เรื่องของกรรม โดย หลวงปู่แบน ธนากโร

เรื่องของกรรม
หลวงป่แู บน ธนากโร
คดิ ดสู มยั กอ่ นท่ีน่ีมนั กเ็ หมือนกบั อยปู่ ่า ก็เรยี กวา่ เป็นท่ีอยู่
ของสตั วป์ ่าน่นั น่ะ หมปู ่าเป็นฝงู ๆ บางทีเดินนีห้ งาย เดนิ อย่นู ่นั
ไม่ไดก้ ลวั นะ เดินอยใู่ นนี้ ๑๒๓๔๕๖๗ บางทีเดนิ เป็นฝงู มนั เดนิ
ไปไหน มนั ก็เดินไปหากิน ตรงไหนมนั ปลอดภยั แลว้ ก็เคา้ ก็พอใจ
ในการท่ีจะไปหาอยหู่ ากินในสถานท่ีปลอดภยั นนั้
หมปู ่าในวดั น่ีมนั หายไป หมดไปเม่ือคราวเอาแทรคเตอรม์ า
ไถ ไถรอบกาํ แพงนี้ จากนนั้ หมปู ่าหมดเลย มนั หนีเสยี งสน่นั
หว่นั ไหว มนั ตกใจ ทาํ กาํ แพงแลว้ มนั ก็เขา้ ไม่ได้ เด๋ียวนีข้ า้ งนอก
มนั ก็จะหมดในวดั มีบา้ ง เอามาปลอ่ ยไวห้ นง่ึ ก็มีคนมาเอา คน
มาเอา เราก็คดิ วา่ เออ อนั นีเ้ ป็นกรรม กรรมตามมาประหารกนั
ในเม่ือถงึ เวลากรรมเวรท่ีมนั จะตอ้ งลบลา้ งกนั น่ี มนั อาจเป็นไป
ช่วั ขณะเดียวเทา่ นนั้ หละ ก็คดิ วา่ มนั เป็นกรรม กรรมของหมนู นั้
มนั อยทู่ ่ีน่ีวา่ ปลอดภยั ท่ีสดุ แลว้ มนั ก็ยงั ไมป่ ลอดภยั กาํ แพงจะ
แนน่ หนาสงู ขนาดไหนก็ชา่ ง กนั กรรมกนั เวรบไ่ ด้ ปอ้ งกนั กรรม

1

เวรไมไ่ ด้ กรรมเวรก็ตอ้ งเป็นไปตามกรรมตามเวร เราคดิ อย่างนี้
แลว้ ก็สบายใจ

มีงเู หลือม งเู หลือมใหญ่ๆ อยใู่ นวดั มีถา้ํ ถา้ํ ก็ไม่ใชถ่ า้ํ ใหญ่
ถา้ํ โตอะไร แตท่ ่ีนีม้ นั ไมไ่ ดเ้ ขา้ ไปลกึ คนก็ไปเห็นเขา้ ไอท้ ่คี นไป
เหน็ น่ะ สนุ ขั มนั เหน็ กอ่ น มนั ก็พยายามจะเอา เอาไมไ้ ปเกาะ
(เสียงไม่ชดั ) เชา้ ไปเหน็ เขา้ ขนาดนนั้ มนั ก็ไมย่ อมนะ มนั หนีไป
แลว้ มนั ก็ยงั มาเอาจนได้ จงึ โอ… อนั นีเ้ ราก็คดิ วา่ เป็นกรรมอกี
น่นั แหละ กรรมของสตั วก์ รรมตามมาสนองกนั

ถา้ หากวา่ เราไมค่ ิดถึงเร่อื งกรรมน่ี มนั อดท่จี ะเกิดความไม่
พอใจขนึ้ มา ทางไหนท่ีจะเป็นไปเพ่ือการทาํ ลายความไมพ่ อใจท่ี
มนั เกิดขนึ้ ในเราใหม้ นั หมดไป เราก็ตอ้ งหาอบุ ายอนั นนั้ แลว้
อบุ ายท่เี รานาํ มาแกใ้ จนนั้ ก็เป็นธรรมเป็นวนิ ยั แลว้ ก็ถกู ตอ้ งดว้ ย
พอนกึ ถึงเรอ่ื งกรรมเรอ่ื งเวรแลว้ ก็หายไป อนั นีเ้ ป็นเร่อื งของกรรม
ของเวร เราจงึ คิดวา่ กรรมเวรนีม้ ีอาํ นาจมาก เวรกรรมน่ีมอี าํ นาจ
เหนือทกุ สง่ิ ทกุ อย่าง เหนือจติ เหนือใจทีเดยี ว บีบบงั คบั ใหเ้ ป็น
ตามกรรมจนได้

2

กาํ แพงท่ีเราทาํ มาน่ีเพ่ือปอ้ งกนั ใหส้ ตั วท์ กุ สง่ิ ทกุ อยา่ งท่ีอยู่
ในวดั น่ีปลอดภยั แตก่ ็วา่ ในเม่ือกรรมเวรมาถงึ แลว้ มนั ก็ตอ้ ง
เป็นไปตามกรรมตามเวร ไมม่ ีอะไรท่ีจะมากนั้ ไมม่ ีอะไรท่ีจะมา
ขวางไมใ่ หก้ รรมเวรท่ที าํ แลว้ ไม่ตอ้ งรบั กรรม ไมร่ บั เวรไมไ่ ด้ ก็ให้
คิดวา่ เป็นสง่ิ ท่นี า่ กลวั จะตอ้ งพากนั ระมดั ระวงั ใหม้ าก ทาํ แลว้
เป็นกรรมเป็นเวรตอ้ งพากนั ระมดั ระวงั เราไม่ปรารถนาก็ตอ้ งได้
เราไม่ตอ้ งการก็ตอ้ งเจอในเม่ือเราทาํ แลว้

หากวา่ จะตอ้ งทาํ กรรมท่ีเป็นกศุ ล เออ อนั นีพ้ ระพทุ ธเจา้
ท่านสนบั สนนุ ทา่ นสง่ เสรมิ ใหพ้ ากนั ทาํ ใหม้ าก ทาํ ใหม้ าก ผล
ของกศุ ลกรรมน่นั มีแตท่ ่ีจะสรา้ งสรรคค์ วามรม่ เยน็ เป็นสขุ ใหเ้ รา
กา้ วหนา้ ยง่ิ ๆขนึ้ ไป คาํ วา่ กรรมก็ยงั มีทงั้ กศุ ลกรรมและ
อกุศลกรรม อกศุ ลกรรม พระพทุ ธเจา้ สอนใหล้ ะ สอนใหเ้ ลิก
ทาํ แลว้ มนั มีแตท่ ่ีจะทาํ ลาย กศุ ลกรรมพระพทุ ธเจา้ สอนใหเ้ ราทาํ
ใหม้ าก ทาํ ใหม้ าก มีแตจ่ ะสรา้ งสรรคเ์ ราอย่างเดียว เราตอ้ งการ
กา้ วหนา้ น่ี เราตอ้ งทาํ กรรมในลกั ษณะท่ีเป็นไปเพ่ือสรา้ งสรรค์
เราจงึ จะไดส้ มความมงุ่ มาดความปรารถนาของเรา

3

แตก่ อ่ นหนง่ึ น่ี จะไปเมืองสกลแตล่ ะครงั้ เวลาป่วยเวลาไข้
อย่างนี้ จะตอ้ งเดนิ ไป พกั อย่ทู ่ีวดั ป่าบา้ นโคกเสียกอ่ น เดินไปพกั
วดั ป่าบา้ นโคกเสยี กอ่ นแลว้ จงึ ขนึ้ รถไปจงั หวดั ไปหาหมอ
โรงพยาบาลสมยั กอ่ นก็ไม่เหมือนเด๋ียวนี้ รูส้ กึ จะมหี มออยไู่ มก่ ่ี
คน แลว้ ก็มีตกึ แตล่ กั ษณะตกึ ไม้ เรยี กวา่ สมยั ก่อนไม่สะดวก มนั
ผิดกบั เด๋ียวนีม้ ากทีเดยี ว จงึ วา่ ออกพรรษาแลว้ เราก็ไมค่ อ่ ยไดอ้ ยู่
วดั เท่ยี วทางนนั้ เท่ยี วตรงนี้ แตก่ ่อนเชือ้ มาเลเรยี กม็ าก เด๋ียวก็
ป่วยๆ ไปหามดหาหมอก็ลาํ บาก แตท่ นี ีไ้ มไ่ ปก็ไมไ่ ด้ ไมไ่ ปก็หนง่ึ
เอาหยกู ยาบา้ นนอกบา้ นนาท่ีเคยใชไ้ ดผ้ ลมนั ไมไ่ ด้ หมอบา้ น
นอกอะไรหมอท่ีฉีดยาอะไรกไ็ มไ่ ดผ้ ล ไปโรงพยาบาล เออ คอ่ ย
ยงั ช่วั เคยไปนอนในวดั ป่าบา้ นโคก ท่นี อนในศาลาเกา่ น่ี ศาลา
เก่าไปนอน ไหวพ้ ระ

เราก็ไม่สบาย เพ่ิงลกุ จากไข้ พระทา่ นก็วา่ ใหไ้ ปตรวจเชค็
เสยี กอ่ น บางทีมนั อาจจะมีเชือ้ ตกคา้ ง มนั จะไดไ้ ม่มีปัญหา
ตอ่ ไป มนั เดินไดก้ ็เดนิ ไป เดินไปก็ไปพกั ท่ีวดั ป่าบา้ นโคก เดนิ
เดอื นหงาย ศาลาหลงั เกา่ ทา่ นอาจารยม์ ่นั ทา่ นเคยไปอยู่ สมยั

4

ท่านอาจารยใ์ หญ่ม่นั ทา่ นทาํ ศาลาหลงั นนั้ พระพทุ ธรูปเลก็ ๆ
ปั้นดว้ ยดนิ เราก็รูส้ กึ วา่ สรงนา้ํ สรงท่า หรอื ไม่ไดส้ รงนา้ํ ก็ไมท่ ราบ
นะ อาจจะเชด็ ตวั เพราะรูส้ กึ วา่ เป็นฤดหู นาวดว้ ย นอนท่ีศาลา
เพราะวา่ ตรงนนั้ มนั ท่กี ฏุ ิมนั ก็ไม่คอ่ ยจะมี...มนั ขนึ้ ลงยาก แลว้
กฏุ เิ ลก็ ๆ สว่ นมากกเ็ ป็นฝา้ ใบตองมงุ หญา้ ไปอยา่ งนนั้ บนั ไดก็
ขนึ้ ยาก บนั ไดแบบเอา…เราก็นอนศาลามนั ต่าํ บนั ไดศาลาก็เอา
ไมเ้ ป็นทอ่ นๆ ไมต้ ดั ๆๆแลว้ ก็เอามาตงั้ ๆขนึ้ ศาลา

นอนไป ไหวพ้ ระสวดมนตแ์ ลว้ ก็น่งั สมาธิแลว้ ก็นอน นอนยงั
รูส้ กึ วา่ จะหลบั แลว้ ครง่ึ หลบั ครง่ึ ต่นื น่ีหละ ก็ปรากฏเหน็ คนเดนิ
มานะ เดนิ มา คนเดนิ มานงุ่ ขาวห่มขาวนะ มนั กบั ตาผา้ ขาวเรา
ดๆี น่ีหละ เราก็นอนอยู่ ในนนั้ เราวา่ เราไม่ไดห้ ลบั นะ แตค่ วาม
จรงิ หลบั น่นั หละ แตเ่ ราวา่ ไมไ่ ดห้ ลบั เหมือนกบั นอนฝัน เคา้ ก็
เดนิ มาทางน่ี ขนึ้ ไปทางโนน้ แลว้ ก็เดนิ มาหาเรา มายนื อยปู่ ลาย
เทา้ ก็ยนื เราก็มองอยู่ มนั ทาํ ท่าจะมาบีบคอนะ ตาผา้ ขาวคน
นนั้ นะ่ ตาผา้ ขาวรูส้ กึ มนั ทาํ ท่าจะบีบคอ มนั ทาํ มืออยา่ งเนีย้

5

เราก็ไม่กลวั เราไม่กลวั หรอก เรามีคาถาดี คาถาอะไรหละ
คาถาเพง่ อสภุ ะ คาถาเพง่ อสภุ ะเพง่ ใหเ้ ป็นโครงกระดกู โครง
กระดกู น่ีมนั เป็นของไมง่ าม จงึ วา่ การเพง่ โครงกระดกู ก็คอื การ
เพง่ อสภุ ะ เพง่ ใหเ้ ป็นของท่ีไมง่ าม เพง่ ใหค้ วามเป็นผเู้ ป็นคนเป็น
ตวั เป็นตนน่ีมนั ไม่มี มีแตก่ ระดกู จะเป็นผเู้ ป็นคนเป็นไดย้ งั ไง
เห็นกระดกู ป๊ับอยา่ งนีน้ ะ ไอม้ ือท่ีทาํ ทา่ จะกดลง มนั ถอยหลงั นะ
ไอต้ าผา้ ขาวคนนนั้ ถอยหลงั ถอยหลงั ๆๆ ถอยหลงั แลว้ ก็ไป

กอ่ นท่ีนอนเราก็คดิ อยู่ นอนในหนา้ พระพทุ ธรูปน่ีไมด่ ี เพราะ
ครูบาอาจารยท์ ่านเคยพดู วา่ นอนอย่าไปนอนหนา้ พระพทุ ธรูป
เพราะกลางคืนเทวดาเขา้ มากราบมาไหวพ้ ระ นอนกนั น่อี ยา่ ไป
นอนหนา้ พระพทุ ธรูป ในเวลากลางคืนน่ีเทวดาเคา้ มากราบพระ
มาไหวพ้ ระ เราก็พยายามเล่ยี งอยนู่ ะ พยายามเลย่ี งๆอยู่ ไมน่ อน
ตรงหนา้ พระ แตไ่ หนแตไ่ รก็พยายามหลีก จะนอนขา้ งขวาของ
พระ ขนาดนนั้ ยงั มีมาแสดงอาการอยา่ งนนั้

เคา้ เรยี กวา่ การนอนหนา้ พระพทุ ธรูปน่ีควรหลีก หนา้
พระพทุ ธรูปจรงิ ๆควรหลีกเอาไว้ เป็นท่ีกราบท่ีไหว้ ท่ีปฏบิ ตั ิธรรม

6

ของเราเทา่ นนั้ ไมค่ วรไปนอนตรงนนั้ เพราะการนอนของเราน่ี
เป็นกิรยิ าท่ีไมม่ ีความเคารพ การนอนเป็นกิรยิ าท่ีไมเ่ คารพ เรา
ไปแสดงกิรยิ าท่ีไม่เคารพ เราไปแสดงกิรยิ าท่ีไมเ่ คารพตอ่ หนา้
พระพทุ ธรูป ตอ่ หนา้ องคร์ ูปท่ีสมมตุ แิ ทนองคพ์ ระพทุ ธเจา้ เป็น
เรอ่ื งท่ีไมส่ มควร ถงึ วา่ จะมีความจาํ เป็นยงั ไงก็นอนหลกี ๆเอา ไอ้
นอนตรงหนา้ พระ พระเลก็ พระนอ้ ย พระอะไรแทนองค์
พระพทุ ธเจา้ ทงั้ นนั้ เรยี กวา่ เป็นกิรยิ าท่ีไม่เคารพ ไมด่ ี

ถงึ วา่ บางคนสถานท่ีจาํ กดั สถานท่ีมนั บบี มนั จาํ เป็น อนั นนั้
มนั ก็ออกหาทางแกไ้ ข เคา้ จงึ มีวธิ ีการตงั้ พระพทุ ธรูปกบั บา้ น พิธี
ตงั้ พระพทุ ธรูปกบั บา้ นเด๋ยี วนีย้ ่งิ มีพธิ ีมาก หนั หนา้ ไปทางนนั้ หนั
หนา้ ไปทางโนน้ หนั หนา้ ไปทศิ นนั้ หนั หนา้ ไปทางทศิ อะไรตอ่
อะไร น่ี อนั นีม้ นั กลายเป็นพธิ ีการไป กลายเป็นพธิ ีการ
กลายเป็นลทั ธิพธิ ีการ เร่อื งลทั ธิพธิ ีการอนั นีบ้ างทีมนั ถือเครง่
หรอื วา่ มนั ถือเรยี กวา่ มนั เกินไปก็มี เราตอ้ งคดิ ถึงเหตถุ งึ ผล
คิดถึงความพอดี ตอ้ งคดิ ถงึ เหตถุ งึ ผล เรยี กวา่ เหตผุ ลน่เี ป็นส่ิงท่ี
มีความสาํ คญั มาก

7

ถา้ หากวา่ บา้ นของเรามหี งิ้ พระ หรอื มีหอ้ ง มีตพู้ ระ หรอื วา่ มี
หอ้ งพระอะไรอย่างนี้ เราก็ควรหนั หนา้ ไปทางท่ีสะดวกสบายใน
การท่ีเราจะเขา้ ไปกราบไปไหว้ หรอื เขา้ ไปปฏบิ ตั ิธรรม เรอ่ื งการ
หนั หนา้ หนั ทศิ หนั ทาง อนั นนั้ ไม่มีความจาํ เป็น ถือความ
สะดวกสบาย ความเหมาะสม ความสะดวกสบายในการท่ีมนั
เหมาะกบั สถานท่ีของเรานนั้ บางทีเราไปหนั หนา้ ม่งุ แตท่ าง
ตะวนั ออก มงุ่ แตต่ ะวนั ออก แลว้ สถานท่ีจะออกไปกราบไปไหว้
มนั ก็คบั แคบ เพราะบา้ นมนั เป็นอยา่ งนนั้ อนั นนั้ ก็ไม่ถกู

สง่ิ ท่ีเป็นมงคลน่ี เรยี กวา่ เป็นของสงู เราก็ตอ้ งรูจ้ กั วา่ น่ีเป็น
ของสงู รูจ้ กั ของสงู ของต่าํ พระพทุ ธรูปก็เป็นส่ิงแทนองค์
พระพทุ ธเจา้ เรยี กวา่ เป็นของสงู เราก็ตอ้ งมีการปฏบิ ตั ใิ ห้
เหมาะสมกบั พระพทุ ธรูปเป็นของสงู บางคนตงั้ พระพทุ ธรูปแลว้
ก็ตอ้ งการใหไ้ ดบ้ ญุ มากๆ แลว้ ก็มีการบชู าพระพทุ ธรูป ขนม
หวานก็บชู า ของคาวก็บชู า ผลไมก้ ็บชู า ขา้ วก็บชู า ดอกไมก้ ็บชู า
อะไรตอ่ อะไรเตม็ ไปหมด รุงรงั ไปหมด แลว้ ทีนีบ้ ชู าแลว้ มนั ไมใ่ ช่
บชู าประเด๋ยี วประดา๋ วก็เอาออกไป บชู าแลว้ บางทีอาจจะคดิ วา่

8

พระพทุ ธเจา้ ยงั ฉนั ไมอ่ ่มิ ยงั ฉนั ไมพ่ อ ก็ทงิ้ ไวอ้ ย่างนนั้ จนกระท่งั
เยน็ อนั นีก้ ็ไมถ่ กู ตอ้ ง การบชู าพระพทุ ธรูปนีค้ วรหลกี ของคาว
ของหวาน บชู าเฉพาะของหอมก็พอ

ของหอมในท่ีนีห้ มายถึงดอกไมห้ รอื วา่ กลน่ิ หอม แตก่ ็ไมค่ วร
ใหม้ นั หอมจนเกินไป เราเขา้ ไปแลว้ เขา้ ไปในสถานท่ีนนั้ เรา
สบาย เราเบิกบาน เราสดช่นื เราตอ้ งคดิ ถงึ วา่ เราทาํ ยงั ไงเราจะ
มีความเบกิ บานสดช่ืนในการท่ีเขา้ ไปในสถานท่ีนนั้ ถา้ หากวา่
เขา้ ไปแลว้ เหน็ จงิ้ จกมนั ดงึ อาหารเขา้ ไปกิน เขา้ ไปแลว้ เหน็ มด
มนั มาเอาอาหารไปกิน ของหวานของคาวมนั มีแตม่ ด อนั นนั้ ไม่
ถกู ตอ้ ง อนั นีค้ วรหลกี เครอ่ื งสกั การะควรหลีกเรอ่ื งของคาวของ
หวาน เฉพาะดอกไมก้ ็พอแลว้ บชู าเพ่ือความสดช่ืน ในการท่ีเรา
เขา้ ไปกราบไปไหวเ้ ป็นเคร่อื งสกั การะ เป็นเคร่อื งบชู า อามิสบชู า
พระพทุ ธเจา้ ทา่ นก็ทรงตรสั ไว้ น่ีเป็นเครอ่ื งบชู าก็ใชไ้ ด้ อยา่ เอา
อนั นนั้ อนั นีไ้ ปบชู า พระพทุ ธรูปไมป่ รากฏวา่ ทานขา้ ว ทานขา้ ว
กินขา้ วซกั ทีดอก

9

บางพวกก็ดงึ ใหห้ นั หนา้ ไปทางทิศตะวนั ออก พระพทุ ธเจา้
ไมใ่ ชว่ า่ ตงั้ แตต่ รสั รูจ้ นกระท่งั นพิ พานหนั หนา้ ไปทางตะวนั ออก
อยา่ งเดยี ว พระพทุ ธเจา้ ก็เหมือนคนเราธรรมดาเน่ียหละ หนั
หนา้ ไปทกุ ทิศ เดินไปพระพทุ ธเจา้ ก็ไปทกุ ทศิ เหมือนกนั ตามแต่
เหตแุ ละผล ตามแตเ่ หตปุ ัจจยั ท่พี ระพทุ ธเจา้ จะเสด็จไปไหน
พระพทุ ธเจา้ กเ็ สดจ็ ไป พระพทุ ธเจา้ อยอู่ ยา่ งนี้ จดุ ท่ีจะไปเป็น
ทางทิศตะวนั ตก พระพทุ ธเจา้ ก็หนั หนา้ ไปตะวนั ตก แลว้ ก็เดนิ ไป
ทางตะวนั ตก น่นั จงึ วา่ การหนั หนา้ พระพทุ ธรูปน่ี ไมจ่ าํ เป็น
จะตอ้ งหนั ไปทางทิศตะวนั ออกอยา่ งเดยี ว เพราะพระพทุ ธเจา้
ไมใ่ ช่พระพทุ ธรูป คนมนั ก็ตอ้ งหนั ไปหนั มาไดใ้ ชม่ ยั้ หละ

เร่อื งเหลา่ นีเ้ ป็นเรอ่ื งท่ีจะตอ้ ง…มีบางรายท่ียงั ถือเครง่ ถือ
ตอ้ งใหม้ ีเหตผุ ลดว้ ย ถา้ หากวา่ ถืออยา่ งไมด่ เู หตดุ ผู ลอนั นนั้
เรยี กวา่ ถือเครง่ ธรรมะคาํ สอนพระพทุ ธเจา้ ไมไ่ ดส้ อนใหเ้ ครง่ นะ
สอนใหเ้ ป็นมชั ฌมิ า เครง่ ไม่ถกู (หย่อน)ยานก็ผดิ (หวั เราะ)
ไม่ใช่เครง่ ไม่ถกู แลว้ ยานมนั ถกู นะ เครง่ ก็ไมถ่ กู ยานก็ไมถ่ กู
พรอ้ มดว้ ยเหตดุ ว้ ยผล อนั นนั้ เป็นมชั ฌมิ า

10

นิมิตก็เหมือนกนั นิมิตเป็นอย่างนนั้ ๆ อนั นนั้ เป็นของกิเลส
ทงั้ นนั้ ถา้ หากวา่ เราไปตดิ อนั นนั้ หละ เราเหมือนกบั เอาเหย่ือไป
เกาะเบด็ น่นั นะ่ ไปฮบุ เขา้ ไปยนิ ดี ไปติดอนั นนั้ เรยี กวา่ ติดเบ็ด
หละ แกะไมห่ ลดุ ส่งิ เหลา่ นพี้ ระพทุ ธเจา้ ท่านไมใ่ หย้ นิ ดี สงิ่ ท่ีเกิด
ทงั้ หมดจะเป็นนิมติ ดงี ามขนาดไหน น่ายนิ ดขี นาดไหนอนั นนั้ คือ
นิมิตเป็นของเกิดดบั ทงั้ นนั้ ไม่ใหต้ ดิ ไม่ใหข้ อ้ ง ไมใ่ หย้ นิ ดี ถา้
หากวา่ ไปเกิดความยนิ ดีแลว้ มนั จะยดึ ทนั ที อุปาทานคอื อะไร
คือใจของเราไปยดึ สง่ิ ท่ีใจของเราไปสมั ผสั อนั นีค้ อื อปุ าทาน เรา
ไมไ่ ปยนิ ดี เราไม่ไปยดึ ทาํ ไมเราตอ้ งการไปตดั ตรงนนั้ เพราะเรา
ไม่ตอ้ งการใหอ้ ปุ าทานมนั เกิดขนึ้

พิจารณารูอ้ ยเู่ สมอ สิง่ ท่ีเกิดทงั้ หมดเป็นของดบั ส่งิ ท่ีเกดิ
ทงั้ หมดจะเป็นของดบั จะเป็นรูปธรรมนามธรรมละเอยี ดปราณีต
ขนาดไหนก็ชา่ ง อนั นนั้ เกิด อนั นนั้ จะตอ้ งดบั ! ทาํ ไมเราจงึ ตดั สิน
อย่างนี้ เพราะสงิ่ ท่ีเกิดมาทงั้ หมดท่ีรูแ้ ลว้ เหน็ นนั้ มนั มีแตด่ บั ไป
ทงั้ นนั้ สงิ่ ท่ีเกดิ ขนึ้ มาไมด่ บั ไมม่ ี อะไรไมเ่ กิดดบั มีมยั้ อะไรไม่
เกิดดบั มีมยั้ จติ ของเราน่ีเป็นของท่ีไมเ่ กิด อะไรเกิดจิตของเราก็รู้

11

วา่ มนั เกิด อนั นนั้ ดบั ไปจิตของเราก็รูว้ า่ อนั นนั้ ดบั น่ี! อะไรเกิด
ทงั้ หมดน่นั จติ ของเรารูท้ งั้ นนั้ จิตของเราน่ีเป็นธรรมชาตทิ ่ีมีอยู่
อย่างนี้ ไม่ดบั ไปเป็นและอนั นีก้ ็ไม่เกิดดว้ ย

จงึ ใหส้ นใจในธรรมชาตจิ ติ ท่เี ป็นธรรมชาตไิ มเ่ กิดไม่ดบั นี้
ใครรูอ้ นั นีเ้ รยี กวา่ รูธ้ รรม ใครเหน็ ผนู้ ีแ้ จง้ เรยี กวา่ เหน็ แจง้ ในธรรม
การรูธ้ รรมไม่ใชเ่ ห็นท่ีอ่นื หนา สวา่ งไสวรุง่ โรจนช์ ชั วาลอนั นนั้ เป็น
แสงสวา่ งทงั้ นนั้ เป็นของท่ีเกิดขนึ้ ทงั้ นนั้ ไมใ่ ช่ของท่ีมีอยกู่ อ่ น
พระพทุ ธเจา้ ท่ตี รสั รูธ้ รรมแลว้ ทรงตรสั วา่ ธรรมท่ีพระพทุ ธเจา้ ทรง
ตรสั รูน้ ี้ ทรงรูท้ รงเหน็ น่ี ไม่มีแตก่ อ่ นแลว้ ไมใ่ ชเ่ ป็นของเกิดขนึ้
ใหม่ ของท่ีเกดิ ขนึ้ ทงั้ หมดพระพทุ ธเจา้ ทา่ นวา่ ของเกิดทงั้ หมด
เป็นของดบั ทงั้ นนั้ จิตของเราเป็นธรรมชาตไิ มเ่ กิด พระพทุ ธเจา้
ตรสั รูส้ ิง่ ท่ีมีอยแู่ ลว้ ก็คอื ตรสั รูจ้ ติ ท่ีบรสิ ทุ ธิ์ของพระพทุ ธเจา้
พระพทุ ธเจา้ ขดั เกลาจนกระท่งั สะอาดบรสิ ทุ ธิ์ พระพทุ ธเจา้ รูเ้ หน็
ขนึ้ มา จิตบรสิ ทุ ธิ์นนั้ กเ็ รยี กวา่ พระพทุ ธเจา้ ตรสั รู้ ไมไ่ ดร้ ูส้ กึ รูธ้ รรม
นอกโลก นอกสงสารท่ีไหนนะ ตรสั รูอ้ ยา่ งนนั้ มนั หลง มนั หลง
ยงั ไง มนั ไม่รูเ้ จา้ ของ

12

น่ีก็เหมือนกนั เราๆน่ีก็เหมือนกนั ปฏิบตั ธิ รรมอยา่ ไปอยากรู้
สนใจอนั อ่นื อยากใหม้ นั สวา่ งเป็นดวง อยากใหม้ นั ใสไปแกว้
หลงทงั้ นนั้ หละ ลืมตามนั มมี ยั้ ลมื ตามนั ไม่มี บางทีหลบั ตามนั ก็
ดบั ไปเป็น มนั ก็หายไปเป็น ธรรมท่ีพระพทุ ธเจา้ ทรงรูท้ รงเหน็
ไม่ไดด้ บั เป็น น่ี ลืมตาก็มี ยงั อยู่ หลบั ตากม็ ี ก็ยงั ปรากฏอยู่ และ
ไมด่ บั ไปเป็น ผรู้ ูผ้ เู้ หน็ แลว้ จะตอ้ งพดู อยา่ งนีเ้ หมือนกนั หมด
เพราะอนั นีเ้ ป็นของจรงิ รูข้ องจรงิ แลว้ จะรูเ้ หมือนกนั หมด ถา้ รู้
ของปลอมจะรูไ้ ม่เหมือนกนั หรอก มนั มากอยา่ ง

น่ีอนั นีอ้ นั หนง่ึ แลว้ ก็มีมาก ชอบรูช้ อบเห็นอย่างนนั้ ชอบ
เห็นจนกระท่งั เมืองสวรรค์ ชอบเหน็ จนกระท่งั นางฟา้ ชอบเห็น
จนกระท่งั เทวบตุ รเทวธิดา ไม่รูจ้ ะเหน็ ทาํ อะไร เหน็ อยา่ งนนั้
กิเลสตณั หามนั สกึ หรอลงไปเม่ือไหร่ บางทีมนั เพ่ิมขนึ้ "โอ!้ เรา
เก่งแลว้ นะนา่ เราเก่งแลว้ นะน่ี เราเหน็ เทวบตุ ร เทวธิดา เราไดไ้ ป
ชมเมืองฟ้าเมืองสวรรคน์ ่ะ เราเก่งแลว้ " น่ี! ตวั กิเลสมนั เกดิ ขนึ้
แลว้ มนั ไมเ่ ป็นไปเพ่ือความบ่นั ทอนดอก ธรรมะคาํ สอน
พระพทุ ธเจา้ สอนใหป้ ลอ่ ยวาง สอนใหล้ ะ ไมไ่ ดส้ อนใหเ้ อา ไม่มี

13

อะไรไมเ่ อาซกั อย่าง! ไมเ่ อาซกั อย่าง ไมเ่ อาซกั อยา่ ง สงิ่ ท่ีเราจะ
เอา ไมม่ ี ปลอ่ ยใหห้ มด วางใหห้ มด ปลอ่ ยใหห้ มด วางใหห้ มด

ท่ีมา: https://youtu.be/PwH_s13O4D0

14