คู่มือทำวัตรสวดมนต์ วัดหนองป่าพง

51 

 

ปฐมพุทธภาสิตคาถา
(หันทะ มะยงั ปะฐะมะพุทธะภาสิตะคาถาโย ภะณามะ เส)

เชญิ เถดิ เราทง้ั หลาย จงกลาวคาถาพทุ ธภาษติ คร้ังแรกของ
พระพทุ ธเจาเถิด

อะเนกะชาตสิ ังสารงั สนั ธาวิสสงั อะนิพพิสัง
เมอื่ เรายงั ไมพบญาณ, ไดแ ลน ทองเที่ยวไปในสงสารอนั เปนอเนกชาติ
คะหะการัง คะเวสนั โต ทกุ ขา ชาติ ปนุ ัปปนุ งั ,
แสวงหาอยซู งึ่ นายชางปลกู เรือน,
คือตณั หาผูสรา งภพ, การเกดิ ทกุ คราวเปน ทุกขร ่ําไป
คะหะการะกะ ทิฏโฐสิ ปนุ ะ เคหัง นะ กาหะสิ
นแี่ นะ นายชางปลูกเรือน, เรารจู กั เจาเสยี แลว ,
เจาจะทาํ เรอื นใหเ ราไมไดอกี ตอไป
สพั พา เต ผาสุกา ภคั คา คะหะกูฏงั วสิ ังขะตัง,
โครงเรอื นทง้ั หมดของเจาเราหักเสียแลว, ยอดเรือนเรากร็ ื้อเสียแลว
วิสังขาระคะตัง จิตตงั ตณั หานัง ขะยะมชั ฌะคา
จติ ของเราถึงแลว ซึ่งสภาพที่อะไรปรงุ แตงไมไดอีกตอไป,
มนั ไดถงึ แลว ซงึ่ ความส้นิ ไปแหงตัณหา (คือ ถึงนิพพาน)

52 

 

ปจ ฉิมพทุ โธวาทปาฐะ
(หันทะ มะยัง ปจ ฉมิ ะพุทโธวาทะปาฐัง ภะณามะ เส)
เชิญเถดิ เราทง้ั หลาย จงกลาวคาํ แสดงพระโอวาทครง้ั สดุ ทา ยของ

พระพทุ ธเจา เถดิ

หันทะทานิ ภกิ ขะเว อามันตะยามิ โว
ดูกอ น ภกิ ษุทั้งหลาย, บัดนเ้ี ราขอเตอื นทานทง้ั หลายวา
วะยะธัมมา สังขารา
สงั ขารทัง้ หลายมีความเสอ่ื มไปเปนธรรมดา
อัปปะมาเทนะ สมั ปาเทถะ
ทานทั้งหลายจงทาํ ความไมประมาทใหถ ึงพรอมเถดิ
อะยงั ตะถาคะตัสสะ ปจฉิมา วาจา
นีเ้ ปนพระวาจามีในคร้งั สุดทายของพระตถาคตเจา

อุททิสสนาธิฏฐานคาถา
(หันทะ มะยงั อุททิสสะนาธิฏฐานะคาถาโย ภะณามะ เส)

เชิญเถิด เราทั้งหลาย จงสวดคาถาอทุ ิศและอธิษฐานเถิด

อิมนิ า ปญุ ญะกมั เมนะ
ดว ยบญุ นีอ้ ทุ ศิ ให
อุปชฌายา คณุ ตุ ตะรา

53 

 

อปุ ช ฌายผเู ลิศคณุ
อาจะรยิ ูปะการา จะ
แลอาจารยผ ูเ กือ้ หนุน
มาตา ปตา จะ ญาตะกา
ท้งั พอแมแลปวงญาติ
สุรโิ ย จนั ทิมา ราชา
สูรยจ นั ทรและราชา
คุณะวนั ตา นะราป จะ
ผทู รงคุณหรือสูงชาติ
พ๎รัห๎มะมารา จะ อินทา จะ
พรหมมารและอนิ ทราช
โลกะปาลา จะ เทวะตา
ทั้งทวยเทพและโลกบาล
ยะโม มิตตา มะนสุ สา จะ
ยมราชมนุษยมิตร
มชั ฌตั ตา เวรกิ าป จะ
ผูเปนกลางผจู องผลาญ
สพั เพ สตั ตา สุขี โหนตุ
ขอใหเปน สุขศานตทิ์ ุกทั่วหนา อยาทุกขทน
ปญุ ญานิ ปะกะตานิ เม
บญุ ผองทข่ี าทําจงชว ยอาํ นวยศุภผล

54 

 

สุขงั จะ ติวิธัง เทนตุ
ใหสุขสามอยางลน
ขิปปง ปาเปถะ โว มะตัง
ใหล ุถึงนพิ พานพลนั
อิมนิ า ปุญญะกัมเมนะ
ดวยบุญน้ีท่ีเราทาํ
อิมินา อุททเิ สนะ จะ
แลอุทศิ ใหปวงสัตว
ขิปปาหัง สุละเภ เจวะ
เราพลนั ไดซึ่งการตัด
ตณั หุปาทานะเฉทะนงั
ตวั ตณั หาอุปาทาน
เย สันตาเน หนิ า ธมั มา
ส่ิงช่วั ในดวงใจ
ยาวะ นิพพานะโต มะมงั
กวา เราจะถึงนพิ พาน
นัสสนั ตุ สัพพะทา เยวะ
มลายส้ินจากสนั ดาน
ยัตถะ ชาโต ภะเว ภะเว
ทกุ ๆ ภพท่เี ราเกดิ
อชุ ุจติ ตงั สะตปิ ญ ญา

55 

 

มจี ิตตรงและสตทิ งั้ ปญญาอันประเสริฐ
สลั เลโข วริ ิยัมหนิ า
พรอมท้ังความเพยี รเลิศเปน เคร่ืองขูดกิเลสหาย
มารา ละภันตุ โนกาสงั
โอกาสอยา พงึ มีแกห มมู ารสิน้ ทงั้ หลาย
กาตุญจะ วิริเยสุ เม
เปน ชอ งประทุษรา ยทาํ ลายลา งความเพียรจม
พทุ ธาธิปะวะโร นาโถ
พระพทุ ธผูบวรนาถ
ธัมโม นาโถ วะรุตตะโม
พระธรรมท่พี ่ึงอุดม
นาโถ ปจเจกะพทุ โธ จะ
พระปจ เจกะพทุ ธสม
สงั โฆ นาโถตตะโร มะมัง
ทบพระสงฆท่ีพึ่งผยอง
เตโสตตะมานุภาเวนะ
ดว ยอานภุ าพนน้ั
มาโรกาสัง ละภนั ตุ มา
ขอหมมู าร อยา ไดช อ ง
ทะสะปญุ ญานุภาเวนะ
ดว ยเดชบุญทัง้ สิบปอ ง

56 

 

มาโรกาสัง ละภนั ตุ มา
อยา เปด โอกาสแกมาร เทอญ