เรื่อง สติรักษาจิต โดย หลวงปู่เทสก์ เทสรังสี

สตริ ักษาจติ
หลวงป่เู ทสก์ เทสรงั สี
…ครนั้ เหน็ จิตของตนแลว้ จงึ กาํ หนดจติ ของตนไว้ จงึ จะรู้
เร่อื งในการเทศนใ์ หฟ้ ัง จติ เท่านนั้ แหละท่ีเราจะตอ้ งรกั ษา
นอกจากจติ แลว้ ไมม่ ีอะไรหรอก อวยั วะทงั้ หมดทกุ ชนิ้ สว่ นของ
รา่ งกายอนั นีม้ ีจติ น่นั นะ่ เป็นใหญ่ จิตน่นั น่ะพาว่ิง พาวอ่ น พา
ทอ่ งเท่ียวไปมา พาใหเ้ ดอื ดรอ้ นเป็นทกุ ขก์ เ็ พราะจติ นนั้ นะ่ ถา้ เรา
รกั ษาสาํ รวมจติ เหน็ วา่ เป็นทกุ ข์ เดอื ดรอ้ น วนุ่ วาย แลว้ ก็หยดุ
เสีย มนั ก็ไดค้ วามสขุ เทา่ นนั้ เอง ท่ีเราไมร่ ูจ้ กั เรอ่ื งของจติ เราไมม่ ี
สตริ กั ษา มนั จงึ สง่ สา่ ยหาเรอ่ื งทกุ ขต์ า่ งๆ จนกระท่งั มาทกุ ขแ์ ลว้
ยงั คอ่ ยรูเ้ ร่อื ง มนั สขุ แลว้ คอ่ ยรูเ้ รอ่ื งของจติ ในเวลาท่ีมนั สง่ สา่ ย
อยนู่ ่ะไม่รูเ้ ร่อื งของมนั เลย
จงึ วา่ จติ อนั เดยี วเทา่ นนั้ หละท่ีตอ้ งรกั ษ การภาวนาทงั้ หมดก็
มารวมท่ีจิตนแี้ ห่งเดียว รกั ษาอนั เดยี วเทา่ นนั้ นะ่ ใหร้ กั ษา
จรงิ ๆจงั ๆ ในเวลานีเ้ ราจะน่งั สมาธิ ในเวลานีเ้ ราจะฟังเทศน์ ใน

1

เวลานีเ้ ราจะสาํ รวมจิตใหอ้ ยใู่ นขอบขา่ ยของสติ สติเป็นคนคมุ
เม่ืออยใู่ นขอบขา่ ยของสติแลว้ ก็หมดเร่อื งกนั

สตคิ ือผรู้ ะลกึ ถึงจติ อย่เู สมอๆ ท่านเรยี กวา่ สติ ความระลกึ ได้
จติ คือผคู้ ิดผนู้ กึ ผสู้ ง่ สา่ ย อาการมนั เป็นอยา่ งนนั้ เรยี กวา่ จติ
อาการมนั เป็นอย่างนนั้ เรยี กวา่ สติ แตแ่ ทท้ ่จี รงิ ก็อนั เดยี วกนั
เทา่ นนั้ หละ ถา้ ไมม่ ีจติ มนั กไ็ ม่มีสติ ถา้ ไมม่ ีสติ มนั ก็ไมม่ จี ติ แต่
มนั เป็นอาการคนละอย่างกนั หนา้ ท่ีคนละอนั กนั

สตเิ หมือนกบั พ่ีเลยี้ ง จติ เหมือนกบั ลกู ออ่ น ควบคมุ รกั ษาอยู่
ตลอดเวลา ลกู ออ่ นท่มี นั ซกุ ซน พ่ีเลีย้ งตอ้ งระวงั อย่างเขม้ แขง็
ถา้ ไม่งนั้ ก็จะหลดุ พลดั โผไปตก ไปถกู ของแข็งแลว้ ไปตกในท่ี
หลม่ ทาํ ใหเ้ จบ็ ได้ ถึงอยา่ งไรก็ตอ้ งรกั ษาสตติ วั เดียวน่นั นะ่ พ่ี
เลีย้ งจะตอ้ งรกั ษาอยตู่ ลอดเวลา กวา่ ท่จี ะพน้ อนั ตรายได้ มนั ใช้
เวลานานหนอ่ ย เราเลยี้ งเดก็ ก็ตอ้ งหลายปีกวา่ จะเติบโตขนึ้ มา
ได้ ถงึ เติบโตขนึ้ มาแลว้ ก็ตอ้ งระมดั ระวงั สง่ิ อ่นื เช่นมนั ซกุ ซนว่ิง
เลน่ อะไรตา่ งๆ ตอ้ งระมดั ระวงั แตไ่ ม่จาํ เจเหมือนกบั ยงั เป็นเดก็
อยู่ ระวงั ตลอดถึงมนั ใหญ่โตขนึ้ มา จนเป็นหน่มุ เป็นสาวแลว้ ก็

2

ตอ้ งระวงั อย่ตู ลอดเวลา เม่ือทาํ ช่วั ประพฤตผิ ิด สตนิ นั้ ใช้
ตลอดเวลา ใชต้ งั้ แตเ่ ด็กจนกระท่งั เตบิ โต ใชต้ งั้ แตส่ ติผคู้ ิดที
แรกนะ่ ผคู้ ดิ ผนู้ กึ ทีแรกน่ะ ตลอดถึงมนั สง่ สา่ ยไปรบั กบั ทกุ เรอ่ื ง
ทกุ อยา่ ง สติตอ้ งตามรกั ษาอยตู่ ลอดเวลา สว่ นเดก็ น่นั นะ่
เรยี กวา่ เป็นตนเป็นตวั อนั นีเ้ ป็นของมีตวั มนั ของยากหน่อย แต่
เม่ือเราคมุ อยแู่ ลว้ จติ กายเป็นของมีตวั ตาก็เห็นชดั เลย จิตอยู่
หรอื จิตไม่อยู่ จิตว่งิ วอ่ นเท่ียวไปในท่ีตา่ งๆ เห็นชดั เลยทีเดียว
เป็นตวั ตนแทท้ ีเดียว

ครนั้ เรารกั ษาจิตไดแ้ ลว้ ควบคมุ จติ ไดแ้ ลว้ สตติ วั นนั้ ตงั้ ม่นั
แลว้ มนั จะรวมเขา้ มาเป็นใจ คอื ตกตรงกลางๆนนั้ น่ะ ไมม่ ี
สถานท่ีหรอก กลางตรงไหนก็อนั นนั้ นะ่ เป็นใจตรงนนั้ นะ่ ไมใ่ ช่
อยนู่ อกอยใู่ น ไมใ่ ชอ่ ย่ขู า้ งลา่ งขา้ งบน ใจจะเป็นกลางๆอยู่
ตรงไหนกน็ ่นั นะ่ ตวั ใจตวั นนั้ น่ะ หดั สตนิ ่ีแหละควบคมุ จติ ใหเ้ อา
ถงึ กลางอยเู่ สมอ ตรงกลางเสมอ มนั คอ่ ยมีพลงั สามารถท่ีจะ
คดิ คน้ ในส่งิ ตา่ งๆ สามารถท่ีระงบั ดบั ทกุ ขส์ ง่ิ ทงั้ ปวง มนั
เดือดรอ้ น ละไดท้ งิ้ ได้ เด๋ียวนเี้ ราไมเ่ ขา้ ถึงตรงกลาง ตรงนนั้ จงึ

3

คอยละทกุ ขไ์ ม่ได้ สิ่งท่ที กุ ขก์ ็เดือดรอ้ นวนุ่ วาย ส่ิงท่ีเป็นสขุ ก็
เพลิดเพลนิ ลมุ่ หลง ไมเ่ ป็นกลางลงไปไดซ้ กั ที ถา้ ถงึ ตรงกลาง
แลว้ นนั้ มนั เป็นทกุ ขก์ ็รูจ้ กั ทกุ ข์ ก็ปลอ่ ยวางทกุ ขไ์ ด้ มนั สขุ สบาย
ก็ไมห่ ลงเพลดิ เพลินมวั เมา มนั ก็เป็นกลางๆอย่นู ่นั มนั ไมส่ ขุ ไม่
เดือดรอ้ นวนุ่ วาย ไม่เป็นทกุ ข์

สตติ วั หนง่ึ จิตตวั หนง่ึ สติควบคมุ จิต เม่ือควบคมุ ไดแ้ ลว้ มา
เขา้ เป็นใจ เขา้ เป็นใจตวั เดียวคราวนี้ ตวั ใจน่ีเป็นของสาํ คญั ท่ีสดุ
จติ มนั ออกไปจากใจ ถา้ มีใจมนั ก็ไม่มีจติ จติ อนั ใดใจอนั นนั้ ใจ
อนั ใดจติ อนั นนั้ ทา่ นก็เทศนาอยู่ แตจ่ ติ ก็หมายความถงึ อนั
เดยี วกนั น่นั แหละ แตว่ า่ ทาํ ไมทา่ นจงึ เรยี กวา่ ใจ ทาํ ไมถงึ เรยี กวา่
จิต อธิบายใหฟ้ ังวา่ ใจคอื ตรงกลาง ไม่มีสง่ สา่ ย ไมม่ ีคดิ ไปหา
บาปอกศุ ล ไมค่ ดิ ถึงบญุ ถึงอะไรทงั้ หมด ใจท่ีตรงกลางๆนนั้ นะ่
ไมม่ ีอะไรหรอก ไม่คิดไมน่ กึ ไม่ปรุงไมแ่ ตง่ แลว้ ก็ไมเ่ กิดปัญญา
ตรงนนั้ เอาไวเ้ สยี ก่อน ใหม้ นั อย่ตู รงกลางเสยี กอ่ น เกิดไมเ่ กิดก็
ช่างปัญญา

4

ท่ีจะถงึ ตรงกลางไดม้ นั ใชป้ ัญญาไม่ใชน่ อ้ ย คดิ คน้ ตา่ งๆทกุ
อย่างทกุ เรอ่ื ง คิดคน้ เอาพอแรงแลว้ นะ่ มนั ตวั ปัญญาเทา่ นนั้ ใช้
มามากมายแลว้ คราวนีเ้ ม่ือใชม้ นั หมดทางแลว้ ไม่มที ่ีไปแลว้
มนั ไดเ้ ขา้ เป็นกลาง ตวั กลางๆนะ่ แตค่ นเขา้ ใจวา่ หาวา่ ไมม่ ี
ปัญญา แทท้ ่ีจรงิ ปัญญาใชม้ ามากมายแลว้ ใหเ้ ขา้ ถึงตรงกลาง
แลว้ ก็เฉยอยนู่ นั้ เราอยากจะรูจ้ กั วา่ ตรงกลางคอื อะไร หดั อยา่ งนี้
ก็ได้ ทดสอบทดลองดู กลนั้ ลมหายใจซกั พกั นงึ ไมม่ ีอะไรหรอก
อยเู่ ฉยๆรูเ้ ฉยๆน่ะ ไม่คิด ไมน่ กึ แตร่ ูส้ กึ วา่ มนั ไม่คดิ ไมน่ กึ มนั ไม่
สง่ ไป สง่ สา่ ยไปมาหนา้ หลงั ไมค่ ิดถึงบาปถึงบญุ อะไรหมด ผู้
รูส้ กึ น่นั น่ะ รูส้ กึ วา่ เฉยๆน่นั นะ่ ตวั นนั้ นะ่ ตวั กลาง ตวั ใจ แตม่ นั ได้
ช่วั ขณะเดียว ในเม่ือเรากลนั้ ลมหายใจ พอจบั ตวั มนั ไดค้ อื ตวั ใจ
คอื ตรงนี้

มาคราวนีม้ นั ออกไป ถา้ มนั สง่ สา่ ยเป็นจติ คดิ นกึ แลว้ ตอ้ ง
เอาสตคิ วบคมุ ดแู ลรกั ษา ตอ้ งชาํ ระสะสางสิ่งท่ีเป็นบาปละ
อกศุ ล ปลอ่ ยวางลงไป ส่งิ ท่ีเป็นบญุ เป็นกศุ ล อนั นนั้ กท็ งิ้ วาง
ปลอ่ ยวางลงไป ไมเ่ อา บญุ ก็ไมเ่ อา บาปก็ไมเ่ อา มนั ถงึ เขา้ ถงึ

5

กลางได้ เอาบญุ ก็ไม่เขา้ ถงึ กลาง เอาบาปกไ็ มเ่ ขา้ ถึงกลาง เม่ือ
ละทงั้ สองอยา่ งแลว้ ตกลงเป็นกลางได้ น่นั หละใชป้ ัญญาอบุ าย
มากมายจนกระท่งั มาเป็นใจ

ธรรมดาจิตกบั ใจนีม้ นั เก่ียวเน่ืองกนั อยู่ เขา้ มาเป็นใจพกั หนง่ึ
แลว้ มนั ก็อยไู่ ม่นาน มนั ก็ออกไปอีก ว่งิ วอ่ นตามเรอ่ื งของมนั แต่
เราตงั้ สติกาํ หนด รูใ้ จรูจ้ ติ ของมนั เรอ่ื งมนั ว่งิ วอ่ นไปตามประการ
ตา่ งๆ มนั ซกุ มนั ซน มนั วง่ิ มนั วอ่ น รูเ้ รอ่ื งของมนั คาํ วา่ รูน้ ่นั
หมายความวา่ ละทิง้ ในสิ่งท่ีมนั ไม่ดี เม่ือละไปหมดแลว้ มนั ก็
กลบั มาตรงกลางนนั้ อีก

การหดั สมาธิภาวนาถา้ หดั อย่างนีไ้ ดบ้ อ่ ยๆ หดั อยา่ งนีไ้ ด้
เสมอๆ ไม่เตลิดเปิดเปิง หลงไปตามจติ ไมม่ ีสถานี ไมห่ ยดุ ไม่
หย่อน อนั นนั้ ใชไ้ ม่ได้ พิจารณาจนหมดเรอ่ื งหมดราวแลว้ ถา้ มนั
ถกู มนั กลบั มาเองหรอก มาเป็นใจเองหรอกถา้ มนั ถกู ถา้ ไม่ถกู ก็
เลยเตลิดเปิดเปิงไป ถงึ อยา่ งไรขอใหท้ าํ ใหเ้ ขา้ ถงึ ใจอยเู่ สมอๆ
ความสงบความท่ีเขา้ ถงึ ใจท่ีเป็นหน่งึ น่ะ เป็นการดมี าก ถงึ ไม่ได้
ปัญญาก็เอาเถอะ เอาเพียงแคน่ ีก้ ็เอาซะกอ่ นเถอะ เอาท่ีความ

6

สงบใหม้ ่นั คงถาวรแลว้ มนั จะเกิดใหม้ นั เกิดเองหรอก อยา่
กลวั เลย้ กลวั วา่ จติ มนั จะไมค่ ดิ ไม่นกึ ไม่ปรุงไมแ่ ตง่ มนั คดิ มนั นกึ
มนั ปรุงมนั แตง่ ก็รูเ้ ทา่ รูเ้ ร่อื งมนั อยถู่ า้ หากวา่ มนั เขา้ ถึงใจแลว้

น่ีการภาวนาตอ้ งหดั อยา่ งนี้ เราหดั พจิ ารณาอานาปานสติก็
ดี หดั มรณานสุ ติก็ดี พทุ โธก็เจรญิ ตามหมด ก็เพ่ืออนั เดยี วน่ี
แหละ เพ่ือใหเ้ ขา้ ถึงใจ เพ่ือใหค้ มุ สติใหเ้ ขา้ ถงึ ใจ ถา้ หากคมุ ใจ
ไม่ได้ คมุ ใจไม่อยู่ อะไรก็เอาเถ๊อะไมเ่ ป็นผลประโยชนอ์ ะไรเลย้
ตวั ของเราทงั้ หมดนะ่ เพราะอะไรมีจติ อนั เดียว มนั ของสาํ คญั อยู่
ในตวั ของเรา คนมากมายหมดทงั้ โลกเลย ก็จติ ตวั เดยี ว จิตคน
ละดวงๆเท่านนั้ นะ่ มนั วนุ่ วายอยู่ แตล่ ะคนๆรกั ษาจติ ของเราได้
แลว้ มนั จะวนุ่ อะไร๊ มนั ก็สงบหมดเทา่ นนั้ น่ะสิ ตา่ งคนตา่ งรกั ษา
ใจของตน ตา่ งคนตา่ งมีสตริ กั ษาใจเทา่ นนั้ ก็เป็นพอแลว้

ท่ีมนั ยงุ่ มนั วนุ่ เพราะเหตทุ ่ีไมร่ ูใ้ จของตนน่นั เอง รกั ษาใจของ
ตนไมไ่ ดน้ ่นั เอง มีโลภโมโทสนั สารพดั ทกุ อยา่ ง วนุ่ ว่วี นุ่ วาย เกิด
จากใจนีท้ งั้ นนั้ แลว้ ใจมนั ไดอ้ ะไรหละ โลภมนั ไดอ้ ะไรก็แตใ่ จ
โลภมนั ไปกองอย่ทู ่ีใจมนั ไดอ้ ะไรหละ โทสะไปไวท้ ่ีไหนหละ ไปไว้

7

ท่ีใจดมี ยั้ หละ โมหะเอาไปไวท้ ่ีใจมีมยั้ ใจไมเ่ หน็ มียงุ้ มีฉางใส่ ใจ
ไมเ่ หน็ มีตนมตี วั มนั ไดอ้ ะไร๊ มีแตเ่ ปลา่ มีแตข่ องวา่ ง ไมม่ อี ะไร
เลย้ ผทู้ ่ีวา่ ไดน้ ่นั น่ะ ผทู้ ่ีวา่ ดนี ่นั นะ่ มนั ดีตรงไหนหละ มนั ไดม้ าวา่
ดแี ลว้ โลภโมโทสนั ไดม้ าแลว้ วา่ ดีแลว้ หละ โลภ โกรธ หลง คน
นนั้ คนนี้ เหน็ วา่ ตนวเิ ศษวิโส เหน็ วา่ ตนดี มนั ดีอะไร๊ วิเศษอะไร
มีแตค่ วามเดอื ดรอ้ นวนุ่ วาย

อย่างวา่ เราไดข้ องเขามาอยา่ งนี้ โลภอยากไดข้ องเขา ไดม้ า
อะไรหละ ไดแ้ ลว้ มีอะไรในท่นี นั้ ไดม้ าอย่มู ากิน ไดม้ าบรโิ ภคใช้
สอย ใชอ้ ะไรหละ กะตวั น่หี ละใช้ มนั ใหญ่มนั โตมนั อว้ นมนั พีขนึ้
มยั้ หละตวั นี้ มนั ก็ไมเ่ ห็นมีอะไร มีแตแ่ ก่เฒา่ ทรุดโทรมไปทกุ วนั
ไมเ่ หน็ มี อยา่ งวา่ โทสะ มานะทฐิ ิเกิดเขา้ มาถือตนถือตวั ถือเรา
ถือเขา ไม่ยอมมานะทิฐิ เกิดขนึ้ ไม่ยอมกระท่งั ถือตวั นะ่ มนั ได้
อะไร ไมเ่ หน็ มอี ะไร ตวั นนั้ มนั พองขนึ้ มนั โตขนึ้ มยั้ ตวั นนั้ มนั ดี
วเิ ศษกวา่ เกา่ รึ มนั เป็นคนสดคนสวยขนึ้ กวา่ เก่าหรอื วา่ เป็นอะไร
ไม่เหน็ มีสดสวยอะไร มีแตห่ นา้ บงึ้ หนา้ เบีย้ ว มีแตเ่ หน็ หนา้ ยกั ษ์
หนา้ มาร อย่ดู ๆี ซะไม่ดกี วา่ หรอื

8

โมหะความลมุ่ หลงก็เชน่ เดยี วกนั โมหะนนั้ คือวา่ มนั จะเกิด
ความโลภ ความหลง มนั ก็โมหะไปก่อน มีโมหะก็เกิดโลภ โกรธ
หลงขนึ้ มา พิจารณาเหน็ อยา่ งนีแ้ ลว้ วา่ มนั หมดเร่อื งน่ะ จะไป
เกิดโมหะ โทสะ มานะทิฐิไมม่ ีเลย เป็นของวา่ งเปลา่ หมดทกุ ส่งิ
ทกุ อยา่ ง เราอย่เู ฉยๆจะไม่ดกี วา่ หรอื ทาํ ใหเ้ ขา้ ถงึ ใจเทา่ นนั้ ใจ
ตวั กลางเทา่ นนั้ เบกิ บาน สขุ ภาพก็ดี แลว้ ก็ไม่มีเวรมีภยั ไปไหน
ก็ไมค่ บั แคบ ไมร่ กโลกของเขา คนโทสะมานะทฐิ ิไปไหนมนั รก
หมด ไมย่ อมตนไมย่ อมตวั ไปอย่ทู ่ีไหนมนั คบั บา้ นคบั เมอื งหมด
ใหพ้ จิ ารณาอย่างนหี้ ละ ถา้ พิจารณาอยา่ งนีถ้ กู ทางแลว้ มนั จะ
รวมเขา้ เป็นใจ เอาหละพจิ ารณาเทา่ นนั้ นะ

เทศนฟ์ ังอบุ ายแลว้ ตอ้ งน่งั สมาธิภาวนา มนั จงึ จะเหน็ ผล ฟัง
เทศนเ์ ฉยๆ ไมไ่ ดท้ าํ ไม่ไดเ้ ป็นไปตามนนั้ มนั ก็ไมเ่ หน็
ผลประโยชน์ ศาสนาสอนใหท้ าํ ไมไ่ ดส้ อนใหฟ้ ัง ตงั้ ใจทาํ ทาํ เลก็
ทาํ นอ้ ยก็ไดช้ ่อื วา่ เป็นประโยชน์ ไดช้ ่ือวา่ ถงึ พทุ ธศาสนา การฟัง
เทศนห์ รอื ไม่ไดฟ้ ังก็ตาม เหน็ คนอ่นื ทาํ อยากจะทาํ ตาม อนั นนั้ ก็
เป็นผลประโยชน์

9

อย่างครงั้ พทุ ธกาล แม่บา้ นคนหน่งึ เหน็ พระเดนิ มา ถามพระ
ท่านบอกวา่ พระคณุ เจา้ จะไปไหนกนั โอย้ พวกอาตมาหาท่ีจาํ
พรรษาหรอก ถา้ งนั้ ก็เอา ดฉิ นั จะสรา้ งกฏุ ิถวาย ทา่ นก็เลยสรา้ ง
กฏุ ิใหท้ งั้ ๓๐ รูป กฏุ ิองคล์ ะหลงั ๆ สรา้ งกฏุ แิ ลว้ อยจู่ าํ พรรษาแลว้
หายเงียบไปเลย ไปปฏบิ ตั พิ ระ มาระลกึ ได้ เออ้ นิมนตพ์ ระอยู่
อยจู่ าํ พรรษา เราไมไ่ ดไ้ ปเย่ียมไปเยือน ทา่ นเป็นยงั ไง สขุ ทกุ ข์
ยงั ไงก็ไมท่ ราบ ไปเย่ียมดกู อ่ นนะ ไปเหน็ พระไปเย่ียมทา่ นคราว
นี้ ไม่เหน็ พระอยศู่ าลาซกั องคเ์ ดียว จงึ ถามบรุ ุษคนหนง่ึ ท่ีเฝา้
ศาลาอยู่ ทา่ นไปไหนอะ้ ทา่ นอยากจะเห็นท่าน ท่านอยาก
เกลยี ทางใหท้ า่ นออกมาแลว้ ทา่ นก็ออกมารวมแลว้ เกลยี ทาง
เอง ทา่ นก็เลยมารวมกนั มาจากทิศตา่ งๆ แกแปลกใจ เอ๊
พระคณุ เจา้ มาอยดู่ ว้ ยกนั ทะเลาะกนั หรอื จงึ มาคนละทศิ ละทาง
หวั หนา้ บอก ไมใ่ ช่ทะเลาะกนั หรอก อาตมาไปทาํ ความเพียรอยู่
คนละทศิ ละทาง คนละแหง่ กนั

แกเหน็ อยา่ งนนั้ เลยแปลกใจ การท่ีวา่ ทาํ ภาวนากรรมฐาน
อยา่ งตวั อฉิ นั ทาํ ไดม้ ยั้ ไดไ้ มเ่ ป็นไร ก็พิจารณาความสนิ้ ความ

10

เส่อื มของสงั ขารรา่ งกาย คราวนีห้ ละเรยี กวา่ ภาวนากรรมฐาน
ทา่ นไม่ไดใ้ หค้ าํ บรกิ รรม ใหพ้ ิจารณาตนเองวา่ เส่อื ม เทา่ นนั้
แหละ เคา้ ก็ตงั้ ใจทาํ จะอยบู่ า้ นอยชู่ อ่ งก็จะทาํ ตงั้ ใจทาํ จรงิ ๆจงั ๆ
เลยเป็นไป เกิดความรูค้ วามเขา้ ใจ รูเ้ รอ่ื งของพระทงั้ หมด ทงั้
๓๐ องค์ ทา่ นประสงคอ์ ะไร ทา่ นตอ้ งการอะไร ท่านนกึ คดิ อะไร
แกไปตามรูห้ มด แกจดั อาหาร จดั ยาให้ ตอนเยน็ ก็จดั ยาให้ ตอน
เชา้ ก็จดั อาหารใหถ้ กู ตอ้ งตามความตอ้ งการของทา่ นหมดทกุ
องค์

พระแปลกใจ เอ ยายคนนีท้ าํ ยงั ไง ก็เลยคดิ กลวั แก บางที
เราคิดไมด่ ี ไมไ่ ดอ้ ะไรตา่ งๆ แกจะไปรูเ้ ร่อื ง กลวั แก ออกพรรษา
แลว้ หนหี มด ไปหาพระพทุ ธเจา้ กราบทลู พระองค์ พระองคบ์ อก
มาทาํ ไม๊กนั ไปทาํ ความเพียรอยนู่ ่นั แลว้ ทาํ ไมจงึ มา โอย้ อยู่
ไม่ไดห้ รอก ละอายยายคนนนั้ คิดโนน้ คิดนีอ้ ะไรตา่ งๆ ตอ้ งการ
อะไรแกรูเ้ รอ่ื งรูร้ าวหมดทกุ สง่ิ ทกุ อย่าง ก็เลยกลวั หนีมาเฉยๆ ก็
วา่ นนั้ แลว้ มนั เป็นความรูด้ ี มนั จะวเิ ศษวโิ ส ใหก้ ลบั ไปอกี ไปอยู่
ตอ่ เถอะ ไป๊ กลบั ไปคราวนี้ ตงั้ สติรกั ษาจติ ของเราแลว้ คราวนี้

11

จิตแนว่ แนอ่ ยคู่ งท่ี ในผลท่ีสดุ ก็ไดส้ าํ เรจ็ มรรคผลนิพพานหมดทงั้
๓๐ องค์

พระอกี พวกหนง่ึ ไดย้ นิ ขา่ ว เอ ยายคนนนั้ จะดี ไปอยนู่ ่นั ไป
สาํ เรจ็ มรรคผลนิพพานตงั้ ๓๐ องค์ อยากจะไปอีก ไปก็คดิ นกึ
อะไรตา่ งๆ แกก็รูอ้ ีก พระอาย ละอาย เลยกลบั มาอกี ไปหา
พระองค์ พระองคก์ ็วา่ ไปอกี ท่ีนนั้ แลว้ ไปอยนู่ ่นั แหละมนั จะดี
ตรงนนั้ แหละ เราตงั้ สตริ กั ษาจติ ของเราท่ีมีความละอายน่นั น่ะ
มนั จะดี กลบั ไปอกี สมเดจ็ ทา่ นตรสั

ท่านไมไ่ ดบ้ รกิ รรมอะไรหรอก ทา่ นพจิ ารณาความเส่ือม
ความสนิ้ ของสงั ขารรา่ งกาย เกิดมาก็เส่ือมลงทกุ วนั ๆ จนกระท่งั
แกจ่ นเฒา่ กระท่งั ตาย เรยี กวา่ เส่ือมสนิ้ ไป เส่อื มไปสิน้ ไป คนเรา
ไมเ่ จรญิ ท่ีวา่ เจรญิ ๆน่นั เขา้ ใจผดิ ของสมมตุ ิของคน ท่ีวา่ เจรญิ
น่ะไม่เจรญิ หรอก มนั แก่แลว้ หาตายทงั้ นนั้ แหละ จะอย่คู รรภม์ นั
ก็แก่อย่ใู นครรภ์ มาแกม่ นั ก็มาคลอด คลอดออกมาแลว้ มนั ก็แก่
ทกุ วนั ๆ ระยะของเป็นการหนมุ่ เป็นสาว ระยะของคนมคี รอบครวั
ผวั เมีย มนั เป็นทงั้ นนั้ หละ เป็นธรรมดาของมนั ความเป็นจรงิ มนั

12

แก่ มนั แก่ไปหาความตาย น่ีไมใ่ ช่เป็นหนมุ่ เป็นสาว ไม่ใชม่ นั
เจรญิ ขนึ้ มา มนั เส่ือมไปทงั้ นนั้ แหละ

ทา่ นไม่พิจารณาอยา่ งนี้ ทา่ นพิจารณาความเส่ือม
ตลอดเวลา มนั ไม่ประมาทคนเรา จะเรยี นหนงั เสยี้ นหนงั สอื จะ
ศกึ ษาเลา่ เรยี น จะทาํ ความเพียรภาวนา จะทาํ มาหากนิ เลีย้ งชีพ
อะไรทงั้ ปวงหมด เพียงแตส่ กั แตว่ า่ บาํ รุงรา่ งกายใหอ้ ยไู่ ปมือ้ วนั
เดยี วเทา่ นนั้ นะ่ ไมม่ ีอะไรหรอก ถา้ คน้ หาไดม้ ากๆก็เหลอื ไวใ้ ช้
สอย หากคน้ หาไดน้ อ้ ยกพ็ ออย่พู อกนิ หมดวนั ๆ หากินไปวนั
หนง่ึ ๆ ก็เท่ากนั น่นั แหละ คน้ หามามากกก็ ินวนั เดียวน่นั แหละ
กินสองมือ้ สามมือ้ เทา่ เกา่ นะ่ แหละ ไอค้ นท่ีคน้ ใหป้ ากทอ้ งของ
เก่าน่ะ ก็อ่ิมแลว้ ก็หยดุ ไม่ไปเหลือหลายหรอก

อนั นีพ้ จิ ารณาความเส่ือม พจิ ารณาความเส่ือมของจิตใจ
ของรา่ งกาย ทา่ นไดค้ วามรูค้ วามฉลาดขนึ้ มา เป็นเพราะนิสยั
วาสนาของท่านตา่ งหาก เราอยากไดค้ วามรูอ้ ย่างนนั้ แตเ่ ราไม่
ทาํ มนั จะรูย้ งั ไง๊ อยากรูอ้ ยา่ งทา่ น อยากรูอ้ ย่างยายคนนนั้ น่ะ
แตเ่ ราไม่ทาํ ทาํ ก็ทาํ ไม่ถกู มีแตอ่ ยากอย่างเดยี ว ทาํ ก็เลยแต่

13

อยากอยา่ งเดียว ความอยากนะ่ ปกปิดไดห้ มด หมุ้ หอ่ ไวไ้ มเ่ หน็
ของจรงิ

ท่ีมา: https://youtu.be/ATjKi8ZjFYw

14