นิทาน : กากับหงส์



กาลครั้งหนึ่ งนานมาแล้ว มีกาตัวหนึ่ งอาศัยอยู่บนต้นไม้ใหญ่ โดยมีสระน้ำ
เล็ก ๆ อยู่เบื้องหน้ า ในนั้ นมีหงส์ขาวตัวหนึ่ งว่ายวนเหนื อน้ำอยู่ เจ้ากามอง
เห็นหงส์นั้ นมีขนสีขาวดั่งหิมะ แตกต่างกับสีขนของมันที่ดำราวกับถ่าน กา

จึงร้องตะโกนออกไปว่า “ท่านหงส์ขาวผู้งดงาม
ช่วยแนะนำวิธีให้กับข้าได้ไหมว่าทำเช่นไรถึงได้มีขนสี ขาวเช่นท่าน”
แต่หงส์ตัวนั้ นบอกว่า “ข้าก็ไม่รู้เหมือนกัน เพราะเกิดมาข้าก็มีขนสีขาวเช่น

นี้ แล้ว” จากนั้ นก็ว่ายน้ำหาอาหารกินต่อไปเช่นเดิม



วันแล้ววันเล่า เจ้ากาเอาแต่แช่ตัวอยู่ในน้ำตลอดทั้งวัน แต่ขนก็ยังมีสีดำอยู่เช่นเคย
หลายครั้งที่เกือบจะจมน้ำ อีกทั้งการที่พยายามกินสาหร่ายก็ไม่สามารถทำให้อิ่ม

ท้องได้เลย ไม่นานนักเจ้ากาก็เริ่มผ่ายผอมลง

หงส์ขาวเห็นดังนั้นก็ให้คำแนะนำไปว่า “กลับบ้านของเจ้าไปเถิด เดี๋ยวเจ้าก็
จะแข็งแรงขึ้น” แต่คราวนี้ กาไม่ยอมฟังเสียงของหงส์ แม้จะยากเหลือเกินที่อีกาจะ

อาศั ยอยู่ในน้ำ แต่เจ้านกน้อยก็พยายามอย่างหนักที่จะมีชีวิตอยู่ ถึงอย่างนั้นก็ดู
เหมือนทุกอย่างจะยิ่งเลวร้ายลงเรื่อย ๆ



วันหนึ่ งหลังจากต่อสู้มานาน กาดำก็อำลาโลกนี้ ไป หงส์ขาวได้
แต่สงสาร เพราะถ้าเจ้านกเชื่อฟังคำเตือนในวันนั้น เขาก็คงมี

ชีวิตอยู่ต่อไปอีกนาน



นิทานเรื่องนี้ สอนให้รู้ว่า :
จงพอใจกับสิ่ งที่ตนเองมีอยู่ เพราะการ

เปลี่ยนแปลงนิสัยไม่อาจแก้ไขสิ่ งที่ธรรมชาติให้มาได้

นางสาว แอนนา แวดือราเซะ
รหัส 406415016

สาขาการสอนภาษามลายู