ธรรมะเบาๆ ๙๐ ปี หลวงปู่ท่อน

ธรรมะเบาๆ ๙๐ ปี หลวงปทู่ อ่ น าณธโร

เห็นทกุ ขงั ไหม เหน็ อนจิ จังไหม
ทว่ มอยู่หรอกแต่ก็จะสนู้ ำ้�ใจไม่ได้ น้�ำ ใจคนไทย ไมท่ ้ิงกนั ไม่
ทงิ้ กนั ถา้ เราอยู่ตรงนี้ น้�ำ ไม่ท่วมเรากเ็ กบ็ ไปเล้ียง เราชว่ ยกนั อยา่ ง
นน้ั แตพ่ ดู ไปพดู มาไดห้ ลายเรอ่ื ง หลายราว เปน็ พยานหลกั ฐานของ
การประพฤตใิ ห้เป็นธรรม เสยี หายหลายไป
ตืน่ ข้ึนมาจากสมาธิ เห็นทกุ ขังไหม? เห็นอนิจจังไหม? เห็น
ความเปน็ ทกุ ข์ ทกุ ขงั เหน็ อนจิ จงั เหน็ ความไมเ่ ทย่ี ง เหน็ ชดั แจง้ แลว้
เหน็ อนตั ตาแลว้ ไมม่ ตี วั ตนในนนั้ เลย ตง้ั ใจภาวนา ใหห้ ลดุ พน้ เทา่ นนั้
แหละ ใหม้ เี งนิ มที อง ลน้ ฟา้ ลน้ แผน่ ดนิ กต็ าม ชว่ ยตวั เองไดห้ รอื เปลา่
เวลาตายแลว้ เปน็ ยงั ไง เขาให้แบมอื งานศพแสดงให้เหน็ ว่าขา้ พเจ้า
ไม่ได้อะไรไปเลย บา้ นชอ่ งหอ้ งหอ รถลาไม่ไดเ้ อามาเลย ไม่มี มแี ต่
มือเปล่านัน่ แหละ อาบน้ำ�กอ็ าบใหด้ ู ตัวอย่างเอาไปรดนำ�้ ศพ แล้ว
พิจารณา เขาได้อะไรไป ไม่เห็นมี เขามีเงิน ต้ังเป็นหม่ืนหม่ืนล้าน
พนั พันลา้ น เขาไดม้ าสักสลงึ ไหม แม้แต่อยู่ในปา่ เขา เขายังไปจกเอา
จก เอาใสป่ ากใหเ้ รากเ็ อาในปากออกมาล้างใหส้ ะอาด อยใู่ นปา่ เขา
ก็ไปจกเอา เผาแต่ร่าง แต่กายเฉยๆ แล้วไดอ้ ะไรไปด้วย
บดั นส้ี เู้ ราสะสมบญุ ไวไ้ มไ่ ดห้ รอก เราสะสมบญุ ไวท้ าน 1 “ทานํ
เทติ สลี ํ รกขฺ ต”ิ รกั ษาศลี ใหบ้ รสิ ทุ ธ์ิ ในศลี 5 ขอ้ อยา่ งนอ้ ยภาวนา
“ภาวนํ ภาเวตวฺ า” การนง่ั สมาธภิ าวนาอนั นน้ั อนั หนง่ึ เปน็ นสิ ยั ปจั จยั
เป็นปัจจัยอย่างหน่ึงท่ีทำ�ให้ถึงพระนิพพานได้ ไม่มีอะไรเอาไปได้

49

“โลโภ ธมฺมานํ ปริปนฺโถ สักอย่างเลย น่ังเทศน์อยู่น่ีก็
ความโลภมันเป็นอันตราย เหมอื นกนั ถา้ ถงึ วนั มาเขาจะเอา
อย่างสาหสั สากรรจ์ มนั เป็น ไปเผา พรงุ่ นไ้ี มม่ อี ะไรได้
อันตรายแกต่ ัวเอง” เพราะฉะน้ันจึงคิดสร้าง
ประโยชน์ไว้ให้ประเทศชาติบ้าน
50 เมอื ง เจดยี อ์ เนกประสงคจ์ ะท�ำ ให้
เปน็ อเนกประสงค์ ไมไ่ ดท้ �ำ เพอ่ื เรา
ท�ำ เพอ่ื ใหล้ กู ใหห้ ลาน ตายกไ็ ปตวั
ของเรา เขากเ็ ผาไปทง้ิ เฉยๆ ตง้ั ใจ
อยา่ งนต้ี ง้ั ใจทจ่ี ะสรา้ งเจดยี ใ์ หม้ นั
เปน็ ประโยชน์ เรามวี หิ ารของเรา
อยแู่ ลว้ วหิ ารนะ่ วหิ ารพระใหญ่
พระใหญอ่ ยใู่ นวหิ ารนะ่ เราจะตอ่
จากเพดานทางโนน้ ในผา่ นไปทาง
นนู้ เลย แลว้ คอ่ ยเทคอนกรตี ขา้ ง
บนแลว้ กจ็ ะไปตง้ั เจดยี ไ์ วย้ อดขา้ ง
บน แตว่ า่ ขา้ งลา่ งคนอาศยั ได้ น�ำ้
ทว่ มกไ็ ป ไปนอนได้ ถา้ รวยกเ็ ลย้ี ง
พระดว้ ย ตามประสา หาใหห้ ากนิ
ตามมีตามได้ ถ้ารวยก็เล้ยี งพระ
ด้วย ถ้าไม่ก็อย่นู ่อี ย่เู ฉยๆอย่ฟู รี
ฟรี ไมเ่ หน็ มอี ะไร

ธรรมะเบาๆ ๙๐ ปี หลวงปทู่ อ่ น าณธโร

เมอ่ื กเ้ี ขากเ็ ผายายนดิ เนย่ี เปน็ แมค่ รวั ประจ�ำ วดั แกปว่ ยมานาน
เปน็ มะเรง็ ในทอ้ ง เปน็ โลหติ ตบั ไต ไสพ้ งุ อะไรกเ็ สยี หมด แกเอาจรงิ
เอาจงั ตอนแกยงั มชี วี ติ อยู่ คณะผา้ ปา่ มา ๘ รถทวั ร์ มาพกั ทว่ี ดั อนั นน้ั
ใครเปน็ คนท�ำ อาหารให้ แกนน่ั แหละเอาลกู นอ้ งมาท�ำ อาหารเลย้ี งแขก
พระกไ็ ดก้ นิ ดว้ ยเขาทอดผา้ ปา่ เสรจ็ แลว้ เขากไ็ ปตอ่ ไปอกี วดั อกี วดั โนน้
ไป 7 รถบสั 6 รถบสั มากนั ขนาดนน้ั แกไมก่ ลวั แตก่ อ่ นลกุ ขน้ึ แตเ่ ชา้ นง่ึ
ขา้ วกอ่ กองไฟท�ำ อาหารเลย้ี งแขก แลว้ กเ็ ลย้ี งพระเณรดว้ ยก็ อยกู่ นั รอด
มาอยา่ งน้ี
เพราะฉะนน้ั เราไมม่ ที ใ่ี หแ้ ขกนอนหลาย อยากจะไดเ้ จดยี ์ 2
ชน้ั ชน้ั ลา่ งใหเ้ ปน็ สถานทญ่ี าตโิ ยมมาพกั ผอ่ นอาศยั ได้ ชน้ั บนเปน็ สรา้ ง
เจดยี ใ์ หใ้ หเ้ ปน็ ลานเดยี วกนั กบั วหิ ารเวลาเวยี นเทยี นจะไดข้ น้ึ ไปเวยี น
เทยี นอยขู่ า้ งบนนนู้ หนะ เวยี นเทยี นรอบเจดยี ์ ภาวนาทน่ี น่ั กไ็ ด้ ขา้ ง
บน ไมม่ หี ลงั คามแี ตเ่ จดยี ห์ ลงั คา นอกนน้ั ใหเ้ อากลด เอามงุ้ ครอบ มงุ้
สนาม ใครคา้ งปบ๊ั กเ็ ปดิ ปทู น่ี อนแลว้ กน็ อนเลยฤดแู ลง้ นอนไดส้ บาย
ตากอากาศดว้ ย ภาวนาอยตู่ รงขา้ งบนนน่ั แหละ มนั จะขน้ึ สวรรคไ์ ด้ ดี
มนั ใกลส้ วรรคแ์ ลว้ มนั ไปสวรรคแ์ ลว้ มองดโู ลก โลกเขาเปน็ อยา่ งไร? เขา
ล�ำ บากอยา่ งไร?

๑๙ ธนั วาคม ๒๕๕๔
1๘:๐๖ น.

51

(๙)
เหม็นเน่า ถ้าเราไม่อาบน้ำ�

52

ธรรมะเบาๆ ๙๐ ปี หลวงปู่ท่อน าณธโร

ดูรา่ งกายของเราดอี ย่างไร?
ถ้าไม่อาบนำ้�ก่ีวันมันเป็นอย่างไร 2 วันเป็นอย่างไร 3 วัน
เป็นอย่างไร 4 วนั เปน็ อย่างไร มนั จะมีกลิ่นอะไรออกมาไหม มนั จะ
เหมน็ เสื้อผา้ อาภรณ์ เหม็นไปหมดนั้นแหละ กลน่ิ เหงอ่ื เราเป็นยงั ไง
เหม็นขนาดไหน
พจิ ารณาอยา่ งน้ี ความไมส่ วย ไมง่ าม มนั จะไดไ้ ม่ไปยดึ ติด
ตดิ สวย ติดงาม พิจารณาแบบน้ีทุกวนั ทุกวัน ตอ่ ไปเรอื่ ยๆ ตอ่ ไป
มนั เป็นสาวเปน็ แส้ข้ึน มันจะมีอะไรแตกออกมาไหม? ประจำ�เดอื น
เลือด โลหติ ตงั มันเสยี มันถ่ายเทออกมา ใหพ้ จิ ารณา ทุกคนกเ็ ปน็
หมด ไมใ่ ช่เราคนเดยี ว อยดู่ ้วยความเปน็ ทุกข์ ไมถ่ าวร มนั เปลย่ี นไป
เรอ่ื ยๆ สงิ่ ตา่ งๆ มนั เปลย่ี นไปเรอื่ ย เปน็ ทกุ ขห์ รอื เปน็ สขุ ตอ้ งอยดู่ ว้ ย
สง่ิ สกปรกโสโครก ดูส่ิงสกปรกของเราใหห้ มด นำ�้ ลาย น�ำ้ มกู เปอื ด
ป๊าดออกมา ถา้ เปน็ หวัดขึน้ มากแ็ สดงออกมาอยู่ เปน็ อยา่ งนที้ ุกคน
พิจารณาอยูบ่ อ่ ยๆ ถา้ ไมพ่ จิ ารณามันจะหลงรัก หลงใคร่

๑๓ มกราคม ๒๕๕๕
1๗:๒๒ น.

“สงิ่ ตา่ งๆ มันเปล่ียนไปเรือ่ ย เป็นทกุ ขห์ รือเปน็ สุข
ต้องอยู่ด้วยส่งิ สกปรกโสโครก”

53

(๑๐)
พระคือพอ่ แม่

54

ธรรมะเบาๆ ๙๐ ปี หลวงปู่ท่อน าณธโร

พ่อกับแม่น้ันเป็นพระ
พระพุทธเจ้าท่านส่ังไว้ว่า อาหุเนยยะ ปุคคโล จะ บุคคล
เสมือนพระอรหนั ตก์ ็คือพ่อกับแม่ อโหสใิ หแ้ ก่ลกู ทุกอยา่ ง แมจ้ ะอยู่
ในทอ้ งกใ็ หป้ ลอดภยั ออกมาแลว้ ไมร่ อ้ ง กห็ าวธิ ตี บหลงั ให้ อแุ ว๊ อแุ ว๊
ข้นึ มา ตอ่ จากนัน้ ก็รบั ผิดชอบ เรือ่ งขี้ เร่อื งเย่ียว เรอื่ งถา่ ยอจุ จาระ
ปสั สาวะ มนั จะถ่ายออกมาเวลาไหน กไ็ มโ่ กรธ มนั จะถ่ายออกมา
เวลาไหน ปดู้ ดด กินข้าวอยู่ก็เอาผา้ กองทบั ไว้ กินตอ่ ไม่ไดร้ งั เกียจ
อะไร พอเสรจ็ แล้วกร็ ีบกลุ กี ุจรไปล้างน้ำ� ซกั เสร็จ ซักผา้ นนั้ แหละ
พระอรหนั ต์ของลกู ไม่ข้เี ดียด รังเกียจฉันแต่อยา่ งใด ข้หี ู ขตี้ า ขีม้ กู
เอาออกมาออกอย่างงน้ั ท�ำ ความสะอาด ไม่มรี ังเกียจ
ภาวนาให้อยกู่ ับพทุ โธ แคน่ ้ันแหละหายใจออกก็ “พทุ ” เขา้ ก็
“โธ” แคน่ ้นั แหละ ใจเราคิดวา่ สงบก็สงบ ถ้าคิดไปทางอน่ื คิดมาก ก็
ไม่สงบ เปน็ บ้าไปเลยกไ็ ด้ แค่พุทโธ ธัมโม สังโฆ แคน่ นั้

๒๒ กุมภาพนั ธ์ ๒๕๕๕
1๘:๑๙ น.

“บุคคลเสมือนพระอรหนั ตก์ ค็ ือพ่อกบั แม”่

55

(๑๑)
สงบกวา่ แดนไกล คอื ใจเรา

56

ธรรมะเบาๆ ๙๐ ปี หลวงป่ทู อ่ น าณธโร

ให้มนั อยู่กับความสงบน้ันแหละ
เดยี๋ วมนั กร็ ไู้ ปเองอยา่ งอนื่ ภาวนาพทุ โธ พทุ โธไป ใหม้ นั เงยี บ
ไปอะไรไป ให้มนั รวมจติ กันไป ไมว่ ่าพุท ไมว่ ่าโธ มแี ตร่ ู้ รู้ รู้ รู้ ร้อู ยู่
อยา่ งนนั้ อยอู่ ยา่ งเดยี ว เปน็ พลงั เปน็ พลงั ใหญเ่ ลยนนั้ ไมต่ อ้ งอยาก
ได้ ไม่ตอ้ งอยากเปน็ อะไรทั้งนนั้
เอาแต่พทุ โธอยา่ งเดยี ว ใหใ้ จมนั เปน็ หนึง่ อยูอ่ ย่างนน้ั ให้ใจ
มันอย่แู ต่กับพทุ โธ พุทโธ พทุ โธ น่งิ แลว้ มันกด็ ี ไม่ต้องฟุ้งซ่าน ใน
รา่ งกายเรามใี จอย่างเดยี ว อนั เดยี ว ใจนี้ ไมฟ่ ้งุ ไมซ่ า่ น ไมค่ ิด ให้ใจ
เปน็ หนง่ึ เปน็ ตวั ตดิ ตามตนไปอยคู่ นละโลก มพี ทุ โธแนน่ อน ไมฟ่ งุ้ ไม่
หลง คดิ อะไรมแี ตพ่ ทุ โธ พทุ โธ ถา้ มนั นง่ิ แลว้ พทุ โธกห็ ายไป แตท่ ร่ี ยู้ งั
อยู่ มแี ตร่ อู้ ยอู่ ยา่ งเดยี ว ดวงเดยี ว มใี จเปน็ หนง่ึ ไดเ้ ปน็ ดี ใหพ้ ทุ โธไว้

๑๑ มิถนุ ายน ๒๕๕๕
1๘:๐๙ น.

“เอาแตพ่ ุทโธอย่างเดียว ให้ใจมันเป็นหน่ึงอยอู่ ยา่ งน้นั ”

57

(๑๒)
พระสงฆห์ รือชีเปลอื ย?

58

ธรรมะเบาๆ ๙๐ ปี หลวงปทู่ ่อน าณธโร

เบ้ืองต้นแท้ๆ แต่ก่อนพระไม่มีผ้าอาบนำ้�ฝน แก้ผ้าเหมือน
ชีเปลอื ย โลกของเราไม่ดูไม่ได้เลย เลยขออนญุ าตพระพทุ ธเจา้ “ให้
ผา้ อาบน�ำ้ ฝนแกพ่ ระเจา้ พระสงฆ”์ นางวสิ าขาเปน็ ผรู้ เิ รมิ่ ทแ่ี รก “โอ!๋ !!
ถา้ พระเรา สมณะเราเปน็ อยา่ งงี้ กไ็ มน่ า่ กราบนา่ ไหวแ้ ลว้ ” ในศาสนา
อ่ืน เขามชี เี ปลือยอยา่ งน้ี
ศาสนาพทุ ธเราไม่ควรท�ำ อยา่ งน้ี ทา่ นว่า “ตอ้ งเรยี บร้อยทกุ
อยา่ ง เสขิยวัตรจะได้ไม่ขาด ตอ้ งมีผ้านุ่งอาบน้ำ� หอ้ งน�ำ้ เปน็ สดั เปน็
สว่ น เปลอื ยในหอ้ งน�้ำ ไดอ้ ยู่ สาธารณะ ลานวดั ฝนตกมาอาบน�ำ้ กนั
วุ่นวาย นุง่ ผ้าซะกอ่ น มนั จงึ น่าดู ถา้ งัน้ มนั กไ็ ม่นา่ ดู” นางวิสาขาจงึ
ขออนญุ าตถวายผา้ อาบน�้ำ ฝนแกพ่ ระเจา้ พระสงฆ์ มที ง้ั หมดเทา่ ไหร่
ถวายหมด นางวสิ าขาเปน็ มหาเศรษฐนี นู้ แน่ เป็นมหาราณี เปน็ ผู้มี
ศรทั ธาแกรง่ กลา้ ท�ำ อะไรอะไร ส�ำ เรจ็ ทกุ อยา่ ง เพราะฉะนน้ั กถ็ อื เอา
ตามนางวสิ าขามหาอบุ าสกิ าใหท้ า่ นเปน็ ตวั อยา่ ง ถวายผา้ อาบน�ำ้ ฝน
ถวายกต็ ง้ั เยอะ ไดอ้ านสิ งสห์ ลาย อธิษฐานเอา “ขอใหข้ ้าพเจ้าไดค้ ำ้�
จุน้ พระพุทธศาสนาไปอีกนานเท่านานจนกวา่ ถึงอาสวะส้นิ ไป ให้ได้
ท�ำ บุญชน้ิ นี้ตลอดไป อยา่ ใหพ้ ระเจ้า พระสงฆอ์ ดอยาก ไม่มีผ้านงุ่
อาบน�ำ้ ”
“โอย๊ !!! ไม่ดี อนั น้เี ขาทำ�ตามนางวสิ าขามหาอุบาสกิ า ผ้ขู อ
อนุญาตถวายผา้ อาบน�้ำ ฝนคนแรก” คนอนื่ จะแจกจะอะไรกต็ ามไม่
ขยะแขยงใจเลย โป๊โดยธรรมชาติ ไม่ต้องจา้ งไปดู แล้วแก้ผ้าอาบน�ำ้

59

“ใจเป็นผู้รู้ สติเป็นท่ีระลึก เปน็ อยา่ งไร? สาธารณชน ในลาน
สมั ปชญั ญะเปน็ ทรี่ ตู้ วั ความรู้ วดั จะดอู ยา่ งไร? โอย๊ !!! มผี ทู้ �ำ มา
นั้นคือใจไม่หนีหายไปไหน คอื นางวสิ าขามหาอบุ าสกิ า ผอู้ ยู่
เรยี กวา่ จบั ใจ” ใกล้ชิดพระพุทธเจ้าได้ทูลขอมา
เป็นเจ้าภาพเอง ขอให้พระเจ้า
พระสงฆจ์ งมผี า้ อาบน�้ำ ฝนตลอด
ไปทกุ ปที ุกปี ไม่ต้องเปลือยกาย
แก้ผ้าอาบน้ำ� มันไม่น่าดู คน
เปลอื ยกาย แก้ผา้ มันไม่น่าดู ไม่
น่าดเู ลย
น้มี อี านิสงสข์ นาดไหน?
อานสิ งสม์ าก ท�ำ ใหพ้ ระเจา้
พระสงฆ์สมบูรณ์แบบข้ึนมา
มีจีวร มีผ้ามันก็ไม่แห้ง แห้ง
ไม่ทัน วันหน้าวันหลังจะเอา
อะไรนุ่งต่อไป เลยอนุญาตให้
ถวายผ้าอาบนำ้�ฝน เลยบัญญัติ
ขึ้นมา ถ้าอาบนำ้�ต้องเรียบร้อย
ตอ้ งน่งุ ผา้ ด้วย

60

ธรรมะเบาๆ ๙๐ ปี หลวงป่ทู ่อน าณธโร

ใจเป็นผู้รู้ทุกส่ิงทุกอย่าง ใจเป็นผู้นำ� เวลาน่ังสมาธิภาวนา
ก็กำ�หนดลมให้รู้ เราบริกรรมอะไรก็ให้รู้อันน้ัน หายใจเข้าก็ “พุท”
หายใจออกก็ “โธ” เอาแค่นน้ั เอาเยอะแลว้ มันยงุ่ เอาแคน่ ั้น พุทโธ
พทุ โธ อยกู่ บั ลมหายใจน้ี ใจกร็ วมลง รวมลง เปน็ หนง่ึ เลย ใจเปน็ หนง่ึ
นนั้ แหละ ตอ้ งการให้ใจเป็นอยา่ งน้นั รวมกนั เป็นหนึ่ง เอาแคพ่ ทุ โธ
พทุ โธ พทุ โธ แคน่ น้ั ใช้ได้ ถา้ ออกจากนเี้ ขาเรียก “ควา้ น้ำ�เหลว” มนั
จบั ตวั เองไม่ได้ ใจเป็นผรู้ ู้ สติเปน็ ทรี่ ะลกึ ได้ สัมปชั ชญั ญะเปน็ ผรู้ ้ตู ัว
ถ้ามาอยู่แค่น้ีมีสติ มีสัมปัชชัญญะ รู้อยู่กับแค่นั้นใจก็สงบลง สงบ
ลง จนมีแตค่ วามรู้ดวงเดียว ความรนู้ ้ันคอื “ใจ” ไมม่ ีหนีหายไปไหน
เรียกวา่ “จับใจ” แลว้ จบั ตัวใจไวอ้ ยู่แล้ว ใจสงบแลว้ มคี วามสขุ ที่สดุ
มนั มีวติ ก มีวจิ ารณ์ มีปตี ิ มสี ขุ มีเอกคั คตานี้
มี “เอกคั คตาจติ ” นี้ จติ เปน็ หนึ่งในหนทางจะใหต้ รัสรอู้ ะไร
สูงๆ ข้ึนไปกต็ วั น้กี ่อน ร้แู ลว้ มนั ไม่ไปไหน มันอยู่กับเนอื้ กับตวั อยู่
กับพุทโธน้ันแหละ หายใจเข้าก็รู้ “พุท” หายใจออกกร็ ู้ “โธ” มีระลึก
พระพุทธเจ้าอยู่ในใจของเรา มีไหลออกมาเทมา ปัญญาไหลแตก
ออกไป รู้หมด ปญั ญา ทกุ ขัง อนิจจา อนตั ตา รจู้ ักหมด ถ้าปลอ่ ย
ไปตาม มนั กเ็ ปน็ ทกุ ข์ เรยี กวา่ “งมโขง่ ” ถา้ เอาอารมณอ์ นื่ มาบรกิ รรม
ก็ไม่สงบ ใหเ้ อามารวมกันเปน็ หนง่ึ “พทุ โธ” ทำ�ให้ใจเป็นหนึ่งได้หนง่ึ
เดียวในโลกเป็นทางตรัสรู้ อนั นตี้ รัสรูไ้ ด้

๑๙ กรกฎาคม ๒๕๕๕
1๗:๔๙ น.

61

(๑๓)
พระราชาช่างสงสยั

62

ธรรมะเบาๆ ๙๐ ปี หลวงป่ทู อ่ น าณธโร

ขอ้ คิดส่งั สอนประชาชนตอ่ ไป มลิ ินทปญั หาถามตอ่ ไป เร่อื ง
องคพ์ ระยามลิ นิ ท์ พระนาคเสน ถามกัน ท�ำ ให้คนผฟู้ งั นั้นทงั้ หลาย
เกดิ ปัญญาข้นึ ไดป้ ญั ญาหลายอย่าง บร่ จู้ ักตัวตนอะไร คนมนั จะได้
รูจ้ กั ว่ามันไมเ่ ท่ียง มันเปน็ ทุกข์ มนั เปน็ อนตั ตา ทุกขงั อนตั ตามันไม่
เท่ยี ง มันไมใ่ ชต่ วั ตนอะไรของเขา เปน็ แตส่ ังขารท่ีอยู่ ทอ่ี าศยั ของใจ
เฉยๆ กเ็ ลยสนิ้ สงสยั พากนั สน้ิ สงสยั หมด แตก่ อ่ นงมโขง่ กนั ไป งมโขง่
ไป ไม่รู้แจ้งเสยี ที อยู่ในพิจารณาปญั หา อยใู่ นนนั้ แหละ
มิลนิ ทปญั หา ถ้าฟงั ตลอดแหละ แหม่ ลกึ ซง้ึ ดี ถามกบั พระ
มหากษตั รยิ น์ นู้ นะ่ พระยามลิ นิ ทป์ กครองบา้ นเมอื ง แตไ่ ปถามปญั หา
กับคนท้ังหลายท้ังปวง หาถามเอาชนะไปหมดทุกคน พระอินทร์ก็
เลยไปอารธนา พระนาคเสนใหล้ งมาเกดิ ในสมยั นี้ ใหล้ งมาเกิด มา
แกป้ ญั หาให้พระยามลิ นิ ท์ มลิ ินทปญั หานั้นแหละ กล็ งมาเกิดสมยั
เดยี วกนั น้นั แหละ พอโตแล้วกม็ าเป็นผมู้ สี ตปิ ัญญาดี กเ็ ลยบวชเป็น
พระนาคเสน บวชแลว้ ไดส้ ำ�เรจ็ เปน็ พระอรหนั ต์ข้ึนไป แล้วได้มาแก้
ปัญหา ถามปัญหาอะไร ท่านแก้ให้หมด
พระนาคเสนนเ้ี ปน็ ก�ำ ลงั เผยแพรช่ ว่ ยพระศาสนาตอ่ มา ตง้ั แต่
500 ปี มาเรื่อยๆ เห็นว่าอันน้ีควรพิมพ์เป็นตำ�รับตำ�ราไว้ พิมพ์
เปน็ มลิ นิ ทปญั หา พระนาคเสนกบั พระยามลิ นิ ทเ์ ถยี งกนั เปน็ เหตผุ ล
พระยามลิ ินท์ก็ยอมจ�ำ นนว่า

63

“คนมันจะได้รู้จักว่ามันไม่ “โห้!! พระนาคเสนน้ีไม่
เที่ยง มันเป็นทุกข์ มันเป็น ธรรมดานะ นิมนต์พระคุณเจ้า
อนตั ตา” ไปฉนั ทร่ี าชวงั หรอื ฉนั เชา้ ทสี่ �ำ นกั
พระราชวังของเรา”
64 พระนาคเสนว่า “แล้ว
มหาบพติ รจะเอากีอ่ งค”์
พระยามลิ นิ ทต์ อบ “ไปได้
เท่าไหร่กเ็ อาเท่าน้ัน”
พระนาคเสนกน็ มิ นตพ์ ระ
ทงั้ หลายไป ต้ังหมื่นองค์ท่ไี ป ไม่
ธรรมดา พระยามลิ นิ ทไ์ มร่ จู้ ะพดู
อยา่ งไร กแ็ ลว้ แต่พระคุณเจ้าจะ
เอามา ไมป่ ฏิเสธ ย่งิ ดี ทดสอบ
พระนาคเสน พระนาคเสนจะ
จำ�แลงหรือนิมนต์พระคุณเจ้า
เปน็ หมืน่ ๆ องค์ ในพระราชวงั ก็
คงมที นี่ ง่ั พอได้ เตม็ พระราชวงั ไป
หมดเลย พระไปทงั้ หลายนแิ หละ
ผมู้ ฤี ทธทิ์ ที่ า่ นท�ำ ได้ จ�ำ แลงได้ ให้
เปน็ จ�ำ นวนมากกไ็ ด้ จ�ำ นวนนอ้ ย
ก็ได้ ทำ�ให้ทิฐิของพระยามิลินท์
ยอมแพ้ นเ้ี ขาเรียกวา่ มันเปน็ มา
ต้งั แต่สมัยก่อน

ธรรมะเบาๆ ๙๐ ปี หลวงปู่ทอ่ น าณธโร

พระยามิลินท์เป็นเณรน้อย พระนาคเสนเป็นพระหรืออะไร
ท�ำ นองน้ี ปรารถนากัน ไมไ่ ด้หลบั ไม่นอน ไม่นอนเลย เดี๋ยวกเ็ ณร
นอ้ ย เณรน้อย ไมไ่ ด้พกั ผอ่ น จำ�วัตรเลย
เณรนอ้ ยวา่ “ขอปรารถนาใหข้ ้าพเจา้ เอาชนะกเิ ลสทง้ั หลาย
ได้ ใครถามปัญหาอะไร อย่าให้คา ให้เหมือนแม่นำ้� ให้เป็นแม่นำ้�
ในแมน่ ำ้�นนี้ ำ้�มาเทา่ ไหรน่ กิ ็รบั ไดห้ มด แมน่ ำ�้ ใหญๆ่ ”
แต่พระนาคเสนนี้แอบไดย้ ินเณรนอ้ ย
พระนาคเสนแก้ว่า “ขอให้ข้าพเจ้ามีปัญญาใหญ่สามารถ
ปอ้ งกันน�ำ้ ในแมน่ ำ้�ไม่ใหล้ ้นฝ่ังได้ ให้ไปตามแมน่ ้�ำ อย่างเดยี ว”
ปรารถนาต่างคนต่างปรารถนาเอาชนะกันเลย จึงได้มาเกิด
พบกัน บัดนี้ก็เอา เร่ืองราวมันเป็นอย่างนั้น พระยามิลินท์น้ียอม
พระนาคเสนเลย พระนาคเสนนน้ั เปน็ ผมู้ ปี ญั ญากวา้ งขวา้ งเหมอื นดง่ั
ฝ่งั แม่นำ้� ตล่ิงสงู กว่าน�้ำ แมน่ ้�ำ ไหลไปตามคลอง ตามท้องน้ำ�นั้นเอง

๑๙ กรกฎาคม ๒๕๕๕
1๘:๐๖ น.

65

บนั ทึกชว่ ยจ�ำ

66

ธรรมะเบาๆ ๙๐ ปี หลวงป่ทู อ่ น าณธโร
67

บนั ทึกชว่ ยจ�ำ

68

ธรรมะเบาๆ ๙๐ ปี หลวงป่ทู อ่ น าณธโร
69

บนั ทึกชว่ ยจ�ำ

70

ธรรมะเบาๆ ๙๐ ปี หลวงป่ทู อ่ น าณธโร
71

บนั ทึกชว่ ยจ�ำ

72



อยาไปรีบ อยา ไปเรง
อยาไปเครง อยาไปเครยี ด