งานท่านพ่อลี หลวงปู่เจี๊ยะ จุนโท

เทศนง์ านทา่ นพอ่ ลี

๒๔ เม.ย. ๒๕๓๕

บญุ ยอ่ มเป็นท่พี ง่ึ ของสตั วโลกทงั้ หลายอยา่ งวนั นีเ้ ป็นตน้
พวกทา่ นพทุ ธบรษิ ัททงั้ หลายไดเ้ ขา้ มามีเจตนาวิรตั ิจะมา
แสวงหาบญุ กศุ ลท่ีจะเกือ้ กลู หวั ใจของเราใหบ้ รสิ ทุ ธิ์ ไปสบาย
มนั ก็สมกนั กบั วา่ เราไดต้ งั้ ใจบาํ เพญ็ ละความช่วั ละกิจการ
บา้ นเรอื นของเราทกุ ๆประเภท เขา้ มาบาํ เพญ็ รกั ษาศลี ๕ ศีล ๘
แลว้ ก็บาํ เพญ็ ทาํ ใจใหส้ งบตวั นนั้ อนั แนวทางอนั นีม้ นั เป็น
แนวทางอนั ท่จี ะใหเ้ กิดความสงบ เพราะเรามองดใู นโลกย่ิงทกุ
วนั นีผ้ คู้ นมากเขา้ เทา่ ไหร่ ความวนุ่ วายทงั้ รถทงั้ รา ทงั้ จะไปไหน
มาไหนก็เตม็ ไปดว้ ยความขดั ขอ้ งวนุ่ วา่ ยนานาประการ แตท่ ีนีส้ งิ่
เหลา่ นนั้ เป็นสงิ่ ภายนอก สว่ นใจของเราน่สี ิไม่คอ่ ยมีคนดแู ล
รกั ษา ไม่คอ่ ยมีคนปฏิบตั ปิ ลอ่ ยใหต้ ามยถากรรม ศลี ก็ไม่มี
สมาธิก็ไมม่ ี ปัญญาก็ไม่มี มนี กั เลงเหลา้ มีแตน่ กั เลงสรุ า นกั เลง
เท่ียวกลางคนื อยา่ งนี้ มีแตส่ ง่ิ หายนะเขา้ มาประจาํ ใจของเรา

ทกุ ๆคน และความเดอื ดรอ้ นวนุ่ วาย โลกมนั ไม่วนุ่ วาย มนษุ ยเ์ รา
น่ีเป็นผทู้ ่ีทาํ ใหม้ นั เกิดความวนุ่ วายขนึ้ มาเพราะเกิดมาจาก
มนษุ ย์ ปลน้ ฆา่ ฟันรนั แทงก็เกิดจากมนษุ ย์ ไม่ใช่อาวธุ
ยทุ โธปกรณน์ นั้ มาฆา่ กนั ได้ เพราะเกิดจากหวั ใจมนษุ ยเ์ ราเน่ยี

เพราะฉะนนั้ อยา่ งวนั นพี้ วกเรามาสรา้ งบญุ สรา้ งกศุ ลให้
เกิดขนึ้ ในกบั ตนของตน ก็ไดพ้ ารกั ษาศลี เจรญิ ภาวนา การเจรญิ
ภาวนานีเ้ ป็นสงิ่ สาํ คญั เพราะวา่ ใจนนั้ เราไม่เคยดแู ลไม่เคย
รกั ษา เหมือนอย่างบา้ นท่ีมนั สกปรกโสมม เปื้อนไปดว้ ยฝ่นุ
ละอองทกุ ประการ ไมเ่ คยเชด็ ไมเ่ คยถเู ลย เพราะฉะนนั้ การท่ีจะ
ขดั เกลาใหส้ ะอาดหมดจดลงไปนนั้ ก็ตอ้ งใชเ้ วลาเป็นหลายๆ
ช่วั โมง หรอื เป็นเวลาหลายๆวนั อยา่ งนี้ ใจเราก็เหมือนกนั จะเขา้
มารกั ษาศีล ๕ แลว้ ก็ทาํ สมาธิ ไมใ่ ชว่ นั สองวนั จะทาํ ไดท้ นั ที
อยา่ งนนั้ ก็จะตอ้ งมีความอตุ สาหะวริ ยิ ะ มีขนั ติ พากเพยี รให้
แข็งแรง อย่างนนั้ จงึ จะเกิดสมาธิได้ ถา้ เราทาํ เหลาะๆแหละๆ
มนั ก็ไม่ไดซ้ กั อย่าง เหมือนอย่างท่ีเราจะเชด็ บา้ นเช็ดเรอื นก็

เหมือนกนั ถโู นน่ ถนู ่ีดีแลว้ มนั ก็ไม่เรยี บรอ้ ย ความสะอาดหมด
จดก็ไมเ่ กิดขนึ้

หวั ใจมนษุ ยย์ ่งิ เป็นสง่ิ ท่ีปราบลาํ บาก ปราบยาก
เพราะฉะนนั้ อย่างครูบาอาจารยส์ อน ทา่ นพอ่ สอนมาเน่ียเป็น
เวลาตงั้ หลายสบิ ปี มาอยทู่ ่ีวดั อโศการามนี้ ตงั้ แต่ ๒๔๐๐กวา่
๙๘ม๊งั จนกระท่งั มามรณภาพลงไป ๒๕๐๒ ก็เป็นเวลาหลายปี
อยู่ มองๆดพู วกอบุ าสกอบุ าสิกาก็อยา่ ไปวา่ เถอะเพราะเป็นผู้
ครองเรอื นมนั เป็นสง่ิ ท่ียาก การท่ีจะมาทาํ สมาธิเจรญิ กรรมฐาน
ใหไ้ ดเ้ กิดสมาธิปัญญาจรงิ ๆแลว้ มนั ก็เป็นสิง่ ท่ียาก แมแ้ ตพ่ ระเรา
ก็ยงั หายาก เป็นอย่างนนั้ ความไม่เดด็ เด่ยี ว ความไม่เอาจรงิ เอา
จงั มนั ก็เป็นสง่ิ ท่ียาก ส่งิ อนั ใดท่ีทาํ ลงไปแลว้ ก็ตอ้ งใหม้ ีความ
เด็ดเด่ยี ว ความจรงิ จงั เพราะฉะนนั้ การภาวนาเน่ยี เป็นสง่ิ สาํ คญั
หนง่ึ จะพดู กนั มนั เป็นสง่ิ ท่ีพดู ยาก เพราะบางคนอา้ งตาํ รบั ตาํ รา
แตห่ วั ใจไมเ่ ป็น บางคนมนั ทาํ ดว้ ยหวั ใจมนั ไม่มีตาํ รา อยา่ งนีก้ ็มี
ตา่ งกนั เพราะฉะนนั้ สง่ิ ท่ีพดู บางที บางสง่ิ บางอยา่ งมนั ก็ขดั หกู นั
บางทีก็จะวางมวยกนั ก็มี ฆราวาสนะ่ เป็นงนั้ เพราะฉะนนั้ การทาํ

ใจเราก็ตอ้ งดเู ราเอง ครูบาอาจารยจ์ ะสอนขนาดไหน ถา้ เราไม่มี
ความเขม้ แข็ง ไมม่ ีความเด็ดเด่ียวแลว้ มนั ก็สมาธิก็จะไมเ่ กิดขนึ้

สมาธิทาํ อยา่ งไร อย่างครูบาอาจารยท์ า่ นก็สอนใหบ้ รกิ รรม
พทุ โธอย่างนีเ้ ป็นตน้ อยา่ งครูบาอาจารยม์ ่นั อย่างเนีย้ ให้
บรกิ รรมพทุ โธตวั สาํ คญั แลว้ ก็มีบางหมบู่ างคณะก็เอาอานาปา
เขา้ มา จะวา่ กนั มนั ก็จะขดั กนั นะ เพราะฉะนนั้ สง่ิ อนั ใดท่ีเราทาํ
ไปประมาณซกั ๑๕ วนั หรอื ๗ วนั เราก็ตอ้ งสงั เกตเรามาทาํ อา
นาปา มา ๓ ปี ๗ ปี ๑๐ ปี เป็นยงั ไง ทาํ สมาธิ ทาํ พทุ โธ ๑๐ ปี ๕
ปี เป็นอยา่ งไร มนั ตา่ งกนั ขนาดไหนก็ตอ้ งมาช่งั ดู น่ี แลว้ อนั ใดท่ี
เกิดประโยชน์ อนั ใดทาํ ใหใ้ จสงบ อนั ใดทาํ ใหเ้ กิดความรูค้ วาม
ฉลาดตวั นีต้ อ้ งมาช่งั ดู ความเจรญิ ของใจดบั กิเลสไดข้ นาดไหน
น่ีตวั นเี้ ป็นสงิ่ สาํ คญั เพราะฉะนนั้ การปฏิบตั พิ ทุ ธศาสนานีม้ ี
หลกั การจะตอ้ งทาํ ใจใหเ้ กิดความสงบตวั นนั้ น่นั แหละเป็นสงิ่
สาํ คญั ท่ีสดุ ถา้ ใจไมส่ งบแลว้ จะคิดอนั ใดก็ไม่ไดจ้ ะแจง้ เปรยี บ
เหมือนอย่างบคุ คลถเู รอื น มีผา้ ผืนหนง่ึ และตงั้ ใจถทู กุ แผน่
กระดานไมม่ ีขา้ มเลย ทกุ รอ่ ง ทกุ กระเบียดนิว้ ถอู ยา่ งนนั้

จนกระท่งั บา้ นเรอื นหลงั นนั้ เสรจ็ บา้ นนนั้ ก็ตอ้ งสะอาด แตม่ ีบาง
คนเช็ดแลว้ ขา้ มไปสองแผน่ สามแผ่น บางทีหา้ แผ่นหกแผ่น
เด๋ยี วเดยี วเสรจ็ บา้ นจะสะอาดมยั้ มนั ก็ไมส่ ะอาด มนั ตา่ งกนั
เน่ีย เพราะฉะนนั้ การทาํ ใจเน่ียก็เหมือนกนั สง่ิ อนั ใดถา้ เราลอง
กระทาํ ดแู มจ้ ะบรกิ รรมพทุ โธก็เหมือนกนั หรอื จะทาํ อานาปา
อยา่ งนี้ อนั ใดท่ีเกิดผลดี ตา่ งกนั อยา่ งไรก็ตอ้ งเอามาช่งั ดู เราทาํ
มาตงั้ ๒ปี ๓ปี ๔ปี ๕ ปี ๑๐ปี ก็ยงั เทา่ อยา่ งเกา่ อยู่ มนั ก็ตอ้ งคดิ
เปล่ยี นแปลง เหมือนอยา่ งบคุ คลท่ีหาเงนิ หาทา่ นีไ้ ม่ไดก้ ็ตอ้ งไป
หาท่าอ่นื หาทา่ อ่นื แลว้ มนั รวยขนึ้ มา อยา่ งนีก้ ็ตอ้ งเอาอยา่ งอ่นื
จะเอาแตท่ า่ เดยี วก็จนตายไม่มีขา้ วจะกนิ น่ีเป็นงนั้ เพราะฉะนนั้
การภาวนาก็เหมือนกนั เรากจ็ าํ เป็นจะตอ้ งช่งั ใจ เราเขา้ มาอยวู่ ดั
๑๐วนั ๓วนั ๗วนั หรอื เดือน ๓เดอื นอยา่ งนี้ เราภาวนาแลว้ มนั
เกิดความสงบขนาดไหน ใจอยไู่ ดเ้ ป็นเวลานานเทา่ ไหร่ ๑๐นาที
๒๐ นาที หรอื ครง่ึ ช่วั โมง หรอื ๒ช่วั โมง ๓ช่วั โมง มนั สงบไดโ้ ดย
ไมม่ ีความคิดนกึ ปรุงแตง่ ในขณะนนั้ อย่างนนั้ จงึ เรยี กวา่ เป็น
สมาธิ ใจเป็นสมาธิ ๒ ช่วั โมงไมค่ ดิ เลยอยา่ งนนั้ ความงว่ งเหงา

หาวนอน ความสปั หงกสปั เงยก็ไม่มี เท่ียงตรงอย่างนนั้ น่งั อยู่
อยา่ งนนั้ เลย น่นั เรยี กวา่ สมาธิแท้

เม่ือเราทาํ สมาธิอยา่ งนนั้ ไดเ้ กิดความสงบแลว้ เราก็อย่าไป
เสวยความสขุ มาก ทา่ นจงึ เรยี กวา่ ตดิ สขุ สขุ เวทนา เม่ือเขา้ ไป
เสวยสขุ เวทนามากเขา้ แลว้ มนั ก็จะเกิด โกสัชชะ ตามมาคอื
ความเกียจครา้ นในขณะท่ีใจสบายอยา่ งนนั้ ยง่ิ สบายมากขนึ้
เทา่ ไหรก่ ็เกิดความเกียจครา้ น ใจอนั นีม้ นั ใหเ้ กิดกิเลสขนึ้ มาเอง
เกิดความเกียจครา้ น ไมอ่ ยากนกึ ไมอ่ ยากนกึ ไมอ่ ยากทาํ อะไร
ทงั้ หมด น่งั ดเู ฉยๆอยอู่ ยา่ งนนั้ น่นั สมาธิเกิดโกสชั ชะ ความ
เกียจครา้ น เม่ือโกสชั ชะเกิดขนึ้ แลว้ ทีนี้ ถีนมทิ ธะ ความงว่ งเหงา
หาวนอนมนั จะตามขนึ้ มา โดยท่ีเราไมร่ ูต้ วั มากเขา้ ๆประเด๋ียวก็
งว่ งนอน สมาธิเสีย น่ี เม่ือสมาธิเสยี ก็ตอ้ งมาเจรญิ ใหม่ เน่ีย ตอ้ ง
แกต้ รงนีใ้ หต้ ก การบาํ เพญ็ อยตู่ รงเนยี้ สาํ คญั ท่ีสดุ

เม่ือไดส้ มาธิแลว้ เราก็ตอ้ งไปพิจารณาขนั ธ์ ๕ มีตาหจู มกู
ลิน้ กายของเราน่ี อะไรเป็นเรา ถามใจลงไป ไหนตวั เรา แขง้ ขา
มือตีน หตู าจมกู ลนิ้ กาย แลว้ ก็ถามลงไป ไหนตวั เราอะ้

พระพทุ ธเจา้ แสดงวา่ เนมะมะ เนตัง มะมะ น่ีไม่ใช่เรา
ถามปัญจวคั คยี ์ รูปังอนิจจงั ไมเ่ ท่ียง เวทนา สญั ญา สงั ขาร
วิญญาณ ไม่เท่ียง เหลา่ นีไ้ มใ่ ช่ตวั ตน แลว้ เราก็ตอ้ งเอาคาํ สอน
ตวั นีม้ าพนิ ิจพจิ ารณาบา้ ง เม่ือใจสงบแลว้ ถามหนอ่ ยวา่ ตา ไหน
ตาเรา แลว้ ก็ตอ้ งดกู ลบั มาอกี ทีหนง่ึ ไมใ่ ชถ่ ามตาเรา แลว้ ก็วา่ แต่
ตาเรา มนั ไมไ่ ด้ ก็ตอ้ งกลบั มา ใครเป็นคนวา่ “ตา”เรา มนั มาไป
จากไหน ตวั นนั้ นะ่ เป็นตวั สาํ คญั ตวั ท่ีมนั บอกวา่ “ตา” แลว้ ท่ีมนั
รูต้ ามไปเน่ีย ใครเป็นคนวา่ “ตา”ตวั นนั้ มนั เป็นตวั ทศั นะ ตวั นนั้
เป็นตวั สาํ คญั ตอ้ งจบั เอาตวั นนั้ ไอต้ วั สาํ คญั เพราะฉะนนั้ การ
คน้ ควา้ พนิ ิจพจิ ารณาเน่ียเป็นหลกั การใชป้ ัญญาคน้ ควา้ แมว้ า่ ท่ี
เราจะคน้ ควา้ พจิ ารณาขนั ธ์ ๕ ลงไปอย่างนี้ ใจนนั้ ก็ตอ้ งนกึ ไป
ตามสว่ นอวยั วะตา่ งๆนานาของรา่ งกายตวั นี้ แลว้ เม่ือมนั
พจิ ารณาลงไปหมดแลว้ ยงั มีอะไร แลว้ ตวั สดุ ทา้ ย ใครวา่ ไมม่ ี
อะไร คาํ วา่ ไมม่ ีอะไรมนั มาจากไหนอะ่ ลองสงั เกตดสู ิ ไหนใคร
วา่ ไมม่ ี เวลาท่ีจิตมนั ลงไปแลว้ ทาํ ไมวา่ ไมม่ ี แลว้ ใครรูห้ ละ ตวั

ของเรา ใครไปรู้ แลว้ สิง่ ท่ีรูม้ นั จรงิ หรอื เปลา่ ตอ้ งถามกลบั คนื มา
อกี ที เน่ียตวั นี้

การบาํ เพ็ญก็ตอ้ งอาศยั การสงั เกตพนิ ิจพจิ ารณา เรยี กวา่ ให้
ใชป้ ัญญาคน้ ควา้ คน้ แลว้ เปรยี บเหมือนอย่างคนท่ีตดั ไม้ เม่ือตดั
ไมเ้ ล่ือยไมข้ าดแลว้ เราอยา่ ไปแบกไมอ้ ยู่ หรอื อย่าไปแบกเล่อื ย
อยู่ ไปแบกขวานอยู่ แบกมีดอยู่ ถือมีดกาํ มีดอยู่ เราก็ตอ้ งรูจ้ กั
วางมีด วางเลอ่ื ย วางขวานอนั นนั้ ตวั เราก็ไมต่ ดิ มีดติดขวาน มือ
เราก็ไมต่ ดิ มีดตดิ ขวาน แลว้ ทีนีม้ นั ยงั เหลอื อะไร ก็ตอ้ งมาดเู ขา้
มาท่ีใจเราตวั นนั้ ท่ีมนั ปลอ่ ยวางตวั นนั้ น่ะ มนั ไม่มีอะไร ตวั นนั้
เป็นตวั สาํ คญั

เพราะฉะนนั้ การปฏิบตั มิ นั กต็ อ้ งมีทงั้ การเขา้ ไปสงบ ทงั้ การ
พินิจพิจารณา แตว่ า่ ถงึ หลกั การท่ีสาํ คญั จรงิ แลว้ เราพนิ จิ
พิจารณากายไปอยา่ งนี้ ลกั ษณะของปัญญาท่ีมนั ดี มนั จะตอ้ ง
พจิ ารณาไปไดต้ ลอดรอดฝ่ัง ในขณะท่ีดจี รงิ อย่างนนั้ แลว้ นวิ รณ์
ทงั้ หมดไมม่ ีเขา้ มา นิวรณอ์ ดีต อนาคต ไมม่ ีทงั้ หมด ช่วั โมงหนง่ึ
ก็ไม่เขา้ สองช่วั โมงมนั ก็ไม่เขา้ นะ อยา่ งนนั้ จงึ เรยี กวา่ เป็น

ปัญญา คน้ อยอู่ ยา่ งนนั้ น่นั นะ่ แลว้ จะวา่ มนั ดีหรอื ไมด่ มี นั
ของปัจจตงั เพราะฉะนนั้ เราก็ตอ้ งพยายาม อยา่ ไปเสวย
ความสขุ ติดน่งิ อย่อู ยา่ งนนั้ มนั ไม่ได้ สมาธิ น่นั มนั เป็นสมาธิ มนั
ไม่ใชล่ กั ษณะของปัญญา นานเขา้ ๆเทา่ ไรก็ย่งิ ขีเ้ กียจขีค้ รา้ น
ความสปั หงกสปั เงยง่วงเหงาหาวนอนก็ตามเขา้ มาตลอดเวลา
สมาธิมนั ก็ไมเ่ กิดสมาธิมนั ก็เส่ือมหมด

ถา้ พดู อยา่ งนีค้ ลา้ ยๆดา่ กนั นะ ก็อยากใหห้ ลวงตาเทศน์ ก็
ตอ้ งบอกสอนหน่อย มนั ก็ตอ้ งเป็นงนั้ สอนใหร้ ูส้ กึ ตวั เราเป็นลกู
ศษิ ยค์ รูบาอาจารยเ์ ดียวกนั ก็ตอ้ งเตอื นกนั วา่ สงิ่ อนั ท่ีบกพรอ่ ง
หรอื สิง่ ใดท่ีมนั จะเกิดความเจรญิ รุง่ เรอื ง ไมใ่ ช่ติสิง่ ท่ีดแี ลว้ ตใิ ห้
มนั ช่วั ลง เป็นอย่างนนั้ หนา้ ท่ีเทศนก์ ็เทศนเ์ พ่ือเหตเุ พ่ือผลเพ่ือ
ความเจรญิ รุง่ เรอื งเพ่ือความเป็นบญุ กศุ ลของโยมกบั ผเู้ ทศนด์ ว้ ย
เพราะฉะนนั้ จงึ วา่ การ บาํ เพญ็ เน่ีย ตวั นีเ้ ราบาํ เพญ็ มากน็ มนาน
จนกระท่งั ทา่ นพอ่ สอนมาจนท่านเสยี ไปในชีวติ แลว้ กม็ ีกลุ บตุ รผู้
สบื ตอ่ มา เป็นอย่างนนั้ ท่านเจา้ คณุ เวลานีท้ า่ นเจา้ คณุ ก็แก่อกี
องคแ์ ลว้ เด๋ยี วก็จะกลบั บา้ นไปอีกองคอ์ ีก (หวั เราะ) เด๋ยี วก็ตอ้ ง

ทาํ ศพอกี อาตมาวา่ นะ่ เด๋ียวก็อาจารยท์ องอีกองคแ์ ลว้ เห็น
ฮืดๆๆๆอยู่ ก็จะกลบั บา้ นเท่านนั้ นะแหละ หลวงตาก็จะเอา
เหมือนกนั (หวั เราะ)

เพราะฉะนนั้ จงึ วา่ ใหพ้ วกญาตโิ ยมอตุ สา่ หน์ ่งั ภาวนาให้
มนั ดๆี ตายก็เป็นธรรมดา เกดิ มาก็ตอ้ งตายทกุ คน เพราะฉะนนั้ ก็
ตอ้ งใหต้ งั้ ใจภาวนา มนั ไม่ไดอ้ ะไรก็เอาพทุ โธตวั เดียวอย่นู ่นั นะ่
วา่ มนั อยา่ งนนั้ ครง่ึ ชวั โมง นะ อยา่ ใหม้ นั ไปคิดถึงบา้ นถึงเรอื น
ถึงขา้ วถงึ ของถงึ เงนิ ถงึ ทองเรอื กสวนไรน่ าอยา่ ใหไ้ ปคดิ ไป
ใหม่ ซกั เด๋ียวหวั ใจนะ่ จะไปไหน ฮะ มงึ จะดกี วา่ กเู หรอ อยา่ งนี้
มนั ก็ตอ้ งสงบสโิ ยม ไมเ่ อาอยา่ งนนั้ เหลาะๆแหละๆ คดิ พทุ โธ
สองที คดิ ไปถงึ บา้ นถงึ เรอื น ถึงไอโ้ นน่ ไอน้ ่ีไมเ่ สรจ็ อย่างนนั้
อย่างนี้ ใจจะสงบยงั ไงอะ้ มนั ก็ไมไ่ ดบ้ ญุ บญุ ก็ไมไ่ ดเ้ ลย ขาด
บญุ มาอยวู่ ดั แตห่ วั ใจไปอยทู่ ่ีบา้ น มนั เป็นอยา่ งนนั้ มนั ก็ยาก
เพราะฉะนนั้ เวลาเราเขา้ วดั เขา้ วาก็ตอ้ งตงั้ ใจจรงิ ๆ บรกิ รรมพทุ
โธ อยอู่ ยา่ งนนั้ อยา่ ใหม้ นั ไป มงึ ไปนะ เจา้ ดือ้ เจา้ ดา้ น เจา้ เสือก
ดา่ มนั เขา้ มงึ อยา่ กลบั ไปบา้ น น่ีกจู ะมาอย่วู ดั เออ้ ตอ้ งเอาอยา่ ง

นนั้ แลว้ มนั กต็ อ้ งเกิดความสงบซโิ ยม ไมว่ า่ ผหู้ ญิงผชู้ ายก็ตอ้ ง
เกิดความสงบ อย่างนีแ้ ลว้ มนั จงึ เกิดความสงบ วา่ มนั อยอู่ ย่าง
นนั้ สิบนาที ย่ีสิบนาที สามสบิ ขนึ้ ไป ครง่ึ ช่วั โมง ส่ีสิบ หา้ สิบ
ช่วั โมงหน่งึ บางคืนถือเนสชั ชิกตอ้ งน่งั แตเ่ ราจะน่งั ตอ้ งเปล่ียน
อิรยิ าบถบา้ งถงึ จะดี

เพราะฉะนนั้ การทาํ สมาธิเน่ีย มนั ตอ้ งทาํ จรงิ ๆจงั ๆ ใจตอ้ งสู้
ใจตอ้ งเด็ดเด่ียว น่งั สองช่วั โมงไม่ออก ก็ตอ้ งอธิษฐานตอ่ คณุ พระ
พทุ ธ พระธรรม พระสงฆ์ ไมไ่ ดส้ องช่วั โมง สมาธิไม่ออก มือก็ไม่
กางออก ถา้ เราไมไ่ ดส้ องช่วั โมงใหฟ้ ้าผา่ ตาย แผน่ ดินสบู ไฟไหม้
ตายซะ นา้ํ ทว่ มตาย แตก่ อ่ นเราตอ้ งเอาอยา่ งนี้ พทุ ธานภุ าพ ธรร
มานภุ าพ สงั ฆานภุ าพ ถา้ เราทาํ ไม่ไดอ้ ยา่ งนนั้ ใหม้ นั ตายลงไป
เลย! มนั ตอ้ งอย่างนี้ น่นั แหละ อย่างนีม้ นั บงั คบั เรา บงั คบั ให้
สรา้ งความดี สรา้ งบญุ สรา้ งกศุ ล สรา้ งโลกสรา้ งสงสาร สรา้ ง
จนกระท่งั แกเ่ ฒา่ ชรา ไม่ไดเ้ อาไปซกั แดงตายแลว้ นายชนิ โสภณ
มีเงนิ เป็นหม่นื ๆลา้ น ไมไ่ ดเ้ อาไปเลย ตาย ไมไ่ ดท้ าํ โลงซกั อนั
เคา้ เผาหมด เหมือนกนั เราก็เหมือนกนั หากินหาอยจู่ นตาแฉะ

หลงั โกง่ หลงั แขง็ ทกุ อย่างๆ ตายแลว้ ก็ไม่ไดเ้ อาไปเลย เน่ียคดิ
อย่างนี้ เพราะฉะนนั้ จงึ วา่ เม่อื พวกโยมทงั้ หลายไดม้ าบาํ เพญ็
รกั ษาศลี อโุ บสถ ถือศีล ๕ นงุ่ เป็นผา้ ขาวแมช่ ีช่วั งานนีก้ ็ยงั ดี
เรยี กวา่ เรามาสรา้ งประกอบการบญุ การกศุ ลใหเ้ กิดขนึ้ กบั ตวั เรา
เหมือนเราท่ีถกู เหง่ือถกู ไคลท่ีมนั สกปรก ก็เอาสบสู่ ะสางให้
รา่ งกายสะอาด เหมือนเราเขา้ วดั เขา้ วาชาํ ระจติ ใจใหบ้ รสิ ทุ ธิ์
หมดจดผ่องใส น่นั แหละก็เป็นทางบญุ ทางกศุ ลท่ีใหเ้ กิดขนึ้ และ
บญุ กศุ ลอนั นกี้ ็จะนาํ เราไปสยู่ งั ปรโลก คือความสขุ ใน
สมั ปรายภพ เอาหละเทา่ นีน้ ะ พอแลว้

ท่ีมา: https://youtu.be/b7ZFWPCPtTI