พุทธเมตตา หลวงปู่สิม พุทธาจาโร

พุทธเมตตา
ณ โอกาสบดั นีเ้ ป็นเวลาเขา้ ไดเ้ ขา้ เขม็ เป็นเวลาตงั้ สจั จะ
อธิษฐาน เป็นเวลาระลกึ ถึงพระบรมศาสดาจารยส์ มั มาสมั พทุ ธ
เจา้ แมว้ า่ ทา่ นจะดบั ขนั ธน์ านมากวา่ ๒๐๐๐ปีแลว้ ก็ตาม แต่
มนษุ ยแ์ หละเทวดาอนิ ทรพ์ รหมทงั้ หลายผเู้ ล่อื มใสในพทุ ธ
ศาสนาในคณุ พระพทุ ธเจา้ ทา่ นเหลา่ นนั้ ก็ยงั กราบไหวบ้ ชู า
ระลกึ ถึงพระพทุ ธองคอ์ ยทู่ กุ ลมหายใจเขา้ ออกวา่ เป็นผไู้ ด้
บาํ เพ็ญบารมีมา ๔ อสงไขย แสนมหากปั ป์ นบั วา่ เป็นผมู้ ีความ
เพียรความหม่นั ความขยนั ขนั แขง็ ไมท่ อ้ แทอ้ อ่ นแอในหวั ใจ คาํ
วา่ กปั ป์ ๆ กลั ป์ ๆ นบั วา่ เป็นเวลานาน
ทีนีจ้ ะมาคดิ ดพู วกเราทงั้ หลาย ช่วั ชีวิตหนง่ึ ก็ไดช้ ่ือวา่ เหน็
เป็นเวลายาวนาน ความจรงิ มนั ไมย่ าวนานเทา่ ไหร่ ชวี ิตของคน
สมยั นีอ้ ย่ใู ต้ ๑๐๐ปีเป็นสว่ นมาก สว่ นพระสมั มาสมั พทุ ธเจา้
ก่อนท่ที า่ นจะไดม้ าตรสั มาเป็นพทุ ธะพทุ โธ บาํ เพ็ญมานบั เป็น
อสงไขยๆกปั ป์ กลั ป์ ทา่ นก็ยงั มีความพากความเพียรความอด
ความทน ไมท่ อ้ ถอย ฉะนนั้ เราทกุ คนมนั จะมีความทกุ ขค์ วาม

1

เดอื ดรอ้ นอะไรทางกายก็ใหอ้ ดทนเอา เพราะวา่ รา่ งกายสงั ขารนี้
มนั เป็นเพียงภาชนะ เป็นเพียงภาชนะทองคาํ รบั รองเอาพระ
ธรรมคาํ สอนของพระพทุ ธเจา้ เทา่ นนั้ อกี ไม่นาน ช่วั ชวี ิตของเรา
ทกุ คนก็จะถงึ วาระสดุ ทา้ ย ส่งิ นนั้ คอื ความตาย

ถา้ ผใู้ ดมาระลกึ ถงึ วา่ เม่ือเราตายมาจากชาตกิ ่อนหลงั โนน่
เราก็ไมไ่ ดน้ าํ สมบตั อิ ะไรตดิ ตวั มา เรามาเอาสมบตั จิ ากบิดา
มารดาผบู้ งั เกดิ เกลา้ ไดเ้ กิดมาเป็นคน เม่อื เกิดมาทีแรกก็ไม่มี
สมบตั ิพสั ถานอะไรเป็นของตวั เองเลย มีแตห่ นงั หมุ้ กระดกู มา
เท่านีแ้ หละ ทีนีเ้ ม่ือมาเกิดแลว้ ใหญ่ขนึ้ มาแลว้ มาเรยี นจดจาํ
ความหมายของมนษุ ย์ พดู จาปราศรยั ไปมาไดอ้ ยา่ งมนษุ ยใ์ น
ธาตนุ นั้ ๆ แลว้ ก็มาหลงสมมตุ ขิ องมนษุ ยส์ มมตุ ิขนึ้ เม่ือเขาสมมตุ ิ
อะไรจิตใจเราก็ไปหลงตามสมมตุ ินนั้ ๆ โดยท่ีแกไ้ ขไมไ่ ด้ แกไ้ ขไม่
ตกลงใจ เพียงแตว่ า่ เขาสมมตุ ใิ หเ้ ป็นนาย ก นาง ข ก็เขา้ ไปยดึ
ไปถือวา่ นาย ก น่เี ป็นเรา นาง ข น่ีเป็นเรา ความสมมตุ ิในโลก
เป็นอยา่ งนี้ เราตอ้ งภาวนาเพียรเพง่ ดใู หร้ ูแ้ จง้ ดว้ ยปัญญาอนั
ชอบ ธรรมดาธาตดุ นิ ธาตนุ า้ํ ธาตไุ ฟ ธาตลุ ม ท่ีมาประชมุ ปรุง

2

แตง่ ขนึ้ มาเป็นตวั เป็นตนเป็นสตั วบ์ คุ คลอยนู่ ่ี เป็นของช่วั คราว
ไม่ใช่เป็นของยืนยาวคราวไกลเทา่ ไรนกั อายสุ งั ขารของคนในยคุ
นีส้ มยั นีถ้ ือเสยี วา่ ไมเ่ ลย ๑๐๐ปีก็แลว้ กนั ภายใน ๑๐๐ ปีเน่ีย
แหละ ก็จะถงึ ขนั้ พลดั พรากจากกนั ไป เราตอ้ งเตอื นใจของเรา
ไมใ่ หร้ า่ งกายสงั ขารมนั มาทบั ถมจิต ธรรมดารูปขนั ธน์ นั้ เขามี
ความทกุ ข์ มีความแกช่ ราประจาํ ชีวิตท่ีเกิดมา

พระพทุ ธเจา้ ทา่ นไม่ไดไ้ ปแกธ้ าตดุ นิ นา้ํ ไฟ ลม ท่านใหแ้ ก้
หวั ใจ แกใ้ จ แกห้ วั ใจ ฉะนนั้ ทา่ นจงึ ใหภ้ าวนา ภาวนาพทุ โธบา้ ง
ภาวนาอรหงั ภาวนาอะไรก็ตาม เป็นบทสอนบทฝึกจติ ใหจ้ ิตใจ
มาสงบตงั้ ม่นั เม่ือจติ ใจมาสงบตงั้ ม่นั แลว้ ใจนนั้ จงึ จะมีปัญญา
มีความรูค้ วามฉลาด เม่ือใจมีความรูค้ วามฉลาดแลว้ ใจนนั้
แหละจะแกไ้ ขไดท้ กุ อยา่ งทกุ ประการ คือแกใ้ จไม่ใหม้ าหลงใน
รูปในนามในตวั ในตวั ในโลกนี้ วชิ ชาความรูข้ องพระพทุ ธเจา้ ทา่ น
ตรสั ไว้ เพ่ือไมใ่ หจ้ ิตใจมาลมุ่ หลงมวั เมาอยา่ งโลกธรรมดา อะไร
มนั หมดไปเส่อื มไปสนิ้ ไปก็ใหเ้ ป็นเรอ่ื งของรูปนามกายใจของ
คนเรา วา่ มนั ยอ่ มเป็นไปอย่างนนั้

3

สว่ นสตปิ ัญญาวิชาภาวนาในจิตในใจของเรานนั้ ไม่ใหม้ นั
หลงลืม ลืมไมไ่ ด้ จะลมื อ่ืนใดลมื ได้ แตจ่ ะมาลืมภาวนาพทุ โธใน
ตวั ในใจน่ีไมไ่ ด้ เพราะพระพทุ ธเจา้ นนั้ ไดอ้ บุ ตั ิบงั เกิดขนึ้ มาแลว้
มาตรสั รูเ้ ป็นพระพทุ ธเจา้ โปรดพทุ ธบรษิ ัททงั้ หลาย มีภกิ ษุ
ภกิ ษุณี อบุ าสก อบุ าสกิ า พระองคช์ ่วยโปรด ชว่ ยสอนแนะนาํ อยู่
ชว่ งชวี ติ ของพระองคย์ งั มีอยู่ ๔๕ปี พาใหแ้ สงสวา่ งทางปัญญา
เกิดขนึ้ แกม่ นษุ ยแ์ ละเทวดาอนิ ทรพ์ รหมทงั้ หลาย จนถงึ พวกเรา
เกิดมาในระหวา่ งกลาง กง่ึ กลางพทุ ธศาสนา ก็ยงั ไดย้ ินไดฟ้ ังอยู่
วา่ พระพทุ ธเจา้ พระธรรมเจา้ พระสงั ฆเจา้ แลว้ ยงั ไดย้ นิ วา่ ทาน
ศีล ภาวนา มรรคผลนิพพาน ส่ิงเหลา่ นีถ้ า้ ไม่มีพระสมั มาสมั
พทุ ธเจา้ มาอบุ ตั บิ งั เกิดในโลก เรยี กวา่ ไม่มสี ิ่งเหลา่ นที้ ่ีเราไดเ้ หน็
ท่ีมนั มีอยู่ ท่ีมพี ระพทุ ธเจา้ มาอบุ ตั บิ งั เกิดขนึ้ เสยี ก่อน

เม่ือพระพทุ ธเจา้ มาอบุ ตั บิ งั เกิดขนึ้ แลว้ พระองคก์ ็ช่วยส่งั
สอน สอนนกั บวช ท่านก็สอน สอนนกั บา้ นผอู้ ยบู่ า้ น ท่านก็สอน
สอนใหท้ าํ บญุ ทาํ ทาน เรยี กวา่ สอนใหร้ ูจ้ กั เสียสละ สอนใหร้ กั ษา
ศีล ๕ ศลี ๘ เรยี กวา่ สอนใหม้ ีความเมตตาซง่ึ กนั และกนั ไม่ให้

4

เบยี ดเบยี นกนั สอนใหม้ ีความมงุ่ หวงั ใหแ้ กม่ นษุ ยแ์ ละสตั ว์
ทงั้ หลายใหพ้ ากนั อย่เู ยน็ เป็นสขุ คือไมไ่ ปทาํ ความเดือดรอ้ นให้
ทกุ ขร์ อ้ นแกผ่ คู้ นและสตั วท์ งั้ หลาย พระพทุ ธเจา้ นนั้ ทา่ นมีความ
เมตตากวา้ งใหญ่ไพศาล เบอื้ งบนลงมาเรยี กวา่ จากภวคั ค
พรหมลงมา เบือ้ งต่าํ ตงั้ แตอ่ เวจีมหานรกขนึ้ มา ลงกลมหม่ืน
จกั รวาลแสนโกฏิจกั รวาล อนนั ตาจกั รวาล มนษุ ยแ์ ละสตั ว์
ทงั้ หลายท่ีอยใู่ นท่ีกลา่ วมานี้ พระองคเ์ พง่ เลง็ ใหเ้ ขาทงั้ หลาย อยู่
เย็นเป็นสขุ ทกุ ถว้ นหนา้ เม่ือพระองคไ์ ม่เบยี ดเบยี นใครกข็ อให้
สตั วท์ งั้ หลายอย่าไดเ้ บยี ดเบยี นซง่ึ กนั และกนั เลย เรยี กวา่
พระองคม์ ีความเมตตาการุณแก่มนษุ ยค์ นเราและสตั วท์ งั้ หลาย
ท่วั ไป

เม่ือพระองคม์ คี วามมงุ่ หวงั อยา่ งนนั้ เพ่ือประโยชนอ์ ะไร
เพ่ือใหม้ นษุ ยแ์ ละเทวดา อนิ ทร์ พรหม เรง่ รดั พฒั นาการในการ
ปฏิบตั บิ ชู าภาวนาละกิเลส กิเลสความโกรธท่ีมีอย่ใู นตวั ในใจเรา
น่ีแหละเพียรละออกไป กิเลสความโลภ กิเลสความหลง อวิชชา
ตณั หาอนั มีอย่ใู นตวั ในใจน่แี หละ พระองคม์ ่งุ หวงั ใหพ้ วกเรา

5

ทงั้ หลาย ภาวนาทาํ ความเพียรละกิเลส ใหม้ นั เบาไปบางไปหมด
ไปสิน้ ไปในท่ีสดุ พระองคไ์ มต่ อ้ งการอะไรจากพวกเราแมแ้ ตน่ อ้ ย
ก็ดสู ิพระองคด์ บั ขนั ธเ์ ขา้ สนู่ ฤพานเป็นเวลานานตงั้ ๒๕๒๘ ปี
แลว้ พวกเราไดอ้ นเุ คราะห์ สงเคราะห์ พระองคไ์ ดต้ กั บาตร
หยาดนา้ํ ใหพ้ ระองคห์ รอื เปลา่ ทงั้ นนั้ ไม่ไดถ้ วายทานอะไรใหแ้ ก่
พระพทุ ธเจา้ แตถ่ งึ กระนนั้ พระองคก์ ย็ งั มีเมตตากรุณามทุ ิตา
อเุ บกขา มาถงึ พวกเราทงั้ หลาย คือสอนใหม้ นษุ ยแ์ ละเทวดา
อินทรพ์ รหมทงั้ หลาย รูจ้ กั การละบาป ไมท่ าํ บาป รูจ้ กั ทาํ บญุ ทาํ
ดี ไมใ่ หท้ าํ ช่วั

พระองคม์ ีความม่งุ มาดปรารถนาเพ่ือจะใหย้ กจิตใจของ
ตวั เองน่ีแหละใหส้ งู ขนึ้ จนถงึ ขนั้ ทาํ ลายกิเลส ฆา่ กิเลสใหต้ าย
คายกิเลสใหอ้ อก กิเลสความโกรธ กิเลสความโลภ กิเลสความ
หลง อนั มนั มอี ย่ใู นกายวาจาจิตของคนเราน่ีแหละ มนั ทาํ ความ
เดอื ดรอ้ นวนุ่ วายให้ มีกิเลสอยทู่ ่ีไหน ท่านก็วา่ เป็นไฟ เหมือนกบั
ไฟอยทู่ ่ีน่นั ธรรมดาไฟเป็นของรอ้ น จะเป็นเถา้ เป็นถา่ นมนั ก็รอ้ น
เม่ือมนั ลกุ ขนึ้ ท่ีไหนมนั ก็ไหมท้ ่ีน่นั ใหว้ อดวายไป ธรรมดาไฟเป็น

6

อย่างนนั้ กิเลสความโกรธ กิเลสความโลภ ความหลงในใจของ
มนษุ ยค์ นเราทกุ คนก็คือมนั เป็นไฟเผาใจใหร้ อ้ น ใจไม่เยน็ ใจมนั
รอ้ นดว้ ยความอยากความดนิ้ รน ดว้ ยความยดึ หนา้ ความยดึ ตวั
ถือตน ยดึ ชาตยิ ดึ ตระกลู ยดึ เรายดึ ของๆเรา โดยท่ีไมไ่ ดภ้ าวนา
เพียรเพง่ ดใู หร้ ูแ้ จง้ ดว้ ยปัญญาอนั ชอบ

อะไรก็ตามของในโลกนีไ้ ม่ใชข่ องใคร พระพทุ ธเจา้ ทรงตรสั
ไวว้ า่ มนั เป็นสมบตั ขิ องแผ่นดิน คอื มนษุ ยม์ นั จะมวี ตั ถขุ า้ วของ
ทรพั ยส์ นิ เงนิ ทองเคร่อื งใชส้ อยมากนอ้ ยเทา่ ไร มนั เอาไปไม่ได้
ถา้ เกิดตายขนึ้ มา วตั ถขุ า้ วของเหลา่ นีเ้ ป็นสมบตั ขิ องแผน่ ดิน
มนษุ ยท์ ่ียงั มีชีวติ อย่กู ็เปล่ยี นเอาไปใช้ ใชไ้ ปหมดช่วั ชวี ติ ก็ทิง้ ไว้
ในโลกนีอ้ ีกตอ่ ไป ฉะนนั้ จิตใจเราผภู้ าวนาอย่าไดป้ ระมาท จง
กาํ หนดใหร้ ูอ้ ยใู่ นใจวา่ อนั ความแกค่ วามชราความชาํ รุดทรุด
โทรมของสงั ขารทงั้ หลายยอ่ มเป็นอยเู่ ป็นธรรมดา ไม่วา่ ยคุ ใด
สมยั ใด ก็มีเกิดมีแกม่ ีเจบ็ มีไขม้ ีตายเหมือนกนั หมด จงึ ใหพ้ ากนั
ตงั้ ใจปฏบิ ตั บิ ชู าภาวนา อยา่ ใหจ้ ิตใจเราทอ้ ถอย ใหท้ าํ ความปีติ
ยนิ ดี ในทางการกศุ ลท่ีตวั เองไดเ้ สียสละลงไป

7

ทานทงั้ หลายนนั้ ทานในปัจจยั ทงั้ ๔ ก็ยงั สอู้ ภยั ทาน
อภยั ทานนนั้ แลว้ วา่ การใหอ้ ภยั แก่คนอ่นื คนอ่นื ก็ตามสตั วต์ วั
ไหนก็ตามเขาไม่รู้ เม่ือเขายงั ไม่รูก้ ็เรยี กวา่ ใหอ้ ภยั ใหอ้ ภยั โทษ
คือยกโทษใหเ้ ขา เขาจะดดุ า่ วา่ รา้ ยปา้ ยสี พระพทุ ธเจา้ ทา่ นก็ไม่
ยดึ ถือ เพราะเขาไม่รู้ เขายงั ไม่ภาวนา เขายงั ภาวนาไม่เป็น
จติ ใจเขายงั ไมส่ งบระงบั ทาน ศลี ภาวนา เขายงั นอ้ ย
พระพทุ ธเจา้ พระอรยิ เจา้ ทงั้ หลาย ทาน ศีล ภาวนา เพ่นิ มา เพน่ิ
ก็รู้ ใหอ้ ภยั ใหอ้ ภยั แกค่ นไมร่ ู้ เม่ือใหอ้ ภยั แกค่ นไมร่ ูไ้ ดจ้ ิตใจก็
เรยี กวา่ สงู สงู สง่ ใครจะวา่ รา้ ยกลา่ วรา้ ยก็ไมเ่ ขา้ ไปยดึ ถือ คน
ท่ีวา่ รา้ ยกลา่ วรา้ ยใหแ้ ก่บคุ คลผอู้ ่นื ก็คอื คนยงั ไม่รูจ้ กั ยงั ไมร่ ูจ้ กั
ใหอ้ ภยั ใหอ้ ภยั โทษ คอื วา่ ให้ ไมไ่ ปยดึ ถือ เป็นจติ ใจอนั ปลอ่ ย
วางจากความทกุ ขค์ วามรอ้ นตา่ งๆนานา อนั นีเ้ รยี กวา่ เป็นทาน
อย่างสงู ยากท่ีพวกเราจะใหอ้ ภยั ได้ ฉะนนั้ ในโลกนีจ้ งึ มีแตเ่ รอ่ื ง
ทกุ ข์ เคา้ ดา่ มา เราก็ดา่ ตอบ เคา้ ประหตั ถป์ ระหารเรากป็ ระหตั ถ์
ประหารตอบ อนั นีค้ ือวา่ จติ มนั ยงั ไมเ่ หน็ ทกุ ขเ์ หน็ โทษ ยงั ไมใ่ ห้
อภยั แกส่ ตั วโ์ ลกทงั้ หลาย สว่ นพระพทุ ธเจา้ พระอรยิ สงฆส์ าวก

8

ทงั้ หลายนนั้ ใครจะวา่ รา้ ยกลา่ วรา้ ยทาํ อะไรตอ่ มอิ ะไรไม่ดไี ม่
ชอบก็ตาม พระพทุ ธเจา้ ทา่ นก็วาง จติ ใจเฉยไว้ ไมต่ อ้ งไปทกุ ข์
ตามเขาวา่ เขาจะวา่ อยา่ งใดเป็นเรอ่ื งของคนไมร่ ู้ คนรูเ้ ขาไม่วา่
พระพทุ ธเจา้ เป็นผรู้ ู้ ทา่ นไมว่ า่ พระอรยิ สงฆส์ าวกเจา้ ทงั้ หลาย
ท่านเป็นผรู้ ู้ ทา่ นไม่วา่ รา้ ยกลา่ วรา้ ยใหแ้ กบ่ คุ คลก็ได้ มีแตท่ า่ น
เพง่ เลง็ ใหม้ นษุ ยแ์ ละสตั วโ์ ลกทงั้ หลายท่ียงั ไม่มีความสขุ สงบก็
ใหเ้ กิดความสขุ สงบขนึ้ มา หรอื ผทู้ ่ีมีจิตใจสงบระงบั ไดแ้ ลว้ ก็ให้
ภิญโญย่งิ ๆขนึ้ ไป จนถงึ ขนั้ ใหอ้ ภยั ทกุ ท่ที กุ สถาน

การปฏิบตั ิบชู าภาวนาในจิตใจของผปู้ ฏิบตั นิ ี้ ทา่ นให้
รวมเขา้ มาใหส้ งบเขา้ มาท่ีลมหายใจเขา้ ท่ีลมหายใจออก ลม
หายใจเขา้ ไปก็ภาวนาใหไ้ ด้ พทุ โธในใจใหไ้ ด้ ลมออกมาก็
ภาวนาพทุ โธในใจใหไ้ ด้ ไม่ตอ้ งไปโมโหโทโสฟ้งุ ซา่ นราํ คาญกบั
ส่ิงใดๆ รวมกาํ ลงั ตงั้ ม่นั อยภู่ ายในใจ มองเหน็ วา่ ชาติความเกิด
เป็นทกุ ขอ์ ยา่ งนีๆ้ เม่ือเกิดมาแลว้ ก็มีแตเ่ ลห่ เ์ หล่ยี มมารยาสาไถ
ส่งิ ท่ีจะใหท้ กุ ขก์ ายทกุ ขใ์ จทงั้ นนั้ ไม่รูจ้ กั การปลอ่ ยวาง เม่ือจติ ไม่
วางเฉยเสียเม่ือใด ความทกุ ขค์ วามเดอื ดรอ้ นมนั ก็มี ถา้ จติ ใจ

9

ของพระโยคาวจรเจา้ ทงั้ หลายทา่ นมองเหน็ วา่ มนั เกิดทกุ ขเ์ กิด
โทษ ทา่ นก็ปลอ่ ยวาง ตาเหน็ รูปในสว่ นท่ีสวยสดงดงามทา่ นก็
ปลอ่ ยวางไม่เขา้ ไปยดึ ถือ หรอื ในสว่ นท่ีไมด่ ี รูปไมด่ ี ท่านก็ไมเ่ ขา้
ไปยดึ ถือ ทา่ นทาํ ใจของทา่ นใหเ้ ป็นกลางอยู่ เสยี งเพราะเสยี งไม่
เพราะก็ตามทา่ นก็ไมใ่ หจ้ ิตใจไปดใี จเสียใจ ทา่ นภาวนาในใจลกู
เดยี วคอื วา่ วางเฉยใหไ้ ด้ ทาํ จิตใจใหว้ า่ งจากอารมณต์ า่ งๆ จิตใจ
ของทา่ นก็เขา้ ถงึ ความวมิ ตุ ตหิ์ ลดุ พน้ หลดุ พน้ ออกจากกิเลส
หลดุ พน้ ออกจากความทกุ ขค์ วามเดอื ดรอ้ น ไม่มีความทกุ ข์
เดอื ดรอ้ นใดๆจะแทรกแซงเขา้ ไปอยใู่ นใจท่านได้ เพราะท่าน
ภาวนาละกิเลส ท่านไม่ใชภ่ าวนาเอากิเลส คนไมร่ ูต้ า่ งหาก
ภาวนาเอากิลเส พระพทุ ธเจา้ พระอรยิ สงฆส์ าวกเจา้ ทงั้ หลาย
ภาวนาละกิเลส กิเลสมนั มีมากนอ้ ยเทา่ ไร ท่านละทา่ นวาง ทา่ น
สอนจติ ใจของทา่ นดวงเดียวเทา่ นนั้ ใหเ้ ป็นผปู้ ลอ่ ยผวู้ าง จนเลิก
ไดล้ ะไดป้ ลอ่ ยไดว้ างไดจ้ รงิ ๆ ความทกุ ขต์ า่ งๆมนั กห็ ลดุ ออกไป
จากจิตใจของพระโยคาวจรเจา้ ทงั้ หลาย ไม่ไปทกุ ขแ์ ทนใคร
ทงั้ นนั้

10

น่นั แหละวา่ พทุ โธ พทุ โธอยตู่ รงนี้ ธมั โมอยตู่ รงนี้ สงั โฆอยู่
ตรงนี้ เม่ือจิตใจดวงนีม้ ีความสงบตงั้ ม่นั ไม่หนั เหไปตามอาํ นาจ
กิเลสราคะ โทสะ โมหะ ช่ือวา่ จติ ใจดวงนนั้ มีความสขุ มีความ
สบาย ใหอ้ ภยั แก่คนและสตั วท์ งั้ หลายทงั้ โลก มีจิตใจอนั หนกั
แนน่ เหมือนแผน่ ดนิ ไม่หว่นั ไหวส่นั สะเทือน ดว้ ยเหตนุ ี้ การ
ปฏบิ ตั บิ ชู าภาวนานีใ้ หถ้ ือวา่ ตวั เราคือกายวาจาจิตอยทู่ ่ีไหนท่ี
น่นั แหละเป็นท่ีภาวนา ตราบใดยงั มีชีวติ ลมหายใจอยเู่ ราก็
ภาวนาเร่อื ยไป จะไดม้ ากไดน้ อ้ ยมนั ก็อยทู่ ่ีกาํ ลงั สามารถอาจ
หาญของตวั เอง เม่ือบคุ คลใดมีความสามารถอาจหาญในจติ ใน
ใจก็ยอ่ มทาํ ไดป้ ฏบิ ตั ไิ ด้ ไม่มีอะไรขดั ขอ้ ง

ถา้ ไม่ตงั้ อกตงั้ ใจภาวนา อะไรมนั ก็เป็นอปุ สรรคขดั ขอ้ ง
ทงั้ นนั้ แหละ คอื จติ มนั ขดั จติ มนั ขอ้ ง จติ มนั หลง จิตไม่รู้ จติ ไม่
ละไม่วาง ความทกุ ขท์ งั้ หลายแหลม่ นั ก็สมุ รุมลงไปในหวั ใจ
จติ ใจก็ยดึ ม่นั ถือม่นั ในหนา้ ในตาในชาตใิ นตระกลู ในเราในของๆ
เรา คอื ความไม่รูล้ ะ รูป้ ลอ่ ย รูว้ างน่ีเอง เป็นเหตเุ ป็นปัจจยั เม่ือ
เราทกุ คนรูส้ กึ ไดว้ า่ อะไรทงั้ หมดมนั อย่ทู ่ีใจ เม่ือใจยงั หลงอยยู่ งั

11

มวั เมาอย่มู นั ก็มีทกุ ขใ์ นใจน่นั แหละ เม่ือจติ ใจของผใู้ ดเลกิ ละ
ปลอ่ ยวางอดตี อนาคตพรอ้ มกบั ปัจจบุ นั มีความเพียรเพง่ อยใู่ น
ตวั ในกาย วาจา จติ จติ ใจก็ย่อมเยน็ สบายเป็นสขุ ในหวั ใจ
รา่ งกายจะมีความทกุ ขเ์ ดอื ดรอ้ นอย่างไรก็ตามเป็นเร่อื งของรูป
ขนั ธ์ จติ ใจเราสบายเป็นใชไ้ ด้ เรยี กวา่ พทุ โธอย่ทู ่ีใจ ธมั โมอยทู่ ่ีใจ
สงั โฆอยทู่ ่ีจติ ท่ีใจ จงเพยี รพยายามทาํ จิตทาํ ใจใหส้ งบน่ิงแนว่
เป็นดวงเดยี ว ก็จะมองเหน็ ศลี เห็นธรรมเหน็ คาํ ส่งั สอนในทาง
พทุ ธศาสนาดว้ ยจิตใจของตวั เอง ดงั แสดงมาก็สมควรดว้ ย
กาลเวลา เอวงั กม็ ีดว้ ยประการะฉะนี้

ท่ีมา: https://youtu.be/aedfX0vJNlU

12