งานทำบุญวันเกิดหลวงพ่อเปลี่ยน โดย หลวงพ่อประสิทธิ์ ปุญญมากโร

งานทาํ บญุ หลวงพ่อเปลย่ี น ปัญญาปทโี ป
(เรื่องจติ ไมม่ รี ูป ไม่มตี วั ตน)
หลวงพอ่ ประสทิ ธิ์ ปญุ ญมากโร
เทศนว์ นั ท่ี ๑๕ พ.ย. ๒๕๕๐

วนั นีเ้ ป็นวนั ทาํ บญุ วนั เกิดของพระอาจารยเ์ ปล่ียนของพวก
เรา ทกุ ปีเราก็ไดม้ ารว่ มทาํ บญุ มากราบเคารพสกั การะคารวะตอ่
ทา่ น แตบ่ างคนก็อาจจะไดม้ าบา้ งไมไ่ ดม้ าบา้ ง เร่อื งวนั เกิดคอื
เรอ่ื งรา่ งกายเกิด ตวั ของเราทกุ คนก็มาจากความเกิด มีพอ่ มีแม่
ทาํ ใหเ้ กิดทกุ คน เกิดมาในโลก เกิดมาในรูปรา่ งกาย มีจติ เขา้ อยู่
อาศยั รา่ งกาย แตจ่ ิตนนั้ เป็นของไมม่ ีตวั ดงั ท่ียกเป็นภาษิตขนึ้ ไว้
นนั้ วา่ เอกะจะรัง อะสารีรัง จิตของเราทกุ คนไม่มีตวั ตน ใครท่ี
มีชีวติ มาอย่ใู นโลกหรอื อยปู่ ัจจบุ นั นีก้ ็เหมือนกนั ใครปฏิบตั ิธรรม
เจรญิ กรรมฐานซง่ึ เป็นการท่ที าํ จิตใหค้ วามสงบเกิดเป็นสมาธิ ก็
ไม่มีตวั ตนใหเ้ ห็น แตม่ นั มีรูเ้ ป็นตวั บอกตวั วดั ทา่ นวา่ จงึ วา่ เอกะ
จะรงั อะสารรี งั จิตหนง่ึ มนั ไม่มีรูป แตส่ ว่ นท่ีรูปก็เป็นรา่ งกายของ
เราทนี ี้ เป็นเครอ่ื งอยอู่ าศยั ของจติ

1

เช่นนนั้ เรอ่ื งศาสนาของพระพทุ ธเจา้ ท่านจงึ เอาหลกั จติ หลกั
สจั ธรรม มานาํ สอนพวกเราผมู้ ่งุ ท่ีจะทาํ จติ ใหเ้ ขา้ สคู่ วามสงบ ทาํ
จิตใหเ้ ป็นสมาธิตงั้ ม่นั ในใจของเรา ใหม้ าฝึกหดั ปฏบิ ตั ิมาฝึก
เจรญิ สติกาํ หนดรูด้ จู ิตท่ีมนั บอกอยใู่ นตวั ในรา่ งกายของเราทกุ
คน มนั มีเคร่อื งรูค้ อื จิตแตม่ นั ไม่มีรา่ งกายใหเ้ ราหมายเอา
พระพทุ ธเจา้ จงึ เอารา่ งกายนมี้ าเป็นตวั สอน มาเป็นรูปคาํ สอนให้
เราไดก้ าํ หนด อย่างกาํ หนดเร่อื งการเจรญิ กรรมฐานอยา่ งนที้ ่าน
ก็ใหก้ าํ หนดเอารา่ งกายเป็นรูป เป็นรูปธรรม รูปกรรมฐาน ถา้ ไม่
เอารา่ งกายมาเป็นเคร่อื งหมายเคร่อื งสอนเครอ่ื งกาํ หนดน่นั มนั
ไมม่ ีท่ีจะสอน มนั ไมม่ ีท่ีจะบอกวา่ อยา่ งไรเพราะวา่ จติ มนั ไม่มีตวั
ทา่ นใหเ้ อาจิตน่ีแหละมาตงั้ ในตวั ดใู นตวั

อย่างเร่อื งท่ีวา่ ความเกิดหรอื วนั เกิดอย่างนี้ เราทกุ คนเกิด
มาแลว้ ก็เกิดทางเดยี วกนั แลว้ ก็เหมือนกนั มาจากคลอดมาจาก
ทอ้ งแม่ และการเกิดมาเรากม็ ีสมบตั เิ ทา่ กนั คือไดร้ า่ งกาย
สมบรู ณม์ ีหตู า มีหวั หน่งึ แขนสอง ขาสอง น่ี ทา่ นบอกวา่ มีศลี มี
ศลี ๕มาแตเ่ กดิ ท่ีเรามารบั สมาทานน่ีมนั เป็นเร่อื งพธิ ีท่ีเรากาํ หนด

2

ขนึ้ อยา่ งท่ีทาํ พิธีทกุ ครงั้ แตศ่ ีลดงั้ เดิมมนั เกิดมา มาแรกเรม่ิ ทกุ
คนโดยไมต่ อ้ งขอเพราะศีลขอน่ีมนั เป็นศีลท่ีคนไม่รู้ เป็นคนจน
อดอยาก ไปขอท่านแตท่ ่านก็เอาศลี ใหเ้ ราไม่ไดเ้ พราะศีลมนั มี
เฉพาะตวั ทา่ นใหไ้ ดก้ ็คอื ทา่ นบอก ท่านบอกวา่ ปาณาติปาตา
เวรมณี ไปจนครบ๕ขอ้ น่ะ คอื เวรมณีน่ีใหเ้ วน้ ใหเ้ วน้ การกระทาํ
ในศลี ทงั้ ๕ ขอ้ นนั้ ใหง้ ดเวน้ อยา่ ไปทาํ อยา่ ไปขืนทาํ ใหม้ นั
ลว่ งเกินใหม้ นั ขาด น่ีทา่ นก็สอน ไม่ใช่ทา่ นเอาใหห้ ละทนี ี้ แตท่ ่าน
ก็สอนใหค้ อื สอนใหเ้ ราไดร้ ูไ้ ดร้ บั เราก็ตงั้ จติ รบั แลว้ ก็นาํ ไปปฏิบตั ิ
แลว้ ก็เป็นศีลสมบรู ณข์ นึ้ มา ไม่ใหท้ าํ ผดิ พลาดลว่ งเกิน

อนั นที้ ่านก็บอกวา่ ความเกิด เราไดส้ มบตั มิ าครบถว้ นทกุ คน
ไม่มีใครบกพรอ่ ง แตว่ า่ สว่ นคนท่ีบญุ ไมส่ มบรู ณห์ รอื มีบาป
ปะปนมาก็จะมีเคร่อื งหมายท่ีรูป คือหมายวา่ รูปไม่สมบรู ณ์
น่นั น่ะ อยา่ งท่เี ราเหน็ รา่ งกายบางคนพกิ ารก็เห็น แลว้ ก็เห็นบาง
คนสดั สว่ นอะไรตา่ งๆอย่างนีม้ นั ไมส่ มบรู ณ์ อนั นนั้ ทา่ นบอกวา่
กรรมท่ีนาํ มาตกแตง่ มาเกิดน่นั มนั ไม่สมบรู ณ์ ก็วิปรติ ไป พกิ าร
ไป แตส่ ว่ นคนไหนท่ีมีบญุ กศุ ล มีความดที ่ไี ดอ้ บรมมาสมบรู ณก์ ็

3

จะเป็นรูปผลออกมาสมบรู ณท์ ีนี้ ยกตวั อยา่ งอยา่ งรูป
พระพทุ ธเจา้ อย่างนี้ ในพทุ ธประวตั ิ ในพทุ ธลกั ษณะซง่ึ เราไม่ได้
เหน็ กบั ตาแตเ่ ราก็ไดศ้ กึ ษาไดร้ ูท้ างพทุ ธประวตั นิ ่นั นะ่ ทา่ นเป็น
มหาปรุ สิ ลกั ขณะอยา่ งสมบรู ณ์ เพราะพระองคส์ รา้ งบารมีมา
สมบรู ณค์ รบทกุ ๆอย่าง ครบทงั้ ๑๐ ทศั น์ ทงั้ ๓๐ ทศั นอ์ ย่างนี้
ทา่ นสรา้ งมาครบไมม่ ีบกพรอ่ ง ไมม่ ีตาํ หนิ แตน่ ่ีเราแตล่ ะคนก็
สรา้ งกรรมทาํ ความดมี าบางทีกท็ าํ ความช่วั ปนมาอยา่ งนี้
เพราะวา่ เรารกั ษาจติ รกั ษาศลี ของเราไมไ่ ดด้ เี ตม็ ท่ี บางทีเรา
หลงเผลอไปหรอื เราเห็นแกค่ วามอยากของใจ เรากท็ าํ ผิดศลี ให้
ลว่ งใหข้ าดไป น่ีแหละก็เป็นส่งิ ท่ีไม่เหมือนกนั ทีนี้ ก็จะรูไ้ ดว้ า่ คน
นนั้ เป็นรูปรา่ งกายคนแตไ่ มเ่ หมือนกนั เพราะวา่ กรรมแตง่ ให้ เรา
แตง่ เองไมไ่ ดท้ นี ี้ เป็นกรรมเป็นผจู้ าํ แนกเป็นผแู้ ตง่ มา

เหตนุ นั้ เราจะตอ้ งปฏิบตั ิ ปฏิบตั ิเรอ่ื งรูปเร่ืองรา่ งกายท่ีเรา
ไดม้ าเป็นสมบตั ิประจาํ ตนทกุ คน คอื แบบวา่ รูค้ ณุ คา่ รูส้ งิ่ ท่ีเรา
ไดม้ าดว้ ยการสรา้ งการทาํ รูด้ ว้ ยการรวบรวมมาหลายครงั้ หลาย
คราวอยา่ งนี้ เพราะวา่ การเกดิ การตายน่ีเรานบั ท่ีจะหมายเอา

4

ยาก ทา่ นบอกวา่ มนั เป็นการมาท่ที กุ ขย์ าก มนั เป็นการมาท่ีเส่ียง
อนั ตรายตอ่ ชีวติ อย่างการเกดิ อยา่ งนี้ ย่งิ สมยั ก่อนน่ีบา้ นเมือง
ของเราไมเ่ จรญิ ไม่มีการรกั ษา การพยาบาล การช่วยเหลือใน
เรอ่ื งการเกิดอยา่ งนี้ คนก็ตายมากอยเู่ พราะวา่ มนั ทกุ ขอ์ ยา่ งนี้
เคา้ บอกวา่ มนั เป็นทางท่ีลาํ บากในเร่อื งการเกิดตายของคนเรา
มนั เป็นทางท่ีมาแหง่ ทกุ ขอ์ ยา่ งนี้ ก็คนท่ีเกิด คนท่ีใหเ้ กดิ อยา่ ง
ลกู ท่ีมาเกิดและก็พอ่ แมใ่ หเ้ กดิ อยา่ งนีก้ ็ ทนไมไ่ หวก็ตายหละ ไม่
มีหมอ ไมม่ ีเคร่อื งมือชว่ ยผา่ ออกอยา่ งน่ี ตาย! เหตนุ นั้ โบราณ
ทา่ นจงึ พดู วา่ อนั ตรายของชีวิตของคนเราท่ีเส่ียงตอ่ ความตายก็
คือหน่งึ หมอผงึ้ สองหมอตาล สามแม่มาน ส่คี วาญชา้ ง น่ีทา่ น
บอกวา่ คือหมอผงึ้ มนั ก็อนั ตราย เพราะวา่ มนั ขนึ้ ท่ีสงู ไมม่ ีส่งิ ท่ีจะ
รองรบั ถา้ เกิดมนั พลาดลงมา มนั ตกกระทบพืน้ หรอื ถกู อะไรตาย
ได้ หมอตาลก็เหมือนกนั มนั สงู อนั ตราย แมม่ านคลอดลกู เกิดลกู
ก็ตายง่ายๆ ควาญชา้ งอยา่ งนี้ ชา้ งมนั เป็นสตั วท์ ่ีรูเ้ หมือนคน มนั
เป็นสตั วท์ ่ีมีคณุ กบั คน เราไม่รูใ้ จมนั เพราะใจมนั ไม่มีตวั ทีนี้

5

เวลามนั โกรธมนั จะฆา่ หรอื เราทาํ ผดิ ไม่รู้ ชา้ งมนั รู้ เราไม่ได้
เตรยี มตวั ไง มนั พล่วั หรอื ตนี เหยียบตายทนั ที

ดงั นนั้ ทา่ นจงึ บอกความเกิดก็ไม่ใช่งา่ ย มนั เกิดทกุ ขเ์ กิดยาก
เกิดเส่ยี งตาย เรารอดพน้ มาไดก้ ็เป็นบญุ หละทีนี้ เราโผลม่ าใน
โลก ลืมตาเหน็ โลกวา่ โลกน่มี นั กวา้ งใหญ่ มนั มีเพ่ือนมนษุ ยส์ ตั ว์
ทกุ ประเภทอาศยั อยู่ เราก็มาท่องเท่ียว มาสรา้ งกรรม ปฏิบตั ิ
ธรรมกนั ทีนี้ แตว่ า่ ใจนนั้ มนั ไมม่ ีตวั ใหเ้ ราเหน็ เราเหน็ แตเ่ คร่อื งรู้
เห็นแตค่ วามรูท้ ่ีมีอยปู่ ระจาํ ท่ีนาํ มาเกิดน่นั น่ะทา่ นหมายเอา เป็น
ผรู้ ู้ แตว่ า่ ทา่ นใหเ้ อาผรู้ ูต้ วั นีแ้ หละมาปฏบิ ตั ิ มาดรู ูป มาทาํ รูปท่ี
ทาํ ใหเ้ ราไดม้ าอยอู่ าศยั ใหเ้ รามาหลงตามอยู่ นบั พบนบั ชาติไม่
ถว้ น เพราะเราทาํ มาถงึ ปัจจบุ นั อย่างเด๋ยี วนีเ้ ราก็ไม่รู้ ไมร่ ูใ้ จ
เพราะวา่ มนั ไมม่ ีตวั ใหเ้ ราเหน็ ถา้ เรารูด้ ใู จอย่ใู นรา่ งกายนนั้ ก็
ไมใ่ ช่ใจ มนั เป็นหทยั วตั ถุ มนั เป็นเครอ่ื งอยขู่ องรา่ งกายเป็นท่ี
อาศยั อย่ขู องใจตา่ งหาก ก็เรอ่ื งใจจรงิ ใจท่แี ทเ้ น่ียมนั ไม่ใชท่ ีนี้
อนั นนั้ มนั เป็นหวั ใจ มนั ท่ีใจของเราไปอาศยั มนั เป็นเครอ่ื งอยู่
ของชีวติ ท่ีเราอยไู่ ด้ มนั ทาํ งานใหร้ า่ งกายมีความเป็นอยู่ เหตนุ นั้

6

การท่ีเราจะมาฝึกใจ มากาํ หนดใจ มารกั ษาใจของเราใหเ้ ขา้ สู่
ความสงบ เราก็ตอ้ งอาศยั การปฏิบตั เิ ก่ียวกบั รูป เก่ียวกบั
รา่ งกายซง่ึ เป็นท่ีอยอู่ าศยั ของใจใหร้ ูจ้ กั วา่ อนั นีเ้ ป็นท่ีเราไดม้ า
อาศยั ไดม้ าอยไู่ ดม้ าสรา้ งความดี สรา้ งความรู้ และสรา้ ง
สตปิ ัญญาเพ่ือจะสง่ คนื ไปหาใจของเรา ใหใ้ จของเราน่ีไดม้ ี
ความรู้ รูเ้ รอ่ื งการท่ีเราเกิดมาแลว้ เรามาอยใู่ นรา่ งกายมามีชีวติ
อยใู่ นโลกเราจะทาํ อยา่ งไรท่จี ะใหใ้ จของเรานีไ้ ดร้ ูจ้ กั การมาการ
ไปของพวกเรา หรอื การอย่ใู นปัจจบุ นั ของพวกเรา เราจะอยู่
อย่างไร เราไมเ่ ขา้ ใจ แตถ่ า้ เราเขา้ ใจแลว้ ทนี ี้ เราก็จะไมห่ ลง…
หลงเร่อื งความเกิด เรอ่ื งใจ เรอ่ื งปัจจยั ทีนี้

อยา่ งสาํ หรบั ชาวบา้ นน่ี ก็รูก้ นั อย่วู า่ มนั เป็นเรอ่ื งมวั เมา เรอ่ื ง
ความหลง ความอยากปัจจยั แตป่ ัจจยั น่ีแปลเป็นภาษาชาวบา้ น
เรยี กวา่ เงนิ มวั เมาแตเ่ งนิ แตใ่ จของรูปมนั ไมร่ ูจ้ กั ท่ีจะไปปฏบิ ตั ิ
ใจท่ีไมใ่ ชเ่ งนิ ไมใ่ ช่รูป คือใจธรรม ใจศาสนาน่นั นะ่ เราไมค่ อ่ ย
เขา้ ใจ เราไม่อยากไปดว้ ย บางทีก็ไปยากดว้ ย เพราะวา่ ใจ
นอกใจรา่ งกายน่ีมนั ดงึ ดดู หรอื วา่ มนั ดนั ใหเ้ ราเป็นไป อยา่ งท่ีวา่

7

ใจคอื เงนิ อยา่ งนี้ ปัจจยั ก็คอื เงนิ ทีนี้ เงินก็คอื เป็นของท่เี ราใชเ้ รา
ตอ้ งการ เราปรารถนาอยา่ งนี้ แตถ่ า้ เรามารูค้ ณุ คา่ ในรา่ งกาย
ของเราวา่ เงินก็คอื รา่ งกายของคนเรา เงนิ ท่ีเราใชอ้ ยทู่ กุ วนั ก็คอื
รูปในหลวง รูปพระเจา้ แผน่ ดิน ท่เี อามาทาํ เพ่ือแลกเปล่ยี นเพ่ือ
เป็นของมีคณุ คา่ ในประเทศชาติเรา ก็ไม่ไดเ้ ป็นอย่างอ่ืนทีนี้ ก็
เป็นเร่อื งบญุ เป็นเรอ่ื งส่ิงท่ีเกดิ มาจากบญุ แลว้ ก็เอามาแทน เอา
แลกเปล่ยี น เอามาใหค้ า่ ทกุ ส่งิ ทกุ อย่างหละทีนี้ จงึ เรยี กวา่ ทาง
ศาสนาก็ปัจจยั แตช่ าวบา้ นก็เรยี กวา่ เป็นเงินหละทีนี้ ถา้ ขาดเงนิ
หรอื ทกุ ขเ์ งนิ อย่างนี้ เราก็ไมส่ งบจิตแลว้ ตอ้ งคิด ตอ้ งเดอื ดรอ้ น
เพราะเราไมร่ ูจ้ กั ท่ีเงนิ เกิด เงนิ อยู่ เงินมี เงนิ มีในตวั ของเรา จงึ วา่
ถา้ เรารูจ้ กั ตวั ของเราหละทนี ี้ ปัจจยั หรอื เงนิ มนั เกิดอย่ใู นตวั น่ี
เราทาํ ใหเ้ กิดใหม้ ีได้ เพราะวา่ มนั เป็นสง่ิ ท่มี าดว้ ยกนั อยา่ งท่ีเรา
มีตวั อย่างนี้ เราเอาตวั ทาํ ตวั คิดตวั หาก็มี แตเ่ รอ่ื งความอยาก
ของกิเลสของโลกอย่างนี้ มนั มากทกุ คนหละทีนีถ้ า้ ไมม่ าปฏบิ ตั ิ
ไม่มาฝึกจติ ไม่มาทาํ สมาธิภาวนาใหเ้ กิดสติปัญญาขนึ้ ในทาง

8

ธรรมนนั้ นะ มนั ก็จะหวิ อยตู่ ลอด มนั กท็ าํ ใหเ้ รารูจ้ กั หาความสงบ
หาทางแกท้ ีนี้

อย่างท่ีวา่ เรอ่ื งจิตอยา่ งนีเ้ ราก็ตอ้ งหาเคร่อื งรู้ หาเครอ่ื งวดั
หาเคร่อื งดู วา่ มนั เป็นอย่างไร มนั อยทู่ ่ีไหน มนั ดหี รอื ไมด่ ี มนั
ผอ่ งใสหรอื มนั เศรา้ หมองอยา่ งนี้ เราก็จะตอ้ งมาภาวนามา
ปฏบิ ตั ิ มาฝึกสตทิ าํ สมาธิใหเ้ กิดมีขนึ้ ใหใ้ จมนั สงบน่ิงแนว่ แน่ลง
มนั จะไดไ้ ม่สา่ ยไม่เอียง มนั จะสงบอย่กู บั ท่ี มนั สงบกบั ท่มี นั ก็
เท่ียงตรงหละทีนี้ อย่างท่ีวา่ ใจนีถ้ า้ พดู ถงึ ความเป็นอยหู่ รอื วา่
เป็นกลางอยา่ งท่ีสงิ่ ของบางอยา่ งท่ีเรามีสดั สว่ นเน่ีย ตรงไหนท่ี
มนั กลางในของนนั้ ก็ช่ือวา่ ใจ ตน้ ไมท้ ่มี นั อยกู่ ลางของตน้ มนั ก็
เรยี กวา่ ใจ ใจกลางมนั อยา่ งนี้ ทกุ อยา่ งน่นั แหละ ถา้ ตรงไหนอยู่
กลางน่ีก็เรยี กวา่ ศนู ยก์ ลางหรอื ใจ ใจท่ีอาศยั รา่ งกายเราอยกู่ ็เป็น
กลางทนี ี้ เป็นศนู ยก์ ลางของรา่ งกายอยา่ งหวั ใจ หทยั วตั ถอุ ย่างนี้
หวั ใจท่ีอย่ใู นตวั แตล่ ะคน ทา่ นก็กาํ หนดวา่ เป็นสว่ นกลางของ
รา่ งกายท่ีไดม้ าจากการเกิดนะ่ มนั ตงั้ มาจากอนั เป็นศนู ยก์ ลาง

9

ดงั นนั้ ถา้ เราคดิ อะไรเราตอ้ งดใู จเป็นหลกั ตอ้ งดศู นู ยก์ ลาง
เป็นเคร่อื งหมาย อย่างชาวบา้ นน่ีเหมือนกนั เราคดิ อะไร
มากมายท่วั โลกเน่ีย เราก็ดศู นู ยก์ ลางคอื ใจ คอื ใจนนั้ มนั เป็น
ศนู ยก์ ลางของโลกทนี ี้ ของตวั ของเรา มนั จะอย่ใู นตวั เราตอ้ ง
กาํ หนดคืนเขา้ ไปหาตรงกลางมนั ไปรูไ้ ปอย่ทู ่ีใจ อย่าไปอย่รู อบ
นอก ไปอย่ขู า้ งๆมนั ไปอย่ภู ายนอกมนั อยา่ งนีม้ นั ไมถ่ กู ท่ี มนั ไม่
ตรงกลาง เราก็ตอ้ งแตง่ มากาํ หนดนอ้ มเขา้ มา มาใหม้ นั อยู่ มนั
ไมอ่ ย่งู ่ายๆเพราะมนั เคยถกู กิเลสถกู ลมพดั เป่าอยตู่ ลอดทีนี้ มนั
จะเป่าใหโ้ ยกใหเ้ คล่อื นไหว บางทีมนั ก็ปลวิ ไปมมุ นนั้ มมุ นี้
ความคดิ มนั นะ่ อนั นนั้ ทา่ นบอกวา่ มนั เป็นพิษของกิเลส เราก็
ตอ้ งกาํ หนดหลกั ใจใหม้ นั อยไู่ ด้ อนั นนั้ เราตอ้ งรูว้ า่ อนั นนั้ มนั เป็น
กิเลส มนั เป็นความไม่เท่ียง มนั เป็นความไม่ตรง มนั คดิ ออกไป
นอก มนั สง่ ไปนอก มนั เหน็ โน่นเหน็ น่ีมนั กต็ ดิ ไป อนั นนั้ ทา่ นบอก
วา่ ไมใ่ ชศ่ นู ยก์ ลาง เราจะตอ้ งกาํ หนดคนื มา จะตอ้ งนอ้ มตงั้ สตใิ ห้
น่ิงใหแ้ นน่ หนาขนึ้ มา ดงึ เขา้ มาหาใจกลางมนั อยา่ งนี้ ทาํ อยู่
อย่างนีต้ ลอดหละทีนี้ ไมใ่ ชว่ า่ ทาํ ทีเดียวแลว้ มนั เสรจ็ มนั อยู่ มนั

10

ไม่อยู่ ตอ้ งทาํ ตลอดทาํ บอ่ ยๆ ขยนั ทาํ ทา่ นบอกน่นั คอื ความ
เพียร คือการปฏบิ ตั ิ ไมย่ อมปลอ่ ยใหเ้ ผลอ เราไม่ประมาท เราดู
ใหร้ ูใ้ จ รูท้ ่ีไวต้ ลอดหละทนี ี้ เวลากิเลสมนั จะโผลจ่ ะขนึ้ มาอย่างไร
มนั จะงอกไปอยา่ งไรเน่ยี เราก็ตอ้ งดู ดทู ่ีมนั ออกจากใจน่นั มนั
จะแผ่ไปทางไหน มนั จะมีอะไรทาํ ใหเ้ ราหลง เราก็ตอ้ งดู ดตู รงใจ
ตรงศนู ยก์ ลางอย่างนีต้ ลอด ดไู ปตลอดจนมนั อยเู่ ป็นท่ีทีนี้ มนั ได้
ท่ี มนั แนน่ หนามนั รู้ มนั เท่ียวไปท่วั โลกแลว้ วา่ ท่ีไหนๆ อะไรตอ่
อะไร หรอื การเกิดอยา่ งนีม้ นั ก็รู้ มนั เกิดอยา่ งเดยี วกนั เหมือนกนั
มาท่ีเดยี วกนั มนั ก็เหน็ อยู่ เราก็เอาความรูม้ าสอนใจอกี ทีหน่งึ ให้
มนั รูว้ า่ เรอ่ื งความเกิด เร่อื งความทกุ ข์ เรอ่ื งท่ีมาสรู่ ูปรา่ งกายสู่
โลกมนษุ ยเ์ ราเน่ียมนั ไมใ่ ช่มาอยแู่ บบสบายทีนี้ มนั จะตอ้ งมา
สรา้ งกรรมทาํ ทกุ ส่งิ ทกุ อยา่ งไมไ่ ดห้ ยดุ น่ิง

น่ีแหละพระพทุ ธเจา้ ทา่ นมารูท้ ีนี้ มารูเ้ รอ่ื งการเกิด เรอ่ื ง
รา่ งกาย เรอ่ื งการท่ีจะปฏิบตั ิใจใหไ้ ดต้ รสั รูเ้ ป็นพระพทุ ธเจา้ ไมใ่ ช่
ของงา่ ยนะทีนี้ นบั เป็นแสนๆชาติ หลายแสนชาตทิ ่ีพระองคส์ รา้ ง
มา น่ีพวกเราทา่ นทงั้ หลายก็เดินตามพระพทุ ธเจา้ พระพทุ ธเจา้

11

ตรสั เป็นหนทางปฏิบตั ไิ ว้ ใหเ้ ราปฏิบตั ติ ามพระพทุ ธองค์
เพราะวา่ มนั มาทางเดยี วกนั มนั มาจากความเกิด มาจากภพ
จากชาตทิ ่ีกิเลสมนั บงั คบั มาใหเ้ ราหลงมาทีนี้ หลงมาแลว้ จะตอ้ ง
แกจ้ ะตอ้ งปฏบิ ตั ิ จะตอ้ งแตง่ ใจ จะตอ้ งทาํ ใจ จะตอ้ งฝึกฝนใจ
ทาํ ใจใหเ้ ป็นสมาธิภาวนาใหไ้ ด้ เราทาํ ไดข้ นาดไหน ไดเ้ ลก็ นอ้ ย
เราก็ตอ้ งพลอยยินดใี นการทาํ ใหเ้ กิดใหม้ ีในใจของเรา

แตบ่ างคนน่ีเหน็ แก่ความอยากเห็นแกก่ ิเลสอย่างนี้ อยา่ ง
ปฏิบตั นิ ่ีก็ไม่อยากลาํ บาก ไมอ่ ยากลาํ บากรา่ งกาย คืออยากจะ
ใหม้ นั ตรสั รู้ ใหม้ นั จิตพน้ ทกุ ขง์ า่ ยๆอยา่ งนี้ บางคนคือคดิ เอาแลว้
ก็หาวิธีอยา่ งนี้ บางทียงั ถามวา่ วธิ ีท่งี า่ ยๆ วธิ ีท่ีลดั ทางลดั มนั ก็
ไมม่ ี ถา้ มนั มีพระพทุ ธเจา้ ทา่ นก็พบมาก่อน อนั นีท้ า่ นบอกวา่
ความคดิ ในทางกเิ ลสมนั คดิ อยา่ งนนั้ เป็นความคิดของโลกของ
สตั วท์ ่วั ไปท่ียงั มีกิเลสยงั มีความหลง ก็คดิ เหมือนกนั คอื ไม่อยาก
ลาํ บากน่นั แหละ อยากเอางา่ ยๆ แตพ่ ระพทุ ธเจา้ ทา่ นคน้ ควา้ มา
หมด มนั ไมม่ ีทางงา่ ย มนั จะตอ้ งทางลาํ บาก จะตอ้ งทางทกุ ข์ ถา้
ไม่ทกุ ขม์ นั ก็ไม่รูจ้ กั ธรรมทนี ี้ เพราะธรรมของพระพทุ ธเจา้ มนั เป็น

12

ทกุ ขน์ ะ่ ท่นี าํ มาสอนเรา ท่เี ราหลงอยู่ เราก็หลงความสขุ ในโลก
ความสขุ ในรา่ งกาย เหน็ วา่ มนั มีความสขุ มนั มีความสขุ อยคู่ ือวา่
ความสขุ เป็นแตเ่ พียงภายนอก มนั สขุ ใหเ้ ราไดส้ มั ผสั แตใ่ นใจ
จรงิ ๆมนั ไมม่ ีหละทีนี้ มนั จะมีความทกุ ข์ ถา้ เราปฏิบตั ิเขา้ ไป
ถึงนะ่ มนั จะบอก ถา้ เรายงั มีความสขุ เรายงั อยากมาเกิด เรายงั
อยากไดค้ วามสขุ มากขนึ้ บางทีเรามีความทกุ ข์ เรามีโรคภยั ไข้
เจบ็ เราก็เสียใจ เราภาวนาก็ทาํ ความสงบไมไ่ ด้ เพราะวา่ เรา
กลวั รา่ งกาย เราไมไ่ ดร้ ูจ้ กั เรอ่ื งทกุ ขข์ องรา่ งกาย แตเ่ รากก็ ลวั
กลวั วา่ มนั จะเจบ็ มากกวา่ นี้ กลวั มนั จะตายไปจากเรามนั ก็คดิ ไป
ตามความหลงของโลก

แตถ่ า้ เรารูธ้ รรม รูจ้ กั ทางมาเกิดของพวกเรา รูจ้ กั เร่อื งของจิต
ท่ีวา่ มนั ไม่รูปน่นั หละ เอกะจะรงั อะสารรี งั ถา้ ใครมารู้ มาปฏบิ ตั ิ
มาทาํ จติ ใหส้ งบลงเป็นหน่งึ ได้ เป็นสมาธิแน่วแนล่ ง ไมม่ ีเรอ่ื ง
อารมณอ์ ะไรภายนอกมาเก่ียวขอ้ งน่นั นะ่ ท่านบอก เย จติ ตงั
สัญญะเมสสันติ สงบ…มีความสงบจติ นนั้ น่ะวา่ ถกู ธรรมถกู
ทางพระพทุ ธเจา้ เป็นการสงบระงบั ความเกิดภพชาตขิ องเรา ท่ี

13

เราไม่ตอ้ งมาเกิดแลว้ ก็มาสบื ตอ่ เราก็จะไมม่ าวน ไมม่ าเขา้ ทอ้ ง
แม่นนั้ คนนี้ หลายท่ีหลายครงั้ หลายคราว ไมม่ า เพราะวา่ รูจ้ กั
แลว้ คอื ปิดหนทางกนั หนทางทา่ นวา่ คือเป็นทางนรกกป็ ิด
หนทาง ไมห่ ลงไปตกแลว้ รูจ้ กั วา่ ทางนีม้ นั เป็นทางใหห้ ลงมา ให้
เราติด ใหเ้ ราหลงในจติ หลงภายนอก หลงปัจจยั หลงเงนิ หลง
ตวั เองน่นั แหละ ก็เลยเป็นเร่อื งหลงไปท่วั โลกหละทีนี้

ถา้ เรามารูต้ วั เราเขา้ มาหาจติ หาความสงบเราได้ เราไม่
หลงทีนี้ เพราะเรารูว้ า่ มนั อย่ศู นู ยก์ ลางท่นี ่ี มนั ไมไ่ ปไหน มนั อยู่
กบั เรา เราเป็นเจา้ ของ เราจะตอ้ งรกั ษาดแู ลจะตอ้ งปฏบิ ตั ิใหด้ ี
เราไม่ทาํ ใหผ้ ดิ พลาด ไมใ่ หส้ วั้ ใหเ้ สีย ใหม้ ีแตค่ วามดี สง่ิ ท่ีคดิ ไม่
ดี คดิ เป็นบาปเราก็หา้ มจิตเราได้ เราฝืนไมใ่ หท้ าํ บาป ทกุ ส่งิ ทกุ
อย่างท่านบอกวา่ เร่อื งจิตท่ียงั มีกเิ ลส ยงั มีบาป ยงั ไมร่ ูจ้ กั ความ
ดีความสขุ ไมร่ ูจ้ กั สว่ นท่ีเป็นกศุ ลน่ะ มนั ก็จะดงึ เราไปทางบาปที
นี้ ดนั เราไปทางทกุ ข์ แตถ่ า้ เรามารูแ้ ลว้ เรากฝ็ ืน ฝืนจติ เรา ไม่
ปลอ่ ยใหม้ นั ดงึ เราไป เราดงึ มนั มาอย่ตู รงกลางมาอย่คู วามสงบ
ไดม้ นั ก็…เราก็มีหลกั ทีนี้ เรยี กวา่ มีหลกั จติ หลกั ธรรมประจาํ ตน

14

มีคณุ ความดที ่ีเราทาํ จติ ในพระพทุ ธศาสนาใหม้ ีในตน ใหม้ ีความ
ม่นั คงในตน แลว้ ก็มีเป็นคนไมจ่ นทีนี้ เป็นคนท่ีเรยี กวา่ ไมต่ อ้ งว่ิง
ตอ้ งหาเงนิ ก็เจอเงินเจอความดี บารมีตา่ งๆท่ีเราเอามารวมไวใ้ น
จติ ของเรา มนั มี มนั ไม่จน

เหตนุ นั้ คนท่ีมีศลี ก็คอื คนมี ไมจ่ นหละทีนี้ ศลี อยา่ งท่ีวา่ ศีลท่ี
เกิดมาพรอ้ มการเกิดของเราน่นั อนั นนั้ มนั ไมจ่ น เพราะวา่ ศีลแท้
ศลี ดงั้ เดิม ศลี ไมต่ อ้ งมาขอธรรมทานเอา ศลี ท่ีเกิดมาพรอ้ ม เรา
เอาศีลตน้ นนั้ น่ะทนี ี้ ตวั ของเราน่นั แหละ มนั เป็นตน้ ไมต้ น้ ศลี ๕
ก่ิงมาอยแู่ ลว้ แลว้ มาปฏบิ ตั ิมาบาํ รุงรกั ษาใหเ้ จรญิ เติบโตเต็มท่ี
สมบรู ณ์ ออกดอกออกผลใหเ้ ราไดก้ ินไดใ้ ช้ ทา่ นวา่ น่นั นะ่ ทา่ นผู้
รูจ้ กั ทา่ นผรู้ ูท้ งั้ หลาย ทา่ นนาํ มาสอนใจของพวกเราชาวพทุ ธให้
รูจ้ กั เรอ่ื งศาสนาท่ีเกิดอยใู่ นทา่ มกลางโลก ในทา่ มกลางจติ ของ
พวกเรา ไม่ใชว่ า่ เราจะนกึ ไปกลางโลกท่ปี ระเทศอนิ เดียนะ…
ไมใ่ ช่ คือทา่ มกลางรา่ งกายของเราน่นั นะ่ ท่ีมชั ฌิมประเทศ แลว้
การปฏบิ ตั เิ ราก็นอ้ มนาํ มาใหเ้ ป็นกลาง ใหเ้ ป็นมชั ฌิมาปฏปิ ทา
คอื ไม่ไปขา้ งสขุ ขา้ งทกุ ข์ ขา้ ง…ในท่ีเราอารมณท์ ่ีเป็นอยู่ เราก็

15

พยายามท่ีจะทาํ ความรู้ ทาํ จิตใหเ้ ป็นกลางตลอด นนั้ หละทา่ น
บอกวา่ เป็นการเดินทางถกู ถกู ทาง ถกู มรรค ท่ีจะมงุ่ ไปสผู่ ลให้
พวกเราทกุ คนไดถ้ ึงอย่างท่ีเราปรารถนาถงึ ความพน้ ทกุ ข์ เราก็
จะไดด้ ไู ป เราพน้ ไปถงึ ไหน เราพน้ ขนั้ ใด ใกลไ้ กลเทา่ ไร่ เราก็จะ
ดจู ะวดั ใจ คอื วดั ท่ีไหน วดั ท่ีจติ ของเราน่นั แหละ ผรู้ ู้ ผวู้ ดั นะ่ รู้
อยา่ งท่ีวา่ ระหวา่ งทางท่ีเราเดิน เราผา่ นความเกิดภพชาติ ผ่าน
กิเลส ความโลภของเรา ความโกรธของเรา ความหลงของเรา
อยา่ งนี้ เราปฏบิ ตั ิไป เราลบลา้ ง เราชาํ ระออกไปน่ี มนั ไดม้ าก
นอ้ ย ใกลไ้ กลขนาดไหน เราก็วดั ดว้ ยใจเราไดท้ ีนี้ เพราะใจเรา
เป็นเครอ่ื งวดั เครอ่ื งรู้ ถา้ มนั เกิดอะไรมากระทบอยา่ งนีเ้ ราก็ดู
ความเป็นกลางของเราวดั ดวู า่ มนั เอยี งไปขา้ งนนั้ เทา่ ไหร่ มนั ไป
ไดไ้ กลใกลข้ นาดไหน มนั รูไ้ ด้ ถา้ เรายงั ไมไ่ ปถึงไหน เรายงั หลง
ทางไปคนละทศิ ละทางอย่กู ถ็ ือวา่ เรายงั ไมร่ ูจ้ กั ทางทีนี้ ยงั ไม่คืน
มาหาทาง เราก็หลงไปไกลหละทีนี้

ดงั นนั้ เรอ่ื งท่เี ราเกิดมาสโู่ ลก เกิดมาไดร้ ูปรา่ ง ไดส้ มบตั ิ
ทกุ ส่ิงทกุ อยา่ งในตวั เราผหู้ ญิงผชู้ ายทกุ คนก็มาทางเดียวกนั

16

อย่างครูบาอาจารยพ์ ระพทุ ธเจา้ อยา่ งพระอาจารยเ์ ปล่ยี นของ
เราก็เหมือนกนั ท่านก็เกิดมามีวนั เกิดเหมอื นเราน่นั แหละ แตว่ า่
ตา่ งวนั เวลากนั อย่างนี้ คอื วา่ ทางเดยี วกนั หมด แตม่ าพบ
พระพทุ ธศาสนาแลว้ เราเขา้ ใจหลกั ธรรมคาํ สอนขอ้ ปฏบิ ตั ขิ อง
พระพทุ ธเจา้ ท่ีจะนาํ มาปฏิบตั ิใจเรา ทาํ ความดใี หใ้ จเรา ทาํ ใจ
เราใหม้ ่นั คงสงบ ทาํ จติ ใจของเราใหเ้ ขม้ แข็งแก่กลา้ ไม่กลวั ใน
การท่ีจะแกก้ รรมแกก้ ิเลสในแตล่ ะคน ไมก่ ลวั ถงึ มนั จะเหน่ือย
ยากลาํ บาก เราจะตอ้ งแกไ้ ขไปตามกาํ ลงั ตามเวลาท่เี รามีอยู่
กอ่ นท่เี ราตายไปจากรา่ งกายของพวกเรา แตถ่ า้ เราตายไปน่ี เรา
ก็ไมไ่ ดห้ ละทนี ี้ มนั หมด สง่ิ ท่เี ราไดม้ ามนั ก็ไปไมไ่ ด้ มนั ก็หมด

ฉะนนั้ เม่ือเราไดท้ ่ีมาดว้ ยบญุ ไดม้ าปฏบิ ตั ิ ไดม้ าฟังเร่อื ง
ปฏบิ ตั ิจิตของเราซง่ึ เป็นตวั ท่ีไม่มีรูป แตใ่ หม้ ีความรูใ้ หม้ ีหลกั
เกิดขนึ้ ในจติ ของเรา ใหจ้ ิตของเราเป็นกลางขนึ้ ได้ เราก็จะเป็นผู้
ท่ีเท่ยี งตรง เป็นผทู้ ่ีม่นั คง กิเลสทงั้ หลายท่ีมนั มีอยใู่ นตวั เรามนั ก็
มีอยู่ มนั ก็ไมไ่ ดม้ าทาํ ใหเ้ ราเสียหายเดอื ดรอ้ นหละทีนี้ เพราะเรา
รกั ษา เรารูจ้ กั ไมใ่ หก้ ิเลสท่จี ะมาทาํ พษิ ทาํ ภยั ใหเ้ รา อย่างท่ี

17

ความอยากอยา่ งนี้ เราก็มารู้ มารูต้ วั เรา รูส้ มบตั ิมีในเราทงั้ หมด
มนั ไม่ไดม้ ีอยทู่ างนอกหละทีนี้ มนั รวมเขา้ มาใสใ่ จไดท้ งั้ หมด
หละทนี ี้ ศาสนาก็รวมเขา้ มาใสใ่ จหมด จิตก็ตงั้ ม่นั ลงท่ีใจ มี
ความเท่ียงตรงผ่องใส เขม้ แขง็ แก่กลา้ สง่ิ อะไรท่ีเกิดมาในรูปใน
รา่ งกายเราก็ไม่ตกใจ ไมก่ ลวั ถา้ อย่างนนั้ เราก็หลงไปทางนอก
ไปขอไหวข้ อวอนขอพรขอเป่า โอ้ สารพดั น่นั หละ มนั ก็ไมช่ ว่ ย
ไมไ่ ดห้ ละทีนีถ้ า้ เราไมป่ ฏิบตั ใิ จ

แตเ่ รอ่ื งท่ีเราไดม้ ารว่ มทาํ บญุ วนั เกิดวนั นี้ และไดม้ าฟังพระ
สทั ธรรมเทศนาตงั้ แตก่ ณั ฑแ์ รกมาแลว้ ก็มาถึงกณั ฑส์ ดุ ทา้ ยคอื
เทศนเ์ ร่อื งธรรมปฏิบตั ิ เรอ่ื งหลกั พระกรรมฐานท่ีพวกเราทา่ น
ทงั้ หลายซง่ึ เป็นศิษยพ์ ระกรรมฐานเกือบทงั้ นนั้ ท่ีไดม้ ารว่ มกนั
มาทาํ บญุ วนั เกิดทา่ นพระอาจารยเ์ ปลย่ี นของพวกเราเน่ยี เราก็
ไดม้ ารบั ฟังเรอ่ื งการท่ีจะปฏบิ ตั ิทาํ ใจของพวกเรา ท่ีจะมาขดั ใจ
ของพวกเราใหผ้ ่องใสบรสิ ทุ ธิ์ขนึ้ อย่างพระพทุ ธเจา้ พระอรยิ เจา้
ทงั้ หลาย เม่ือเราไดฟ้ ังเขา้ ใจ นาํ ไปพิจารณา ไปปฏิบตั แิ กไ้ ขอยู่
ดว้ ยความเช่ือม่นั ในศาสนา ก็จะมีแตค่ วามสขุ ความเจรญิ ใน

18

พทุ ธศาสนาของพระสมั มาสมั พทุ ธเจา้ ดงั ท่ีไดอ้ ธิบายมาก็
พอสมควรแกก่ าลเวลา เอวงั กม็ ีดว้ ยประการฉะนี้

ท่ีมา: https://youtu.be/HPpZd6TZiOo

19