การยืยื ยื ม ยื มคำคำ คำคำ ภาษาต่ต่ ต่ า ต่ างประเทศ มาใช้ช้ ช้ใช้ นภาษาไทย ระดับชั้ ระดับชั้น ชั้ น ชั้ มัมั มั ธ มั ธยมศึศึ ศึ กษ ศึ กษาปีปีปีปี ที่ที่ ที่ที่ ๓
คำ นำ หนังสืออิเล็กทรอนิกส์ (E-Book) เรื่อง การยืมคำ ภาษาต่างประเทศ มาใช้ในภาษาไทยนี้ จัดทำ ขึ้นเพื่อให้ผู้เรียนได้เรียนรู้ความหมายการยืมคำ และเรียนรู้ภาษาไทยที่มาจากภาษาต่างประเทศต่างๆ คือ ภาษาบาลี ภาษาสันสกฤต ภาษาเขมร ภาษาจีน ภาษาอังกฤษ ภาษาชวาและมลายู ภาษาฝรั่งเศส ภาษาเปอร์เซีย ภาษาอาหรับ ภาษาญี่ปุ่น ภาษาทมิฬ ภาษาโปรตุเกส และ ภาษาสปน รวมไปถึงที่มาของการยืมภาษา หลักการใช้ วิธีสังเกต ตัวอย่างคำ นอกจากนี้ยังมีแบบทดสอบก่อนเรียน แบบทดสอบหลังเรียน ทางคณะผู้จัดทำ หวังเป็นอย่างยิ่งว่า ความรู้จากหนังสืออิเล็กทรอนิกส์ (E-Book) เรื่อง การยืมคำ ภาษาต่างประเทศมาใช้ในภาษาไทยนี้ จะเป็น ประโยชน์ต่อการเรียนการสอนตามหลักสูตรแกนกลางการศึกษาขั้นพื้นฐาน พุทธศักราช ๒๕๕๑ คณะผู้จัดทำ ขอขอบคุณผู้มีส่วนเกี่ยวข้องในการ จัดทำ หนังสือเรียนนี้ให้เสร็จลุล่วงไปด้วยดีไว้ ณ โอกาสนี้ คณะผู้จัดทำ
สารบัญ เรื่อง หน้า คำ นำ สารบัญ มาตรฐานการเรียนรู้และตัวชี้วัด จุดประสงค์การเรียนรู้ แบบทดสอบก่อนเรียน ความหมายของการยืมภาษา ประโยชน์ในการศึกษาเรื่องการยืมภาษา ภาษาบาลีสันสฤต -แบบฝึกหัดภาษาบาลี -แบบฝึกหัดภาษาสันสฤต ภาษาเขมร -แบบฝึกหัดภาษาเขมร ภาษาอังกฤษ -แบบฝึกหัดภาษาอังกฤษ ภาษาจีน -แบบฝึกหัดภาษาจีน
สารบัญ เรื่อง หน้า ภาษาอื่นๆ -ภาษาชวา-มลายู -ภาษาฝรั่งเศส -ภาษาอาหรับ -ภาษาทมิฬ -ภาษาญี่ปุ่น -ภาษาโปรตุเกสและภาษาสเปน -แบบฝึกหัดภาษาอื่นๆ แบบทดสอบหลังเรียน บรรณนานุกรม ภาคผนวก บทสัมภาษณ์ผู้เชี่ยวชาญ ผลการประเมินจากผู้เชี่ยวชาญ
มาตรฐานการเรียนรู้และตัวชี้วัด สาระที่ ๔ หลักการใช้ภาษาไทย มาตรฐาน ท ๔.๑ เข้าใจธรรมชาติของภาษาและหลักภาษาไทย การเปลี่ยนแปลงของภาษา และพลังของภาษาภูมิปัญญา ทางภาษา และรักษาภาษาไทยไว้เป็นสมบัติของชาติ ตัวชี้วัด จุดประสงค์การเรียนรู้ ม.๓/๑ จำ แนกและใช้คำ ภาษาต่างประเทศที่ใช้ในภาษาไทย 1) ผู้เรียนสามารถจำ แนกคำ ยืมจากภาษาต่างประเทศในภาษาไทยได้ 2) ผู้เรียนสามารถบอกหลักการการสังเกตคำ ที่ยืมมาจากภาษา ต่างประเทศได้
แบบทดสอบก่อนเรียน ๑. ภาษามลายู ส่วนใหญ่เข้ามาทางภาคใดของประเทศไทย ก.ภาคเหนือ ข.ภาคใต้ ค.ภาคอีสาน ง.ภาคกลาง ๒. ภาษาที่ไม่มีวรรณยุกต์ คือภาษาใด ก.ภาษาชวา ข.ภาษาญี่ปุ่น ค.ภาษาอังกฤษ ง.ภาษาเขมร ๓. คำ ว่า ทึก/ตึก ในภาษาเขมรมีความหมายว่าอย่างไร ก.ลม ข.ดิน ค.น้ำ ง.ดอกไม้ ๔. ข้อใดเป็นคำ ที่มาจากภาษาอังกฤษทุกคำ ก.ช็อกโกเลต เช็ค ทูน ข.คอมพิวเตอร์ คุกกี้ เคเบิล ค.กราฟ การ์ตูน โสร่ง ง.เต็นท์ ทอนซิล โชเฟอร์ ๕. คำ ว่า “ โชเฟอร์” เป็นคำ ที่มาจากภาษาใด ก.ภาษาฝรั่งเศส ข.ภาษามลายู ค.ภาษาอังกฤษ ง.ภาษาเปอร์เซีย
แบบทดสอบก่อนเรียน ๖. คำ ที่มาจากภาษาเขมรคำ ใดที่แปลว่า “ดอกไม้” ก.ลออ ข.ชบา ง.ผกา ค.ขจี ๗. เสียงพยัญชนะตัวใดในภาษาบาลีและสันสกฤตที่สามารถแปรกันได้ ก. ป กับ ง ข. พ กับ ป ค. ว กับ ล ง. ว กับ พ ๘. ภาษาเขมรอยู่ในตระกูลภาษาใด ก.ภาษาออสโตรเอเชียติก ข.ภาษาอินโด-แปซิฟิก ค.ภาษาอลาโรเดียน ง.ภาษาออสตริก ๙. คำ ว่า "ไดเอ็ต" มาจากภาษาใด ก.ภาษาทมิฬ ข.ภาษาเปอร์เซีย ค.ภาษาฝรั่งเศส ง.ภาษาอังกฤษ ๑๐. คำ ใดมาจากภาษา "เขมร" ก.กิโล ข.บำ บัด ค.กากี ง.ขันที
แบบทดสอบก่อนเรียน ๑๑.คำ ที่มักมีเสียงตรี หรือ จัตวา เป็นคำ ยืมจากภาษาใด ก.ภาษาฝรั่งเศส ข.ภาษาชวา-มลายู ค.ภาษาไทย ง.ภาษาจีน ๑๒.ภาษาชวา-มลายูเข้ามามีบทบาทกับภาษาไทยในด้านใด ก.ด้านค้าขาย ข.ด้านสังคม ค.ด้านวรรณกรรม ง.ด้านเศรษฐกิจการค้า ๑๓.คนไทยเรียกชาวอาหรับและเปอเซียว่าอย่างไร ก.แขกค้า ข.แขกเทศ ค.แขกอิสลาม ง.แขกดี ๑๔.คำ ในข้อใดเป็นคำ จีนทั้งหมด ก.แข ป๊า ข.สี เฮีย ค.งิ้ว กง ง.ป่า เก๋ง ๑๕. “สุกี้ยากี้” เป็นคำ ยืมจากภาษาใด ก.ภาษาญี่ปุ่น ข.ภาษาจีน ค.ภาษาทมิฬ ง.ภาษาเขมร ๑๖. “กะละแม” เป็นคำ ยิมจากภาษาใด ก.ภาษาอาหรับ ข.ภาษาสเปน ค.ภาษาเขมร ง.ภาษาจีน
แบบทดสอบก่อนเรียน ๑๗.คำ ใดแตกต่างจากพวก ก.คอนแวนต์ ข.กงสุล ค.กุหลาบ ง.กิโล ๑๘. “กำ มะหยี่ ตะกั่ว กานพลู” เป็นคำ ยืมจากภาษาใด ก.ภาษาฝรั่งเศส ข.ภาษาบาลี ค.ภาษาอังกฤษ ง.ภาษาทมิฬ ๑๙.คำ ใดไม่ได้มาจากภาษาญี่ปุ่น ก.โตเกียว ราเม็ง ข.ซูโม่ ชาบู ค.นินจา อาจาด ง.คามิคาเซ่ สาเก ๒๐.ภาจีนและภาษาไทยมีความคล้ายคลึงกันในเรื่องใด ก.เสียงวรรณยุกต์ ข.จำ นวนพยัญชนะ ค.ลักษณะตัวอักษร ง.มีการแปลความจากหลังไปหน้า
การยืมภาษา (linguistic borrowing) คือ ปรากฎการณ์ที่ภาษาหนึ่งยืม ตัวอักษร เสียง ความหมาย หน่วยคำ คำ สำ นวน กฎเกณฑ์ทางไวยากรณ์ โครงสร้างประโยค วัจนลีลา ฯลฯ จากภาษาอื่นมาใช้ แม้ว่าการยืมภาษา จะไม่จำ กัดอยู่เพียงการยืมคำ แต่โดยทั่วไปเมื่อกล่าวถึงการยืมภาษา มักมุ่ง ไปที่การยืมคำ เป็นสำ คัญ เพราะคำ เป็นสิ่งที่ภาษาหนึ่งรับจากอีกภาษาหนึ่ง ไปใช้ได้ง่ายที่สุดจึงเกิดการยืมมากที่สุด คำ ที่รับมาจากภาษาอื่นหรือ ภาษาย่อย (dialect) เรียกว่า คำ ยืม ภาษาที่ให้ยืมอาจเป็นภาษาต่างประเทศ ภาษาถิ่น ภาษาโบราณ เรียกว่า ภาษาผู้ให้ (donor language) ส่วนภาษาที่ เป็นผู้ยืมเรียกว่า ภาษาผู้รับ (recipient language) ภาษาไทยมีคำ ยืมจากภาษาอื่นปะปนอยู่มาก นักภาษาศาสตร์พบความจริง ว่าการยืมภาษาเป็นปรากฏการณ์ปกติที่เกิดกับภาษาทุกภาษาเมื่อเจ้าของ ภาษาติดต่อกับสังคมอื่นซึ่งภาษาแตกต่างกัน ความหมายของการยืมภาษา