ค ำน ำ บนฟ้ าจนัทรม ์ เ ี ร ื อ่งราวท ี ่ไม่เคยมใี ครเลา่มากอ่นน ี ้ , น าเสนอในหนังสอ ื น ี ้ เป็ นเร ื อ่งราวท ี ่ไม่ธรรมดาและเป็ น การผจญภยัท ี น่ ่าต ื น่ เตน ้. การเดนิทางท ี ย่ิ ่งใหญ่ท ีส่ดุ ของมนุษย์ไปยังดวงจันทร ์, ซึ ่งไม่เพย ี งแตเ่ ป็ นทศวรรษ ใหม่ในเร ื อ่งของวทิยาศาสตรแ ์ ละเทคโนโลย, ีแต่ยังเป็ น การผจญภยัท ี ่ เปล ี ย่นแปลงและทา ้ ทายทั ้งจติใจและ ร่างกาย. ในหนังสอ ื น ี ้ , เราจะไดพ ้ บกบัตวัละครท ี ่ เขา ้ มาม ี สว่นรว่มในการกา ้ วข ึ น้ทางยาวนานน ี ้ , ไดล ้ งมอ ื ท าสิ ่งท ี ่ ไม่เคยมีใครกล้าท า, และเปล ี ย่นแปลงศกัยภาพของ มนุษย์ในอนาคต. ผ่านทางภาษาเขย ี นท ี ม่ค ี วามหลงใหล, หนังสอ ื น ี ้ เป็ นการเดนิทางท ี ม่ค ี วามต ื น่ เตน ้ , ท้าทายและเต็มไป ด้วยความหวัง. หวังว่าผู้อ่านทุกท่านจะได้สัมผัส ประสบการณท ์ ี ล่ก ึ ลบัและจะรว่มทางทุกตอนของการ เดินทาง "To the Moon."
สารบัญ 1 What is Moon ? 2 How to get to the moon ? 3 Rocket 4 How engine work ? 5 About Space 6 Survive in Space 7 Spacesuit 8 Return back from Moon 9 รู ้หรือไม่
1. What is Moon ? ดวงจันทร ์คืออะไร ดวงจันทร์คือดาวเคราะห์ธรรมชาติเดียวของโลกและเป็นดวงจันทร์ที่ห้าใน ระบบสุริยะ. ดวงจันทร์มีเส้นผ่านศูนย์กลางไปยังโลกประมาณ 3,474 กิโลเมตร (2,159 ไมล์) และมีระยะทางจากโลกประมาณ 384,400 กิโลเมตร (238,855 ไมล์) ในการห่างไกลที่สุด. ดวงจันทร์มีผลกระทบทางโลกอย่างมีนัยสำคัญ, มีอารมณ์เสมอและควบคุม การกระทำของน้ำในทะเล ผลจากแรงโน้มถ่วงของดวงจันทร์. ดวงจันทร์มี ผิวหน้าที่มีลักษณะต่าง ๆ เช่น ที่ราบ, เทือกเขา, หุบเขา, และหลุมปะการังที่ เกิดจากการชนของวัตถุต่าง ๆ. ดวงจันทร์ไม่มีบรรยากาศ, ซึ่งทำให้ไม่มี สภาพอากาศหรือน้ำที่เป็นของเหลวบนผิว. มนุษย์มีความสนใจต่อดวงจันทร์มากมายในศตวรรษที่ผ่านมา, และมี การศึกษา, สำรวจ, และมีความสำคัญทางวัฒนธรรมต่อมัน. การทดลองทาง อวกาศและการส่งอวกาศไปสำรวจดวงจันทร์ได้เพิ่มเข้ามาในปัจจุบัน, ซึ่งทำ ให้เราเข้าใจดวงจันทร์มากยิ่งขึ้น. การสู่วงจันทร์ครั้งแรกของมนุษย์เกิดขึ้นใน เดือนกรกฎาคม 1969 ผ่านการดำเนินโครงการอพอลโล่ 11 โดยนีล อาร์ม สตรองและบัซ อลดริน
THE MOON
2. How to get to the moon ? ไปดวงจันทร ์ยังไง ? การไปดวงจันทร์ เป็นโปรเจกต์ที่มีความซับซ้อนและท้าทายมาก และจนถึงปัจจุบัน, มนุษย์ ได้ทำการส่งอวกาศไปสำรวจดวงจันทร์ในระดับอวกาศเท่านั้น การส่งมนุษย์ไปยังดวงจันทร์ ยังไม่เคยเป็นจริง แต่มีแผนและแนวคิดสำหรับการทำในอนาคต. นี่คือขั้นตอนที่ผ่านมาใน การสำรวจดวงจันทร์: 1. การส่งอวกาศ: การส่งยานอวกาศไปสำรวจดวงจันทร์เป็นขั้นตอนแรกที่เคยทำ. โครงการ Apollo ของ NASA ทำการส่งมนุษย์ไปยังดวงจันทร์ครั้งแรกในปี 1969 ด้วย Apollo 11 โดยนีล อาร์มสตรองและบัซ อลดริน. 2. การลงล่าม: ในภายหลัง, มีการส่งอวกาศที่มีการลงล่ามไปยังผิวดวงจันทร์. Apollo 11, 12, 14, 15, 16, และ 17 ทั้งหมดมีการลงล่ามลงผิวดวงจันทร์. 3. การส่งยานไม่มีคนขับ (Unmanned Missions): หลังจากโครงการ Apollo, มี การส่งยานที่ไม่มีคนขับ (unmanned missions) ไปสำรวจดวงจันทร์. ยานอวกาศที่ ไม่มีคนขับถูกใช้ในการสำรวจดวงจันทร์และส่งข้อมูลกลับไปยังโลก. 4. โครงการ Artemis: NASA ได้มีโครงการ Artemis ซึ่งมีเป้าหมายที่จะส่งมนุษย์ กลับไปยังดวงจันทร์ในอนาคต. โครงการนี้มีวัตถุประสงค์เป็นการสร้างฐานจากโลก ไปยังดวงจันทร์และเตรียมการสำหรับการส่งคนไปตั้งแต่ปี 2020 เป็นต้นมา โครงการ Artemis มุ่งเน้นการสนับสนุนผู้หญิงไปยังดวงจันทร์ด้วย. การส่งมนุษย์ไปยังดวงจันทร์ยังเป็นโครงการที่ยากและต้องมีการวางแผนอย่างรอบคอบ เพื่อให้มั่นใจในความปลอดภัยและความสำเร็จของภารกิจ.
TO THE MOON
3. Rocket จรวด จรวดที่ไปยังดวงจันทร์เป็นหัวข้อที่มีความท้าทายและยังไม่เคยเกิดขึ้นในปัจจุบัน การส่งจรวดไปยัง ดวงจันทร์ต้องการเทคโนโลยีที่รองรับการทำภารกิจที่ซับซ้อนและการตรวจสอบที่มั่นคง. นอกจากนี้, มีมีทั้งความเข้าใจในเรื่องทฤษฎีและการปฏิบัติในการเดินทางไปยังดวงจันทร์ที่ต้องพัฒนาขึ้นมา. การส่งจรวดไปยังดวงจันทร์อาจมีขั้นตอนต่อไปนี้: 1. การการขึ้นรถจรวด (Launch Vehicle): จรวดต้องถูกส่งไปยังอวกาศโดยใช้การบินอวกาศ เพื่อทำได้จะต้องมีรถจรวดที่มีพลังงานเพียงพอและเทคโนโลยีที่เหมาะสม. 2. ส่งจรวดไปยังวงจันทร์: หลังจากรถจรวดถูกส่งขึ้นสู่อวกาศ, จะต้องมีการนำทางจรวดไปสู่ดวง จันทร์. นักวิจัยและช่างอวกาศต้องควบคุมทิศทางและการเร็วตามที่จรวดเคลื่อนที่. 3. การบินผ่านอวกาศ (Translunar Injection): เพื่อเดินทางไปยังดวงจันทร์, จรวดจะต้องมี การเร่งอวกาศเพิ่มเพื่อให้ก้าวขึ้นทางจิตใจและบินผ่านอวกาศไปยังดวงจันทร์. 4. การแตกจรวด (Spacecraft Separation): เมื่อถึงกับดวงจันทร์, จรวดจะต้องแยกออกจาก ขอบเขตบรรยากาศโลกและทำการเข้าสู่วงจันทร์. 5. การลงล่าม (Lunar Landing): หากศัตรูทิ้งไว้, จรวดต้องมีระบบการลงล่ามที่สามารถช่วย ให้จรวดลงล่ามบนผิวดวงจันทร์ได้อย่างปลอดภัย. 6. การทำภารกิจ: หลังจากลงล่าม, จรวดจะทำภารกิจต่าง ๆ ที่ได้รับมอบหมาย เช่น การศึกษา ดวงจันทร์, การเก็บตัวอย่าง, หรือการติดตั้งอุปกรณ์วิจัย. การส่งจรวดไปยังดวงจันทร์เป็นที่ท้าทายและยังต้องมีการวางแผนอย่างดีเพื่อให้ได้ผลลัพธ์ที่ประสบ ความสำเร็จ. ตัวอย่างที่ผ่านมาได้แก่โครงการ Apollo ของ NASA ที่ส่งมนุษย์ไปยังดวงจันทร์ในปี 1960s และโครงการที่กำลังพัฒนาอยู่ในปัจจุบันเช่น โครงการ Artemis ของ NASA ที่มีเป้าหมายที่จะ ส่งมนุษย์กลับไปยังดวงจันทร์ในอนาคต.
A ROCKET
4. How Engine work ? เคร ื อ่งยนตท ์ างานยง ัไง ? เครื่องยนต์อวกาศหรือยนต์อวกาศคือเครื่องยนต์ที่ถูกออกแบบมาเพื่อทำงานในสภาวะของอวกาศหรือ ทุกสภาพแวดล้อมที่มีความบรรเทาน้อย หรือไม่มีบรรเทาทั้งหมด เครื่องยนต์อวกาศทำหน้าที่สร้างแรง เคลื่อนที่ที่จำเป็นในการขับเคลื่อนยานอวกาศหรืออุปกรณ์ทางอวกาศต่าง ๆ ที่ต้องการการเคลื่อนที่ใน อวกาศ. นี้คือกระบวนการทำงานของเครื่องยนต์อวกาศแบบพื้นฐาน: 1. ดึงอากาศ (Intake): ในขณะที่ยานอวกาศอยู่ในอวกาศ, เครื่องยนต์จะดึงอากาศจาก สภาพแวดล้อม. 2. การผสมเชื้อเพลิง (Fuel Injection): เชื้อเพลิง เช่น น้ำมันหรือไนโตรเจน, จะถูกให้เข้า ร่วมกับอากาศในห้องเผาไหม้. 3. การเผาไหม้(Combustion): การจุดไหม้เชื้อเพลิงที่ผสมกับอากาศทำให้เกิดการเผาไหม้ที่ สร้างความร้อนและแรงดัน. 4. การผลิตแรงเคลื่อนที่ (Thrust Production): แรงที่เกิดจากการเผาไหม้จะถูกส่งออกผ่าน หลอดไอเสีย, ทำให้เกิดแรงเคลื่อนที่ตรงข้ามกับทิศทางที่ถูกปล่อย. 5. การควบคุมการทำงาน (Control): เครื่องยนต์อวกาศต้องมีระบบควบคุมที่ถูกออกแบบมา เพื่อควบคุมแรงเคลื่อนที่และทิศทางของยานอวกาศ. 6. การทำงานรัดต่อ (Cycling): กระบวนการด้านบนจะถูกทำซ้ำต่อเนื่องเพื่อสร้างแรงเคลื่อนที่ ตลอดเวลาที่เครื่องยนต์ทำงาน. เครื่องยนต์อวกาศสามารถใช้หลายชนิดขึ้นอยู่กับความต้องการของพลเมืองที่ต้องการนำหรือส่งยาน อวกาศไปที่อวกาศ แต่หลักการทำงานทั่วไปคล้ายกับเครื่องยนต์ในรถยนต์หรือเครื่องยนต์ใน อุตสาหกรรมทั่วไป.
ENGINE
5. About Space เก ี ย่วกบ ั อวากาศ "อวกาศ" (Space) เป็นส่วนที่ไม่มีอากาศหรือสภาพแวดล้อมทางอากาศอื่น ๆ รอบๆ โลก. อวกาศเริ่มต้นที่ ขณะที่ความหนาแน่นของอากาศลดลงอย่างมีนัยสำคัญ, ซึ่งมักถูกกำหนดให้เริ่มต้นที่ความสูงประมาณ 100 กิโลเมตร เรียกส่วนนี้ว่า "ขีดเส้นแห่งอารีโอสเฟรรส" (Kármán line). นี่คือบางลักษณะและลักษณะที่น่าสนใจเกี่ยวกับอวกาศ: 1. ไม่มีอากาศ: อวกาศไม่มีอากาศหรือโมเลกุลแก๊สที่ปกติพบในชั้นบรรยากาศของโลก. ฉะนั้น, ไม่มี การสะสมของอากาศหรือแร่ธาตุ. 2. ไม่มีเสียง: เนื่องจากไม่มีอากาศที่สามารถสะสมการขยายตัวของเสียง, ไม่มีเสียงในอวกาศ. นักบิน อวกาศต้องใช้ระบบสื่อสารทางไร้สายหรือการสั่นสะเทือนตัวเองเพื่อสื่อสาร. 3. อุณหภูมิแปลก: อวกาศมีอุณหภูมิที่ต่างจากโลก. ในทางปฏิบัติ, อุณหภูมิของวัตถุที่อยู่ในอวกาศจะ ขึ้นอยู่กับระดับแดดและตำแหน่งที่เป็นพิเศษ. 4. ไม่มีแร่ธาตุเหมือนโลก: ในอวกาศ, ไม่มีแร่ธาตุหรือวัตถุของโลกที่สามารถเป็นที่อยู่ได้โดยตรง. 5. เดินทางด้วยความเร็วสูง: การเดินทางในอวกาศต้องใช้ความเร็วที่สูงมากเพื่อทำให้ผู้ท่องเที่ยวหรือ ยานอวกาศลอยหรือเคลื่อนที่ได้. 6. สภาพแวดล้อมที่ท้าทาย: การอยู่ในอวกาศมีท้าทายมาก, เช่น การจัดการกับการขาดอากาศ, การ ป้องกันการรักษาชีวิตจากรังสีอาทิตย์, และการเดินทางในสภาพแวดล้อมที่ไม่สามารถสมมติได้. 7. การวิจัยและการสำรวจ: การส่งดาวเคราะห์หรือยานอวกาศไปที่อวกาศมีการทำวิจัยและการ สำรวจอย่างต่อเนื่อง เพื่อทำความเข้าใจเกี่ยวกับอวกาศและดวงดาวต่าง ๆ. 8. การอนุรักษ์และการใช้ทรัพยากร: การอนุรักษ์ทรัพยากรที่มีในอวกาศและการพัฒนาเทคโนโลยีที่ เป็นมิตรต่อสิ่งแวดล้อมสำหรับการใช้งานในอวกาศ. อวกาศมีความสำคัญที่สำคัญในการทำความเข้าใจเรื่องจักรวาลและการพัฒนาเทคโนโลยีที่สำคัญสำหรับการ ทำภารกิจทางอวกาศ.
SPACE
6. Survive in Space เอาชีวิตรอดในอวากาศ การเอาชีวิตริดในอวกาศเป็นเป้าหมายที่ท้าทายและยังไม่ได้เกิดขึ้นในปัจจุบัน แต่มีแนวคิดและแผนการที่ กำลังถูกวางแผนเพื่อสร้างโอกาสในอนาคต. นี่คือบางแนวคิดที่กำลังถูกพิจารณา: 1. สถานที่อยู่: • Space Stations: สถานีอวกาศเช่น สถานีอวกาศนานาชาติ (ISS) เป็นต้นแบบสำหรับการ อยู่ในอวกาศ. สถานีนี้มีโครงสร้างที่ให้ที่อยู่, โปรแกรมการฝึกอบรมที่เหมาะสม, และระบบ การใช้ชีวิตในอวกาศ. 2. ยานอวกาศที่มีความสามารถในการรักษาชีวิต: • ยานอวกาศที่สามารถรองรับการอยู่อาศัยในอวกาศได้, ซึ่งอาจมีห้องส่วนบุคคล, ระบบการ ผลิตอาหาร, ระบบการกำจัดน้ำเสีย, และระบบการผลิตอากาศ. 3. การปรับตัวกับสภาพแวดล้อมอวกาศ: • การฝึกฝนทักษะและการปรับตัวกับสภาพแวดล้อมของอวกาศเป็นส่วนสำคัญ, รวมถึงการ จัดการกับมีน้ำหนักน้อย, การเจรจากั้นทองถุง, และการเผชิญหน้ากับสภาพแวดล้อมที่ไม่มี อากาศ. 4. อาหารในอวกาศ: • การพัฒนาระบบการปลูกพืชในอวกาศ, การใช้เทคโนโลยีการผลิตอาหาร, และการวิจัยวิธี ใหม่ในการสร้างอาหารในอวกาศ. 5. ระบบสุขภาพและการแพทย์: • ระบบที่สามารถรักษาอาการป่วย, การดูแลสุขภาพร่างกายและสุขภาพจิตของคนที่อยู่ใน อวกาศ. 6. วิทยาการและวิจัย: • การวิจัยและพัฒนาเทคโนโลยีที่สามารถให้การสนับสนุนที่เพิ่มเติมเพื่อชีวิตในอวกาศ. การอยู่ในอวกาศเป็นโครงการที่ต้องมีการศึกษาอย่างละเอียดและความร่วมมือในทางวิทยาศาสตร์, เทคโนโลยี, และการทำงานร่วมกันระหว่างประเทศ. ในปัจจุบัน, การอยู่ในอวกาศยังคงเป็นโปรเจก
SURVIVE IN SPACE
7. Spacesuit ชุดอวากาศ ชุดอวกาศหรือที่เรียกว่า "สูทอวกาศ" (Space Suit) เป็นชุดที่ถูกออกแบบมาเพื่อให้ผู้ใช้สามารถทำงานหรือ ท่องเที่ยวในอวกาศได้อย่างปลอดภัย โดยมักให้ความปลอดภัยและความคุ้มครองต่อสภาพแวดล้อมที่เปลี่ยนแปลง ขึ้นเนื่องจากอวกาศไม่มีบรรยากาศ, มีอุณหภูมิสูงหรือต่ำมาก, และมีรังสีจากแสงอาทิตย์ที่ต่างจากที่โลก. สูทอวกาศประกอบด้วยส่วนหลัก ๆ ต่อไปนี้: 1. หัวกากอวกาศ (Helmet): มีหน้าจอที่ทำจากวัสดุทนทานและสามารถป้องกันต่อการชน, รังสี แสงอาทิตย์, และอุณหภูมิสูงหรือต่ำ. 2. ส่วนที่คลุมลำตัว (Torso): ทำจากวัสดุทนทาน, มีระบบการควบคุมอุณหภูมิ, ระบบทำละลายความร้อน, และระบบทำละลายความเย็น. 3. กระโปรงอวกาศ (Spacesuit Garment): ส่วนที่คลุมตัว, ทำจากวัสดุทนทานและยืดหยุ่น, มักมีชั้นกัน น้ำและชั้นกันฝุ่น. 4. ระบบหายใจ (Life Support System): ระบบที่ให้อากาศที่หายใจได้, ระบบทำละลาย คาร์บอนไดออกไซด์, และระบบทำละลายน้ำไขมันในลมหายใจ. 5. มือกากอวกาศ (Gloves): มีให้ความคุ้มครองต่อมือ, ทนทาน, และสามารถใช้งานเครื่องมือในอวกาศได้. 6. ระบบเครื่องสะดุดอวกาศ (Jet Thrusters): บางสูทอวกาศมีระบบสะดุดที่ติดอยู่ที่ตัว, ที่ช่วยในการ ทำงานหรือเคลื่อนที่ในอวกาศ. 7. ระบบควบคุม (Control Systems): ทำให้ผู้ใช้สามารถควบคุมการทำงานของสูท, รวมถึงการเปิด/ปิด หรือปรับแต่งส่วนต่าง ๆ ของสูท. 8. ระบบการเดินทาง (Communication System): ทำให้ผู้ใช้สามารถสื่อสารกับผู้อื่นในอวกาศหรือที่ฐาน การบิน. การสร้างสูทอวกาศเป็นกระบวนการที่ซับซ้อนและต้องให้ความระมัดระวังในการออกแบบและผลิต. สูทอวกาศมี บทบาทสำคัญในการทำภารกิจทางอวกาศและในการปกป้องชีวิตของบุคคลที่อยู่ในอวกาศ.
SPACESUIT
8 Return back from moon กลับจากดวงจันทร ์ การเดินทางกลับจากดวงจันทร์มีขั้นตอนและการดำเนินการที่ซับซ้อนมาก นี่คือภาพรวมของกระบวนการ: 1. การออกจากโครงการลูน่า (Lunar Orbit Departure): • ยานอวกาศที่อยู่ในวงโครงการลูน่าจะต้องทำการเผาไหล่แบบ Trans-Earth Injection (TEI) เพื่อ เพิ่มความเร็วของยานและนำมันไปบนเส้นทางที่ตัดกับวงโครงการโลก. 2. การลงไปสู่โครงการโลก (Trans-Earth Journey): • หลังจาก TEI, ยานจะเดินทางผ่านอวกาศไปที่โลก. ในช่วงนี้, ความเร็วและทิศทางของยานจะถูก ควบคุมเพื่อให้เข้ากับเส้นทางกลับของโลก. 3. การเข้าสู่บรรยากาศโลก (Re-Entry into Earth's Atmosphere): • เมื่อยานเข้าสู่บรรยากาศโลก, มันจะต้องต่อสู้กับความร้อนที่สร้างขึ้นจากการสัมผัสกับ บรรยากาศ. • การมีการป้องกันความร้อนหรือระบบการป้องกันอุณหภูมิเป็นสิ่งจำเป็นที่จะปกป้องยานจาก ระดับอุณหภูมิสูงที่เกิดขึ้นในระหว่างการเข้าสู่บรรยากาศ. 4. การเปิดชั้นระบายความเร็ว (Parachute Deployment): • ในกรณีที่เกี่ยวข้องกับมนุษย์, การเปิดชั้นระบายความเร็วจะทำการลดความเร็วของยานหลังจาก การเข้าสู่บรรยากาศ. นี้เป็นขั้นตอนที่สำคัญเพื่อให้การลงทรงนำเข้าปลอดภัย. 5. การสาดน้ำหรือการลง (Splashdown or Landing): • ทำการสาดน้ำบนผิวทะเลหรือบริเวณน้ำที่ได้รับการเตรียมไว้ หรือการลงบนพื้นที่ที่สามารถทำ การลงได้, ขึ้นอยู่กับการวางแผนของโครงการ. 6. การดำเนินการซ้ำ (Recovery Operations): • หลังจากการลง, การดำเนินการซ้ำจะถูกเริ่มต้น. ทีมสำรวจหรือเรือจะถูกส่งออกไปเพื่อดึงคืนคน บุกรุกหรือยานอวกาศ. กระบวนการนี้รวมถึงการดึงคนบุกรุกออกไปอย่างปลอดภัยและการดึง ข้อมูลการทำภารกิจและตัวอย่างวิทยาศาสตร์. โปรแกรมยานอวกาศและวิศวกรรมทางการบินต้องคำนึงถึงรายละเอียดทางวิศวกรรมและคำนวณทางคณิตศาสตร์ เพื่อให้การเดินทางกลับจากดวงจันทร์เป็นไปอย่างปลอดภัยและประสิทธิภาพ.
APOLLO
รู ้หรือไม่ ? ระยะทางจากโลกไปสู่ดวงจันทร ์ เท่ากับ ระยะทางจากดวงจันทร ์ไปสู่โลก