สุภาษิตสอนหญิง

สุภาษิตสอนหญิง

จัดทำโดย

นาย ภคพล ไพละออ เลขที่ 20



นาย กวิน แสงเงิน เลขที่ 26





ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 5/6

เสนอ



คุณครูวนิดา แสนแก้ว



โรงเรียนดอนเมืองจาตุรจินดา

มาติดตาม บทประพันธ์เรื่อง “สุภาษิตสอน
หญิง” หรือ สุภาษิตสอนสตรี แต่งด้วยกลอน
สุภาพ จำนวน ๒๐๑ บท ปรากฏนามผู้แต่งว่า
ชื่อ “ภู่” จึงสันนิษฐานว่าสุนทรภู่เป็นผู้แต่ง แต่
ปัจจุบันมีนักวิชาการบางกลุ่มได้ศึกษาและตั้งข้อ
สังเกตว่า สุนทรภู่ไม่ใช่ผู้แต่งสุภาษิตสอนหญิง
เพียงแต่ผู้แต่งชื่อ “ภู่” เช่นเดียวกัน หรือ นาย
ภู่ จุลละภมร ผู้เป็นศิษย์ และเป็นกวีในสมัย
รัชกาลที่ ๕ ซึ่งมีชื่อเสียงในการแต่งนิทานชาดก
คำกลอนเรื่องนกกระจาบ จึงเรียกกันทั่วไปว่า

“นายภู่นกกระจาบ”

เนื้อหาของบทประพันธ์
สุภาษิตสอนหญิง มีดังนี้




ประนมหัตถ์นมัสการขึ้นเหนือเศียร
ต่างประทีปโกสุมปทุมเทียน จำนงเนียรนบบาทพระศาสดา

อันเป็นมิ่งโมลีสี่ทวีป ดังประทีปส่องทั่วทุกทิศา
ก็ล่วงลับดับไกลนัยนา สู่มหาห้องนิพพานสำราญรมย์
ฉันชื่อภู่ผู้ประดิษฐ์คิดสนอง ขอประคองคุณใส่ไว้เหนือผม
ให้ประเสริฐเลิศล้ำด้วยคำคม โดยอารมณ์ดำริรักชักภิปราย

เนื้อหาของบทประพันธ์
สุภาษิตสอนหญิง มีดังนี้




ขอเจริญเรื่องตำรับฉบับสอน ชาวประชาราษฎรสิ้นทั้งหลาย
อันความชั่วอย่าให้มัวมีระคาย จะสืบสายสุริยวงศ์เป็นมงคล

ผู้ใดเกิดเป็นสตรีอันมีศักดิ์ บำรุงรักกายไว้ให้เป็นผล
สงวนงามตามระบอบให้ชอบกล จึงจะพ้นภัยพาลการนินทา
เป็นสาวแซ่แร่รวยสวยสะอาด ก็หมายมาดเหมือนมณีอันมีค่า
แม้นแตกร้าวรานร่อยถอยราคา จะพลอยพาหอมหายจากกายนาง
อันตัวต่ำแล้วอย่าทำให้กายสูง ดูเยี่ยงยูงแววยังมีที่วงหาง

ค่อยเสงี่ยมเจียมใจจะไว้วาง ให้ต้องอย่างกริยาเป็นนารี

เนื้อหาของบทประพันธ์
สุภาษิตสอนหญิง มีดังนี้




ประนมหัตถ์นมัสการขึ้นเหนือเศียร
ต่างประทีปโกสุมปทุมเทียน จำนง

เนียรนบบาทพระศาสดา
อันเป็นมิ่งโมลีสี่ทวีป ดังประทีปส่องทั่ว

ทุกทิศา
ก็ล่วงลับดับไกลนัยนา สู่มหาห้อง

นิพพานสำราญรมย์
ฉันชื่อภู่ผู้ประดิษฐ์คิดสนอง ขอ

ประคองคุณใส่ไว้เหนือผม
ให้ประเสริฐเลิศล้ำด้วยคำคม โดย

อารมณ์ดำริรักชักภิปราย

เนื้อหาของบทประพันธ์

สุภาษิตสอนหญิง มีดังนี้




จะนุ่งห่มดูพอสมศักดิ์สงวน ให้สมควร
รับพักตร์ตามศักดิ์ศรี

จะผัดหน้าทาแป้งแต่งอินทรีย์ ดูฉวีผิว
เนื้ออย่าเหลือเกิน

จะเก็บไรไว้ผมให้สมพักตร์ บำรุงศักดิ์
ตามศรีมิให้เขิน

เป็นสุภาพราบเรียบแลเจริญ คงมีผู้
สรรเสริญอนงค์ทรง

ใครเห็นน้องต้องนิยมชมไม่ขาด ว่า
ฉลาดแต่งร่างเหมือนอย่างหงส์

ถึงรูปงามทรามสงวนนวลอนงค์ ไม่รู้
จักแต่งองค์ก็เสียงาม