น้ำรดตอไม้แห้ง โดย หลวงปู่แบน ธนากโร

นาํ้ รดตอไม้แหง้
หลวงป่แู บน ธนากโร
…ธรรมท่ีเป็นไปเพ่ือความเจรญิ ธรรมเพ่ือความกา้ วหนา้
ธรรมเพ่ือความไม่ลา้ หลงั พระพทุ ธเจา้ ทา่ นใหเ้ คารพในการ
ประชมุ คาํ วา่ เคารพก็คอื การใสใ่ จ ความใสใ่ จในการเอาใจใส่
คนเราถา้ หากวา่ ใสใ่ จ เอาใจใส่ อย่างใดอยา่ งหนง่ึ อยา่ งสอง
อย่างสาม อยา่ งส่กี ็เป็นผทู้ ่ีใสใ่ จ ถา้ หากวา่ ไม่มีการใสใ่ จอย่างใด
อย่างหนง่ึ อยา่ งหนง่ึ อยา่ งสอง อยา่ งส่ี อยา่ งหา้ อยา่ งหก ก็เป็น
คนท่ีไม่ใสใ่ จ
นาย ก ไปน่นั ตรงไหนก็เป็นนาย ก ไปนอนตรงไหนก็เป็น
นาย ก จะเป็นนาย ข ไปไมไ่ ด้ คนไมใ่ สใ่ จ ไปอย่ตู รงไหนมนั ก็ไม่
ใสใ่ จ คนใสใ่ จไปอยตู่ รงไหนมนั ก็เป็นคนใสใ่ จ จงึ วา่ การประชมุ
จงึ เป็นสงิ่ ท่ีไมค่ วรละเลย เราจะอา้ งอะไร อา้ งอะไรเอาอนั อ่นื มา
เป็นเคร่อื งอา้ งโดยเหน็ วา่ มีความสาํ คญั กวา่ การประชมุ อนั นนั้
รูส้ กึ วา่ จะเป็นอตั ตาธิปไตยมากไป

1

ความเหน็ ของเราบางทีใชไ้ ดบ้ างโอกาส ถึงถกู ใชไ้ ดบ้ าง
โอกาส ถงึ ถกู บางทีใชไ้ มไ่ ดบ้ างโอกาส บางโอกาสความเหน็
ของเราท่ีถกู นนั้ ก็เอามาใชไ้ ม่ได้ ในบางโอกาส กาลัญ�ุตา
ปริสัญ�ุตา กาลเวลาบคุ คลก็มีสว่ นมีความสาํ คญั ในการท่ีจะ
เอาความคิดความเหน็ ของเราเขา้ ไปใชใ้ หเ้ ขา้ กนั ไม่ใชค่ วามคดิ
ความเหน็ ของเราเอาอยา่ งนดี้ ีแลว้ ไม่สนใจกาล ไมส่ นใจบรษิ ัท
ไม่สนใจบคุ คล อนั นนั้ ก็รูส้ กึ จะขดั กบั เหตกุ ารณ์ ขดั กบั แก่
กาลเวลาหรอื วา่ บรษิ ัทหม่คู ณะ ทาํ ความดี ไมร่ ูก้ าล ทาํ ความดี
ไมด่ บู คุ คล ถงึ จะเป็นความดกี ็ช่าง แตค่ วรระมดั ระวงั ในกาลท่ีไม่
ถกู ถงึ จะเป็นความดกี ็ชา่ ง ถา้ หากมนั ไมถ่ กู บคุ คลก็ควร
ระมดั ระวงั ไมใ่ ชถ่ กู แลว้ ก็ลยุ ไมด่ หู นา้ ดหู ลงั

จงึ วา่ อัตตัญ�ุตา ควรยดึ หลกั อัตตาธปิ ไตยตอ้ งอยใู่ น
กรอบของ ธรรมาธปิ ไตย จงึ เป็นอตั ตาธิปไตยท่ีเป็นธรรม
อตั ตาธิปไตยถา้ หากวา่ ไม่ถือธรรมาธิปไตยเป็นหลกั อนั นนั้
เรยี กวา่ เป็นอตั ตาทฐิ ิ จงึ วา่ เหลียวดตู รงนนั้ ก็ขาด ตรงนนั้ ก็ขาด
ไม่พดู ขาดก็ขาดไป ไมข่ าดก็ไม่ขาด ตอ้ งการจะดวู า่ มนั จะ

2

ต่ืนตวั มยั้ คนไม่ต่ืนก็ไม่ต่นื มนั กห็ ลบั อย่เู หมือนกะตอไม้ ไม่รูว้ า่
มนั จะมาอยเู่ พ่ือศกึ ษาอะไร ถา้ หากวา่ จะมาก็มาแสดงทฐิ ิของ
เจา้ ของเท่านนั้ เอง ทฐิ ิมานะ มานะคอื ความถือตวั ทิฐิคอื
ความเห็น เอาทฐิ ิมานะของเจา้ ของมาแสดง

ใครมาก็ตอ้ งการมาฝึก มาอบรม มาศกึ ษา ในสายตาของ
เราดแู ลว้ น่ี จะจรงิ จงั มงุ่ ม่นั ในการมาศกึ ษาและฝึกหดั อบรม
บางทีมนั ขดั กบั คาํ พดู ท่ีไดพ้ ดู ท่ีไดพ้ ดู ไว้ ผลออกมาก็คือไดย้ งั ไง
ก็ไดแ้ ตท่ ฐิ ิมานะ ท่ีนนั้ ก็ไดไ้ ปอยแู่ ลว้ ท่ีนนั้ ก็ไปอยมู่ าแลว้ แต่
ไมไ่ ดป้ ระโยชนอ์ ะไรในการท่ีจะเป็นไปเพ่ือการแกไ้ ขทฐิ ิมานะ ท่ี
มนั คา้ํ อยู่ ขวางอย่ใู นจิตในใจ มนั ไมส่ งบ หมายความวา่ อยา่ ง
นนั้ จงึ วา่ ปีนีห้ มคู่ ณะมีมาก จงึ วา่ ตงั้ ใจวา่ ท่ีจะเป็นไปไดก้ ็จะ
พยายามเทศนาอบรมใหม้ ากเทา่ ท่ีสามารถ ขอ้ ปฏบิ ตั ทิ ่ีนาํ มา
พดู มาเทศนาอบรม ม่นั ใจวา่ ไมผ่ ดิ พลาด

ถา้ หากวา่ ท่านผใู้ ดใสใ่ จในการท่ีจะเอาไปประพฤติปฏบิ ตั ิ ท่ี
จะผิดพลาด ไมบ่ รรลเุ ปา้ หมายไม่มี จงึ วา่ ไดพ้ ดู อย่เู สมอวา่ ไม่
ลบู คลาํ ไมล่ งั เลสงสยั ในเรอ่ื งขอ้ ปฏบิ ตั ิ จงึ อะไรท่ีไดเ้ รยี นรูท้ ่ีได้

3

ฝึกหดั ปฏิบตั มิ า จะเรยี นจะรูจ้ นกระท่งั อะไรเป็นทางตรง อะไร
เป็นทางออ้ ม อะไรมนั จะไปทางไหน อะไรจะไปทางไหนน่ี
เรยี กวา่ ไมล่ บู คลาํ ไมล่ งั เลสงสยั ถงึ ออกมาบอกกลา่ วหม่เู พ่ือนสู่
กนั ฟังอยเู่ สมอ

เหลียวดบู างองค์ ก็ใครๆก็ไม่ใสใ่ จจนกระท่งั ไม่อยากจะ
ประชมุ อา้ งอนั นนั้ ๆ อา้ งไกล อา้ งฝนตก อา้ งไม่ไดก้ ินขา้ ว อนั นี้
มนั ไมใ่ ช่เร่อื งท่ีจะเอามาอา้ ง การประชมุ เพ่ือปรารภอรรถธรรม
ยอ่ มมีความสาํ คญั กวา่ สงิ่ ใดทงั้ หมด คดิ ถึงกอ่ นสมยั ผม ถา้ หาก
ตงั้ ใจจะฟังเทศนค์ รูบาอาจารย์ แมแ้ ตค่ าํ เดียวน่ที ่ีทา่ นเทศน์
ออกมาน่ี จะไม่ใหม้ นั คลาดออกจากความสมั ผสั ตงั้ ใจฟังถงึ
ขนาดนนั้ อาจจะเป็นเพราะเราเป็นคนท่ีโง่เง่าไม่มีสตปิ ัญญา
อะไร มีความจาํ เป็นบบี บงั คบั ใหต้ อ้ งเป็นอย่างนนั้ ก็ได้ เหลียวดู
หมู่ ไมค่ อ่ ยจะใสใ่ จกนั เทา่ ไหร่ บางทีผมมาศาลา มาสามวนั ส่ี
วนั หา้ วนั บางองคไ์ มไ่ ดม้ าฟังเทศนซ์ ะ แลว้ ก็จะมาฝึกมาอบรม
มนั โกหกเจา้ ของ ถา้ หากวา่ จะไม่มาศกึ ษาอบรมจรงิ ๆ ผมไมไ่ ด้
เดือดรอ้ นอะไร แตก่ ็จะไมไ่ ดเ้ ทศนา ไม่ไดอ้ บรมอะไรกนั

4

เร่อื งของกิเลสน่ีอย่าวา่ มนั โงน่ ะ มนั ฉลาดจนกระท่งั มนั ข่หี วั
ขีร้ ดหวั พระกรรมฐานของเรา อย่าวา่ มนั โงน่ ะ มนั ขีร้ ดหวั พระ
กรรมฐาน พระกรรมฐานก็ยงั วา่ กลิน่ มนั หอม แลว้ ก็พอใจในการ
ท่ีจะดมขีก้ ิเลสมนั คอื ขีเ้ กียจ ขีเ้ กียจจนจะขยบั ตวั หลงั จากไป
นอนแลว้ ไมอ่ ยากจะขยบั แลว้ ตวั ขีเ้ กียจ แลว้ ก็วา่ พอใจในการท่ี
ขีก้ ิเลส มนั ขีใ้ สห่ วั ไว้ ฟังดๆู ๆ จะพากนั ต่ืนตวั ไมต่ ่ืน กิเลสมนั จะ
ต่ืนตวั ท่ีไหน กเิ ลสต่ืนตวั ก็พระพทุ ธเจา้ คาํ วา่ ต่นื มนั ไมก่ ็เป็น
พระพทุ ธเจา้ นะ กิเลสมนั ต่นื แลว้

พยายามเทศนาปลกุ จิตปลกุ ใจ ใหอ้ งอาจกลา้ หาญในการท่ี
จะตอ่ สู้ ในการประกอบความพากความเพียร รูส้ กึ วา่ มนั
เหมือนกบั พยายามท่ีจะไปพรวนดนิ ใสป่ ๋ ยุ รดนา้ํ ตอไมท้ ่ีมนั ตาย
แลว้ ความรูส้ กึ มนั จะเป็นอย่างนนั้ มนั จงึ ไมม่ ีการท่ีจะแสดงวา่
มนั ผลใิ บ เป็นก่ิงเป็นงา่ มแตกออกมา มนั มีแตท่ ่ีจะแหง้ แหง้ ให้
เราเหน็ จะตกั นา้ํ พรวนดนิ ใสป่ ๋ ยุ ตอไมแ้ หง้ ท่ีมนั ตายแลว้ ในท่ีสดุ
ก็เป็นคนโง่เทา่ นนั้ คอื มนั เหน่ือยเปลา่ ก็ยงั ขืนทาํ ฟังๆไม่เห็นมี
ใครไดเ้ ร่อื งอะไร มนั ฟังน่ี ฟังพดู ออกมา มนั ก็พอจะฟังออก

5

เพราะเราฟังคาํ พดู ของคน ไม่ไดฟ้ ังลมปาก ฟังเขา้ ถึงจติ ถึงใจผู้
พดู บางทีไมพ่ ดู มนั ก็แสดงออกมา อะไรตอ่ อะไรอย่างนี้ แสดงวา่
หาความจรงิ จงั ยงั ไม่ได้ ยงั มีความยอ่ หยอ่ นออ่ นแอกนั อย่มู ากๆ

วนั พระวนั เจา้ แตก่ อ่ น พรรษาหนง่ึ ถงึ พรรษา๑๑ ๑๒ ไมไ่ ด้
นอนนะ ถือเนสชั ชิก ถือการไมน่ อน ไม่รูไ้ มเ่ หน็ ไมเ่ ป็นไม่ไป ก็ได้
ความอดความทน แตค่ วามองอาจกลา้ หาญรน่ื เรงิ ในการท่ีจะ
ตอ่ สนู้ ่ีมีมากๆทีเดยี ว ไม่ไดว้ ติ กกงั วลสะทกสะทา้ นอะไร ความ
เจบ็ ป่วยงว่ งเหงาหาวนอนไมม่ ี มีความร่นื เรงิ เพลิดเพลินอยู่
เสมอ ไม่ใชเ่ พยี งแตว่ นั พระวนั เจา้ เทา่ นนั้ วนั ธรรมดาเรากท็ าํ ของ
เรา เพราะความรน่ื เรงิ เพลดิ เพลนิ ในการอดการทน ในการตอ่ สู้
ในการปฏิบตั ิ

เด๋ยี วนีห้ ละ เผลอแพลบเดยี วหละ ไม่รูห้ ายไปไหนหมด ไอ้
เวลารบั ประทานทาํ ไมมากมายกา่ ยกอง อยากจะพดู ไปอยา่ งนนั้
นะ ไดเ้ วลาจะตอ่ สกู้ บั กิเลสจรงิ ๆหละ หาผใู้ ดท่ีจะเสนอหนา้
องอาจกลา้ หาญมนั มองไม่คอ่ ยเหน็ ในเม่ือไม่มีความกลา้ หาญ
ในท่ีๆกระโดดเขา้ มาตอ่ สกู้ บั กิเลสแลว้ ประโยชนข์ องการบวช

6

เพ่ือประโยชนอ์ ะไร กระโดดมาเพ่ือกิเลสมนั เหยียบคอ มี
ประโยชนอ์ ย่เู หรอ กระโดดมาใหก้ ิเลสมนั เหยียบคอมีประโยชน์
ตรงไหน หมหู มาเป็ดไก่ กิเลสมนั ก็เหยียบได้ นกั บวชมนั จะ
ประเสรฐิ กวา่ ตรงไหน ชาวบา้ นเขาก็สบายๆ เขานอนใหก้ ิเลสมา
เหยียบกนั

น่งั ๆมนั ปรากฏวา่ ขามนั ขาดออกไปเป็นชนิ้ เป็นชนิ้ ๆนะ ทาํ
เอาลองดู มนั งว่ งๆๆ เพง่ ตามนั เลย ตามนั เห็นลกู ตาชดั ออกไป
เหน็ วา่ ความงว่ งมนั จะง่วงไดย้ งั ไง เจ็บหลงั เจบ็ เอว เจบ็ แขง้ เจ็บ
เข่า เพง่ จนกระท่งั เหน็ กระดกู ใสเขา้ ไปแลว้ ความเจบ็ ความปวด
ไม่มี น่ี! การปฏบิ ตั ิเท่านนั้ ความจรงิ จงั เทา่ นนั้ มงุ่ ม่นั ในการท่ีจะ
ตอ่ สจู้ งึ มีโอกาสท่ีจะชนะกิเลสได้

มีแตอ่ อ่ นแอทอ้ แท้ ดมแตข่ ีก้ ิเลส กิเลสมาขีใ้ สห่ วั ขีใ้ สห่ วั
สมองไว้ มนั กพ็ อใจอยใู่ นกองมตู รกองคถู เทา่ นนั้ ตงั้ อกตงั้ ใจทาํ
จรงิ ๆจงั ๆ ผลมนั ก็ตอ้ งปรากฏขนึ้ จรงิ จงั เดน่ ชดั ขนึ้ มา เพราะ
ธรรมท่ีพระพทุ ธเจา้ เทศนาอบรมส่งั สอนเป็นทางท่ีถกู ตอ้ ง ไม่
ผดิ พลาด เป็นไปเพ่ือความรม่ เยน็ เป็นไปเพ่ือความสงบ เป็นไป

7

เพ่ือมรรคเพ่ือผล ถึงเด๋ยี วนีย้ งั ไม่ผดิ พลาด ยงั สมบรู ณบ์ รบิ รู ณ์
อยู่ มนั ไมเ่ ป็นท่าแตผ่ ปู้ ฏบิ ตั ิยคุ สมยั โลกกาํ ลงั จะแตกจะพงั อยา่ ง
นี้ ความไม่เป็นทา่ ปฏิบตั ิมนั ก็ไดแ้ ตค่ วามไม่เป็นท่า เอาความ
เป็นทา่ เป็นทางปฏิบตั ิ มนั ก็เป็นทา่ เป็นทางไดท้ ีขนึ้ มา ทีของเรา

มนั จะเจบ็ ขนาดไหน มนั จะปวดขนาดไหน เจบ็ ขนาดไหน
ปวดขนาดไหน ไม่เลิกมนั ซะอยา่ งเดียว มนั จะตายอยกู่ บั ท่ี ตาย
อยกู่ บั จติ อนั นี้ มนั เป็นสงิ่ ท่ีนา่ ภาคภมู ใิ จ เรยี กวา่ กรรมฐานเต็ม
ภมู ิ กรรมฐานเต็มภมู ิไม่ใช่ไปอยสู่ าํ นกั น่นั กรรมฐานเตม็ ภมู ิ
สาํ นกั น่นั โนน่ กรรมฐานเตม็ ภมู ิน่งั ใหม้ นั ตายอย่กู บั ท่ี กรรมฐาน
เตม็ ภมู อิ ย่กู บั เรา แลว้ เตม็ ภมู จิ รงิ ๆ ภมู ิกรรมฐานนีแ้ นน่ หนา ภมู ิ
กรรมฐานก็แนน่ หนา ภมู พิ ระกรรมฐานก็แนน่ หนา แนน่ หนา
จนกระท่งั ภมู สิ าวกของพระพทุ ธเจา้ ไมไ่ ดบ้ กพรอ่ ง

มนั โงเ่ งา่ ไม่รูไ้ มเ่ หน็ ไมเ่ ป็นไมไ่ ป อยมู่ นั ทาํ ไม อยใู่ หเ้ ปลอื ง
ขา้ วของโลกเคา้ กินเขา้ ไปทิง้ ๆ อนั นีเ้ ป็นสมบตั ขิ องโลก ผา้ ผอ่ น
ท่อนสะไบเป็นสมบตั ิของโลก เคร่อื งใชไ้ มส้ อยเป็นสมบตั ขิ อง
โลก อย่ไู มไ่ ดป้ ระโยชนอ์ ยทู่ าํ ไม น่งั ใหม้ นั ตายกบั ท่ี อนั นีท้ รมาน

8

เจา้ ของมาแลว้ นะ ท่พี ดู น่ีไมใ่ ช่ไม่ทาํ แลว้ เอามาพดู นะ ไมเ่ หน็ มนั
ตาย จงึ วา่ เหลยี วดหู มเู่ พ่ือน ทาํ กนั นิด มนั ไม่ถกู ใจนะ ใครบา้ งได้
ใจบา้ งไหม มนั เจ็บเขา้ ๆๆ

สนุ ขั มนั ยงั ไมย่ อมจนตรอก ความคดิ ความอา่ น ความคิด
ความอา่ นมนั ออกมา ออกมาเพ่ือท่ีจะแกไ้ ขความเจ็บความปวด
นนั้ เพ่ือท่ีจะเอาตวั รอด คอื ทาํ ไมจงึ จะเอาตวั รอดเลา่ แลว้ จะเจ็บ
จนตายเราก็ไมล่ กุ นะ แลว้ มนั สติปัญญามนั จะไม่ออกมา มนั จะ
ยอมตายเหรอ สนุ ขั มนั ยงั ไมย่ อมจนตรอก เหน็ มยั้ หละ เวลาไล่
กบั มนั จนตรอก มนั กระโดดใส่ แง่มๆๆๆๆ มนั ยอมเม่ือไหร่

พระกรรมฐานเราก็เหมือนกนั บีบบงั คบั มนั จนถงึ ท่ีสดุ นะ
สตปิ ัญญามนั ออกมาเอง ในการท่ีจะแกไ้ ขเพ่ือเอาตวั รอด เอาตวั
รอดคอื ยงั ไง เพ่ือถอนจติ ออกจากความเจบ็ ความปวดนนั้ เพ่ือ
ทาํ ลายความเจบ็ ความปวดนนั้ ใหอ้ อกไปจากจิตจากใจ หรอื จาก
ทกุ ขเวทนาอนั นนั้ ใหม้ นั ดบั ไป มนั ยงั มีในการท่ีไดม้ าถึงท่ีสดุ มนั
แลว้ มนั จะยอมตาย มนั ไมม่ ีหรอก น่ียงั ไมท่ นั เจบ็ ซา้ํ ขยบั ก็เจ็บก็
พอสมควรแลว้ ขยบั จะเจบ็ ก็ขยบั แลว้ ก็ไดเ้ พียงเทา่ นนั้ หละ ได้

9

เพียงเทา่ นนั้ น่นั หละ กิเลสมนั บอกอยา่ งนนั้ เพราะกิเลสมนั
ไม่ไดบ้ อกใหอ้ ดใหท้ น มนั ไมไ่ ดบ้ อกใหต้ อ่ สู้ มนั บอกใหแ้ พ้

มีแตพ่ ระพทุ ธเจา้ เทา่ นนั้ ขนฺตี ปรมํ ตโป ตตี กิ ขฺ า ความ
อดทนเป็นตบะธรรมเครอ่ื งแผดเผากิเลสอยา่ งย่ิง นิพพฺ านํ ปรมํ
วทนฺติ พทุ ธฺ า ผรู้ ูท้ งั้ หลายสรรเสรญิ พระนิพพานเป็นธรรมย่งิ
พระพทุ ธเจา้ แสดงในพระโอวาทปาฏิโมกข์ จงึ ใหพ้ ากนั อดทน
พากนั ฝึกหดั ใหอ้ ดใหท้ น เดินจงกรมหลงั จากเดินจงกรมแลว้ เอา
กระท่งั จนถงึ เวลาประกาศน่นั มนั ไม่ตายหรอก มนั จะตายเพราะ
การประกอบความพากความเพียร มนั ก็ยงั ดกี วา่ คนใหก้ เิ ลสมนั
ขีใ้ สห่ วั

กิเลสมนั ขีใ้ สห่ วั ก็คอื ขีค้ รา้ น เหน็ มยั้ หละ ขีเ้ กียจ ขีค้ รา้ น
น่นั น่ะ กิเลสมนั ขีใ้ สห่ วั แลว้ ก็พอใจในการท่ีกิเลสมนั ขีใ้ ส่ แลว้ ก็
ดมขีก้ องกิเลส น่งั ภาวนาก็เหมือนกนั น่งั ไปแลว้ ตะวนั ไมล่ กุ ไม่
โผลจ่ ากฟา้ ไมข่ นึ้ ทาํ มนั ลองดู จงึ เรยี กวา่ ผปู้ ฏบิ ตั ิธรรม จงึ
เรยี กวา่ ผปู้ ฏบิ ตั ิตามธรรมท่พี ระพทุ ธเจา้ ทรงสอนไวช้ อบ ถา้ หาก
วา่ ไม่อยา่ งนีแ้ ลว้ ปฏบิ ตั ติ ามท่ีกิเลสมนั สอนไว้ ชอบทงั้ นนั้ หละ

10

ชอบอย่างกิเลสนา แลว้ กิเลสท่ีมีอย่ใู นเราก็ชอบ ดดั มนั เป็น
กระท่งั ดดั เราน่ีหละ ดดั เราน่ีหละ แตเ่ ป็นการดดั กิเลส

คาํ วา่ หวงแหนอยา่ ใหม้ นั มี สักกายะทฐิ ิเป็นกิเลส ก็คือถือ
วา่ เราเป็นเราน่ีหละ รา่ งกายเป็นเราตวั นแี้ หละเป็นกิเลส ทาํ ยงั ไง
จงึ จะละกิเลส คาํ วา่ ถือเราเป็นเราน่ี จะละตวั นีใ้ หไ้ ด้ ก็ทาํ ลาย
มนั เท่านนั้ หละ ทาํ ลายดว้ ยขอ้ ปฏบิ ตั ิ คาํ วา่ หวงแหน กลวั ตาย
อยา่ ใหม้ นั มี น่งั คราวนีไ้ ม่หายเจ็บไมล่ กุ สงบไมส่ งบไมต่ อ้ งไป
ปรารถนา เพราะกิเลสมนั ตวั กลวั เจ็บ ชนะตวั กลวั เจ็บคอื ชนะ
กิเลสไดเ้ สยี กอ่ น เราพอใจเพียงเทา่ นนั้

ขา้ วไม่มีกิน เรอื นไม่มีอยู่ จะไปพอใจ จะไปปรารถนา
ความสขุ มนั จะเจอไดอ้ ยา่ งไร ขา้ วไม่มีกินคอื อะไร อาหารคอื
ธรรมเป็นเคร่อื งหลอ่ เลยี้ งใจไม่มี น่นั แหละขา้ วไม่มีกนิ เรอื นไม่มี
อย่คู อื ยงั ไง เรอื นคือความสงบของใจก็ไมม่ ี ก็ยงั ปรารถนา
ความสขุ ปรารถนาความสบาย ก็กิเลสมนั กห็ าปอ้ นใหเ้ ท่านนั้
แหละ ไดอ้ นั นนั้ มีความสขุ ๆน่ะ กิเลสมนั ก็ปอ้ นอาหารให้ แต่

11

ความสขุ ท่ีกิเลสมนั ปอ้ นนะ่ มนั ไม่ใช่ความสขุ ท่ีพระพทุ ธเจา้ ทา่ น
สรรเสรญิ ความสขุ ท่ีกิเลสมนั สรรเสรญิ มนั สาธุ

น่งั ลงไป ไม่หายเจบ็ ไม่หายปวด ไมล่ กุ จากท่ี ไม่ขยบั แลว้ ก็
ไม่ขยบั ดว้ ย มนั จะขาด มนั จะเจบ็ มนั จะปวด มนั จะขาด มนั จะ
แตก มนั จะพงั รา่ งกายอนั นีม้ นั เกิดมาเพ่ือแตกเพ่ือพงั รา่ งกาย
ของใครก็เกิดมาเพ่ือแตกเพ่ือพงั ไมใ่ ช่เกิดมาเพ่ือเป็นของใคร
เราเลยี้ งดทู ะนถุ นอนเคา้ มามากมายแลว้ ไมเ่ หน็ วา่ เคา้ จะทาํ ให้
เราไดอ้ รรถไดธ้ รรมไดม้ รรคไดผ้ ล มีสติปัญญาเฉลยี วฉลาดรอบรู้
ทนั กิเลส มีแตท่ ่ีจะโง่ไปน่นั ในท่ีสดุ ก็อย่มู นั ทาํ ไมเท่านนั้ แหละ
อยโู่ งเ่ งา่ อยไู่ ปทาํ ไม อย่ใู หก้ ิเลสมนั ขีใ้ สห่ วั มนั จะมีประโยชน์
อะไร น่ี บีบบงั คบั เราจนกระท่งั มนั พรอ้ มท่ีจะตาย พรอ้ มท่ีจะ
ตายๆๆ ดว้ ยขอ้ ปฏิบตั ิ ตอ้ งเป็นอย่างนีจ้ งึ เรยี กวา่ นกั ปฏบิ ตั ิ หรอื
จะเรยี กวา่ นกั ปฏิวตั ิ

อย่างเป็นเราๆเป็นกนั อยา่ งนนี้ ะ กิเลสมนั จะขีใ้ สห่ วั อยา่ ง
เดยี ว มนั เย่ียวใสซ่ าํ้ ยงั พอใจอยู่ โอกาสดี ฤกษง์ ามยามดขี นึ้ มา
ดหู นา้ ดหู ลงั โอกาสจงั หวะมี เดินจงกรม ปัดกวาดแลว้ เดนิ

12

จงกรม ไดท้ ่ี น่งั สมาธิทนั ที ไหวพ้ ระสวดมนตน์ ่งั สมาธิ เอา้ พดู
เป็นภาษา มงึ ไมต่ าย กตู าย ตะวนั ไม่ขนึ้ ไมล่ กุ เด็ดขาด น่ีมนั จงึ
เจอธรรม เจอของจรงิ สารพดั ธรรม สารพดั อกศุ ลธรรม มนั
สารพดั รูปแบบ เร่อื งของยกั ษ์ เร่อื งของมาร เร่อื งของพอ่ มารแม่
มารเจอหมด สารพดั พอ่ มาร ลกู มาร หลานมาร ป่มู าร เจอหมด
คาํ วา่ มารทงั้ หลายไม่ใชอ่ ยขู่ า้ งนอก มารทงั้ หลายอย่ใู นเราอนั
เดียว กิเลสทงั้ หลายอยใู่ นเราอนั เดยี ว จงึ วา่ มนั เจอของจรงิ เจอ
ของจรงิ ก็เน่ืองจากวา่ เราทาํ จรงิ

ถา้ หากวา่ เราทาํ เลน่ ๆ มนั ก็เจอแตข่ องเลน่ ๆ ลบู หนา้ ปะจมกู
กนั ไป ขอ้ ยก็เป็นพระ เจา้ ก็เป็นพระ ขอ้ ยกเ็ ป็นครูบา เจา้ ก็เป็นครู
บา พอออกได้ ออกไปศรทั ธาญาตโิ ยมก็สาธุ สาธุ เทา่ นนั้
อยากจะพดู ตามภาษาบา้ นๆของเราวา่ ลบู หนา้ ปะจมกู หา
ความจรงิ หาของจรงิ มนั มีอยู่ เราจะพอใจยงั ไงกนั เด๋ียวนี้ เราจะ
พอใจยงั ไงกนั พอใจยงั ไงก็เลอื กเอา

อยา่ งท่ีพดู วา่ สนุ ขั มนั ยงั ไมย่ อมจนตรอก มนั เจบ็ เขา้ เจบ็
เขา้ เจบ็ เขา้ เจ็บเขา้ น่นั นะ ใจน่ีนะมนั หลดุ ออกมาเอง มนั ถอน

13

ออกมาเอง เพราะมนั อย่ไู ม่ได้ มนั จะตายจรงิ ๆ คาํ วา่ ถอน
ออกมาเองน่ี มนั ถอนดว้ ยเหตดุ ว้ ยผล ถอนดว้ ยสติ ถอนดว้ ย
ปัญญาน่นั หละ ถา้ มนั หลดุ ออกมาถอนออกมาแลว้ ไมม่ ีอะไรท่ี
จะประเสรฐิ กวา่ การท่ีจิตของเราหลดุ จากกองทกุ ขก์ องเวทนา
กองเจบ็ กองปวด กองนรก กองฟืนกองไฟ กองฟืนกองไฟจรงิ ๆ
กองนรกก็ไม่ผดิ หลดุ ออกมาไดแ้ ลว้ ไมม่ ีอะไรท่ีจะประเสรฐิ คาํ
วา่ เบกิ บานสดช่ืนปีติ ไม่มีอะไรท่ีจะเปรยี บ หลดุ ออกจากนรกได้

เด๋ียวนีม้ นั ยงั พอใจอย่ใู นนรกอนั นี้ พอใจอยใู่ นกองฟื นกอง
ไฟ พอใจอยใู่ นกองทกุ ข์ กองทกุ ขก์ ็คอื กองเกิด กองแก่ กองตาย
กองไฟก็คือกองกิเลสตณั หา ลว้ นแลว้ แตเ่ ป็นกองไฟทงั้ นนั้ ยงั
พอใจนอนแชอ่ ยู่ เอาใจไปแช่ แลว้ ไม่มีจิตมีใจท่ีจะพยายามให้
หลดุ ออก ถอนเจา้ ของออก ไมม่ ีความพยายาม เพียงแตค่ ิด แต่
ความพยายามคอื ความเพยี รไมม่ ี จิตเขา้ ไดร้ วมเตม็ ท่ีแลว้ ความ
สวา่ งไสวนี้ คาํ วา่ โลกธาตุ โลกธาตอุ นั นีก้ าํ หนดจิตอยขู่ ณะเดยี ว
น่นั นะ เหมือนกบั วา่ มนั สวา่ งท่วั โลกธาตุ อย่กู บั จิตดวงเดียว
เท่านนั้ พระพทุ ธเจา้ ตรวจดสู ตั วโ์ ลก ไมไ่ ดเ้ อาใจไปดู ไมไ่ ดส้ ง่ ใจ

14

ไปดู มนั จะรูข้ นึ้ ทนั ทที ีเดยี วในขณะนนั้ เพราะความสวา่ งไสว
ของจิต

ธรรมชาตจิ ิตเป็นธรรมชาตทิ ่ีมหศั จรรย์ ใครเป็นยงั ไงอยา่ งนี้
ใครเป็นยงั ไง จิตใครเป็นยงั ไง ไมต่ อ้ งไป…พอปรารภพลบั เดยี ว
มนั รูท้ นั ที ความสวา่ งไสวของจิต เรยี กวา่ โลกธาตไุ ม่มีอะไร
ปิดบงั ถา้ หากวา่ จติ พน้ จากความมืดครอบงาํ สวา่ งไสวซะขนาด
ไหนก็ชา่ งเถอะ ความมืดครอบงาํ ความสวา่ ง แสงสวา่ งไมม่ ี
ขาวสะอาดขนาดไหนก็ช่างเถอะ ถา้ หากวา่ ถกู สดี าํ มนั ยอ้ มแลว้
ความขาวก็ไมม่ ี ขอ้ ปฏบิ ตั เิ ทา่ นนั้ ท่ีจะสะบดั ท่ีจะสลดั ส่ิงท่ี
ครอบงาํ ใหห้ ลดุ ออกไป ขอ้ ปฏิบตั เิ ทา่ นนั้ ท่ีจะมีการซกั การฟอก
สงิ่ ท่ีมนั ยอ้ มใหด้ บั ใหห้ มดใหส้ นิ้ กลายเป็น สีขาวสะอาดขนึ้ มา
จงึ วา่ อย่าพอใจในลกั ษณะท่ลี บู หนา้ ปะจมกู กนั ไป

อยอู่ ย่างโง่เงา่ อย่ทู าํ ไม น่งั ใหม้ นั ตายดีกวา่ มนั ไม่เปลอื ง
ขา้ วท่ีเป็นสมบตั ขิ องโลก เราไมก่ ินซะ เราตายเสยี หมหู มาเป็ด
ไก่เคา้ จะไดเ้ ป็นประโยชน์ เทศนาสอนเจา้ ของลงไป บบี บงั คบั
เราลงไป จงึ เป็นนกั ปฏบิ ตั ิ ถา้ หากวา่ ไมส่ อนเจา้ ของเอง ไมบ่ ีบ

15

บงั คบั เจา้ ของเองละก็ พระพทุ ธเจา้ ไม่มาสอนเราหรอก
พระพทุ ธเจา้ ทา่ นทรงวางอเุ บกขา เพราะพระพทุ ธเจา้ วาง
อเุ บกขาตลอดตามปกติสภาพของพระสมั มาสมั พทุ ธเจา้ ใคร
เมตตาใครขนาดไหน พระพทุ ธเจา้ ก็เมตตาเทา่ บคุ คลท่ีเมตตา
ตนเองนนั้ ๆ เราเมตตาเราขนาดท่ีเรยี กวา่ จรงิ จงั มงุ่ ม่นั
พระพทุ ธเจา้ กจ็ รงิ จงั มงุ่ ม่นั เมตตาเราเหมือนกนั

จงึ วา่ ใหพ้ ากนั คดิ ท่ีใชค้ าํ พดู วา่ พรวนดนิ ใสป่ ๋ ยุ รดนา้ํ ตอไม้
แหง้ มนั ทอ้ ใจเป็น มนั หมดกาํ ลงั ใจเป็น เหมือนไดย้ นิ เออ้ ใคร
เป็นอยา่ งนนั้ ใครเป็นอย่างนนั้ ๆ เออ้ มนั คอ่ ยมีกาํ ลงั ขนึ้ มาซะ
หนอ่ ย ผลของการท่ีเราใสป่ ๋ ยุ รดนา้ํ มนั มนั ปรากฏผลใิ บออกมา
เป็นลาํ ตน้ ขนึ้ มา หรอื ศาสนามนั ก็ตอ้ งมีแตต่ อไมแ้ หง้ อนั นนั้
เหรอเป็นความม่นั คง เป็นความเจรญิ ของพระศาสนา โลกจะ
รม่ เย็น โลกจะเขียวขจี ก็ตอ้ งอาศยั ใบไมเ้ ขียวขจี พระศาสนาจะ
เจรญิ ก็หมายถึงจิตใจของผปู้ ฏิบตั ธิ รรมนีร้ ูอ้ รรถรูธ้ รรม เห็นอรรถ
เหน็ ธรรม อนั เป็นของผลของการประพฤตปิ ฏบิ ตั ิ อนั เป็นผลของ
การตอ่ สทู้ ่มุ เท น่ี! พระศาสนาจงึ เจรญิ

16

ศาสนาเจรญิ มนั ไมใ่ ช่วดั ก็เยอะ พระเตม็ บา้ นทกุ หม่บู า้ น
พระก็เตม็ ไปในตามวดั ตามวา อาหารการกินเต็มไปหมด
เครอ่ื งใชไ้ มส้ อยเตม็ ไปหมด อนั นนั้ ไม่ใชพ่ ระ อนั นนั้ ไม่เป็นความ
เจรญิ ของพระศาสนาเลย ดไี ม่ดมี นั จะเหมือนกบั มีแตต่ อไมแ้ หง้
เต็มไปหมด แตร่ ม่ เงาอนั เหดิ จากตอไม้ เจรญิ ออกจากตอไมแ้ หง้
ไม่มี ไมม่ ีอรรถ ไมม่ ีธรรม ผลของการประพฤติปฏิบตั มิ นั ไม่เกิด
ไม่เป็นขนึ้ แลว้ มนั จะมีอะไร เราไม่เตอื นเราไมบ่ บี บงั คบั เรา แลว้
จะใหใ้ ครเตือน จะใหใ้ ครบบี บงั คบั

พระพทุ ธเจา้ ไม่บีบไม่เตอื น พระพทุ ธเจา้ ทรงวางอเุ บกขา
กมมฺ สสกา กมฺมาทายาทา กมมฺ โยน (กมั มสั สะกา กมั มะ
ทายาทา กมั มะโยนิ) องคอ์ เุ บกขา ใครทาํ อยา่ งไรก็ไดร้ บั ผลของ
การกระทาํ นนั้ หนา ใครอยากไดย้ งั ไงก็ทาํ เอา อบุ ายเวลา
ทกุ ขเวทนามนั กม้ รวมเขา้ มา อบุ ายท่ีเกิดขนึ้ มาเพ่ือการพจิ ารณา
มนั เกิดขนึ้ มาไม่หยดุ น่ี มนั เกดิ ขนึ้ มาอยา่ งไม่หยดุ ไม่หยอ่ น อนั
นนั้ เกิดขนึ้ มา อนั นนั้ เกิดขนึ้ มา อนั นนั้ เกิดขนึ้ มา แตล่ ะอย่าง แต่
ละอย่าง ท่ีเกิดขนึ้ มานนั้ ลว้ นแลว้ แตเ่ ป็นอบุ ายท่จี ะสลดั

17

ทกุ ขเวทนาใหห้ ลดุ ออกจากจติ ใจของเราท่ีไปยดึ ไปถือทงั้ นนั้ ไม่
มีอะไร

ทกุ ขเวทนาก็สกั แตว่ า่ ทกุ ขเวทนาเทา่ นนั้ เราไปยดึ เขาก็เจบ็
ทาํ ไมจงึ ไปยดึ เพราะเราคดิ วา่ ทกุ ขเวทนานนั้ เป็นเรา เคา้ ก็ไมส่ น
เคา้ ก็เจ็บของเขา ไอเ้ คา้ วา่ เจบ็ เคา้ ก็ไมร่ ูว้ า่ เจบ็ ดว้ ยซาํ้ ถงึ วา่
ทกุ ขเวทนาสกั แตว่ า่ ทกุ ขเวทนา เราจะไปปลอ่ ยไปวาง ไปละไป
ถอน ปลอ่ ยเขาโดยสิน้ เชงิ เขาก็ไม่ไดว้ า่ อะไร จงึ วา่ ทกุ ขเวทนาก็
สกั วา่ ทกุ ขเวทนา กองไฟอยา่ งนนั้ น่ะ เคา้ พอใจใหเ้ รากระโดดเขา้
ไปใสเ่ คา้ มยั้ เรากระโดดเขา้ ไปในกองไฟ ไฟเคา้ ดใี จมยั้ เราไม่
กระโดดเขา้ ไปในกองไฟ ไฟเคา้ เสยี ใจมยั้ ไฟเคา้ โกรธมยั้ คาํ วา่
ทกุ ขเวทนากเ็ หมือนกนั น่ีหละ จงึ วา่ คาํ วา่ กิเลสมนั ไม่ไดเ้ มตตา
ใคร กองฟืนกองไฟมนั อยตู่ รงไหนนะ่ มนั ดงึ แขง้ ดงึ ขา เอาไปใส่
ตรงนนั้ ทงั้ ท่ีกองฟืนกองไฟ ไมร่ ูเ้ ร่อื งอะไร

ท่ีมา: https://youtu.be/3d1Jz28oMCU

18