สาเหตุที่ภาษาจีนเข้ามาปะปนในภาษาไทย คือ เชื้อ สายและการค้าขาย เพราะมีคนจีนเข้ามาอาศัยอยู่ใน ประเทศไทยเป็นจำ นวนมาก มีความผูกพันกันใน ด้านการแต่งงาน การค้าขาย จึงรับภาษาจีนมาไว้ใช้ใน ภาษาไทยจำ นวนมาก ไทยรับภาษาจีนมาใช้โดยการ ทับศัพท์ ซึ่งเสียงอาจจะเพี้ยนจากภาษาเดิมไปบ้าง
1.นำ มาเป็นชื่ออาหารการกิน เช่น ก๋วยเตี๋ยว เต้าทึงแป๊ะซะ เฉาก๊วย จับฉ่าย เป็นต้น 2.เป็นคำ ที่เกี่ยวกับสิ่งของเครื่องใช้ที่เรารับมาจากชาวจีน เช่น ตะหลิว ตึก เก้าอี้ เก๋ง ฮวงซุ้ย 3.เป็นคำ ที่เกี่ยวกับการค้าและการจัดระบบทางการค้า เช่น เจ๋ง บ๋วย หุ้น ห้าง โสหุ้ย เป็นต้น 4.เป็นคำ ที่ใช้วรรณยุกต์ตรี จัตวา เป็นส่วนมาก เช่น ก๋วยจั๊บ กุ๊ย เก๊ เก๊ก ก๋ง ตุ๋น เป็นต้น 5.มักมีพยัญชนะต้นเป็นอักษรกลาง ได้แก่ ก จ ด บ ป อ เช่น ก๋ง เก๋ง ก๋วยเตี๋ยว เจ๊ง เก๊กฮวย 6.คำ ที่ประสมสระเสียงสั้น เช่น เอียะและ อัวะ ส่วนใหญ่เป็นคำ ยืมจากภาษาจีน เช่น เกี๊ยะ เจี๊ยะ ยัวะ กอเอี๊ยะ 7.ภาษาไทยกับภาษาจีนมีเสียงวรรณยุกต์ที่กำ หนดความหมาย ถ้าเสียงวรรณยุกต์เปลี่ยน ความหมายของคำ ก็เปลี่ยนด้วย
เก๋ง กงเต็ก, กงเต๊ก กงสี ก๊วน ก๊ก เก้าอี้ เกี๊ยว กุ๊ย กวนจั๊บ กวยจี๊ ก๋วยเตี๋ยว เกี๊ยะ เสื้อกุยเฮง กางเกงขาก๊วย กอเอี๊ยะ กะลอจี๊ กาน้า กะหล่ำ กังฉิน กุนเชียง กุยช่าย กุนซือ กงสี ขึ้นฉ่าย เข่ง เขียม ขิม งิ้ว เจ๊ง เจ๋ง เจ๊า เจี๋ยน โจ๊ก เจ๊ก เจ จังกัง จับฉ่าย จับเจี๋ยว จับยี่กี ขนมจ้าง จิ้วก้อง แฉ ฉาง เฉาก๊วย เฉ่ง แชบ๊วย แซยิด ซวย แซ่ ซี๊ซั๊ว เซียมซี ซินแส ซูฮก ซูเอี๋ย เซ้ง ซีอิ๊ว เซ็งลี้ โต้โผ ตั้วโผ ไต้ก๋ง เต้าเจี้ยว เต้าหู้ เต้าฮวย เต้าทึง เต้าส่วน ไต้ก๋ง โรงเตี๊ยม โต๊ะ เตียง ต๋ง ตู้ ตุ๋น ตุน ตงฉิน ตะหลิว บะหมี่ บะฉ่อ บ๊วย ปุ๋ย บุ้งกี๋ โป๊ะ แป๊ะเจี๊ยะ โป๊ยเซียน ผ้าผวย โพย โพงพาง หมึก หมวย หมวยเกี๊ยะ หยวน ลิ้นจี่ เสี่ย ห้าง หวย หุ้น หุน โอเลี้ยง อั้งโล่ อาโก
ด.ช.ก้อ ก้ งกิด กิ ากร ลิ้ม ลิ้ รส 3/1 เลขที่ 1 ด.ช.ธนัท นั เขตคง ม.3/1 เลขที่ 3 ด.ช.ธีร์ธวัช วั พรมหอม ม.3/1 เลขที่ 5 ด.ญ.พิมพ์ภัท ภั รา ศิริภ ริ าพ ม.3/1 เลขที่ 20 สมาชิก ชิ