้าสกาวเหน็บหนาวน าค้างหรือนั่น เพราะได้ เคียงน้อง ถึงต้องหนาวตายไม่หวาดหวั่น รุ่งราง ต้องร้างไกลกัน สุดหวั่นไหว ก่อนลา ผ้าผวยร้อยผืน ไม่ชื่นเหมือนน้องอยู่ใกล้ อยู่ตรุ ร้อยไห ไม่คลายหนาวได้หรอกหนา ห่าง น้อง พี่ ต้องหนาวหนักอุรา คอยนับวันเวลา จะกลับมาอบ ไอรักเก่า เย็นลมเหมันต์ ผ่านพ้นยิ่งพาสะท้อน โธ่น้อง บังอรก่อนนั นเคยคลอเคียงเจ้า ครั งเที่ยวชมงาน พระธาตุพนมยามหน้าหนาว พี่ยังไม่ลืมนงเยาว์ โอ้ แม่สาว เรณู