มดแดงไต่ขอบด้ง หลวงปู่สิม พุทธาจาโร

มดแดงไตข่ อบดง้
ณ โอกาสนีเ้ ป็นตน้ ไป เป็นการสดบั รบั ฟังพระธรรมคาํ ส่งั
สอนในทางพทุ ธศาสนา พรอ้ มกนั นีก้ ็ใหพ้ ากนั น่งั สมาธิ
น่งั ขดั สมาธิเพชรใหไ้ ดก้ นั ทกุ ๆคน การน่งั ขดั สมาธิเพชรนใี้ หเ้ อา
ขาซา้ ยขนึ้ มาทบั ขาขวา แลว้ ก็เอาขาขวาขนึ้ มาทบั ขาซา้ ย เอามือ
ขา้ งขวาวางทบั มือขา้ งซา้ ย ตงั้ กายใหเ้ ท่ียงตรง หลบั ตานกึ
ภาวนาพทุ โธใหไ้ ดท้ กุ ลมหายใจเขา้ ทกุ ลมหายใจออก ตงั้ ใจ
ระลกึ ใหด้ วี า่ เวลานีเ้ ป็นเวลาปฏบิ ตั บิ ชู า ไมใ่ หจ้ ิตใจคดิ ฟงุ้ ซา่ นไป
ท่ีอ่นื ใหร้ วมเขา้ มา ใหท้ วนกระแสใจเขา้ มาภายใน
ถา้ ปลอ่ ยใหไ้ ปตามสงั ขารจิตปรุงแตง่ ภายนอกแลว้ ไม่มีท่ี
จบท่ีสนิ้ ถา้ ทวนกระแสคอื วา่ ทวนเขา้ มาภายใน เหมือนคนเรา
พายเรอื ทวนกระแสนา้ํ ขนึ้ ไปขา้ งบน นา้ํ นนั้ ยอ่ มมีท่ีสนิ้ สดุ คอื
นา้ํ มนั มาจากยอดภเู ขา มนั ก็สดุ แคน่ นั้ แตถ่ า้ วา่ ไหลตามลาํ
แมน่ า้ํ ลาํ คลองเลก็ นอ้ ยใหญ่ ไมม่ ีท่ีจบ ลงถึงมหาสมทุ รสาคร
เรยี กวา่ กวา้ งใหญ่ไพศาล มากมายท่ีสดุ จติ ใจนีก้ ็เหมือนกนั ถา้
ปลอ่ ยใหด้ ิน้ รนไปตามกามตณั หา ภวตณั หา วภิ วตณั หา ตาม

1

ความอยากความตอ้ งการของใจกิเลสนีแ้ ลว้ เป็นอนั วา่ ไม่จบไม่
สิน้ เหมือนสตั วโ์ ลกทงั้ หลายท่ีมาเกิด แก่ เจ็บ ตาย อยใู่ นโลก ไม่
มีท่ีสนิ้ สดุ ก็เพราะวา่ ตามสงั ขารมาร ตามกิเลสมาร ตามไปกบั
กิเลสความโกรธ กิเลสความโลภ กิเลสความหลง

พระธรรมคาํ สอนพระพทุ ธเจา้ นนั้ ถา้ จะวา่ กวา้ งก็เรยี กวา่ เต็ม
โลก ทงั้ มนษุ ยโลก เทวโลก พรหมโลก ถา้ วา่ นอ้ ยนงึ ก็คอื หวั ใจ
ทกุ คนน่นั แหละ พทุ ธะ จติ ผรู้ ู้ ศาสนธรรมคาํ ส่งั สอน คาํ สอนของ
พระพทุ ธเจา้ ทงั้ หลายท่ีมาตรสั รูใ้ นโลกแลว้ ก็เหมือนกนั หรอื วา่ ท่ี
ยงั ไม่มาตรสั รูใ้ นโลก ในอนาคตกาล มนั ก็เหมือนกนั ไมม่ อี ะไร
แตกตา่ ง คอื พระพทุ ธเจา้ ทงั้ หลายโดยยอ่ ท่านก็สอนวา่ ใหล้ ะ
บาป อยา่ พากนั ทาํ บาป ดว้ ยกาย ดว้ ยวาจาคือคาํ พดู ดว้ ยใจคือ
ความคดิ ในสง่ิ ท่ีไมด่ ี ทา่ นใหล้ ะทงิ้ บาปอยา่ ทาํ แลว้ ทา่ นวา่ ให้
ทาํ บญุ กาย วาจา จติ ของเราใหร้ ะลกึ อย่ใู นบญุ ในกศุ ล ท่ีวา่ ให้
ภาวนาพทุ โธกค็ อื ใหใ้ จตงั้ อยใู่ นบญุ รวมมาเพ่ือความสงบ วาจา
จะพดู จาปราศรยั อะไรก็ใหส้ งั วรณร์ ะวงั คอื ใหเ้ ป็นสภุ าษิตวาจา
คือวาจาดี วาจาไมด่ ดุ า่ วา่ รา้ ยปา้ ยสใี หแ้ กใ่ คร ไมย่ แุ หยใ่ หใ้ คร

2

ผิดเถียงกนั น่ีเรยี กวา่ วาจาดี เวน้ จากมสุ าวาทโกหกพกลมเป็น
ตน้

ใจดี…ใจดนี ่ีสาํ คญั มาก ใจจะดไี ด้ ทาํ อะไร เอาใจนกึ คิด
เจรญิ ภาวนา เราจะกาํ หนดความเกิดเป็นทกุ ข์ ความแก่เป็นทกุ ข์
ความเจ็บไข้ ความตายเป็นทกุ ขอ์ ะไรไดท้ งั้ นนั้ เม่ือเห็นสงิ่ ใดจะ
เป็นคน เป็นสตั วส์ งิ่ เดรจั ฉานก็ตาม เป็นเทวดา อนิ ทร์ พรหมก็
ชา่ ง ก็วนๆอยใู่ นโลก อย่ใู นวฏั สงสารอนั เกา่ น่ีเอง ทา่ นเปรยี บ
อปุ มาเหมือนวา่ มดแดงไตข่ อบหมอ้ ขอบไหขอบโอง่ มนั กลม
มดแดงนนั้ มนั ก็เขา้ ใจวา่ มนั ไปไกลท่ีสดุ แทท้ ่ีจรงิ คนเรามองดู
มนั ก็วนๆอย่ใู นขอบวงกลมน่นั แหละ ความอยาก ความตอ้ งการ
ของคนเราในใจมนั ก็เหมือนกนั คิดไป ปรุงไป แตง่ ไป ก็เลยลมุ่
หลงมวั เมาอยใู่ นเรอ่ื งอนั เกา่ วนไปเวยี นมาอยไู่ มจ่ บ มนั จะจบ
สนิ้ อยา่ งใด เหมือนมดแดงไตข่ อบดง้ ไตข่ อบหมอ้ ขอบโอง่ หรอื
วา่ วนอยใู่ นวงกลม มนั ก็อยอู่ ย่างนนั้ การเกิดการตายของสตั ว์
ทงั้ หลายจงึ วา่ นบั ไมถ่ ว้ น อเนกชาติ นบั ภพนบั ชาติ นบั กปั ป์ นบั

3

กลั ป์ ไมถ่ ว้ น ก็เพราะมนั ลมุ่ หลงมวั เมาอยใู่ นในความโกรธ ใน
ความโลภ ในความหลง

ทีนีจ้ ะเลกิ ไดล้ ะไดน้ นั้ อยา่ งไร ตงั้ ตวั ตงั้ ใจขนึ้ มา เรยี กวา่ ตงั้
สจั จะ ตงั้ อธิษฐานใจ อย่างเราน่งั สมาธิภาวนา เราจะใหต้ วั ตรง
อย่างนีเ้ ป็นตน้ เราจะทาํ อย่างใด ก็คือจติ ใจผอู้ ยภู่ ายในเน่ีย
แหละ น่งั ยืดเอวขนึ้ ตงั้ ตวั ใหต้ รง ไมใ่ หก้ ม้ นกั ไม่ใหเ้ งยนกั ไมใ่ ห้
เอยี งไปขา้ งซา้ ยขา้ งขวา ถา้ เราไหวพ้ ระพทุ ธรูป ไหว้ พระพทุ ธ ดู
พระพทุ ธ พระพทุ ธทา่ นทาํ ไมน่งั ตวั ตรง ครนั้ เราคิดง่ายก็วา่ พระ
พทุ ธทา่ นไมม่ จี ติ ไม่มีใจ ท่านก็น่งั ได้ พระพทุ ธนนั้ มนั ก็ตอ้ งมา
จากพระพทุ ธเจา้ พระพทุ ธเจา้ ทา่ นเป็นมนษุ ย์ เป็นคนชนั้ สงู สดุ
ในบรรดามนษุ ย์ แตท่ า่ นกท็ าํ ได้ แลว้ ทา่ นไม่เหน็ดเหน่อื ยเม่ือย
หวิ หรอื ก็เนือ้ หนงั มงั สามนษุ ย์ มนั ก็เหมือนกนั กบั พวกเราน่นั
แหละ เจบ็ มนั ก็เจ็บได้ แก่มนั แกไ่ ด้ ดบั ขนั ธเ์ ขา้ สนู่ ฤพาน ก็คอื วา่
มนั ตายได้ แตกได้

รูปรา่ งกายของพระพทุ ธเจา้ พระอรหนั ตาเจา้ ทงั้ หลายมนั ก็
เหมือนกนั คอื วา่ รา่ งกายสงั ขารของมนษุ ยค์ นเรานนั้ เอาธาตดุ นิ

4

ธาตนุ า้ํ ธาตไุ ฟ ธาตลุ ม มาประชมุ กนั เขา้ เรยี กวา่ ธาตทุ งั้ ส่ี ดนิ
นา้ํ ไฟ ลม ไมน่ าน ภายในรอ้ ยปีมนั ก็แตกไป ดบั ไป เป็นธรรมดา
ของธาตขุ นั ธ์ แลว้ ก็เรยี กวา่ คนนนั้ ตาย พระองคน์ นั้ ตาย เณรองค์
นนั้ ตาย ผา้ ขาวนางชที ่ีน่นั ตาย ญาตโิ ยมท่โี นน่ ท่ีน่ีตาย สวด
อภธิ รรมกนั บงั สกุ ลุ กนั ชกั อนิจจากนั ทาํ บญุ ทาํ ทาน กเ็ พ่ือวา่
จดุ ม่งุ หมายคอื ใหท้ กุ ๆคนจงตงั้ อกตงั้ ใจ รวมจติ รวมใจภาวนาดู
ใหด้ ี เกิดเบอื้ งตน้ มนั แก่ชรา เจบ็ ไขไ้ ดป้ ่วยทกุ ขย์ ากลาํ บาก
ราํ คาญในทา่ มกลาง ดนิ้ รนวนุ่ วายเหมือนคนสมยั นี้ สมยั หลงั
สมยั หนา้ ก็เหมือนกนั มนั กท็ กุ ขอ์ ย่เู ท่าเกา่ เน่ียแหละ แลว้ เม่ือ
หมดกาํ ลงั กศุ ลเกา่ หมดไปแลว้ มนั ก็แตกไปดบั ไป เกิดขนึ้ แลว้ ก็
ดบั ไป เกิดขนึ้ แลว้ ก็ดบั ไป เม่ือยอ่ ก็เป็นอย่างนี้

แตว่ า่ กอ่ นจะแตกจะดบั ถา้ คนไม่ตงั้ อย่ใู นทานการกศุ ล ไม่
ตงั้ ใจอย่ใู นการรกั ษาศลี หา้ ศีลแปด ไม่ตงั้ ใจอย่ใู นการสดบั รบั
ฟังพระธรรมคาํ ส่งั สอน ไม่ตงั้ ใจอยใู่ นสมาธิภาวนา ไมต่ งั้ ใจ
ฝึกฝน กาย วาจา จติ ของตน บคุ คลนนั้ มนั ก็เหมือนกบั วา่ เป็น
ตน้ ไมท้ ่ียงั ไม่ไดเ้ อามาทาํ อะไร มนั เป็นตน้ ยืน เป็นตน้ อยใู่ นป่าใน

5

ดงลกึ ๆโนน่ นะ ยงั ไม่ไดต้ ดั ตน้ สนิ ตาย ยงั ไม่ไดล้ ากไดเ้ ขน็ ยงั
ไม่ไดเ้ ขา้ โรงเล่อื ย โรงทาํ ไม้ อะไรทกุ อย่างกวา่ จะมากลายเป็น
บา้ นเป็นเรอื น เป็นตกึ เป็นราม เป็นกฏุ วิ หิ ารท่ีอย่อู าศยั ยงั หลาย
อยา่ งอยู่ ทาน ศีล ภาวนาเป็นความรู้ แตอ่ ะไรทงั้ หมดนนั้ ใหย้ อ่
เขา้ มา ยอดของธรรมก็คือภาวนา ทาํ ความเพียรละกิเลส ละ
กิเลสความโกรธ ละกิเลสความโลภ ละกิเลสความหลง

คาํ วา่ ละนนั้ ไม่ใช่เพียงแคค่ วามคดิ ละมนั จะละได้ หรอื พดู
วา่ ละมนั จะละได้ ไม่ใชอ่ ย่างนนั้ จะเลกิ ไดล้ ะได้ ตวั เองก็ตอ้ งรูว้ า่
สิง่ ท่ีใจคิด สง่ิ ท่ีเราทาํ มนั ไมด่ ี มองจนเหน็ แงไ่ ม่ดี ไดร้ บั ทกุ ข์ บาป
นนั้ ไดร้ บั ทกุ ข์ บญุ นนั้ ไดร้ บั สขุ ตอ้ งมองใหเ้ หน็ ใหจ้ ิตใจท่ีสงบ
ระงบั ตงั้ ม่นั น่ีแหละ จะเหน็ เอง ไม่ตอ้ งไปหาท่ีอ่ืน แตถ่ า้ ใจไม่
สงบ ไมต่ งั้ ม่นั เท่ียงตรงแลว้ มีอยมู่ นั ก็ไมเ่ หน็ เหมือนเราเดินไป
ดๆี เอาเทา้ ไปตาํ ใสต่ อ ใสห่ ลกั ใสต่ อ ใสแ่ ง่หนิ ไปเหยียบแกว้
แตกของเขา คอื วา่ เราไมเ่ หน็ ถา้ เหน็ ใครจะไปเหยียบ หรอื วา่
บางคราวไปเหยียบถ่านไฟแดงหรอื ของรอ้ น จงึ รอ้ งออกมาลมื
ตวั ไป น่ีคือวา่ มนั ไม่เหน็ ทงั้ นนั้ จติ ท่ีตงั้ ม่นั ในบรกิ รรมภาวนาจน

6

จติ ใจน่ิงสงบระงบั มนั มองเหน็ เอง บาปเป็นอยา่ งไร บญุ เป็น
อย่างไร มนั ใหผ้ ลอยา่ งไร

ความจรงิ บญุ บาปมนั ใหผ้ ลแก่คนเราอย่ตู ลอดเวลา แตว่ า่
จิตเราไม่ตงั้ ม่นั จงึ ไม่เหน็ ไมร่ ู้ ไม่เขา้ ใจ ตามนั เหน็ หกู ็ไดย้ นิ แต่
วา่ จิตมนั ไม่เห็น จิตนนั้ มนั จติ ไมแ่ จม่ ใส ไมส่ งบ ไม่ตงั้ ม่นั มนั
เลยมองไม่เหน็ มนั มองไปอกี แง่หนง่ึ คอื วา่ แง่บาป เม่ือโกรธให้
ใครแลว้ นอกจากความโกรธในใจ ยงั มีความอจิ ฉา พยาบาท
อาฆาต จองเวร เม่ือทาํ ใหค้ นท่ีเราโกรธไมไ่ ด้ ก็ทาํ ใหข้ า้ วของ
ของเขาเสยี หายไป อนั นีก้ ็คอื วา่ ไม่เลิกละความโกรธ มนั จะเกิด
มากนอ้ ยประการใด เราตอ้ งเพยี รพยายามละออกไปทีละนอ้ ยๆ
มนั ไม่เหลอื ความเพยี ร แตว่ า่ ถา้ ไมเ่ ลิกไมล่ ะ สง่ เสรมิ มนั ไปเท่าไร
ก็ย่งิ จะ…เอาหละ…เดอื ดรอ้ น

ความโกรธนีเ้ ป็นไฟเผาใจใหร้ อ้ น ใครมีความโกรธอยใู่ นใจ
ใหพ้ ากนั ภาวนาละ อยา่ ไปทาํ ไปตาม อยา่ พดู ไปตาม อยา่ คดิ ไป
ตาม อยา่ ไปสง่ เสรมิ ใหค้ นอ่นื หลงใหลไปในความโกรธ มนั
เป็นอยทู่ ่ีใจ กเ็ พียรพยายามดบั ท่ีใจ มนั จะแสดงออกมาทาง

7

วาจา มนั เคยพดู เคยวา่ โดยนิสยั ของคนท่ีโกรธ เราก็เพยี ง
ระมดั ระวงั คอื วา่ ไมต่ อ้ งพดู ถา้ ไม่ตอ้ งพดู ไดเ้ ป็นการดี ถา้ หากวา่
ยงั หลงอยู่ ก็เรยี กวา่ พดู ใหม้ นั เบาๆลงไปหนอ่ ย อยา่ ใหม้ นั แสดง
ท่ีโกรธหนา้ ดาํ ตาแดงออกมา พดู ใหม้ นั เบาๆ หรอื เบาลงไปจน
พดู ในลาํ คอของเรา ไดย้ นิ แตค่ นเดียว อนั นนั้ สบายเขา้ มาแลว้
หรอื เลกิ ได้ ละได้ ความโกรธนีเ้ ป็นของละได้ พระพทุ ธเจา้ ทา่ น
ละได้ พระสงฆส์ าวกของพระพทุ ธเจา้ ลกู ศิษยพ์ ระพทุ ธเจา้ ทงั้
ญาตทิ งั้ โยมสมยั กอ่ น มนั เลกิ ไดล้ ะได้ ละไดจ้ รงิ ๆดว้ ย แลว้ ละ
แลว้ ท่านก็เหน็ ผลดว้ ยตนเอง ไม่ตอ้ งใหใ้ ครมาชีแ้ จงแสดงวา่
โกรธไมด่ ี อย่างนนั้ อยา่ งนี้ อนั นนั้ เป็นคาํ สอน คาํ สอนนนั้ มนั มีอยู่
ประจาํ แตว่ า่ จติ ใจเราจะเลกิ ไดล้ ะได้ ตอ้ งภาวนา บรกิ รรมทาํ ใจ
ใหส้ งบตงั้ ม่นั

เม่ือใจสงบตงั้ ม่นั ไดแ้ ลว้ ท่านวา่ อนั ท่ีเราโกรธมนั ไม่มี
สาระประโยชนอ์ ะไร ตวั เองก็เดอื ดรอ้ น บคุ คลผอู้ ่ืนเม่ือเขาไดย้ นิ
ไดฟ้ ัง มนั ก็เดอื ดรอ้ นวนุ่ วายไปเพราะวา่ ปถุ ชุ นคนเรานนั้ ทา่ น
เปรยี บเหมือนอยา่ งวา่ ไฟ หรอื นา้ํ รอ้ นอยา่ งนนั้ มนั รอ้ นอยแู่ ลว้

8

ไปโดนเขา้ มนั ก็เจ็บ ไฟมนั ก็มีเชือ้ เพลงิ ตกลงมา แลว้ ก็ลกุ ไฟ
ความโกรธมนั มีอย่ใู จจติ แตม่ นั สมี นั ไม่แดงเหมือนไฟธรรมดา
แตว่ า่ มนั ลกุ ขนึ้ มาได้ สงิ่ ไมด่ ตี กเขา้ ไป มนั ลกุ ฮือขนึ้ มา เราก็วา่
ความโกรธ ในเวลามนั ไดเ้ ชือ้ เพลงิ นะ อนั นีเ้ รยี กวา่ ลกึ เขา้ ไปกวา่
นนั้ มนั มีอยใู่ นจิต เม่ือจติ นนั้ ยงั ยดึ ตวั ยดึ ตน ยดึ หนา้ ยดึ ตา ยดึ
ชาตยิ ดึ ตระกลู ยดึ เรา ยดึ ของๆเรา ไม่ยอมปลอ่ ยวาง ไมม่ ี
อโหสกิ รรมใหแ้ ก่บคุ คลผใู้ ด ใครลว่ งเกินเป็นอนั วา่ ไมย่ อม ตวั นี้
แหละตวั สาํ คญั

เราตอ้ งพยายามภาวนาสงบกาย สงบวาจา สงบจติ รวมจิต
รวมใจเขา้ ไปอย่ภู ายใน ถา้ จติ อย่ภู ายในแลว้ เหมือนกบั อย่ใู น
กาํ แพงเจ็ดชนั้ บคุ คลผใู้ ดไปอย่ใู นกาํ แพงเจ็ดชนั้ เจ็ดรอบ ภยั
อนั ตรายย่อมมีนอ้ ย หรอื ไมม่ ีเลย แตถ่ า้ ผใู้ ดไม่มีกาํ แพงกนั้ เสียง
ดงั มากเ็ ขา้ หถู งึ ใจ ตาเหน็ รูปก็เขา้ ตาถงึ ใจ จมกู ดมกลนิ่ ก็ถงึ ใจ
ยนิ ดยี นิ รา้ ยไปตามเรอ่ื ง รสอาหารผา่ นลนิ้ ยงั ไม่ผา่ น มนั ก็ดิน้ รน
วนุ่ วายไปตามเรอ่ื ง เยน็ รอ้ นออ่ นแข็งมาถกู ตอ้ งรา่ งกาย จติ ใจ
มนั กว็ นุ่ วายไปอยอู่ ย่างนนั้ นอกนนั้ แลว้ ตา หู จมกู ลนิ้ กาย

9

ผา่ นไป มาเป็นธรรมารมณอ์ ย่ใู นจิต ธรรมารมณใ์ นจติ นนั้ ถา้ ดบั
อารมณท์ ่ีมนั เกิดขนึ้ ไมไ่ ด้

ถา้ เปรยี บอปุ มาเหมือนอยา่ งวา่ เอาหมอ้ กระทะ หมอ้ ใหญ่ๆ
ใสน่ า้ํ ซกั ครง่ึ นงึ แลว้ ก็ดงั ไฟ จดุ ไฟขา้ งลา่ ง อกี ไม่นานพอไฟลกุ
รอ้ น นา้ํ มนั จะเดือด นา้ํ เดอื ดนนั้ ไม่รูว้ า่ อะไรหละ บบุ บบั ๆ มีทกุ
อยา่ งน่นั หละ สิง่ ท่ีไม่มีมนั ก็มีขนึ้ น่ีหละเม่ือมนั เดือดแลว้ เม่ือมนั
โกรธแลว้ มนั ก็เหมือนนา้ํ เดอื ด นา้ํ ในหมอ้ เดือด พวกแมค่ รวั
ทงั้ หลายย่อมรู้ หงุ ตม้ อะไรๆ มนั มีเดือดอยใู่ นนนั้ แมจ้ ะเป็นหมอ้
ไฟฟา้ มนั กเ็ ดอื ดอย่นู ่นั หนะ ถา้ มนั บร่ อ้ น ขา้ วก็จะไมส่ กุ แกงก็ไม่
เป็นแกง ฉะนนั้ จิตใจนีท้ า่ นวา่ สงบไดเ้ ป็นการดี สงบกาย กายไม่
ทาํ บาป มหี ลกั ศีลหา้ ศีลแปด สงบวาจา มหี ลกั ศีล สงบใจ หลกั
สมาธิภาวนา น่งั หลบั ตานกึ พทุ โธในใจ ไมต่ อ้ งไปโกรธใหใ้ คร
ปลอ่ ยใหม้ นั ตายเองก็ได้ รอ้ ยปีมนั ก็ตาย เราก็ไม่ถงึ รอ้ ยปีก็ตาย
ไปโกรธใหค้ นโนน้ คนนีท้ าํ ไม สอนจิตใจของเราจนมนั ยอม มนั
เช่ือเล่ือมใส เหน็ ไดด้ ว้ ยสตปิ ัญญาของตนเอง แลว้ มนั ก็ลดลงไป
ละลงไป วางลงไปได้ ไม่ตอ่ เติมสง่ เสรมิ จติ มนั ก็สบาย

10

นอกจากจิตสบาย กายก็สบาย วาจาก็สบาย อะไรมนั สบาย
ไปหมดแหละ ถา้ จิตสบาย อะไรก็สบายหมด อะไรๆมนั มาจาก
จติ จติ เป็นตวั สาํ คญั บญุ บาปดีช่วั ตวั กระทาํ มาจากจิตใจ เม่ือ
ทาํ แลว้ มนั ก็ไปลอ้ มรอบอยใู่ นหวั ใจ ทาํ บาป บาปมนั ก็คอยใหผ้ ล
ในจิตในใจนนั้ แลว้ มนั ก็ใหผ้ ลทางนอกดว้ ย บญุ พอเราทาํ แลว้
มนั ก็ไปหอ้ มลอ้ มอย่ใู นจิตน่นั แหละ เม่ือผลบาปใหจ้ งั หวะเม่ือใด
บญุ มนั ก็เขา้ ทาํ งานหนา้ ท่ีบญุ สลบั กนั ไปอย่างนี้ เวลาภาวนา
ท่านจะใหน้ กึ ถงึ คณุ พระพทุ ธเจา้ พทุ โธ พทุ โธนนั้ พระพทุ ธเจา้
ทา่ นบาํ เพญ็ มา ๔ อสงไขย แสนมหากปั ป์ พระพทุ ธเจา้ พระ
พทุ ธโธ พระพทุ ธโธเราไม่ใชน่ อ้ ย ท่านยงั มคี วามพาก ความเพียร
ความพยายามไมท่ อ้ ไมถ่ อย คนอ่นื จะเลกิ ลม้ ความเพยี ร
พระพทุ ธเจา้ เราก็ไม่เปล่ยี นแปลง ตงั้ ใจทาํ ความดีมาเรอ่ื ย
จนกระท่งั ดที ่ีสดุ ไดม้ าตรสั เป็นพระพทุ ธเจา้ ขนึ้ ในโลก ไดด้ บั ขนั ธ์
เขา้ สนู่ ฤพาน ไม่ตอ้ งเดอื ดรอ้ นวนุ่ วายประการใด

น่ีแหละเราทา่ นทงั้ หลายใหพ้ ากนั ตงั้ อกตงั้ ใจปฏิบตั ภิ าวนา
รวมจิตรวมใจของตนเขา้ มาภายใน อนั ความทกุ ขน์ นั้ ไมม่ ีใคร

11

ปรารถนา แตม่ นั ก็ได้ มนั ลอยมาเอง เวลาทกุ ขบ์ งั เกิดขนึ้ คนเรา
มนั จะอดทนไม่ได้ เวลาสขุ กายสบายใจ อนั นนั้ ไม่ตอ้ งไปอดไป
ทน มนั เป็นท่ีชอบใจของจติ ใจคนเรา จงหม่นั ขยนั ภาวนาใหไ้ ด้
ทกุ คนื ทกุ วนั เท่าท่ีมีโอกาสจะอาํ นวยให้ แลว้ เราทา่ นทงั้ หลายก็
จะมีแตค่ วามสขุ ความเจรญิ ในทางพทุ ธศาสนา ดงั แสดงมาก็
สมควรดว้ ยกาลเวลา เอวงั ก็มีดว้ ยประการะฉะนี้

ท่ีมา: https://youtu.be/JhVODy9cULY

12