ข่าวจากยมบาล โดย หลวงปู่เหรียญ วรลาโภ

ข่าวจากยมบาล
น่งั ภาวนา สาํ รวมใจของตนใหด้ ี ใจมนั จะน่ิงไดก้ ็เพราะ
อาศยั สติ สติระลกึ เขา้ มาหากายหาใจ ใจอยตู่ รงไหน สตหิ ย่งั เขา้
ไป เรามารวมกนั ในท่ีน่ี ใหพ้ งึ เขา้ ใจวา่ เพ่ืออบรมตน ทาํ อย่างไร
จติ ใจมนั จะสงบลงไป เราก็ทาํ ลง แตก่ ารท่ีใจจะสงบลงได้ อาศยั
ความอดทน อดกลนั้ ตอ่ ความเจบ็ ความปวด อดกลนั้ ตอ่ เวทนา
ตา่ งๆ อดกลนั้ ตอ่ ความคิด ไม่คดิ สง่ ไปภายนอก กาํ หนดอย่แู ต่
ภายใน พยายามมีสตปิ ระคองจิต ใหก้ าํ หนดรูอ้ ย่ภู ายใน อนั นี้
เป็นกรรมวธิ ีท่จี ะทาํ ใจใหส้ งบระงบั ลงไปเบือ้ งตน้ ถา้ ขาดความ
อดทนแลว้ ไม่ไหว จติ น่ีมนั สงบลงไมไ่ ด้ เพราะมนั ออ่ นแอ ถกู

กิเลสผลกั ดนั เอา สอู้ าํ นาจของกิเลสไมไ่ ด้ ก็เล่อื นลอยไป ทนี ีเ้ ม่ือ
เราสรา้ งความอดทนใหเ้ กิดขนึ้ ในใจวา่ เราจะไม่คดิ เราจะหยดุ
น่ิงอย่ใู นปัจจบุ นั นี้ เราตงั้ ความอดลงไปอยา่ งนี้ มนั ก็พอบรรเทา
แหละ เพราะความอดนีย้ อ่ มเอาชนะทกุ สงิ่ ทกุ อยา่ งได้ อะไรๆก็สู้
ความอดไมไ่ ด้

ดงั นนั้ อย่าไปลมื ธรรมะขอ้ นี้ สาํ คญั มาก สาํ คญั ไปจนถงึ วนั
สดุ ทา้ ยแห่งชวี ติ โนน่ วนั สดุ ทา้ ยแห่งชวี ิตน่นั ความเจบ็ ความ
ปวด ความเม่ือยลา้ อะไรสารพดั มนั จะไปรวมกนั อยตู่ รงนนั้
แหละ บรรดาความทกุ ขท์ งั้ หลาย มนั ก็ไปรวมลงในวาระสดุ ทา้ ย
แหง่ ชีวิตนนั้ นะ่ ฉะนนั้ ถา้ ใครไม่สรา้ งความอดทนไวแ้ ตเ่ วลายงั
ปกตอิ ย่นู ่ี พอไปถึงเวลานนั้ เขา้ มาแลว้ มนั ก็ตา้ นทานตอ่ อาํ นาจ
ของกิเลสไมไ่ ด้ จติ น่ี ตา้ นทานตอ่ ทกุ ขเวทนาไมไ่ หว จติ ใจก็เล่อื น
ลอย ควบคมุ ไม่ได้ น่นั มลู เหตทุ ่ีจะไปสวรรค์ ไปนิพพานไมไ่ ด้ ก็
เพราะเหตนุ นั้ แหละ อยา่ วา่ แตจ่ ะไปนิพพานเลย จะไปสวรรคน์ ่ีก็
ไมไ่ ด้ จิตใจบงั คบั ไมไ่ ดอ้ ยา่ งนนั้ แลว้ มนั ก็วกเวยี นอย่ใู นโลกน่ี ไม่
ไปไหน ถา้ หากวา่ ...อยา่ งวา่ ทาํ บญุ ทาํ ดี แลว้ ก็มาเกิดเป็นคนอีก
เท่านนั้ แหละ ไมไ่ ดไ้ ปนรก

ถา้ ทาํ บาปไวแ้ ลว้ ก็ ไม่ไดว้ นเวียนอยใู่ นโลกอนั นีแ้ ลว้ ไปสู่
ยมโลกนนู่ แลว้ แตย่ มบาลจะตดั สินไปยงั ไง ก็ขนึ้ อยกู่ บั ยมบาล
จะพงึ ซกั ถามวา่ ไดท้ าํ บญุ อยา่ งไร ไดท้ าํ บาปอยา่ งไรตงั้ แตเ่ ป็น
มนษุ ย์ จะไปโกหกยมบาลกไ็ มไ่ ด้ เพราะวา่ ยมบาลรู้ มีบญั ชีอยู่

หมด ใครทาํ บาปก็มีอยอู่ กี บญั ชีนงึ ใครทาํ บญุ ก็มีอยอู่ กี บญั ชีนงึ
อยา่ งนนั้ เพราะฉะนนั้ จติ วิญญาณใด ตายแลว้ ถา้ ไปสสู่ าํ นกั
ยมบาลนะ มนั ตอ้ งพดู ตรงไปตรงมา ถา้ หากวา่ เวลายงั มีชีวติ อยู่
ในโลกนี้ ผนู้ นั้ มาปรารภถงึ ความแก่ ความเจ็บ ความตายอยู่
เสมอๆ วา่ คนเราน่ีชีวติ นะ่ เป็นของไม่เท่ยี ง ความตายเป็นของ
แน่นอน ตายลงไปแลว้ เราทาํ กรรมดีไวม้ าก กรรมดกี ็จะนาํ ไปสู่
ความสขุ ถา้ เราทาํ กรรมช่วั ไวม้ าก ความช่วั ก็จะนาํ ไปสคู่ วาม
ทกุ ข์ ไดห้ ม่นั พจิ ารณาอยอู่ ยา่ งนีจ้ นชนิ จนไมเ่ หน็ วา่ ชีวิตนี้
เป็นไปอย่างอ่นื จนมนั เหน็ ตามสภาพความจรงิ อยา่ งนี้

เวลาไปสสู่ าํ นกั ยมบาล ยมบาลก็จะถามวา่ ตอนเป็นมนษุ ย์
อยนู่ ่นั น่ะ เคยเห็นคนแกไ่ หม เคยเหน็ คนเจบ็ ไหม เคยเหน็ คน
ตายไหม ก็จะตอ้ งตอบวา่ เคยเหน็ เม่ือเหน็ แลว้ พิจารณาอยา่ งไร
ถา้ ผทู้ ่เี คยพจิ ารณาบอ่ ยๆอยา่ งวา่ นนั้ นะ ก็จะตอบยมบาลวา่
"เม่ือเหน็ อยา่ งนนั้ แลว้ ก็เกิดความสงั เวชสลดใจ วา่ คนเราน่ี เกิด
มาแลว้ ชีวติ สงั ขารรา่ งกายน่ีเป็นของไม่เท่ียง ไม่ย่งั ยืน มีความ
เกิดขนึ้ เป็นเบอื้ งตน้ แลว้ ก็แปรปรวนในท่ามกลาง ก็แตกดบั ใน

ท่ีสดุ " ก็เป็นอยา่ งเนีย้ เคยคดิ เคยพิจารณา จนเกิดความสงั เวช
สลดใจในนามในรูปอนั นี้ ยมบาลถามวา่ เม่อื เกิดความสงั เวช
สลดใจแลว้ ทาํ อย่างไรตอ่ ไป ก็จะตอ้ งตอบยมบาลวา่ "เม่ือเห็น
วา่ ชีวิตนีเ้ ป็นของไมเ่ ท่ียง ไมย่ ่งั ยืน แลว้ เชน่ นีก้ ็รบี เรง่ ทาํ บญุ กศุ ล
เขา้ ไป ไมป่ ระมาท ส่งิ ใดท่เี ป็นบาปเป็นโทษก็ไมท่ าํ ไมพ่ ดู ก็
พยายามทาํ พยายามพดู แตใ่ นส่ิงท่ีมนั ไมเ่ ป็นบาปเป็นโทษมา
โดยลาํ ดบั " เออ…ถา้ เชน่ นนั้ น่ะ เจา้ กเ็ ป็นผทู้ ่ีไมป่ ระมาทในชีวิต
สมควรท่ีจะไดร้ บั ความสขุ ความเจรญิ ตอ่ ไป แลว้ ยมบาลก็ปลอ่ ย
ขนึ้ สวรรคบ์ ดั นี้

ถา้ ยมบาลถามอย่างนนั้ บางคนนะ่ ไม่เคยไดภ้ าวนา ไมเ่ คย
ไดพ้ จิ ารณา ถงึ ความแกค่ วามเจ็บความตาย ไมไ่ ดพ้ ิจารณาถงึ
กรรมดี กรรมช่วั ไม่ไดพ้ จิ ารณาถึงผลแห่งกรรมดกี รรมช่วั มนั
เป็นอยา่ งไร เม่ือยมบาลถาม ก็ตอบไม่ได้ ตอบไดแ้ ตว่ า่ "คนเรา
เกิดมาแลว้ ก็ตอ้ งแก่ เจ็บ ตายเป็นธรรมดา" เม่ือเหน็ อยา่ งนนั้
แลว้ ทาํ อย่างไรตอ่ ไป "ก็ไม่ไดท้ าํ อะไรตอ่ ไป ไมไ่ ดท้ าํ ความดี
อะไร" เม่ือไมท่ าํ ความดแี ลว้ ไปทาํ อะไร ก็ไปทาํ บาป ฆา่ สตั วบ์ า้ ง

ลกั ทรพั ยบ์ า้ ง ประพฤตผิ ิดในกามบา้ ง กลา่ วมสุ าวาทบา้ ง ด่ืม
สรุ า กญั ชา ยา ฝ่ิน เฮโรอนี บา้ ง ผใู้ ดทาํ กรรมช่วั อย่างไรก็ตอ้ ง
ระบอุ อกไปอย่างนนั้ โกหกไม่ได้ ยมบาลมีลงบญั ชีไวแ้ ลว้
ยมบาลก็จะพจิ ารณาบดั นี้ พจิ ารณาก็เหน็ วา่ แกน่ีเป็นผปู้ ระมาท
เกิดเป็นคนทงั้ ที ไดพ้ บพทุ ธศาสนาดว้ ย ทาํ ดไี มไ่ ด้ ทาํ แตก่ รรม
ช่วั กรรมช่วั น่นั จะตอ้ งตามสนองแกใหเ้ ป็นทกุ ข์ เรากช็ ่วยไมไ่ ด้

พอยมบาลตรสั อย่างนนั้ แลว้ ก็น่งิ อยู่ ตอ่ จากนนั้ นายนิรบาล
ก็นาํ นกั โทษอนั นนั้ นะ่ ไปแลว้ บดั นี.้ ..ไปโยนลงนรกโนน่ ไดร้ บั
ทกุ ขท์ นทรมาน นา้ํ รอ้ นลวก ไฟเผา ตายแลว้ บาปกรรมไมห่ มดก็
เกิดขนึ้ มาใหม่ เกิดขนึ้ มาแลว้ ก็ถกู นา้ํ รอ้ นลวกไฟเผา รอ้ งครวญ
คราง ดนิ้ กระเสอื กกระสนไปมา ปีนป่ายขนึ้ ไปบนบก อา้ ว นาย
นิรบาลก็จบั ซดั ลงไปสนู่ รกอกี ทนทกุ ขท์ รมานอย่อู ย่างนนั้ น่ะ
นานแสนนาน กวา่ จะพน้ จากนรกใหญ่มา เม่ือพน้ จากนรกใหญ่
มาแลว้ ก็มาตกนรกนอ้ ยบดั นี้ นรกขมุ นอ้ ย ทนทกุ ขท์ รมานอยู่
น่นั อีก ก็ไมห่ นกั เหมือนนรกใหญ่ นานไปๆ บาปกรรมท่ีมนั ใหไ้ ป
ตกนรกหมดลง ก็พน้ จากนรกนนั้

พอพน้ จากนรกนนั้ ไปแลว้ กไ็ ปเกิดเป็นเปรตบดั นี้ เพราะ
บาปกรรมยงั ไมห่ มด เสวยทกุ ขท์ นทรมานจากความเป็นเปรตอยู่
น่นั ก็นาน อดขา้ วอดนา้ํ เพราะวา่ ตนไมไ่ ดท้ านขา้ วมาแตก่ อ่ น
โนน้ ไมม่ ีผา้ นงุ่ ผา้ ห่ม เพราะวา่ ตนไม่ไดใ้ หผ้ า้ นงุ่ หม่ เป็นทานมา
แตก่ อ่ น ไม่ไดใ้ หน้ า้ํ เป็นทาน หวิ นา้ํ นา้ํ อย่ใู กลๆ้ ก็ด่ืมไมไ่ ดเ้ พราะ
ท่านกลา่ วไวใ้ นตาํ ราวา่ ปากของเปรตน่ีมนั เลก็ เหลือเกินนะ
เพียงแตแ่ คว่ า่ เอาเข็มหย่งั เขา้ ไดเ้ ทา่ นนั้ เอง แลว้ นา้ํ มนั จะเขา้ ได้
ยงั ไงอะ้ เป็นอยา่ งนี้ บคุ คลผทู้ ่ีมีบาปติดตวั ไป จะตอ้ งไดเ้ สวย
ทกุ ขท์ นทรมานไปโดยลาํ ดบั ๆ อา้ ว หมดจากกรรมเวรอนั ท่ีใหไ้ ป
เป็นเปรตหมดลง ก็ไปเกิดเป็นอสรุ กาย เกดิ เป็นคนดรุ า้ ย เป็นคน
อาํ มหติ เป็นคนขีก้ ระจอกงอกงอ่ ย หาเลีย้ งตวั เองก็ไมไ่ ด้ อาศยั
ผอู้ ่นื เป็นอยู่ อา้ ว หมดจากกรรมเวรท่ีใหเ้ กิดเป็นอสรุ กายน่นั แลว้
ก็ไปเกิดเป็นสตั วเ์ ดรจั ฉาน พน้ จากสตั วเ์ ดรจั ฉานน่นั แหละถงึ ได้
เกิดมาเป็นคน

เม่ือหากวา่ ผนู้ นั้ ไดส้ รา้ งบญุ กศุ ลไวบ้ า้ งแตก่ อ่ นน่นั บดั นถี้ ึง
วาระบญุ มนั ใหผ้ ลมนั ถา้ ไดเ้ กิดมาเป็นคน แตว่ า่ เม่ือเศษบาปอนั

นนั้ ยงั ไมห่ มด ก็ตอ้ งมาเกิดเป็นคนขีก้ ระจอกงอกงอ่ ยอกี แลว้
รา่ งกายก็ไมส่ มบรู ณพ์ ลู สขุ มีขอ้ บกพรอ่ งอนั ใดอนั หน่งึ อย่นู ่นั
แหละ แลว้ ก็ไมเ่ ป็นท่ีพอใจของบคุ คลทงั้ หลาย คนทงั้ หลายได้
เหน็ เขา้ ก็รงั เกียจเดียจฉนั ท์ ไมป่ รารถนาจะคบหาสมาคมดว้ ย
อนั นีเ้ รยี กวา่ เศษบาปน่นี ะ่ มนั ปานนนั้ แหละ เราเหน็ กนั อย่ไู ม่ใช่
เหรอ หมมู่ นษุ ยท์ ่ีเกิดมาบางหม่บู างพวกนะ่ มีรา่ งกายทพุ พล
ภาพ ชว่ ยตวั เองไม่ได้ ตอ้ งขอทานเขากนิ ไปวนั ๆนะ่ อยา่ งนีน้ ะ
มนั เห็นกนั อยดู่ าษด่นื แตเ่ หน็ แลว้ ไมค่ ิด ไม่เอามาคดิ ใสใ่ จ ไม่
สอนใจตวั เองวา่ ไอท้ ่ีตนมีอวยั วะรา่ งกายครบถว้ นสมบรู ณอ์ ยา่ ง
นีเ้ น่ยี ตนไม่มีกรรม ไม่มีเวรอย่างคนเหลา่ นนั้ ทงั้ นเี้ พราะอะไร
อา้ ว บางรายก็วา่ กรรมเวรท่ที าํ มาแตก่ ่อนนะ่ มนั หมดลงแลว้ บญุ
อาํ นวยผลใหต้ อ่ บดั นีน้ ะ จงึ ไดม้ ีรา่ งกายสมบรู ณบ์ รบิ รู ณ์ อา้ ว
บางจาํ พวกก็จตุ จิ ากสวรรคน์ ่นั ลงมา มาเกิดเป็นคนในโลกนี้ บญุ
อนั นนั้ ก็ตามมาตกแตง่ อวยั วะรา่ งกายใหค้ รบถว้ นบรบิ รู ณ์ ทงั้
สวยทงั้ งาม ทงั้ มีอายยุ ืนยาวนานอกี ดว้ ย

อนั นี้ ความท่ีสตั วท์ งั้ หลายมาเกิดในโลกอนั นนี้ ะ มนั มีอยู่ ๒
ประเภทอย่างนี้ หรอื จะวา่ ๓ ก็ได้ ประเภทหนง่ึ จตุ ิจากพรหมโลก
ลงมาเกิด ประเภทท่ีมาจากพรหมโลกน่ี เกิดขนึ้ มาแลว้ สว่ นมาก
ไมค่ อ่ ยจะแตง่ งาน เม่ือเจรญิ วยั ใหญ่โตเป็นหน่มุ เป็นสาวขนึ้ มา
ชอบแตจ่ ะออกบวช เพราะวา่ พรหมนนั้ นะ่ เป็นผทู้ ่เี จรญิ พรหม
วิหาร ๔ เจรญิ ฌาณตงั้ แตเ่ ป็นมนษุ ย์ อานิสงสฌ์ าณน่นั น่ะ พอ
ตายแลว้ ก็ใหไ้ ปเกิดพรหมโลก แลว้ กามวติ ก พยาบาทวิตก
วิหงิ สาวิตกเหลา่ นีไ้ ม่มีอย่ใู นพรหม พรหมนนั้ มีใจสงบระงบั อยู่
เร่อื ยไป ทา่ นวา่ ไมเ่ พศหญิง ไม่มีเพศชาย รูปพรหมเน่ีย
เพราะฉะนนั้ หมดอายสุ งั ขารจากพรหมแลว้ นิสยั อนั นนั้ ก็
ตดิ ตามมา พอมาเกิดในโลกน่ีขนึ้ มาแลว้ ก็ไมป่ รารถนาจะ
แตง่ งาน เบ่อื หนา่ ยการครองเรอื น ก็มกั จะออกบวชกนั

อนั นีค้ วามเป็นมาของมนษุ ยเ์ รา เป็นอยา่ งนนั้ เพราะฉะนนั้
ผศู้ กึ ษาเรอ่ื งราวของพทุ ธศาสนาแลว้ ก็ควรใหเ้ ขา้ ใจไวอ้ ยา่ งนนั้
เม่ือเขา้ ใจถกู ตอ้ งแลว้ บดั นี้ มนั ก็จะไดล้ งมือปฏบิ ตั ิตนใหด้ าํ เนิน
ไปในทางท่ีดี ทางท่ีชอบ เพราะวา่ การท่ีเราจะไดอ้ ตั ภาพเป็น

มนษุ ยโ์ ดยสมบรู ณด์ งั กลา่ วมานนั้ ไดด้ ว้ ยกศุ ลธรรม ไดด้ ว้ ยการ
กระทาํ ความดี ดว้ ยกาย วาจา ใจ ไมใ่ ช่ไดด้ ว้ ยการกระทาํ ความ
ช่วั เราถือเอาใจความอยา่ งนี้ น่นั แหละ เม่ือเราถือเอาอยา่ งนีไ้ ด้
ผนู้ นั้ ก็จะพยายามทาํ แตค่ วามดีเร่อื ยไป ไม่ทาํ ความช่วั สะสมแต่
บญุ แตก่ ศุ ลไป ทาํ การทาํ งานก็หาการงานท่ีไม่เป็นบาปเป็นโทษ
นนั้ ทาํ การงานท่ีปราศจากบาปอกศุ ลตา่ งๆหม่เู นีย้ น่นั แหละ
เรยี กวา่ เป็นผไู้ ดภ้ าวนา พจิ ารณาเหน็ เหตปุ ัจจยั ของชีวติ นีแ้ จง้
ตามเป็นจรงิ แลว้ บดั นีผ้ นู้ นั้ เห็นแจง้ ในชีวิตตามเป็นจรงิ อยา่ งนนั้
แลว้ ก็จะไมย่ อมทาํ ความช่วั เลยตลอดชีวติ จะพยายามทาํ แต่
ความดี ใหท้ าน รกั ษาศลี ใหบ้ รสิ ทุ ธิ์ ไหวพ้ ระ ภาวนา พยายาม
น่งั สมาธิภาวนา ประคบั ประคองจติ ท่ีเป็นบญุ กศุ ลอยนู่ ่แี ลว้ ให้
มนั ตงั้ ม่นั ตอ่ บญุ ตอ่ กศุ ลเร่อื ยไป ไม่ใหจ้ ิตใจน่ีเบ่อื หนา่ ยคลาย
จากบญุ จากกศุ ล

เม่ือพยายามประคองจิตใหต้ งั้ ม่นั ในบญุ ในคณุ ไปไดเ้ ท่าไร
บญุ คณุ น่ีก็ย่งิ เจรญิ ขนึ้ ในจิตใจเทา่ นนั้ แลว้ เม่ือเป็นเชน่ นีใ้ จมนั ก็
สงบดี เยือกเยน็ ถงึ แมว้ า่ มนั จะไม่สงบละเอียดจนถงึ อปั ปนา

ฌาณไปโนน้ ก็ไมเ่ ป็นไร ก็แตข่ อใหม้ นั ตงั้ ม่นั อยใู่ นบญุ ในคณุ น่ี
มนั ก็ใชไ้ ด้ ก็เจรญิ ปัญญาได้ สามารถเพง่ พจิ ารณาธาตุ ๔ ขนั ธ์
๕ น่ี เหน็ แจง้ ตามเป็นจรงิ ได้ ไมใ่ ช่วา่ พิจารณาไมไ่ ด้ ขอ้ นีผ้ ใู้ ด
บาํ เพญ็ ผนู้ นั้ แหละรูเ้ อง เขา้ ใจเอง ไดด้ ว้ ยตนเอง เม่ือตน
พจิ ารณาเหน็ ขนั ธ์ ๕ น่ีไดอ้ ยกู่ ็รู้ น่นั แหละ หรอื วา่ ตนพิจารณา
เหน็ ไม่ได้ ก็รู้ ทาํ ไมจะไมไ่ ด้ เม่ือใจมนั ตงั้ ม่นั อยภู่ ายในแลว้
นิวรณ์ ๕ ดบั ไป เชน่ นนั้ แลว้ จิตใจน่ีมนั สวา่ งไสวเบกิ บานอยู่
ภายในน่นั นะ่

เม่ือกระแสจติ น่ีมนั ผ่องใสแลว้ น่ี มนั ก็อปุ มาเหมือนอยา่ งตา
คนเราน่ีแหละ เม่ือมนั ไมบ่ อด พอลืมตาออกไปน่ี มนั ก็มองเหน็
วตั ถอุ ะไรตอ่ อะไรไดเ้ ลย แตเ่ ม่ือหลบั ตาอยนู่ ่ีก็ยงั มองไมเ่ ห็นน่ะ
ถา้ ลมื ตาขนึ้ แลว้ ก็มองเหน็ วตั ถุ สิ่งของ ปรากฏเฉพาะหนา้ น่นั ได้
เลย อนั นีฉ้ นั ใดก็อยา่ งนนั้ นะ่ การท่ีปลอ่ ยใหน้ วิ รณธรรมครอบงาํ
จิตอย่นู ่นั น่ะ เหมือนอย่างเราหลบั ตาอยู่ น่นั แหละ ย่อมมองไม่
เหน็ อะไร การท่ีมาเพียรภาวนา ละนิวรณท์ งั้ ๕ น่ีออกไปจาก
ดวงจติ น่ี นิวรณเ์ หลา่ นนั้ คอื ความรกั ความชงั ความพยาบาท

จองเวรตา่ งๆหม่นู ีน้ ะ ความงว่ งเหงาหาวนอน ความท่ีปลอ่ ยจิต
ใหค้ ดิ ฟงุ้ ซา่ นราํ คาญไปตา่ งๆนานา ความสงสยั ลงั เล ในเร่อื ง
บาปบญุ คณุ โทษ ประโยชนห์ รอื ไมใ่ ชป่ ระโยชนห์ ม่นู ี้ เน่ีย
อารมณเ์ หลา่ นีด้ บั ไปจากจติ ใจแลว้ ใจก็ผอ่ งใส ก็มองเหน็ ธาตุ
๔ ขนั ธ์ ๕ น่เี ป็นอนิจจัง ทกุ ขัง อนัตตา ไดต้ ามเป็นจรงิ

เม่ือเหน็ ไดช้ ดั อยา่ งนนั้ แลว้ ก็ปลอ่ ยวาง ไมใ่ ช่วา่ ตอ้ งให้
พิจารณาเร่อื ยไปอยอู่ ย่างนนั้ ก็ปลอ่ ยวาง ปลอ่ ยวาง ไมค่ ิด ไม่
วติ กไมว่ จิ ารไปในขนั ธ์ ๕ อกี ตอ่ ไป ก็รูแ้ ลว้ น่วี า่ ไม่ใช่ของเรา แลว้
จะไปพวั พนั อย่กู บั มนั อะไรนกั หนา ปลงเสยี เถิด วางเสยี เถิด ก็
วาง พอหยดุ คดิ หยดุ พจิ ารณา มนั ก็เหลอื แตค่ วามรูอ้ ยา่ ง
เดียวกบั สติ ปรากฏอยปู่ ัจจบุ นั เฉพาะหนา้ น่ี ก็เพง่ อยใู่ นความรู้
ความเหน็ อนั แจ่มแจง้ อนั นนั้ แหละ เพง่ ดอู ยทู่ ่ีรูน้ ่นั แหละ ดวู า่
ความรูอ้ นั นีม้ นั จะเปลย่ี นแปลงมยั้ เม่ือไมเ่ ปล่ยี นแปลง ก็แสดง
วา่ มนั ปลง มนั วางขนั ธ์ ๕ ลงได้ เราก็กาํ หนดรกั ษาความรู้
ความเห็นอนั นนั้ ไป เม่ือภาวนาทีไรก็ตอ้ งทาํ อยา่ งนนั้ แหละ ถา้ มี
เวลาอยกู่ ็ เอา้ พจิ ารณาอกี อย่างนนั้ นะ พจิ ารณาใหม้ นั เหน็ แจง้

อกี ตอ่ ไป พจิ ารณาแตล่ ะทีมนั ก็ละเอยี ดละออเขา้ ไปโดยลาํ ดบั
มนั เป็นอยา่ งนนั้ พจิ ารณาเหน็ ชดั อะไรตอ่ อะไรลงไปแลว้ ก็ปลอ่ ย
วาง หยดุ คดิ เม่ือหยดุ คดิ ก็เหลอื แตค่ วามรูก้ บั สติ รูว้ า่ จติ ไม่ยดึ
ไม่ถืออะ้ ขนั ธ์ ๕ นี้ จิตตงั้ ม่นั อยโู่ ดยลาํ พงั อย่างนีน้ ะ

น่ีแหละเรยี กวา่ การฝึกจิตเพ่ือใหม้ นั ละบาปอกศุ ลออกจาก
ดวงจิตนีใ้ หห้ มดไป ดว้ ยอาํ นาจแห่งสมถะและวปิ ัสสนา เม่ือ
อกศุ ลน่ีดบั ไปแลว้ ก็มีแตก่ ศุ ลเทา่ นนั้ นะตงั้ อยใู่ นจิตนี้ กศุ ลอนั นี้
เม่ือมนั รวมกาํ ลงั กนั เขา้ เป็นหนง่ึ ลงไป เป็นมรรคสมงั คลี งไป
แลว้ ก็สามารถท่ีจะใหบ้ รรลโุ ลกตุ รธรรมได้ ขอ้ นนั้ เป็นปัจจตงั
เวทิ ตพั โพ วญิ �หู ิ วิญ�ชู นผฉู้ ลาด พงึ รูแ้ จง้ เฉพาะจิตใจของ
ตนโดยตรง ดงั แสดงมา…

ท่ีมา: https://youtu.be/Bl3RJPnHAKM